Remont balkonów, Syreny 26_ - Dom Pomocy Społecznej „Syrena”

PROJEKT BUDOWLANY
modernizacji elewacji zewnętrznych budynku – remont balkonów
Domu Pomocy Społecznej „Syrena”
Inwestor: Dom Pomocy Społecznej „Syrena”
ul. Syreny 26
01-155 Warszawa
Obiekt: Dom Pomocy Społecznej „Syrena”
ul. Syreny 26
01-155 Warszawa
Jednostka projektowa:
Zakład Remontowo Budowlany „MaG”
Małgorzata Gózek
02-697 Warszawa
ul. Rzymowskiego 49/2
mgr inż. arch. Grzegorz Podgórski
05-075 Warszawa Wesoła
ul. Sikorskiego 126
Nr upr. bud. Wa-773/94
inż. Jolanta Lewandowska
04-419 Warszawa
ul. Zawodowa 70
Nr upr. bud. Wa-426/01
Warszawa, październik 2012r.
Spis zawartości:
I. Strona tytułowa
II. Spis zawartości
III. Uprawnienia projektantów wraz z zaświadczeniami o przynależności
do Izby.
IV. Oświadczenie projektantów.
V. Informacja BiOZ.
VI. Opis techniczny remontu balkonów.
OŚWIADCZENIE
Zgodnie z art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane
(tekst jednolity: Dz. U. z 2003r. Nr 207 poz. 2016 - ze zmianami) oświadczam,
że projekt budowlany modernizacji elewacji zewnętrznej budynku - remontu
balkonów Domu Pomocy Społecznej „Syrena” na dz. nr ew. 63 z obrębu 603-14 przy ul. Syreny 26 w Warszawie, został sporządzony zgodnie z
obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej.
Warszawa, październik 2012r.
INFORMACJA DOTYCZĄCA BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY ZDROWIA
ORAZ PLANU BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY ZDROWIA
DLA PRZEDSIĘWZIĘCIA POLEGAJĄCEGO NA MODERNIZACJI ELEWACJI
ZEWNĘTRZNEJ BUDYNKU – REMONT BALKONÓW
OBIEKT: Dom Pomocy Społecznej „Syrena”
na dz. nr ew. 63 z obrębu 6-03-14
ul. Syreny 26, 01-155 Warszawa
Inwestor: Dom Pomocy Społecznej „Syrena”
ul. Syreny 26, 01-155 Warszawa
Opracował:
inż. Jolanta Lewandowska
04-419 Warszawa
ul. Zawodowa 70
Nr upr. bud. Wa-426/01
Warszawa, październik 2012 r.
I. ZAKRES ROBÓT BUDOWLANYCH DLA CAŁEGO ZAMIERZENIA.
Zakres robót przewiduje modernizację elewacji zewnętrznych budynku – remont balkonów.
II. ZAGOSPODAROWANIE TERENU BUDOWY.
Zagospodarowanie terenu budowy wykonuje się przed rozpoczęciem robót budowlanych, co
najmniej w zakresie:
• Ogrodzenia terenu i wyznaczenia stref niebezpiecznych.
• Wykonanie dróg, wyjść i przejść dla pieszych.
• Doprowadzenia energii elektrycznej oraz wody, a także odprowadzenia lub
utylizacji ścieków.
• Urządzenia pomieszczeń higieniczno-sanitarnych i socjalnych.
• Zapewnienia oświetlenia naturalnego i sztucznego.
• Zapewnienia właściwej wentylacji.
• Zapewnienia łączności telefonicznej.
• Urządzenia składowisk materiałów i wyrobów.
Przejścia – wejście do klatki schodowej zabezpieczyć daszkami ochronnymi.
Jeżeli ogrodzenie ternu budowy nie jest możliwe, należy oznakować granice terenu za pomocą
tablic ostrzegawczych, a w razie potrzeby zapewnić stały nadzór.
III. ELEMENTY ZAGOSPODAROWANIA DZIAŁKI MOGĄCE STWORZYĆ
ZAGROŻENIE BEZPIECZEŃSTWA I ZDROWIA LUDZI.
Teren objęty opracowaniem charakteryzuje się zwartą zabudową miejską. Nie ma
bezpośredniego zagrożenia mogącego wpłynąć na bezpieczeństwo zagrożenia utraty zdrowia
lub życia dla osób przebywających na terenie.
Prace dociepleniowe poddasza wełną mineralną o gr. 10 cm należy wykonywać od środka
budynku .Natomiast wykonanie nowego pokrycia dachowego papą oraz wymianę obróbek
dekarskich – rynien i rur spustowych, obróbek gzymsów oraz fartuchów pod rynnami należy
wykonywać z rusztowań na terenie otwartym.
Teren w strefie robót należy oznakować w sposób zapobiegający wejściu osób postronnych.
Należy stosować tablice ostrzegawcze, a wygrodzenie taśmą ma zapobiec wejściu osób
trzecich.
Pracownicy wykonujący prace dociepleniowe muszą posiadać odpowiednie przeszkolenie
BHP przed przystąpieniem do prac.
IV. WARUNKI SOCJALNE I HIGIENICZNE
Na ternie budowy wydzielić pomieszczenie szatni na odzież roboczą i ochronną,
pomieszczenie umywalni, jadalni, suszarni i ustępów.
Palenie tytoniu może odbywać się tylko i wyłącznie na ternie otwartej przestrzeni lub w
specjalnie do tego przystosowanym pomieszczeniu.
V. ROBOTY NA WYSOKOŚCIACH.
Osoby przebywające na stanowiskach pracy, znajdujące się na wysokości co najmniej 1 m od
poziomu podłogi lub ziemi powinny być zabezpieczone przed upadkiem z wysokości.
Pomosty robocze wykonane z desek lub bali powinny być dostosowane do zaprojektowanego
obciążenia i szczelnie zabezpieczone przed zmiana położenia.
Otwory w ścianach zewnętrznych budynku, stropodach lub inne, których dolna krawędź
znajduje się poniżej 1,1 m od poziomu stropu lub pomostu, powinny być zabezpieczone
balustradą.
Pozostawione w czasie wykonywania robót w ścianach otwory, zwłaszcza otwory drzwi,
balkony, szyby dźwigów powinny być zabezpieczone balustradą.
Przemieszczane w poziomie stanowisko pracy powinno mieć zapewnione mocowanie
końcówki linki bezpieczeństwa do pomocniczej liny ochronnej lub prowadnicy poziomej,
zamocowanej na wysokości ok. 1,5 m wzdłuż zewnętrznej krawędzi przejścia.
Wytrzymałość i sposób zamocowania prowadnicy powinny uwzględniać obciążenie
dynamiczne spadającej osoby.
W przypadku, gdy zachodzi konieczność przemieszczania stanowiska pracy w pionie, linka
bezpieczeństwa szelek bezpieczeństwa powinna być zamocowana do prowadnicy pionowej za
pomocą urządzenia samohamującego
Długość linki bezpieczeństwa szelek bezpieczeństwa nie powinna być większa niż 1,5 m.
Amortyzatory spadania nie są wymagane jeżeli linki asekuracyjne są mocowane do linek
urządzeń samohamujących ograniczających wystąpienie siły dynamicznej w momencie
spadania, zwłaszcza aparatów bezpieczeństwa lub pasów bezwładnościowych. Osoby
korzystające z urządzeń krzesełkowych, drabin linowych lub ruchomych podestów roboczych
powinny być dodatkowo zabezpieczone przed upadkiem z wysokości za pomocą prowadnicy
pionowej zamocowanej niezależnie od lin nośnych drabiny, krzesełka lub podestu.
Prowadnica pionowa powinna być zabezpieczona przed odchyleniem się większym niż 2 m.
Urządzenia zabezpieczające przed odchyleniem się lin powinny umożliwić przesuwanie się
urządzenia samohamującego.
Długość linki bezpieczeństwa, łączącej szelki bezpieczeństwa z aparatem samohamującym
nie powinna przekraczać 0,5 m.
VI. PRZEWIDYWANE ZAGROŻENIA, KTÓRE MOGĄ WYSTĄPIĆ PODCZAS
REALIZACJI ROBÓT BUDOWLANYCH.
1. Zagrożenie elementami ostrymi, wystającymi, ruchomymi i luźnymi.
2. Zagrożenie związane ze złym stanem technicznym maszyn.
3. Przewożenie osób na maszynie lub osprzęcie.
5. Zagrożenie związane z warunkami terenowymi przy wykonywaniu robót.
6. Nieprzestrzeganie przepisów ruchu drogowego.
7. Obsługiwanie maszyn przez osoby nie posiadające wymaganych uprawnień.
8. Występowanie niekorzystnych warunków pogodowych tj. mokro, zimno, ślisko, duży wiatr.
9. Wibracja np. maszyny i urządzenia (walec, zagęszczarka gruntu, młot pneumatyczny...)
10. Zapylenie np. przy wycinaniu, szczotkowaniu nawierzchni itp.
11. Hałas.
12. Możliwość porażenia prądem elektrycznym.
13. Zagrożenie pożarem lub wybuchem.
14. Niebezpieczeństwo zatrucia spalinami lub oparami paliwa.
VII. INFORMACJA O WYDZIELENIU I OZNAKOWANIU MIEJSCA
PROWADZENIA ROBÓT BUDOWLANYCH STOSOWNIE DO ZAGROŻENIA.
Teren robót powinien być w miarę potrzeby zabezpieczony ogrodzeniem.
Ogrodzenie miejsca prac budowlanych powinno być tak wykonane, aby nie stwarzało
zagrożenia dla ludzi.
Wysokość ogrodzenia powinna wynosić co najmniej 1,50 m. W ogrodzeniu powinny być
wykonane oddzielne bramy dla ruchu pieszego, pojazdów ciągowych i szynowych.
Należy w miarę możliwości wyznaczyć miejsca postoju (parkingi) dla pojazdów
mechanicznych.
Drogi dojazdowe powinny posiadać utwardzoną nawierzchnię i oznakowanie zgodne z
przepisami o ruchu na drogach publicznych. Drogi i ciągi piesze w miejscu wykonywania prac
powinny być utrzymane we właściwym stanie technicznym. Nie wolno na nich składować
materiałów, sprzętu lub innych przedmiotów.
Szerokość dróg komunikacyjnych powinna być dostosowana do używanych środków
transportu i nasilenia ruchu.
Dopuszczalne nachylenie zjazdów na placu budowy w linii prostej, przeznaczonych do ruchu
kołowego, nie powinno przekraczać 15%, a przy zakrętach - 12%. Nachylenie pochylni
przeznaczonych do przenoszenia ciężarów nie powinno być większe niż 10%.
Strefę niebezpieczną, w której istnieje źródło zagrożenia, należy oznakować i ogrodzić
poręczami bądź zabezpieczyć taśmami.
VIII. INFORMACJA O SPOSOBIE PROWADZENIA INSTRUKTAŻU
PRACOWNIKÓW PRZED PRZYSTĄPIENIEM DO REALIZACJI ROBÓT
SZCZEGÓLNIE NIEBEZPIECZNYCH.
W trakcie instruktażu kierownik budowy przedstawia, wraz z objaśnieniami, cały proces
pracy. Jeżeli jest on skomplikowany, dzieli go na poszczególne fazy i dokładnie wyjaśnia.
Omówienie powinno przebiegać według następującego porządku:
- pokazanie i określenie wszystkich elementów potrzebnych do wykonania danej operacji,
- pokazanie sposobu posługiwania się urządzeniami, narzędziami i innym sprzętem
budowlanym.
Prowadzący instruktaż zwraca uwagę na węzłowe ogniwa, mające duże znaczenie dla
prawidłowego wykonania czynności.
Środki ochrony indywidualnej.
Kierownik robót powinien dostarczyć pracownikowi wyłącznie środki ochrony indywidualnej,
które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności. Natomiast odzież i obuwie robocze
powinny spełniać wymagania określone w Polskich Normach.
Pracownicy nie mogą używać własnej odzieży i obuwia roboczego, jeżeli są zatrudnieni
bezpośrednio przy obsłudze maszyn i urządzeń technicznych, wykonują prace powodujące
intensywne brudzenie lub skażenie odzieży i obuwia środkami chemicznymi.
Nie można dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i
obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy.
Osoby kontrolujące budowę muszą być zaopatrzone w odpowiednią odzież roboczą i obuwie
robocze, a także środki ochrony indywidualnej np. kask ochronny.
IX. OKREŚLENIE SPOSOBU PRZECHOWYWANIA I PRZEMIESZCZANIA
MATERIAŁÓW, WYROBÓW, SUBSTANCJI ORAZ PREPARATÓW
NIEBEZPIECZYCH NA TERENIE BUDOWY.
Zapewnienie bezpieczeństwa przy wykonywaniu prac transportowych na terenie budowy
wymaga przede wszystkim spełnienia wymagań, jakie obowiązują przy eksploatacji
stosowanych w tym celu maszyn i urządzeń.
Niezależnie od tego powinny być spełnione następujące wymagania:
• Podczas mechanicznego załadunku i rozładunku materiałów budowlanych, ziemi itp.
przemieszczanie ich bezpośrednio nad ludźmi oraz nad kabiną kierowcy jest zabronione.
Na czas tych czynności kierowca jest zobowiązany do opuszczenia kabiny.
• W czasie transportu elementów prefabrykowanych przewożenie osób na ładunku lub obok
tego ładunku jest zabronione.
• Materiały chemiczne szkodliwe dla zdrowia należy przechowywać w szczelnych
opakowaniach, na których powinny być podane przez producenta: ich nazwa i uwagi o
szkodliwości dla zdrowia.
Na budowie szczególną uwagę należy również przywiązywać do właściwej organizacji
ręcznych prac transportowych, w tym stosowanych metod pracy.
Przy ręcznym przemieszczaniu przedmiotów - tam gdzie to możliwe - należy zapewnić sprzęt
pomocniczy odpowiednio dobrany do ich wielkości, masy i rodzaju, zapewniający bezpieczne
i dogodne wykonywanie pracy. Przedmiot przemieszczany ręcznie nie powinien ograniczać
pola widzenia pracownika.
Niedopuszczalne jest ręczne przemieszczanie przedmiotów przez pomieszczenia, schody,
korytarze albo drzwi zbyt wąskie w stosunku do rozmiarów tych przedmiotów, jeżeli stwarza
to zagrożenie wypadkowe.
Ostre, wystające elementy przedmiotów przemieszczanych powinny być zabezpieczone w
sposób zabezpieczający powstawaniu urazów.
Masa przedmiotów przenoszonych przez jednego pracownika nie może przekraczać:
• 30 kg - przy pracy stałej,
• 50 kg - przy pracy dorywczej.
Niedopuszczalne jest ręczne przenoszenie przedmiotów o masie przekraczającej 30 kg na
wysokość powyżej 4,00 m. lub na odległość przekraczającą 25,00 m.
Przenoszenie przedmiotów, których długość przekracza 4,00 m. i masę 30 kg, powinno
odbywać się zespołowo, pod warunkiem, aby na jednego pracownika przypadała masa nie
przekraczająca:
• 25 kg - przy pracy stałej,
• 42 kg - przy pracy dorywczej.
Niedopuszczalne jest zespołowe przenoszenie przedmiotów o masie przekraczającej 500 kg.
Sposób ładowania oraz rozmieszczenie ładunków na taczkach powinien zapewniać ich
równowagę i stabilność podczas przemieszczania. Przedmioty przewożone na taczkach nie
powinny wystawać poza obrys taczki i przesłaniać pola widzenia. W wyjątkowych
przypadkach dopuszcza się przewożenie przedmiotów w warunkach niespełna tych wymagań,
o ile praca odbywa się pod nadzorem zapewniającym bezpieczne jej wykonanie.
Masa ładunku przemieszczanego na taczce, łącznie z masą taczki, nie może przekraczać:
• 100 kg - po twardej nawierzchni,
• 75 kg - po powierzchni nieutwardzonej.
Niedopuszczalne jest przemieszczanie ładunku na taczce po pochyleniach większych niż 8%
oraz na odległość przekraczającą 200,00 m.
Na placu budowy powinny być wyznaczone miejsca do składowania materiałów.
Zabronione jest urządzanie stanowisk pracy, składowisk materiałów i elementów
budowlanych lub maszyn i urządzeń budowlanych bezpośrednio pod liniami napowietrznymi
lub w odległości bliższej (licząc w poziomie) od skrajnych przewodów niż:
• 2,00 m. - dla linii nn,
• 5,00 m. - dla linii wn do 15 kV,
• 10,00 m. - dla linii wn do 30 kV,
• 15,00 m. - dla linii wn powyżej 30 kV.
Składowiska materiałów budowlanych i urządzeń technicznych powinny być wykonane w
sposób zabezpieczający przed możliwością wywrócenia, zsunięcia lub rozsunięcia się
składowanych materiałów i elementów.
Przy składowaniu materiałów odległość stosów nie powinna być mniejsza niż:
• 0,75 m. - od ogrodzenia i zabudowań,
• 1,50 m. - od zewnętrznej główki szyny kolejowej,
• 5,00 m. - od stałego stanowiska pracy.
Między stosami, pryzmami lub pojedynczymi elementami należy pozostawić przejścia
szerokości co najmniej 1,00 m. oraz przejazdy o szerokości odpowiadającej gabarytowi
naładowanych środków transportowych i powiększonej o:
• 2,00 m. - przy ruchu jednokierunkowym środków poruszanych mechanicznie,
• 3,00 m. - przy ruchu dwukierunkowym środków poruszanych mechanicznie,
• 0,60 m. - przy ruchu jednokierunkowym środków poruszanych przy pomocy siły ludzkiej,
• 0,90 m. - przy ruchu dwukierunkowym środków poruszanych przy pomocy siły ludzkiej,
Materiały powinny być składowane w miejscu wyrównanym do poziomu. Materiały
drobnicowe powinny być ułożone w stosy o wys. nie większej niż 2,00 m., dostosowane do
rodzaju i wytrzymałości tych materiałów.
Stosy materiałów workowych powinny być układane krzyżowo i nie przekraczać 10 warstw.
Wyciąganie materiałów z dolnych warstw stosów oraz podkopywanie zwałów materiałów
sypkich jest zabronione. Wchodzenie i schodzenie ze stosu powinno odbywać się przy użyciu
drabin (schodni).
Materiały przeznaczone do wykonania nakazanych robót budowlanych przechowywane będą
w miejscu wskazanym przez kierownika robót.
Na terenie budowy nie przewiduje się stosowania materiałów niebezpiecznych.
X. WSKAZANIE ŚRODKÓW TECHNICZNYCH I ORGANIZACYJNYCH,
ZAPOBIEGAJĄCYCH NIEBEZPIECZEŃSTWOM WYNIKAJĄCYM Z
WYKONYWANIA ROBÓT BUDOWLANYCH W STREFACH
SZCZEGÓLNEGO ZAGROŻENIA ZDROWIA LUB W ICH SĄSIEDZTWIE, W
TYM ZAPEWNIAJĄCYCH BEZPIECZNĄ I SPRAWNĄ KOMUNIKACJĘ,
UMOŻLIWIAJĄCĄ SZYBKĄ EWAKUACJĘ NA WYPADEK POŻARU,
AWARII I INNYCH ZAGROŻEŃ.
Kierownik akcji ratowniczej powinien podjąć następujące działania w zakresie ratowniczo gaśniczym:
1. w pierwszej kolejności zaalarmować jednostki straży pożarnej,
2. cenić stan zagrożenia pożarowego i niebezpieczeństwa ludzi,
3. zorganizować akcję ratowniczo-gaśniczą oraz podjąć decyzję o częściowej lub całkowitej
ewakuacji osób z obiektu,
4. wydać polecenie dotyczące gaszenia pożaru przy użyciu podręcznego sprzętu gaśniczego,
5. zorganizować pomoc z zewnątrz, w przypadku rozprzestrzeniania się pożaru oraz
zagrożenia dla ludzi,
6. wydać niezbędne dyspozycje pracownikom oraz osobom biorącym udział w ewakuacji w
zakresie:
- kierunków i miejsc ewakuacji ludzi i mienia,
- udzielania niezbędnej pomocy sanitarnej osobom poszkodowanym,
7. po przybyciu jednostek PSP poinformować dowódcę przybyłej jednostki o wydanych
poleceniach w zakresie przeprowadzonej akcji, o przebiegu ewakuacji, o ewentualnej
liczbie osób ewakuowanych i (lub) zagrożonych przez pożar,
8. współdziałać z kierującym akcją w zakresie dalszego sprawnego jej przebiegu,
podporządkowując się jednak jego poleceniom.
Kierujący akcją ratowniczo-gaśniczą nie powinien sam podejmować decyzji i czynności, które
mogłyby odwrócić jego uwagę od prawidłowej oceny prowadzonej akcji.
Telefony alarmowe:
POGOTOWIE RATUNKOWE
POLICJA
POGOTOWIE ENERGETYCZNE
POGOTOWIE GAZOWE
STRAŻ MIEJSKA
tel. 999
tel. 997
tel. 991
tel. 992
tel. 986
XIII. WSKAZANIE MIEJSCA PRZECHOWYWANIA DOKUMENTACJI BUDOWY
ORAZ DOKUMENTÓW NIEZBĘDNYCH DO PRAWIDŁOWEJ
EKSPLOATACJI MASZYN I INNYCH URZĄDZEŃ TECHNICZNYCH.
Dokumentacja dotycząca wykonywanych prac budowlanych oraz maszyn i urządzeń
niezbędnych do wykonywania robót jest przechowywana na budowie oraz (drugi egz.
projektu) u inwestora do wglądu.
Opis techniczny
do projektu technicznego modernizacji elewacji zewnętrznych budynku –
remont balkonów Domu Pomocy Społecznej „Syrena”
I. INWESTOR
Dom Pomocy Społecznej „Syrena”
ul. Syreny 26.
01-155 Warszawa
II. ADRES INWESTYCJI
Dom Pomocy Społecznej „Syrena”
ul. Syreny 26.
01-155 Warszawa
III. PODSTAWA OPRACOWANIA
•
•
•
Zlecenie inwestora
Inwentaryzacja obiektu modernizowanego
Wizja w terenie
IV. CEL I ZAKRES OPRACOWANIA
Celem niniejszego opracowania jest projekt remontu balkonów Domu Pomocy Społecznej
Opracowanie obejmować będzie:
• Opis stanu technicznego.
• Projektowane rozwiązania materiałowe.
• Izolacje przeciwwodne.
• Posadzki.
• Obróbki blacharskie.
• Tynki i powłoki malarskie.
• Balustrady.
V. DANE LICZBOWE BUDYNKU
•
•
•
•
•
liczba kondygnacji......................................7 (+ jedna podziemna),
kubatura.....................................................13400,00 m3
powierzchnia zabudowy..................................675,00 m2
powierzchnia użytkowa.................................4800,00 m2
wysokość budynku............................................24,80 m
VI. OPIS BUDYNKU
Budynek Domu Pomocy Społecznej „Syrena” przy ul. Syreny 26 w Warszawie został
wybudowany w latach 1955 – 1956 z pierwotnym przeznaczeniem na hotel pielęgniarek.
W 1969r. został przebudowany na dom rencisty.
Wejście główne do budynku znajduje się w elewacji zachodniej. Od strony podwórza
prowadzą wyjścia z dwóch klatek schodowych i wyjście do piwnicy.
Cały budynek jest podpiwniczony, posiada 7 kondygnacji nadziemnych i poddasze.
Budynek jest w kształcie prostokąta o wymiarach 15,0 x 45,0 m. Układ konstrukcyjny
trzytraktowy podłużny, trakt środkowy szerokości ok. 4,5 m, trakty zewnętrzne szerokości
ok. 5,5 m.
Wysokość budynku wynosi 24,8 m, kondygnacje użytkowe nadziemne posiadają wysokość w
świetle ok. 2,8 m, piwnice ok. 2,3 m, wysokość poddasza w świetle wynosi od 2,1 do 2,7 m.
Budynek wyposażony jest w dwie klatki schodowe, dwie windy osobowe, windę towarową w
kuchni.
Przy głównym wejściu znajduje się pochylnia dla osób niepełnosprawnych. Druga pochylnia
wybudowana została przy wyjściu ewakuacyjnym z pomieszczenia jadalni.
Obiekt jest podłączony do miejskiej sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, ciepłowniczej,
gazowej, elektrycznej i telefonicznej.
W budynku znajdują się instalacje: wodociągowo-kanalizacyjna, hydrantowa, centralnego
ogrzewania, gazowa, wentylacji mechanicznej, elektryczna, telefoniczna, sygnalizacji pożaru i
oddymiania klatek schodowych.
Konstrukcja budynku:
Konstrukcja nośna – słupy i podciągi – żelbetowa wylewana.
Stropy gęstożebrowe typu Ackermana , nad częścią piwnic stropy schronowe żelbetowe
monolityczne.
Ściany zewnętrzne i wewnętrzne konstrukcyjne z bloczków gazobetonowych.
Ściany wewnętrzne piwnic z płyt prefabrykowanych monolitycznych gr. 10 cm lub z cegły
pełnej gr. 12,5 cm.
Ściany wewnętrzne działowe parteru z cegły gr. 6,5 cm i 12,5 cm obustronnie tynkowane
tynkiem cem.-wap. lub obłożone płytami gipsowo – kartonowymi z wełną mineralną na
stelażu systemowym.
Stropodach monolityczny żelbetowy.
Szyby windowe monolityczne żelbetowe.
Schody monolityczne żelbetowe.
VII. OPIS STANU ISTNIEJĄCEGO
Budynek DPS „Syrena” posiada balkony usytuowane na I, II, IV i V piętrze na elewacji od
strony ul. Syreny i od podwórza.
Konstrukcję balkonów stanowi wspornikowa płyta żelbetowa o wymiarach 100 x 200 cm,
kotwiona do żelbetowych ram podłużnych ścian zewnętrznych.
Płyty balkonowe przykryte są warstwą spadkową betonową wykończoną płytkami
ceramicznymi.
Na obrzeżach płyt wykonane są obróbki blacharskie z blachy ocynkowanej.
Zabezpieczenie balkonów stanowią balustrady wykonane z profili stalowych – prętów
stanowiących wypełnienie oraz rur służących jako pochwyty.
Elementy balustrad są połączone ze sobą spawami.
Konstrukcja balustrad jest mocowana do konstrukcji płyt balkonowych i kotwiona do ścian
zewnętrznych.
W trakcie wizji lokalne w obiekcie stwierdzono:
• liczne ubytki płytek na posadzkach balkonów,
• nieszczelność obróbek i związane z tym zaciekanie płyt konstrukcyjnych balkonów,
• złuszczenia farby oraz odparzenia tynków na spodnich powierzchniach płyty,
• rdzę i złuszczenia farby na balustradach.
VII. PROJEKTOWANE ROZWIĄZANIA MATERIAŁOWE
Uwzględniając wyżej opisany stan balkonów przedstawia się następujący zakres niezbędnych
prac remontowych, przywracających je do wymaganego stanu:
• wykonanie izolacji przeciwwilgociowych i izolacji termicznej,
• wykonanie nowych posadzek,
• wykonanie nowych obróbek blacharskich,
• uzupełnienie tynków i powłok malarskich,
• zabezpieczenie balustrad.
Określenia ilościowe zakresu opisanych prac będzie możliwe dopiero po ich wykonaniu,
ponieważ każdy balkon jest w różnym stopniu zużycia technicznego.
Stosowanie wszelkich materiałów i wyrobów wymaga od wykonawcy dostarczenia
odpowiednich atestów lub aprobat itp., świadectw dopuszczenia tych materiałów i wyrobów
do użycia w budownictwie.
Wspomniane wyżej świadectwa, aprobaty, atesty, itp. powinny wejść w skład dokumentacji
powykonawczej.
VIII. IZOLACJE: TERMICZNA I PRZECIWWODNA
Po skuciu istniejących, zniszczonych płytek ceramicznych należy dokonać oczyszczenia
wierzchniej warstwy spadkowej wraz z uzupełnieniem ubytków ( Ceresit CD 25).
Następnie należy wykonać termoizolację.
Proponuje się wykonanie izolacji termicznej na wierzchu płyty balkonowej - płyta
poliuretanowa PIR Bauder FA z warstwą aluminium bez frezu gr.3 cm (1200 x 600).
Izolacja termiczna od spodu płyty balkonowej styropian – np. Hydrostyr gr. 5 cm.
Izolację przeciwwodną należy wykonać np. elastyczną powłoką uszczelniającą CR 166 firmy
CERESIT.
Izolacja powinna być wykonana w sposób ciągły na powierzchni balkonu i na ścianie budynku
do wysokości 30 cm.
W narożu połączenia powierzchni poziomej i pionowej należy zastosować taśmy
wzmacniające np. CL 152 firmy CERESIT.
Pozostałe warstwy izolacyjne płyt balkonowych wykonać zgodnie z rys. nr A11.
IX. POSADZKI
Płytki ceramiczne typu gres 30 x 30 x 08cm matowe, mrozoodporne o nasiąkliwości
mniejszej niż 0,5%, twardość wg skali MOHSA 7-9, współczynnik tarcia kinetycznego (w
stanie suchym) większy od 0,24 lub wg normy DIN R=9 – 12.
Płytki posadzkowe klejone do podłoża za pomocą elastycznej zaprawy klejącej np. CM 16
firmy CERESIT i spoinowane spoiną elastyczną np. CE 43 AQUASTATIC firmy CERESIT,
szerokość fugi 5,0mm. Styk płytek posadzkowych z cokołem uszczelniony uszczelniaczem
poliuretanowym np. CS 29 firmy CERESIT.
X. OBRÓBKI BLACHARSKIE
Należy wymienić obróbki blacharskie na zewnętrznych krawędziach płyt balkonowych.
Nowe obróbki wykonać z blachy stalowej ocynkowanej gr. 0,55 mm.
Aby zabezpieczyć przed zaciekaniem płyty konstrukcji, proponuje się wykonanie
dodatkowego obłożenia pionowych płaszczyzn płyt konstrukcyjnych balkonów blachą
ocynkowaną.
XI. TYNKI I POWŁOKI MALARSKIE
Należy skuć odparzone tynki z bocznych i spodnich płaszczyzn płyt balkonowych i uzupełnić
tynkiem cementowo – wapiennym .
Po naprawieniu tynków należy usunąć odparzoną powłokę malarską i pomalować całą
powierzchnię farbą elewacyjną.
XII. BALUSTRADY
Istniejące balustrady należy oczyścić z farby i rdzy a następnie pomalować stosując farbę
podkładową ftalową do gruntowania przeciwrdzewnego, miniową oraz farbę ftalową
nawierzchniową w kolorze czarnym.
Ze względu na dużą korozję i zużycie techniczne część balustrad należy całkowicie wymienić.