recenzja

Maciej Kozak klasa 3c Gimnazjum
Lektura, którą wybrałem do recenzji to: " Wiedźmin Ostatnie życzenie" autorstwa Andrzeja
Sapkowskiego. Andrzej Sapkowski urodzony w 1948 r , jest z wykształcenia ekonomistą, przez wiele
lat pracował w handlu zagranicznym. Jest twórcą fantasy, który zadebiutował w 1986 roku
opowiadaniem "Wiedźmin", które zapoczątkowało cykl powieści o białowłosym pogromcy potworów.
Saga Sapkowskiego jest uznana za fenomen, a każdy tom jest bestsellerem. Na motywach jego książki
powstały gry Wiedźmin i Wiedźmin 2. Jest to pierwsza część z cyklu książek Sapkowskiego, która
opowiada perypetie Geralta w fantastycznym świecie.
Historia w książce dzieli się na: Głos rozsądku oraz Opowieść Geralta z innych zdarzeń. Jest to
książka fantastyczna, a potwierdzeniem tego może być występowanie potworów, takich jak: upiory,
strzygi, bobołagi plugawe, bazyliszki, diaboły, wilkołaki, wiły i utopce. Czas akcji jest umieszony w
średniowieczu. Przykładem tego stwierdzenia jest wielki kult bogini Menlite oraz występowanie dużej
ilości świątyń na cześć tej bogini. Przykładem również może być pojawienie się rycerzy oraz
charakterystyczne rzucanie przez nich wyzwań, poprzez rytuał rzutu rękawicą w stronę przeciwnika.
Wiedźmiństwo, bo tak nazywa się profesja głównego bohatera polega na tropieniu i zabijaniu
potworów uprzykrzających życie okolicznych mieszkańców. Geralt należy do Szkoły Wilka może o tym
świadczyć medalion w kształcie wilka oraz sposób jego walki. Głównego bohatera poznajemy dopiero
w drugim rozdziale. Jest on nazywany "Riv" od miejsca pochodzenia. Przychodzi on do karczmy gdzie
dostaje pierwsze zlecenie na zabicie lub odczarowanie księżniczki zamienionej w strzygę. Podczas
czytania dowiadujemy się, że ludzie nie przepadają za "odmieńcami" między innymi za wiedźminami.
Geralt opowiadał o swoim zawodzie pewnej kapłance i mówił, że podczas próby traw (moment,
w którym z dzieci robiono wiedźminów) stracił emocje. Dlatego, gdy jeździ od miasta do miasta, i jeśli
ludzie szydzą z niego, to on sie tym nie przejmuje. Podczas "podróży" z Geraltem dowiadujemy się
skąd wziął się jego przydomek "rzeźnik z Blakiven". Pod koniec książki poznajemy Jaskra, który jak
sam mówi jest bardem. Dziękuje on Geraltowi, za ocalenie, prawiąc o nim poematy (pieśni).
W książce użyty został język kolokwialny, który mnie zafascynował np. "nie słyszy, łajno ma
w uszach", "Psia krew". Podczas swoich przygód Geralt zawsze podróżuje z Płotką, swoim koniem.
Charakterystyczną cechą Geralta jest to, że ma białe włosy, zupełnie pozbawione pigmentu, kocie
oczy żółtego koloru, niezwykłą spostrzegawczość i nadludzkie zmysły. Geralt, jak sam mówił, nie
wierzy w bóstwa. W rozmowie z kapłanką ze świątyni Menlite oświadczył, że nosi dwa miecze na
potwory, ponieważ niektórzy ludzie zachowują się jak bestie a nawet czasem gorzej. Narracja jest
trzecio-osobowa. "Geralt wykrzywił lekko wargi w czymś, co prawdopodobnie miało być uśmiechem.
- Rozumni ludzie - zaczął - zapewne mają jeszcze te pieniądze? Wiedźmini nie biorą z góry. Ano - rzekł
Verald - pewnie mają. -Płotka nie mówi, ile tego jest? Verald wyszczerzył zęby.- Jedni mówią:
osiemset...Geralt pokręcił głową."Historia jest opowiadana w realny sposób mogą o tym świadczyć
bardzo dokładnie opisane miejsca o czym świadczy cytat: "Karczmarz uniósł głowę znad beczki
z kiszonymi ogórkami i zmierzył gościa wzrokiem. Obcy ciągle stał w płaszczu pod szynkwasem
sztywno, nieruchomo, milczał - Co podać ? - Piwa - rzekł nieznajomy. Głos miał nieprzyjemny".
W książce zostały ujęte pewnie wierzenia ludowe np: możliwość przepędzenia diabła poprzez
dodanie mu do jedzenia żelaznych kul oraz odczarowanie strzygi przez spędzenie jednej nowy w jej
leżu. Geralt, jako główny bohater, podejmuje decyzje, które mają wpływ na rozwój dalszej sytuacji np
ocalenie Jaskra, odczarowanie księżniczki, a nawet poznanie własnej śmierci.
Według mnie książka Andrzeja Sapkowskiego pod tytułem: "wiedźmin Ostatnie życzenie " jest
warta przeczytania, ponieważ ma: wciągającą fabułę, szybko rozwijającą akcję, wątek miłosny,
momentami humorystyczne zabarwienie. Według mnie autor trafił do grona młodszych jak
i starszych czytelników. Jest to książka godna polecenia oraz warta przeczytania.