Podgląd - Parafia św. Franciszka z Asyżu w Prażmowie

WYPŁYŃ
NA GŁĘBIĘ
Gazetka parafialna
ul. Fr. Ryxa 35, 05-505 Prażmów, tel 227270595; parafia.prazmow.pl
Nr konta 87 800 2000 400 371 953 202 600 01
2 NIEDZIELA ZWYKŁA
18 stycznia
179’15
LITURGIA SŁOWA
Czytanie I: 1 Sm 3,3b-10.19 * Ps 40 * Czytanie II: 1 Kor 6,13c-15a.17-20
Ewangelia: J 1, 35-42
Nazajutrz Jan znowu stał w tym miejscu wraz z dwoma
swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł:
Oto Baranek Boży. Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił,
i poszli za Jezusem. Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że
oni idą za Nim, rzekł do nich: Czego szukacie? Oni
powiedzieli do Niego: Rabbi! - to znaczy: Nauczycielu - gdzie
mieszkasz? Odpowiedział im: Chodźcie, a zobaczycie. Poszli
więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego.
Było to około godziny dziesiątej. Jednym z dwóch, którzy to
usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał
najpierw swego brata i rzekł do niego: Znaleźliśmy Mesjasza - to znaczy:
Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: Ty
jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas - to znaczy: Piotr.
Oto słowo Pańskie.
GDZIE MIESZKA BÓG?
Człowiek przed grzechem pierworodnym mieszkał w niebie, był
domownikiem Boga, miał łaskę oglądania Przedwiecznego. Grzech nie
zniszczył do końca w człowieku tęsknoty za niebem i pragnienia oglądania
Boga. Wiemy z biblijnej opowieści o budowniczych wierzy Babel, że
mieszkańcy krainy Szinear pragnęli dotrzeć do nieba własnym siłami,
chcieli zobaczyć jak mieszka Bóg i wejść do domu nie ręką ludzką
zbudowanego. To przedsięwzięcie skończyło się katastrofą, gdyż „Bóg
pysznym się sprzeciwia a pokornym daje łaskę” (por 1P 5,5). Bóg przez
wieki oczyszcza i kierunkuje tę wielką tęsknotę ludzkiego serca. Tęsknota
Maryi jest najczystszym pragnieniem jedności z Bogiem, pełnienia Jego
woli całkowicie i bez zastrzeżeń. To przez Jej wiarę, miłość
i posłuszeństwo „Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami” (por.
J 1,14). Pierwszym mieszkaniem Boga na ziemi jest dziewicze łono
Najświętszej Maryi Panny. Możemy powiedzieć, że odpowiedzią na
pytanie uczniów: „Panie, gdzie mieszkasz?” jest testament z krzyża:„Oto
Matka twoja”. Jezus ukazuje nam Maryję, abyśmy zrozumieli tajemnicę
Wcielenia. Idąc więc wraz z Maryją śladami Jezusa, szukajmy odpowiedzi
na pytanie z dzisiejszej Ewangelii: gdzie mieszkał Jezus przebywając
pośród nas? Najpierw idziemy do Betlejemskiej stajni, która była
pierwszym domem Syna Bożego. Zdziwienie pasterzy wyśpiewane w tylu
polskich kolędach staje się i naszym udziałem: „ - O Boże niepojęty, - Kto
pojmie miłość Twą? - Na sianie wśród bydlęty - Masz tron i służbę swą”.
Potem była emigracja i mieszkanie w Egipcie. Powrót do ziemi ojczystej
i miejsce, które stało się częścią imienia Zbawiciela: Jezus z Nazaretu.
Przez blisko trzydzieści lat Jezus mieszkał w Nazarecie wraz z Maryją
i Józefem, wiodąc życie ciche i pokorne. Pierwsi uczniowie chcą zobaczyć
to miejsce niezwykłe w swojej prostocie. Jezus zaprasza ich do swojego
domu. „Chodźcie a zobaczycie”. Dom w Nazarecie staje się znakiem
i zapowiedzią domu Ojca. Święty Jan spotyka w tym domu Matkę
Najświętszą, a trzy lata później, wypełniając nakaz Zbawiciela, zaprosi
Maryję do swojego domu: „od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie”
(J 19,27). Słowo zachęty i zaproszenia „Chodźcie a zobaczycie” ostatecznie
dotyczy rzeczywistości nieba. Bóg stał się człowiekiem i zamieszkał pośród
nas, abyśmy mogli stać się dziećmi Bożymi i zamieszkać w domu Ojca,
w niebie. x . Proboszcz
Z DZIENNICZKA ŚW. FAUSTYNY
678-79
Treścią cnót jest wola Boża; kto wiernie pełni wolę
Bożą, ten się ćwiczy we wszystkich cnotach. We
wszystkich wypadkach i okolicznościach życia
wielbię i błogosławię świętą wolę Bożą. Święta wola
Boża jest przedmiotem mojej miłości.
W najtajniejszych głębiach duszy żyję wolą Jego,
a tyle na zewnątrz działam, o ile poznaję wewnętrznie,
że taka jest wola Boża; milsze mi są z woli Bożej
udręki, cierpienia, prześladowania i różnego rodzaju
przeciwności, aniżeli z woli własnej powodzenia, pochwały i uznania.
Jezu mój, dobranoc, dzwonek mnie wzywa do snu. Jezu mój, widzisz, że
konam z pragnienia za zbawieniem dusz; dobranoc, Oblubieńcze mój, cieszę
się, że już o jeden dzień bliżej wieczności, a jeżeli pozwolisz, Jezu, jutro się
zbudzić, rozpocznę nowy hymn ku Twojej
chwale.
2
Miłości Boga nie nabywa się na drodze poznawania przykazań. Podobnie
jak korzystania ze światła, pragnienia życia,
miłości do rodziców czy wychowawców nie
nauczyliśmy się od innych, tak samo, owszem,
daleko bardziej, miłości Boga nie otrzymujemy
przez nauczanie z zewnątrz. W samej naturze
człowieka spoczywa pewna siła umysłu, jakby
nasienie zawierające w sobie zdolność oraz
konieczność miłowania. Poznanie Bożych
przykazań rozbudza owo nasienie, troskliwie je
pielęgnuje, roztropnie żywi i przy Bożej pomocy doprowadza do
pełnego rozwoju.
(św. Bazylli Wielki, Reguły dłuższe, Godz. Czyt. Wtorek, 1 Tydz. Zwyk.)
ZAUFAŁEM
1.
DRODZE
(x. J. Twardowski)
Zaufałem drodze
Wąskiej
takiej na łeb na szyję
z dziurami po kolana
takiej nie w porę jak w listopadzie spóźnione buraki
i wyszedłem na łąkę stała święta Agnieszka
- nareszcie - powiedziała
- martwiłam się już
że poszedłeś inaczej
prościej
po asfalcie
autostradą do nieba - z nagrodą do ministra
i że cię diabli wzięli
KULT MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
W czynnościach liturgicznych występuje zawsze cały Kościół, nawet jeśli
sprawuje je mała garstka ludzi. Chrystus bowiem, jako
główny szafarz liturgii, jest zawsze ze Swoim Ciałem Kościołem. Ciało to jest całością, mimo że istnieje
w zróżnicowaniu członków. Wszelki kult liturgiczny
wznosi się do Boga od całego Kościoła i wszelka łaska,
spływająca przez liturgię na poszczególnych ludzi, jest
zawsze łaską dla całego Kościoła. W Kościele, jako żywym organizmie,
dokonuje się stałe krążenie dobra, jedni współpracują na rzecz drugich.
Jednakże również grzechy indywidualne ludzi zataczają wokół siebie fale.
3
Kościół wtedy współdziała w wydostawaniu
się człowieka z grzechu. Jest on
podobny do kliniki, w której chorzy wracają do zdrowia. Liturgia Kościoła jest
hymnem Bożego Miłosierdzia rozpisanym na wiele głosów. Kościół świadom
tego, iż liturgia jest dla niego przejawem Bożego Miłosierdzia, stara się też ku
temu Miłosierdziu kierować swoje uwielbienie, dziękczynienie i prośbę.
Miłosierdzie Boże jest w ten sposób źródłem i przedmiotem liturgii. „Dlatego
każdy obchód liturgiczny, dzieło Chrystusa - Kapłana i Jego Ciała, czyli
Kościoła, jest czynnością w najwyższym stopniu świętą, a żadna inna
czynność Kościoła nie dorównuje jej skuteczności z tego samego tytułu
i w tym samym stopniu" {Sacrosanctum concilium, nr 7).
(Bp E. Ozorowski, Dialogi o Bożym Miłosierdziu, Białystok 2003, 46)
Z OGŁOSZEŃ
 Dziękuję mieszkańcom ul. Roxany i Słonecznej w Nowym
Prażmowie za posprzątanie kościoła i złożoną ofiarę. Proszę
pozostałych mieszkańców Nowego Prażmowa o przygotowanie
kościoła na przyszłą niedzielę.
PLAN KOLĘDY:
Wtorek (20.01) – Nowy Prażmów (od wiaduktu do końca, bez. ul
Leśnej)
Środa (21.01) - Słonawa, Słonawka i ul. Poprzeczna (Dobrzenica)
Czwartek (22.01) – Błonie
Piątek (23.01) – Dobrzenica
od godz. 16 – ul. Leśna (Nowy Prażmów)
Sobota (24.01) – Kolonia Gościeńczyce
Poniedziałek (26.01) - Nowe Wągrodno
Wtorek (27.01) – Wągrodno
Środa(28.01) – Wola Wągrodzka
Czwartek (29.01) – Wilcza Wólka
Piątek (30.01) – Akacjowa I
Sobota (31.01) – Akacjowa II
Poniedziałek (2.02) - Zawodne: ul. Miła i Cicha (od godz. 11)
Wtorek (3.02) – Zawodne (pozostała część)
Środa(4.02) – Wola Prażmowska - Parcela
Czwartek (5.02) – Parcela Prażmów
Sobota (7.02) – Nowe Racibory
Wtorek (10.02) – Prażmów I
Środa(11.02) – Prażmów II
Czwartek (12.02) - Prażmów III
4