Rodzina katolicka - Nerwica dotyka również uczniów
Transkrypt
Rodzina katolicka - Nerwica dotyka również uczniów
Rodzina katolicka - Nerwica dotyka również uczniów czwartek, 29 października 2009 10:37 Zaburzenia nerwicowe nie omijają dzieci i młodzieży. Nerwica dziecięca może przybierać charakterystyczną formę nerwicy lękowej, jak również fobii szkolnej, a także nerwicy depresyjnej. Najczęstszą przyczyną powstawania nerwicy u dzieci jest deprywacja w obszarze niezaspokojenia najważniejszych potrzeb dziecka, takich jak: bezpieczeństwo, bliskość, więzi, akceptacja, miłość. Może np. przybrać postać nerwicy lękowej. Stopień nasilenia lęku u chorego dziecka jest różny. Może się objawić np. fobią szkolną. Charakterystyczna dla niej jest niechęć ucznia do uczęszczania do szkoły, odmowa uczestnictwa w zajęciach szkolnych. Występują przy tym często zaburzenia somatyczne: ból głowy, brzucha, wymioty, które przytrafiają się w trakcie tygodnia szkolnego, a ustępują przed weekendem. Dolegliwości mijają także w sytuacji pozostawienia dziecka w domu. Fobia szkolna może mieć postać przewlekłą, kiedy problemy dziecka narastają i objawy są wynikiem długotrwałego napięcia. Może przybrać także postać tzw. ostrą, kiedy bezpośrednią przyczyną pojawienia się fobii szkolnej jest jakieś szczególne wydarzenie, które nastąpiło w szkole lub na jej terenie, np. pobicie ucznia przez kolegów, kradzież, złe potraktowanie przez nauczyciela. Leczenie fobii szkolnej ogranicza się do psychoterapii, również rodzinnej. Nerwica lękowa u dzieci może także prowadzić do ostrych stanów lękowych. Z lękiem często łączą się takie objawy, jak: wybuchy gniewu, jąkanie się, moczenie nocne, problemy z jedzeniem, zaburzenia snu, obgryzanie paznokci. Im dziecko jest starsze, tym częściej stany lękowe przeszkadzają mu w dobrym przystosowaniu się do życia szkolnego i społecznego. U niektórych dzieci lęk jest stałą postawą wobec życia: stale się czegoś boją. Często mówią szeptem, niezrozumiale. Nawet jeśli są czymś bardzo zainteresowane - boją się o cokolwiek zapytać. Mimo że są właściwie rozwinięte umysłowo, nie mają większych osiągnięć, ponieważ lęk nie pozwala im na wykorzystanie ich możliwości intelektualnych. Jedną z przyczyn nerwic lękowych u dzieci są błędy wychowawcze w domu lub w szkole. I tutaj również w leczeniu polecana jest psychoterapia. Wśród młodzieży można zaobserwować też tzw. nerwicę depresyjną. Wyróżnia się cztery główne jej rodzaje. Pierwsza to forma rezygnacyjna - jej podstawą jest postrzeganie przez ucznia rozbieżności między ja realnym a ja idealnym. Młoda osoba ma poczucie beznadziejności, nie widzi sensu życia. Traci zainteresowanie światem zewnętrznym i może dochodzić w tej formie do prób samobójczych. Druga forma - buntownicza, charakteryzuje się gwałtownymi wybuchami złości, czasami agresją, brakiem posłuszeństwa, niewykonywaniem poleceń ze strony chorego dziecka. 1/3 Rodzina katolicka - Nerwica dotyka również uczniów czwartek, 29 października 2009 10:37 Trzecia, zwana formą apatyczno-abuliczną, to powolne wycofywanie się z kontaktów z rówieśnikami, obniżony nastrój, zaniedbywanie nauki. Czwarta forma - labilna, objawia się częstymi zmianami nastroju i nastawienia do otaczającego świata, okresy buntu przeplatane są okresami dobrego zachowania. Ta forma nerwicy, przez swoje okresy remisji, jest najtrudniejsza do pełnego zdiagnozowania, ale przy wnikliwej obserwacji możliwa do wychwycenia i wyleczenia. Jak pokonać nerwice Nerwice wiążą się w dużej mierze m.in. z nieprawidłowymi metodami wychowawczymi, wzorcami i zaburzonymi relacjami w rodzinie. Dlatego warto przeciwdziałać im poprzez właściwą atmosferę w domu rodzinnym. Osoby wyleczone z nerwicy powinny znaleźć oparcie w bliskich i zatroszczyć się zarówno o swoją sferę fizyczną, jak i psychiczną poprzez odpowiednio zbilansowaną dietę, aktywność fizyczną oraz znalezienie sobie takich zajęć, które sprawią im radość. Psychiatrzy podkreślają, że aby dziecko uniknęło nerwicy w życiu dorosłym, niezbędne są właściwe metody wychowawcze prowadzone przez rodziców i odpowiednia, przepełniona miłością, atmosfera rodzinna, która powinna towarzyszyć maleństwu już od poczęcia. Wymagania stawiane dziecku powinny być proporcjonalne do jego wieku, a zasady, jakie panują w domu - jasne, spójne i zrozumiałe dla pociechy. Osoby, których jednak dotknęła nerwica, lecz skorzystały z pomocy specjalistów i podjęły terapię przeciwnerwicową, po jej zakończeniu powinny szczególnie dbać o swoje zdrowie nie tylko to fizyczne, ale i psychiczne. Dotyczy to również zdrowych osób, które chciałyby w jak najlepszej kondycji utrzymywać swój organizm. Pomocne przy tym może się okazać prawidłowe żywienie. Od dawna bowiem wiadomo, że lekkostrawna, urozmaicona dieta to panaceum na wszelkie choroby związane np. z otyłością, sprzyja także lepszej dyspozycji umysłowej. Podobnie rzecz się ma z aktywnością fizyczną. Ruch pod każdą postacią jest wskazany dla osoby dbającej o siebie, ponieważ zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia problemów zdrowotnych zarówno psychicznych, jak i somatycznych. Ćwiczenia fizyczne, jogging, jazda na rowerze, pływanie są wspaniałym sposobem podtrzymania kondycji fizycznej. Równie ważne jest cieszenie się małymi sukcesami - podkreślają psychiatrzy. Każdy sukces powinien napawać optymizmem, a porażka skłaniać do refleksji, ale krótkotrwałej. Dobrze jest także sprawiać sobie drobne przyjemności - przeczytać interesującą, wartościową 2/3 Rodzina katolicka - Nerwica dotyka również uczniów czwartek, 29 października 2009 10:37 książkę, spotkać się z przyjaciółmi. Również pomoc innym może przynieść ogromną satysfakcję i odwrócić myśli od nurtujących problemów. W walce z nerwicą pomocne może być rozwijanie swojego hobby, takiego jak np. majsterkowanie, wędkowanie, pielęgnowanie kwiatów w ogrodzie czy mieszkaniu, robienie na drutach, wyszywanie, malowanie czy układanie kompozycji z suszonych kwiatów. Godne polecenia okazują się tutaj poradniki typu "zrób to sam", gdzie znajdziemy wiele propozycji i inspiracji do tworzenia przeróżnych rzeczy przy niewielkich kosztach, jak odlewy z gipsu, robienie ramek do zdjęć, szycie ubrań, wykonywanie różnych przedmiotów, ozdób z masy solnej, gliny itp. Również wspólne zajęcia rodzinne to dobry sposób na spędzanie wolnego czasu. Można razem nie tylko spacerować, pływać czy uprawiać inne sporty, ale również grać w ciekawe gry planszowe, rozwiązywać krzyżówki czy gotować. Źródło: Nasz Dziennik 3/3