Preparaty mlekozastępcze dla cieląt

Preparaty mlekozastępcze dla cieląt
Cielęta, jak wszystkie ssaki, zaraz po urodzeniu spożywają siarę, a
następnie mleko. Siara, jako, że jest niezwykle bogata w immunoglobuliny, a
cielęta rodzą się bez odporności własnej, powinna być podana maksymalnie
szybko po przyjściu na świat. Okres odpajania nią trwa przez około 3 dni, a
po nim następuje czas, gdy cielę pobiera mleko. Pierwszy pokarm jest nie do
zastąpienia, natomiast przemysł hodowlany oferuje szeroki wybór produktów
z powodzeniem zastępujących mleko.
Prawidłowe, zrównoważone żywienie cieląt warunkuje ich prawidłowy wzrost i
rozwój. Błędy popełniane w tym okresie wpływają negatywnie na zdrowotność i
możliwości produkcyjne w przyszłości. Siara podana po urodzeniu jak najszybciej,
dobrej jakości mleko, czy preparat je zastępujący, podawane z zachowaniem higieny
pojenia, w odpowiedniej ilości i o odpowiedniej temperaturze, umożliwią naszemu
zwierzęciu prawidłowe przejście przez początkowy okres odchowu i bezpieczne
wkroczenie w kolejny.
Preparat, mlekozastepczy - co to takiego?
Jest to preparat zastępujący mleko, zalecany do podawania cielęciu zaraz po
odpajaniu siarą, bądź po zakończeniu podawania mleka krowiego (w klasycznym
systemie żywienia cieląt mleko podawane jest do drugiego tygodnia życia),
pozwalający zmniejszyć koszty odchowu, zintensyfikować produkcję, szybciej
wprowadzić pasze stałe.
W jego składzie najczęściej pojawia się suszone mleko, suszona serwatka,
witaminy i składniki mineralne. Zawartość białka w większości preparatów oscyluje
wokół 20%, a tłuszczu 10-22% (wg. Tomkinsa i wsp.1994). Ich źródłem przeważnie są
komponenty roślinne np. białko z soi, czy ziemniaka, olej palmowy, czy rzepakowy.
Zawartość laktozy (cukru mleka) waha się około 35 %, zaś w preparatach bardzo
dobrej jakości dochodzi do 40%. W zależności na przykład od zawartości
poszczególnych składników, obecności, bądź braku immunoglobulin, probiotyków , czy
siemienia lnianego, istnieją preparaty zalecane dla cieląt 3-dniowych (zaraz po siarze),
w wieku około 10-14 dni, czy starszych - około 3 tygodniowych (mogą mieć dodatek
siemienia lnianego). Okres skarmiania trwa przeważnie do około 60 dnia życia, przy
czym należy pamiętać, że można go modyfikować: skracać podając cielęciu prestarter
(pierwsza pasza stosowana wraz z preparatem od 1 tygodnia życia).
Produkty zastępujące mleko, mające formę sypką, przed skarmianiem
rozpuszczamy w wodzie (powinny dobrze się rozpuszczać, nie zbrylać) w proporcji
1:8-10 (1 kg preparatu w 8-10 litrach wody). Ilość zamienników mleka na cały okres
wychowu uzależniona jest od późniejszego mięsnego, bądź mlecznego użytkowania
(dla jałówki hodowlanej przyjęto 200 -300 l na cały okres wychowu, 1000 l i więcej
zużywa się na odpój cieląt przeznaczonych na białe mięso) pożądanego tempa wzrostu,
wielkości cielęcia, a także jakości podawanej paszy stałej.
Jak skarmiać? Podstawowe zasady podawania preparatu
●
●
●
●
●
●
●
Temperatura pójła powinna wynosić 35-38ºC (w początkowym okresie jest najwyższa)
Podawany produkt powinien być świeży, bezwzględnie należy wyeliminować z diety
cieląt produkty po terminie ważności
Odpowiednia dawka preparatu w stosunku do ilości wody
Odpowiednia, dzienna ilość pójła, uzależniona od dnia wychowu
Zakończenie podawania mleka, gdy cielę pobiera ponad 1 kg paszy treściwej
Zapewnienie stałego dostępu do świeżej wody - od 2 tygodnia
Dbałość o czystość pojemników, w których przygotowujemy i podajemy omawiany
produkt i wodę
Popularne stacje odpajania pozwalają zmniejszyć nakłady pracy, utrzymując
stałą temperaturę pójła i umożliwiając cielętom pobieranie preparatu wielokrotnie w
ciągu dnia, małym dawkami (podobnie jak podczas utrzymania z matkami).
Jak wybrać odpowiedni preparat mlekozastępczy?
Jeżeli nie mamy sprawdzonego preparatu, najlepiej poradzić się doradcy
żywieniowego. Firmy paszowe oferują rozmaite preparaty, przy wyborze których
powinniśmy kierować się ich parametrami, a co za tym idzie - jakością. Dobry preparat
pozwoli utrzymać cielęta w prawidłowej kondycji, uniknąć biegunek i niestrawności, a w
przyszłości uzyskać krowy o wysokiej wydajności.
Bibliografia:
1. Szulc T., Litwińczuk Z.,Hodowla i użytkowanie bydła, Państwowe Wydawnictwo
Rolnicze i Leśne, 2005, str 231-232