Wielokrotnie można się spotkać z poglądem, że nauka i wiara, jako
Transkrypt
Wielokrotnie można się spotkać z poglądem, że nauka i wiara, jako
Wielokrotnie można się spotkać z poglądem, że nauka i wiara, jako źródła światopoglądu są całkowicie odmienne, a nawet sprzeczne. Szczególnie w epoce Oświecenia zaczęto deprecjonować język teologii, uznając go za nienaukowy. Współcześnie nadal dominuje przekonanie, że badania nauk przyrodniczych opierają się na metodzie eksperymentalnej, którą cechuje metodologiczna ścisłość i niesprzeczność, podczas gdy dociekania teologiczne wydają się wątpliwe i nieobalalne. Ian G. Barbour, zmarły w 2013 roku, był jednym z najbardziej znanym amerykańskich metodologów, badających język dyskursu religijnego i naukowego. W swoich pracach porównywał poszczególne elementy języka religii i nauki. Na tej podstawie w 1974 roku wydał jedno z najważniejszych swoich dzieł pt. Myths, Models and Paradigms, które zostało przetłumaczone na język polski. Barbour porusza w nim trzy główne zagadnienia: funkcje języka religijnego, rolę modeli w nauce oraz rolę paradygmatów w nauce i religii. Autor dochodzi do wniosku, że zarówno język religii, jak i język nauki dostarczają wiedzy opartej na doświadczeniu. Wskazuje również na podobieństwa w konstruowaniu modeli rzeczywistości, występujące w pracy naukowej przyrodnika i teologa. Ponadto, stosując metodologię Thomasa Khuna, zwraca uwagę na podobieństwa i różnice w przyjmowaniu i odrzucaniu paradygmatów obecnych na gruncie nauki i religii. Celem referatu jest zaprezentowanie wniosków wynikających z prac Iana G. Barboura, które dotyczą relacji nauka – wiara.