Monoclonal Mouse Anti-Human Renal Cell Carcinoma Marker

Monoclonal Mouse
Anti-Human
Renal Cell Carcinoma Marker
Clone SPM314
Nr kat. M3632
Przeznaczenie
Do stosowania w diagnostyce in vitro.
Przeciwciała Monoclonal Mouse Anti-Human Renal Cell Carcinoma Marker, klon SPM314, są przeznaczone do stosowania w
immunohistochemii. Przeciwciała przeciwko markerom raka z komórek nerkowych mogą być użyteczne podczas identyfikacji raków komórek
nerkowych. Interpretacja kliniczna dodatniego lub ujemnego odczynu musi być uzupełniona przez ocenę morfologiczną, wykonanie
odpowiednich prób kontrolnych i interpretowana przez doświadczonego patologa w kontekście historii choroby pacjenta i innych badań
diagnostycznych.
Synonimy antygenu
gp200 (1)
Streszczenie i informacje ogólne
Marker raka z komórek nerkowych, gp200, to glikoproteina powierzchniowa błon komórkowych zlokalizowana w pobliżu rąbka
szczoteczkowego segmentów zwiniętych i prostych proksymalnego kanalika nerkowego oraz miejscowo na powierzchni kanalików torebki
Bowmana przylegających do wychodzącego kanalika proksymalnego. Stwierdzono, że ekspresja markera raka z komórek nerkowych (RCC)
w innych tkankach prawidłowych jest ograniczona do powierzchni wewnętrznych kanalików zrazików i przewodów sutka oraz kanalików
nabłonka kanalikowego najądrzy. Ponadto stwierdzono ekspresję cytoplazmatyczną w komórkach miąższowych przytarczyc i ogniskową
immunoreaktywność w koloidzie tarczycy. Nie zaobserwowano ekspresji w badanych tkankach zdrowych, do których należały: nadnercza,
wyrostek robaczkowy, pęcherz, kość, tkanka chrzęstna, jelito grube, przewód żółciowy, dwunastnica, endometrium, przełyk, jajowód,
pęcherzyk żółciowy, jelito kręte, jelito czcze, wątroba, płuco, węzły chłonne, mięśniówka macicy, jajnik, trzustka, prostata, miedniczka
nerkowa, skóra, śledziona, żołądek, ślinianka podżuchwowa, jądra, migdałki, grasica i moczowody (1).
Przeciwciała przeciwko markerowi RCC służą do identyfikowania złośliwych komórek w pierwotnych i przerzutowych rakach z komórek
nerek. Ekspresję markera RCC zaobserwowano w 80-93% pierwotnych rakach z komórek nerek i 67-84% przypadków przerzutowych raków
z komórek nerek z narządów, do których należały: nadnercza, pęcherz, kości, mózg, sutek, wątroba, płuca, węzły chłonne, mięśnie, trzustka,
jelito cienkie, tarczyca i tchawica (1,2). Immunohistochemiczne metody detekcji markera RCC mogą być także używane w celu dodatkowego
klasyfikowania nowotworów nerek. W niektórych badaniach stwierdzono, że ekspresję markera RCC wykazuje większość raków
jasnokomórkowych [84-92%] i raków brodawkowych [93-100%] nerek, jednak zgłoszono także niższe odczyny dodatnie (1-5). Natomiast
immunoreaktywność markera RCC jest znacznie mniej powszechna w przypadku raka z komórek chromofobowych [0-45%],
a tylko sporadycznie odczyn ogniskowy stwierdzano w przypadku onkocytomy nerek [0-14%] (2,3,4,5).
Ekspresję markera RCC w guzach innych niż raki z komórek nerek stwierdzono w 10/22 [45%] przypadków wewnątrzprzewodowego i
naciekowego raka przewodowego sutka oraz w 7/8 [88%] przypadków raka przewodowego sutka in situ i naciekowego raka zrazikowego
sutka (1,2). Ekspresję cytoplazmatyczną i na powierzchni komórek zaobserwowano w 13/13 [100%] przypadków gruczolaków przytarczycy,
przy czym odczyn ogniskowy wykazywało 4/11 [36%] raków zarodkowych jąder i 3/40 [8%] międzybłoniaków nabłonkowatych, w których
odczyn był ograniczony do kilku komórek lub małych ognisk nowotworu (1,2,5).
Zobacz dokument Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych firmy Dako lub następujące części instrukcji do
systemu detekcji IHC: 1) Zasada przeprowadzenia odczynu, 2) Niezbędne materiały niedostarczone z zestawem, 3) Przechowywanie,
4) Przygotowanie preparatu, 5) Wykonanie barwienia, 6) Kontrola jakości, 7) Rozwiązywanie problemów, 8) Interpretacja wyniku barwienia,
9) Ograniczenia metody.
Dostarczany odczynnik
Monoklonalne przeciwciała mysie dostarczane w postaci płynnej jako nadsącz hodowli komórkowej (zawierający płodową surowicę bydlęcą),
dializowane wobec roztworu PBS o stężeniu 0,02 mol/L, pH 6,0 i azydku sodu o stężeniu 0,015 mol/L. Produkt zawiera białko stabilizujące.
Klon: SPM314
Izotyp: IgG2b, kappa
Stężenie mysich IgG mg/L: Zobacz etykietę na fiolce.
Immunogen
Frakcja mikrosomalna zhomogenizowanych tkanek kory nerek
Swoistość
W testach Western blot lizatów komórkowych Caki-1 przeciwciało barwi prążek o masie cząsteczkowej 200 kD odpowiadający oczekiwanej
masie cząsteczkowej markera raka z komórek nerkowych (6).
(115024-002)
306999PL_002 s. 1 z 3
Środki ostrożności
1. Odczynniki przeznaczone dla przeszkolonych Użytkowników.
2. Opisywany produkt zawiera silnie toksyczny związek — azydek sodu (NaN3), w czystej postaci. Stężenie NaN3 występujące w
produkcie nie jest klasyfikowane jako niebezpieczne. Jednak w wyniku reakcji NaN3 z ołowiem lub miedzią, wchodzącymi w skład
instalacji kanalizacyjnych, mogą powstawać silnie wybuchowe azydki metali. Przy usuwaniu resztek odczynnika używać dużych ilości
wody do przepłukiwania, aby uniknąć gromadzenia się azydków w instalacji kanalizacyjnej.
3. Podobnie jak w przypadku każdego produktu otrzymywanego z materiału biologicznego, należy stosować odpowiednie procedury
postępowania.
4. Należy stosować właściwe wyposażenie ochronne, zabezpieczające przed kontaktem odczynnika ze skórą bądź oczami.
5. Niewykorzystany odczynnik należy usuwać zgodnie ze stosownymi przepisami lokalnymi i krajowymi.
Przechowywanie
Przechowywać w temperaturze 2-8°C. Nie stosować po upływie terminu ważności podanego na opakowaniu. Jeżeli odczynniki są
przechowywane w warunkach innych niż podane na ulotce dołączanej do opakowania, Użytkownik powinien je zweryfikować. Nie ma
jednoznacznych oznak świadczących o niestabilności tego produktu. Dlatego równolegle z odczynami na materiale pochodzącym od
pacjentów należy wykonywać dodatnie i ujemne próby kontrolne. W wypadku nieoczekiwanego wyniku odczynu, którego nie można wyjaśnić
różnicami w procedurach laboratoryjnych, gdy podejrzewa się problem z przeciwciałem, należy się skontaktować z działem wsparcia
technicznego firmy Dako.
Przygotowanie próbek i materiały dodatkowe wymagane, ale niedostarczane
Skrawki parafinowe:
Przeciwciała mogą być wykorzystane do znakowania utrwalonych formaliną skrawków zatapianych w parafinie.
Wymagane jest poddanie odparafinowanych skrawków tkankowych cieplnemu odmaskowaniu antygenu (HIER). Optymalne wyniki uzyskuje
się w wyniku wstępnej obróbki tkanek polegającej na odmaskowaniu HIER przy użyciu roztworu Dako Target Retrieval Solution (nr kat.
S1700/S1699).
HIER w łaźni wodnej: 20 minut w temperaturze 95–99°C. Przed zanurzeniem preparatów należy ogrzać roztwór do odmaskowania
antygenu.
Po obróbce cieplnej należy pozostawić naczynie z buforem i preparatami na 20 minut, aż ostygnie do temperatury pokojowej. Po
zakończeniu procedury HIER delikatnie przepłukać skrawki roztworem buforu lub wodą dejonizowaną. W trakcie przygotowywania i
procedury znakowania immunohistochemicznego skrawki nie powinny wyschnąć. W celu uzyskania lepszego przylegania skrawków do
szkiełek podstawowych zaleca się stosowanie szkiełek Dako Silanized Slides (nr kat. S3003).
Skrawki mrożakowe i rozmazy komórkowe:
Opisywane przeciwciała mogą być stosowane do odczynów na utrwalonych w acetonie skrawkach mrożonych lub utrwalonych rozmazach
cytologicznych.
Procedura wykonania odczynu i materiały dodatkowe wymagane, ale niedostarczane
Rozcieńczenie: Przeciwciała Monoclonal Mouse Anti-Human Renal Cell Carcinoma Marker, nr kat. M3632, mogą być używane
w rozcieńczeniu 1:50 na poddanych wstępnej obróbce utrwalonych w formalinie skrawkach zatopionych w parafinie, przy 30-minutowej
inkubacji w temperaturze pokojowej. Zaleca się rozcieńczenie przeciwciał odczynnikiem Dako Antibody Diluent (nr kat. S0809). Podane
informacje mają charakter wyłącznie orientacyjny. Optymalne warunki mogą się zmieniać w zależności od rodzaju materiału i sposobu jego
przygotowania i powinny być określone indywidualnie w każdym laboratorium. Zalecana kontrola ujemna to FLEX Negative Control, Mouse,
(Dako Autostainer/Autostainer Plus) (nr kat. IS750) / (Link) (nr kat. IR750). O ile nie potwierdzono stabilności rozcieńczonych przeciwciał i
kontroli ujemnej w rzeczywistej procedurze wykonania odczynu, zaleca się rozcieńczenie tych odczynników bezpośrednio przed użyciem.
Równolegle
z
odczynami
na
materiale
pochodzącym
od
pacjentów
należy
wykonywać
dodatnie
i
ujemne
próby kontrolne.
Wizualizacja: zalecany jest odczynnik Dako EnVisionTM + System/HRP, Dual Link Rabbit/Mouse (nr kat. K4061). Postępować zgodnie z
procedurą dostarczoną z systemem do wizualizacji.
Automatyzacja: Przeciwciała dobrze nadają się do wykonywania odczynów immunohistochemicznych w systemach zautomatyzowanych,
takich jak Dako Autostainer.
Interpretacja odczynu
Odczyn komórkowy ma charakter cytoplazmatyczny i/lub błonowy.
Charakterystyka wydajnościowa
Tkanki prawidłowe:
Wykazano, że w tkankach prawidłowych przeciwciało Monoclonal Mouse Anti-Human Renal Cell Carcinoma, klon SPM314, dawało odczyn
na powierzchni wierzchołków komórek nabłonka kanalikowego kory nadnerczy i ogniskowe odczyny w torebkach Bowmana w 3/3 nerki.
Immunoreaktywność z klonem SPM314 wykazywały komórki endokrynne w 2/3 przytarczyce, a w komórkach pęcherzyków i koloidzie 1/2
tarczyce zaobserwowano odczyn ogniskowy. W 2/2 tkanki sutka wykazano miejscową skuteczność lokalizacji na powierzchniach kanalików i
w komórkach wydzielniczych w świetle przewodów i zrazików. Nie wykazano immunoreaktywności w innych badanych typach tkanek, do
których należały nadnercza, szpik kostny, móżdżek, mózgowie, szyjka macicy, jelito grube, przełyk, serce, wątroba, płuca, komórki
międzybłonka, nerwy obwodowe, jajnik, trzustka, przysadka, gruczoł krokowy, ślinianki, mięśnie szkieletowe, skóra, jelito cienkie, śledziona,
żołądek, jądra, grasica, migdałki i macica (7).
(115024-002)
306999PL_002 s. 2 z 3
Piśmiennictwo
1. Yoshida S, Imam A. Monoclonal antibody to a proximal nephrogenic renal antigen: immunohistochemical analysis of formalin-fixed,
paraffin-embedded human renal cell carcinomas. Cancer Res 1989;49:1802-9.
2. McGregor DK, Khurana KK, Cao C, Tsao CC, Ayala G, Krishnan B, Ro JY, Lechago J, Truong LD. Diagnosing primary and metastatic
renal cell carcinoma. Am J Surg Pathol 2001;25(12):1485-92.
3. Avery AK, Beckstead J, Renshaw AA, Corless CL. Use of antibodies to RCC and CD10 in the differential diagnosis of renal neoplasms.
Am J Surg Pathol 2000;24(2):203-10.
4. Pan C-C, Chen PC-H, Ho, D M-T. The diagnostic utility of MOC31, BerEP4, RCC marker and CD10 in the classification of renal cell
carcinoma and renal oncocytoma: an immunohistochemical analysis of 328 cases. Histopathol 2004;45:452-9.
5. Ordonez NG. The diagnostic utility of immunohistochemistry in distinguishing between mesothelioma and renal cell carcinoma: a
comparative study. Human Pathol 2004;35(6):697-710.
6. M3632 WB013007 Report On File.
7. M3632 IHC003 Report On File.
Edition 04/08
(115024-002)
306999PL_002 s. 3 z 3