wyrok uzasadnienie - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kaliszu

Sygn. akt IV Ka 179/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 16 maja 2013r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodnicząca SSO Alicja Bydłowska
Sędziowie SO Hanna Nowosad
SO Grzegorz Plota (spr.)
Protokolant st.sekr.sądowy Magdalena Pawlak
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marii Dziurnej-Rutkowskiej
po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2013r.
sprawy
1) M. B. - oskarżonego o przestępstwo z art. 284 § 2 k.k.
2) P. T. - oskarżonego o przestępstwo z art. 284 § 2 k.k.
na skutek apelacji wniesionych przez obrońcę oskarżonych
od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowie Wlkp.
z dnia 4 lutego 2013r. sygn. akt II K 163/12
Na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. i art. 632 pkt. 2 k.p.k
I. Zmienia zaskarżony wyrok i oskarżonych M. B. i P. T. uniewinnia od zarzucanego im czynu z art.
284 § 2 k.k.
II. Kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.
Sygn. akt IV. Ka. 179/13
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 4 lutego 2013r. w sprawie II.K. 163/12 Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim uznał oskarżonego
M. B. winnym popełnienia przestępstwa z art. 284§2kk polegającego na tym ,że :
1)w dniu 18 lipca 201 Ir. na trasie O. - K., działając wspólnie i w porozumieniu z P. T. dokonał przywłaszczenia mienia
powierzonego, w ten sposób, że w trakcie zleconego kursu transportowego zabrał celem przywłaszczenia 2 kartony z
zawartością 120 sztuk obrazów piaskowych typu MApm, 2 kartony z zawartością 72 sztuk obrazów piaskowych typu
SApm, l karton z zawartością 24 sztuk obrazów piaskowych typu DApm, l karton z zawartością barwników do obrazów
piaskowych, powodując straty łączne w kwocie 4.132, 80 zł na szkodę właściciela firmy (...) w O. M. M. i za to na
podstawie powołanego przepisu wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności , której wykonanie na
podstawie art. 69 § l i 2 k.k. i art. 70 § l pk l k.k. warunkowo zawiesił na okres 3 (trzech) lat tytułem próby.
Tym samym wyrokiem Sad uznał oskarżonego P. T. winnym popełnienia czynu z art. 284§2kk polegającego na tym ,
że :
2) w dniu 18 lipca 201 Ir. na trasie O. - K., działając wspólnie i w porozumieniu z M. B. dokonał przywłaszczenia mienia
powierzonego, w ten sposób, że w trakcie zleconego kursu transportowego zabrał celem przywłaszczenia 2 kartony z
zawartością 120 sztuk obrazów piaskowych typu MApm, 2 kartony z zawartością 72 sztuk obrazów piaskowych typu
SApm, l karton z zawartością 24 sztuk obrazów piaskowych typu DApm, l karton z zawartością barwników do obrazów
piaskowych, powodując straty łączne w kwocie 4.132, 80 zł na szkodę właściciela firmy (...) wO. M. M. i za to na
podstawie powołanego przepisu wymierzył mu karę 4 (cztery) miesięcy pozbawienia wolności , której wykonanie na
podstawie art. 69 § l i 2 k.k. i art. 70 § l pkt l k.k. warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres na okres 2 (dwóch) lat
tytułem próby.
Na podstawie art.46§ l kk orzekł wobec oskarżonych obowiązek solidarnego naprawienia szkody wyrządzonej
przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego M. M. kwoty 4.132,80 (cztery tysiące sto trzydzieści dwa
złote i osiemdziesiąt groszy) .
Na podstawie art. 624 § l k.p.k. zwolnił oskarżonych od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych , a na
podstawie art. 627 kpk, art. 633 kpk i § 14 ust. 2 pkt l, i ust. 7 § 16 rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 28
września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej, udzielonej z urzędu (Dz. U. 02.163.1348) zasądził od oskarżonego M. B. na rzecz oskarżyciela
posiłkowego M. M. kwotę 396,00 zł. i od oskarżonego P. T. na rzecz oskarżyciela posiłkowego M. M. kwotę 396,00 zł
tytułem zwrotu wydatków poniesionych w związku z ustanowieniem pełnomocnika.
Powyższy wyrok w całości na korzyść oskarżonych zaskarżył ich obrońca , który w obu apelacjach dotyczących
oskarżonych M. B. i P. T. zarzucił wyrokowi :
1) obrazę przepisów prawa procesowego , mającą wpływ na jego treść ,a mianowicie art. 4 kpk, art. 92 kpk, art.7 kpk
oraz art. 410 kpk polegającą na przyjęciu , iż oskarżeni P. T. i M. B. dopuścili się zarzucanego im czynu , w sytuacji
gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego . dokonana z uwzględnieniem zasad wiedzy i doświadczenia życiowego
prowadzi do wniosku ,iż brak jest jakichkolwiek dowodów potwierdzających sprawstwo oskarżonych jak również brak
jest motywów, którymi kierować mieliby się oskarżeni zważywszy na specyfikę przesyłki (obrazki piaskowe i barwniki)
i bezwartościowość przesyłki.
2) art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. w zw. z art. 424 § l pkt l k.p.k. poprzez przyjęcie w ocenie dowodów reguł i zasad
sprzecznych z :
a. z prawidłowym rozumowaniem co wyraża się w przyjęciu, że dokonane
przez biegłego ustalenia , iż fakt przerwy pojazdów oskarżonych M.
B. i P. T. w ruchu od godziny odpowiednio 16.27 i
16. 24 do 16.50 i 16.48 wskazuje na dokonanie w tym czasie zaboru mienia,
b. z zasadami logiki co wyraża się w niekonsekwentnych i rozbieżnych
kryteriach oceny takich samych zdarzeń i zachowań.
3) art. 424 § l pkt l k.p.k. poprzez pominięcie w uzasadnieniu wyroku przez Sąd l instancji należytego udowodnienia
wszystkich faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności wskazujących na to , iż
oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim popełnienia przestępstwa przywłaszczenia mienia ruchomego.
4) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, a polegający
w szczególności :
a. na przyjęciu, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu z zamiarem bezpośrednim, pomimo poważnych
wątpliwości w tym względzie wynikających z materiału dowodowego sprawy,
b. w przyjęciu za ustalone faktów bez dostatecznej podstawy w materiale dowodowym, w szczególności polegające na
przyjęciu, iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim przywłaszczenia mienia ruchomego.
Stawiając te zarzuty obrońca oskarżonych wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi
Rejonowemu w Ostrowie Wielkopolskim do ponownego rozpoznania.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja obrońcy oskarżonychM. B.P. T. w zakresie stawianych zarzutów jest trafna , natomiast wniosek zawarty w
apelacjach o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I-ej instancji do ponownego rozpoznania
nie jest zasadny.
Sąd I-ej instancji na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego uznał ,że oskarżeni M. B. i P. T.
dopuścili się występku z art. 284§2kk przyjmując , że na trasie O.- K. zatrzymali swoje samochody i zabrali część
przewożonego towaru o łącznej wartości 4.132,80 złotych na szkodę właściciela firmy (...) w O. Sąd także opisał w
jaki sposób i co oskarżeni przywłaszczyli .
Wniosek co do winy oskarżonych przede wszystkim Sąd oparł na tym że przesyłka , którą oskarżeni przewozili dotarła
do firmy (...) w K. w stanie niekompletnym o czym zdaniem Sądu świadczą nagrania z monitoringu oraz dokumentacji
fotograficznej znajdującej się w aktach sprawy. Dowodem świadczącym o winie oskarżonych jest zdaniem Sądu
również opinia biegłego J. P. z której wynika ,że samochody którymi poruszali się oskarżeni miały dwie przerwy w
trakcie jazdy z O. do K. .
Zdaniem Sądu Okręgowego taka ocena dowodów i przyjęcie winy oskarżonych co do faktu przywłaszczenia mienia
jest w świetle zasad zawartych w kodeksie postępowania karnego nieprzekonywująca. Te ustalenia Sądu I-ej instancji
i kategoryczne stwierdzenia o winie oskarżonych budzą bowiem uzasadnione wątpliwości w świetle całokształtu
zebranego w sprawie materiału dowodowego.
Należy bowiem w tym miejscu podkreślić ,że zgodnie z zasadami kodeksu postępowania karnego jak i utrwalonym
orzecznictwem Sądu Najwyższego , a także poglądami zawartymi w doktrynie winy i sprawstwa czynu nie można
domniemywać lub się domyślać , a winę należy w sposób nie budzący wątpliwości w oparciu o zebrane dowody
wykazać. W sytuacji gdy zachodzą niedające się usunąć wątpliwości co do winy oskarżonych wątpliwości te należy
rozstrzygnąć na ich korzyść ( art. 4 kpk i art. 5 § 2 kpk) .
Z opinii pisemnej biegłego J. P. na k. 52-57 i jego uzupełniających zeznań co do odczytów wykresówek z tachografów
złożonych na rozprawie w dniu 1 czerwca 2012r. ( k. 190 i 190V ) ,wynika ,że oba pojazdy którymi poruszali się
oskarżeni w dniu 18 lipca 2011r. miały przerwy w ruchu. Pierwsza trwała 23 minuty co do jednego pojazdu , a druga
trwała 24 minuty co do drugiego pojazdu oraz druga przerwa trwała 15 min co do jednego pojazdu i 17 minut co do
drugiego pojazdu ( tabela na k. 54 akt). Trzecia przerwa ustalona przez biegłego rozpoczęła się o godz. 17.34 co do obu
pojazdów i ta godzina zdaniem Sądu Okręgowego - tj. godzina przyjazdu samochodów którymi kierowali oskarżeni
do firmy (...) w K. gdzie nastąpił rozładunek towaru. Natomiast dołączone w związku z reklamacją pokrzywdzonego
zdjęcia jak i zapis kamery monitoringu w dniu 18 lipca 2011r. wskazują inne godziny - tj. godz. 17.19 , 17.24 , a
więc godziny kiedy jeszcze samochody nie dojechały do magazynu . Odtworzony zapis monitoringu wskazuje , że o
godz. 1713 przy dwóch stanowiskach widoczne są dwa samochody ciężarowe w trakcie rozładunku z tym że numery
rejestracyjne tych samochodów nie są widoczne. Dalej widać pracownika ubranego w koszulkę w krótkim rękawem i w
krótkich spodenkach który z całkowicie zasłoniętego samochodu na ręcznym wózku wyciąga paletę na której znajdują
się kartony ułożone w czterech warstwach , z boku do kartonów przyklejona jest jakaś kartka , na kartonach również
coś leży , z tym ,że z uwagi na jakość nagrania nie widać co to jest. Nie widać również samochodu ani jego numeru
rejestracyjnego. Zdjęcia na k. 11 i 12 , a także na k. 49 i 50 , to są zdjęcia pochodzące z wskazanego wyżej monitoringu.
Porównując wiec ustalenia biegłego J. P. i zapisy monitoringu nie ma pewności że obraz monitoringu dotyczy
samochodów którymi kierowali oskarżeni i towaru który przewozili zO.
Zdaniem Sądu Okręgowego decydujące znaczenie mają zeznania przesłuchanego w charakterze świadka magazyniera
firmy (...) A. K., który wprawdzie zeznał ,że nie kojarzy przesyłki z firmy (...) z dnia 18 lipca 2011r. a opisał w
sposób szczegółowy procedurę przyjmowania towaru na magazyn. Świadek ten stwierdził że jako magazynier patrzy
czy towar jest uszkodzony , a jeżeli tak jest to wtedy robi zdjęcie , wbija kod przesyłki i uszkodzenie . Sprecyzował
także ,że uszkodzenie jest wtedy gdy coś jest rozdarte , rozwalone jak również wtedy gdy równo odcięty jest strecz .
Z zeznań magazyniera wynika w sposób nie budzący wątpliwości , że przedmiotową przesyłkę przyjął na magazynu
jako nieuszkodzoną.
Nie bez znaczenia jest również fakt ,że brak towaru z przedmiotowej palety stwierdzono dopiero wtedy gdy towar
ten dotarł do kontrahenta pokrzywdzonego we Włoszech w dniu 28 lipca 2011r. , a także to że towar ten firma (...)
dostarczyła z K. do G. , a stamtąd dopiero był transportowany do Włoch.
Wskazane wyżej okoliczności powodują , iż istnieją uzasadnione wątpliwości co do tego , że oskarżeni M. B. i P. T.
dopuścili się przywłaszczenia towaru jak to przyjęto w wyroku Sądu I-ej instancji. Nie ma bowiem jednoznacznych i
nie budzących wątpliwości dowodów, świadczących o ich winie w zakresie stawianego im zarzutu .
Sąd Okręgowy uznał ,że brak jest przesłanek do tego by - jak to wnioskuje obrońca oskarżonych - uchylić zaskarżony
wyrok i sprawę przekazać Sądowi I-ej instancji do ponownego rozpoznania , gdyż zebrano pełny materiał dowodowy ,
który tylko wymagał prawidłowej oceny w świetle procedury karnej.
Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 1 i 2 kpk zmienił zaskarżony wyrok i oskarżonych
M. B. i P. T. uniewinnił od zarzucanego im czynu z art. 284 § 2 kk, a kosztami procesu na podstawie art. 632 pkt. 2
kpk obciążył Skarb Państwa.