Opowiadanie Karoliny

Pewnego dnia, kiedy spacerowałam po piaszczystym brzegu morza, wydawało mi
się, Ŝe widzę lot komety. Gdy się obejrzałam, zobaczyłam mojego kolegę zwanego
Aleksandrem. Nie mogłam jednak stwierdzić czy stoi blisko, czy daleko ode mnie.
Wtedy stwierdziłam,Ŝe przydałoby mi się trzecie oko. WytęŜając swój wzrok,
zobaczyłam 10 stron świata przypominające wieczorynki z kotem Miśkiem oraz
dzieci zorzy polarnej. Uznałam, Ŝe gdybym miała konia, szybko bym do nich
dotarła. Wtedy przed moimi oczami ponownie stanął Aleksander, a wraz z nim
galaktyczni szpiedzy, zwani potocznie „Maciek i łowcy duchów”. Prace ich
polegały na szpiegowaniu zwierząt, jednak z takich wypraw często mieli trudne
powroty, poniewaŜ najczęściej musieli odbyć długi i daleki rejs. Niektórzy,
odjeŜdŜając Ŝartowali nawet, mówiąc do swoich przyjaciół: ,,śegnaj na zawsze”.
Wiedziałam o nich wiele, jednak wciąŜ byli dla mnie jak bliscy nieznajomi.
Przypominając sobie informacje o nich, usłyszałam, Ŝe Aleksander opowiada mi
o kangurku, który został listonoszem i o Ŝyrafach, które chciały zobaczyć śnieg.
Aby nawiązać z nim rozmowę, zaczęłam mu opowiadać o mojej ulubionej bajce
z dzieciństwa, pt.,,Wieczorynki z wielką kaczką”. Zaproponował mi wtedy, Ŝebym
pojechała z nim teraz do Afryki. Zgodziłam się. Tam przeŜywałam chyba najmilsze
chwile w Ŝyciu. Myślę, Ŝe nigdy ich nie zapomnę.
W opowiadaniu wykorzystano 17 tytułów ksiąŜek Anny Onichimowskiej.
Hasło reklamowe:
Gdy Onichimowskiej ksiąŜki czytam, to za głowę ze zdumienia się chwytam.
Onichimowska fajne ksiąŜki pisze, gdy je czytam zawsze proszę wszystkich o ciszę.
Karolina Andryszuk
Publiczne Gimnazjum nr 8.