Duma i kapłaństwo

arogancji czy zarozumiałości” 7.
„Przepraszam. Wybacz mi to, co
zrobiłem”.
On uczy nas, jak być cierpliwymi,
czyli innymi słowy „[mającymi] zdolność przetrwania zła bez szemrania
czy drażliwości” lub „[milczącymi]
w obliczu cierpienia krzywd czy
zniewag” 8.
Uczy nas, jak być pełnymi miłości. „Kocham cię i nie chciałem cię
skrzywdzić”.
Tak, On uczy nas, jak odrzucić
naturalnego człowieka, tak jak zrobił
ojciec w tej historii, który błagał Pana
o pomoc. Tak, kiedy tylko ojciec objął
córkę swymi ramionami miłości, tak
również czyni Zbawiciel, wyciągając
Swoje ramiona, aby objąć nas podczas
trwania prawdziwej pokuty.
On uczy nas, w jaki sposób stać
się świętymi dzięki zadośćuczynieniu Chrystusa Pana. Kiedy później
pojednamy się z Bogiem, staniemy się
przyjaciółmi Boga. Składam świadectwo o prawdziwości i mocy Zadośćuczynienia Zbawiciela, by oczyścić,
uszlachetnić nas i nasze święte domy,
kiedy staramy się odrzucać naturalnego człowieka i podążać za Nim.
On jest barankiem Bożym9, „[jest
uznany za] Świętego i Sprawiedliwego” 10, „[i nazywany] Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny,
Książę Pokoju” 11. W imię Pana Jezusa
Chrystusa, amen. ◼
Przypisy
1. Mosjasz 3:19.
2. Bible Dictionary, „Temple”.
3. Nauki i Przymierza 121:37.
4. Nauki i Przymierza 121:41.
5. Mosjasz 26:31.
6. Noah Webster’s First Edition of an
American Dictionary of the English
Language, wyd. IX (1996), „meek”.
7. Noah Webster’s First Edition, „humble”.
8. Noah Webster’s First Edition, „patient”.
9. Ew. Jana 1:29.
10. Dzieje Apostolskie 3:14, nowa wersja
międzynarodowa.
11. Ks. Izajasza 9:6.
Prezydent Dieter F. Uchtdorf
Drugi Doradca w Radzie Prezydenta Kościoła
Duma i kapłaństwo
Duma to przełącznik, który wyłącza moc kapłańską. Pokora
to przełącznik, który ją włącza.
M
oi drodzy bracia, dziękuję
wam za to, że zgromadziliście
się na całym świecie, na sesji
kapłańskiej konferencji generalnej.
Wasza obecność świadczy o waszym
zaangażowaniu w to, by, bez względu
na to, gdzie jesteście, stać ze swoimi
braćmi, którzy dzierżą święte kapłaństwo, oraz służyć waszemu Panu i
Odkupicielowi, Jezusowi Chrystusowi
i szanować Go.
Często odmierzamy etapy naszego
życia przy pomocy wydarzeń, które
odcisnęły się w naszych umysłach i
sercach. Istnieje wiele takich wydarzeń w moim życiu, a jedno z nich
miało miejsce w 1989 roku, kiedy
wysłuchałem ponadczasowego przesłania Prezydenta Ezry Tafta Bensona
„Uważajcie na dumę”. We wprowadzeniu Prezydent Benson zauważył, że
ten temat bardzo ciążył mu na duszy
już od dłuższego czasu 1.
Odczuwałem podobny ciężar w
ciągu ostatnich miesięcy. Podszepty
Ducha Świętego nakłaniały mnie,
abym zabrał głos jako kolejny świadek przesłania Prezydenta Bensona,
wygłoszonego 21 lat temu.
Każdy śmiertelnik chociażby
przypadkowo wszedł w bliski związek z grzechem dumy. Nikt go nie
uniknął; niewielu go przezwyciężyło.
Kiedy powiedziałem mojej żonie, że
taki będzie temat mojego przemówienia, uśmiechnęła się i powiedziała:
„Bardzo dobrze, że będziesz mówił o
czymś, co znasz tak dobrze”.
Inne znaczenie słowa duma
Pamiętam też pewien interesujący
efekt uboczny tego istotnego przemówienia Prezydenta Bensona. Przez
pewien czas wśród członów Kościoła
tematem tabu było mówienie, że
jest się „dumnym” ze swoich dzieci,
ze swojego kraju, czy „dumnym” ze
swojej pracy. Wydawało się, że słowo
duma zostało wyrzucone z naszego
słownika.
W pismach świętych odnajdujemy
wiele przykładów dobrych i prawych
ludzi, którzy znajdowali radość w
prawości, a jednocześnie chlubili się
dobrocią Bożą. Sam nasz Ojciec Niebieski przedstawił Swego Umiłowanego Syna słowami: „w którym sobie
upodobałem” 2.
Alma szczycił się myślą, że może
być „narzędziem w rękach Boga” 3.
Apostoł Paweł chlubił się wiernością członków Kościoła 4. Wspaniały
misjonarz Ammon chlubił się sukcesem swoim i swoich braci, kiedy byli
misjonarzami 5.
Uważam, że jest różnica pomiędzy
byciem dumnym z czegoś a byciem
wyniosłym. Jestem dumny z wielu
Listopad 2010
55
rzeczy. Jestem dumny z mojej żony.
Jestem dumny z naszych dzieci i
wnuków.
Jestem dumny z młodzieży Kościoła i cieszy mnie jej dobroć. Jestem
dumny z was, moi drodzy i wierni
bracia. Jestem dumny z tego, że stoję
ramię w ramię z wami, posiadaczami
świętego kapłaństwa Boga.
Duma jest grzechem przydawania
sobie chwały
Jaka jest więc różnica pomiędzy
tym rodzajem uczucia a dumą, którą
Prezydent Benson nazwał „powszechnym grzechem”? 6 Duma jest grzeszna,
jak w niezapomniany sposób nauczał
Prezydent Benson, ponieważ wzbudza
nienawiść czy wrogość i stawia nas w
opozycji do Boga i naszych bliźnich.
W swej istocie duma jest grzechem
porównywania, i choć zazwyczaj rozpoczyna się od stwierdzenia: „Patrzcie,
jaki jestem wspaniały i jakich wspaniałych rzeczy dokonałem”, zwykle sprowadza się do stwierdzenia: „Dlatego
jestem lepszy niż ty”.
Kiedy nasze serca przepełnione są
dumą, popełniamy poważny grzech,
gdyż narusza on dwa wielkie przykazania 7. Zamiast czcić Boga i kochać naszych bliźnich, ukazujemy prawdziwy
przedmiot naszej czci i miłości —
wizerunek, który widzimy w lustrze.
Duma jest wielkim grzechem
przydawania sobie chwały. Jest ona
dla bardzo wielu osobistym rameumptomem, świętym podwyższeniem,
z którego ludzie usprawiedliwiali
swą zawiść, chciwość i próżność 8. W
pewnym sensie duma jest pierwotnym
grzechem, ponieważ przed utworzeniem tej ziemi duma przepełniała
Lucyfera, syna jutrzenki, „który miał
władzę w obliczu Boga” 9. Skoro duma
potrafi zdeprawować istotę tak zdolną
i obiecującą, czyż nie powinniśmy
również skontrolować naszych dusz?
56
Liahona
Duma ma wiele twarzy
Duma jest śmiercionośnym rakiem.
Stanowi bramę dla grzechu, która prowadzi do mnóstwa ludzkich słabości.
Tak naprawdę można powiedzieć, że
każdy inny grzech w istocie jest przejawem dumy.
Ten grzech ma wiele twarzy.
Niektórych prowadzi do upajania
się dostrzeżonym u siebie poczuciem własnej wartości, osiągnięciami,
talentami, bogactwem czy pozycją.
Błogosławieństwa te postrzegają jako
dowody na to, że są „wybrani”, „wybitni” lub „bardziej prawi” niż inni. Jest
to grzech typu: „Dzięki Bogu jestem
bardziej wyjątkowy niż ty”. Jego sednem jest pragnienie, aby być podziwianym lub by nam zazdroszczono.
Jest to grzech autoafirmacji.
Innych duma kieruje ku zazdrości: patrzą z zawiścią na tych, którzy
mają lepszą pozycję, więcej talentów
lub więcej dobytku niż oni. Starają
się zranić, umniejszyć lub zniszczyć
innych w chybionej i niegodnej próbie
przydania sobie chwały. Kiedy osoby,
którym zazdroszczą, potykają się lub
cierpią, potajemnie się cieszą.
Laboratorium sportu
Prawdopodobnie nie ma lepszego
laboratorium do obserwacji grzechu dumy niż świat sportu. Zawsze
uwielbiałem uczestniczyć i brać udział
w wydarzeniach sportowych. Lecz
wyznaję, istnieją chwile, kiedy brak
uprzejmości w sporcie jest zawstydzający. Jak to jest, że zazwyczaj uprzejme
i współczujące istoty ludzkie potrafią
być tak nietolerancyjne i przepełnione
nienawiścią do przeciwnej drużyny i
jej kibiców?
Widziałem, jak kibice sportowi
szkalują i demonizują swoich rywali.
Szukają jakiejkolwiek skazy i ją wyolbrzymiają. Usprawiedliwiają swoją
nienawiść uogólnieniami i stosują je
do każdego, kto ma związek z przeciwną drużyną. Kiedy pech spotyka
ich rywali, cieszą się.
Bracia, niestety zbyt często widzimy dzisiaj, jak taka sama postawa
i takie samo zachowanie przenika do
dyskusji publicznych w sprawach polityki, tożsamości etnicznej i religii.
Moi drodzy bracia w kapłaństwie,
moi umiłowani współuczniowie
łagodnego Chrystusa — czyż nie
powinniśmy wznieść się ku wyższym
normom? Jako posiadacze kapłaństwa
musimy zdać sobie sprawę z tego, że
wszystkie dzieci Boga noszą te same
koszulki. Nasza drużyna to braterstwo mężczyzn. To ziemskie życie
jest naszym boiskiem. Naszym celem
jest nauczenie się miłości do Boga i
odczuwanie tej samej miłości do naszych bliźnich. Jesteśmy tutaj, aby żyć
zgodnie z Jego prawem i ustanowić
królestwo Boga. Jesteśmy tutaj, aby
budować, podnosić, traktować sprawiedliwie i zachęcać wszystkie dzieci
Ojca Niebieskiego.
Nie możemy się zachłysnąć
Kiedy zostałem powołany jako
Przedstawiciel Władz Naczelnych,
zostałem pobłogosławiony tym, że
nauczali mnie starsi Bracia w Kościele. Pewnego dnia miałem okazję
podwozić Prezydenta Jamesa E.
Fausta na konferencję palika. Podczas tych godzin spędzonych w
samochodzie Prezydent Faust miał
możliwość nauczania mnie pewnych
ważnych zasad związanych z moim
zadaniem. Wyjaśnił też, jak uprzejmi
są członkowie Kościoła, szczególnie
wobec Władz Naczelnych. Powiedział: „Będą traktować cię bardzo
życzliwie. Będą mówić o tobie miłe
rzeczy”. Zaśmiał się pod nosem, a
potem powiedział: „Dieter, bądź za
to wdzięczny. Ale nie waż się tym
zachłysnąć”.
Jest to dobra lekcja dla nas wszystkich, bracia, bez względu na powołanie czy sytuację życiową. Możemy być
wdzięczni za nasze zdrowie, majątek, dobytek czy pozycję, lecz kiedy
zaczynamy się tym zachłystywać —
kiedy ogarnia nas obsesja związana ze
statusem, kiedy koncentrujemy się na
naszym znaczeniu, władzy czy reputacji, kiedy rozmyślamy nad własnym
wizerunkiem i wierzymy własnym
wycinkom prasowym — wówczas zaczynają się problemy; wówczas duma
zaczyna deprawować.
Jest wiele ostrzeżeń przed dumą w
pismach świętych: „Zuchwałość wywołuje tylko zwady, lecz u tych, którzy
przyjmują radę, jest mądrość” 10.
Apostoł Piotr ostrzegał, że „Bóg
pysznym się sprzeciwia, a pokornym
łaskę daje” 11. Mormon wyjaśnił: „Bogu
są mili tylko ludzie łagodni i pokornego serca” 12. I według zamysłu Pan
wybiera „to, co u świata słabego […],
aby zawstydzić to, co mocne” 13. Pan
to robi, aby pokazać, że Jego ręka jest
w Jego dziele, żebyśmy nie „[ufali]
ramieniu z ciała” 14.
Jesteśmy sługami naszego Pana
i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Nie
otrzymaliśmy kapłaństwa po to,
abyśmy mogli przyjmować wyrazy
podziwu i pławić się w chwale. Jesteśmy tutaj, aby zakasać rękawy i wziąć
się do roboty. Zostaliśmy pozyskani
do wykonania niezwykłego zadania.
Jesteśmy powołani, aby przygotować świat na przyjście naszego Pana
i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Nie
szukamy własnych zaszczytów, lecz
chwalimy i wysławiamy Boga. Wiemy,
że niewiele sami możemy wnieść;
niemniej kiedy wykorzystujemy moc
kapłaństwa w prawości, Bóg może
sprawić, że dzięki naszym wysiłkom
wykonana będzie wielka i wspaniała
praca. Musimy dowiedzieć się, jak
uczynił to Mojżesz, że sam „człowiek
jest niczym” 15, lecz że „u Boga
wszystko jest możliwe” 16.
Jezus Chrystus jest doskonałym
przykładem pokory
W tej kwestii, jak i we wszystkich
innych, Jezus Chrystus jest naszym
doskonałym przykładem. Podczas
gdy Lucyfer próbował zmienić plan
zbawienia przygotowany przez Ojca i
uzyskać zaszczyt dla siebie, Zbawiciel
powiedział: „Ojcze, niech się stanie
według Twej woli i niech chwała
będzie Twoja na zawsze” 17. Pomimo
Swych wspaniałych zdolności i osiąg­
nięć Zbawiciel zawsze był łagodny i
pokorny.
Bracia, dzierżymy „[Święte Kapłaństwo] podług Systemu Syna Bożego” 18.
Jest to moc Boża udzielona mężczyznom na ziemi, aby działali w Jego
imieniu. Aby wykorzystywać tę moc,
musimy starać się upodobnić do Zbawiciela. Oznacza to, że we wszystkim
chcemy czynić wolę Ojca, tak jak robił
to Zbawiciel 19. Oznacza to, że oddamy
całą chwałę Ojcu, tak jak uczynił to
Zbawiciel 20. Oznacza to, że zatracimy się w służbie dla innych, tak jak
uczynił to Zbawiciel.
Duma to przełącznik, który wyłącza
moc kapłańską 21. Pokora to przełącznik, który ją włącza.
Bądźcie pokorni i pełni miłości
W jaki więc sposób pokonujemy ten grzech dumy, który jest tak
powszechny i tak niszczycielski? W
jaki sposób możemy stać się bardziej
pokorni?
Niemal niemożliwe jest popadnięcie w dumę, kiedy nasze serca wypełnione są miłością bliźniego. „Nikt nie
może pomagać w tej pracy, jeśli nie
Listopad 2010
57
jest pokorny i pełen miłości” 22. Kiedy
patrzymy na świat przez okulary czystej miłości Chrystusowej, zaczynamy
rozumieć pokorę.
Niektórzy przypuszczają, że w
pokorze chodzi o upokarzanie się.
Pokora nie oznacza przekonywania
siebie, że jesteśmy nic niewarci, że jesteśmy bez znaczenia lub że przedstawiamy niewielką wartość. Nie oznacza
zaprzeczania czy zatajania istnienia
talentów, które dał nam Bóg. Nie odkrywamy pokory, myśląc źle o sobie;
odkrywamy pokorę, myśląc mniej o
sobie. Pojawia się, kiedy zabieramy się
do pracy, przyjmując postawę służenia
Bogu i naszym bliźnim.
Pokora kieruje naszą uwagą i
miłością wobec innych i wobec celów
Ojca Niebieskiego. Duma działa
odwrotnie. Duma czerpie energię i
siłę z głębokich pokładów egoizmu.
W chwili, gdy przestajemy obsesyjnie
zajmować się sobą i zatracamy się w
służbie, nasza duma słabnie i zaczyna
obumierać.
Moi drodzy bracia, jest wielu ludzi w potrzebie, o których możemy
myśleć zamiast o sobie. I proszę,
nigdy nie zapominajcie o własnej
rodzinie, o własnej żonie. Istnieje
wiele sposobów, na jakie moglibyśmy służyć. Nie mamy czasu na to,
58
Liahona
by być pochłoniętymi sobą.
Kiedyś miałem długopis, którego
uwielbiałem używać w czasie mojej
pracy, gdy byłem kapitanem samolotu. Przez prostą zmianę dźwigienki
mogłem wybrać jeden z czterech
kolorów. Długopis nie narzekał, kiedy
chciałem użyć czerwonego tuszu
zamiast niebieskiego. Nie mówił mi:
„Wolałbym raczej nie pisać po godzinie 22., podczas gęstej mgły czy na
dużej wysokości”. Długopis nie mówił:
„Używaj mnie tylko do wypełniania ważnych dokumentów, a nie do
codziennych prozaicznych zadań”. Z
największą niezawodnością wykonywał każde zadanie, którego potrzebowałem, bez względu na to, czy było
ważne czy nieznaczne. Zawsze był
gotów do służby.
W podobny sposób i my jesteśmy
narzędziami w rękach Boga. Kiedy nasze serce jest na właściwym miejscu,
nie narzekamy, że przydzielone nam
zadanie jest niegodne naszych uzdolnień. Z radością służymy tam, gdzie
się nas poprosi. Kiedy to robimy, Pan
może wykorzystać nas w sposób,
który przekracza nasze zrozumienie
wykonywania Jego dzieła.
Pozwólcie, że zakończę słowami
natchnionego przesłania Prezydenta
Ezry Tafta Bensona sprzed 21 lat:
„Duma jest największą przeszkodą
dla Syjonu.
Musimy oczyścić wnętrze naczynia
poprzez pokonanie dumy. […] 23
Musimy chcieć ‘[poddać] się
wpływowi Świętego Ducha’, odrzucić ‘[naturalnego człowieka]’, stać się
‘świętymi poprzez zadośćuczynienie
Chrystusa Pana’ i być ‘jak [dzieci],
[ulegli, łagodni, pokorni]’. […] 24
Bóg będzie miał pokorny lud.
[…] ‘Błogosławieni są ci, którzy
stają się pokorni nie będąc do tego
zmuszeni’. […] 25
Zdecydujmy się ukorzyć. Możemy
to zrobić. Wiem, że możemy” 26.
Moi umiłowani bracia, naśladujmy
przykład naszego Zbawiciela i starajmy się raczej służyć, niż szukać pochwały i zaszczytu ludzkiego. Modlę
się, abyśmy rozpoznali i wykorzenili
nieprawą dumę, która jest w naszych
sercach, i zastąpili ją „[sprawiedliwością, pobożnością, wiarą, miłością,
cierpliwością, łagodnością]” 27. W
święte imię Jezusa Chrystusa, amen. ◼
Przypisy
1. Zob. Ezra Taft Benson, „Beware of Pride”,
­Ensign, maj 1989, 4.
2. 3 Nefi 11:7.
3. Alma 29:9.
4. Zob. II List do Tesaloniczan 1:4.
5. Zob. Alma 26.
6. Ezra Taft Benson, ­Ensign, maj 1989, 6.
7. Zob. Ew. Mateusza 22:36–40.
8. Zob. Alma 31:21.
9. Nauki i Przymierza 76:25.
10. Przypowieści Salomona 13:10.
11. I List Piotra 5:5.
12. Moroni 7:44.
13. I List do Koryntian 1:27.
14. Nauki i Przymierza 1:19.
15. Mojżesz 1:10.
16. Ew. Mateusza 19:26.
17. Zob. Mojżesz 4:1–2.
18. Nauki i Przymierza 107:3
19. Zob. Ew. Jana 8:28–29.
20. Zob. Ew. Jana 17:4.
21. Zob. Nauki i Przymierza 121:34–37.
22. Nauki i Przymierza 12:8.
23. Zob. Alma 6:2–4; Ew. Mateusza 23:25–26.
24. Mosjasz 3:19; zob. także Alma 13:28.
25. Alma 32:16.
26. Ezra Taft Benson, ­Ensign, maj 1989, 6–7.
27. I List do Tymoteusza 6:11.