Pozew+ algorytm - Krajowe Stowarzyszenie Zawodowych

………………., dnia…………… maja 2013 roku
Sąd Rejonowy w ……..
……..Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
………………………
……………..……
Powód:
………
Pozwany:
Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w ………………..
ul. …………………..
……………………………….
Wartość przedmiotu sporu: ………………… zł brutto (słownie: …………………….).
POZEW
Wnoszę o:
1. Zasądzenie od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w ……………… zapłaty na rzecz
powoda kwoty……………… zł brutto wraz z ustawowymi odsetkami:
a). za 2010 rok od kwoty ……………. zł od dnia 1 stycznia 2011 roku do dnia
zapłaty,
b). za 2011 rok od kwoty ……………. zł (od dnia 1 stycznia 2012 roku do dnia
zapłaty,
c). za 2012 rok od kwoty ……….. zł od dnia 1 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty,
d). za 2013 rok od kwoty ………… zł od dnia 1 maja 2013 roku do dnia zapłaty
tytułem równowartości niezwaloryzowanego wynagrodzenia w latach 2010, 2011,
2012 i 2013.
2. Dopuszczenie dowodu z wyliczeń dokonanych przez powoda na podstawie
zaświadczenia o wypłaconych wynagrodzeniach brutto w okresie od 1 maja 2010
roku do 30 kwietnia 2013 roku wydanego przez Dyrektora Sądu Rejonowego
w ……………… z dnia 22 maja 2013 roku.
3. Rozpoznanie powództwa pod nieobecność powoda.
4.Wydanie wyroku zaocznego w przypadku nieusprawiedliwionego niestawiennictwa
strony pozwanej.
5.Zwolnienie
powoda
od
ponoszenia
kosztów
sądowych
związanych
z postępowaniem.
Uzasadnienie
Powód zatrudniony jest w Sądzie Rejonowym w ……………….. od dnia
………, obecnie na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku
zawodowego kuratora sądowego. Od dnia …….. świadczy pracę na stanowisku
starszego kuratora zawodowego na podstawie aktu nadania stopnia służbowego
przez Prezesa Sądu Okręgowego w ……………. z dnia ………. roku.
Podstawę prawną, dotyczącą stosunku pracy powoda statuuje art. 4 ustawy
z dnia 27 lipca 2001 roku o kuratorach sądowych (Dz. U. z 2001 r., nr 98, poz.
1071 z późn. zm.), który stanowi, że kuratora zawodowego mianuje, odwołuje,
przenosi do innego Sądu lub zespołu kuratorskiej służby sądowej albo zawiesza
w czynnościach prezes Sądu Okręgowego, na wniosek kuratora okręgowego, z kolei
art. 14 w/w ustawy określa, że wynagrodzenie zasadnicze kuratorów zawodowych
na równorzędnych stopniach służbowych jest równe i stanowi odpowiednio do rangi
stopnia służbowego wielokrotność kwoty bazowej, której wysokość, ustaloną według
zasad określonych w art. 14 ust. 1 a i ust. 1 b, określa ustawa budżetowa. Niezwykle
istotnym przepisem, ujętym w w/w ustawie o kuratorach sądowych, mającym
kluczowe znaczenie dla wykazania zasadności dochodzonego roszczenia, jest art. 14
ust. 1 b, który wskazuje, że kwota bazowa, począwszy od 2004 r., jest waloryzowana
corocznie średniorocznym wskaźnikiem wzrostu wynagrodzeń ustalanym na
podstawie przepisów o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej.
Przyjęty we wskazanej ustawie mechanizm waloryzacji, zapewniający
stabilizację uposażenia kuratorskiego w każdym roku w odniesieniu do przeciętnego
poziomu wynagrodzeń, stanowi prawo nabyte, przy czym podkreślenia wymaga fakt,
iż zgodnie z obowiązującym stanem prawnym (art. 15 ust. 1 ustawy o kuratorach
sądowych), kurator zawodowy nie może podejmować dodatkowego zatrudnienia bez
zgody prezesa sądu okręgowego oraz innego zajęcia ani sposobu zarobkowania,
które przeszkadzałoby w pełnieniu przez niego obowiązków, mogło osłabiać zaufanie
do jego bezstronności lub podważać zaufanie do sądu.
Zarówno wykładnia gramatyczna, jak i funkcjonalna oraz logiczna art. 14
ustawy o kuratorach sądowych, konstytuuje normy o charakterze imperatywno atrybutywnym w zakresie konieczności dokonywania corocznej, dodatniej
waloryzacji wynagrodzenia kręgu pracowników, do którego powód także należy.
W efekcie brak waloryzacji stanowi wyraz naruszenia prawa, które daje podstawę do
dochodzenia przedmiotowego roszczenia, już z samej zasady słusznego. Bez
wątpienia normy te nie mają charakteru dyspozytywnego, lecz kształtują obowiązek
waloryzacji wynagrodzeń.
Dokonując analizy prawnej, mającej wyjaśnić podstawę roszczenia, należy
sięgnąć do lex specialis zawartych w ustawach budżetowych, do których odsyła
art. art. 14 ust. 1 ustawy o kuratorach sądowych, gdzie corocznie ustalane są
wspomniane wskaźniki wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej,
które bezwzględnie powinny korespondować zarówno z prognozowanym
średniorocznym wskaźnikiem wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych na
konkretny rok (ustalonym w budżecie), jak i z poziomem inflacji z roku
poprzedniego.
W tym miejscu należy wskazać, iż roszczenie powoda to żądanie zapłaty
kwoty, jaką jego zdaniem powinno zostać podwyższone wynagrodzenie w latach
2010, 2011, 2012, 2013. Sprecyzowanie niniejszego roszczenia nastąpi na tle
unormowań kolejnych, obowiązujących w tym czasie regulacji budżetowych, które
w roku 20101 ustanowiły waloryzację na poziomie 101%, w roku 20112 - 102,3 %,
w roku 20123 - 102,8 %, a w roku 20134 - 102, 7 %, przy czym wynagrodzenia
środowiska kuratorów zawodowych nie zostały w ogóle zwaloryzowane. W tej
sytuacji należy zasadnie uznać, iż przepisy te nie korespondują z ratio legis art. 14
ust. 1 b ustawy o kuratorach sądowych. Po drugie są sprzeczne z art. 2 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej stanowiącym o tym, iż Rzeczpospolita Polska jest
demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości
społecznej, w tym również z dyrektywą ochrony praw słusznie nabytych. Stanowisko
to znajduje uzasadnienie w fakcie, że we wskazanym okresie wskaźniki wzrostu cen
towarów i usług konsumpcyjnych, określanych jako inflacja, osiągnęły znaczne
wartości, przez co siła nabywcza pieniądza uległa obniżeniu, co w połączeniu
z brakiem podwyżek wynagrodzenia, doprowadziło do rzeczywistego spadku
wartości świadczenia wypłacanego przez pozwanego. Mamy zatem do czynienia
z sytuacją, gdzie nie dość, że nie spełniono ustawowego wymogu waloryzacji
wynagradzania, to na skutek niekonstytucyjnych regulacji budżetowych zostało ono
faktycznie zmniejszone. Nadto podkreślenia wymaga fakt, iż Trybunał
Konstytucyjny wielokrotnie wypowiadał się, że zasada ochrony zaufania do państwa
i stanowionego przez nie prawa jest zasadą lojalności państwa wobec adresata norm
prawnych.
Zdaniem strony powodowej wynagrodzenie powinno zostać zwaloryzowane
na poziomie wskaźnika za rok poprzedzający roszczenie, wskutek czego udałoby się
przynajmniej zneutralizować spadek siły nabywczej pieniądza.
Przyjęty miernik wzrostu wynagrodzeń na kolejne lata stanowi o tyle istotną
okoliczność, że ustawodawca w budżecie na rok 2011, 2012, 2013 w ogóle nie
przewidział wzrostu wynagrodzeń pracowników sektora publicznego, a w 2010
ukształtował go na poziomie o 2,5% niższym niż wskaźnik inflacji – w 2009 roku
wynoszący 3,5%. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż przedmiotowe
regulacje ustaw budżetowych są sprzeczne z zasadą demokratycznego państwa
prawnego i sprawiedliwości społecznej, w tym przypadku atrybutu korzystania
z corocznej waloryzacji wynagrodzeń przynajmniej na poziomie spadku realnej
wartości złotego za rok poprzedni. Jako rażąco niesprawiedliwą oraz godzącą
1
Ustawa budżetowa na rok 2010 z dnia 22 stycznia 2010 r. (Dz. U. 2010.19.102) – art. 13
ust 1 pkt 3 – średnioroczny wskaźnik zrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej
w wysokości 101,0%, art. 20 – prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług
konsumpcyjnych ogółem wynosi 101,0%
Ustawa budżetowa na rok 2011 z dnia 20 stycznia 2011 r. (Dz.U.2011.29.150) – art. 13 ust 1 pkt 3 –
średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w wysokości 100,0%,
art. 18 – Prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem wynosi
102,3%.
2
Ustawa budżetowa na rok 2012 z dnia 2 marca 2012 r. (Dz.U.2012.273) – art. 13 ust 1 pkt 3 –
średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w wysokości 100,0%,
art. 18 – Prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem wynosi
102,8%.
3
Ustawa budżetowa na rok 2013 z dnia 25 stycznia 2013 r. (Dz.U.2013.169) – art. 13 ust 1 pkt 3 –
średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w wysokości 100,0%,
art. 18 – Prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem wynosi
107102,7%.102,7%.art. 18 – Prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług
konsumpcyjnych ogółem wynosi 102,7%.
4
w podstawy porządku prawnego należy traktować praktykę organów władzy
ustawodawczej, które w myśl uchwalonego prawa aprobują sytuację, gdzie duża
grupa pracowników instytucji wymiaru sprawiedliwości zostaje w rzeczywistości
pozbawiona znacznej części wynagrodzenia. Pozorne utrzymanie płac na
niezmiennym poziomie wydaje się zabiegiem neutralnym, ale nie można zapominać
o fakcie, iż czynniki ekonomiczne sprawiają, że siła nabywcza pieniądza kształtuje
się na różnym poziomie i w żaden sposób nie koreluje ze nieustannym wzrostem cen
towarów i usług konsumpcyjnych. W związku z tym faktem za środki o tym samym
nominale można nabyć mniejszą ilość dóbr i usług niż w roku poprzednim, co
potęguje poczucie braku sprawiedliwości w tym zakresie. Kuratorzy sądowi
wykonują coraz więcej zadań bez wzrostu ich wynagrodzeń. Zwiększanie
obowiązków wiąże się z dodatkowym czasem poświęcanym na pracę, a także
generuje zwiększanie kosztów ich pracy związanej zwłaszcza z dojazdami na miejsce
przeprowadzanych czynności służbowych. Terminowe wykonywanie zlecanych
zadań wymusza na kuratorach sądowych konieczność korzystania ze swoich
prywatnych samochodów, które dla potrzeb służbowych są dodatkowo
eksploatowane, a jednocześnie koszty paliw nieustannie rosną. W tym miejscu
należałoby również wskazać na to, że samochody, którymi dysponują kuratorzy
stanowią ich własność prywatną, a fakt korzystania z nich do użytku służbowego
nie jest w żaden sposób uregulowany prawnie.
Ostatnia regulacja wynagrodzeń kuratorów sądowych polegająca na
podniesieniu wysokości mnożników wynagrodzeń zasadniczych miała miejsce
w 2009 r. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 luty 2009 r. zmieniające
rozporządzenie w sprawie wynagrodzeń kuratorów zawodowych i aplikantów
kuratorskich (Dz. U. z 2009 roku, Nr 34, poz. 266). Wysokość wynagrodzenia
kuratorów zawodowych, w skład którego wchodzą: wynagrodzenie zasadnicze,
dodatek terenowy, dodatek stażowy oraz inne składniki (dodatkowe wynagrodzenie
roczne, wynagrodzenia za chorobę i zasiłek opiekuńczy) wynika z wysokości kwoty
bazowej określonej w ustawie budżetowej, która nie jest waloryzowana od 2008 r.
Brak waloryzacji składników wynagrodzenia kuratorów zawodowych szczególnie
boleśnie dotyczy wysokości dodatku terenowego wypłacanego na podstawie art. 14
ust. 5 ustawy o kuratorach sądowych. Dodatek terenowy pomimo tego, iż stanowi
składnik wynagrodzenia kuratora traktowany jest jako zwrot poniesionych kosztów
w związku z koniecznością dojazdu kuratorów do miejsca wykonywania obowiązków
służbowych, położonych na terenie ……… gmin znajdujących się we właściwości
miejscowej Sądu Rejonowego w …….., gdzie zatrudniony jest powód.
Wolą ustawodawcy wyrażoną w ustawie o kuratorach sądowych jest
wykonywanie przez nich zawodu zaufania publicznego, który poprzez normy
zawarte w kodeksie zawodowym regulującym kompetencje kuratorów, ich etyczną
odpowiedzialność wobec sądu, społeczeństwa oraz współpracowników wymusza
dbałość o rangę zawodu kuratora sądowego. Jedną z kwestii wskaźników rangi
zawodu jest poruszana niniejszym pozwem kwestia wynagrodzenia.
……………………………….
Załączam:
- Zaświadczenie Dyrektora Sądu Rejonowego w ………….. z dnia……. maja 2013
roku o wysokości wypłaconych powodowi wynagrodzeń brutto w okresie od 1 maja
20010 roku do 30 kwietnia 2013 roku.
- Wyliczenie należnego roszczenia dokonane przez powoda na podstawie wyżej
wskazanego zaświadczenia.
WYLICZENIE ROSZCZEŃ DOKONANE PRZEZ POWODA
I.
A.
Obliczenie wierzytelności za rok 2010
(a) zł
x
=
2,5 %
(b) zł
faktycznie wypłacone wynagrodzenie
poziom inflacji za rok 2009 wyniósł 103,5%
Powodowi w 2010 roku.
natomiast waloryzację wynagrodzenia ustalono
na 101 %, w związku z czym pozostała różnica 2,5 %,
której obecnie dochodzi Powód
II. Obliczenie wierzytelności za rok 2011
B.
(c) zł
2,5 %
x
= (d) zł
faktycznie wypłacone wynagrodzenie
przedmiotowe przeliczenie jest konieczne z uwagi
Powodowi w roku 2011
na nieuwzględnienie w 2010 waloryzacji o 2,5%,
to zaś pozwoli obliczyć kwotę podlegającą waloryzacji w 2011 r.
C.
(c) zł+ (d) zł
x
2,6 %
= (e) zł
wskaźnik inflacji w 2010 r.
wynagrodzenie, jakie powinno podlegać waloryzacji w 2011 r.
W 2011 roku Powód powinien otrzymać dodatkowo
………[(d)+(e)] zł co
stanowi sumę wyników rachunku B+C. Jest to kwota stanowiąca różnicę
pomiędzy
wynagrodzeniem,
jakie
powinno
zostać
wypłacone,
a faktycznie otrzymanym.
III. Obliczenie wierzytelności za rok 2012
D. (f) zł.
x
faktycznie wypłacone wynagrodzenie
Powodowi w roku 2012
2,5 %
= (g)
zł
przedmiotowe przeliczenie jest konieczne z uwagi
na nieuwzględnienie w 2010 waloryzacji o 2,5 %,
to zaś pozwoli obliczyć kwotę podlegającą waloryzacji w 2011 r
E. (f) zł + (g) zł
x
2,6%
=
(h)
wskaźnik inflacji w 2010 r. który nie został uwzględniony
w ramach wynagrodzenia w 2011 r.
zł
F. (f) zł + (g) zł + (h) zł x
4,3%
=
(i) zł)
wskaźnik inflacji w 2011 r , wynagrodzenie, jakie powinno podlegać
waloryzacji w 2011 r.
W 2012 roku Powód powinien otrzymać dodatkowo ………… zł co stanowi sumę
wyników rachunku D+ E + F, czyli kwota ta jest różnicą, pomiędzy
wynagrodzeniem, jakie
powinno
zostać
wypłacone, a
faktycznie
otrzymanym.
IV. Obliczenie wierzytelności za 2013 rok
G. (j) zł
x
2,5%
faktycznie wypłacone wynagrodzenie
Powodowi w roku 2013
= (k) zł
przedmiotowe przeliczenie jest konieczne z uwagi
na nieuwzględnienie w 2010 waloryzacji o 2,5 %,
to zaś pozwoli obliczyć kwotę podlegającą waloryzacji w 2011 r
H. (j) zł + (k) zł
x
2,6 %
wskaźnik
= (l) zł
inflacji
w
2010
r.
który
nie
został
uwzględniony
w ramach wynagrodzenia w 2011
I. (j) zł + (k) zł + (l) zł
x
4,3 %
= (ł) zł
wskaźnik inflacji w 2011 r , wynagrodzenie, jakie powinno podlegać
waloryzacji w 2011 r.
J. (j) zł + (k) zł + (l) zł + (ł) zł x 3,7 %
wskaźnik
= (m) zł
inflacji
w
2012
roku,
który
nie
został
uwzględniony
w wynagrodzeniu za 2013 rok
W 2013 roku Powód powinien otrzymać dodatkowo …………… zł co stanowi sumę
wyników rachunku G+H+I+J, czyli kwota ta jest różnicą, pomiędzy
wynagrodzeniem, jakie
powinno
zostać
wypłacone, a
faktycznie
otrzymanym.