kliknij aby pobrać wersję PDF.

NR 31 / 27.
Kilka słów od proboszcza
Serdeczne pozdrowienia od pielgrzymów przemierzających ziemską ojczyznę Pana Jezusa!
Mamy juz za sobą nawiedzenie Betlejem. Pochylając sie nad czternastoramienną srebrną
gwiazdą w Betlejemskiej grocie oddaliśmy hołd Nowonarodzonemu. W Ain Karim
wspominaliśmy spotkanie Maryi z jej kuzynka Elżbietą. W sobotę przemierzyliśmy (choć
autobusem) jej powrotną drogę, by w jej rodzinnym mieście nawiedzić w bazylice
Zwiastowania miejsce, gdzie odwieczne Słowo ciałem sie stało. Potem jeszcze wzruszająca
uroczystość w Kanie Galilejskiej i odnowienie przyrzeczeń ślubnych przez liczną grupę
małżeństw naszej pielgrzymiej wspólnoty. Wreszcie w szabatowy wieczór dotarliśmy do jeziora
Genezaret, by w miłym kibucu znaleźć gościnę na najbliższe dwa dni. Jutro odwiedzimy
sanktuaria Galilei - ziemi, która była świadkiem nauczania i cudów Jezusa. I wreszcie - jak Bóg
pozwoli - wstąpimy na Syjon, by dotknąć najważniejszych miejsc świętego miasta Jeruzalem.
Wciąż towarzyszymy Wam w naszej modlitwie. Niech Boży Szalom - Pokój będzie z Wami!
ks. Grzegorz
Ogłoszenia
1. Dziś pierwsza niedziela miesiąca – niedziela miesięcznej adoracji Najświętszego
Sakramentu. O 17.00 zapraszamy na nabożeństwo adoracyjne i procesję eucharystyczną.
2. Rozpoczęło się przygotowanie do sakramentu bierzmowania. Kandydaci spotykają się
co niedziela, na Eucharystii o 19.00. Jeszcze można się zgłaszać. Zapraszamy osoby, które w tym
roku ukończyły gimnazjum.
3. Rozpoczęły się nabożeństwa różańcowe. W dni powszednie zapraszamy o 18.00,
a w niedziele o 17.00. Dzieci zapraszamy na modlitwę różańcową w środy i w piątki o 17.00
do kaplicy Matki Bożej.
4. W liturgii najbliższego tygodnia – we wtorek wspominamy św. Franciszka z Asyżu, w środę
św. Faustynę Kowalską, a w piątek obchodzimy wspomnienie Najświętszej Maryi Panny
Różańcowej.
5. W czwartek rozpoczęła się nasza parafialna pielgrzymka do Ziemi Świętej. Prosimy
o modlitwę za wszystkich pielgrzymów.
DZIĘKUJEMY ZA OFIARY NA POKRYCIE KOSZTÓW DRUKU GAZETKI :-)
PARAFIA MATKI BOŻEJ KRÓLOWEJ MEKSYKU
Laski, ul. 3 Maja 40/42,
05-080 Izabelin
tel.: 22 752 21 07
MSZE ŚW. W NIEDZIELE I ŚWIĘTA:
9.00, 10.30 (z udziałem dzieci), 12.00 i 19.00
MSZE ŚW. W DNI POWSZEDNIE:
7.00 i 18.30
strona: w w w. p a r a f i a w l a s k a c h . p l e-mail: p a r a f i a w l a s k a c h @ g m a i l . c o m
nr konta parafii: 1 8 1 0 2 0 1 0 2 6 0 0 0 0 1 1 0 2 0 0 1 6 9 9 2 0
N IEDZIELA Z WYKŁA / 2 październka 2011 r.
Morenita
PARAFIA
MATKI BOŻEJ KRÓLOWEJ MEKSYKU
Liturgia Słowa
I CZYTANIE (Iz 5,1-7)
Chcę zaśpiewać memu Przyjacielowi pieśń
o Jego miłości ku swojej winnicy!Przyjaciel
mój miał winnicę na żyznym pagórku. Otóż
okopał ją i oczyścił z kamieni i zasadził w niej
szlachetną winorośl; pośrodku niej zbudował
wieżę, także i tłocznię w niej wykuł.
I spodziewał się, że wyda winogrona, lecz ona
cierpkie wydała jagody. (...) Co jeszcze
miałem uczynić winnicy mojej, a nie
uczyniłem w niej? Czemu, gdy czekałem,
by winogrona wydała, ona cierpkie dała
jagody? (...) Otóż winnicą Pana Zastępów jest
dom Izraela, a ludzie z Judy szczepem Jego
wybranym. Oczekiwał On tam
sprawiedliwości, a oto rozlew krwi,
i prawowierności, a oto krzyk grozy.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 80)
REF.: Winnicą Pana jest dom Izraela
Powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
II CZYTANIE (Flp 4,6-9)
O nic się już zbytnio nie troskajcie,
ale w każdej sprawie wasze prośby
przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu
z dziękczynieniem! A pokój Boży, który
przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł
waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.
W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe,
W
LASKACH
co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe,
co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą
i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli!
Czyńcie to, czego się nauczyliście, co
przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście
u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami.
EWANGELIA (Mt 21,33-43)
Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych
ludu: Posłuchajcie innej przypowieści! Był
pewien gospodarz, który założył winnicę.
Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię,
zbudował wieżę, w końcu oddał ją
w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Gdy
nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do
rolników, by odebrali plon jemu należny. Ale
rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili,
drugiego zabili, trzeciego zaś ukamienowali.
Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za
pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo
postąpili. W końcu posłał do nich swego syna,
tak sobie myśląc: Uszanują mojego syna. Lecz
rolnicy zobaczywszy syna mówili do siebie: To
jest dziedzic; chodźcie zabijmy go,
a posiądziemy jego dziedzictwo. Chwyciwszy
go, wyrzucili z winnicy i zabili. Kiedy więc
właściciel winnicy przyjdzie, co uczyni
z owymi rolnikami? Rzekli Mu: Nędzników
marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę
innym rolnikom, takim, którzy mu będą
oddawali plon we właściwej porze. Jezus im
rzekł: Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie:
Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący,
stał się głowicą węgła. Pan to sprawił, i jest
cudem w naszych oczach. Dlatego powiadam
wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane,
a dane narodowi, który wyda jego owoce.
Słowo o Słowie
dojrzałych winogron, ale nie nadające się do
niczego…
WINNICA PANA
Odpowiedzią na pełną żalu skargę Boga,
stopniowo przechodzącą w gniew i zapowiedź
kary, jest psalm – skarga Izraela, która
przeradza się w pieśń pokutną, uznanie winy
i błaganie o Bożą pomoc. Jego przyjście,
ponowne zwrócenie się ku ludowi z łaską
i błogosławieństwem, poskutkuje nowym
życiem i zbawieniem. Nawrócony lud –
odnowiona, na nowo użyźniona winnica –
przyniesie właściwy owoc.
Dzisiejsze I czytanie, będące w rzeczywistości
śpiewaną ukochanemu pieśnią miłosną
o winnicy, osadzone jest w kontekście podziału
państwa na dwa odrębne królestwa:
Południowe – czyli wierną Bogu Judę ze stolicą
w Jerozolimie, i Północne – heretyckiego,
wprowadzającego własny kult Izraela ze stolicą
w Samarii. Bo Juda i Izrael – to nie synonimy.
Wprost przeciwnie – to dwie skrajne wobec
Boga postawy: posłuszeństwo i bunt, wierność
i odstępstwo. Juda jest dorodnym szczepem,
żyzną plantacją, a Izrael – zdziczałą winoroślą,
przynoszącą cierpkie jagody. Podobne do
Szkoła liturgiczna
RÓŻANIEC
Różaniec Najświętszej
Maryi Panny, który pod
tchnieniem Ducha Bożego
rozwinął się stopniowo
w drugim tysiącleciu, to
modlitwa umiłowana
przez licznych świętych.
Choć ma on charakter
maryjny, jest modlitwą
o sercu chrystologicznym.
W nim odbija się echem modlitwa
Maryi, Jej nieustanne Magnificat za
dzieło odkupieńcze Wcielenia, rozpoczęte
w Jej dziewiczym łonie. Przez różaniec lud
chrześcijański niejako wstępuje do szkoły
Maryi, dając się wprowadzić w kontemplację
piękna oblicza Chrystusa i w doświadczanie
głębi Jego miłości. Za pośrednictwem różańca
wierzący czerpie obfitość łaski, otrzymując ją
niejako wprost z rąk Matki Odkupiciela.
Świadomość, że jest się wybraną, ukochaną
winnicą Pana, zawsze jest powodem do chluby
– ale jednocześnie wezwaniem do nawrócenia.
Bo „poznają nas po owocach”…
Szkoła kontemplacji
Różaniec należy do najlepszej
i najbardziej wypróbowanej tradycji
kontemplacji chrześcijańskiej.
Rozwinięty na Zachodzie, jest
modlitwą typowo
m e d y t a c y j n ą
i odpowiada poniekąd
modlitwie serca czy
modlitwie Jezusowej,
która wyrosła na glebie
chrześcijańskiego
Wschodu.
Kontemplować z Maryją to przede
wszystkim wspominać. Należy
jednak rozumieć to słowo w biblijnym
znaczeniu pamięci (zakar), która
aktualizuje dzieła dokonane przez
Boga w historii zbawienia. Aktualizacja
ta urzeczywistnia się w szczególny
sposób w liturgii. Jednak trzeba przypomnieć,
że życie duchowe nie ogranicza się do udziału
w samej liturgii. Choć bowiem chrześcijanin
powołany jest do wspólnej modlitwy, powinien
także wejść do swego mieszkania i w ukryciu
modlić się do Ojca (por. Mt 6,6), a nawet, jak
uczy Apostoł, winien modlić się nieustannie
(por. 1 Tes 5,17). Różaniec ze swą specyfiką
przynależy do tej urozmaiconej scenerii
modlitwy "nieustannej", a jeśli liturgia, jako
działanie Chrystusa i Kościoła, jest zbawczym
działaniem w pełnym tego słowa znaczeniu, to
różaniec, jako "medytacja" o Chrystusie
z Maryją, jest zbawienną kontemplacją.
Zagłębianie się, tajemnica po tajemnicy,
w życie Odkupiciela sprawia bowiem, że to,
co On zdziałał, a liturgia
aktualizuje, zostaje
dogłębnie przyswojone
i kształtuje egzystencję.
natury sprzyjającą ich przyswajaniu. Jest to
metoda oparta na powtarzaniu. Dotyczy to
p r ze d e w s z y st k i m Z d r o w a ś M a r y j o ,
powtarzanego aż dziesięciokrotnie przy każdej
tajemnicy. Patrząc powierzchownie na to
powtarzanie, można by traktować różaniec
jako praktykę jałową i nużącą. Jednak do
zupełnie innych wniosków na temat koronki
można dojść, kiedy uzna się ją za wyraz nigdy
nie znużonej miłości, która ciągle powraca do
ukochanej osoby z gorącymi uczuciami, które,
choć podobne w przejawach, są zawsze nowe
ze względu na przenikającą
je czułość.
Na duchowej drodze
różańca, opartej na
n i e u s t a n n y m
kontemplowaniu - razem
z Maryją - Chrystusowego
oblicza, ten wymagający ideał upodabniania
się do Niego jest osiągany przez obcowanie,
które moglibyśmy nazwać przyjacielskim.
Wprowadza nas ono w naturalny sposób
w życie Chrystusa i pozwala nam jakby
oddychać Jego uczuciami. Jak dwóch
przyjaciół, którzy często razem przestają,
zazwyczaj upodabnia się również
w obyczajach, tak też my, prowadząc serdeczne
rozmowy z Jezusem i Mar yją przez
medytowanie tajemnic różańca i rozwijając
razem to samo życie przez komunię, możemy,
na ile byłaby do tego zdolna nasza małość, stać
się do Nich podobni i nauczyć się od tych
najwyższych przykładów życia pokornego,
ubogiego, ukrytego, cierpliwego
i doskonałego. Gdy chodzi o ten proces
upodabniania się do Chrystusa przez różaniec,
zawierzamy się szczególnie macierzyńskiemu
działaniu Najświętszej Dziewicy.
Cykle medytacyjne,
proponowane przez różaniec
święty, nie są oczywiście
wyczerpujące, ale
przypominają to, co istotne,
p rowa d z ą c d u c h a d o za s m a kowa n i a
w poznawaniu Chrystusa, które stale czerpie
z czystego źródła Ewangelii. Różaniec staje na
służbie tego ideału, wyjawiając "sekret", jak
można łatwiej otworzyć się na głęboką,
porywającą znajomość Chrystusa. Moglibyśmy
to nazwać drogą Maryi. Jest to droga przykładu
Dziewicy z Nazaretu, Niewiasty wiary,
milczenia i słuchania. Jest to równocześnie
droga pobożności maryjnej, ożywianej
świadomością nierozerwalnej więzi łączącej
Chrystusa i Jego Najświętszą Matkę: tajemnice
Chrystusa są również, w jakimś sensie,
tajemnicami Maryi, nawet wówczas, gdy nie
jest z nimi bezpośrednio związana, przez sam
fakt, że żyje Ona Nim i dla Niego. Powtarzając
w Zdrowaś Maryjo słowa anioła Gabriela
i św. Elżbiety, czujemy się pobudzani, by szukać
wciąż na nowo u Maryi, w Jej ramionach i w Jej
Sercu, błogosławionego owocu Jej żywota
(por. Łk 1, 42).
Szkoła Maryi
Szkoła medytacji
Różaniec proponuje charakterystyczną
metodę medytacji tajemnic Chrystusa ze swej
Jan Paweł II, Rosarium Virginis Mariae List Apostolski do biskupów, duchowieństwa i wiernych
o różańcu świętym (fragmenty) .