Muzykoterapia w zaburzeniach psychicznych.pages

Kod przedmiotu/modułu
MT1_09/2013
Nazwa przedmiotu
Muzykoterapia w zaburzeniach psychicznych
Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki
Specjalność
Muzykoterapia
Typ studiów
I stopnia
Wymagania wstępne
Zdane egzaminy końcowe na II roku stacjonarnych studiów I stopnia.
Wymagania końcowe
Zaliczenie ze stopniem obejmujące zakresem treści programu nauczania
przedmiotu.
Cele przedmiotu/modułu
• Przygotowanie praktyczne do wykonywania zawodu muzykoterapeuty na
podstawowym poziomie profesjonalnym (licencjat).
• Nabywanie i rozwijanie umiejętności praktycznych w zakresie muzykoterapii
zaburzeń psychicznych.
• Kształcenie umiejętności twórczego i elastycznego myślenia w pracy
z pacjentem oraz kontroli własnych emocji w sytuacjach trudnych.
• Kształcenie umiejętności nawiązywania kontaktów interpersonalnych z osobami
chorymi psychicznie oraz słuchania innych.
• Wykształcenie pożądanych postaw terapeutycznych.
• Uczenie swobodnego posługiwania się technikami muzykoterapeutycznymi
stosowanymi na gruncie psychiatrii.
• Uczenie oceniania stanu zdrowia pacjenta poprzez obserwację jego zachowania
•
Treści kształcenia
w przebiegu muzykoterapii.
Uczenie tworzenia własnego programu terapeutycznego dla chorych.
• Metody projekcyjne (np. opowiadanie do muzyki, tworzenie postaci
zainspirowane muzyką).
• Metody komunikatywne (np. dialogi instrumentalne w parach na prostych
•
•
•
instrumentach perkusyjnych, psychodrama muzyczna, komunikacja poprzez
ruch zainspirowany muzyką).
Metody kreatywne (improwizacje instrumentalne, ruchowe, głosowe; wyrażanie
uczuć za pomocą instrumentów, komponowanie piosenek – tworzenie tekstu do
znanej melodii i in.).
Metody relaksacyjne (wizualizacja przy muzyce, muzyczna relaksacja).
Metody kombinowane (np. scenki pantomimiczne inspirowane muzyką,
elementy choreoterapii).
Zamierzone efekty
kształcenia
Student po ukończeniu kursu
w zakresie wiedzy:
• posiada wiedzę umożliwiającą docieranie do wiarygodnych źródeł informacji,
ich analizowanie i interpretowanie we właściwy sposób [K1_W03];
• zna i rozumie podstawowe linie rozwojowe w historii muzyki oraz zna
publikacje z zakresu muzykoterapii [K1_W04];
• orientuje się w piśmiennictwie muzykoterapeutycznym, zarówno w aspekcie jej
historii, jak też jej obecnego stanu (dotyczy to także Internetu i e-learningu)
[K1_W05];
w zakresie umiejętności:
• umie tworzyć własne koncepcje w zakresie muzykoterapii, w oparciu
o specjalistyczną wiedzę oraz w połączeniu z niezależnym wykorzystaniem
wyobraźni, ekspresji i intuicji [K1_U01];
• dysponuje umiejętnościami potrzebnymi do wyrażania i realizowania własnych
koncepcji i działań zgodnie z wymaganiami stawianymi przez muzykoterapię
[K1_U02];
• posiada umiejętności dotyczące kierowania grupą, pozwalające na realizację
zadań zespołowych prowadzonych w ramach muzykoterapii [K1_U07];
• dysponuje metodami i technikami oraz sposobami ich realizowania
umożliwiającymi samodzielną pracę z materią muzyczną stosownie do potrzeb
muzykoterapii [K1_U09];
• posiada dobre nawyki dotyczące techniki i postawy, umożliwiające operowanie
ciałem podczas prowadzonych działań muzykoterapeutycznych w sposób
najbardziej wydajny i bezpieczny (z punktu widzenia fizjologii) [K1_U11];
w zakresie kompetencji społecznych:
• samodzielnie podejmuje niezależne prace, wykazując się umiejętnościami:
zbierania, analizowania i interpretowania informacji, rozwijania idei
i formułowania krytycznej argumentacji oraz wewnętrzną motywacją
i organizacją pracy twórczej w zakresie muzykoterapii [K1_K02];
• jest zdolny do efektywnego wykorzystania: wyobraźni, intuicji, emocjonalności,
zdolności twórczego myślenia i twórczej pracy w trakcie rozwiązywania
problemów, zdolności elastycznego myślenia, adaptowania się do nowych
i zmieniających się okoliczności, zwłaszcza związanych z pracą
muzykoterapeutyczną [K1_K04];
• umie kontrolować własne zachowania i przeciwdziała lękom i stresom,
jak również umie sprostać wymogom związanym z publicznymi prezentacjami
dotyczącymi muzykoterapii [K1_K05];
• posiada umiejętność samooceny, konstruktywnej krytyki w stosunku do działań
innych osób [K1_K06];
• posiada umiejętność podjęcia refleksji na temat społecznych, naukowych
i etycznych aspektów związanych z wykonywaniem zawodu muzykoterapeuty
[K1_K07];
• posiada umiejętność efektywnego komunikowania się i życia w społeczeństwie
[K1_K08];
• posiada umiejętność pracy zespołowej w ramach wspólnych projektów
i działań, zwłaszcza muzykoterapeutycznych [K1_K09];
• posiada umiejętność negocjowania warunków współpracy [K1_K10];
• posiada umiejętność integracji z innymi osobami w ramach różnych
przedsięwzięć kulturalnych oraz terapeutycznych [K1_K11].
Formy kształcenia (np. wykład/ćwiczenia/
inne)
ćwiczenia, zajęcia grupowe
!
Punkty ECTS
(nakład pracy studenta
niezbędny do osiągnięcia
zamierzonych efektów
kształcenia)
Rok
Semestr
I
1
II
2
3
III
5
6
Punkty
ECTS
1
1
Ilość godzin
w tygodniu
2
2
zal
zst
Rodzaj
zaliczenia
Legenda
zal – zaliczenie
zst – zaliczenie ze stopniem
4
Kryteria oceny
i sposoby weryfikacji
• semestr 5 – zaliczenie na podstawie opracowanych i skonsultowanych
•
Literatura
z pedagogiem konspektów dwóch zajęć muzykoterapeutycznych oraz
przeprowadzenia ich w grupie pacjentów (pod okiem pedagoga – terapeuty),
semestr 6 – zaliczenie na podstawie samodzielnie opracowanych (wg własnego
pomysłu) konspektów trzech zajęć, przeprowadzenia ich, dokonania samooceny
oraz pisemnego sprawozdania z odbytych ćwiczeń w ciągu całego roku.
• Cesarz H., Dialog w muzykoterapii chorych psychicznie, Moc muzyki – pro
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
memoria Tadeusz Natanson, „Zeszyt Naukowy” Nr 73, Akademia Muzyczna
Wrocław 1998, s. 47-52.
Cesarz H., Kreatywność w muzykoterapii [w:] Arteterapia w medycynie
i edukacji W. Karolak, B. Kaczorowska (red.) Wyższa Szkoła
Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi, Łódź 2008, s. 23-28.
Cesarz H., Muzyka jako inspiracja do tworzenia obrazu plastycznego u chorych
na schizofrenię, „Zeszyty Naukowe” Nr 31, Akademia Muzyczna, Wrocław
1983, s. 135-139.
Cesarz H., Muzykoterapia jako jedna z metod psychoterapeutycznych w leczeniu
osób z zaburzeniami psychicznymi, „Fizjoterapia” 2003, 11, 3, s. 62-68.
Cesarz H., Muzykoterapia w rehabilitacji osób z zaburzeniami psychicznymi
w warunkach oddziału dziennego szpitala psychiatrycznego [w:] Rytmika
w kształceniu muzyków, aktorów, tancerzy i w rehabilitacji Akademia Muzyczna
Łodzi, Łódź 2005, s. 126-133.
Cesarz H., Muzykoterapeuta dźwiękiem mówiący, czyli kilka refleksji na temat
komunikacji za pomocą instrumentu, „Muzykoterapia Polska”, 2003, 2 (6),
s. 7-12.
Cesarz H., Rola rytmu muzycznego w aktywizacji osób przewlekle chorych na
schizofrenię długotrwale hospitalizowanych [w:] Rytmika w kształceniu
muzyków, aktorów, tancerzy i w rehabilitacji. Akademia Muzyczna w Łodzi,
Łódź 2002, s. 312-317.
Cesarz H., Znaczenie przeżyć muzycznych u osób z zaburzeniami psychicznymi,
„Muzykoterapia Polska”, 2002, T.1, 1-2, s. 11-17.
Galińska E., Muzykoterapia schizofrenii, „Arteterapia”, Zeszyt Naukowy Nr 57,
Akademia Muzyczna, Wrocław 1990, s. 45-61.
Galińska E., Muzykoterapia w kompleksowym leczeniu schizofrenii w warunkach
oddziału dziennego, „Psychoterapia”, 1991, 3 (78), s. 39-50
Janicki A., Muzykoterapia w lecznictwie psychiatrycznym, „Zeszyty Naukowe”
Nr 34, Akademia Muzyczna we Wrocławiu, 1982, s. 7-27.
Janicki A., Percypowanie muzyki przez chorych na schizofrenię,
„Zeszyty Naukowe”, PWSM, Wrocław 1978, Nr 17, s. 147-158.
Janicki A., Wpływ muzyki na omamy słuchowe, „Zeszyty Naukowe” Nr 17,
PWSM, Wrocław 1978, s. 109-117.
Janicki A., Zaburzenia napędu a muzykoterapia, „Zeszyty Naukowe” PWSM,
Wrocław 1976, Nr 9, s. 37-49.
Szoszina Ż., Z zagadnień wizualizacji projekcji muzyki w schizofrenii,
„Zeszyty Naukowe” Nr 24, PWSM, Wrocław 1980, s. 127-132.
Tomb D., Psychiatria, Sidorowicz S. (red.) Wyd. Med. Urban & Partner,
Wrocław 1998.
Język wykładowy
polski
Prowadzący
dr Helena Cesarz
Uwagi