Kilka słów o kulturze słownej uczniów

Gimnazjum w Skórcu 5.02.2015
Pedagogizacja rodziców „ Kilka słów o kulturze słownej uczniów”
Opracowała pedagog szkolna- Urszula Napiórkowska
Wulgaryzmy to wyrażenia uznawane przez użytkowników danego języka jako
nieprzyzwoite i ordynarne.
Pojawienie się wulgaryzmów w naszej szkole związane jest z obyczajem
środowiskowym, z wzorcami wyniesionymi często przez młodzież z domu
rodzinnego, także przynależności naszych uczniów do grup o takich zachowaniach.
Problem ten ma również inne podłoże, a mianowicie używanie przez uczniów
wulgaryzmów ma na celu zwrócenia na siebie uwagi i zaimponowania rówieśnikom.
Może to by również wyraz ich buntu i manifestowania dorosłości albo objawem
ubóstwa języka.
Wiele osób w Polsce zwraca uwagę na szybko rozprzestrzeniające się wśród dzieci
i młodzieży zjawisko używania wulgaryzmów. Dlatego też powinniśmy uczulać
młodych ludzi, że stosowanie wulgarnych słów zuboża ojczysty język. Pamiętaj więc,
że:
1.Za pomocą wulgaryzmów nie oddamy pięknych, wzniosłych przeżyć, nie służą one
przekazywaniu i opisywaniu dobra lecz zła.
2.Osoba używająca bardzo często wulgaryzmów nie tyle odreagowuje swoje emocje,
co po prostu zmienia swe uczucia na wyłącznie złe, widzi otoczenie przez pryzmat zła.
3.Zatraceniu ulega wśród dużej części młodego pokolenia umiejętności posługiwania
się poprawną polszczyzną.
4. Uczniowie otrzymują gorsze wyniki nauczania z przedmiotów opartych na
umiejętności posługiwania się językiem.
Przyczyny zjawiska.
1. Ogólny kryzys wartości. Ulica, rówieśnicy, wszędzie tam młody człowiek
słyszy wulgarną mowę. Młody człowiek od wczesnego dzieciństwa „osłuchuje”
się z wulgaryzmami. Ile razy obserwujemy rodziców kilku letnich dzieci gdy
z uśmiechem słuchają jak ich pociecha w pocieszny sposób wymawia wiadome
wyrazy.
2. Moda. Telewizja, Internet, czasopisma młodzieżowe pełne są wywiadów,
audycji gdzie słownictwo bardzo daleko odbiega od obowiązujących norm.
Gwiazdy filmu, muzyki z pełną premedytacją używają języka pełnego
przekleństw, w myśl tego, że lepiej sprzedaje się to co bardziej szokuje.
1
3. Kryzys rodziny. To w niej odbywa się pierwsza i zasadnicza edukacja młodego
pokolenia, wiele dzieci wskazuje właśnie rodzinę jako miejsce, w którym
spotykają się z wulgaryzmami, gdzie ich używanie to norma i codzienność.
4. Rozrywka. Pełne przemocy fizycznej i psychicznej gry komputerowe, filmy
nadawane w czasie tzw. największej oglądalności i oglądane przez młode
pokolenie bez żadnych ograniczeń stanowią często wzór do naśladowania
w zakresie postaw i w zakresie języka.
5. Nacisk rówieśników. Warunki dyktują najsilniejsi fizycznie, najbardziej
agresywni, posługujący się takim językiem.
6. Problemy własne. Nieumiejętność rozwiązywania swoich problemów:
związanych z nauką, rówieśnikami, rodzicami, narastający stres, nerwowość,
niemożliwość uzyskania wyników na oczekiwanym przez rodziców
i nauczycieli poziomie.
Co zatem my jako rodzice, nauczyciele, wychowawcy możemy w tym temacie
zmienić, co zaproponować swoim wychowankom?
 Zawsze uważałam i uważam dalej, że głównym sposobem uczenia
czegokolwiek jest najprostszy i stosowany od dawna sposób dawania
przykładu, przede wszystkim swoją postawą, stosunkiem do otoczenia. Dzieci
są doskonałym i bardzo czułym odbiorcą, szybko wyczuwają zauważają fałsz
i przekłamania w naszym postępowaniu i czynią podobnie. Nasze zachowanie,
nasz język, sposób komunikacji to jeden z ważnych elementów w procesie
wychowania. Wyeliminujmy naszą agresję wobec własnych dzieci, pokażmy
jak z szacunkiem odnosimy się do nich, jak konsekwentnie postępujemy
niezależnie od okoliczności, bądźmy dla nich wzorem, oparciem, zwłaszcza dla
tych trudnych, wymagającej szczególnej cierpliwości.
 Pomóżmy naszym dzieciom, mającym problemy w szkole, problemy z nauką,
problemy z rówieśnikami. Nauczmy ich rozładowywać swoje emocje w inny
sposób, uczmy przyjmować porażki jako nowe kształcące doświadczenie,
starajmy się obrócić je w sukcesy. Uczmy, że na poprawę nigdy nie jest za
późno.
Niepokojące zjawisko wulgarności wśród młodzieży, można zminimalizować
przez ciągłą pracę z młodzieżą, poprzez prawidłowe zagospodarowanie jej wolnego
czasu i rozbudzanie zainteresowań kształtujących zachowanie zgodne z przyjętymi
normami, wartościami i ideałami. Ważne tu jest ukazywanie form komunikacji bez
wulgarnego słownictwa, a aby to osiągnąć trzeba zacząć od siebie, spróbować
kontrolować nasze wypowiedzi, ponieważ przykład idzie z góry.
Jeszcze kilka ważnych zasad- Proszę przypomnijcie je własnym dzieciom:
- mów „Dzień dobry” starszym od siebie,
- nie używaj wulgarnych słów,
2
- staraj się panować nad emocjami,
- w szkolenie obnoś się ze swoimi miłosnymi uczuciami,
- nie pokazuj palcem i nie wyśmiewaj innych osób,
- w towarzystwie nie pluj na podłogę,
- pamiętaj o grzecznościowych zwrotach: proszę, dziękuję, przepraszam;
- traktuj wszystkich jednakowo, bez względu na ubiór, klasę społeczną, wiarę;
- nie komentuj na głos treści lekcji i zachowań innych uczniów,
- nie żuj gumy na lekcjach,
- nie trzaskaj drzwiami wchodząc i wychodząc z klasy- jest to czynność agresywna
i obraźliwa,
- nie spóźniaj się na lekcje, a jeśli spóźnisz się to przeproś i podaj przyczynę,
- zupełnie niedopuszczalne jest okłamywanie nauczyciela. Kłamiąc, poniżasz własną
godność i tracisz ich zaufanie,
- nie spoglądaj na zegarek ani na telefon w czasie lekcji,
- niekulturalnie jest w czasie rozmowy z nauczycielem trzymać ręce w kieszeni,
- ubieraj się stosownie do sytuacji, pamietaj o stroju galowym podczas uroczystości,
- w czasie lekcji zachowuj absolutną ciszę,
Podsumowując, pozwolę sobie użyć przysłowia „Jak Cię widzą, tak Cię piszą” oraz
rozszerzyć „Jak Cię słyszą tak Cię oceniają”.Zachowanie naszych dzieci wpływa na
ich wizerunek. Drodzy rodzice to wy powinniście być przewodnikami dobrych manier
swoich dzieci. Pierwszym i bardzo ważnym zadaniem rodziców jest umiejętność
wprowadzenia zasad dobrego wychowania, którego należy przestrzegać w życiu
codziennym. Kultura osobista obowiązuje wszędzie: w domu, w szkole, na ulicy, na
podwórku. To obraz naszych dzieci, a przecież każdy chce by ten obraz był jak
najlepszy.
Dziękuje za uwagę.
3