Gazetka nr 240dla ksiedza

Gazetka Parafialna
Parafia p.w. św. Mikołaja w Wielu
Wiele
22 lutego
2015 r.
Nr 8 (240)
Ziarno Bożego Słowa na I Niedzielę Wielkiego Postu
Kolorowy znak przymierza
Wkroczyliśmy w przestrzeń pustyni... Czterdziestodniowy okres Wielkiego
Postu jest częstokroć utożsamiany z czasem Jezusowego postu na pustyni.
W nawiązaniu do tamtego wydarzenia post to czas wyostrzenia smaku życia – na
pustynię nie zabieramy komputerów, telewizorów, lodówek, biblioteki... Tutaj liczy
się to, co jest konieczne do życia – każdy gram niepotrzebnego obciążenia
odbiera siły a zarazem ogranicza najcenniejszy ładunek potrzebny na pustyni –
wodę i pożywienie. Bez wielu rzeczy można się obyć w życiu, jednakże nie bez
jedzenia i picia... Ta pustynna perspektywa postu jest wyostrzaniem smaku – aby
móc cieszyć się prawdziwie życiem, jakie otrzymaliśmy od Boga – trzeba docenić
kruchą nić, jaka nas przy życiu utrzymuje. Zupełnie nieważne są wszelkie dodatki
„wygody”, kiedy potrzeba siły do funkcjonowania.
Ewangelia tej pierwszej niedzieli Wielkiego Postu jest zwięzła niczym notatka
prasowa – ewangelista Marek podaje same fakty, bez ich szczegółowego
opisywania. Zaciekawia jednak pierwsze zdanie: Duch wyprowadził Jezusa na
pustynię. Duch... Nie była to inwencja twórcza Jezusa, Jego pomysł na
zasmakowanie życia pustelniczego. To Duch wiedzie Go na osobność, aby tam
przeżywał swoje sam na sam z Ojcem, a zarazem doświadczył ludzkiej kondycji
w kuszeniu, jakie serwował Mu szatan. Czas pustyni był więc dla Jezusa lekcją –
lekcją miłości i przylgnięcia do Ojca Niebieskiego, co sprawdzały konkretne
pokusy.
Trzeba, abyśmy podobnie spojrzeli na rozpoczęty okres Wielkiego Postu
w naszym życiu. Jest on nam dany w Kościele jako jedna, długa lekcja – lekcja
rezygnowania z tego czym „obrośliśmy” w naszej codzienności, na rzecz
dostrzeżenia tego, co najważniejsze. Dlatego w tym czasie powraca zachęta do
podejmowania różnorakich postanowień, które mają nam pomóc nabrać dystansu
do przyzwyczajeń i wygód, aby zasmakować wolności. Tę wolność w większym
jeszcze stopniu chcemy zagospodarować rozwojem kontaktu z Bogiem oraz
podjęciem wzmożonej walki z pokusami. Takie podejście do postu jest
podejściem w duchu, a jak słyszeliśmy – to Duch ma nas prowadzić po ścieżkach
postu, a nie nasze „widzi – mi - się”!
Jakże często zdarza nam się poprzestawać na „odkurzaniu” corocznych
pomysłów odnośnie postanowień?... Jakże często wybieramy coś, co niewiele
wspólnego ma z ową przemianą życia wedle wzoru Ducha? A bywa i tak, że już
nam się nic nie chce postanawiać... Ktokolwiek świadomie wchodzi na pustynię,
musi być gotów do tej drogi – inaczej z pewnością poniesie dotkliwe skutki swej
bezmyślności! Trzeba i w dziedzinie postnych postanowień postarać się
„odchudzić” nasze codzienne przyzwyczajenia, aby więcej czasu znaleźć na to,
co najważniejsze. A najważniejsze jest przecież to, co wpływa na naszą
wieczność!
Zachęcam do podjęcia zaproszenia do przeżywania Wielkiego Postu wedle
natchnienia Bożego – pomódlmy się, aby nasze postanowienia były z Ducha,
a nie z rozmyślnych kalkulacji. Niech ten czas obfituje w spotkania z Bogiem – jak
czynił to w owym „sam na sam” z Ojcem Jezus. Niech te spotkania pomogą nam
przezwyciężać pokusy, które również będą na drodze postu obecne – tak być
musi! Tylko wtedy przekonamy się, na ile zależy nam na bliskości z Panem, a na
ile na wygodzie łatwych wyborów...
Wielki Post to czas trudny, wymagający poświęcenia. Ale to czas
wzmożonego podejmowania nawrócenia, którego nie chcieli podjąć ludzie
ukarani potopem. W czytaniu z Księgi Rodzaju słyszeliśmy o przymierzu, jakie
Stwórca zawarł z Noem po ustaniu katastrofalnej kary. Owo przymierze było
wyrazem Bożego zmiłowania, ale i skutkiem podjętego trudu przez Noego i jego
rodzinę; to był właśnie trud nawrócenia, jaki podejmowali, żyjąc pośród
zepsutego świata. Ów trud został wynagrodzony ocaleniem z potopu oraz nowym
przymierzem, przymierzem pokoju z Bogiem. A okazałym znakiem tego
przymierza stał się łuk położony na obłokach – co dzisiaj nazywamy tęczą.
Jak to pięknie spojrzeć na niebo i w zjawisku tęczy dostrzec rękę boskiego
Malarza kolorów, który w tak prosty i delikatny sposób potrafi zachwycić nasze
serca! Radując się widokiem tęczy, budźmy w naszych sercach świadomość, że
to tylko przedsmak tego piękna, jakie czeka nas w nagrodę za postępowanie
wedle Bożych zasad – w wierności Jego Przymierzu. A wówczas i ten postny trud
okaże się tylko przemyciem naszych oczu po to, aby dostrzec ostre zarysy życia,
pozbawione tak wielu mamideł, którym na co dzień ulegamy... Boże kolory
zawsze są wyraziste – w ich świetle postrzegajmy i prowadźmy nasze życie...
Ks. Dawid Leśniak
Ogłoszenia duszpasterskie
1. Dziś – pierwsza niedziela Wielkiego Postu. Ma ona charakter chrzcielny,
pokutny i pasyjny. W okresie Wielkiego Postu katechumeni przygotowują się do
przyjęcia sakramentu chrztu świętego. Natomiast my przez pokutę, uczestnictwo
w Eucharystii, nabożeństwach pasyjnych i rekolekcjach przygotowujemy się do
odnowienia obietnic chrztu świętego w Wigilię Paschalną. Charakter pasyjny tego
okresu uwypuklają ostatnie dwa tygodnie Wielkiego Postu oraz nabożeństwa
drogi krzyżowej i gorzkich żali, odprawiane od początku tego okresu.
Przypominamy i zapraszamy na nabożeństwa pasyjne w naszym sanktuarium
i na Kalwarii:
w piątki: Droga Krzyżowa:
- dla dzieci o godz. 1630 i potem Msza święta,
- dla młodzieży i dorosłych o godz. 1800 Msza święta i potem Droga
Krzyżowa na Kalwarii;
w niedziele: o godz. 1500 Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym, potem
Msza Święta niedzielna.
2. Dziś kończą się rozpoczęte w Środę Popielcową kwartalne dni modlitw
o ducha pokuty, ale czas pokuty Kościoła trwa nadal. Przypomnijmy sobie w tym
miejscu przepisy Kościoła dotyczące dni pokuty i praktyk pokutnych:
− wszyscy wierni, każdy na swój sposób, obowiązani są na podstawie prawa
Bożego czynić pokutę. Żeby jednak wszyscy przez wspólne zachowanie
pokuty złączyli się między sobą, zostają nakazane dni pokuty, w które wierni
powinni modlić się w sposób szczególny, wykonywać uczynki pobożności
i miłości, podejmować akty umartwienia siebie przez wierniejsze wypełnianie
własnych obowiązków, zwłaszcza zaś zachowywać post i wstrzemięźliwość;
− w Kościele dniami i okresami pokuty są poszczególne piątki całego roku
i czas Wielkiego Postu. W okresie Wielkiego Postu katolik nie powinien brać
udziału w hucznej zabawie ani jej urządzać. Wstrzemięźliwość od
spożywania mięsa należy zachowywać we wszystkie piątki całego roku,
chyba że w danym dniu przypada uroczystość. Natomiast wstrzemięźliwość
i post obowiązują w Środę Popielcową oraz w Wielki Piątek;
− Prawem o wstrzemięźliwości są związane osoby, które ukończyły 14. rok
życia aż do śmierci, prawem zaś o poście są związane wszystkie osoby
pełnoletnie, czyli te, które ukończyły 18. rok życia aż do rozpoczęcia 60. roku
życia;
− dla słusznej przyczyny ksiądz proboszcz może dyspensować od obowiązku
zachowania pokuty lub wstrzemięźliwości od spożywania mięsa, albo
dokonać zamiany tego obowiązku na inne uczynki pobożne. Trzeba się
jednak zwrócić do niego w tej sprawie osobiście, telefonicznie lub przez
Internet. Władze kościelne nie zwykły udzielać dyspensy na Środę
Popielcową i Wielki Piątek.
3. Przypominamy, iż dziś po Gorzkich Żalach i Mszy świętej spotkanie dla dzieci
i rodziców, którzy przygotowują się do I Komunii Świętej. Prosimy o obecność
obowiązkową.
4. W czwartek adoracja Najświętszego Sakramentu od zakończenia porannej
Mszy świętej aż do wieczornej liturgii. O przewodniczenie prosimy grupę IV.
O godzinie 1500 Msza święta zbiorowa i Koronka do Bożego Miłosierdzia. Okazja
do spowiedzi świętej od godziny 1500-1700.
5. O posprzątanie kościoła prosimy w sobotę po porannej Mszy świętej parafian
z Dąbrowy po stronie prawej. Bóg zapłać parafianom z Borska.
6. Przypominamy o kursie przedmałżeńskim od dziś w Brusach o godzinie 1615.
Wielki Post - Gorzkie Żale
Gorzkie żale są popularnym zbiorem pieśni o męce Pańskiej śpiewanych we
wszystkich kościołach w Polsce w niedziele Wielkiego Postu. To typowo polskie
nabożeństwo. Powstało w Warszawie na przełomie XVII i XVIII wieku. Pieśni
powstały w nurcie dawnych misteriów, czyli przedstawień męki Pańskiej, które
w średniowieczu urządzano w kościołach. Nowe nabożeństwo, "Gorzkie żale", są
dziełem zakonu – Misjonarzy św. Wincentego a' Paulo, zgromadzenia, które
powstało w 1625 roku. Do Polski pierwsza grupa Misjonarzy przybyła
w listopadzie 1651 r. na życzenie królowej Marii Ludwiki Gonzagi. Autor Gorzkich
żali jest nieznany. Po raz pierwszy ogłosił je drukiem w 1707 r. ks. Wawrzyniec
Benik, opiekun Bractwa Św. Rocha przy kościele Św. Krzyża w Warszawie, Tytuł
wydanej przez niego książeczki był typowo barokowy: "Snopek Myrry z Ogroda
Gethsemańskiego albo żałosne Gorzkiey Męki Syna Bożego [...]
rospamiętywanie". Mirra to pachnąca żywica w proszku, jeden z darów, jaki trzej
królowie złożyli Bożemu Dzieciątku. Dar mirry był zapowiedzią męki i śmierci
zbawczej Chrystusa.
Nazwa Gorzkie żale pochodzi od pierwszych wyrazów pieśni: "Gorzkie żale
przybywajcie, serca nasze przenikajcie".
Gorzkie Żale dzieli się na Zachętę i trzy części: część I (I i IV Niedziela
Wielkiego Postu), część II (II i V Niedziela Wielkiego Postu), część III (III
Niedziela Wielkiego Postu i Niedziela Palmowa)
ks. proboszcz Jan Flisikowski
ks. wikariusz Damian Drozdowski
Parafia Rzymskokatolicka św. Mikołaja
Sanktuarium Kalwaryjskie
83-441 Wiele ul. Derdowskiego 1
www.kalwariawielewska.pl
e-mail: [email protected]
Opracowanie, msk