Zły Wujek - Journeys to Empowerment

Podły Wujek
Jestem młodą dziewczyną studjującą na uniwersytecie. Zaczęłam odwiedzać
Espleth Heyworth – centrum dla kobiet, ktόre znaduje się blisko mojej uczelni.
Przychodziłam tam wyłącznie po siedemnastej. Niestety o tej porze pracownicy
już opuszczali biuro, więc po prostu patrzyłam jak wychodzili, bo nie byłam
pewna jak nawiązać z nimi rozmowę. Przez następne dwie godziny chodziłam
bez celu po centrum handlowym. Wracałam do domu kiedy moi rodzice lub brat
byli już w domu.
Pewnego dnia nie miałam wykładόw po 16stej więc szybko udałam się do
centrum. Kiedy tam dotarłam, zaprowadzono mnie do jednej z terapeutek, ktόra
pomimo iż była zajęta, upewniła się czy wygodnie siedzę i biorąc mnie za rękę
troskliwie zapytała się na czym polega problem. Jej ton pełen współczucia był
jedyną rzeczą konieczną do wywołania emocji, ktόre się we mnie piętrzyły.
Wypłakałam się na jej ramieniu. Opowiedzenie całej historii zajęło dużo
czasu, terapeutka wysłuchała mnie nie przerywając nawet raz.
Zapewniona iż otrzymam wszelką możliwą pomoc, z lekką duszą i uczuciem
bezpieczeństwa podążyłam na stację metra i do domu. Był to dom, w ktόrym
mieszkałam od kiedy miałam osiem lat i byłam zupełnie oszołomiona tym nowym
krajem. Po latach borykania się z losem, mόj ociec został agentem
nieruchomości i był bardzo dobrze znany, szczegόlnie w naszej społeczności.
Moja matka, ktόra była wykształcona uczyła w szkole Montessori, bardziej aby
mieć jakieś zajęcie niż po to aby zarobić dodatkowe pieniądze na rodzinę,
ponieważ byliśmy dość zamożni. Mόj starszy brat mieszkał w Stanach
Zjednoczonych, a moja siostra wyszła za mąż i osiedliła się w Vancouver.
Moi rodzice szukali dla mnie dobrej partii, ale ja byłam zdeterminowana
zakończyć swoją edukację i usamodzielnić się zanim zwiążę się węzłem
małżeńskim. Teraz, mόj wujek (starszy brat mojego ojca) dołączył do nas z Indii.
Jego rodzina pozostała nadal w Indiach ponieważ chciał on dołączyć do firmy
taty i zacząć karierę jako agent nieruchomości po zdaniu egzaminu. Był on
PODŁY! To z jego powodu nie odważyłam się wracać do domu zanim moi
rodzice nie wrόcili z pracy. Czekał aż wrόcę do domu. Jak tylko weszłam do
domu łapał mnie w mocnym uścisku mόwiąc takie rzeczy jak: “Jesteś taka
piękna, taka młoda …!” Prόbował mnie pchać na łόżko. Kiedy walczyłam z nim i
go odpychałam mόwił “W porządku, no wszystko w porządku”. Udało mi się uciec
i wybiec na siarczysty mrόz. Chodziłam bez celu i bez kurtki, nie zdając sobie z
prawy z gapiących się na mnie ludzi. Robiłam to do czasu aż zimno okazało się
nie do zniesienia. Wtedy weszłam do centrum handlowego i usiadłam na ławce,
wbijając wzrok w podłogę… nie wierząc, że coś takiego mogło mi się przydarzyć.
Wrόciłam do domu gdy mama zadzwoniła na moją komόrkę.
Terapeutka w centrum zapytała mnie czy rozmawiałam o tym z moimi rodzicami.
Powiedziałam jej, że tak tego samego dnia gdy to się wydarzyło. Spodziewałam
się od mamy gwałtownej reakcji i myślałam, że wujek zostanie natychmiast
wyrzucony z domu. Nic takiego się nie zdarzyło. Przeciwnie, powiedziała ona:
“Cicho już… takie rzeczy się zdarzają. Wyjdziesz niedługo za mąż i się
wyprowadzisz. Nigdy nie wyjawiaj tego obrażając honor rodziny. Nasza rodzina
cieszy się dobrą opinią w Toronto. Nikt ci nie uwierzy, przeciwnie oskarżą cię i
będę winić za wystawienie rodziny na presję opini publicznej.”
Nie miałam się do kogo zwrόcić, poza przyjaciόłmi. Zaoferowali mi, abym u nich
nocowała ale na jak długo ….?? Miesiąc potem moja mama wzieła dzień wolny
od pracy bo musiała dopilnować spraw osobistych. Uważając, że powrόt do
domu był bezpieczny, weszłam do domu i zobaczyłam, że drzwi wejściowe były
otwarte. Weszłam do środka i zawołałam moją mamę. Myśląc iż jest w łazience
przebrałam się i weszłam do kuchni znajdując mojego wujka stojącego przy
lodόwce. Zawołałam moją mamę jeszcze raz; tym razem głośno i obrόciłam się
aby wyjść z pokoju. Nagle rzucił się na mnie i śmiejąc się powiedział “Proszę
bardzo krzycz… Wysłałem ją z domu po sprawunki zanim wrόci to obejdę się z
tobą po swojemu. Dzisiaj mi nie umkniesz!”
Prόbowałam uciec krzycząc ale pchnął mnie z całej siły i upadłam, uderzając
głową w rόg kuchennego blatu. Zamroczyło mnie. Pamiętam uczucie
pulsującego bόlu w głowie i zamazane obrazy mojej mamy i mojego taty.
Zmedlałam ponownie. Dowiedziałam się, że mama wrόciła na czas aby go
powstrzymać a on jej powiedział, że prόbował mi pomόc po tym jak poślizgnełam
się i upadłam. Teraz myślę, że mama też kiedyś była przez niego maltretowana.
Dlatego była przestraszona ale bezradna. Jej rόwnież nikt by nie uwierzył.
Następnego dnia rozmawiałam z moją terapeutką, zadzwoniła do obojga moich
rodzicόw. Po spotkaniu mόj ojciec, ktόry bardzo mnie kocha nie mόgł patrzeć mi
w oczy ale przytulił mnie i powiedział, że przeprasza za przyprowadzenie takiego
mężczyzny do swojego domu i zapewnił mnie, że nie pozwoli nikomu mnie
więcej skrzywdzić. Uwierzyłam mu. W naszej społeczność dziewczyny nie
rozmawiają otwarcie z ojcem na temat pewnych spraw pomimo tego iż to on
podejmuje decyzje w rodzinie. To musi się zmienić. Mόj wujek musiał spakować
swoje torby i natychmiast odejść, inaczej wezwana by była policja.
Teraz zawsze czuję się bezpiecznie wchodząc do domu. Moja terapeutka i ja
utrzymujemy kontakt i tego lata będę pracować jako ochotniczka w centrum,
ktόre mi tak pomogło.
.
UWAGA: Wszystkie osoby które są w jakikolwiek sposób krzywdzone powinny
wyjawić to osobie zaufanej. Zwróć się o pomoc do organizacji takich jak Centrum
dla Kobiet (Elspeth Heyworth Centre for Women) w celu uzyskania porady jak i
wskazania sposobów na zakończenie cierpienia.