biuletyn parafialny - Parafia Niepokalanego Serca NMP w Grudziądzu

Poniedziałek 17.02.2014
700 – O kanonizację bł. o. Stanisława Papczyńskiego, bł. Jerzego Matulewicza i bł.
Męczenników z Rosicy
830 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 17/30
1830 – Za parafian
Wtorek 18.02.2014
700 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 18/30
830 – Za śp. Jerzego Piosik gr. 16/30
1830 – Za śp. Zygmunta Nogę w pierwszą rocznicę śmierci
BIULETYN
PARAFIALNY
Parafia Niepokalanego Serca NMP
Księża Marianie, ul. Mickiewicza 43, 86-300 Grudziądz, tel. 462 54 56
www.grudziadz.marianie.pl
16 lutego 2014 r. – VI Niedziela Zwykła
Środa 19.02.2014
700 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 19/30
830 – Za śp. Adama Radzikowskiego w drugą rocznicę śmierci oraz o zdrowie i
błogosławieństwo Boże dla męża Konrada w dniu 80 urodzin
1830 – Za śp. Mieczysława Betlińskiego w pierwszą rocznicę śmierci
Syr 15,15-20; Ps 119,1-2.4-5.17-18.33-34; 1Kor 2,6-10; Mt 5,17-37
Czwartek 20.02.2014
700 – Za śp. Jerzego Piosik gr. 18/30
830 – Za śp. Tadeusza Heberlein, Kazimierza, Helenę, Janusza Małgorzewicz
1830 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 20/30
Trzecie czytanie to znaczna część Chrystusowego „Kazania na Górze”, do
którego wstęp Liturgia prezentowała nam w dwie poprzednie niedziele. „Kazanie na
Górze” to Magna Charta całej Ewangelii. „Prawo” (po hebr. „Thorah”) i „Prorocy” (po
hebr. „Nebiim”) to skrótowe określenie całego Starego Testamentu. „Jota” to
najmniejsza litera alfabetu hebrajskiego. „Uczeni w Piśmie” - to znawcy treści prac
interpretacji ksiąg świętych, którzy oddawali się zawodowo ich tłumaczeniu i
wykładaniu. „Raka” - to popularne określenie obraźliwe; dosłownie z języka
aramejskiego - którym mówił Chrystus i Jemu współcześni - „pusta głowa”, tyle co
nasze „głupcze, nieuku, idioto”. Zachowanie w Ewangeliach tego określenia w jego
oryginalnym aramejskim brzmieniu, tak jak zostało wypowiedziane przez Chrystusa,
pozwala nam dotrzeć do najbardziej pierwotnej katechezy i nauki Jezusa. W
Ewangeliach mamy cały szereg wyrażeń: „thalita kumi” - dziewczynko wstań, „Abba”
- Ojcze, „Effatha” - otwórz się. Te - jak je nazywają komentatorzy - najbardziej
oryginalne słowa Chrystusa świadczą dobitnie, że wspólnota uczniów Jezusa
przywiązywała wielką wagę do nieskażonego przekazu nauki Mistrza. Świadczy
właśnie o tym dobitnie zachowanie w kulturze i języku greckim owych pierwotnych
wyrażeń i określeń aramejskich.
Piątek 21.02.2014
700 – Za śp. Haralda
830 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 21/30
1830 – Za śp. Leona Dąbrowskiego w 5 rocznicę śmierci i za rodziców z obojga stron
Sobota 22.02.2014
700 – Za śp. Jerzego Piosik gr. 20/30
830 – Za parafian
1830 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 22/30
Niedziela 23.02.2014 – VII Niedziela Zwykła
730 – Za śp. Jerzego Piosik gr. 21/30
900 – Za śp. Bolesławę Cybulską
1030 – Za śp. Tadeusza Czecholińskiego
1200 – Za śp. Zofię i Mieczysława Grzebieniewskich oraz Wandę i Józefa
Cichorackich
1300 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 23/30
1830 – Za śp. Jerzego Adamowicza
REMONT DACHU
Nr konta bankowego
91 1240 3998 1111 0010 5093 0549
Bóg zapłać za wszelkie ofiary
CHRZEŚCIJANIN ŚWIATŁOŚCIĄ ŚWIATA I SOLĄ ZIEMI
”Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków”
Kościół w procesie ciągłego nawrócenia
Prowadzona refleksja, na podstawie Dziejów Apostolskich, na temat wspólnoty
pierwszych chrześcijan jako wspólnoty zakorzenionej w Chrystusie i otwartej na działanie
Ducha Świętego nie może skłaniać nas do sądzenia, że pierwsi chrześcijanie byli
chodzącymi po ziemi ideałami. Wierność, o której pisze Łukasz, nie oznacza trwania w
tym samym stanie, ale raczej ciągłe dążenie do celu, a taka postawa wiąże się z
procesem ciągłego nawracania. To czyni naszą wspólnotę Kościoła zawsze nową,
dynamiczną i będącą w drodze. Dzieje Apostolskie, prezentując życie pierwszych
chrześcijan, podsuwają nam pożyteczne refleksje na temat nawrócenia. Ukazują, że jest
ono najpierw oddaleniem się od grzechu (aspekt negatywny) oraz zbliżeniem do Boga
(aspekt pozytywny). Jeśli chrześcijaństwo jest dla św. Łukasza drogą z Jerozolimy na cały
świat, „drogą” lub „nową drogą” (Dz 18,26; 19,23; 22,4; 24,14.22), zaś chrześcijanie
nazywani są „zwolennikami tej drogi” (Dz 9,2), to na drodze nikt się nie zatrzymuje; drogą
się idzie, kontrolując rytm i kierunek, mierząc odległość od celu i wracając na drogę, jeśli
się z niej zeszło. A to nic innego, jak podejmowanie trudu nawrócenia, czyli najpierw
zerwania z grzechem.
Potwierdzeniem tego jest chociażby pierwsze publiczne wystąpienie Piotra w dniu
pięćdziesiątnicy (Dz 2,14-36), które zawiera w zasadniczych rysach to wszystko, co
Kościół chce głosić światu. Główne tezy mowy Piotra były następujące: Jezus z Nazaretu
jest obiecanym Mesjaszem; wy Go zabiliście; Bóg wskrzesił Go i uwielbił. Okazały się one
mocne i wstrząsające. Piotr nie opowiadał całego historycznego wydarzenia, nie
analizował jego obiektywnych przyczyn, ale dał teologiczną interpretację sprawy Jezusa,
wyciągając z niej konsekwencje egzystencjalne. Nic więc dziwnego, że ci, którzy słuchali
Piotra, „przejęli się do głębi serca” i zapytali: „Cóż mamy czynić, bracia?”. Piotr
odpowiedział stanowczo: „Nawróćcie się” (Dz 2,37-38). Zachęcił wszystkich do zerwania z
grzechem. Ale okazuje się, że nie wystarczy nawrócić się od grzechu, lecz trzeba
nawrócić się do Boga. I to jest ważniejsze. Trzeba zastąpić nasz sposób myślenia na
sposób myślenia Boży. Jednym z najpoważniejszych i częstych wyrzutów, jakie Bóg czyni
swojemu ludowi w Starym Testamencie jest ślepota, zamknięcie i zatwardziałość serc,
które nie pozwalają mu widzieć, docenić i iść za nowościami, jakie Bóg proponuje.
Oczywiście, to ludzie powinni nawrócić się do wielkości umysłu i serca Boga, a nie Bóg
naginać się do naszych małych i nędznych schematów. Już od samego początku istnienia
Kościoła, Bóg wychowywał nas w tym kierunku.
Mamy w Dziejach Apostolskich epizod, ukazujący nam ze szczególną
wyrazistością tę drogę nawrócenia do Boga, którą On sam kieruje. Jest to obszerne
opowiadanie o nawróceniu Korneliusza i jego najbliższego otoczenia (Dz 10,1-11,8).
Wielu mówi o trzech nawróceniach związanych ze sobą, ale różnych. Na pierwszym
planie jest nawrócenie poganina, setnika rzymskiego, człowieka uczciwego, prawego i
pobożnego, który wyznaje wiarę w Chrystusa i przyjmuje chrzest. Na drugim planie jest
nawrócenie Piotra do bardziej prawdziwego i głębszego poznania Boga. „Przekonuję się,
że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby” (Dz 10,34). To „przekonuję się” wyraża
dobrze drogę nawrócenia, która oznacza: zobaczyć Boga nowymi oczyma. Chodzi o
nawrócenie się do logiki Boga. I wreszcie, jakby chóralne echo nawrócenia Piotra,
dokonuje się nawrócenie wspólnoty w Jerozolimie, która otwiera się na uniwersalność,
uznając wielkość Boga. Na Piotrowe „przekonuję się” cała wspólnota odpowiada, chwaląc
Boga: „A więc i poganom udzielił Bóg łaski nawrócenia, aby żyli” (Dz 11,18). W tym
długim opowiadaniu o trzech powiązanych ze sobą nawróceniach, nawrócenie Piotra jest
ogniwem łączącym. Piotr przeszedł drogę nawrócenia do nowości Boga, drogę znaczoną
tymi słowami: „o nie, Panie!” (Dz 10,14), „Bóg mi pokazał” (Dz 10,28) i „przekonuję
się” (Dz 10,34). Jego słowom towarzyszyło później zbiorowe echo radosnego wyznania:
„A więc i poganom udzielił Bóg łaski nawrócenia, aby żyli” (Dz 11,18).
Idąc do szkoły pierwszych chrześcijan i wychodząc od doświadczenia Pawła,
możemy łatwiej zrozumieć, na czym polega droga nawrócenia do zamysłu Bożego.
Pomocą może być poszukiwanie odpowiedzi na dwa pytania: W jaki sposób dokonało się
nawrócenia Pawła do zamysłu Bożego, objawionego mu na drodze do Damaszku? W jaki
sposób nawróciła się wspólnota w Jerozolimie, uznając i przyjmując zamysł Boży
objawiony za pośrednictwem Pawła? Jeśli chodzi o osobistą drogę Pawła, możemy
powiedzieć krótko, że jego „nawrócenie” polegało na zmianie pojęcia o zbawieniu,
rozumianego nie jako osobista zdobycz, lecz jako dar łaski. W swojej przeszłości
gorliwego faryzeusza Paweł żył w kulcie prawa, wyrażającym się właściwie w
egocentryzmie. Podzielał tę mentalność, która uważała, że zbawienie jest owocem
skrupulatnego przestrzegania przepisów Prawa, zasług osobistych i przywileju należenia
do narodu wybranego. Takie rozumienie stawało się niejednokrotnie źródłem arogancji i
pogardy dla innych, którzy nie byli Żydami. Wydarzenie na drodze do Damaszku obaliło
całkowicie dotychczasowy kodeks jego życia i odmieniło o 180 stopni jego sposób
myślenia: od samowystarczalności do zaufania w Bogu, od przestrzegania przepisów do
wiary, od Prawa do Ewangelii. Odtąd w centrum jego życia był dar zbawienia w
Chrystusie. Szaweł, prześladowca chrześcijan, stał się Pawłem, głosicielem Ewangelii.
Jechał do Damaszku, aby więzić chrześcijan (por. Dz 9,1-19), a potem – po spotkaniu ze
Zmartwychwstałym Panem – wędrował po całym świecie, aby nawracać pogan i obdarzać
ich wolnością w Chrystusie. Jechał do Damaszku jako człowiek pewny siebie, a
tymczasem wszedł tam ślepy, zdezorientowany, prowadzony za rękę przez towarzyszy
drogi. Musiał przeżyć doświadczenie ogołocenia, paschalne doświadczenie śmierci i
radykalnego oderwania, aby móc przyjąć dar nowego życia i nawrócić się do zamysłu
Boga.
Zaproszenie
Od dnia 16 lutego w naszej parafii rozpoczynają się
katechezy neokatechumenalne. Jest to jedna z form realizowania
swojej chrześcijańskiej dojrzałości w wierze na drodze. Poznawania
Boga przez Słowo, Liturgię i budowanie jedności we wspólnocie.
Katechezy skierowane są do każdego szukającego swojego
miejsca w Kościele. Nie ma ograniczeń czy jesteś młody czy „stary”,
biedny czy bogaty, samotny czy masz rodzinę – Bóg kocha każdego.
Jeśli chcesz tego doświadczyć przyjdź i posłuchaj!
Zapraszają księża Marianie
i katechiści Drogi Neokatechumenalnej
OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
1. Dzisiaj w niedzielę 16 lutego zapraszamy na Mszę św. o godz. 10.30
członków i sympatyków Stowarzyszenia Rodzin Katolickich. Po Mszy św.
spotkanie w sali na plebanii. Także od dzisiaj w naszej parafii rozpoczynają się
katechezy neokatechumenalne, które będą głoszone w niedziele i środy po
Mszach św. wieczornych.
2. W sobotę 22 lutego święto Katedry św. Piotra Apostoła.
3. W najbliższą niedzielę 23 lutego zapraszamy na Mszę św. o godz. 10.30, a
potem na spotkanie członków i sympatyków Stowarzyszenia Pomocników
Mariańskich.
4. Również w przyszłą niedzielę na Mszy św. o godz. 18.30, jak w każdą
ostatnią niedzielę miesiąca, w łączności z grupą Odrodzenie, naszą modlitwą
pragniemy objąć wszystkich ludzi uzależnionych.
5. Także od następnej niedzieli przedstawiciele Rady Parafialnej będą
prowadzić zbiórkę ofiar na remont dachu naszej świątyni.
INTENCJE MSZALNE
Niedziela 16.02.2014 – VI Niedziela Zwykła
730 – Za śp. Jerzego Piosik gr. 14/30
900 – Za śp. Edmunda Łemko w pierwszą rocznicę śmierci oraz za rodzinę
Dobrzańskich i Henryka
1030 – Dziękczynna z prośbą o błogosławieństwo Boże i opiekę Matki Bożej na
dalsze lata dla Bożeny i Wiesława z okazji 30 rocznicy ślubu
1200 – Za śp. Helenę Klucznik w 4 rocznicę śmierci, Henryka Klucznika w 2 rocznicę
śmierci
1300 – Chrzty
1830 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 16/30