Uchwały Zgromadzenia Izby Gdańskiej z 30 czerwca 2007 r
Transkrypt
Uchwały Zgromadzenia Izby Gdańskiej z 30 czerwca 2007 r
Uchwały Zgromadzenia Izby Adwokackiej w Gdańsku z 30 czerwca 2007 r. Uchwała nr 1. Zgromadzenie Adwokatów Izby Gdańskiej zwraca się z wnioskiem do Krajowego Zjazdu Adwokatury o niepodejmowanie uchwały w przedmiocie połączenia samorządu adwokatów i samorządu radców prawnych do momentu ustalenia: 1. jednolitej definicji zawodu zaufania publicznego, 2. zasad wykonywania nowopowstałego zawodu, 3. zasad funkcjonowania nowego jednolitego samorządu, 4. rozwiązań związanych z istniejącym majątkiem obu samorządów. UZASADNIENIE Dnia 22 kwietnia 2007 roku Krajowa Rada Radców Prawnych podjęła uchwałę o zaproszeniu adwokatów do rozmów na temat połączenia obu samorządów oraz wspólnego przygotowania projektu ustawy o połączeniu. Według Krajowej Rady Radców Prawnych integracja radców prawnych z adwokaturą prowadziłaby do uporządkowania sytuacji na rynku usług prawniczych, na którym wkrótce pojawić ma się nowy zawód - licencjonowany doradca prawny z uprawnieniami podobnymi do uprawnień radców prawnych i adwokatów. Odnosząc się do inicjatywy radców prawnych stwierdzić naleŜy, Ŝe mając na uwadze aktualnie obowiązujące przepisy prawa jest ona przedwczesna. Do chwili obecnej, pomimo licznych prób ustawodawcy, polskie prawo nie zawiera definicji „zawodu zaufania publicznego". Przedmiotowa kwestia ma znaczenie kluczowe dla kwestii ewentualnego połączenia obu samorządów, jako, Ŝe oba samorządy Ŝądzą się odmiennymi prawami, a zakres uprawnień i obowiązków ich członków jest róŜny. Dla przykładu wskazać naleŜy na kwestię moŜliwości zatrudniania adwokatów i radców prawnych oraz zakresu ich niezaleŜności. Zgodnie z przepisem art. 4 b ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o adwokaturze adwokat nie moŜe wykonywać zawodu, jeŜeli pozostaje w stosunku pracy. Przepis § 7 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu (Kodeksu Etyki Adwokackiej) stanowi natomiast, Ŝe w czasie wykonywania czynności zawodowych adwokat korzysta z pełnej swobody i niezawisłości. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o radcach prawnych, radca prawny moŜe wykonywać zawód, w szczególności w ramach stosunku pracy. Jeśli idzie zaś o kwestię niezaleŜności osób wykonujących zawód radcy prawnego, to wskazać naleŜy przepis art. 11 Zasad Etyki Radcy Prawnego, które zobowiązują radcę prawnego do chronienia swej niezaleŜności oraz kierowania się prawem. Uchwała nr 2 Zgromadzenie Adwokatów Izby Gdańskiej zwraca się z wnioskiem do Naczelnej Rady Adwokackiej o przedstawienie Ministrowi Sprawiedliwości oraz organom Sejmu negatywnej opinii w zakresie procedury tworzenia, a w szczególności braku naleŜytej konsultacji, projektów aktów prawnych zmieniających ustawy Kodeks karny i Kodeks postępowania karnego. UZASADNIENIE W myśl art. 58 pkt 9 ustawy Prawo o adwokaturze, do zakresu działania Naczelnej Rady Adwokackiej naleŜy udzielanie opinii o projektach aktów prawodawczych oraz przedstawianie wniosków i postulatów w zakresie tworzenia i stosowania prawa. W chwili obecnej trwają prace legislacyjne nad projektami ustaw, dotyczących /mian w ustawach Kodeks karny i Kodeks postępowania karnego, Abstrahując od treści przedmiotowych zmian wskazać naleŜy, iŜ realizowany proces legislacyjny, odbiega od przyjętych standardów. Projekty przedmiotowych ustaw przygotowane zostały z całkowitym pominięciem konsultacji, czy choćby dyskusji ze środowiskami prawniczymi. Ministerstwo nie umoŜliwiło wypowiedzenia się co do planowanych zmian środowisku adwokatów, czy sędziów, ale równieŜ środowisku polskiej nauki prawa karnego. Działania Ministerstwa Sprawiedliwości są tym bardziej niepokojące, iŜ przedstawiciele Ministerstwa wprost wskazują, iŜ projekt nowelizacji kodeksu karnego jest kolejną wersją zawetowanej ustawy z 2001 roku i stanowi nową kodyfikację, ze względów pragmatycznych przedstawioną w formie nowelizacji obowiązującego kodeksu. Skoro proponowane przez Ministerstwo zmiany mają charakter kluczowy dla prawa karnego, tym bardziej wskazać naleŜy, iŜ zmiany te stanowić winny przedmiot szerokiej debaty środowisk prawniczych. Debata taka sianowi standard Państwa demokratycznego i przynieść moŜe wyłącznie korzyści w zakresie jakości tworzonych aktów prawnych. Mając na względzie powyŜsze, stwierdzić naleŜy, iŜ podjęcie przedmiotowej uchwały uznać naleŜy za zasadne i konieczne.