Kuba Wyspa Młodości

Kuba
Stolica:
Hawana
Powierzchnia:
110 860 km²
Ludność:
11 424 tys.
Waluta:
peso kubańskie niewymienialne (CUP), 1 peso = 100 centavo oraz peso kubańskie wymieni
Napięcie:
220 V i 110 V
Język:
hiszpański
Wiza:
wiza jest wymagana
Regiony:
Camaguey, Ciego de Avila, Cienfuegos, Hawana, Holguin, Sierra Maestra, Varadero
, Wybrzeże Hawany, Wyspa Młodości, Zatoka Batabano, Zatoka Guacanayabo
Wyspa Młodości
Krótka informacja
Turkusowa woda, biały piasek, wraki galeonów i tajemnicze malowidła w jaskiniach.
Informacje ogólne
Uroki przepięknego zakątka Kuby dostrzegli już piraci, którzy właśnie z tego miejsca wyprawiali się na podbój Hawany. Obecnie wybierają się tam
turyści poszukujący wspaniałych krajobrazów, wymarzonych plaż, nieodkrytych, podwodnych skarbów oraz idealnych wiatrów sprzyjających
uprawianiu sportów wodnych. Podobnie jak z każdą wyspą piratów i z Isla de la Juventud wiąże się wiele legend, które warto poznać na krótkich
wycieczkach po całym archipelagu.
Największa i najbardziej wysunięta na zachód wyspa Archipielagio de los Canarreos dla turystów jest stosunkowo tania i słabo zagospodarowana, ale
ma swoje uroki, których nie powstydziłaby się żadna inna wyspa. Położona na Morzu Karaibskim u południowo-zachodnich wybrzeżu Kuby Isla de la
Juventud zamyka Zatokę Batabano i bez problemu można się tam dostać samolotem z Hawany lub promem z Surgidero de Batabano. Na błękicie
morza wokół wyspy rozrzuconych jest kilkaset mniejszych wysepek, na które można pływać z krótkimi wizytami obfitującymi w połowy ryb, kąpiele w
błękitnych lagunach i nurkowania do raf koralowych. Południe wyspy pokrywa karłowata roślinność i bagna, natomiast północna część jest lepiej
zagospodarowana ze stolicą i kilkoma niewielkimi osadami.
Pierwszymi mieszkańcami wyspy byli Sibonejowie, którzy pozostawili na ścianach jaskiń Puntas del Este interesujące malowidła. Miejscowi mówią na
wyspę „Wyspa Tysiąca Imion”, gdyż gościła na przestrzeni wieków różnych osadników, którzy nadawali jej nazwy własne jak Camarco, Siguanea,
Wyspa Papuzia, Wyspa Sosen czy Wyspa Skarbów. Nawet Krzysztof Kolumb płynący na odkrycie Nowego Świata w 1494 r. trafił na wyspę i nadał jej
nazwę El Evangelista. Nazw było wiele, podobnie jak osadników z Hiszpanii, Anglii i Szkocji, Chin, Jamajki, Kajmanów czy w końcu USA. Obecna
nazwa – Wyspa Młodości – odnosi się do studentów z krajów Trzeciego Świata, którzy bezpłatnie kształcili się na wyspie.
Stolicą Isla de la Juventud jest Nueva Gerona przypominająca amerykańskie miasteczko z przełomu XIX i XX wieku. Drewniane domy z dużymi
werandami i okiennicami tworzą niewielkie centrum z odrestaurowaną, główną ulicą Calle Marti. Miejscowość ma swój urok, znajduje się tam kilka
barów, sklepów i restauracji. Zwiedzić można Muzeum Prowincji, Muzeum Walki Podziemnej, Muzeum Przyrodnicze i Planetarium, a także najstarszą
świątynię na wyspie Nuestra Senora de los Dolores, wybudowaną w 1929 r. w stylu kolonialnym. Dla turystów lubiących piesze wędrówki nie lada
gratką jest zdobycie pobliskiego wzgórza Loma de Canada, z którego roztaczają się piękne widoki. Miasteczko najkorzystniej prezentuje się
wieczorami, kiedy z barów dobiega chwytliwy jazz, z lokalnego kabaretu słychać głośne śmiechy, a drink wypity w towarzystwie wyspiarzy nie smakuje
tak egzotycznie jak nigdzie indziej. Na wyspie funkcjonuje skromna, ale przyzwoita i tania baza noclegowa, a wypoczywać można na kilku niewielkich
plażach położonych poza miastem.
Kuchnia
Spacerując po kubańskich miastach można usłyszeć odgłos cebuli smażonej na patelni oraz poczuć zapach czosnku i papryki. Chociaż kuchnia
kubańska nie jest tak finezyjna jak inne karaibskie potrawy, w wielu przytulnych restauracjach można trafić na ciekawe dania, których próżno szukać
na europejskich stołach. Obsesja jedzenia objawia się najczęściej w języku i muzyce. Rytm afro-karaibskiej perkusji guaguanco towarzyszy
najczęściej spożywaniu posiłków, a niektóre teksty piosenek odnoszą się przykładowo do steków palomilla.
Pierwszymi mieszkańcami Kuby byli Hiszpanie, Indianie i Murzyni i właśnie z ich przyzwyczajeniami związana jest kubańska sztuka kulinarna,
łącząca w sobie potrawy wymyślane przez hiszpańskich zdobywców i potomków murzyńskich niewolników, którzy docenili przyprawy pochodzące ze
słonecznych Karaibów.
Posiłki jada się przeważnie w pośpiechu, ale zawsze z odpowiednią celebracją i w atmosferze radości odnoszącej się do codziennej egzystencji
mieszkańców wyspy. Przy stołach można często spotkać całe rodziny, a kubańskiej kuchni nie ograniczają żadne surowe przepisy.
Kuchnia kubańska nosi rodzimą nazwę comida criolla i oprócz wpływów europejsko-afrykańskich wywodzi się ze wsi. Praktycznie wszędzie można
kupić smażone lub pieczone kurczaki pollo frito i pollo asado oraz pieczoną wieprzowinę puerco podawaną najczęściej z białym ryżem i czarną fasolą.
Smaczna i mało kaloryczna jest także mieszanka ryżu i czerwonej fasoli congri. Zasmakować można również w zupie z czarnej fasoli potaje, do której
według uznania warto zamówić warzywa, szczególnie jukę, cassava (maniok), malanga albo boniato. Wyspiarski smak urozmaica pasta czosnkowa
ajo, siekana cebula, papryka i podsmażona limonka. Podobnie jak większość krajów i Kuba ma swoją potrawę narodową, którą w tym przypadku jest
ajiaco – rodzaj gulaszu z warzywami i dużymi kawałkami mięsa. Chociaż potrawa nie jest ostra, swoją nazwę zawdzięcza chili, które w języku Indian
Taino wymawiało się właśnie aji. Skoro powszechnie dostępna jest wołowina, warto pokusić się o kulinarne spotkanie z daniem ropa vieja, czyli
Wydruk ze strony http://www.wakacjenaobcasach.pl/wyszukiwarka/
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 1/4
podsmażoną, drobno pokrojoną wołowiną z cebulą i papryką lub picadillo – mieloną wołowiną z dodatkiem oliwek i rodzynek.
Doskonałą metodą na szybkie pozbycie się głodu jest sięgnięcie po prostą kanapkę z szynką i serem bocadito albo bananowe chipsy chicharritas de
platano. Śniadania są dosyć skromne i w ich skład wchodzą najczęściej zimne zakąski, sery, gotowane jajka, owoce, biszkopty i naleśniki.
Miejscowi kucharze rozwijają swoje talenty kulinarne głównie dzięki turystom oczekującym czegoś wyjątkowego. Z racji tego, że Kuba jest wyspą
wypadałoby, żeby na talerzach pojawiały się ryby i owoce morza. Szczególnie w Hawanie powszechne i tanie są langusty, natomiast w hotelowych
restauracjach można zawsze zamówić krewetki camarones, karmazyna pargo lub strzępiela corvina. Turyści o zasobniejszych portfelach mogą
pokusić się o miecznika emperador, graniki cherna czy wyśmienitego marlina aguja. Ryby podaje się przeważnie pieczone – asado lub gotowane –
hervido, a także na pizzy, zapiekane w kulkach ciasta i w sałatkach zwanych salpicon.
Ważnym składnikiem kubańskiej kuchni są banany i tutaj Kubańczycy mają pole do popisu. Banan „plantan” przyrządzany jest na różne sposoby. Na
talerzu może znaleźć się usmażony, dojrzały owoc maduro, jeszcze zielony verde lub pokrojony w ukośne plastry albo cieniutkie paseczki. Potrawą o
oryginalnym smaku jest na przykład ugotowany, dojrzały banan o zaskakującej nazwie fu fu, zmiażdżony widelcem, pokropiony oliwą i polany
skwarkami. Z kolei banan ubity z picadillo to nic innego jak pastel de platano.
Dodatkiem do potraw są surówki, z których najpopularniejsze składają się z sałaty, ogórka, pomidora, fasoli szparagowej i szatkowanej kapusty.
Ważnym dodatkiem do kubańskiej kuchni są także przyprawy, których zapach wyczuć można prawie wszędzie. Są to kmin, oregano, pietruszka,
mnóstwo czosnku oraz kwaśne pomarańcze.
Warto wybrać się na jakieś wiejskie targowisko, by rozglądnąć się za owocami. Na straganach królują: grejpfruty toronjas, mango mangos,
pomarańcze naranjas, ananasy pina oraz papaje zwane fruta bomba.
Posiłki popija się przeważnie chłodnymi napojami owocowymi refresco, chociaż na restauracyjnych tarasach można spotkać Kubańczyków
popijających piwo Hatuey. Innymi markami, na które można trafić w barach są: Cristal, Bucanero i Mayabe. Chociaż w restauracjach najczęściej
serwowane są wina pochodzące z Chile, Włoch i Hiszpanii, warto dla zasady poprosić o butelkę Sorao. Popularnym napojem orzeźwiającym jest
także słodki sok świeżo wyciśnięty z trzciny cukrowej guarapo. Na ulicach unosi się zapach aromatycznej kawy smakującej wyjątkowo, szczególnie w
słoneczne poranki. Mieszkańcy wyspy piją najczęściej gęste espresso lub bardzo słodką cafe cubano. Zamówić można także cafe americano
rozcieńczoną z wodą, cortado, czyli espresso z mlekiem lub napar z większością mleka niż kawy cafe con leche.
W kubańskich rumach rozkochał się niejeden miłośnik tego gatunku alkoholu. Trunek rabusiów, piratów, przemytników i handlarzy niewolnikami
przypadł do gustu wielu turystom, dlatego nie sposób przejść obojętnie obok mojito – jasnego rumu z sokiem limonki, ze świeżą miętą, cukrem i wodą
sodową lub daiquiri – rumu z cukrem, skruszonym lodem i sokiem z cytryny. Rum w czystej formie pili przed laty piraci, a obecnie, w odpowiednim
zestawieniu, zachwycają się nim najpiękniejsze kobiety świata. Z historią mojito wiąże się wiele ciekawych legend dotyczących powstania
osobliwego trunku, z którymi warto się zapoznać podczas dłuższej pogawędki z mieszkańcem któregoś z nadmorskich miasteczek. W myśl idei
„wolna Kuba” warto także sięgnąć po drinka rumu z colą i limonką cuba libre. Prawdziwi koneserzy rozglądają się za kilkuletnim rumem anejo reserva
marki Hawana Club lub rumem Matusalem. Gatunków rumu i serwowanych koktajli jest na Kubie wiele, ale przynajmniej raz trzeba spróbować
prawdziwego kubańskiego canchanchara z: 1 części miodu, 1 części soku z cytryny, 3 części rumu aguardiente de cana, 2 części wody i 60 gr
pokruszonego lodu. Z Kuby warto także przywieźć butelkę Ron Varadero, Ron Caney, Ron Santiago lub Ron Mulata.
Obyczaje
Warto pamiętać, że Kuba jest krajem socjalistycznych idei, który przed laty nie był dostępny dla turystów, niemniej turystyka rozwinęła się tam na
dobre w latach 50. XX wieku. Zaczęły powstawać wytworne kluby, kasyna i luksusowe hotele, w których najczęściej pojawiali się przybysze z
bogatej Ameryki. Chociaż reżim Fidela Castro zmierzał do zerwania z turystycznym charakterem wyspy, na szczęście dla turystów, kubańska
gospodarka potrzebowała bodźca w postaci polityki nastwionej na turystów. Mimo iż Kuba z otwartymi ramionami zaprasza turystów, na ulicach
miast widoczna jest ogromna różnica między obcokrajowcami a wyspiarzami wynikająca z sytuacji politycznej panującej na Kubie. Na potrzeby
turystyczne powstały zamknięte enklawy z luksusowymi hotelami, do których przyjeżdżają goście z całego świata, by korzystać z usług na wysokim
poziomie i podziwiać piękną przyrodę. Warto jednak pamiętać, że zupełnie inaczej wygląda rzeczywistość typowych, kubańskich miast, a inaczej
życie w pięknych i nowoczesnych hotelach, do których można dostać się za okazaniem paszportu.
Na skutek przemieszania kultur afrykańskich z europejskimi i rządów Fidela Castro obecne społeczeństwo kubańskie samo w sobie stało się
wielokulturowym dziedzictwem, dlatego wypoczywając na Kubie można obserwować unikatowe nurty w muzyce, literaturze, filmie i sztukach
plastycznych. Turystów zadziwia kubańskie oblicze, z jednej strony podatne na komunizm, a z drugiej ekscytujące tropikalnym charakterem, pełne
żywiołowości i spontaniczności. Nostalgię za latami świetności z przełomu wieków budzą wszechobecne cadillaki oraz piosenki Elvisa Presleya
słyszane w wielu knajpach. Nie warto wyjeżdżać z wyspy bez wcześniejszego poznania jej mieszkańców.
Los cubanos, czyli Kubańczycy, są ludźmi dbającymi o tradycję i postęp, niemniej w większości są zagorzałymi zwolennikami swoich przywódców.
Większość z nich to potomkowie Hiszpanów oraz Indian Taino, którzy jako pierwsi zadomowili się tam na dłużej. Wpływ na kształtowanie
świadomości narodowej tego społeczeństwa mieli w XIX stuleciu przybysze z USA, chociaż większość cudzoziemców opuściła wyspę po rewolucji z
1959 r. Doba socjalizmu sprawiła, że Kubańczycy bardzo szanują uczucia innych, są uprzejmi, szczodrzy i dzielą się wszystkim, co mają. Chociaż
mieszkańcy wyspy są kawalarzami i mistrzami ciętej riposty, lepiej nie wchodzić z nimi w dyskusje dotyczące ustroju politycznego.
Po rewolucji wszelkie formy kultu były zakazane, niemniej nie wymarły, a główną religią na wyspie stała się „santeria” łącząca elementy
katolicyzmu z wierzeniami afrykańskimi, które trafiły na wsypę w czasach kolonialnych. Kubańczycy są przesądni i wierzą, że biały kolor pozwoli im
uniknąć zmartwień, dlatego na ulicach wszędzie wystawiane są białe kwiaty i czasami można spotkać ludzi ubranych na biało, którzy właśnie zostali
poddani inicjacji „iyawo”. Muzyka, taniec i trans są również integralną częścią duchowych przeżyć. Jeżeli kogoś ciekawią kubańskie obyczaje,
powinien obowiązkowo odwiedzać tamtejsze muzea, które pozwalają na zrozumienie tego ciekawego zjawiska.
Kuba znana jest na świecie jako ogromna scena muzyczna goszcząca wielu znanych wykonawców, a turystom wydaje się, że Kubańczycy mają
wrodzone wyczucie rytmu oraz niewyczerpalną energię. Muzyka jest wszechobecna i nigdy nie milknie. Kubańskie rytmy powstały pod wpływem
hiszpańskich i afrykańskich nurtów muzycznych, i przekształciły się w jedyną w swoim rodzaju rumbę i jazz. Na ulicach można usłyszeć przeróżne
odmiany rumby guaguanco, yambu i columbia, tańczone w różnych konfiguracjach, a w barach wsłuchać się w charakterystyczny rytm claves. W
większości hoteli i restauracji można usłyszeć muzykę na żywo, a lokale z salsą są na porządku dziennym. Bez muzyki na Kubie nie ma życia.
Podobnie jest z rozsławiającymi wyspę cygarami, które na stałe wpisały się w wizerunek Kuby i uchodzą za najlepsze na świecie. Palenie cygar jest
prawdziwym rytuałem, chociaż wydawać by się mogło, że palenie wyszło już z mody.
Kubańczycy najczęściej zwracają się do siebie po imieniu, bez względu na status
grzecznościowego „usted”, nawet w stosunku do turystów.
Wydruk ze strony http://www.wakacjenaobcasach.pl/wyszukiwarka/
Informacje przygotowane przez MerlinX
społeczny, używając przy tym kolokwialnego „tu” zamiast
Strona 2/4
Udając się na Kubę należy pamiętać, że jest to kraj dyktatorski i uważać na to z kim się rozmawia i co się fotografuje, gdyż niektóre zachowania
mogą być niewłaściwie odebrane przez kubańską władzę.
Na Kubie czas zatrzymał się w latach 50. XX w. i nie jest to związane wyłącznie z samochodami i panującą dyktaturą, ale także ciekawą
mentalnością ludzi, która dla przybyszów z Europy może wydać się tajemnicza, egzotyczna i niezrozumiała, ale intrygująca i warta poznania.
Aktywny wypoczynek
Zatoka wokół wyspy cieszy się na Kubie dużą popularnością jako doskonałe miejsce nurkowe z zatopionymi pirackimi okrętami i hiszpańskimi
galeonami. Po cenne informacje i mapy ze skarbami najlepiej udać się do Playa Roja z hotelem obsługującym nurków poszukujących podwodnych
wrażeń. Najwięcej wraków znaleźć można wzdłuż Wybrzeża Piratów – Costa de los Piratas, natomiast najwięcej egzotycznych rybek gotowych
zaprezentować swoje wdzięki pływa w miejscu zwanym „rajem płaszczek”. Przed płetwonurkami otwiera się także podwodny świat pełen licznych
kanionów, koralowych kolumn i jaskiń ze skrzyniami wypełnionymi złotem. Popularnym miejscem nurkowym jest Punta Frances – morski park
narodowy na południowo-zachodnim krańcu wyspy, ozdobiony pięknymi plażami z białym piaskiem. Można tam również wypożyczyć deskę do
surfingu i katamaran, by zmierzyć się z wysokimi falami nadciągającymi ze strony Morza Karaibskiego i Zatoki Batabano.
Wycieczki Fakultatywne
Presidio Modelo – niedaleko stolicy wyspy wznosi się ukończone w 1931 r. więzienie przeznaczone dla największych kryminalistów. Obecnie nie ma
tam skazańców, a turyści mogą zwiedzić interesujący, choć budzący grozę budynek, którego mury więziły samego Fidela Castro.
Południe wyspy– chociaż znajdują się tam jedynie mokradła Lanier i strefa wojskowa, można zdobyć przepustkę, by w obecności przewodnika
dotrzeć do interesującej, krokodylej farmy Criadero de Cocodrilos i jaskiń Punta del Este, w których odkryto zadziwiające malowidła pochodzące z
około 800 r. n.e. Główna jaskinia nazywana jest „Kaplicą Sykstyńską Sibonejów”, gdyż malowidła na ścianach stworzone przez plemiona koczowników
przypominają mistyczne okręgi, trójkąty i zygzaki, odnoszące się prawdopodobnie do kalendarza księżycowego z postaciami ludzi i zwierząt.
Wyspa Cayo Largo de Sur
– druga co do wielkości wyspa Archipielago de los Canarreros z kilkukilometrową, drobno-piaszczystą plażą mieniącą się na biało w promieniach
słonecznych. Wyspa ma historyczną przeszłość, gdyż wylądował tam Krzysztof Kolumb płynący na poszukiwanie Nowego Świata oraz zaglądali słynni
piraci, tacy jak kapitan Francis Drake. Na wyspę najlepiej dostać się samolotem, by skorzystać z kilku luksusowych kompleksów wypoczynkowych i
możliwości wielogodzinnego wylegiwania na niebiańskich plażach: Paya Paraiso i Playa Sirena. Piasek o drobnoziarnistej konsystencji smagany jest
delikatnymi wiatrami typu pasat, które łagodzą również żar płynący z nieba. Oprócz pływania w turkusowej toni można skorzystać z wypożyczalni
sprzętu wodnego i godzinami uprawiać windsurfing, surfing i żeglarstwo. Poza tym hotele organizują dalekomorskie połowy ryb, a tereny wokół wyspy
doskonale nadają się do nurkowania w pełnym rynsztunku i rekreacyjnego snorkelingu. W okolicy znajduje się wiele podwodnych wraków, które
można poznać na zorganizowanych wyprawach. Katamarany i specjalnie przerobione łodzie rybackie zabierają turystów na pobliskie wyspy, z których
najciekawiej prezentuje się Cayo Rosario ze wspaniałą plażą w kształcie rożka i błękitnymi lagunami, pływając w których można zapomnieć o troskach
codziennego życia.
Najczęściej Zadawane Pytania
Kiedy najlepiej wybrać się na Wyspę Młodości?
Najkorzystniejszym okresem, w którym warto wybrać się na Kubę i Wyspę Młodości są miesiące pory suchej od listopada do marca, chociaż
odpowiednia pogoda dla turystów utrzymuje się przez cały rok. Rezerwacje na okres świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy należy robić stosunkowo
wcześniej, gdyż właśnie wtedy w hotelach pojawia się najwięcej gości. Poza sezonem ceny noclegów są znacznie niższe i można dostać zniżki na
lokalne wycieczki. Deszczowa pora przypada na maj-październik, natomiast w suchej temperatury oscylują między 24 a 27°C. Pora deszczowa jest
cieplejsza, ale występują nagłe załamania pogody, w tym sztormy i huragany (szczególnie we wrześniu i październiku). Najgorętszym miesiącem jest
sierpień i wtedy najmniej spada deszczu, aczkolwiek osoby źle znoszące upały będą miały kłopoty z aklimatyzacją.
Jaka waluta obowiązuje na Kubie i jakie są orientacyjne ceny?
Walutą Kuby jest peso kubańskie niewymienialne (CUP), 1 peso = 100 centavo oraz peso kubańskie wymienialne (CUC), 1 peso = 100 centavo,
obowiązujące jako oficjalny środek płatniczy dla ludności kubańskiej i turystów w sklepach, hotelach, restauracjach, barach itp. W większości kurortów
można używać Euro jako waluty akceptowalnej. Należy pamiętać, że banki, urzędy i instytucje użyteczności publicznej nie honorują większości kart
kredytowych ani czeków wydanych przez amerykańskie lub inne banki z udziałem kapitału amerykańskiego, dlatego przed wyjazdem lepiej
dowiedzieć się w swoim banku czy posiadane karty będą uznawane. Ceny na Kubie są znacznie wyższe niż w Polsce.
Gdzie i jakie pamiątki kupić na Kubie?
Z podróży na Kubę nie wypada wrócić bez słynnego, kubańskiego cygara, butelki rumu i płyty z kubańską muzyką. Turyści rozglądają się także za
kubańską kawą takich marek jak Cubita, Turquina czy Hola, natomiast najlepsze cygara w rozsądnej cenie to: Montecristo, Corona, Romeo y Julieta i
H. Upman. Wybór pozostałych towarów nie jest zbyt wielki, tym bardziej że poza dużymi centrami handlowymi ciężko znaleźć interesujące sklepy z
pamiątkami. Upominki można przeważnie kupić w głównych ośrodkach wypoczynkowych, niemniej jeżeli ktoś wybiera się na zwiedzanie wyspy może
rozglądnąć się za zadaszonymi targami w mniejszych miejscowościach i tam poszukać czegoś interesującego. Handluje się między innymi wyrobami
rzemieślniczymi określanymi jako „artesania”. Wiele z nich przedstawia wizerunek popularnego na Kubie Che Guevary i Fidela Castro, niemniej
można znaleźć drewniane rzeźby w stylu afrykańskim, biżuterię, hafty, ceramikę czy tradycyjną kubańską koszulę zwaną „guayabera”. Ciekawą
pamiątką, która ozdobi po powrocie turystyczną kolekcję może być model limuzyny, jakich nie brakuje na kubańskich drogach, wykonany z różnych
tworzyw.
Jaki czas obowiązuje na Kubie?
Na Kubie polski czas cofamy o 6 godzin.
Jak poruszać się po Wyspie Młodości?
Na Wyspę Młodości latają prawie codziennie samoloty z Hawany, a z lotniska do Nueva Gerona regularnie kursują autobusy i taksówki. Wyspa ma
także połączenie promowe z Surgidero de Batabano. Statki wycieczkowe pływają na najpiękniejsze plaże, nie ma też problemu z wypożyczeniem
jachtu, łodzi motorowej lub katamaranu, by na własną rękę zwiedzać pobliskie wyspy. Można także wynająć samochód, by dotrzeć w niektóre zakątki
wyspy, niemniej sieć dróg jest słabo rozwinięta i do południowej części z racji tego, że jest strefą wojskową, trzeba dostać specjalną przepustkę.
Wydruk ze strony http://www.wakacjenaobcasach.pl/wyszukiwarka/
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 3/4
Jakie plaże są na Wyspie Młodości?
Na wyspie nie ma tylu pięknych plaż, ile jest na okolicznych wyspach, niemniej niedaleko Nueva Gerona można wypoczywać na Playa Paraiso z
białym i Playa Bibijagua z ciemnym piaskiem. Najciekawsze plaże z drobną infrastrukturą turystyczną, na które pływają zorganizowane rejsy, znajdują
się w morskim parku narodowym Punta Frances niedaleko Wybrzeża Piratów. Równych nie mają sobie plaże na Cayo Largo, błyszczące w
promieniach słonecznych jasną poświatą i zachęcające do wypoczynku błękitnymi lagunami kontrastującymi z bujną, tropikalną roślinnością. Biały
piasek o konsystencji cukru pudru można spotkać na niemalże całym południowym wybrzeżu wyspy oraz na oznaczonych miejscach Playa Sirena,
Lindamar i Blanca. Rajem dla nurków jest położona najdalej na wschodzie Playa los Cocos z rafą koralową na małej głębokości i leżącymi przy brzegu
wrakami statków. Z kolei Playa Tortuga swoją nazwę zawdzięcza morskim żółwiom, które składają jaja w ciepłym piasku.
Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego
wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieć dostęp.
Jakie są ograniczenia celne na Kubie?
Na Kubę bez cła wolno wwieźć 2 butelki alkoholu, 200 szt. papierosów oraz lekarstwa przeznaczone na użytek własny, a także towary, których
wartość nie przekracza 1000 CUC. Towary powyżej tej wartości mogą zostać zarekwirowane. Przepisy zakazują wwozu owoców, warzyw, nasion i
pokarmów dla zwierząt, a także produktów spożywczych niezapakowanych hermetycznie. Z Kuby wywieźć można bez rachunku potwierdzającego
zakup 50 szt. cygar w opakowaniach albo 20 szt. luzem, natomiast wywóz alkoholu ograniczony jest do 4 butelek. Nie można również wywieźć
miejscowej waluty przekraczającej 100 CUP i 200 CUC.
Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia na Kubie?
Turystom zaleca się wykupienie w Polsce polisy od nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia u firm, które mają przedstawicielstwa uprawnione
do działania w Ameryce Łacińskiej i współpracują z instytucjami kubańskimi. Takie ubezpieczenie można wykupić na miejscu, po przyjeździe, ale
trzeba pamiętać, że stawki są dużo wyższe niż w kraju. Po skorzystaniu z usług medycznych należy poprosić o rachunek, który będzie podstawą do
ubiegania się o zwrot poniesionych kosztów leczenia. Większość kompleksów hotelowych zapewnia opiekę lekarską i konsultacje z lekarzem. W
nagłych przypadkach pierwsza pomoc udzielana w szpitalach jest bezpłatnie, niemniej tylko na poziomie podstawowym, dlatego warto skorzystać z
ambulatoriów prywatnych.
Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny oraz
zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie
gotowaną co najmniej 10 min.
Szczepienia ochronne nie są wymagane, niemniej istnieją zagrożenia sanitarno-epidemiologicznych, dlatego przed wyjazdem warto sprawdzić czy
szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające
uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
Ważne informacje MSZ
Od obywateli polskich na terenie Kuby wymagane są wizy uprawniające do wjazdu i pobytu lub tzw. karty turystyczne (Tarjeta de Turista), które
można otrzymać wraz z dokumentami podróży oferowanymi przez poszczególne biura. Taką kartę podstemplowaną przez oficera służby granicznej
należy mieć przy sobie podczas pobytu na Kubie, a także podczas opuszczania wyspy. Jeżeli planuje się zostać na wyspie dłużej niż 30 dni, istnieje
możliwość przedłużenia wizy o miesiąc. Okres ważności paszportu musi być dłuższy niż 3 miesiące od planowanej daty powrotu.
Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Hawanie:
www.hawana.polemb.net
Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Kuby
Kuba, Hawana, calle G No. 452, esq. a 19, Vedado, 10400
Tel.: +53 7 8332440 Tel. dyżurny: +53 7 8332439 Faks: +53 7 8332442
[email protected]
www.hawana.polemb.net
Wydruk ze strony http://www.wakacjenaobcasach.pl/wyszukiwarka/
Informacje przygotowane przez MerlinX
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)
Strona 4/4