Metajodobenzyloguanidyna-123I (MIBG-123I), roztwór do

CHARAKTERYSTYKA
PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Metajodobenzyloguanidyna-123I
(MIBG-123I), roztwór do wstrzykiwań
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
SUBSTANCJI CZYNNYCH
meta-jodo[123I]benzyloguanidyny siarczan;
18,5 - 370 MBq/ml
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do wstrzykiwań.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1. Wskazania do stosowania
Metajodobenzyloguanidyna-123I (MIBG-123I) jest radiofarmaceutykiem stosowanym w scyntygraficznej lokalizacji i terapii guzów
chromochłonnych (pheochromocytoma) i ich przerzutów oraz
neuroblastoma. Ze względu na użycie 123I, radiofarmaceutyk ten
nadaje się szczególnie w diagnostyce u dzieci.
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Radiofarmaceutyk wstrzykuje się dożylnie powoli (w czasie nie krótszym niż 2 minuty). Dawkowanie MIBG-123I zależy od wieku i wagi
pacjenta. Dla dziecka o masie ciała 20 kg zalecana dawka wynosi
74 MBq (2 mCi). U pacjentów dorosłych zalecana dawka preparatu wynosi 37-185 MBq (1-5 mCi). Badania scyntygraficzne należy
przeprowadzić w czasie od 6 do 24 godzin po podaniu MIBG-123I.
4.3. Przeciwwskazania
Bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania preparatu jest
ciąża i karmienie piersią.
Względnym przeciwskazaniem jest wiek poniżej 10 roku życia.
Przy dawkach diagnostycznych przeciwwskazania nie są znane.
4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące
stosowania
Niezbędne jest zablokowanie tarczycy przed badaniem za pomocą MIBG-123I. Można to osiągnąć przez podanie preparatów jodu
np. płynu Lugola, w ilości 40 mg jodu na dzień, w ciągu 7 dni,
zaczynając od trzeciego dnia przed podaniem radiofarmaceutyku
aż do trzeciego dnia po podaniu radiofarmaceutyku włącznie. Do
zablokowania tarczycy można również zastosować nadchloran
potasu.
Radiofarmaceutyk powinien być stosowany wyłącznie przez osoby do tego upoważnione. Należy obchodzić się z nim ostrożnie i
nie dopuścić do niepotrzebnego narażenia personelu i pacjentów.
4.5. Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Labetalol, rezerpina, trójcykliczne leki antydepresyjne i sympatykomimetyki obniżają gromadzenie MIBG-I23I w tkance chromochłonnej. Należy przed przeprowadzeniem badania odstawić je
na 7-14 dni.
4.6. Ciąża i laktacja
Jeżeli zachodzi konieczność podania radiofarmaceutyków kobietom w wieku rozrodczym, należy się upewnić, że kobieta nie jest w
ciąży. Jeśli kobieta ominęła jedno miesiączkowanie, należy uznać,
że jest w ciąży do momentu, gdy zostanie ona potwierdzona bądź
też wykluczona.
Należy zaprzestać karmienia piersią po podaniu pierwszej dawki
radiofarmaceutyku z powodu możliwego zagrożenia dla zdrowia
dziecka; karmienie może zostać wznowione, gdy dawka promieniowania otrzymywana przez dziecko podczas karmienia i podczas kontaktu z matką będzie mieścić się w wyznaczonych prawnie normach.
W przypadku braku pewności ważne jest ograniczenie narażenia
na promieniowanie podczas badań. Należy zawsze brać pod uwagę inne metody, nie wykorzystujące promieniowania jonizującego.
4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
mechanicznych
i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu
MIBG-123I nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
4.8. Działania niepożądane
Aktywność dawki radiofarmaceutyku podawanego pacjentom
powinna być zawsze rozpatrywana w relacji do jego wartości
diagnostycznych i terapeutycznych. Dotyczy to w szczególności dawek terapeutycznych, które mogą dawać poważne efekty
uboczne. Podanie MIBG-123I wywołuje sporadycznie nudności,
wysypkę, świąd, pokrzywkę, rumieniec bądź inne niegroźne przejawy alergicznych reakcji. W przypadku terapeutycznych dawek
na wymienione wyżej niegroźne efekty uboczne wynikające z
podania preparatu nakładają się również efekty wynikające z radiotoksyczności.
Ekspozycja na promieniowanie jonizujące może prowadzić do
zwiększonej zachorowalności na nowotwory, bądź też prowadzić
do powstania wad dziedzicznych.
4.9. Przedawkowanie
Preparat jest dostarczany w fiolkach o znanej aktywności, co
ułatwia lekarzowi kontrolowanie dawki, jaka ma być podana pacjentowi. W przypadku, gdy dojdzie do podania nadmiernej ilości
substancji radioaktywnej, ryzyko napromieniowania może być zredukowane przez podawanie większych ilości płynów.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1. Właściwości farmakodynamiczne
kod ATC: V09IX01, radiofarmaceutyk do diagnostyki
Wśród różnych aromatycznych pochodnych guanidyny, rekomenduje się meta- jodobenzyloguanidynę ze względu na jej niski wychwyt wątrobowy oraz wysoką stabilność w warunkach in vivo.
Transport MIBG-131I przez błony komórkowe dla komórek wywodzących się z grzebienia nerwowego jest procesem aktywnym
dla niskich stężeń preparatu (jak przy dawkach diagnostycznych).
Mechanizm wychwytu może być zahamowany przez inhibitory jak
np.: kokaina czy dezipramina. Przy podawaniu preparatu w wyższych stężeniach (jak w dawkach terapeutycznych) proces dyfuzji
pasywnej staje się istotnym mechanizmem transportu substancji.
W wyniku transportu aktywnego meta-jodobenzyloguanidyny do
przestrzeni wewnątrz komórkowej, część tej substancji jest gromadzona w granulach magazynowych.
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Próby kliniczne wykazały, że podanie człowiekowi dawki 1 mg
znakowanej metajodobenzyloguanidyny nie powoduje żadnych
efektów ze strony wspólczulnego układu nerwowego. U zdrowego człowieka, po iniekcji MIBG-131I obserwuje się gromadzenie
znacznika w sercu, u podstawy płuc, w śledzionie i gruczołach
ślinowych. W badaniach uwidaczniają się również często prawidłowe nadnercza, które prawie nigdy nie są widoczne w badaniu
wykonanym MIBG-I23I. W ciągu 24 godzin 70% radiofarmaceutyku
zostaje wydalona z moczem, oraz ok. 1 % z kałem.
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Wartość LD50 nieaktywnej metylojodobenzyloguanidyny przy podaniu dożylnym wynosi 30 mg/kg masy ciała myszy.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1. Wykaz substancji pomocniczych
sodu pirosiarczyn
miedzi (II) siarczan pięciowodny
sodu octan trójwodny
kwas octowy
alkohol benzylowy
sodu chlorek
woda do wstrzykiwań
6.2. Niezgodności farmaceutyczne
Nie są znane.
6.3. Okres trwałości
30 godzin od daty produkcji (termin ważności podano na opakowaniu).
6.4. Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu
MIBG-123I na krótko przed podaniem może być przechowywany w
temperaturze pokojowej w osłonie zapewniającej bezpieczeństwo
radiacyjne zgodnie z przepisami Prawa Atomowego.
6.5. Rodzaj i zawartość opakowania
Roztwór MIBG-123I jest dostarczany w szklanych fiolkach 10 ml z
możliwością wielokrotnego sterylnego pobierania. Fiolka zamknięta jest korkiem gumowym i kapslem aluminiowym oraz umieszczona w osłonnym pojemniku ołowianym. Zewnętrznym opakowaniem transportowym jest puszka metalowa z wypełnieniem.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY
POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Narodowe Centrum Badań Jądrowych
ul. Andrzeja Sołtana 7
05-400 Otwock
Tel.: 22 7180700
Fax: 22 7180350
e-mail: [email protected]
SPOSÓB POSTĘPOWANIA
1. Zerwać górną pokrywę pojemnika transportowego (metalowa
puszka).
2. Wyjąć górną część wkładki styropianowej.
3. Wyjąć pojemnik osłonny z fiolką.
4. Zdjąć górną pokrywę ołowianego pojemnika osłonnego.
5. Nie wyjmując fiolki z pojemnika przy pomocy pęsety zerwać
lub odchylić środkową część kapsla aluminiowego.
6. Przekłuć korek igłą i pobrać roztwór.
7. Pozostałości skażone izotopem promieniotwórczym: ciekłe
(resztki roztworu radiofarmaceutyku) i stałe (fiolki, korki, igły,
strzykawki, lignina, wata, inne) należy umieszczać w oddzielnych szczelnie zamykanych pojemnikach, które następnie
poddawane są unieszkodliwianiu zgodnie z przepisami dotyczącymi postępowania z odpadami promieniotwórczymi.
8. Pojemnik osłonny należy zwrócić producentowi.
Podczas pobierania radiofarmaceutyku i podawania go pacjentowi
powinny być ściśle przestrzegane zasady bezpieczeństwa pracy
w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące.
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA
NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Świadectwo rejestracji nr 8710
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA
NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA
PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
29.03.2001 / 18.08.2005/23.01.2006/ 19.01.2007
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY
TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
31.10.2011
11. DOZYMETRIA
Okres połowicznego rozpadu I-123: 13,2 godz.
Po podaniu MIBG-123I można oczekiwać następujących dawek
promieniowania pochłoniętych przez organy w zależności od wieku pacjenta: ICRP 53 (Vol.18 - No 1-4, 1987) „Radiation dose to
patients from radiopharmaceuticals”.
Dawka pochłonięta na jednostkę aktywności
podaną pacjentowi [mGy/MBq]
Narząd
12. INSTRUKCJA DOTYCZĄCA PRZYGOTOWANIA LEKU
DO STOSOWANIA I USUWANIA JEGO POZOSTAŁOŚCI
Roztwór MIBG-123I dostarczany jest w porcjach zawierających wymaganą aktywność (obliczoną na dzień i godzinę atestacji) i objętość, zgodnie z zamówieniem z zakładu medycyny nuklearnej.
Osoba
dorosła
15 lat
10 lat
5 lat
1 rok
Powierzchnia kości
Piersi
Płuca
Jajniki
Jądra
Szpik kostny
Tarczyca
Zdrowe nadnercza
Nerki
Ściany pęcherza
Wątroba
Gruczoły ślinowe
Śledziona
0,0076
0,0062
0,016
0,008
0,0054
0,0092
0,0042
0,011
0,014
0,07
0,071
0,017
0,02
0,0093
0,0062
0,023
0,01
0,0073
0,012
0,0062
0,015
0,017
0,087
0,089
0,022
0,028
0,015
0,0098
0,032
0,016
0,012
0,017
0,01
0,022
0,025
0,13
0,13
0,031
0,043
0,023
0,016
0,048
0,026
0,02
0,025
0,017
0,031
0,036
0,19
0,19
0,045
0,066
0,045
0,03
0,091
0,047
0,038
0,045
0,031
0,051
0,06
0,35
0,34
0,072
0,12
Dawka skuteczna
[mSv/MBq]
0,018
0,023
0,034
0,05
0,09