Połączone sprawy C-427/93, C-429/93 i C

Połączone sprawy C-427/93, C-429/93 i C-436/93.
Orzeczenie Trybunału z dnia 11 lipca 1996.
Bristol-Myers Squibb przeciwko Paranova A/S (C-427/93) i C. H. Boehringer Sohn,
Boehringer Ingelheim KG i Boehringer Ingelheim A/S przeciwko Paranova A/S (C429/93) i Bayer Aktiengesellschaft i Bayer Danmark A/S przeciwko Paranova A/S (C436/93).
Dyrektywa 89/104/EWG o zbliżeniu przepisów prawnych Państw Członkowskich
dotyczących znaków towarowych - Artykuł 36 Traktatu WE – Przepakowanie
produktów oznaczonych znakiem towarowym.
1.
Powołanie się przez właściciela znaku towarowego na swoje prawa jako właściciela dla
uniemożliwienia importerowi wprowadzania na rynek produktu który został wprowadzony
na rynek w innym Państwie Członkowskim przez właściciela lub za jego zgodą, jeżeli
importer ten przepakował produkt i ponownie umieścił na nim znak towarowy bez
zezwolenia właściciela należy ocenić na podstawie łącznych przepisów krajowego prawa
dotyczącego znaków towarowych i artykułu 7 Pierwszej Dyrektywy Rady (89/104/EWG)
z dnia 21 grudnia 1988 o zbliżeniu przepisów prawnych Państw Członkowskich
dotyczących znaków towarowych, interpretowanych w świetle artykułu 36 Traktatu WE.
2. Za wyjątkiem okoliczności określonych w artykule 7.2, artykuł 7.1 Dyrektywy 89/104
uniemożliwia właścicielowi znaku towarowego powoływanie się na swoje prawa jako
właściciela w celu powstrzymania importera przed wprowadzaniem na rynek produktu
który został wprowadzony na rynek w innym Państwie Członkowskim przez właściciela
lub za jego zgodą, nawet, jeżeli importer ten przepakował produkt i ponownie umieścił na
nim znak towarowy bez zezwolenia właściciela.
3. Artykuł 7.2 Dyrektywy 89/104 należy rozumieć jako oznaczający, że właściciel znaku
towarowego może zgodnie z prawem sprzeciwić się dalszej sprzedaży produktu
farmaceutycznego, jeżeli importer ten przepakował produkt i ponownie umieścił na nim
znak towarowy, chyba, że:
° ustalono, że powoływanie się na prawa znaku towarowego przez jego właściciela w celu
przeciwstawienia się wprowadzaniu na rynek przepakowanego produktu pod tym znakiem
towarowym przyczyniłoby się do sztucznego podziału rynków pomiędzy Państwami
Członkowskimi; tak jest w szczególności jeżeli właściciel wprowadził identyczny produkt
farmaceutyczny na rynek w kilku Państwach Członkowskich w różnych formach opakowania,
i przepakowanie przeprowadzone przez importera jest konieczne dla wprowadzenia tego
produktu na rynek w państwie Członkowskim importu oraz jest przeprowadzane w takich
warunkach, że nie może wpłynąć na oryginalny stan produktu; jednakże warunek ten nie
oznacza konieczności stwierdzenia, że właściciel znaku towarowego rozmyślnie dążył do
podziału rynków pomiędzy Państwami Członkowskimi;
° wykazano, że przepakowanie nie może wpłynąć na oryginalny stan produktu wewnątrz
opakowania; tak jest w szczególności jeżeli importer przeprowadził tylko działania nie
wywołujące żadnego zagrożenia zmiany stanu produktu, jak na przykład wyjęcie blistrów,
flakonów, fioli, ampułek lub inhalatorów z ich oryginalnego opakowania zewnętrznego i ich
ponowne umieszczenie w nowym opakowaniu zewnętrznym umieszczenie etykiet
samoprzylepnych na wewnętrznym opakowaniu produktu, dodanie do opakowania nowych
instrukcji lub informacji dla użytkownika, lub włożenie tam dodatkowego artykułu; do sądu
krajowego należy sprawdzenie czy oryginalny stan produktu wewnątrz opakowania nie został
pośrednio naruszony, na przykład przez fakt, że zewnętrzne lub wewnętrzne opakowanie
przepakowanego produktu lub nowe instrukcje lub informacje dla użytkownika pomijają
pewne istotne informacje lub podają nieścisłe informacje, lub fakt, że dodatkowy artykuł
umieszczony w opakowaniu przez importera i przeznaczony do zażycia i dawkowanie
produktu nie są zgodne ze sposobem użycia i dawkami przewidzianymi przez producenta;
° nowe opakowanie wyraźnie podaje, kto przepakował produkt, oraz nazwę producenta
drukiem czytelnym i zrozumiałym dla osoby o normalnym wzroku i przykładającej normalny
stopień uwagi; podobnie pochodzenie dodatkowego artykułu od źródła innego niż właściciel
znaku towarowego musi być wskazane w sposób nie dopuszczający do jakiegokolwiek
domniemania, że właściciel znaku towarowego jest za ten artykuł odpowiedzialny; jednakże
nie jest konieczne zaznaczanie, że przepakowania dokonano bez zezwolenia właściciela
znaku towarowego;
° wygląd przepakowanego produktu nie może narażać na szwank reputacji znaku towarowego
i jego właściciela; stąd też opakowanie nie może być wadliwe, niskiej jakości ani niechlujne;
° importer zawiadomi właściciela znaku towarowego przed wprowadzeniem przepakowanego
produktu do sprzedaży, i na żądanie dostarczy mu wzór przepakowanego produktu.