Generuj PDF - Laboratorium Kryminalistyczne KSP

LABORATORIUM KRYMINALISTYCZNE KSP
Źródło:
http://laboratorium.policja.waw.pl/lk/aktualnosci/41505,quotZagineli-przed-laty-On-wie-jak-teraz-wygladajaquot-artykul-w-Ga
zecie-Wyborcz.html
Wygenerowano: Wtorek, 7 marca 2017, 16:54
Strona znajduje się w archiwum.
"ZAGINĘLI PRZED LATY. ON WIE, JAK TERAZ WYGLĄDAJĄ" ARTYKUŁ W GAZECIE WYBORCZEJ
19 lipca 2013 r. w stołecznym wydaniu Gazety Wyborczej ukazał się wywiad z st. sierż. Tomaszem
Zalechem, ekspertem z zakresu Odtwarzania Wyglądu Osób i Przedmiotów Laboratorium
Kryminalistycznego KSP.
Zaczynam od kształtu twarzy. Później dobieram włosy. Istotna jest długość, kolor albo chociaż czy jasne, czy ciemne. Potem
dobieram uszy, oczy, brwi, nos, usta - o tworzeniu portretów pamięciowych mówi Tomasz Zalech, policyjny rysownik
Tomasz Zalech jest ekspertem z zakresu odtwarzania wyglądu osób i przedmiotów, pracuje w Laboratorium
Kryminalistycznym Komendy Stołecznej Policji. Jest autorem tzw. progresji wiekowej Olgi Łuczyńskiej, czyli
prawdopodobnego, obecnego wizerunku nastolatki, która zaginęła 14 lat temu. Miała wówczas 16 lat, dziś, jeśli żyje, jest już
dorosłą kobietą. Policja wciąż jej szuka.
Piotr Machajski: Co to jest progresja wiekowa?
Tomasz Zalech: Próba odtworzenia możliwego aktualnego wyglądu osoby na podstawie informacji o tym, jak wyglądała
kiedyś i jak wyglądali jej bliscy, gdy byli w jej wieku. A także jak wyglądali w wieku, który chcemy uzyskać. Do stworzenia
portretu Olgi Łuczyńskiej dostałem 13 zdjęć. Były to fotografie zrobione pół roku i rok przed jej zaginięciem, a także zdjęcia
jej rodziców i brata z okresu, gdy mieli ok. 30 lat, czyli tyle ile obecnie ma zaginiona. Analizuję poszczególne elementy
twarzy. Przyglądam się oczom, nosom, brwiom, ustom u rodziców i rodzeństwa i na tej podstawie tworzę portret.
Czy to nie loteria? Przecież może mieć nos po matce, a oczy po ojcu.
- Staram się określić, do kogo podobna jest osoba zaginiona, i znaleźć podobieństwa w poszczególnych elementach twarzy
osoby zaginionej do elementów twarzy jej bliskich. Pracowałem kiedyś przy progresji zaginionej dziewczynki z Pomorza, Ewy
Wołyńskiej. Jej matka powiedziała mi, że wszyscy w ich rodzinie uważali, że od nosa w dół twarzy była ona podobna do ojca,
a od nosa w górę do niej. Skorzystałem z tej informacji.
Skorzystałem z tej informacji przy pracy nad portretem zaginionej. Ważne też jest, jaki tryb życia ta osoba prowadziła,
wszelkie używki, przebyte choroby itp.
więcej na: warszawa.gazeta.pl
Ocena: 0/5 (0)
Tweetnij