Mała Konstytucja z 1919

Mała Konstytucja z 1919
Geneza Małej Konstytucji z 1919 r.
W rękach J. Piłsudskiego skupiona została pełnia władzy państwowej. Ogłoszono demokratyczną
ordynację wyborczą (dekret z 28 XI 1918). Jednocześnie ustalono termin wyborów sejmowych na 26 I
1919. W dniu 10 II 1919 rozpoczął obrady jednoizbowy Sejm Ustawodawczy będący konstytuantą
działający w permanencji. Na ręce Sejmu J. Piłsudski złożył władzę. Konwent Seniorów zajął się
określeniem ustroju państwa w okresie poprzedzającym uchwalenie ustawy zasadniczej. Projekt
stosownej uchwały został podpisany przez przedstawicieli wszystkich klubów parlamentarnych. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
W dniu 20 II 1919 Sejm przyjął zwięzłą uchwałę o powierzeniu J. Piłsudskiemu dalszego sprawowania
urzędu Naczelnika Państwa.
Ze względu na treść, akt z 20 II 1919 jest niepełną konstytucją, którą powszechnie określa się jako Małą
Konstytucję. Był to jedyny tego rodzaju akt w dotychczasowych dziejach Polski.
Ustrojodawca odrzucił zasadę podziału władz przyjmując zasadę suwerenności Sejmu Ustawodawczego.
Mała Konstytucja wprowadziła – z inicjatywy prawicy sejmowej – skrajną postać systemu
rządów parlamentarnych z wydatnym ograniczeniem kompetencji Naczelnika Państwa.
Znowelizowany kilkakrotnie akt z 1919 obowiązywał do czasu instalacji najwyższych władz
konstytucyjnych, a więc jeszcze po uchwaleniu pierwszej ustawy zasadniczej odrodzonej Polski (1921).
Po objęciu urzędu Prezydenta RP przez Gabriela Narutowicza (14 XII 1922) ustała władza Naczelnika
Państwa.
źródło: http://edukacja.sejm.gov.pl
Cele Małej Konstytucji
Mała Konstytucja z 20 lutego 1919 r. to Uchwała Sejmu Ustawodawczego z dnia 20 lutego 1919 r. w
sprawie powierzenia Józefowi Piłsudskiemu dalszego sprawowania urzędu Naczelnika Państwa (Dz.Pr.P.P.
Nr 19, poz. 226).
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Treść Małej Konstytucji z 1919 r.
I. Sejm przyjmuje oświadczenie Józefa Piłsudskiego, że składa w ręce Sejmu urząd Naczelnika Państwa,
do wiadomości i wyraża Mu podziękowanie za pełne trudów sprawowanie urzędu w służbie dla Ojczyzny.
II. Aż do ustawowego uchwalenia tej treści konstytucji, która określi zasadniczo przepisy o organizacji
naczelnych władz w państwie polskim, Sejm powierza dalsze sprawowanie urzędu Naczelnika Państwa
Józefowi Piłsudskiemu na następujących zasadach:
1. Władzą suwerenną i ustawodawczą w państwie polskim jest Sejm Ustawodawczy; ustawy ogłasza
marszałek z kontrasygnacją prezydenta ministrów i odnośnego ministra fachowego.
2. Naczelnik Państwa jest przedstawicielem państwa i najwyższym wykonawcą uchwal Sejmu w
sprawach cywilnych i wojskowych.
3. Naczelnik Państwa powołuje rząd w pełnym składzie na podstawie porozumienia z Sejmem.
4. Naczelnik Państwa oraz rząd są odpowiedzialni przed Sejmem za sprawowanie swego urzędu.
5. Każdy akt państwowy Naczelnika Państwa wymaga podpisu odnośnego ministra.
Marszałek
Trąmpczyński
Prezydent Ministrów
http://www.wos.org.pl
Kreator PDF
Utworzono 7 March, 2017, 16:13
I. J. Paderewski
http://www.wos.org.pl
Kreator PDF
Utworzono 7 March, 2017, 16:13