D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi

Sygn. akt VIII C 2607/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
dnia 28 listopada 2016 roku
Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym
w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina
protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak
po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2016 roku w Łodzi
sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. we W.
przeciwko B. R.
o zapłatę
1. zasądza od pozwanej B. R. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. we W. kwotę 5.007,87 zł. (pięć tysięcy siedem
złotych osiemdziesiąt siedem groszy) wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu
lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 r. nie wyższymi
od dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym, od kwoty 3.225,04 zł. (trzy
tysiące dwieście dwadzieścia pięć złotych cztery grosze) od dnia 17 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 97
zł. (dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,
2. przyznaje i nakazuje wypłacić ze Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa w Łodzi na rzecz adw. K.
F. kwotę 1.476 zł. (jeden tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć złotych) tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej
pozwanej z urzędu.
Sygn. akt VIII C 2607/15
UZASADNIENIE
W pozwie wniesionym w dniu 22 kwietnia 2015 roku w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód
(...) Bank (...) S.A. we W. wniósł o zasądzenie od B. R. kwoty 5.007,87 zł. z umownymi odsetkami w wysokości
czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w skali roku od kwoty 3.225,04 zł. od dnia 17 kwietnia 2015 r.
do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kosztów procesu. W uzasadnieniu
powód wskazał, że w dniu 29 czerwca 2009 r. udzielił B. R. w ramach umowy o przyznanie limitu kredytowego
i umowy o wydanie i korzystanie z karty kredytowej nr (...) limitu do kwoty 4.500 zł. Pozwana powinna spłacać
kredyt w miesięcznych ratach zgodnie z wygenerowanymi wyciągami. Ponieważ pozwana nie wywiązała się ze swojego
zobowiązania, całość zadłużenia stała się wymagalna w dniu 18 czerwca 2014 r. Na dochodzoną pozwem kwotę
składają się 3.225,04 zł. tytułem należności głównej, 923,82 zł. tytułem odsetek za okres od 29 czerwca 2009 r. do dnia
wystawienia wyciągu z ksiąg banku oraz 287,68859,01 zł. tytułem kosztów, prowizji i opłat za prowadzenie rachunku.
(pozew- k. 2- 3)
W dniu 28 kwietnia 2015 r. Sąd Rejonowy dla Lublina- Zachód w L. wydał nakaz zapłaty, w którym nakazał pozwanej,
aby zapłaciła na rzecz powoda kwotę 5.007,87 zł. z odsetkami umownymi zgodnie z żądaniem pozwu oraz kwotę 63
zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.
(nakaz zapłaty k. 5)
Od powyższego orzeczenia pozwana złożyła sprzeciw, którym zaskarżyła w całości nakaz zapłaty, podnosząc zarzut
nieistnienia roszczenia oraz wniosła o zasądzenie kosztów procesu na swoją rzecz. W uzasadnieniu pozwana
stwierdziła, że roszczenie powoda jest nie udowodnione tak co do zasady, jak i wysokości.
(sprzeciw k. 6 v.- 7)
Postanowieniem z dnia 10 czerwca 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy
do Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi, z uwagi na złożenie sprzeciwu.
( postanowienie k. 9)
W sprzeciwie złożonym na urzędowym formularz B. R. podtrzymała zarzuty nieistnienia roszczenia oraz jego nie
udowodnienia zarówno co do zasady, jak i wysokości.
(sprzeciw k. 42- 45)
Postanowieniem z dnia 22 czerwca 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi ustanowił dla pozwanej
pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata.
( postanowienie k. 77)
W piśmie z dnia 5 września 2016 r. pełnomocnik pozwanej podtrzymał jej dotychczasowe stanowisko w sprawie.
(pismo pełn . pozwanej k. 89)
Do zamknięcia rozprawy stanowisko stron nie uległo zmianie.
(protokół rozprawy - k. 109- 110)
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 1 października 2008 r. (...) Bank S.A. we W. zawarł z B. R. umowę o przyznanie limitu kredytowego nr (...)
i umowę o wydanie i korzystanie z karty kredytowej Maxima (...), o tym samym numerze. Powód przyznał pozwanej
limit kredytowy do kwoty 4.500 zł. Przy zawarciu umowy B. R. otrzymała tabelę opłat i prowizji dla limitu kredytowego
(...).
(umowa o przyznanie limitu kredytowego k. 56- 57, załącznik nr 1 tabela opłat i prowizji k. 59, k. 32).
B. R. wykorzystała odnawialny limit kredytowy w wysokości 3.225,04 zł. Z tytułu opłat za upomnienie listowne,
składek ubezpieczeniowych i opłat za prowadzenie rachunku karty zobowiązanie pozwanej wynosi 859,01 zł.
(lista operacji k. 20- 27, tabela opłat i prowizji k. 30- 31, k. 32 regulamin przyznawania i korzystania z limitu
kredytowego Furora k. 28- 29)
Pismem z dnia 12 maja 2014 r. (...) Bank (...) S.A. we W. wypowiedział B. R. umowę o limit kredytowy i kartę w związku
z brakiem wymaganej spłaty minimalnej przez okres co najmniej 2 miesięcy. Powyższe pismo zostało doręczone
pozwanej w dniu 19 maja 2014 r.
(wypowiedzenie umowy o limit kredytowy i kartę k. 34, potwierdzenie odbioru k. 35)
Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie powołanych wyżej dowodów w postaci dokumentów. Natomiast
na rozprawie w dniu 14 listopada 2016 r. Sąd pominął zgłoszony przez B. R. dowód z jej przesłuchania z uwagi na
nieusprawiedliwione niestawiennictwo pomimo prawidłowego doręczenia wezwania do stawienia się na rozprawę,
pod tym właśnie rygorem.
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.
Powód dochodził od B. R. kwoty 5.007,87 zł. z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu
lombardowego NBP w skali roku od kwoty 3.225,04 zł. od dnia 17 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty. Na dochodzoną
pozwem kwotę składają się 3.225,04 zł. tytułem należności głównej, 923,82 zł. tytułem odsetek za okres od 29 czerwca
2009 r. do dnia wystawienia wyciągu z ksiąg banku oraz 287,68859,01 zł. tytułem kosztów, prowizji i opłat za
prowadzenie rachunku. Pozwana zakwestionowała powództwo zarówno co do zasady, jak i wysokości.
W ocenie Sądu zarzuty B. R. są bezpodstawne, gdyż strona powodowa sprostała ciążącemu na niej ciężarowi
dowodu. (...) Bank (...) S.A. we W. przedstawił zarówno zawartą w dniu 1 października 2008 r. umowę o przyznanie
limitu kredytowego nr (...) oraz umowę o wydanie i korzystanie z karty kredytowej Maxima (...), o tym samym
numerze, regulamin przyznawana i korzystania z limitu kredytowego, tabelę opłat i prowizji, jak również listę operacji
dokonanych przez pozwaną i wyciąg z ksiąg banku. W piśmie procesowym z dnia 9 listopada 2015 r. powód przedstawił
dokładne wyliczenie dochodzonych przez siebie kwoty z tytułu należności głównej, odsetek oraz opłat i kosztów.
Powyższe wyliczenie znalazło potwierdzenie w załączonej do pozwu listy operacji na rachunku pozwanej. Powód
wyjaśnił, że do obsługi karty i limitu przyznanych B. R. został uruchomiony rachunek kredytowy. Pozwana była
zobowiązana do wpłacania na ten rachunek wymaganej spłaty minimalnej stanowiącej opłaty, prowizje i odsetki
oraz część kwoty wykorzystanego kapitału w terminie wskazanym na comiesięcznym wyciągu. Pomimo powyższego
zobowiązania pozwana zaprzestała regularnych wpłat, w związku z czym strona powodowa naliczała karne odsetki w
wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w skali roku. Ponadto strona powodowa wyjaśniła, że
w trakcie trwania umowy stron nastąpił proces migracji kart Maxima (...) na kartę Furora. B. R. poprzez aktywację
karty Furora zaakceptowała aneks do umowy.
Strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej
wysokości, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia
pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby
opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w
opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Jeżeli zaś stopa odsetek za opóźnienie nie była z
góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe; jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej
niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481 § 2 k.c.). Tym
samym za podstawę rozstrzygnięcia o odsetkach umownych należało przyjąć art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 482 § 1 k.c. z
uwagi na fakt, iż na objętą żądaniem pozwu kwotę składały się także odsetki w wysokości 923,82 zł. za okres od dnia
29 czerwca 2009 r. do dnia 16 kwietnia 2015 r.
O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. regulującego zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu.
Strona powodowa wygrała proces w całości, a zatem należy się jej od pozwanej zwrot kosztów procesu w łącznej
wysokości 97 zł, na którą złożyły się: opłata sądowa od pozwu- 67 zł oraz opłata skarbowa od dwóch pełnomocnictw34 zł.
Z uwagi na ustanowienie dla B. R. pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata, Sąd przyznał na rzecz adw. K. F. kwotę
1.476 zł. tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej świadczonej pozwanej.