Reżyserem filmu ``Miasto 44`` jest Jan Komasa , który w czasach

Reżyserem filmu ''Miasto 44'' jest Jan Komasa , który w czasach dzieciństwa fascynował się
filmami Stevena Spielberga, dlatego swoje najnowsze dzieło chciał utworzyć w podobnej
stylistyce. By osiągnąć ten efekt reżyser musiał spędzić wiele czasu przy zbieraniu informacji
od osób, które przeżyły Powstanie Warszawskie, obmyślić dobry scenariusz ,wydać dużą ilość
pieniędzy i poświęcić ogrom czasu. W ostateczności stworzył wspaniałą produkcję
porównywalną do Hollywoodzkich filmów. Film składa się z 2 wątków: miłości pary
bohaterów w czasach apokalipsy i Powstania Warszawskiego. Na początku poznajemy
Stefana( Józefa Pawłowskiego), który pracuje dla swojej rodziny lecz po pewnym czasie
zostaje zwolniony przez incydent zaistniały w fabryce. Poznajemy również jego starych
przyjaciół : ''Beksę'' ( Antoni Królikowski) i ''Kamę'' ( Annę Próchniak), którzy działają w
tajnej organizacji. Stefan ostatecznie opuszcza rodzinę i przystępuje do konspiracji, gdzie
poznaje Alicje ''Biedronkę'' ( Zofia Wichłacz). Między dwojgiem bohaterów rodzi się miłość.
Przez cały film mamy wrażenie, że to my jesteśmy tymi bohaterami, co sprawia jakbyśmy
byli w Powstaniu. Jest on bardzo brutalny, w każdym momencie walki pojawia się krew i
cierpienie. Najwięcej w scenie wybuchu w mieście, kiedy to występuje ''deszcz krwi''. Efekt
ten nie jest przesadzony ,ponieważ świadkowie powstania potwierdzili ,że takie zjawisko
miało miejsce. Film jest jednocześnie dramatem, filmem wojennym, dokumentalnym oraz
połączeniem komputerowej perspektywy (strzelanie z broni) z elementami grozy (scena w
kanałach). Kostiumy są doskonale dobrane i zmieniane zależnie od sytuacji ( sadza po
wybuchu bomby). Niewątpliwie najlepszym elementem jest połączenie muzyki nowoczesnej i
starych polskich przebojów. Dobierane utwory były adekwatne do sytuacji np. scena
batalistyczna i utwór Czesława Niemena ''Dziwny jest ten świat'' oraz scena miłości i dubstep.
Wielką zaletą (moim zdaniem) jest to ,że nie widzimy aktorów polskich, którzy grają w
każdym niemal filmie czy serialu. Reżyser postawił na młodych. Na ekranie występują też
dzieci, które widzimy pierwszy raz, co sprawia ,że odkrywamy Powstanie Warszawskie na
''nowo''. Gra aktorska stoi na najwyższym poziomie, na twarzach widać emocje.W każdej
chwili doświadczamy czyjejś śmierci, co sprawia ,że pojawia się na naszych twarzach smutek
i złość (śmierć rodziny Stefana). W pewnym momencie film skłania nas do pewnych refleksji
i w głowach pojawia się pytanie ''Czy w takiej sytuacji bym walczył czy stchórzył ?''. Myślę,
że ten dylemat idealnie oddaje sytuację, w jakiej znaleźli się młodzi ludzie w czasach
Powstania.
Moim zdaniem film był genialny, jeszcze nigdy w życiu polskie kino nie zrobiło na mnie
takiego wrażenia . Muzyka, kostiumy , sceny slow-montion i efekty komputerowe stoją na
najwyższym poziomie i cały czas trzymają w napięciu, przez co nie chcemy ominąć choćby
nawet jednej sceny. Uważam ,że to jeden z najlepszych polskich filmów. Każdy powinien
go obejrzeć, by zobaczyć jak czuli się młodzi powstańcy i przede wszystkim nie zapomnieć o
nich. Film jak najbardziej godny pochwały i obejrzenia.
Wojciech Misztal kl. 2b