Alfabet formy

1
Przestrzeń komunikacyjna percepcji • Janusz Pacuda
Alfabet formy
Mechanizm percepcji na poziomie nerwów przewodzących informację
sprowadza ją do wartości binarnej. Bez względu czy widzimy, czy słyszymy, na
tym poziomie informacja o rzeczywistości jest impulsem przesyłanym z różną
częstotliwością. System przewodzenia nerwowego nie funkcjonuje w sposób,
którego analogią mógłby być alfabet Morse’a. Tu istnieje impuls oraz różna,
w zależności od informacji, częstotliwość jego przesyłania, ale też swoista gra
pomiędzy nimi. Wartość binarna to taka, która uwzględnia w rzeczywistości trzy
elementy będące we wzajemnym napięciu: „tak”, „nie” oraz przestrzeń pomiędzy
nimi. Dźwięk w naszym doznaniu oraz cisza jako jego brak, ale dopiero stosunki między nimi stworzą muzykę. Rysunek węglem jest niemożliwy bez drugiej
jakości, jaką jest np. biel papieru. To, co stanowi rysunek wyłoni się z wzajemnych relacji jednego z drugim. Rozmowy – dyskursu ostrej linii z obszarem płaszczyzny bieli, szarości, będącej wynikiem przenikania okruchów bieli płaszczyzny
przez siatkę linii i plam węgla, białych śladów podłoża pojawiających się jako
wartość kreski lub plamy, wydobywającą się jak negatyw z zakreskowanej płaszczyzny szarości lub czerni. Kontur jest także efektem, nieobecnym samoistnie,
a który powstaje na styku dwóch różnych plam.