Akty prawne sierpień 2012 r - osoba uprawnienia kwalifikacje
Transkrypt
Akty prawne sierpień 2012 r - osoba uprawnienia kwalifikacje
1 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje PRAWO ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH ZESTAWIENIE PRZEPISÓW OSOBY - WYKONAWCY UPRAWNIENIA – KWALIFIKACJE - ZEZWOLENIA MATERIAŁ SZKOLENIOWY Opracował©: Piotr Sperczyński UWAGA: Materiał szkoleniowy obejmuje stan prawny, oraz znane autorowi zmiany w przepisach, które mogą być pomocne w przygotowaniu i prowadzeniu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego lub w jego uczestnictwie jako wykonawca. Osoba korzystająca z tego materiału powinna sprawdzić aktualność materiału w dacie przygotowania czy też prowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Sierpień 2012 r Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 2 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje SPIS TREŚCI Numeracja stron USTAWA z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej ................................................................. 5 USTAWA z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia ............................................................................... 39 USTAWA z dnia 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ...................... 48 Rozdział 1. Przepisy ogólne .................................................................................................................................. 48 Rozdział 2. Zasady świadczenia usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ................................................. 51 Rozdział 3. Współpraca międzynarodowa właściwych organów w zakresie świadczenia usług ......................... 52 Rozdział 4. Przepisy karne .................................................................................................................................... 54 Rozdział 5. Zmiany w przepisach obowiązujących .............................................................................................. 54 Rozdział 6. Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe............................................................................... 54 DYREKTYWA 2005/36/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Tekst mający znaczenie dla EOG) .................................. 56 TYTUŁ I. PRZEPISY OGÓLNE ......................................................................................................................... 62 TYTUŁ II. SWOBODA ŚWIADCZENIA USŁUG............................................................................................ 64 TYTUŁ III. SWOBODA PRZEDSIĘBIORCZOŚCI ........................................................................................... 67 ROZDZIAŁ II. UZNAWANIE DOŚWIADCZENIA ZAWODOWEGO ........................................................... 72 ROZDZIAŁ III UZNAWANIE NA PODSTAWIE KOORDYNACJI MINIMALNYCH WYMOGÓW W ZAKRESIE KSZTAŁCENIA ..................................................................................................................... 74 ROZDZIAŁ IV. PRZEPISY WSPÓLNE W SPRAWIE PODEJMOWANIA DZIAŁALNOŚCI ...................... 92 TYTUŁ IV. SZCZEGÓŁOWE ZASADY WYKONYWANIA ZAWODU ........................................................ 94 TYTUŁ V. WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA I UPRAWNIENIA WYKONAWCZE ............................ 94 TYTUŁ VI INNE PRZEPISY .............................................................................................................................. 96 ZAŁĄCZNIK I Lista stowarzyszeń lub organizacji zawodowych, które spełniają warunki art. 3 ust. 2. ........... 97 ZAŁĄCZNIK II Wykaz kursów kształcenia o specjalnym programie, o których mowa w art. 11 lit. c) ppkt ii ............................................................................................................................................................... 98 ZAŁĄCZNIK III. Wykaz rodzajów kształcenia regulowanego, o których mowa w art. 13 ust. 2 akapit trzeci .............................................................................................................................................................. 112 ZAŁĄCZNIK IV. Rodzaje działalności związane z kategoriami doświadczenia zawodowego, o których mowa w art. 17, 18 i 19. ................................................................................................................................ 114 ZAŁĄCZNIK V. Uznawanie na podstawie koordynacji minimalnych wymogów w zakresie kształcenia. ...... 121 ZAŁĄCZNIK VI. Prawa nabyte właściwe dla zawodów, które podlegają systemowi uznawania na podstawie koordynacji minimalnych wymogów w zakresie kształcenia....................................................... 128 ZAŁĄCZNIK VII. Dokumenty i świadectwa, które mogą być wymagane zgodnie z art. 50 ust. 1. ................. 128 USTAWA z dnia 18 marca 2008 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej ............................................................................................. 130 Rozdział 1. Przepisy ogólne ................................................................................................................................ 130 Rozdział 2. Uznawanie kwalifikacji zawodowych ............................................................................................. 133 Rozdział 3. Świadczenie usług transgranicznych ............................................................................................... 139 Rozdział 4. Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe ....................................... 141 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA NAUKI I SZKOLNICTWA WYŻSZEGO1) z dnia 16 czerwca 2009 r. w sprawie wskazania ośrodka informacji właściwego do informowania w sprawach związanych z uznawaniem kwalifikacji zawodowych oraz ustalenia szczegółowego zakresu zadań ośrodka. ............. 142 ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 5 marca 2009 r. w sprawie określenia zawodów regulowanych, w przypadku których można wszcząć postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji ........................................................................................................................................................ 143 USTAWA z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane .............................................................................................. 149 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I BUDOWNICTWA z dnia 28 kwietnia 2006 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie .................................................................... 154 Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 3 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Przykładowe rozstrzygnięcia Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa dotyczące uprawnień budowlanych...................................................................................................................................................... 161 1. Uprawnienia budowlane wydane na podstawie rozp. z 1928 r. ...................................................................... 163 * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie art. 362 rozporządzenia z 1928 r. ................................... 163 2. Uprawnienia budowlane wydane na podstawie rozp. z 1962 r. ...................................................................... 163 * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 i 2 ............................................................ 163 * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 i 2 ............................................................ 164 * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 i 2, a uprawnienia w zakresie telekomunikacji .............................................................................................................................................. 164 * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 11 ust. 1 pkt 1 ............................................................... 165 * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 11 ust. 1 pkt 2 ............................................................... 166 * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 13 ust. 1 pkt 1 ............................................................... 166 3. Uprawnienia budowlane wydane na podstawie zarządzenia nr 195 Ministra Komunikacji z 1964 r............. 167 * Uprawnienia budowlane w zakresie dróg ................................................................................................... 167 4. Uprawnienia budowlane wydane na podstawie rozp. z 1975 r. ...................................................................... 168 * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 6 ust. 1 .......................................................................... 168 * Uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjno-inżynieryjnej w zakresie instalacji elektrycznych, a uprawnienia w zakresie telekomunikacji ............................................................................ 169 * Uprawnienia budowlane w zakresie obiektów i budowli melioracji wodnych i ujęć wód do projektowania, a obliczenia hydrologiczne dla takich projektów.................................................................. 169 * Uprawnienia budowlane projektanta oraz kierownika budowy i robót w specjalności architektonicznej ............................................................................................................................................ 170 * Uprawnienia zakładowe wydawane na podstawie § 13 ust. 3 .................................................................... 170 * Uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjno-inżynieryjnej w zakresie sieci i instalacji sanitarnych .................................................................................................................................................... 171 * Uprawnienia budowlane w zakresie adaptacji projektów powtarzalnych .................................................. 171 * Uprawnienia budowlane projektanta w specjalności konstrukcyjno-inżynieryjnej w zakresie dróg .......... 172 * Uprawnienia budowlane majstra budowlanego ......................................................................................... 172 5. Uprawnienia budowlane wydane na podstawie rozp. z 1994 r. ...................................................................... 173 * Uprawnienia budowlane w specjalności konstrukcyjno-budowlanej, a uprawnienia w zakresie dróg i mostów ......................................................................................................................................................... 173 * Uprawnienia do sporządzania projektów zagospodarowania terenu lub działki. ...................................... 173 * Uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektrotechnicznych, a uprawnienia w dziedzinie transportu kolejowego ............................ 175 * Uprawnienia budowlane w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w ograniczonym zakresie, a uprawnienia w zakresie dróg ...................................................................................................................... 175 * Uprawnienia budowlane w specjalności architektonicznej w ograniczonym zakresie ............................... 175 * Uprawnienia budowlane majstra budowlanego ......................................................................................... 176 USTAWA z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów. ........................................................................................................................ 177 OBWIESZCZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 16 lutego 2009 r. w sprawie wykazu dyplomów i innych dokumentów, wydawanych przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskie Unii Europejskiej, Konfederację Szwajcarską, państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, potwierdzających posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu architekta oraz terminów, w których odbywało się kształcenie ...................................................................................... 184 PRZYKŁADOWE ROZSTRZYGNIĘCIA I SPORY........................................................................................... 202 1. Spór dotyczący nabycia uprawnień na podstawie rozporzadzenia na podstawie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1926 r ...................................................................................................... 202 2. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2009 r. VII SA/Wa 2042/2008 ...................................................................................................................................................... 203 Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 4 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Niniejszy materiał został przygotowany w celu pomocny tym osobom, które przygotowując i prowadząc postępowanie, składając oferty spotykają się w procedurach zamówień publicznych z pojęciem uprawnień, kwalifikacji, wykształcenia i nie do końca wiedzą, z jakimi regulacjami prawnymi należałoby je połączyć .... W niniejszym materiale przygotowano zestawienie aktów prawnych, które mogą pomóc zamawiającemu/wykonawcy w rozstrzygnięciu dylematów, które w systemie zamówień się pojawiają. Osoby, które będą chciały skorzystać z tego opracowania proszone są o przesyłanie uwag, wskazania jakie jeszcze regulacje prawne należałoby dołączyć to tego zestawienia, aby materiał ten mógł służyć pomocą w praktycznej pracy innym. Sygnały i uwagi proszę zgłaszać: na skrzynkę e’mail: [email protected] lub pod nr telefonu, faksu: (48) 36 216 48 Będę wdzięczny za każdą uwagę i sugestie, zasadne zostaną uwzględnione w kolejnej aktualizacji. Życząc zdrowia i szczęścia ;) Piotr Sperczyński Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 5 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Dz.U.2010.220.1447 j.t. Zmiany: 2010-12-28 zm. 2011-01-02 zm. przen. 2011-05-23 zm. 2011-06-25 zm. 2011-07-01 zm. zm. zm. zm. 2011-08-10 zm. 2011-09-01 zm. 2011-10-24 zm. 2011-12-29 zm. 2012-01-01 zm. zm. zm. Dz.U.2010.239.1593 Dz.U.2010.182.1228 Dz.U.2011.85.459 Dz.U.2011.120.690 Dz.U.2011.106.622 Dz.U.2011.112.654 Dz.U.2011.131.764 Dz.U.2011.132.766 Dz.U.2011.153.902 Dz.U.2011.171.1016 Dz.U.2011.199.1175 Dz.U.2011.204.1195 Dz.U.2011.131.764 Dz.U.2011.163.981 Dz.U.2011.232.1378 art. 4 art. 154 art. 4 art. 95 art. 65 art. 171 art. 1 art. 4 art. 2 art. 38 art. 165 art. 6 art. 1 art. 193 art. 16 USTAWA z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa reguluje podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zadania organów w tym zakresie. Art. 2. Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Art. 2a. Do działalności gospodarczej: budowlanej, handlowej i usługowej, oraz działalności zawodowej polegającej na świadczeniu usług stosuje się odpowiednio przepisy art. 5, przepisy rozdziału 2 i 3 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 47, poz. 278). Art. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów oraz wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. Nr 120, poz. 690). Art. 4. 1. Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. 2. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej. Art. 5. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) organ koncesyjny - organ administracji publicznej upoważniony na podstawie ustawy do udzielania, odmowy udzielania, zmiany i cofania koncesji; 2) osoba zagraniczna: a) osobę fizyczną nieposiadającą obywatelstwa polskiego, b) osobę prawną z siedzibą za granicą, c) jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną posiadającą zdolność prawną, z siedzibą za granicą; 3) przedsiębiorca zagraniczny - osobę zagraniczną wykonującą działalność gospodarczą za granicą oraz obywatela polskiego wykonującego działalność gospodarczą za granicą; Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 6 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 4) oddział - wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności; 5) działalność regulowana - działalność gospodarczą, której wykonywanie wymaga spełnienia szczególnych warunków, określonych przepisami prawa; 6) właściwy organ - właściwy w sprawach podejmowania, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej organ administracji publicznej, samorządu zawodowego oraz inny organ władzy publicznej; 7) nadrzędny interes publiczny - nadrzędny interes publiczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 6. 1. Podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa. 2. Właściwy organ nie może żądać ani uzależniać swojej decyzji w sprawie podjęcia, wykonywania i zakończenia działalności gospodarczej przez zainteresowaną osobę od spełnienia przez nią dodatkowych warunków, w szczególności od przedłożenia dokumentów lub ujawnienia danych, nieprzewidzianych przepisami prawa. 3. Właściwy organ, z wyłączeniem sądu powszechnego, nie może żądać ani uzależnić swoich rozstrzygnięć w sprawie podjęcia, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej od przedłożenia dokumentów w formie oryginału, poświadczonej kopii lub poświadczonego tłumaczenia, chyba że obowiązek taki jest przewidziany przepisami ustaw szczególnych z uwagi na nadrzędny interes publiczny lub wynika z bezpośrednio stosowanych przepisów powszechnie obowiązującego prawa wspólnotowego albo ratyfikowanych umów międzynarodowych. Art. 7. Państwo udziela przedsiębiorcom pomocy publicznej na zasadach i w formach określonych w odrębnych przepisach, z poszanowaniem zasad równości i konkurencji. Art. 8. 1. Organy administracji publicznej wspierają rozwój przedsiębiorczości, tworząc korzystne warunki do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej, w szczególności wspierają mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich przedsiębiorców. 2. Organy administracji publicznej, które wdrażają programy pomocowe w rozumieniu przepisów o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, przekazują drogą elektroniczną informacje o warunkach i formach pomocy udzielanej przedsiębiorcom do Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, która je gromadzi i udostępnia na stronie internetowej. 3. Informacje, o których mowa w ust. 2, przekazywane są w terminie 30 dni od dnia ustanowienia programu pomocowego, nie później niż na 14 dni przed wyznaczonym terminem składania wniosków o udzielenie pomocy. Art. 9. Wykonując swoje zadania, w szczególności w zakresie nadzoru i kontroli, właściwy organ działa wyłącznie na podstawie i w granicach prawa, z poszanowaniem uzasadnionych interesów przedsiębiorcy. Art. 9a. Właściwy organ, dokonując oceny spełnienia wymogów niezbędnych do podjęcia i wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uznaje wymogi, jakie spełnił przedsiębiorca mający siedzibę na terytorium jednego z państw, o których mowa w art. 13 ust. 1, aby na terytorium tego państwa mógł podjąć lub wykonywać działalność gospodarczą, w szczególności uznaje certyfikaty, zaświadczenia lub inne dokumenty wydane przez właściwy organ państwa, o których mowa w art. 13 ust. 1, które potwierdzają spełnienie warunków podjęcia i wykonywania działalności gospodarczej. Art. 9b. Właściwy organ uznaje ubezpieczenia i gwarancje odpowiedzialności zawodowej wydane w państwach, o których mowa w art. 13 ust. 1, w zakresie, w jakim spełniają warunki określone w przepisach odrębnych ustaw. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 7 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 10. 1. Przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. 2. Wniosek o wydanie interpretacji może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. 3. Przedsiębiorca we wniosku o wydanie interpretacji jest obowiązany przedstawić stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie. 4. Wniosek o wydanie interpretacji zawiera również: 1) firmę przedsiębiorcy; 2) oznaczenie siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu przedsiębiorcy; 3) numer identyfikacji podatkowej (NIP); 4) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo w Ewidencji Działalności Gospodarczej; 5) adres do korespondencji w przypadku, gdy jest on inny niż adres siedziby albo adres zamieszkania przedsiębiorcy. 5. Udzielenie interpretacji następuje w drodze decyzji, od której przysługuje odwołanie. Interpretacja zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska w sprawie wraz z uzasadnieniem prawnym oraz pouczeniem o prawie wniesienia środka zaskarżenia. 6. Wniosek o wydanie interpretacji podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W razie nieuiszczenia opłaty w terminie wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia. 7. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. 8. Opłata, o której mowa w ust. 6 i 7, stanowi odpowiednio dochód budżetu państwa, Narodowego Funduszu Zdrowia albo jednostki samorządu terytorialnego. 9. Opłatę od wniosku, o którym mowa w ust. 1, uiszcza się na rachunek organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej, właściwych do wydania interpretacji albo, jeżeli istnieje taka możliwość, gotówką w kasie tego organu lub jednostki. Art. 10a. 1. Interpretację wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania przez organ administracji publicznej lub państwową jednostkę organizacyjną kompletnego i opłaconego wniosku. W razie niewydania interpretacji w terminie uznaje się, że w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania interpretacji, została wydana interpretacja stwierdzająca prawidłowość stanowiska przedsiębiorcy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji. 2. Interpretacja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, jednakże przedsiębiorca nie może być obciążony jakimikolwiek daninami publicznymi, sankcjami administracyjnymi, finansowymi lub karami w zakresie, w jakim zastosował się do uzyskanej interpretacji. 3. Interpretacja jest wiążąca dla organów administracji publicznej lub państwowych jednostek organizacyjnych właściwych dla przedsiębiorcy i może zostać zmieniona wyłącznie w drodze wznowienia postępowania. Nie zmienia się interpretacji, w wyniku której nastąpiły nieodwracalne skutki prawne. 4. Zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.1)). Art. 11. 1. Właściwy organ jest obowiązany do załatwiania spraw przedsiębiorców bez zbędnej zwłoki. 2. Właściwy organ nie może odmówić przyjęcia pism i wniosków niekompletnych ani żądać jakichkolwiek dokumentów, których konieczność przedstawienia lub złożenia nie wynika wprost z przepisu prawa. 3. Właściwy organ, przyjmując wniosek, niezwłocznie potwierdza jego przyjęcie. 4. Potwierdzenie zawiera: 1) wskazanie daty wpływu oraz terminu rozpatrzenia wniosku; 2) pouczenie o przysługujących przedsiębiorcy środkach odwoławczych; 3) informację o uprawnieniach wynikających z ust. 9. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 8 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 5. W przypadku stwierdzenia konieczności uzupełnienia wniosku termin rozpatrzenia wniosku biegnie od dnia wpływu uzupełnionego wniosku. 6. Terminy i tryb uzupełniania pism i wniosków, o których mowa w ust. 2, oraz terminy załatwiania spraw wynikających z tych pism i wniosków określają odrębne przepisy. 7. Termin rozpatrzenia wniosku może zostać przedłużony dodatkowo tylko jeden raz. Przedłużenie terminu rozpatrzenia wniosku nie może przekroczyć dwóch miesięcy. 8. Właściwy organ ma obowiązek poinformować o przedłużeniu terminu przed upływem terminu rozpatrzenia wniosku określonego w potwierdzeniu przyjęcia wniosku. 9. Jeżeli organ nie rozpatrzy wniosku w terminie, uznaje się, że wydał rozstrzygnięcie zgodnie z wnioskiem przedsiębiorcy, chyba że przepisy ustaw odrębnych ze względu na nadrzędny interes publiczny stanowią inaczej. Art. 12. Wykonując swe zadania, organy administracji publicznej współdziałają z organizacjami pracodawców, organizacjami pracowników, organizacjami przedsiębiorców oraz samorządami zawodowymi i gospodarczymi. Art. 13. 1. Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz osoby zagraniczne z państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatele polscy. 1a. (uchylony). 2. Obywatele innych państw niż wymienione w ust. 1, którzy: 1) posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej: a) zezwolenie na osiedlenie się, b) zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, c) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 53 ust. 1 pkt 7, 13, 14 lub 16 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694, z późn. zm.2)), d) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone, przybywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywającemu na tym terytorium w celu połączenia z rodziną, członkowi rodziny w rozumieniu art. 53 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, osób, o których mowa w lit. a, b, e i f, e) status uchodźcy, f) ochronę uzupełniającą, g) zgodę na pobyt tolerowany, h) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony i pozostają w związku małżeńskim, zawartym z obywatelem polskim zamieszkałym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i) (uchylona), 2) korzystają w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej, 3) posiadają ważną Kartę Polaka, 4) są członkami rodziny, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043, z 2007 r. Nr 120, poz. 818, z 2008 r. Nr 216, poz. 1367 oraz z 2010 r. Nr 81, poz. 531), dołączającymi do obywateli państw, o których mowa w ust. 1, lub przebywającymi z nimi - mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy. 2a. Obywatele innych państw niż wymienione w ust. 1, którzy przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 61 ust. 3 lub art. 71a ust. 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich byli uprawnieni do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 9 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje podstawie ust. 2 pkt 1 lit. c, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy. 3. Osoby zagraniczne inne niż wymienione w ust. 1-2a mają prawo do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej wyłącznie w formie spółki: komandytowej, komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnej, a także do przystępowania do takich spółek oraz obejmowania bądź nabywania ich udziałów lub akcji, o ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej. 4. Członek rodziny, w rozumieniu art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, osób zagranicznych, do których odnoszą się umowy międzynarodowe, o których mowa w ust. 3, posiadający zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, może podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak te osoby zagraniczne. 5. Członek rodziny, w rozumieniu art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach posiadający zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, udzielone w związku z przybywaniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywaniem na tym terytorium w celu połączenia z rodziną cudzoziemców, którzy posiadają zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony i wykonują działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej dokonanego na zasadzie wzajemności, może podejmować i wykonywać działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak ci cudzoziemcy. Art. 13a. Przedsiębiorca, będący osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą, może być przekształcony w spółkę kapitałową na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.). Rozdział 2 Zasady podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej Art. 14. 1. Przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym. 2. Wpisowi do ewidencji podlegają przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi. 3. Przedsiębiorca ma prawo we wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej określić późniejszy dzień podjęcia działalności gospodarczej niż dzień złożenia wniosku. 4. Spółka kapitałowa w organizacji może podjąć działalność gospodarczą przed uzyskaniem wpisu do rejestru przedsiębiorców. 5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy ustawy uzależniają podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej od obowiązku uzyskania przez przedsiębiorcę koncesji albo zezwolenia, o którym mowa w art. 75. 6. W przypadku przedsiębiorców będących osobami fizycznymi, podejmujących działalność gospodarczą wiążącą się z obowiązkiem uzyskania przez przedsiębiorcę wpisu w rejestrze działalności regulowanej, stosuje się przepis art. 65 ust. 3. 7. Zasady wpisu do rejestru przedsiębiorców określają odrębne przepisy. Art. 14a. 1. Przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 1a. 1a. Jeżeli okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej obejmuje wyłącznie pełny miesiąc luty danego roku kalendarzowego, za minimalny okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przyjmuje się liczbę dni miesiąca lutego przypadającą w danym roku kalendarzowym. 1b. Okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej może być oznaczony w dniach, miesiącach albo miesiącach i dniach. 1c. Do obliczania okresu zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. 2. W przypadku wykonywania działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej jest skuteczne pod warunkiem jej zawieszenia przez wszystkich wspólników. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 10 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2a. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą jako wspólnik w więcej niż jednej spółce cywilnej może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej w jednej lub kilku takich spółkach. Przepisy ust. 2 oraz ust. 3-7 stosuje się odpowiednio. 2b. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w różnych formach prawnych może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej w jednej z tych form. Przepisy ust. 3-7 stosuje się do zawieszonej formy działalności gospodarczej. 3. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. 4. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca: 1) ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów; 2) ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej; 3) ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie; 4) ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej; 5) wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa; 6) ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej; 7) może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą. 5. Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje na wniosek przedsiębiorcy. 6. Okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, nie wcześniej niż w dniu złożenia wniosku, i trwa do dnia złożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej lub do dnia wskazanego w tym wniosku, który nie może być wcześniejszy niż dzień złożenia wniosku. 7. W stosunku do zobowiązań o charakterze publicznoprawnym zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej wywiera skutki prawne od dnia, w którym rozpoczyna się zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej, do dnia poprzedzającego dzień wznowienia wykonywania działalności gospodarczej. 8. Zgłaszanie informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej oraz o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej w przypadku przedsiębiorców podlegających obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego następuje na podstawie przepisów o Krajowym Rejestrze Sądowym. Art. 15. (uchylony). Art. 16. 1. Przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców albo ewidencji jest obowiązany umieszczać w oświadczeniach pisemnych, skierowanych w zakresie swojej działalności do oznaczonych osób i organów, numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz posługiwać się tym numerem w obrocie prawnym i gospodarczym. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie uchybia obowiązkom określonym w przepisach szczególnych. 3. Identyfikacja przedsiębiorcy w poszczególnych urzędowych rejestrach następuje na podstawie numeru identyfikacji podatkowej (NIP). Art. 17. Przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą na zasadach uczciwej konkurencji i poszanowania dobrych obyczajów oraz słusznych interesów konsumentów. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 11 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 18. Przedsiębiorca jest obowiązany spełniać określone przepisami prawa warunki wykonywania działalności gospodarczej, w szczególności dotyczące ochrony przed zagrożeniem życia, zdrowia ludzkiego i moralności publicznej, a także ochrony środowiska. Art. 19. Jeżeli przepisy szczególne nakładają obowiązek posiadania odpowiednich uprawnień zawodowych przy wykonywaniu określonego rodzaju działalności gospodarczej, przedsiębiorca jest obowiązany zapewnić, aby czynności w ramach działalności gospodarczej były wykonywane bezpośrednio przez osobę legitymującą się posiadaniem takich uprawnień zawodowych. Art. 20. 1. Przedsiębiorca wprowadzający towar do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany do zamieszczenia na towarze, jego opakowaniu, etykiecie, instrukcji lub do dostarczenia w inny, zwyczajowo przyjęty sposób, pisemnych informacji w języku polskim: 1) określających firmę przedsiębiorcy i jego adres; 2) umożliwiających identyfikację towaru. 2. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy towarów, w stosunku do których odrębne przepisy szczegółowo regulują obowiązki w zakresie oznakowania. 3. Przepis ust. 1 nie dotyczy środków spożywczych w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. UE L 31 z 01.02.2002, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6, str. 463 i nast.). 4. Przepis ust. 1 nie dotyczy wyrobów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679). Art. 21. Jeżeli przedsiębiorca oferuje towary lub usługi w sprzedaży bezpośredniej lub sprzedaży na odległość za pośrednictwem środków masowego przekazu, sieci teleinformatycznych lub druków bezadresowych, jest on obowiązany do podania w ofercie co najmniej następujących danych: 1) firmy przedsiębiorcy; 2) numeru identyfikacji podatkowej (NIP); 3) siedziby i adresu przedsiębiorcy. Art. 22. 1. Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy: 1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz 2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji. 2. Przedsiębiorca będący członkiem spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej może realizować obowiązek określony w ust. 1 za pośrednictwem rachunku w tej spółdzielczej kasie oszczędnościowokredytowej. 3. (uchylony). Rozdział 2a Punkt kontaktowy Art. 22a. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki prowadzi punkt kontaktowy. 2. Zadaniem punktu kontaktowego jest: 1) umożliwienie dopełnienia procedur związanych z podejmowaniem, wykonywaniem i zakończeniem działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) udzielanie informacji, o których mowa w art. 22b oraz art. 22d. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 12 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 3. Punkt kontaktowy umożliwia złożenie drogą elektroniczną do właściwych organów wniosków, oświadczeń lub notyfikacji niezbędnych do podjęcia, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej oraz uznania kwalifikacji zawodowych. 4. Punkt kontaktowy nie prowadzi doradztwa w indywidualnych sprawach. 5. Punkt kontaktowy jest prowadzony za pośrednictwem strony internetowej, zwanej dalej "stroną internetową punktu kontaktowego". 6. Przekazywanie danych między punktem kontaktowym a właściwymi organami odbywa się za pośrednictwem elektronicznej platformy usług administracji publicznej lub elektronicznych skrzynek podawczych właściwych organów albo innych systemów teleinformatycznych umożliwiających dostęp do rejestrów sądowych. Art. 22b. 1. Punkt kontaktowy zapewnia dostęp do informacji dotyczących: 1) procedur i formalności wymaganych przy podejmowaniu, wykonywaniu lub zakończeniu działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) ogólnych zasad świadczenia usług w państwach, o których mowa w art. 13 ust. 1, w szczególności w zakresie ochrony konsumentów; 3) danych kontaktowych właściwych organów wraz ze wskazaniem zakresu ich kompetencji; 4) sposobów i warunków dostępu do rejestrów publicznych i publicznych baz danych dotyczących działalności gospodarczej i przedsiębiorców; 5) środków prawnych przysługujących w przypadku sporu między właściwym organem a przedsiębiorcą lub konsumentem, między przedsiębiorcą a konsumentem oraz między przedsiębiorcami; 6) wydanych lub opracowanych przez właściwe organy wyjaśnień w zakresie przepisów dotyczących podejmowania, wykonywania i zakończenia działalności gospodarczej; 7) danych kontaktowych stowarzyszeń i organizacji, które mogą udzielić praktycznej pomocy przedsiębiorcom lub konsumentom; 8) praw i obowiązków pracowników i pracodawców. 2. Właściwe organy zapewnią kompletność i aktualność informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6 i 8. 3. Informacje, o których mowa w ust. 1, są podawane w sposób zrozumiały i wyczerpujący. 4. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 7, są zamieszczane na stronie internetowej punktu kontaktowego na wniosek stowarzyszeń i organizacji. Art. 22c. 1. Właściwe organy umożliwiają za pośrednictwem punktu kontaktowego realizację spraw związanych z podejmowaniem, wykonywaniem i zakończeniem działalności gospodarczej, z wyłączeniem procedur odwoławczych. 2. Punkt kontaktowy przekazuje otrzymane dokumenty do właściwych organów niezwłocznie, nie później niż następnego dnia roboczego po ich otrzymaniu. 3. Właściwe organy przyjmują w formie elektronicznej wszelkie dokumenty złożone w punkcie kontaktowym, o których mowa w art. 22a ust. 3. W takim przypadku bieg terminu załatwienia sprawy przez właściwy organ rozpoczyna się w dniu roboczym następującym po dniu wpływu wniosku do punktu kontaktowego. 4. Właściwy organ odpowiada niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni roboczych, na wnioski o udzielenie informacji, o których mowa w art. 22b ust. 1. W przypadku spraw wymagających konsultacji z innymi właściwymi organami, termin ten może być przedłużony do 14 dni roboczych. Jeżeli wniosek jest błędny, nieuzasadniony lub zawiera braki, właściwy organ jest obowiązany niezwłocznie poinformować wnioskodawcę. 5. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do inspekcji lokalu, kontroli sprzętu, fizycznego sprawdzenia możliwości wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę. 6. Właściwy organ nie daje gwarancji uczciwości przedsiębiorcy i jego pracowników. Art. 22d. 1. W celu umożliwienia uzyskania informacji o przepisach regulujących świadczenie usług poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, punkt kontaktowy za pośrednictwem strony internetowej punktu kontaktowego udostępnia informacje o adresach stron internetowych punktów kontaktowych w innych państwach. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 13 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Informacje i materiały udostępniane za pośrednictwem strony internetowej punktu kontaktowego mogą być opracowywane i udostępniane także w innych językach niż język polski. Art. 22e. Ilekroć obowiązujące przepisy nadają uprawnienia lub nakładają obowiązki związane z działalnością gospodarczą, właściwe organy są obowiązane zapewnić możliwość ich wykonania za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Art. 22f. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki współpracy właściwych organów w zakresie niezbędnym do realizacji zadań punktu kontaktowego, uwzględniając określone w ustawie zadania punktu kontaktowego oraz konieczność zapewnienia właściwego przepływu danych i informacji między tymi organami. Rozdział 3 Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej Art. 23. 1. Tworzy się Centralną Ewidencję i Informację o Działalności Gospodarczej, zwaną dalej "CEIDG". 2. CEIDG prowadzi w systemie teleinformatycznym minister właściwy do spraw gospodarki. 3. Zadaniem CEIDG jest: 1) ewidencjonowanie przedsiębiorców będących osobami fizycznymi; 2) udostępnianie informacji o przedsiębiorcach i innych podmiotach w zakresie wskazanym w ustawie; 3) umożliwienie wglądu do danych bezpłatnie udostępnianych przez Centralną Informację Krajowego Rejestru Sądowego; 4) umożliwienie ustalenia terminu i zakresu zmian wpisów w CEIDG oraz wprowadzającego je organu. Art. 24. 1. Przekazywanie danych oraz informacji do CEIDG oraz przekazywanie danych oraz informacji z CEIDG odbywa się za pośrednictwem platformy usług administracji publicznej lub w inny sposób, środkami komunikacji elektronicznej. 2. Wnioski o wpis do CEIDG, informacje i inne dane przekazywane są do CEIDG za pośrednictwem formularzy elektronicznych zamieszczonych na stronie internetowej CEIDG, w Biuletynie Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw gospodarki oraz na elektronicznej platformie usług administracji publicznej. 3. Wzory wniosków, o których mowa w ust. 2, zamieszcza się na elektronicznej platformie usług administracji publicznej. Art. 25. 1. Wpisowi do CEIDG podlegają: 1) firma przedsiębiorcy oraz jego numer PESEL, o ile taki posiada; 1a) data urodzenia przedsiębiorcy; 2) numer identyfikacyjny REGON przedsiębiorcy, o ile taki posiada; 3) numer identyfikacji podatkowej (NIP); 4) informacja o obywatelstwie polskim przedsiębiorcy, o ile takie posiada, i innych obywatelstwach przedsiębiorcy; 5) oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu zamieszkania przedsiębiorcy, adres do doręczeń przedsiębiorcy oraz adresy, pod którymi jest wykonywana działalność gospodarcza, w tym adres głównego miejsca wykonywania działalności i oddziału, jeżeli został utworzony; dane te są zgodne z oznaczeniami kodowymi przyjętymi w krajowym rejestrze urzędowym podziału terytorialnego kraju, o ile to w danym przypadku możliwe; 6) adres poczty elektronicznej przedsiębiorcy oraz jego strony internetowej, o ile przedsiębiorca takie posiada i zgłosił te informacje we wniosku o wpis do CEIDG; 7) data rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej; 8) określenie przedmiotów wykonywanej działalności gospodarczej, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności (PKD); 9) informacje o istnieniu lub ustaniu małżeńskiej wspólności majątkowej; Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 14 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 10) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer identyfikacyjny REGON spółek cywilnych, jeżeli przedsiębiorca zawarł umowy takich spółek; 11) dane pełnomocnika upoważnionego do prowadzenia spraw przedsiębiorcy, wraz ze wskazaniem zakresu spraw, które obejmuje dane pełnomocnictwo, o ile przedsiębiorca udzielił pełnomocnictwa i zgłosił informację o jego udzieleniu we wniosku o wpis do CEIDG; 12) informacja o zawieszeniu i wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej; 13) informacja o ograniczeniu lub utracie zdolności do czynności prawnych oraz ustanowieniu kurateli lub opieki; 14) informacja o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu, o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, zmianie postanowienia o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu na postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika i zakończeniu tego postępowania; 15) informacja o wszczęciu postępowania naprawczego; 15a) informacja o przekształceniu przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą w jednoosobową spółkę kapitałową; 16) informacja o zakazie prowadzenia działalności gospodarczej; 17) informacja o zakazie wykonywania określonego zawodu, którego wykonywanie przez przedsiębiorcę podlega wpisowi do CEIDG; 18) informacja o zakazie prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub z opieką nad nimi; 19) informacja o wykreśleniu wpisu w CEIDG. 2. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 11, obejmują imię i nazwisko albo firmę pełnomocnika oraz odpowiednie dane określone w ust. 1 pkt 1, 1a i 3-6. 3. Wpis do CEIDG polega na wprowadzeniu do systemu teleinformatycznego danych podlegających wpisowi. Wpis jest dokonany z chwilą zamieszczenia danych w CEIDG, nie później niż następnego dnia roboczego po dniu wpływu do CEIDG wniosku, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 1. 4. Wpis do CEIDG jest dokonywany na wniosek, chyba że przepis szczególny przewiduje wpis z urzędu. Wpisem do CEIDG jest również wykreślenie albo zmiana wpisu. 5. Integralną częścią wniosku o wpis do CEIDG jest żądanie: 1) wpisu albo zmiany wpisu do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON); 2) zgłoszenia identyfikacyjnego albo aktualizacyjnego, o którym mowa w przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników; 3) zgłoszenia płatnika składek albo jego zmiany w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych albo zgłoszenia oświadczenia o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników; 4) przyjęcia oświadczenia o wyborze przez przedsiębiorcę formy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych albo wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej. 5a. Do wniosku o wpis do CEIDG przedsiębiorca może dołączyć zgłoszenie rejestracyjne lub aktualizacyjne, o których mowa w przepisach o podatku od towarów i usług. 6. (uchylony). 7. Wraz z wnioskiem o wpis do CEIDG składa się oświadczenie o braku orzeczonych - wobec osoby, której wpis dotyczy - zakazów, o których mowa w ust. 1 pkt 16-18, pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Art. 25a. 1. Jeżeli w CEIDG wpisano dane, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 11, do wykazania przed organem administracji publicznej upoważnienia do prowadzenia sprawy w imieniu przedsiębiorcy nie stosuje się przepisu art. 33 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ administracji publicznej z urzędu potwierdza w CEIDG upoważnienie pełnomocnika do prowadzenia sprawy w imieniu przedsiębiorcy. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w sprawach prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 214 i Nr 53, poz. 273). Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 15 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 26. 1. Osoba fizyczna składa wniosek o wpis do CEIDG za pośrednictwem formularza elektronicznego dostępnego na stronie internetowej CEIDG, w Biuletynie Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw gospodarki oraz za pośrednictwem elektronicznej platformy usług administracji publicznej. System teleinformatyczny CEIDG przesyła wnioskodawcy na wskazany adres poczty elektronicznej potwierdzenie złożenia wniosku. 2. Wniosek o wpis do CEIDG może być również złożony na formularzu zgodnym z formularzem, o którym mowa w ust. 1, w wybranym przez przedsiębiorcę urzędzie gminy: 1) osobiście albo 2) wysłany listem poleconym. 3. Organ gminy potwierdza tożsamość wnioskodawcy składającego wniosek, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, i potwierdza wnioskodawcy, za pokwitowaniem, przyjęcie wniosku. 4. Organ gminy przekształca wniosek, o którym mowa w ust. 2, na formę dokumentu elektronicznego, opatruje go podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą kwalifikowanego certyfikatu, przy zachowaniu zasad przewidzianych w przepisach o podpisie elektronicznym, albo podpisuje podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP, albo podpisuje podpisem osobistym, o którym mowa w przepisach o dowodach osobistych, albo podpisuje w inny sposób akceptowany przez system CEIDG umożliwiający jednoznaczną identyfikację osoby przesyłającej wniosek oraz czasu jego przesłania i przesyła do CEIDG nie później niż następnego dnia roboczego od dnia jego otrzymania. 4a. W przypadku gdy czynności, o których mowa w ust. 4, wykonują upoważnieni pracownicy, organ gminy jest obowiązany niezwłocznie przekazywać do CEIDG imiona i nazwiska tych osób. 5. Wniosek w formie dokumentu elektronicznego i papierowego oraz dokumentacja z nim związana podlegają archiwizacji przez okres 10 lat od dokonania wpisu. Archiwizacji dokonują, odpowiednio, organ gminy i minister właściwy do spraw gospodarki. Do wniosku i dokumentacji nie stosuje się przepisów o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach. 6. Przyjmowanie, przesyłanie i niszczenie przez gminy wniosków o wpis do CEIDG jest zadaniem zleconym z zakresu administracji rządowej. 7. Osoby, o których mowa w art. 13 ust. 2, 4 oraz 5, wraz z wnioskiem przedkładają dane dokumentu potwierdzającego status, o którym mowa w tych przepisach, w szczególności datę wydania i sygnaturę dokumentu oraz wskazanie organu, który go wydał, albo przedkładają w urzędzie gminy do wglądu oryginał dokumentu. Art. 27. 1. Wpis do CEIDG jest dokonywany jeżeli wniosek jest złożony przez osobę uprawnioną i jest poprawny. 2. Wniosek niepoprawny to wniosek: 1) niezawierający danych, o których mowa w art. 25 ust. 1 i 5, lub 2) (uchylony), 3) dotyczący działalności nieobjętej przepisami ustawy, lub 4) złożony przez osobę, wobec której prawomocnie orzeczono zakaz prowadzenia działalności gospodarczej, lub 5) dotyczący osoby już wpisanej do CEIDG, lub 5a) wraz z którym nie złożono oświadczenia, o którym mowa w art. 25 ust. 7, lub 6) niepodpisany. 3. Jeżeli wniosek określony w art. 26 ust. 1 jest niepoprawny, system teleinformatyczny CEIDG informuje niezwłocznie składającego o niepoprawności tego wniosku. 4. Jeżeli wniosek złożony w sposób określony w art. 26 ust. 2 jest niepoprawny, organ gminy niezwłocznie wzywa do skorygowania lub uzupełnienia wniosku, wskazując uchybienia, w terminie 7 dni roboczych, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. 5. CEIDG korzysta z informacji zawartych w rejestrach publicznych dostępnych w formie elektronicznej w zakresie danych objętych wnioskiem o wpis do CEIDG w szczególności w celu weryfikacji danych wpisanych do CEIDG. 6. W przypadku gdy przedsiębiorca nie posiada numeru PESEL, okazuje upoważnionemu pracownikowi urzędu gminy paszport albo inny dokument potwierdzający jego tożsamość i obywatelstwo. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 16 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 7. Wniosek o wpis do CEIDG składany w sposób określony w art. 26 ust. 1 opatrzony jest podpisem elektronicznym, weryfikowanym za pomocą kwalifikowanego certyfikatu, przy zachowaniu zasad przewidzianych w przepisach o podpisie elektronicznym albo podpisywany podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP, albo podpisywany podpisem osobistym, o którym mowa w przepisach o dowodach osobistych, albo podpisywany w inny sposób akceptowany przez system CEIDG umożliwiający jednoznaczną identyfikację osoby składającej wniosek i czas jego złożenia. 8. Wniosek o wpis do CEIDG składany w sposób określony w art. 26 ust. 2 pkt 1 opatrzony jest własnoręcznym podpisem wnioskodawcy. 9. Wniosek o wpis do CEIDG składany w sposób określony w art. 26 ust. 2 pkt 2 opatrzony jest własnoręcznym podpisem wnioskodawcy, którego własnoręczność poświadczona jest przez notariusza. Art. 28. CEIDG przesyła odpowiednie dane zawarte we wniosku o wpis do CEIDG niezbędne dla uzyskania, zmiany albo skreślenia wpisu w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON), zgłoszenia identyfikacyjnego albo aktualizacyjnego, o którym mowa w przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, zgłoszenia płatnika składek albo ich zmiany w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych albo zgłoszenia oświadczenia o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz złożenia oświadczenia o wyborze formy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych albo wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, zgłoszenia rejestracyjnego lub aktualizacyjnego, o których mowa w przepisach o podatku od towarów i usług, za pośrednictwem elektronicznej platformy usług administracji publicznej lub innych środków komunikacji elektronicznej, niezwłocznie, nie później niż w dniu roboczym następującym po dokonaniu wpisu, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego wskazanego przez przedsiębiorcę, a po uzyskaniu informacji o nadanym numerze identyfikacji podatkowej (NIP) do: 1) Głównego Urzędu Statystycznego, 2) Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego - wraz z informacją o dokonaniu wpisu do CEIDG i nadanym numerze NIP. Art. 29. Wnioski o wpis do CEIDG są wolne od opłat. Art. 30. 1. Przedsiębiorca jest obowiązany złożyć wniosek o: 1) zmianę wpisu - w terminie 7 dni od dnia zmiany danych, o których mowa w art. 25 ust. 1 i 5, powstałej po dniu dokonania wpisu do CEIDG; 2) wykreślenie wpisu - w terminie 7 dni od dnia trwałego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej. 2. Do wniosku w sprawie zmian albo wykreślenia wpisu stosuje się odpowiednio przepisy art. 26-29, z wyłączeniem przepisu art. 27 ust. 2 pkt 5. 3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wspólników spółki cywilnej w przypadku wpisania do rejestru przedsiębiorców spółki handlowej powstałej z przekształcenia spółki cywilnej, w zakresie działalności wpisanej do rejestru przedsiębiorców. Art. 31. 1. Wpisowi z urzędu do CEIDG podlegają informacje, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 3 oraz 13-19. 2. Informację, o której mowa w art. 25 ust. 1 pkt 13, kurator lub opiekun zgłasza niezwłocznie do CEIDG za pośrednictwem formularza dostępnego na stronie internetowej CEIDG, nie później niż w terminie 7 dni roboczych od dnia uprawomocnienia się postanowienia o ograniczeniu lub utracie zdolności do czynności prawnych przedsiębiorcy. 3. Informacje, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 14 i 15, sąd zgłasza niezwłocznie do CEIDG za pośrednictwem formularza dostępnego na stronie internetowej CEIDG, nie później niż w terminie 7 dni roboczych od dnia uprawomocnienia się postanowienia wydanego w postępowaniu upadłościowym i naprawczym. 4. Informację, o której mowa w art. 25 ust. 1 pkt 15a, Centralna Informacja Krajowego Rejestru Sądowego zgłasza niezwłocznie do CEIDG za pośrednictwem formularza dostępnego na stronie internetowej CEIDG, nie później niż w terminie 7 dni roboczych od dnia dokonania wpisu do rejestru Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 17 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje przedsiębiorców jednoosobowej spółki kapitałowej powstałej wskutek przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną. 5. Informacje, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 16-18, Krajowy Rejestr Karny albo organ zgłasza niezwłocznie do CEIDG za pośrednictwem formularza dostępnego na stronie internetowej CEIDG, niezwłocznie po uzyskaniu informacji o uprawomocnieniu wyroku albo decyzji o zakazie wykonywania określonej działalności lub zawodu. Art. 32. 1. Przedsiębiorca zawieszający albo wznawiający wykonywanie działalności gospodarczej składa wniosek o zmianę wpisu. Przepisy art. 26-30 stosuje się odpowiednio. 2. Wniosek o zmianę wpisu w przedmiocie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej zawiera dane wymienione w art. 25 ust. 1 pkt 1-3, 5 i 10 oraz oświadczenie o niezatrudnianiu pracowników. Art. 33. Domniemywa się, że dane wpisane do CEIDG są prawdziwe. Jeżeli do CEIDG wpisano dane niezgodnie z wnioskiem lub bez tego wniosku, osoba wpisana do CEIDG nie może zasłaniać się wobec osoby trzeciej, działającej w dobrej wierze, zarzutem, że dane te nie są prawdziwe, jeżeli po powzięciu informacji o tym wpisie zaniedbała wystąpić niezwłocznie z wnioskiem o sprostowanie, uzupełnienie lub wykreślenie wpisu. Art. 34. 1. Dane zawarte w CEIDG nie mogą być z niej usunięte, chyba że ustawa stanowi inaczej. Wykreślenie wpisu w CEIDG nie oznacza usunięcia danych. 2. Przedsiębiorca podlega wykreśleniu z CEIDG z urzędu, w drodze decyzji administracyjnej ministra właściwego do spraw gospodarki, w przypadku: 1) gdy prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę; 1a) wpisania do rejestru przedsiębiorców jednoosobowej spółki kapitałowej powstałej wskutek przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą; 2) stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej; 3) niezłożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej przed upływem okresu 24 miesięcy od dnia zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej; 4) utraty przez przedsiębiorcę uprawnień do wykonywania działalności gospodarczej przysługujących na podstawie art. 13 ust. 1 albo ust. 2; 5) gdy został dokonany z naruszeniem prawa. 3. Organy administracji rządowej, które posiadają informacje o utracie uprawnień, o których mowa w ust. 2 pkt 4, są obowiązane do przekazywania ich ministrowi właściwemu do spraw gospodarki za pośrednictwem formularza dostępnego na stronie internetowej CEIDG, niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 dni roboczych od otrzymania informacji. Art. 35. 1. W przypadku, gdy wpis zawiera dane niezgodne z rzeczywistym stanem rzeczy, minister właściwy do spraw gospodarki wzywa przedsiębiorcę do dokonania odpowiedniej zmiany wpisu w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. 2. Jeżeli, mimo wezwania, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca nie dokona odpowiedniej zmiany swojego wpisu, minister właściwy do spraw gospodarki może wykreślić, w drodze decyzji administracyjnej, przedsiębiorcę z CEIDG. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki z urzędu, w formie postanowienia, sprostuje wpis zawierający oczywiste błędy, niezgodności z treścią wniosku przedsiębiorcy lub stanem faktycznym wynikającym z innych rejestrów publicznych. Art. 36. Minister właściwy do spraw gospodarki jest obowiązany do przekazania drogą elektroniczną, niezwłocznie, nie później niż następnego dnia roboczego, informacji o wykreśleniu przedsiębiorcy z CEIDG oraz o sprostowaniu wpisu w CEIDG przedsiębiorcy, którego wpis dotyczy, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, do Głównego Urzędu Statystycznego, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego oraz do organów, o których mowa w art. 37 ust. 5. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 18 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 37. 1. CEIDG udostępnia zawarte w niej dane i informacje określone: 1) w art. 25 ust. 1, z wyjątkiem numeru PESEL, daty urodzenia oraz adresu zamieszkania, o ile nie jest on taki sam jak miejsce wykonywania działalności gospodarczej; 2) w ust. 2. 2. CEIDG udostępnia następujące informacje o przedsiębiorcach i innych podmiotach: 1) o uzyskaniu, cofnięciu, utracie i wygaśnięciu uprawnień wynikających z koncesji; 2) o uzyskaniu, cofnięciu, utracie i wygaśnięciu uprawnień wynikających z zezwolenia lub licencji; 3) o wpisie do rejestru działalności regulowanej, zakazie wykonywania działalności określonej we wpisie oraz o wykreśleniu z rejestru. 3. W celu weryfikacji informacji, o których mowa w ust. 2, CEIDG korzysta z danych udostępnianych przez Centralną Informację Krajowego Rejestru Sądowego na podstawie art. 4 ust. 4a ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 168, poz. 1186, z późn. zm.). CEIDG umożliwia wgląd do tych danych. 4. Dane i informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz informację o zakończeniu wykonywania działalności gospodarczej CEIDG udostępnia niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 dni roboczych od dnia dokonania do niej wpisu. 5. Informacje, o których mowa w ust. 2, są przekazywane do CEIDG przez odpowiednie organy koncesyjne, organy prowadzące rejestry działalności regulowanej oraz organy właściwe do spraw zezwoleń i licencji, niezwłocznie, nie później niż następnego dnia roboczego po uzyskaniu informacji o prawomocnym rozstrzygnięciu sprawy, której dotyczą, wraz z podaniem daty uprawomocnienia i znaku sprawy. Jeżeli sprawa była rozstrzygana w drodze decyzji, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności, organy te przekazują informacje niezwłocznie, nie później niż w dniu roboczym następującym po dniu nadania rygoru natychmiastowej wykonalności. CEIDG udostępnia te informacje niezwłocznie, nie później niż następnego dnia roboczego po dniu ich otrzymania. Przepisy art. 26 ust. 4 i 4a stosuje się odpowiednio. 6. (uchylony). 7. Domniemywa się, że dane i informacje, o których mowa w ust. 2, udostępniane przez CEIDG, są prawdziwe. W przypadku stwierdzenia niezgodności tych danych lub informacji ze stanem faktycznym każdy ma obowiązek niezwłocznie poinformować o tym właściwy organ, o którym mowa w ust. 5. 8. Przekazywanie do CEIDG danych i informacji przez organy samorządu terytorialnego i gospodarczego, o których mowa w ust. 5, należy do zadań z zakresu administracji rządowej. Art. 38. 1. Dane i informacje udostępniane przez CEIDG są jawne. Każdy ma prawo dostępu do danych i informacji udostępnianych przez CEIDG. 2. Dane i informacje, o których mowa w art. 37 ust. 1 i 2, są udostępniane na stronie internetowej CEIDG. 3. (uchylony). 4. Zaświadczenia o wpisie w CEIDG dotyczące przedsiębiorców będących osobami fizycznymi w zakresie jawnych danych, o których mowa w art. 25 ust. 1, mają formę dokumentu elektronicznego albo wydruku ze strony internetowej CEIDG. 5. Organy administracji publicznej nie mogą domagać się od przedsiębiorców okazywania, przekazywania lub załączania do wniosków zaświadczeń o wpisie w CEIDG. 6. (uchylony). Art. 39. 1. Dane CEIDG mogą być nieodpłatnie udostępniane, w sposób inny niż określony w art. 38 ust. 2, organom administracji, po uprzednim ustaleniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki warunków technicznych. 2. Dane CEIDG są udostępniane odpłatnie, w sposób inny niż określony w art. 38 ust. 2, za pomocą urządzeń teletransmisji innym podmiotom do ponownego wykorzystywania w celach komercyjnych i niekomercyjnych. 3. Podmiot, o którym mowa w ust. 2, musi łącznie spełniać następujące warunki: 1) posiadać urządzenia umożliwiające identyfikację: osoby uzyskującej dane w systemie oraz zakresu, daty i celu ich uzyskania; 2) posiadać zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie danych niezgodnie z celami określonymi w ustawach. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 19 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 4. Udostępnienie, o którym mowa w ust. 2, wymaga zawarcia z ministrem właściwym do spraw gospodarki umowy określającej przynajmniej zakres udostępnianych danych i warunki techniczne ich udostępnienia. 5. Podmioty, którym udostępniono dane CEIDG w trybie ust. 1 albo 2, nie mogą przekazywać tych danych, ani ich fragmentów, innym podmiotom. 6. Opłaty za udostępnianie danych z CEIDG stanowią dochód budżetu państwa. 7. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania wysokości oraz sposób uiszczania opłat za udostępnianie danych z CEIDG podmiotom, o których mowa w ust. 2, uwzględniając wysokość opłat w zależności od sposobu i zakresu udostępniania danych. 8. W zakresie nieuregulowanym w ust. 2-7 do ponownego wykorzystywania danych CEIDG stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198, z późn. zm.). Art. 40. (uchylony). Art. 41. (uchylony). Art. 42. (uchylony). Art. 43. (uchylony). Art. 44. (uchylony). Art. 45. (uchylony). Rozdział 4 Koncesje oraz regulowana działalność gospodarcza Art. 46. 1. Uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie: 1) poszukiwania, rozpoznawania złóż węglowodorów oraz kopalin stałych objętych własnością górniczą, wydobywania kopalin ze złóż, podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji oraz podziemnego składowania odpadów; 2) wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym; 3) wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i energią; 4) ochrony osób i mienia; 5) rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych, z wyłączeniem programów rozpowszechnianych wyłącznie w systemie teleinformatycznym, które nie są rozprowadzane naziemnie, satelitarnie lub w sieciach kablowych; 6) przewozów lotniczych; 7) prowadzenia kasyna gry. 2. Szczegółowy zakres i warunki wykonywania działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu określają przepisy odrębnych ustaw. 3. Wprowadzenie innych koncesji w dziedzinach działalności gospodarczej mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy działalność ta nie może być wykonywana jako wolna lub po uzyskaniu wpisu do rejestru działalności regulowanej albo zezwolenia oraz wymaga zmiany niniejszej ustawy. Art. 47. 1. Jeżeli przepisy odrębnych ustaw nie stanowią inaczej, udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji lub ograniczenie jej zakresu należy do ministra właściwego ze względu na przedmiot działalności gospodarczej wymagającej uzyskania koncesji. 2. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji lub ograniczenie jej zakresu w stosunku do wniosku następuje w drodze decyzji. 3. (uchylony). Art. 48. 1. Organ koncesyjny może określić w koncesji, w granicach przepisów odrębnych ustaw, szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 20 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Organ koncesyjny jest obowiązany przekazać każdemu zainteresowanemu przedsiębiorcy szczegółową informację o warunkach, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie po wszczęciu postępowania w sprawie udzielenia koncesji. Art. 49. 1. Wniosek o udzielenie lub o zmianę koncesji zawiera: 1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej; 2) numer w rejestrze przedsiębiorców lub w ewidencji oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP); 3) określenie rodzaju i zakresu wykonywania działalności gospodarczej, na którą ma być udzielona koncesja. 2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy podać także informacje oraz dołączyć dokumenty określone w przepisach regulujących działalność gospodarczą wymagającą uzyskania koncesji. Art. 50. Przed podjęciem decyzji w sprawie udzielenia koncesji lub jej zmiany organ koncesyjny może: 1) wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia, w wyznaczonym terminie, brakującej dokumentacji poświadczającej, że spełnia on warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania określonej działalności gospodarczej, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia; 2) dokonać sprawdzenia faktów podanych we wniosku o udzielenie koncesji w celu stwierdzenia, czy przedsiębiorca spełnia warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją oraz czy daje rękojmię prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją. Art. 51. 1. W przypadku gdy organ koncesyjny przewiduje udzielenie ograniczonej liczby koncesji, fakt ten ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 2. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) określenie przedmiotu i zakresu działalności gospodarczej, na którą ma być udzielona koncesja; 2) liczbę koncesji; 3) szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej, na którą ma być udzielona koncesja, o ile organ koncesyjny, w granicach przepisów odrębnych ustaw, przewiduje ich określenie; 4) termin i miejsce składania wniosków o udzielenie koncesji; 5) wymagane dokumenty i informacje dodatkowe; 6) czas, na jaki może być udzielona koncesja. 3. Przepisu art. 60 nie stosuje się. Art. 52. 1. Jeżeli liczba przedsiębiorców, spełniających warunki do udzielenia koncesji i dających rękojmię prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją, jest większa niż liczba koncesji przewidzianych do udzielenia, organ koncesyjny zarządza przetarg, którego przedmiotem jest udzielenie koncesji. 2. W postępowaniu o udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych organ koncesyjny zarządza przetarg, o którym mowa w ust. 1, jeżeli w wyniku dokonania oceny wniosków w trybie art. 36 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531, z późn. zm.4)) liczba przedsiębiorców pozostaje większa niż liczba koncesji. Art. 53. 1. Organ koncesyjny ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" o konieczności przeprowadzenia przetargu wśród przedsiębiorców, o których mowa w art. 52 ust. 1. 2. W ogłoszeniu organ koncesyjny określa również: 1) minimalną opłatę, za którą może być udzielona koncesja - nie niższą niż opłata skarbowa albo inna opłata o charakterze publicznoprawnym, przewidziana w odrębnych przepisach za udzielenie koncesji; 2) miejsce i termin składania ofert; 3) szczegółowe warunki, jakie powinna spełniać oferta; 4) wysokość, formę i termin wniesienia wadium; 5) termin rozstrzygnięcia przetargu. 3. Przetarg przeprowadza właściwy organ koncesyjny. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 21 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 4. Ofertę sporządzoną w języku polskim składa się w terminie, miejscu i formie określonych stosownie do ust. 1 i 2, w zapieczętowanych kopertach. 5. Oferta zawiera: 1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej; 2) deklarowaną wysokość opłaty za udzielenie koncesji. 6. Oferty złożone nie podlegają wycofaniu. Art. 54. 1. Organ koncesyjny dokonuje wyboru ofert w liczbie zgodnej z liczbą koncesji, o której mowa w art. 51 ust. 2 pkt 2, kierując się wysokością zadeklarowanych opłat za udzielenie koncesji. 2. W przypadku gdy kilku przedsiębiorców zadeklarowało opłatę w takiej samej wysokości, organ koncesyjny wzywa tych przedsiębiorców do ponownego zadeklarowania wysokości opłaty i wybiera ofertę przedsiębiorcy, który zadeklarował wyższą opłatę. 3. Organ koncesyjny przekazuje przedsiębiorcom, którzy złożyli oferty, pisemną informację o wyniku przetargu, niezwłocznie po jego rozstrzygnięciu, oraz: 1) zwraca wadium przedsiębiorcom, których oferty nie zostały wybrane; 2) zalicza wadium na poczet opłaty przedsiębiorcom, których oferty zostały wybrane. 4. Organ koncesyjny udziela koncesji przedsiębiorcom, których oferty zostały wybrane. Art. 55. 1. Przedsiębiorca przekazujący podczas postępowania o udzielenie koncesji informacje stanowiące tajemnice przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji może zgłosić wniosek, aby informacjom tym była nadana klauzula poufności. 2. Informacjom nadaje się klauzulę poufności, pod warunkiem, że przedsiębiorca: 1) przekazując informacje, uzasadni swoje żądanie; 2) z przekazanych informacji sporządzi streszczenie, które może zostać udostępnione innym uczestnikom postępowania. 3. Informacje, którym nadano klauzulę poufności, nie mogą być udostępniane innym uczestnikom postępowania bez zgody przedsiębiorcy przekazującego informacje. Art. 56. 1. Organ koncesyjny może odmówić udzielenia koncesji lub ograniczyć jej zakres w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji albo odmówić zmiany koncesji: 1) gdy przedsiębiorca nie spełnia warunków wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją określonych w ustawie lub warunków podanych do wiadomości przedsiębiorcom w trybie art. 48 ust. 2 lub art. 51 ust. 1; 2) ze względu na zagrożenie obronności lub bezpieczeństwa państwa lub obywateli; 3) jeżeli w wyniku przeprowadzonego przetargu, o którym mowa w art. 52, udzielono koncesji innemu przedsiębiorcy lub przedsiębiorcom; 4) w przypadkach określonych w odrębnych przepisach. 2. Organ koncesyjny może czasowo wstrzymać udzielanie koncesji, ze względu na przyczyny wymienione w ust. 1 pkt 2, ogłaszając o tym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 57. 1. Organ koncesyjny jest uprawniony do kontroli działalności gospodarczej w zakresie: 1) zgodności wykonywanej działalności z udzieloną koncesją; 2) przestrzegania warunków wykonywania działalności gospodarczej; 3) obronności lub bezpieczeństwa państwa, ochrony bezpieczeństwa lub dóbr osobistych obywateli. 2. Osoby upoważnione przez organ koncesyjny do dokonywania kontroli są uprawnione w szczególności do: 1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu, lokalu lub ich części, gdzie jest wykonywana działalność gospodarcza objęta koncesją, w dniach i w godzinach, w których ta działalność jest wykonywana lub powinna być wykonywana; 2) żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień, okazania dokumentów lub innych nośników informacji oraz udostępnienia danych mających związek z przedmiotem kontroli. 3. Organ koncesyjny może wezwać przedsiębiorcę do usunięcia stwierdzonych uchybień w wyznaczonym terminie. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 22 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 58. 1. Organ koncesyjny cofa koncesję, w przypadku gdy: 1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją; 2) przedsiębiorca nie podjął w wyznaczonym terminie działalności objętej koncesją, mimo wezwania organu koncesyjnego, lub trwale zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją. 2. Organ koncesyjny cofa koncesję albo zmienia jej zakres, w przypadku gdy przedsiębiorca: 1) rażąco narusza warunki określone w koncesji lub inne warunki wykonywania koncesjonowanej działalności gospodarczej, określone przepisami prawa; 2) w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami określonymi w koncesji lub z przepisami regulującymi działalność gospodarczą objętą koncesją. 3. Organ koncesyjny może cofnąć koncesję albo zmienić jej zakres ze względu na zagrożenie obronności lub bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa obywateli, a także w razie ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy. Art. 59. Przedsiębiorca jest obowiązany zgłaszać organowi koncesyjnemu wszelkie zmiany danych, o których mowa w art. 49, w terminie 14 dni od dnia ich powstania. Art. 60. 1. Przedsiębiorca, który zamierza podjąć działalność gospodarczą wymagającą uzyskania koncesji, może ubiegać się o przyrzeczenie wydania koncesji, zwane dalej "promesą". W promesie uzależnia się udzielenie koncesji od spełnienia warunków wykonywania działalności gospodarczej wymagającej uzyskania koncesji. 2. W postępowaniu o udzielenie promesy stosuje się przepisy dotyczące udzielenia koncesji, z wyłączeniem art. 52-54. 3. W promesie ustala się okres jej ważności, z tym że nie może on być krótszy niż 6 miesięcy. 4. W okresie ważności promesy nie można odmówić udzielenia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej określonej w promesie, chyba że: 1) uległy zmianie dane zawarte we wniosku o udzielenie promesy; 2) wnioskodawca nie spełnił wszystkich warunków określonych w promesie; 3) wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 56 ust. 1 pkt 1 i 2. Art. 61. Przedsiębiorca, któremu cofnięto koncesję z przyczyn, o których mowa w art. 58 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, może wystąpić z wnioskiem o ponowne udzielenie koncesji w takim samym zakresie nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji o cofnięciu koncesji. Art. 62. 1. Za udzielenie koncesji lub jej zmianę oraz za udzielenie promesy pobiera się opłatę skarbową, chyba że przepisy odrębnych ustaw stanowią inaczej, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli koncesji udzielono w trybie przetargu, za udzielenie koncesji pobiera się opłatę w wysokości, o której mowa w art. 54 ust. 1 lub ust. 2. 3. Opłatę, o której mowa w art. 54 ust. 1 lub ust. 2, wnosi się na rachunek organu koncesyjnego, chyba że przepisy odrębnych ustaw stanowią inaczej. Art. 63. W sprawach nieuregulowanych w przepisach art. 47-61 stosuje się przepisy odrębnych ustaw regulujących działalność podlegającą koncesjonowaniu. Art. 64. 1. Jeżeli przepis odrębnej ustawy stanowi, że dany rodzaj działalności jest działalnością regulowaną w rozumieniu niniejszej ustawy, przedsiębiorca może wykonywać tę działalność, jeżeli spełnia szczególne warunki określone przepisami tej odrębnej ustawy i po uzyskaniu wpisu w rejestrze działalności regulowanej, z zastrzeżeniem art. 75. 2. Wpis do rejestru działalności regulowanej podlega opłacie skarbowej, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 23 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 65. 1. Organ prowadzący, na podstawie przepisów regulujących daną działalność gospodarczą, rejestr działalności regulowanej dokonuje wpisu na wniosek przedsiębiorcy, po złożeniu przez przedsiębiorcę oświadczenia o spełnieniu warunków wymaganych do wykonywania tej działalności. 2. Oświadczenie składa się na piśmie do organu prowadzącego rejestr działalności regulowanej. 3. Przedsiębiorca podlegający wpisowi do ewidencji może złożyć wniosek wraz z oświadczeniem również w urzędzie gminy, wskazując organ prowadzący rejestr działalności regulowanej. 4. Treść oświadczenia, sposób prowadzenia rejestru oraz dane podlegające wpisowi do rejestru określają przepisy ustaw regulujących daną działalność. 5. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru. Art. 66. 1. Rejestr działalności regulowanej jest jawny. Każdy ma prawo dostępu do zawartych w nim danych za pośrednictwem organu, który prowadzi rejestr. 2. Dla przedsiębiorcy wpisanego do rejestru prowadzi się akta rejestrowe, obejmujące w szczególności dokumenty stanowiące podstawę wpisu oraz decyzje dotyczące wykreślenia wpisu. 3. Wpis do rejestru może być wykreślony wyłącznie w przypadkach przewidzianych przez ustawę. 4. Organ prowadzący rejestr sprostuje z urzędu wpis do rejestru zawierający oczywiste błędy lub niezgodności ze stanem faktycznym. 5. Przedsiębiorca jest obowiązany zgłosić zmianę danych wpisanych do rejestru w terminie 14 dni od dnia zajścia zdarzenia, które spowodowało zmianę tych danych. Art. 67. 1. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej jest obowiązany dokonać wpisu przedsiębiorcy do tego rejestru w terminie 7 dni od dnia wpływu do tego organu wniosku o wpis wraz z oświadczeniem o spełnieniu warunków wymaganych do wykonywania działalności gospodarczej, dla której rejestr jest prowadzony. 2. Jeżeli organ prowadzący rejestr działalności regulowanej nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 1, a od dnia wpływu wniosku do tego organu upłynęło 14 dni, przedsiębiorca może rozpocząć działalność. Nie dotyczy to przypadku, gdy organ wezwał przedsiębiorcę do uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7 dni od dnia jego otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa w zdaniu pierwszym, biegnie odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis. Art. 68. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej, w drodze decyzji, odmawia wpisu przedsiębiorcy do rejestru, w przypadku gdy: 1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej wpisem; 2) przedsiębiorcę wykreślono z rejestru tej działalności regulowanej z przyczyn, o których mowa w art. 71 ust. 1, w okresie 3 lat poprzedzających złożenie wniosku. Art. 69. Przedsiębiorca jest obowiązany przechowywać wszystkie dokumenty niezbędne do wykazania spełniania warunków wymaganych do wykonywania działalności regulowanej. Art. 70. Spełnianie przez przedsiębiorcę warunków wymaganych do wykonywania działalności regulowanej podlega kontroli, w szczególności przez organ prowadzący rejestr danej działalności. Przepis art. 57 stosuje się odpowiednio. Art. 71. 1. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej wydaje decyzję o zakazie wykonywania przez przedsiębiorcę działalności objętej wpisem, gdy: 1) przedsiębiorca złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 65, niezgodne ze stanem faktycznym; 2) przedsiębiorca nie usunął naruszeń warunków wymaganych do wykonywania działalności regulowanej w wyznaczonym przez organ terminie; 3) stwierdzi rażące naruszenie warunków wymaganych do wykonywania działalności regulowanej przez przedsiębiorcę. 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 24 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 3. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, organ z urzędu wykreśla wpis przedsiębiorcy w rejestrze działalności regulowanej. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku gdy przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą objętą wpisem także na podstawie wpisów do innych rejestrów działalności regulowanej w tym samym zakresie działalności gospodarczej. Art. 72. 1. Przedsiębiorca, którego wykreślono z rejestru działalności regulowanej, może uzyskać ponowny wpis do rejestru w tym samym zakresie działalności gospodarczej nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji, o której mowa w art. 71 ust. 1. 2. Przepis ust. 1 stosuje się do przedsiębiorcy, który wykonywał działalność gospodarczą bez wpisu do rejestru działalności regulowanej. Nie dotyczy to sytuacji określonej w art. 67 ust. 2. Art. 73. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej wykreśla wpis przedsiębiorcy w rejestrze na jego wniosek. Art. 74. W sprawach nieuregulowanych w art. 64-73 stosuje się przepisy ustaw określających wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie wpisu do rejestru działalności regulowanej. Art. 75. 1. Uzyskania zezwolenia wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie określonym w przepisach: 1) ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473, z późn. zm.); 2) ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 oraz z 2010 r. Nr 127, poz. 857); 3) ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97); 4) ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2008, z późn. zm.); 5) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485, z późn. zm.); 6) (uchylony); 7) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384); 7a) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 185, poz. 1439 oraz z 2010 r. Nr 167, poz. 1129); 8) ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 34, poz. 189, Nr 127, poz. 858 i Nr 182, poz. 1228); 9) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe; 10) ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm.); 11) ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 48, poz. 284, Nr 81, poz. 530 i Nr 182, poz. 1228); 12) ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243 i Nr 203, poz. 1351); 13) ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. z 2004 r. Nr 243, poz. 2441, z późn. zm.); 14) ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858, z 2007 r. Nr 147, poz. 1033, z 2009 r. Nr 18, poz. 97 oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278); 15) ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o organizmach genetycznie zmodyfikowanych (Dz. U. z 2007 r. Nr 36, poz. 233 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97) w zakresie prowadzenia laboratorium referencyjnego; 16) (uchylony); 17) ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm.); Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 25 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 18) ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, z późn. zm.); 19) ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie (Dz. U. Nr 62, poz. 574, z późn. zm.); 20) ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696, z późn. zm.); 21) ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385, z późn. zm.); 22) ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66, Nr 81, poz. 530, Nr 126, poz. 853 i Nr 127, poz. 858); 23) ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 , z późn. zm.); 24) ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1159, z 2009 r. Nr 18, poz. 97 i Nr 168, poz. 1323 oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278 i Nr 182, poz. 1228); 25) ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, z późn. zm.); 26) ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546, z późn. zm.); 27) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o doświadczeniach na zwierzętach (Dz. U. Nr 33, poz. 289, z 2006 r. Nr 171, poz. 1225 i Nr 220, poz. 1600 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97); 28) (uchylony); 29) (uchylony); 30) ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. Nr 199, poz. 1175). 2. Uzyskania zezwolenia albo dokonania zgłoszenia wymaga wykonywanie działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego, określonej w ustawie z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 276, z późn. zm.). 2a. Uzyskania zezwolenia wymaga prowadzenie warsztatu w zakresie określonym w przepisach ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o systemie tachografów cyfrowych (Dz. U. Nr 180, poz. 1494 oraz z 2007 r. Nr 99, poz. 661). 3. Uzyskania licencji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie określonym w przepisach: 1) ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym; 2) ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 16, poz. 94, z późn. zm.). 4. Uzyskania zgody wymaga prowadzenie systemu płatności lub systemu rozrachunku papierów wartościowych w zakresie określonym w przepisach ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 743). 5. Organy zezwalające, udzielające licencji i udzielające zgody oraz wszelkie warunki wykonywania działalności objętej zezwoleniami, licencjami oraz zgodami, a także zasady i tryb wydawania decyzji w sprawie zezwoleń, licencji i zgód określają przepisy ustaw, o których mowa w ust. 1-4. Art. 75a. 1. Koncesja, zezwolenie, zgoda, licencja albo wpis do rejestru działalności regulowanej uprawniają do wykonywania działalności gospodarczej na terenie całego kraju i przez czas nieokreślony. 2. Wprowadzenie wyjątku od zasady określonej w ust. 1 jest dopuszczalne tylko w przepisach ustaw odrębnych wyłącznie ze względu na nadrzędny interes publiczny. Art. 76. Jeżeli przepisy regulujące daną działalność gospodarczą stanowią, że wydawanie, odmowa wydania, zmiana zakresu i cofanie koncesji i zezwoleń, a także prowadzenie rejestrów działalności regulowanej należy do zadań organów jednostek samorządu terytorialnego, to zadania te są wykonywane jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 26 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Rozdział 5 Kontrola działalności gospodarczej przedsiębiorcy Art. 77. 1. Kontrola działalności gospodarczej przedsiębiorców przeprowadzana jest na zasadach określonych w niniejszej ustawie, chyba że zasady i tryb kontroli wynikają z bezpośrednio stosowanych przepisów powszechnie obowiązującego prawa wspólnotowego albo z ratyfikowanych umów międzynarodowych. 1a. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do kontroli przedsiębiorcy w zakresie przestrzegania warunków bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej. 2. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustaw szczególnych. 3. Zakres przedmiotowy kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy oraz organy upoważnione do jej przeprowadzenia określają odrębne ustawy. 4. Przedsiębiorcy, który poniósł szkodę na skutek przeprowadzenia czynności kontrolnych z naruszeniem przepisów prawa w zakresie kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy, przysługuje odszkodowanie. 5. Dochodzenie roszczenia, o którym mowa w ust. 4, następuje na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach. 6. Dowody przeprowadzone w toku kontroli przez organ kontroli z naruszeniem przepisów prawa w zakresie kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy, jeżeli miały istotny wpływ na wyniki kontroli, nie mogą stanowić dowodu w żadnym postępowaniu administracyjnym, podatkowym, karnym lub karno-skarbowym dotyczącym kontrolowanego przedsiębiorcy. Art. 78. 1. W razie powzięcia wiadomości o wykonywaniu działalności gospodarczej niezgodnie z przepisami ustawy, a także w razie stwierdzenia: zagrożenia życia lub zdrowia, niebezpieczeństwa powstania szkód majątkowych w znacznych rozmiarach lub naruszenia środowiska w wyniku wykonywania tej działalności, wójt, burmistrz lub prezydent miasta niezwłocznie zawiadamia właściwe organy administracji publicznej. 2. Zawiadomione organy niezwłocznie powiadamiają wójta, burmistrza lub prezydenta miasta o podjętych czynnościach. 3. W przypadku braku możliwości zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, wójt, burmistrz lub prezydent miasta może nakazać, w drodze decyzji, wstrzymanie wykonywania działalności gospodarczej na czas niezbędny, nie dłuższy niż 3 dni. 4. Decyzji nakazującej wstrzymanie wykonywania działalności gospodarczej w razie stwierdzenia zagrożenia życia lub zdrowia, niebezpieczeństwa powstania szkód majątkowych w znacznych rozmiarach lub naruszenia środowiska w wyniku wykonywania tej działalności nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Art. 79. 1. Organy kontroli zawiadamiają przedsiębiorcę o zamiarze wszczęcia kontroli. 2. Zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli nie dokonuje się, w przypadku gdy: 1) kontrola ma zostać przeprowadzona na podstawie bezpośrednio stosowanych przepisów powszechnie obowiązującego prawa wspólnotowego albo na podstawie ratyfikowanej umowy międzynarodowej; 2) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego popełnienia; 3) kontrola jest przeprowadzana na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. Nr 169, poz. 1200, z 2008 r. Nr 157, poz. 976, z 2009 r. Nr 18, poz. 97 oraz z 2011 r. Nr 153, poz. 902); 4) kontrola jest prowadzona w toku postępowania prowadzonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. Nr 50, poz. 331, z późn. zm.); 5) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego; Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 27 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 6) przedsiębiorca nie ma adresu zamieszkania lub adresu siedziby lub doręczanie pism na podane adresy było bezskuteczne lub utrudnione. 3. Zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli nie dokonuje się także w przypadkach określonych w art. 282c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. 4. Kontrolę wszczyna się nie wcześniej niż po upływie 7 dni i nie później niż przed upływem 30 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli. Jeżeli kontrola nie zostanie wszczęta w terminie 30 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, wszczęcie kontroli wymaga ponownego zawiadomienia. 5. Na wniosek przedsiębiorcy kontrola może być wszczęta przed upływem 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia. 6. Zawiadomienie o zamiarze wszczęcia kontroli zawiera: 1) oznaczenie organu; 2) datę i miejsce wystawienia; 3) oznaczenie przedsiębiorcy; 4) wskazanie zakresu przedmiotowego kontroli; 5) podpis osoby upoważnionej do zawiadomienia. 7. Uzasadnienie przyczyny braku zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli umieszcza się w książce kontroli i protokole kontroli. Art. 79a. 1. Czynności kontrolne mogą być wykonywane przez pracowników organów kontroli po okazaniu przedsiębiorcy albo osobie przez niego upoważnionej legitymacji służbowej upoważniającej do wykonywania takich czynności oraz po doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, chyba że przepisy szczególne przewidują możliwość podjęcia kontroli po okazaniu legitymacji. W takim przypadku upoważnienie doręcza się przedsiębiorcy albo osobie przez niego upoważnionej w terminie określonym w tych przepisach, lecz nie później niż trzeciego dnia od wszczęcia kontroli. 2. Podjęcie czynności kontrolnych po okazaniu legitymacji służbowej, na podstawie przepisów szczególnych, może dotyczyć jedynie przypadków, gdy czynności kontrolne są niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego popełnienia, a także gdy przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego. 3. Czynności kontrolne mogą być wykonywane przez osoby niebędące pracownikami organu kontroli, jeżeli przepisy odrębnych ustaw tak stanowią. 4. Do pracowników organu kontroli oraz osób, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.) dotyczące wyłączenia pracownika, chyba że przepisy odrębnych ustaw stanowią inaczej. 5. Zmiana osób upoważnionych do wykonania kontroli, zakresu przedmiotowego kontroli oraz miejsca wykonywania czynności kontrolnych wymaga każdorazowo wydania odrębnego upoważnienia. Zmiany te nie mogą prowadzić do wydłużenia przewidywanego wcześniej terminu zakończenia kontroli. 6. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej: 1) wskazanie podstawy prawnej; 2) oznaczenie organu kontroli; 3) datę i miejsce wystawienia; 4) imię i nazwisko pracownika organu kontroli uprawnionego do wykonania kontroli oraz numer jego legitymacji służbowej; 5) oznaczenie przedsiębiorcy objętego kontrolą; 6) określenie zakresu przedmiotowego kontroli; 7) wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli; 8) podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem zajmowanego stanowiska lub funkcji; 9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego przedsiębiorcy. 7. Dokument, który nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 6, nie stanowi podstawy do przeprowadzenia kontroli. 8. Zakres kontroli nie może wykraczać poza zakres wskazany w upoważnieniu. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 28 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 9. W razie nieobecności kontrolowanego przedsiębiorcy lub osoby przez niego upoważnionej, czynności kontrolne mogą być wszczęte po okazaniu legitymacji służbowej pracownikowi kontrolowanego, który może być uznany za osobę, o której mowa w art. 97 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), lub w obecności przywołanego świadka, którym powinien być funkcjonariusz publiczny, niebędący jednak pracownikiem organu przeprowadzającego kontrolę. Art. 79b. W przypadku wszczęcia czynności kontrolnych po okazaniu legitymacji służbowej, przed podjęciem pierwszej czynności kontrolnej, osoba podejmująca kontrolę ma obowiązek poinformować kontrolowanego przedsiębiorcę lub osobę, wobec której podjęto czynności kontrolne, o jego prawach i obowiązkach w trakcie kontroli. Art. 80. 1. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadkach gdy: 1) ratyfikowane umowy międzynarodowe stanowią inaczej; 2) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego popełnienia; 3) kontrola jest prowadzona w toku postępowania prowadzonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów; 4) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego. 3. Kontrolowany jest obowiązany do pisemnego wskazania osoby upoważnionej do reprezentowania go w trakcie kontroli, w szczególności w czasie jego nieobecności. 4. Do czasu trwania kontroli, o którym mowa w art. 83 ust. 1, nie wlicza się czasu nieobecności kontrolowanego przedsiębiorcy lub osoby przez niego upoważnionej, jeżeli stanowi to przeszkodę w przeprowadzeniu czynności kontrolnych. 5. W razie nieobecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej albo niewykonania przez kontrolowanego obowiązku, o którym mowa w ust. 3, czynności kontrolne mogą być wykonywane w obecności innego pracownika kontrolowanego, który może być uznany za osobę, o której mowa w art. 97 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, lub w obecności przywołanego świadka, którym powinien być funkcjonariusz publiczny, niebędący jednak pracownikiem organu przeprowadzającego kontrolę. Art. 80a. 1. Kontrolę przeprowadza się w siedzibie kontrolowanego lub w miejscu wykonywania działalności gospodarczej oraz w godzinach pracy lub w czasie faktycznego wykonywania działalności gospodarczej przez kontrolowanego. 2. Kontrola lub poszczególne czynności kontrolne, za zgodą kontrolowanego, mogą być przeprowadzane również w siedzibie organu kontroli, jeżeli może to usprawnić prowadzenie kontroli. Art. 80b. Czynności kontrolne powinny być przeprowadzane w sposób sprawny i możliwie niezakłócający funkcjonowania kontrolowanego przedsiębiorcy. W przypadku gdy przedsiębiorca wskaże na piśmie, że przeprowadzane czynności zakłócają w sposób istotny działalność gospodarczą przedsiębiorcy, konieczność podjęcia takich czynności powinna być uzasadniona w protokole kontroli. Art. 81. 1. Przedsiębiorca jest obowiązany prowadzić i przechowywać w swojej siedzibie książkę kontroli oraz upoważnienia i protokoły kontroli. Książka kontroli może mieć formę zbioru dokumentów. Książka kontroli służy przedsiębiorcy do dokumentowania liczby i czasu trwania kontroli jego działalności. 1a. Książka kontroli może być prowadzona także w formie elektronicznej. Przedsiębiorca, który prowadzi książkę kontroli w formie elektronicznej, dokonuje wpisów oraz aktualizacji danych zawartych w książce kontroli. Domniemywa się, że dane zawarte w książce kontroli prowadzonej w formie elektronicznej znajdują potwierdzenie w dokumentach przechowywanych przez przedsiębiorcę. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 29 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Książka kontroli zawiera wpisy dokonywane przez organ kontroli. Wpisy obejmują: 1) oznaczenie organu kontroli; 2) oznaczenie upoważnienia do kontroli; 3) zakres przedmiotowy przeprowadzonej kontroli; 4) daty podjęcia i zakończenia kontroli; 5) zalecenia pokontrolne oraz określenie zastosowanych środków pokontrolnych; 6) uzasadnienie braku zawiadomienia przedsiębiorcy o zamiarze wszczęcia kontroli; 7) uzasadnienie wszczęcia kontroli, o której mowa w art. 79a ust. 2; 8) uzasadnienie zastosowanych wyjątków, o których mowa w art. 79, 80, 82 i 83; 9) uzasadnienie przedłużenia czasu trwania kontroli, o którym mowa w art. 83 ust. 3 i 3a; 10) uzasadnienie czasu trwania przerwy, o której mowa w art. 83a ust. 3. 3. Przedsiębiorca jest obowiązany dokonywać w książce kontroli wpisu informującego o wykonaniu zaleceń pokontrolnych bądź wpisu o ich uchyleniu przez organ kontroli lub jego organ nadrzędny albo sąd administracyjny. Art. 81a. 1. W przypadku wszczęcia kontroli, przedsiębiorca jest obowiązany niezwłocznie okazać kontrolującemu książkę kontroli, o której mowa w art. 81 ust. 1, albo kopie odpowiednich jej fragmentów lub wydruki z systemu informatycznego, w którym prowadzona jest książka kontroli, poświadczone przez siebie za zgodność z wpisem w książce kontroli. 2. Przedsiębiorca jest zwolniony z okazania książki kontroli, jeżeli jej okazanie jest niemożliwe ze względu na udostępnienie jej innemu organowi kontroli. W takim przypadku przedsiębiorca okazuje książkę kontroli w siedzibie organu kontroli w terminie 3 dni roboczych od dnia zwrotu tej książki przez organ kontroli. Art. 82. 1. Nie można równocześnie podejmować i prowadzić więcej niż jednej kontroli działalności przedsiębiorcy. Nie dotyczy to sytuacji, gdy: 1) ratyfikowane umowy międzynarodowe stanowią inaczej; 2) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego popełnienia; 3) kontrola jest prowadzona w toku postępowania prowadzonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów; 4) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego; 5) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług przed dokonaniem tego zwrotu; 6) przeprowadzenie kontroli jest realizacją obowiązków wynikających z przepisów prawa wspólnotowego o ochronie konkurencji lub przepisów prawa wspólnotowego w zakresie ochrony interesów finansowych Wspólnoty Europejskiej; 7) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług na podstawie przepisów o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym. 1a. Jeżeli przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą w więcej niż jednym zakładzie lub innej wyodrębnionej części swojego przedsiębiorstwa, zasada określona w ust. 1 zdanie pierwsze odnosi się do zakładu lub części przedsiębiorstwa, z zastrzeżeniem ust. 1b. 1b. W zakładzie lub części przedsiębiorstwa, w której przeprowadzana jest kontrola, dopuszczalne jest równoczesne przeprowadzenie czynności kontrolnych niezbędnych do zakończenia innej kontroli u tego przedsiębiorcy. 1c. Przepisu ust. 1a nie stosuje się do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 104 i 105. 2. Jeżeli działalność gospodarcza przedsiębiorcy jest już objęta kontrolą innego organu, organ kontroli odstąpi od podjęcia czynności kontrolnych oraz może ustalić z przedsiębiorcą inny termin przeprowadzenia kontroli. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 30 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 83. 1. Czas trwania wszystkich kontroli organu kontroli u przedsiębiorcy w jednym roku kalendarzowym nie może przekraczać: 1) w odniesieniu do mikroprzedsiębiorców - 12 dni roboczych; 2) w odniesieniu do małych przedsiębiorców - 18 dni roboczych; 3) w odniesieniu do średnich przedsiębiorców - 24 dni roboczych; 4) w odniesieniu do pozostałych przedsiębiorców - 48 dni roboczych. 2. Ograniczeń czasu kontroli nie stosuje się, w przypadkach gdy: 1) ratyfikowane umowy międzynarodowe stanowią inaczej; 2) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego popełnienia; 3) kontrola jest prowadzona w toku postępowania prowadzonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów; 4) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego; 5) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług przed dokonaniem tego zwrotu; 6) przeprowadzenie kontroli jest realizacją obowiązków wynikających z przepisów prawa wspólnotowego o ochronie konkurencji lub przepisów prawa wspólnotowego w zakresie ochrony interesów finansowych Wspólnoty Europejskiej; 7) kontrola dotyczy podmiotów, którym na mocy odrębnych przepisów właściwy organ wydał decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi - w zakresie związanym z wykonaniem tej decyzji; 8) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług na podstawie przepisów o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym. 3. Przedłużenie czasu trwania kontroli jest możliwe jedynie z przyczyn niezależnych od organu kontroli i wymaga uzasadnienia na piśmie. Uzasadnienie doręcza się przedsiębiorcy i wpisuje do książki kontroli przed podjęciem dalszych czynności kontrolnych. Przedłużenie czasu trwania kontroli nie może naruszać terminów, o których mowa w ust. 1. 3a. Przedłużenie czasu trwania kontroli możliwe jest także, jeżeli w toku kontroli zostanie ujawnione zaniżenie zobowiązania podatkowego lub zawyżenie straty w wysokości przekraczającej równowartość 10 % kwoty zadeklarowanego zobowiązania podatkowego lub straty, albo w przypadku ujawnienia faktu niezłożenia deklaracji pomimo takiego obowiązku. 3b. Organ kontroli zawiadamia kontrolowanego o ujawnionych okolicznościach, o których mowa w ust. 3a, jednocześnie wskazując zgromadzony w tym zakresie materiał dowodowy. Uzasadnienie przedłużenia czasu trwania kontroli umieszcza się w książce kontroli i protokole kontroli. 3c. Czas trwania kontroli, o której mowa w ust. 3a, nie może spowodować przekroczenia odpowiednio dwukrotności czasu określonego w ust. 1. 4. Jeżeli wyniki kontroli wykazały rażące naruszenie przepisów prawa przez przedsiębiorcę, można przeprowadzić powtórną kontrolę w tym samym zakresie przedmiotowym w danym roku kalendarzowym, a czas jej trwania nie może przekraczać 7 dni. Czasu trwania powtórnej kontroli nie wlicza się do czasu, o którym mowa w ust. 1. Art. 83a. 1. Organ kontroli może, po pisemnym zawiadomieniu przedsiębiorcy, przerwać kontrolę na czas niezbędny do przeprowadzenia badań próbki produktu lub próbki kontrolnej, jeżeli jedyną czynnością kontrolną po otrzymaniu wyniku badania próbki będzie sporządzenie protokołu kontroli. Czasu przerwy nie wlicza się do czasu, o którym mowa w art. 83 ust. 1, o ile podczas przerwy przedsiębiorca miał możliwość wykonywania działalności gospodarczej oraz miał nieograniczony dostęp do prowadzonej przez siebie dokumentacji i posiadanych rzeczy, z wyjątkiem zabezpieczonej w celu kontroli próbki. 2. W przypadku określonym w ust. 1, doręczenie przedsiębiorcy protokołu kontroli nie wymaga ponownego wszczęcia kontroli, a dnia, w którym doręczono przedsiębiorcy protokół kontroli, nie wlicza się do czasu trwania kontroli. Dopuszcza się doręczenie protokołu kontroli w trakcie trwania kontroli innego organu. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 31 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 3. Uzasadnienie czasu trwania przerwy organ kontroli obowiązany jest wpisać do książki kontroli przedsiębiorcy. 4. Przerwa, o której mowa w ust. 1, nie stanowi przeszkody do przeprowadzenia w czasie jej trwania kontroli przez inny organ kontroli. Art. 84. Przepisów art. 82 i art. 83 nie stosuje się wobec działalności przedsiębiorców w zakresie objętym: 1) nadzorem, o którym mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. Nr 157, poz. 1119, z późn. zm.); 2) nadzorem sanitarnym na podstawie ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851, z późn. zm.) i ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010 r. Nr 136, poz. 914, z późn. zm.), w zakresie dotyczącym bezpieczeństwa żywności. Art. 84a. Przepisów art. 79, 79a, 80, 80a, art. 81 ust. 2, art. 81a, 82 i 83 nie stosuje się wobec działalności gospodarczej przedsiębiorców w zakresie objętym: 1) szczególnym nadzorem podatkowym, na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323 i Nr 201, poz. 1540 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228); 2) nadzorem weterynaryjnym, na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002, z późn. zm.23)), ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne, ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej (Dz. U. Nr 165, poz. 1590, z późn. zm.), ustawy z dnia 10 grudnia 2003 r. o kontroli weterynaryjnej w handlu (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 145, z 2006 r. Nr 17, poz. 127 oraz z 2008 r. Nr 145, poz. 916 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 744), ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2008 r. Nr 213, poz. 1342 oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278, Nr 60, poz. 372 i Nr 78, poz. 513), ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. z 2006 r. Nr 17, poz. 127, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 22 lipca 2006 r. o paszach (Dz. U. Nr 144, poz. 1045, z późn. zm); 3) kontrolą administracji rybołówstwa, na podstawie ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie; 4) kontrolą związaną z nadawaniem towarom przeznaczenia celnego dokonywaną w urzędzie celnym albo w miejscu wyznaczonym lub uznanym przez organ celny, na podstawie przepisów celnych albo graniczną kontrolą fitosanitarną dokonywaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2008 r. Nr 133, poz. 849, z późn. zm.); 5) kontrolą przemieszczających się środków transportu, osób z nich korzystających oraz towarów nimi przewożonych, na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym oraz ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym; 6) zakupem produktów lub usług sprawdzającym rzetelność usługi, na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1219 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228); 7) sprzedażą dokonywaną poza punktem stałej lokalizacji (sprzedaż obwoźna i obnośna na targowiskach w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 i Nr 96, poz. 620)). Art. 84aa. Przepisów art. 79, art. 80a, art. 82 i art. 83 ustawy nie stosuje się w odniesieniu do kontroli działalności leczniczej dokonywanej przez organ prowadzący rejestr, ministra właściwego do spraw zdrowia, wojewodę i pomiot tworzący w zakresie zadań określonych w przepisach o działalności leczniczej. Art. 84b. 1. Przepisów art. 79, art. 82 ust. 1 i art. 83 ust. 1 nie stosuje się do kontroli wszczętej w toku postępowania prowadzonego w wyniku złożenia wniosku przez przedsiębiorcę we własnej sprawie, na podstawie przepisów odrębnych ustaw oraz bezpośrednio stosowanych przepisów powszechnie obowiązującego prawa wspólnotowego. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 32 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Ilekroć w przepisach ustaw odrębnych oraz bezpośrednio stosowanych przepisach powszechnie obowiązującego prawa wspólnotowego używa się pojęć: zawiadomienie, wezwanie, zgłoszenie, których celem jest wszczęcie kontroli działalności gospodarczej przez właściwy organ kontroli, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. Art. 84c. 1. Przedsiębiorca może wnieść sprzeciw wobec podjęcia i wykonywania przez organy kontroli czynności z naruszeniem przepisów art. 79-79b, art. 80 ust. 1 i 2, art. 82 ust. 1 oraz art. 83 ust. 1 i 2, z zastrzeżeniem art. 84d. 2. Sprzeciw przedsiębiorca wnosi na piśmie do organu podejmującego i wykonującego kontrolę. O wniesieniu sprzeciwu przedsiębiorca zawiadamia na piśmie kontrolującego. 3. Sprzeciw wnosi się w terminie 3 dni roboczych od dnia wszczęcia kontroli przez organ kontroli. Przedsiębiorca musi uzasadnić wniesienie sprzeciwu. 4. W przypadku gdy naruszenie przepisu art. 83 ust. 1 wystąpiło w trakcie prowadzonej kontroli, bieg terminu, o którym mowa w ust. 3, rozpoczyna się w dniu, w którym nastąpiło przekroczenie limitu czasu trwania kontroli. 5. Wniesienie sprzeciwu powoduje wstrzymanie czynności kontrolnych przez organ kontroli, którego sprzeciw dotyczy, z chwilą doręczenia kontrolującemu zawiadomienia o wniesieniu sprzeciwu do czasu rozpatrzenia sprzeciwu, a w przypadku wniesienia zażalenia do czasu jego rozpatrzenia. 6. Wniesienie sprzeciwu powoduje wstrzymanie biegu czasu trwania kontroli od dnia wniesienia sprzeciwu do dnia doręczenia przedsiębiorcy postanowienia, o którym mowa w ust. 9, albo do dnia, o którym mowa w ust. 12, z zastrzeżeniem ust. 7. 7. W przypadku wniesienia przez przedsiębiorcę zażalenia, o którym mowa w ust. 10, wstrzymanie biegu czasu trwania kontroli następuje do dnia doręczenia przedsiębiorcy postanowienia, o którym mowa w ust. 10, albo do dnia, o którym mowa w ust. 13. 8. W przypadku wniesienia sprzeciwu organ kontroli może, w drodze postanowienia, dokonać zabezpieczenia dowodów mających związek z przedmiotem i zakresem kontroli, na czas rozpatrzenia sprzeciwu. Zabezpieczeniu podlegają dokumenty, informacje, próbki wyrobów oraz inne nośniki informacji, jeżeli stanowią lub mogą stanowić dowód w toku kontroli. 9. Organ kontroli w terminie 3 dni roboczych od dnia otrzymania sprzeciwu, rozpatruje sprzeciw oraz wydaje postanowienie o: 1) odstąpieniu od czynności kontrolnych; 2) kontynuowaniu czynności kontrolnych. 10. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 9, przedsiębiorcy przysługuje zażalenie w terminie 3 dni od dnia otrzymania postanowienia. Rozstrzygnięcie zażalenia następuje w drodze postanowienia, nie później niż w terminie 7 dni od dnia jego wniesienia. 11. W przypadku wydania postanowienia, o którym mowa w ust. 9 pkt 2, organ kontroli może kontynuować czynności kontrolne od dnia, w którym postanowienie doręczono przedsiębiorcy, a w przypadku wniesienia zażalenia, od dnia doręczenia przedsiębiorcy postanowienia, o którym mowa w ust. 10. 12. Nierozpatrzenie sprzeciwu w terminie, o którym mowa w ust. 9, jest równoznaczne w skutkach z wydaniem przez organ właściwy postanowienia, o którym mowa w ust. 9 pkt 1. 13. Nierozpatrzenie zażalenia w terminie, o którym mowa w ust. 10, jest równoznaczne w skutkach z wydaniem przez organ właściwy postanowienia uznającego słuszność wniesionego zażalenia. 14. Postanowienie, o którym mowa w ust. 8, wygasa z mocy ustawy w dniu następującym po dniu doręczenia przedsiębiorcy postanowienia, o którym mowa w ust. 9, a w przypadku, o którym mowa w ust. 12, w dniu następującym po dniu upływu terminu do rozpatrzenia sprzeciwu, z zastrzeżeniem ust. 15. 15. W przypadku wniesienia przez przedsiębiorcę zażalenia postanowienie, o którym mowa w ust. 8, wygasa w dniu następującym po dniu doręczenia przedsiębiorcy postanowienia, o którym mowa w ust. 10, a w przypadku, o którym mowa w ust. 13, w dniu następującym po dniu upływu terminu do rozpatrzenia zażalenia. 16. Do postępowań, o których mowa w ust. 9 i 10, w zakresie nieuregulowanym stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 33 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 84d. Wniesienie sprzeciwu nie jest dopuszczalne, gdy organ przeprowadza kontrolę, powołując się na przepisy art. 79 ust. 2 pkt 2, art. 80 ust. 2 pkt 2, art. 82 ust. 1 pkt 2, art. 83 ust. 2 pkt 2 i art. 84a. Rozdział 6 Oddziały i przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych Art. 85. 1. Dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej "oddziałami". 2. Do tworzenia oddziałów przez przedsiębiorców zagranicznych z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej oraz państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, przepis art. 13 ust. 1 stosuje się odpowiednio. Art. 86. Przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego. Art. 87. Przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział jest obowiązany ustanowić osobę upoważnioną w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego. Art. 88. Przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. Zasady wpisu do rejestru przedsiębiorców określają przepisy odrębnej ustawy. Art. 89. Niezależnie od obowiązków określonych w przepisach o Krajowym Rejestrze Sądowym przedsiębiorca zagraniczny jest obowiązany: 1) podać imię i nazwisko oraz adres na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoby upoważnionej w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego; 2) dołączyć poświadczony notarialnie wzór podpisu osoby, o której mowa w pkt 1; 3) jeżeli działa na podstawie aktu założycielskiego, umowy lub statutu - złożyć ich odpisy do akt rejestrowych oddziału wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski; w przypadku gdy przedsiębiorca zagraniczny utworzył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej więcej niż jeden oddział, złożenie tych dokumentów może nastąpić w aktach jednego z oddziałów, z tym że w aktach rejestrowych pozostałych oddziałów należy wskazać ten oddział, w którego aktach złożono wskazane dokumenty, wraz z oznaczeniem sądu, w którym znajdują się akta, i numeru oddziału w rejestrze; 4) jeżeli istnieje lub wykonuje działalność na podstawie wpisu do rejestru - złożyć do akt rejestrowych oddziału odpis z tego rejestru wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski; w przypadku gdy przedsiębiorca zagraniczny utworzył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej więcej niż jeden oddział, złożenie tych dokumentów może nastąpić w aktach jednego z oddziałów, z tym że w aktach rejestrowych pozostałych oddziałów należy wskazać ten oddział, w którego aktach złożono wskazane dokumenty, wraz z oznaczeniem sądu, w którym znajdują się akta, i numeru oddziału w rejestrze. Art. 90. Przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany: 1) używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów "oddział w Polsce"; 2) prowadzić dla oddziału oddzielną rachunkowość w języku polskim zgodnie z przepisami o rachunkowości; Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 34 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 3) zgłaszać ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wszelkie zmiany stanu faktycznego i prawnego w zakresie okoliczności, o których mowa w art. 91 ust. 1 pkt 2, w terminie 14 dni od dnia ich wystąpienia. Art. 91. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o zakazie wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach oddziału, w przypadku gdy: 1) oddział rażąco narusza prawo polskie lub nie wykonuje obowiązku, o którym mowa w art. 90 pkt 3; 2) nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył oddział, lub przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania działalności gospodarczej; 3) działalność przedsiębiorcy zagranicznego zagraża bezpieczeństwu lub obronności państwa, bezpieczeństwu informacji niejawnych o klauzuli tajności "poufne" lub wyższej lub innemu ważnemu interesowi publicznemu. 2. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki zawiadamia osobę, o której mowa w art. 89 pkt 1, o obowiązku wszczęcia postępowania likwidacyjnego oddziału w oznaczonym terminie, nie krótszym niż 30 dni. Odpis decyzji, o której mowa w ust. 1, minister przesyła do właściwego sądu rejestrowego. Art. 92. Do likwidacji oddziału będącej następstwem: 1) decyzji o zakazie wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach oddziału, wydanej przez ministra właściwego do spraw gospodarki, 2) decyzji przedsiębiorcy zagranicznego o likwidacji oddziału - stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu spółek handlowych o likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Art. 93. Przedsiębiorcy zagraniczni mogą tworzyć przedstawicielstwa z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej "przedstawicielstwami". Art. 94. Zakres działania przedstawicielstwa może obejmować wyłącznie prowadzenie działalności w zakresie reklamy i promocji przedsiębiorcy zagranicznego. Art. 95. 1. Przedstawicielstwo mogą utworzyć również osoby zagraniczne, powołane aktem właściwego organu kraju ich siedziby, do promocji gospodarki tego kraju, z tym że zakres działania takiego przedstawicielstwa może obejmować wyłącznie promocję i reklamę gospodarki tego kraju. 2. Do przedstawicielstwa, o którym mowa w ust. 1, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio. Art. 96. 1. Utworzenie przedstawicielstwa wymaga wpisu do rejestru przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, zwanego dalej "rejestrem przedstawicielstw", prowadzonego przez ministra właściwego do spraw gospodarki. 1a. Utworzenie przedstawicielstwa przez bank zagraniczny lub instytucję kredytową w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm.) nie wymaga wpisu do rejestru przedstawicielstw. 2. Wpisu do rejestru przedstawicielstw dokonuje się na podstawie złożonego wniosku i zgodnie z jego treścią. Art. 97. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 96 ust. 2, sporządzony w języku polskim, zawiera: 1) nazwę, siedzibę i formę prawną przedsiębiorcy zagranicznego; 2) przedmiot działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego; 3) imię, nazwisko oraz adres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoby upoważnionej w przedstawicielstwie do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego; 4) adres siedziby głównej przedstawicielstwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w której są przechowywane oryginały dokumentów związanych z działalnością przedstawicielstwa. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 35 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Do wniosku należy dołączyć: 1) urzędowy odpis dokumentu potwierdzającego rejestrację przedsiębiorcy zagranicznego, na podstawie którego przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą; 2) uwierzytelnioną urzędowo kopię dokumentu określającego adres siedziby przedsiębiorcy zagranicznego, zasady reprezentacji przedsiębiorcy zagranicznego oraz wskazanie osób uprawnionych do jego reprezentacji, jeżeli dokument, o którym mowa w pkt 1, nie zawiera niezbędnych informacji w tym zakresie; 3) uwierzytelnioną kopię dokumentu uprawniającego przedsiębiorcę zagranicznego do wykorzystywania lokalu lub nieruchomości na potrzeby siedziby głównej przedstawicielstwa. 2a. Jeżeli wniosek zawiera braki formalne, minister właściwy do spraw gospodarki wzywa wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie nie krótszym niż 7 dni. Wyznaczony termin na uzupełnienie wniosku, na umotywowany wniosek wnioskodawcy złożony przed upływem tego terminu, może zostać przedłużony. Nieusunięcie braków formalnych w wyznaczonym terminie skutkuje pozostawieniem wniosku bez rozpoznania. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, sporządzone w języku obcym, należy przedstawić wraz z tłumaczeniem na język polski, sporządzonym i poświadczonym przez tłumacza przysięgłego albo sprawdzonym i poświadczonym przez tłumacza przysięgłego, wykonującego zawód tłumacza przysięgłego na warunkach określonych w ustawie z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 273, poz. 2702, z 2006 r. Nr 107, poz. 722, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622), lub przez tłumacza przysięgłego mającego siedzibę na terytorium jednego z państw, o których mowa w art. 13 ust. 1. 4. Dołączony do wniosku o wpis do rejestru przedstawicielstw dokument, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, powinien być poświadczony przez apostille, jeżeli przedsiębiorca zagraniczny działa na terytorium państwa będącego stroną Konwencji znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzonej w Hadze dnia 5 października 1961 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 112, poz. 938), albo przez legalizację, jeżeli przedsiębiorca zagraniczny działa na terytorium państwa niebędącego stroną tej konwencji. 5. Poświadczenie przez apostille albo legalizację nie jest wymagane, jeżeli umowa międzynarodowa, którą jest związana Rzeczpospolita Polska, zniosła lub uprościła legalizację lub zwolniła z legalizacji dokumenty w sprawach objętych zakresem tych umów. Art. 98. 1. O dokonaniu wpisu przedstawicielstwa do rejestru przedstawicielstw wydaje się z urzędu zaświadczenie. Zaświadczenie zawiera dane, o których mowa w art. 97 ust. 1, oraz numer wpisu do rejestru przedstawicielstw i datę wpisu. 2. Rejestr przedstawicielstw jest jawny. Art. 99. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki odmawia, w drodze decyzji, wpisu do rejestru przedstawicielstw, jeżeli: 1) utworzenie przedstawicielstwa zagrażałoby bezpieczeństwu lub obronności państwa lub bezpieczeństwu informacji niejawnych o klauzuli tajności "poufne" lub wyższej lub innemu ważnemu interesowi publicznemu; 2) wniosek, o którym mowa w art. 96 ust. 2, dotyczy działalności wykraczającej poza zakres określony w art. 94 i art. 95 ust. 1. 2. Odmowa wpisu z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie wymaga uzasadnienia faktycznego. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 36 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 100. Przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył przedstawicielstwo, jest obowiązany: 1) używać do oznaczenia przedstawicielstwa oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów "przedstawicielstwo w Polsce"; 2) prowadzić dla przedstawicielstwa oddzielną rachunkowość w języku polskim zgodnie z przepisami o rachunkowości; 3) zgłaszać ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wszelkie zmiany stanu faktycznego i prawnego w zakresie danych, o których mowa w art. 97, oraz o rozpoczęciu likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego i jej ukończeniu, a także o utracie przez przedsiębiorcę zagranicznego prawa wykonywania działalności gospodarczej lub rozporządzania swoim majątkiem, w terminie 14 dni od dnia wystąpienia tych zdarzeń; do zgłoszenia zmian stosuje się odpowiednio przepisy art. 97. Art. 101. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o zakazie wykonywania działalności przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach przedstawicielstwa, w przypadku gdy: 1) rażąco narusza prawo polskie lub nie wykonuje obowiązku, o którym mowa w art. 100 pkt 3; 2) nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył przedstawicielstwo, lub przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania działalności gospodarczej; 3) działalność przedsiębiorcy zagranicznego zagraża bezpieczeństwu lub obronności państwa, bezpieczeństwu informacji niejawnych o klauzuli tajności "poufne" lub wyższej lub innemu ważnemu interesowi publicznemu. 2. Do likwidacji przedstawicielstwa stosuje się odpowiednio przepis art. 91 ust. 2 oraz przepisy Kodeksu spółek handlowych o likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Art. 102. 1. O zakończeniu likwidacji przedstawicielstwa przedsiębiorca zagraniczny jest obowiązany zawiadomić ministra właściwego do spraw gospodarki w terminie 14 dni, licząc od dnia zakończenia likwidacji. 2. Po zakończeniu likwidacji przedstawicielstwa minister właściwy do spraw gospodarki, w drodze decyzji, wykreśla przedstawicielstwo z rejestru przedstawicielstw. Art. 102a. Do przedstawicielstw utworzonych przez bank zagraniczny lub instytucję kredytową, w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, przepisów art. 100 pkt 3, art. 101 ust. 1 i art. 102 nie stosuje się. Rozdział 7 Mikroprzedsiębiorcy, mali i średni przedsiębiorcy Art. 103. Państwo stwarza, z poszanowaniem zasad równości i konkurencji, korzystne warunki dla funkcjonowania i rozwoju mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców, w szczególności przez: 1) inicjowanie zmian stanu prawnego sprzyjających rozwojowi mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców, w tym dotyczących dostępu do środków finansowych pochodzących z kredytów i pożyczek oraz poręczeń kredytowych; 2) wspieranie instytucji umożliwiających finansowanie działalności gospodarczej na dogodnych warunkach w ramach realizowanych programów rządowych; 3) wyrównywanie warunków wykonywania działalności gospodarczej ze względu na obciążenia publicznoprawne; 4) ułatwianie dostępu do informacji, szkoleń oraz doradztwa; 5) wspieranie instytucji i organizacji działających na rzecz przedsiębiorców; 6) promowanie współpracy mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców z innymi przedsiębiorcami polskimi i zagranicznymi. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 37 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 104. Za mikroprzedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych: 1) zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz 2) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro. Art. 105. Za małego przedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych: 1) zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz 2) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro. Art. 106. Za średniego przedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych: 1) zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz 2) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro. Art. 107. Wyrażone w euro wielkości, o których mowa w art. 104-106, przelicza się na złote według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roku obrotowego wybranego do określenia statusu przedsiębiorcy. Art. 108. (uchylony). Art. 109. 1. Średnioroczne zatrudnienie określa się w przeliczeniu na pełne etaty. 2. Przy obliczaniu średniorocznego zatrudnienia nie uwzględnia się pracowników przebywających na urlopach macierzyńskich i wychowawczych, a także zatrudnionych w celu przygotowania zawodowego. 3. W przypadku przedsiębiorcy działającego krócej niż rok, jego przewidywany obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych, a także średnioroczne zatrudnienie oszacowuje się na podstawie danych za ostatni okres, udokumentowany przez przedsiębiorcę. 4. (uchylony). Art. 110. 1. Przedsiębiorca wnioskujący o udzielenie pomocy publicznej składa oświadczenie przed organem udzielającym pomocy, że spełnia przesłanki określone w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń blokowych) (Dz. Urz. UE L 214 z 09.08.2008, str. 3). 2. Oświadczenie ma formę pisemną, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie uchybiają uprawnieniom organu udzielającego pomocy do kontroli stanu faktycznego u przedsiębiorcy. 4. Wyrażone w euro wielkości, o których mowa w załączniku I do rozporządzenia określonego w ust. 1, przelicza się na złote według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roku obrotowego wybranego do określenia statusu przedsiębiorcy. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 38 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Rozdział 8 Przepis końcowy Art. 111. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych w ustawie - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 39 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Dz. U. z 2005 r. Nr 145 poz. 1221 zmiany: 2006-01-01 zm. przen. 2006-07-24 zm. 2008-10-08 zm. 2008-10-25 zm. 2009-07-10 zm. 2010-04-10 zm. 2011-01-02 zm. 2011-02-05 zm. 2011-07-01 zm. 2011-09-01 zm. 2011-09-18 zm. 2012-02-19 zm. Dz.U.2005.90.757 Dz.U.2006.104.708 Dz.U.2008.171.1055 Dz.U.2008.180.1112 Dz.U.2009.98.817 Dz.U.2010.47.278 Dz.U.2010.182.1228 Dz.U.2010.229.1496 Dz.U.2011.106.622 Dz.U.2011.171.1016 Dz.U.2011.170.1015 Dz.U.2011.170.1015 art. 9 art. 174 art. 68 art. 5 art. 18 art. 33 art. 115 art. 49 art. 21 art. 12 art. 3 art. 3 USTAWA z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (tekst pierwotny) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa: 1) obszary, obiekty i urządzenia podlegające obowiązkowej ochronie; 2) zasady tworzenia i funkcjonowania wewnętrznych służb ochrony; 3) zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia; 4) wymagane kwalifikacje i uprawnienia pracowników ochrony; 5) nadzór nad funkcjonowaniem ochrony osób i mienia; 6) zasady ochrony transportowanej broni, amunicji, materiałów wybuchowych, uzbrojenia, urządzeń i sprzętu wojskowego. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) kierownik jednostki - osobę lub organ przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, uprawnionych, zgodnie z przepisami prawa, statutem, umową, do zarządzania nią; za kierownika jednostki uważa się również likwidatora lub syndyka; 2) licencja - zezwolenie na wykonywanie zadań związanych z ochroną osób i mienia w zakresie wymaganym ustawą; 3) obszar podlegający obowiązkowej ochronie - obszar określony przez ministrów, kierowników urzędów centralnych i wojewodów, wydzielony i odpowiednio oznakowany; 3a) transport podlegający obowiązkowej ochronie - transport broni, amunicji, materiałów wybuchowych, uzbrojenia, urządzeń i sprzętu wojskowego, wysyłany z obszarów i obiektów podlegających obowiązkowej ochronie; 4) ochrona osób - działania mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa życia, zdrowia i nietykalności osobistej; 5) ochrona mienia - działania zapobiegające przestępstwom i wykroczeniom przeciwko mieniu, a także przeciwdziałające powstawaniu szkody wynikającej z tych zdarzeń oraz niedopuszczające do wstępu osób nieuprawnionych na teren chroniony; 6) pracownik ochrony - osobę posiadającą licencję pracownika ochrony fizycznej lub licencję pracownika zabezpieczenia technicznego i wykonującą zadania ochrony w ramach wewnętrznej służby ochrony albo na rzecz przedsiębiorcy, który uzyskał koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie ochrony osób i mienia, lub osobę wykonującą zadania ochrony w zakresie niewymagającym licencji; 7) specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne - wewnętrzne służby ochrony oraz przedsiębiorców, którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, posiadających pozwolenie na broń na okaziciela, wydane na podstawie odrębnych przepisów; 8) wewnętrzne służby ochrony - uzbrojone i umundurowane zespoły pracowników przedsiębiorców lub jednostek organizacyjnych, powołane do ich ochrony. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 40 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 3. Ochrona osób i mienia realizowana jest w formie: 1) bezpośredniej ochrony fizycznej: a) stałej lub doraźnej, b) polegającej na stałym dozorze sygnałów przesyłanych, gromadzonych i przetwarzanych w elektronicznych urządzeniach i systemach alarmowych, c) polegającej na konwojowaniu wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych; 2) zabezpieczenia technicznego, polegającego na: a) montażu elektronicznych urządzeń i systemów alarmowych, sygnalizujących zagrożenie chronionych osób i mienia, oraz eksploatacji, konserwacji i naprawach w miejscach ich zainstalowania, b) montażu urządzeń i środków mechanicznego zabezpieczenia oraz ich eksploatacji, konserwacji, naprawach i awaryjnym otwieraniu w miejscach zainstalowania. Art. 4. 1. Ustawa nie narusza przepisów dotyczących ochrony obszarów, obiektów i urządzeń jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez: 1) Ministra Obrony Narodowej, 2) Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, 3) Ministra Sprawiedliwości, 4) Ministra Spraw Zagranicznych, 5) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, 6) Szefa Agencji Wywiadu, 7) Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego, a także przepisów dotyczących ochrony transportu broni, amunicji, materiałów wybuchowych, uzbrojenia, urządzeń i sprzętu wojskowego wykonywanego przez te jednostki. 2. Ustawa nie narusza przepisów dotyczących organizacji i zasad funkcjonowania innych uzbrojonych służb i formacji ochronnych, tworzonych na podstawie odrębnych ustaw. 3. Ustawy nie stosuje się do Straży Marszałkowskiej podległej Marszałkowi Sejmu. ............ Rozdział 4 Zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia oraz kontrola tej działalności Art. 15. 1. Podjęcie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia wymaga uzyskania koncesji, określającej zakres i formy prowadzenia tych usług. 2. Koncesji nie wymaga działalność gospodarcza w zakresie, o którym mowa w art. 3 pkt 2, jeżeli nie dotyczy obszarów, obiektów i urządzeń określonych w art. 5 ust. 5. Art. 16. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, po zasięgnięciu opinii właściwego komendanta wojewódzkiego Policji, jest organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, ograniczenia zakresu działalności gospodarczej lub formy usług oraz cofania koncesji na działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia. Art. 17. 1. Koncesję wydaje się na wniosek: 1) przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, jeżeli osoba ta posiada licencję drugiego stopnia, o której mowa w art. 27 ust. 1 lub art. 29 ust. 1; 2) przedsiębiorcy innego niż osoba fizyczna, jeżeli licencję, o której mowa w pkt 1, posiada co najmniej jedna osoba będąca wspólnikiem spółki cywilnej, jawnej lub komandytowej, członkiem zarządu, prokurentem lub pełnomocnikiem ustanowionym przez przedsiębiorcę do kierowania działalnością określoną w koncesji. 1a. Do wniosku dołącza się dokumenty w formie oryginału, poświadczonej kopii lub poświadczonego tłumaczenia. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 41 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. (uchylony). 3. Wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać: 1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu lub adresu zamieszkania; 2) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP); 3) określenie zakresu i form wykonywanej działalności gospodarczej, na którą ma być udzielona koncesja; 4) datę rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją; 5) adresy miejsc wykonywania działalności gospodarczej objętej wnioskiem, w tym przechowywania dokumentacji, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 3; 6) dane przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, osób uprawnionych lub wchodzących w skład organu uprawnionego do reprezentowania przedsiębiorcy, prokurentów oraz pełnomocnika ustanowionego w celu kierowania działalnością określoną w koncesji, zawierające: a) imię i nazwisko, b) datę i miejsce urodzenia, c) obywatelstwo, d) numer PESEL, o ile został nadany, e) serię i numer paszportu albo innego dokumentu stwierdzającego tożsamość oraz adresy zamieszkania tych osób na pobyt stały i czasowy, f) informację o posiadaniu licencji drugiego stopnia, ze wskazaniem numeru licencji, daty jej wydania i organu, który ją wydał; 7) informacje o posiadanych koncesjach, zezwoleniach lub wpisach do rejestru działalności regulowanej; 8) zaświadczenie albo oświadczenie o niezaleganiu z wpłatami należności budżetowych. 4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 8, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: "Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.". Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. 5. Do wniosku o udzielenie koncesji należy dołączyć następujące dokumenty: 1) kopię dokumentu potwierdzającego posiadanie licencji drugiego stopnia, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2; 2) oświadczenie o niekaralności przedsiębiorcy oraz osób, o których mowa w art. 17 ust. 3 pkt 6, obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz obywateli państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi; 3) poświadczone tłumaczenie zaświadczenia o niekaralności przedsiębiorców oraz osób innych niż wymienione w pkt 2. 6. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: "Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.". Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. 7. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, przedsiębiorca inny niż osoba fizyczna jest obowiązany dodatkowo dołączyć listę udziałowców lub akcjonariuszy, posiadających co najmniej 50% udziałów lub akcji. 8. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku składanego do organu koncesyjnego przez przedsiębiorcę ubiegającego się o udzielenie lub zmianę koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia z uwzględnieniem danych zawartych w ust. 3, treści klauzuli, o której mowa w ust. 4, oraz informacji o dokumentach wymaganych przy złożeniu wniosku o udzielenie koncesji. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 42 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 17a. Organ koncesyjny może odmówić udzielenia koncesji lub ograniczyć jej zakres w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji albo odmówić zmiany koncesji: 1) gdy przedsiębiorca nie spełnia określonych w ustawie warunków wykonywania działalności objętej koncesją; 2) ze względu na zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa lub dóbr osobistych obywateli; 3) przedsiębiorcy, któremu w ciągu ostatnich trzech lat cofnięto koncesję na działalność określoną ustawą z przyczyn wymienionych w art. 22 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i 3, lub przedsiębiorcę reprezentuje osoba, która była osobą uprawnioną do reprezentowania innego przedsiębiorcy lub była jej pełnomocnikiem ustanowionym do kierowania działalnością określoną w koncesji, a jej działalność spowodowała wydanie decyzji cofającej koncesję temu przedsiębiorcy; 4) przedsiębiorcy, którego w ciągu ostatnich trzech lat wykreślono z rejestru działalności regulowanej z powodu złożenia oświadczenia niezgodnego ze stanem faktycznym; 5) gdy w stosunku do przedsiębiorcy otwarto likwidację albo ogłoszono upadłość. Art. 18. 1. Koncesja zawiera: 1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo adresu zamieszkania; 1a) numer w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP); 2) imiona i nazwiska wspólników lub członków zarządu, prokurentów oraz pełnomocników w razie ich ustanowienia, ze wskazaniem osób posiadających licencję drugiego stopnia; 3) określenie zakresu działalności gospodarczej i formy usług; 4) wskazanie miejsca wykonywania działalności gospodarczej; 5) określenie czasu jej ważności; 6) określenie obszaru wykonywania działalności gospodarczej w zakresie ochrony osób i mienia oraz datę jej rozpoczęcia. 2. Koncesja może zawierać szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, określone przez organ, o którym mowa w art. 16. 3. Przedsiębiorca jest obowiązany zgłaszać organowi koncesyjnemu zmiany danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 1a, ust. 2 i 4. Art. 19. 1. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie ochrony osób i mienia obowiązany jest: 1) powiadomić organ koncesyjny o podjęciu działalności gospodarczej; 2) prowadzić i przechowywać dokumentację dotyczącą zatrudnionych pracowników ochrony oraz zawieranych i realizowanych umów; 3) przedstawiać dokumentację, o której mowa w pkt 2, na żądanie organu upoważnionego do kontroli; 4) zachowywać formę pisemną umów w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej; 5) spełniać w sposób nieprzerwany warunek, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2, jeżeli koncesję uzyskał przedsiębiorca inny niż osoba fizyczna. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 2, i czas jej przechowywania. Art. 20. Przedsiębiorca obowiązany jest: 1) oznaczyć pracowników ochrony w sposób jednolity, umożliwiający ich identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego; 2) zapewnić noszenie ubioru przez pracowników ochrony, umożliwiającego ich identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego w przypadkach, o których mowa w art. 40. Art. 21. 1. Ubiory pracowników ochrony zatrudnianych przez przedsiębiorcę powinny posiadać oznaczenia różniące je w sposób widoczny od mundurów pozostających pod szczególną ochroną lub których wzory zostały wprowadzone na podstawie odrębnych przepisów. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 43 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Identyfikatory i odznaki pracowników ochrony zatrudnianych przez przedsiębiorcę powinny w sposób widoczny różnić się od identyfikatorów i odznak funkcjonariuszy i pracowników służb publicznych. Art. 22. 1. Organ koncesyjny cofa, w drodze decyzji administracyjnej, koncesję na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, jeżeli: 1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją; 2) przedsiębiorca nie podjął w wyznaczonym terminie działalności objętej koncesją mimo wezwania organu koncesyjnego lub trwale zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją. 2. Organ koncesyjny cofa koncesję albo zmienia jej zakres, w przypadku gdy przedsiębiorca: 1) w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami określonymi w koncesji lub z przepisami regulującymi działalność gospodarczą objętą koncesją; 2) rażąco narusza warunki określone w koncesji lub inne warunki wykonywania koncesjonowanej działalności gospodarczej, określone przepisami prawa. 3. Organ koncesyjny może cofnąć koncesję albo zmienić jej zakres ze względu na zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa obywateli, a także w razie ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy. Art. 22a. 1. Przedsiębiorca ubiegający się o zawarcie umowy na prowadzenie działalności w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego w portach lotniczych jest obowiązany: 1) przedstawić informację o dotychczasowej działalności, w tym dokumenty finansowe za ostatnie 3 lata oraz za rok, w którym ubiega się on o wykonywanie działalności w zakresie kontroli bezpieczeństwa; 2) prowadzić działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia co najmniej przez okres 5 lat; 3) przedstawić informację o liczbie zatrudnionych pracowników ochrony posiadających licencję pracownika ochrony fizycznej; 4) przedstawić informację o liczbie zatrudnionych pracowników spełniających wymagania określone w przepisach z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego dla osób wykonujących zadania w zakresie kontroli bezpieczeństwa w ruchu lotniczym; 5) przedstawić informację o planowanych szkoleniach osób, które będą wykonywać zadania w zakresie kontroli bezpieczeństwa w ruchu lotniczym, oraz przewidywanym terminie ich zakończenia; 6) przedstawić dokumenty potwierdzające posiadanie uprawnień do prowadzenia kontroli bezpieczeństwa w ruchu lotniczym co najmniej przez 10% liczby pracowników niezbędnych dla prawidłowego wykonywania tej kontroli; 7) wskazać deklarowany termin, w którym zostaną zatrudnieni pracownicy spełniający wymagania dotyczące osób dokonujących kontroli bezpieczeństwa w ruchu lotniczym w liczbie niezbędnej do wykonywania zadań; 8) przedstawić zaświadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz urzędu skarbowego o niezaleganiu z należnościami z tytułu zobowiązań publicznoprawnych; 9) przedstawić oświadczenie, złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, o posiadaniu środków finansowych albo zdolności kredytowej w wysokości niezbędnej do realizacji zadań w zakresie kosztów przygotowania pracowników do realizacji zadań; 10) przedstawić oświadczenie, złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, że nie toczy się postępowanie w sprawie o cofnięcie koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia; 11) udokumentować możliwość spełnienia warunków organizacyjnych niezbędnych dla zapewnienia prawidłowego, niezakłóconego wykonywania kontroli bezpieczeństwa w ruchu lotniczym w zakresie liczby pracowników ochrony posiadających odpowiednie poświadczenia bezpieczeństwa oraz kwalifikacje, którzy mają wykonywać te zadania; 12) przedstawić oświadczenie, złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, o zdolności do samodzielnego wykonywania kontroli bezpieczeństwa w ruchu lotniczym; 13) zawrzeć umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego w portach lotniczych. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 44 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 13, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną, z uwzględnieniem specyfiki prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego w portach lotniczych. Art. 22b. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego w portach lotniczych jest obowiązany wykonywać tę działalność samodzielnie, bez możliwości powierzania wykonywania czynności z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego w portach lotniczych innym podmiotom. Art. 23. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji może upoważnić Komendanta Głównego Policji do kontroli działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia wymagającej koncesji. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny Policji może powierzać przeprowadzenie kontroli komendantom wojewódzkim Policji. Art. 23a. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może upoważnić Komendanta Głównego Straży Granicznej do kontroli działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia dotyczących prawidłowości dokonywania kontroli bezpieczeństwa przeprowadzanej w portach lotniczych. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny Straży Granicznej może powierzyć przeprowadzenie kontroli komendantom oddziałów Straży Granicznej. Art. 24. . W sprawach udzielenia koncesji, odmowy udzielenia koncesji, zmiany koncesji, cofania koncesji, ograniczenia zakresu koncesji oraz kontroli działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, nieuregulowanych w niniejszej ustawie, stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 i Nr 281, poz. 2777 oraz z 2005 r. Nr 33, poz. 289 i Nr 94, poz. 788). 2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów art. 11 ust. 3-9 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Rozdział 5 Wymagania kwalifikacyjne pracowników ochrony Art. 25. 1. Zadania ochrony osób i mienia realizowane przez wewnętrzne służby ochrony oraz przedsiębiorców, którzy uzyskali koncesję w zakresie usług ochrony osób i mienia, wykonują pracownicy ochrony. 2. Wykonywanie czynności określonych w art. 26 ust. 1, art. 27 ust. 1, art. 28 ust. 1 i art. 29 ust. 1 wymaga posiadania licencji: 1) pracownika ochrony fizycznej lub 2) pracownika zabezpieczenia technicznego. 3. Licencje, o których mowa w ust. 2, ustanawia się jako licencje pierwszego i drugiego stopnia. Art. 26. 1. Licencja pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia wymagana jest do wykonywania czynności, o których mowa w art. 3 pkt 1, przez: 1) członków specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych; 2) członków zespołów konwojujących wartości pieniężne oraz inne przedmioty wartościowe lub niebezpieczne; 3) pracowników ochrony wykonujących bezpośrednio czynności związane z ochroną osób; 4) osoby nadzorujące i kontrolujące pracę pracowników ochrony fizycznej nieposiadających licencji; 5) pracowników ochrony mających prawo do czynności określonych w art. 36 ust. 1 pkt 4 i 5; 6) pracowników ochrony wykonujących zadania na obszarach, w obiektach i urządzeniach podlegających obowiązkowej ochronie. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 45 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. O wydanie licencji pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia może ubiegać się osoba, która: 1) posiada obywatelstwo polskie lub obywatelstwo innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym; 2) ukończyła 21 lat; 3) ukończyła szkołę podstawową; 4) ma pełną zdolność do czynności prawnych, stwierdzoną własnym oświadczeniem; 5) nie była skazana prawomocnym orzeczeniem za przestępstwo umyślne; 6) ma uregulowany stosunek do służby wojskowej. 3. Licencję pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia wydaje się osobie, która spełnia warunki, o których mowa w ust. 2, oraz: 1) posiada nienaganną opinię wydaną przez komendanta komisariatu Policji właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania; 2)posiada zdolność fizyczną i psychiczną do wykonywania zadań, stwierdzoną orzeczeniem lekarskim; 3) legitymuje się dyplomem lub świadectwem szkoły lub innej placówki oświatowej, które potwierdzają uzyskanie specjalistycznego wykształcenia, albo pełniła nienaganną służbę w stopniu podoficera lub chorążego w Biurze Ochrony Rządu przez okres co najmniej 15 lat, albo ukończyła kurs pracowników ochrony pierwszego stopnia i zdała egzamin przed właściwą komisją. Art. 27. 1. Licencja pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia upoważnia do wykonywania czynności, o których mowa w art. 3 pkt 1, oraz do: 1) opracowywania planu ochrony; 2) organizowania i kierowania zespołami pracowników ochrony fizycznej. 2. O wydanie licencji pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia ubiegać się może osoba, która: 1) spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5; 2) posiada co najmniej wykształcenie średnie. 3. Licencję pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia wydaje się osobie, która: 1) spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 1 i 2; 2) legitymuje się dyplomem lub świadectwem szkoły lub innej placówki oświatowej, które potwierdzają uzyskanie specjalistycznego wykształcenia, albo pełniła nienaganną służbę w stopniu oficera w Biurze Ochrony Rządu przez okres co najmniej 15 lat, albo ukończyła kurs pracowników ochrony drugiego stopnia i zdała egzamin przed właściwą komisją. Art. 28. 1. Licencja pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia upoważnia do wykonywania czynności, o których mowa w art. 3 pkt 2. 2. O wydanie licencji pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia może ubiegać się osoba, która: 1) ukończyła 18 lat; 2) spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1, 4 i 5. 3. Licencję pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia wydaje się osobie, która: 1) spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 1 i 2; 2) posiada wykształcenie zawodowe techniczne o specjalności elektronicznej, elektrycznej, łączności, mechanicznej lub ukończyła kurs pracownika zabezpieczenia technicznego albo została przyuczona do wymienionych zawodów na podstawie odrębnych przepisów. Art. 29. 1. Licencja pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia upoważnia do wykonywania czynności, o których mowa w art. 3 pkt 2, oraz do: 1)opracowywania projektów zabezpieczenia technicznego; 2) organizowania i kierowania zespołami pracowników zabezpieczenia technicznego. 2. O licencję pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia może ubiegać się osoba, która spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 46 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 3. Licencję pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia wydaje się osobie, która: 1) spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 1 i 2; 2) posiada wykształcenie co najmniej średnie techniczne o specjalności elektronicznej, elektrycznej, łączności lub mechanicznej albo stopień specjalizacji zawodowej przyznawany na podstawie odrębnych przepisów. Art. 30. 1. Licencje wydaje, odmawia wydania, zawiesza i cofa, w formie decyzji administracyjnej, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby komendant wojewódzki Policji. 2. Licencje wydaje się na czas nieokreślony. 3. Za wydanie licencji pobiera się opłatę. 4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i tryb wnoszenia opłaty za wydanie licencji pracownika ochrony. 5. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór i tryb wydawania licencji pracownika ochrony fizycznej i licencji pracownika zabezpieczenia technicznego; 2) tryb i częstotliwość wydawania przez organy Policji opinii o pracownikach ochrony. Art. 31. 1. Komendant wojewódzki Policji odmawia wydania licencji, jeżeli osoba nie spełnia warunków, o których mowa w art. 26 ust. 2 i 3, art. 27 ust. 2 i 3, art. 28 ust. 2 i 3, art. 29 ust. 2 i 3 oraz art. 30 ust. 3. 2. Komendant wojewódzki Policji cofa licencję, jeżeli pracownik ochrony: 1) przestał spełniać warunki, o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1, 4 i 5 oraz ust. 3 pkt 1 i 2; 2) zgłosił pisemnie zaprzestanie wykonywania zadań pracownika ochrony; 3) wykonuje zadania pracownika ochrony z naruszeniem przepisów prawa stwierdzone w trybie odrębnych przepisów. Art. 32. 1. Komendant wojewódzki Policji, w przypadku powzięcia wiadomości o wszczęciu postępowania karnego przeciwko pracownikowi ochrony o przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu i mieniu, zawiesza prawa wynikające z licencji, do czasu wydania prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawie. 2. Komendant wojewódzki Policji, w przypadku powzięcia wiadomości o wszczęciu postępowania karnego przeciwko pracownikowi ochrony o przestępstwo inne niż wymienione w ust. 1, może zawiesić prawa wynikające z licencji do czasu wydania prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawie. 3. Komendant wojewódzki Policji, w przypadku zawieszenia praw wynikających z licencji, zatrzymuje dokument stwierdzający posiadanie licencji. 4. Pracodawca jest zobowiązany do powiadomienia właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji o każdym przypadku rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika ochrony, z przyczyn określonych w art. 52 Kodeksu pracy. Art. 33. 1. Licencja wygasa z mocy prawa w przypadku niewykonywania przez pracownika ochrony zawodu przez okres dłuższy niż 2 lata. 2. Do okresu niewykonywania przez pracownika ochrony zawodu nie wlicza się czasu zawieszenia praw wynikających z licencji, o którym mowa w art. 32 ust. 1 i 2. Art. 34. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, zasady, zakres, tryb i częstotliwość przeprowadzania badań lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się o wydanie licencji oraz posiadających licencję pracownika ochrony fizycznej, jednostki uprawione do przeprowadzania badań oraz wzory druków stosowanych w związku z tymi badaniami, jak również wysokość i tryb wnoszenia opłat za te badania. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 47 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 35. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje dyplomów i świadectw wydawanych przez szkoły i inne placówki oświatowe, które potwierdzają uzyskanie specjalistycznych kwalifikacji w zakresie ochrony osób i mienia; 2) minimalny zakres programów kursów, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 3 i art. 27 ust. 3 pkt 2, oraz zakres obowiązujących tematów egzaminów i tryb ich składania; 3) skład komisji egzaminacyjnej i sposób przeprowadzania egzaminu. Art. 35a. Pracownik ochrony, któremu mają być powierzone na podstawie ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228) zadania pełnomocnika ochrony lub pracownika pionu ochrony, musi dodatkowo spełnić wymagania określone w tej ustawie. .............. Rozdział 8 Przepisy karne Art. 48. Kto wbrew obowiązkowi nie zapewnia fizycznej lub technicznej ochrony obszaru, obiektu, urządzeń lub transportu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 49. Kto prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia bez wymaganej koncesji, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 50. Pracownik ochrony, który przy wykonywaniu zadań przekroczył upoważnienia lub nie dopełnił obowiązku, naruszając w ten sposób dobro osobiste człowieka, podlega karze pozbawienia wolności do lat 5. Art. 50a. Kto, wbrew obowiązkowi określonemu w art. 43 ust. 3, nie usuwa, w terminie określonym w zaleceniu, stwierdzonych w ramach sprawowanego nadzoru Komendanta Głównego Policji naruszeń przepisów prawa lub nieprawidłowości, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 48 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Dz. U. z 2010 r. Nr 47 poz. 278 Zm. 2011-07-01 zm. Dz.U.2011.112.654 art. 185 2012-01-01 zm. Dz.U.2011.227.1367 art. 123 2012-01-25 zm. Dz.U.2011.228.1368 art. 140 USTAWA z dnia 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z dnia 26 marca 2010 r.) Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady: 1) świadczenia usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) współpracy międzynarodowej właściwych organów w zakresie świadczenia usług. Art. 2. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) usługa - świadczenie wykonywane przez usługodawcę na własny rachunek, zwykle za wynagrodzeniem, w szczególności usługi budowlane, handlowe oraz usługi świadczone w ramach wykonywanego zawodu; 2) usługodawca: a) osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, z innego państwa członkowskiego, nieprowadzącą działalności gospodarczej, która czasowo oferuje lub świadczy usługę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) przedsiębiorcę z innego państwa członkowskiego, który wykonuje działalność gospodarczą zgodnie z obowiązującymi w tym państwie przepisami, a na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czasowo oferuje lub świadczy usługę, c) osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która posiada siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nieprowadzącą działalności gospodarczej, oferującą lub świadczącą usługę; 3) usługobiorca - osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej z państwa członkowskiego, korzystającą lub zamierzającą skorzystać z usługi świadczonej przez usługodawcę; 4) państwo członkowskie - państwo członkowskie Unii Europejskiej, państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz państwa, które zawarły ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi umowę regulującą swobodę świadczenia usług; 5) właściwy organ - właściwy w sprawach podejmowania, wykonywania lub zakończenia świadczenia usługi organ administracji publicznej, samorządu zawodowego oraz inny organ władzy publicznej; 6) zawód regulowany - zawód regulowany w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 18 marca 2008 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 63, poz. 394); 7) nadrzędny interes publiczny - wartość podlegającą ochronie, w szczególności porządek publiczny, bezpieczeństwo publiczne, zdrowie publiczne, utrzymanie równowagi finansowej systemu zabezpieczenia społecznego, ochrona konsumentów, usługobiorców i pracowników, uczciwość w transakcjach handlowych, zwalczanie nadużyć, ochrona środowiska naturalnego i miejskiego, zdrowie zwierząt, własność intelektualna, cele polityki społecznej i kulturalnej oraz ochrona narodowego dziedzictwa historycznego i artystycznego. 2. Do świadczenia usług przez usługodawców stosuje się odpowiednio przepisy art. 6 ust. 3, art. 9a, art. 9b, art. 11 i art. 75a oraz przepisy rozdziału 2a ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z późn. zm.). Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 49 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 3. 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do świadczenia usług, o których mowa w: 1) ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601, z późn. zm.); 2) ustawie z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1158 oraz z 2009 r. Nr 37, poz. 286 i Nr 166, poz. 1317); 3) ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o pracy na morskich statkach handlowych (Dz. U. Nr 61, poz. 258, z późn. zm.); 4) w przepisach o działalności leczniczej; 5) ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), z wyłączeniem działalności oświatowej, o której mowa w art. 83a ust. 2 tej ustawy; 6) ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531, z późn. zm.); 7) ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1217 i Nr 219, poz. 1706), z wyłączeniem świadczenia usług w zakresie kształcenia podyplomowego; 8) ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2008 r. Nr 136, poz. 857, z późn. zm.), z wyłączeniem świadczenia usług w zakresie kształcenia podyplomowego; 9) ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 2010 r. Nr 33, poz. 179); 10) art. 75a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.); 11) ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. z 2005 r. Nr 145, poz. 1221, z późn. zm.); 12) ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2006 r. Nr 167, poz. 1191, z późn. zm.); 13) ustawie z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 228, poz. 1368); 14) ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857, z późn. zm.); 15) art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 67, poz. 679, z późn. zm.); 16) art. 5, art. 6 i art. 18 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, z późn. zm.); 17) ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm.); 18) ustawie z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. z 2009 r. Nr 217, poz. 1689); 19) ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696, z późn. zm.), z wyłączeniem świadczenia usług polegających na szkoleniu personelu lotniczego w celu uzyskania licencji członka personelu lotniczego oraz usług innych niż przewóz lotniczy; 20) ustawie z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 16, poz. 94, z późn. zm.); 21) ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.), z wyłączeniem świadczenia usług w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 9 ust. 1, przez organizacje pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3; 22) ustawie z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1159 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97 i Nr 168, poz. 1323), w zakresie świadczenia powszechnych usług pocztowych; 23) ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.), z wyłączeniem świadczenia usług w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 67, oraz usług świadczonych osobom potrzebującym przez wyłonione przez jednostki samorządu terytorialnego, w drodze zamówień publicznych, podmioty niepubliczne; 24) w ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 227, poz. 1367), z wyłączeniem świadczenia usług w zakresie prowadzenia kursów; 25) ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800, z późn. zm.); Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 50 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 26) ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.); 27) ustawie z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111, z późn. zm.); 28) ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365, z późn. zm.); 29) ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 167, poz. 1399, z 2007 r. Nr 133, poz. 921 oraz z 2009 r. Nr 62, poz. 504); 30) ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z późn. zm.); 31) ustawie z dnia 7 maja 2009 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym (Dz. U. Nr 77, poz. 649), w zakresie wykonywania zawodu przez biegłego rewidenta oraz świadczenia usług przez podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych związanych z wykonywaniem czynności rewizji finansowej; 32) ustawie z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540). 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do usług świadczonych w zakresie: 1) regulowanym ustawami podatkowymi w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.); 2) regulowanym przepisami celnymi oraz przepisami określającymi zasady przywozu i wywozu towarów do lub z Unii Europejskiej w zakresie realizowanym przez organy celne, w szczególności związanymi z realizacją polityki rolnej i handlowej. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do: 1) usług finansowych świadczonych przez podmioty wykonujące działalność na rynku finansowym na podstawie przepisów wymienionych w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. Nr 157, poz. 1119, z późn. zm.); 2) usług finansowych, takich jak usługi z zakresu działalności kredytowej, doradztwa inwestycyjnego, obsługi papierów wartościowych oraz innych usług finansowych, o których mowa w załączniku nr I do dyrektywy 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (Dz. Urz. UE L 177 z 30.06.2006, str. 1, z późn. zm.), określającym wykaz rodzajów działalności podlegających wzajemnemu uznawaniu. 4. Przepisy ustawy nie wyłączają stosowania przepisów z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Art. 4. 1. Usługodawca z innego państwa członkowskiego może czasowo świadczyć usługi na zasadach określonych w przepisach Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską albo w postanowieniach umów regulujących swobodę świadczenia usług bez konieczności uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej. 2. Czasowe świadczenie usług przez usługodawcę, o którym mowa w ust. 1, może wiązać się z obowiązkiem uzyskania certyfikatu, koncesji, licencji, zezwolenia, zgody, wpisu do rejestru działalności regulowanej lub innego właściwego rejestru, o ile przepisy odrębnych ustaw nakładają taki obowiązek ze względu na porządek publiczny, bezpieczeństwo publiczne, zdrowie publiczne lub ochronę środowiska naturalnego. Art. 5. 1. Właściwy organ nie może nakładać na usługobiorcę wymogów, które ograniczają korzystanie z usług świadczonych przez usługodawcę, w szczególności: 1) obowiązku uzyskania zezwolenia na korzystanie z usługi; 2) ograniczeń wprowadzających dyskryminację w zakresie przyznawania pomocy finansowej. 2. Właściwy organ nie może nakładać na usługobiorcę wymogów dyskryminujących ze względu na pochodzenie lub miejsce zamieszkania. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 51 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Rozdział 2. Zasady świadczenia usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Art. 6. 1. Usługodawca może świadczyć usługi różnego rodzaju samodzielnie lub łącznie z innymi usługodawcami. 2. Wprowadzenie wyjątku od zasady określonej w ust. 1 może nastąpić w przepisach odrębnych i jest dopuszczalne wyłącznie w celu: 1) zapewnienia niezależności i bezstronności wykonywania zawodu regulowanego, jak również zagwarantowania zgodności z uregulowaniami dotyczącymi etyki zawodowej i postępowania zawodowego; 2) zagwarantowania niezależności i bezstronności świadczenia usług w zakresie certyfikacji, akredytacji, nadzoru technicznego, badań lub prób. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie wyłączają stosowania przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. Nr 50, poz. 331, z późn. zm.). Art. 7. 1. Na wniosek usługobiorcy usługodawca jest obowiązany udostępnić informacje o prowadzonej działalności związanej bezpośrednio z oferowaną usługą, o spółkach, w których uczestniczy, które są bezpośrednio powiązane ze świadczoną usługą oraz o środkach podjętych w celu uniknięcia konfliktu interesów. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, usługodawca podaje także w dokumentach zawierających opis oferowanych przez niego usług. Art. 8. 1. Usługodawca wykonujący zawód regulowany może rozpowszechniać informacje o świadczonej usłudze mające na celu promowanie towarów, usług lub wizerunku, jeżeli informacje te są zgodne z zasadami wykonywania zawodu. 2. Wprowadzanie ograniczeń w zakresie rozpowszechniania informacji, o których mowa w ust. 1, jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy ograniczenia te nie prowadzą do dyskryminacji, są proporcjonalne i uzasadnione nadrzędnym interesem publicznym. Art. 9. Usługodawca zapewnia, aby ogólne warunki dostępu do usługi nie dyskryminowały usługobiorcy ze względu na obywatelstwo lub miejsce zamieszkania. Art. 10. 1. Usługodawca, przed zawarciem umowy w formie pisemnej, a w przypadku braku pisemnej umowy - przed rozpoczęciem świadczenia usługi, jest obowiązany, w sposób jednoznaczny, podać usługobiorcy, o ile posiada, następujące informacje: 1) firmę, adres siedziby albo adres miejsca zamieszkania i głównego miejsca wykonywania działalności; 2) organ rejestrowy i numer w rejestrze, w którym usługodawca jest zarejestrowany jako przedsiębiorca albo numer w ewidencji działalności gospodarczej; 3) adres poczty elektronicznej lub inne dane umożliwiające bezpośredni kontakt z usługodawcą; 4) wskazanie organu, który wydał certyfikat, koncesję, zezwolenie, zgodę, licencję lub dokonał wpisu do rejestru albo wydał inny dokument uprawniający usługodawcę do świadczenia usługi; 5) wskazanie samorządu zawodowego, do którego usługodawca należy, tytułu zawodowego oraz państwa, w którym przyznano ten tytuł; 6) główne cechy usługi; 7) cenę usługi, jeżeli została ustalona; 8) stosowane przez usługodawcę wzorce umów oraz postanowienia umowne określające prawo właściwe dla danej umowy lub sąd albo inny organ właściwy do rozstrzygania sporów; 9) numer identyfikacji podatkowej (NIP) lub inny numer identyfikacyjny, którym usługodawca jest obowiązany posługiwać się na potrzeby podatku od towarów i usług; 10) o obowiązkowym ubezpieczeniu lub gwarancji finansowej, wraz z danymi ubezpieczyciela lub gwaranta, oraz o zasięgu terytorialnym ubezpieczenia; 11) o gwarancjach jakości wykonanej usługi, które nie są wymagane przepisami prawa. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 52 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Na wniosek usługobiorcy usługodawca udostępnia następujące informacje dodatkowe: 1) o sposobie kalkulacji ceny za usługę, jeżeli cena nie została wcześniej ustalona lub gdy nie ma możliwości podania dokładnej ceny; 2) o regulacjach prawnych dotyczących wykonywanego przez usługodawcę zawodu regulowanego oraz sposobu, w jaki można uzyskać dostęp do tych uregulowań; 3) o kodeksach dobrych praktyk, którym usługodawca podlega, wraz ze wskazaniem miejsca ich publikacji; 4) w przypadku gdy usługodawca podlega przepisom kodeksu dobrych praktyk lub jest członkiem stowarzyszenia handlowego lub zrzeszenia zawodowego, które przewiduje odwołanie do pozasądowego rozstrzygania sporów, usługodawca podaje informacje w tym zakresie, jak również określa sposób, w jaki można uzyskać dostęp do szczegółowych informacji dotyczących charakterystyki i warunków korzystania z pozasądowego rozstrzygania sporów. 3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, usługodawca jest obowiązany udostępnić w sposób zapewniający zapoznanie się przez usługobiorcę z tymi informacjami, w szczególności: 1) w miejscu, w którym świadczona jest usługa; 2) w miejscu zawarcia umowy; 3) na swojej stronie internetowej; 4) w dokumentach informacyjnych dostarczonych usługobiorcy. Rozdział 3. Współpraca międzynarodowa właściwych organów w zakresie świadczenia usług Art. 11. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, zwany dalej „ministrem”, monitoruje i koordynuje współpracę między właściwymi organami w zakresie uregulowanym w niniejszym rozdziale. 2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, odbywa się w szczególności przy wykorzystaniu systemów teleinformatycznych udostępnionych przez Komisję Europejską. Art. 12. 1. Właściwe organy są obowiązane do współpracy z właściwymi organami państw członkowskich oraz z Komisją Europejską. Współpraca polega w szczególności na: 1) wymianie informacji dotyczących usługodawców i świadczonych przez nich usług; 2) przeprowadzaniu kontroli działalności usługodawców. 2. Właściwym organom z państw członkowskich zapewnia się dostęp do rejestrów zawierających informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na takich samych zasadach, jak właściwym organom krajowym. Art. 13. 1. Właściwy organ, na wniosek właściwego organu z innego państwa członkowskiego, udziela informacji oraz przeprowadza kontrolę usługodawcy na zasadach określonych przepisami rozdziału 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej oraz przepisami ustaw odrębnych. 2. Właściwy organ niezwłocznie informuje wnioskującego oraz ministra o przeszkodach w realizacji wniosku. 3. Właściwy organ informuje wnioskującego o wynikach przeprowadzonej kontroli oraz o działaniach podjętych wobec usługodawcy. Art. 14. 1. Właściwy organ, na wniosek właściwego organu z innego państwa członkowskiego, przekazuje informacje dotyczące postępowań - w zakresie, w jakim odnoszą się one bezpośrednio do kompetencji usługodawcy lub jego wiarygodności zawodowej oraz decyzji dotyczących niewypłacalności lub upadłości usługodawcy związanych z nadużyciami finansowymi - dyscyplinarnych, karnych, administracyjnych. 2. W przypadku konieczności przekazania informacji, o których mowa w ust. 1, przed uprawomocnieniem się wyroku lub decyzji właściwy organ informuje wnioskującego o przysługujących usługodawcy środkach odwoławczych. 3. Właściwy organ niezwłocznie powiadamia usługodawcę o przekazaniu informacji, o których mowa w ust. 1. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 53 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 15. 1. Jeżeli działalność usługodawcy stanowi poważne zagrożenie bezpieczeństwa życia, zdrowia, mienia lub środowiska naturalnego, właściwy organ występuje z wnioskiem do właściwego organu państwa, w którym usługodawca ma siedzibę albo - w przypadku osoby fizycznej - miejsce zamieszkania, o podjęcie działań mających na celu usunięcie zagrożenia. Organ wnioskujący niezwłocznie informuje ministra o wystąpieniu z wnioskiem. 2. Jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego, który został poinformowany zgodnie z ust. 1, nie podjął działań zmierzających do usunięcia stwierdzonego zagrożenia albo podjął działania niewystarczające, organ wnioskujący zawiadamia ministra, adresata wniosku oraz Komisję Europejską o zamiarze podjęcia działań wobec usługodawcy. Zawiadomienie to zawiera uzasadnienie prawne i faktyczne zamierzonych działań. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, właściwy organ może podjąć, nie wcześniej niż po upływie piętnastu dni roboczych od dnia zawiadomienia, działania niezbędne do usunięcia zagrożenia, jeżeli przepisy prawa polskiego: 1) przewidują wyższy poziom ochrony usługobiorcy niż przepisy prawa państwa, w którym usługodawca ma siedzibę albo miejsce zamieszkania; 2) zgodnie z którymi zamierza się podjąć działania niezbędne do usunięcia zagrożenia, nie zostały poddane harmonizacji wspólnotowej w dziedzinie bezpieczeństwa usług. 4. Jeżeli usunięcie zagrożenia, o którym mowa w ust. 1, wymaga podjęcia działań przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 3, właściwy organ może podjąć niezwłocznie działania, nie stosując procedury określonej w ust. 1-3. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, właściwy organ zawiadamia niezwłocznie właściwy organ państwa, w którym usługodawca ma siedzibę albo - w przypadku osoby fizycznej - miejsce zamieszkania, Komisję Europejską oraz ministra o podjętych działaniach. Zawiadomienie to zawiera uzasadnienie podjęcia działań w trybie pilnym. Art. 16. 1. W przypadku otrzymania wniosku o podjęcie działań mających na celu usunięcie zagrożenia bezpieczeństwa życia, zdrowia, mienia lub środowiska naturalnego, wobec usługodawcy mającego siedzibę albo - w przypadku osoby fizycznej - miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który czasowo świadczy usługi na terytorium państwa wnioskującego, właściwy organ informuje o tym ministra i niezwłocznie podejmuje działania mające na celu usunięcie zagrożenia. 2. Właściwy organ niezwłocznie informuje organ wnioskujący o podjętych działaniach albo o przyczynach, dla których nie podjął działań, o których mowa w ust. 1. Art. 17. W przypadku uzyskania informacji o działalności usługodawcy, która może wyrządzić szkodę dla zdrowia lub środowiska naturalnego lub stanowi zagrożenie bezpieczeństwa osób przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo innego państwa członkowskiego, właściwy organ niezwłocznie przekazuje tę informację ministrowi, właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym usługodawca ma siedzibę albo - w przypadku osoby fizycznej - miejsce zamieszkania. Komisji Europejskiej, a także właściwym organom zainteresowanych państw członkowskich. Art. 18. 1. Wnioski, zawiadomienia i informacje, o których mowa w przepisach niniejszego rozdziału, są przekazywane niezwłocznie w formie elektronicznej. 2. Informacje przekazywane w ramach współpracy międzynarodowej nie mogą być wykorzystane w innym celu niż określony we wniosku. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 54 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 19. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres współpracy międzynarodowej w zakresie świadczenia usług, ze szczególnym uwzględnieniem zadań organów wykonujących tę współpracę oraz określeniem systemów teleinformatycznych wykorzystywanych do jej realizacji, mając na względzie zapewnienie właściwej realizacji swobody świadczenia usług. Rozdział 4. Przepisy karne Art. 20. Kto, będąc usługodawcą, nie dopełnia obowiązku podania usługobiorcy informacji, o których mowa w art. 7 i art. 10, albo podaje informacje nieprawdziwe, podlega karze grzywny. Art. 21. Orzekanie w sprawach określonych w art. 20 następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia. Rozdział 5. Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 22. - art. 48. Pominięto. Rozdział 6. Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe Art. 49. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 175 ust. 5, art. 181 ust. 4 i art. 186 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 31, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 175 ust. 5, art. 181 ust. 4 i art. 186 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 31, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 50. Upoważnienia do badań skuteczności działania środka ochrony roślin, wydane na podstawie przepisów ustawy wymienionej w art. 43 do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, stają się upoważnieniami wydanymi na czas nieokreślony. Art. 51. Jednostki organizacyjne, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zostały upoważnione przez ministra właściwego do spraw rolnictwa, na podstawie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 43 ust. 5 ustawy wymienionej w art. 43, do opracowywania ocen i raportów dotyczących środków ochrony roślin wpisuje się z urzędu do rejestru, o którym mowa w art. 43a ust. 6 ustawy wymienionej w art. 43 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 52. Dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 5 ust. 7 i art. 75 ust. 6 ustawy wymienionej w art. 43, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 5 ust. 7 oraz art. 75 ust. 8 ustawy wymienionej w art. 43 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 53. 1. Jednostki będące przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zostały upoważnione do przeprowadzenia szkoleń w zakresie integrowanej produkcji na podstawie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 5 ust. 7 pkt 1 ustawy wymienionej w art. 43 lub zostały upoważnione na podstawie art. 75 ust. 1 tej ustawy przez wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa do prowadzenia szkoleń, o których mowa w art. 64 ust. 4 pkt 1 lit. a, art. 66 ust. 1 i art. 74 tej ustawy w dotychczasowym brzmieniu, wpisuje się z urzędu do rejestru, o którym mowa w art. 75 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 43, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 2. Wpisów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 55 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 3. Wojewódzki inspektor, o którym mowa w art. 75 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 43 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, potwierdza dokonanie wpisu, o którym mowa w ust. 1, przez wydanie zaświadczenia o dokonaniu wpisu do rejestru, nie później niż w terminie 7 dni od dnia dokonania tego wpisu. 4. Do dnia doręczenia przedsiębiorcy zaświadczenia, o którym mowa w ust. 3, przedsiębiorca może prowadzić szkolenia w zakresie integrowanej produkcji na podstawie przepisów dotychczasowych. Art. 54. 1. Jednostki niebędące przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zostały upoważnione do przeprowadzenia szkoleń w zakresie integrowanej produkcji na podstawie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 5 ust. 7 pkt 1 ustawy wymienionej w art. 43 lub zostały upoważnione na podstawie art. 75 ust. 1 tej ustawy przez wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa do prowadzenia szkoleń, o których mowa w art. 64 ust. 4 pkt 1 lit. a, art. 66 ust. 1 i art. 74 tej ustawy w dotychczasowym brzmieniu, wpisuje się z urzędu do rejestru, o którym mowa w art. 75a ust. 1 ustawy wymienionej w art. 43, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 2. Wpisów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 3. Wojewódzki inspektor, o którym mowa w art. 75a ust. 1 ustawy wymienionej w art. 43 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, potwierdza dokonanie wpisu, o którym mowa w ust. 1, przez wydanie zaświadczenia o dokonaniu wpisu do rejestru, nie później niż w terminie 7 dni od dnia dokonania tego wpisu. 4. Do dnia doręczenia jednostce zaświadczenia, o którym mowa w ust. 3, jednostka może prowadzić szkolenia w zakresie integrowanej produkcji na podstawie przepisów dotychczasowych. Art. 55. Spółki prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy kancelarie patentowe są obowiązane do dostosowania postanowień swoich umów, składu osobowego oraz składu osobowego organów do wymogów określonych w art. 5 ustawy wymienionej w art. 35, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie 5 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 56. 1. Koncesje, zezwolenia, licencje i zgody wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują ważność do upływu terminu, na który zostały wydane. 2. Do postępowań o: 1) udzielenie koncesji, zezwolenia, licencji i zgody, 2) dokonanie wpisu do rejestru działalności regulowanej - wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 57. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 56 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Dz. Urz U. E. L. z 2005 r. 255.22 zmiany: 2005-10-20 2006-01-06 2007-01-01 2007-07-19 2007-12-26 2008-08-21 2008-12-11 2009-04-27 2011-03-24 2012-08-01 sprost. sprost. zm. zm. zm. zm. zm. zm. zm. zm. zm. zm. Dz.U.UE.L.2007.271.18 Dz.U.UE.L.2008.93.28 Dz.U.UE.C.2006.3.12 Dz.U.UE.L.2006.363.141 Dz.U.UE.C.2007.165.13 Dz.U.UE.C.2007.165.18 Dz.U.UE.L.2007.320.3 Dz.U.UE.L.2008.205.10 Dz.U.UE.L.2008.311.1 Dz.U.UE.L.2009.93.11 Dz.U.UE.L.2011.59.4 art. 1 Dz.U.UE.L.2012.180.9 ogólne ogólne ogólne art. 1 ogólne ogólne art. 1 art. 1 art. 1 art. 1 art. 1 DYREKTYWA 2005/36/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Tekst mający znaczenie dla EOG) PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 40, art. 47 ust. 1, art. 47 ust. 2 zdanie pierwsze i trzecie oraz art. 55, uwzględniając wniosek Komisji, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. c) Traktatu jednym z celów Wspólnoty jest zniesienie przeszkód w swobodnym przepływie osób i usług między Państwami Członkowskimi. Dla obywateli Państw Członkowskich oznacza to w szczególności możliwość wykonywania zawodu jako osoba pracująca na własny rachunek lub jako pracownik najemny, w Państwie Członkowskim innym niż to, w którym zdobyli kwalifikacje zawodowe. Ponadto art. 47 ust. 1 Traktatu przewiduje uchwalenie dyrektyw zmierzających do wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji. (2) Po posiedzeniu Rady Europejskiej w Lizbonie w dniach 23. i 24. marca 2000 r. Komisja przyjęła komunikat w sprawie „Strategii rynku wewnętrznego w dziedzinie usług”, zakładającej w szczególności stworzenie takich warunków, by swobodne świadczenie usług na terytorium Wspólnoty było równie proste jak w przypadku usług świadczonych na terytorium pojedynczego Państwa Członkowskiego. Nawiązując do komunikatu Komisji zatytułowanego „Nowe europejskie rynki pracy, otwarte i dostępne dla wszystkich”, Rada Europejska na posiedzeniu w Sztokholmie w dniach 23. i 24. marca 2001 r. powierzyła Komisji zadanie przedstawienia wiosennej Radzie Europejskiej w 2002 r. szczegółowych propozycji dotyczących bardziej jednolitego, przejrzystego i elastycznego systemu uznawania kwalifikacji. (3) Gwarancje przyznane w niniejszej dyrektywie osobom, które uzyskały kwalifikacje zawodowe w jednym z Państw Członkowskich, w zakresie dostępu do tego samego zawodu i jego wykonywania w innym Państwie Członkowskim na takich samych prawach jak obywatele tego drugiego Państwa Członkowskiego, nie zwalniają migrujących specjalistów z obowiązku wypełniania wszelkich niedyskryminujących warunków wykonywania zawodu, które mogą zostać ustanowione przez to drugie Państwo, o ile znajdują one obiektywne uzasadnienie i są proporcjonalne. (4) W celu ułatwienia swobodnego świadczenia usług należy ustanowić szczegółowe przepisy zmierzające do poszerzenia możliwości prowadzenia działalności zawodowej pod tytułem zawodowym w oryginalnym brzmieniu. W przypadku usług społeczeństwa informacyjnego świadczonych na odległość powinny obowiązywać także przepisy dyrektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego, w ramach rynku wewnętrznego. (5) Ze względu na obowiązywanie odrębnych systemów, z jednej strony dla transgranicznego świadczenia usług o charakterze tymczasowym i okazjonalnym, a z drugiej strony dla podejmowania działalności gospodarczej, powinny zostać określone kryteria rozróżnienia tych dwóch form w przypadku gdy usługodawca przenosi się na terytorium przyjmującego Państwa Członkowskiego. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 57 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje (6) Wprowadzanie ułatwień w świadczeniu usług musi odbywać się przy pełnym poszanowaniu wymogów w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa publicznego oraz ochrony konsumentów. Dlatego należy ustanowić szczególne przepisy dotyczące przedstawicieli zawodów regulowanych, związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem publicznym, którzy świadczą usługi transgra-niczne tymczasowo lub okazjonalnie. (7) Przyjmujące Państwo Członkowskie może, w niezbędnych przypadkach i zgodnie z prawem wspólnotowym, ustanowić wymogi dokonywania odpowiednich zgłoszeń. Wymogi te nie mogą skutkować nałożeniem na usługodawców nieproporcjonalnych ciężarów i uniemożliwiać im korzystania ze swobody świadczenia usług albo zmniejszać wynikające z niej korzyści. Należy dokonywać okresowej oceny potrzeby dalszego utrzymywania takich wymogów w świetle postępu dokonywanego w tworzeniu wspólnotowych ram współpracy administracyjnej Państw Członkowskich. (8) Usługodawca powinien podlegać obowiązującym w przyjmującym Państwie Członkowskim przepisom dyscyplinarnym, bezpośrednio związanym z kwalifikacjami zawodowymi, takim jak przepisy regulujące kwestie definicji zawodu, zakresu czynności należących do danego zawodu lub zastrzeżonych dla jego przedstawicieli, używania tytułów zawodowych oraz poważnych uchybień zawodowych, co bezpośrednio wiąże się z ochroną i bezpieczeństwem konsumentów. (9) Przy zachowaniu, dla celów swobody przedsiębiorczości, zasad i gwarancji stanowiących podstawę obecnie obowiązujących, zróżnicowanych systemów uznawania kwalifikacji, należy poprawić odpowiednie przepisy, opierając się na dotychczasowym doświadczeniu. Dodatkowo ze względu na to, że odpowiednie dyrektywy były kilkakrotnie zmieniane, należy zreorganizować i zracjonalizować ich przepisy poprzez ujednolicenie obowiązujących zasad. W tym celu niezbędne jest zastąpienie dyrektyw Rady 89/48/EWGi 92/51/EWG, jak również dyrektywy 1999/42/WE Parlajmentu Europejskiego i Rady, dotyczących ogólnego systemu uznawania kwalifikacji zawodowych, oraz dyrektyw Rady 77/452/EWG, 77/453/EWG, 78/686/EWG, 78/687/EWG, 78/1026/EWG, 78/1027/EWG, 80/154/EWG, 80/155/EWG, 85/384/EWG, 85/432/EWG, 85/433/EWGi 93/16/EWG, dotyczących zawodów: pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, lekarza dentysty, lekarza weterynarii, położnej, architekta, farmaceuty i lekarza, poprzez połączenie ich w jednym tekście. (10) Niniejsza dyrektywa nie stanowi przeszkody dla uznawania przez Państwa Członkowskie, zgodnie z własnymi przepisami, kwalifikacji zawodowych zdobytych poza terytorium Unii Europejskiej przez obywateli państw trzecich. Uznawanie kwalifikacji powinno być w każdym przypadku uzależnione od spełnienia minimalnych wymogów w zakresie wykształcenia, przewidzianych dla danego zawodu. (11) W przypadku zawodów objętych ogólnym systemem uznawania kwalifikacji, zwanym dalej „ systemem ogólnym” , Państwa Członkowskie powinny zachować prawo do określania minimalnego poziomu kwalifikacji wymaganego dla zagwarantowania właściwej jakości usług świadczonych na ich terytorium. Jednakże, zgodnie z art. 10, 39 i 43 Traktatu, nie powinny one wymagać od obywatela jednego z Państw Członkowskich uzyskania kwalifikacji, określonych wyłącznie na podstawie odniesienia do dyplomów uzyskiwanych w ramach ich własnego systemu szkolnictwa w przypadku gdy obywatel ten uzyskał całość lub część tych kwalifikacji w innym Państwie Członkowskim. W konsekwencji należy ustanowić zasadę, zgodnie z którą każde przyjmujące Państwo Członkowskie, w którym dany zawód jest zawodem regulowanym, powinno uwzględnić kwalifikacje zdobyte w innym Państwie Członkowskim oraz ustalić, czy kwalifikacje te odpowiadają kwalifikacjom, których ono wymaga. Ogólny system uznawania kwalifikacji nie narusza prawa Państw Członkowskich do ustanowienia dla osób wykonujących dany zawód w tym Państwie Członkowskim szczególnych wymogów wynikających z przepisów dotyczących wykonywania danego zawodu uzasadnionych interesem publicznym. Przepisy tego rodzaju dotyczą, między innymi, zasad organizacji zawodu, standardów zawodowych, w tym dotyczących zasad etycznych, nadzoru oraz odpowiedzialności. Dyrektywa nie ma na celu ingerencji w uprawnienie Państw Członkowskich do przeciwdziałania nieuczciwemu uchylaniu się przez niektórych z ich obywateli od przestrzegania przepisów krajowych dotyczących wykonywania zawodu. (12) Niniejsza dyrektywa dotyczy uznawania przez Państwa Członkowskie kwalifikacji zawodowych uzyskanych w innym Państwie Członkowskim. Nie dotyczy jednak uznawania przez Państwa Członkowskie decyzji w sprawie uznania kwalifikacji podjętych przez inne Państwa Członkowskie na podstawie niniejszej dyrektywy. Osoby, których kwalifikacje zawodowe zostały uznane na podstawie niniejszej dyrektywy, nie mogą tym samym powołać się na to uznanie w celu nabycia w Państwie Członkowskim swego pochodzenia praw, które nie wynikają z kwalifikacji zawodowych uzyskanych w Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 58 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje tym Państwie Członkowskim, chyba że wykażą uzyskanie dodatkowych kwalifikacji zawodowych w przyjmującym Państwie Członkowskim. (13) W celu zdefiniowania mechanizmu uznawania w ramach systemu ogólnego, konieczne jest zgrupowanie różnych krajowych programów edukacyjnych i szkoleniowych na różnych poziomach. Poziomy te są określone jedynie w związku z funkcjonowaniem systemu ogólnego i nie mają wpływu na krajowe struktury edukacji i kształcenia, ani na uprawnienia Państw Członkowskich w tej dziedzinie. (14) Mechanizm uznawania ustanowiony w dyrektywach 89/48/EWG oraz 92/51/EWG pozostaje niezmieniony. W związku z tym posiadacz dyplomu zaświadczającego o ukończeniu kształcenia na poziomie pomaturalnym, które trwało co najmniej jeden rok, powinien mieć dostęp do zawodu regulowanego w Państwie Członkowskim, w którym dostęp jest uwarunkowany posiadaniem dyplomu ukończenia studiów uniwersyteckich lub innych studiów wyższych trwających cztery lata, bez względu na poziom, do którego zaliczany jest dyplom wymagany w przyjmującym Państwie Członkowskim. W przeciwnym przypadku, gdy dostęp do zawodu regulowanego jest uwarunkowany ukończeniem studiów uniwersyteckich lub innych studiów wyższych trwających dłużej niż cztery lata, dostęp taki powinien zostać przyznany jedynie osobom posiadającym dyplom ukończenia studiów uniwersyteckich lub innych studiów wyższych trwających co najmniej trzy lata. (15) W przypadku braku harmonizacji minimalnych wymogów w zakresie wykształcenia, wymaganego do dostępu do zawodów objętych systemem ogólnym, przyjmujące Państwo Członkowskie powinno mieć możliwość wprowadzenia środka wyrównawczego. Środek ten powinien być proporcjonalny i uwzględniać, w szczególności, doświadczenie zawodowe wnioskodawcy. Doświadczenie pokazuje, że pozostawienie migrantowi możliwości wyboru, zdania testu umiejętności bądź odbycia stażu adaptacyjnego stanowi wystarczającą gwarancję stwierdzenia poziomu jego kwalifikacji, dlatego odstąpienie od tego wyboru musi być w każdym przypadku uzasadnione istotnym wymogiem interesu publicznego. (16) W celu wspierania swobodnego przepływu specjalistów, przy równoczesnym zapewnieniu właściwego poziomu kwalifikacji, poszczególne stowarzyszenia i organizacje zawodowe lub Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość zaproponowania stworzenia wspólnych platform na szczeblu europejskim. Niniejsza dyrektywa powinna, pod określonymi warunkami i zgodnie z uprawnieniami Państw Członkowskich w dziedzinie określania kwalifikacji niezbędnych dla wykonywania zawodu na ich terytorium, jak również istoty i organizacji ich systemów kształcenia zawodowego oraz zgodnie z prawem wspólnotowym, w szczególności wspólnotowym prawem konkurencji, uwzględniać takie inicjatywy, równocześnie wspierając w tym kontekście nadanie bardziej automatycznego charakteru uznawaniu kwalifikacji w ramach systemu ogólnego. Stowarzyszenia zawodowe zdolne do przedstawienia propozycji wspólnych platform powinny być reprezentatywne na szczeblu krajowym i europejskim. Wspólną platformę stanowi zespół kryteriów umożliwiających złagodzenie w jak najszerszym zakresie skutków znaczących różnic w dziedzinie wymogów dotyczących wykształcenia, jakie stwierdzono, w co najmniej dwóch trzecich Państw Członkowskich, w tym we wszystkich Państwach Członkowskich, w których dany zawód jest regulowany. Kryteria te mogłyby przykładowo obejmować wymogi, takie jak: dodatkowe szkolenie, staż adaptacyjny odbywany w formie nadzorowanej praktyki, test umiejętności, wymóg posiadania minimalnego poziomu doświadczenia zawodowego albo też połączenie tych wymogów. (17) W celu uwzględnienia wszystkich sytuacji, które w dalszym ciągu nie podlegają przepisom dotyczącym uznawania kwalifikacji zawodowych, system ogólny powinien zostać rozszerzony na te przypadki, które nie zostały objęte systemem szczególnym wskutek tego, że dany zawód nie został objęty żadnym systemem bądź też w przypadku, gdy dany zawód wprawdzie został objęty takim szczególnym systemem, jednakże wnioskodawca z pewnych szczególnych i wyjątkowych przyczyn nie spełnia warunków koniecznych do skorzystania z tego systemu. (18) Istnieje potrzeba uproszczenia warunków podejmowania szeregu rodzajów działalności przemysłowej, handlowej i rzemieślniczej w Państwach Członkowskich, w których zawody te są regulowane, przez osoby, które wykonywały daną działalność przez stosowny i wystarczająco długi okres w innym Państwie Członkowskim, z równoczesnym utrzymaniem co do tych rodzajów działalności systemu automatycznego uznawania kwalifikacji na podstawie doświadczenia zawodowego. (19) Swoboda przemieszczania się i wzajemne uznawanie dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji lekarzy, pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną (przy czym termin ten obejmuje również pielęgniarzy), lekarzy dentystów, lekarzy weterynarii, położnych, farmaceutów i architektów, Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 59 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje muszą opierać się na ogólnej zasadzie automatycznego uznawania kwalifikacji na podstawie skoordynowanych, minimalnych wymogów w zakresie wykształcenia. Dodatkowo warunkiem wykonywania w Państwach Członkowskich zawodu lekarza, pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, lekarza weterynarii, położnej (przy czym termin ten obejmuje również położnego) i farmaceuty powinno być posiadanie przez osobę zainteresowaną kwalifikacji gwarantujących, że posiada ona wykształcenie spełniające ustanowione minimalne wymogi. Powyższy system należy uzupełnić o szereg przepisów dotyczących ochrony praw nabytych, z których wykwalifikowani specjaliści będą mogli korzystać pod pewnymi warunkami. (20) W celu uwzględnienia charakteru kształcenia lekarzy i lekarzy dentystów oraz związanego z tym dorobku wspólnotowego w dziedzinie wzajemnego uznawania kwalifikacji, uzasadnione jest utrzymanie zasady automatycznego uznawania specjalności medycznych i lekarsko-dentystycznych, wspólnych przynajmniej dla dwóch Państw Członkowskich wobec specjalności, które są uznane w momencie przyjęcia niniejszej dyrektywy. W celu uproszczenia systemu rozszerzenie automatycznego uznawania kwalifikacji o nowe specjalności medyczne po wejściu w życie niniejszej dyrektywy powinno być jednak ograniczone do takich specjalności, które występują w przynajmniej dwóch piątych Państw Członkowskich. Ponadto niniejsza dyrektywa nie narusza prawa Państw Członkowskich do uzgodnienia między sobą automatycznego uznawania kwalifikacji zgodnie z ich własnymi zasadami w określonych specjalnościach medycznych i stomatologicznych występujących w tych Państwach, lecz niepodlegających automatycznemu uznawaniu w rozumieniu niniejszej dyrektywy. (21) Automatyczne uznawanie formalnych kwalifikacji lekarza posiadającego podstawowy poziom wykształcenia medycznego nie narusza uprawnienia Państw Członkowskich do decydowania, czy kwalifikacje te będą powiązane z czynnościami zawodowymi. (22) Wszystkie Państwa Członkowskie powinny formalnie rozróżniać zawód lekarza dentysty od zawodu lekarza, niezależnie od posiadanej przez niego specjalizacji z odontostomatologii. Państwa Członkowskie powinny zagwarantować, że kształcenie lekarzy dentystów zapewni im uzyskanie umiejętności niezbędnych dla zapobiegania, diagnozowania i leczenia nieprawidłowości i chorób zębów, jamy ustnej, szczęki, żuchwy oraz okolic przyległych. Działalność zawodowa lekarza dentysty powinna być wykonywana przez osoby posiadające kwalifikacje lekarza dentysty określone w niniejszej dyrektywie. (23) Nie wydaje się pożądane określanie jednolitych norm kształcenia położnych dla wszystkich Państw Członkowskich. Powinno się raczej zapewnić im możliwie największą swobodę w organizowaniu swojego kształcenia. (24) W celu uproszczenia niniejszej dyrektywy należy odnieść się do pojęcia „ farmaceuta” , aby wyznaczyć zakres stosowania przepisów dotyczących automatycznego uznawania kwalifikacji bez uszczerbku dla odrębności występujących w przepisach krajowych regulujących tą działalność. (25) Osoby posiadające kwalifikacje farmaceuty są specjalistami w dziedzinie leków i z zasady powinny być uprawnione do wykonywania zawodu farmaceuty w jego podstawowym zakresie we wszystkich Państwach Członkowskich. Określenie tego minimalnego zakresu w niniejszej dyrektywie nie powoduje ani ograniczenia zakresu uprawnień farmaceutów w Państwach Członkowskich, w szczególności dotyczących analiz biomedycznych, ani też stworzenia monopolu dla tych specjalistów, jako że pozostaje to wyłącznie w kompetencji Państw Członkowskich. Przepisy niniejszej dyrektywy nie naruszają prawa Państw Członkowskich do wprowadzenia dodatkowych wymogów w zakresie kształcenia, warunkujących możliwość wykonywania czynności nieujętych w skoordynowanym podstawowym zakresie czynności. Oznacza to, że Państwo Członkowskie powinno mieć możliwość wprowadzania tych wymogów wobec obywateli posiadających kwalifikacje objęte automatycznym uznawaniem w rozumieniu niniejszej dyrektywy. (26) Niniejsza dyrektywa nie zapewnia koordynacji wszystkich wymogów w zakresie podejmowania i wykonywania działalności w dziedzinie farmacji. W szczególności kwestie rozmieszczenia geograficznego aptek i monopolu na wydawanie produktów leczniczych powinny pozostać w kompetencji Państw Członkowskich. Dyrektywa nie wprowadza żadnych zmian w przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich wprowadzających zakaz wykonywania przez spółki niektórych czynności w dziedzinie farmacji lub uzależniających wykonywanie tych czynności od spełnienia określonych warunków. (27) Projekt architektoniczny, jakość obiektów budowlanych, ich harmonijne wkomponowanie w otoczenie, poszanowanie charakteru krajobrazu naturalnego i miejskiego oraz zbiorowego i prywatnego Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 60 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje dziedzictwa należą do kwestii o znaczeniu publicznym. Dlatego też wzajemne uznawanie kwalifikacji powinno być oparte na kryteriach jakościowych i ilościowych gwarantujących, że osoby posiadające uznane kwalifikacje potrafią zrozumieć i wyrazić potrzeby jednostek, grup społecznych i władz w zakresie planowania przestrzennego, projektowania, organizacji i konstrukcji budynków, konserwacji i wykorzystywania dziedzictwa architektonicznego oraz ochrony naturalnej równowagi. (28) Krajowe regulacje w dziedzinie architektury oraz podejmowania i wykonywania działalności zawodowej przez architektów mają bardzo zróżnicowany zakres. W większości Państw Członkowskich działalność w dziedzinie architektury prowadzona jest de iure bądź de facto przez osoby posiadające wyłącznie tytuł architekta lub dodatkowo także inny tytuł, przy czym osoby te nie mają wyłączności na prowadzenie takiej działalności, chyba że wynika to przepisów ustawowych. Działalność ta, bądź tylko niektóre jej rodzaje, może być wykonywana także przez przedstawicieli innych zawodów, w szczególności przez inżynierów, którzy uzyskali specjalistyczne wykształcenie w dziedzinie budownictwa lub sztuki budowania. W celu uproszczenia niniejszej dyrektywy należy odnieść się do pojęcia „architekt” , aby wyznaczyć zakres stosowania przepisów dotyczących automatycznego uznawania kwalifikacji w dziedzinie architektury, bez uszczerbku dla odrębności występujących w przepisach krajowych regulujących tą działalność. (29) W przypadku przedstawienia przez organizację zawodową lub stowarzyszenie, które działają w zakresie zawodu regulowanego na szczeblu europejskim i krajowym, uzasadnionego wniosku dotyczącego szczególnych postanowień dotyczących uznawania kwalifikacji w oparciu o zharmonizowane minimalne wymogi w zakresie wykształcenia, Komisja ocenia zasadność przyjęcia projektu zmiany niniejszej dyrektywy. (30) Aby system uznawania kwalifikacji zawodowych był skuteczny, powinny zostać ustalone jednolite procedury i zasady postępowania w zakresie jego wprowadzenia w życie, jak również określone warunki wykonywania zawodu. (31) Ponieważ współpraca między Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy Państwami Członkowskimi a Komisją powinna ułatwić wdrożenie niniejszej dyrektywy oraz realizację wynikających z niej zobowiązań, należy zapewnić warunki służące tej współpracy. (32) Wprowadzenie przez stowarzyszenia lub organizacje zawodowe legitymacji zawodowych na szczeblu europejskim mogłoby ułatwić mobilność przedstawicieli danych zawodów, w szczególności poprzez przyspieszenie wymiany informacji pomiędzy przyjmującym Państwem Członkowskim a Państwem Członkowskim pochodzenia. Legitymacja zawodowa powinna umożliwiać monitorowanie kariery osób wykonujących dany zawód, które prowadzą działalność w różnych Państwach Członkowskich. Legitymacje te, przy pełnym poszanowaniu przepisów dotyczących ochrony danych, mogłyby zawierać informacje na temat kwalifikacji zawodowych danej osoby (dotyczące uniwersytetu lub instytucji, w których uzyskała ona wykształcenie, posiadanych kwalifikacji, doświadczenia zawodowego), jej miejsca prowadzenia działalności, sankcji nałożonych na tą osobę w związku z wykonywaniem zawodu oraz informacje dotyczące właściwego organu. (33) Ustanowienie sieci ośrodków informacji mających za zadanie dostarczenie obywatelom Państw Członkowskich informacji i wsparcia zapewni przejrzystość systemowi uznawania kwalifikacji. W ośrodkach informacji każdy zainteresowany obywatel oraz Komisja uzyskają wszelkie informacje i adresy istotne w procedurze uznawania. Wyznaczenie przez każde Państwo Członkowskie pojedynczego ośrodka informacji w ramach tej sieci nie wpływa na ich organizację i uprawnienia na szczeblu krajowym. W szczególności nie stanowi to przeszkody dla wyznaczenia szeregu innych biur na szczeblu krajowym, przy czym ośrodek informacji wyznaczony w ramach wyżej wymienionej sieci będzie odpowiedzialny za koordynację działań z tymi biurami oraz kierowanie obywateli, w razie potrzeby, do właściwego biura. (34) Zarządzanie różnorodnymi systemami uznawania kwalifikacji ustanowionymi w dyrektywach sektorowych oraz systemem ogólnym okazało się zadaniem uciążliwym i skomplikowanym. Dlatego potrzebne jest uproszczenie zarządzania i dostosowania niniejszej dyrektywy do postępu naukowego i technicznego, w szczególności w przypadku koordynacji minimalnych wymogów w zakresie wykształcenia dla potrzeb automatycznego uznawania kwalifikacji. W tym celu powinien zostać powołany wspólny komitet ds. uznawania kwalifikacji zawodowych oraz należy zapewnić odpowiedni udział przedstawicieli organizacji zawodowych, również na poziomie wspólnotowym. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 61 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje (35) Środki niezbędne dla wdrożenia niniejszej dyrektywy należy przyjąć zgodnie z procedurą określoną w decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. (36) Sporządzanie przez Państwa Członkowskie sprawozdania okresowego z wdrożenia niniejszej dyrektywy, zawierającego dane statystyczne, umożliwi ocenę oddziaływania systemu uznawania kwalifikacji zawodowych. (37) Należy ustanowić odpowiednią procedurę przyjmowania środków tymczasowych, na wypadek gdyby stosowanie przepisów niniejszej dyrektywy napotykało na istotne trudności w Państwie Członkowskim. (38) Przepisy niniejszej dyrektywy nie wpływają na kompetencje Państw Członkowskich w zakresie organizacji ich krajowego systemu ubezpieczeń społecznych oraz określania działań, które należy w ramach tego systemu realizować. (39) Wobec szybkości przemian technologicznych i postępu naukowego uczenie się przez całe życie ma szczególne znaczenie w odniesieniu do znaczącej liczby zawodów. W tym kontekście rolą Państw Członkowskich jest przyjęcie szczegółowych przepisów dotyczących odpowiedniego dalszego kształcenia, które umożliwi przedstawicielom tych zawodów stałe zaznajamianie się ze zmianami, które przynosi postęp techniczny i naukowy. (40) W związku z tym, że cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie racjonalizacja, uproszczenie i poprawa regulacji dotyczących uznawania kwalifikacji zawodowych, nie mogą być w wystarczającym stopniu osiągnięte przez Państwa Członkowskie, a możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów. (41) Niniejsza dyrektywa nie narusza art. 39 ust. 4 oraz art. 45 Traktatu, w szczególności w odniesieniu do notariuszy. (42) Niniejsza dyrektywa w zakresie dotyczącym swobody przedsiębiorczości i świadczenia usług nie narusza innych, szczególnych przepisów prawnych dotyczących uznawania kwalifikacji zawodowych, takich jak przepisy obowiązujące w odniesieniu do transportu, pośredników ubezpieczeniowych oraz biegłych rewidentów. Niniejsza dyrektywa nie wpływa na stosowanie dyrektywy Rady 77/249/EWG z dnia 22 marca 1977 r. mającej na celu ułatwienie skutecznego korzystania przez prawników ze swobody świadczenia usługani dyrektywy 98/5/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. mającej na celu ułatwienie stałego wykonywania zawodu prawnika w Państwie Członkowskim innym niż państwo uzyskania kwalifikacji zawodowych. Uznawanie kwalifikacji zawodowych prawników dla celów podejmowania przez nich bezpośredniej działalności w przyjmującym Państwie Członkowskim na podstawie tytułu zawodowego przyjmującego Państwa Członkowskiego powinno zostać objęte przepisami niniejszej dyrektywy. (43) W zakresie, w jakim są one regulowane, niniejsza dyrektywa dotyczy również wolnych zawodów, do których, zgodnie z niniejszą dyrektywą, należą zawody wykonywane osobiście na podstawie odpowiednich kwalifikacji zawodowych w sposób odpowiedzialny i zawodowo niezależny przez osoby świadczące usługi intelektualne i koncepcyjne w interesie klienta i w interesie publicznym. Wykonywanie zawodu może podlegać w Państwach Członkowskich, zgodnie z Traktatem, szczególnym ograniczeniom ustawowym zgodnie z prawem krajowym oraz uregulowaniom zawodowym przyjmowanym w tych ramach samodzielnie przez odpowiednie organizacje zawodowe, chroniącym i rozwijającym profesjonalizm oraz jakość usług, a także poufność w relacjach z klientem. (44) Niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów niezbędnych dla zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia i konsumentów, PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ: Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 62 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje TYTUŁ I. PRZEPISY OGÓLNE Artykuł 1. Cel Niniejsza dyrektywa ustanawia zasady, na podstawie których każde Państwo Członkowskie, które uzależnia dostęp do zawodu regulowanego lub jego wykonywanie na swoim terytorium od posiadania szczególnych kwalifikacji zawodowych (zwane dalej „przyjmującym Państwem Członkowskim”) uznaje, dla celów dostępu do tego zawodu i jego wykonywania, kwalifikacje zawodowe uzyskane w innym lub innych Państwach Członkowskich (zwanych dalej „rodzimym Państwem Członkowskim”), które umożliwiają posiadaczowi wymienionych kwalifikacji wykonywanie w tych Państwach tego samego zawodu. Artykuł 2. Zakres 1. Niniejszą dyrektywę stosuje się wobec wszystkich obywateli Państw Członkowskich, zamierzających wykonywać zawód regulowany w Państwie Członkowskim innym niż to, w którym uzyskali kwalifikacje zawodowe, zarówno jako osoba pracująca na własny rachunek, w tym jako osoba wykonująca wolny zawód, jak też jako pracownik najemny. 2. Każde Państwo Członkowskie może zezwolić obywatelom Państwa Członkowskiego posiadającym dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, który nie został uzyskany w jednym z Państw Członkowskich, na wykonywanie na swoim terytorium zawodu regulowanego w rozumieniu art. 3 ust.1 lit. a) zgodnie z przepisami obowiązującymi w tym Państwie. W przypadku zawodów określonych w przepisach tytułu III, rozdział III, wstępne uznanie jest uzależnione od spełnienia minimalnych wymogów w zakresie wykształcenia ustanowionych w tym rozdziale. 3. Jeżeli w odniesieniu do danego zawodu regulowanego obowiązują inne szczególne przepisy bezpośrednio dotyczące uznawania kwalifikacji zawodowych, ustanowione w odrębnym instrumencie prawa wspólnotowego, odpowiadających im przepisów niniejszej dyrektywy nie stosuje się. Artykuł 3. Definicje 1. Dla celów niniejszej dyrektywy stosuje się poniższe definicje: a) „zawód regulowany” : działalność zawodowa lub zespół działalności zawodowych, których podjęcie, wykonywanie, lub jeden ze sposobów wykonywania wymaga, bezpośrednio bądź pośrednio, na mocy przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych, posiadania specjalnych kwalifikacji zawodowych; w szczególności używanie tytułu zawodowego zastrzeżonego na mocy przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych dla osób posiadających odpowiednie kwalifikacje zawodowe stanowi sposób wykonywania działalności zawodowej. W przypadkach, w których nie stosuje się pierwszego zdania niniejszej definicji, działalność zawodowa, o której mowa w ust. 2, traktowana jest jako zawód regulowany; b) „kwalifikacje zawodowe” : kwalifikacje potwierdzone dokumentem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji, poświadczeniem kompetencji, o którym mowa w art. 11 lit. a) ppkt i) lub doświadczenia zawodowego; c) „dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji” : dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty wydane przez organ Państwa Członkowskiego wyznaczony zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi tego Państwa, potwierdzające pomyślne ukończenie kształcenia zawodowego, odbywanego w przeważającej części na terytorium Wspólnoty. W przypadkach, w których nie stosuje się zdania pierwszego niniejszej definicji, dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, o którym mowa w ust. 3, traktowany jest jako dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji; d) „właściwy organ” : każdy organ lub jednostka upoważniona przez Państwa Członkowskie do wystawiania lub przyjmowania świadectw wykształcenia i innych dokumentów lub informacji, przyjmowania wniosków i podejmowania decyzji, o których mowa w niniejszej dyrektywie; Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 63 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje e) „kształcenie regulowane” : każdy rodzaj kształcenia, które w szczególny sposób przystosowane jest na potrzeby wykonywania określonego zawodu oraz obejmuje kurs lub kursy uzupełnione, w stosownych przypadkach, kształceniem zawodowym albo praktyką w okresie próbnym lub praktyką zawodową. Struktura i poziom kształcenia zawodowego oraz praktyk w okresie próbnym lub praktyk zawodowych określane są w ustawach, przepisach wykonawczych lub administracyjnych danego Państwa Członkowskiego albo są nadzorowane bądź zatwierdzane przez wyznaczony w tym celu organ; f) „doświadczenie zawodowe” : faktyczne i zgodne z prawem wykonywanie danego zawodu w Państwie Członkowskim; g) „staż adaptacyjny” : wykonywanie zawodu regulowanego w przyjmującym Państwie Członkowskim pod nadzorem wykwalifikowanego przedstawiciela tego zawodu, gdzie takiej praktyce odbywanej pod nadzorem może towarzyszyć dalsze kształcenie. Powyższy okres nadzorowanej praktyki podlega ocenie. Szczegółowe zasady regulujące kwestie stażu adaptacyjnego i jego oceny, jak również status migranta objętego nadzorem, określa właściwy organ przyjmującego Państwa Członkowskiego. Status prawny osoby odbywającej nadzorowaną praktykę w przyjmującym Państwie Członkowskim, zwłaszcza w zakresie prawa pobytu, obowiązków, uprawnień i przywilejów socjalnych, świadczeń i wynagrodzenia, określany jest przez właściwe organy tego Państwa Członkowskiego zgodnie z obowiązującymi przepisami wspólnotowymi; h) „test umiejętności” : test ograniczony do sprawdzenia poziomu wiedzy zawodowej wnioskodawcy, przeprowadzony przez właściwe władze przyjmującego Państwa Członkowskiego w celu oceny zdolności wnioskodawcy do wykonywania zawodu regulowanego w tym Państwie Członkowskim. Aby umożliwić przeprowadzenie powyższego testu, właściwe organy sporządzają listę zagadnień, ustaloną w wyniku porównania zakresu kształcenia wymaganego w danym Państwie Członkowskim z zakresem kształcenia odbytego przez wnioskodawcę, których nie obejmuje posiadane przez wnioskodawcę dyplom lub inny dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji. Test umiejętności musi uwzględniać fakt, że wnioskodawca jest wykwalifikowanym specjalistą w rodzimym Państwie Członkowskim lub Państwie Członkowskim, z którego przybywa. Test umiejętności obejmuje zagadnienia wybrane z listy, których znajomość jest niezbędna do wykonywania danego zawodu w przyjmującym Państwie Członkowskim. Test może sprawdzać również znajomość przepisów dotyczących wykonywania danego zawodu obowiązujących w przyjmującym Państwie Członkowskim. Szczegóły dotyczące przeprowadzania testu umiejętności oraz status prawny wnioskodawcy, który w przyjmującym Państwie Członkowskim pragnie przygotowywać się do testu umiejętności, określane są przez właściwe organy tego Państwa Członkowskiego. i) „kierownik przedsiębiorstwa” : każda osoba, która w przedsiębiorstwie działającym w danym sektorze zawodowym sprawowała funkcję: (i) kierownika przedsiębiorstwa lub oddziału przedsiębiorstwa; lub (ii) przedstawiciela właściciela lub zastępcy kierownika przedsiębiorstwa, przy czym stanowisko wiązało się z takimi samymi obowiązkami, jakie spoczywały na zastępowanym właścicielu albo kierowniku; lub (iii) na stanowisku kierowniczym z obowiązkami o charakterze handlowym lub technicznym, związanym z odpowiedzialnością za jeden lub kilka działów przedsiębiorstwa. 2. Zawód wykonywany przez członków stowarzyszeń lub organizacji wyszczególnionych w załączniku I traktowany jest jako zawód regulowany. Celem realizowanym przez stowarzyszenia i organizacje, o których mowa w akapicie pierwszym, jest w szczególności wspieranie i utrzymywanie wysokiego standardu w danej dziedzinie zawodowej. W tym celu podlegają one specjalnej formie uznania przez Państwa Członkowskie, oraz wydają swoim członkom dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, zapewniają przestrzeganie przez członków przyjętych zasad wykonywania zawodu i przyznają im prawo używania tytułu bądź skrótu tytułu zawodowego lub prawo do korzystania ze statusu odpowiadającego temu wykształceniu. Za każdym razem, gdy Państwo Członkowskie uzna stowarzyszenie lub organizację, o których mowa w akapicie pierwszym, powiadamia o tym Komisję, która opublikuje odpowiednie zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. 3. Potwierdzenie kwalifikacji zawodowych wydane przez państwo trzecie uznawane jest za dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, jeżeli jego posiadacz legitymuje się trzyletnim doświadczeniem zawodowym w danym zawodzie, zdobytym na terytorium Państwa Członkowskiego, które uznało to Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 64 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje potwierdzenie kwalifikacji zawodowych zgodnie z przepisami art. 2 ust. 2 oraz państwo to potwierdziło uzyskane doświadczenie zawodowe. Artykuł 4. Skutki uznania 1. Uznanie kwalifikacji zawodowych przez przyjmujące Państwo Członkowskie pozwala beneficjentowi na podjęcie w tym Państwie Członkowskim zawodu, do którego posiada kwalifikacje w rodzimym Państwie Członkowskim, oraz wykonywanie tego zawodu w przyjmującym Państwie Członkowskim na tych samych warunkach, jakie obowiązują obywateli przyjmującego Państwa Członkowskiego. 2. Dla celów niniejszej dyrektywy, zawód, który wnioskodawca pragnie wykonywać w przyjmującym Państwie Członkowskim uznaje się za ten sam, do którego wykonywania kwalifikacje wnioskodawca posiada w rodzimym Państwie Członkowskim, jeżeli w obu przypadkach chodzi o porównywalną działalność. TYTUŁ II. SWOBODA ŚWIADCZENIA USŁUG Artykuł 5. Zasada swobodnego świadczenia usług 1. Bez uszczerbku dla szczególnych przepisów prawa wspólnotowego, jak również przepisów art. 6 i 7 niniejszej dyrektywy, Państwa Członkowskie nie wprowadzają ograniczeń w swobodnym świadczeniu usług w innym Państwie Członkowskim, które w jakikolwiek sposób byłyby związane z kwalifikacjami zawodowymi: a) jeżeli usługodawca prowadzi zgodną z prawem działalność w zakresie tego samego zawodu w innym Państwie Członkowskim (zwanym dalej „Państwem Członkowskim siedziby” ), oraz b) w przypadku przeniesienia się usługodawcy, jeżeli wykonywał zawód w Państwie Członkowskim siedziby przez co najmniej dwa lata w okresie dziesięciu lat poprzedzających świadczenie usług, jeżeli dany zawód nie jest w tym Państwie Członkowskim regulowany. Wymóg dotyczący wykonywania zawodu przez okres dwóch lat nie obowiązuje, jeżeli zawód lub kształcenie prowadzące do zdobycia zawodu są regulowane. 2. Przepisy niniejszego tytułu obowiązują jedynie w przypadku przeniesienia się usługodawcy na terytorium przyjmującego Państwa Członkowskiego w celu tymczasowego i okazjonalnego wykonywania zawodu, o którym mowa w ust. 1. Tymczasowy i okazjonalny charakter świadczenia usług podlega każdorazowo indywidualnej ocenie, przy uwzględnieniu przede wszystkim jego długości, częstotliwości, regularności i ciągłości. 3. Usługodawca, który przeniósł się do innego Państwa Członkowskiego, podlega przepisom dotyczącym wykonywania zawodu, mającym charakter zawodowy, ustawowy lub administracyjny regulującym kwestie bezpośrednio powiązane z kwalifikacjami zawodowymi, takimi jak definicja zawodu, używanie tytułów zawodowych i poważne uchybienia zawodowe, w sposób bezpośredni i szczególny związane z ochroną i bezpieczeństwem konsumentów, jak również przepisom dyscyplinarnym, które obowiązują w przyjmującym Państwie Członkowskim osoby wykonujące ten sam zawód. Artykuł 6. Wyłączenia Zgodnie z art. 5 ust. 1 przyjmujące Państwo Członkowskie zwalnia usługodawców prowadzących działalność w innym Państwie Członkowskim z wymogów obowiązujących osoby wykonujące dany zawód, prowadzące działalność na jego terytorium, dotyczących: a) uzyskania zezwolenia, rejestracji albo członkostwa w organizacji lub instytucji zawodowej. W celu ułatwienia stosowania, zgodnie z art. 5 ust. 3, przepisów dyscyplinarnych obowiązujących na ich terytorium, Państwa Członkowskie mogą wprowadzić automatyczną rejestrację tymczasową albo członkostwo pro forma w organizacji lub instytucji zawodowej, o ile taka rejestracja lub uzyskanie członkostwa nie spowoduje w żaden sposób opóźnienia ani utrudnienia w świadczeniu usług, ani nie Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 65 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje spowoduje obciążenia usługodawcy dodatkowymi kosztami. Odpis oświadczenia oraz, w stosownych przypadkach, jego odnowionej wersji, o której mowa w art. 7 ust. 1, z załączonym, w przypadku określonych w art. 7 ust. 4 zawodów związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem publicznym lub zawodów korzystających z automatycznego uznawania kwalifikacji na podstawie przepisów tytułu III rozdział III, kopią dokumentów, o których mowa w art. 7 ust. 2, jest przesyłany przez właściwy organ do odpowiedniej organizacji lub instytucji zawodowej i uznawany jest za automatyczną rejestrację tymczasową albo uzyskanie członkostwa pro forma w powyższym celu, b) rejestracji w publicznej instytucji ubezpieczenia społecznego w celu dokonywania z ubezpieczycielem rozliczeń związanych ze świadczeniem usług na rzecz osób ubezpieczonych. Jednakże usługodawca informuje instytucję, o której mowa w lit. b), o świadczonych usługach przed ich świadczeniem, albo, w nagłych wypadkach, po ich wykonaniu. Artykuł 7. Uprzednie oświadczenie składane w przypadku przeniesienia się usługodawcy 1. Państwa Członkowskie mogą wymagać od usługodawcy, który po raz pierwszy przenosi się z jednego Państwa Członkowskiego do innego w celu świadczenia usług, poinformowania o tym z wyprzedzeniem właściwego organu przyjmującego Państwa Członkowskiego w formie pisemnego oświadczenia obejmującego informacje o posiadanym ubezpieczeniu lub innych środkach indywidualnego lub zbiorowego zabezpieczenia w odniesieniu do odpowiedzialności zawodowej. Oświadczenie takie składa się ponownie raz na rok, o ile usługodawca zamierza świadczyć w danym roku w tym Państwie Członkowskim usługi w sposób tymczasowy i okazjonalny. Usługodawca może przekazać oświadczenie w dowolny sposób. 2. Ponadto w przypadku świadczenia usług po raz pierwszy lub w przypadku istotnej zmiany sytuacji potwierdzonej dokumentami Państwo Członkowskie może wymagać dołączenia do oświadczenia następujących dokumentów: a) dokumentu potwierdzającego obywatelstwo usługodawcy, b) zaświadczenia potwierdzającego, że jego posiadacz prowadzi zgodnie z prawem działalność w Państwie Członkowskim oraz że w momencie składania zaświadczenia nie obowiązuje go zakaz, nawet tymczasowy, wykonywania tej działalności, c) potwierdzenia kwalifikacji zawodowych, d) w przypadkach, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. b), dowolnego dowodu potwierdzającego wykonywanie przez usługodawcę danej działalności przez co najmniej dwa lata w okresie ostatnich dziesięciu lat, e) zaświadczenia o niekaralności, jeśli Państwo Członkowskie wymaga tego od własnych obywateli, przy prowadzeniu działalności w sektorze bezpieczeństwa. 3. Usługi świadczone są przy użyciu tytułu zawodowego Państwa Członkowskiego siedziby, o ile w tym Państwie Członkowskim istnieje taki tytuł dla danego rodzaju działalności zawodowej. Tytuł ten podawany jest w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych Państwa Członkowskiego siedziby w sposób uniemożliwiający pomylenie go z tytułem zawodowym występującym w przyjmującym Państwie Członkowskim. Jeżeli w Państwie Członkowskim siedziby nie ma takiego tytułu, usługodawca podaje informacje o formalnie uzyskanych kwalifikacjach w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych tego Państwa Członkowskiego. Świadczenie usług pod tytułem zawodowym występującym w przyjmującym Państwie Członkowskim jest możliwe, w drodze wyjątku, w przypadkach, o których mowa w przepisach tytułu III rozdział III. 4. W przypadku świadczenia po raz pierwszy usług w ramach zawodów regulowanych, związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem publicznym, co do których nie obowiązuje automatyczne uznawanie kwalifikacji na podstawie przepisów tytułu III rozdział III, właściwy organ przyjmującego Państwa Członkowskiego może sprawdzić kwalifikacje zawodowe usługodawcy przed rozpoczęciem świadczenia przez niego usług. Taka wstępna kontrola możliwa jest jedynie wtedy, gdy jej celem jest zapobieżenie poważnym szkodom dla zdrowia lub bezpieczeństwa usługobiorcy, które mogłyby powstać wskutek braku kwalifikacji zawodowych usługodawcy i gdy nie wykracza poza zakres niezbędny dla osiągnięcia tego celu. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 66 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Właściwy organ zobowiązany jest dołożyć starań, by w terminie miesiąca od otrzymania oświadczenia wraz z załączonymi dokumentami poinformować usługodawcę o decyzji dotyczącej odstąpienia od kontroli jego kwalifikacji lub o wynikach takiej kontroli. W przypadku zaistnienia trudności mogących skutkować opóźnieniem, właściwy organ powiadomi usługodawcę w ciągu pierwszego miesiąca o przyczynie opóźnienia oraz o przewidywanym terminie wydania decyzji, która musi zostać wydana w ciągu drugiego miesiąca od otrzymania kompletnej dokumentacji. W przypadku gdy pomiędzy kwalifikacjami zawodowymi usługodawcy oraz wykształceniem wymaganym w przyjmującym Państwie Członkowskim występują różnice na tyle istotne, że zagrażają zdrowiu lub bezpieczeństwu publicznemu, przyjmujące Państwo Członkowskie umożliwi usługodawcy wykazanie, w szczególności poprzez poddanie się testowi umiejętności, że uzyskał on brakującą wiedzę lub umiejętności. W każdym przypadku świadczenie usług musi być możliwe w terminie miesiąca od wydania decyzji zgodnie z przepisami poprzedniego akapitu. W przypadku bezczynności właściwego organu w terminach określonych w poprzednich akapitach usługi mogą być świadczone. W przypadkach gdy kwalifikacje zostały sprawdzone zgodnie z przepisami niniejszego ustępu, usługi są świadczone przy użyciu tytułu zawodowego używanego w przyjmującym Państwie Członkowskim. Artykuł 8. Współpraca administracyjna 1. Właściwe organy przyjmującego Państwa Członkowskiego mogą wezwać organy Państwa Członkowskiego siedziby, w odniesieniu do każdego świadczenia usług, do przedstawienia informacji potwierdzających, że usługodawca prowadzi działalność zgodnie z prawem, że wykonywał zawód w sposób należyty, jak również, że nie zostały na niego nałożone kary dyscyplinarne lub sankcje karne związane z wykonywaniem działalności zawodowej. Właściwe organy Państwa Członkowskiego siedziby przekazują powyższe informacje zgodnie z przepisami art. 56. 2. Właściwe organy zapewniają wymianę wszelkich informacji niezbędnych dla prawidłowego rozpatrywania skarg składanych przez usługobiorcę na usługodawcę. Usługobiorcy informowani są o rezultatach złożonej skargi. Artykuł 9. Informacje przekazywane usługobiorcom W przypadkach, w których usługa świadczona jest przy użyciu tytułu zawodowego Państwa Członkowskiego siedziby lub na podstawie dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji usługodawcy, obok innych wymogów dotyczących przekazania informacji wynikających z prawa wspólnotowego, właściwe organy przyjmującego Państwa Członkowskiego mogą wymagać od usługodawcy przekazania usługobiorcy wszystkich lub niektórych spośród następujących informacji: a) w przypadku gdy usługodawca wpisany jest do rejestru przedsiębiorców lub podobnego rejestru publicznego - wskazania rejestru, w którym jest on wpisany, numeru, pod jakim występuje w rejestrze lub innych danych pozwalających na identyfikację usługodawcy, zawartych w tym rejestrze; b) w przypadku gdy w Państwie Członkowskim siedziby dana działalność wymaga uzyskania zezwolenia nazwy i adresy właściwego organu nadzoru; c) wskazania stowarzyszenia zawodowego lub podobnej instytucji, w której zarejestrowany jest usługodawca; d) tytułu zawodowego lub w przypadku gdy taki tytuł nie istnieje - wskazania formalnych kwalifikacji zawodowych usługodawcy oraz nazwy Państwa Członkowskiego, w którym zostały one uzyskane; e) w przypadku gdy usługodawca prowadzi działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT numeru identyfikacji podatkowej VAT, o którym mowa w art. 22 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku; f) szczegółów dotyczących polisy ubezpieczeniowej lub innych środków indywidualnego lub zbiorowego zabezpieczenia w odniesieniu do odpowiedzialności zawodowej. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 67 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje TYTUŁ III. SWOBODA PRZEDSIĘBIORCZOŚCI ROZDZIAŁ I Ogólny system uznawania dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji Artykuł 10. Zakres Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do wszystkich zawodów, które nie są objęte przepisami rozdziałów II i III niniejszego tytułu oraz w następujących przypadkach, w których wnioskodawca, z przyczyn szczególnych i wyjątkowych nie spełnia warunków określonych w przepisach zawartych w tych rozdziałach: a) w przypadku czynności wyszczególnionych w załączniku IV - jeżeli migrant nie spełnia wymogów określonych w art. 17, 18 oraz 19; b) w przypadku lekarzy posiadających podstawowy poziom wykształcenia medycznego, lekarzy specjalistów, pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, lekarzy dentystów, wyspecjalizowanych lekarzy dentystów, lekarzy weterynarii, położnych, farmaceutów i architektów - jeżeli migrant nie spełnia wymogów dotyczących odbycia faktycznej i zgodnej z prawem praktyki zawodowej, o których mowa w art. 23, 27, 33, 37, 39, 43 i 49; c) w przypadku architektów - jeżeli migrant posiada dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji inny niż wyszczególnione w załączniku V, pkt 5.7; d) bez uszczerbku dla przepisów art. 21 ust. 1, art. 23 i 27, w przypadku lekarzy, pielęgniarek, lekarzy dentystów, lekarzy weterynarii, położnych, farmaceutów i architektów posiadających dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji specjalisty, uzyskany w wyniku odbycia kształcenia prowadzącego do zdobycia jednego z tytułów wymienionych w załączniku V pkt 5.1.1, 5.2.2, 5.3.2, 5.4.2, 5.5.2, 5.6.2 i 5.7.1, wyłącznie na potrzeby uznania właściwej specjalizacji; e) w przypadku pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną i pielęgniarek wyspecjalizowanych posiadających dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji specjalistów, uzyskane po odbyciu kształcenia prowadzącego do zdobycia jednego z tytułów wyszczególnionych w załączniku V, pkt 5.2.2 jeżeli migrant wnosi o uznanie swoich kwalifikacji w innym Państwie Członkowskim, w którym właściwe rodzaje działalności zawodowej wykonywane są przez pielęgniarki wyspecjalizowanie, które nie odbyły kształcenia w dziedzinie pielęgniarstwa ogólnego; f) w przypadku wyspecjalizowanych pielęgniarek, które nie odbyły kształcenia w dziedzinie pielęgniarstwa ogólnego - jeżeli migrant wnosi o uznanie swoich kwalifikacji w innym Państwie Członkowskim, w którym właściwe rodzaje działalności zawodowej wykonywane są przez pielęgniarki odpowiedzialne za opiekę ogólną, wyspecjalizowane pielęgniarki nieposiadające wykształcenia w dziedzinie pielęgniarstwa ogólnego lub wyspecjalizowane pielęgniarki posiadające dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji specjalistek, uzyskane po odbyciu kształcenia prowadzącego do zdobycia jednego tytułów wyszczególnionych w załączniku V, pkt 5.2.2; g) w przypadku migrantów spełniających wymogi określone w art. 3 ust. 3. Artykuł 11. Poziomy kwalifikacji Dla potrzeb stosowania przepisów art. 13 kwalifikacje zawodowe są pogrupowane na następujące poziomy: a) poświadczenie kompetencji wydawane przez właściwy organ w rodzimym Państwie Członkowskim, wyznaczony zgodnie z krajowymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi Państwa Członkowskiego na podstawie: (i) ukończenia szkolenia nie stanowiącego elementu kształcenia prowadzącego do uzyskania świadectwa lub dyplomu w rozumieniu lit. b), c), d) lub e) lub specjalnego egzaminu niepoprzedzonego kształceniem lub wykonywania w Państwie Członkowskim zawodu w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres trzech kolejnych lat lub przez równoważny okres w niepełnym wymiarze czasu pracy w okresie ostatnich dziesięciu lat, Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 68 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje (ii) albo ogólnego wykształcenia podstawowego lub średniego, potwierdzającego, że jego posiadacz uzyskał wiedzę ogólną; b) świadectwo potwierdzające ukończenie kształcenia w szkole średniej: (i) o charakterze ogólnym, uzupełnionego o kurs lub szkolenie zawodowe inne niż te, o których mowa w lit. c), lub praktykę w okresie próbnym lub praktykę zawodową wymaganą jako uzupełnienie tego kursu, (ii) lub o charakterze technicznym lub zawodowym, uzupełnionego w stosownych przypadkach kursem lub szkoleniem zawodowym, o których mowa w ppkt i) lub praktyką w okresie próbnym lub praktyką zawodową wymaganą jako uzupełnienie tego kursu; c) dyplom poświadczający ukończenie: (i) kształcenia na poziomie pomaturalnym innego niż określone w lit. d) i e), trwającego przynajmniej rok lub równoważny okres w niepełnym wymiarze, które generalnie można podjąć dopiero po uzyskaniu wykształcenia średniego wymaganego do przyjęcia na studia uniwersyteckie lub inne studia wyższe lub uzyskanie równoważnego wykształcenia średniego drugiego stopnia, jak również szkolenia zawodowego, które może być wymagane jako uzupełnienie tego kursu na poziomie pomaturalnym; (ii) lub w przypadku zawodu regulowanego, kształcenia o specjalnym programie, wymienionego w załączniku II, równoważnego z kształceniem, o którym mowa w ppkt i), które zapewnia porównywalny poziom przygotowania zawodowego i przygotowuje do pełnienia porównywalnych obowiązków i funkcji; d) dyplom poświadczający ukończenie kształcenia na poziomie pomaturalnym, trwającego co najmniej trzy lata i nie dłużej niż cztery lata lub równoważny okres w niepełnym wymiarze, w ramach studiów uniwersyteckich lub innych studiów wyższych lub studiów w innej placówce prowadzącej kursy na równoważnym poziomie, jak również odbycie kształcenia zawodowego, które może być wymagane jako uzupełnienie tego kształcenia pomaturalnego; e) dyplom poświadczający ukończenie kształcenia na poziomie pomaturalnym trwającego co najmniej cztery lata lub równoważny okres w niepełnym wymiarze, w ramach studiów uniwersyteckich lub innych studiów wyższych lub studiów w innej placówce prowadzącej kursy na równoważnym poziomie, jak również, w odpowiednich przypadkach, odbycie kształcenia zawodowego, które może być wymagane jako uzupełnienie tego kształcenia pomaturalnego. Komisja może dostosować wykaz znajdujący się w załączniku II w celu uwzględnienia kształcenia, które odpowiada warunkom określonym w akapicie pierwszym, lit. c) ppkt (ii). Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 58 ust. 3; Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 69 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Artykuł 12. Równe traktowanie kwalifikacji Każdy dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji lub zestaw dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji wydany przez właściwy organ Państwa Członkowskiego, potwierdzający ukończenie we Wspólnocie kształcenia, którego poziom został uznany przez Państwo Członkowskie za równoważny i przyznający posiadaczowi dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji lub zestawu dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji te same prawa w zakresie dostępu do zawodu lub jego wykonywania albo które przygotowuje do wykonywania tego zawodu, jest traktowany jako dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji należący do rodzaju objętego art. 11, co dotyczy także odpowiedniego poziomu. Wszelkie kwalifikacje zawodowe, które mimo iż nie spełniają wymogów dotyczących dostępu do zawodu lub jego wykonywania zawartych przepisach ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych obowiązujących w rodzimym Państwie Członkowskim, stanowią na mocy tych przepisów podstawę do przyznania ich posiadaczowi praw nabytych, traktowane są również jako kwalifikacje zawodowe na takich samych warunkach, jak określone w ustępie pierwszym. Odnosi się to szczególnie do przypadków, kiedy rodzime Państwo Członkowskie podnosi poziom wykształcenia wymaganego, aby uzyskać dostęp do zawodu i jego wykonywania, i kiedy osoba, która uzyskała wykształcenie w poprzednio obowiązującym systemie, niespełniające wymogów nowego systemu, korzysta z praw nabytych na mocy postanowień zawartych w krajowych przepisach ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych; w takim przypadku wykształcenie uzyskane w dawnym systemie jest uznawane przez przyjmujące Państwo Członkowskie, do celu stosowania art. 13, za równoważne z poziomem wykształcenia w nowym systemie. Artykuł 13. Warunki uznania 1. W przypadku gdy w przyjmującym Państwie Członkowskim podjęcie lub wykonywanie zawodu regulowanego uzależnione jest od posiadania określonych kwalifikacji zawodowych, właściwy organ tego Państwa obowiązany jest zezwolić na podjęcie i wykonywanie tego zawodu na tych samych warunkach, które obowiązują własnych obywateli, przez wnioskodawców posiadających poświadczenie kompetencji lub dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji wymagany w innym Państwie Członkowskim do dostępu do danego zawodu lub jego wykonywania na terytorium tego Państwa. Poświadczenie kompetencji lub dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji musi spełniać następujące warunki: a) muszą być wydane przez właściwy organ Państwa Członkowskiego, wyznaczony zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi tego Państwa Członkowskiego; b) muszą potwierdzać uzyskanie kwalifikacji zawodowych na poziomie co najmniej równoważnym z poziomem bezpośrednio poprzedzającym ten, jaki wymagany jest w przyjmującym Państwie Członkowskim, zgodnie z art. 11. 2. Zezwolenie na dostęp do zawodu, o którym mowa w ust. 1, lub jego wykonywanie udzielane jest także wnioskodawcom, którzy wykonywali zawód określony w tym ustępie w pełnym wymiarze czasu pracy przez dwa lata w okresie ostatnich dziesięciu lat w innym Państwie Członkowskim, które nie reguluje tego zawodu, o ile posiadają oni jedno lub więcej poświadczeń kompetencji lub dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji. Poświadczenie kompetencji lub dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji musi spełniać następujące warunki: a) musi być wydane przez właściwy organ Państwa Członkowskiego, wyznaczony zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi tego Państwa Członkowskiego; b) musi potwierdzać uzyskanie kwalifikacji zawodowych na poziomie co najmniej równoważnym z poziomem bezpośrednio poprzedzającym ten, jaki wymagany jest w przyjmującym Państwie Członkowskim, określonym w art. 11. c) musi poświadczać, że jego posiadacz jest przygotowany do wykonywania danego zawodu. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 70 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Jednakże nie można wymagać posiadania dwuletniego doświadczenia zawodowego, o którym mowa w akapicie pierwszym, jeżeli dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji wnioskodawcy poświadcza ukończenie kształcenia regulowanego w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. e) na poziomach kwalifikacji określonych w art. 11 lit. b), c), d) lub e). Rodzaje kształcenia regulowanego wyszczególnione w załączniku III uznaje się za kształcenie regulowane na poziomie określonym w art. 11 lit. c). Komisja może dostosować wykaz znajdujący się w załączniku III w celu uwzględnienia kształcenia regulowanego, zapewniającego porównywalny poziom przygotowania zawodowego i przygotowującego do pełnienia porównywalnych obowiązków i funkcji. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 58 ust. 3. 3. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. b) oraz ust. 2 lit. b) niniejszego artykułu przyjmujące Państwo Członkowskie zezwala na wykonywanie zawodu regulowanego, jeżeli dostęp do tego zawodu na jego terytorium uzależniony jest od posiadania kwalifikacji potwierdzających ukończenie studiów uniwersyteckich lub innych studiów wyższych trwających cztery lata, a wnioskodawca posiada kwalifikacje na poziomie, określonym w art. 11 lit. c). Artykuł 14. Środki wyrównawcze 1. Przepisy art. 13 nie stanowią przeszkody dla wymagania przez Państwo Członkowskie od wnioskodawcy odbycia stażu adaptacyjnego trwającego nie dłużej niż trzy lata lub przystąpienia do testu umiejętności, jeżeli: a) okres kształcenia, wykazanego przez wnioskodawcę zgodnie z przepisami art. 13 ust. 1 lub 2, jest co najmniej o rok krótszy od okresu wymaganego w przyjmującym Państwie Członkowskim; b) kształcenie, które wnioskodawca odbył, obejmuje materiał zasadniczo różniący się od tego, którego opanowanie jest podstawą uzyskania dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji w przyjmującym Państwie Członkowskim; c) na zawód regulowany w przyjmującym Państwie Członkowskim składają się jedna lub więcej regulowanych działalności zawodowych, które nie wchodzą w zakres odpowiadającego mu zawodu w rodzimym Państwie Członkowskim wnioskodawcy w rozumieniu art. 4 ust. 2, a różnica ta polega na specyficznym programie kształcenia wymaganym w przyjmującym Państwie Członkowskim, który obejmuje materiał zasadniczo różniący się od objętego kształceniem, którego ukończenie potwierdza poświadczenie kompetencji lub dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji wnioskodawcy. 2. Jeżeli przyjmujące Państwo Członkowskie korzysta z możliwości przewidzianej w ust. 1, musi umożliwić wnioskodawcy wybór między odbyciem stażu adaptacyjnego a zdaniem testu umiejętności. Jeżeli w odniesieniu do określonego zawodu Państwo Członkowskie uzna za konieczne odstąpienie od wymogu określonego w akapicie poprzedzającym, dotyczącego umożliwienia wnioskodawcy wyboru pomiędzy odbyciem stażu adaptacyjnego a zdaniem testu umiejętności, obowiązane jest poinformować o tym z wyprzedzeniem pozostałe Państwa Członkowskie i Komisję, odpowiednio uzasadniając to odstępstwo. Jeżeli po otrzymaniu wszelkich niezbędnych informacji Komisja uzna odstępstwo, o którym mowa w akapicie drugim, za niewłaściwe lub niezgodne z prawem wspólnotowym, wzywa dane Państwo Członkowskie w ciągu trzech miesięcy do zaniechania wprowadzenia planowanego środka. W przypadku braku odpowiedzi ze strony Komisji w powyższym trzymiesięcznym terminie odstępstwo takie może zostać zastosowane. 3. W drodze odstępstwa od określonej w ust. 2 zasady umożliwienia wnioskodawcy wyboru, w odniesieniu do zawodów, których wykonywanie wymaga dokładnej znajomości prawa krajowego i w odniesieniu do których udzielanie porad lub pomocy związanej z prawem krajowym jest zasadniczą i trwałą cechą działalności zawodowej, przyjmujące Państwo Członkowskie może samo wyznaczyć staż adaptacyjny lub test umiejętności. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 71 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Dotyczy to także przypadków przewidzianych w art. 10 lit. b) i c), art. 10 lit. d) w odniesieniu do lekarzy i lekarzy dentystów, w art. 10 lit. f), jeżeli migrant ubiega się o uznanie swoich kwalifikacji w innym Państwie Członkowskim, gdzie odpowiednia działalność zawodowa wykonywana jest przez pielęgniarki odpowiedzialne za opiekę ogólną lub pielęgniarki wyspecjalizowane posiadające dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji specjalisty, uzyskany po odbyciu kształcenia prowadzącego do zdobycia tytułów wyszczególnionych w załączniku V, pkt 5.2.2, a także w art. 10 lit. g). W przypadkach objętych art. 10 lit. a) przyjmujące Państwo Członkowskie może wymagać od migranta odbycia stażu adaptacyjnego lub zdania testu umiejętności, jeżeli migrant przewiduje możliwość wykonywania na własny rachunek lub w charakterze kierownika przedsiębiorstwa działalności zawodowej wymagającej znajomości i stosowania szczególnych przepisów krajowych, pod warunkiem że znajomość i stosowanie tych przepisów wymagane jest przez właściwe organy przyjmującego Państwa Członkowskiego od własnych obywateli, podejmujących taką działalność. 4. Do celów stosowania ust. 1 lit. b) i c) „zasadniczo różniący się materiał” oznacza materiał, którego znajomość jest niezbędna dla wykonywania zawodu, a w odniesieniu do którego kształcenie odbyte przez migranta wykazuje istotne różnice pod względem długości i treści w porównaniu z kształceniem wymaganym przez przyjmujące Państwo Członkowskie. 5. Przepisy ust. 1 stosuje się z należytym uwzględnieniem zasady proporcjonalności. W szczególności, jeżeli przyjmujące Państwo Członkowskie zamierza wymagać od wnioskodawcy odbycia stażu adaptacyjnego lub zdania testu umiejętności, musi najpierw upewnić się, że wiedza wnioskodawcy wynikająca z doświadczenia zawodowego zdobytego w jednym z Państw Członkowskich lub państwie trzecim może wyrównać w całości lub w części zasadnicze różnice w materiale, o których mowa w ust. 4. Artykuł 15. Odstąpienie od środków wyrównawczych na podstawie wspólnych platform 1. Do celów niniejszego artykułu „wspólne platformy” oznaczają zestaw kryteriów dotyczących kwalifikacji zawodowych, których spełnienie pozwala na wyrównanie ustalonych zasadniczych różnic występujących pomiędzy poszczególnymi Państwami Członkowskimi odnośnie wymogów w zakresie kształcenia obowiązujących w danym zawodzie. Wymienione zasadnicze różnice ustala się przez porównanie długości i programów kształcenia w przynajmniej dwóch trzecich Państw Członkowskich, w tym we wszystkich Państwach Członkowskich regulujących dany zawód. Różnica w programie kształcenia może wynikać z zasadniczych różnić dotyczących zakresu działalności zawodowych. 2. Propozycje wspólnych platform w rozumieniu ust. 1 mogą być przekazywane Komisji przez państwa członkowskie lub organizacje albo stowarzyszenia zawodowe, reprezentatywne na szczeblu krajowym i europejskim. Jeżeli Komisja po konsultacji z państwami członkowskimi jest zdania, że projektowana wspólna platforma ułatwi wzajemne uznawanie kwalifikacji zawodowych, może przedstawić projekty środków w celu ich przyjęcia. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 58 ust. 3. 3. Jeżeli kwalifikacje zawodowe wnioskodawcy spełniają kryteria określone w środku przyjętym zgodnie z ust. 2, przyjmujące Państwo Członkowskie odstąpi od stosowania środków wyrównawczych na podstawie art. 14. 4. Przepisy ust. 1 - 3 nie wpływają na uprawnienia Państw Członkowskich w zakresie określania kwalifikacji zawodowych niezbędnych dla wykonywania zawodów na ich terytorium ani na program i organizację ich systemów kształcenia i szkolenia zawodowego. 5. Jeżeli państwo członkowskie uzna, że kryteria ustanowione w środku przyjętym zgodnie z ust. 2 nie zapewniają dłużej odpowiednich gwarancji odnośnie do kwalifikacji zawodowych, poinformuje o tym Komisję. Komisja w stosownym przypadku przedstawi projekt środków w celu ich przyjęcia. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 58 ust. 3. 6. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w terminie do 20 października 2010 r. sprawozdanie w sprawie wykonywania przepisów niniejszego artykułu i w razie konieczności odpowiednie propozycje ich zmiany. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 72 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje ROZDZIAŁ II. UZNAWANIE DOŚWIADCZENIA ZAWODOWEGO Artykuł 16. Wymogi dotyczące doświadczenia zawodowego Jeżeli podjęcie lub wykonywanie jednego z rodzajów działalności wymienionych w załączniku IV w danym Państwie Członkowskim zależy od posiadania wiedzy i umiejętności o charakterze ogólnym, handlowym lub zawodowym, to Państwo Członkowskie uzna za dowód posiadania takiej wiedzy i takich umiejętności fakt, że działalność taka była uprzednio wykonywana w innym Państwie Członkowskim. W tym celu działalność taka musiała być prowadzona zgodnie z art. 17, 18 i 19. Artykuł 17. Rodzaje działalności ujęte w wykazie I w załączniku IV 1. W odniesieniu do rodzajów działalności ujętych w wykazie I w załączniku IV przedmiotowa działalność musi być uprzednio prowadzona: a) nieprzerwanie przez sześć lat na własny rachunek albo na stanowisku kierownika przedsiębiorstwa; lub b) nieprzerwanie przez trzy lata na własny rachunek lub na stanowisku kierownika przedsiębiorstwa, jeśli beneficjent wykaże, że uprzednio odbył przynajmniej trzyletnie kształcenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, co zostało potwierdzone świadectwem uznawanym przez Państwo Członkowskie lub uznanym przez właściwą instytucję zawodową za spełniające wszystkie warunki formalne; lub c) nieprzerwanie przez cztery lata na własny rachunek lub na stanowisku kierownika przedsiębiorstwa, jeśli beneficjent wykaże, że uprzednio odbył przynajmniej dwuletnie kształcenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, co zostało potwierdzone świadectwem uznawanym przez Państwo Członkowskie lub uznanym przez właściwą instytucję zawodową za spełniające wszystkie warunki formalne; lub d) lub nieprzerwanie przez trzy lata na własny rachunek, jeśli beneficjent wykaże, że, przez co najmniej pięć lat wykonywał przedmiotową działalność w charakterze pracownika najemnego; lub e) nieprzerwanie przez pięć lat na stanowisku kierowniczym, przy czym przez co najmniej trzy lata sprawował obowiązki o charakterze technicznym i odpowiadał za przynajmniej jeden dział przedsiębiorstwa, jeżeli beneficjent wykaże, że uprzednio odbył co najmniej trzyletnie kształcenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, co zostało potwierdzone świadectwem uznawanym przez Państwo Członkowskie lub uznanym przez właściwą instytucję zawodową za spełniające wszystkie warunki formalne. 2. W przypadkach określonych w lit. a) i d) okres od zaprzestania wykonywania danej działalności do wystąpienia z kompletnym wnioskiem do właściwego organu, o którym mowa w art. 56, nie może przekraczać dziesięciu lat. 3. Przepisów ust. 1 lit. e) nie stosuje się do rodzajów działalności z grupy Ex 855 w nomenklaturze ISIC salony fryzjerskie. Artykuł 18. Rodzaje działalności ujęte w wykazie II w załączniku IV 1. W przypadku rodzajów działalności ujętych w wykazie II w załączniku IV, przedmiotowa działalność musi być uprzednio prowadzona: a) nieprzerwanie przez pięć lat na własny rachunek albo na stanowisku kierownika przedsiębiorstwa; lub b) nieprzerwanie przez trzy lata na własny rachunek lub na stanowisku kierownika przedsiębiorstwa, jeśli beneficjent wykaże, że uprzednio odbył co najmniej trzyletnie kształcenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, co zostało potwierdzone świadectwem uznawanym przez Państwo Członkowskie lub uznanym przez właściwą instytucję zawodową za spełniające wszystkie wymogi formalne; lub Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 73 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje c) nieprzerwanie przez cztery lata na własny rachunek lub na stanowisku kierownika przedsiębiorstwa, jeśli beneficjent wykaże, że uprzednio odbył co najmniej dwuletnie kształcenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, co zostało potwierdzone świadectwem uznawanym przez Państwo Członkowskie lub uznanym przez właściwą instytucję zawodową za spełniające wszystkie wymogi formalne; lub d) nieprzerwanie przez trzy lata na własny rachunek lub na stanowisku kierownika przedsiębiorstwa, jeśli beneficjent wykaże, że przez co najmniej pięć lat wykonywał przedmiotową działalność w charakterze pracownika najemnego; lub e) nieprzerwanie przez pięć lat w charakterze pracownika najemnego, jeśli beneficjant wykaże, że uprzednio odbył co najmniej trzyletnie kształcenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, co zostało potwierdzone świadectwem uznawanym przez Państwo Członkowskie lub uznanym przez właściwą instytucję zawodową za spełniające wszystkie wymogi formalne; lub f) nieprzerwanie przez sześć lat w charakterze pracownika najemnego, jeśli beneficjent wykaże, że uprzednio odbył co najmniej dwuletnie kształcenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, co zostało potwierdzone świadectwem uznawanym przez Państwo Członkowskie lub uznanym przez właściwą instytucję zawodową za spełniające wszystkie wymogi formalne. 2. W przypadkach określonych w lit. a) i d) okres od zaprzestania danej działalności do wystąpienia z kompletnym wnioskiem do właściwego organu, o którym mowa w art. 56, nie może przekraczać dziesięciu lat. Artykuł 19. Rodzaje działalności ujęte w wykazie III w załączniku IV 1. W przypadku rodzajów działalności ujętych w wykazie III w załączniku IV przedmiotowa działalność musi być uprzednio prowadzona: a) nieprzerwanie przez trzy lata na własny rachunek albo na stanowisku kierownika przedsiębiorstwa; lub b) nieprzerwanie przez dwa lata na własny rachunek lub na stanowisku kierownika przedsiębiorstwa, jeśli beneficjant wykaże, że uprzednio odbył kształcenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, co zostało potwierdzone świadectwem uznawanym przez Państwo Członkowskie lub uznanym przez właściwą instytucję zawodową za spełniające wszystkie wymogi formalne; lub c) nieprzerwanie przez dwa lata na własny rachunek lub na stanowisku kierownika przedsiębiorstwa, jeśli beneficjent wykaże, że przez co najmniej trzy lata wykonywał przedmiotową działalność w charakterze pracownika najemnego; lub d) nieprzerwanie przez trzy lata w charakterze pracownika najemnego, jeśli beneficjent wykaże, że uprzednio odbył kształcenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, co zostało potwierdzone świadectwem uznawanym przez Państwo Członkowskie lub uznanym przez właściwą instytucję zawodową za spełniające wszystkie wymogi formalne. 2. W przypadkach określonych w lit. a) i c), okres od zaprzestania danej działalności do wystąpienia z kompletnym wnioskiem do właściwego organu, o którym mowa w art. 56, nie może przekraczać dziesięciu lat. Artykuł 20. Dostosowanie wykazów działalności w załączniku IV Komisja może dostosować wykaz działalności, o których mowa w załączniku IV i które podlegają systemowi uznawania kwalifikacji zawodowych zgodnie z art. 16, w celu dokonania jego aktualizacji lub wyjaśnienia nazewnictwa, o ile nie spowoduje to zmian w rodzajach działalności związanych z poszczególnymi kategoriami. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 58 ust. 3. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 74 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje ROZDZIAŁ III UZNAWANIE NA PODSTAWIE KOORDYNACJI MINIMALNYCH WYMOGÓW W ZAKRESIE KSZTAŁCENIA Sekcja 1 Przepisy ogólne Artykuł 21. Zasada automatycznego uznawania 1. Każde Państwo Członkowskie uznaje dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji lekarzy uprawniające do podejmowania działalności zawodowej w charakterze lekarza posiadającego podstawowy poziom wykształcenia medycznego lub lekarza specjalisty, pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, lekarza dentysty lub wyspecjalizowanego lekarza dentysty, lekarza weterynarii, farmaceuty oraz architekta wyszczególnione odpowiednio w załączniku V, pkt 5.1.1, 5.1.2, 5.2.2, 5.3.2, 5.3.3, 5.4.2, 5.6.2 i 5.7.1 spełniające minimalne wymogi w zakresie kształcenia, o których mowa odpowiednio w art. 24, 25, 31, 34, 35, 38, 44 oraz 46 i nadaje tym dokumentom potwierdzającym posiadanie kwalifikacji, na potrzeby podejmowania i prowadzenia działalności zawodowej taką samą moc na swoim terytorium, jak dokumentom potwierdzającym posiadanie kwalifikacji, które samo wydaje. Wymienione dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji muszą być wydane przez właściwe organy w Państwach Członkowskich i w stosownym przypadku muszą im towarzyszyć świadectwa wyszczególnione odpowiednio w załączniku V, pkt 5.1.1, 5.1.2, 5.2.2, 5.3.2, 5.3.3, 5.4.2, 5.6.2 oraz 5.7.1. Przepisy akapitu pierwszego i drugiego nie wpływają na prawa nabyte, o których mowa w art. 23, 27, 33, 37, 39 i 49. 2. Każde Państwo Członkowskie uznaje, w ramach własnego systemu zabezpieczenia społecznego, na potrzeby prowadzenia działalności w zakresie ogólnej praktyki medycznej dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji wyszczególnione w załączniku V, pkt 5.1.4 i wydane obywatelom Państw Członkowskich przez inne Państwa Członkowskie, zgodnie z minimalnymi wymogami w zakresie kształcenia określonymi w art. 28. Przepisy akapitu poprzedzającego nie wpływają na prawa nabyte, o których mowa w art. 30. 3. Każde Państwo Członkowskie uznaje dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji położnych wydane obywatelom Państw Członkowskich przez inne Państwa Członkowskie i wyszczególnione w załączniku V, pkt 5.5.2, które spełniają minimalne wymogi w zakresie kształcenia, o których mowa w art. 40, i kryteria określone w art. 41 oraz nadaje im na potrzeby podejmowania i prowadzenia działalności zawodowej taką samą moc na swoim terytorium, jak dokumentom potwierdzającym posiadanie kwalifikacji, które samo wydaje. Powyższy przepis nie narusza praw nabytych, o których mowa w art. 23 i 43. 4. Państwa Członkowskie nie są zobowiązane do uznawania, że dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji, o których mowa w załączniku V, pkt 5.6.2, uprawniają do otwierania nowych, ogólnodostępnych aptek. Do celów niniejszego ustępu za nowe uważane będą także apteki działające krócej niż trzy lata. 5. Dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji architekta, o którym mowa w załączniku V, pkt 5.7.1, który podlega zgodnie z ust. 1 automatycznemu uznaniu, stanowi dowód odbycia kształcenia, które rozpoczęło się nie wcześniej niż w akademickim roku odniesienia, o którym mowa w tym załączniku. 6. Każde Państwo Członkowskie uzależnia dostęp do zawodu lekarza, pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, lekarza dentysty, lekarza weterynarii, położnej i farmaceuty, i jego wykonywanie od posiadania dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji, o którym mowa odpowiednio w załączniku V, pkt 5.1.1, 5.1.2, 5.1.4, 5.2.2, 5.3.2, 5.3.3, 5.4.2, 5.5.2 i 5.6.2, poświadczającego, że dana osoba uzyskała w trakcie kształcenia i w stosownych przypadkach wiedzę i umiejętności, o których mowa w art. 24 ust. 3, art. 31 ust. 6, art. 34 ust. 3, art. 38 ust. 3, art. 40 ust. 3 oraz art. 44 ust. 3. Komisja może dostosować wykaz wiadomości i umiejętności, o których mowa w art. 24 ust. 3, art. 31 ust. 6, art. 34 ust. 3, art. 38 ust. 3, art. 40 ust. 3 oraz art. 44 ust. 3 do postępu naukowego i technicznego. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 58 ust. 3. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 75 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Takie aktualizacje nie pociągają za sobą żadnych zmian w istniejących w Państwach Członkowskich zasadach prawnych dotyczących struktury zawodów w zakresie dotyczącym kształcenia osób fizycznych i ich dostępu do zawodu. 7. Każde Państwo Członkowskie zawiadamia Komisję o wszelkich przyjmowanych przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych dotyczących wydawania dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w dziedzinach objętych przez przepisy niniejszego rozdziału. W przypadku dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w dziedzinie, o której mowa w sekcji 8, zawiadomienie to adresowane jest także do pozostałych Państw Członkowskich. Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej stosowny komunikat, podający tytuły przyporządkowane przez państwa członkowskie dokumentom potwierdzającym posiadanie kwalifikacji oraz, w stosownych przypadkach, dane organu wydającego dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, świadectwo, które mu towarzyszy, oraz odpowiadający mu tytuł zawodowy, o którym mowa odpowiednio w załączniku V, pkt 5.1.1, 5.1.2, 5.1.3, 5.1.4, 5.2.2, 5.3.2, 5.3.3, 5.4.2, 5.5.2, 5.6.2 oraz 5.7.1. Artykuł 22. Wspólne przepisy w sprawie kształcenia W odniesieniu do kształcenia, o którym mowa w art. 24, 25, 28, 31, 34, 35, 38, 40, 44 i 46: a) Państwa Członkowskie mogą zezwolić na kształcenie w niepełnym wymiarze godzin na warunkach określonych przez właściwe organy, które zapewniają, by łączny czas trwania, poziom i jakość takiego kształcenia nie były niższe niż w przypadku ciągłego kształcenia w pełnym wymiarze godzin; b) zgodnie z procedurami obowiązującymi w poszczególnych Państwach Członkowskich prowadzone jest stałe dokształcanie gwarantujące, że osoby, które uzyskały wykształcenie, na bieżąco zaznajamiają się ze zmianami, które przynosi postęp techniczny i naukowy, w zakresie niezbędnym dla prowadzenia przez nie bezpiecznej i efektywnej praktyki zawodowej. Artykuł 23. Prawa nabyte 1. Bez uszczerbku dla szczególnych praw nabytych w odniesieniu do określonych zawodów, w przypadkach, w których dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji uprawniający do podjęcia działalności zawodowej lekarza posiadającego podstawowy poziom wykształcenia medycznego lub lekarza specjalisty, pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, lekarza dentysty lub wyspecjalizowanego lekarza dentysty, lekarza weterynarii, położnej lub farmaceuty, uzyskany przez obywatela Państwa Członkowskiego nie spełnia wszystkich wymogów w zakresie wykształcenia, o których mowa w art. 24, 25, 31, 34, 35, 38, 40 oraz 44, każde Państwo Członkowskie uznaje ten dokument za wystarczający dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji wydany przez te Państwa Członkowskie, o ile dokument ten poświadcza ukończenie kształcenia, które rozpoczęło się przed datami odniesienia określonymi w załączniku V, pkt 5.1.1, 5.1.2, 5.2.2, 5.3.2, 5.3.3, 5.4.2, 5.5.2 i 5.6.2, oraz załączone jest do niego zaświadczenie, stwierdzające, że posiadacz danego dokumentu faktycznie i zgodnie z prawem wykonywał przedmiotowe rodzaje działalności nieprzerwanie przez co najmniej trzy lata w okresie pięciu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia. 2. Te same przepisy obowiązują także w przypadku dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji uprawniającego do podejmowania działalności zawodowej lekarza posiadającego podstawowy poziom wykształcenia medycznego i lekarza specjalisty, pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, lekarza dentysty, wyspecjalizowanego lekarza dentysty, lekarza weterynarii, położnej i farmaceuty, uzyskanych na terytorium byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej, który nie spełnia minimalnych wymogów w zakresie wykształcenia określonych w art. 24, 25, 31, 34, 35, 38, 40 i 44, jeżeli taki dokument poświadcza ukończenie kształcenia rozpoczętego przed: a) 3 października 1990 r. w przypadku lekarzy posiadających podstawowy poziom wykształcenia medycznego, pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, lekarzy dentystów bez specjalizacji, wyspecjalizowanych lekarzy dentystów, lekarzy weterynarii, położnych i farmaceutów, oraz b) 3 kwietnia 1992 r. w przypadku lekarzy specjalistów. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 76 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji, o których mowa w akapicie pierwszym, uprawniają ich posiadacza do prowadzenia działalności zawodowej na terytorium Niemiec na tych samych warunkach, jak wydane przez właściwe organy niemieckie dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji, określone w załączniku V, pkt 5.1.1, 5.1.2, 5.2.2, 5.3.2, 5.3.3, 5.4.2, 5.5.2 i 5.6.2. 3. Bez uszczerbku dla przepisów art. 37 ust. 1, każde Państwo Członkowskie uznaje dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji uprawniający do podejmowania działalności zawodowej lekarza posiadającego podstawowy poziom wykształcenia medycznego i lekarza specjalisty, pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, lekarza weterynarii, położnej, farmaceuty i architekta, uzyskane przez obywateli Państw Członkowskich i wydane przez byłą Czechosłowację lub uzyskane przez obywateli, których kształcenie rozpoczęło się, w przypadku Republiki Czeskiej i Słowacji, przed 1 stycznia 1993 r., w przypadkach gdy organy jednego z wyżej wymienionych Państw Członkowskich poświadczyły, że taki dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji ma taką samą moc prawną na ich terytorium, jak dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji wydawane przez te Państwa, a w stosunku do architektów jak dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji przyporządkowane tym Państwom Członkowskim w załączniku VI, pkt 6, w odniesieniu do podejmowania i wykonywania działalności zawodowej w charakterze lekarza posiadającego podstawowy poziom wykształcenia medycznego i lekarza specjalisty, pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, lekarza weterynarii, położnej lub farmaceuty w zakresie rodzajów działalności, o których mowa w art. 45 ust. 2, oraz architekta w zakresie rodzajów działalności, o których mowa w art. 48. Do takiego poświadczenia należy dołączyć zaświadczenie wydane przez te same organy, stwierdzające, że dane osoby faktycznie i zgodnie z prawem wykonywały danego rodzaju działalność nieprzerwanie przez co najmniej trzy lata w okresie pięciu lat przed wydaniem zaświadczenia. 4. Każde Państwo Członkowskie uznaje dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji uprawniające do podejmowania działalności zawodowej w charakterze lekarza posiadającego podstawowy poziom wykształcenia medycznego i lekarza specjalisty, pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, lekarza dentysty, wyspecjalizowanego lekarza dentysty, lekarza weterynarii, położnej, farmaceuty i architekta, posiadane przez obywateli Państw Członkowskich i wydane przez były Związek Radziecki, lub obywateli, których kształcenie rozpoczęło się: a) w przypadku Estonii przed 20 sierpnia 1991 r.; b) w przypadku Łotwy przed 21 sierpnia 1991 r.; c) w przypadku Litwy przed 11 marca 1990 r.; jeżeli organy jednego z trzech wyżej wymienionych Państw Członkowskich poświadczą, że taki dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji ma taką samą moc prawną na ich terytorium, jak dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji przez nie wydawane, a w stosunku do architektów jak dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji przyporządkowane tym Państwom Członkowskim w załączniku VI, pkt 6, w odniesieniu do podejmowania i wykonywania działalności zawodowej w charakterze lekarza posiadającego podstawowy poziom wykształcenia medycznego i lekarza specjalisty, pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, lekarza dentysty, wyspecjalizowanego lekarza dentysty, lekarza weterynarii, położnej, farmaceuty, w zakresie rodzajów działalności, o których mowa w art. 45 ust. 2 oraz architekta w zakresie rodzajów działalności, o których mowa w art. 48. Do takiego poświadczenia należy dołączyć zaświadczenie wydane przez te same organy, stwierdzające, że dane osoby faktycznie i zgodnie z prawem wykonywały danego rodzaju działalność nieprzerwanie przez co najmniej trzy lata w okresie pięciu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia. W odniesieniu do dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji lekarzy weterynarii, wydanych przez były Związek Radziecki lub w odniesieniu do kształcenia rozpoczętego w przypadku Estonii przed 20 października 1991 r., do zaświadczenia, o którym mowa w poprzednim akapicie, należy dołączyć zaświadczenie wydane przez organy estońskie, stwierdzające, że osoby te faktycznie i zgodnie z prawem wykonywały danego rodzaju działalność na terytorium Estonii nieprzerwanie przez co najmniej trzy lata w okresie pięciu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia. 5. Każde Państwo Członkowskie uznaje dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, uprawniający do podejmowania działalności zawodowej lekarza posiadającego podstawowy poziom wykształcenia medycznego i lekarza specjalisty, pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, lekarza dentysty, wyspecjalizowanego lekarza dentysty, położnej, farmaceuty i architekta uzyskane przez obywateli Państw Członkowskich i wydane przez byłą Jugosławię, lub uzyskane przez obywateli, których kształcenie Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 77 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje rozpoczęło się w przypadku Słowenii przed 25 czerwca 1991 r., jeżeli organy wymienionego Państwa Członkowskiego poświadczą, że taki dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji ma taką samą moc prawną na terytorium Słowenii, jak dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji wydawane przez te organy, a w stosunku do architektów, jak dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji przyporządkowane tym Państwom Członkowskim w załączniku VI pkt 6, w odniesieniu do podejmowania i wykonywania działalności zawodowej lekarza posiadającego podstawowy poziom wykształcenia medycznego i lekarza specjalisty, pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, lekarza dentysty, wyspecjalizowanego lekarza dentysty, lekarza weterynarii, położnej, farmaceuty w zakresie rodzajów działalności, o których mowa w art. 45 ust. 2, oraz architekta w zakresie rodzajów działalności, o których mowa w art. 48. Do takiego poświadczenia należy dołączyć zaświadczenie wydane przez te same organy, stwierdzające, że dane osoby faktycznie i zgodnie z prawem wykonywały danego rodzaju działalność nieprzerwanie przez co najmniej trzy lata w okresie pięciu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia. 6. Każde Państwo Członkowskie uznaje za wystarczający dowód posiadania kwalifikacji przez obywateli Państw Członkowskich, których dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji: lekarza, pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, lekarza dentysty, lekarza weterynarii, położnej i farmaceuty nie odpowiadają tytułom przyporządkowanym danemu Państwu Członkowskiemu w załączniku V, pkt 5.1.1, 5.1.2, 5.1.3, 5.1.4, 5.2.2, 5.3.2, 5.3.3, 5.4.2, 5.5.2 i 5.6.2, dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji wydawane w tych Państwach Członkowskich, do których załączone będzie zaświadczenie wydane przez właściwe organy lub instytucje. Zaświadczenie, o którym mowa w akapicie pierwszym, stanowi potwierdzenie, że dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji stanowi odpowiednio dowód pomyślnego ukończenia kształcenia, zgodnie odpowiednio z art. 24, 25, 28, 31, 34, 35, 38, 40 i 44 niniejszej dyrektywy, i jest traktowany przez Państwo Członkowskie,w którym został on wydany, na równi z kwalifikacjami, których tytuły wyszczególniono w załączniku V, pkt 5.1.1, 5.1.2, 5.1.3, 5.1.4, 5.2.2, 5.3.2, 5.3.3, 5.4.2, 5.5.2 i 5.6.2. Art. 23a. 1. Na zasadzie odstępstwa od niniejszej dyrektywy, Bułgaria może zezwolić posiadaczom kwalifikacji (felczer) przyznawanej w Bułgarii przed dniem 31 grudnia 1999 r. i wykonującym ten zawód w ramach bułgarskiego systemu zabezpieczeń społecznych w dniu 1 stycznia 2000 r. na dalsze wykonywanie wspomnianego zawodu, nawet jeżeli ich działalność jest częściowo objęta zakresem niniejszej dyrektywy dotyczącej odpowiednio lekarzy i pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną. 2. Posiadaczom bułgarskiej kwalifikacji (felczer), o której mowa w ust. 1, nie przysługuje prawo do uznania ich kwalifikacji jako lekarzy i pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną w innych państwach członkowskich na podstawie niniejszej dyrektywy.” Sekcja 2 Lekarze Artykuł 24. Kształcenie medyczne na podstawowym poziomie 1. Warunkiem podjęcia kształcenia medycznego na podstawowym poziomie jest posiadanie dyplomu lub świadectwa, uprawniającego do dostępu do studiów uniwersyteckich na danym kierunku. 2. Kształcenie medyczne na podstawowym poziomie obejmuje co najmniej sześcioletni okres studiów lub 5 500 godzin zajęć teoretycznych i praktycznych prowadzonych na uniwersytecie lub pod jego nadzorem. W przypadku osób, które podjęły kształcenie przed dniem 1 stycznia 1972 r., kurs kształcenia, o którym mowa w akapicie pierwszym, może obejmować sześciomiesięczne szkolenie praktyczne odbywane w pełnym wymiarze godzin na poziomie uniwersyteckim, nadzorowane przez właściwe organy. 3. Odbycie przez daną osobę kształcenia medycznego na poziomie podstawowym gwarantuje, że uzyskała ona następującą wiedzę i umiejętności: a) odpowiednią wiedzę w zakresie nauk, na których opiera się medycyna i dobre zrozumienie metod naukowych, w tym zasad dokonywania pomiarów funkcji biologicznych, oceny naukowo ustalonych stanów faktycznych i analizy danych; b) wystarczającą znajomość anatomii, fizjologii i zachowania osób zdrowych i chorych, a także zależności występujących pomiędzy stanem zdrowia a fizycznym i społecznym środowiskiem, w jakim przebywa istota ludzka; Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 78 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje c) odpowiednią wiedzę w zakresie dyscyplin i praktyki klinicznej, zapewniającą danej osobie kompleksowe postrzeganie chorób fizycznych i psychicznych oraz medycyny w aspekcie profilaktyki, diagnostyki i terapii oraz rozrodczości; d) odpowiednie doświadczenie kliniczne zdobyte w szpitalach pod odpowiednim nadzorem. Artykuł 25. Specjalistyczne kształcenie medyczne 1. Warunkiem podjęcia specjalistycznego kształcenia medycznego jest potwierdzone ukończenie sześcioletnich studiów w ramach programu kształcenia, o którym mowa w art. 24, w trakcie których dana osoba uzyskała właściwą wiedzę w zakresie medycyny podstawowej. 2. Specjalistyczne kształcenie medyczne obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne na uniwersytecie lub w szpitalu uniwersyteckim albo, w stosownych przypadkach, w jednostce ochrony zdrowia, upoważnionej do jego prowadzenia przez właściwe organy lub instytucje. Państwa Członkowskie zapewniają, że minimalny okres specjalistycznego kształcenia medycznego, o którym mowa w załączniku V pkt 5.1.3, jest nie krótszy od okresu przewidzianego w tym punkcie. Kształcenie odbywa się pod nadzorem właściwych organów lub instytucji. Obejmuje ono osobisty udział lekarza odbywającego specjalistyczne kształcenie w działalności i wypełnianiu obowiązków danej placówki. 3. Kształcenie odbywa się w pełnym wymiarze godzin w placówkach uznanych przez właściwe organy. Obejmuje ono udział w pełnym zakresie działalności medycznej prowadzonej przez placówkę, w której odbywa się kształcenie, w tym w pełnieniu dyżurów, tak aby kształcący się lekarz cały czas przeznaczony na pracę zawodową we wszystkich tygodniach roboczych w roku poświęcał na zajęcia praktyczne i teoretyczne, zgodnie z procedurami ustanowionymi przez właściwe organy. W związku z tym kształcący się lekarze otrzymują odpowiednie wynagrodzenie. 4. Państwa Członkowskie mogą uzależniać wydanie dokumentu potwierdzającego odbycie medycznego kształcenia specjalistycznego od posiadania dokumentu potwierdzającego odbycie kształcenia medycznego na podstawowym poziomie, o którym mowa w załączniku V pkt 5.1.1. 5. Komisja może dostosować minimalne okresy kształcenia, o których mowa w załączniku V pkt 5.1.3, do postępu naukowego i technicznego. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 58 ust. 3. Artykuł 26. Rodzaje specjalistycznego kształcenia medycznego Dokumentem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji lekarza specjalisty jest określony w art. 21 dokument wydawany przez właściwe organy lub instytucje, o których mowa w załączniku V pkt 5.1.2, odpowiadający tytułowi używanemu w poszczególnych Państwach Członkowskich po ukończeniu danego kształcenia specjalistycznego, o którym mowa w załączniku V pkt 5.1.3. Komisja może rozszerzyć wykaz w załączniku V pkt 5.1.3 o nowe specjalności medyczne, występujące w co najmniej dwóch piątych państw członkowskich, w celu dostosowania niniejszej dyrektywy do zmian wprowadzanych w ustawodawstwie krajowym. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 58 ust. 3. Artykuł 27. Prawa nabyte lekarzy specjalistów 1. Przyjmujące Państwo Członkowskie może wymagać od lekarzy specjalistów, których specjalistyczne kształcenie medyczne było prowadzone w niepełnym wymiarze godzin na podstawie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych obowiązujących w dniu 20 czerwca 1975 r., którzy rozpoczęli kształcenie specjalistyczne najpóźniej w dniu 31 grudnia 1983 r., przedstawienia obok dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji zaświadczenia stwierdzającego, że przez Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 79 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje nieprzerwany okres co najmniej trzech lat w okresie pięciu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia, faktycznie i zgodnie z prawem wykonywały danego rodzaju działalność. 2. Każde Państwo Członkowskie uznaje kwalifikacje lekarzy specjalistów uzyskane w Hiszpanii przez lekarzy, którzy ukończyli kształcenie specjalistyczne przed dniem 1 stycznia 1995 r., nawet jeżeli nie spełnia ono minimalnych wymogów w zakresie kształcenia określonych w art. 25, o ile obok dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji przedstawione zostanie zaświadczenie, wydane przez właściwe organy hiszpańskie, stwierdzające, że dana osoba zdała egzamin specjalizacyjny w danej dziedzinie specjalizacji, przeprowadzony w ramach szczególnych środków w zakresie uznawania kwalifikacji, ustanowionych w dekrecie królewskim 1497/99, w celu potwierdzenia, że dana osoba dysponuje poziomem wiedzy i umiejętności porównywalnym z tym, jaki mają lekarze posiadający kwalifikacje lekarza specjalisty określony w przypadku Hiszpanii w załączniku V pkt 5.1.2 i 5.1.3. 3. Każde Państwo Członkowskie, które uchyliło przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne dotyczące wydawania dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji lekarzy specjalistów, o których mowa w załączniku V pkt 5.1.2 i 5.1.3, i w związku z tym przyjęło środki dotyczące praw nabytych przysługujących jego obywatelom, przyznaje obywatelom pozostałych Państw Członkowskich prawo do korzystania z tych samych środków, jeżeli dany dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji został wydany przed datą, w której przyjmujące Państwo Członkowskie zaprzestało wydawania takich dokumentów w zakresie danej specjalności. Daty uchylenia tych przepisów określone są w załączniku V pkt 5.1.3. Artykuł 28. Kształcenie specjalistyczne w zakresie ogólnej praktyki medycznej 1. Warunkiem podjęcia kształcenia specjalistycznego w zakresie ogólnej praktyki medycznej jest potwierdzone ukończenie sześcioletnich studiów w ramach programu kształcenia, o którym mowa w art. 24. 2. Kształcenie specjalistyczne w zakresie ogólnej praktyki medycznej prowadzące do uzyskania dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji, który zostanie wydany przed 1 stycznia 2006 r., musi trwać co najmniej dwa lata w pełnym wymiarze godzin. W przypadku dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji wydawanych po tej dacie, kształcenie musi trwać co najmniej trzy lata w pełnym wymiarze godzin. W przypadku gdy program kształcenia, o którym mowa w art. 24, obejmuje szkolenie praktyczne w zatwierdzonym szpitalu wyposażonym w odpowiedni sprzęt i służby medyczne albo w zatwierdzonym gabinecie medycyny ogólnej lub w zatwierdzonej przychodni, w której lekarze świadczą podstawową opiekę medyczną, okres kształcenia praktycznego, w wymiarze nie większym niż rok, może zostać zaliczony do okresu przewidzianego w akapicie pierwszym w odniesieniu do świadectw odbycia kształcenia, wydawanych od dnia 1 stycznia 2006 r. Możliwość przewidziana w akapicie drugim jest dostępna jedynie w Państwach Członkowskich, w których kształcenie specjalistyczne w zakresie ogólnej praktyki medycznej trwało na dzień 1 stycznia 2001 r. dwa lata. 3. Kształcenie specjalistyczne w zakresie ogólnej praktyki medycznej prowadzone jest w pełnym wymiarze godzin, pod nadzorem właściwych organów lub instytucji. Ma ono w większym stopniu charakter praktyczny niż teoretyczny. Kształcenie praktyczne odbywa się z jednej strony co najmniej przez sześć miesięcy w zatwierdzonym szpitalu posiadającym właściwe wyposażenie i służby medyczne, z drugiej zaś strony co najmniej przez sześć miesięcy w zatwierdzonym gabinecie medycyny ogólnej lub w zatwierdzonej przychodni, w której lekarze świadczą podstawową opiekę medyczną. Kształcenie praktyczne odbywa się w połączeniu z innymi jednostkami ochrony zdrowia lub placówkami odpowiedzialnymi za medycynę ogólną. Jednakże, bez uszczerbku dla okresów minimalnych określonych w akapicie drugim, kształcenie praktyczne może być prowadzone przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy w innej zatwierdzonej jednostce lub placówkach zdrowotnych odpowiedzialnych za medycynę ogólną. Kształcenie wymaga osobistego udziału kształcącego się lekarza w wykonywaniu działalności zawodowej i wypełnianiu obowiązków osób, z którymi pracuje. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 80 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 4. Państwa Członkowskie uzależniają wydanie dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji lekarza ogólnego od posiadania dokumentu potwierdzającego odbycie podstawowego kształcenia medycznego, wymienionego w załączniku V pkt 5.1.1. 5. Państwa Członkowskie mogą wydać dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, o którym mowa w załączniku V pkt 5.1.4 lekarzowi, który wprawdzie nie ukończył kształcenia, o którym mowa w niniejszym artykule, ale ukończył inne uzupełniające kształcenie, potwierdzone dokumentem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji wydanym przez właściwe organy Państwa Członkowskiego. Nie mogą one jednakże wydać dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji, jeżeli nie potwierdza on posiadania wiedzy na poziomie równoważnym z wiedzą zdobywaną w trakcie kształcenia, o którym mowa w niniejszym artykule. Państwa Członkowskie określają między innymi zakres, w jakim kształcenie uzupełniające i doświadczenie zawodowe posiadane przez wnioskodawcę mogą zastąpić kształcenie, o którym mowa w niniejszym artykule. Państwa Członkowskie mogą wydać dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, o którym mowa w załączniku V pkt 5.1.4, jeżeli wnioskodawca zdobył co najmniej sześciomiesięczne doświadczenie w zakresie medycyny ogólnej w gabinecie medycyny ogólnej lub w przychodni, w której lekarze świadczą podstawową opiekę zdrowotną należącego do rodzaju określonego w ust. 3 niniejszego artykułu. Artykuł 29. Wykonywanie zawodu lekarza ogólnego Każde Państwo Członkowskie, z zastrzeżeniem przepisów dotyczących ochrony praw nabytych, uzależnia wykonywanie zawodu lekarza ogólnego w ramach własnego systemu ubezpieczeń społecznych od posiadania dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji, o którym mowa w załączniku V pkt 5.1.4. Państwa Członkowskie mogą zwolnić z tego warunku osoby, które odbywają obecnie specjalne kształcenie w zakresie ogólnej praktyki medycznej. Artykuł 30. Prawa nabyte lekarzy ogólnych 1. Każde Państwo Członkowskie samodzielnie określa prawa nabyte. Jednakże każde Państwo Członkowskie uznaje prawo do wykonywania działalności lekarza ogólnego w ramach własnego, krajowego systemu zabezpieczeń społecznych, bez posiadania dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji, o którym mowa w załączniku V pkt 5.1.4, jako prawo nabyte wszystkich lekarzy, którzy w dniu określonym w wymienionym punkcie korzystają z tego prawa na podstawie przepisów dotyczących zawodów medycznych, uprawniających do wykonywania działalności zawodowej lekarza posiadającego podstawowy poziom wykształcenia medycznego, i którzy, korzystając z przepisów art. 21 lub 23, podjęli działalność na terytorium danego Państwa Członkowskiego. Właściwe organy każdego Państwa Członkowskiego wydają na wniosek lekarzy, którym, zgodnie z akapitem pierwszym przysługują prawa nabyte, zaświadczenie potwierdzające, że jego posiadacz ma prawo do wykonywania działalności lekarza ogólnego w ramach systemów ubezpieczeń społecznych tych Państw bez posiadania dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji, o którym mowa w załączniku V pkt 5.1.4. 2. Każde Państwo Członkowskie uznaje zaświadczenia, o których mowa w ust. 1 akapit drugi, wydane obywatelom Państw Członkowskich przez inne Państwa Członkowskie, i przyznają takim świadectwom taką samą moc na swoim terytorium, jak wydawanym przez siebie dokumentom potwierdzającym posiadanie kwalifikacji, które pozwalają na wykonywanie zawodu lekarza ogólnego w ramach krajowego systemu zabezpieczeń społecznych. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 81 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Sekcja 3 Pielęgniarki odpowiedzialne za opiekę ogólną Artykuł 31. Kształcenie pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną 1. Warunkiem podjęcia kształcenia pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną jest ukończenie dziesięcioletniego kształcenia ogólnego, potwierdzonego dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem wydanym przez właściwe organy lub instytucje Państwa Członkowskiego albo świadectwem potwierdzającym zdanie egzaminu wstępnego na równoważnym poziomie do szkoły pielęgniarskiej. 2. Kształcenie pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną prowadzone jest w pełnym wymiarze godzin i obejmuje co najmniej program określony w załączniku V pkt 5.2.1. Komisja może dostosować wykaz przedmiotów wyszczególnionych w załączniku V pkt 5.2.1 do postępu naukowego i technicznego. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 58 ust. 3. Takie aktualizacje nie pociągają za sobą żadnych zmian w istniejących w Państwach Członkowskich zasadach, określonych w przepisach dotyczących struktury zawodów w zakresie dotyczącym kształcenia osób fizycznych i ich dostępu do zawodu. 3. Kształcenie pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną obejmuje co najmniej trzy lata lub 4 600 godzin kształcenia teoretycznego i klinicznego, przy czym kształcenie teoretyczne obejmuje co najmniej jedną trzecią, a kształcenie kliniczne co najmniej połowę minimalnego okresu kształcenia. Państwa Członkowskie mogą w części zwolnić z powyższych wymogów osoby, które odbyły część kształcenia na kursach o poziomie co najmniej równoważnym. Państwa Członkowskie gwarantują, że instytucje prowadzące kształcenie pielęgniarek odpowiadają za skoordynowanie elementów kształcenia teoretycznego i klinicznego w trakcie całego programu studiów. 4. Kształcenie teoretyczne stanowi tą część kształcenia pielęgniarek, w trakcie której zdobywają one wiedzę zawodową, doświadczenie i umiejętności niezbędne do organizowania, udzielania i oceny sprawowanej opieki zdrowotnej. Kształcenie prowadzone jest przez wykładowców pielęgniarstwa lub inne kompetentne osoby w szkołach pielęgniarskich lub innych placówkach nauczania wybranych przez instytucje edukacyjne. 5. Kształcenie kliniczne stanowi tą część kształcenia pielęgniarek, w trakcie której kandydatka uczy się, jako członek zespołu i w bezpośrednim kontakcie z osobami zdrowymi lub chorymi lub z określoną społecznością, jak w oparciu o zdobytą wiedzę i umiejętności organizować, udzielać i dokonywać oceny wymaganej, kompleksowej opieki pielęgniarskiej. Kandydatka na pielęgniarkę uczy się nie tylko pracy zespołowej, ale także umiejętności kierowania zespołem i organizowania ogólnej opieki pielęgniarskiej, w tym prowadzenia edukacji zdrowotnej na rzecz osób fizycznych i małych grup w placówkach zdrowotnych lub określonej społeczności. Powyższe kształcenie odbywa się w szpitalach lub innych placówkach zdrowotnych oraz w określonej społeczności, pod nadzorem wykładowców pielęgniarstwa oraz przy współpracy i pomocy innych, wykwalifikowanych pielęgniarek. Także inne osoby należącego do wykwalifikowanego personelu mogą wziąć udział w procesie nauczania. Kandydatki na pielęgniarki biorą udział w tych czynnościach wykonywanych na danym oddziale, które są odpowiednie ze względu na cele kształcenia i uczą je podejmowania obowiązków związanych z pielęgniarstwem. 6. Odbycie przez daną osobę kształcenia w zawodzie pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną gwarantuje, że uzyskała ona następującą wiedzę i umiejętności: a) odpowiednią wiedzę w zakresie nauk, na których opiera się pielęgniarstwo ogólne, łącznie z wystarczającym zrozumieniem budowy, funkcji fizjologicznych i zachowania osób zdrowych i chorych oraz zależności między stanem zdrowia a fizycznym i społecznym środowiskiem człowieka; b) wystarczającą wiedzę o charakterze i etyce zawodu oraz ogólnych zasadach dotyczących zdrowia i pielęgniarstwa; Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 82 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje c) odpowiednie doświadczenie kliniczne; doświadczenie to, dobrane ze względu na jego wartości szkoleniowe, powinno zostać zdobyte pod nadzorem wykwalifikowanego personelu pielęgniarskiego w miejscu, w którym dzięki odpowiedniej liczbie wykwalifikowanego personelu i wyposażeniu istnieją odpowiednie warunki do świadczenia opieki pielęgniarskiej na rzecz pacjenta; d) zdolność do brania udziału w praktycznym kształceniu personelu służby zdrowia oraz doświadczenie w pracy z tym personelem; e) doświadczenie we współpracy z innymi zawodami w służbie zdrowia. Artykuł 32. Wykonywanie zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną Do celów niniejszej dyrektywy, do działalności zawodowej pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną należą rodzaje działalności wykonywane zawodowo, wyszczególnione w załączniku V pkt 5.2.2. Artykuł 33. Prawa nabyte pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną 1. Aby ogólne zasady w zakresie praw nabytych mogły znaleźć zastosowanie wobec pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, rodzaje działalności, o których mowa w art. 23, muszą obejmować pełną odpowiedzialność za planowanie, organizowanie i zarządzanie opieką medyczną świadczoną pacjentowi. 2. W odniesieniu do polskich kwalifikacji pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, uznaje się wyłącznie prawa nabyte, o których mowa poniżej. W przypadku obywateli państw członkowskich, których dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną został wydany w Polsce przed dniem 1 maja 2004 r. i którzy nie spełniają minimalnych wymogów kształcenia określonych w art. 31, lub których kształcenie rozpoczęło się w Polsce przed dniem 1 maja 2004 r. i którzy nie spełniają minimalnych wymogów określonych w art. 31, państwa członkowskie uznają dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną określone poniżej, pod warunkiem dołączenia do nich zaświadczenia potwierdzającego, że dani obywatele Państw Członkowskich faktycznie i w sposób zgodny z prawem wykonywali działalność pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną w Polsce przez okres wyszczególniony poniżej: a) w przypadku osób posiadających dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji pielęgniarki w stopniu licencjata (dyplom licencjata pielęgniarstwa): przez co najmniej trzy kolejne lata w okresie pięciu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia; b) w przypadku osób posiadających dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji pielęgniarki potwierdzający ukończenie kształcenia pomaturalnego w medycznych szkołach zawodowych (dyplom pielęgniarki albo pielęgniarki dyplomowanej): przez co najmniej pięć kolejnych lat w okresie siedmiu lat poprzedzających wydanie świadectwa. Wymienione czynności muszą obejmować pełną odpowiedzialność za planowanie, organizowanie i sprawowanie opieki pielęgniarskiej pacjenta. 3. Państwa Członkowskie uznają dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji pielęgniarek wydane w Polsce pielęgniarkom, które ukończyły kształcenie przed 1 maja 2004 r. nawet jeżeli dokumenty te nie spełniają minimalnych wymogów kształcenia określonych w art. 31, potwierdzonych uzyskaniem tytułu „licencjata” , jeżeli zostały one uzyskane na podstawie specjalnego programu kształcenia, określonego w art. 11 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz niektórych innych ustaw (Dziennik Ustaw z dnia 30 kwietnia 2004 r., nr 92, poz. 885) oraz rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 11 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków prowadzenia studiów zawodowych na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo przeznaczonych dla pielęgniarek i położnych posiadających świadectwo dojrzałości i będących absolwentami liceów medycznych oraz medycznych szkół zawodowych kształcących w zawodzie pielęgniarki i położnej (Dziennik Ustaw z dnia 13 maja 2004 r., nr 110, poz. 1170) w celu potwierdzenia, że dana osoba dysponuje wiedzą i umiejętnościami porównywalnymi z tymi, jakie posiadają pielęgniarki posiadające kwalifikacje, które w przypadku Polski określono w załączniku V pkt 5.2.2. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 83 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 33a. W odniesieniu do rumuńskich kwalifikacji pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, będą stosowane jedynie następujące przepisy dotyczące praw nabytych. W przypadku obywateli państw członkowskich, których dokumenty potwierdzające kwalifikacje pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną zostały wydane lub których kształcenie zaczęło się w Rumunii przed dniem przystąpienia i które nie spełniają minimalnych wymogów szkolenia określonych w artykule 31, państwa członkowskie uznają dokumenty potwierdzające kwalifikacje pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną (Certificat de competenţe profesionale de asistent medical generalist) z wykształceniem pomaturalnym uzyskanym w şcoală postliceală za wystarczające, jeśli jest do nich załączone zaświadczenie stwierdzające, że ci obywatele państw członkowskich rzeczywiście i zgodnie z prawem prowadzili działalność pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną w Rumunii przez co najmniej pięć kolejnych lat w ciągu siedmiu lat przed dniem wydania zaświadczenia. Wymieniona działalność musiała obowiązkowo obejmować pełną odpowiedzialność za planowanie, organizację i opiekę pielęgniarską nad pacjentem. Sekcja 4 Lekarze dentyści Artykuł 34. Podstawowe kształcenie lekarsko-dentystyczne 1. Warunkiem podjęcia podstawowego kształcenia lekarsko-dentystycznego jest posiadanie dyplomu lub świadectwa, uprawniającego do podjęcia przedmiotowych studiów na uniwersytetach lub w szkołach wyższych prowadzących kształcenie na poziomie uznanym w danym Państwie Członkowskim za równoważny. 2. Podstawowe kształcenie lekarsko-dentystyczne obejmuje co najmniej pięcioletni okres studiów teoretycznych i praktycznych prowadzonych w pełnym wymiarze godzin, w trakcie których realizowany jest co najmniej program określony w załączniku V pkt 5.3.1, odbywanych na uniwersytecie lub w szkole wyższej prowadzącej kształcenie na poziomie uznanym za równoważny albo też pod nadzorem uniwersytetu. Komisja może dostosować wykaz przedmiotów wyszczególnionych w załączniku V pkt 5.3.1 do postępu naukowego i technicznego. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 58 ust. 3. Takie aktualizacje nie pociągają za sobą żadnych zmian w istniejących w Państwach Członkowskich zasadach określonych w przepisach prawa, dotyczących struktury zawodów w zakresie dotyczącym kształcenia osób fizycznych i ich dostępu do zawodu. 3. Odbycie przez daną osobę podstawowego kształcenia lekarsko-dentystycznego gwarantuje, że uzyskała ona następującą wiedzę i umiejętności: a) odpowiednią wiedzę w zakresie nauk, na których opiera się kształcenie lekarsko-dentystyczne, i dobre zrozumienie metod naukowych, w tym zasad dokonywania pomiarów czynności biologicznych, oceny naukowo ustalonych stanów faktycznych i analizy danych; b) odpowiednią wiedzę o organizmie, fizjologii i zachowaniu osób zdrowych i chorych, jak również oddziaływaniu środowiska naturalnego i społecznego na stan ludzkiego zdrowia, w zakresie, w jakim czynniki te dotyczą kształcenia lekarsko-dentystycznego; c) odpowiednią wiedzę o strukturze i funkcji zębów, jamy ustnej, szczęki, żuchwy i okolic przyległych, zarówno zdrowych, jak i chorych, jak również o ich związku z ogólnym stanem zdrowia oraz fizycznym i społecznym samopoczuciem pacjenta; d) odpowiednią wiedzę w zakresie dyscyplin i metod klinicznych, zapewniającą lekarzowi dentyście kompleksowe postrzeganie nieprawidłowości, uszkodzeń i chorób zębów, jamy ustnej, szczęki, żuchwy i okolic przyległych oraz w zakresie profilaktyki, diagnostyki i terapii lekarsko-dentystycznej; e) odpowiednie doświadczenie kliniczne zdobyte w szpitalach pod odpowiednim nadzorem. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 84 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Powyższe kształcenie zapewnia lekarzowi dentyście umiejętności niezbędne do wykonywania wszelkich czynności w zakresie profilaktyki, diagnostyki i leczenia nieprawidłowości oraz chorób zębów, jamy ustnej, szczęki, żuchwy i okolic przyległych. Artykuł 35. Specjalistyczne kształcenie lekarsko-dentystyczne 1. Warunkiem podjęcia specjalistycznego kształcenia lekarsko-dentystycznego jest potwierdzone ukończenie pięcioletniego szkolenia teoretycznego i praktycznego w ramach kształcenia, o którym mowa w art. 34, lub posiadanie dokumentów, o których mowa w art. 23 i 37. 2. Specjalistyczne kształcenie lekarsko-dentystyczne obejmuje szkolenia teoretyczne i praktyczne w ośrodku uniwersyteckim, ośrodku leczniczym i badawczym, lub, w stosownych przypadkach, w placówce zdrowotnej upoważnionej do tego przez właściwe organy lub instytucje. Specjalistyczne kursy lekarsko-dentystyczne w pełnym wymiarze godzin trwają co najmniej trzy lata i nadzorowane są przez właściwe organy i instytucje. Obejmują one osobisty udział lekarza dentysty odbywającego specjalistyczne kształcenie w działalności i wypełnianiu obowiązków danej placówki zdrowotnej. Komisja może dostosować minimalny okres kształcenia, o którym mowa w akapicie drugim, do postępu naukowego i technicznego. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 58 ust. 3. 3. Państwa Członkowskie uzależniają wydanie dokumentu potwierdzającego odbycie specjalistycznego od posiadania dokumentu potwierdzającego odbycie podstawowego kształcenia lekarsko-dentystycznego, o którym mowa w załączniku V pkt 5.3.2. Artykuł 36. Wykonywanie zawodu lekarza dentysty 1. Do celów niniejszej dyrektywy, działalność zawodowa lekarzy dentystów obejmuje rodzaje działalności określone w ust. 3, wykonywane na podstawie posiadania kwalifikacji zawodowych wyszczególnionych w załączniku V pkt 5.3.2. 2. Zawód lekarza dentysty opiera się na kształceniu lekarsko-dentystycznym, o którym mowa w art. 34, i stanowi osobny zawód, odmienny od innych zawodów medycznych o charakterze ogólnym lub specjalistycznym. Warunkiem wykonywania zawodu lekarza dentysty jest posiadanie dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji, o którym mowa w załączniku V pkt 5.3.2. Posiadacze takich dokumentów traktowani są w taki sam sposób jak osoby, wobec których zastosowanie znajduje art. 23 lub art. 37. 3. Państwa członkowskie zapewniają lekarzom dentystom powszechne prawo podejmowania i wykonywania czynności w zakresie profilaktyki, diagnozowania i leczenia nieprawidłowości i chorób zębów, jamy ustnej, szczęki, żuchwy i okolic przyległych, przy należytym uwzględnieniu odpowiednich przepisów i zasad etyki zawodowej obowiązujących w tej dziedzinie w dniach określonych w załączniku V pkt 5.3.2. Artykuł 37. Prawa nabyte lekarzy dentystów 1. Każde Państwo Członkowskie uznaje, na potrzeby wykonywania działalności zawodowej w charakterze lekarza dentysty na podstawie kwalifikacji wyszczególnionych w załączniku V pkt 5.3.2 dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji lekarzy, wydane we Włoszech, Hiszpanii, Austrii, Republice Czeskiej, Słowacji i Rumunii osobom, które rozpoczęły kształcenie medyczne najpóźniej w dniu określonym w tym załączniku dla danego Państwa Członkowskiego, któremu towarzyszyć będzie zaświadczenie wydane przez właściwe organy tego Państwa Członkowskiego. Zaświadczenie musi potwierdzać spełnienie dwóch następujących warunków: Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 85 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje a) dane osoby faktycznie wykonywały w Państwach Członkowskich zgodnie z prawem i jako swoje główne zajęcie działalność określoną w art. 36 przez przynajmniej trzy kolejne lata w okresie pięciu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia; b) dane osoby są upoważnione do wykonywania działalności wymienionego rodzaju na takich samych warunkach, jak posiadacze dokumentów wymienionych dla danego Państwa Członkowskiego w załączniku V pkt 5.3.2. Osoby, które pomyślnie ukończyły co najmniej trzyletnie studia, co do których właściwe organy w danym Państwie Członkowskim potwierdziły, że są one równoważne z kształceniem, o którym mowa w art. 34, są zwolnione z obowiązku posiadania trzyletniego doświadczenia zawodowego, o którym mowa w akapicie drugim lit. a). W przypadku Republiki Czeskiej i Słowacji, dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji uzyskane w byłej Czechosłowacji są dla potrzeb uznawania traktowane tak samo, jak czeskie i słowackie dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji i podlegają uznaniu na warunkach określonych w akapitach poprzedzających. 2. Każde Państwo Członkowskie uznaje dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji lekarzy, wydane we Włoszech osobom, które rozpoczęły uniwersyteckie kształcenie medyczne po dniu 28 stycznia 1980 r., ale nie później niż dnia 31 grudnia 1984 r., którym towarzyszy zaświadczenie wydane przez właściwe organy włoskie. Zaświadczenie musi potwierdzać spełnienie trzech następujących warunków: a) dane osoby zdały odpowiedni test umiejętności przeprowadzony przez właściwe organy włoskie w celu wykazania, że osoby te posiadają poziom wiedzy i umiejętności porównywalny z osobami posiadającymi dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji wyszczególnione dla Włoch w załączniku V pkt 5.3.2; b) dane osoby faktycznie wykonywały we Włoszech zgodnie z prawem i jako swoje główne zajęcie działalność określoną w art. 36 przez co najmniej trzy kolejne lata w okresie pięciu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia; c) dane osoby są upoważnione do wykonywania działalności określonej w art. 36 na tych samych warunkach, co posiadacze dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, wyszczególnionych dla Włoch w załączniku V pkt 5.3.2, albo faktycznie wykonują taką działalność zgodnie z prawem i jako swoje główne zajęcie. Osoby, które ukończyły co najmniej trzyletnie studia, co do których właściwe organy w danym Państwie Członkowskim potwierdziły, że są one równoważne z kształceniem, o którym mowa w art. 34, są zwolnione z obowiązku zdania testu umiejętności, o którym mowa w akapicie drugim lit. a). Osoby, które rozpoczęły uniwersyteckie kształcenie medyczne po dniu 31 grudnia 1984 r., traktowane są w ten sam sposób co osoby, o których mowa powyżej, o ile powyższy trzyletni okres studiów rozpoczął się przed dniem 31 grudnia 1994 r. Sekcja 5 Lekarze weterynarii Artykuł 38. Kształcenie lekarzy weterynarii 1. Kształcenie lekarzy weterynarii obejmuje co najmniej pięcioletni okres studiów teoretycznych i praktycznych prowadzonych w pełnym wymiarze godzin, w trakcie których realizowany jest co najmniej program określony w załączniku V pkt 5.4.1, odbywanych na uniwersytecie lub w szkole wyższej prowadzącej kształcenie na poziomie uznanym za równoważny albo też pod nadzorem uniwersytetu. Komisja może dostosować wykaz przedmiotów wyszczególnionych w załączniku V pkt 5.4.1 do postępu naukowego i technicznego. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 58 ust. 3. Takie aktualizacje nie pociągają za sobą żadnych zmian w istniejących w Państwach Członkowskich zasadach określonych w przepisach, dotyczących struktury specjalności zawodowych w zakresie dotyczącym kształcenia osób fizycznych i ich dostępu do zawodu. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 86 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Warunkiem podjęcia kształcenia w zakresie weterynarii jest posiadanie dyplomu lub świadectwa uprawniającego do podjęcia tego rodzaju studiów na uniwersytecie lub w szkołach wyższych, które dane Państwo Członkowskie uznaje za równoważne pod względem poziomu. 3. Odbycie przez daną osobę kształcenia w zakresie weterynarii gwarantuje, że uzyskała ona następującą wiedzę i umiejętności: a) odpowiednią wiedzę w zakresie nauk, na których opiera się weterynaria; b) odpowiednią wiedzę na temat budowy i czynności zwierząt zdrowych, ich hodowli, reprodukcji, higieny ogólnej, a także żywienia, włącznie z technologią stosowaną podczas produkcji i konserwacji żywności odpowiadającej ich potrzebom; c) odpowiednią wiedzę na temat zachowania i ochrony zwierząt; d) odpowiednią wiedzę na temat przyczyn, natury, przebiegu, skutków, diagnozowania i leczenia chorób zwierzęcych, rozpatrywanych zarówno indywidualnie jak i grupowo, w tym specjalistyczną wiedzę o chorobach, które mogą się przenosić na człowieka; e) dostateczną znajomość medycyny prewencyjnej; f) dostateczną znajomość higieny i technologii produkcji, wytwarzania oraz wprowadzania do obrotu zwierzęcych artykułów spożywczych lub artykułów spożywczych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi; g) dostateczną znajomość przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do wyżej wymienionych dziedzin; h) odpowiednie doświadczenie kliniczne i praktyczne uzyskane pod odpowiednim nadzorem. Artykuł 39. Prawa nabyte lekarzy weterynarii Bez uszczerbku dla art. 23 ust. 4, w odniesieniu do obywateli Państw Członkowskich, których dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji zostały wydane w Estonii przed 1 maja 2004 r., lub których kształcenie rozpoczęło się w Estonii przed 1 maja 2004 r., Państwa Członkowskie uznają wymienione dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji lekarzy weterynarii w przypadku gdy załączone do nich będzie zaświadczenie potwierdzające, że dane osoby faktycznie i w sposób zgodny z prawem wykonywały w Estonii działalność tego rodzaju przez co najmniej pięć kolejnych lat w okresie siedmiu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia. Sekcja 6 Położne Artykuł 40. Kształcenie położnych 1. Kształcenie położnych obejmuje co najmniej: a) kurs położnictwa prowadzony w pełnym wymiarze godzin i obejmujący co najmniej trzy lata nauki teoretycznej i praktycznej (ścieżka I), w trakcie której realizowany jest co najmniej program określony w załączniku V pkt 5.5.1; lub b) kurs położnictwa trwający 18 miesięcy (ścieżka II) i obejmujący co najmniej program studiów określony w załączniku V pkt 5.5.1, który nie został zrealizowany w ramach równoważnego kształcenia pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną. Państwa Członkowskie gwarantują, że instytucje prowadzące kształcenie położnych odpowiadają za skoordynowanie teorii i praktyki w ramach programu kształcenia. Komisja może dostosować wykaz przedmiotów wyszczególnionych w załączniku V pkt 5.5.1 do postępu naukowego i technicznego. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 58 ust. 3. Takie aktualizacje nie pociągają za sobą żadnych zmian w istniejących w Państwach Członkowskich zasadach określonych w przepisach dotyczących struktury zawodów w zakresie dotyczącym kształcenia osób fizycznych i ich dostępu do zawodu. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 87 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Warunkiem podjęcia kształcenia w zakresie położnictwa jest spełnienie jednego z dwóch następujących warunków: a) w przypadku ścieżki I - ukończenie co najmniej pierwszych dziesięciu lat kształcenia ogólnego; lub b) w przypadku ścieżki II - posiadanie dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, o którym mowa w załączniku V pkt 5.2.2. 3. Odbycie przez daną osobę kształcenia położniczego gwarantuje, że uzyskała ona następującą wiedzę i umiejętności: a) dostateczną wiedzę w zakresie nauk, na których opiera się działalność położnych, a szczególnie położnictwa i ginekologii; b) odpowiednią znajomość etyki zawodowej i przepisów prawa dotyczących wykonywania zawodu; c) szczegółową znajomość czynności biologicznych, anatomii i fizjologii w dziedzinie położnictwa i noworodków, jak również wiedzę o związku zachodzącym pomiędzy stanem zdrowia a fizycznym i społecznym środowiskiem człowieka oraz o jego zachowaniu; d) odpowiednie doświadczenie kliniczne zdobyte w zatwierdzonych instytucjach pod nadzorem personelu wykwalifikowanego w położnictwie; e) odpowiednią znajomość procesu kształcenia personelu służby zdrowia i doświadczenie we współpracy z nim. Artykuł 41. Procedury uznawania dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji położnych 1. Dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji położnej, o którym mowa w załączniku V pkt 5.5.2, podlega automatycznemu uznaniu zgodnie z art. 21, o ile potwierdza odbycie jednego z następujących rodzajów kształcenia: a) kursu położnictwa prowadzonego przez co najmniej trzy lata w pełnym wymiarze godzin: (i) jeżeli warunkiem jego podjęcia jest posiadanie dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu uprawniającego do podjęcia nauki na uniwersytecie lub wyższej uczelni albo w inny sposób potwierdzającego posiadanie równoważnego poziomu wiedzy; lub (ii) po którym nastąpiła dwuletnia praktyka zawodowa, potwierdzona zaświadczeniem wydanym zgodnie z ust. 2; b) kursu położnictwa prowadzonego w pełnym wymiarze godzin przez co najmniej dwa lata lub obejmującego 3 600 godzin, jeżeli warunkiem jego podjęcia było posiadanie dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, o którym mowa w załączniku V pkt 5.2.2; c) kursu położnictwa prowadzonego w pełnym wymiarze godzin przez co najmniej 18 miesięcy lub obejmującego 3 000 godzin, jeżeli warunkiem jego podjęcia było posiadanie dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, o którym mowa w załączniku V pkt 5.2.2, po którego zdobyciu nastąpiła roczna praktyka zawodowa, potwierdzona zaświadczeniem wydanym zgodnie z ust. 2. 2. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, wydawane jest przez właściwe organy rodzimego Państwa Członkowskiego. Zaświadczenie potwierdza, że jego posiadacz po zdobyciu dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji położnej z powodzeniem wykonywał w danym okresie pełen zakres czynności położnej w szpitalu lub w upoważnionym zakładzie opieki zdrowotnej. Artykuł 42. Wykonywanie zawodu położnej 1. Bez uszczerbku dla ust. 2, przepisy niniejszej sekcji stosuje się do działalności położnych określonej przez poszczególne Państwa Członkowskie i wykonywanej na podstawie tytułów zawodowych określonych w załączniku V pkt 5.5.2. 2. Państwa Członkowskie gwarantują położnym możliwość podjęcia i wykonywania przynajmniej następujących rodzajów działalności: a) udzielanie wiarygodnych informacji i porad na temat planowania rodziny; Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 88 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje b) rozpoznawanie ciąży i nadzorowanie przebiegu ciąż normalnych; przeprowadzanie badań niezbędnych dla nadzorowania przebiegu ciąż normalnych; c) kierowanie na badania konieczne do jak najwcześniejszego rozpoznania ciąży zagrożonej; d) realizacja programu przygotowywania do rodzicielstwa oraz pełnego przygotowania do urodzenia dziecka, łącznie z poradnictwem na temat higieny i żywienia; e) opieka nad rodzącą i pomoc podczas porodu oraz nadzorowanie stanu płodu w macicy za pomocą właściwych środków klinicznych i technicznych; f) przyjmowanie porodów naturalnych, w razie konieczności także z nacięciem krocza, a w przypadkach nagłych - także porodu z położenia miednicowego; g) rozpoznawanie u matki lub dziecka objawów nieprawidłowości wymagających skierowania do lekarza oraz, w miarę potrzeby, pomoc lekarzowi; podejmowanie koniecznych działań nagłych pod nieobecność lekarza, w szczególności ręcznego wydobycia łożyska, a następnie, w razie potrzeby, ręcznego zbadania macicy; h) badanie noworodków i opieka nad nimi, podejmowanie w razie potrzeby wszelkich niezbędnych działań, w tym, w koniecznych przypadkach, natychmiastowej reanimacji; i) opieka i czuwanie nad matką w okresie poporodowym oraz udzielanie matce wszelkich niezbędnych porad na temat opieki nad noworodkiem, aby umożliwić jej stworzenie optymalnych warunków dla rozwoju noworodka; j) prowadzenie leczenia zaleconego przez lekarza; k) sporządzanie koniecznych sprawozdań na piśmie. Artykuł 43. Prawa nabyte położnych 1. Każde Państwo Członkowskie, w odniesieniu do obywateli Państw Członkowskich, których dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji położnej spełnia minimalne wymogi kształcenia określone w art. 40, który jednakże na mocy art. 41 nie jest uznawany, o ile nie towarzyszy mu zaświadczenie o odbytej praktyce zawodowej, o którym mowa w art. 41 ust. 2, uznaje za wystarczający dowód kwalifikacji dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji wydane przez dane Państwa Członkowskie przed datą określoną w załączniku V pkt 5.5.2, do których załączone jest zaświadczenie potwierdzające, że osoby te faktycznie i zgodnie z prawem wykonywały czynności danego rodzaju przez co najmniej dwa kolejne lata w okresie pięciu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia. 2. Przepisy ust. 1 stosuje się do obywateli Państw Członkowskich, których dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji położnej potwierdza odbycie kształcenia na terytorium byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej oraz spełnia minimalne wymogi w zakresie kształcenia określone w art. 40, jednakże zgodnie z art. 41, warunkiem uznania dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji jest dołączenie zaświadczenia potwierdzającego posiadanie praktyki zawodowej, o którym mowa w art. 41 ust. 2, jeżeli dokument potwierdza ukończenie kształcenia rozpoczętego przed 3 października 1990 r. 3. W odniesieniu do polskich dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji położnych uznaje się wyłącznie prawa nabyte określone poniżej. W przypadku obywateli Państw Członkowskich, których dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji położnej zostały wydane w Polsce przed 1 maja 2004 r. i którzy nie spełniają minimalnych wymogów w zakresie kształcenia określonych w art. 40 lub których kształcenie rozpoczęło się w Polsce przed 1 maja 2004 r. i którzy nie spełniają minimalnych wymogów w zakresie kształcenia określonych w art. 40, Państwa Członkowskie uznają dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji położnej określone poniżej pod warunkiem dołączenia do nich zaświadczenia potwierdzającego, że dane osoby faktycznie i w sposób zgodny z prawem wykonywały czynności położnych przez okres wyszczególniony poniżej: a) w przypadku osób posiadających dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji położnej w stopniu licencjata (dyplom licencjata położnictwa): przez co najmniej trzy kolejne lata w okresie pięciu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia; b) w przypadku osób posiadających dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji położnej potwierdzający ukończenie pomaturalnego kursu kształcenia w medycznej szkole zawodowej (dyplom Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 89 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje położnej): przez co najmniej pięć kolejnych lat w okresie siedmiu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia. 4. Państwa Członkowskie uznają dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji położnych wydane w Polsce położnym, które ukończyły kształcenie przed 1 maja 2004 r., nawet jeżeli dokumenty te nie spełniają minimalnych wymogów kształcenia określonych w art. 40, potwierdzonych nadaniem tytułu „licencjata” , uzyskanego na podstawie specjalnego programu kształcenia, określonego w art. 11 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz niektórych innych ustaw (Dziennik Ustaw z dnia 30 kwietnia 2004 r., nr 92, poz. 885) oraz rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 11 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków prowadzenia studiów zawodowych na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo przeznaczonych dla pielęgniarek i położnych posiadających świadectwo dojrzałości i będących absolwentami liceów medycznych oraz medycznych szkół zawodowych kształcących w zawodzie pielęgniarki i położnej (Dziennik Ustaw z dnia 13 maja 2004 r., nr 110, poz. 1170) w celu potwierdzenia, że dana osoba dysponuje wiedzą i umiejętnościami porównywalnymi z posiadanymi przez położne o kwalifikacjach, które w przypadku Polski określono w załączniku V pkt 5.5.2. Art. 43a. W odniesieniu do rumuńskich kwalifikacji położnych będą stosowane jedynie następujące przepisy dotyczące praw nabytych. W przypadku obywateli państw członkowskich, których dokumenty potwierdzające kwalifikacje położnej (asistent medical obstetrică-ginecologie/pielęgniarka w zakresie położnictwa i ginekologii) zostały wydane w Rumunii przed dniem przystąpienia i które nie spełniają minimalnych wymogów szkolenia określonych w artykule 40, państwa członkowskie uznają wspomniane dokumenty potwierdzające kwalifikacje za wystarczające do celu wykonywania zawodu położnej, jeśli jest do nich załączone zaświadczenie stwierdzające, że ci obywatele państw członkowskich rzeczywiście i zgodnie z prawem prowadzili działalność położnej w Rumunii przez co najmniej pięć kolejnych lat w ciągu siedmiu lat przed dniem wydania zaświadczenia. Sekcja 7 Farmaceuci Artykuł 44. Kształcenie farmaceutów 1. Warunkiem podjęcia kształcenia farmaceutycznego jest posiadanie dyplomu lub świadectwa uprawniającego do podjęcia w Państwie Członkowskim studiów na danym kierunku na uniwersytecie lub w szkołach wyższych o statusie uznanym za równorzędny. 2. Dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji farmaceuty potwierdza odbycie kształcenia trwającego co najmniej pięć lat i obejmującego przynajmniej: a) cztery lata kształcenia teoretycznego i praktycznego w pełnym wymiarze godzin na uniwersytecie, w szkole wyższej o statusie uznanym za równorzędny lub pod nadzorem uniwersytetu; b) sześciomiesięczną praktykę w ogólnodostępnej aptece lub w szpitalu, pod nadzorem oddziału farmaceutycznego tego szpitala. Komisja może dostosować wykaz przedmiotów wyszczególnionych w załączniku V pkt 5.6.1 do postępu naukowego i technicznego. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 58 ust. 3. Takie aktualizacje nie pociągają za sobą żadnych zmian w istniejących w Państwach Członkowskich zasadach określonych w przepisach dotyczących struktury zawodów w zakresie dotyczącym kształcenia osób fizycznych i ich dostępu do zawodu. 3. Odbycie przez daną osobę kształcenia farmaceutycznego gwarantuje, że uzyskała ona następującą wiedzę i umiejętności: a) odpowiednią wiedzę o lekach i substancjach używanych do wytwarzania leków; Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 90 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje b) odpowiednią wiedzę o technologii farmaceutycznej oraz fizycznym, chemicznym, biologicznym i mikrobiologicznym testowaniu produktów leczniczych; c) odpowiednią wiedzę o metabolizmie i skutkach działania produktów leczniczych oraz o działaniu substancji toksycznych, a także o używaniu produktów leczniczych; d) odpowiednią wiedzę do oceny danych naukowych dotyczących leków, by w oparciu o nią móc udzielać właściwych informacji; e) odpowiednią wiedzę o wymogach prawnych i innych wymogach związanych z wykonywaniem zawodu farmaceuty. Artykuł 45. Wykonywanie zawodu farmaceuty 1. Do celów niniejszej dyrektywy, do czynności zawodowych farmaceuty zalicza się te rodzaje działalności, których warunkiem wykonywania w jednym lub więcej Państw Członkowskich jest posiadanie kwalifikacji zawodowych i do których dostęp jest otwarty dla osób posiadających dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji wyszczególnione w załączniku V pkt 5.6.2. 2. Państwa Członkowskie gwarantują osobom posiadającym dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji farmaceuty na poziomie uniwersyteckim lub poziomie uznawanym za równoważny, spełniający warunki określone w art. 44 - w stosownych przypadkach pod warunkiem posiadania dodatkowego doświadczenia zawodowego - możliwość podejmowania i wykonywania co najmniej następujących czynności: a) sporządzanie farmaceutycznej formy produktów leczniczych; b) wytwarzanie i testowanie produktów leczniczych; c) testowanie produktów leczniczych w laboratorium przeznaczonym do tego celu; d) składowanie, przechowywanie i dystrybucja produktów leczniczych w obrocie hurtowym; e) sporządzanie, testowanie, składowanie i wydawanie produktów leczniczych w ogólnie dostępnych aptekach; f) sporządzanie, testowanie, składowanie i wydawanie produktów leczniczych w szpitalach; g) udzielanie informacji i porad na temat produktów leczniczych. 3. W przypadku gdy w określonym państwie członkowskim dodatkowym warunkiem podejmowania lub wykonywania jednego z rodzajów działalności farmaceuty jest posiadanie doświadczenia zawodowego obok dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji, o którym mowa w załączniku V pkt 5.6.2, Państwo to uznaje za wystarczający dowód w tym zakresie zaświadczenie wydane przez właściwe organy w rodzimym Państwie Członkowskim danej osoby, potwierdzające, że przez podobny okres wykonywała ona tego rodzaju czynności w rodzimym Państwie Członkowskim. 4. Uznanie, o którym mowa w ust. 3, nie dotyczy dwuletniego stażu zawodowego, który w Wielkim Księstwie Luksemburga jest warunkiem przyznania państwowej koncesji na prowadzenie ogólnodostępnej apteki. 5. Jeżeli w dniu 16 września 1985 r. obowiązywał w określonym Państwie Członkowskim konkurs, przeprowadzany w celu wyłonienia spośród kandydatów posiadających dokumenty, o których mowa w ust. 2, osób, którym przyznane zostanie prawo otwarcia nowych aptek, przewidzianych w krajowym systemie geograficznego rozmieszczenia aptek, Państwo to może, na zasadzie odstępstwa od ust. 1, przeprowadzać powyższe konkursy w dalszym ciągu i wymagać od obywateli Państw Członkowskich posiadających dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji określone w załączniku V pkt 5.6.2 lub korzystających z przepisów art. 23 wzięcia w nich udziału. Sekcja 8 Architekci Artykuł 46. Kształcenie architektów 1. Kształcenie architekta obejmuje co najmniej czteroletnie studia w pełnym wymiarze godzin albo sześć lat studiów na uniwersytecie lub w porównywalnej instytucji oświatowej, z których co najmniej trzy lata Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 91 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje prowadzone są w pełnym wymiarze godzin. Powyższe kształcenie powinno być zakończone zdaniem egzaminu na poziomie szkoły wyższej. Kształcenie musi odbywać się na poziomie studiów wyższych, których podstawowym przedmiotem jest architektura i których program w równoważnym stopniu uwzględnia teoretyczne i praktyczne aspekty kształcenia architekta oraz gwarantuje uzyskanie następującej wiedzy i umiejętności: a) umiejętności tworzenia projektów architektonicznych spełniających wymogi zarówno estetyczne, jak i techniczne; b) odpowiedniej znajomości historii i teorii architektury oraz sztuk pokrewnych, technologii i nauk humanistycznych; c) wiedzy na temat sztuk pięknych w zakresie, w jakim wpływają one na jakość projektu architektonicznego; d) odpowiedniej znajomości urbanistyki, planowania oraz umiejętności niezbędnych w procesie planowania; e) rozumienia związków zachodzących pomiędzy ludźmi a budynkami oraz pomiędzy budynkami a środowiskiem je otaczającym, oraz potrzeby dostosowania budynków do ludzkich potrzeb i skali; f) rozumienia charakteru zawodu architekta oraz jego roli w społeczeństwie, w szczególności w przygotowywaniu koncepcji projektów uwzględniających czynniki społeczne; g) rozumienia metod gromadzenia informacji i przygotowywania koncepcji projektu; h) rozumienia problemów konstrukcyjnych, budowlanych i inżynieryjnych związanych z projektowaniem budynków; i) odpowiedniej wiedzy w zakresie problemów fizycznych i technologii oraz funkcji budynków, umożliwiającej zapewnienie im wygodnych wnętrz oraz zabezpieczenia przed niekorzystnym działaniem czynników atmosferycznych; j) umiejętności koniecznych do projektowania budynków spełniających wymogi użytkowników w zakresie, w jakim umożliwiają to dostępne środki finansowe i przepisy budowlane; k) odpowiedniej znajomości gałęzi przemysłu, organizacji, przepisów i procedur niezbędnych dla realizacji projektów budynków oraz integracji planów z ogólnym projektem planistycznym. 2. Komisja może dostosować wykaz dziedzin wiedzy i umiejętności wymienionych w ust. 1 do postępu naukowego i technicznego. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 58 ust. 3. Takie aktualizacje nie mogą pociągać za sobą zmian w zasadach obowiązujących w Państwach Członkowskich dotyczących struktury zawodów w zakresie kształcenia osób fizycznych i warunków ich dostępu do zawodu. Artykuł 47. Odstępstwa od warunków kształcenia architektów 1. W drodze odstępstwa od art. 46, za spełniające wymogi określone w art. 21 uznaje się także kształcenie: w „Fachhochschulen” w Republice Federalnej Niemiec przez okres trzech lat w formie, w jakiej było prowadzone w dniu 5 sierpnia 1985 r., spełniające wymogi określone w art. 46 i umożliwiające w powyższym Państwie Członkowskim podejmowanie czynności określonych w art. 48 pod tytułem zawodowym „architekta” , o ile kształcenie to zostało uzupełnione czteroletnim doświadczeniem zawodowym w zawodzie architekta w Republice Federalnej Niemiec, potwierdzonym przez świadectwo wydane przez stowarzyszenie zawodowe, do którego rejestru wpisany jest architekt pragnący skorzystać z przepisów niniejszej dyrektywy. Przed wydaniem świadectwa stowarzyszenie zawodowe ustala, czy osiągnięcia danego architekta w dziedzinie architektury stanowią wystarczający dowód opanowania dziedzin wiedzy i umiejętności wyszczególnionych w art. 46 ust. 1. Świadectwo wydawane jest zgodnie z procedurą stosowaną przy wpisie do rejestru architektów prowadzonego przez stowarzyszenie zawodowe. 2. W drodze odstępstwa od art. 46, za spełniające wymogi określone w art. 21 uznaje się także kształcenie: odbywane w ramach programu rozwoju społecznego lub w formie studiów wyższych w niepełnym wymiarze godzin, spełniające wymogi określone w art. 46 i potwierdzone pomyślnym zaliczeniem egzaminem z architektury, pod warunkiem że dana osoba pracowała w dziedzinie architektury przez co Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 92 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje najmniej siedem lat, pod nadzorem architekta albo biura architektonicznego. Egzamin musi być na poziomie szkoły wyższej i odpowiadać egzaminowi końcowemu określonemu w art. 46 ust. 1 akapit pierwszy. Artykuł 48. Wykonywanie zawodu architekta 1. Do celów niniejszej dyrektywy do działalności zawodowej architekta należą rodzaje działalności zazwyczaj wykonywane pod tytułem zawodowym „architekta” . 2. Uznaje się, że obywatele Państwa Członkowskiego, którzy zostali upoważnieni do używania tytułu architekta zgodnie z przepisami przyznającymi właściwemu organowi Państwa Członkowskiego prawo przyznawania tego tytułu obywatelom Państw Członkowskim, wyróżniającym się ze względu na osiągnięcia w dziedzinie architektury, spełniają warunki konieczne do wykonywania działalności architekta pod tytułem zawodowym „architekta” . Dowodem na to, że dane osoby wykonują działalność w dziedzinie architektury, jest świadectwo wydawane przez ich rodzime Państwo Członkowskie. Artykuł 49. Prawa nabyte architektów 1. Każde Państwo Członkowskie uznaje dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji architektów wymienione w załączniku VI, wydawane przez pozostałe Państwa Członkowskie i potwierdzające odbycie kształcenia, które rozpoczęło się nie później, niż w roku akademickim określonym w tym załączniku nawet, jeżeli nie spełniają one minimalnych wymogów określonych w art. 46, oraz traktuje takie dokumenty na swoim terytorium w zakresie dotyczącym podejmowania i wykonywania działalności zawodowej architekta, tak samo, jak dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji architekta, które samo wydaje. Na powyższej podstawie uznawane są zaświadczenia wydane przez właściwe organy Republiki Federalnej Niemiec, potwierdzające, że dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji wydany po dniu 8 maja 1945 r. przez właściwe organy Niemieckiej Republiki Demokratycznej jest równoważny z dokumentami wyszczególnionymi w załączniku VI. 2. Bez uszczerbku dla ust. 1, każde Państwo Członkowskie uznaje dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji określone poniżej i traktuje je na swoim terytorium, w zakresie dotyczącym podejmowania i wykonywania działalności zawodowej architekta, tak samo, jak dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji, które samo wydaje: świadectwa wydawane obywatelom Państw Członkowskich przez Państwa Członkowskie, w których na dzień określony poniżej obowiązywały przepisy regulujące dostęp do zawodu architekta i jego wykonywanie: a) 1 stycznia 1995 r. w przypadku Austrii, Finlandii i Szwecji; b) 1 maja 2004 r. w przypadku Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji; c) 5 sierpnia 1987 r. w przypadku pozostałych Państw Członkowskich. Zaświadczenia określone w akapicie pierwszym powinny potwierdzać, że dana osoba uzyskała, najpóźniej w dniu określonym odpowiednio powyżej, prawo do używania tytułu zawodowego architekta oraz w świetle danych przepisów faktycznie wykonywała przedmiotową działalność przez co najmniej trzy kolejne lata w okresie pięciu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia. ROZDZIAŁ IV. PRZEPISY WSPÓLNE W SPRAWIE PODEJMOWANIA DZIAŁALNOŚCI Artykuł 50. Dokumentacja i formalności 1. Właściwe organy Państwa Członkowskiego rozpatrujące wniosek o zezwolenie na wykonywanie określonego zawodu regulowanego na mocy niniejszego tytułu mogą żądać przedstawienia dokumentów i zaświadczeń wymienionych w załączniku VII. Dokumenty określone w załączniku VII pkt 1 lit. d), e) i f) są przedkładane przed upływem trzech miesięcy od daty ich wydania. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 93 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Państwa Członkowskie, instytucje i inne osoby prawne zapewniają poufność przekazywanych im informacji. 2. W przypadku uzasadnionych wątpliwości przyjmujące Państwo Członkowskie może zwrócić się do właściwych organów innego Państwa Członkowskiego o potwierdzenie autentyczności świadectw i dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, wydanych przez to drugie Państwo Członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, potwierdzenie faktu, że dana osoba spełnia minimalne wymogi w zakresie kształcenia określone odpowiednio w art. 24, 25, 28, 31, 34, 35, 38, 40, 44 i 46 dla zawodów, o których mowa w rozdziale III niniejszego tytułu. 3. W przypadku uzasadnionych wątpliwości, jeżeli dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, o którym mowa w art. 3 ust. 1 lit, c), został wydany przez właściwy organ w Państwie Członkowskim i potwierdza odbycie kształcenia w całości lub w części w placówce zarejestrowanej zgodnie z prawem na terytorium innego Państwa Członkowskiego, przyjmujące Państwo Członkowskie może sprawdzić, przy udziale właściwej instytucji Państwa Członkowskiego, w którym wydano dokument: a) czy przebieg kształcenia w danej placówce został formalnie zatwierdzony przez instytucję edukacyjną mającą siedzibę w Państwie Członkowskim, w którym wydano dokument; b) czy wydany dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji jest taki sam jak ten, który zostałby wydany w przypadku gdyby kształcenie odbyło się w całości w Państwie Członkowskim, w którym wydano dokument; oraz c) czy dany dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji przyznaje te same prawa zawodowe na terytorium Państwa Członkowskiego, w którym wydano dokument. 4. W przypadku gdy przyjmujące Państwo Członkowskie wymaga od swoich obywateli, zamierzających podjąć zawód regulowany, złożenia ślubowania lub przysięgi, a formuła tego ślubowania lub przysięgi nie może być wykorzystana przez obywateli innych Państw Członkowskich, przyjmujące Państwo Członkowskie umożliwia takim osobom skorzystanie z odpowiedniej, równoważnej formuły. Artykuł 51. Procedura wzajemnego uznawania kwalifikacji zawodowych 1. Właściwy organ przyjmującego Państwa Członkowskiego potwierdza otrzymanie wniosku w terminie miesiąca od jego otrzymania oraz zawiadamia wnioskodawcę, w stosownym przypadku, o konieczności dostarczenia brakujących dokumentów. 2. Procedura rozpatrywania wniosku o zezwolenie na wykonywanie zawodu regulowanego musi być zakończona możliwie najszybciej i prowadzić do jak najszybszego wydania przez właściwy organ w przyjmującym państwie członkowskim należycie uzasadnionej decyzji, nie później niż w terminie trzech miesięcy od daty złożenia przez wnioskodawcę kompletu dokumentów. Jednakże powyższy termin może zostać przedłużony o miesiąc w sprawach uregulowanych w rozdziale I i II niniejszego tytułu. 3. Od decyzji lub braku decyzji w przepisanym terminie przysługuje odwołanie zgodnie z prawem krajowym. Artykuł 52. Używanie tytułów zawodowych 1. Jeżeli w przyjmującym Państwie Członkowskim używanie tytułu zawodowego związanego z daną działalnością zawodową podlega prawnej regulacji, obywatele innych Państw Członkowskich, uprawnieni do wykonywania zawodu regulowanego na podstawie tytułu III, używają w przyjmującym Państwie Członkowskim tytułu zawodowego, który w Państwie tym odpowiada zawodowi danego rodzaju, oraz wszelkich związanych z nim skrótów. 2. W przypadku gdy dany zawód jest w przyjmującym Państwie Członkowskim regulowany przez stowarzyszenie lub organizację, o których mowa w art. 3 ust. 2, obywatele Państw Członkowskich mogą używać tytułu lub skrótu tytułu zawodowego przyznawanego przez daną organizację lub stowarzyszenie wyłącznie za okazaniem dowodu potwierdzającego przynależność do tych stowarzyszeń lub organizacji. W przypadku gdy warunkiem członkostwa w danym stowarzyszeniu lub organizacji jest posiadanie określonych kwalifikacji, warunek ten obowiązuje obywateli innych Państw Członkowskich posiadających kwalifikacje zawodowe wyłącznie na zasadach określonych w niniejszej dyrektywie. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 94 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje TYTUŁ IV. SZCZEGÓŁOWE ZASADY WYKONYWANIA ZAWODU Artykuł 53. Znajomość języków Osoby, których kwalifikacje podlegają uznaniu, muszą posiadać znajomość języków niezbędną do wykonywania danego zawodu w przyjmującym Państwie Członkowskim. Artykuł 54. Używanie tytułów określających wykształcenie Bez uszczerbku dla art. 7 i 52, przyjmujące Państwo Członkowskie zapewnia osobom zainteresowanym prawo do używania tytułów, a także, w miarę możliwości, skróconej formy tytułów określających wykształcenie, uzyskanych w rodzimym Państwie Członkowskim w języku rodzimego Państwa Członkowskiego. Przyjmujące Państwo Członkowskie może wymagać, aby tytuł ten był opatrzony informacją dotyczącą nazwy i siedziby instytucji albo komisji egzaminacyjnej, która go przyznała. Jeżeli tytuł określający wykształcenie używany w rodzimym Państwie Członkowskim może być mylony w przyjmującym Państwie Członkowskim z tytułem, którego uzyskanie w tym drugim Państwie zależy od odbycia dodatkowego kształcenia, a osoba zainteresowana takiego kształcenia nie zdobyła, przyjmujące Państwo Członkowskie może wymagać od tej osoby używania tytułu określającego wykształcenie obowiązującego w rodzimym Państwie Członkowskim w odpowiedniej formie, określanej przez przyjmujące Państwo Członkowskie. Artykuł 55. Akceptacja przez fundusz ubezpieczeń zdrowotnych Bez uszczerbku dla art. 5 ust. 1 i art. 6 akapit pierwszy lit. b), Państwa Członkowskie wymagające od osób, które zdobyły kwalifikacje zawodowe na ich terytorium odbycia praktyk przygotowawczych lub zdobycia stażu zawodowego celem uzyskania akceptacji funduszu ubezpieczeń zdrowotnych, zwalniają z takiego obowiązku osoby posiadające dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji lekarzy lub lekarzy dentystów uzyskane w innych Państwach Członkowskich. TYTUŁ V. WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA I UPRAWNIENIA WYKONAWCZE Artykuł 56. Właściwe organy 1. Właściwe organy przyjmującego Państwa Członkowskiego i rodzimego Państwa Członkowskiego ściśle współpracują ze sobą i wzajemnie się wspierają w celu ułatwienia stosowania niniejszej dyrektywy. Zapewniają one poufność wymienianych informacji. 2. Właściwe organy przyjmującego Państwa Członkowskiego i rodzimego Państwa Członkowskiego wymieniają między sobą, przy poszanowaniu przepisów dotyczących ochrony danych osobowych przewidzianych w dyrektywach 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danychi 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotyczącej przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (dyrektywa o prywatności i łączności elektronicznej), informacje dotyczące postępowań dyscyplinarnych lub nałożonych sankcji karnych albo innych, poważnych okoliczności szczególnych, które najprawdopodobniej mogą wywierać skutki na wykonywanie zawodu na podstawie niniejszej dyrektywy. Rodzime Państwo Członkowskie sprawdza wiarygodność stanu faktycznego, a jego organy decydują o charakterze i zakresie dochodzenia, które należy przeprowadzić, a następnie zawiadamiają przyjmujące Państwo Członkowskie o własnych wnioskach wypływających z posiadanych informacji. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 95 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 3. Każde Państwo Członkowskie wyznacza do 20 października 2007 r. organy i instytucje właściwe do wydawania lub przyjmowania dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji oraz innych dokumentów i informacji, jak również organy odpowiedzialne za przyjmowanie wniosków i podejmowanie decyzji, o których mowa w niniejszej dyrektywie, oraz niezwłocznie zawiadamiają o nich pozostałe Państwa Członkowskie i Komisję. 4. Każde Państwo Członkowskie wyznacza koordynatora działań organów określonych w ust. 1, o czym niezwłocznie zawiadamia pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję. Do zadań tych koordynatorów należy: a) wspieranie jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy; b) gromadzenie wszelkich informacji przydatnych przy stosowaniu niniejszej dyrektywy, takich jak informacje dotyczące warunków dostępu do zawodów regulowanych w Państwach Członkowskich. W celu realizacji zadań określonych w pkt b) koordynatorzy mogą korzystać z pomocy ośrodków informacji, o których mowa w art. 57. Artykuł 57. Ośrodki informacji Każde Państwo Członkowskie wyznaczy do 20 października 2007 r. ośrodek informacji, do którego zadań należy: a) dostarczanie obywatelom i ośrodkom informacji w pozostałych Państwach Członkowskich niezbędnych informacji dotyczących uznawania kwalifikacji zawodowych przewidzianego w niniejszej dyrektywie, takich jak informacje dotyczące ustawodawstwa krajowego regulującego dane zawody i ich wykonywanie, w tym ustawodawstwa socjalnego oraz, w stosownych przypadkach, zasad etyki zawodowej; b) pomaganie obywatelom w realizacji praw przyznanych im w niniejszej dyrektywie, w stosownych przypadkach przy współdziałaniu innych ośrodków informacji i właściwych organów w przyjmującym Państwie Członkowskim. Na wniosek Komisji ośrodki informacji dostarczają jej informacji o wynikach spraw prowadzonych zgodnie z przepisami lit. b) w terminie dwóch miesięcy od ich podjęcia . Artykuł 58. Procedura komitetu 1. Komisja jest wspierana przez Komitet ds. Uznawania Kwalifikacji Zawodowych. 2. W przypadku odwołania się do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8. Termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468 wynosi dwa miesiące. 3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8. Artykuł 59. Konsultacje Komisja zapewnia odpowiednie konsultacje z ekspertami z zainteresowanych grup zawodowych, szczególnie w kontekście prac komitetu, o którym mowa w art. 58, oraz przedkłada komitetowi uzasadnione sprawozdanie z tych konsultacji. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 96 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje TYTUŁ VI INNE PRZEPISY Artykuł 60. Sprawozdania 1. Od dnia 20 października 2007 r. Państwa Członkowskie przekazują Komisji co dwa lata sprawozdanie ze stosowania wprowadzonego systemu. Poza ogólnymi uwagami, sprawozdanie to zawiera statystyczne podsumowanie podjętych decyzji oraz opis podstawowych problemów wynikających ze stosowania niniejszej dyrektywy. 2. Od dnia 20 października 2007 r. Komisja co pięć lat sporządza raport w sprawie wdrożenia niniejszej dyrektywy. Artykuł 61. Klauzula odstępstwa W przypadku gdy stosowanie jednego z przepisów niniejszej dyrektywy przez Państwo Członkowskie napotyka na poważne trudności w określonej dziedzinie, Komisja wraz z tym państwem dokonują wspólnej analizy tych trudności. W stosownych przypadkach Komisja zgodnie z procedurą określoną w art. 58 ust. 2 podejmuje decyzję o zezwoleniu temu Państwu Członkowskiemu na odstąpienie przez określony czas od stosowania określonego przepisu. Artykuł 62. Uchylenie .Dyrektywy 77/452/EWG, 77/453/EWG, 78/686/EWG, 78/687/EWG, 78/1026/EWG, 78/1027/EWG, 80/154/EWG, 80/155/EWG, 85/384/EWG, 85/432/EWG, 85/433/EWG, 89/48/EWG, 92/51/EWG, 93/16/EWG i 1999/42/WE uchyla się ze skutkiem od dnia 20 października 2007 r. Odesłania do uchylonych dyrektyw będą rozumie się odesłania do niniejszej dyrektywy, przy czym uchylenie nie wpływa na ważność aktów przyjętych na podstawie tych dyrektyw. Artykuł 63. Transpozycja Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne konieczne dla wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 20 października 2007 r. Niezwłocznie informują one o tym Komisję. Środki przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odesłania określane są przez Państwa Członkowskie. Artykuł 64. Wejście w życie Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej . Artykuł 65. Adresaci Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich. Sporządzono w Strasburgu, dnia 7 września 2005 r. W imieniu Parlamentu Europejskiego J. BORRELL FONTELLES Przewodniczący Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; W imieniu Rady C. CLARKE Przewodniczący www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 97 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje ZAŁĄCZNIK I Lista stowarzyszeń lub organizacji zawodowych, które spełniają warunki art. 3 ust. 2. IRLANDIA. 1. The Institute of Chartered Accountants in Ireland 2. The Institute of Certified Public Accountants in Ireland 3. The Association of Certified Accountants 4. Institution of Engineers of Ireland 5. Irish Planning Institute ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO 1. Institute of Chartered Accountants in England and Wales 2. Institute of Chartered Accountants of Scotland 3. Institute of Chartered Accountants in Ireland 4. Chartered Association of Certified Accountants 5. Chartered Institute of Loss Adjusters 6. Chartered Institute of Management Accountants 7. Institute of Chartered Secretaries and Administrators 8. Chartered Insurance Institute 9. Institute of Actuaries 10. Faculty of Actuaries 11. Chartered Institute of Bankers 12. Institute of Bankers in Scotland 13. Royal Institution of Chartered Surveyors 14. Royal Town Planning Institute 15. Chartered Society of Physiotherapy 16. Royal Society of Chemistry 17. British Psychological Society 18. Library Association 19. Institute of Chartered Foresters 20. Chartered Institute of Building 21. Engineering Council 22. Institute of Energy 23. Institution of Structural Engineers 24. Institution of Civil Engineers 25. Institution of Mining Engineers 26. Institution of Mining and Metallurgy 27. Institution of Electrical Engineers 28. Institution of Gas Engineers 29. Institution of Mechanical Engineers 30. Institution of Chemical Engineers 31. Institution of Production Engineers 32. Institution of Marine Engineers 33. Royal Institution of Naval Architects 34. Royal Aeronautical Society 35. Institute of Metals 36. Chartered Institution of Building Services Engineers 37. Institute of Measurement and Control 38. British Computer Society Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 98 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje ZAŁĄCZNIK II Wykaz kursów kształcenia o specjalnym programie, o których mowa w art. 11 lit. c) ppkt ii 1. Dziedzina paramedyczna i socjalno-społeczna Szkolenie w następujących specjalnościach: w Niemczech: – pielęgniarka/pielęgniarz pediatryczny i zdrowotny ("Gesundheits- und Kinderkrankenpfleger(in)"), – fizjoterapeuta ("Krankengymnast(in)/Physiotherapeut(in)")(1), – terapeuta zajęciowy/ergoterapeuta ("Beschäftigungs- und Arbeitstherapeut/Ergotherapeut"), – logopeda ("Logopäde/Logopädin"), – ortoptysta ("Orthoptist(in)"), – wychowawca dzieci posiadający dyplom państwowy ("Staatlich anerkannte(r) Erzieher(in)"), – wychowawca terapeuta posiadający dyplom państwowy ("Staatlich anerkannte(r) Heilpädagoge(in)"), – technik analityki medycznej ("medizinisch-technische(r) Laboratoriums- Assistent(in)"), – technik radiolog ("medizinisch-technische(r) Radiologie-Assistent(in)"), – technik diagnostyki czynnościowej ("medizinisch-technische(r) Assistent(in) für Funktionsdiagnostik"), – asystent weterynaryjny ("veterinärmedizinisch-technische(r) Assistent(in)"), – dietetyk ("Diätassistent(in)"), – technik farmaceutyczny ("Pharmazieingenieur"): kształcenie odbyte przed 31 marca 1994 r. na terytorium byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej lub na terytorium nowych landów, – logopeda ("Sprachtherapeut(in)"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej trzynastu lat, obejmujące: – co najmniej trzy lata szkolenia zawodowego w specjalistycznej szkole, zakończonego egzaminem, w niektórych przypadkach uzupełnionego rocznym lub dwuletnim kursem specjalizacji zakończonym egzaminem, lub – co najmniej dwa i pół roku szkolenia zawodowego w specjalistycznej szkole, zakończonego egzaminem i uzupełnionego co najmniej sześciomiesięczną praktyką zawodową lub co najmniej sześciomiesięcznym stażem w uprawnionej instytucji, lub – co najmniej dwa lata szkolenia zawodowego w specjalistycznej szkole, zakończonego egzaminem i uzupełnionego co najmniej roczną praktyką zawodową lub co najmniej rocznym stażem w uprawnionej instytucji, – opiekun/opiekunka geriatryczna ("Altenpflegerin und Altenpfleger"). w Republice Czeskiej: – asystent sanitarny ("zdravotnický asistent"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej 13 lat, w tym co najmniej 8 lat kształcenia podstawowego i 4 lata kształcenia zawodowego na poziomie średnim w medycznej szkole średniej, zakończone egzaminem "maturitní zkouška", – asystent dietetyk ("nutriční asistent"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej 13 lat, w tym co najmniej 8 lat kształcenia podstawowego i 4 lata kształcenia zawodowego na poziomie średnim w medycznej szkole średniej, zakończone egzaminem "maturitní zkouška". we Włoszech: – technik dentystyczny ("odontotecnico"), – optyk ("ottico"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej trzynastu lat, obejmujące: – co najmniej trzy lata szkolenia zawodowego w specjalistycznej szkole, zakończonego egzaminem, w niektórych przypadkach uzupełnionego rocznym lub dwuletnim kursem specjalizacji zakończonym egzaminem, lub Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 99 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje – co najmniej dwa i pół roku szkolenia zawodowego w specjalistycznej szkole, zakończonego egzaminem i uzupełnionego co najmniej sześciomiesięczną praktyką zawodową lub co najmniej sześciomiesięcznym stażem w uprawnionej instytucji, lub – co najmniej dwa lata szkolenia zawodowego w specjalistycznej szkole, zakończonego egzaminem i uzupełnionego co najmniej roczną praktyką zawodową lub co najmniej rocznym stażem w uprawnionej instytucji. na Cyprze: – technik dentystyczny ("ďäďíôďôĺ÷íßôçň"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej 14 lat, w tym zawierające co najmniej 6 lat kształcenia podstawowego, 6 lat kształcenia na poziomie szkoły średniej i 2 lata pomaturalnego kształcenia zawodowego, a następnie 1 rok stażu zawodowego. – optyk ("ôĺ÷íéęüň ođôéęüň"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej 14 lat, w tym co najmniej 6 lat kształcenia podstawowego, 6 lat kształcenia na poziomie szkoły średniej i 2 lata kształcenia pomaturalnego, a następnie 1 rok stażu zawodowego. na Łotwie: – pomoc dentystyczna ("zobârstniecîbas mâsa"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej 13 lat, w tym co najmniej 10 lat nauki w szkole o profilu ogólnym i 2 lata kształcenia zawodowego w szkole medycznej, a następnie 3 lata stażu zawodowego zakończonego egzaminem dającym świadectwo w tej specjalności. – biomedyczny technik laborant ("biomedicînas laborants"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej 12 lat, w tym co najmniej 10 lat nauki w szkole o profilu ogólnym i 2 lata kształcenia zawodowego w szkole medycznej, a następnie 2 lata stażu zawodowego zakończonego egzaminem dającym świadectwo w tej specjalności, – technik dentystyczny ("zobu tehniíis"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej 12 lat, w tym co najmniej 10 lat nauki w szkole o profilu ogólnym i 2 lata kształcenia zawodowego w szkole medycznej, a następnie 2 lata stażu zawodowego zakończonego egzaminem dającym świadectwo w tej specjalności, – asystent fizjoterapeuty ("fizioterapeita asistents"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej 13 lat, w tym co najmniej 10 lat nauki w szkole o profilu ogólnym i 3 lata kształcenia zawodowego w szkole medycznej, a następnie 2 lata stażu zawodowego zakończonego egzaminem dającym świadectwo w tej specjalności. w Luksemburgu: – technik radiolog ("assistant(e) technique médical(e) en radiologie"), – technik analityki medycznej ("assistant(e) technique médical(e) de laboratoire"), – pielęgniarka/pielęgniarz psychiatryczny ("infirmier/ičre psychiatrique"), – technik asystent w chirurgii ("assistant(e) technique médical(e) en chirurgie"), – pielęgniarka/pielęgniarz pediatryczny ("infirmier(čre) en pédiatrie"), – pielęgniarka/pielęgniarz odpowiedzialny za anestezjologię i reanimację ("infirmier(čre) en anesthésie et en réanimation"), – masażysta ("masseur"), – wychowawca/wychowawczyni ("éducateur/trice"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej trzynastu lat, obejmujące: – co najmniej trzy lata szkolenia zawodowego w specjalistycznej szkole, zakończonego egzaminem, w niektórych przypadkach uzupełnionego rocznym lub dwuletnim kursem specjalizacji zakończonym egzaminem, lub – co najmniej dwa i pół roku szkolenia zawodowego w specjalistycznej szkole, zakończonego egzaminem i uzupełnionego co najmniej sześciomiesięczną praktyką zawodową lub co najmniej sześciomiesięcznym stażem w uprawnionej instytucji, lub – co najmniej dwa lata szkolenia zawodowego w specjalistycznej szkole, zakończonego egzaminem i uzupełnionego co najmniej roczną praktyką zawodową lub co najmniej rocznym stażem w uprawnionej instytucji. w Niderlandach: – asystent weterynaryjny ("dierenartsassistent"), Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 100 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej trzynastu lat, obejmujące trzy lata szkolenia zawodowego w specjalistycznej szkole (system "MBO") lub alternatywnie trzy lata szkolenia zawodowego w dualnym systemie praktyk ("LLW"); w obu przypadkach szkolenie zakończone egzaminem. w Austrii: – specjalne podstawowe szkolenie dla pielęgniarek specjalizujących się w opiece nad dziećmi i młodzieżą ("spezielle Grundausbildung in der Kinder-und Jugendlichenpflege"), które odpowiada kształceniu i szkoleniu zawodowemu o łącznym czasie trwania co najmniej 13 lat, w tym co najmniej 10 lat nauki w szkole o profilu ogólnym i 3 lata kształcenia zawodowego w szkole pielęgniarskiej, zakończonemu zdaniem egzaminu w celu otrzymania dyplomu, – specjalne podstawowe szkolenie dla pielęgniarek psychiatrycznych ("spezielle Grundausbildung in der psychiatrischen Gesundheits- und Krankenpflege"), które odpowiada kształceniu i szkoleniu zawodowemu o łącznym czasie trwania co najmniej 13 lat, w tym co najmniej 10 lat nauki w szkole o profilu ogólnym i 3 lata kształcenia zawodowego w szkole pielęgniarskiej, zakończonemu zdaniem egzaminu w celu otrzymania dyplomu, – optyk-specjalista w zakresie szkieł kontaktowych ("Kontaktlinsenoptiker"), – pedikiurzysta ("Fußpfleger"), – protetyk słuchu ("Hörgeräteakustiker"), – aptekarz ("Drogist"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej czternastu lat, w tym co najmniej pięcioletnie szkolenie odbywane w oparciu o określony ramowy program szkolenia, podzielone na co najmniej trzyletni staż, obejmujący szkolenie odbywające się częściowo w miejscu pracy, a częściowo w instytucji szkolenia zawodowego oraz okres praktyki zawodowej i szkolenia zakończony egzaminem zawodowym, potwierdzającym prawo do wykonywania zawodu i szkolenia praktykantów. – masażysta ("Masseur"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania czternastu lat, w tym pięcioletnie szkolenie odbywane w oparciu o określony ramowy program szkolenia, obejmujący dwuletni staż, dwuletni okres praktyki zawodowej i szkolenia oraz roczne szkolenie zakończone egzaminem zawodowym, potwierdzającym prawo do wykonywania zawodu i szkolenia praktykantów, – wychowawca przedszkolny ("Kindergärtner/in"), – wychowawca dziecięcy ("Erzieher"), które odpowiada kształceniu o łącznym trzynastoletnim czasie trwania, w tym pięcioletniemu szkoleniu zawodowemu w specjalistycznej szkole, zakończonemu egzaminem. – specjalne szkolenie w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą (Sonderausbildung in der Kinderund Jugendlichen-pflege), – specjalne szkolenie w zakresie opieki psychiatrycznej i pielęgniarstwa (Sonderausbildung in der psychiatrischen Gesundheits- und Krankenpflege), – specjalne szkolenie w zakresie intensywnej opieki medycznej (Sonderausbildung in der Intensivpflege), – specjalne szkolenie w zakresie dziecięcej intensywnej opieki medycznej (Sonderausbildung in der Kinderintensiv-pflege), – specjalne szkolenie w zakresie pielęgniarstwa anestezjologicznego (Sonderausbildung in der Anästhesiepflege), – specjalne szkolenie w zakresie pielęgniarstwa w dziedzinie terapii nerkozastępczej (Sonderausbildung in der Pflege bei Nierenersatztherapie), – specjalne szkolenie w zakresie pielęgniarstwa operacyjnego (Sonderausbildung in der Pflege im Operationsbereich), – specjalne szkolenie w zakresie higieny szpitalnej (Sonderausbildung in der Krankenhaushygiene), – specjalne szkolenie w zakresie nauczania opieki psychiatrycznej i pielęgniarstwa (Sonderausbildung für Lehrauf-gaben in der Gesundheits- und Krankenpflege), – specjalne szkolenie w zakresie zadań kierowniczych związanych z opieką zdrowotną i pielęgniarstwem (Sonderausbildung für Führungsaufgaben in der Gesundheits- und Krankenpflege), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej trzynastu lat i sześciu miesięcy do czternastu lat, w tym co najmniej dziesięć lat kształcenia ogólnego, dalsze trzy lata podstawowego Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 101 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje szkolenia na poziomie wyższego stanowiska w służbie publicznej w zakresie opieki zdrowotnej i pielęgniarstwa oraz sześć do dwunastu miesięcy specjalnego szkolenia w zakresie zadań specjalistycznych, nauczania lub kierownictwa. na Słowacji: – nauczyciel w sekcji tańca w podstawowych szkołach artystycznych ("učiteľ v tanečnom odbore na základných umeleckých školách"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej 14,5 roku, w tym 8 lat kształcenia podstawowego, 4 lata nauki w specjalistycznej szkole średniej i 5 semestrów kursu nauczania tańca, – wychowawca w specjalnych placówkach edukacyjnych i placówkach służb socjalnych ("vychovávatel' v špeciálnych výchovných zariadeniach a v zariadeniach sociálnych služieb"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej 14 lat, w tym 8/9 lat kształcenia podstawowego, 4 lata nauki w średniej szkole pedagogicznej lub innej szkole średniej oraz 2 lata uzupełniających zaocznych studiów pedagogicznych, – technik dentystyczny ("zubný technik"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej 14 lat, zawierające osiem lub dziewięć lat kształcenia podstawowego, cztery lata kształcenia na poziomie szkoły średniej i dwa lata pomaturalnego kształcenia zawodowego w średniej szkole medycznej, zakończonego teoretycznopraktycznym egzaminem ("maturitné vysvedčenie"). 2. Sektor mistrzów-rzemieślników ("Mester"/"Meister"/"Maître") odpowiadający kształceniu i szkoleniu w zakresie działalności rzemieślniczej nieobjętej tytułem III, rozdział II, niniejszej dyrektywy Szkolenie w następujących specjalnościach: w Niemczech: – optyk ("Augenoptiker"), – technik dentystyczny ("Zahntechniker"), – technik ortopedyczny ("Orthopädietechniker"), – protetyk słuchu ("Hörgeräte-Akustiker"), – obuwnik ortopedyczny ("Orthopädieschuhmacher"). w Luksemburgu: – optyk ("opticien"), – technik dentystyczny ("mécanicien dentaire"), – protetyk słuchu ("audioprothésiste"), – technik ortopedyczny/bandażysta ("mécanicien orthopédiste/bandagiste"), – obuwnik ortopedyczny ("orthopédiste-cordonnier"), trwające łącznie 14 lat, w tym co najmniej pięcioletnie szkolenie odbywane w oparciu o określony ramowy program szkolenia, częściowo w miejscu pracy, a częściowo w placówce szkolenia zawodowego, zakończone egzaminem, którego zaliczenie warunkuje wykonywanie jakiejkolwiek działalności wymagającej nabycia określonych umiejętności zarówno niezależnie, jak i w charakterze pracownika najemnego o porównywalnym poziomie odpowiedzialności. w Austrii: – bandażysta ("Bandagist"), – gorseciarz ("Miederwarenerzeuger"), – optyk ("Optiker"), – obuwnik ortopedyczny ("Orthopädieschuhmacher"), – technik ortopedyczny ("Orthopädietechniker"), – technik dentystyczny ("Zahntechniker"), – ogrodnik ("Gärtner"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej czternastu lat, w tym co najmniej pięcioletnie szkolenie odbywane w oparciu o określony ramowy program szkolenia, podzielone na co najmniej trzyletni staż, obejmujący szkolenie prowadzone częściowo w miejscu pracy i częściowo w placówce szkolenia zawodowego, oraz co najmniej dwuletni okres praktyki zawodowej i szkolenia Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 102 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje zakończony egzaminem mistrzowskim, potwierdzającym prawo do wykonywania zawodu, szkolenia praktykantów i używania tytułu "Meister". Szkolenie mistrzów-rzemieślników w dziedzinie rolnictwa i leśnictwa, a zwłaszcza: – w rolnictwie ("Meister in der Landwirtschaft"), – w gospodarstwie wiejskim ("Meister in der ländlichen Hauswirtschaft"), – w ogrodnictwie ("Meister im Gartenbau"), – w uprawie warzyw ("Meister im Feldgemüsebau"), – w sadownictwie i przetwórstwie owoców ("Meister im Obstbau und in der Obstverwertung"), – w uprawie winorośli i technikach winiarskich ("Meister im Weinbau und in der Kellerwirtschaft"), – w mleczarstwie i serowarstwie ("Meister in der Molkerei- und Käsereiwirtschaft"), – w hodowli koni ("Meister in der Pferdewirtschaft"), – w rybactwie śródlądowym ("Meister in der Fischereiwirtschaft"), – w hodowli drobiu ("Meister in der Geflügelwirtschaft"), – w pszczelarstwie ("Meister in der Bienenwirtschaft"), – w gospodarce leśnej ("Meister in der Forstwirtschaft"), – w leśnictwie ("Meister in der Forstgarten- und Forstpflegewirtschaft"), – w składowaniu produktów rolnych ("Meister in der landwirtschaftlichen Lagerhaltung"), które odpowiada kształceniu o łącznym czasie trwania co najmniej piętnastu lat, w tym co najmniej sześcioletnie szkolenie prowadzone w oparciu o określony ramowy program szkolenia, podzielone na co najmniej trzyletni staż, obejmujący szkolenie prowadzone częściowo w miejscu pracy i częściowo w placówce szkolenia zawodowego, oraz trzyletnią praktykę zawodową, zakończone egzaminem mistrzowskim w danym zawodzie, potwierdzającym prawo do wykonywania zawodu, szkolenia praktykantów i używania tytułu "Meister". w Polsce: – nauczyciel praktycznej nauki zawodu, które odpowiada kształceniu obejmującemu: i) 8 lat kształcenia podstawowego i 5 lat kształcenia zawodowego na poziomie szkoły średniej lub równoważnego kształcenia średniego w odpowiednich dziedzinach, po którym następuje przygotowanie pedagogiczne w wymiarze co najmniej 150 godzin, kurs bezpieczeństwa i higieny pracy i 2 lata stażu zawodowego w zawodzie, którego dana osoba będzie nauczać; ii) 8 lat kształcenia podstawowego i 5 lat kształcenia zawodowego na poziomie szkoły średniej oraz dyplom ukończenia pedagogicznego studium technicznego; iii) 8 lat kształcenia podstawowego i 2 - 3 lata zasadniczego kształcenia zawodowego i co najmniej 3 lata doświadczenia zawodowego poświadczonego tytułem mistrza w danym zawodzie, po którym następuje przygotowanie pedagogiczne w wymiarze co najmniej 150 godzin. na Słowacji: – mistrz kształcenia zawodowego ("majster odbornej výchovy"), które odpowiada kształceniu obejmującemu co najmniej 12 lat, w tym 8 lat kształcenia podstawowego, 4 lata kształcenia zawodowego (pełne kształcenie zawodowe na poziomie średnim lub staż na odpowiednich (podobnych) kursach zawodowych lub praktykach), doświadczenie zawodowe trwające co najmniej 3 lata w dziedzinie, w której odbyte było kształcenie lub staż oraz dodatkowe studia pedagogiczne na wydziale pedagogicznym lub na uniwersytecie technicznym, lub pełne wykształcenie na poziomie średnim i staż na odpowiednich (podobnych) kursach zawodowych lub praktykach, doświadczenie zawodowe trwające 3 lata w dziedzinie, w której odbyte było kształcenie lub praktyka oraz dodatkowe studia pedagogiczne na wydziale pedagogicznym, lub do 1 września 2005 r. kształcenie specjalistyczne w dziedzinie pedagogiki specjalnej odbyte w centrach metodycznych dla mistrzów w dziedzinie kształcenia zawodowego w szkołach specjalnych bez uzupełniających studiów pedagogicznych. 2b Mistrz ("Meister/Maître") (kształcenie i szkolenie zawodowe w celu otrzymania tytułu mistrza "Meister/Maître") w następujących zawodach: w Niemczech: – metalowiec ("Metallbauer"), – mechanik instrumentów chirurgicznych ("Chirurgiemechaniker"), – mechanik nadwoziowy i konstruktor pojazdów ("Karosserie- und Fahrzeugbauer"), – mechanik samochodowy ("Kraftfahrzeugtechniker"), Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 103 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje – mechanik pojazdów jednośladowych ("Zweiradmechaniker"), – konstruktor urządzeń chłodniczych ("Kälteanlagenbauer"), – operator ds. technologii informacji ("Informationstechniker"), – mechanik rolniczy ("Landmaschinenmechaniker"), – rusznikarz ("Büchsenmacher"), – blacharz ("Klempner"), – konstruktor i monter instalacji grzewczych ("Installateur und Heizungsbauer"), – elektrotechnik ("Elektrotechniker"), – konstruktor maszyn elektrycznych ("Elektromaschinenbauer"), – konstruktor łodzi i okrętów ("Boots- und Schiffbauer"), – murarz i betoniarz ("Maurer und Betonbauer"), – konstruktor i monter pieców i urządzeń ogrzewania powietrznego ("Ofen- und Luftheizungsbauer"), – cieśla ("Zimmerer"), – dekarz ("Dachdecker"), – konstruktor dróg ("Straßenbauer"), – monter izolacji termicznej i akustycznej ("Wärme-, Kälte- und Schallschutzisolierer"), – robotnik kanałowy ("Brunnenbauer"), – kamieniarz i rzeźbiarz w kamieniu ("Steinmetz und Steinbildhauer"), – sztukator ("Stuckateur"), – malarz i lakiernik ("Maler und Lackierer"), – monter rusztowań ("Gerüstbauer"), – kominiarz ("Schornsteinfeger"), – mechanik precyzyjny ("Feinwerkmechaniker"), – stolarz ("Tischler"), – powroźnik ("Seiler"), – piekarz ("Bäcker"), – cukiernik ("Konditor"), – rzeźnik ("Fleischer"), – fryzjer ("Frisör"), – szklarz ("Glaser"), – dmuchacz szkła i wytwórca urządzeń szklanych ("Glasbläser und Glasapparatebauer"), – wulkanizator i naprawiający opony ("Vulkaniseur und Reifenmechaniker"). w Luksemburgu: – piekarz cukiernik ("boulanger-pâtissier"), – cukiernik wytwórca czekolady, cukierków i lodów ("pâtissier-chocolatier-confiseur-glacier"), – rzeźnik masarz ("boucher-charcutier"), – rzeźnik masarz przetwórca koniny ("boucher-charcutier-chevalin"), – osoba świadcząca usługi gastronomiczne na zamówienie ("traiteur"), – młynarz ("meunier"), – krawiec ("tailleur-couturier"), – modysta ("modiste-chapelier"), – kuśnierz ("fourreur"), – szewc ("bottier-cordonnier"), – zegarmistrz ("horloger"), – jubiler złotnik ("bijoutier-orfčvre"), – fryzjer ("coiffeur"), – kosmetyczka ("esthéticien"), – mechanik w zakresie mechaniki ogólnej ("mécanicien en mécanique générale"), – monter wind, podnośników, schodów ruchomych i sprzętu do przeładunku ("installateur d'ascenseurs, de monte-charges, d'escaliers mécaniques et de matériel de manutention"), – rusznikarz ("armurier"), – kowal ("forgeron"), – mechanik maszyn i sprzętu przemysłowego i budowlanego ("mécanicien de machines et de matériels industriels et de la construction"), Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 104 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje – elektromechanik samochodowy i motocyklowy ("mécanicien-électronicien d'autos et de motos"), – specjalista w zakresie konstrukcji i naprawy nadwozia ("constructeur réparateur de carosseries"), – osoba zajmująca się naprawą i lakierowaniem nadwozia pojazdów mechanicznych ("débosseleurpeintre de véhicules automoteurs"), – nawijacz ("bobineur"), – elektronik instalacji i sprzętu audiowizualnego ("électronicien d'installations et d'appareils audiovisuels"), – specjalista w zakresie konstrukcji i naprawy sieci kablowej ("constructeur réparateur de réseaux de télé-distribution"), – elektronik w zakresie biurotyki i informatyki ("électronicien en bureautique et en informatique"), – mechanik maszyn i sprzętu rolniczego i winiarskiego ("mécanicien de machines et de matériel agricoles et viticoles"), – kotlarz ("chaudronnier"), – galwanizator ("galvaniseur"), – specjalista samochodowy ("expert en automobiles"), – przedsiębiorca budowlany ("entrepreneur de construction"), – przedsiębiorca w zakresie dróg i nawierzchni ("entrepreneur de voirie et de pavage"), – producent nawierzchni betonowych ("confectionneur de chapes"), – przedsiębiorca w zakresie izolacji termicznej, akustycznej i wodoszczelnej ("entrepreneur d'isolations thermiques, acoustiques et d'étanchéité"), – monter instalacji kanalizacyjnych i grzewczych ("installateur de chauffage-sanitaire"), – monter urządzeń chłodniczych ("installateur frigoriste"), – elektryk ("électricien"), – elektromonter reklam świetlnych ("installateur d'enseignes lumineuses"), – elektronik w zakresie technologii komunikacyjnych i informacyjnych ("électronicien en communication et en informatique"), – monter systemów alarmowych i bezpieczeństwa ("installateur de systčmes d'alarmes et de sécurité"), – stolarz mebli stylowych ("menuisier-ébéniste"), – posadzkarz ("parqueteur"), – monter elementów prefabrykowanych ("poseur d'éléments préfabriqués"), – wytwórca-monter okiennic, żaluzji, markiz i zasłon ("fabricant poseur de volets, de jalousies, de marquises et de store"), – przedsiębiorca w zakresie konstrukcji metalowych ("entrepreneur de constructions métalliques"), – konstruktor pieców ("constructeur de fours"), – dekarz blacharz ("couvreur-ferblantier"), – cieśla ("charpentier"), – szlifierz-kamieniarz ("marbrier-tailleur de pierres"), – glazurnik ("carreleur"), – budowniczy stropu-fasady ("plafonneur-façadier"), – malarz dekorator ("peintre-décorateur"), – szklarz lustrzarz ("vitrier-miroitier"), – tapicer dekorator ("tapissier-décorateur"), – konstruktor-monter kominków i pieców kaflowych ("constructeur poseur de cheminées et de poęles en faďence"), – drukarz ("imprimeur"), – operator medialny ("opérateur média"), – specjalista w zakresie sitodruku (sérigraphe'), – introligator ("relieur"), – technik w zakresie sprzętu medyczno-chirurgicznego ("mécanicien de matériel médico-chirurgical"), – instruktor jazdy samochodowej ("instructeur de conducteurs de véhicules automoteurs"), – wytwórca-monter oszalowania budowli i dachów metalowych ("fabricant poseur de bardages et toitures métalliques"), – fotograf ("photographe"), Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 105 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje – specjalista w zakresie produkcji i naprawy instrumentów muzycznych ("fabricant réparateur d'instruments de musique"), – instruktor pływania ("instructeur de natation"). w Austrii: – kierownik budowy odpowiedzialny za wykonanie prac ("Baumeister hinsichtl. der ausführenden Tätig-keiten"), – piekarz ("Bäcker"), – studniarz ("Brunnenmeister"), – dekarz ("Dachdecker"), – elektrotechnik ("Elektrotechniker"), – rzeźnik ("Fleischer"), – fryzjer i perukarz (stylista) ("Friseur und Perückenmacher (Stylist)"), – technik instalacji sanitarnych i gazowych ("Gas- und Sanitärtechnik"), – szklarz ("Glaser"), – monter okładzin szklanych i szlifierz szkła płaskiego ("Glasbeleger und Flachglasschleifer"), – dmuchacz szkła i wytwórca instrumentów szklanych ("Glasbläser und Glasapparatebauer"), – polerowanie i formowanie szkła gospodarczego (związane z tym działalności rzemieślnicze) ("Hohlglass-chleifer und Hohlglasveredler (verbundenes Handwerk)"), – wypalacz ("Hafner"), – technik instalacji grzewczych ("Heizungstechnik"), – technik instalacji wentylacyjnych (związane z tym działalności rzemieślnicze) ("Lüftungstechnik (verbundenes Handwerk)"), – chłodnictwo i klimatyzacja ("Kälte- und Klimatechnik"), – elektronik w zakresie technologii komunikacyjnych ("Kommunikationselektronik"), – cukiernik, w tym wytwórcy pierników i wyrobów cukierniczych, lodów i wyrobów czekoladowych ("Konditor (Zuckerbäcker) einschl. der Lebzelter und der Kanditen- Gefrorenes- und -Schokoladewarenerzeugung"), – mechanik samochodowy ("Kraftfahrzeugtechnik"), – mechanik nadwoziowy, w tym blacharz i lakiernik samochodowy (związane z tym działalności rzemieśl-nicze) ("Karosseriebauer einschl. Karosseriespengler u. -lackierer (verbundenes Handwerk)"), – przetwarzanie tworzyw sztucznych ("Kunststoffverarbeitung"), – malarz pokojowy ("Maler und Anstreicher"), – lakiernik ("Lackierer"), – pozłotnik i dekorator ("Vergolder und Staffierer"), – wytwórca szyldów (związane z tym działalności rzemieślnicze) ("Schilderherstellung (verbundenes Hand-werk)"), – mechanik-elektronik w zakresie budowy maszyn elektrycznych i automatyzacji ("Mechatroniker f. Elek-tromaschinenbau u. Automatisierung"), – mechanik elektronik w zakresie elektroniki ("Mechatroniker f. Elektronik"), – biurotyka i systemy informatyczne ("Büro- und EDV-Systemtechnik"), – mechanik elektronik w zakresie maszyn i technik produkcji ("Mechatroniker f. Maschinen- und Fertigungs-technik"), – mechanik elektronik sprzętu medycznego (związane z tym działalności rzemieślnicze) ("Mechatroniker f. Medizingerätetechnik (verbundenes Handwerk)"), – inżynieria powierzchni ("Oberflächentechnik"), – wzornictwo metalowe (związane z tym działalności rzemieślnicze) ("Metalldesign (verbundenes Hand-werk)"), – ślusarz ("Schlosser"), – kowal ("Schmied"), – technik maszyn rolniczych ("Landmaschinentechnik"), – hydraulik ("Spengler"), – kotlarz (związane z tym działalności rzemieślnicze) ("Kupferschmied (verbundenes Handwerk)"), – mistrz kamieniarstwa, w tym wytwórca wyrobów z kamienia sztucznego i terrazzo ("Steinmetzmeister einschl. Kunststeinerzeugung und Terrazzomacher"), Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 106 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje – sztukator i tynkarz ("Stukkateur und Trockenausbauer"), – stolarz ("Tischler"), – modelarz ("Modellbauer"), – bednarz ("Binder"), – tokarz ("Drechsler"), – konstruktor łodzi ("Bootsbauer"), – rzeźbiarz (związane z tym działalności rzemieślnicze) ("Bildhauer (verbundenes Handwerk)"), – wulkanizator ("Vulkaniseur"), – rusznikarz (w tym handel bronią) ("Waffengewerbe (Büchsenmacher) einschl. des Waffenhandels"), – izolacja termiczna, akustyczna i przeciwpożarowa ("Wärme- Kälte- Schall- und Branddämmer"), – mistrz cieśla odpowiedzialny za wykonanie prac ("Baumeister hinsichtl. der ausführenden Tätigkeiten"), które odpowiadają kształceniu i szkoleniu zawodowemu o łącznym czasie trwania co najmniej 13 lat, w tym co najmniej 3-letnie szkolenie odbywane w oparciu o określony ramowy program szkolenia, odbywające się częściowo w zakładzie pracy i częściowo w instytucji szkolenia zawodowego i zakończone egzaminem oraz trwające co najmniej jeden rok szkolenie teoretyczne i praktyczne w zawodzie mistrza rzemieślnika. Pozytywny wynik egzaminu na mistrza w zawodzie rzemieślniczym daje prawo do wykonywania zawodu jako osoba prowadząca własną działalność gospodarczą, do szkolenia praktykantów i do używania tytułu mistrza ("Meister/Maître"). 3. Sektor morski. a) Transport morski Szkolenie przygotowujące do zawodu: na Łotwie: – oficer elektryk okrćtowy (kuěu elektromehâniíis), – mechanik chůodniczy (kuěa saldçđanas iekârtu mađînists), w Niderlandach: – operator systemu VTS (VTS-functionaris), których szkolenie obejmuje: – na Łotwie: (i)w przypadku oficera elektryka okrćtowego (kuěu elektromehâniíis): 1. Osoba, która ukończyła 18 lat. 2. Wymagane co najmniej 12 lat i 6 miesięcy nauki, w tym co najmniej 9 lat kształcenia podstawowego i co najmniej 3 lata kształcenia zawodowego. Dodatkowo wymagana jest służba na morzu trwająca co najmniej 6 miesięcy w charakterze elektryka okrętowego lub pomocnika inżyniera elektryka na statkach o mocy silnika powyżej 750 kW. Kształcenie zawodowe zakończone specjalnym egzaminem przeprowadzanym przez właściwy organ, zgodnie z programem szkolenia zatwierdzonym przez Ministerstwo Transportu; (ii) w przypadku mechanika chůodniczego (kuěa saldçđanas iekârtu mađînists): 1. Osoba, która ukończyła 18 lat. 2. Wymagane co najmniej 13 lat nauki, w tym co najmniej 9 lat kształcenia podstawowego i co najmniej 3 lata kształcenia zawodowego. Dodatkowo wymagana jest służba na morzu w charakterze pomocnika inżyniera urządzeń chłodniczych trwająca co najmniej 12 miesięcy. Kształcenie zawodowe zakończone specjalnym egzaminem przeprowadzanym przez właściwy organ, zgodnie z programem szkolenia zatwierdzonym przez Ministerstwo Transportu; – w Niderlandach: Wymagane co najmniej 15 lat nauki, w tym co najmniej 3 lata kształcenia w instytucji wyższego szkolnictwa zawodowego (HBO) lub średniego szkolnictwa zawodowego (MBO), a następnie ukończenie krajowych lub regionalnych kursów specjalistycznych, obejmujących co najmniej 12-tygodniowe szkolenia teoretyczne, w każdym przypadku zakończone egzaminem. b) Rybołówstwo morskie: Szkolenie w następujących specjalnościach: w Niemczech: – kapitan jednostki rybołówstwa głębokowodnego ("Kapitän BG/Fischerei"), Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 107 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje – kapitan jednostki rybołówstwa przybrzeżnego ("Kapitän BK/Fischerei"), – oficer pokładowy jednostki przystosowanej do połowów głębokowodnych ("Nautischer Schiffsoffizier BGW/Fischerei"), – oficer pokładowy jednostki przystosowanej do połowów przybrzeżnych ("Nautischer Schiffsoffizier BK/Fischerei"). w Niderlandach: – pierwszy oficer/V mechanik ("stuurman werktuigkundige V"), – IV mechanik statku rybackiego ("werktuigkundige IV visvaart"), – pierwszy oficer IV statku rybackiego ("stuurman IV visvaart"), – pierwszy oficer/VI mechanik ("stuurman werktuigkundige VI"), obejmujące: – w Niemczech - o łącznej długości od 14 do 18 lat, w tym 3-letnie podstawowe szkolenie zawodowe oraz roczna służba na morzu, następnie specjalistyczne szkolenie zawodowe trwające rok lub dwa lata, uzupełnione, o ile jest to wymagane, dwuletnią zawodową praktyką nawigacyjną, – w Niderlandach - o długości wahającej się od 13 do 15 lat, w tym co najmniej 2 lata w specjalistycznej szkole zawodowej, uzupełnione 12-miesięczną praktyką zawodową, które jest uznane w ramach Konwencji z Torremolinos (Międzynarodowa konwencja o bezpieczeństwie statków rybackich, 1977 r.). 4. Sektor techniczny Szkolenie w następujących specjalnościach: w Republice Czeskiej: – autoryzowany technik, autoryzowany pracownik budowlany ("autorizovaný technik, autorizovaný stavitel"), które odpowiada kształceniu obejmującemu co najmniej 9 lat, w tym 4 lata średniego wykształcenia technicznego zakończonego egzaminem "maturitní zkouška" (egzamin średniej szkoły technicznej), 5 lat doświadczenia zawodowego zakończonego testem kwalifikacji zawodowych w celu podejmowania niektórych czynności zawodowych w dziedzinie budownictwa (zgodnie z ustawą nr 50/1976 Sb. (ustawa o budownictwie) i ustawą nr 360/1992 Sb.), – maszynista ("fyzická osoba řídící drážní vozidlo"), które odpowiada kształceniu obejmującemu co najmniej 12 lat, w tym co najmniej 8 lat kształcenia podstawowego i co najmniej 4 lata kształcenia zawodowego na poziomie średnim zakończonego egzaminem "maturitní zkouška", oraz zakończonego egzaminem państwowym w zakresie napędu pojazdów, – technik przeglądu trakcji ("drážní revizní technik"), które odpowiada kształceniu trwającemu co najmniej 12 lat, w tym co najmniej 8 lat kształcenia podstawowego i 4 lata kształcenia zawodowego w średniej szkole budowy maszyn lub elektrotechnicznej zakończonego egzaminem "maturitní zkouška", – instruktor jazdy ("učitel autoškoly"), osoba która ukończyła 24 lata i odbyła kursy kształcenia i szkolenia trwające co najmniej 12 lat, w tym co najmniej 8 lat kształcenia podstawowego i co najmniej 4 lata kształcenia zawodowego na poziomie szkoły średniej skoncentrowanego na ruchu drogowym lub mechanice, zakończonego egzaminem "maturitní zkouška", – technik państwowej kontroli technicznej pojazdów ("kontrolní technik STK"), osoba która ukończyła 21 lat; wymagane co najmniej 12 lat nauki, w tym co najmniej 8 lat kształcenia podstawowego i co najmniej 4 lata kształcenia zawodowego na poziomie szkoły średniej, zakończonego egzaminem "maturitní zkouška", a następnie co najmniej 2 lata praktyki technicznej; zainteresowana osoba musi posiadać prawo jazdy, zaświadczenie o niekaralności oraz ukończyć specjalne szkolenie dla państwowych techników trwające co najmniej 120 godzin oraz zdać egzamin, – mechanik odpowiedzialny za kontrolę emisji spalin ("mechanik měření emisí"), które odpowiada kształceniu trwającemu co najmniej 12 lat, w tym co najmniej 8 lat kształcenia podstawowego i co najmniej 4 lata kształcenia zawodowego na poziomie szkoły średniej, zakończonego egzaminem "maturitní zkouška", ponadto zgłaszający musi ukończyć co najmniej trzyletnią praktykę Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 108 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje techniczną i specjalne szkolenie dla "mechaników odpowiedzialnych za kontrolę emisji spalin" trwające 8 godzin oraz zdać egzamin, – kapitan statku klasy I ("kapitán I. třídy"), które odpowiada kształceniu trwającemu co najmniej 15 lat, w tym 8 lat kształcenia podstawowego i 3 lata kształcenia zawodowego zakończonego egzaminem "maturitní zkouška" i kończące się egzaminem potwierdzonym świadectwem posiadanych umiejętności. Po kształceniu zawodowym musi nastąpić czteroletnia praktyka zawodowa zakończona egzaminem, – konserwator zabytków stanowiących dzieła rzemiosła artystycznego ("restaurátor památek, které jsou díly uměleckých řemesel"), które odpowiada kształceniu trwającemu co najmniej 12 lat, jeżeli zawiera pełne kształcenie techniczne na poziomie średnim na kursie konserwatorskim, lub 10 do 12 lat studiów na kursach pokrewnych, ponad 5 lat doświadczenia zawodowego w przypadku pełnego kształcenia technicznego na poziomie średnim zakończonego egzaminem "maturitní zkouška", lub 8 lat stażu zawodowego w przypadku technicznego kształcenia na poziomie średnim z końcowym egzaminem praktycznym. – konserwator dzieł sztuki, które nie są zabytkami i są przechowywane w kolekcjach muzeów i galerii oraz innych przedmiotów o wartości kulturowej ("restaurátor děl výtvarných umění, která nejsou památkami a jsou uložena ve sbírkách muzeí a galerií, a ostatních předmětů kulturní hodnoty"), które odpowiada kształceniu trwającemu co najmniej 12 lat oraz 5 lat stażu zawodowego w przypadku pełnego kształcenia na poziomie średnim na kursach konserwatorskich zakończonego egzaminem "maturitní zkouška", – zarządzający odpadami ("odpadový hospodář"), które odpowiada kształceniu trwającemu co najmniej 12 lat, w tym co najmniej 8 lat kształcenia podstawowego i co najmniej 4 lata kształcenia zawodowego na poziomie średnim zakończonego egzaminem "maturitní zkouška" i co najmniej 5 lat doświadczenia w sektorze gospodarki odpadami w ciągu ostatnich 10 lat, – kierownik techniczny prac wybuchowych ("technický vedoucí odstřelů"), które odpowiada kształceniu trwającemu co najmniej 12 lat, w tym co najmniej 8 lat kształcenia podstawowego i co najmniej 4 lata kształcenia zawodowego na poziomie średnim zakończonego egzaminem "maturitní zkouška", po których następują: 2 lata stażu w charakterze strzałowego pod ziemią (dla działań podziemnych) lub 1 rok na powierzchni (dla działań naziemnych), w tym 6 miesięcy w charakterze pomocnika strzałowego; kurs trwający 100 godzin, obejmujący teoretyczne i praktyczne szkolenie zakończone egzaminem przed odpowiednim Okręgowym Urzędem Górnictwa; przynajmniej 6-miesięczny staż zawodowy w planowaniu i wykonywaniu dużych prac wybuchowych; kurs trwający 32 godziny obejmujący teoretyczne i praktyczne szkolenie zakończone egzaminem przed Czeskim Urzędem Górnictwa. na Łotwie: – pomocnik maszynisty lokomotywy ("vilces lîdzekďa vadîtâja (mađînista) palîgs"), osoba, która ukończyła 18 lat; wymagane co najmniej 12 lat nauki, w tym co najmniej 8 lat kształcenia podstawowego i co najmniej 4 lata kształcenia zawodowego; kształcenie zawodowe zakończone specjalnym egzaminem u pracodawcy; świadectwo uprawnień wydawany przez właściwy organ na okres 5 lat. w Niderlandach: – komornik sądowy ("gerechtsdeurwaarder"), – protetyk dentystyczny ("tandprotheticus"), które odpowiada kształceniu i szkoleniu zawodowemu: i) w przypadku komornika sądowego ("gerechtsdeurwaarder") - o łącznej długości dziewiętnastu lat, w tym osiem lat obowiązkowej nauki szkolnej, następnie osiem lat szkoły średniej, w tym cztery lata kształcenia technicznego zakończonego egzaminem państwowym, uzupełnione trzyletnim teoretycznym i praktycznym szkoleniem zawodowym; ii) w przypadku protetyka dentystycznego ("tandprotheticus") - trwającemu co najmniej 15 lat w pełnym wymiarze godzin oraz trzy lata w niepełnym wymiarze godzin, w tym osiem lat kształcenia podstawowego, cztery lata kształcenia średniego ogólnego i ukończenie trzyletniego szkolenia Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 109 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje zawodowego, obejmującego szkolenie teoretyczne i praktyczne w zawodzie technika dentystycznego, uzupełnione trzyletnim kształceniem w niepełnym wymiarze godzin jako protetyka dentystycznego, zakończone egzaminem. w Austrii: – leśnik ("Förster"), – biuro techniczne ("Technisches Büro"), – wypożyczanie siły roboczej ("Überlassung von Arbeitskräften - Arbeitsleihe"), – pośrednik pracy ("Arbeitsvermittlung"), – doradca inwestycyjny ("Vermögensberater"), – prywatny detektyw ("Berufsdetectiv"), – strażnik("Bewachungsgwerbe"), – agent nieruchomości ("Immobilienmakler"), – zarządca nieruchomości ("Immobilinverwalter"), – przedsiębiorca budowlany ("Bauträger, Bauorganisator, Baubetreuer"), – biuro ściągania wierzytelności ("Inkassobüro/Inkassoinstitut"), kształcenie o łącznym czasie trwania co najmniej 15 lat, w tym osiem lat obowiązkowej nauki szkolnej, następnie co najmniej pięć lat średniego kształcenia technicznego lub handlowego, zakończone egzaminem technicznym lub handlowym, uzupełnione co najmniej dwuletnim kształceniem i szkoleniem w miejscu pracy, zakończonym egzaminem zawodowym, – doradca ubezpieczeniowy ("Berater in Versicherungsangelegenheiten"), kształcenie o łącznym czasie trwania 15 lat, w tym sześcioletnie szkolenie prowadzone w oparciu o określony ramowy program szkolenia, podzielone na trzyletni staż i trzyletni okres praktyki i szkolenia zawodowego, zakończone egzaminem, – przedsiębiorca - projektant budowlany ("Planender Baumeister"), – technik budownictwa - projektant ("Planender Zimmermeister"), kształcenie o łącznym czasie trwania co najmniej 18 lat, w tym co najmniej dziewięcioletnie szkolenie zawodowe podzielone na cztery lata średniego kształcenia technicznego i pięć lat praktyki i szkolenia zawodowego, zakończone egzaminem zawodowym, potwierdzającym prawo do wykonywania zawodu i szkolenia praktykantów, w takim zakresie, w jakim kształcenie to uprawnia do sporządzania planów, wykonywania obliczeń technicznych i nadzorowania prac budowlanych ("przywilej Marii Teresy"), – księgowy prowadzący działalność gospodarczą ("Gewerblicher Buchhalter"), zgodnie z Gewerbeordnung z 1994 r. (ustawa z 1994 r. o handlu, rzemiośle i przemyśle), – samodzielny księgowy ("Selbständiger Buchhalter"), zgodnie z Bundesgesetz über die Wirtschaftstreuhandberufe z 1999 r. (ustawa z 1999 r. o zawodach w zakresie księgowości publicznej). w Polsce: – diagnosta przeprowadzający badania techniczne pojazdów w stacji kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań, które odpowiada okresowi 8 lat kształcenia podstawowego, 5 lat kształcenia w średniej szkole technicznej o specjalności samochodowej i 3 lata praktyki w stacji obsługi pojazdów lub w warsztacie naprawy pojazdów, obejmującej 51 godzin szkolenia podstawowego w zakresie kontroli technicznej pojazdu i zdanie egzaminu kwalifikacyjnego, – diagnosta przeprowadzający badania techniczne pojazdu w okręgowej stacji kontroli pojazdów, które odpowiada okresowi 8 lat kształcenia podstawowego, 5 lat kształcenia w średniej szkole technicznej o specjalności samochodowej oraz 4 lata praktyki w stacji obsługi pojazdów lub w warsztacie naprawy pojazdów, obejmującej 51 godzin szkolenia podstawowego w zakresie kontroli technicznej pojazdów i zdanie egzaminu kwalifikacyjnego, – diagnosta wykonujący badania techniczne pojazdów w stacji kontroli pojazdów, wymagane: i) 8 lat kształcenia podstawowego i 5 lat kształcenia w średniej szkole technicznej o specjalności samochodowej oraz 4 lata potwierdzonej praktyki w stacji obsługi pojazdów lub w warsztacie naprawczym; lub ii) 8 lat kształcenia podstawowego i 5 lat kształcenia w średniej szkole technicznej o specjalności innej niż samochodowa i 8 lat potwierdzonej praktyki w stacji obsługi pojazdów lub w warsztacie naprawczym, Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 110 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje obejmującej w całości 113 godzin pełnego szkolenia zawierającego szkolenie podstawowe i specjalistyczne, z egzaminem po każdym etapie. Ilość godzin i ogólny zakres poszczególnych kursów w ramach pełnego szkolenia diagnostów są odrębnie określone w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 28 listopada 2002 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do diagnostów (Dziennik Ustaw z 2002 r., nr 208, poz. 1769), – dyżurny ruchu, które oznacza: (i)8 lat kształcenia podstawowego i 4 lata kształcenia zawodowego na poziomie średnim o specjalności transport kolejowy oraz szkolenie przygotowawcze do pracy w charakterze dyżurnego ruchu trwające 45 dni i zdanie egzaminu kwalifikacyjnego; lub (ii) 8 lat kształcenia podstawowego i 5 lat kształcenia zawodowego na poziomie średnim o specjalności transport kolejowy oraz szkolenie przygotowawcze do pracy w charakterze dyżurnego ruchu trwające 63 dni i zdanie egzaminu kwalifikacyjnego; lub (iii) 8 lat kształcenia podstawowego i 5 lat kształcenia zawodowego na poziomie średnim o specjalności transport kolejowy oraz szkolenie przygotowawcze do pracy w charakterze dyżurnego ruchu trwające 29 dni, zajęcia próbne pod nadzorem trwające 5 dni i zdanie egzaminu kwalifikacyjnego; lub (iv) 6 lat kształcenia podstawowego, 3 lata kształcenia na poziomie szkoły średniej niższego stopnia, 3 lata kształcenia zawodowego na poziomie średnim o specjalności transport kolejowy oraz szkolenie przygotowawcze do pracy w charakterze dyżurnego ruchu trwające 29 dni, zajęcia próbne pod nadzorem trwające 5 dni i zdanie egzaminu kwalifikacyjnego. – kierownik pociągu, które oznacza: (i)8 lat kształcenia podstawowego i 5 lat kształcenia zawodowego na poziomie średnim o specjalności transport kolejowy oraz szkolenie przygotowawcze do pracy w charakterze kierownika pociągu trwające 22 dni, zajęcia próbne pod nadzorem trwające 3 dni i zdanie egzaminu kwalifikacyjnego; lub (ii) 6 lat kształcenia podstawowego, 3 lata kształcenia na poziomie szkoły średniej niższego stopnia, 3 lata kształcenia zawodowego na poziomie średnim o specjalności transport kolejowy oraz szkolenie przygotowawcze do pracy w charakterze kierownika pociągu trwające 22 dni, zajęcia próbne pod nadzorem trwające 3 dni i zdanie egzaminu kwalifikacyjnego. – mechanik statkowy żeglugi śródlądowej, które oznacza: (i)8 lat kształcenia podstawowego i 5 lat kształcenia zawodowego na poziomie średnim o specjalności żegluga śródlądowa, jak również 24 miesiące doświadczenia zawodowego, w tym co najmniej 18 miesięcy na statkach żeglugi śródlądowej przy obsłudze mechanicznych urządzeń napędowych i mechanizmów pomocniczych oraz 6 miesięcy, które może stanowić praktyka w stoczniach lub w warsztatach mechanicznych przy remoncie silników spalinowych, a także zdanie egzaminu kwalifikacyjnego; lub (ii) 6 lat kształcenia podstawowego i 3 lata kształcenia na poziomie szkoły średniej niższego stopnia, 4 lata kształcenia zawodowego na poziomie średnim o specjalności żegluga śródlądowa, jak również 24 miesiące doświadczenia zawodowego, w tym co najmniej 18 miesięcy na statkach żeglugi śródlądowej przy obsłudze mechanicznych urządzeń napędowych i mechanizmów pomocniczych oraz 6 miesięcy, które może stanowić praktyka w stoczniach lub w warsztatach mechanicznych przy remoncie silników spalinowych, a także zdanie egzaminu kwalifikacyjnego. 5. Kursy w Wielkiej Brytanii określane mianem National Vocational Qualifications lub Scottish Vocational Qualifications Szkolenie w następujących specjalnościach: – zatwierdzona pielęgniarka weterynaryjna ("listed veterinary nurse"), – inżynier elektryk górnictwa ("mine electrical engineer"), – inżynier mechanik górnictwa ("mine mechanical engineer"), – terapeuta stomatologiczny ("dental therapist"), – higienista stomatologiczny ("dental hygienist"), – optyk okularowy ("dispensing optician"), – sztygar górnictwa ("mine deputy"), Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 111 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje – syndyk masy upadłościowej (zarządca ustanowiony przez sąd) ("insolvency practitioner"), – licencjonowany "conveyancer" (prawnik sporządzający przeniesienie tytułu własności) ("licensed conveyancer"), – specjalista w dziedzinie zarządzania odpadami, którego kwalifikacje techniczne zostały udokumentowane ("certified technically competent person in waste management"), nadające kwalifikacje określane jako "National Vocational Qualifications" (NVQ) lub określane w Szkocji jako "Scottish Vocational Qualifications" na poziomie 3 i 4 Krajowych Ramowych Kwalifikacji Zawodowych Zjednoczonego Królestwa. Poziomy te określane są następująco: – Poziom 3: zdolność do wykonywania szerokiego wachlarza różnych zadań w bardzo różnorodnych sytuacjach, spośród których większość ma charakter złożony i nietypowy. Zakres odpowiedzialności i autonomii jest znaczny, a funkcje pełnione na tym poziomie obejmują często nadzór lub kierowanie innymi osobami. – Poziom 4: zdolność do wykonywania szerokiego wachlarza złożonych, technicznych lub specjalistycznych zadań w bardzo różnorodnych sytuacjach, z dużym zakresem odpowiedzialności i samodzielności. Pełnione na tym poziomie funkcje często obejmują odpowiedzialność za prace wykonywane przez inne osoby oraz za podział zasobów. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 112 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje ZAŁĄCZNIK III. Wykaz rodzajów kształcenia regulowanego, o których mowa w art. 13 ust. 2 akapit trzeci W Zjednoczonym Królestwie: Kształcenie regulowane, zapewniające kwalifikacje określane jako „National Vocational Qualifications” (NVQ), albo w Szkocji określane mianem „Scottish Vocational Qualifications”, znajdujące się na poziomie 3 i 4 Krajowych Ramowych Kwalifikacji Zawodowych Zjednoczonego Królestwa. Poziomy te określane są następująco: - Poziom 3: zdolność do wykonywania szerokiego wachlarza różnych zadań w bardzo różnorodnych sytuacjach, spośród których większość ma charakter złożony i nietypowy. Zakres odpowiedzialności i autonomii jest znaczny, a funkcje pełnione na tym poziomie obejmują często nadzór lub kierowanie innymi osobami. - Poziom 4: zdolność do wykonywania szerokiego wachlarza złożonych, technicznych lub specjalistycznych zadań w bardzo różnorodnych sytuacjach, z dużym zakresem odpowiedzialności i samodzielności. Pełnione na tym poziomie funkcje często obejmują odpowiedzialność za prace wykonywane przez inne osoby oraz za podział zasobów. W Niemczech: Następujące kształcenie regulowane: - regulowane kształcenie przygotowujące do zawodu asystenta technicznego („technische(r) Assistent(in)”), asystentów handlowych („kaufmännischer Assistent(in)”), do zawodów związanych ze sferą socjalną („ soziale Berufe”), jak również do zawodu rehabilitanta oddychania, mowy i głosu, posiadającego dyplom państwowy („staatlisch geprüfte(r) Atem-, Sprech- und Stimmlehrer(in)”), o łącznej długości co najmniej 13 lat, które jest uwarunkowane ukończeniem kształcenia średniego („mittlerer Bildungsabschluss”) i które obejmuje: i) co najmniej trzy lataszkolenia zawodowego w specjalistycznej szkole („Fachschule” ) zakończonego egzaminem i, o ile jest to wymagane, uzupełnionego rocznym lub dwuletnim kursem specjalizacji, także zakończonej egzaminem; lub ii) co najmniej dwa i pół roku nauki w specjalistycznej szkole („Fachschule”), zakończonej egzaminem, uzupełnionej praktyką zawodową trwającą nie krócej niż sześć miesięcy lub stażem w uprawnionej instytucji, trwającym nie krócej niż sześć miesięcy; lub iii) co najmniej dwa lata nauki w specjalistycznej szkole („Fachschule”), zakończonej egzaminem i uzupełnionej co najmniej roczną praktyką zawodową lub co najmniej rocznym stażem w uprawnionej instytucji, - regulowane kształcenie techników („Techniker(in)” ), ekonomistów przedsiębiorstw („Betriebswirt(in)” ), projektantów („Gestalter(in)” ) oraz opiekunów rodzinnych („Familienpfleger(in)” ) posiadających dyplom państwowy („staatlich geprüfte(r)”), trwające łącznie co najmniej 16 lat, odbywane na bazie kursu kształcenia obowiązkowego lub równoważnego kształcenia (trwającego co najmniej dziewięć lat), jak również ukończenie co najmniej trzyletniego kształcenia w szkole zawodowej („Berufsschule”), które obejmuje, po odbyciu co najmniej dwuletniej praktyki zawodowej, co najmniej dwuletnie kształcenie w pełnym wymiarze godzin lub odpowiednio dłuższe w niepełnym wymiarze godzin, - regulowane kształcenie oraz regulowane doskonalenie zawodowe trwające łącznie co najmniej 15 lat, odbywane na bazie kształcenia obowiązkowego (trwającego co najmniej dziewięć lat) i szkolenia zawodowego (zwykle trwającego trzy lata), które obejmują w zasadzie co najmniej dwuletnią praktykę zawodową (w większości przypadków - trzy lata), jak również egzamin w ramach doskonalenia zawodowego, do którego zwykle przygotować się można podczas szkolenia odbywanego równolegle z praktyką zawodową (co najmniej 1 000 godzin) albo odbywanego w pełnym wymiarze godzin (co najmniej rok). Władze niemieckie przekazują Komisji i Państwom Członkowskim listę kursów, których dotyczy niniejszy załącznik. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 113 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje W Niderlandach: Kształcenie regulowane odpowiadające poziomowi kwalifikacji 3 lub 4 w centralnym krajowym rejestrze szkoleń zawodowych ustanowionym ustawą o kształceniu i szkoleniu zawodowym lub kształcenie oparte na wcześniejszych programach, którego poziom jest równoważny wyżej wymienionym poziomom kwalifikacji. Poziomy 3 i 4 struktury kwalifikacji odpowiadają opisanym poniżej poziomom: - Poziom 3: Odpowiedzialność za stosowanie i łączenie znormalizowanych procedur. Łączenie lub opracowanie procedur dotyczących organizacji pracy lub prac przygotowawczych. Umiejętność uzasadnienia tych prac swoim współpracownikom (bez hierarchicznych zależności). Hierarchiczna odpowiedzialność za kontrolę i nadzór nad stosowaniem znormalizowanych i zautomatyzowanych procedur rutynowych przez innych pracowników. Dotyczy to głównie kompetencji zawodowych i wiedzy zawodowej. - Poziom 4: Odpowiedzialność za wykonanie przydzielonych zadań oraz za łączenie lub opracowanie nowych procedur. Umiejętność uzasadnienia tych prac swoim współpracownikom (bez hierarchicznych zależności). Wyraźna hierarchiczna odpowiedzialność za planowanie i/lub zarządzanie i/lub organizację i/lub opracowanie całego cyklu produkcji. Dotyczy to kompetencji i wiedzy specjalistycznej i/lub niezwiązanej z wykonywanym zawodem. Oba poziomy odpowiadają kształceniu regulowanemu trwającemu łącznie co najmniej 15 lat, uwarunkowanemu ukończeniem ośmioletniej szkoły podstawowej wraz z 4-letnią szkołą średnią przygotowującą do zawodu („VMBO”) oraz ukończeniem 3- lub 4-letniej średniej szkoły zawodowej („MBO”), zakończonej egzaminem. (Okres średniego kształcenia zawodowego może wynosić dwa lata zamiast trzech, jeżeli zainteresowana osoba posiada kwalifikacje dające prawo do ubiegania się o przyjęcie na uniwersytet (wcześniejsze kształcenie trwające 14 lat) lub prawo do pomaturalnego kształcenia zawodowego (wcześniejsze kształcenie trwające 13 lat )). Władze Niderlandów przekazują Komisji i państwom członkowskim listę szkoleń, których dotyczy niniejszy załącznik. W Austrii: - kształcenie prowadzone w wyższych szkołach zawodowych („Berufsbildende Höhere Schulen” ) oraz w instytucjach szkolnictwa wyższego w dziedzinie rolnictwa i leśnictwa („Höhere Land- und Forstwirtschaftiche Lehranstalten” ), włącznie z instytucjami szczególnego typu („einschließlich der Sonderformen” ), których struktura i poziom są określone przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi. Kształcenie to trwa co najmniej 13 lat i obejmuje pięcioletnie szkolenie zawodowe, zakończone egzaminem końcowym, którego zdanie oznacza nabycie kwalifikacji zawodowych, - kształcenie prowadzone w szkołach dla mistrzów-rzemieślników („Meisterschulen”), klasach dla mistrzów-rzemieślników („Meisterklassen”), klasach przeznaczonych do kształcenia mistrzówrzemieślników w sektorze przemysłowym („Werkmeisterschulen”) lub szkołach przeznaczonych do kształcenia rzemieślników w dziedzinie budownictwa („Bauhandwerkerschulen”), których struktura i poziom są określone przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi. Kształcenie to trwa łącznie co najmniej 13 lat, obejmując dziewięć lat kształcenia obowiązkowego, a następnie co najmniej trzy lata szkolenia zawodowego w specjalistycznej szkole albo co najmniej trzy lata szkolenia w zakładzie i równolegle szkole zawodowej („Berufsschule”), zakończone w obu przypadkach egzaminem i uzupełnione ukończeniem co najmniej rocznego szkolenia w szkole dla mistrzówrzemieślników („Meisterschule”), klasie dla mistrzów-rzemieślników („Meisterklasse” ), szkole przeznaczonej do kształcenia mistrzów-rzemieślników w sektorze przemysłowym („Werkmeisterschule” ) lub szkole przeznaczonej do kształcenia rzemieślników w dziedzinie budownictwa („Bauhandwerkerschule” ). W większości przypadków łączny czas trwania kształcenia wynosi co najmniej 15 lat, obejmując okresy praktyki zawodowej, które albo poprzedzają szkolenie w tychże instytucjach, albo są równoległe do szkolenia w niepełnym wymiarze godzin (co najmniej 960 godzin). Władze austriackie przekazują Komisji i Państwom Członkowskim listę kursów, których dotyczy niniejszy załącznik. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 114 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje ZAŁĄCZNIK IV. Rodzaje działalności związane z kategoriami doświadczenia zawodowego, o których mowa w art. 17, 18 i 19. Wykaz I Działy objęte dyrektywą 64/427/EWG, zmienione dyrektywą 69/77/EWG i dyrektywami: 68/366/EWG i 82/489/EWG 1. Dyrektywa 64/427/EWG (dyrektywa liberalizująca: 64/429/EWG) Nomenklatura NICE (odpowiedniki działów 23 - 40 nomenklatury ISIC) Dział Dział Dział Dział Dział Dział Dział Ex dział Ex dział 23 232 233 234 235 236 237 238 239 24 241 242 243 244 245 25 251 252 253 254 255 259 26 27 271 272 28 29 291 292 30 301 302 303 31 311 312 313 Dział Dział 32 33 Włókiennictwo Przetwarzanie włókien i produkcja tkanin na urządzeniach do wełny Przetwarzanie włókien i produkcja tkanin na urządzeniach do bawełny Przetwarzanie włókien i produkcja tkanin na urządzeniach do jedwabiu Przetwarzanie włókien i produkcja tkanin na urządzeniach do lnu i konopi Inne branże włókiennicze (surowiec - juta, włókna liściowe itp.); produkcja lin Produkcja dzianin i wyrobów szydełkowych Wykańczanie tkanin Pozostałe branże włókiennicze Produkcja obuwia, odzieży, koców i wyrobów pościelowych Maszynowa produkcja obuwia (oprócz wykonanego z gumy lub drewna) Ręczne wytwarzanie obuwia; reperacja obuwia Produkcja odzieży (oprócz futer) Produkcja materacy, koców i wyrobów pościelowych Produkcja skór futerkowych i futer Produkcja wyrobów z drewna lub korka (oprócz produkcji mebli) Piłowanie i przemysłowa obróbka drewna Produkcja półfabrykatów z drewna Seryjna produkcja drewnianych elementów budowlanych, w tym podłogowych Produkcja pojemników z drewna Produkcja pozostałych wyrobów z drewna (oprócz mebli) Produkcja wyrobów ze słomy, korka, wikliny (w tym koszykarskich), rattanu; wyrób szczotek i pędzli 260 Produkcja mebli z drewna Produkcja papieru i wyrobów z papieru Produkcja masy celulozowej, papieru i tektury Produkcja papieru i tektury oraz wyrobów z masy celulozowej 280 Poligrafia, działalność wydawnicza i branże pokrewne Produkcja skóry i wyrobów ze skóry Garbowanie i wyprawianie skór Produkcja wyrobów ze skór wyprawionych Produkcja wyrobów z gumy i tworzyw sztucznych, włókien sztucznych i wyrobów skrobiowych Przetwórstwo gumy i azbestu Przetwórstwo tworzyw sztucznych Produkcja włókien sztucznych Przemysł chemiczny Produkcja surowców chemicznych i dalsze ich przetwórstwo Wyspecjalizowana produkcja wyrobów chemicznych, głównie dla celów przemysłowych i rolniczych (w tym produkcja - na cele przemysłowe - tłuszczów i olejów pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, wg grupy ISIC 312) Wyspecjalizowana produkcja wyrobów chemicznych, głównie na użytek domowy lub biurowy (oprócz produkcji wyrobów medycznych i farmaceutycznych - ISIC ex grupa 319) 320 Przemysł naftowy Produkcja wyrobów z niemetalicznych surowców mineralnych Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 115 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 331 332 333 334 335 339 Dział 34 341 342 343 Dział Dział 344 345 35 351 352 353 354 355 359 36 361 362 363 364 365 366 Dział 367 368 369 37 371 372 373 374 Ex dział Dział 375 376 377 378 379 38 383 384 385 389 39 391 392 Produkcja uformowanych wyrobów z gliny Produkcja szkła i wyrobów szklanych Produkcja wyrobów ceramicznych, w tym ogniotrwałych Produkcja cementu, wapna i gipsu Produkcja uformowanych elementów z betonu, cementu i gipsu Obróbka kamienia i produkcja pozostałych wyrobów z niemetalicznych surowców mineralnych Produkcja i wstępna obróbka żelaza i metali nieżelaznych Stal i przemysł stalowy (zgodnie z definicją Traktatu EWWS, w tym koksownie należące do hut stali) Produkcja rur stalowych Ciągnienie drutów, ciągnienie na zimno taśm, walcowanie na zimno taśm, formowanie na zimno Produkcja i wstępna obróbka metali nieżelaznych Odlewnictwo żelaza i metali nieżelaznych Produkcja wyrobów metalowych (oprócz maszyn, urządzeń i środków transportu) Kucie, wytłaczanie i prasowanie Druga faza obróbki i obróbka powierzchniowa Produkcja konstrukcji metalowych Produkcja kotłów i przemysłowych profili wklęsłych Produkcja narzędzi, sprzętu oraz innych wyrobów gotowych z metalu (oprócz sprzętu elektrycznego) Pomocnicze rodzaje działalności z zakresu mechaniki Produkcja maszyn i urządzeń innych niż elektryczne Produkcja ciągników oraz maszyn i urządzeń dla rolnictwa Produkcja maszyn i urządzeń na cele biurowe Produkcja obrabiarek, w tym do metali oraz osprzętu i oprzyrządowania wymiennego do nich i do innych przyrządów zasilanych prądem Produkcja maszyn, urządzeń i wyposażenia dodatkowego dla włókiennictwa oraz maszyn do szycia Produkcja maszyn, urządzeń i wyposażenia dla przemysłu spożywczego, w tym dla branży napojów, oraz dla przemysłu chemicznego i przemysłów pokrewnych Produkcja instalacji i wyposażenia dla kopalń, odlewni żelaza i stali (zlokalizowanych przy hutach) i dla budownictwa; produkcja urządzeń do mechanicznego podawania Produkcja wyposażenia transmisyjnego Produkcja maszyn i urządzeń do innych, specjalistycznych zastosowań przemysłowych Produkcja innych nieelektrycznych maszyn, urządzeń i wyposażenia Elektrotechnika Produkcja elektrycznych drutów i kabli Produkcja silników, generatorów, transformatorów, przełączników i podobnych urządzeń dla dostarczania energii elektrycznej Produkcja sprzętu elektrycznego do bezpośredniego użytku handlowego Produkcja sprzętu telekomunikacyjnego, liczników, innych aparatów pomiarowych oraz sprzętu elektromedycznego Produkcja sprzętu elektronicznego, odbiorników radiowych i telewizyjnych, sprzętu audio Produkcja urządzeń elektrycznych domowego użytku Produkcja lamp i sprzętu oświetleniowego Produkcja baterii i akumulatorów Naprawy, montaż i specjalistyczne instalacje sprzętu i wyposażenia elektrycznego Produkcja środków transportu Produkcja pojazdów mechanicznych oraz części do nich Naprawy pojazdów mechanicznych, w tym motocykli oraz rowerów Produkcja motocykli, rowerów i części do nich Produkcja sprzętu transportowego niesklasyfikowanego gdzie indziej Różne branże produkcyjne Produkcja precyzyjnych instrumentów oraz aparatów kontrolnych i pomiarowych Produkcja aparatów medycznych, w tym chirurgicznych oraz towarów i sprzętu ortopedycznego (oprócz obuwia ortopedycznego) Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 116 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Dział 393 394 395 396 397 399 40 400 401 402 403 404 Produkcja sprzętu fotograficznego i optycznego Produkcja i naprawy zegarów i zegarków Produkcja biżuterii i wyrobów z metali szlachetnych Produkcja i naprawy instrumentów muzycznych Produkcja gier, zabawek, sprzętu sportowego, w tym lekkoatletycznego Pozostałe branże produkcyjne Budownictwo Budownictwo niespecjalistyczne; wyburzanie Wznoszenie budynków (mieszkalnych i innych) Budowa dróg, mostów, linii kolejowych itp. Prace instalacyjne Prace dekoracyjne i wykończeniowe 2. Dyrektywa 68/366/EWG (dyrektywa liberalizująca: 68/365/EWG) Nomenklatura NICE Dział Dział 20A 20B 201 202 203 204 205 206 207 208 209 21 211 212 213 214 ex 30 304 200 Branże wytwarzające tłuszcze i oleje - roślinne i zwierzęce Branże produkcji spożywczej (poza produkcją napojów) Ubój zwierząt, obróbka i konserwacja mięsa Mleczarstwo Pakowanie w szczelne pojemniki i konserwowanie owoców i warzyw Puszkowanie i konserwowanie ryb i innej żywności pochodzenia morskiego Usługi młynarskie Produkcja piekarnicza, w tym sucharki i herbatniki Cukrownictwo Produkcja kakao, czekolady i wyrobów cukierniczych Produkcja pozostałych wyrobów spożywczych Produkcja napojów Produkcja alkoholu etylowego metodą fermentacyjną; produkcja drożdży i napojów spirytusowych Produkcja wina i innych niesłodowych napojów alkoholowych Piwowarstwo i słodownictwo Produkcja napojów bezalkoholowych i wód gazowanych Produkcja wyrobów z gumy, tworzyw sztucznych, włókien celulozowych i sztucznych oraz wyrobów skrobiowych Produkcja wyrobów skrobiowych Dyrektywa 82/489/EWG Nomenklatura ISIC Ex 855 Usługi fryzjerskie, oprócz pedicure oraz prowadzenia szkół przygotowujących do zawodów kosmetycznych i fryzjerskich Wykaz II Działy z dyrektyw 75/368/EWG, 75/369/EWG oraz 82/470/EWG 1. Dyrektywa 75/368/EWG (rodzaje działalności wymienione w art. 5 ust. 1) Nomenklatura ISIC Ex 04 Ex 38 Ex 71 Rybołówstwo 043 Rybołówstwo śródlądowe Produkcja środków transportu 381 Budowa i naprawy statków 382 Produkcja taboru kolejowego 386 Produkcja sprzętu latającego (w tym międzyplanetarnego) Działalności pokrewne z transportowymi oraz działalności inne niż transportowe w ramach następujących grup: Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 117 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Ex 711 73 Ex 85 Usługi związane z wagonami sypialnymi i restauracyjnymi; konserwacja taboru kolejowego w lokomotywowniach; sprzątanie wagonów pasażerskich Ex 712 Konserwacja taboru dla transportu miejskiego, podmiejskiego oraz międzymiastowego Ex 713 Konserwacja taboru innego niż przeznaczony do pasażerskiej komunikacji lądowej (samochody, autobus, taksówki) Ex 714 Eksploatacja i usługi konserwacyjne wspomagające transport drogowy (np. drogi, tunele, mosty z opłacanym przejazdem, magazyny towarów, parkingi, zajezdnie autobusowe i tramwajowe) Ex 716 Działalności pokrewne z transportem śródlądowym (np. prowadzenie i utrzymanie dróg wodnych, portów oraz innych obiektów dla transportu śródlądowego; usługi holowników portowych i pilotowanie w portach, instalowanie boi, załadunek i rozładunek statków i inne podobne działalności, np. ratownictwo okrętowe, holowanie i prowadzenie stanic wodnych) Łączność: Usługi pocztowe i telekomunikacyjne Usługi osobiste 854 Prowadzenie pralni i usługi pralnicze, czyszczenie na sucho oraz farbowanie Ex 856 Studia fotograficzne: fotografia portretowa i komercyjna, oprócz fotografii reporterskiej Ex 859 Usługi osobiste niesklasyfikowane gdzie indziej (konserwacja i utrzymanie w czystości budynków lub mieszkań) 2. Dyrektywa 75/369/EWG (art. 6: w którym rozróżnia się skalę działalności - przemysłową lub rzemieślniczą) Nomenklatura ISIC Działalności wykonywane bez stałej lokalizacji (obnośne, objazdowe): a) kupno i sprzedaż towarów: - przez obnośnych/objazdowych handlarzy, straganiarzy lub domokrążców (ex grupa ISIC 612) - na targach - w prowizorycznych pomieszczeniach lub pod gołym niebem; b) działalności, których dotyczą przyjęte wcześniej środki przejściowe, wyraźnie wykluczając je lub nie wymieniając ich w odniesieniu do obnośnego/objazdowego ich wykonywania. 3. Dyrektywa 82/470/EWG (art. 6 ust. 1 i 3) Grupy 718 i 720 Nomenklatury ISIC Rodzaje działalności obejmują w szczególności: - organizowanie, oferowanie do sprzedaży oraz sprzedaż (gotówkowa lub komisowa, indywidualnie lub zbiorowo) usług w dziedzinie: transportu, wyżywienia, zakwaterowania, wycieczek i innych związanych z podróżowaniem (niezależnie od przyczyny podróży) lub pobytem (art. 2 pkt B lit. a)). - pośrednictwo między kontrahentami w zakresie różnych rodzajów transportu i osobami, które wysyłają lub otrzymują towary, oraz wykonywanie działalności związanych z: aa) zawieraniem umów z kontrahentami transportowymi na zamówienie zleceniodawców; bb) wyborem środka transportu, firmy oraz trasy - z punktu widzenia opłacalności dla zleceniodawcy; cc) przygotowywaniem technicznych aspektów transportu (np. pakowaniem towarów do transportu); podejmowaniem działań w różnych okolicznościach dotyczących transportu (np. zapewnianie dostaw lodu dla wagonów-chłodni), dd) załatwianiem formalności związanych z transportem, np. wystawianiem dokumentów przewozowych, łączeniem lub rozdzielaniem przesyłek; ee) koordynacją różnych etapów transportu, np. zapewnieniem tranzytu, rozładunku, przeładunku i innych operacji w terminalach; ff) przygotowaniem zarówno ładunku, jak przewoźnika i środków transportu dla osób wysyłających towary lub otrzymujących je: - szacowanie kosztów transportu oraz sprawdzanie szczegółowych rozliczeń, - podejmowanie pewnych przedsięwzięć (okresowych lub stałych) w imieniu i na zlecenie przewoźników lub właścicieli statków (dotyczy urzędów portowych, dostawców okrętowych itp.). [Rodzaje działalności wymienione w art. 2 pkt A lit. a), b) i d)]. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 118 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Wykaz III Dyrektywy 64/222/EWG, 68/364/EWG, 68/368/EWG, 75/368/EWG, 75/369/EWG, 70/523/EWG oraz 82/470/EWG 1. Dyrektywa 64/222/EWG (dyrektywy liberalizujące: 64/223/EWG i 64/224/EWG) 1. Działalności prowadzone na własny rachunek w handlu hurtowym, z wyłączeniem handlu hurtowego produktami medycznymi i farmaceutycznymi, produktami toksycznymi i patogenami oraz węglem (ex dział 611). 2. Działalności zawodowe polegające na pośrednictwie - z upoważnienia i zgodnie z instrukcjami jednej lub większej liczby osób - w negocjacjach lub zawieraniu transakcji handlowych w imieniu i na zlecenie tych osób. 3. Działalności zawodowe polegające na pośrednictwie, w którym pośrednik, zachowując pewną swobodę działania, kojarzy strony zamierzające zawrzeć ze sobą bezpośredni kontrakt lub przygotowuje ich transakcje handlowe lub pomaga w ich finalizowaniu. 4. Działalności zawodowe polegające na pośrednictwie, w którym pośrednik zawiera transakcje handlowe we własnym imieniu na zlecenie innych osób. 5. Działalności zawodowe polegające na pośrednictwie, w którym pośrednik prowadzi sprzedaż hurtową w formie przetargu, na zlecenie innych osób. 6. Działalności zawodowe polegające na pośrednictwie, w którym pośrednik poszukuje zamówień, chodząc od domu do domu. 7. Działalności zawodowe polegające na świadczeniu usług pośrednictwa, w których pośrednik angażuje jedno lub większą liczbę przedsiębiorstw o charakterze handlowym, przemysłowym lub rzemieślniczym. 2. Dyrektywa 68/364/EWG (dyrektywa liberalizująca: 68/363/EWG) Ex dział 612 ISIC: Handel detaliczny Działalności wykluczone: 012 Wynajem maszyn i urządzeń rolniczych 640 Nieruchomości, w tym ich wynajem 713 Wynajem samochodów, powozów i koni 718 Wynajem wagonów kolejowych - osobowych i towarowych 839 Wynajem maszyn i urządzeń dla przedsięwzięć komercyjnych 841 Rezerwacja miejsc w kinach i wypożyczanie filmów wielkoekranowych 842 Rezerwacja miejsc teatralnych i wypożyczanie sprzętu teatralnego 843 Wynajem łodzi, rowerów, automatów wrzutowych do gier zręcznościowych i innych 853 Wynajem umeblowanych pokoi 854 Wypożyczanie obrusów i bielizny pościelowej 859 Wypożyczanie strojów 3. Dyrektywa 68/368/EWG (dyrektywa liberalizująca: 68/367/EWG) Nomenklatura ISIC Ex dział 85 ISIC: 1. Działalności związane z prowadzeniem restauracji, kawiarni, tawern i innych obiektów gastronomicznych (grupa ISIC 852). 2. Działalności związane z prowadzeniem hoteli, pensjonatów, campingów i innych miejsc zakwaterowania (grupa ISIC 853). Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 119 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 4 Dyrektywa 75/368/EWG (art. 7) Wszystkie rodzaje działalności wymienione w załączniku do dyrektywy 75/368/EWG, oprócz rodzajów określonych w art. 5 ust. 1. niniejszej dyrektywy (wykaz II, punkt 1 niniejszego załącznika) Nomenklatura ISIC Ex 62 Ex 71 Ex 82 Ex 84 Ex 85 Bankowość i finanse Ex 620 Instytucje kupujące patenty i wydające licencje Transport Ex 713 Transport drogowy osób, z wyłączeniem transportu wykonywanego pojazdami samochodowymi Ex 719 Transport rurociągami ciekłych węglowodorów i innych ciekłych produktów chemicznych Usługi dla lokalnej społeczności 827 Biblioteki, muzea, ogrody botaniczne i zoologiczne Usługi rekreacyjne 843 Usługi rekreacyjne niesklasyfikowane gdzie indziej: - działalności sportowe (utrzymanie terenów sportowych, organizacja imprez sportowych itp.), oprócz działalności trenerów - działalności związane z wyścigami (stajnie wyścigowe, tereny wyścigowe, organizacja wyścigów konnych itp.) - inne działalności rekreacyjne (cyrki, wesołe miasteczka i inne miejsca rozrywki) Usługi osobiste Ex 851 Usługi domowe Ex 855 Salony fryzjerskie i usługi kosmetyczne (oprócz pedicure i prowadzenia szkół przygotowujących do zawodów kosmetycznych i fryzjerskich) Ex 859 Usługi osobiste niesklasyfikowane gdzie indziej ( oprócz masaży sportowych i leczniczych oraz usług przewodników górskich): - zwalczanie szkodników, - wypożyczanie ubrań i sprzętu do ich przechowywania, - prowadzenie biur matymonialnych itp., - usługi astrologów, wróżek itp., - utrzymanie i konserwacja grobów, - usługi kurierów i pilotów - tłumaczy. 5. Dyrektywa 75/369/EWG (art. 5) Działalności wykonywane bez stałej lokalizacji (obnośne, objazdowe): a) kupno i sprzedaż towarów: - przez obnośnych/objazdowych handlarzy, straganiarzy lub domokrążców (ex grupa ISIC 612), - na targach - w prowizorycznych pomieszczeniach lub pod gołym niebem; b) działalności, których dotyczą przyjęte wcześniej środki przejściowe, wyraźnie wykluczając je, lub nie wymieniając ich w odniesieniu do obnośnego/objazdowego ich wykonywania. 6. Dyrektywa 70/523/EWG Działalności osób prowadzących własne firmy hurtowego handlu węglem lub pośrednictwa w handlu węglem (ex grupa 6112 nomenklatury ISIC). 7. Dyrektywa 82/470/EWG (art. 6 ust. 2) [Rodzaje działalności wymienione w art. 2 pkt A) lit. c) i lit. e), pkt B) lit. b), pkt C) i D)] Działalności te obejmują w szczególności: - wynajem wagonów towarowych i osobowych do przewozu ludzi lub towarów, - pośrednictwo w sprzedaży, zakupie lub wynajmie statków, - przygotowanie, prowadzenie negocjacji i podpisywanie kontraktów na przewóz emigrantów, Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 120 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje - przyjmowanie w depozyt wszelkich przedmiotów i towarów, na zlecenie depozytora, przy kontroli celnej lub gdzie indziej - w hurtowniach, magazynach ogólnych, magazynach meblowych, chłodniach, silosach itp., - wystawianie depozytorowi kwitu składowego na zdeponowane przedmioty lub towary, - udostępnianie pomieszczeń, paszy i wybiegów dla bydła - podczas jego oczekiwania na sprzedaż lub podczas transportu do albo z miejsca sprzedaży, - przeprowadzanie kontroli lub oceny technicznej pojazdów mechanicznych, - mierzenie, ważenie i cechowanie towarów. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 121 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje ZAŁĄCZNIK V. Uznawanie na podstawie koordynacji minimalnych wymogów w zakresie kształcenia. V.1: LEKARZ MEDYCYNY ..................... V.2. PIELĘGNIARKI ODPOWIEDZIALNE ZA OPIEKĘ OGÓLNĄ ………………. V.3. LEKARZ DENTYSTA …………… V.4. LEKARZ WETERYNARII ………….. V.5. POŁOŻNE ………….. V.6. FARMACEUTA …………….. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 122 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje V.7. ARCHITEKT 7.1. Dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji architektów uznawany zgodnie z art. 46 Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 123 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 124 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 125 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 126 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 127 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 128 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje ZAŁĄCZNIK VI. Prawa nabyte właściwe dla zawodów, które podlegają systemowi uznawania na podstawie koordynacji minimalnych wymogów w zakresie kształcenia. 6. Dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji architektów uzyskany na podstawie praw nabytych zgodnie z art. 49 ust. 1 ………………… ZAŁĄCZNIK VII. Dokumenty i świadectwa, które mogą być wymagane zgodnie z art. 50 ust. 1. 1. Dokumenty a) Dokument potwierdzający obywatelstwo danej osoby. b) Kopie poświadczeń kwalifikacji zawodowych lub dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji uprawniających do wykonywania danego zawodu oraz, gdzie to konieczne, zaświadczenie o doświadczeniu zawodowym danej osoby. Właściwe organy przyjmującego Państwa Członkowskiego mogą wezwać wnioskodawcę do przedstawienia informacji dotyczących jego kształcenia w koniecznym zakresie, w celu ustalenia potencjalnych istotnych różnic z wymaganym kształceniem krajowym, jak określono w art. 14. W przypadku gdy wnioskodawca nie jest w stanie przedstawić takich informacji, właściwe organy przyjmującego Państwa Członkowskiego zwracają się do ośrodka informacji, właściwych organów lub innej odpowiedniej instytucji w rodzimym Państwie Członkowskim. c) W przypadkach określonych w art. 16 świadectwo dotyczące charakteru i czasu trwania działalności wydane przez właściwy organ lub instytucję w rodzimym Państwie Członkowskim lub Państwie Członkowskim, z którego dana osoba przybywa. d) W przypadku gdy właściwe organy przyjmującego Państwa Członkowskiego uzależniają podjęcie zawodu regulowanego od przedłożenia dowodów nieskazitelnego charakteru lub reputacji wnioskodawców lub że nie ogłoszono wobec nich upadłości lub nie zawieszono im prawa do wykonywania działalności bądź zakazano im wykonywania zawodu z powodu poważnego wykroczenia zawodowego lub przestępstwa, państwo to przyjmuje jako wystarczający dowód w stosunku do obywateli Państw Członkowskich, którzy zamierzają wykonywać ten zawód na terytorium tego Państwa Członkowskiego, przedłożenie dokumentów, z których wynika, że wszystkie te wymogi są spełnione, wydanych przez właściwe organy w rodzimym Państwie Członkowskim lub w Państwie Członkowskim, z którego osoba ta przybywa. Organy te muszą przedstawić takie wymagane dokumenty w ciągu dwóch miesięcy. W przypadku gdy właściwe organy rodzimego Państwa Członkowskiego lub Państwa Członkowskiego, z którego dana osoba przybywa, nie wydają dokumentów, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą one być zastąpione przysięgą lub - w państwach gdzie nie istnieje forma przysięgi - ślubowaniem złożonym przez wnioskodawcę przed właściwym organem sądowym lub administracyjnym lub, gdzie stosowne, przed notariuszem lub upoważnionym organem zawodowym w rodzimym Państwie Członkowskim lub w Państwie Członkowskim, z którego dana osoba przybywa; wyżej wymienione organy lub notariusz powinny wydać zaświadczenie stwierdzające autentyczność przysięgi lub ślubowania. e) Jeżeli przyjmujące Państwo Członkowskie wymaga od swoich obywateli, zamierzających podjąć zawód regulowany, dokumentu dotyczącego stanu zdrowia fizycznego lub psychicznego, to Państwo Członkowskie uznaje jako wystarczający dowód dokument wymagany w rodzimym Państwie Członkowskim. W przypadku gdy rodzime Państwo Członkowskie nie wydaje takich dokumentów, przyjmujące Państwo Członkowskie uzna świadectwo wydane przez właściwe organy takiego Państwa. W takim przypadku właściwe organy rodzimego Państwa Członkowskiego muszą przedstawić wymagany dokument w ciągu dwóch miesięcy. f) Jeżeli przyjmujące Państwo Członkowskie wymaga od swoich obywateli, zamierzających podjąć zawód regulowany, dostarczenia: Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 129 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje - dokumentu stwierdzającego sytuację finansową wnioskodawcy, - dokumentu stwierdzającego, że wnioskodawca jest ubezpieczony od ryzyka finansowego wynikającego z jego obowiązków zawodowych zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi obowiązującymi w przyjmującym Państwie Członkowskim dotyczącymi warunków i zakresu ubezpieczenia, takie Państwo Członkowskie przyjmuje za wystarczający dowód poświadczenie tego wydane przez banki i towarzystwa ubezpieczeniowe innego Państwa Członkowskiego. 2. Zaświadczenia W celu ułatwienia stosowania przepisów tytułu III rozdział III niniejszej dyrektywy Państwa Członkowskie mogą nakazać, aby oprócz dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji, osoby, które spełniają wymagane warunki co do wykształcenia, musiały przedstawić świadectwo wydane przez właściwe organy rodzimego Państwa Członkowskiego, stwierdzające, że dany dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji jest dokumentem objętym niniejszą dyrektywą. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 130 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Dz. U. z 2008 r. Nr 63 poz. 394 USTAWA z dnia 18 marca 2008 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 1. 1. Obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zwanych dalej „państwami członkowskimi”, którzy nabyli w tych państwach, poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, kwalifikacje do wykonywania zawodów regulowanych lub działalności, o których mowa w załączniku nr IV do dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Dz. Urz. UE L 255 z 30.09.2005, str. 22, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą”, uznaje się te kwalifikacje na zasadach określonych w ustawie. 2. Obywatelom państw członkowskich, których kwalifikacje zostały uznane, zapewnia się prawo wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu regulowanego lub działalności na takich samych zasadach jak osobom, które kwalifikacje do ich wykonywania uzyskały w Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Ustawa nie narusza zasad uznawania kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych lub działalności, nabytych w państwach członkowskich, określonych w odrębnych przepisach. Art. 2. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) zawodzie regulowanym - oznacza to zespół czynności zawodowych, których wykonywanie jest uzależnione od spełnienia wymagań kwalifikacyjnych i warunków określonych w odrębnych polskich przepisach, zwanych dalej „przepisami regulacyjnymi”; 2) wykonywaniu zawodu - oznacza to wykonywanie zawodu na własny rachunek, na podstawie umowy o pracę lub w innej formie dozwolonej przez przepisy obowiązujące w państwie, w którym zawód był, jest lub ma być wykonywany; 3) podejmowaniu lub wykonywaniu działalności - oznacza to podejmowanie lub wykonywanie działalności na własny rachunek lub zatrudnienie przy wykonywaniu tej działalności; 4) wnioskodawcy - oznacza to obywatela, o którym mowa w art. 1 ust. 1, zamierzającego wykonywać zawód regulowany albo działalność w Rzeczypospolitej Polskiej; 5) państwie wnioskodawcy - oznacza to państwo, w którym wnioskodawca uzyskał kwalifikacje do wykonywania zawodu albo wykonywał działalność; 6) uprawnionej instytucji - oznacza to instytucję w państwie członkowskim prowadzącą kształcenie lub szkolenie, których ukończenie jest potwierdzane dyplomami lub świadectwami, zgodnie z przepisami o systemie edukacji w tym państwie, a także stowarzyszenie albo organizację zawodową, których wykaz stanowi załącznik nr I do dyrektywy; 7) kształceniu regulowanym - oznacza to kształcenie przygotowujące do wykonywania zawodu w państwie wnioskodawcy, uzupełnione, o ile jest to dodatkowo wymagane, szkoleniem zawodowym, okresem próbnym lub praktyką zawodową, których poziom i program są określone przepisami państwa wnioskodawcy lub podlegają zatwierdzeniu lub ocenie przez powołaną w tym celu instytucję w państwie wnioskodawcy; 8) kwalifikacjach do wykonywania zawodu regulowanego - oznacza to wymogi określone przepisami regulacyjnymi, od których spełnienia jest uzależnione wykonywanie zawodu; 9) kwalifikacjach na poziomie czwartym - oznacza to, że wnioskodawca posiada: a) dyplom, świadectwo lub inny dokument, wydane przez uprawnioną instytucję, potwierdzające ukończenie studiów wyższych o co najmniej czteroletnim okresie kształcenia, lub odpowiednio dłuższym w przypadku nauki w cyklu innym niż podstawowy, zwanym dalej „nauką w niepełnym wymiarze”, albo inne uznane w państwie wnioskodawcy za równorzędne, a także dodatkowo ukończenie szkolenia zawodowego, o ile jest wymagane - stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji wymaganych do wykonywania zawodu regulowanego w państwie wnioskodawcy, wówczas gdy ponad połowę kształcenia lub szkolenia odbyto w państwie członkowskim lub gdy wnioskodawca uzyskał trzyletnie doświadczenie zawodowe poświadczone przez państwo członkowskie, które uznało dokumenty uzyskane w państwie innym niż państwo członkowskie, albo b) dokumenty wydane przez uprawnioną instytucję, potwierdzające ukończenie studiów wyższych o co najmniej czteroletnim okresie kształcenia lub odpowiednio dłuższym, w przypadku nauki w niepełnym wymiarze, albo inne uznane w państwie wnioskodawcy za równorzędne, a także ukończenie szkolenia zawodowego, o ile jest wymagane - stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji do wykonywania zawodu, Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 131 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje niebędącego w państwie wnioskodawcy zawodem regulowanym, oraz dodatkowo dokumenty poświadczające wykonywanie w państwie członkowskim przez wnioskodawcę zawodu przez dwa lata w czasie odpowiadającym pełnemu wymiarowi czasu pracy w okresie ostatnich dziesięciu lat, z tym że wykonywanie zawodu przez dwa lata nie jest wymagane, jeżeli wnioskodawca posiada dokument potwierdzający ukończenie kształcenia regulowanego, albo c) dokument potwierdzający ukończenie w państwie członkowskim kształcenia regulowanego, o co najmniej czteroletnim okresie kształcenia lub odpowiednio dłuższym w przypadku nauki w niepełnym wymiarze; 10) kwalifikacjach na poziomie trzecim - oznacza to, że wnioskodawca posiada: a) dyplom, świadectwo lub inny dokument, wydane przez uprawnioną instytucję, potwierdzające ukończenie studiów wyższych o okresie kształcenia od trzech do czterech lat, lub odpowiednio dłuższym w przypadku nauki w niepełnym wymiarze, albo inne uznane w państwie wnioskodawcy za równorzędne, a także dodatkowo ukończenie szkolenia zawodowego, o ile jest wymagane - stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji wymaganych do wykonywania zawodu regulowanego w państwie wnioskodawcy, wówczas gdy ponad połowę kształcenia lub szkolenia odbyto w państwie członkowskim lub gdy wnioskodawca uzyskał trzyletnie doświadczenie zawodowe poświadczone przez państwo członkowskie, które uznało dokumenty uzyskane w państwie innym niż państwo członkowskie, albo b) dokumenty wydane przez uprawnioną instytucję, potwierdzające ukończenie studiów wyższych o okresie kształcenia od trzech do czterech lat lub odpowiednio dłuższym, w przypadku nauki w niepełnym wymiarze, albo inne uznane w państwie wnioskodawcy za równorzędne, a także ukończenie szkolenia zawodowego, o ile jest wymagane - stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji do wykonywania zawodu, niebędącego w państwie wnioskodawcy zawodem regulowanym, oraz dodatkowo dokumenty poświadczające wykonywanie w państwie członkowskim przez wnioskodawcę zawodu przez dwa lata w czasie odpowiadającym pełnemu wymiarowi czasu pracy w okresie ostatnich dziesięciu lat, z tym że wykonywanie zawodu przez dwa lata nie jest wymagane, jeżeli wnioskodawca posiada dokument potwierdzający ukończenie kształcenia regulowanego, albo c) dokument potwierdzający ukończenie w państwie członkowskim kształcenia regulowanego, o okresie kształcenia od trzech do czterech lat lub odpowiednio dłuższym w przypadku nauki w niepełnym wymiarze; 11) kwalifikacjach na poziomie drugim - oznacza to, że wnioskodawca posiada: a) dokumenty potwierdzające wykształcenie lub ukończenie szkolenia, wydane przez uprawnioną instytucję po ukończeniu: - nauki o okresie kształcenia co najmniej rocznym lecz krótszym niż trzy lata, lub odpowiednio dłuższym w przypadku nauki w niepełnym wymiarze, podejmowanej na podstawie świadectwa uprawniającego do kształcenia w systemie szkolnictwa wyższego, albo inne uznane w państwie wnioskodawcy za równorzędne, a także dodatkowo ukończenie szkolenia zawodowego, o ile jest to wymagane, lub - kursów o specjalnym programie, uznawanych jako kwalifikacje na poziomie drugim, których wykaz stanowi załącznik nr II do dyrektywy, stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji wymaganych do podjęcia i wykonywania zawodu regulowanego w państwie wnioskodawcy, jeżeli ponad połowę kształcenia lub szkolenia odbyto w państwie członkowskim albo gdy wnioskodawca uzyskał trzyletnie doświadczenie zawodowe poświadczone przez państwo członkowskie, które uznało dokumenty uzyskane w państwie innym niż państwo członkowskie, albo b) dokumenty wydane przez uprawnioną instytucję, potwierdzające ukończenie nauki o okresie kształcenia co najmniej rocznym lecz krótszym niż trzy lata, lub odpowiednio dłuższym w przypadku nauki w niepełnym wymiarze, podejmowanej na podstawie świadectwa uprawniającego do kształcenia w systemie szkolnictwa wyższego, albo inne uznane w państwie wnioskodawcy za równorzędne, a także dodatkowo ukończenie szkolenia zawodowego, o ile jest to wymagane - stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji do wykonywania zawodu, który w państwie wnioskodawcy nie jest zawodem regulowanym, oraz dodatkowo dokumenty poświadczające wykonywanie w państwie członkowskim przez wnioskodawcę zawodu przez dwa lata w czasie odpowiadającym pełnemu wymiarowi czasu pracy lub odpowiednio dłużej w przypadku wykonywania zawodu w niepełnym wymiarze czasu pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat, z zastrzeżeniem, że wykonywanie tego zawodu przez ten okres nie jest wymagane, jeżeli wnioskodawca posiada dokument potwierdzający ukończenie kształcenia regulowanego, albo c) dokument potwierdzający ukończenie w państwie członkowskim kursu kształcenia regulowanego, świadczący o posiadaniu kwalifikacji na poziomie drugim, w tym kursu, którego wykaz stanowi załącznik nr III do dyrektywy; 12) kwalifikacjach na poziomie pierwszym - oznacza to, że wnioskodawca posiada: a) dokumenty potwierdzające wykształcenie lub szkolenie, wydane przez uprawnioną instytucję po zakończeniu nauki z zakresu szkoły średniej: Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 132 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje - ogólnej - potwierdzające ukończenie kształcenia lub szkolenia innego niż wymienione w pkt 11 lit. a tiret pierwsze, w instytucji szkolnictwa, uzupełnionego dodatkowo okresem próbnym lub okresem praktyki zawodowej, lub - technicznej lub zawodowej - potwierdzające ukończenie, o ile jest to wymagane, kształcenia lub szkolenia innego niż wymienione w pkt 11 lit. a tiret pierwsze, w instytucji szkolnictwa, uzupełnionego dodatkowo okresem próbnym lub okresem praktyki zawodowej, albo inne uznane w państwie wnioskodawcy za równorzędne, stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji wymaganych do wykonywania zawodu regulowanego w państwie wnioskodawcy, jeżeli ponad połowę kształcenia lub szkolenia odbyto w państwie członkowskim albo gdy wnioskodawca uzyskał trzyletnie doświadczenie zawodowe poświadczone przez państwo członkowskie, które uznało dokumenty uzyskane w państwie innym niż państwo członkowskie, albo b) dokumenty wydane przez uprawnioną instytucję po zakończeniu nauki z zakresu szkoły średniej: - ogólnej - świadczące o ukończeniu kształcenia lub szkolenia odbytego w instytucji szkolnictwa, uzupełnionego dodatkowo okresem próbnym lub okresem praktyki zawodowej, lub - technicznej lub zawodowej - świadczące o ukończeniu, o ile jest to wymagane, kształcenia lub szkolenia odbytego w instytucji szkolnictwa, uzupełnionego dodatkowo okresem próbnym lub okresem praktyki zawodowej, albo inne uznane w państwie wnioskodawcy za równorzędne, stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji do wykonywania zawodu, który w państwie wnioskodawcy nie jest zawodem regulowanym, oraz dodatkowo dokumenty poświadczające wykonywanie w państwie członkowskim przez wnioskodawcę zawodu przez dwa lata w czasie odpowiadającym pełnemu wymiarowi czasu pracy lub odpowiednio dłużej w przypadku wykonywania zawodu w niepełnym wymiarze czasu pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat, z tym, że wykonywanie zawodu przez dwa lata nie jest wymagane, jeżeli wnioskodawca posiada dokument potwierdzający ukończenie kształcenia regulowanego, albo c) dokument potwierdzający ukończenie kształcenia regulowanego na poziomie, o którym mowa w lit. a tiret pierwsze i drugie; 13) zaświadczeniu potwierdzającym kompetencje - oznacza to: a) dokument potwierdzający ukończenie istotnego dla zawodu regulowanego kształcenia lub szkolenia innego niż wymienione w pkt 9-12, albo b) dokument potwierdzający zdanie egzaminu specjalistycznego, niepoprzedzonego kształceniem, albo c) dokument potwierdzający wykonywanie w państwie członkowskim przez wnioskodawcę zawodu przez trzy lata w czasie odpowiadającym pełnemu wymiarowi czasu pracy lub odpowiednio dłużej w przypadku wykonywania zawodu w niepełnym wymiarze czasu pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat, albo d) dokument potwierdzający ukończenie w państwie członkowskim ogólnego kształcenia podstawowego lub średniego, stanowiący potwierdzenie uzyskania przez wnioskodawcę wiedzy ogólnej; 14) dyplomie ukończenia szkoły wyższej - oznacza to dyplom ukończenia studiów wyższych w Rzeczypospolitej Polskiej oraz, jeżeli przepisy regulacyjne tak stanowią, dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów kwalifikacyjnych zawartych w tych przepisach dla danego zawodu regulowanego; 15) świadectwie ukończenia szkoły pomaturalnej - oznacza to świadectwo ukończenia szkoły pomaturalnej w Rzeczypospolitej Polskiej oraz, jeżeli przepisy regulacyjne tak stanowią, dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów kwalifikacyjnych zawartych w przepisach dla danego zawodu regulowanego; 16) świadectwie ukończenia szkoły średniej - oznacza to świadectwo ukończenia szkoły ponadpodstawowej lub ponadgimnazjalnej w Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem szkół, o których mowa w pkt 15; 17) kwalifikacjach do podejmowania lub wykonywania działalności - oznacza to formalne kwalifikacje lub doświadczenie zawodowe; 18) kierowniku przedsiębiorstwa - oznacza to: a) członka organu zarządzającego przedsiębiorstwa, pełnomocnika przedsiębiorstwa do spraw zarządzania, prokurenta, kierującego przedsiębiorstwem lub jego zastępcę, kierującego wyodrębnioną częścią przedsiębiorstwa, posiadającego upoważnienie do zaciągania zobowiązań w imieniu przedsiębiorstwa lub kierującego komórką organizacyjną przedsiębiorstwa, od którego wymaga się posiadania specjalistycznej wiedzy lub doświadczenia zawodowego i który upoważniony jest do zaciągania zobowiązań w imieniu przedsiębiorstwa, b) osobę kierującą co najmniej jedną komórką organizacyjną przedsiębiorstwa, od której wymaga się specjalistycznej wiedzy handlowej lub technicznej lub doświadczenia zawodowego; 19) doświadczeniu zawodowym - oznacza to okres zgodnego z prawem wykonywania przez wnioskodawcę zawodu albo działalności; 20) stażu adaptacyjnym - oznacza to okres przysposobienia do samodzielnego wykonywania zawodu regulowanego, odbywanego w ramach stosunku pracy lub na podstawie umowy cywilnoprawnej, pod nadzorem wykwalifikowanego przedstawiciela zawodu regulowanego; Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 133 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 21) teście umiejętności - oznacza to czynności mające na celu sprawdzenie, z uwzględnieniem wymagań zawodu regulowanego, zakresu i poziomu wiedzy zawodowej wnioskodawcy niezbędnej do wykonywania tego zawodu; 22) organizacjach zawodowych - oznacza to organizację zawodową, stowarzyszenie zawodowe lub samorząd zawodowy lub gospodarczy; 23) zasadniczej różnicy w kształceniu lub szkoleniu - oznacza to istotne różnice pod względem czasu trwania i treści zakresu programu kształcenia lub szkolenia, którego znajomość jest niezbędna do wykonywania zawodu przez wnioskodawcę, w porównaniu z kształceniem lub szkoleniem wymaganym w Rzeczypospolitej Polskiej; 24) formalnych kwalifikacjach - oznacza to dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający wiedzę i umiejętności do wykonywania zawodu lub działalności, wydany przez uprawnioną instytucję; 25) świadczeniu usług transgranicznych - oznacza to wykonywanie tymczasowo i okazjonalnie zawodu regulowanego lub działalności w Rzeczypospolitej Polskiej przez obywatela, o którym mowa w art. 1 ust. 1, uprawnionego do wykonywania tego zawodu lub tej działalności w państwie członkowskim, w którym ma on swoją siedzibę; 26) usługodawcy - oznacza to obywatela, o którym mowa w art. 1 ust. 1, mającego zamiar świadczyć lub świadczącego usługi transgraniczne. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o obywatelach państw członkowskich, rozumie się przez to także członków ich rodzin w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043 oraz z 2007 r. Nr 120, poz. 818) oraz obywateli państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego WE w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694 oraz z 2007 r. Nr 120, poz. 818 i Nr 165, poz. 1170). Rozdział 2. Uznawanie kwalifikacji zawodowych Art. 3. Do postępowania w sprawie uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego albo działalności w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej „postępowaniem w sprawie uznania kwalifikacji”, stosuje się, z zastrzeżeniem przepisów ustawy, przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.). Art. 4. 1. Organem właściwym do wydawania decyzji w sprawie uznania kwalifikacji do wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu regulowanego albo działalności jest organ określony w przepisach ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 65, poz. 437, Nr 107, poz. 732, Nr 120, poz. 818 i Nr 173, poz. 1218), zwany dalej „właściwym organem”. 2. Organem uprawnionym do wydawania decyzji o wykonywaniu w Rzeczypospolitej Polskiej zawodów regulowanych albo działalności przez obywateli państw członkowskich jest organ określony w przepisach regulacyjnych, uprawniony do podejmowania takich decyzji wobec osób, które uzyskały kwalifikacje do ich wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 5. Właściwy organ, na wniosek obywatela państwa członkowskiego zamierzającego wykonywać zawód regulowany na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego, wydaje zaświadczenie potwierdzające posiadanie kwalifikacji do wykonywania tego zawodu w Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 6. 1. Upoważniony organ, na wniosek obywatela państwa członkowskiego zamierzającego wykonywać działalność na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego, wydaje zaświadczenie stwierdzające charakter, okres i rodzaj działalności wykonywanej w Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Organem upoważnionym do wydania zaświadczenia jest marszałek województwa właściwy dla miejsca zamieszkania osoby składającej wniosek, a w przypadku braku miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - marszałek województwa właściwy ze względu na ostatnie miejsce wykonywania działalności lub ostatnie miejsce zatrudnienia przy wykonywaniu działalności, w tym w charakterze kierownika przedsiębiorstwa. 3. Zaświadczenie zawiera w szczególności informacje o przebiegu doświadczenia zawodowego z podziałem na wykonywanie działalności na własny rachunek, zatrudnienie przy wykonywaniu działalności, w tym w charakterze kierownika przedsiębiorstwa. 4. Wydanie zaświadczenia podlega opłacie w wysokości 50 zł. Opłata stanowi dochód budżetu samorządu województwa. 5. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzór zaświadczenia, wykaz dokumentów, które należy dołączyć do wniosku o wydanie zaświadczenia oraz instrukcję wypełniania zaświadczenia, uwzględniając konieczność zachowania jednolitego wzoru zaświadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 134 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 7. 1. Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji wszczyna się na wniosek, z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 3. 2. Właściwy organ zawiadamia wnioskodawcę o otrzymaniu wniosku w terminie miesiąca od dnia jego otrzymania. W przypadku stwierdzenia braków formalnych, właściwy organ wzywa do uzupełnienia wniosku w terminie przez siebie wskazanym pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. 3. Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji powinno się zakończyć wydaniem decyzji nie później niż w terminie trzech miesięcy od dnia przedłożenia przez wnioskodawcę wszystkich niezbędnych dokumentów. W szczególnych przypadkach termin wydania decyzji może być przedłużony o miesiąc. 4. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 3, w przypadku wnioskodawcy, który odbywa staż adaptacyjny lub przystępuje do testu umiejętności, ulega zawieszeniu do dnia uzyskania przez właściwy organ oceny, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 18. Art. 8. 1. Ilekroć przepisy odrębne wymagają dla uzyskania prawa do wykonywania zawodu regulowanego albo działalności decyzji lub opinii organów organizacji zawodowych, uczestniczą one w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji na prawach strony. 2. Decyzje w sprawach uznania kwalifikacji wiążą organizacje zawodowe, właściwe w sprawach wykonywania zawodu regulowanego lub działalności. Art. 9. 1. Wnioski w sprawie uznania kwalifikacji składa się w języku polskim. Pisma i dokumenty w toku tego postępowania składa się w języku polskim lub wraz z tłumaczeniem na język polski dokonanym przez tłumacza przysięgłego. 2. Tłumaczenie na język polski nie jest wymagane w przypadku dokumentów potwierdzających dane, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2. 3. Wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawiera w szczególności: 1) imię, nazwisko, datę i miejsce urodzenia wnioskodawcy; 2) obywatelstwo oraz nazwę państwa wnioskodawcy; 3) określenie zawodu regulowanego, albo działalności wraz z określeniem formy, w jakiej działalność ma być wykonywana; 4) informację o posiadanych kwalifikacjach i uprawnieniach; 5) informacje o odbytym kształceniu regulowanym; 6) wykaz dokumentów dołączanych do wniosku. 4. Okresy wykonywania w państwie członkowskim działalności dokumentuje się przez przedłożenie świadectwa lub zaświadczenia, wydanych przez upoważniony organ administracji lub organizacji zawodowej, stwierdzających charakter, okres i rodzaj wykonywanej działalności. 5. Wniosek składa się na formularzach udostępnianych nieodpłatnie przez właściwy organ lub ośrodek informacji, o którym mowa w art. 28 ust. 1. Art. 10. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy, o których mowa w art. 9 ust. 5, uwzględniając w szczególności dane, o których mowa w art. 9 ust. 3 oraz art. 19 ust. 1-5, wykaz dokumentów, które należy dołączyć do wniosku, instrukcję wypełniania wniosku, a także dane o ośrodku informacji, o którym mowa w art. 28 ust. 1, mając na uwadze jednolitość wzorów formularzy i przejrzystość dokumentów stosowanych w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji. Art. 11. Jeżeli do wykonywania zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej wymagane jest posiadanie: 1) dyplomu ukończenia szkoły wyższej - za spełnienie tego wymogu uznaje się posiadanie kwalifikacji na poziomie czwartym, trzecim lub drugim; 2) świadectwa ukończenia szkoły pomaturalnej - za spełnienie tego wymogu uznaje się posiadanie kwalifikacji na poziomie czwartym, trzecim, drugim lub pierwszym; 3) świadectwa ukończenia szkoły średniej - za spełnienie tego wymogu uznaje się posiadanie kwalifikacji na poziomie czwartym, trzecim, drugim lub pierwszym; 4) dokumentu odpowiadającego zaświadczeniu potwierdzającemu kompetencje - za spełnienie tego wymogu uznaje się posiadanie formalnych kwalifikacji lub zaświadczenia potwierdzającego kompetencje, wymaganych w państwie wnioskodawcy do wykonywania zawodu, dla którego ubiega się on o uznanie kwalifikacji, wydanych przez upoważnioną w tym celu instytucję. Art. 12. 1. Jeżeli przepisy odrębne w Rzeczypospolitej Polskiej uzależniają wykonywanie działalności od posiadania właściwej dla danej działalności wiedzy ogólnej lub zawodowej i umiejętności, właściwy organ uznaje kwalifikacje wnioskodawcy za spełniające wymagania określone w przepisach odrębnych, jeżeli wnioskodawca: 1) w razie zamiaru podejmowania lub wykonywania działalności wymienionej w Wykazie nr I załącznika nr IV do dyrektywy przedłoży dokumenty świadczące o tym, że: Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 135 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje a) w nieprzerwanym okresie sześciu lat wykonywał działalność na własny rachunek lub był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności w charakterze kierownika przedsiębiorstwa, albo b) w nieprzerwanym okresie trzech lat wykonywał działalność na własny rachunek lub był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności w charakterze kierownika przedsiębiorstwa, a ponadto uprzednio ukończył trwające co najmniej trzy lata szkolenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, potwierdzone świadectwem uznawanym na terytorium państwa wnioskodawcy lub uznanym przez organizację zawodową właściwą dla danej działalności w tym państwie za spełniające wszystkie wymagane warunki, albo c) w nieprzerwanym okresie czterech lat wykonywał działalność na własny rachunek lub był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności w charakterze kierownika przedsiębiorstwa, a uprzednio ukończył trwające co najmniej dwa lata szkolenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, potwierdzone świadectwem uznawanym na terytorium państwa wnioskodawcy lub uznanym przez organizację zawodową właściwą dla danej działalności w tym państwie za spełniające wszystkie wymagane warunki, albo d) w nieprzerwanym okresie trzech lat wykonywał działalność na własny rachunek, a ponadto przez co najmniej pięć lat był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności, albo e) w nieprzerwanym okresie pięciu lat był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności w charakterze kierownika przedsiębiorstwa, w tym przez co najmniej trzy lata sprawował obowiązki o charakterze technicznym i odpowiadał za co najmniej jeden dział przedsiębiorstwa, a uprzednio ukończył trwające co najmniej trzy lata szkolenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, potwierdzone świadectwem uznawanym na terytorium państwa wnioskodawcy lub uznanym przez organizację zawodową właściwą dla danej działalności w tym państwie za spełniające wszystkie wymagane warunki; 2) w razie zamiaru podejmowania lub wykonywania działalności wymienionej w Wykazie nr II załącznika nr IV do dyrektywy przedłoży dokumenty świadczące o tym, że: a) w nieprzerwanym okresie pięciu lat wykonywał działalność na własny rachunek lub był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności w charakterze kierownika przedsiębiorstwa, albo b) w nieprzerwanym okresie trzech lat wykonywał działalność na własny rachunek lub był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności w charakterze kierownika przedsiębiorstwa, a ponadto uprzednio ukończył trwające co najmniej trzy lata szkolenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, potwierdzone świadectwem uznawanym na terytorium państwa wnioskodawcy lub uznanym przez organizację zawodową właściwą dla danej działalności w tym państwie za spełniające wszystkie wymagane warunki, albo c) w nieprzerwanym okresie czterech lat wykonywał działalność na własny rachunek lub był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności w charakterze kierownika przedsiębiorstwa, a uprzednio ukończył trwające co najmniej dwa lata szkolenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, potwierdzone świadectwem uznawanym na terytorium państwa wnioskodawcy lub uznanym przez organizację zawodową właściwą dla danej działalności w tym państwie za spełniające wszystkie wymagane warunki, albo d) w nieprzerwanym okresie trzech lat wykonywał działalność na własny rachunek lub był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności w charakterze kierownika przedsiębiorstwa, a ponadto przez co najmniej pięć lat był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności, albo e) w nieprzerwanym okresie pięciu lat był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności, a uprzednio ukończył trwające co najmniej trzy lata szkolenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, potwierdzone świadectwem uznawanym na terytorium państwa wnioskodawcy lub uznanym przez organizację zawodową właściwą dla danej działalności w tym państwie za spełniające wszystkie wymagane warunki, albo f) w nieprzerwanym okresie sześciu lat był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności, a uprzednio ukończył trwające co najmniej dwa lata szkolenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, potwierdzone świadectwem uznawanym na terytorium państwa wnioskodawcy lub uznanym przez organizację zawodową właściwą dla danej działalności w tym państwie za spełniające wszystkie wymagane warunki; 3) w razie zamiaru podejmowania lub wykonywania działalności wymienionej w Wykazie nr III załącznika nr IV do dyrektywy przedłoży dokumenty świadczące o tym, że: a) w nieprzerwanym okresie trzech lat wykonywał działalność na własny rachunek lub był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności w charakterze kierownika przedsiębiorstwa, albo b) w nieprzerwanym okresie dwóch lat wykonywał działalność na własny rachunek lub był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności w charakterze kierownika przedsiębiorstwa, a ponadto uprzednio ukończył szkolenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, potwierdzone świadectwem uznawanym na terytorium państwa wnioskodawcy lub uznanym przez organizację zawodową właściwą dla danej działalności w tym państwie za spełniające wszystkie wymagane warunki, albo c) w nieprzerwanym okresie dwóch lat wykonywał działalność na własny rachunek lub był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności w charakterze kierownika przedsiębiorstwa, a ponadto przez co najmniej trzy lata był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności, albo d) w nieprzerwanym okresie trzech lat był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności, a uprzednio ukończył szkolenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, potwierdzone świadectwem uznawanym na Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 136 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje terytorium państwa wnioskodawcy lub uznanym przez organizację zawodową właściwą dla danej działalności w tym państwie za spełniające wszystkie wymagane warunki. 2. Okres od ustania wykonywania działalności, którą wnioskodawca zamierza wykonywać, do wystąpienia z wnioskiem o uznanie kwalifikacji nie może przekraczać dziesięciu lat w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i d, pkt 2 lit. a i d oraz pkt 3 lit. a i c. 3. Postanowień ust. 1 pkt 1 lit. e nie stosuje się do wykonywania działalności objętych nomenklaturą ISIC ex 855. 4. Właściwy organ przeprowadza postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zgodnie z zasadami określonymi w art. 11, art. 13 i art. 17, jeżeli wnioskodawca nie spełnia wymogów określonych w ust. 1-3, a posiada formalne kwalifikacje do wykonywania działalności. 5. Uprawnienie do wyboru stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności określone w art. 13 ust. 2 może zostać wyłączone, jeżeli wnioskodawca zamierza wykonywać działalność na własny rachunek lub w charakterze kierownika przedsiębiorstwa, w przypadku gdy do wykonywania tej działalności konieczne jest posiadanie specjalistycznej znajomości polskiego prawa. 6. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje działalności, o których mowa w ust. 5, dla których wyboru stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności dokonuje właściwy organ, mając na uwadze specyfikę danego rodzaju działalności. Art. 13. 1. Właściwy organ może uzależnić decyzję o uznaniu kwalifikacji od odbycia przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności, z zastrzeżeniem art. 16, w przypadku: 1) gdy okres kształcenia lub szkolenia odbytego w państwie wnioskodawcy jest krótszy co najmniej o rok od okresu kształcenia lub szkolenia wymaganego przepisami regulacyjnymi, lub 2) zasadniczej różnicy w kształceniu lub szkoleniu, lub 3) gdy zakres wykonywanego w państwie wnioskodawcy zawodu różni się znacząco od zakresu tego zawodu w Rzeczypospolitej Polskiej, a różnica ta odnosi się do określonego kształcenia lub szkolenia w Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Właściwy organ może zobowiązać wnioskodawcę do odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności, zgodnie z wyborem wnioskodawcy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 1. 3. Staż adaptacyjny nie może przekraczać trzech lat. 4. Wnioskodawca ponosi koszty odbywania stażu adaptacyjnego albo przeprowadzania testu umiejętności. Art. 14. Właściwy organ, w trakcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji sprawdza, czy wiedza i umiejętności nabyte przez wnioskodawcę podczas zdobywania doświadczenia zawodowego mogą wyrównać w całości lub w części zasadnicze różnice w kształceniu lub szkoleniu. Art. 15. 1. Uprawnienie do wyboru stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności, o którym mowa w art. 13 ust. 2, może zostać wyłączone w przypadku zawodów regulowanych: 1) których wykonywanie wymaga dokładnej znajomości prawa polskiego, a ich zasadniczą i trwałą cechą jest udzielanie porad i pomocy związanej z prawem polskim, albo 2) w stosunku do których Komisja Europejska pozytywnie rozpatrzyła wniosek Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie wyłączenia uprawnienia wyboru zastrzeżonego dla wnioskodawcy. 2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, zawody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, a także określi dla każdego z tych zawodów obowiązek odbywania stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności, mając na uwadze specyfikę danego zawodu. 3. Prezes Rady Ministrów ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” zawody, o których mowa w ust. 1 pkt 2. Art. 16. Prezes Rady Ministrów ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” warunki ustalone wspólnie przez państwa członkowskie odnoszące się do zawodu lub zawodów, po których spełnieniu wnioskodawca nie może być zobowiązany do odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności. Art. 17. 1. Wnioskodawca, którego kwalifikacje do wykonywania zawodu regulowanego albo działalności zostały uznane, posługuje się tytułem ustalonym dla danego zawodu regulowanego albo działalności w Rzeczypospolitej Polskiej lub jego skrótem. 2. W przypadku gdy używanie tytułu ustalonego dla danego zawodu regulowanego albo działalności w Rzeczypospolitej Polskiej uzależnione jest od przynależności do organizacji zawodowej lub od decyzji organu określonego w art. 4 ust. 2, wnioskodawca ma prawo używać tego tytułu odpowiednio po uzyskaniu członkostwa w organizacji lub po uzyskaniu decyzji organu. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 137 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 3. Wnioskodawca ma prawo posługiwać się także tytułem uzyskanym w systemie szkolnictwa, lub jego skrótem, w oryginalnym brzmieniu wraz z podaniem nazwy i siedziby instytucji, która nadała ten tytuł. 4. W przypadku gdy tytuł w oryginalnym brzmieniu może być mylony z tytułem uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej, otrzymywanym w wyniku odbycia dodatkowego kształcenia lub szkolenia, którego wnioskodawca nie odbył, może on posługiwać się tytułem używanym w państwie członkowskim, którego jest obywatelem lub z którego przybywa albo w którym uzyskał tytuł, w języku tego państwa, w formie określonej przez właściwy organ w decyzji uznającej kwalifikacje wnioskodawcy. Art. 18. Ministrowie kierujący działami administracji rządowej, właściwi w sprawach uznawania kwalifikacji w zawodach regulowanych lub działalnościach należących do danego działu, określą, w drodze rozporządzenia: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ponoszenia, pobierania i zwrotu opłaty za odbycie stażu adaptacyjnego, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ponoszenia, pobierania i zwrotu opłaty za przeprowadzenie testu umiejętności - uwzględniając odrębności w wykonywaniu zawodów lub działalności w państwach członkowskich oraz specyfikę i szczególne wymagania dotyczące wykonywania zawodów regulowanych lub działalności w Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 19. 1. Ilekroć przepisy regulacyjne lub przepisy odrębne uzależniają wykonywanie zawodu regulowanego lub działalności od spełnienia określonych wymogów dotyczących niekaralności wnioskodawcy lub od jego postawy etycznej, lub braku ogłoszenia upadłości, lub braku zakazu wykonywania zawodu, zawieszenia prawa jego wykonywania, lub skreślenia z listy osób uprawnionych do wykonywania zawodu na podstawie orzeczenia sądu, lub w wyniku postępowania dyscyplinarnego - właściwy organ ustala spełnienie przesłanek przewidzianych tymi przepisami na podstawie dokumentów wystawionych przez państwo wnioskodawcy lub inne państwo członkowskie, w którym wnioskodawca wykonywał zawód lub działalność. 2. Jeżeli w państwie wnioskodawcy nie są wydawane dokumenty, o których mowa w ust. 1, dowodem w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji jest oświadczenie wnioskodawcy złożone w formie i trybie określonym w przepisach tego państwa. 3. Ilekroć przepisy regulacyjne wymagają odpowiedniego stanu zdrowia do wykonywania zawodu regulowanego lub działalności, dowodem w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji są dokumenty wystawione przez upoważnioną instytucję państwa wnioskodawcy lub innego państwa członkowskiego, w którym wnioskodawca wykonywał ostatnio dany zawód lub działalność. 4. Ilekroć przepisy regulacyjne lub przepisy odrębne uzależniają wykonywanie zawodu regulowanego lub działalności od określonej sytuacji finansowej wnioskodawcy, właściwy organ, ustalając spełnienie tej przesłanki, uznaje zaświadczenie wydane przez bank prowadzący działalność w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, z którego pochodzi lub przybywa wnioskodawca. 5. Ilekroć przepisy regulacyjne lub przepisy odrębne przewidują obowiązek ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osoby wykonującej zawód regulowany lub działalność, w przypadku gdy osoba ta zawrze umowę ubezpieczenia z ubezpieczycielem z innego państwa członkowskiego, obowiązek ten będzie uważany za spełniony, jeżeli osoba ta przedstawi dowód zawarcia umowy ubezpieczenia spełniającej warunki określone w tych przepisach. 6. Dokumenty, o których mowa w ust. 1-5, są przedkładane przez wnioskodawcę nie później niż w terminie trzech miesięcy od dnia ich wydania. Art. 20. Właściwy organ przekazuje, na wniosek zainteresowanych organów właściwych z państw członkowskich, informacje o toczących się i prawomocnie zakończonych postępowaniach dyscyplinarnych lub karnych, oraz innych okolicznościach, które mogą wywierać skutki na prawo do wykonywania zawodu regulowanego lub działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 21. Dokumenty i informacje, o których mowa w art. 19, art. 20 i art. 33 ust. 2, są gromadzone lub przekazywane zgodnie z przepisami o ochronie danych osobowych. Art. 22. 1. Właściwy organ, w przypadku uzasadnionych wątpliwości co do autentyczności dokumentów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 9-13, może zwrócić się do właściwego organu innego państwa członkowskiego o potwierdzenie autentyczności tych dokumentów. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 138 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Właściwy organ, w przypadku uzasadnionych wątpliwości co do dokumentów potwierdzających wykształcenie lub ukończenie szkolenia uzyskanego w całości lub części w państwie członkowskim innym niż państwo, którego organ wydał dokument może sprawdzić, we współpracy z organem wydającym ten dokument, czy: 1) przebieg kształcenia lub szkolenia został formalnie zatwierdzony przez uprawnioną instytucję w państwie członkowskim, w którym dokument wydano; 2) dokument potwierdzający posiadane kwalifikacje zawodowe odpowiada dokumentowi, jaki zostałby wydany w przypadku ukończenia kształcenia lub szkolenia odbytego w całości na terytorium państwa członkowskiego, w którym wydano dokument; 3) dokument potwierdzający ukończenie kształcenia lub szkolenia przyznaje te same prawa do wykonywania zawodu na terytorium państwa członkowskiego, w którym wydano dokument. Art. 23. W przypadku gdy do podjęcia i wykonywania zawodu regulowanego lub działalności wymagane jest złożenie ślubowania lub przysięgi, a formuła tego ślubowania lub przysięgi nie może być wykorzystana przez wnioskodawcę, stosuje się odpowiednią, równoważną formułę ustaloną przez właściwy organ. Art. 24. Wnioskodawca powinien posiadać znajomość języka polskiego, niezbędną do wykonywania zawodu regulowanego albo działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 25. 1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego koordynuje uznawanie kwalifikacji w zawodach regulowanych i działalnościach. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może wyznaczyć pracownika z obsługującego go urzędu do pełnienia funkcji koordynatora. 2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego albo osoba wyznaczona do pełnienia funkcji koordynatora zapewnia w szczególności jednolite stosowanie przepisów ustawy przez właściwe organy, gromadzi informacje o postępowaniach w sprawach uznania kwalifikacji oraz wymogach dotyczących zawodów regulowanych i działalności, oraz współpracuje z organizacjami zawodowymi, o których mowa w art. 8 ust. 1, i ośrodkiem informacji, o którym mowa w art. 28 ust. 1. 3. Prezes Rady Ministrów, w drodze zarządzenia, powołuje zespół do współpracy przy realizacji zadań określonych w ust. 2, określa jego szczegółowe zadania oraz tryb pracy. 4. W skład zespołu, o którym mowa w ust. 3, wchodzą przedstawiciele ministrów kierujących działami administracji rządowej, właściwych w sprawach uznawania kwalifikacji w zawodach regulowanych lub działalnościach. 5. Zespołowi, o którym mowa w ust. 3, przewodniczy minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego lub osoba wyznaczona do pełnienia funkcji koordynatora. Art. 26. 1. Właściwy organ przekazuje ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego lub osobie wyznaczonej do pełnienia funkcji koordynatora okresowe informacje o zmianach wymogów dotyczących zawodów regulowanych i działalności oraz o podjętych decyzjach w sprawach uznania kwalifikacji. 2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji, o których mowa w ust. 1, a także terminy ich składania, kierując się zobowiązaniami Rzeczypospolitej Polskiej wobec państw członkowskich i instytucji Wspólnoty Europejskiej. Art. 27. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, przyporządkowanie działalności oznaczonych nomenklaturami ISIC lub NICE do Polskiej Klasyfikacji Działalności, mając na uwadze ujednolicenie oznaczeń działalności w toku postępowania przed właściwymi organami. Art. 28. 1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w drodze rozporządzenia, wskazuje lub tworzy ośrodek informacji właściwy do informowania w sprawach związanych z uznawaniem kwalifikacji zawodowych oraz ustala szczegółowy zakres zadań ośrodka, uwzględniając w szczególności konieczność zapewnienia dostępu do właściwej informacji obywatelom państw członkowskich oraz ośrodkom informacji w innych państwach członkowskich. 2. Ośrodek informacji współpracuje z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego lub osobą wyznaczoną do pełnienia funkcji koordynatora i właściwymi organami oraz pełni funkcję ośrodka informacji dla obywateli państw członkowskich. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 139 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Rozdział 3. Świadczenie usług transgranicznych Art. 29. 1. Właściwy organ, z zastrzeżeniem art. 31, nie wszczyna postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, a wszczęte postępowanie umarza w przypadku usługodawcy, który: 1) wykonuje ten sam zawód lub działalność w innym państwie członkowskim będącym państwem siedziby usługodawcy lub 2) przez dwa lata w czasie odpowiadającym pełnemu wymiarowi czasu pracy lub odpowiednio dłużej w przypadku wykonywania zawodu lub działalności w niepełnym wymiarze czasu pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat, wykonywał zawód lub działalność, które w państwie siedziby usługodawcy nie są regulowane, lub 3) odbył kształcenie regulowane. 2. W ramach świadczenia usługi transgranicznej od usługodawcy nie wymaga się uzyskania pozwolenia na dopuszczenie do wykonywania zawodu regulowanego lub działalności, wydawanego przez organizację zawodową lub właściwy organ, członkostwa w organizacji zawodowej, rejestracji w organizacji zawodowej lub wpisu do rejestru zawodowego prowadzonego przez właściwy organ. 3. Właściwy organ, organizacje i instytucje mogą, w celu ułatwienia stosowania przepisów dyscyplinarnych obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wprowadzić uproszczoną tymczasową rejestrację lub członkostwo w organizacji, lub instytucji zawodowej, jeżeli nie spowoduje to poniesienia dodatkowych kosztów przez usługodawcę, opóźnień lub utrudnień w świadczeniu usługi. Kopie dokumentów, o których mowa w art. 30, oraz decyzji, o której mowa w art. 31 ust. 4, właściwy organ przekazuje organizacji zawodowej, o której mowa w art. 8. 4. Usługodawca nie ma obowiązku rejestracji swojej działalności w systemie ubezpieczeń społecznych celem dokonywania rozliczeń związanych z transgranicznym świadczeniem usługi na rzecz osób ubezpieczonych. Usługodawca zobowiązany jest poinformować Zakład Ubezpieczeń Społecznych o świadczeniu usługi transgranicznej przed jej rozpoczęciem, a w nagłych wypadkach - po zakończeniu jej świadczenia. 5. Usługodawca podlega przepisom ustawowym, administracyjnym i dyscyplinarnym, które są bezpośrednio związane z ochroną i bezpieczeństwem konsumentów oraz dotyczą sposobu wykonywania danego zawodu regulowanego lub działalności, w tym przepisom odnoszącym się do definicji zawodu lub działalności, używania tytułów zawodowych i poważnych uchybień zawodowych. Art. 30. 1. Przed rozpoczęciem świadczenia usług transgranicznych po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usługodawca przedkłada właściwemu organowi pisemne oświadczenie o zamiarze świadczenia danej usługi transgranicznej, zawierające informacje o posiadanej polisie ubezpieczeniowej lub innych środkach indywidualnego lub zbiorowego ubezpieczenia w związku z wykonywaniem danego zawodu, obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Usługodawca zamierzający świadczyć usługi transgraniczne w kolejnych latach przedkłada oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, ponownie w każdym roku, w którym zamierza świadczyć te usługi. 3. W przypadku świadczenia usługi po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przypadku istotnej zmiany sytuacji potwierdzonej dokumentami, właściwy organ może wymagać dołączenia do oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, następujących dokumentów: 1) dokumentu potwierdzającego obywatelstwo usługodawcy; 2) zaświadczenia potwierdzającego, że usługodawca zgodnie z prawem wykonuje zawód lub działalność w innym państwie członkowskim oraz że w chwili składania zaświadczenia nie obowiązuje go zakaz - nawet tymczasowy, wykonywania zawodu lub działalności; 3) dokumentów potwierdzających kwalifikacje zawodowe; 4) dokumentu potwierdzającego wykonywanie przez usługodawcę danego zawodu regulowanego lub działalności przez co najmniej dwa lata w okresie ostatnich dziesięciu lat albo kształcenie regulowane - w przypadku określonym w art. 29 ust. 1; 5) zaświadczenie o niekaralności, jeżeli jest wymagane od obywateli Rzeczypospolitej Polskiej zamierzających wykonywać zawód regulowany lub działalność, związane z bezpieczeństwem publicznym. Art. 31. 1. W przypadku zawodów regulowanych i działalności związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem publicznym, których niewłaściwe wykonywanie mogłoby narażać osoby, wobec których usługa jest świadczona, na poważne niebezpieczeństwo lub powstanie poważnej szkody dla zdrowia, właściwy organ, gdy jest to niezbędne, może wszcząć postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji, jeżeli usługodawca zamierza świadczyć na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej daną usługę po raz pierwszy. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 140 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zawody, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze zapewnienie właściwego świadczenia usług w zawodach związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem publicznym. 3. W przypadku gdy występują zasadnicze różnice pomiędzy kwalifikacjami zawodowymi usługodawcy a kształceniem lub szkoleniem wymaganym w Rzeczypospolitej Polskiej, mające wpływ na bezpieczeństwo lub zdrowie publiczne, właściwy organ umożliwi usługodawcy przystąpienie do testu umiejętności. 4. Właściwy organ, w terminie miesiąca od dnia otrzymania oświadczenia, o którym mowa w art. 30, wraz z załączonymi dokumentami, wydaje decyzję w sprawie uznania kwalifikacji albo wydaje decyzję o odstąpieniu od sprawdzenia kwalifikacji zawodowych usługodawcy. 5. W przypadku gdy wydanie decyzji o sprawdzeniu kwalifikacji usługodawcy albo o odstąpieniu od sprawdzenia jego kwalifikacji nie jest możliwe w terminie miesiąca od dnia otrzymania oświadczenia, o którym mowa w art. 30, właściwy organ poinformuje usługodawcę w tym terminie o przyczynach opóźnienia oraz o przewidywanym terminie wydania decyzji. Wydanie decyzji następuje nie później niż w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania przez właściwy organ dokumentów, o których mowa w art. 30 ust. 3. 6. Brak decyzji właściwego organu w terminach określonych w ust. 5 oznacza, że usługodawca może rozpocząć świadczenie usług transgranicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 32. 1. Usługodawca w trakcie świadczenia usług transgranicznych posługuje się tytułem ustalonym dla danego zawodu, jeżeli taki tytuł istnieje w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę. Tytuł podaje się w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego siedziby usługodawcy, w sposób uniemożliwiający pomylenie go z tytułem ustalonym dla tego zawodu w Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku braku takiego tytułu w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, podaje się informacje o uzyskanych kwalifikacjach w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego siedziby usługodawcy, wraz z podaniem nazwy i siedziby instytucji, która wydała dyplom lub inny dokument, potwierdzający uzyskanie formalnych kwalifikacji. 2. W przypadku gdy kwalifikacje usługodawcy zostały sprawdzone w trybie przewidzianym w art. 31, usługodawca świadczy usługi transgraniczne używając tytułu ustalonego dla danego zawodu w Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 33. 1. Właściwy organ może zwracać się do właściwych organów państwa członkowskiego, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, o przedstawienie informacji potwierdzających, że usługodawca wykonuje działalność zgodnie z prawem, w sposób należyty oraz że nie zostały na niego nałożone kary dyscyplinarne lub nie został skazany prawomocnym wyrokiem sądu w związku z prowadzeniem działalności. 2. Właściwy organ, na wniosek państwa członkowskiego, wymienia informacje pomocne przy rozpatrywaniu skarg składanych na usługodawców przez usługobiorców. Usługobiorca, który złożył skargę, jest informowany o sposobie rozpatrzenia skargi. Art. 34. Właściwy organ, w przypadku świadczenia usług transgranicznych na podstawie tytułu, o którym mowa w art. 32 ust. 1, lub na podstawie formalnych kwalifikacji usługodawcy, może wymagać, aby usługodawca przekazał usługobiorcy również następujące informacje: 1) w przypadku gdy usługodawca jest wpisany do rejestru przedsiębiorców lub innego rejestru - wskazanie rejestru, numeru w rejestrze lub innych danych zawartych w rejestrze, pozwalających na identyfikację usługodawcy; 2) w przypadku gdy w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, jest wymagane pozwolenie na wykonywanie danego zawodu lub działalności - o nazwie i siedzibie organu nadzorującego; 3) o organizacji zawodowej lub innej instytucji, w której jest zarejestrowany usługodawca; 4) dotyczące tytułu zawodowego lub - w przypadku gdy taki tytuł nie istnieje, informacje o kwalifikacjach usługodawcy oraz nazwie państwa członkowskiego, w którym zostały uzyskane; 5) w przypadku gdy usługodawca wykonuje zawód lub działalność, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - o numerze identyfikacji podatkowej, o którym mowa w przepisach o podatku od towarów i usług; 6) szczegółowe dane dotyczące polisy ubezpieczeniowej lub innych środków indywidualnego lub zbiorowego ubezpieczenia w związku z wykonywaniem danego zawodu lub działalności, obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 141 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Rozdział 4. Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 35. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 65, poz. 437, Nr 107, poz. 732, Nr 120, poz. 818 i Nr 173, poz. 1218) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 w ust. 2 uchyla się pkt 6; 2) w art. 20 uchyla się ust. 2; 3) w art. 26 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego koordynuje uznawanie kwalifikacji w zawodach regulowanych i działalnościach oraz podejmuje działania mające na celu udostępnianie informacji o uznawaniu tych kwalifikacji.”. Art. 36. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74, z późn. zm.) w art. 7 pkt 6 otrzymuje brzmienie: „6) wnioskodawcom odbywającym na podstawie nieodpłatnych umów cywilnoprawnych staż adaptacyjny w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego lub działalności - w rozumieniu przepisów o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej.”. Art. 37. W ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 225, poz. 1635, z późn. zm.) w załączniku do ustawy w Części I w kolumnie 2 ust. 25 otrzymuje brzmienie: „25. Decyzja w sprawie uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego lub działalności w rozumieniu przepisów o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej”. Art. 38. Do postępowań w sprawie uznania kwalifikacji, wszczętych zgodnie z przepisami ustaw, o których mowa w art. 42, i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 39. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 8, art. 13 ust. 2, art. 15 i art. 18 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 42 pkt 1 oraz na podstawie art. 8, art. 10 ust. 5 i art. 13 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 42 pkt 2, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 10, art. 15 ust. 2, art. 18, art. 26 ust. 2 i art. 27 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż do dnia 20 października 2008 r. Art. 40. Ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o: 1) ustawie z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z późn. zm.), 2) ustawie z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności (Dz. U. Nr 71, poz. 655, z 2003 r. Nr 190, poz. 1864, z 2004 r. Nr 96, poz. 959 oraz z 2007 r. Nr 176, poz. 1238) - rozumie się przez to niniejszą ustawę. Art. 41. Do dnia wskazania lub utworzenia ośrodka informacji na podstawie art. 28 ust. 1 niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż przez okres trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, zadania ośrodka informacji wykonuje Biuro Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej, utworzone na podstawie odrębnych przepisów. Art. 42. Tracą moc: 1) ustawa z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych; 2) ustawa z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności. Art. 43. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Data wejścia w życie ustawy: 2 maja 2008 r. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 142 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Dz.U.2009.98.821 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA NAUKI I SZKOLNICTWA WYŻSZEGO1) z dnia 16 czerwca 2009 r. w sprawie wskazania ośrodka informacji właściwego do informowania w sprawach związanych z uznawaniem kwalifikacji zawodowych oraz ustalenia szczegółowego zakresu zadań ośrodka. (Dz. U. z dnia 25 czerwca 2009 r.) Na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 18 marca 2008 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 63, poz. 394) zarządza się, co następuje: § 1. Wskazuje się Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, utworzone na podstawie odrębnych przepisów, do pełnienia funkcji ośrodka informacji właściwego do informowania w sprawach związanych z uznawaniem kwalifikacji zawodowych, zwane dalej "Ministerstwem". § 2. Do zadań Ministerstwa należy: 1) udzielanie informacji o zawodach regulowanych i działalnościach oraz zasadach uznawania kwalifikacji nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym do wykonywania zawodów regulowanych i działalności; 2) udzielanie informacji o zawodach regulowanych i działalnościach w Rzeczypospolitej Polskiej oraz organach właściwych w sprawach uznawania kwalifikacji w Rzeczypospolitej Polskiej; 3) udzielanie informacji o organach właściwych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, do uznawania kwalifikacji zawodowych; 4) upowszechnianie informacji, o których mowa w pkt 1-3, na stronie internetowej Ministerstwa; 5) współdziałanie z ośrodkami informacji w innych państwach. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ______ 1) Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego kieruje działem administracji rządowej - szkolnictwo wyższe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (Dz. U. Nr 216, poz. 1596). Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 143 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje .Dz.U.2009.38.302 ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 5 marca 2009 r. w sprawie określenia zawodów regulowanych, w przypadku których można wszcząć postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji (Dz. U. z dnia 12 marca 2009 r.) Na podstawie art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2008 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 63, poz. 394) zarządza się, co następuje: § 1. Właściwy organ, gdy jest to niezbędne, może wszcząć postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji w przypadku zawodów regulowanych określonych w załączniku do rozporządzenia, jeżeli usługodawca zamierza świadczyć usługę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po raz pierwszy. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK ZAWODY REGULOWANE, W PRZYPADKU KTÓRYCH MOŻNA WSZCZĄĆ POSTĘPOWANIE W SPRAWIE UZNANIA KWALIFIKACJI PRZED ŚWIADCZENIEM USŁUGI PO RAZ PIERWSZY NA OBSZARZE RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Lp. 1 2 ZAWÓD REGULOWANY asystentka dentystyczna diagnosta laboratoryjny dietetyk felczer fizjoterapeuta higienistka dentystyczna inspektor ochrony radiologicznej instruktor terapii uzależnień koordynator pobierania lub przeszczepiania komórek, tkanek i narządów logopeda masażysta opiekunka dziecięca optometrysta ortoptystka protetyk słuchu ratownik medyczny specjalista psychoterapii uzależnień specjalista terapii uzależnień technik analityki medycznej technik dentystyczny technik elektroradiolog technik farmaceutyczny technik optyk (optyk okularowy) technik ortopeda terapeuta zajęciowy pracownik ochrony fizycznej I stopnia pracownik ochrony fizycznej II stopnia pracownik zabezpieczenia technicznego I stopnia pracownik zabezpieczenia technicznego II stopnia Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 144 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 3 a) stanowiska związane z kierownictwem i dozorem w ruchu zakładu górniczego: kierownik działu robót górniczych odkrywkowego zakładu górniczego kierownik działu robót górniczych odkrywkowego zakładu górniczego wydobywającego kopaliny pospolite bez użycia materiałów wybuchowych kierownik działu robót górniczych podziemnego zakładu górniczego kierownik działu robót górniczych zakładu górniczego wydobywającego kopaliny otworami wiertniczymi kierownik innego działu ruchu, poza działem robót górniczych, w zależności od specjalności technicznej tego działu kierownik ruchu likwidowanego podziemnego zakładu górniczego kierownik ruchu odkrywkowego zakładu górniczego kierownik ruchu odkrywkowego zakładu górniczego wydobywającego kopaliny pospolite bez użycia materiałów wybuchowych kierownik ruchu odkrywkowego zakładu górniczego wydobywającego kopaliny pospolite w warunkach określonych w art. 16 ust. 2a ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947, z późn. zm.1)) kierownik ruchu podziemnego zakładu górniczego kierownik ruchu zakładu górniczego wydobywającego kopaliny otworami wiertniczymi osoby dozoru ruchu b) stanowiska w ruchu podziemnych zakładów górniczych: elektromonter sprzętu elektrycznego o napięciu do 1 kV elektromonter sprzętu elektrycznego o napięciu powyżej 1 kV górnik strzałowy instruktor strzałowy maszynista lokomotyw pod ziemią maszynista maszyn wyciągowych operator pojazdów pozaprzodkowych i (samojezdnych) maszyn pomocniczych operator (samojezdnych) maszyn przodkowych rewident urządzeń elektrycznych, maszyn wyciągowych i sygnalizacji szybowych rewident urządzeń systemów łączności, bezpieczeństwa i alarmowania rewident urządzeń wyciągowych spawacz sygnalista szybowy wydawca materiałów wybuchowych c) stanowiska w ruchu odkrywkowych zakładów górniczych: maszynista wiertniczy operator specjalistycznych, wielostanowiskowych maszyn zwałujących i urabiających strzałowy wydawca materiałów wybuchowych d) stanowiska w ruchu zakładów górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi: mechanik wiertni operator agregatów cementacyjnych, zasobników oraz urządzeń do intensyfikacji wydobycia ropy i gazu spawacz strzałowy wydawca materiałów wybuchowych e) stanowiska związane z ratownictwem górniczym: kierownik oddziału terenowego jednostki ratownictwa górniczego, wykonujący czynności ratownictwa dla zakładów górniczych innych niż podziemne zakłady Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 145 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje górnicze kierownik okręgowej stacji ratownictwa górniczego, wykonujący czynności ratownictwa dla podziemnych zakładów górniczych kierownik (zastępca kierownika) jednostki ratownictwa górniczego, wykonujący czynności ratownictwa dla podziemnych zakładów górniczych kierownik (zastępca kierownika) jednostki ratownictwa górniczego, wykonujący czynności ratownictwa dla zakładów górniczych innych niż podziemne zakłady górnicze kierownik zawodowego pogotowia specjalistycznego, wykonujący czynności ratownictwa dla podziemnych zakładów górniczych kierownik zawodowego pogotowia specjalistycznego, wykonujący czynności ratownictwa dla zakładów górniczych innych niż podziemne zakłady górnicze kierownik zawodowych zastępów ratowniczych, wykonujący czynności ratownictwa dla podziemnych zakładów górniczych kierownik zawodowych zastępów ratowniczych, wykonujący czynności ratownictwa dla zakładów górniczych innych niż podziemne zakłady górnicze mechanik sprzętu ratowniczego ratownik górniczy z wyjątkiem działań ratowniczych przeprowadzanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie bilateralnych umów międzynarodowych lub w ramach wspólnotowego mechanizmu udzielania pomocy do spraw ochrony ludności f) inne stanowiska w ruchu zakładu górniczego: 4 5 6 geolog górniczy mierniczy górniczy rzeczoznawca do spraw ruchu zakładu górniczego dozymetrysta reaktora badawczego inspektor ochrony radiologicznej, z wyjątkiem inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach rentgenowskich stosujących aparaty rentgenowskie do celów diagnostyki medycznej, radiologii zabiegowej, radioterapii powierzchniowej i radioterapii schorzeń nienowotworowych operator akceleratora stosowanego do celów innych niż medyczne, z wyłączeniem akceleratorów stosowanych do kontroli pojazdów na przejściach granicznych operator akceleratora stosowanego do celów medycznych oraz urządzeń do teleradioterapii operator przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego operator reaktora badawczego operator urządzeń do brachyterapii ze źródłami promieniotwórczymi specjalista do spraw ewidencji materiałów jądrowych starszy dozymetrysta reaktora badawczego inżynier pożarnictwa strażak technik pożarnictwa z wyjątkiem działań ratowniczych przeprowadzanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie bilateralnych umów międzynarodowych lub w ramach wspólnotowego mechanizmu udzielania pomocy do spraw ochrony ludności konserwator dźwignic konserwator dźwigów konserwator kolei linowych, wyciągów narciarskich i zjeżdżalni grawitacyjnych konserwator wózków podnośnikowych maszynista kolei linowych, wyciągów narciarskich i zjeżdżalni grawitacyjnych monter rusztowań Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 146 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 7 8 9 10 11 napełniający zbiorniki przenośne obsługujący dźwigi obsługujący dźwignice operator maszyn i urządzeń do produkcji betonu, asfaltobetonu, elementów betonowych, kamiennych i pokrewnych operator sprzętu do robót ziemnych i urządzeń pokrewnych operator wózków podnośnikowych operator urządzeń do produkcji materiałów wybuchowych pirotechnik, w tym pirotechnik filmowy i pirotechnik widowiskowy rusznikarz specjalista do spraw oczyszczania terenu z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych technik oczyszczania terenu z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych osoby dokonujące demontażu instalacji i urządzeń, odzysku substancji kontrolowanych, recyklingu, regeneracji i unieszkodliwiania substancji osoby dokonujące naprawy i obsługi technicznej oraz demontażu urządzeń i instalacji przeciwpożarowych oraz odzysku, recyklingu, regeneracji i unieszkodliwiania substancji w nich zawartych osoby dokonujące naprawy i obsługi technicznej urządzeń i instalacji chłodniczych zawierających substancje kontrolowane stanowiska pracy związane z dozorem nad eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci gazowych wytwarzających, przetwarzających, przesyłających, magazynujących i zużywających paliwa gazowe, do których zalicza się stanowiska osób kierujących czynnościami osób wykonujących prace w zakresie eksploatacji oraz stanowiska pracowników technicznych sprawujących nadzór nad eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci stanowiska pracy związane z eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci gazowych wytwarzających, przetwarzających, przesyłających, magazynujących i zużywających paliwa gazowe, do których zalicza się stanowiska osób wykonujących prace w zakresie obsługi, konserwacji, remontów, montażu i kontrolno-pomiarowym stanowiska pracy związane z dozorem nad eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci elektroenergetycznych wytwarzających, przetwarzających, przesyłających i zużywających energię elektryczną stanowiska pracy związane z dozorem nad eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci wytwarzających, przetwarzających, przesyłających i zużywających ciepło oraz innych urządzeń energetycznych stanowiska pracy związane z eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci elektroenergetycznych wytwarzających, przetwarzających, przesyłających i zużywających energię elektryczną stanowiska pracy związane z eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci wytwarzających, przetwarzających, przesyłających i zużywających ciepło oraz innych urządzeń energetycznych inżynier budownictwa - specjalność architektoniczna inżynier budownictwa - specjalność konstrukcyjno-budowlana inżynier budownictwa - specjalność konstrukcyjno-budowlana: - specjalizacja geotechnika - specjalizacja obiekty budowlane budownictwa ogólnego - specjalizacja obiekty budowlane budownictwa przemysłowego - specjalizacja budowle wysokościowe - specjalizacja budowle hydrotechniczne - specjalizacja obiekty budowlane melioracji wodnych - specjalizacja rusztowania i deskowania wielofunkcyjne inżynier inżynierii środowiska - specjalność konstrukcyjno-budowlana inżynier inżynierii środowiska - specjalność konstrukcyjno-budowlana: Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 147 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje - specjalizacja budowle hydrotechniczne - specjalizacja obiekty budowlane melioracji wodnych inżynier budownictwa - specjalność drogowa inżynier budownictwa - specjalność mostowa inżynier budownictwa - specjalność mostowa: - specjalizacja drogowe obiekty inżynierskie - specjalizacja kolejowe obiekty inżynierskie inżynier budownictwa - specjalność kolejowa inżynier budownictwa - specjalność wyburzeniowa inżynier górnictwa i geologii w specjalności eksploatacja złóż (w budownictwie) specjalność wyburzeniowa inżynier inżynierii wojskowej (w budownictwie) - specjalność wyburzeniowa inżynier telekomunikacji (w budownictwie) - specjalność telekomunikacyjna inżynier elektrotechnik (w budownictwie) - specjalność telekomunikacyjna inżynier inżynierii środowiska (w budownictwie) - specjalność instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych inżynier inżynierii środowiska (w budownictwie) - specjalność instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych: - specjalizacja sieci, instalacje i urządzenia cieplne i wentylacyjne - specjalizacja sieci, instalacje i urządzenia gazowe inżynier inżynierii środowiska - specjalność instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych, specjalizacja sieci, instalacje i urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne inżynier górnik w specjalności z zakresu inżynierii gazowniczej (w budownictwie) specjalność instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych inżynier górnik w specjalności z zakresu inżynierii gazowniczej (w budownictwie) specjalność instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych: - specjalizacja sieci, instalacje i urządzenia cieplne i wentylacyjne - specjalizacja sieci, instalacje i urządzenia gazowe - specjalizacja sieci, instalacje i urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne inżynier budownictwa - specjalność instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych 12 inżynier energetyk (w budownictwie) - specjalność instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych inżynier elektrotechnik (w budownictwie) - specjalność instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych inżynier elektrotechnik (w budownictwie) - specjalność instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych: - specjalizacja sieci, instalacje i urządzenia elektryczne i elektroenergetyczne powyżej 45 kV - specjalizacja sieci, instalacje i urządzenia elektryczne i elektroenergetyczne w elektrowniach jądrowych - specjalizacja trakcje elektryczne inżynier transportu w specjalności sterowanie ruchem w transporcie lub sterowanie ruchem lub zabezpieczenie ruchu pociągów lub automatyka i robotyka (w budownictwie) - specjalność instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych geodeta uprawniony do wykonywania samodzielnych funkcji w dziedzinie geodezji i Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 148 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 13 14 kartografii w zakresie geodezyjnych pomiarów sytuacyjno-wysokościowych, realizacyjnych i inwentaryzacyjnych geodeta uprawniony do wykonywania samodzielnych funkcji w dziedzinie geodezji i kartografii w zakresie geodezyjnych pomiarów podstawowych geodeta uprawniony do wykonywania samodzielnych funkcji w dziedzinie geodezji i kartografii w zakresie geodezyjnej obsługi inwestycji geodeta uprawniony do wykonywania samodzielnych funkcji w dziedzinie geodezji i kartografii w zakresie fotogrametrii i teledetekcji monter urządzeń sterowania ruchem pociągów monter urządzeń zdalnego sterowania i kontroli dyspozytorskiej kierownik prac podwodnych I klasy kierownik prac podwodnych II klasy nurek I klasy nurek II klasy nurek III klasy nurek saturowany operator systemów nurkowych ______ 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 133, poz. 934, Nr 170, poz. 1217, Nr 190, poz. 1399 i Nr 249, poz. 1834, z 2007 r. Nr 21, poz. 125 i Nr 82, poz. 556, z 2008 r. Nr 138, poz. 865, Nr 154, poz. 958, Nr 199, poz. 1227 i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 149 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Dz.U.2010.243.1623 j.t. Zmiany: 2011-03-18 zm. 2011-04-04 zm. 2011-07-01 zm. 2011-08-08 zm. 2012-01-01 zm. 2012-04-29 zm. 2012-05-31 zm. 2012-07-01 zm. Dz.U.2011.32.159 Dz.U.2011.45.235 Dz.U.2011.135.789 Dz.U.2011.142.829 Dz.U.2011.185.1092 Dz.U.2011.232.1377 Dz.U.2012.472 Dz.U.2011.94.551 art. 3 art. 68 art. 59 art. 2 art. 59 art. 35 art. 2 art. 38 USTAWA z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst pierwotny) Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa - Prawo budowlane, zwana dalej "ustawą", normuje działalność obejmującą sprawy projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz określa zasady działania organów administracji publicznej w tych dziedzinach. Art. 2. 1. Ustawy nie stosuje się do wyrobisk górniczych. 2. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów odrębnych, a w szczególności: 1) prawa geologicznego i górniczego - w odniesieniu do obiektów budowlanych zakładów górniczych; 2) prawa wodnego - w odniesieniu do urządzeń wodnych; 3) o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami - w odniesieniu do obiektów i obszarów wpisanych do rejestru zabytków oraz obiektów i obszarów objętych ochroną konserwatorską na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć: a) budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, b) budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, c) obiekt małej architektury; 2) budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach; 2a) budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30 % powierzchni całkowitej budynku; 3) budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową; 3a) obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego; Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 150 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 4) obiekcie małej architektury - należy przez to rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności: a) kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury, b) posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, c) użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki; 5) tymczasowym obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe; 6) budowie - należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego; 7) robotach budowlanych - należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego; 7a) przebudowie - należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego; 8) remoncie - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym; 9) urządzeniach budowlanych - należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki; 10) terenie budowy - należy przez to rozumieć przestrzeń, w której prowadzone są roboty budowlane wraz z przestrzenią zajmowaną przez urządzenia zaplecza budowy; 11) prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane - należy przez to rozumieć tytuł prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót budowlanych; 12) pozwoleniu na budowę - należy przez to rozumieć decyzję administracyjną zezwalającą na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego; 13) dokumentacji budowy - należy przez to rozumieć pozwolenie na budowę wraz z załączonym projektem budowlanym, dziennik budowy, protokoły odbiorów częściowych i końcowych, w miarę potrzeby, rysunki i opisy służące realizacji obiektu, operaty geodezyjne i książkę obmiarów, a w przypadku realizacji obiektów metodą montażu - także dziennik montażu; 14) dokumentacji powykonawczej - należy przez to rozumieć dokumentację budowy z naniesionymi zmianami dokonanymi w toku wykonywania robót oraz geodezyjnymi pomiarami powykonawczymi; 15) terenie zamkniętym - należy przez to rozumieć teren zamknięty, o którym mowa w przepisach prawa geodezyjnego i kartograficznego; 16) (uchylony); 17) właściwym organie - należy przez to rozumieć organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego, stosownie do ich właściwości, określonej w rozdziale 8; 18) (uchylony); 19) organie samorządu zawodowego - należy przez to rozumieć organy określone w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42, z późn. zm.); 20) obszarze oddziaływania obiektu - należy przez to rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu; 21) (uchylony); Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 151 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 22) odnawialnym źródle energii - należy przez to rozumieć odnawialne źródło energii, o którym mowa w art. 3 pkt 20 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn zm.); 23) cieple użytkowym w kogeneracji - należy przez to rozumieć ciepło użytkowe w kogeneracji, o którym mowa w art. 3 pkt 34 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne. Rozdział 2 Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie Art. 12. 1. Za samodzielną funkcję techniczną w budownictwie uważa się działalność związaną z koniecznością fachowej oceny zjawisk technicznych lub samodzielnego rozwiązania zagadnień architektonicznych i technicznych oraz techniczno-organizacyjnych, a w szczególności działalność obejmującą: 1) projektowanie, sprawdzanie projektów architektoniczno-budowlanych i sprawowanie nadzoru autorskiego; 2) kierowanie budową lub innymi robotami budowlanymi; 3) kierowanie wytwarzaniem konstrukcyjnych elementów budowlanych oraz nadzór i kontrolę techniczną wytwarzania tych elementów; 4) wykonywanie nadzoru inwestorskiego; 5) sprawowanie kontroli technicznej utrzymania obiektów budowlanych; 6) (uchylony); 7) rzeczoznawstwo budowlane. 2. Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie, określone w ust. 1 pkt 1-5, mogą wykonywać wyłącznie osoby posiadające odpowiednie wykształcenie techniczne i praktykę zawodową, dostosowane do rodzaju, stopnia skomplikowania działalności i innych wymagań związanych z wykonywaną funkcją, stwierdzone decyzją, zwaną dalej "uprawnieniami budowlanymi", wydaną przez organ samorządu zawodowego. 3. Warunkiem uzyskania uprawnień budowlanych jest zdanie egzaminu ze znajomości procesu budowlanego oraz umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy technicznej. 4. Egzamin składa się przed komisją egzaminacyjną powoływaną przez organ samorządu zawodowego albo inny upoważniony organ. 5. Koszty postępowania kwalifikacyjnego, obejmujące w szczególności wynagrodzenie członków komisji egzaminacyjnej, ponosi osoba ubiegająca się o nadanie uprawnień budowlanych. 6. Osoby wykonujące samodzielne funkcje techniczne w budownictwie są odpowiedzialne za wykonywanie tych funkcji zgodnie z przepisami i zasadami wiedzy technicznej oraz za należytą staranność w wykonywaniu pracy, jej właściwą organizację, bezpieczeństwo i jakość. 7. Podstawę do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie stanowi wpis, w drodze decyzji, do centralnego rejestru, o którym mowa w art. 88a ust. 1 pkt 3 lit. a, oraz - zgodnie z odrębnymi przepisami - wpis na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego, potwierdzony zaświadczeniem wydanym przez tę izbę, z określonym w nim terminem ważności. 8. (uchylony). 9. Organy samorządu zawodowego są obowiązane przekazywać bezzwłocznie informacje o wpisie na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego oraz o wykreśleniu z tej listy, w celu ujawnienia w rejestrze, o którym mowa w art. 88a ust. 1 pkt 3 lit. a. Art. 12a. Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie, określone w art. 12 ust. 1, mogą również wykonywać osoby, których odpowiednie kwalifikacje zawodowe zostały uznane na zasadach określonych w przepisach odrębnych. Art. 12b. (uchylony). Art. 12c. (uchylony). Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 152 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 13. 1. Uprawnienia budowlane mogą być udzielane do: 1) projektowania; 2) kierowania robotami budowlanymi. 2. W uprawnieniach budowlanych należy określić specjalność i ewentualną specjalizację technicznobudowlaną oraz zakres prac projektowych lub robót budowlanych objętych danym uprawnieniem. 3. Uprawnienia do kierowania robotami budowlanymi stanowią również podstawę do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 i 4. 4. Uprawnienia do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi stanowią również podstawę do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 5 i 6(4). Art. 14. 1. Uprawnienia budowlane są udzielane w specjalnościach: 1) architektonicznej; 2) konstrukcyjno-budowlanej; 2a) drogowej; 2b) mostowej; 2c) kolejowej; 2d) wyburzeniowej; 2e) telekomunikacyjnej; 3) (uchylony); 4) instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych; 5) instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych; 6) (uchylony). 2. W ramach specjalności wymienionych w ust. 1 mogą być wyodrębniane specjalizacje technicznobudowlane. 3. Uzyskanie uprawnień budowlanych w specjalnościach, o których mowa w ust. 1, wymaga: 1) do projektowania bez ograniczeń i sprawdzania projektów architektoniczno-budowlanych: a) ukończenia studiów magisterskich, w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym, na kierunku odpowiednim dla danej specjalności, b) odbycia dwuletniej praktyki przy sporządzaniu projektów, c) odbycia rocznej praktyki na budowie; 2) do projektowania w ograniczonym zakresie: a) ukończenia wyższych studiów zawodowych, w rozumieniu przepisów o wyższych szkołach zawodowych, na kierunku odpowiednim dla danej specjalności lub ukończenia studiów magisterskich, w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym, na kierunku pokrewnym dla danej specjalności, b) odbycia dwuletniej praktyki przy sporządzaniu projektów, c) odbycia rocznej praktyki na budowie; 3) do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń: a) ukończenia studiów magisterskich, w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym, na kierunku odpowiednim dla danej specjalności, b) odbycia dwuletniej praktyki na budowie; 4) do kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie: a) ukończenia wyższych studiów zawodowych, w rozumieniu przepisów o wyższych szkołach zawodowych, na kierunku odpowiednim dla danej specjalności lub ukończenia studiów magisterskich, w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym, na kierunku pokrewnym dla danej specjalności, b) odbycia trzyletniej praktyki na budowie. 4. Warunkiem zaliczenia praktyki zawodowej jest praca polegająca na bezpośrednim uczestnictwie w pracach projektowych albo na pełnieniu funkcji technicznej na budowie pod kierownictwem osoby posiadającej odpowiednie uprawnienia budowlane, a w przypadku odbywania praktyki za granicą pod kierunkiem osoby posiadającej uprawnienia odpowiednie w danym kraju. 5. Do osób ubiegających się o uprawnienia budowlane bez ograniczeń, posiadających uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie w tej specjalności, nie stosuje się przepisów ust. 3 pkt 1 lit. b i c lub ust. 3 pkt 3 lit. b. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 153 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 15. 1. Rzeczoznawcą budowlanym może być osoba, która: 1) korzysta w pełni z praw publicznych; 2) posiada: a) tytuł zawodowy magistra inżyniera, magistra inżyniera architekta, inżyniera lub inżyniera architekta, b) uprawnienia budowlane bez ograniczeń, c) co najmniej 10 lat praktyki w zakresie objętym rzeczoznawstwem, d) znaczący dorobek praktyczny w zakresie objętym rzeczoznawstwem. 2. Właściwy organ samorządu zawodowego, na wniosek zainteresowanego, orzeka, w drodze decyzji, o nadaniu tytułu rzeczoznawcy budowlanego, określając zakres rzeczoznawstwa. 3. Właściwy organ samorządu zawodowego może również nadać tytuł rzeczoznawcy osobie, która nie spełnia warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a i b, ale posiada szczególną wiedzę i doświadczenie w zakresie nieobjętym uprawnieniami budowlanymi. 4. Podstawę do podjęcia czynności rzeczoznawcy budowlanego stanowi dokonanie wpisu, w drodze decyzji, do centralnego rejestru rzeczoznawców budowlanych. 5. Właściwy organ samorządu zawodowego orzeka, w drodze decyzji, o pozbawieniu tytułu rzeczoznawcy budowlanego na wniosek rzeczoznawcy lub w razie: 1) pozbawienia praw publicznych; 2) ukarania z tytułu odpowiedzialności zawodowej; 3) nienależytego wykonywania czynności rzeczoznawcy budowlanego. 6. Właściwy organ samorządu zawodowego przesyła ostateczną decyzję o pozbawieniu tytułu rzeczoznawcy budowlanego do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego. 7. Skreślenie z centralnego rejestru rzeczoznawców budowlanych następuje: 1) na podstawie ostatecznej decyzji o pozbawieniu tytułu rzeczoznawcy budowlanego; 2) w razie śmierci rzeczoznawcy. Art. 16. 1. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia: rodzaje i zakres przygotowania zawodowego do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, sposób stwierdzania posiadania tego przygotowania, ograniczenia zakresu uprawnień budowlanych, wykaz kierunków wykształcenia odpowiedniego i pokrewnego dla danej specjalności, wykaz specjalizacji wyodrębnionych w ramach poszczególnych specjalności, a także sposób przeprowadzania i zakres egzaminu, zasady odpłatności za postępowanie kwalifikacyjne oraz zasady wynagradzania członków komisji egzaminacyjnej. 1a. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, należy w szczególności uregulować sprawy: 1) sposobu dokumentowania posiadanego wykształcenia i kwalifikowania wykształcenia za odpowiednie lub pokrewne, 2) sposobu dokumentowania praktyki i kryteriów uznawania praktyki, 3) sposobu przeprowadzania egzaminu na uprawnienia budowlane, 4) ustalania wysokości odpłatności za postępowanie kwalifikacyjne, 5) ustalania wynagrodzenia członków komisji egzaminacyjnej, 6) sposobu stwierdzania przygotowania zawodowego oraz uzyskiwania specjalizacji technicznobudowlanej, 7) ograniczania zakresu uprawnień budowlanych, 8) określania rodzajów specjalizacji techniczno-budowlanych, w taki sposób, aby mając na względzie zachowanie interesu osób ubiegających się o nadanie uprawnień budowlanych, rozporządzenie nie stwarzało problemów interpretacyjnych przy stosowaniu w praktyce. 2. (uchylony). 3. (uchylony). 4. (uchylony). 5. (uchylony). 6. (uchylony). Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 154 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Dz. U. z 2006 r. Nr 83 poz. 578 zmiany: 2007-11-29 2011-05-31 zm. zm. Dz.U.2007.210.1528 § 1 Dz.U.2011.99.573 §1 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I BUDOWNICTWA z dnia 28 kwietnia 2006 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie Na podstawie art. 16 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, z późn. zm.) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) rodzaje i zakres przygotowania zawodowego do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie; 2) sposób stwierdzania posiadania tego przygotowania; 3) ograniczenia zakresu uprawnień budowlanych; 4) wykaz kierunków wykształcenia odpowiedniego i pokrewnego dla danej specjalności; 5) wykaz specjalizacji wyodrębnionych w ramach poszczególnych specjalności; 6) sposób przeprowadzania i zakres egzaminu; 7) zasady odpłatności za postępowanie kwalifikacyjne; 8) zasady wynagradzania członków komisji egzaminacyjnej. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane; 2) izbie - należy przez to rozumieć właściwy organ izby architektów albo izby inżynierów budownictwa, zgodnie z właściwością określoną w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42, z późn. zm.). …………. Rozdział 4 Specjalności budowlane § 15. Uprawnienia budowlane do projektowania w odpowiedniej specjalności uprawniają do sporządzania projektu zagospodarowania działki lub terenu, w zakresie danej specjalności. § 16. 1. Uprawnienia budowlane w specjalności architektonicznej bez ograniczeń uprawniają do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym w zakresie: 1) sporządzania projektu architektoniczno-budowlanego w odniesieniu do architektury obiektu lub 2) kierowania robotami budowlanymi w odniesieniu do architektury obiektu. 2. Uprawnienia budowlane w specjalności architektonicznej w ograniczonym zakresie uprawniają do projektowania obiektu budowlanego lub kierowania robotami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1 lub pkt 2, o kubaturze do 1.000 m3 na terenie zabudowy zagrodowej. § 17. 1. Uprawnienia budowlane w specjalności konstrukcyjno-budowlanej bez ograniczeń uprawniają do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym w zakresie: 1) sporządzania projektu architektoniczno-budowlanego w odniesieniu do konstrukcji obiektu lub 2) kierowania robotami budowlanymi w zakresie, o którym mowa w pkt 1 oraz w § 16 ust. 1 pkt 2. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 155 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Uprawnienia budowlane w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w ograniczonym zakresie uprawniają do projektowania obiektu budowlanego lub kierowania robotami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym o kubaturze do 1.000 m3 oraz: 1) o wysokości do 12 m nad poziomem terenu, do 3 kondygnacji nadziemnych i o wysokości kondygnacji do 4,8 m; 2) posadowionego na głębokości do 3 m poniżej poziomu terenu, bezpośrednio na stabilnym gruncie nośnym; 3) przy rozpiętości elementów konstrukcyjnych do 6 m i wysięgu wsporników do 2 m; 4) niezawierającego elementów wstępnie sprężanych na budowie; 5) niewymagającego uwzględniania wpływu eksploatacji górniczej. 3. Ograniczenia uprawnień budowlanych, o których mowa w ust. 2, w odniesieniu do osób legitymujących się wykształceniem uzyskanym na kierunku inżynieria środowiska, nie dotyczą obiektów budowlanych gospodarki wodnej i melioracji wodnych. § 18. 1. Uprawnienia budowlane w specjalności drogowej bez ograniczeń uprawniają do projektowania obiektu budowlanego lub kierowania robotami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym, takim jak: 1) droga, w rozumieniu przepisów o drogach publicznych, z wyłączeniem drogowych obiektów inżynierskich oprócz przepustów; 2) droga dla ruchu i postoju statków powietrznych oraz przepust. 2. Uprawnienia budowlane w specjalności drogowej w ograniczonym zakresie uprawniają do projektowania obiektu budowlanego lub kierowania robotami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym, takim jak: 1) droga klasy: lokalna i dojazdowa oraz droga wewnętrzna, w rozumieniu przepisów o drogach publicznych, z wyłączeniem drogowych obiektów inżynierskich oprócz przepustów; 2) droga na terenie lotniska, nieprzeznaczona dla ruchu i postoju statków powietrznych. § 19. 1. Uprawnienia budowlane w specjalności mostowej bez ograniczeń uprawniają do projektowania obiektu budowlanego lub kierowania robotami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym, takim jak: 1) drogowy obiekt inżynierski, w rozumieniu przepisów o drogach publicznych; 2) kolejowy obiekt inżynierski: most, wiadukt, przepust, konstrukcja oporowa oraz nadziemne i podziemne przejście dla pieszych, w rozumieniu przepisów o warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle kolejowe. 2. Uprawnienia budowlane w specjalności mostowej do projektowania bez ograniczeń uprawniają również do obliczania światła mostów i przepustów. 3. Uprawnienia budowlane w specjalności mostowej w ograniczonym zakresie uprawniają do projektowania obiektu budowlanego lub kierowania robotami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym, takim jak: 1) jednoprzęsłowy obiekt mostowy, w rozumieniu przepisów o drogach publicznych lub przepisów o warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle kolejowe, o przęśle wykonanym z zastosowaniem prefabrykatów i rozpiętości do 21 m, posadowiony na stabilnym gruncie; 2) typowy składany obiekt mostowy; 3) przepust. § 20.1. Uprawnienia budowlane w specjalności kolejowej bez ograniczeń uprawniają do projektowania obiektu budowlanego lub kierowania robotami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym, takim jak: bocznica kolejowa, linia kolejowa wraz z punktami eksploatacyjnymi i posterunkami technicznymi, torowe instalacje techniczne oraz inne budowle kolejowe w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10 września 1998 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle kolejowe i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 151, poz. 987), z wyłączeniem obiektów budowlanych, o których mowa w § 19 ust. 1 pkt 2. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 156 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Uprawnienia budowlane w specjalności kolejowej w ograniczonym zakresie uprawniają do kierowania robotami budowlanymi polegającymi na remoncie lub rozbiórce, z wyłączeniem obiektów budowlanych na terenach eksploatacji górniczej i osuwisk. § 21. Uprawnienia budowlane w specjalności wyburzeniowej bez ograniczeń uprawniają do projektowania robót rozbiórkowych i kierowania tymi robotami budowlanymi związanymi z użyciem materiałów wybuchowych. § 22. 1. Uprawnienia budowlane w specjalności telekomunikacyjnej bez ograniczeń uprawniają do projektowania obiektu budowlanego lub kierowania robotami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym w zakresie telekomunikacji przewodowej wraz z infrastrukturą telekomunikacyjną oraz telekomunikacji radiowej wraz z infrastrukturą towarzyszącą. 2. Uprawnienia budowlane w specjalności telekomunikacyjnej w ograniczonym zakresie uprawniają do projektowania obiektu budowlanego lub kierowania robotami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym wraz z infrastrukturą telekomunikacyjną, w odniesieniu do obiektu budowlanego, takiego jak: lokalne linie i instalacje. § 23. 1. Uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych bez ograniczeń uprawniają do projektowania obiektu budowlanego lub kierowania robotami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym, takim jak: sieci i instalacje cieplne, wentylacyjne, gazowe, wodociągowe i kanalizacyjne, z doborem właściwych urządzeń w projekcie budowlanym oraz ich instalowaniem w procesie budowy lub remontu. 2. Uprawnienia budowlane w specjalności, o której mowa w ust. 1, w ograniczonym zakresie uprawniają do projektowania, z doborem właściwych urządzeń, lub kierowania robotami budowlanymi przy wykonywaniu instalacji wraz z przyłączami i instalowaniem tych urządzeń dla obiektów budowlanych o kubaturze do 1.000 m3. § 24. 1. Uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych bez ograniczeń uprawniają do projektowania obiektu budowlanego lub kierowania robotami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym, takim jak: sieci, instalacje i urządzenia elektryczne i elektroenergetyczne, w tym kolejowe, trolejbusowe i tramwajowe sieci trakcyjne wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi zasilania i sterowania, w tym kolejowej, trolejbusowej i tramwajowej sieci trakcyjnej oraz elektrycznego ogrzewania rozjazdów. 2. Uprawnienia budowlane w specjalności, o której mowa w ust. 1, w ograniczonym zakresie uprawniają do projektowania obiektu budowlanego lub kierowania robotami budowlanymi przy wykonywaniu instalacji wraz z przyłączami o napięciu do 1 kV w obiektach budowlanych o kubaturze do 1.000 m3. Rozdział 5 Specjalizacja techniczno-budowlana § 25. 1. O nadanie specjalizacji techniczno-budowlanej może ubiegać się wyłącznie osoba posiadająca uprawnienia budowlane bez ograniczeń w specjalności, w której wyodrębniono tę specjalizację, z wyjątkiem osób określonych w § 17 ust. 3. 2. Wykaz specjalizacji techniczno-budowlanych wyodrębnionych w specjalnościach budowlanych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 26. Nadanie specjalizacji techniczno-budowlanej wymaga odbycia, po uzyskaniu uprawnień budowlanych, pięcioletniej praktyki we właściwej specjalności, w zakresie specjalizacji, przy sporządzaniu projektów, w przypadku specjalizacji do projektowania, lub na budowie, w przypadku specjalizacji do kierowania robotami budowlanymi. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 157 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje § 27. 1. Do wniosku o nadanie specjalizacji techniczno-budowlanej należy dołączyć: 1) odpis posiadanych uprawnień budowlanych; 2) oświadczenie potwierdzające odbycie praktyki zawodowej, o której mowa w § 26, zawierające wyszczególnienie obiektów budowlanych, przy których projektowaniu lub budowie brała udział osoba ubiegająca się o nadanie specjalizacji. 2. Egzamin dla osoby ubiegającej się o nadanie specjalizacji techniczno-budowlanej powinien uwzględniać w szczególności sprawdzenie umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy technicznej w zakresie tej specjalizacji. 3. W składzie komisji kwalifikacyjnej nie mniej niż połowa jej członków powinna posiadać specjalizację odpowiadającą specjalizacji, o którą ubiega się osoba egzaminowana. 4. Po zakończeniu postępowania kwalifikacyjnego w sprawie nadania specjalizacji techniczno-budowlanej izba wydaje decyzję: 1) o nadaniu specjalizacji - w razie pozytywnego wyniku egzaminu; 2) o odmowie nadania specjalizacji - w razie negatywnego wyniku egzaminu. 5. Przepisy § 3, § 4 ust. 1-3, § 7, § 8, § 9 ust. 1, § 10 oraz § 12-14 stosuje się odpowiednio. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 28. 1. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe. 2. Przepisów § 4 i § 7 ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do praktyki zawodowej odbytej przed dniem 1 stycznia 1995 r. § 29. Wykształcenie, uzyskane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, którego kierunek lub zawód techniczny był określany w sposób odbiegający od przyjętego w rozporządzeniu, podlega indywidualnemu rozpatrzeniu i zakwalifikowaniu przez izbę, na podstawie programu kształcenia, jako wykształcenie odpowiednie lub pokrewne dla danej specjalności. § 30. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 158 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 WYKAZ WYKSZTAŁCENIA ODPOWIEDNIEGO I POKREWNEGO DLA POSZCZEGÓLNYCH SPECJALNOŚCI UPRAWNIEŃ BUDOWLANYCH Specjalność architektoniczna 1. Uprawnienia budowlane do projektowania bez ograniczeń - ukończone studia magisterskie na kierunku architektura i urbanistyka (O). 2. Uprawnienia budowlane do projektowania w ograniczonym zakresie - ukończone wyższe studia zawodowe na kierunku architektura i urbanistyka (O) lub ukończone studia magisterskie na kierunku budownictwo (P). Specjalność konstrukcyjno-budowlana 1. Uprawnienia budowlane bez ograniczeń - ukończone studia magisterskie na kierunku budownictwo (O). 2. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie - ukończone studia zawodowe na kierunku budownictwo (O) lub ukończone studia magisterskie na kierunku: 1) architektura i urbanistyka (P); 2) inżynieria środowiska (P). Specjalność drogowa 1. Uprawnienia budowlane bez ograniczeń - ukończone studia magisterskie na kierunku budownictwo (O). 2. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie - ukończone studia zawodowe na kierunku budownictwo (O). Specjalność mostowa 1. Uprawnienia budowlane bez ograniczeń - ukończone studia magisterskie na kierunku budownictwo (O). 2. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie - ukończone studia zawodowe na kierunku budownictwo (O). Specjalność kolejowa 1. Uprawnienia budowlane bez ograniczeń - ukończone studia magisterskie na kierunku budownictwo lub kierunku transport (O). 2. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie - ukończone wyższe studia zawodowe na kierunku budownictwo lub kierunku transport (O). Specjalność wyburzeniowa Uprawnienia budowlane bez ograniczeń - ukończone studia magisterskie na kierunku: 1) budownictwo (O); 2) górnictwo i geologia w specjalności eksploatacja złóż (O); 3) inżynieria wojskowa (O). Specjalność telekomunikacyjna 1. Uprawnienia budowlane bez ograniczeń - ukończone studia magisterskie na kierunku: 1) elektronika i telekomunikacja w specjalności z zakresu telekomunikacji (O); 2) elektrotechnika w specjalności z zakresu telekomunikacji (O). 2. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie - ukończone studia zawodowe na kierunku: 1) elektronika i telekomunikacja w specjalności z zakresu telekomunikacji (O); 2) elektrotechnika w specjalności z zakresu telekomunikacji (O). Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 159 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Specjalność instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych 1. Uprawnienia budowlane bez ograniczeń - ukończone studia magisterskie na kierunku: 1) inżynieria środowiska (O); 2) wiertnictwa, nafty i gazu w specjalności z zakresu inżynierii gazowniczej (O); 3) inżynieria naftowa i gazownicza (O). 2. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie - ukończone studia zawodowe na kierunku inżynieria środowiska (O) lub wykształcenie wyższe na kierunku: 1) budownictwo (P); 2) energetyka (P). Specjalność instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych 1. Uprawnienia budowlane bez ograniczeń - ukończone studia magisterskie na kierunku elektrotechnika (O). 2. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie - ukończone studia zawodowe na kierunku elektrotechnika (O) lub transport w specjalności sterowanie ruchem w transporcie lub sterowanie ruchem lub zabezpieczenie ruchu pociągów lub automatyka i robotyka (P). Objaśnienia: (O) - wykształcenie odpowiednie, (P) - wykształcenie pokrewne. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 160 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje ZAŁĄCZNIK Nr 2 WYKAZ SPECJALIZACJI TECHNICZNO-BUDOWLANYCH WYODRĘBNIONYCH W SPECJALNOŚCIACH BUDOWLANYCH Lp. Specjalizacja techniczno-budowlana do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi Specjalność 1 konstrukcyjno-budowlana 2 mostowa - geotechnika - obiekty budowlane budownictwa ogólnego - obiekty budowlane budownictwa przemysłowego - budowle wysokościowe - budowle hydrotechniczne - obiekty budowlane melioracji wodnych - rusztowania i deskowania wielofunkcyjne - drogowe obiekty inżynierskie - kolejowe obiekty inżynierskie 3 instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i - sieci, instalacje i urządzenia cieplne i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, wentylacyjne gazowych, wodociągowych i - sieci, instalacje i urządzenia gazowe kanalizacyjnych - sieci, instalacje i urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne 4 instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i - sieci, instalacje i urządzenia elektryczne urządzeń elektrycznych i i elektroenergetyczne powyżej 45 kV elektroenergetycznych - sieci, instalacje i urządzenia elektryczne i elektroenergetyczne w elektrowniach jądrowych - trakcje elektryczne Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 161 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Przykładowe rozstrzygnięcia Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa dotyczące uprawnień budowlanych. Na podstawie rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 28 kwietnia 2006 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, z późn. zm.) procedurę wyjaśniającą wątpliwości dotyczących treści nadanych uprawnień realizuje Izba w trybie art. 113 § 2 kpa. § 29. Wykształcenie, uzyskane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, którego kierunek lub zawód techniczny był określany w sposób odbiegający od przyjętego w rozporządzeniu, podlega indywidualnemu rozpatrzeniu i zakwalifikowaniu przez izbę, na podstawie programu kształcenia, jako wykształcenie odpowiednie lub pokrewne dla danej specjalności. Poniżej przykładowe wyjaśnienia dotyczące uprawnień budowlanych zaczerpnięte ze strony Polskiej Izby Inzynierów Budownistwa (http://www.piib.org.pl/index.php). http://www.piib.org.pl/index.php/przyksadowe-wyjapnienia-dotyczpce-zakresu-uprawniedowlanych-kkk-154 środa, 31 stycznia 2007 PROCEDURA WYJAŚNIANIA WĄTPLIWOŚCI, DOTYCZĄCYCH TREŚCI DECYZJI O NADANIU UPRAWNIEŃ BUDOWLANYCH, W TRYBIE ART. 113 § 2 KPA. W związku z wprowadzeniem procedury wyjaśniania wątpliwości co do treści decyzji o nadaniu uprawnień budowlanych w trybie art. 113 § 2 Kpa przez organy samorządu zawodowego, poniżej przedstawiamy obowiązujący tryb postępowania w tym zakresie: Zgodnie z art. 113 § 2 Kpa organ, który wydał decyzję, wyjaśnia w drodze postanowienia na żądanie organu egzekucyjnego lub strony wątpliwości co do treści decyzji. Wyjaśnienie wątpliwości co do treści decyzji konieczne jest wówczas, gdy decyzja jest niejednoznaczna lub dotknięta zawiłością utrudniającą ustalenie sensu rozstrzygnięcia sprawy. Polska Izba Inżynierów Budownictwa realizując obowiązki nałożone przez ustawę z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów w przypadkach wątpliwości co do treści decyzji o nadaniu uprawnień budowlanych wydaje opinie na temat zakresu obowiązywania tych uprawnień lub na żądanie uprawnionej strony postępowania w trybie art. 113 § 2 Kpa. Polska Izba Inżynierów Budownictwa będąc następcą prawnym organów administracji państwowej w przedmiocie nadawania uprawnień budowlanych jest uprawniona i jedynie właściwa do wydawania postanowień w odniesieniu do uprawnień wydanych przez swoje organy, jak i organy uprawnione poprzednio. Prawomocne postanowienia są wiążące (jako integralna część decyzji) dla wszystkich organów orzekających w sprawach indywidualnych. Postępowanie w sprawie wyjaśnienia w drodze postanowienia treści decyzji wszczyna się tylko na żądanie strony, którą jest osoba fizyczna legitymująca się taką decyzją i mająca wątpliwości co do jej treści lub na żądanie organu egzekucyjnego. Wyjaśnienie powyższe może być dokonane w każdym czasie. Dlatego też, jak określono powyżej, będą dotyczyły decyzji wydanych zarówno przez izby samorządu zawodowego, jak i przez organy administracji państwowej tytułem następstwa prawnego. W omawianym postępowaniu obowiązuje zasada dwuinstancyjności. Organem uprawnionym do dokonywania wyjaśnień w I instancji jest właściwa miejscowo komisja kwalifikacyjna okręgowej izby inżynierów budownictwa. Postanowienia wydawane przez okręgowe komisje kwalifikacyjne muszą zawierać uzasadnienie, są doręczane na piśmie i służy na nie zażalenie do Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej, jako organu II instancji. Krajowa Komisja Kwalifikacyjna w postępowaniu zażaleniowym jest organem II instancji i ma kompetencje merytoryczno-reformacyjne oraz kompetencje kasacyjne. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 162 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Po rozpatrzeniu kwestii będącej przedmiotem zaskarżonego postanowienia, organ II instancji wydaje postanowienie, w którym: 1) utrzyma w mocy zaskarżone postanowienie, 2) uchyli zaskarżone postanowienie i wyda postanowienie rozstrzygające kwestie będącą przedmiotem zaskarżonego postanowienia, 3) umorzy postępowanie zażaleniowe, stosując odpowiednio przepis art. 138 § 1 pkt 3 kpa, gdy skarżący cofnie zażalenie. Postanowienie wydane przez Krajową Komisję Kwalifikacyjną jest ostateczne i w toku instancji nie przysługuje od niego żaden środek odwoławczy. Na powyższe postanowienie przysługuje jednak skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w terminie 30 dni od dnia otrzymania postanowienia za pośrednictwem organu, który je wydał, tj. za pośrednictwem Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej. W celu eliminacji ewentualnych błędów w postanowieniach wydanych na podstawie art. 113 § 2 Kpa oraz w celu ujednolicenia interpretacji uprawnień budowlanych, okręgowe komisje kwalifikacyjne zobowiązane są do przesyłania powyższych postanowień wraz z kopią uprawnień budowlanych do wiadomości Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej. W przypadku stwierdzenia wady w wydanym postanowieniu, Krajowa Komisja Kwalifikacyjna zwraca się do okręgowej komisji kwalifikacyjnej, w celu dokonania korekty swojego postanowienia. Ponadto, w celu rozpowszechniania najbardziej precedensowych opinii, będą one publikowane na stronie internetowej Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa w zakładce Krajowa Komisja Kwalifikacyjna pkt 5 pt: ,,Precedensowe postanowienia". Tam również będzie zamieszczony przykładowy wzór postanowienia wydanego w trybie art. 113 § 2 Kpa, który przesyłamy również przy piśmie. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 163 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Przykładowe wyjaśnienia uprawnień budowlanych, które stosuje Krajowa Komisja Kwalifikacyjna. 1. Uprawnienia budowlane wydane na podstawie rozp. z 1928 r. * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie art. 362 rozporządzenia z 1928 r. środa, 31 stycznia 2007 Zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zachowują uprawnienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie. Zakres uprawnień budowlanych należy odczytywać zgodnie z treścią decyzji o ich nadaniu i w oparciu o przepisy będące podstawą ich nadania. Decyzja o nadaniu uprawnień budowlanych lub o stwierdzeniu posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie określa każdorazowo zakres prac projektowych lub robót budowlanych w danej specjalności, do których uprawniona jest dana osoba. Zgodnie z powyższym, uprawnienia budowlane uzyskane na podstawie art. 362 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928r. o prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli (Dz. U. z 1939 r., Nr 34, poz. 216 z późn. zm.) stanowią podstawę do kierowania robotami budowlanymi z wyjątkiem architektonicznego kierowania robotami, dotyczącymi budynków zabytkowych, pomników, budynków monumentalnych i budynków określonych w art. 358 ust. 2 ww. rozporządzenia oraz do sporządzania projektów (planów) robót konstrukcyjnych i instalacyjnych. Wówczas istniała możliwość uzyskania uprawnień do sporządzania projektów architektonicznych dla robót, do kierowania którymi osoba posiadała uprawnienia budowlane, po wykazaniu się praktyczną umiejętnością sporządzania takich projektów. Z powyższego wynika, że uprawnienia budowlane wydawane na podstawie art. 362 były wydawane ,,stopniowo", po spełnieniu określonych warunków. 2. Uprawnienia budowlane wydane na podstawie rozp. z 1962 r. * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 i 2 środa, 31 stycznia 2007 Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia z 1962 r. Decyzja o nadaniu uprawnień budowlanych lub o stwierdzeniu posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie określa każdorazowo zakres prac projektowych lub robót budowlanych w danej specjalności, do których uprawniona jest dana osoba. Zatem, zakres uprawnień budowlanych należy odczytywać zgodnie z treścią decyzji o ich nadaniu. Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że uprawnienia budowlane uzyskane na podstawie rozporządzenia PKBUiA z dnia 10 września 1962 r. w sprawie kwalifikacji fachowych osób wykonujących funkcje techniczne w budownictwie powszechnym (Dz. U. Nr 53, poz. 266) stanowią podstawę do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych zgodnie z treścią decyzji. Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 1 i 2 ww. rozporządzenia, stanowią one podstawę do: 1) sporządzania projektów budowlanych konstrukcyjnych wszelkich obiektów budowlanych, projektów instalacji i urządzeń sanitarnych z wyjątkiem skomplikowanych urządzeń i instalacji oraz następujących projektów budowlanych architektonicznych: a) wszelkich obiektów budowlanych inżynierskich zaliczanych do budownictwa powszechnego, do których zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 7, poz. 46 z późn. zm.), należy zaliczyć: * budynki stałe i tymczasowe oraz urządzenia budowlane związane z budynkami, * pomniki, posągi, wodotryski itp. obiekty architektury ogrodowej oraz kapliczki i inne podobne obiekty kultu religijnego. b) obiektów budowlanych o prostej architekturze, przez które należy rozumieć: * budynki gospodarskie i inwentarskie, Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 164 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje * budynki mieszkalne do 2 kondygnacji nadziemnych (ewentualnie z mieszkalnym poddaszem) o kubaturze łącznej do 1000 m3, z wyjątkiem obiektów zabytkowych; ograniczenie kubatury do 1000 m3 stosuje się w budownictwie mieszkaniowym szeregowym do jednego segmentu, a w budownictwie mieszkaniowym bliźniaczym - do samodzielnej części budynku bliźniaczego. c) budynków przemysłowych o charakterze wyłącznie produkcyjnym lub składowym, 2) kierowania robotami budowlanymi na budowie obiektów budowlanych z wyjątkiem robót obejmujących skomplikowane instalacje i urządzenia sanitarne oraz instalacje i urządzenia elektryczne. Zatem, omawiane uprawnienia budowlane stanowią podstawę do sporządzania projektów tylko ww. obiektów budowlanych. * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 i 2 środa, 31 stycznia 2007 Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia z 1962 r. Zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane ( Dz. U. z 2003r., Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zachowują uprawnienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie. Powyższy przepis deklaruje poszanowanie praw dobrze nabytych. Oznacza to, że uprawnienia budowlane uzyskane pod rządami poprzednio obowiązujących przepisów pozostają w mocy, a zakres ich nie ulega zmianie. Zatem, uprawnienia budowlane uzyskane w oparciu o przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r.- Prawo budowlane (Dz. U. Nr 7, poz. 46 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Przewodniczącego KBUiA z dnia 10 września 1962 r. w sprawie kwalifikacji fachowych osób wykonujących funkcje techniczne w budownictwie powszechnym (Dz. U. Nr 53, poz. 266), uprawniają do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w zakresie określonym w decyzji o ich nadaniu. Z uwagi na powyższe, uprawnienia budowlane uzyskane na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia z 1962 r. w specjalności instalacji i urządzeń elektrycznych, zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia są uprawnieniami bez ograniczeń w zakresie całej specjalności, tj. instalacji i urządzeń elektrycznych obejmującej projektowanie i kierowanie robotami budowlanymi. Przyjmuje się, że zakres uprawnień budowlanych nadanych na podstawie ustawy Prawo budowlane z 1961 r. w specjalności ,,instalacje i urządzenia elektryczne" odpowiada zakresowi specjalności: ,,sieci, instalacji elektrycznych i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych", określonych w obowiązujących przepisach. Wówczas nie istniała bowiem żadna inna specjalność w powyższym zakresie, należy zatem uznać, że obejmowała ona całość zagadnień w specjalności elektrycznej. * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 i 2, a uprawnienia w zakresie telekomunikacji środa, 31 stycznia 2007 Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia z 1962 r. a uprawnienia w zakresie telekomunikacji Zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz.2016 z późn. zm.) osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zachowują uprawnienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie. Zatem, uprawnienia budowlane uzyskane na podstawie rozporządzenia Przewodniczącego KBUiA z dnia 10 września 1962 r. w sprawie kwalifikacji fachowych osób wykonujących funkcje techniczne w budownictwie powszechnym (Dz. U. Nr 53, poz. 266), zostają zachowane w zakresie określonym w decyzji o ich nadaniu. Zgodnie z § 9 ust. 1 pkt 1 i 2 ww. rozporządzenia, przedmiotowe uprawnienia budowlane stanowią podstawę do sporządzania projektów i kierowania robotami budowlanymi w zakresie wszelkiego rodzaju instalacji i urządzeń elektrycznych wchodzących do zakresu budownictwa powszechnego. W czasie uzyskiwania powyższych uprawnień budowlanych nie istniały oddzielne uprawnienia budowlane w specjalności telekomunikacyjnej. W związku z powyższym, urzędy administracji uznawały uprawnienia Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 165 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje budowlane w specjalności instalacji i urządzeń elektrycznych jako odpowiednie do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w zakresie telekomunikacji. Powyższe potwierdza fakt, że o uprawnienia budowlane w specjalności elektrycznej mogły ubiegać się osoby posiadające wykształcenie wyższe i dyplom magistra inżyniera lub inżyniera elektryka albo magistra inżyniera lub inżyniera łączności. Ponadto w § 1 ust. 6 ww. rozporządzenia znajdował się zapis, co należy rozumieć pod pojęciem ,,skomplikowane instalacje i urządzenia elektryczne". Jeżeli chodzi o branżę telekomunikacyjną to w pkt 4 tego ustępu był zapis, że jako skomplikowane instalacje należy rozumieć: ,,wszelkie instalacje i urządzenia elektryczne automatycznych central telefonicznych o pojemności powyżej 200 NN rozgłaszania przewodowego o mocy powyżej 500 W i dyspozytorskie o pojemności łącznej powyżej 100 NN". Z powyższego wynika, że osoby posiadające wykształcenie wyższe w specjalnościach elektrycznych i łączności mogły uzyskiwać uprawnienia budowlane do projektowania i kierowania robotami w zakresie instalacji telefonicznych wewnętrznych, instalacji central telefonicznych abonenckich oraz sieci telefonicznych rozdzielczych. * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 11 ust. 1 pkt 1 środa, 31 stycznia 2007 Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z 1962 r. Zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zachowują uprawnienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie. Zatem, uprawnienia budowlane uzyskane na podstawie przepisów rozporządzenia Przewodniczącego KBUiA z dnia 10 września 1962 r. w sprawie kwalifikacji fachowych osób wykonujących funkcje techniczne w budownictwie powszechnym (Dz. U. Nr 53, poz. 266), zostają zachowane w zakresie określonym w decyzji o ich nadaniu. Zgodnie z § 11 ust. 1 pkt 1 powyższego rozporządzenia, przedmiotowe uprawnienia upoważniają w specjalności architektonicznej i konstrukcyjno-inżynieryjnej do kierowania robotami budowlanymi obiektów budowlanych, z wyłączeniem obiektów o skomplikowanej konstrukcji. Obiektami budowlanymi o skomplikowanej konstrukcji są obiekty wymienione w § 1 ust. 4 rozporządzenia, tj.: * wszelkie obiekty budowlane zawierające elementy składowe, przy których obliczaniu uwzględnia się przestrzenny schemat pracy statycznej całej konstrukcji lub jej części, z wyjątkiem prostokątnych krzyżowozbrojonych płyt żelbetowych swobodnie podpartych o rozpiętości do 4,0 m, * wszelkie obiekty budowlane zawierające elementy składowe o statycznie niewyznaczalnym, płaskim schemacie obliczeniowym, z wyjątkiem prostych belek ciągłych przy rozpiętości przęseł do 6,0 m oraz płyt ciągłych o rozpiętości do 4,0 m, rozwiązywanych przy pomocy ogólnie znanych tablic i monogramów, * wszelkie obiekty budowlane zawierające elementy składowe o statycznie wyznaczalnym, płaskim schemacie obliczeniowym i rozpiętości ponad 12,0 m oraz elementy o osi geometrycznej krzywej bądź łamanej i rozpiętości ponad 6,0 m oraz o wysięgu wsporników ponad 2,0 m, * wszelkie obiekty budowlane zawierające elementy składowe podlegające obciążeniom równym bądź większym od 800 kg/m2 oraz elementy, przy których obliczaniu uwzględniać należy wpływy dynamiczne, termiczne i skurczowe lub osiadania podpór poziomych elementów nośnych, jak również obciążenia ruchome albo o działaniu wielokierunkowym, wszelkie obiekty budowlane zawierające elementy konstrukcyjne wymagające ze względu na bezpieczeństwo budowli sprawdzenia rachunkowego lub doświadczalnego warunków utraty statyczności miejscowej pod działaniem obciążenia, * wszelkie obiekty budowlane o posadowieniu odmiennym od płaskich ław i stóp fundamentowych, posadowionych bezpośrednio na stałym, nie podlegającym żadnym ruchom gruncie nośnym, * wszelkie ściany oporowe o wysokości ponad 2,0 m, * wszelkie obiekty budowlane o wysokości pionowych elementów nośnych dla jednej kondygnacji powyżej 6,0 m oraz obiekty budowlane o całkowitej wysokości ponad 16,0 m nad terenem bądź też o zagłębieniu większym niż 3,0 m poniżej terenu. Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że powyższe uprawnienia budowlane nie upoważniają do sporządzania jakichkolwiek projektów. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 166 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 11 ust. 1 pkt 2 środa, 31 stycznia 2007 Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 11 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z 1962 r. Zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz.2016 z późn. zm.) osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zachowują uprawnienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie. Zatem, uprawnienia budowlane uzyskane na podstawie rozporządzenia Przewodniczącego KBUiA z dnia 10 września 1962 r. w sprawie kwalifikacji fachowych osób wykonujących funkcje techniczne w budownictwie powszechnym (Dz. U. Nr 53, poz. 266), zostają zachowane w zakresie określonym w decyzji o ich nadaniu. Zgodnie z § 11 ust. 1 pkt 2 powyższego rozporządzenia, upoważniają w specjalności architektonicznej i konstrukcyjno-inżynieryjnej do kierowania robotami budowlanymi obiektów budowlanych, z wyłączeniem obiektów o skomplikowanej konstrukcji oraz sporządzania projektów architektonicznych i konstrukcyjnych obiektów budowlanych o prostej architekturze z wyłączeniem obiektów o skomplikowanej konstrukcji. Obiektami budowlanymi o skomplikowanej konstrukcji są obiekty wymienione w § 1 ust. 4 rozporządzenia, tj.: * wszelkie obiekty budowlane zawierające elementy składowe, przy których obliczaniu uwzględnia się przestrzenny schemat pracy statycznej całej konstrukcji lub jej części, z wyjątkiem prostokątnych krzyżowozbrojonych płyt żelbetowych swobodnie podpartych o rozpiętości do 4,0 m, * wszelkie obiekty budowlane zawierające elementy składowe o statycznie niewyznaczalnym, płaskim schemacie obliczeniowym, z wyjątkiem prostych belek ciągłych przy rozpiętości przęseł do 6,0 m oraz płyt ciągłych o rozpiętości do 4,0 m, rozwiązywanych przy pomocy ogólnie znanych tablic i monogramów, * wszelkie obiekty budowlane zawierające elementy składowe o statycznie wyznaczalnym, płaskim schemacie obliczeniowym i rozpiętości ponad 12,0 m oraz elementy o osi geometrycznej krzywej bądź łamanej i rozpiętości ponad 6,0 m oraz o wysięgu wsporników ponad 2,0 m, * wszelkie obiekty budowlane zawierające elementy składowe podlegające obciążeniom równym bądź większym od 800 kg/m2 oraz elementy, przy których obliczaniu uwzględniać należy wpływy dynamiczne, termiczne i skurczowe lub osiadania podpór poziomych elementów nośnych, jak również obciążenia ruchome albo o działaniu wielokierunkowym, wszelkie obiekty budowlane zawierające elementy konstrukcyjne wymagające ze względu na bezpieczeństwo budowli sprawdzenia rachunkowego lub doświadczalnego warunków utraty statyczności miejscowej pod działaniem obciążenia, * wszelkie obiekty budowlane o posadowieniu odmiennym od płaskich ław i stóp fundamentowych, posadowionych bezpośrednio na stałym, nie podlegającym żadnym ruchom gruncie nośnym, * wszelkie ściany oporowe o wysokości ponad 2,0 m, * wszelkie obiekty budowlane o wysokości pionowych elementów nośnych dla jednej kondygnacji powyżej 6,0 m oraz obiekty budowlane o całkowitej wysokości ponad 16,0 m nad terenem bądź też o zagłębieniu większym niż 3,0 m poniżej terenu. Przez obiekty budowlanych o prostej architekturze, zgodnie z § 1 ust. 3 należy rozumieć: * - budynki gospodarskie i inwentarskie, * - budynki mieszkalne do 2 kondygnacji nadziemnych (ewentualnie z mieszkalnym poddaszem) o kubaturze łącznej do 1000 m3, z wyjątkiem obiektów zabytkowych; ograniczenie kubatury do 1000 m3 stosuje się w budownictwie mieszkaniowym szeregowym do jednego segmentu, a w budownictwie mieszkaniowym bliźniaczym - do samodzielnej części budynku bliźniaczego. Omawiane uprawnienia budowlane, w części dotyczącej możliwości sporządzania projektów obiektów budowlanych o prostej architekturze w tym budynków gospodarczych i inwentarskich, nie posiadają ograniczenia kubaturowego. * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 13 ust. 1 pkt 1 środa, 31 stycznia 2007 Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z 1962 r. Zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zachowują uprawnienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 167 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Decyzja o nadaniu uprawnień budowlanych lub o stwierdzeniu posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie określa każdorazowo zakres prac projektowych lub robót budowlanych w danej specjalności, do których uprawniona jest dana osoba. Załączone uprawnienia budowlane uzyskane przez osobę ze średnim wykształceniem technicznym na podstawie przepisów rozporządzenia Przewodniczącego KBUiA z dnia 10 września 1962 r. w sprawie kwalifikacji fachowych osób wykonujących funkcje techniczne w budownictwie powszechnym (Dz. U. Nr 53, poz. 266), w specjalności instalacji i urządzeń sanitarnych uprawniają do: * kierowania robotami budowlanymi w zakresie budowy instalacji i urządzeń sanitarnych w obiektach budowlanych z wyjątkiem budowy skomplikowanych instalacji i urządzeń sanitarnych. Zgodnie z § 1 ust. 5 ww. rozporządzenia, przez skomplikowane instalacje i urządzenia sanitarne należy rozumieć: * instalacje i urządzenia sanitarne w obiektach budowlanych z pomieszczeniami zaliczonymi do I i II kategorii niebezpieczeństwa pożarowego w rozumieniu przepisów techniczno-budowlanych, * instalacje i urządzenia: ogrzewania wodnego systemu zamkniętego, ogrzewania parowego o temperaturze pary powyżej 115oC, wszelkiego ogrzewania przez promieniowanie, ogrzewania zdalaczynnego obsługiwanego przez kotłownie, kotłownie wodne i parowe niskiego ciśnienia o wydajności powyżej 400 000 kcal/h oraz wszelkiego typu węzły cieplne, * instalacje i urządzenia pełnej i częściowej klimatyzacji oraz instalacje i urządzenia wentylacji o mechanicznym pobudzeniu, obsługującej pomieszczenia o różnym przeznaczeniu, * instalacje i urządzenia gaśnicze przeciwpożarowe, z wyjątkiem instalacji kranów przeciwpożarowych wodnych, nie wymagających specjalnej obsługi, * instalacje i urządzenia hydroforowe i przepompownie o wydajności ponad 1,5 l/sek., lokalne oczyszczalnie wody i ścieków nie zaliczone przez obowiązujące przepisy do budownictwa specjalnego, instalacje i urządzenia wodociągowe oraz kanalizacji zewnętrznej na terenie nieruchomości o powierzchni przekraczającej 2,0 ha, * instalacje gazowe o ciśnieniu powyżej 0,03 at (3 kPa) nadciśnienia. Pojęcie obiektu budowlanego definiuje art. 1 ust. 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. Prawo budowlane, która obowiązywała w okresie nadawania przedmiotowych uprawnień. Zgodnie z powyższym przepisem, obiekty budowlane to m.in.: stałe i tymczasowe budynki, urządzenia budowlane związane z budynkami, obiekty inżynierskie, urządzenia techniczne, instalacje przemysłowe. Tak więc, osoba legitymująca się wymienionymi uprawnieniami budowlanymi może kierować budową lub robotami budowlanymi jedynie w obiektach budowlanych z podanymi wyżej ograniczeniami dotyczącymi skomplikowanych instalacji i urządzeń sanitarnych. 3. Uprawnienia budowlane wydane na podstawie zarządzenia nr 195 Ministra Komunikacji z 1964 r. * Uprawnienia budowlane w zakresie dróg środa, 31 stycznia 2007 Decyzja o nadaniu uprawnień budowlanych lub o stwierdzeniu posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie określa każdorazowo zakres prac projektowych lub robót budowlanych w danej specjalności, do których uprawniona jest dana osoba. Zatem, zakres uprawnień budowlanych należy odczytywać zgodnie z treścią decyzji o ich nadaniu. Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że uprawnienia budowlane wydane na podstawie przepisów zarządzenia Nr 195 Ministra Komunikacji z dnia 1 grudnia 1964 r. w sprawie uprawnień budowlanych w budownictwie specjalnym w zakresie komunikacji (Dz. Bud. z 1969 r. Nr 7, poz. 24), stanowią podstawę do kierowania robotami budowlanymi w specjalności dróg w zakresie nieskomplikowanych obiektów. Stosownie do § 3 ust. 2 pkt 3 ww. zarządzenia, przez określenie ,,droga" należy rozumieć drogi publiczne, określone art. 13 ustawy z dnia 29 marca 1962 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 20, poz. 90) oraz lotniskowe drogi startowe i manipulacyjne łącznie z mostami i przepustami o rozpiętości w świetle do 10 m, opartymi na adaptacji projektów typowych lub powtarzalnych. Natomiast załącznik Nr 2 do ww. zarządzenia określa zasady kwalifikacji obiektów (robót) budowlanych w budownictwie specjalnym w zakresie komunikacji jako obiektów (robót) nieskomplikowanych. Zgodnie z pkt 1 powyższego załącznika za nieskomplikowane uważało się m.in.: 1. projektowanie obiektów lub elementów w postaci adaptacji istniejących projektów typowych lub powtarzalnych bez wprowadzania zmian konstrukcyjnych, Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 168 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. kierowanie robotami w obiektach realizowanych w oparciu o dokumentację, o której mowa powyżej. Ponadto, w obiektach budownictwa komunikacyjnego należących do specjalności drogi za nieskomplikowane uważało się również: 1. projektowanie i kierowanie robotami w zakresie budowy i przebudowy wszystkich dróg z wyjątkiem dróg projektowanych na warunkach I i II klasy technicznej oraz budowy nowych dróg projektowanych na warunkach III klasy technicznej w terenach górskich, 2. projektowanie remontów dróg publicznych oraz kierowanie robotami z zakresu remontów dróg publicznych z wyjątkiem projektowania remontów dróg klasy I i II obejmujących zmianę konstrukcji nawierzchni, 3. projektowanie i kierowanie robotami w zakresie budowy, przebudowy i remontów lotnisk o nawierzchniach darniowych (trawiastych), 4. projektowanie i kierowanie robotami w zakresie dróg samochodowych na terenie lotnisk, 5. kierowanie robotami przy remontach lotniczych dróg startowych i manipulacyjnych o nawierzchniach sztucznych, 6. projektowanie i kierowanie robotami rozbiórkowymi obiektów z zakresu specjalności ,,drogi". Stosując zasadę analogii do obecnie obowiązujących przepisów Prawa budowlanego, określających zakres uprawnień budowlanych w ograniczonym zakresie w specjalności drogowej, można ewentualnie uznać, że pojęcie ,,nieskomplikowane obiekty" w odniesieniu do dróg obejmuje: - drogi wewnętrzne, - drogi dojazdowe (D), drogi lokalne (L) oraz drogi zbiorcze (Z), w rozumieniu przepisów rozporządzenia MTiGM z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie - Dz. U. z 1999r., Nr 43, poz. 430). Zatem, nadesłane uprawnienia budowlane upoważniają do pełnienia funkcji kierownika budowy na budowie wymienionych dróg: wewnętrznych, dojazdowych (D), lokalnych (L) oraz zbiorczych (Z). 4. Uprawnienia budowlane wydane na podstawie rozp. z 1975 r. * Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 6 ust. 1 środa, 31 stycznia 2007 Uprawnienia budowlane wydane na podstawie § 6 ust. 1 rozporządzenia z 1975 r. Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia MGTiOŚ z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 8, poz. 46 z późn. zm.), osoby z wyższym wykształceniem technicznym, posiadające przygotowanie zawodowe wymagane do pełnienia funkcji obejmujących kierowanie, nadzorowanie i kontrolowanie budowy i robót, są uprawnione również do sporządzania projektów w budownictwie jednorodzinnym, zagrodowym oraz innych budynków o kubaturze do 1000 m3 w zakresie objętym specjalnością techniczno-budowlaną, w której mogą kierować budową lub robotami. Ograniczenie kubatury dotyczy wszystkich wymienionych budynków i budownictwa, w czym przejawia się między innymi ograniczony zakres omawianych uprawnień. Zatem, osoba posiadająca uprawnienia budowlane w powyższym zakresie może projektować: budynki jednorodzinne do 1000 m3, zagrodowe - do 1000 m3 oraz inne budynki o kubaturze do 1000 m3 w zakresie objętym specjalnością techniczno-budowlaną, w której może kierować budową lub robotami Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 169 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje * Uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjno-inżynieryjnej w zakresie instalacji elektrycznych, a uprawnienia w zakresie telekomunikacji środa, 31 stycznia 2007 Zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zachowują uprawnienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie. Zakres uprawnień budowlanych należy odczytywać zgodnie z treścią decyzji o ich nadaniu i w oparciu o przepisy będące podstawą ich nadania. Zatem, uprawnienia budowlane uzyskane w oparciu o przepisy rozporządzenia MGTiOŚ z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 8, poz. 46 z późn. zm.), w specjalności instalacyjno-inżynieryjnej upoważniające do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych projektanta oraz kierownika budowy i robót w zakresie instalacji elektrycznych stanowią podstawę do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie jedynie w ramach powyższej specjalności. Powyższe uprawnienia budowlane nie stanowią podstawy do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie telekomunikacyjnym. Uprawnienia w tym zakresie mogły być nadawane wówczas przez zakłady pracy na podstawie § 13 ust. 3 ww. rozporządzenia. Natomiast w latach 1995-2004 r., uprawnienia budowlane w zakresie telekomunikacji wydawane były na mocy rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 10 października 1995 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie telekomunikacyjnym (Dz. U. Nr 120, poz. 581 z późn. zm.). * Uprawnienia budowlane w zakresie obiektów i budowli melioracji wodnych i ujęć wód do projektowania, a obliczenia hydrologiczne dla takich projektów środa, 31 stycznia 2007 Przepisy rozporządzenia MGTiOŚ samodzielnych dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 8, poz. 46 z poźn. zm.) nie wydzielały ze specjalności wodnomelioracyjnej problematyki hydrologicznej (obliczeń i dokumentacji hydrologicznej). Nie regulowały tych kwestii także obowiązujące w tym czasie: ustawa z 30 maja 1962 r. Prawo wodne (Dz. U. z 1962 r., Nr 34, poz. 158 z póżn. zm.) i następująca po niej ustawa z 24 października 1974 r. Prawo wodne (Dz. U. z 1974 r., Nr 38, poz. 230 z późn. zm.). Przedstawiony stan prawny trwał do 1 stycznia 2004 r., tj. do dnia wejścia w życie art. 2 ust. 3 ustawy z 18 lipca 2001r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2001r., Nr 115, poz. 1229 z póżn. zm.). Zgodnie z tym przepisem ,,Dokumentacje hydrologiczne, stanowiące podstawę projektowania i planowania w zakresie budownictwa wodnego, ochrony przed powodzią i zapobiegania skutkom suszy oraz zarządzania zasobami śródlądowych wód powierzchniowych, w tym wykonywania decyzji administracyjnych, mogą być wykonywane tylko przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje." Jednocześnie z mocy upoważnienia ustawowego (art. 2 ust. 4 Prawa wodnego z 2001r.) wydane zostało rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 26 lutego 2004 r. w sprawie kwalifikacji ogólnych i zawodowych wymaganych od osób wykonujących dokumentacje hydrologiczne (Dz. U. z 2004 r., Nr 43, poz.406). Tak więc dopiero z dniem wejścia w życie omawianego przepisu (art. 2 ust. 3 Prawa wodnego) ustawodawca nałożył obowiązek uzyskiwania kwalifikacji do wykonywania dokumentacji hydrologicznej. Tym samym należy stwierdzić, że do tej daty tj. do 1stycznia 2004 r. przepisy prawa (budowlanego i wodnego) nie zawierały obowiązku posiadania szczególnych kwalifikacji do wykonywania obliczeń czy też dokumentacji hydrologicznych. Oznacza to, że osoby, które uzyskały stwierdzenie przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie dotyczące projektowania w zakresie budowli melioracji wodnych lub ujęć wód mogą w tym zakresie wykonywać obliczenia hydrologiczne niezbędne do przygotowania odpowiedniego projektu. Możliwość taka zastrzeżona jest jednak wyłącznie do takich obiektów budownictwa wodnego i wodno melioracyjnego, których projektowanie umożliwia zakres przyznanych uprawnień budowlanych. Uprawnienia do wykonywania obliczeń należy traktować jako prawo nabyte i będące niezbędną częścią składową prawa do sporządzania projektów z zakresu budownictwa wodnego lub melioracji wodnych. Powyższa wykładnia przedmiotowych uprawnień znajduje oparcie także w treści art.104 ustawy z 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (tekst jednolity.- Dz. U. z 2003r., Nr 207, poz.2016 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem "Osoby, które, przed dniem wejścia w życie ustawy, uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 170 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zachowują uprawnienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie". Wnioskodawca uzyskał stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie przed zmianami przepisów prawa wodnego, dotyczącymi wyodrębnienia specjalności hydrologicznej. W związku z tym posiadane przez niego uprawnienia należy interpretować zgodnie z zakresem dotychczasowym, wynikającym z przepisów obowiązujących w dacie wydania uprawnień. W świetle powyższego należy stwierdzić, że uprawnienia w zakresie obiektów i budowli melioracji wodnych i ujęć wód do projektowania obejmują też uprawnienie do dokonywania obliczeń hydrologicznych dla takich projektów. * Uprawnienia budowlane projektanta oraz kierownika budowy i robót w specjalności architektonicznej środa, 31 stycznia 2007 Zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zachowują uprawnienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie. Dokonując interpretacji uprawnień budowlanych uzyskanych na podstawie przepisów rozporządzenia MGTiOŚ z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 8, poz. 46 z późn. zm.), należy brać pod uwagę wszystkie zmiany prawne do powyższego rozporządzenia, w tym dokonane w 1991r. (Dz. U. Nr 69, poz. 299), gdyż dotyczą one z mocy prawa wszystkich osób, które uzyskały uprawnienia budowlane na jego podstawie. W wyniku powyższej nowelizacji termin "budownictwo osób fizycznych" został zastąpiony terminem ,,w budownictwie jednorodzinnym, zagrodowym oraz innych budynków o kubaturze do 1000 m3". Zatem, uprawnienia budowlane uzyskane na podstawie ww. rozporządzenia uprawniające do wykonywania samodzielnej funkcji projektanta oraz kierownika budowy i robót w specjalności architektonicznej stanowią podstawę m.in. do sporządzania projektów w zakresie rozwiązań architektonicznych i konstrukcyjno budowlanych obiektów budowlanych z wyłączeniem konstrukcji fundamentów głębokich i trudniejszych konstrukcji statycznie niewyznaczalnych w budownictwie jednorodzinnym, zagrodowym oraz innych budynków o kubaturze do 1000 m3. * Uprawnienia zakładowe wydawane na podstawie § 13 ust. 3 środa, 31 stycznia 2007 Uprawnienia zakładowe wydawane na podstawie § 13 ust. 3 rozporządzenia z 1975 r. Stwierdzenia przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie wydane na podstawie wydanego na podstawie § 13 ust. 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 roku w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 8, poz. 46 z póżn. zm.), spełniają kryteria wskazane w przepisie art. 5 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. Nr 5, poz.42 z póżn. zm.), a osoby posiadające uprawnienia budowlane w zakresie odpowiadającym zakresowi specjalności, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 i 2 tejże ustawy mogą być członkami izby inżynierów budownictwa. W odniesieniu do miejsca pełnienia tych funkcji, to żaden z przepisów ww. rozporządzenia nie przewidywał ograniczonych skutków stwierdzenia posiadania przygotowania zawodowego na podstawie § 13 ust. 3 ww. rozporządzenia jedynie do terenu zakładu pracy i jedynie w okresie zatrudnienia. Inaczej, gdyby w dokumencie było stwierdzenie o ograniczeniu ważności dokumentu tylko do terenu lub czasu zatrudnienia w danym zakładzie pracy. Wtedy należy domniemywać, że wolą wydającego taki dokument było terytorialne i czasowe ograniczenie jego skutkowania. Wtedy należałoby i dziś ograniczyć jego działanie do terenu zakładu pracy lub następcy prawnego tego zakładu. W przypadku, gdy uprawnienia budowlane nie zawierają żadnych ograniczeń osoba nimi się legitymująca może je pełnić na terenie całej Polski nie będąc pracownikiem zakładu, który je wydał tj. bez żadnych ograniczeń czasowych i miejscowych. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 171 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje * Uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjno-inżynieryjnej w zakresie sieci i instalacji sanitarnych środa, 31 stycznia 2007 Zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r., Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zachowują uprawnienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie. Zatem, uprawnienia budowlane uzyskane na podstawie przepisów rozporządzenia MGTiOŚ z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 8, poz. 46 z późn. zm.), uprawniające do wykonywania samodzielnej funkcji projektanta oraz kierownika budowy i robót w specjalności instalacyjno-inżynieryjnej w zakresie sieci i instalacji sanitarnych stanowią podstawę m.in. do: - sporządzania projektów sieci wodociągowych, kanalizacyjnych i gazowych uzbrojenia terenu oraz projektów instalacji wodociągowych, kanalizacyjnych i gazowych - o powszechnie znanych rozwiązaniach konstrukcyjnych i schematach technicznych, - kierowania, nadzorowania i kontrolowania budowy i robót, kierowania i kontrolowania wytarzania konstrukcyjnych elementów sieci i instalacji gazowych oraz oceniania i badania stanu technicznego w zakresie sieci gazowych uzbrojenia terenu i w zakresie instalacji gazowych - o powszechnie znanych rozwiązaniach konstrukcyjnych. Omawiane uprawnienia budowlane są uprawnieniami budowlanymi ograniczonym w zakresie w całej specjalności. * Uprawnienia budowlane w zakresie adaptacji projektów powtarzalnych środa, 31 stycznia 2007 Osoby posiadające uprawnienia budowlane wydane na podstawie rozporządzenia MGTiOŚ z dnia 20 lutego 1975 r. (Dz. U. Nr 8, poz. 46 z późn. zm.) obowiązują nadal w zakresie w jakim je nadano z modyfikacją wynikającą z mocy prawa wprowadzoną przepisami nowelizacji tego rozporządzenia z dnia 18 lipca 1991 r. (Dz. U. Nr 69, poz. 299). Decyzja o nadaniu uprawnień budowlanych lub o stwierdzeniu posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie określa każdorazowo zakres prac projektowych lub robót budowlanych w danej specjalności, do których uprawniona jest dana osoba. Zatem, zakres uprawnień budowlanych należy odczytywać zgodnie z treścią decyzji o ich nadaniu i w oparciu o przepisy będące podstawą ich nadania. W związku z powyższym, uprawnienia budowlane upoważniające do "sporządzania projektów w zakresie rozwiązań architektonicznych budynków inwentarskich i gospodarczych, adaptacji projektów powtarzalnych innych budynków oraz sporządzania planów zagospodarowania działki związanych z realizacją tych budynków" upoważniają do samodzielnego sporządzania projektów w zakresie rozwiązań architektonicznych: 1) budynków inwentarskich i gospodarczych, 2) adaptacji projektów powtarzalnych innych niż wymienione w pkt 1 budynków, 3) sporządzania planów zagospodarowania działki związanych z realizacją budynków, o których mowa w pkt 1 i 2. Każdy z tych zakresów jest od siebie niezależny. Bez znaczenia praktycznego w omawianej sprawie jest brak w obowiązującym ustawodawstwie definicji projektu powtarzalnego. Dla uzyskania przez projekt architektoniczny takiego statusu wystarczające jest nadanie projektowi takiego charakteru przez autora lub wyrażenie przez autora zgody na korzystanie w odpowiednim zakresie z jego praw autorskich przez nabywcę projektu. Jest to więc domena prawa autorskiego i prawa cywilnego a nie prawa budowlanego. Zmiany w zakresie adaptacji, mogą być dokonywane tylko za zgodą autora projektu chyba, że pewne zmiany dozwolone są bez takiej zgody, o czym jest wzmianka na projekcie. Jednocześnie wyjaśniamy, że prawo nie określa charakteru i zakresu zmian, jakie mogą być wprowadzone do projektu powtarzalnego na podstawie konkretnych uprawnień. Na pewno zakres takich zmian musi być zgodny z posiadanymi uprawnieniami budowlanymi. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 172 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje * Uprawnienia budowlane projektanta w specjalności konstrukcyjno-inżynieryjnej w zakresie dróg środa, 31 stycznia 2007 Zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r., Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zachowują uprawnienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie. Decyzja o nadaniu uprawnień budowlanych lub o stwierdzeniu posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie określa każdorazowo zakres prac projektowych lub robót budowlanych w danej specjalności, do których uprawniona jest dana osoba. Zatem, uprawnienia budowlane uzyskane na podstawie rozporządzenia MGTiOŚ z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 8, poz. 46 z późn. zm.), stanowią podstawę do pełnienia samodzielnej funkcji projektanta w specjalności konstrukcyjno-inżynieryjnej w zakresie dróg, z uwzględnieniem zmian dokonanych przepisami rozporządzenia z 1991 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 69, poz. 299). Zgodnie z powyższym, przedmiotowe uprawnienia budowlane upoważniają do: * sporządzania projektów budowli dróg, lotniskowych dróg startowych i manipulacyjnych oraz typowych mostów i przepustów, * kierowania, nadzorowania i kontrolowania elementów budowlanych oraz oceniania i badania stanu technicznego obiektów budowlanych w budownictwie jednorodzinnym, zagrodowym oraz innych budynków o kubaturze do 1000 m3 w zakresie specjalności konstrukcyjno-inżynieryjnej w zakresie dróg. Omawiane uprawnienia budowlane nie upoważniają do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w zakresie budynków kubaturowych, które objęte były wówczas specjalnością konstrukcyjno-budowlaną. * Uprawnienia budowlane majstra budowlanego środa, 31 stycznia 2007 Zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zachowują uprawnienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie. Zatem, stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do kierowania robotami w rzemiośle uzyskane na podstawie przepisów rozporządzenia MGTiOŚ z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 8, poz. 46 z późn. zm.), stanowią podstawę do kierowania robotami w rzemiośle sieci gazowych oraz w rzemiośle instalacji wodociągowych, kanalizacyjnych i gazowych. Powyższe stwierdzenie upoważnia wyłącznie do kierowania, nadzorowania i kontrolowania technicznego przy wykonywaniu robót budowlanych objętych rzemiosłem dla którego wydano przedmiotowe stwierdzenie. Nie upoważnia jednak do pełnienia funkcji kierownika budowy. Zgodnie bowiem z ogólną zasadą nadawania uprawnień budowlanych, majster budowlany może kierować jedynie powierzonymi robotami w ramach budowy kierowanej przez osobę posiadającą uprawnienia bez ograniczeń lub w ograniczonym zakresie. Wykonywanie pracy na stanowisku majstra budowlanego nie stanowi obecnie wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, w konsekwencji powyższego ustawodawca zrezygnował z nadawania uprawnień budowlanych osobom posiadających dyplom mistrza. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 173 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 5. Uprawnienia budowlane wydane na podstawie rozp. z 1994 r. * Uprawnienia budowlane w specjalności konstrukcyjno-budowlanej, a uprawnienia w zakresie dróg i mostów środa, 31 stycznia 2007 Decyzja o nadaniu uprawnień budowlanych lub o stwierdzeniu posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie określa każdorazowo zakres prac projektowych lub robót budowlanych w danej specjalności, do których uprawniona jest dana osoba. Zakres uprawnień budowlanych należy oceniać indywidualnie, zgodnie z treścią decyzji o ich nadaniu, przy uwzględnieniu przepisów będących podstawą ich nadania. Zatem, uprawnienia budowlane uzyskane na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r., Nr 106, poz. 1126) i rozporządzenia MGPiB z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. z 1995 r. Nr 8, poz. 38 z późn. zm.) uprawniają do kierowania robotami budowlanymi w specjalności konstrukcyjno-budowlanej bez ograniczeń w zakresie jaki obowiązywał w dniu uzyskania decyzji. W związku z powyższym, w zakresie omawianych uprawnień budowlanych mieści się uprawnienie do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w zakresie dróg i mostów bez ograniczeń. Przedmiotowe uprawnienia budowlane nie stanowią jednak podstawy do sporządzania jakichkolwiek projektów. Zmiana dokonana przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19.09.2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 175, poz. 1704) nie wpływa na zakres omawianych uprawnień budowlanych. Dotyczy ona tylko uprawnień budowlanych nadanych po dacie wejścia w życie wspomnianych przepisów, tj. po 8 października 2003 r. * Uprawnienia do sporządzania projektów zagospodarowania terenu lub działki. środa, 31 stycznia 2007 Uprawnienia budowlane do projektowania w odpowiedniej specjalności uzyskane na podstawie przepisów rozporządzenia z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 8, poz. 38 z późn. zm.) upoważniają do sporządzania projektów zagospodarowania terenu lub działki, w zakresie danej specjalności. Zgodnie z § 4 ust. 4 tego rozporządzenia, uprawnienia budowlane do projektowania bez ograniczeń w specjalnościach, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2a, 2b, 4 i 5 ustawy – Prawo budowlane, stanowią podstawę do sporządzania projektów zagospodarowania działki i terenu. Należy jednak zauważyć, że powołany przepis został dodany do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. na mocy § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 września 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. z 2003 r., Nr 175, poz.1704) i obowiązywał dopiero od dnia 16 października 2003 r. Zgodnie z zasadą trwałości decyzji administracyjnych, zmiany stanu prawnego następującego po dacie, w której decyzja stała się ostateczna, nie mają wpływu na zakres praw lub obowiązków w niej określonych. W świetle powyższego, decyzje wydane przed tą datą, nie upoważniałyby do sporządzania projektów zagospodarowania terenu lub działki, gdyż w stanie prawnym obowiązującym przed 16 października 2003 r. prawo sporządzania takich projektów miały jedynie osoby posiadające uprawnienia budowlane do projektowania w specjalności architektonicznej. Stanowisko takie nie może być jednak zaakceptowane z następujących względów. Przede wszystkim należy zauważyć, że przepis § 4 ust. 4 rozszerzył uprawnienia osób, które uzyskały prawo wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie po 16 października 2003 r. Wraz z nowelizacja § 4 ust. 4 rozporządzenia nie wprowadzono jednakże przepisów, które uzasadniałby zwiększenie uprawnień tych osób, w szczególności nie wprowadzono innych, ostrzejszych kryteriów uzyskania uprawnień budowlanych. Nie zmieniono przepisów dotyczących wykształcenia osób, które ubiegają się o uprawnienia, jak również nie zwiększono wymiaru praktyki zawodowej. W tym zakresie osoby, którym nadano uprawnienia przed 16 października 2003 r. musiały spełniać takie same przesłanki, jak osoby które uzyskały te uprawnienia po tej dacie. Pod rządami rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. nie uległ również zmianie zakres przedmiotowy egzaminu na uprawnienia budowlane. Zgodnie z § 10 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, egzamin składany na uprawnienia budowlane zawiera część ustną oraz pisemną w formie tekstu i obejmuje sprawdzenie znajomości przepisów prawa w zakresie niezbędnym do ich właściwego Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 174 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje stosowania oraz umiejętności praktycznego posługiwania się tymi przepisami. W myśl zaś ust. 3 tego przepisu, znajomość przepisów tych dotyczy: 1) we wszystkich specjalnościach: a) ustawy - Prawo budowlane oraz rozporządzeń i zarządzeń wydanych na jej podstawie, b) warunków bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu robót budowlano-montażowych, c) postępowania administracyjnego (dział I i II Kodeksu postępowania administracyjnego), d) zagospodarowania przestrzennego, ochrony środowiska, dóbr kultury i ochrony przeciwpożarowej, normalizacji i certyfikacji - w części związanej z projektowaniem, budową, utrzymaniem i rozbiórką obiektów budowlanych. Jak z powyższego wynika, obowiązek złożenia egzaminu ze znajomości przepisów dotyczących zagospodarowania przestrzennego – w części związanej z projektowaniem obiektów budowlanych - dotyczył wszystkich specjalności, co więcej obowiązek taki istniał przez cały okres obowiązywania przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. W tym miejscu należy wyjaśnić, że w dniu 11 lipca 2003 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717), tym samym została uchylona ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r., Nr 15, poz. 139). Zmiana stanu prawnego w zakresie przepisów objętych egzaminem jest procesem normalnym, i nie może wpływać na sytuacje prawną osób, które już egzamin zdały i tym samy nie daje podstaw do weryfikacji uprawnień budowlanych, a w szczególności nie uzasadnia przeprowadzania kolejnego egzaminu ze znajomości tej części przepisów, które uległy zmianie po uzyskaniu uprawnień budowlanych. Przykładowo, jak już podkreślono, w stanie prawnym obowiązującym przed 16 października 2003 r., prawo sporządzania projektów zagospodarowania działki lub terenu, posiadały osoby, które uzyskały decyzję o nadaniu uprawnień budowlanych do projektowania w specjalności architektonicznej. Znaczna część tych osób zdawała egzamin ze znajomości przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r., Nr 15, poz. 139), uchylenie tej ustawy i wprowadzenie do porządku prawnego nowej nie daje podstaw do przeprowadzenia kolejnego egzaminu dla tych osób, tym razem w zakresie znajomości przepisów nowej ustawy. Osoby te, mimo obowiązywania zupełnie nowej ustawy, nadal są uprawnione do sporządzania projektów zagospodarowania terenu lub działki. Zasada ta odnosi się również do osób, które uzyskały uprawnienia budowlane w innych specjalnościach. W przedmiotowej sprawie stanowisko takie jest tym bardziej uzasadnione, że obie ustawy, tj. ustawa z dnia ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) i ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r., Nr 15, poz. 139), dotyczą tej samej materii. Oznacza to, że zarówno osoby, które uzyskały uprawnienia budowlane przed 16 października 2003 r., jak i osoby, które uzyskały takie uprawnienia po tej dacie, musiały zdać egzamin ze znajomości przepisów, które regulują materię związaną ze sporządzaniem projektów zagospodarowania działki lub terenu. Można powiedzieć, że osoby, które uzyskały uprawnienia budowlane przed 16 października 2003 r., zdawały egzamin w takim samym zakresie przedmiotowym, jak osoby, które uzyskały uprawnienia budowlane po tej dacie, gdy obowiązywał już przepis § 4 ust. 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. W tej sytuacji nie można różnicować sytuacji prawnej ww. osób. Jak wykazano powyżej, osoby te musiały bowiem spełniać takie same przesłanki. Zakres tych uprawnień powinien być zatem jednolity. Jeżeli byśmy przyjęli odmienne stanowisko, wówczas osoby, które uzyskały przed 16 października 2003 r. uprawnienia budowlane w innych specjalnościach niż architektoniczna, musiałby ponownie zdawać egzamin na uprawnienia budowlane, egzamin ten siłą rzeczy dotyczyłby jedynie przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Tymczasem nałożenie na te osoby obowiązku przystąpienia do takiego egzaminu byłoby prawnie nieuzasadnione, bo osoby te zdawały już raz egzamin ze znajomości przepisów, które regulują materię związaną z planowaniem i zagospodarowaniem przestrzennym. Jak już wyjaśniono, zagadnienia dotyczące planowania i zagospodarowania przestrzennego przez cały okres obowiązywania rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. wchodziły w zakres egzaminu na uprawnienia budowlane. W tej sytuacji osoby, które posiadają uprawnienia budowlane do projektowania w specjalnościach innych niż architektoniczna nadane przed 16 października 2003 r. nie miałby w ogóle możliwości uzyskania uprawnień do sporządzenia projektów zagospodarowania działki lub terenu. Mając na względzie wyżej przedstawioną argumentację należy przyjąć, że uprawnienia budowlane do projektowania w danej specjalności, nadane przed 16 października 2003 r., na podstawie przepisów ustawy – Prawo budowlane i przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r., obejmują również prawo sporządzania projektów zagospodarowania działki i terenu, w zakresie tej specjalności. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 175 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje * Uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektrotechnicznych, a uprawnienia w dziedzinie transportu kolejowego środa, 31 stycznia 2007 Uprawnienia budowlane uzyskane na podstawie przepisów rozporządzenia MGPiB z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. z 1995 r. Nr 8, poz. 38 z późn. zm.), stanowią podstawę do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektrotechnicznych. W zakresie posiadanych uprawnień budowlanych nie mieszczą się uprawnienia do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w dziedzinie transportu kolejowego. W czasie uzyskiwania omawianych uprawnień budowlanych, istniały odrębne specjalności wynikające z przepisów rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w dziedzinie transportu kolejowego (Dz. U. z 1997 r., Nr 4, poz. 23 z późn. zm.). Natomiast obecnie, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 96, poz. 817), które wejdą w życie z dniem 2 lipca br., następuje włączenie zakresu uprawnień budowlanych w specjalności kolejowych sieci elektroenergetycznych do specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych. Powyższe nie ma jednak zastosowania w powyższym przypadku. * Uprawnienia budowlane w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w ograniczonym zakresie, a uprawnienia w zakresie dróg środa, 31 stycznia 2007 Decyzja o nadaniu uprawnień budowlanych lub o stwierdzeniu posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie określa każdorazowo zakres prac projektowych lub robót budowlanych w danej specjalności, do których uprawniona jest dana osoba. Zatem, zakres uprawnień budowlanych należy odczytywać zgodnie z treścią decyzji o ich nadaniu i w oparciu o przepisy będące podstawą ich nadania. Ponadto, zgodnie z zasadą ochrony praw dobrze nabytych, uzyskane uprawnienia budowlane pozostają w mocy, a zakres ich nie ulega zmianie. W konsekwencji, uprawnienia budowlane w specjalności konstrukcyjno-budowlanej upoważniające do kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie, upoważniają. do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w zakresie dróg, ale tylko wewnętrznych. Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2004r. Nr 204, poz. 2086 z późn. zm.) drogami wewnętrznymi są w szczególności drogi w osiedlach mieszkaniowych, dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych, dojazdowe do obiektów użytkowanych przez przedsiębiorców, place przed dworcami kolejowymi, autobusowymi i portami oraz pętle autobusowe. * Uprawnienia budowlane w specjalności architektonicznej w ograniczonym zakresie środa, 31 stycznia 2007 Uprawnienia budowlane uzyskane na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126 z późn. zm.) oraz § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. z 1995 r., Nr 8, poz. 38 z późn. zm.) uprawniają do projektowania budynków mieszkalnych jednorodzinnych i inwentarskich na terenach budownictwa zagrodowego oraz gospodarczych i składowych o kubaturze do 1000 m3, a także sporządzania projektów zagospodarowania działki, związanych z realizacją tych obiektów. Ww. warunki muszą być spełnione łącznie. Oznacza to, że osoba posiadająca uprawnienia w ograniczonym zakresie może projektować budynki mieszkalne jednorodzinne o kubaturze do 1000 m3 wyłącznie na terenach budownictwa zagrodowego. Niedopuszczalne jest bowiem, w przypadku innego przeznaczenia terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzanie projektów budowlanych sporządzonych przez osoby posiadające uprawnienia architektoniczne w ograniczonym zakresie. W tym, m.in. przejawia się ograniczony zakres przedmiotowych uprawnień budowlanych. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 176 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje * Uprawnienia budowlane majstra budowlanego środa, 31 stycznia 2007 Uprawnienia budowlane majstra budowlanego wydane w oparciu o § 5 ust. 7 rozporządzenia MGPiB z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. z 1995 r. Nr 8, poz. 38 z późn. zm.) upoważniające do wykonywania pracy na stanowisku majstra budowlanego i kierowania w powierzonym zakresie robotami budowlanymi stanowią podstawę do wykonywania tych czynności w zakresie objętym rzemiosłem określonym w dyplomie mistrza, z wyłączeniem robót budowlanych przy obiektach zabytkowych. Uprawnienia budowlane majstra obejmują wyłącznie kierowanie robotami budowlanymi w zakresie zgodnym z zawodem budowlanym, określonym w dyplomie mistrza. Zakres uprawnień majstra nie obejmuje ani kierowania całością budowy, ani na ogół kierowania całością robót budowlanych w ramach danej specjalności techniczno - budowlanej uprawnień budowlanych. W związku z powyższym osoby posiadające uprawnienia uzyskane na podstawie dyplomu mistrza w odpowiednim zawodzie budowlanym, nie mają prawa do podpisywania jakichkolwiek protokołów . Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 177 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje . Dz.U.2001.5.42 Zmiany: 2002-01-25 2002-03-31 2003-01-01 2004-01-01 2004-05-01 2004-09-22 2005-08-24 2008-12-13 2011-10-28 zm. zm. zm. zm. zm. zm. zm. zm. zm. zm.wyn.z Dz.U.2002.23.221 Dz.U.2002.23.221 Dz.U.2002.240.2052 Dz.U.2002.153.1271 Dz.U.2003.124.1152 Dz.U.2003.190.1864 Dz.U.2004.141.1492 Dz.U.2005.150.1247 Dz.U.2008.210.1321 Dz.U.2010.200.1326 art. 1 art. 1 art. 87 art. 69 art. 154 art. 5 art. 7 art. 1 art. 1 pkt 3 USTAWA z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów. (Dz. U. z dnia 24 stycznia 2001 r.) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa organizację i zadania samorządów zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów, a także prawa i obowiązki członków tych samorządów. Art. 2. 1. Wykonywanie zawodu architekta polega na współtworzeniu kultury przez projektowanie architektoniczne obiektów budowlanych, ich przestrzennego otoczenia oraz ich realizację, nadzorze nad procesem ich powstawania oraz na edukacji architektonicznej. 2. Wykonywanie zawodu inżyniera budownictwa polega na projektowaniu obiektów budowlanych, ich realizacji, nadzorze nad procesem ich powstawania, utrzymaniu tych obiektów oraz na edukacji w tym zakresie. 3. Wykonywanie zawodu urbanisty polega na projektowaniu zagospodarowania przestrzeni w skali regionalnej i lokalnej, zgodnie z wymaganiami ładu przestrzennego, ochrony wartości architektonicznych i krajobrazowych, z wymaganiami ochrony środowiska, racjonalności struktur osadniczych i sieci infrastruktury oraz na edukacji w tym zakresie. Art. 3. Samorządy zawodowe architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów, zwane dalej "samorządami zawodowymi", tworzą członkowie zrzeszeni w izbach architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów. Art. 4. Samorządy zawodowe są niezależne w wykonywaniu swoich zadań i podlegają tylko przepisom prawa. Art. 4a. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o państwach członkowskich rozumie się przez to państwa członkowskie Unii Europejskiej, Konfederację Szwajcarską oraz państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o obywatelach państw członkowskich rozumie się przez to obywateli państw członkowskich, o których mowa w ust. 1, a także członków ich rodzin w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043 oraz z 2007 r. Nr 120, poz. 818) oraz obywateli państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694, z późn. zm.). Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 178 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 5. 1. Izby architektów zrzeszają osoby, które: 1) posiadają uprawnienia budowlane w specjalności architektonicznej, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1, w zakresie określonym w art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126, Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268), zwanej dalej "ustawą - Prawo budowlane", 2) posiadają uprawnienia budowlane w specjalności architektonicznej do projektowania bez ograniczeń uzyskane przed dniem wejścia w życie ustawy - Prawo budowlane, 3) są obywatelami państw członkowskich, którzy nabyli kwalifikacje zawodowe do wykonywania działalności w budownictwie, równoznacznej wykonywaniu samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w dziedzinie architektury, odpowiadające wymaganiom określonym w pkt 1 i 2 oraz posiadają odpowiednią decyzję o uznaniu kwalifikacji zawodowych. 2. Izby inżynierów budownictwa zrzeszają osoby, które: 1) posiadają uprawnienia budowlane w specjalnościach, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2-5 ustawy Prawo budowlane, 2) posiadają uprawnienia budowlane w specjalności, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane, w zakresie określonym w art. 14 ust. 3 pkt 2-4 ustawy - Prawo budowlane, 3) posiadają uprawnienia budowlane w zakresie odpowiadającym zakresowi specjalności, o których mowa w pkt 1 i 2, uzyskane przed dniem wejścia w życie ustawy - Prawo budowlane, 4) są obywatelami państw członkowskich, którzy nabyli kwalifikacje zawodowe do wykonywania działalności w budownictwie, równoznacznej wykonywaniu samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, odpowiadające wymaganiom określonym w pkt 1-3 oraz posiadają odpowiednią decyzję o uznaniu kwalifikacji zawodowych. 3. Izby urbanistów zrzeszają osoby, które: 1) posiadają uprawnienia urbanistyczne uzyskane na podstawie art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139, Nr 41, poz. 412 i Nr 111, poz. 1279 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268), zwanej dalej "ustawą o zagospodarowaniu przestrzennym", 2) posiadają uprawnienia do projektowania w planowaniu przestrzennym uzyskane na podstawie ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1989 r. Nr 17, poz. 99, Nr 34, poz. 178 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 87, poz. 505 oraz z 1993 r. Nr 47, poz. 212), 3) posiadają dyplom ukończenia studiów wyższych o kierunkach architektura, urbanistyka lub gospodarka przestrzenna, a także doświadczenie zawodowe zdobyte w czasie dwuletniej pracy związanej z gospodarką przestrzenną, 4) posiadają dyplom ukończenia studiów wyższych innych niż określone w pkt 3, które w obowiązującym programie nauczania realizują zagadnienia związane z architekturą i urbanistyką lub gospodarką przestrzenną w wymiarze co najmniej 90 godzin, uzupełnionych studiami podyplomowymi w zakresie planowania przestrzennego, urbanistyki lub gospodarki przestrzennej, a także doświadczenie zawodowe zdobyte w czasie trzyletniej pracy związanej z gospodarką przestrzenną, 5) posiadają dyplom ukończenia studiów wyższych innych niż określone w pkt 3 i 4, uzupełnionych studiami podyplomowymi w zakresie planowania przestrzennego, urbanistyki lub gospodarki przestrzennej, mają doświadczenie zawodowe zdobyte w czasie trzyletniej pracy związanej z gospodarką przestrzenną, a także złożyły egzamin ze znajomości przepisów prawnych dotyczących gospodarki przestrzennej oraz praktycznego zastosowania wiedzy w zakresie urbanistyki, 6) są obywatelami państw członkowskich, którzy nabyli kwalifikacje zawodowe do projektowania zagospodarowania przestrzeni i zagospodarowania przestrzennego w skali lokalnej i regionalnej, odpowiadające wymaganiom określonym w pkt 1-5 oraz posiadają odpowiednią decyzję o uznaniu kwalifikacji zawodowych. 4. Umowa międzynarodowa, zawarta na zasadzie wzajemności, może określić inny tryb zrzeszania osób w izbie urbanistów. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 179 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 5. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz dyplomów i innych dokumentów, wydawanych przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskie i potwierdzających posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu architekta, o których mowa w ust. 1 pkt 3, oraz terminy, w których odbywało się kształcenie, uwzględniając obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa Unii Europejskiej dotyczące uznawania kwalifikacji zawodowych architektów. Art. 6. 1. Prawo wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie oraz samodzielnego projektowania przestrzeni w skali regionalnej i lokalnej lub kierowania zespołem prowadzącym takie projektowanie przysługuje wyłącznie osobom wpisanym na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego. 2. Członek izby samorządu zawodowego podlega obowiązkowi ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody, które mogą wyniknąć w związku z wykonywaniem samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie. 3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, po zasięgnięciu opinii Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w ust. 2, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną, biorąc w szczególności pod uwagę specyfikę wykonywanego zawodu oraz zakres realizowanych zadań. Art. 7. 1. Izby architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów, zwane dalej "izbami", mają osobowość prawną. 2. Działalność izb określają ich statuty. 3. Izby mogą prowadzić działalność gospodarczą, z wyłączeniem działalności polegającej na wykonywaniu usług w zakresie obsługi inwestycyjnej, projektowania architektonicznego, konstrukcyjno-budowlanego lub urbanistycznego, robót budowlanych oraz rzeczoznawstwa budowlanego. Art. 8. Do zadań samorządów zawodowych należy w szczególności: 1) sprawowanie nadzoru nad należytym i sumiennym wykonywaniem zawodu przez członków izb, 2) reprezentowanie i ochrona interesów zawodowych swoich członków, 3) ustalanie zasad etyki zawodowej i nadzór nad jej przestrzeganiem, 4) nadawanie i pozbawianie uprawnień budowlanych w specjalnościach, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1-5 ustawy - Prawo budowlane, zwanych dalej "uprawnieniami budowlanymi", uznawanie kwalifikacji zawodowych oraz nadawanie i pozbawianie tytułu rzeczoznawcy budowlanego, 5) przeprowadzanie egzaminów oraz potwierdzanie kwalifikacji osób, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 3-5, 6) współdziałanie z organami administracji rządowej i organami samorządu terytorialnego oraz z innymi samorządami zawodowymi i stowarzyszeniami zawodowymi, 7) opiniowanie minimalnych wymagań programowych w zakresie kształcenia zawodowego architektów, inżynierów budownictwa lub urbanistów oraz wnioskowanie w tych sprawach, 8) współdziałanie w doskonaleniu kwalifikacji zawodowych architektów, inżynierów budownictwa lub urbanistów, 9) zarządzanie majątkiem i działalnością gospodarczą samorządu zawodowego, 10) prowadzenie postępowań w zakresie odpowiedzialności zawodowej i dyscyplinarnej członków samorządów zawodowych, 11) opiniowanie projektów aktów normatywnych dotyczących architektury, budownictwa lub zagospodarowania przestrzennego, 12) organizowanie i prowadzenie instytucji samopomocowych oraz innych form pomocy materialnej członkom samorządów zawodowych, 13) prowadzenie list członków samorządów zawodowych, 14) realizacja zadań statutowych. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 180 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 8a. (uchylony). Art. 9. 1. Jednostkami organizacyjnymi samorządów zawodowych są: 1) Krajowa Izba Architektów, Krajowa Izba Inżynierów Budownictwa oraz Krajowa Izba Urbanistów, zwane dalej "Krajowymi Izbami", 2) okręgowe izby architektów, okręgowe izby inżynierów budownictwa oraz okręgowe izby urbanistów, zwane dalej "okręgowymi izbami". 2. Okręgowe izby tworzą ich członkowie, których przynależność powstaje z chwilą uzyskania wpisu na listę członków okręgowej izby właściwej według miejsca zamieszkania. Art. 10. 1. Siedzibą Krajowych Izb jest miasto stołeczne Warszawa. 2. Obszary działania okręgowych izb oraz ich siedziby ustalają właściwe Krajowe Izby, uwzględniając podział terytorialny państwa. Art. 11. 1. Do postępowania w sprawach indywidualnych uregulowanych w ustawie, z wyjątkiem spraw dyscyplinarnych, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. 2. Rozstrzygnięcia organów w sprawach indywidualnych podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego organu. Art. 12. 1. Uchwały organów samorządów zawodowych są przesyłane odpowiednio ministrowi właściwemu do spraw architektury i budownictwa lub ministrowi właściwemu do spraw gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, w terminie 14 dni od dnia ich podjęcia. 2. Minister właściwy do spraw architektury i budownictwa lub minister właściwy do spraw gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej może zaskarżyć, w terminie 30 dni od dnia otrzymania, uchwały organów okręgowych izb do właściwych organów Krajowych Izb, a uchwały organów Krajowych Izb do sądu administracyjnego. 3. Minister właściwy do spraw architektury i budownictwa lub minister właściwy do spraw gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej może zwrócić się do właściwego Krajowego Zjazdu lub właściwej Krajowej Rady o podjęcie uchwały w określonej sprawie należącej do właściwości samorządu. Uchwała Krajowej Rady powinna być podjęta w terminie dwóch miesięcy, a uchwała Krajowego Zjazdu na najbliższym Zjeździe. …………… Art. 20a. 1. Obywatel państwa członkowskiego posiadający kwalifikacje zawodowe architekta, inżyniera budownictwa lub urbanisty, który prowadzi zgodnie z prawem działalność w zakresie tego zawodu w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim ma prawo do tymczasowego i okazjonalnego wykonywania zawodu odpowiednio architekta, inżyniera budownictwa lub urbanisty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "świadczeniem usług transgranicznych", bez konieczności uznawania kwalifikacji zawodowych, z zastrzeżeniem wymogów określonych w ust. 2-11. 2. Przed rozpoczęciem świadczenia usług transgranicznych po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej architekt, inżynier budownictwa lub urbanista przedkłada właściwej okręgowej radzie izby, właściwej ze względu na miejsce zamierzonego wykonywania czynności, pisemne oświadczenie o zamiarze świadczenia danej usługi, zawierające następujące informacje: 1) o rodzaju czynności zawodowych, jakie zamierza wykonywać, oraz o miejscu i przybliżonym terminie ich rozpoczęcia, jeżeli ich określenie jest możliwe; 2) o posiadanym ubezpieczeniu lub innych środkach indywidualnego lub zbiorowego ubezpieczenia w odniesieniu do odpowiedzialności zawodowej. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 181 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 3. Architekt, inżynier budownictwa lub urbanista jest obowiązany dołączyć do oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, następujące dokumenty, w przypadku świadczenia usług transgranicznych po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przypadku istotnej zmiany sytuacji potwierdzonej tymi dokumentami: 1) dokument potwierdzający obywatelstwo; 2) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, że architekt, inżynier budownictwa lub urbanista wykonuje faktycznie i zgodnie z prawem zawód lub działalność w tym państwie członkowskim oraz że w momencie składania zaświadczenia nie obowiązuje go zakaz, nawet tymczasowy, wykonywania zawodu lub działalności; 3) dokumenty potwierdzające kwalifikacje zawodowe. 4. Architekt, inżynier budownictwa lub urbanista, o którym mowa w ust. 1, zamierzający świadczyć usługi transgraniczne w kolejnych latach, przedkłada oświadczenie, o którym mowa w ust. 2, ponownie raz w roku. 5. Świadczenie usług transgranicznych podlega każdorazowo indywidualnej ocenie dokonywanej przez właściwą okręgową radę izby, przy uwzględnieniu w szczególności długości, częstotliwości, regularności oraz ciągłości usługi. 6. Właściwa okręgowa rada izby dokonuje tymczasowego wpisu na listę członków izby osób, o których mowa w ust. 1. Wpis ten jest dokonywany nieodpłatnie po złożeniu oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, i nie może powodować utrudnień lub opóźnień w świadczeniu usług transgranicznych. 7. Architekt, inżynier budownictwa lub urbanista, o którym mowa w ust. 1, nie ma obowiązku rejestracji swojej działalności w systemie ubezpieczeń społecznych w celu dokonywania rozliczeń związanych z transgranicznym świadczeniem usług na rzecz osób ubezpieczonych. Architekt, inżynier budownictwa lub urbanista jest obowiązany poinformować właściwy ze względu na miejsce ich wykonywania oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o świadczeniu usługi transgranicznej przed jej rozpoczęciem, a w nagłych wypadkach - po zakończeniu jej świadczenia. 8. Architekt, inżynier budownictwa lub urbanista świadczący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usługi transgraniczne podlega przepisom regulującym wykonywanie zawodu odpowiednio architekta, inżyniera budownictwa lub urbanisty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które są bezpośrednio związane z ochroną i bezpieczeństwem konsumentów, w tym przepisom odnoszącym się do definicji zawodu, używania tytułów zawodowych i poważnych uchybień zawodowych, z zastrzeżeniem ust. 9. 9. Inżynier budownictwa lub urbanista świadczący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usługi transgraniczne posługuje się tytułem zawodowym nadanym w państwie członkowskim, w którym uzyskał kwalifikacje do wykonywania tego zawodu. 10. Właściwa okręgowa rada izby może zwracać się do właściwych organów państwa członkowskiego o przedstawienie informacji potwierdzających, że architekt, inżynier budownictwa lub urbanista wykonuje działalność zgodnie z prawem, w sposób należyty oraz że nie zostały na niego nałożone kary dyscyplinarne lub sankcje karne związane z wykonywaniem zawodu lub prowadzeniem działalności. 11. Właściwa okręgowa rada izby na wniosek właściwego organu państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska, udostępnia informacje, o których mowa w ust. 10, oraz informacje niezbędne przy rozpatrywaniu skargi złożonej na architekta, inżyniera budownictwa lub urbanistę przez usługobiorcę. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 182 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Art. 33a. 1. Właściwa Krajowa Rada Izby wszczyna postępowanie w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych architekta, inżyniera budownictwa lub urbanisty na wniosek obywatela państwa członkowskiego. 2. Właściwa Krajowa Rada Izby zawiadamia wnioskodawcę o otrzymaniu wniosku w terminie miesiąca od dnia jego otrzymania. W przypadku stwierdzenia braków formalnych wzywa do jego uzupełnienia. 3. Postępowanie w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych architekta, inżyniera budownictwa lub urbanisty kończy się wydaniem decyzji, nie później niż w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia przez wnioskodawcę wszystkich niezbędnych dokumentów, z zastrzeżeniem art. 33d. 4. Wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawiera: 1) imię, nazwisko, datę i miejsce urodzenia oraz obywatelstwo wnioskodawcy; 2) nazwę państwa członkowskiego, w którym wnioskodawca uzyskał kwalifikacje zawodowe architekta, inżyniera budownictwa albo urbanisty; 3) określenie zawodu albo działalności wraz z określeniem formy, w jakiej działalność ma być wykonywana; 4) wskazanie dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadane kwalifikacje i uprawnienia. 5. Do wniosku dołącza się następujące dokumenty: 1) dokument potwierdzający obywatelstwo danej osoby; 2) dokumenty potwierdzające kwalifikacje zawodowe architekta, inżyniera budownictwa albo urbanisty oraz - w przypadku, gdy jest to wymagane - zaświadczenie o doświadczeniu zawodowym danej osoby; 3) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, że architektowi, inżynierowi budownictwa albo urbaniście nie zawieszono prawa do wykonywania działalności bądź nie zakazano mu wykonywania zawodu, złożone nie później niż 3 miesiące od daty jego wydania. 6. W przypadku, gdy właściwy organ państwa członkowskiego nie wydaje dokumentów, o których mowa w ust. 5 pkt 3, dopuszcza się zastąpienie ich pisemnym oświadczeniem złożonym przez wnioskodawcę do właściwej Krajowej Rady Izby. 7. Wniosek w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych architekta, inżyniera budownictwa lub urbanisty składa się w języku polskim. W toku tego postępowania pisma i dokumenty składa się w języku polskim albo wraz z tłumaczeniem na język polski. 8. Tłumaczenie na język polski nie jest wymagane w przypadku dokumentów potwierdzających dane, o których mowa w ust. 5 pkt 1. 9. W przypadku uzasadnionych wątpliwości dotyczących autentyczności dyplomów, świadectw lub innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu architekta, inżyniera budownictwa lub urbanisty wydawanych przez właściwe organy państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska, lub w przypadku uzasadnionych wątpliwości dotyczących spełnienia wymogów w zakresie kształcenia, określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej, właściwa Krajowa Rada Izby zwraca się do tych organów o potwierdzenie autentyczności dokumentów lub potwierdzenie spełnienia wymogów w zakresie kształcenia. 10. Właściwa Krajowa Rada Izby wydaje decyzję o uznaniu kwalifikacji zawodowych po spełnieniu warunków określonych w ustawie oraz zobowiązuje okręgową izbę wskazaną przez zainteresowanego do dokonania wpisu na listę członków w przypadku, gdy osoba ta posiada znajomość języka polskiego w mowie i piśmie w zakresie niezbędnym do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie. Art. 33b.1. Jeżeli właściwa Krajowa Rada Izby albo właściwa okręgowa rada izby posiadają informacje dotyczące postępowań dyscyplinarnych lub nałożonych sankcji karnych lub innych ważnych okoliczności, które mogą wywierać wpływ na wykonywanie zawodu architekta, inżyniera budownictwa lub urbanisty informują o tym zdarzeniu właściwe organy państwa członkowskiego, innego niż Rzeczpospolita Polska. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 183 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Właściwa Krajowa Rada Izby oraz właściwa okręgowa rada izby mają obowiązek: 1) dokonania weryfikacji informacji, o których mowa w ust. 1, o które występują właściwe organy państwa członkowskiego; 2) informowania o wynikach weryfikacji, o której mowa w pkt 1, właściwe organy państwa członkowskiego. 3. Właściwa Krajowa Rada Izby albo właściwa okręgowa rada izby, na wniosek właściwych organów państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska, w odniesieniu do osób będących członkami izby, potwierdza autentyczność dyplomów, świadectw lub innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu architekta, inżyniera budownictwa lub urbanisty albo spełnienie wymagań w zakresie kształcenia, określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej. 4. Właściwa Krajowa Rada Izby oraz właściwa okręgowa rada izby zapewniają poufność wymienianych informacji. Art. 33c. 1. Architekt, inżynier budownictwa lub urbanista będący obywatelem państwa członkowskiego ma prawo posługiwania się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oryginalnym tytułem określającym wykształcenie, uzyskanym w państwie członkowskim, lub jego skrótem w języku tego państwa. 2. Właściwa Krajowa Rada Izby może wymagać, aby tytuł określający wykształcenie był opatrzony informacją dotyczącą nazwy i siedziby instytucji albo komisji egzaminacyjnej, która ten tytuł nadała. 3. Jeżeli tytuł, o którym mowa w ust. 1, określający wykształcenie lub jego skrót może być mylony z tytułem używanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dla którego uzyskania wymagane jest dodatkowe szkolenie lub kształcenie, którego architekt, inżynier budownictwa lub urbanista nie posiada, właściwa Krajowa Rada Izby może wymagać, aby osoba taka posługiwała się posiadanym tytułem w formie określonej przez właściwą Krajową Radę Izby. Art. 33d.1. Krajowa Rada Izby Architektów, rozpatrując wniosek obywatela państwa członkowskiego w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych, który nie spełnia wymagań określonych w niniejszej ustawie, stosuje odpowiednio przepisy ustawy z dnia 18 marca 2008 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 63, poz. 394). 2. W zakresie nieuregulowanym niniejszą ustawą, do zasad uznawania kwalifikacji zawodowych lub świadczenia usług transgranicznych stosuje się przepisy, o których mowa w ust. 1. 3. Przepisy, o których mowa w ust. 1, mają zastosowanie również w przypadku wniosku w sprawie uznania kwalifikacji obywatela państwa członkowskiego nabytych na terytorium państwa innego niż państwo członkowskie. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 184 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje M. P. z 2009 r. Nr 15 poz. 191 OBWIESZCZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 16 lutego 2009 r. w sprawie wykazu dyplomów i innych dokumentów, wydawanych przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskie Unii Europejskiej, Konfederację Szwajcarską, państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, potwierdzających posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu architekta oraz terminów, w których odbywało się kształcenie Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42, z późn. zm.) ogłasza się wykaz dyplomów i innych dokumentów, wydawanych przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskie Unii Europejskiej, Konfederację Szwajcarską oraz państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, potwierdzających posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu architekta oraz terminów, w których odbywało się kształcenie - stanowiący załącznik do obwieszczenia. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 185 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje ZAŁĄCZNIK. WYKAZ DYPLOMÓW I INNYCH DOKUMENTÓW, WYDAWANYCH PRZEZ INNE NIŻ RZECZPOSPOLITA POLSKA PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE UNII EUROPEJSKIEJ, KONFEDERACJĘ SZWAJCARSKĄ ORAZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE EUROPEJSKIEGO POROZUMIENIA O WOLNYM HANDLU (EFTA) - STRONY UMOWY O EUROPEJSKIM OBSZARZE GOSPODARCZYM, POTWIERDZAJĄCYCH POSIADANIE KWALIFIKACJI DO WYKONYWANIA ZAWODU ARCHITEKTA ORAZ TERMINÓW, W KTÓRYCH ODBYWAŁO SIĘ KSZTAŁCENIE Dyplomy i inne dokumenty spełniające minimalne wymagania w zakresie kształcenia określone w przepisach prawa Unii Europejskiej Kraj Dokument potwierdzający Organ wydający dokument posiadanie kwalifikacji Zaświadczenie dołączone do dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji Pierwszy rok akademicki, od którego mogło rozpocząć się kształcenie 1 2 3 4 5 1. Architect/Architecte 2. Architect/Architecte 3. Architect 4. Architect/Architecte 5. Architect/Architecte 6. Burgelijke ingenieurarchitect 1. Nationale hogescholen voor architectuur 2. Hogere-architectuur-instituten 3. Provinciaal Hoger Instituut voor Architectuur te Hasselt 4. Koninklijke Academies voor Schone Kunsten 5. Sint-Lucasscholen 6. Faculteiten Toegepaste Wetenschappen van de Universiteiten 7. "Faculté Polytechnique" vanMons 1. Architecte/Architect 2. Architecte/Architect 3. Architect 4. Architecte/Architect 5. Architecte/Architect 6. Ingénieur - civil architecte 1. Ecoles nationales supérieures d'architecture 2. Instituts supérieurs d'architecture 3. Ecole provinciale superiéure d'architecture de Hasselt 4. Académies royales des Beaux-Arts 5. Ecoles Saint-Luc 6. Facultés des sciences appliquées des universités 7. Faculté polytechnique de Mons Česka republika (Czechy) Architektura a urbanismus Fakulta architektury, České vysoké učení technické (ČVUT) v Praze 2007/2008 Danmark (Dania) Arkitekt cand. arch. - Kunstakademiets Arkitektskole i København - Arkitektskolen i Århus 1988/1989 België/ Belgique/ Belgien (Belgia) 1988/1989 Dyplomy i inne dokumenty spełniające minimalne wymagania w zakresie kształcenia określone w przepisach prawa Unii Europejskiej Kraj Dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji Organ wydający dokument Pierwszy rok Zaświadczenie dołączone do akademicki, od dokumentu potwierdzającego którego mogło rozpocząć się posiadanie kwalifikacji kształcenie 1 2 3 4 Deutschland (Niemcy) - Universitäten (Architektur/Hochbau) - Technische Hochschulen (Architektur/Hochbau) Diplom-Ingenieur, - Technische Universitäten Diplom-Ingenieur Univ. (Architektur/Hochbau) - Universitäten-Gesamthochschulen (Architektur/Hochbau) - Hochschulen für bildende Künste Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; 5 1988/1989 tel./ faks (48) 36 216 48 186 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje - Hochschulen für Künste Diplom-Ingenieur, Diplom-Ingenieur FH - Fachhochschulen /Achitektur/ Hochbau)(1) - Universitäten-Gesamthochschulen (Architektur/Hochbau) bei entsprechenden Fachhochschulstudiengängen (1) Dyplomy różnią się w zależności od czasu trwania nauki zgodnego z art. 47 ust. 1 dyrektywy 2005/36/WE. Título oficial de arquitecto Rectores de las universidades enumeradas a continuación: (Grecja) España (Hiszpania) 1988/1989 - Universidad Politécnica de Cataluña, Escuelas Técnicas Superiores de rquitectura de Barcelona o del Vallès; - Universidad Politécnica de Madrid, Escuela Técnica Superior de Arquitectura de Madrid; - Universidad Politécnica de Las Palmas, Escuela Técnica Superior de Arquitectura de Las Palmas; - Universidad Politécnica de Valencia, Escuela Técnica Superior de Arquitectura de Valencia; - Universidad de Sevilla, Escuela Técnica Superior de Arquitectura de Sevilla; - Universidad de Valladolid, Escuela Técnica Superior de Arquitectura de Valladolid; - Universidad de Santiago de Compostela, Escuela Técnica Superior de Arquitectura de La Coruña; - Universidad del País Vasco, Escuela Técnica Superior de Arquitectura de San Sebastián; - Universidad de Navarra, Escuela Técnica Superior de Arquitectura de Pamplona; France (Francja) Ireland (Irlandia) - Universidad de Alcalá de Henares, Escuela Politécnica de Alcalá de Henares; 1999/2000 - Universidad Alfonso X El Sabio, Centro Politécnico Superior de Villanueva de la Cañada; 1999/2000 - Universidad de Alicante, Escuela Politécnica Superior de Alicante; 1997/1998 - Universidad Europea de Madrid; 1998/1999 - Universidad de Cataluña, Escuela Técnica Superior de Arquitectura de Barcelona; 1999/2000 - Universidad Ramón Llull, Escuela Técnica Superior de Arquitectura de La Salle; 1998/1999 - Universidad S.E.K. de Segovia, Centro de Estudios Integrados de Arquitectura de Segovia; 1999/2000 - Universidad de Granada, Escuela Técnica Superior de Arquitectura de Granada. 1994/1995 1. Diplôme d'architecte DPLG, y compris dans le cadre de la formation 1. Le ministre chargé de l'architecture professionnelle continue et de la promotion sociale. 2. Diplôme d'architecte ESA 2. Ecole spéciale d'architecture de Paris 3. Diplôme d'architecte ENSAIS 3. Ecole nationale supérieure des arts et Industries de Strasbourg, section architecture 1988/1989 1. Degree of Bachelor of 1. National University of Ireland to Architecture (B.Arch. architecture graduates of University College NUI) Dublin 1988/1989 2. Degree of Bachelor of 2. Dublin Institute of Technology, Bolton Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 187 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Architecture (B.Arch.) (Do 2002 r. - Degree standard diploma in architecture (Dip.Arch) Ísland (Islandia) Italia (Włochy) Street, Dublin (College of Technology, Bolton Street, Dublin) 3. Certificate of associateship ARIAI) 3. Royal Institute of Architects of Ireland 4. Certificate of membership MRIAI) 4. Royal Institute of Architects of Ireland Dyplomy, certyfikaty wydane przez właściwe organy państwa właściwe organy państwa członkowskiego członkowskiego UE, UE, EFTA-EOG lub Szwajcarii EFTA-EOG lub Szwajcarii - Laurea in architettura - Università di Camerino - Università di Catania - Sede di Siracusa - Università di Chieti - Università di Ferrara - Università di Firenze - Università di Genova - Università di Napoli Federico II - Università Napoli II - Università Palermo - Università di Parma - Università di Reggio Calabria - Università di Roma "La Sapienza" - Università di Roma III - Università di Trieste - Politecnico di Bari - Politecnico di Milano - Politecnico di Torino - Istituto universitario di architettura di Venezia - Laurea in ingegneria edile - architettura - Università dell'Aquilla - Laurea specialistica in - Università di Pavia ingegneria edile - Università di Roma "La Sapienza" architettura - Laurea specialistica in - Università degli Studi di Salerno ingegneria - edile- Università degli Studi della Calabria architettura - Università degli Studi di Brescia - Laurea specialistica in - Facoltà di architettura dell' Università degli architettura Studi G. D'Annunzio di Chieti-Pescara - Facoltà di architettura, Pianificazione e Ambiente del Politecnico di Milano - Università IUAV di Venezia - Laurea specialistica quinquennale in Architettura - Università dell'Aquilla - Università di Pavia - Università di Roma "La Sapienza" - Università di Ancona - Università di Basilicata -Potenza - Università di Pisa - Università di Bologna - Università di Catania - Università di Genova - Università di Palermo - Università di Napoli Federico II - Università di Roma - Tor Vergata - Università di Trento Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; Certyfikat dotyczący odbytej praktyki wydany przez właściwe władze Islandii Diploma di abilitazione all'esercizo indipendente della professione che viene rilasciato dal ministero della Pubblica istruzione dopo che 1988/1989 il candidato ha sostenuto con esito positivo l'esame di Stato davanti ad una commissione competente Diploma di abilitazione 1998/1999 all'esercizo indipendente della professione che viene rilasciato dal ministero della Pubblica istruzione dopo che il candidato ha sostenuto con esito positivo l'esame di Stato davanti ad una commissione competente Diploma di abilitazione all'esercizio indipendente della professione che viene rilasciato dal Ministero dell'Istruzione, dell'università e della ricerca dopo che il candidato ha sostenuto con esito positivo l'esame di Stato davanti ad una commissione competente 2005/2006 2003/2004 2001/2002 2001/2002 2001/2002 2002/2003 Dipioma di abilitazione all'esercizo indipendente della professione che viene rilasciato dal ministero della Pubblica istruzione dopo che 2003/2004 il candidato ha sostenuto con esito positivo l'esame di Stato davanti ad una commissione competente adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 188 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje - Politecnico di Bari - Politecnico di Milano - Laurea specialistica quinquennale in Architettura - Laurea specialistica quinquennale in Architettura - Laurea specialistica quinquennale in architettura - Prima Facoltà di Architettura dell' Università di Roma "La Sapienza" Diploma di abilitazione all'esercizo indipendente della professione che viene rilasciato dal ministero della Pubblica istruzione dopo che 1998/1999 il candidato ha sostenuto con esito positivo l'esame di Stato davanti ad una commissione competente - Università di Ferrara - Università di Genova - Università di Palermo - Politecnico di Milano - Politecnico di Bari Diploma di abilitazione all'esercizo indipendente della professione che viene rilasciato dal ministero della Pubblica istruzione dopo che 1999/2000 il candidato ha sostenuto con esito positivo l'esame di Stato davanti ad una commissione competente - Università di Roma III Diploma di abilitazione all'esercizo indipendente della professione che viene rilasciato dal ministero della Pubblica istruzione dopo che 2003/2004 il candidato ha sostenuto con esito positivo l'esame di Stato davanti ad una commissione competente - Università di Firenze - Laurea specialistica in - Università di Napoli II Architettura - Politecnico di Milano II - Università di Napoli Federico II - Facoltà di Architettura, Università di Bologna - Facoltà di Architettura Valle Giulia, Università degli Studi di Roma «La - Laurea specialistica in Sapienza» architettura - Facoltà di Architettura di Siracusa, Università di Catania - Facoltà di architettura, Università degli Studi di Parma Diploma di abilitazione all'esercizo indipendente 2004/2005 della professione che viene rilasciato dal ministero della Pubblica istruzione dopo che il candidato ha sostenuto con esito positivo l'esame di Stato davanti ad una commissione competente Diploma di abilitazione all'esercizio indipendente della professione che viene rilasciato dal Ministero dell'istruzione, dell'università e della ricerca dopo che il candidato ha sostenuto con esito positivo l'esame di Stato davanti ad una commissione competente 2001/2002 2004/2005 2001/2002 2001/2002 - Facoltà di architettura di "Valle Giulia" dell'Università degli Studi La Sapienza di Roma Diploma di abilitazione 2004/2005 all'esercizio indipendente della professione che viene rilasciato dal Ministero - Laurea specialistica in dell'istruzione, dell'università Architettura e della ricerca dopo che il (Restauro) - Università degli Studi di Roma Tre - Facoltà candidato ha sostenuto con 2001/2002 esito positivo l'esame di di Architettura Stato davanti ad una commissione competente Diploma di abilitazione all'esercizio indipendente - Laurea specialistica in della professione che viene architettura - Facoltà "Ludovico Quaroni" dell'Università 2000/2001 rilasciato dal Ministero progettazione degli Studi "La Sapienza" di Roma dell'istruzione, dell'università architettonica e urbana e della ricerca dopo che il candidato ha sostenuto con Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 189 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje esito positivo l'esame di Stato davanti ad una commissione competente - Laurea Magistrale / Specialistica in Architettura - Facoltà di Architettura dell'Università degli studi di Trieste Diploma di abilitazione all'esercizio indipendente della professione che viene rilasciato dal Ministero dell'istruzione, dell'università 2001/2002 e della ricerca dopo che il candidato ha sostenuto con esito positivo l'esame di Stato davanti ad una commissione competente (Cypr) Liechtenstein (Liechtenstein) Nederland (Holandia) - Dipl.-Arch. FH Dla studiów, kursów architektury, które odbyły się w roku akademickim 1999/2000, włącznie dla studentów, którzy Fachhochschule Liechtenstein wykazali program studiów Model B do roku akademickiego 2000/2001, pod warunkiem że w roku akademickim 2001/2002 przeszli dodatkowe szkolenie, kształcenie. 1999/2000 Master ot Science in Hochschule Liechtenstein Architecture (MScArch) 2002/2003 1. Het getuigschrift van het met goed gevolg afgelegde doctoraal examen van de studierichting bouwkunde, afstudeerrichting architectuur 1. Technische Universiteit te Delft 2. Het getuigschrift van het met goed gevolg afgelegde doctoraal examen van de studierichting bouwkunde, differentiatie architectuur en urbanistiek 2. Technische Universiteit te Eindhoven Verklaring van de Stichting Bureau Architectenregister die bevestigt dat de opleiding 1988/1989 voldoet aan de normen van artikel 46 of Directive 2005/36/EC 3. Het getuigschrift hoger beroepsonderwijs, op grond van het met goed gevolg afgelegde examen verbonden aan de opleiding van de tweede fase voor beroepen op het terrein van de architectuur, afgegeven door de betrokken examencommissies van respectievelijk: - de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten te Amsterdam - de Hogeschool Rotterdam en omstreken te Rotterdam - de Hogeschool Katholieke Leergangen Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 190 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje te Tilburg - de Hogeschool voor de Kunsten te Arnhem - de Rijkshogeschool Groningen te Groningen - de Hogeschool Maastricht te Maastricht Norge (Norwegia) Österreich (Austria) - Sivilarkitekt 1. Norges teknisk-naturvitenskaplige universitet (NTNU); 2. Arkitektur- og designhøgskolen i Oslo (AHO) (przed 29 października 2004 r. Arkitekthøgskolen i Oslo); 3. Bergen Arkitekt Skole (BAS) 1997/1998 - Master i arkitektur 1. Norges teknisk-naturvitenskaplige universitet (NTNU); 1999/2000 2. Arkitektur- og designhøgskolen i Oslo (AHO) (przed 29 października 2004 r. Arkitekthøgskolen i Oslo); 1998/1999 3. Bergen Arkitekt Skole (BAS) 2001/2002 1. Diplom-Ingenieur, Dipl.-Ing. 1. Technische Universität Graz (Erzherzog-Johann-Universität Graz) 2. Dilplom-Ingenieur, Dipl.-Ing. 2. Technische Universität Wien 3. Diplom-Ingenieur, Dipl.-Ing. 3. Universität Innsbruck (Leopold-Franzens-Universität Innsbruck) 4. Magister der Architektur, Magister architecturae, Mag. Arch. 4. Hochschule für Angewandte Kunst in Wien 5. Magister der Architektur, Magister architecturae, Mag. Arch. 5. Akademie der Bildenden Künste in Wien 6. Magister der Architektur, Magister architecturae, Mag. Arch. 6. Hochschule für künstlerishe und industrielle Gestaltung in Linz Carta de curso de licenciatura em Arquitectura - Faculdade de arquitectura da Universidade técnica de Lisboa 1998/1999 1988/1989 - Faculdade de arquitectura da Universidade do Porto - Escola Superior Artística do Porto Portugal (Portugalia) Dla kursów rozpoczętych począwszy od roku akademickiego 1991/1992 Carta de curso de licenciatura em Arquitectura - Faculdade de Arquitectura e Artes da Universidade Lusíada do Porto 1991/1992 - Faculdade de Arquitectura e Artes da Universidade Lusíada de Vila Nova de Famalicão 1993/1994 - Universidade Lusófona de Humanidades e Tecnologia 1998/1999 - Faculdade de Ciências e Tecnologia da Universidade de Coimbra 1988/1989 - Instituto Superior Manuel Teixeira Gomes 1997/1998 - Universidade do Minho 1997/1998 Carta de curso de licenciatura em arquitectura e Urbanismo - Escola Superior Gallaecia 2002/2003 Carta de curso de licenciatura em arquitectura - Universidade Lusiada de Lisboa 1991/1992 Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 191 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Carta de curso de licenciatura em arquitectura e Urbanismo - Instituto Superior Técnico da Universidade Técnica de Lisboa 1998/1999 Slovenija (Słowenia) Magister inženir arhitekture / Magistrica inženirka arhitekture Univerza v Ljubljani, Fakulteta za Arhitekturo 2007/2008 Suomi/ Finland (Finlandia) - Teknillinen korkeakoulu /Tekniska högskolan (Helsinki) Arkkitehdin - Tampereen teknillinen tutkinto/Arkitektexamen korkeakoulu/Tammerfors tekniska högskola - Oulun yliopisto/Uleåborgs universite 1998/1999 1. Dipl. Arch. ETH, arch. dipl. EPF, arch. dipl. PF Eidgenössische Technische Hochschulen Ecoles polytechniques fédérales Politecnici Federali 2004/2005 2. Architecte diplômé EAUG Ecole d'architecture de l'Université de Genève 2004/2005 3. Architekt REG A Architecte REG A Architetto REG A Stiftung der Schweizerischen Register der Ingenieure, der Architekten und der Techniker (REG) Fondation des registres suisses des ingénieurs, des architectes et des techniciens (REG) Fondazione dei Registri svizzeri degli ingegneri, degli architetti e dei tecnici (REG) 2004/2005 Sverige (Szwecja) Arkitektexamen Chalmers Tekniska Högskola AB Kungliga Tekniska Högskolan Lunds Universitet 1998/1999 United Kingom (Zjednoczone Królestwo) 1. Diplomas in architecture 1. - Universities - Colleges of Art - Schools of Art Switzerland/ Schweiz/ Suisse/ Svizzera (Szwajcaria) Certificate of architectural education, issued by the Architects Registration Board. Dyplomy i programy studiów w dziedzinie architektury uniwersytetów i szkół wyższych powinny spełniać normy, podane w art. 46 dyrektywy 2005/36/WE oraz w "Kryteriach akceptacji" opublikowanych przez Radę ds. Akceptacji (dyplomów) Królewskiego Instytutu Architektów Brytyjskich oraz Radę ds. Rejestracji Architektów. Obywatele Unii Europejskiej, którzy posiadają certyfikaty Królewskiego Instytutu Architektów Brytyjskich część I i część II, uznawane przez Radę ds. Rejestracji Architektów (ARB) jako organ kompetentny w tej kwestii, są uznawani jako spełniający ww. wymagania. Również obywatele Unii Europejskiej, którzy nie posiadają certyfikatów ARB część I i część II, będą traktowani jako odpowiedni dla uzyskania Certyfikatu Edukacji w dziedzinie Architektury, jeśli spełnią wymagania tej Rady, tzn. program i długość ich studiów spełnia normy podane w art. 46 dyrektywy Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 1988/1989 192 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2005/36/WE oraz "Kryteria akceptacji". 2. Degrees in architecture 2. Universities 3. Final examination 3. Architectural Association 4. Examination in architecture 4. Royal College of Art 5. Examination Part II 5. Royal Institute of British Architects Dyplomy i inne dokumenty niespełniające minimalnych wymagań w zakresie kształcenia określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej Kraj Ostami rok akademicki, do którego mogło rozpocząć się kształcenie Dokument potwierdzający posiadane kwalifikacje 1 België/ Belgique/ Belgien (Belgia) 2 3 - dyplomy wydawane przez wyższe krajowe szkoły architektury lub wyższe krajowe instytuty architektury ("architecte - architect"), 1987/1988 - dyplomy wydawane przez wyższą rejonową szkolę architektury w Hasselt ("architect"), - dyplomy wydawane przez Królewskie Akademie Sztuk Pięknych ("architecte - architect"), - dyplomy wydawane przez szkoły Saint-Luc ("écoles Saint-Luc") ("architecte - architect"), - dyplomy uniwersyteckie w zakresie inżynierii budowlanej, wraz ze świadectwem odbycia praktyki, wydawane przez stowarzyszenie architektów i uprawniające posiadacza dyplomu do używania zawodowego tytułu architekta ("architecte - architect"), - dyplomy architekta wydawane przez centralne lub państwowe komisje egzaminacyjne w dziedzinie architektury ("architecte - architect"), - dyplomy inżyniera budowlanego/architekta oraz dyplomy architekta/inżyniera wystawiane przez katedry nauk stosowanych w uniwersytetach oraz przez politechnikę w Mons ("ingenieur architecte", "ingenieur - architect"), България (Bułgaria) - dyplomy przyznane przez akredytowane instytucje szkolnictwa wyższego potwierdzające kwalifikacje "apxитект" (architekt), "cтроителен инженер" (inżynier budownictwa lądowego) lub "инженер" (inżynier): - Унивеpcитeт зa apxитектура, строителство и геодезия София: специалности "Урбанизъм" и "Apxитектура" (Uniwersytet Architektury, Budownictwa Lądowego i Geodezji - Sofia: specjalizacje "Urbanistyka"i "Architektura") oraz wszystkie specjalności inżynierskie w 2009/2010 następujących dziedzinach: "конструкциина сгради и съоръжения" (budowa budynków i konstrukcji), "пътища" (drogi), "тpaнспорт" (transport), "хидротехника и водно строителство" (hydrotechnika i budownictwo wodne), "мелиорации и др." (nawadnianie, itd.), - dyplomy przyznane przez politechniki i instytucje szkolnictwa wyższego w zakresie budownictwa w następujących dziedzinach: "електpo- и топлотехника" (elektrotechnika i termotechnika), "съобщителна и комуникационнa техника" (techniki i technologie telekomunikacyjne), "cтроителни технологии" (technologie budowlane), "приложна геодезия" (geodezja stosowana) i"ландшафт и др."(architektura krajobrazu itp.). W celu prowadzenia działalności w zakresie projektów architektonicznych i budowlanych, do dyplomów należy załączyć następujące dokumenty: "придружени oт yдостоверение за проектантска правоспoсoбност" (zaświadczenie o uprawnieniach do projektowania), wydane przez "Kaмapaтa нa apxитектите (Izba Architektów) oraz "Kaмapaтa нa инженерите в инвестиционното проектиране"(Izba Inżynierów Projektów Inwestycyjnych), które uprawnia do prowadzenia działalności w zakresie projektów inwestycyjnych. Česká republika (Czechy) - dyplomy wydane przez wydziały "České vysoké učeni technické" (Czeski Uniwersytet Techniczny w Pradze): "Vysoká škola architektury a pozemního stavitelství" (Wydział Architektury i Budownictwa) (do 1951 r.), "Fakulta architektury a pozemního stavitelství" (Wydział Architektury i Budownictwa) (od 1951 do 2006/2007 1960 r.), "Fakulta stavební" (Wydział Inżynierii) (od 1960 r.) w dziedzinie studiów: budownictwo i struktury, budownictwo, budownictwo i architektura, architektura (w tym urbanistyka i zagospodarowanie przestrzenne), budownictwo cywilne i budownictwo przemysłowe oraz dla potrzeb produkcji rolnej, lub w programie studiów inżynierii cywilnej z zakresu budownictwa i Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 193 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje architektury, "Fakulta architektury" (Wydział Architektury) (od 1976 r.) w dziedzinie studiów: architektura, urbanistyka i zagospodarowanie przestrzenne lub w programie studiów: architektura i urbanistyka w dziedzinie studiów: architektura, teoria projektowania, urbanistyka i zagospodarowanie przestrzenne, historia architektury i rekonstrukcja zabytków lub architektura i budownictwo, - dyplomy wydane przez "Vysoká škola technická Dr. Edvarda Beneše"(do 1951 r.) w dziedzinie architektury i budownictwa, - dyplomy wydane przez "Vysoká škola stavitelství v Brně" (od 1951 do 1956 r.) w dziedzinie architektury i budownictwa, - dyplomy wydane przez "Vysoké učeni technické v Brně" przez "Fakulta architektury" (Wydział Architektury) (od 1956 r.) w dziedzinie studiów architektonicznych i urbanistycznych lub "Fakulta stavební" (Wydział Inżynierii) (od 1956 r.) w dziedzinie studiów z zakresu budownictwa, - dyplomy wydane przez "Vysoká škola báňská - Technická univerzita Ostrava", "Fakulta stavební" (Wydział Inżynierii) (od 1997 r.) w dziedzinie studiów nad budowlami i architekturą lub w dziedzinie studiów inżynieryjnych, - dyplomy wydane przez "Technická univerzita v Liberci", "Fakulta architektury" (Wydział Architektury) (od 1994 r.) w programie studiów architektonicznych i urbanistycznych ,w dziedzinie studiów architektonicznych, - dyplomy wydane przez "Akademie výtvarných umění v Praze" w programie sztuk pięknych w dziedzinie studiów z zakresu architektury, - dyplomy wydane przez "Vysoká škola umělecko-průmyslová v Praze" w programie sztuk pięknych w dziedzinie studiów z zakresu projektowania, - świadectwo dopuszczające wydane przez "Česká komora architektů" bez wskazania dziedziny lub w dziedzinie budownictwa. - dyplomy wydawane przez Krajowe Szkoły Architektury w Kopenhadze i Aarhus ("architekt"), Danmark (Dania) - świadectwo rejestracji wydane przez Radę Architektów, na podstawie ustawy nr 202 z dnia 28 maja 1975 r. ("registreret arkitekt"), dyplomy wydawane przez Wyższe Szkoły Inżynierii Lądowej ("bygningskonstruktoer"), wraz ze świadectwem wydanym przez właściwe organy, potwierdzającym zdanie testu kwalifikacyjnego, zawierającym uznanie planów przygotowanych i zrealizowanych przez kandydata w trakcie przynajmniej sześcioletniego faktycznego wykonywania działań określonych w art. 48 dyrektywy 2005/36/WE. - dyplomy wydane przez wyższe szkoły sztuk pięknych (Dipl.-Ing., Architekt (HfbK), Deutschland (Niemcy) 1987/1988 1987/1988 - dyplomy wydawane przez wydziały architektury ("Architektur/Hochbau") wyższych szkół technicznych ("Technische Hochschulen"), uniwersytetów technicznych lub uniwersytetów oraz, o ile instytucje te wchodzą w skład szkół "Gesamthochschulen", przez wydziały architektury szkół "Gesamthochschulen" ("Dipl.-Ing" i inne tytuły, które mogą być później określone dla posiadaczy tych dyplomów), - dyplomy wydawane precz wydziały architektury ("Architektur/Hochbau") szkół typu "Fachhochschulen", zawodowych szkół wyższych oraz, o ile instytucje te wchodzą w skład szkół "Gesamthochschulen", przez wydziały architektury szkół "Gesamthochschulen", łącznie - jeśli okres studiów jest krótszy niż cztery lata, ale wynosi co najmniej trzy lata - ze świadectwem zaświadczającym o czteroletnim stażu pracy w zawodzie w Republice Federalnej Niemiec, wydanym przez organy zawodowe zgodnie z art. 47 ust. 1 dyrektywy 2005/36/WE ("Ingenieur grad." lub inne tytuły, które mogą zostać później określone dla posiadaczy tych dyplomów), - dyplomy ("Prüfungszeugnisse") wydane przed dniem 1 stycznia 1973 r. przez wydziały architektury szkół "Ingenieurschulen" i "Werkkunstschulen", łącznie z zaświadczeniem wystawionym przez właściwe organy potwierdzającym zdanie testu kwalifikacyjnego, zawierającym uznanie planów przygotowanych i zrealizowanych przez kandydata w trakcie przynajmniej sześcioletniego faktycznego wykonywania działań określonych w art. 48 dyrektywy 2005/36/WE. Eesti (Estonia) diplom arhitektuuri erialal, väljastatud Eesti Kunstiakadeemia arhitektuuri teaduskonna poolt alates 1996. aastast (dyplom studiów architektonicznych wydawany przez Wydział Architektury Estońskiej Akademii Sztuki od 1996 r.), väljastatud Tallinna Kunstiülikooli poolt 1989 - 1995 2006/2007 (wydany przez Talliński Uniwersytet Sztuki 1989 - 1995), väljastatud Eesti NSV Riikliku Kunstiinstituudi poolt 1951 - 1988 (wydany przez Państwowy Instytut Sztuki Estońskiej SRR w latach 1951 - 1988). Eλλάς (Grecja) - dyplomy inżyniera/architekta wydawane przez "Metsovion Polytechnion" w Atenach, wraz ze świadectwem wystawianym przez Izbę Techniczną Grecji uprawniającym do prowadzenia działalności w dziedzinie architektury, 1987/1988 - dyplomy inżyniera/architekta wydawane przez "Aristotelion Panepistimion" w Salonikach, wraz ze świadectwem wystawianym przez Izbę Techniczną Grecji uprawniającym do prowadzenia działalności w dziedzinie architektury, - dyplomy inżyniera/inżyniera budowlanego wydawane przez "Metsovion Polytechnion" w Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 194 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Atenach, wraz ze świadectwem wystawianym przez Izbę Techniczną Grecji uprawniającym do prowadzenia działalności w dziedzinie architektury, - dyplomy inżyniera/inżyniera budowlanego wydawane przez "Aristotelion Panepistimion" w Salonikach, wraz ze świadectwem wystawianym przez Izbę Techniczną Grecji uprawniającym do prowadzenia działalności w dziedzinie architektury, - dyplomy inżyniera/inżyniera budowlanego wydawane przez "Panepistimion Thrakis", wraz ze świadectwem wystawianym przez Izbę Techniczną Grecji uprawniającym do prowadzenia działalności w dziedzinie architektury, - dyplomy inżyniera/inżyniera budowlanego wydawane przez "Panepistimion Patron", wraz ze świadectwem wystawianym przez Izbę Techniczną Grecji uprawniającym do prowadzenia działalności w dziedzinie architektury. España (Hiszpania) France (Francja) urzędowe formalne kwalifikacje niezbędne do podejmowania i wykonywania zawodu architekta (título oficial de arquitecto) wydawane przez Ministerstwo Edukacji i Nauki lub przez uniwersytety. 1987/1988 - dyplomy architekta do 1959 r. wydawane przez Ministerstwo Edukacji, a następnie przez Ministerstwo Kultury ("architecte DPLG"), 1987/1988 - dyplomy wydawane przez "Ecole spéciale d'architecture" ("architecte DESA"), - dyplomy wydawane od 1955 r. przez wydział architektury szkoły "Ecole nationale supérieure des arts et industries de Strasbourg" (dawniej "Ecole nationale d'ingenieurs de Strasbourg") ("architecte ENSAIS"). Ísland (Islandia) Dyplomy wydane przez właściwe organy państwa członkowskiego UE, EFTA-EOG lub Szwajcarii, którym towarzyszy certyfikat o odbyciu szkolenia praktycznego wydane przez właściwe organy Islandii. Ireland (Irlandia) - stopień licencjata architektury ("Bachelor of Architecture") przyznawany przez "National University of Ireland" ("B. Arch." (NUI) absolwentom architektury "University College" w Dublinie), 1987/1988 - dyplom uniwersytecki architektury wydawany przez "College of Technology", Bolton Street, Dublin ("Dipl. Arch."), - świadectwo członka stowarzyszonego ("Certificate of Associateship") w Królewskim Instytucie Architektów Irlandii ("Royal Institute of Architects of Ireland") (ARIAI), - świadectwo członkostwa ("Certificate of Membership") w Królewskim Instytucie Architektów Irlandii ("Royal Institute of Architects of Ireland") (MRIAI). Italia (Włochy) - dyplomy "laurea in architettura" wydawane przez uniwersytety, instytuty politechniczne i wyższe szkoły architektury w Wenecji i Reggio Calabria, wraz z dyplomem, upoważniającym do samodzielnego wykonywania zawodu architekta, wydawanym przez Ministra Edukacji po zdaniu 1987/1988 przez kandydata przed właściwą komisją egzaminu państwowego, upoważniającego do samodzielnego wykonywania zawodu architekta ("dott. Architetto"), - dyplomy "laurea in ingegneria" w dziedzinie budownictwa wydawane przez uniwersytety, instytuty politechniczne, wraz z dyplomem upoważniającym do samodzielnego wykonywania zawodu architekta, wydawanym przez Ministra Edukacji po zdaniu przez kandydata przed właściwą komisją egzaminu państwowego, upoważniającego do samodzielnego wykonywania zawodu architekta ("dott. Ing. Architetto" lub "dott. Ing in ingegneria civile"), (Cypr) Latvija (Łotwa) "Arhitekta diploms" ko izsniegusi Latvijas Valsts Universitātes Inženierceltniecības fakultātes Arhitektūras nodaļa līdz 1958.gadam, Rīgas Politehniskā Institūta Celtniecības fakultātes Arhitektūras nodaļa no 1958 gada līdz 1991.gadam, Rīgas Tehniskās Universitātes Arhitektūras fakultāte kopš 1991. gada, un "Architekta prakses sertifikāts", ko izsniedz Latvijas Arhitektu savienība ("dyplom architekta") wydawany przez Departament Architektury Wydziału Inżynierii Państwowego Uniwersytetu Łotewskiego do 1958 r., Departament Architektury Wydziału Inżynierii Instytutu Politechnicznego w Rydze w latach 1958 - 1991, Wydział Architektury Technicznego Uniwersytetu w Rydze od 1991 r. i świadectwa rejestracji przez Stowarzyszenie Architektów Łotwy. 2006/2007 Liechtenstein (Liechtenstein) Dyplomy wydawane przez "Fachhochschule" (Dipl.-Arch. (FH)) 1997/1998 Lietuva (Litwa) - dyplomy inżyniera architekta/architekta wydawane przez Kauno politechnikos institutas do 1969 r. (inžinierius architektas/architektas), 2006/2007 - dyplomy architekta/licencjacki architektury/magisterski architektury wydawane przez Vilnius inžinerinis statybos institutas do 1990, Vilniaus technikos universitetas do 1996 r., Vilnius Gedimino technikos universitetas od 1996 r. (architektas/ architektūros bakalauras/architektūros magistras), - dyplomy dla specjalistów, którzy ukończyli szkolenie z architektury/licencjackie z architektury/magisterskie z architektury wydawane przez LTSR Valstybinis dailės institutas do 1990 r.; Vilniaus dailės akademija od 1990 r. (architektūros kursas/architektūros bakalauras/architektūros magistras), Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 195 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje - dyplomy licencjackie architektury/magisterskie architektury wydawane przez Kauno technologijos universitetas od 1997 r. (architektūros bakalauras/architektūros magistras), Do wszytkich dyplomów muszą być dołączone certyfikaty wydawane przez Komisję Atestacyjną przyznające prawo podejmowania działalności w zakresie architektury (architekci atestowani/Atestuotas architektas). Magyarország (Węgry) - dyplom "okleveles építészmérnök" (dyplom architektury, magister nauk w zakresie architektury) wydawany przez uniwersytety, 2006/2007 - dyplom "okleveles építész tervező művész" (dyplom architektury, magister nauk w zakresie architektury i inżynierii budowlanej) wydawany przez uniwersytety. Malta (Malta) Perit: Lawrja ta' Perit wydawany przez Universita' ta' Malta, który daje prawo zarejestrowania jako 2006/2007 Perit. Nederland (Holandia) - świadectwo stwierdzające zdanie egzaminu z architektury, wydawane przez wydziały architektury 1987/1988 wyższych szkół technicznych w Delft lub Eindhoven ("bouwkundig ingenieur"), - dyplomy wydawane przez uznane przez państwo akademie architektury ("architect"), - dyplomy wydawane do 1971 r. przez dawne wyższe szkoły architektury ("Hoger Bouekunstonderricht") ("architcet HBO"), - dyplomy wydawane do 1970 r. przez dawne wyższe szkoły architektury ("voortgezet Bouwkunstonderricht") ("architect VBO"), - świadectwo stwierdzające zdanie egzaminu organizowanego przez radę architektów z "Bond van Nederlandse Architecten" (Związek Architektów Holenderskich, BNA) ("architect"), - dyplom przyznany przez "Stichting Instituut voor Architectuur" (Fundację Instytutu Architektury) (IVA) wydawany na zakończenie kursu zorganizowanego przez tę fundację i trwającego co najmniej cztery lata (architect), łącznie z zaświadczeniem wystawionym przez właściwe organy, potwierdzającym zdanie testu kwalifikacyjnego, zawierającym uznanie planów przygotowanych i zrealizowanych przez kandydata w trakcie przynajmniej sześcioletniego faktycznego wykonywania działań określonych w art. 44 dyrektywy 2005/36/WE, - świadectwo wydawane przez właściwe organy stwierdzające zdanie egzaminu przed 5 sierpnia 1985 r. na stopień "kandidaat in de bouwkunde", organizowanego przez wyższą szkołę techniczną w Delft lub Eindhoven oraz, że w okresie co najmniej pięciu lat bezpośrednio przed tą datą osoba zainteresowana prowadziła działalność w dziedzinie architektury, której charakter i znaczenie gwarantują, w myśl przepisów prawa krajowego Holandii, że osoba ta ma uprawnienia do prowadzenia działalności w dziedzinie architektury ("architect"), - świadectwo wystawione przez właściwe organy osobom, które osiągnęły wiek lat 40 przed 5 sierpnia 1985r., stwierdzające, że przez co najmniej pięć lat bezpośrednio przed tą datą dana osoba prowadziła działalność w dziedzinie architektury, której charakter i znaczenie gwarantują, zgodnie z przepisami prawa krajowego Holandii, że osoba ta posiada uprawnienia do prowadzenia działalności w dziedzinie architektury ("architect"), - świadectwa, o których mowa w tiret 7 i 8, nie muszą już być uznawane od dnia wejścia w życie przepisów ustawowych i wykonawczych regulujących podejmowanie i prowadzenie działalności w dziedzinie architektury w zakresie zawodowego tytułu architekta w Holandii, o ile w ramach tych przepisów świadectwa te nie upoważniają do podejmowania takiej działalności w zakresie zawodowego tytułu architekta. Norge (Norwegia) - dyplomy (sivilarkitekt) wydawane przez "Norges tekniske høgskole (NTH)", począwszy od 1 stycznia 1996 r. przez "Norges teknisk-naturvitenskaplige universitet (NTNU)", "Arkitekthøgskolen i Oslo" oraz przez "Bergen Arkitekt Skole(BAS)", 1996/1997 - certyfikaty członkostwa w "Norske Arkitekters Landsforbund" (NAL) pod warunkiem ukończenia szkolenia w jednym z państw członkowskich, do których znajduje zastosowanie dyrektywa 2005/36/WK. Österreich (Austria) - dyplomy wydawane przez Politechnikę Wiedeńską i Politechnikę Graz oraz przez Uniwersytet w Innsbrucku, Wydział Inżynierii Budowlanej ("Bauingenieurwesen") i Architektury ("Architektur"), 1997/1998 w dziedzinie studiów architektury, inżynierii budowlanej ("Bauingenieurwesen"), budownictwa ("Hochbau") i ("Wirtschaftsingenieurwesen - Bauwesen"), - dyplomy wydawane przez Uniwersytet "Bodenkultur" w dziedzinie studiów "Kulturtechnik und Wasserwirtschaft", - dyplomy wydawane przez Kolegium Uniwersyteckie Sztuk Użytkowych w Wiedniu w dziedzinie studiów architektury, - dyplomy wydawane przez Akademię Sztuk Pięknych w Wiedniu w dziedzinie studiów architektury, - dyplomy inżynierów dyplomowanych (Ing.) wydawane przez wyższe szkoły techniczne lub wyższe szkoły budownictwa, wraz z licencją "Baumeister", potwierdzającą minimum sześcioletnie doświadczenie zawodowe w Austrii, zatwierdzone egzaminem, - dyplomy wydawane przez Kolegium Uniwersyteckie kształcenia artystycznego przemysłowego w Linz, w dziedzinie studiów architektury, Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 196 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje - świadectwo stwierdzające kwalifikacje inżyniera budowlanego lub samodzielnego konsultanta technicznego ("Hochbau", "Bauwesen", "Wirtschaftsingenieurwesen -Bauwesen", "Kulturtechnik und Wasserwirtschaft") zgodnie z ustawą o technikach budownictwa (Ziviltechnikergesetz, BGBl. nr 156/1994). Portugal (Portugalia) - dyplom "diploma do curso especial de arquitectura", wydawany przez Szkoły Sztuk Pięknych w Lizbonie i Porto, 1987/1988 - dyplom architekta "diploma de arquitecto", wydawany przez Szkoły Sztuk Pięknych w Lizbonie i Porto, - dyplom "diploma do curso de arquitectura", wydawany przez Wyższe Szkoły Sztuk Pięknych w Lizbonie i Porto, - dyplom "diploma de licenciatura em arquitectura", wydawany przez Wyższą Szkołę Sztuk Pięknych w Lizbonie, - dyplom "carta de curso de licenciatura em arquitectura", wydawany przez Uniwersytet Techniczny w Lizbonie i przez Uniwersytet w Porto, - dyplomy uniwersyteckie w zakresie inżynierii lądowej wydany przez Wyższy Instytut Techniczny Uniwersytetu Technicznego w Lizbonie (Licenciatura em engenharia civil), - dyplom uniwersytecki w zakresie inżynierii lądowej wydany przez Wydział Inżynierii (de Engenharia) Uniwersytetu w Porto (Licenciatura em engenharia civil), - dyplom uniwersytecki w zakresie inżynierii lądowej wydany przez Wydział Nauki i Technologii Uniwersytetu w Coimbra (Licenciatura em engenharia civil), - dyplom uniwersytecki w zakresie inżynierii lądowej (produkcja) wydany przez Uniwersytet w Minho (licenciatura em engenharia civil (produção) România Rumunia) Universitatea de Arhitectură şi Urbanism "Ion Mincu" Bucureşti (Uniwersytet Architektury i Urbanistyki "Ion Mincu" Bukareszt): - 1953-1966: - Institutul de Arhitectură "Ion Mincu" Bucureşti (Instytut Architektury "Ion Mincu" Bukareszt), Arhitect (architekt), - 1967-1974: - Institutul de Arhitectură "Ion Mincu" Bucureşti (Instytut Architektury "Ion Mincu" Bukareszt), Diplomă de Arhitect, Specialitatea Arhitectură (dyplom architekta, specjalność architektura), - 1975-1977: Institutul de Arhitectură "Ion Mincu" Bucureşti, Facultatea de Arhitectură (Instytut Architektury "Ion Mincu" Bukareszt, Wydział Architektury), Diplomă de Arhitect, Specializarea Arhitectură (dyplom architekta, specjalność architektura); - 1978-1991: Institutul de Arhitectură, "Ion Mincu" Bucureşti, Facultatea de Arhitectură şi Sistematizare (Instytut Architektury "Ion Mincu" Bukareszt, Wydział Architektury i Systematyzacji), Diplomă de Arhitect, Specializarea Arhitectură şi Sistematizare (dyplom architekta, specjalność architektura i systematyzacja), - 1992-1993: Institutul de Arhitectură "Ion Mincu" Bucureşti, Facultatea de Arhitectură şi Urbanism (Instytut Architektury, "Ion Mincu" Bukareszt, Wydział Architektury i Urbanistyki), Diplomă de Arhitect, specializarea Arhitectură şi Urbanism (dyplom architekta, specjalność architektura i urbanistyka), - 1994-1997: Institutul de Arhitectură "Ion Mincu" Bucureşti, Facultatea de Arhitectură şi Urbanism (Instytut Architektury "Ion Mincu" Bukareszt, Wydział Architektury i Urbanistyki), Diplomă de Licenţă, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom licencjata, kierunek architektura, specjalność architektura), - 1998-1999: Institutul de Arhitectură "Ion Mincu" Bucureşti, Facultatea de Arhitectură (Instytut Architektury "Ion Mincu" Bukareszt, Wydział Architektury), Diplomă de Licenţă, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom licencjata, kierunek architektura, specjalność architektura), - Od 2000 r.: Universitatea de Arhitectură şi Urbanism "Ion Mincu" Bucureşti, Facultatea de Arhitectură (Uniwersytet Architektury i Urbanistyki "Ion Mincu" - Bukareszt, Wydział Architektury), Diplomă de Arhitect, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom architekta, kierunek architektura, specjalność architektura). 2009/2010 Universitatea Tehnică din Cluj-Napoca (Politechnika Cluj-Napoca): - 1990-1992: Institutul Politehnic din Cluj-Napoca, Facultatea de Construcţii (Politechnika ClujNapoca, Wydział Budownictwa Lądowego), Diplomă de Arhitect, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom architekta, kierunek architektura, specjalność architektura), - 1993-1994: Universitatea Tehnică din Cluj-Napoca, Facultatea de Construcţii (Politechnika ClujNapoca, Wydział Budownictwa Lądowego), Diplomă de Arhitect, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom architekta, kierunek architektura, specjalność architektura), - 1994-1997: Universitatea Tehnică din Cluj-Napoca, Facultatea de Construcţii (Politechnika ClujNapoca, Wydział Budownictwa Lądowego), Diplomă de Licenţă, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom licencjata, kierunek architektura, specjalność architektura), - 1998-1999: Universitatea Tehnică din Cluj-Napoca, Facultatea de Arhitectură şi Urbanism (Politechnika Cluj-Napoca, Wydział Architektury i Urbanistyki), Diplomă de Licenţă, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom licencjata, kierunek architektura, specjalność architektura), Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 197 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje - Od 2000 r.: Universitatea Tehnică din Cluj-Napoca, Facultatea de Arhitectura şi Urbanism (Politechnika Cluj-Napoca, Wydział Architektury i Urbanistyki), Diplomă de Arhitect, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom architekta, kierunek architektura, specjalność architektura). Universitatea Tehnică "Gh. Asachi" Iaşi (Politechnika "Gh. Asachi" Iaşi): - 1993: Universitatea Tehnică "Gh. Asachi" Iaşi, Facultatea de Construcţii şi Arhitectură (Politechnika "Gh. Asachi" Iaşi, Wydział Budownictwa Lądowego i Architektury), Diplomă de Arhitect, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom architekta, kierunek architektura, specjalność architektura), - 1994-1999: Universitatea Tehnică "Gh. Asachi" Iaşi, Facultatea de Construcţii şi Arhitectură (Politechnika "Gh.Asachi" Iaşi, Wydział Budownictwa Lądowego i Architektury), Diplomă de Licenţă, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom licencjata, kierunek architektura, specjalność architektura), - 2000-2003: Universitatea Tehnică "Gh. Asachi" Iaşi, Facultatea de Construcţii şi Arhitectură (Politechnika "Gh.Asachi" Iaşi, Wydział Budownictwa Lądowego i Architektury), Diplomă de Arhitect, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom architekta, kierunek architektura, specjalność architektura), - Od 2004 r.: Universitatea Tehnică "Gh. Asachi" Iaşi, Facultatea de Arhitectură (Politechnika "Gh. Asachi" Iaşi, Wydział Architektury), Diplomă de Arhitect, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom architekta, kierunek architektura, specjalność architektura). Universitatea Politehnica din Timişoara (Politechnika Timişoara): - 1993-1995: Universitatea Tehnică din Timişoara, Facultatea de Construcţii (Politechnika Timişoara, Wydział Budownictwa Lądowego), Diplomă de Arhitect, profilul Arhitectură şi urbanism, specializarea Arhitectură generală (dyplom architekta, kierunek architektura i urbanistyka, specjalność architektura ogólna), - 1995-1998 Universitatea Politehnica din Timişoara, Facultatea de Construcţi (Politechnika Timişoara, Wydział Budownictwa Lądowego), Diplomă de Licenţă, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom licencjata, kierunek architektura, specjalność architektura), - 1998-1999: Universitatea Politehnica din Timişoara, Facultatea de Construcţii şi Arhitectură (Politechnika Timişoara, Wydział Budownictwa Lądowego i Architektury), Diplomă de Licenţă, profilul Arhitectură specializarea Arhitectură (dyplom licencjata, kierunek architektura, specjalność architektura), - Od 2000 r.: Universitatea Politehnica din Timişoara, Facultatea de Construcţii şi Arhitectură (Politechnika Timişoara, Wydział Budownictwa Lądowego i Architektury), Diplomă de Arhitect, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom architekta, kierunek architektura, specjalność architektura). Universitatea din Oradea (Uniwersytet Oradea): - 2002: Universitatea din Oradea, Facultatea de Protecţia Mediului (Uniwersytet Oradea, Wydział Ochrony Środowiska), Diplomă de Arhitect, profilul Arhitectură specializarea Arhitectură (dyplom architekta, kierunek architektura, specjalność architektura), - Od 2003 r.: Universitatea din Oradea, Facultatea de Arhitectură şi Construcţii (Wydział Architektury i Budownictwa Lądowego), Diplomă de Arhitect, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom architekta, kierunek architektura, specjalność architektura). Universitatea Spiru Haret Bucureşti (Uniwersytet Spiru Haret Bukareszt): - Od 2002 r.: Universitatea Spiru Haret Bucureşti, Facultatea de Arhitectură (Uniwerystet Spiru Haret Bukareszt, Wydział Architektury), Diplomă de Arhitect, profilul Arhitectură, specializarea Arhitectură (dyplom architekta kierunek architektura). Slovenija (Słowenia) - "univerzitetni diplomirani inženir arhitekture/univerzitetna diplomirana inženirka arhitekture" (uniwersytecki dyplom architektury) wydawany przez wydział architektury, do którego dołączono zaświadczenie właściwego organu w dziedzinie architektury uznane prawnie, przyznający prawo prowadzenia działalności architektonicznej, 2006/2007 - dyplom uniwersytecki wydawany przez wydziały techniczne przyznające tytuły "univerzitetni diplomirani inženir (univ.dipl.inž.)/univerzitetna diplomirana inženirka" do którego dołączono zaświadczenie właściwego organu w dziedzinie architektury uznane prawnie, przyznające prawo prowadzenia działalności architektonicznej. - dyplom w dziedzinie studiów "architektura i budownictwo" ("architektúra a pozemné staviteľstvo") wydany przez Słowacki Uniwersytet Techniczny (Slovenská vysoká škola technická) 2006/2007 w Bratysławie w latach 1950 - 1952 (tytuł: Ing.), Slovensko (Słowacja) - dyplom w dziedzinie studiów "architektura" ("architektúra") wydany przez Wydział Architektury i Budownictwa Słowackiego Uniwersytetu Technicznego (Fakulta architektúry a pozemného staviteľstva, Slovenská vysoká škola technická) w Bratysławie w latach 1952 - 1960 (tytuł: Ing. arch.), - dyplom w dziedzinie studiów "budownictwo" ("pozemné staviteľstvo") wydany przez Wydział Architektury i Budownictwa Słowackiego Uniwersytetu Technicznego (Fakulta architektúry a pozemného staviteľstva, Slovenská vysoká škola technická) w Bratysławie w latach 1952 - 1960 (tytuł: Ing.), - dyplom w dziedzinie studiów "architektura" ("architektúra") wydany przez Wydział Inżynierii Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 198 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Słowackiego Uniwersytetu Technicznego (Stavebná fakulta, Slovenská vysoká škola technická) w Bratysławie w latach 1961 - 1976 (tytuł: Ing. arch.), - dyplom w dziedzinie studiów "budownictwo" ("pozemné stavby") wydany przez Wydział Inżynierii Słowackiego Uniwersytetu Technicznego (Stavebná fakulta, Slovenská vysoká škola technická) w Bratysławie w latach 1961 - 1976 (tytuł: Ing.), - dyplom w dziedzinie studiów "architektura" ("architektúra") wydany przez Wydział Architektury Słowackiego Uniwersytetu Technicznego (Fakulta architektúry, Slovenská vysoká škola technická) w Bratysławie od 1977 r. (tytuł: Ing. arch.), - dyplom w dziedzinie studiów "urbanistyka" ("urbanizmus") wydany przez Wydział Architektury Słowackiego Uniwersytetu Technicznego (Fakulta architektúry, Slovenská vysoká škola technická) w Bratysławie od 1977 r. (tytuł: Ing. arch.), - dyplom w dziedzinie studiów "budownictwo" ("pozemné stavby") wydany przez Wydział Inżynierii Słowackiego Uniwersytetu Technicznego (Stavebná fakulta, Slovenská technická univerzita) w Bratysławie w latach 1977 - 1997 (tytuł: Ing.), - dyplom w dziedzinie studiów "architektura i budownictwo" ("architektúra a pozemné stavby") wydany przez Wydział Inżynierii Słowackiego Uniwersytetu Technicznego (Stavebná fakulta, Slovenská technická univerzita) w Bratysławie od 1998 r. (tytuł: Ing.), - dyplom w dziedzinie studiów "budownictwo - specjalizacja architektura" ("pozemné stavby špecializácia: architektúra") wydany przez Wydział Inżynierii Słowackiego Uniwersytetu Technicznego (Stavebná fakulta, Slovenská technická univerzita) w Bratysławie w latach 2000 2001 (tytuł: Ing.), - dyplom w dziedzinie studiów "budownictwo i architektura" ("pozemné stavby a architektúra") wydany przez Wydział Inżynierii Słowackiego Uniwersytetu Technicznego (Stavebná fakulta Slovenská technická univerzita) w Bratysławie od 2001 r. (tytuł: Ing.), - dyplom w dziedzinie studiów "architektura" ("architektúra") wydany przez Akademię Sztuk Pięknych i Projektowania (Vysoká škola výtvarných umení) w Bratysławie od 1969 r. (tytuł: Akad. arch. do 1990 r.; Mgr. w latach 1990 - 1992; Mgr. arch. w latach 1992 - 1996: Mgr. art. od 1997 r.), - dyplom w dziedzinie studiów "budownictwo" ("pozemné staviteľstvo") wydany przez Wydział Inżynierii Uniwersytetu Technicznego (Stavebná fakulta, Technická univerzita) w Koszycach w latach 1981 - 1991 (tytuł: Ing.), Do wszystkich tych dyplomów należy dodać: - zezwolenie wydane przez Słowacką Izbę Architektów (Slovenská komora architektov) w Bratysławie bez wskazania dziedziny lub w dziedzinie "budownictwo" ("pozemné stavby") lub "planowanie przestrzenne" ("územné plánovanie"), - zezwolenie wydane przez Słowacką Izbę Inżynierów Budowlanych (Slovenská komora stavebných inžinierov) w Bratysławie w dziedzinie budownictwa ("pozemné stavby"). Suomi/ Finland - dyplomy wydawane przez wydziały architektury uniwersytetów technicznych lub Uniwersytetu w 1997/1998 Oulu (arkkitehti/arkitekt), (Finlandia) - dyplomy wydawane przez Instytuty Techniczne (rakennusarkkitehti/byggnadsarkitekt). Sverige (Szwecja) - dyplomy wydawane przez Wydział Architektury przy Królewskim Instytucie Technicznym, Instytut Techniczny Chalmers oraz Instytut Techniczny na Uniwersytecie w Lund (arkitekt, dyplom uniwersytecki architekta), 1997/1998 - świadectwo członkostwa "Svenska Arkitekters Riksförbund" (SAR), jeśli dana osoba otrzymała wykształcenie w państwie, do którego dyrektywa 2005/36/WE ma zastosowanie. United Kingom (Zjednoczone Królestwo) - kwalifikacje przyznawane po zdaniu egzaminów w: Królewskim Instytucie Architektów Brytyjskich ("Royal Institute of British Architects"), na wydziałach architektury na uniwersytetach, politechnikach, kolegiach, akademiach, szkołach technicznych i artystycznych, które były na dzień 10 czerwca 1985 r., uznawane przez radę "Architects Registration Council" Zjednoczonego Królestwa w celu wpisania do rejestru architektów ("Architect"), 1987/1988 - świadectwo potwierdzające, że posiadacz ma prawa nabyte do posługiwania się tytułem zawodowym architekta zgodnie z przepisami sekcji 6 (1) a, 6 (1) b lub 6 (1) ustawy o rejestrze architektów z 1931 r. (Architect), - świadectwo potwierdzające, że posiadacz ma prawa nabyte do posługiwania się tytułem zawodowym architekta zgodnie z przepisami sekcji 2 ustawy o rejestrze architektów z 1938 r. (Architect). Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 199 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Dyplomy i inne dokumenty uznawane na zasadzie praw nabytych oraz kwalifikacje, które w drodze odstępstwa uznawane są za spełniające minimalne wymagania w zakresie kształcenia określone w przepisach prawa Unii Europejskiej i skutkujące automatycznym uznaniem Kraj Dokument potwierdzający posiadane kwalifikacje 1 2 België Belgique/ Belgien (Belgia) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 5 sierpnia 1987 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. България (Bułgaria) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 stycznia 2007 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Česká republika (Czechy) - dyplom lub inny dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, uprawniający do podejmowania działalności zawodowej architekta, wydany w byłej Czechosłowacji lub uzyskany w wyniku kształcenia, które rozpoczęło się w byłej Czechosłowacji przed 1 stycznia 1993 r. oraz zaświadczenie wydane przez właściwe organy Czech poświadczające, że dokument ten potwierdza kwalifikacje zawodowe architekta i uprawnia na ich terytorium do podejmowania i wykonywania działalności w dziedzinie architektury oraz potwierdzające, że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie zaświadczenia, - zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 maja 2004 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. (Cypr) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 maja 2004 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Danmark (Dania) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 5 sierpnia 1987 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Deutschland (Niemcy) - dokumenty potwierdzające odbycie kształcenia w "Fachhochschule" w Republice Federalnej Niemiec trwające przez okres trzech lat, w formie, w jakiej było ono prowadzone w dniu 5 sierpnia 1985 r., spełniające inne minimalne wymagania w zakresie kształcenia określone w przepisach prawa Unii Europejskiej i umożliwiające w Republice Federalnej Niemiec podejmowanie czynności przy użyciu tytułu zawodowego architekta oraz świadectwo wydane przez stowarzyszenie zawodowe, do którego rejestru wpisany jest architekt, o uzupełnieniu tego kształcenia czteroletnim doświadczeniem zawodowym w zawodzie architekta w Republice Federalnej Niemiec, - zaświadczenie wydane przez właściwe organy Republiki Federalnej Niemiec wskazujące, że dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji zawodowych architekta, wydany po dniu 8 maja 1945 r. przez właściwe organy Niemieckiej Republiki Demokratycznej potwierdza kwalifikacje zawodowe architekta i uprawnia na ich terytorium do podejmowania i wykonywania działalności w dziedzinie architektury, - zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 5 sierpnia 1987 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Eesti Estonia) - dyplom lub inny dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, uprawniający do podejmowania działalności zawodowej architekta, wydany w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich lub uzyskany w wyniku kształcenia, które rozpoczęło się w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich przed 20 sierpnia 1991 r. oraz zaświadczenie wydane przez właściwe organy Estonii poświadczające, że dokument ten potwierdza kwalifikacje zawodowe architekta i uprawnia na ich terytorium do podejmowania i wykonywania działalności w dziedzinie architektury oraz potwierdzające, że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie zaświadczenia, - zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 maja 2004 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Eλλάς (Grecja) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 5 sierpnia 1987 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 200 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje España (Hiszpania) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 5 sierpnia 1987 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. France (Francja) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 5 sierpnia 1987 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Ireland (Irlandia) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 5 sierpnia 1987 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Ísland (Islandia) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 stycznia 1994 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Italia (Włochy) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 5 sierpnia 1987 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Latvija (Łotwa) - dyplom lub inny dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, uprawniający do podejmowania działalności zawodowej architekta, wydany w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich lub uzyskany w wyniku kształcenia, które rozpoczęło się w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich przed 21 sierpnia 1991 r. oraz zaświadczenie wydane przez właściwe organy Łotwy poświadczające, że dokument ten potwierdza kwalifikacje zawodowe architekta i uprawnia na ich terytorium do podejmowania i wykonywania działalności w dziedzinie architektury oraz potwierdzające, że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie zaświadczenia, - zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 maja 2004 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Liechtenstein (Liechtenstein) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 maja 1995 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Lietuva (Litwa) - dyplom lub inny dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, uprawniający do podejmowania działalności zawodowej architekta, wydany w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich lub uzyskany w wyniku kształcenia, które rozpoczęło się w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich przed 11 marca 1990 r. oraz zaświadczenie wydane przez właściwe organy Litwy poświadczające, że dokument ten potwierdza kwalifikacje zawodowe architekta i uprawnia na ich terytorium do podejmowania i wykonywania działalności w dziedzinie architektury oraz potwierdzające, że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie zaświadczenia, - zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 maja 2004 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Luksemburg zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 5 sierpnia 1987 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Magyarország (Węgry) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 maja 2004 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Malta (Malta) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 maja 2004 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Nederland (Holandia) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 5 sierpnia 1987 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Norge (Norwegia) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 stycznia 1994 r. oraz że dana osoba faktycznie Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 201 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Österreich (Austria) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 stycznia 1995 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Portugal (Portugalia) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 5 sierpnia 1987 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. România (Rumunia) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 stycznia 2007 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Slovenija (Słowenia) - dyplom lub inny dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, uprawniający do podejmowania działalności zawodowej architekta, wydany w byłej Jugosławii lub uzyskany w wyniku kształcenia, które rozpoczęło się w byłej Jugosławii przed 25 czerwca 1991 r. oraz zaświadczenie wydane przez właściwe organy Słowenii poświadczające, że dokument ten potwierdza kwalifikacje zawodowe architekta i uprawnia na ich terytorium do podejmowania i wykonywania działalności w dziedzinie architektury oraz potwierdzające, że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie zaświadczenia, -zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 maja 2004 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Slovensko (Słowacja) - dyplom lub inny dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji, uprawniający do podejmowania działalności zawodowej architekta, wydany w byłej Czechosłowacji lub uzyskany w wyniku kształcenia, które rozpoczęło się w byłej Czechosłowacji przed 1 stycznia 1993 r. oraz zaświadczenie wydane przez właściwe organy Słowacji poświadczające, że dokument ten potwierdza kwalifikacje zawodowe architekta i uprawnia na ich terytorium do podejmowania i wykonywania działalności w dziedzinie architektury oraz potwierdzające, że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie zaświadczenia, -zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 maja 2004 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Suomi/ Finland (Finlandia) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 stycznia 1995 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Switzerland/ Schweiz/ Suisse/ Svizzera (Szwajcaria) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 czerwca 2002 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. Sverige (Szwecja) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 1 stycznia 1995 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. United Kingom (Zjednoczone Królestwo) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego potwierdzające uzyskanie prawa do używania tytułu zawodowego architekta, nie później niż w dniu 5 sierpnia 1987 r. oraz że dana osoba faktycznie i zgodnie z prawem wykonywała działalność w dziedzinie architektury, nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata w okresie 5 lat poprzedzających wydanie tego zaświadczenia. zaświadczenie wydane przez właściwy organ o odbyciu kształcenia w ramach programu rozwoju społecznego lub w formie studiów wyższych w niepełnym wymiarze godzin, spełniającego inne minimalne wymagania w Państwa członkowskie zakresie kształcenia określone w przepisach prawa Unii Europejskiej i potwierdzonego pomyślnym zaliczeniem Unii Europejskiej, EFTA- egzaminu z architektury, który organizowany był w przypadku tego typu kształcenia na poziomie szkoły wyższej EOG lub Szwajcaria i odpowiadał egzaminowi końcowemu, zgodnie z minimalnymi wymaganiami w zakresie kształcenia określonymi w dyrektywie 2005/36/WE, pod warunkiem że dana osoba pracowała w dziedzinie architektury przez co najmniej siedem lat, pod nadzorem architekta albo biura architektonicznego. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 202 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje PRZYKŁADOWE ROZSTRZYGNIĘCIA I SPORY. 1. Spór dotyczący nabycia uprawnień na podstawie rozporzadzenia na podstawie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1926 r Sygn. akt KIO/UZP 1857/09 WYROK z dnia 9 lutego 2010 r. Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie: Przewodniczący: Ewa Sikorska Członkowie: Anna Packo Małgorzata Rakowska Protokolant: Rafał Komoń W pierwszej kolejności Izba ustaliła, że odwołujący się ma interes prawny w uzyskaniu zamówienia uprawniający go do wnoszenia środków ochrony prawnej na podstawie art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. Odwołujący się podnosił, iż Pan Mieczysław G nabył uprawnienia kierownika budowy na podstawie przepisów rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 roku o prawie Budowlanym i zagospodarowaniu osiedli (Dz. U. z 1939 roku Nr 34, poz. 216 ze zm.) i funkcję kierownika budowy wykonywał bez wpisów na jakiekolwiek listy i dokumentowania jego uprawnień. Zgodnie z art. 361 cytowanego wyżej rozporządzenia do kierowania robotami budowlanymi, z wyjątkiem kierowania robotami konstrukcyjnymi, dotyczącymi budynków, określonych w art. 358 ust. 2, są uprawnione osoby, które: a) posiadają wyższe wykształcenie techniczne, ukończone przepisanymi egzaminami, nabyte w jednej z państwowych politechnik w kraju na wydziale architektonicznym, albo na odpowiadającym mu wydziale uczelni zagranicznych, b) wykażą się dostateczną co najmniej trzyletnią, praktyką przy robotach budowlanych w służbie państwowej, samorządowej lub prywatnej, zaświadczoną przez odnośny urząd lub przez osoby, uprawnione do kierowania robotami, i c) złożą egzamin z ustawodawstwa budowlanego i z tych przepisów ustawodawstwa administracyjnego, których znajomość przy wykonywaniu zawodu jest potrzebna. O uprawnieniach w zakresie kierowania robotami budowlanymi stanowiły również art. 362-364, gdzie każdy przewidywał konieczność złożenia egzaminu, o którym mowa w art. 361 pkt c. W myśl art. 367 uprawnień wymienionych w art. 361-364 udzielał Minister Spraw Wewnętrznych. Nadanie uprawnień następowało w formie właściwych decyzji administracyjnych. Nie można wobec powyższego zgodzić się z odwołującym się, że nabywanie uprawnień na podstawie rozporządzenia z 1928 roku nie wymagało jakiegokolwiek ich udokumentowania. Posiadanie decyzji o nadaniu uprawnień budowlanych było istotne z uwagi na treść art. 104 ustawy z dnia 9 lipca 1994 roku - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 roku Nr 207, poz. 2016 ze zm.), zgodnie z którym osoby, które uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zachowują uprawnienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie. Przepis ten przewiduje zachowanie uprawnień do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych budownictwie, ale tylko tych, które zostały stwierdzone stosownymi orzeczeniami administracyjnymi. Zakres uprawnień budowlanych należy odczytywać bowiem zgodnie z treścią decyzji o ich badaniu i w oparciu o przepisy będące podstawą ich nadania. Dokument stwierdzający posiadanie przez osobę mającą pełnić obowiązki kierownika budowy odpowiednich uprawnień budowlanych jest dokumentem, o którym mowa w art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp. Jest to bowiem dokument potwierdzający spełnianie przez wykonawcę warunków udziału w postępowaniu. W przypadku, gdy dokument taki nie został złożony wraz z ofertą zamawiający obowiązany jest wszcząć postępowanie naprawcze, o którym mowa w art. 26 ust. 3 ustawy Pzp i wezwać wykonawcę do złożenia tego dokumentu w wyznaczonym terminie. Wezwany przez zamawiającego odwołujący się nie przedstawił wymaganego dokumentu. W tej sytuacji zamawiający słusznie wykluczył odwołującego się z postępowania. Wobec powyższego, oferta odwołującego się, zgodnie z art. 24 ust. 4 ustawy Pzp, winna zostać uznana za odrzuconą Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 203 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje 2. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2009 r. VII SA/Wa 2042/2008 Wykształcenie skarżącego - wyższe magisterskie na wydziale Mechanicznym Energetycznym w zakresie: Mechanika: systemy i urządzenia energetyczne nie stanowią wykształcenia odpowiedniego w rozumieniu ww. przepisów. Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Miron (sprawozdawca). Sędziowie WSA: Jarosław Stopczyński, Krystyna Tomaszewska. Protokolant: Ewa Sawicka. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2009 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa z dnia (...) listopada 2008 r. znak (...) w przedmiocie odmowy nadania uprawnień budowlanych bez przeprowadzenia egzaminu, skargę oddala. Uzasadnienie Decyzją z dnia (...) listopada 2008 r. Krajowa Komisja Kwalifikacyjna Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa utrzymała w mocy decyzję Okręgowej Komisji Kwalifikacyjnej (...) Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa z dnia (...) kwietnia 2008 r. w sprawie odmowy nadania uprawnień budowlanych do projektowania bez ograniczeń w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał na następujące ustalenia faktyczne i prawne: Decyzją z dnia (...) kwietnia 2008 r. Okręgowa Komisja Kwalifikacyjna (...) Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa odmówiła nadania M. P. uprawnień budowlanych do projektowania bez ograniczeń w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że wnioskodawca nie legitymuje się wykształceniem odpowiednim dla ww. specjalności. Odwołanie od powyższej decyzji wniósł M. P., który w obszernym uzasadnieniu wyjaśnił, że zakres studiów obejmował przedmioty niezbędne do wykonywania prac w zakresie specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych. Rozpoznając odwołanie organ odwoławczy wskazał, że warunki uzyskania uprawnień budowlanych zostały określone w ustawie, tj. w art. 14 ust. 3 ustawy - Prawo budowlane. Do dnia 1 stycznia 2006 roku warunkiem uzyskania uprawnień budowlanych bez ograniczeń było posiadanie m.in. odpowiedniego wykształcenia wyższego, a więc zarówno wyższego zawodowego, jak i magisterskiego. W dniu 1 stycznia 2006 r. weszła w życie ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy -Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. 2005 r. Nr 163 poz. 1364). Powyższa ustawa nadała nowe brzmienie art. 14 ust. 3 - ustawy - Prawo budowlane, podwyższając wymogi uzyskania uprawnień budowlanych. Zmiana art. 14 ust. 3 polegała głównie na tym, iż osoby ubiegające się o uprawnienia budowlane bez ograniczeń powinny posiadać wykształcenie wyższe magisterskie, a osoby ubiegające się o uprawnienia w ograniczonym zakresie wykształcenie wyższe zawodowe. W ustawie zmieniającej art. 14 ust. 3 ustawy - Prawo budowlane, znalazły się przepisy przejściowe, które dotyczą tzw. „spraw w toku”. Jednym z nich jest art. 5 tej ustawy, który stanowi, że „w stosunku do osób ubiegających się o uprawnienia budowlane, które przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskały wykształcenie wymagane na podstawie przepisów dotychczasowych oraz rozpoczęły odbywanie wymaganej praktyki, stosuje się przepisy dotychczasowe”. Warunkiem skorzystania z tego przepisu jest: po pierwsze - uzyskanie przed 1 stycznia 2006 r. wykształcenia wymaganego na podstawie przepisów dotychczasowych, a więc na podstawie art. 14 ust. 3 w brzmieniu przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 28 lipca 2005 r, po drugie - rozpoczęcie przed tą datą praktyki zawodowej. Ww. warunki muszą zostać spełnione łącznie. Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, zwrócić należy uwagę, że zastosowanie tego przepisu do konkretnej sprawy wywołuje przede wszystkim taki skutek, że osoba posiadająca tytuł zawodowy technika, mimo zmiany art. 14 ust. 3, będzie mogła ubiegać się o uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie oraz że osoba posiadająca wyższe wykształcenie zawodowe, a nie magisterskie, będzie mogła uzyskać uprawnienia bez ograniczeń. Inaczej mówiąc art. 5 ma istotne znaczenie dla osób, które przed 1 stycznia 2006 r. uzyskały średnie lub wyższe zawodowe wykształcenie techniczne. Ma również pewne znaczenie dla osób, które przed tą datą uzyskały wykształcenie wyższe zawodowe lub magisterskie i rozpoczęły praktykę zawodową. Dzieje się tak dlatego, że w świetle ustawy - Prawo budowlane nie każde wyższe wykształcenie jest właściwe do uzyskania uprawnień Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 204 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje budowlanych. W świetle art. 14 ust. 3 ustawy -Prawo budowlane, i to zarówno w brzmieniu przed zmianą, jak i po, osoby ubiegające się o uprawnienia bez ograniczeń, a właśnie o nadanie takich uprawnień wnosi strona, powinny posiadać wykształcenie „odpowiednie” lub „pokrewne” dla danej specjalności, w tym wypadku dla specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych wodociągowych i kanalizacyjnych. O tym czy dane wykształcenie spełnia ten warunek rozstrzygają przepisy rozporządzenia wydanego na podstawie art. 16 ustawy- Prawo budowlane. Z tego też względu nie można powiedzieć, że art. 5 w ogóle nie wpływa na sytuację prawną osób legitymujących się wyższym wykształceniem magisterskim uzyskanym przed 1 stycznia 2006 r. Na mocy ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. 2005 r. Nr 163 poz. 1364) znowelizowano bowiem nie tylko art. 14 ust. 3, ale także art. 16 ustawy - Prawo budowlane, na mocy którego wydano rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie. Zmiana tego przepisu polegała na wprowadzeniu katalogu spraw, które mają być uregulowane w akcie wykonawczym. Stąd też przez przepisy dotychczasowe w rozumieniu art. 5 należy rozumieć także przepis art. 16 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2006 r., w tym także przepisy ww. rozporządzenia. Zastosowanie przepisu dotychczasowego zawierającego upoważnienia ustawowe do wydania aktu wykonawczego sprowadza się bowiem do stosowania przepisów tego aktu. Rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 28 kwietnia 2006 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie zostało natomiast wydane na podstawie art. 16 ust. 1 i 1a ustawy - Prawo budowlane, w brzmieniu obowiązującym po 28 lipca 2005 r. Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy, organ zauważył, że skarżący uzyskał wyższe wykształcenie i rozpoczął praktykę przed 1 stycznia 2006 r. Wnioskodawca uzyskał tytuł magistra inżyniera mechanika. Przepis art. 5 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. uzależnia zastosowanie przepisów dotychczasowych w sprawie od uzyskania przez wnioskodawcę przed dniem 1 stycznia 2006 r. wykształcenia wymaganego na podstawie przepisów dotychczasowych. W świetle załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 18 maja 2005 r. (przepisy dotychczasowe) wykształcenie strony nie jest ani „odpowiednie”, ani „pokrewne” dla specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych. Zgodnie z treścią tego załącznika osoba ubiegająca się o uprawnienia bez ograniczeń w tej specjalności powinna skończyć studia na kierunku inżynieria środowiska. Z powyższego wynika, że strona nie posiada wykształcenia wymaganego na podstawie przepisów dotychczasowych. Strona nie spełnia zatem warunków określonych w art. 5 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. 2005 r. Nr 163 poz. 1364). Tym samym do jej wniosku będą miały zastosowanie przepisy obowiązujące po 1 stycznia 2006 r. w tym również art. 16 ust. 1 i 1a ustawy Prawo budowlane i wydane na jego podstawie rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 28 kwietnia 2006 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zwane dalej „rozporządzeniem”. W świetle załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa osoba ubiegająca się o uprawnienia budowlane bez ograniczeń powinna mieć ukończone studia magisterskie na kierunku inżynieria środowiska lub wiertnictwa, nafty i gazu w specjalności z zakresu inżynierii gazowniczej, a w przypadku uprawnień w ograniczonym zakresie - ukończone studia zawodowe na kierunku inżynieria środowiska lub wykształcenie wyższe na kierunku budownictwo lub energetyka. Nie ulega zatem wątpliwości, że strona posiadając tytuł magistra inżyniera mechanika uzyskany na Wydziale Mechanicznym Energetycznym Politechniki (...) nie posiada wykształcenia uzyskanego na kierunku inżynieria środowiska. Strona podniosła, iż aktualnie wydział ten przekształcił się w Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki. W związku z tym w sprawie będzie miał zastosowanie § 29 rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa, zgodnie z którym wykształcenie, uzyskane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, którego kierunek lub zawód techniczny był określany w sposób odbiegający od przyjętego w rozporządzeniu, podlega indywidualnemu rozpatrzeniu i zakwalifikowaniu przez izbę, na podstawie programu kształcenia, jako wykształcenie odpowiednie lub pokrewne dla danej specjalności. Ponieważ skarżący ukończył wydział, który obecnie nosi nazwę Inżynierii Środowiska i Energetyki, to warto zauważyć, że o ile w aktualnym stanie prawnym wykształcenia magisterskie uzyskane na kierunku inżynieria środowiska stanowi podstawę do uzyskania uprawnień budowlanych bez ograniczeń, o tyle wykształcenie magisterskie na kierunku energetyka jest już wykształceniem nieodpowiednim dla takich uprawnień. Stąd też należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy wykształcenie strony odpowiada wykształceniu na kierunku inżynieria środowiska, czy też na kierunku energetyka. Dalej organ wskazał, że w programie kształcenia na kierunku inżynieria środowiska znajdują się takie przedmioty jak: budownictwo, konstrukcje inżynierskie, sieci i instalacje sanitarne, mechanika gruntów, geotechnika, melioracje wodne, a więc przedmioty z zakresu budownictwa, ponadto przedmioty: wentylacja, ogrzewnictwo i klimatyzacje, gospodarka odpadami, ochrona powietrza. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 205 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Tymczasem na kierunku ukończonym przez stronę dominują przedmioty z zakresu energetyki: pompy i rurociągi, sprężarki i wentylatory, turbiny parowe i gazowe, kotły i wytwornice pary, cieplne maszyny tłokowe, a więc przedmioty odnoszące się do technologii maszyn energetycznych, w programie tym w ogóle nie uwzględniono przedmiotów: budownictwo, konstrukcje inżynierskie, sieci i instalacje sanitarne, melioracje wodne, geotechnika, klimatyzacje i wentylacji. Analiza programu studiów ukończonych przez stronę i na kierunku inżynieria środowiska wskazuje na istotne różnice. W istocie rzeczy program kształcenia na Wydziale Mechanicznym Energetycznym Politechniki (...) jest zbliżony do programu kształcenia na kierunku energetyka. Organ zauważył też, że zgodnie z danymi zawartymi w zaświadczeniu prodziekana dr hab. inż. A. Z., skarżący bronił pracę dyplomową z zakresu systemów i urządzeń energetycznych. I choć z treści tego zaświadczenia wynika, że wykształcenie strony „jest zbliżone do wykształcenia uzyskiwanego obecnie na Wydziale Inżynierii Środowiska i Energetyki”, to nie ulega wątpliwości, iż wykształcenia to jest bliższe kierunkowi „energetyka”, a nie „inżynieria środowiska”, na co wskazuje wyżej przedstawiona analiza porównawcza. W świetle powyższego organ uznał, że strona uzyskała wykształcenie na kierunku, którego program odpowiada kierunkowi energetyka a zatem nie posiada wykształcenia odpowiedniego dla specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych wodociągowych i kanalizacyjnych. W świetle załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa kierunek energetyka nie jest wykształceniem odpowiednim dla ww. specjalności, lecz pokrewnym i w związku z tym może stanowić podstawę do uzyskania uprawnień budowlanych w ograniczonym zakresie. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazano art. 138 § 1 kpa w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 1 ust. 2, art. 13 ust. 1 i art. 14 ustawy - Prawo budowlane, art. 24 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów, § 8 ust. 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 18 maja 2005 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie. M. P. złożył skargę na decyzje Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa z dnia (...) listopada 2008 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W uzasadnieniu skargi podał, że podstawą jego skargi jest całkowity brak ustosunkowania się do najważniejszego punktu wniosku, którym było nierówne traktowanie obywateli przez obowiązujące prawo budowlane co przejawia się w dopuszczeniu do egzaminu na nadanie uprawnień budowlanych osób, które legitymują się wykształceniem wyższym magisterskim na kierunku „wiertnictwa, nafty i gazu w specjalności z zakresu inżynierii gazowniczej” a niedopuszczanie osób po studiach energetycznych. Program studiów na wydziale wiertnictwa, nafty i gazu w specjalności z zakresu inżynierii gazowniczej zdecydowanie bardziej odbiega od założonego wzorca, jakim jest wydział inżynierii środowiska. Skarżący podniósł także, że jego starania o uzyskanie uprawnień projektanta trwają od 10 lat, jest obecnie projektantem w wieku najbardziej produktywnym, z dużym doświadczeniem zawodowym i możliwość uzyskanie przez niego uprawnień jedynie w ograniczonym zakresie jest dla niego bardzo krzywdzące. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie powtarzając argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje: Skarga nie jest zasadna i jako taka podlega oddaleniu. Stosownie do dyspozycji art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1269) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej jedynie pod względem zgodności z prawem. Natomiast zgodnie z treścią art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed Sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1270, ze zm.) sąd uchyla decyzje jedynie w sytuacji gdy stwierdzi: a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W niniejszej sprawie tego rodzaju wady i uchybienia nie wstąpiły. Zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o treść art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, 13 ust. 1 i 14 ustawy - Prawo budowlane. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 206 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje Ustawa ta, w części obejmującej ww. przepisy, ulegała wielu zmianom. Ostatecznie ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane i o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. 2005 r. Nr 163 poz. 1364) dalej: „ustawa zmieniająca” ustawodawca nadał art. 14 ust. 3 nowe brzmienie wskazujące, że uzyskanie uprawnień budowlanych w specjalnościach o których mowa w ust. 1 to jest m.in. do projektowania bez ograniczeń (bo o takie uprawnienia ubiega się skarżący) wymagane jest: - ukończenie studiów magisterskich w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym na kierunków odpowiednim dla danej specjalności; - odbycie 2-letniej praktyki przy sporządzaniu projektów; - odbycie rocznej praktyki na budowie. Ponieważ organ uznał, ze skarżący nie posiada wykształcenia wymaganego do uzyskania uprawnień objętych wnioskiem spór sprowadza się w istocie do tego, czy skarżący, który 20 czerwca 1979 r. uzyskał tytuł magistra na Wydziale Mechanicznym Energetycznym w zakresie „Mechanika, specjalność: Systemy i urządzenia energetyczne” na Politechnice (...) posiada odpowiednie wykształcenie dla uzyskania wnioskowanych uprawnień. Analiza przepisów Prawa budowlanego oraz rozporządzeń wykonawczych prowadzi do wniosku, że organ dokonał prawidłowej oceny ww. okoliczności aczkolwiek w oparciu o niewłaściwe przepisy rozporządzenia wykonawczego. Biorąc jednak pod uwagę, ze treść przepisów zastosowanych przez organ oraz właściwych w niniejszej sprawie - w zakresie niezbędnym do rozpoznania sprawy - są tożsame: - naruszenie przepisów prawa materialnego pozostaje bez wpływu na treść rozstrzygnięcia. I tak: należy zwrócić uwagę, że ustawa zmieniająca znacznie zaostrzyła wymogi, które musi spełnić osoba ubiegająca się o uprawnienia budowlane bez ograniczeń, albowiem nałożyła obowiązek ukończenia studiów magisterskich o odpowiednim kierunku w miejsce dotychczasowych studiów zawodowych. Trafnie wskazał organ, że w niniejszej sprawie nie może mieć zastosowania art. 5 ustawy zmieniającej wskazujący, że w stosunku do osób ubiegających się o uprawnienia budowlane, które przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskały wykształcenie wymagane na podstawie przepisów dotychczasowych oraz rozpoczęły odbywanie wymaganej praktyki stosuje się przepisy dotychczasowe. O ile bowiem skarżący rozpoczął odbywanie praktyki przed wejściem w życie ustawy zmieniającej, o tyle nie spełnił on drugiej przesłanki - nie posiadał odpowiedniego wykształcenia. Zgodnie bowiem z treścią art. 14 ust. 3 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2006 r. do uzyskania uprawnień budowlanych bez ograniczeń niezbędne było posiadanie wyższego wykształcenia odpowiedniego dla danej specjalności. Wykaz kierunków wykształcenia odpowiedniego i pokrewnego dla danej specjalności został określony w rozporządzeniu wydanym w oparciu o art. 16 Prawa budowlanego W dacie wejścia w życie ustawy zmieniającej obowiązywało rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. 2005 r. Nr 96 poz. 817), które wskazywało, że dla specjalności, o którą ubiega się skarżący niezbędne jest posiadanie wyższego wykształcenia na kierunku: inżynieria środowiska. Skarżący ukończył studia w innym kierunku a zatem prawidłowe są ustalenia organu, że dla rozstrzygnięcia jego wniosku będą miały zastosowanie przepisy Prawa budowlanego w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 stycznia 2006 r. Co za tym idzie skarżący winien legitymować się wyższym wykształceniem magisterskim w kierunku odpowiednim dla swojej specjalności. Sąd nie podzielił natomiast stanowiska organu odwoławczego co do tego, że w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 28 kwietnia 2006 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. 2006 r. Nr 83 poz. 578 ze zm.) - obowiązujące w dacie wydania decyzji. Uszło bowiem uwadze organu że §28 tego rozporządzenia wskazywał, że do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe. Ponieważ skarżący złożył wniosek w dniu 14 marca 2006 r. organ winien był zastosować przepisy dotychczasowe to jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 18 maja 2005 r. (jak to uczynili organ I instancji). Naruszenie to pozostaje jednak bez wpływu na treść rozstrzygnięcia. Rozporządzenie to wskazywało, że osoba ubiegająca się o uprawnienia budowlane bez ograniczeń dla specjalności instalacyjnej w zakresie: sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych musi legitymować się wyższym wykształceniem w kierunku inżynierii środowiska. Wymaga przy tym podkreślenia, że - zgodnie ze stanowiskiem reprezentowanym w orzecznictwie sądowo administracyjnym - załącznik do rozporządzenia zawiera taksatywne wyliczenie kierunków kształcenia odpowiedniego i pokrewnego co oznacza zakaz interpretacji rozszerzającej (tak m.in. wyrok NSA z dnia 30 kwietnia 1999 r. IV SA 657/97, wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2001 r. IV SA 867/99, które wprawdzie odnoszą się do rozporządzenia z dnia 30 grudnia 1994 r. jednakże porównując treść przepisów interpretowanych przez NSA z przepisami mającymi zastosowanie w niniejszej sprawie - stanowisko to może mieć w pełni zastosowanie). Tym samym wykształcenie skarżącego - wyższe magisterskie na wydziale Mechanicznym Energetycznym w zakresie: Mechanika: systemy i urządzenia energetyczne nie stanowią wykształcenia odpowiedniego w rozumieniu ww. przepisów. Jednocześnie §29 rozporządzenia Ministra Infrastruktury wskazuje, że wykształcenie, uzyskane przed Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48 207 Zestawienie aktów prawnych sierpień 2012 r_- Część 3 – uprawnienia, kwalifikacje dniem wejścia w życie rozporządzenia, którego kierunek lub zawód techniczny był określany w sposób odbiegający od przyjętego w rozporządzeniu, podlega indywidualnemu rozpatrzeniu i zakwalifikowaniu przez właściwą komisję kwalifikacyjną, na podstawie programu kształcenia, jako wykształcenie odpowiednie lub pokrewne dla danej specjalności. Organy orzekający w niniejszej sprawie dokonały porównania programu kształcenia na kierunku inżynieria środowiska (wymaganego do uzyskania uprawnień o które ubiega się skarżący) oraz na Wydziale Mechanicznym Energetycznym i uznały, że kierunki te nie są pokrewne albowiem wykazują istotne różnice. Sąd uznał, że ocena ta jest prawidłowa i nie nosi cech dowolności. Organ wziął przy tym pod uwagę program kształcenia określony w załączniku nr 32 do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 18 kwietnia 2002 r. w sprawie standardów nauczania dla poszczególnych kierunków studiów i poziomów kształcenia (Dz. U. 2003 r. Nr 116 poz. 1004 ze zm.), który w niniejszej sprawie będzie miał zastosowanie. Wprawdzie załącznik ten nie obowiązywał w dacie wydawania rozstrzygnięcia jednakże biorąc pod uwagę, że zgodnie z §16 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 12 lipca 2007 r. w sprawie standardów kształcenia dla poszczególnych kierunków oraz poziomów kształcenia, a także trybu tworzenia i warunków, jakie musi spełniać uczelnia, by prowadzić studia miedzykierunkowe oraz makrokierunki (Dz. U. 2007 r. Nr 164 poz. 1166 zał.) przepisy rozporządzenia, mają zastosowanie od dnia 1 października 2007 r., w odniesieniu do pierwszego roku studiów a do kształcenia na wyższych latach studiów stosuje się przepisy dotychczasowe - to rozporządzenie z 2002 r. będzie miało zastosowanie w niniejszej sprawie. Sąd podzielił także stanowisko organu, iż pozostaje bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy odmienna interpretacja omawianej kwestii wyrażona w piśmie Ministra Infrastruktury z dnia 27 marca 2008 r. skierowanym do posła J. G. Po pierwsze - pismo to ma charakter jedynie opiniujący a organ nie jest takim stanowiskiem związany; co więcej ustawa nie nakłada obowiązku zasięgnięcia takiej opinii, po drugie - Minister odniósł się w tym piśmie do obecnie obowiązujących przepisów które, co - zostało wyżej wskazane - nie mają zastosowania w niniejszej sprawie. Podobnie należy ocenić zaświadczenie z dnia 31 października 2006 r. podpisane przez dr hab. inż. A. Z. Odnosząc się natomiast do zarzutów zawartych w skardze wskazać należy, że nie mogą one zostać uwzględnione. Zarzut „nierównego traktowania obywateli” odnosi się wszak nie do zaskarżonego rozstrzygnięcia lecz do przepisów ustawy Prawo budowlane. Sąd administracyjny nie jest natomiast organem właściwym do oceny zgodności ustaw z Konstytucją i wyrażoną w niej zasadą sprawiedliwości społecznej. W okolicznościach niniejszej sprawy ani organy administracji, ani Sąd nie mogły uwzględnić także podnoszonych przez skarżącego okoliczności dotyczących jego doświadczenia zawodowego albowiem w postępowaniu administracyjnym nie mają zastosowania zasady wyrażone w art. 5 kc a odnoszące się do zasad współżycia społecznego. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że skarga nie jest zasadna. Dostrzeżone przez Sąd naruszenie przepisów prawa materialnego pozostają bez wpływu na treść rozstrzygnięcia. Sąd nie stwierdził też naruszenia przepisów prawa, które miałyby skutkować uchyleniem zaskarżonej decyzji. W konsekwencji skargę należało oddalić. Wobec powyższego w oparciu o treść art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd orzekł jak w sentencji. Pracownia Zamówień Publicznych – Piotr Sperczyński; www.pzp.pl; adres e’mail: [email protected]; tel./ faks (48) 36 216 48