Nr 81/październik 2013 Październik chodził drogą w wyrudziałym

Nr 81/październik 2013
Październik chodził
drogą
w wyrudziałym kaftanie,
drzewom włosy malował jesiennymi farbami.
Dobierał im kolory odpowiednio twarzowe
jaskrawo-żółte klonom osikom - malinowe.
Wystroił je paradnie ale w tym cały kłopot,
że im wkrótce rozkradnie wszystkie barwy listopad.
 TO WARTO WIEDZIEĆ
Postawy rodziców wobec dziecka i ich konsekwencje.
Rodzina jest podstawową grupą społeczną, składającą się z jednostek, które pełnią względem siebie
określone role i zajmują przypisane im pozycje. Każda rodzina ma własne normy i wartości, które wyznaczają
sposób zachowania się jej członków oraz powinny być przez nich przestrzegane.
Atmosfera rodzinna, stosunki panujące w rodzinie w dużej mierze zależą od prezentowanych przez ojca
i matkę postaw rodzicielskich, czyli występującej u rodziców tendencji do „odczuwania dziecka, myślenia o
nim i zachowania się – werbalnego lub niewerbalnego - w pewien określony sposób, wobec niego”.
Zgodnie z koncepcją Marii Ziemskiej postawy rodzicielskie można podzielić na prawidłowe
i nieprawidłowe.
Do postaw właściwych zaliczamy: akceptację dziecka, współdziałanie, uznanie praw, przyznawanie
dziecku rozumnej swobody.
Natomiast do postaw niewłaściwych badaczka zakwalifikowała: odtrącenie, unikanie, nadmierne
wymaganie i ochranianie dziecka.
POSTAWY PRAWIDŁOWE:

postawa akceptacji
Rodzic
przyjmuje
dziecko
ze
wszystkimi
jego
zaletami
i
wadami,
możliwościami
i ograniczeniami. Przebywanie z dzieckiem jest dla niego przyjemnością. Rodzic okazuje mu swoje uczucia,
troszczy się o nie, zawsze ma dla niego czas. Uznaje indywidualność dziecka oraz chwali je w rozmowach
z przyjaciółmi itp. Nigdy nie okazuje dziecku, że może być dla niego ciężarem. Próbuje poznać jego potrzeby i
je zaspokoić. Rodzic akceptując dziecko sprawia, że czuje się ono bezpiecznie oraz jest zadowolone z własnego
istnienia.

postawa współdziałająca
Rodzic jest stale gotowy do aktywnego uczestnictwa w życiu dziecka. Formy współdziałania mogą być
różnorodne i zależą one od wieku dziecka i jego potrzeb rozwojowych. W okresie przedszkolnym
współdziałanie może przejawiać się poprzez zabawę, rozmowę, udzielanie odpowiedzi na liczne pytania
dziecka. Angażowanie dziecka w zajęcia domowe dostosowane do jego możliwości stwarza okazje do
współuczestnictwa. Dziecko poprzez wspólne wykonywanie zadań uczy się współpracy, wytrwałości, troski
o własność swoją i innych. Czynności wykonywane przy udziale rodzica stanowią dla niego źródło satysfakcji
i radości.

uznanie praw
Rodzic traktuje dziecko jako równoprawnego członka rodziny. Okazuje szacunek dla działalności dziecka oraz
jego małych tajemnic. Stosuje wyjaśnienia i tłumaczenia odnośnie zaistniałych sytuacji, podjętych decyzji itp.
Rodzic uznając prawa dziecka stwarza mu możliwość podjęcia różnorodnych zadań, które wynikają z jego
inicjatywy. W ten sposób dziecko rozwija w sobie twórczość.

postawa rozumnej swobody
W miarę dorastania dziecko staje się coraz bardziej samodzielne i oddala się fizycznie od rodziców. W zamian
rozbudowuje się między nimi więź psychiczna. Dziecko wraz z wiekiem poszerza zakres swojej działalności,
otrzymuje coraz większą swobodę. Jest to jednak swoboda rozumna, gdyż opiekunowie nadal posiadają
autorytet oraz kierują dzieckiem w pożądanym zakresie. Postawa rozumnej swobody może spowodować
wykształcenie się u dziecka takich cech jak pomysłowość, bystrość, pewność siebie, dążenie do pokonywania
rozmaitych przeszkód, kończenie czynności rozpoczętych.
Każdej z czterech wymienionych postaw prawidłowych odpowiada postawa nieprawidłowa.
POSTAWY NIEPRAWIDŁOWE:

postawa odtrącenia
Dziecko jest odbierane jako ciężar. Opieka nad nim jest traktowana, jako czynność odrażająca. Rodzic nie ma
czasu dla dziecka. W swych wypowiedziach często je krytykuje i przejawia uczucia rozczarowania, zawodu.
Chce kierować zachowaniem dziecka poprzez rozkazy. Nie interesują go jego potrzeby, a także motywy jego
działania. Postawa odtrącająca wpływa na formowanie się u dziecka takich cech jak agresywność,
nieposłuszeństwo, kłótliwość i kłamliwość. Dziecko może również przejawiać zachowania aspołeczne oraz
pozory niedorozwoju. Przeciwną postawę stanowi akceptacja.

postawa unikająca
Przebywanie z dzieckiem nie jest źródłem satysfakcji i radości więc rodzic unika kontaktu z nim albo ogranicza
go do niezbędnego minimum. Lekceważy podejmowane przez dziecko próby nawiązania takiego kontaktu.
Zaniedbuje dziecko, nie troszczy się o jego potrzeby psychiczne i fizyczne. Postawa unikająca sprawia, że
dziecko może być niezdolne do nawiązania trwałych więzi uczuciowych. Będzie ono nieprzyjaźnie nastawione
do społeczeństwa, zmienne w swych planach, niezdolne do obiektywnych ocen. Dziecko takie może też czuć,
że jest prześladowane. Wykazuje również tendencje do użalania się nad sobą. W niektórych wypadkach dziecko
niezdolne jest do wytrwałości i koncentracji w nauce.

postawa nadmiernie korygująca, wymagająca, zmuszająca
Rodzic jest nadmiernie skoncentrowany na dziecku oraz przejawia dominację w postępowaniu. Nie liczy się on
z indywidualnymi cechami i możliwościami dziecka. Chce je ukształtować według z góry założonego wzoru.
Nie uwzględnia jego zainteresowań, zdolności i pragnień. Kieruje dzieckiem za pomocą przymusu. Nie ma
miejsca na swobodę. Wymagania względem dziecka są wygórowane. Rodzic nieustanie je koryguje, ocenia,
okazuje swoje duże niezadowolenie nawet z najdrobniejszych pomyłek. Postawa nadmiernego wymagania,
korygowania, krytyki wpływa na tworzenie się u dziecka takich cech jak brak wiary we własne siły, niepewność,
lękliwość, przewrażliwienie, uległość. Jeśli dziecko jest zdolne do przeciwstawienia się ojcu bądź matce oraz
ma dobry kontakt z rówieśnikami, wówczas oddziaływanie tej postawy jest słabsze.

postawa nadmiernie chroniąca
Rodzic jest nadmiernie skoncentrowany na dziecku, ale posiada cechę uległości. Podejście do dziecka jest
wówczas bezkrytyczne. Rodzic usprawiedliwia wszystkie negatywne zachowania syna czy córki, akceptuje i
zaspokaja wszelkie jego zachcianki. Niejednokrotnie pozwala panować nad sobą czy też całą rodziną. Dziecko
jest często uważane za wzór doskonałości. Rodzic staje się nadmiernie opiekuńczy oraz pobłażliwy. Nie
dostrzega możliwości dziecka. Wszystko za nie robi. Postawa nadmiernie chroniąca może wywoływać u
dziecka opóźnienie dojrzałości szkolnej, jego zależność od opiekuna, brak inicjatywy, ustępliwość. Z drugiej
strony dziecko, które było nadmiernie chronione może cechować się przesadną pewnością siebie, poczuciem
większej wartości, zarozumiałością, awanturowaniem się, a także nastawieniem egoistycznym i wygórowanymi
wymaganiami względem rodziców.
***
Omówione powyżej postawy rodzicielskie ukazują ich wpływ na dziecko. Jeśli u ojca i matki współwystępują
postawy prawidłowe dziecko rozwija się właściwie. Natomiast, jeśli rodzice reprezentują postawy
nieprawidłowe ma to negatywny wpływ na rozwój dziecka. Z tego względu bardzo ważne jest, aby zarówno
ojciec, jak i matka potrafili obiektywie ocenić swoje zachowanie i dostrzec jego konsekwencje dla dziecka.
Opracowanie: Anna Kalinowska
BIBLIOGRAFIA:
Ziemska M., Postawy rodzicielskie i ich wpływ na osobowość dziecka, (w:) Ziemska M., (red.) Rodzina i dziecko, Warszawa 1986
 JAKIE MAMY PLANY
W październiku rozmawiamy o następujących tematach:
Grupa I – Smerfiki
1.
2.
3.
4.
5.
Dary z naszych sadów.
Co wyrosło w ogrodzie?
Święto naszych pań.
Domowi ulubieńcy.
Dbam o zdrowie
Grupa III – Pajacyki
1.
2.
3.
4.
5.
Owocowe przysmaki.
Na warzywnej grządce.
Jesień w parku i w lesie.
Przygotowania zwierząt do zimy.
Dbamy o zdrowie.
Grupa II – Gumisie
1.
2.
3.
4.
5.
Jesień w sadzie.
Kolorowy park.
Grzybobranie.
Czyścioszki – to my!
Domowa spiżarnia.
Grupa IV – Kubusie
1.
2.
3.
4.
5.
Warzywa z jesiennej grządki.
Jesień w sadzie.
Dbamy o zdrowie.
Białystok – moje miasto.
Na poczcie.
 KRONIKA URODZIN
Październikowe, serdeczne życzenia urodzinowe dla naszych jubilatów! W tym miesiącu swoje urodziny
razem z rodzinami i kolegami świętować będą:
Gabriel P. – ur. 1.10
Lena G. – ur. 02.10.
Sebastian O.- ur. 7.10
Paulina H.- ur. 13.10
Carmela Dz. – ur.14.10
Kacper S. – ur. 17.10
Łukasz N.- ur. 29.10.
Szymon S.- ur. 31.10.
 KĄCIK PODZIĘKOWAŃ
Jak co roku mamy za co dziękować Rodzicom. Jesteśmy wdzięczni za każdy dar serca
Dziękujemy:
 Mamie Kuby O. z Kubusiów – za pyszny winogron, który urozmaicił nasze
podwieczorki
 Mamom Małgosi H. i Gabrysi B. z Kubusiów – za zapas chusteczek higienicznych –
zbliża się sezon na katar – bardzo się przydadzą
 Mamie Michała P. z Kubusiów – za ryzę papieru (tego nigdy dość) i cały worek samochodów
i samochodzików – bawimy się nimi każdego dnia
 Rodzicom Karola K. również za przepiękne samochody
 Mamie Gabrysi B. – za miarkę na drzwi
 NAUCZYŁEM SIĘ W PRZEDSZKOLU
Grupa I – Smerfiki
Grupa II – Gumisie
Grupa III – Pajacyki
„Co lubimy?” - wiersz
„Na grzyby” – wiersz
„Zdrowie”- wiersz
Lubimy jabłuszka
i słodziutkie gruszki,
na śliwki jesteśmy
wielkie łakomczuszki.
Marchewkę chrupiemy
jak małe zajączki
pomidory też zjadamy
gdy nam wpadną w rączki.
Dzisiaj na wycieczkę
do lasu jedziemy.
Duży kosz na grzyby
ze sobą bierzemy.
Wszystkie dzieci chcą być
zdrowe wiosną, latem i
jesienią i dlatego o tej porze
witaminy sobie cenią.
„Kotek Puszek” piosenka
O! Widać maślaka,
kanię, borowika.
Zaraz je włożymy
wszystkie do koszyka.
Kotek Puszek z czarną
łatką
Dziś w przedszkolu był z
Agatką
A z kieszeni u fartuszka
Wyglądały małe uszka
Nagle ruszył się fartuszek
Na podłogę skoczył Puszek
Teraz kotku będziesz z
nami
My już ciebie nie oddamy.
Już spacerujemy
pomiędzy drzewami.
Grzyby gdzie jesteście?
Wszędzie was szukamy!
Muchomor trujący
w swym pięknym kaftanie
niech ozdobą lasu
na zawsze zostanie.
Bożena Forma
„Malowała jesień” piosenka
I. Malowała jesień w parku
wszystkie liście,
na czerwono, na brązowo,
żółto i złociście.
Ref. La, la, la…
na czerwono, na brązowo,
żółto i złociście. – 2x
Tomek zjada liść sałaty,
jabłko chrupie mała Ania,
a rzodkiewki i ogórki
na surówkę potnie Hania.
I. Salach
„Wiewióreczka”piosenka
Sąsiadeczko,
wiewióreczko,
Co masz oczka czarne,
Nie bójże się, pokaż w
lesie,
Gdzie masz swą spiżarnię
Wszędzie mam, tu i tam,
czego chcecie, to wam
dam.
Fik - myk! Hyc - hyc!
Czego chcecie, to wam
dam.
Sąsiadeczko,
wiewióreczko,
co masz rude łapki,
jeśli łaska, sypnij z góry
Grupa IV – Kubusie
„Jesienna cza-cza” piosenka
Kolorowa jesień już chodzi
po lesie, w kasztankową
grę dzisiaj zagra wiatr.
Wietrzyk gwiżdże czaczę
w jesiennym bukiecie
a dzieci śpiewają
cza cza cza.
Tańczymy cza cza cza,
cza czę wietrzyk gra
Liście tańczą cza czę
Więc tańczę i ja 2x
Już jesienna pora , już
skaczą żołędzie
Jarzębina sznur dziś
czerwony ma
Jesienny czas , moc
kolorów jest wszędzie
Jesienią śpiewamy
cza cza cza
Tańczymy cza cza cza…
Kiedy ktoś ma brudne
ręce – wiersz
Kiedy ktoś ma brudne ręce
I rękami tymi je,
Czy powiecie, że to
zdrowo, moi drodzy? Bo ja
nie!
Kiedy ktoś nie myje zębów,
II. Przyleciała sroczka i
usiadła z boku,
przyglądała się jak jesień
barwi wszystko wokół.
Ref. La, la, la…
przyglądała się jak jesień
barwi wszystko wokół. –
2x
III. Wietrzyk to zobaczył i
pędzi po lesie, kolorowe
liście zrywa i ze sobą
niesie.
orzeszków do czapki.
Dałabym nawet sześć,
lecz co w zimie będę jeść?
Fik - myk! Hyc - hyc!
Był orzeszek, nie ma nic!
Sąsiadeczko,
wiewióreczko
co masz rudy pyszczek,
tu
na
ziemię
rzuć
uprzejmie
kila ładnych szyszek.
Szyszki masz tu i tam,
Ref. La, la, la…
kolorowe liście zrywa i ze
sobą niesie. – 2x
wejdź na sosnę, urwij
sam,
Fik - myk! Hyc - hyc!
Były szyszki, nie ma nic!
wejdź na sosnę, urwij sam,
Fik - myk! Hyc - hyc!
Były szyszki, nie ma nic.
 UŚMIECHNIJ SIĘ
Pani pyta Jasia:
Szczotki, pasty ani tknie,
Potem biega do dentysty,
Czy wam żal go?
Bo mnie nie!
Gdy ktoś przed grzebieniem
zmyka,
płacze, że mu włosy rwie.
Czy go za to pochwalicie,
moi drodzy? Bo ja nie!
Komu
woda,
mydło,
szczotka niepotrzebne i nie
w smak.
Czy nazwiecie go
brudasem, moi drodzy?
Bo ja tak!
- Jasiu gdzie leży Kuba?
a Jaś na to:
- W łóżku. Chory jest.

Podczas wakacji nad morzem:
-Mamo, mogę popływać?
-Dobrze, tylko się nie zmocz.

Bliźniaki wracają ze szkoły i od progu wołają:
- Mamo, mamo! Wygrałaś konkurs klasowy „Czyja mama jest najpiękniejsza?”.
Wszyscy głosowali na swoje mamy, a ty dostałaś dwa głosy…
Opracowanie i skład komputerowy: Anna M. Guziejko, Teresa Faryno.