pobierz - Powiat Średzki

Załącznik do
Uchwały Nr IV/24/2007
Rady Powiatu Średzkiego
z dnia 30 stycznia 2007 r.
SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI POWIATOWEGO
RZECZNIKA KONSUMENT‚W W ŚRODZIE WLKP.
za rok 2006
I. Wprowadzenie oraz ogƒlne uwagi dotyczące działalności
Powiatowego Rzecznika Konsumentƒw.
Pośr„d wielu zadań publicznych powiatu o charakterze ponadgminnym znajduje
się ochrona praw konsument„w. Realizacja tego zadania wynika z art. 4 ust. 1 pkt 18
ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 Nr 142,
poz.1592 ze zmianami), a do wykonywania tego zadania powołany jest powiatowy
rzecznik konsument„w. Powołanie rzecznika konsument„w dla Powiatu Średzkiego
nastąpiło Uchwałą Nr VIII/29/99 Rady Powiatu Średzkiego z dnia 16 marca 1999 r.
a co warto podkreślić Powiat Średzki był jednym z pierwszych powiat„w
w wojew„dztwie wielkopolskim, w kt„rym powołano rzecznika. Podstawę prawną dla
powołania rzecznika stanowiła ustawa z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym i ochronie interes„w konsument„w (Dz.U. z 1999 r. Nr
52, poz. 547 ze zmianami).
Aktualnie zadania powiatowych i miejskich rzecznik„w konsument„w określone są,
przede wszystkim, w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji
i konsument„w (Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 ze zmianami). Zgodnie z tą ustawą
rzecznik jest powoływany przez Radę Powiatu, bezpośrednio jej podporządkowany
oraz ponosi przed nią odpowiedzialność, natomiast organizacyjnie Powiatowy
Rzecznik Konsument„w w Środzie Wlkp. jest zatrudniony w Starostwie Powiatowym
w Środzie Wlkp. w wymiarze ˆ etatu i podporządkowany jest Staroście Średzkiemu,
co wynika z Regulaminu Organizacyjnego Starostwa Powiatowego w Środzie Wlkp.
Do ustawowych zadań rzecznika konsument„w należy w szczeg„lności:
• Zapewnienie bezpłatnego poradnictwa i informacji prawnej w zakresie ochrony
interes„w konsument„w,
• Składanie wniosk„w w sprawie stanowienia i zmiany przepis„w prawa miejscowego
w zakresie ochrony interes„w konsument„w,
• Występowanie do przedsiębiorc„w w sprawach ochrony praw i interes„w
konsument„w,
• Wsp•łdziałanie z właściwymi miejscowo delegaturami Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsument•w, organami Inspekcji Handlowej oraz organizacjami konsumenckimi,
• Wytaczanie pow•dztw na rzecz konsument•w oraz wstępowanie, za ich zgodą, do
toczącego się postępowania,
• Występowanie z roszczeniami w razie dokonania czynu nieuczciwej konkurencji,
jeżeli czyn ten zagraża lub narusza interes konsumenta,
• Wykonywanie zadań samorządu powiatowego w zakresie prowadzenia edukacji
konsumenckiej,
• Wykonywanie innych zadań określonych w ustawie lub w przepisach odrębnych.
II. Realizacja zadań i formy ich realizacji .
Form pomocy konsumentom jakimi dysponuje rzecznik nie da się w spos„b
jednoznaczny oddzielić, czy jest to tylko i wyłącznie informacja prawna, czy porada,
czy też pomoc w interpretacji przepis„w. Prawie w każdej ze spraw występuje
bowiem często funkcjonalne połączenie kilku form tej pomocy (np. udzielenie porady
i informacji samemu konsumentowi, pomoc w sformułowaniu pisma do sprzedawcy
lub pozwu do sądu, pr„ba mediacji z przedsiębiorcą, wystąpienie do przedsiębiorcy
z uwagami i opiniami rzecznika z jednoczesnym poinformowaniem o ustawowym
obowiązku ustosunkowania się do nich, pozew konsumenta lub rzecznika do sądu
czy też wniosek do polubownego sądu konsumenckiego w Poznaniu). Dlatego
informacja statystyczna zawarta w niniejszym sprawozdaniu nie stanowi prostego
zsumowania poszczeg„lnych form tej pomocy, lecz zawiera podziały wg r„żnych
kryteri„w.
Sumaryczna ilość zgłoszonych w okresie sprawozdawczym spraw i problem„w,
dotycząca r„żnych form udzielanej pomocy przez rzecznika wynosiła w okresie
sprawozdawczym 135. W tej liczbie spraw, 46 to sprawy zgłoszone przez
konsument„w telefonicznie, a 89 konsument„w osobiście zgłosiło się do biura
rzecznika. W każdej ze spraw zgłoszonych telefonicznie bądź osobiście udzielono
porady prawnej oraz informacji.
Rzecznik przeprowadził 4 pr„by mediacji z przedsiębiorcami. We wszystkich tych
przypadkach uzyskano pozytywny dla konsumenta efekt. Wprowadzenie do ustawy
Kodeks postępowania cywilnego oczekiwanej instytucji postępowania mediacyjnego
powinno zwiększyć dostępność i efektywność tej formy dochodzenia roszczeń na
drodze sądowej.
W 11 sprawach rzecznik udzielał pomocy w formułowaniu pisma do
przedsiębiorc‚w (były to wezwanie do spełnienia świadczenia, wezwanie do zapłaty,
sformułowanie żądania w postępowaniu reklamacyjnym). W 8 z tych spraw
uzyskałam informację od konsument‚w o pozytywnym zakończeniu sprawy, 2
osoby, po nie uwzględnieniu ich żądań przez przedsiębiorc‚w i poinformowaniu ich
o możliwości dochodzenia roszczeń przed sądem powszechnym nie wyraziły zgody
na ten tryb postępowania, natomiast 1 osoba podjęła decyzję o skierowaniu sprawy
na drogę sądową.
Jak w latach poprzednich stosowałem r‚wnież wystąpienia do przedsiębiorc‚w,
w kt‚rych zawarte były szczeg‚łowe uwagi i opinie dotyczące zgłoszonej skargi
z zaznaczeniem
obowiązku
ustosunkowania
się
do
tego
wystąpienia
w wyznaczonym terminie, co jest zgodne z obowiązkiem wynikającym z art. 37 ust.1
pkt 3 oraz ust. 4 ustawy o ochronie konkurencji i konsument‚w.
W 8 sprawach rzecznik działając na rzecz konsumenta wystąpił z pow‚dztwem
do sądu cywilnego. Pośr‚d tych spraw w 6 uzyskano już pozytywne i prawomocne
dla konsumenta rozstrzygnięcia. Było to 6 spraw o waloryzację świadczeń z umowy
ubezpieczenia tzw. "polis posagowych”, jakie zawierali w latach 80-tych rodzice dla
swych dzieci. W tych sprawach dziecku jako uposażonemu, po upływie okresu
ubezpieczenia, ubezpieczyciel proponuje wypłatę świadczenia nieekwiwalentnego do
wpłaconych składek i um‚wionej sumy ubezpieczenia. Jedyną drogą dochodzenia
roszczenia w takich sytuacjach jest sądowa waloryzacja świadczenia. Występuję
wtedy z pozwami do sądu gdyż uposażonymi konsumentami są studenci bądź
uczniowie, kt‚rych nie stać na profesjonalne zastępstwo prawne wykonywane przez
adwokata lub radcę prawnego. Zasądzone świadczenia były w tych przypadkach
często 3-krotnie wyższe niż proponowane do wypłaty przez ubezpieczyciela
i wyniosły od 3 do 10 tysięcy złotych. Kolejne pozwy o waloryzację „polis
posagowych” będę wnosił w najbliższym czasie. W 1 sprawie, prowadzonej
przeciwko 3 pozwanym od niemal 3 lat, tj. producentowi profili okiennych, wykonawcy
okien PCV i montażyście okien uzyskaliśmy z konsumentką pozytywną dla niej opinię
biegłego, kt‚ra mam nadzieje wkr‚tce, po wyznaczeniu rozprawy przez sąd,
rozstrzygnie sp‚r i umożliwi sądowi wydanie wyroku. W ostatniej sprawie oczekuję
na wydanie nakazu zapłaty kwoty stanowiącej r‚wnowartość wadliwego pieca c.o.,
kt‚rą sąd winien zasadzić po bezskutecznym jego reklamowaniu i odstąpieniu przez
konsumenta od umowy.
Jako bardzo pozytywne działanie ustawodawcy oceniam wprowadzenie
w ustawie o ochronie konkurencji i konsument‚w przepisu z mocy kt‚rego rzecznicy
otrzymali możliwość przymuszenia przedsiębiorcy do udzielenia odpowiedzi na
wystąpienia. Na podstawie tego przepisu tj. art. 106a ww. ustawy nie udzielenie
wyjaśnień i nie ustosunkowanie się do opinii rzecznika stanowi wykroczenie. Stąd
też, w przypadku braku odpowiedzi na wystąpienie rzecznika przy jednoczesnym nie
zrealizowaniu słusznego roszczenia rzecznik konsument‚w może wystąpić do Policji
z zawiadomieniem o popełnieniu wykroczenia. Jak do tej pory nie musiałem
skorzystałem z tego uprawnienia.
Co raz częściej do rzecznika, co odbieram jako pozytywny przejaw, w sprawach
na styku z konsumentem zgłaszają się też przedsiębiorcy, kt„rym, pomimo braku
ustawowego obowiązku udzielania porady, takiej porady udzielam. Są to porady jak
należy rozpatrywać reklamacji konsumenckich czy to z tytułu gwarancji jakości
towaru czy to z tytułu niezgodności towaru z umową i jakie w tym zakresie
obowiązują przepisy.
W okresie sprawozdawczym 2006 roku nie zgłaszano do rzecznika już na
szczęście spraw dotyczących zawarcia umowy w tzw. „systemie argentyńskim”.
Związane to jest najpewniej z wejściem w życie z dniem 1 sierpnia 2004 r. przepis„w
zakazujących zawierania um„w w opisywanym wyżej systemie. Pojawiają się jednak
konsumenci, z reguły starsze osoby, kt„re nakłonione przez tzw. domokrążc„w – tj.
sprzedawc„w działających poza lokalem przedsiębiorstwa, dokonują zakupu towaru
na kredyt, podpisując w nieświadomości lub w błędzie umowy kredytowe, finansujące
zakup. Nieostrożność i pochopność takich konsument„w przy zakupie rodzi przykre
konsekwencje. W wyniku takiego zakupu ma on bowiem często niepotrzebny mu
towar, za kt„ry biorąc pod uwagę warunki udzielonego kredytu, musi płacić raty,
kt„re po zsumowaniu z odsetkami i innymi opłatami znacznie przewyższają wartość
tego towaru. Banki udzielające takich kredyt„w niestety nie weryfikują sprzedawc„w,
kt„rzy wykorzystują niedoświadczenie starszych os„b w takich formach sprzedaży,
i „wciskają” im, np. komplety sztućcy, pościel, często wątpliwej jakości, a nawet drzwi
wejściowe. Dochodzenie roszczeń w stosunku do takich sprzedawc„w jest
niezmiernie trudne, gdyż często w umowie kredytowej brak danych o takim
sprzedawcy.
Udzielone porady i informacje prawne zobrazowałem w załączonej do niniejszego
sprawozdania tabeli.
Konsumentom zgłaszającym się osobiście przekazywałam otrzymywane przez
rzecznika broszury, wydane przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsument„w lub
Stowarzyszenie Konsument„w Polskich, zawierające tekst jednolity ustawy
o szczeg„lnych warunkach sprzedaży konsumenckiej . Przekazuję też dostępne
w programie komputerowym LEX wzory odstąpienia od umowy lub zgłoszenia
żądania z tytułu niezgodności zakupionego towaru z umową. Bardzo często od ręki,
na bazie tych wzor„w, redagowałem konsumentom gotowe pisma o treści stosownej
do zgłaszanej sprawy.
Sprawy z kt„rymi zgłaszają się konsumenci w większości związane są z realizacją
uprawnień wynikających z gwarancji jakości oraz niezgodności towaru z umową. To
ostatnie pojęcie zostało wprowadzone ustawą o szczeg„lnych warunkach sprzedaży
konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego i stanowi podstawę reklamacji
towar„w
konsumpcyjnych,
zastąpiło
ono
w
stosunkach konsument przedsiębiorca pojęcie rękojmi, kt„rym posługuje się kodeks cywilny.
Przedmiotem szczeg„łowej informacji konsumenckiej było w zależności od
bardzo r„żnych okoliczności sprawy przedstawienie możliwych wariant„w
postępowania, takich jak:
- droga polubowna prowadzona przez samego konsumenta, po pouczeniu przez
rzecznika,
- mediacje prowadzone z udziałem rzecznika,
- wystąpienie do przedsiębiorcy,
- skarga do Inspekcji Handlowej,
- uzyskanie opinii rzeczoznawcy z listy rzeczoznawc„w do spraw jakości towar„w
i usług przy Wojew„dzkim Inspektorze Inspekcji Handlowej w Poznaniu,
w przypadku jeżeli przedsiębiorca posługuje się negatywną opinią swojego
rzeczoznawcy, kt„rych to opinie budzą wielokrotnie poważne wątpliwości co do ich
zasadności i podstawowej rzetelności,
- zapis na sąd polubowny,
- pozew do sądu cywilnego.
Pośr„d najczęściej zgłaszanych przez konsument„w problem„w należy
wymienić:
- przekraczanie termin„w załatwiania reklamacji,
- nie stosowanie przez przedsiębiorc„w obowiązujących procedur przewidzianych
dla roszczeń z tytułu niezgodności towaru z umową, co do formy zgłoszenia
reklamacji, termin„w rozpatrzenia reklamacji, brak potwierdzenia zgłoszenia
reklamacji,
- nieświadomość obowiązującego prawa funkcjonująca wśr„d konsument„w ( tj.
pokutująca jeszcze a nie obowiązująca już tzw. rękojmia pogwarancyjna, nie
obowiązujący 5 – dniowy termin zwrotu towaru bez wad, obowiązek korzystania
z uprawnień z tytułu gwarancji, gwarancja ustna, odpowiedzialność producenta za
wady towaru),
- przedłużające się, bez uzasadnienia, załatwianie spraw reklamacyjnych w ramach
gwarancji za pośrednictwem sprzedawc‚w lub serwisu gwarancyjnego,
- nierzetelne i nieprofesjonalne wykonywanie usług.
III. Edukacja konsumencka.
Jednym z zadań samorządu terytorialnego i to wszystkich szczebli, tj. gminnego,
powiatowego i wojew‚dzkiego, wynikającym z art. 33 ustawy o ochronie konkurencji
i konsument‚w, jest prowadzenie edukacji konsumenckiej.
W ramach tego zadania przekazywałem konsumentom materiały i ulotki
przesyłane przez UOKiK, Federację Konsument‚w i Stowarzyszenie Konsument‚w
Polskich, informujące w bardzo przystępny spos‚b o podstawowych prawach
konsumenta, możliwościach dochodzenia swoich praw, o zachowaniach
konsument‚w mających charakter prewencyjny, kt‚re zapobiegają ewentualnym
konfliktom z przedsiębiorcami. Otrzymywane z tych instytucji broszury i ulotki są
powszechnie i na bieżąco dostępne dla wszystkich chętnych do skorzystania z nich
w Punkcie Obsługi Klienta.
W roku 2006 Powiat Średzki, po złożeniu wcześniejszego akcesu, uczestniczył
w Wielkopolskiej Olimpiadzie Wiedzy Konsumenckiej, organizowanej przez
Delegaturę Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsument‚w w Poznaniu. Uczestnikami
olimpiady byli uczniowie szk‚ł średnich, dla kt‚rych powiat jest organem
prowadzącym. Po przekazaniu do naszych 4 szk‚ł średnich stosownych plakat‚w
informujących o olimpiadzie spłynęło 8 prac, kt‚re wszystkie zostały zakwalifikowane
do Konkursu Powiatowego. Trzech laureat‚w tego etapu konkursu, wyłonionych
w drodze pisemnego testu, zostało zakwalifikowanych do etapu wojew‚dzkiego.
Niestety w tym roku nie będzie kolejnej edycji tej olimpiady.
IV. Wspƒłpraca z Urzędem Ochrony Konkurencji i Konsumentƒw,
Inspekcją Handlową oraz innymi organizacjami zajmującymi się
ochroną konsumentƒw.
Bieżąca wsp„łpraca z UOKiK jest wynikiem ustawowego obowiązku tegoż
Urzędu, w zakresie udzielania pomocy i wsparcia samorządu w realizacji zadań
z zakresu ochrony konsument„w. W ramach tej wsp„łpracy rzecznik korzysta
z publikacji i opracowań przygotowywanych przez UOKiK, opinii prawnych
Ministerstwa Sprawiedliwości, będących odpowiedzią na zapytania Urzędu oraz
z porad udzielanych telefonicznie przez pracownik„w UOKiK. Niezwykle cenny
i pomocny w pracy rzecznika jest wydawany przez Stowarzyszenie Konsument„w
Polskich na zlecenie UOKiK „Biuletyn”, kt„ry zawiera bogaty przegląd orzecznictwa
konsumenckiego, wyjaśnienia, interpretacje, opinie i stanowiska oraz informacje oraz
doświadczenia z działalności innych rzecznik„w.
Pozytywnie należy ocenić także wsp„łpracę z Inspekcją Handlową w Poznaniu, a
szczeg„lnie z działającym przy niej Stałym Polubownym Sądem Konsumenckim oraz
Miejskim Rzecznikiem Konsument„w w Poznaniu. Uzyskiwane w Inspektoracie
opinie rzeczoznawcy oraz informacje wymieniane z doświadczonymi pracownikami
pozwalają na skuteczniejsze rozwiązywanie zgłaszanych problem„w. Miejski
Rzecznik Konsument„w w Poznaniu jako Przewodniczący Krajowej Rady
Rzecznik„w Konsument„w przekazuje informacje dotyczące działalności Rady,
udostępnia materiały i opracowania oraz dzieli się z doświadczeniami w sprawach
ochrony konsument„w. Przykładem takiej wsp„łpracy może być przygotowany przez
Federacje Konsument„w, niekt„rych rzecznik„w oraz Krajową Radę Rzecznik„w
Konsument„w projekt porozumienia w sprawie reklamacji konsumenckiej oraz
opracowanie wzoru zgłoszenia reklamacji towaru niezgodnego z umową.
W 2006 roku uczestniczyłem w 2 szkoleniach. Pierwsze ze szkoleń, w lutym
w Poznaniu, zorganizowane przez UOKiK i Stowarzyszenie Konsument„w Polskich
w Warszawie dotyczyło problematyki usług turystycznych i zagadnień procesowych
w dochodzeniu roszczeń konsumenckich przed sądem. Drugie szkolenie w lipcu
także w Poznaniu, zorganizowane przez UOKiK i SKP, dotyczyło usług finansowych,
prawa
telekomunikacyjnego
oraz
praktyk
naruszających
zbiorowe
interesy konsument„w.
Zaletą szkoleń, przeprowadzanych przez organizacje konsumenckie na zlecenie
UOKiK
jest
fakt,
że
poza
wysokim
profesjonalizmem
są
one całkowicie bezpłatne, w związku z czym delegujące rzecznik„w starostwa
nie ponoszą żadnych koszt„w. Na szkoleniach możliwe jest też wymienianie
doświadczeń ze swojej pracy pomiędzy rzecznikami.
Poza wyżej wskazanymi instytucjami i organizacjami konsumenckimi rzecznicy
mogą też wsp„łpracować i korzystać z doświadczeń oraz przekazywać do
rozpatrzenia skargi konsument„w, dotyczące poszczeg„lnych branż np.
ubezpieczeniowej do Biura Rzecznika Ubezpieczonych, telekomunikacyjnej do
Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, bankowej do Arbitra Bankowego,
energetycznej do Urzędu Regulacji Energetyki. W jednej z takich spraw, kiedy bank
pobierał zawyżone opłaty z tytułu udzielonego kredytu uzyskałem skuteczna pomoc
arbitra bankowego, powołanego przy Związku Bank„w Polskich.
V. Uwagi końcowe.
Z przedstawionego sprawozdania wynika przede wszystkim fakt, iż większość
spraw zgłaszanych do rzecznika dotyczyła indywidualnych konsument„w. Nie trafiły
do mnie sprawy, uzasadniające wniosek o wszczęcie postępowania wyjaśniającego
lub antymonopolowego w sprawach z zakresu praktyk naruszających zbiorowe
interesy konsument„w, czy też skarg dotyczących czyn„w nieuczciwej
konkurencji uzasadniających udział rzecznika.
Pośr„d spraw indywidualnych dominują sprawy dotyczące niezgodności towaru
z umową a ze względu na rodzaj towaru, np. sprzęt RTV, AGD oraz sprzęt
komputerowy a także tradycyjnie już obuwie. Nadal zdarzają się skargi na czasem
nieuczciwych bądź nieprofesjonalnych przedsiębiorc„w wykonujących r„żnego
rodzaju usługi. Podejmowane przez rzecznika działania, polegające na udzielaniu
porad i informacji, muszą opierać się nie tylko na wiedzy z zakresu
prawa konsumenckiego, ale czasami rzecznik musi podejść do sprawy w spos„b
niekonwencjonalny. Problemem jest bowiem często umiejętne przekonanie
konsumenta, że nie ma racji albo, że jego argumenty nie są na tyle przekonujące
i uzasadnione ażeby podjąć określone działania np. wnieść pozew do sądu.
W takich sytuacjach występuje brak podstaw i możliwości udowodnienia racji na
kt„rych opiera się niezadowolony konsument.
Ważnym elementem w bieżącej pracy rzecznika jest uświadomienie konsumentom,
że pomimo coraz bardziej prokonsumenckiego prawa, ułatwiającego dochodzenie
roszczeń (np. postępowanie uproszczone, postępowanie mediacyjne), podejmowania
działań przez uprawnione organy zmierzających do dyscyplinowania nieuczciwych
przedsiębiorc„w i ograniczania ich niekonsumenckich postępowań, pojawienia się
coraz szerszego kręgu instytucji udzielających porad i pomocy konsumentom, nic
nie zwalnia – konsument„w od starań w zadbanie o własne interesy, świadomego
myślenia o ewentualnych konsekwencjach swoich często pochopnych
i nieprzemyślanych decyzji. Decyzje te dotyczą, choćby zakupu towar„w wątpliwej
jakości w na poz„r atrakcyjnej cenie, uleganiu natrętnej reklamie i w konsekwencji
zakupu towar„w niepotrzebnych, albo zakupu towar„w na niby atrakcyjny kredyt, czy
też dokonywanie zakup„w poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość, kiedy
wyszkoleni sprzedawcy poddają konsument„w przemyślanym socjotechnicznie
technikom sprzedaży.
Moje długoletnie doświadczenia, wynikające z bezpośrednich kontakt„w
z konsumentami, a także przedsiębiorcami pozwalają na stwierdzenie, że niestety
nadal w wielu przypadkach nie tylko brakuje elementarnej wiedzy o przysługujących
prawach oraz obowiązkach, ale także, szczeg„lnie jeżeli chodzi o przedsiębiorc„w,
minimum kultury i stosowania tzw. dobrych kupieckich obyczaj„w oraz
elementarnego profesjonalizmu wymaganego od działającego na rynku
przedsiębiorcy. Ci nieliczni przedsiębiorcy często jakby nie chcieli zauważyć, że
podstawowym podmiotem na rynku, dzięki kt„remu funkcjonują jest właśnie
konsument. To konsument bowiem wybiera, u kogo chce dokonać zakupu towaru lub
zlecić wykonanie usługi. Z tych względ„w przedsiębiorcom winno szczeg„lnie
zależeć na tym, aby konsument był zadowolony z ich usług, jakości towaru,
wnikliwego i rzetelnego poinformowania o cechach oferowanych towar„w, życzliwej
obsługi oraz uprzejmego i merytorycznego rozpatrywania reklamacji. Nadal wśr„d
niekt„rych przedsiębiorc„w pokutuje brak świadomości, że jeden zadowolony
konsument to kilku następnych potencjalnych klient„w, natomiast jeden
niezadowolony to nawet kilkunastu utraconych potencjalnych klient„w i tworzenie
rynku dla konkurencji np. powstających i u nas sieci handlowych. Jednakże gwoli
sprawiedliwości muszę stwierdzić, że z roku na rok w tym względzie następuje
zauważalna poprawa, wymuszana przez konkurencję i prawa rynku.
Załącznik do
„Sprawozdania z działalności
Powiatowego Rzecznika
Konsument„w w Środzie Wlkp. za rok 2006”
Tabela : Zapewnienie bezpłatnego poradnictwa konsumenckiego i informacji
prawnej w zakresie ochrony konsumentƒw – struktura udzielonych porad:
Wyszczegƒlnienie
Ogƒłem
I. Usługi ogƒłem, w tym:
58
Bankowe
Finansowe
Ubezpieczeniowe
Systemy argentyńskie
Telekomunikacyjne (operatorzy, TV kablowa)
Dostawa energii (prąd, gaz, ciepło, woda)
Motoryzacyjne (serwis)
Turystyczne i hotelarskie
Pralnicze
Remontowo budowlane
Inne (np. kursy korespondencyjne, pocztowe itp.)
II. Umowy sprzedaży ogƒłem, w tym:
10
3
10
0
8
4
2
2
1
8
10
Wyposażenie wnętrz (AGD, RTV, komputery)
Odzież
Obuwie
Samochody
Inne (meble, telefony, rowery, okulary, materiały
budowlane, akcesoria motoryzacyjne, itd.)
14
7
16
2
16
III. Umowy poza lokalem i na odległość
7
IV. Porady dotyczące uprawnień konsumenta
bez określania rodzaju towaru, czy usługi (m.
in. zwrot towaru bez wad, obowiązujące
uprawnienia konsumenta, odpowiedzialność
gwaranta,)
16
54