Czynniki prognostyczne dla przedwczesnego zahamowania

Czynniki prognostyczne dla przedwczesnego zahamowania chrząstki wzrostowej
jako powikłanie leczenia operacyjnego złamań kostki przyśrodkowej u dzieci
D. V. Petratos, M. Kokkinakis, E. G. Ballas, J. N. Anastasopoulos
From “Aghia Sophia” Children’s Hospital, Athens, Greece
Bone Joint J 2013;95-B:419–423.
Złamania McFarlanda kostki przyśrodkowej u dzieci, klasyfikowane także jako
Salter-Harris typ III i IV, są związane z wysokim ryzykiem zahamowania wzrostu
chrząstki wzrostowej. W celu ustalenia czynników prognostycznych powstania
powikłań oceniliśmy 20 dzieci ze złamaniem McFarlanda, które leczony były
operacyjnie, ze średnim okresem obserwacji wynoszącym 8.9 lat (3.5 do 17.4).
Siedmioro dzieci (35%) miało zahamowany wzrost z zaburzeniem kątowym kości.
Średni wynik w skali piętra –tyłostopie wg Amerykańskiego Towarzystwa stopy i
skoku wynosił 98.3 (87 do 100) a średnia ocena w zmodyfikowanym protokole
Webera wynosiła 1.15 (0 do 5). Stwierdziliśmy wyraźną korelację pomiędzy
pierwotnym przemieszczeniem (p=0.004) i opóźnieniem operacji (p=0.007) z
zahamowaniem chrząstki wzrostowej. Oba czynniki ryzyka działały niezależnie i
addytywnie, w taki sposób, że u wszystkich dzieci z dwoma czynnikami ryzyka
doszło do zahamowania wzrostu, podczas gdy u dzieci bez czynnika ryzyka do
zahamowania wzrostu nie doszło. Zalecamy aby złamania kostki przyśrodkowej u
dzieci leczone były na drodze anatomicznego nastawienia i zespolenia śrubą w dniu
urazu.