Wyniki przezskórnej stabilizacji w leczeniu złamań nasady dalszej

Wyniki przezskórnej stabilizacji w leczeniu złamań nasady dalszej kości udowej
B. R. Garrett, E. B. Hoffman, H. Carrara
From the Red Cross Children’s Hospital, Maitland Cottage Paediatric Orthopaedic
Hospital and the Department of Orthopaedics, University of Cape Town, Cape Town,
South Africa
J Bone Joint Surg [Br] 2011;93-B:689-694.
Złamania nasady dalszej kości udowej u dzieci powikłane są często wystąpieniem
zahamowania wzrostu nasady, co pojawia się w 40% przypadków. Pierwotna
przyczyna może być w samej nasadzie, ale również inne czynniki uważa się za
warunkujące formowanie się chrząstki wzrostowej. Celem tego badania było
określenie czynników wpływających na uszkodzenie chrząstki wzrostowej, a w
szczególności stabilizacji przezskórnej z użyciem pinów przechodzących przez
nasadę.
Dokonaliśmy oceny 55 pacjentów ze średnim wiekiem 10(3 do 13) lat, którzy
doznali przemieszczonego złamania nasady dalszej kości udowej. Większość (40 z
55) było leczonych przezskórną stabilizacją pinami po wcześniejszej repozycji,
czterech było leczonych przy pomocy śruby, a 11 pacjentom założono opatrunek
gipsowy. Cała grupa 40 pacjentów była oceniona klinicznie i radiologiczne po
uzyskaniu dojrzałości szkieletu, albo w czasie formowania chrząstki wzrostowej.
Pozostałych 15 pacjentów pozostawiono pod obserwacją minimum dwuletnią.
Uszkodzenie chrząstki wzrostowej wystąpiło u 12 (21.8%) pacjentów, z
częstością wzrastającą do 30.6% u pacjentów z urazem wysokoenergetycznym w
porównaniu z 5.3% , w przypadkach niskoenergetycznych. Zaistniał istotny trend
zahamowania wzrostu chrząstki powiązany z ciężkością urazu, przy użyciu
klasyfikacji Salter-Harris. Przeskórna stabilizacja pinami przez nasadę nie jest
statystycznie powiązana z zahamowaniem wzrostu.