WIARA I UCZYNKI W ĀWIECKIM ĀWIECIE

WIARA I UCZYNKI W ÂWIECKIM ÂWIECIE
Biskup Keith B. McMullin
Drugi Doradca w Przewodniczàcej Radzie Biskupiej
Przes∏anie KSE z Ogniska dla M∏odych Doros∏ych • 5 listopada 2006 r.
Uniwersytet Brighama Younga
Moi drodzy bracia i siostry, jakie orzeêwienie przynosi
wasz widok. Przywiod∏y was tu ró˝ne ˝yciowe drogi z
ró˝nych stron kraju. A pomyÊlcie, ˝e dzisiejszego wieczoru, zebraliÊmy si´ w wielu zakàtkach ca∏ego Êwiata.
W czasie pomi´dzy tym ogniskiem a jego retransmisjà
m∏odzi doroÊli w ca∏ym KoÊciele b´dà si´ zbieraç, by
wspólnie uczestniczyç w spotkaniach takich jak to. Jest
to coÊ naprawd´ cudownego.
[...] Musimy iÊç naprzód, zgodnie z pragnieniem Pana.
[...] Kiedy przyjdzie czas na mojego nast´pc´, zmiana
b´dzie p∏ynna i nastàpi zgodnie z wolà Tego, do którego nale˝y ten KoÊció∏. Tak wi´c idziemy naprzód w
wiarà — i to jest temat, który chc´ omówiç dzisiejszego
ranka”2.
To przes∏anie przysz∏o we w∏aÊciwym momencie i
by∏o natchnione. Przysz∏o jako duchowe przypomnienie o tym, co naprawd´ liczy si´ w ˝yciu oraz o
tym, ˝e dzieci Ojca w Niebie mogà pokonaç wszystkie
przeszkody. Przysz∏o do zeÊwieccza∏ego Êwiata pogrà˝onego w niewierze i grzechu.
Podczas konferencji generalnej w zesz∏ym miesiàcu
wydarzy∏o si´ coÊ wspania∏ego. Przez wi´kszoÊç Êwiata
pozosta∏o to niezauwa˝one, lecz dla tych, którzy znajà
i kochajà prawd´, by∏o niezapomniane niczym dêwi´k
dziesiàtek tysi´cy grzmotów.
Ateizm
Przypomnijcie sobie ostatnià sesj´. Chór Tabernakulum
Êpiewa∏ znajome s∏owa —
Kszta∏cenie w zakresie nauk Êwieckich przyczynia si´
ogromnie do poprawy naszego Êwiata. Âwieckie nauczanie na najwy˝szym poziomie rozkwita w atmosferze cnoty, moralnej odpowiedzialnoÊci, duchowej
prawdy i wiary.
Dzi´kujemy Ci, Bo˝e, za proroka,
By dla nas przewodnikiem móg∏ byç.
Dzi´kujemy Ci te˝ za ewangeli´,
Której Êwiat∏o pomaga nam ˝yç 1.
Wielce si´ obecnie chwali Êwieckie spo∏eczeƒstwa. Ludzie i kraje sà dumni z tego, ˝e sà Êwieccy, koncentrujà
si´ na „rzeczach Êwiata lub rzeczach nie uznawanych
za zwiàzane z religià, duchowoÊcià czy za Êwi´te”3.
Nagle m´˝czyêni i kobiety, ch∏opcy i dziewcz´ta, zebrani w Centrum Konferencyjnym powstali przepe∏nieni pokorà i wdzi´cznoÊcià za b∏ogos∏awieƒstwa,
o których mówi ten hymn. StaliÊmy, Êwiadczàc z
wdzi´cznoÊcià, ˝e ewangelia Jezusa Chrystusa zosta∏a
przywrócona, ˝e Bóg Ojciec i Jego umi∏owany Syn
przemówili z niebios, ˝e Józef Smith by∏ prorokiem
oraz ˝e Prezydent Gordon B. Hinckley jest Prorokiem
Pana na ziemi w obecnych czasach.
Znaczna cz´Êç wspó∏czesnego Êwiata uwa˝a sekularyzacj´ za niezb´dnà dla sprawowania wywa˝onych,
sprawiedliwych i prawych rzàdów. Z tego powodu wyra˝anie przekonaƒ religijnych na forum publicznym
nie jest mile widziane, prawa obywatelskie zapewniajà
nam sàdy i procesy legislacyjne, a m´˝czyêni i kobiety
ch´tnie szukajà rozwiàzaƒ i zadoÊçuczynienia na drodze sàdowej. W swej ekstremalnej formie Êwieckie
spo∏eczeƒstwo pomija ide´ ˝ycia wiecznego, umieszcza wszystko w kontekÊcie Êwiata naturalnego i w
konsekwencji jest sk∏onne dzia∏aç bez wiary.
To by∏o wzruszajàce doÊwiadczenie. Chwila, kiedy
obywatele królestwa Bo˝ego, dzia∏ajàc pod natchnieniem Ducha Âwi´tego, stan´li w obronie swej wiary!
WczeÊniej tego dnia Prezydent Hinckley mówi∏ z
uczuciem i wdzi´cznoÊcià o swoim podesz∏ym wieku i
zwiàzanych z tym problemach zdrowotnych. Jak zawsze da∏ przyk∏ad wiernoÊci, zobowiàzujàc si´ na nowo
poÊwi´ciç swe ˝ycie dla celów Pana. Powiedzia∏ on:
Bycie m´˝czyznami i kobietami wiary w tym Êwieckim Êwiecie wymaga czujnoÊci i wielkiego wysi∏ku.
Kiedy zalewa nas ta doczesnoÊç, ludzka natura sprawia, ˝e cz∏owiek „najpierw tego ˝a∏uje, potem to
znosi, a nast´pnie przyjmuje”4. Obecnie ludzi zalewa
fala sekularyzacji.
„Pan pozwoli∏ mi ˝yç; nie wiem, ile zosta∏o mi jeszcze
czasu. Niezale˝nie od tego, nadal b´d´ si´ stara∏ ze
wszystkich si∏ radziç sobie z wyznaczonym mi zadaniem. [...]
1
© 2006 by Intellectual Reserve, Inc. Wszystkie prawa zastrze˝one. Printed in Germany. Zatwierdzenie wersji angielskiej: 6/05. 00942 166
Przes∏anie KSE z Ogniska dla M∏odych Doros∏ych • 5 listopada 2006 r. • Biskup Keith B. McMullin
jako Stworzyciela, Zbawiciela i Odkupiciela. Ponownie
przynios∏o prawid∏owe zrozumienie celów ˝ycia. W
1831 roku powiedziano dzieciom Ojca Niebieskiego:
Pozbawiony kontroli przez wiar´, ˝e Chrystus jest
Odkupicielem ludzkoÊci, ten Êwiecki czy te˝ naturalny
Êwiat kreuje m´˝czyzn i kobiety, którzy sà „dumni,
obsesyjnie skoncentrowani na sobie, nadmiernie nastawieni na wspó∏zawodnictwo, zatwardziali w swoich
poglàdach, za wszelkà cen´ niezale˝ni i którzy kierujà
si´ w ˝yciu w∏asnymi pragnieniami, ˝àdzami [oraz]
uznaniem Êwiata. [...] Ogólnie rzecz ujmujàc, cz∏owiek
naturalny to istota, która nie odpokutowa∏a, która kroczy [...] w ˝arze w∏asnego ognia [zob. 2 Nefi 7:10–11].
Taka osoba dostosowuje si´ do charakteru rzeczy, które
jà otaczajà, a jej wytyczne i kierunek wyznacza upad∏y
Êwiat”5. Krótko mówiàc: „Ludzie, którzy znajdujà si´
w swym naturalnym [...] stanie, [...] ˝yjà na tym Êwiecie bez Boga” (Alma 41:11).
„Przeto ja, Pan, znajàc kl´sk´, jaka spadnie na mieszkaƒców Ziemi, powo∏a∏em swego s∏ug´ Józefa Smitha
Jr., i przemówi∏em doƒ z nieba, i przekaza∏em mu
przykazania; [...]
Aby wiara [...] wzrasta∏a na Ziemi” (NiP 1:17, 21).
Zanim po∏o˝ono fundamenty tego Êwiata, zanim planety otrzyma∏y swoje miejsca we wszechÊwiecie, m´˝czyêni i kobiety ˝yli, poruszali si´ i istnieli (zob. Dz.
Apostolskie 17:28). Âwieckie pojmowanie ˝ycia jako
czegoÊ wy∏àcznie biologicznego, przeczy podstawowej
prawdzie, ÊwiadomoÊci, która tkwi w g∏´bi ka˝dej
˝yjàcej duszy, ˝e „cz∏owiek by∏ tak˝e z Bogiem na poczàtku” (NiP 93:29, kursywa dodana). Ten fakt jest
niezmienny i niezaprzeczalny.
Poniewa˝ sekularyzm zwykle ignoruje wiecznà perspektyw´, mo˝e z czasem prowadziç do utraty wiary.
Wolfhart Pannenberg, profesor teologii na Uniwersytecie Monachijskim powiedzia∏:
Potem by∏ raj w Edenie, nasi pierwsi rodzice, Adam i
Ewa, a wszystko po to, aby cz∏owiek móg∏, poprzez
doÊwiadczenia ˝ycia doczesnego i Odkupienie
Chrystusa, staç si´ kompletnà, w pe∏ni rozwini´tà i
doskona∏à istotà. Czasy Patriarchów, boski adwent
naszego Zbawiciela i Jego niezrównane ZadoÊçuczynienie w po∏owie czasów oraz czas „odnowienia
wszechrzeczy” (Dz. Apostolskie 3:21), który rozpoczà∏
si´ w 1820 r., wyznaczajà ramy, dzi´ki którym m´˝czyêni i kobiety, ch∏opcy i dziewcz´ta mogà ponownie kierowaç swym ˝yciem i otoczeniem z „[wiarà] w
Pana Jezusa Chrystusa” (Zasady Wiary1:4).
„Publiczne popieranie procesu sekularyzacji podwa˝a
zaufanie chrzeÊcijan do prawdy tego, w co wierzà. [...]
[...] W Êwieckim Êrodowisku zanika nawet elementarna
znajomoÊç chrzeÊcijaƒstwa. Nie chodzi ju˝ o odrzucanie nauk chrzeÊcijaƒskich; rzesze ludzi nie majà choçby
najbledszego poj´cia, czym w ogóle sà te nauki. [...] Im
bardziej rozprzestrzenia si´ ten brak wiedzy o chrzeÊcijaƒstwie, tym bardziej jest ono przeÊladowane. [...]
[...] TrudnoÊci pog∏´bia dodatkowo kulturowe relatywizowanie samego poj´cia prawdy. [...] Zdaniem wielu
[...] doktryny chrzeÊcijaƒskie to zaledwie opinie, które
ktoÊ mo˝e przyjàç lub nie przyjàç zgodnie z tym, co
mu bardziej odpowiada lub w zale˝noÊci od tego, czy
zaspokajajà one jego osobiste potrzeby. [...]
Moi drodzy, m∏odzi przyjaciele, stoicie u zbiegu tych
wydarzeƒ z historii Êwiata. „To, co min´∏o, by∏o prologiem, a co by∏o, jeszcze nastàpi”7. Co mo˝e si´ staç,
co musi nastàpiç — wasza wiara i towarzyszàce jej
uczynki, muszà postawiç tam´ zalewajàcej fali niewiary.
To wasze ˝yciowe zadanie. To wasz Êwi´ty obowiàzek.
[...] Ca∏kowicie Êwiecki porzàdek spo∏eczny przyczynia
si´ do narastajàcego poczucia, ˝e wszystko jest pozbawione g∏´bszego sensu”6.
Standardy wiary
Wiar´ w Chrystusa zast´puje wiara w cz∏owieka. Zarówno w publicznej debacie jak i w zaciszu prywatnych
myÊli nie rozwa˝a si´ ju˝ pytaƒ, skàd przyszliÊmy, dokàd idziemy, gdy koƒczy si´ to ˝ycie oraz co naprawd´
rzàdzi tym, co dzieje si´ tu i teraz; nie tylko si´ tych
pytaƒ nie zadaje, ale sà one równie˝ uwa˝ane za
nieistotne. Ów stan braku wiary staje si´ ogromnà
tragedià.
Nasz Pan powiedzia∏: „GdybyÊcie mieli wiar´ jak
ziarnko gorczycy [...] nic niemo˝liwego dla was nie
b´dzie” (Ew. Mateusza 17:20). Prezydent Hinckley
przypomina nam:
„Koniec koƒców, jedynym prawdziwym bogactwem
KoÊcio∏a jest wiara jego ludu”8.
„W [...] tym wielkim dziele zwi´kszona wiara jest tym,
czego potrzebujemy najbardziej. Bez niej praca by
usta∏a. Z nià nikt nie zdo∏a powstrzymaç rozwoju”9.
Ojciec Niebieski wiedzia∏, ˝e to nastàpi. Przywrócenie
ewangelii na nowo roznieci∏o wiar´ w Jezusa Chrystusa
2
© 2006 by Intellectual Reserve, Inc. Wszystkie prawa zastrze˝one. Printed in Germany. Zatwierdzenie wersji angielskiej: 6/05. 00942 166
Przes∏anie KSE z Ogniska dla M∏odych Doros∏ych • 5 listopada 2006 r. • Biskup Keith B. McMullin
okaza∏y si´ dla niego silne i uzale˝niajàce. Za ka˝dym
razem, kiedy mia∏ do czynienia z tym plugastwem, Bill
czu∏ md∏oÊci, wstyd i czu∏, ˝e nie jest nic wart.
Taka wiara to wi´cej ni˝ postawa, wi´cej ni˝ przekonanie, wi´cej ni˝ Êwiadectwo o czymÊ, co wiemy lub
czujemy. Owocem prawdziwej wiary, wiary o której
mówi∏ nasz ukochany prorok, jest prawoÊç w tym
˝yciu i zbawienie w ˝yciu, które nastàpi. Centralnym
punktem tej wiary jest prawdziwy i ˝yjàcy Bóg oraz
Jezus Chrystus, którego pos∏a∏ (zob. Ew. Jana 17:3).
Jej podstawà jest prawda, poparta wiedzà i udoskonalona uczynkami. Dzi´ki niej Êmiertelnicy rozumiejà i
zachowujà si´ tak, jak powinny si´ zachowywaç
dzieci Ojca Niebieskiego. Ta wiara „jest najwa˝niejszà
zasadà, która pozwala nam rzàdziç [i mieç] w∏adz´,
moc i upowa˝nienie”10 nad tym, co myÊlimy, jak si´
zachowujemy i jakiego rodzaju ludêmi jesteÊmy.
Kilka tygodni temu Bill uczestniczy∏ w konferencji
generalnej. Podczas sesji kap∏aƒskiej us∏ysza∏, jak
Prezydent Hinckley mówi:
„Nie ma wÊród zebranych tu dziÊ osób m´˝czyzny czy
ch∏opca, który nie móg∏by udoskonaliç swojego ˝ycia.
To si´ musi wydarzyç. W koƒcu jesteÊmy posiadaczami
kap∏aƒstwa Boga. [...]
Z tym kap∏aƒstwem wià˝e si´ ogromne zobowiàzanie,
aby byç jego godnym. Nie mo˝emy pozwoliç sobie na
nieczyste myÊli. Nie wolno nam korzystaç z pornografii. Nigdy nie wolno nam dopuÊciç si´ jakiegokolwiek zn´cania. Musimy wznieÊç si´ ponad te rzeczy.
‘Czas m´˝om Boga wstaç!’, zostawiç te rzeczy za sobà,
a Pan b´dzie wam przewodnikiem i wsparciem”12.
Aposto∏ Jakub poda∏ wzór takiej wiary:
„Có˝ to pomo˝e [...] jeÊli ktoÊ mówi, ˝e ma wiar´, a nie
ma uczynków? [...]
[...] Cz∏owiek mo˝e powiedzieç: Poka˝´ ci mojà wiar´
bez uczynków; lecz ja mówi´: Poka˝ mi wiar´ swojà bez
uczynków, a ja ci poka˝´ wiar´ z uczynków moich. [...]
Bill podjà∏ decyzj´: „Czas, ˝ebym powsta∏ w obronie
mojej wiary!”
Poszed∏ do swojego schowka, wyciàgnà∏ plugawe zdj´cia, wulgarne filmy i literatur´ i je zniszczy∏. Pozby∏ si´
ze swoich zbiorów ci´˝kiej, ostrej muzyki z obrzydliwymi tekstami. Wykasowa∏ z komputera wszystkie linki
do stron z pornografià, zainstalowa∏ filtr ochronny i
przestawi∏ komputer w bardziej publiczne miejsce, aby
uchroniç si´ od powtórzenia tego grzechu.
[...] Wiara, je˝eli nie ma uczynków, martwa jest sama
w sobie. [...]
[...] Widzisz, ˝e wiara wspó∏dzia∏a∏a z uczynkami [...],
i ˝e przez uczynki sta∏a si´ doskona∏a?”. (TJS, List Jakuba 2:14–15, 17, 21).
Wiele si´ dzisiaj s∏yszy o standardach. Standard to
„stopieƒ doskona∏oÊci lub miara osiàgni´cia, [...] do
którego porównuje si´ lub wed∏ug którego ocenia si´
podobne rzeczy”11.
Bill wyzna∏ swe grzechy przed Bogiem. ˚arliwie modli∏
si´ o si∏´, aby odpokutowaç i wyrzuciç z∏o ze swego
˝ycia. Zwróci∏ si´ o pomoc do biskupa i swoich bliskich. W tej trudnej chwili Bill czu∏ ciche zapewnienie:
„Mój synu, jesteÊ na dobrej drodze”. Jego wiara, dzi´ki
uczynkom, zosta∏a potwierdzona i wzmocniona.
Istniejà cztery punkty–standardy, które mogà nam
pomóc dowiedzieç si´, czy nasza osobista wiara w
Chrystusa „staje si´ doskona∏a” przez nasze uczynki. Te
standardy to (1) wybory, jakich dokonujemy, (2) oddanie, jakie okazujemy, (3) pos∏uszeƒstwo oraz (4) s∏u˝ba,
jakiej udzielamy. Pozwólcie, ˝e wyjaÊni´.
Wiele zosta∏o do zrobienia. Potrzeba postu, modlitwy,
studiowania pism Êwi´tych i wielu ∏ez. Dobry biskup
udzieli niezb´dnej pomocy. WiernoÊç i modlitwy rodziców oraz bliskich zapewnià potrzebne wsparcie.
Niemniej jednak, standard pokazuje: Bill zaczyna pok∏adaç wiar´ w moc pokuty — dokona∏ w∏aÊciwego wyboru!
Wybory jakich dokonujemy
Po pierwsze, standard wyboru. Âwi´ci w Dniach Ostatnich „[wierzà] w uczciwoÊç, wiernoÊç, cnot´, dobrà
wol´, szlachetnoÊç. [...] Wszystko, co jest cnotà, zaletà,
uznane za dobre czy godne pochwa∏y staje si´ naszym
celem“. (Zasady Wiary 1:13; kursywa dodana).
Oddanie jakie okazujemy
Po drugie, standard oddania. Âwi´ci w Dniach Ostatnich
„[wierzà] we wszystko, co Bóg objawi∏, wszystko, co
teraz objawia, i [wierzà] tak˝e, ˝e objawi On jeszcze
wiele wspania∏ych i donios∏ych rzeczy w odniesieniu
do Królestwa Bo˝ego.
Wyobraêcie sobie m∏odego starszego, nazwijmy go Bill.
Dowiedzia∏ si´ o tym w Organizacji Podstawowej. Wierzy∏ w to wówczas i wierzy w to obecnie. Jednak od
jakiegoÊ czasu Bill zmaga si´ z pornografià. Jej pokusy
3
© 2006 by Intellectual Reserve, Inc. Wszystkie prawa zastrze˝one. Printed in Germany. Zatwierdzenie wersji angielskiej: 6/05. 00942 166
Przes∏anie KSE z Ogniska dla M∏odych Doros∏ych • 5 listopada 2006 r. • Biskup Keith B. McMullin
Ka˝dego dnia na szlaku Ann czuwa∏a wraz z dzieçmi.
Trzeciej nocy w promieniach zachodzàcego s∏oƒca
w oddali zamajaczy∏ odblask czerwonego szala, a
dzielna matka pad∏a znu˝ona na kolana. Ca∏kowicie
wyczerpana, Ann zasn´∏a po raz pierwszy od szeÊciu
d∏ugich dni i nocy13. Bóg zaprawd´ okaza∏ si´ dobry
i mi∏osierny; ich uczynki nagrodzi∏y oddanie i uÊwi´ci∏y wiar´, gdy z radoÊcià w sercu Âwi´ci Êpiewali:
„Dobrze jest”14.
[Wierzà], ˝e nastàpi dos∏owne zgromadzenie Izraela i
przywrócenie Dziesi´ciu Plemion, [...] ˝e Syjon (Nowa
Jerozolima) zostanie zbudowany na kontynencie
amerykaƒskim” (Zasady Wiary 1:9–10) oraz, ˝e m´˝czyêni i kobiety sà „[powo∏ywani] od Boga przez proroctwo”, a stanie si´ to z boskim upowa˝nieniem
(Zasady Wiary 1:5).
Prawdziwe oddanie wià˝e si´ z boskimi celami, nad
których osiàgni´ciem zacz´to pracowaç, zanim powsta∏
ten Êwiat. Pomagali w tym sprawiedliwi przodkowie,
którzy poÊwi´cili swe ˝ycie, aby zrealizowaç cele Ojca
w Niebie. To nam w zaufaniu powierzono obowiàzek,
by kontynuowaç to dzie∏o i ich uÊwi´cony trud.
Malutka Ada, moja babka, doros∏a i wysz∏a za mà˝
za mojego dziadka Brighama Younga McMullina. A
oto mora∏ tej historii. Ona nigdy nie pozwoli∏a, aby
dzieci zapomnia∏y o tym, ˝e jej rodzina przemierzy∏a
równiny z kompanià wózków r´cznych Daniela D.
McArthura. Historia czerwonego szala sta∏a si´ naszà
historià — dziedzictwo ich wiary równie˝. I tak
„zmierzamy naprzód”15, a wielkie przeszkody znikajà,
jak rosa w promieniach porannego s∏oƒca.
Czas na histori´; niektórzy z was jà znajà:
W 1856 roku Robert i Ann Parker wyruszyli wraz z
czworgiem dzieci w podró˝ z Anglii, aby do∏àczyç do
Âwi´tych w Utah. Prorok przemówi∏ i zostali wezwani,
aby zgromadziç si´ w Wielkiej Dolinie i pomagaç w
budowie Syjonu. Nale˝eli do kompanii wózków r´cznych McArthura i ka˝dy z cz∏onków rodziny wykonywa∏ nale˝nà mu cz´Êç pracy. Ojciec i matka ciàgn´li
ci´˝ki wóz, Maxie (lat 12) pcha∏ go, a Martha (lat 10)
opiekowa∏a si´ ma∏ym Arturem (lat 6). Niemowl´ Ada
(1 rok) gaworzy∏a, by∏a noszona i jecha∏a na wozie.
Standard wskazuje, ˝e: Uczynki tych pierwszych Âwi´tych
by∏y wyznacznikiem ich wiary, a ich oddanie standardem,
wed∏ug którego mieli ˝yç ich potomkowie.
Pos∏uszeƒstwo
Po trzecie, standard pos∏uszeƒstwa. Âwi´ci w Dniach
Ostatnich „[wierzà], ˝e przez zadoÊçuczynienie Chrystusa ca∏a ludzkoÊç, przestrzegajàc praw i obrz´dów
Ewangelii, mo˝e dostàpiç zbawienia” (Zasady Wiary
1:3; kursywa dodana).
GdzieÊ w Nebrasce ma∏y Artur przysiad∏ na chwil´, ˝eby
odpoczàç i zasnà∏. Zerwa∏a si´ nag∏a burza. Kompania
pospieszy∏a naprzód i rozbi∏a obóz. Odkryto wówczas,
˝e Artura nie ma z pozosta∏ymi dzieçmi.
Wyobraêmy sobie teraz m∏odà par´, która b´dzie reprezentowaç tych, którzy ˝yjà w tym Êwieckim Êwiecie. Dawid i Michelle znali t´ zasad´ wiary na d∏ugo,
zanim poznali siebie nawzajem. Mimo to zmagajà si´
z wàtpliwoÊciami, które trapià wiele osób oglàdajàcych dzisiejszy przekaz. Widzicie, Dawid i Michelle
ju˝ doÊç dawno temu skoƒczyli dwadzieÊcia lat. Znajà
si´ doÊç d∏ugo, sp´dzajà razem czas, sà zakochani. A
jednak nie sà zdecydowani, co do zawarcia ma∏˝eƒstwa i za∏o˝enia rodziny Czy powinni odk∏adaç Êlub,
a˝ skoƒczà si´ uczyç, a˝ b´dà mieç wi´cej pieni´dzy,
a˝ zrealizujà swoje osobiste ambicje?
Ca∏e dnie spe∏z∏y na daremnych poszukiwaniach.
Kompania musia∏a ruszyç w dalszà drog´. Przyszed∏
czas, kiedy Robert i Ann Parker musieli postàpiç zgodnie ze swà wiarà. 2 lipca 1856 roku Archer Walters
zapisa∏ w swoim dzienniku: „Zaginà∏ [...] ma∏y ch∏opiec
brata Parkera, ojciec zawróci∏, ˝eby go odszukaç”.
Kiedy Robert odje˝d˝a∏ Ann owin´∏a mu ramiona
jasnoczerwonym szalem i powiedzia∏a: „JeÊli b´dzie
martwy, owiƒ go tym szalem i pochowaj. JeÊli odnajdziesz go ˝ywego, u˝yj szala jako flagi, ˝eby daç nam
sygna∏”. Razem z pozosta∏ymi dzieçmi zabra∏a wóz i z
wysi∏kiem podà˝y∏a z resztà kompanii.
Zastanawiajà si´ równie˝ nad coraz wy˝szym wskaênikiem rozwodów, wojnami i niepokojami na Êwiecie
oraz nad przeludnieniem. Czy ich ma∏˝eƒstwo przetrwa? Czy powinni przywieÊç na ten Êwiat dzieci?
Robert zawróci∏ wiele mil szlakiem przez las, nawo∏ujàc, szukajàc i modlàc si´ za ich bezbronnego synka.
Wreszcie dotar∏ do stacji pocztowo–handlowej, gdzie
o jego dziecko zadbali drwal i jego ˝ona. Ma∏y Artur
by∏ chory z powodu wyzi´bienia i stresu, lecz Bóg
wys∏ucha∏ modlitw jego kochajàcych rodziców.
Och, Dawidzie i Michelle, wypróbujcie swojà wiar´!
Pami´tajcie: „Ma∏˝eƒstwo mi´dzy m´˝czyznà i kobietà
jest wyÊwi´cone od Boga”16. „Co tedy Bóg z∏àczy∏,
4
© 2006 by Intellectual Reserve, Inc. Wszystkie prawa zastrze˝one. Printed in Germany. Zatwierdzenie wersji angielskiej: 6/05. 00942 166
Przes∏anie KSE z Ogniska dla M∏odych Doros∏ych • 5 listopada 2006 r. • Biskup Keith B. McMullin
[...] Wierzymy [...], ˝e Chrystus b´dzie osobiÊcie królowa∏ na Ziemi, która zostanie odrodzona i otrzyma
swà rajskà chwa∏´” (Zasady Wiary 1:1, 10).
cz∏owiek niechaj nie roz∏àcza” (Ew. Mateusza 19:6;
zob. tak˝e NiP 132:19–20). „Dzieci sà dziedzictwem
Pana” (Psalm 127:3). „Pe∏na jest ziemia i jest wszystkiego doÊç i w nadmiarze” (NiP 104:17).
Wiemy wi´cej na temat Boskiej Trójcy ni˝ kiedykolwiek wszystkie umys∏y ludzi — a to, co wiemy, jest
prawdà. Co wi´cej, znamy cele Boga dla tej ziemi i
wszelkiego na niej stworzenia. Z powodu tej wiedzy
oraz z powodu tego, ˝e Pan z∏o˝y∏ na naszych barkach
Êwi´ty obowiàzek, by pomóc w wype∏nieniu tego
dzie∏a, nie wolno nam lekko podchodziç do swojego
cz∏onkostwa w KoÊciele.
Post´pujcie w zgodzie z tym, o czym wiecie, ˝e jest
prawdà, a wasze prawe uczynki udoskonalà waszà
wiar´. Wasze ˝ycie b´dzie pe∏ne i wspania∏e. Podà˝ajcie za dobrym przyk∏adem waszych rodziców. Nie
by∏o ich staç na to, ˝eby si´ pobraç, a jednak to zrobili. Oni tak˝e martwili si´ wojnami i niepokojami,
ale oparli si´ na wierze i dzi´ki temu przyszliÊcie na
Êwiat! Wymagania, jakie stanowià ma∏˝eƒstwo i rodzina, nie spowolni∏y ich kszta∏cenia, lecz je wzbogaci∏y. JeÊli chodzi o ich osobiste ambicje, to ca∏kowicie
i w pe∏ni szcz´Êcia splatajà si´ one ze szcz´Êciem ich
siebie nawzajem oraz waszym, waszych braci i sióstr
oraz wnuczàt.
Niektórych kusi mniejsze zaanga˝owanie z obawy,
aby nie uchodzili za nazbyt religijnych. Dla nich
„KoÊció∏ to instytucja, nie królestwo”17. „O, m∏odzie˝y królewskiego pochodzenia”18, uczyƒcie prac´
KoÊcio∏a oraz królestwo Bo˝e centrum waszego ˝ycia.
Kiedy zostajecie powo∏ani do s∏u˝by, niech wasza odpowiedê brzmi: „Tak” i pracujcie ze wszystkich si∏.
S∏uchajcie tego wezwania Pana: „Dlatego nie szukajcie rzeczy tego Êwiata, ale szukajcie najpierw Królestwa Bo˝ego i sprawiedliwoÊci jego, a wszystko inne
b´dzie wam dodane” (TJS, Ew. Mateusza 6:38).
˚ycie nie by∏o ∏atwe dla waszych rodziców. Musieli
uwa˝aç i oszcz´dzaç, zadowalaç si´ tym, co mieli. Oni
tak˝e stawali przed pytaniami i sytuacjami, których
nie pojmowali, ale wiedzieli, ˝e Êcie˝ka, którà wyznaczy∏ Wszechmogàcy Bóg, biegnie naprzód. Dzi´ki
temu wy jesteÊcie o wiele „bogatsi”.
Ju˝ za cztery dni, 9 listopada, minie 150 lat od przybycia pechowych pionierów kompanii wózków r´cznych Williego do Doliny Salt Lake. Przetrwali wiele
cierpienia i Êmierci. Zawieje i os∏abienie kosztowa∏y
˝ycie wielu osób — wiele wi´cej ocalili ratownicy.
Z historii, które wam wielokrotnie opowiadali, wiecie, ˝e im zawsze by∏o pod górk´, „w obie strony”.
Jednak ich uczynki uÊwi´ci∏y wiar´.
Sà starsi, to pewne. Ich krok nie jest ju˝ tak spr´˝ysty,
ich temperament nieco przygas∏, wyglàd odbiega od
tego, co zazwyczaj widaç w reklamach. Jednak ich mi∏oÊç do Boga i siebie nawzajem jaÊnieje g∏´bokim szacunkiem i uwielbieniem. Blizny, jakie zostawi∏o na
nich ˝ycie, da∏y im màdroÊç, cierpliwoÊç i wdzi´cznoÊç. W drobnych lecz wa˝nych kwestiach sta∏y si´
one „pewnoÊcià tego, czego si´ spodziewamy, przeÊwiadczeniem o tym, czego nie widzimy” (List do
Hebrajczyków 11:1) — tym, czego wczeÊniej nie mogli
w ˝yciu zobaczyç. Lecz byli pos∏uszni. Pok∏adajàc wiar´,
zostali zapiecz´towani w Êwiàtyni, b∏ogos∏awieni
dzieçmi i wiedzà teraz, co jest prawdziwym êród∏em
szcz´Êcia. Punkt–standard wskazuje, ˝e: Pos∏uszeƒstwo
sprowadza b∏ogos∏awieƒstwa z niebios — tak by∏o w przypadku waszych rodziców i tak samo b´dzie z wami.
Levi Savage nale˝a∏ do tych, którzy tamtego dnia dotarli na miejsce. Historia odnotowuje jego wierne i
zdeterminowane starania, by uratowaç Âwi´tych i doprowadziç ich bezpiecznie do doliny. Jednak jego
szlachetna s∏u˝ba nie rozpocz´∏a si´ na pokrytych
Êniegiem równinach Wyoming. To by∏ po prostu kolejny rozdzia∏, byç mo˝e stanowiàcy ukoronowanie
tego uÊwi´conego s∏u˝bà ˝ycia.
Levi zosta∏ ochrzczony w czerwcu 1846 roku, mia∏
wówczas 26 lat. W odpowiedzi na wezwanie proroka,
by udaç si´ na zachód, zapisa∏: „Najlepiej jak mogliÊmy, przygotowaliÊmy si´ do tej d∏ugiej podró˝y, której
celem by∏ dziwna i ca∏kowicie nam nieznana kraina.
[...] Po˝egnaliÊmy si´ ze starym domostwem [...] i skierowaliÊmy na zachód, nie wiedzàc, dokàd zmierzamy,
spodziewaliÊmy si´ jedynie, ˝e miejsce to b´dzie gdzieÊ
po zachodniej, dzikiej stronie Gór Skalistych”19.
S∏u˝ba, jakiej udzielamy
Po czwarte, punkt–standard s∏u˝by. Âwi´ci w Dniach
Ostatnich „[wierzà] w Boga, Wiecznego Ojca, Jego
Syna Jezusa Chrystusa i w Ducha Âwi´tego. [...]
16 lipca 1846 roku wraz z innymi odwa˝nymi m´˝czyznami odpowiedzia∏ na wezwanie proroka, zaciàgnà∏ si´ do Mormoƒskiego Batalionu i przeszed∏ oko∏o
5
© 2006 by Intellectual Reserve, Inc. Wszystkie prawa zastrze˝one. Printed in Germany. Zatwierdzenie wersji angielskiej: 6/05. 00942 166
Przes∏anie KSE z Ogniska dla M∏odych Doros∏ych • 5 listopada 2006 r. • Biskup Keith B. McMullin
2000 mil z Council Bluffs w stanie Iowa do San
Diego w Kalifornii, a nast´pnie do Los Angeles. Tutaj
zwolniono ich ze s∏u˝by rzàdowi. Choç nie wiedzieli
nic na temat miejsca, gdzie znajdujà si´ ich domy i
rodziny, wyruszyli w powrotnà drog´ do Doliny
Wielkiego S∏onego Jeziora. Levi Savage przeby∏ dodatkowych 1300 mil przez dzikie i wrogie tereny,
lecz wreszcie dotar∏ do Doliny Sat Lake.
wskazujàcym drog´ w tym pe∏nym niewiary Êwiecie, ich
s∏u˝ba wzorem do naÊladowania dla ka˝dego z nas.
Wzruszajà nas s∏owa duchownego Fredericka W.
Fabera:
Wiara naszych ojców, nadal mocna
Mimo lochów, ognia i miecza;
Och, jak radoÊnie bijà nam serca
Gdy s∏yszymy t´ cudownà wieÊç.
Tutaj Levi by∏ pionierem, walczy∏ z szaraƒczà, o˝eni∏
si´, urodzi∏ mu si´ syn, a kilka miesi´cy póêniej pochowa∏ ˝on´. Dziesi´ç miesi´cy po Êmierci ˝ony, podczas konferencji w paêdzierniku 1852 roku, razem z
kilkunastoma innymi wiernymi braçmi zosta∏ powo∏any przez proroka, aby otworzyç misj´ ewangelicznà
w Syjamie (dzisiejsza Tajlandia).
Wiara naszych ojców, nie szcz´dzimy si∏,
By przywieÊç do Ciebie wszystkie narody.
I dzi´ki Boskiej prawdzie
LudzkoÊç b´dzie prawdziwie wolna.
Wiara naszych ojców, kochaç b´dziem
Tak przyjaciela jak i wroga, z wszystkich si∏
I g∏osiç Ciebie, jak tylko mo˝na z mi∏oÊcià
Dobrym s∏owem i cnotliwym ˝yciem.
Tym razem podró˝owali w grupach, wozami do po∏udniowej Kalifornii, nad Ocean Spokojny. Z czasem
przep∏yn´li z San Francisco do Kalkuty, w drodze do
swej misji w Syjamie. Wpis z dziennika Leviego z 29
stycznia 1853 roku pozwala nam zajrzeç w g∏àb serc
tych pierwszych misjonarzy. Napisa∏ on:
Wiara naszych ojców, Êwi´ta wiara,
Pozostaniem wierni a˝ po grób! 22
Moi drodzy bracia i siostry, sk∏adam wam swoje Êwiadectwo — Bóg jest w niebiosach, Jego imi´ to Elochim
i zna On wszystkie Swoje dzieci, niezale˝nie od tego,
kiedy przysz∏y na Êwiat i gdzie przebywajà. Jezus,
Âwi´ty Izraela, jest Jego Umi∏owanym Synem, Odkupicielem ca∏ej ludzkoÊci. Józef Smith, m∏ody ch∏opak,
zosta∏ powo∏any na proroka g∏osem Boga i Jego Âwi´tego Syna, a dzi´ki temu powo∏aniu zosta∏y przywrócone na Ziemi´ prawdziwy KoÊció∏ i królestwo Boga.
Jak˝e jesteÊmy b∏ogos∏awieni, ˝e mamy t´ wiedz´, a
wy, moi drodzy bracia i siostry, stoicie u zbiegu wydarzeƒ z historii Êwiata. PrzyszliÊcie z krainy chwa∏y.
Spoczywa na was jeden obowiàzek, by pozostaç wiernymi swojej wierze, by iÊç naprzód, czyniàc dobro.
Róbcie to, co mówià prorocy. Oczekujà tego przesz∏e
pokolenia; obecne pokolenia dostàpià dzi´ki temu
zbawienia; przysz∏e pokolenia od tego zale˝à, a Duch
Âwi´ty b´dzie wam towarzyszy∏ na ka˝dym kroku.
„Nasz wspania∏y statek pchany lekkà bryzà, obra∏
kurs poprzez ryczàce g∏´bie na nasze miejsce przeznaczenia; za nami pozosta∏a jak˝e ukochana ojczyzna.
[...] Ka˝dy szuka∏ w∏asnego miejsca, by medytowaç,
gdzie móg∏ spokojnie wspominaç wygody rodzinnego
domu, mi∏oÊç ukochanej ˝ony, dzieci i przyjació∏. [...]
Jednak teraz zosta∏ powo∏any, by objàç stanowisko w
tym odleg∏ym zakàtku Êwiata i po co? Aby gromadziç
stosy z∏ota i srebra, aby zabezpieczyç sobie przysz∏e
zaszczyty, chwa∏´ i splendor tego Êwiata? Nie, zaprawd´ nie! Z pos∏uszeƒstwa przykazaniom Pana, by ponieÊç nowin´ prawdy i [...] zbawienia tym nieoÊwieconym
i zabobonnym narodom. Wkrótce potem ka˝dy uda∏ si´
na spoczynek do swojej koi. Czy spali, czy te˝ czuwali, ich umys∏y nadal b∏àdzi∏y po realnych wspomnieniach przesz∏oÊci i perspektywach, jakie nios∏a
przysz∏oÊç”20.
W imi´ Jezusa Chrystusa, amen.
Po misji Levi po˝eglowa∏ do domu przez Boston, w
stanie Massachusetts i uda∏o mu si´ powróciç do
miejsca, gdzie si´ urodzi∏ w Greenfield w Ohio. Po
przybyciu tam napisa∏: „Okrà˝y∏em ziemi´”21. Przy∏àczy∏ si´ do kompanii wózków Williego w Iowa
City, w stanie Iowa i tu rozpocz´∏a si´ saga, która
ma wieczne znaczenie dla niego, jego rodziny i ca∏ego KoÊcio∏a. Jego heroiczne uczynki ukoronowa∏y
˝ycie pe∏ne poÊwi´cenia i s∏u˝by. Standard wskazuje,
˝e: Wiara i uczynki tych pionierów by∏y Êwiat∏em
PRZYPISY
1. „Dzi´kujemy Ci, Bo˝e, za proroka”, Hymny oraz
pieÊni dla dzieci, str. 47.
2. W: Conference Report, wrzes.–paê. 2006, 87; lub
Liahona, list. 2006, 82; kursywa dodana.
3. Random House Webster’s Unabridged Dictionary,
wyd. 2 (2001), „secular” 1731.
6
© 2006 by Intellectual Reserve, Inc. Wszystkie prawa zastrze˝one. Printed in Germany. Zatwierdzenie wersji angielskiej: 6/05. 00942 166
Przes∏anie KSE z Ogniska dla M∏odych Doros∏ych • 5 listopada 2006 r. • Biskup Keith B. McMullin
4. Alexander Pope, „Essay on Man”, list 2, wers 220.
12. W: Conference Report, wrzes.–paêdz. 2006, 66;
lub Liahona, list. 2006, 60.
5. Book of Mormon Reference Companion, wyd. Dennis L.
Largey, (2003), 582.
13. Zob. Boyd K. Packer, Memorable Stories and Parables
by Boyd K. Packer (1997), 4–6.
6. „How to Think about Secularism”, First Things,
czerwiec–lipiec 1996, 27, 30, www.firstthings.com/
ftissues/ft9606/articles/pannenberg.html.
14. „Chodê, chodê mój Bracie”, Hymny oraz pieÊni dla
dzieci, str. 4.
7. Boyd K. Packer, szkolenie W∏adz Naczelnych, paê.
2006; zob. William Shakespeare, Burza, wyd. W. J.
Craig, Oxford Shakespeare (1924), akt 2 scena 1,
wers 261.
15. „Carry On”, Hymns, nr 255.
16. „Rodzina: Proklamacja dla Êwiata”, Liahona,
paêdz. 1998, str. 24.
17. Neal A. Maxwell, Conference Report, paêdz. 1992,
89; lub Ensign, list. 1992, 66.
8. W: Conference Report, kwiec. 1991, 74; lub Ensign,
maj 1991, 54.
18. „Carry On”, Hymns,nr 255.
9. W: Conference Report, wrzes.–paêdz. 2006, 90;
lub Liahona, list. 2006, 85.
19. Levi Savage Jr. Journal, wyb. Lynn M. Hilton
(1966), xii.
10. Józef Smith, wyb. Lectures on Faith, (1985), 5, 8.
20. Levi Savage Jr. Journal, 5; kursywa dodana.
11. Random House Webster’s Unabridged Dictionary,
„benchmark”, 193.
21. Levi Savage Jr. Journal, 59.
22. „Faith of Our Fathers”, Hymns, nr 84.
7
© 2006 by Intellectual Reserve, Inc. Wszystkie prawa zastrze˝one. Printed in Germany. Zatwierdzenie wersji angielskiej: 6/05. 00942 166