1. Piłka siatkowa – nauka przyjęcia z podaniem

1. Piłka siatkowa – nauka przyjęcia z podaniem sposobem
górnym
a. 1. Cele lekcji
i. a) Wiadomości
Uczeń zna:
•
rodzaje przyjęć i podań stosowanych w siatkówce,
•
przepisy dotyczące podań i przyjęć,
•
sposoby porozumiewania się za pomocą znaków umownych.
ii. b) Umiejętności
Uczeń potrafi wykonać poprawne technicznie odbicia sposobem górnym.
iii. c) Postawy
Uczeń:
•
potrafi współpracować z kolegą,
•
rozumie potrzebę doskonalenia techniki w grach zespołowych,
•
przygotowuje się do uczestnictwa w rekreacji ruchowej.
iv. c) Sprawność motoryczna
Uczeń:
•
wzmacnia siłę mięśni obręczy barkowej,
•
rozwija koordynację wzrokowo-ruchową.
b. 2. Metoda i forma pracy
Frontalna, praca w zespołach dwójkowych, metoda realizacji zadań ruchowych: zabawowa,
naśladowcza, zadaniowa; metoda nauczania ruchu: kompleksowa, syntetyczna.
c. 3. Środki dydaktyczne
Piłki do siatkówki
Siatka
Tablica z koszami do koszykówki
d. 4. Przebieg lekcji
i. a) Faza przygotowawcza
1. Zbiórka klasy, podanie zadań lekcji.
2. Zabawa ożywiająca. „Berek po liniach”. Nauczyciel przygotowuje piłki (w liczbie równej
połowie ćwiczących dzieci). Wszystkie dzieci zajmują pozycję na dowolnej linii narysowanej
na boisku (linii pola gry, ewentualnie liniach wyznaczających strefy i boiska do pozostałych
dyscyplin). Jeden uczestnik zabawy – „berek” – otrzymuje piłkę i goni pozostałych uczniów.
Jego zadaniem jest złapać jak największą liczbę uciekających. Wszystkie dzieci mogą się
poruszać wyłącznie po liniach. Złapana osoba dostaje kolejną piłkę i również staje się
„berkiem”. Zabawa kończy się, gdy nauczyciel rozda wszystkie piłki.
3. Nauczyciel prosi uczniów o dobranie się w pary. Każda para dostaje jedną piłkę.
4. Rozgrzewka. Ćwiczenia ramion. Pary ustawiają się przodem do siebie na liniach bocznych
boiska do siatkówki, piłki trzymają uczniowie stojący po tej samej stronie boiska. Na sygnał
nauczyciela uczniowie wykonują podrzut piłki do góry i dowolnym sposobem uderzają w nią
tak, by doleciała do partnera. Uderzenia wykonują na przemian prawą i lewą ręką (10
powtórzeń).
5. Ćwiczenia w płaszczyźnie strzałkowej. Na sygnał nauczyciela uczniowie oburącz znad głowy
podają piłkę do partnera, po czym wykonują mocny skłon w przód (10 powtórzeń).
6. Ćwiczenia nóg. Uczniowie przybliżają się do siebie, jeden z nich wykonuje leżenie tyłem, nogi
ma wzniesione, ugięte w stawach kolanowych. Drugi ćwiczący, trzymając piłkę, staje przodem
do kolegi w odległości około 1 metra od jego nóg. Na sygnał leżącego partnera wykonuje lekki
rzut piłki w kierunku stóp kolegi, który stara się wybić ją jak najdalej przez mocny wyprost nóg
w stawach kolanowych. Po 10 powtórzeniach – ćwiczący zamieniają się miejscami.
7. Ćwiczenia w płaszczyźnie czołowej. W postawie tyłem do siebie (pięty i plecy obu ćwiczących
przylegają do siebie) uczniowie wznoszą ramiona w górę, mocno trzymając piłkę w dłoniach.
Równocześnie wykonują skłony boczne, starając się nie rozłączyć pleców (10 powtórzeń na
każdą stronę).
8. Ćwiczenia mięśni brzucha i nóg. Dzieci wykonują leżenie tyłem głowami do siebie w
odległości 1-1,5 m. Jeden z ćwiczących ma piłkę między stopami. Przez wznos prostych nóg w
górę przechodzi do leżenia przewrotnego i podaje piłkę stopami do wyciągniętych w górę rąk
kolegi. Po otrzymaniu piłki drugi z uczniów wykonuje siad prosty i za pomocą skłonu w przód
wkłada piłkę między stopy. Zadanie powtarzamy po 15 razy.
9. Ćwiczenia w płaszczyźnie poprzecznej. Uczniowie stają w postawie tyłem do siebie w
odległości jednego kroku. Przez skręt tułowia w prawo, a następnie w lewo starają się jak
najszybciej przekazać piłkę koledze dwadzieścia razy. Zwracamy uwagę, by stopy ćwiczących
nie odrywały się od podłoża.
10. Podskoki. Jeden ćwiczący staje tyłem do partnera. Na sygnał nauczyciela wykonuje podskok,
równocześnie podając piłkę w tył, do kolegi, kozłem między nogami. Po otrzymaniu piłki drugi
zawodnik wykonuje to samo zadanie. Powtarzają je 10-15 razy.
ii. b) Faza realizacyjna
1. Ćwiczenia techniki. Nauczyciel pokazuje i objaśnia prawidłowo wykonane podanie z
przyjęciem sposobem górnym. Jednocześnie informuje o przepisach dotyczących tego podania i
pokazuje sygnalizację sędziowską błędów. Uczniowie stają w parach. Na sygnał prowadzącego
układają dłonie na piłce tak jak do jej przyjęcia (nauczycie koryguje błędy).
2. Uczniowie wykonują podrzut piłki w górę i przyjęcie piłki z prawidłowym ułożeniem palców.
Zwracamy uwagę na ugięcie nóg w fazie przyjęcia!
3. Uczniowie podrzucają piłkę w górę i wykonują nad sobą odbicie sposobem górnym. Po
złapaniu piłki odrzucają ją partnerowi.
4. Następne ćwiczenie jest podobne do poprzedniego, jednak teraz zamiast podrzutu wykonujemy
mocny kozioł piłką o podłogę, po czym wykonujemy jedno odbicie nad sobą.
5. Uczniowie ustawiają się w odległości 3-4 m od siebie. Jeden z nich lekko rzuca piłkę do
drugiego, który odbija ją do partnera. Po 10 powtórzeniach zamieniają się rolami.
6. Podobne ćwiczenie jak w punkcie 5, jednak teraz osoba bez piłki staje tyłem do kolegi. Na
sygnał dany przez partnera w momencie wyrzutu piłki odwraca się, po czym odbija piłkę do
współćwiczącego. Stopniowo zwiększamy odległość pomiędzy dziećmi.
7. Ustawiamy się w odległości 4-5 m. Zadaniem podającego jest rzucić piłkę niezbyt dokładnie.
Odbijający wykonuje podanie po dojściu do piłki.
8. Zabawa „kto dłużej”. Uczniowie w parach starają się jak najdłużej utrzymać piłkę w powietrzu,
wykonując podania i przyjęcia sposobem górnym. Zabawę powtarzamy kilka razy. Można
nagrodzić najlepszą parę plusami.
9. Dzielimy klasę na dwie grupy. Jedna z ustawia się parami po obu stronach siatki, druga grupa w
dwóch rzędach staje na wprost koszy. Zadaniem dla par pierwszej grupy jest wykonanie jak
największej liczby odbić przez siatkę (liczymy odbicia w parach, można dowolnie zmieniać
pary). Druga grupa ćwiczy indywidualnie: każdy z ćwiczących stara się wykonać odbicie tak, by
piłka trafiła do kosza. Po 5 minutach zamieniamy role dzieci. Można nagrodzić plusami
najlepszych strzelców oraz pary, które najwięcej razy odbiły piłkę przez siatkę.
10. Gra uproszczona. Gramy parami (para na parę), na zmniejszonych boiskach, bez zagrywki.
iii. c) Faza podsumowująca
1. Ćwiczenia uspokajające. Swobodne zabawy piłkami wg inwencji uczniów.
2. Zbiórka w siadzie. Nauczyciel wyróżnia uczniów, którzy najładniej wykonywali odbicia,
najlepszych strzelców oraz tych, którzy zebrali najwięcej punktów. Dzieci przypominają
sygnalizację sędziowską.
3. Zbiórka w dwuszeregu, pożegnanie.
e. 5. Bibliografia
1. Adamczyk S., Uzarowicz J., Zagórski B., Piłka siatkowa, AWF Kraków, Kraków 1989.
2. Kołodziej J., Kultura fizyczna, zeszyt nr 3 – mini gry sportowe, IKN-ODN w Rzeszowie,
Rzeszów 1989.
3. Kołodziejowie M. i J., Wybrane lekcje wychowania fizycznego w klasach IV-VIII,
Wydawnictwo FOSZE, Rzeszów 1994.
4. Uzarowicz J., Piłka siatkowa – technika, AWF Kraków, Kraków 1994.
f. 6. Załączniki
brak
g. 7. Czas trwania lekcji
45 minut
h. 8. Uwagi do scenariusza
Lekcja przeznaczona jest dla uczniów klasy IV szkoły podstawowej.