Zatrucie tlenkiem węgla

Zatrucie tlenkiem węgla
REKLAMA
2155564/01
LEKARZ POGOTOWIA RADZI
(popularnie zwanym czadem)
Zatrucie tlenkiem węgla jest najczęściej występującym przypadkowym
zatruciem, głównie w okresie grzewczym. Jest również zatruciem bardzo
tragicznym w skutkach, gdyż często
dotyczy całych rodzin. Sam tlenek
węgla jest gazem bezwonnym, bezbarwnym i lżejszym od powietrza,
dlatego też trudnym do wykrycia,
zwanym „cichym zabójcą”.
Najczęstsze przyczyny
zatrucia to:
- użytkowanie niesprawnych piecyków gazowych i pieców grzewczych,
- niesprawna wentylacja w pomieszczeniach, głównie w łazienkach, ale
również w tych, w których zachodzi
spalanie paliwa,
- brak wentylacji, poprzez zamykanie
kratek wentylacyjnych,
- modernizacje i prace konserwacyjne
urządzeń grzewczych i wentylacji niezgodne z obowiązującymi wymogami,
- inne np. zatrucia przemysłowe.
Tlenek węgla wchłania się do organizmu człowieka przez drogi oddechowe. Ilość wchłoniętego tlenku węgla zależy od jego stężenia w powietrzu,
czasu narażenia i częstości oddechów.
Trujące działanie tlenku węgla polega przede wszystkim na 200-300
razy szybszym łączeniu się
z hemoglobiną od tlenu i tworzeniu
karboksyhemoglobiny, co powoduje
znaczne zmniejszenie transportu tlenu do tkanek. W pierwszej kolejności
uszkodzeniu z powodu niedotlenienia
ulegają: ośrodkowy układ nerwowy
(mózg) i układ krążenia.
Objawy zatrucia:
- ból głowy o nasileniu tym większym, im większe jest stężenie tlenku węgla,
- zawroty głowy,
- nudności i wymioty,
- utrata przytomności,
- drgawki,
- zaburzenia krążeniowo-oddechowe, do zatrzymania akcji serca i oddechu.
Ważnym i charakterystycznym objawem jest różowe zabarwienie skóry.
Postępowanie w przypadku
wystąpienia narażenia
na zatrucie tlenkiem węgla
1. Pacjent przytomny
· Wyprowadzić lub wynieść zatrutego z miejsca narażenia z zapewnieniem własnego bezpieczeństwa.
· Zapewnić dopływ świeżego powietrza np. otworzyć okna i drzwi.
· Zapewnić spokój, wygodne ułożenie (pozycja leżąca lub półleżąca).
· Chronić przed utratą ciepła.
· Wezwać zespół ratownictwa medycznego i straż pożarną.
Zespół karetki po przyjeździe wdroży specjalistyczne leczenie i podawanie tlenu do oddychania, a następnie przetransportuje pacjenta
do szpitala.
2. Pacjent nieprzytomny
· Wynieść zatrutego z miejsca narażenia z zapewnieniem własnego bezpieczeństwa.
· Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej.
· Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce.
· Wezwać zespół ratownictwa medycznego i straż pożarną.
Zespół karetki podobnie jak poprzednio zastosuje odpowiednie postępowanie lecznicze.
W przypadku zatrzymania akcji serca i oddechu rozpocząć wykonywanie zabiegów resuscytacyjnych, tj.
sztucznego oddychania usta-usta i masażu pośredniego serca.
Profilaktyka
1) Mając na względzie bezpieczeństwo
własne i rodziny zaleca się korzystanie z czujników do wykrywania tlenku węgla w pomieszczeniach, w których znajdują się urządzenia grzewcze.
2) Wszystkie prace konserwacyjne
i instalacyjne powinny być wykonywane przez osoby uprawnione do takich działań.
3) Przed kąpielą należy przewietrzyć łazienkę, nie zasłaniać kratek
wentylacyjnych w drzwiach łazienki
i kratki do przewodu kominowego.
Łazienki nie zamykać na klucz od wewnątrz, gdyż utrudnia to rozpoczęcie
udzielania pomocy.
4) Należy wietrzyć mieszkanie, nie
uszczelniać wszystkich okien z obawy przed zimnem, gdyż
w ten sposób blokujemy dopływ
świeżego powietrza. Dopływ świeżego powietrza dostarcza tlen, a jednocześnie pozwala na odpływ spalin.
5) Należy wykonywać kontrole przewodów kominowych (wentylacyjnych, spalinowych i dymowych)
a także przeglądów urządzeń grzewczych, w tym pieców łazienkowych.
W 2012 r. ambulanse Krakowskiego Pogotowia Ratunkowego wyjeżdżały 257 razy
do wypadków zatrucia tlenkiem węgla, 226 osób przewieziono do szpitali, 3 osoby zmarły.