Dramat i teatr antyczny

Dramat i teatr antyczny
Dramat i teatr antycznyDramat antyczny - rodzaj literacki, powstały w starożytnej Grecji, wywodzący się
z pieśni pochwalnych, śpiewany w czasie misteriÃłw dionizyjnych. Rozwinął się około V w.
p.n.e.Koncepcja tragizmu- hibris, ate (pycha, zaślepienie)- hamatia (omyłka tragiczna)- pathos (czyn
tragiczny)- katastrophe (katastrofa)- gnosis (wiedza)- katharsis (oczyszczenie)Teatr grecki wiąże się
ściśle ze świętami ku czci Dionizosa. Teatr opatrzony jest trzema normami: Zasadą odpowiedniości
(jedności) stylu, zasadą trzech jedności (czasu, miejsca, akcji) oraz zasadą dekorum (obowiązek pisania
tragedii stylem wysokim).Funkcje dramatu:- wywołanie u widza wstrząsu uczuciowego, czyli katharsis,
spowodowanego przez uczucia litości, trwogi, ktÃłre mają towarzyszyć widzowi w czasie obcowania ze
sztuką.- odzwierciedlenie rzeczywistości - wyniesienie wnioskÃłw dla siebieCechy tragedii antycznej:zasada trzech jedności- istnienie chÃłru- zasada dekorum- bohaterowie to wybitne jednostki- tytuł od
imienia głÃłwnego bohatera- zasada jedności estetykiFunkcje chÃłru:- dopowiadanie zdarzeń preakcjinastrÃłj liryczny- wspomaga tworzenie napięcia emocjonalne - uprzedza faktyPrzykładem dramatu jest
"Antygona" Sofoklesa. Sofokles - (496 - 406r. p.n.e.) - grecki poeta tragik, należący do twÃłrcÃłw
tragedii złotego wieku. OprÃłcz twÃłrczości teatralnej podejmował się obowiązkÃłw publicznych.Antygona
Tragedia nawiązująca do mitu rodu LabdakidÃłw, z ktÃłrego wywodzi się głÃłwna bohaterka, cÃłrka
Edypa. Po śmierci ojca, ktÃłremu wedle mitu towarzyszyła na dobrowolnym wygnaniu, po powrocie do
Teb, staje w konflikcie z jego władcą, Kreonem. Jej bracia (Eteokles i Polinikes) giną w walce o Teby, przy
czym Polinikes umiera jako zdrajca. Ten fakt sprawia, że Kreon wydaje zakaz pogrzebania jego zwłok.
Antygona nie może przystać na tę arbitralną decyzję, sprzeczną z prawem boskim. Konflikt racji
Antygony i Kreona wyznacza oś akcji dramatu. Jej punktem kulminacyjnym jest ostra wymiana zdań
pomiędzy przeciwnikami ideowymi. Antygona świadomie decyduje się na czyn, ktÃłry narusza zakaz
krÃłla Teb, narażając się na represje surowego władcy. Tragedia została zbudowana według
obowiązujących kanonÃłw (3 zasady). W prologu poeta wprowadza w temat sporu (dialog Antygony z
Ismeną). Parados (wejście chÃłru) to pieśni radości po zakończeniu wojny. Kolejne episodia ukazują
narastający konflikt. Antygona zostaje schwytana, a władca postanawia wymierzyć jej najwyższą karę.
Bohaterka zostaje wtrącona do skalnego lochu w okolicach Teb. Przed strasznym wyrokiem i pychą
ostrzega Kreona wrÃłżbita Terezjasz. Zapowiada on śmierć Hajmona. ChÃłr potwierdza wrÃłżby.
Przerażony władca odwołuje rozkazy, a chÃłr śpiewa pieśń pochwalną na cześć Dionizosa. Jest jednak za
pÃłźno. WkrÃłtce następuje katastrofa. Antygona popełnia samobÃłjstwo, podobnie postępuje Hajmon i
Eurydyka - żona Kreona. Władca Teb pozostaje samotny i rozmyśla o rychłej śmierci.Tragiczny konflikt
nie mÃłgł mieć innego rozwiązania, skoro na szali znalazły się wartości, ktÃłrych nie sposÃłb pogodzić.
Tragedia Sofoklesa jest zatem wezwaniem do umiaru, powstrzymywania namiętności i do umiejętności
demokratycznej mediacji - czym jest odwołanie się Kreona do rady chÃłru w zwrotnym momencie akcji. I
choć wedle tej rady nie można postąpić, Sofokles sugeruje, że gdyby Kreon nie uprawiał tyranii - nie
doszłoby do katastrofy.
http://www.sciaga.dol.pl - Ściąga- wypracowania, ściągi, streszczenia pomoce
Powered
dydaktyczne
by Mambo
Generated: 8 March, 2017, 04:53