PROGRAM

Teatr Psyche
pomyślany jako narzędzie głębszej psychoterapii
dla osób po przebytym kryzysie psychotycznym,
obchodzi w tym roku jubileusz
dwudziestolecia istnienia.
Grupa powstała w październiku 1985
założona przez psychologa
Annę Bielańską
i zawodowego reżysera teatralnego
Krzysztofa Rogoża .
W ciągu tych dwudziestu lat zrealizowaliśmy 15
premier, nakręciliśmy 6 filmów. Przez teatr
przewinęło się blisko 150 aktorów.
Pogłębioną analizę dramaterapii i szczegółowy opis metod pracy z
aktorami po przebytym kryzysie psychotycznym zainteresowani
znajdą w książce
Anny Bielańskiej :
"Teatr, który leczy"
Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Kraków 2002 , stron 164
"Tristan i Izolda" to opowieść o beznadziejnej pogoni za nieosiągalnym , w której dopiero
śmierć przynosi ukojenie. A jednak, na przekór temu mało pocieszającemu zakończeniu, jej
bohaterowie żyją w zbiorowej świadomości, jako jedna z najsłynniejszych par kochanków ,
ucieleśnienie czystości i głębi uczucia.
Nas, obok niewątpliwego piękna samej historii, pociągało zawarte w niej bogactwo
wątków nadających się do "terapeutycznej eksploatacji" . Dotyka ona bowiem mrocznych
doświadczeń będących , w chorobie, udziałem wielu naszych pacjentów - lęku, poczucia winy,
samotności, odtrącenia, pustki, osaczenia, beznadziei, chaosu... Mówi o bolesnych dylematach
moralnych, o tragicznym rozdarciu...
Opowiada o duchowym piekle , o wędrówce bohaterów przez ciemności, w których jedynym
światłem będzie dla nich miłość .
na motywach TRISTAN I IZOLDA
w opracowaniu Josepha Bédier
adaptacja, reżyseria ,scenografia,
opracowanie muzyczne:
Krzysztof Rogoż
układy taneczne:
Sabina Palenga
kostiumy:
Grażyna Herzig-Wolska
Wykonawcy:
ZESPÓŁ TEATRU PSYCHE
Tristan jest piękny, czysty , szlachetny i prawy.
Jest bohaterem - zbawcą swego ludu.
Izolda jest piękna, czysta, mądra i dobra - są sobie przeznaczeni.
Zrządzeniem losu ona zmuszona jest poślubić innego.
Miłości jednak nie sposób zagłuszyć, nie sposób się oprzeć.
Nie wolno jej odtrącić, gdy przychodzi.
I Tristan i Izolda podążają za jej głosem.
Miłość będzie odtąd dla nich "udręką i ekstazą", prawdziwą szkołą życia, drogą do dojrzałości
mądrości,
pełni człowieczeństwa.
Doznają zdrady, zawiści, agresji, okrucieństwa; cierpią ból - fizyczny i duchowy, żyją
przytłoczeni powinnościami, którym podołać nie są w stanie, szamoczą się w sieci utkanej z
lojalności i pożądań, grzeszą, mają myśli samobójcze, ulegają słabościom, popełniają zbrodnie,
upadają , lecz miłość daje im siły, by znów się dźwigać do życia.
To, co zrodziło się jako fizyczna fascynacja przerodzi się w głęboką, nierozerwalną więź
duchową, która pozwoli im przetrwać, znieść życie.
Spektakl opowiada o walce z własną niemocą i lękiem, o upartym dążeniu do światła, do życia,
do zdrowia.
Nasi bohaterowie nie umierają – przechodzą do legendy, stają się częścią wiecznego mitu,
symbolem nadziei, miłości, oddania, wierności sobie, i walki o prawo do szczęścia.