Ekspert Budowlany 1/2010

Transkrypt

wntrza•budowa•instalacje•ogrody
M
A
G
A
Z
Y
N
B
E
Z
P
Ł
A T
N
ZIMA
110
Y
produktów
i nowoÊci
1
budowlany
2010(27) • ISSN 1730 -1904
KWARTALNIK • NAKŁAD 60 TYS. EGZ.
Âciana
z efektem
Odkurzacze
centralne
PRZEGLÑDY PRODUKTÓW:
KLEJE MROZOODPORNE n WEŁNA MINERALNA
KOTŁY NA PALIWA STAŁE n POMPY CIEPŁA
OSPRZ¢T ELEKTROINSTALACYJNY
Co na
podłog´
HFIjGFN:FHN2+-5'.+k
Kompaktowa kamera termowizyjna
Przedstawiciel Handlowy FLIR Paweł Rutkowski
tel.: +48(22) 849 71 90, e-mail: rutkowski@flir.com.pl, www.flir.com.pl
W NUMERZE
| NOWO¥CI
6
| WN}TRZA
¥ciana z efektem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8
Drewniane czy laminowane . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12
Jaki klej wybraÊ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
Jak ukïadaÊ gresy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17
¥CIANA Z EFEKTEM
| BUDOWA
Kleje odporne na mróz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18
PrzeglÈd mrozoodpornych zapraw klejÈcych . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18
Garaĝ – miejsce nie tylko dla samochodu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20
Wygodny i funkcjonalny garaĝ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23
Pïyta gipsowa do stosowania wewnÈtrz i na zewnÈtrz budynków . . . 24
System izolacji Bituthene . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26
GARA¿ – MIEJSCE NIE TYLKO DLA SAMOCHODU
Ciepïe okna w dachu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
Szansa czy ciekawostka,
czyli rzecz o budynkach energooszczÚdnych . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30
Przyklejanie styropianu w systemach ociepleñ . . . . . . . . . . . . . . . . . 36
Zanim ocieplisz Ăciany . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 38
Ciszej, cieplej i bezpieczniej z weïnÈ mineralnÈ . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
PrzeglÈd izolacji z weïny mineralnej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46
...O BUDYNKACH ENERGOOSZCZ}DNYCH
| INSTALACJE
Odkurzacze centralne w pytaniach i odpowiedziach . . . . . . . . . . . . . 52
Pompy ciepïa od A do Z . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56
Ekologiczne i ekonomiczne.
Pompy ciepïa Fonko – nowoczesne urzÈdzenia grzewcze . . . . . . . . . 59
PrzeglÈd pomp ciepïa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60
Jak wybraÊ kocioï . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 66
PrzeglÈd kotïów na paliwa staïe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68
POMPY CIEPA OD A DO Z
Zamiast odĂnieĝania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70
Systemy ochrony przed Ăniegiem i lodem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 74
Gniazda wtyczkowe i ïÈczniki w instalacjach elektrycznych . . . . . . . . 76
PrzeglÈd osprzÚtu elektroinstalacyjnego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 77
| OGRODY
Projektowanie nawierzchni . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80
* * *
PROJEKTOWANIE NAWIERZCHNI
Warto wiedzieÊ, Indeks firm . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 82
4
www.eksper tbudowlany.pl
nr 1/2010
NOWO¥CI
typu Click, z trójstopniowÈ regulacjÈ przepïywu wody, który zapewnia dïugotrwaïÈ
i bezawaryjnÈ pracÚ ukïadu. Bateria umywalkowa Vegane wyposaĝona jest równieĝ
w perlator, który napowietrza wodÚ, dziÚki czemu powstaje wraĝenie obfitego strumienia, bez zmiany komfortu mycia. Zastosowanie perlatora pozwala zredukowaÊ
CERAMIKA T}TNIkCA ¿YCIEM
roczne zuĝycie wody nawet do 50%, a tym samym obniĝyÊ rachunki.
W skïad linii Vegane wchodzÈ ponadto baterie: umywalkowa 3-otworowa sto-
Kubistyczne umywalki z kolekcji Living City marki Laufen, autorstwa nie-
jÈca z automatycznym korkiem, umywalkowa 3-otworowa podtynkowa, wannowa
mieckiej grupy projektowej Phoenix Design, zostaïy wzbogacone o niepowtarzal-
5-otworowa stojÈca z akcesoriami, wannowa Ăcienna z akcesoriami, natryskowa
ne nadruki. Umywalki zaskakujÈ czystoĂciÈ formy i funkcjonalnoĂciÈ. Dodatkowy
stojÈca i Ăcienna z akcesoriami, kuchenna stojÈca z wyciÈganym natryskiem, ku-
blat ceramiczny podnosi walory uĝytkowe i estetyczne umywalki, a w poïÈczeniu
chenna stojÈca teleskopowa, kuchenna stojÈca z děwigniÈ z boku oraz bateria bi-
z dowolnie dobranym wzorem-dekoracjÈ nadaje ïazience indywidualny charak-
detowa stojÈca z automatycznym korkiem spustowym.
ter. W zaleĝnoĂci od wystroju ïazienki ceramicznÈ póïkÚ moĝna przystroiÊ wzorem
w ksztaïcie waĝki, skamieliny, motywu roĂlinnego lub kwiatowego. W ofercie dla
Wszystkie baterie firmy Valvex objÚte sÈ piÚcioletniÈ gwarancjÈ. Cena brutto: bateria umywalkowa wysoka z automatycznym korkiem spustowym – 457,50 zï.
firm moĝliwe jest przygotowanie krótkich serii (od 10 sztuk) z dowolnym wzorem
i logotypem.
EKONOMICZNE CIEPO
Pompa ciepïa Bjørn marki Vikersønn
to urzÈdzenie gwarantujÈce efektywne
ogrzewanie i oszczÚdnoĂci w budĝecie domowym. Pompa pobiera energiÚ cieplnÈ z ziemi i dziaïa ze sprawnoĂciÈ przekraczajÈcÈ 1:4., co oznacza,
ĝe z kaĝdej 1 jednostki energii dostarczonej do ukïadu, pompa ciepïa wytwarza 4 jednostki ciepïa. Innowacyj-
W skïad kolekcji Living City wchodzÈ umywalki o wymiarach: 100×46, 80×46,
noĂÊ pompy Bjørn polega na sile napÚ-
60×46 oraz 50×46 cm. Ponadto dostÚpne sÈ umywalki nablatowe dïugoĂci 150 cm,
dowej specjalnej hermetycznej sprÚ-
z blatem ceramicznym z prawej lub lewej strony (umywalka 60 cm i póïka 90 cm)
ĝarki typu scroll. Jest ona tak skonstruowana, aby pobór prÈdu byï jak najmniej-
oraz umywalki nablatowe dïugoĂci 100 cm (60 cm umywalka i 40 cm póïka).
szy, przy niskiej wraĝliwoĂci na uszkodzenia mechaniczne. Vikersønn gwarantu-
Przykïadowe sugerowane ceny umywalek netto: 100×46 cm – 2250 zï,
je jej przedïuĝonÈ ĝywotnoĂÊ, a przy regularnym serwisowaniu zapewnia wieczy-
50×46 cm – 1150 zï; umywalka nablatowa 150 – 3300 zï, umywalka nablatowa
stÈ gwarancjÚ na caïe urzÈdzenie. Ponadto producent zainstalowaï najnowszej ge-
100 cm – 1890 zï, z wzorem – 3310 zï.
neracji sterownik z menu pozwalajÈcym sterowaÊ pracÈ pompy zgodnie z indywidualnym zapotrzebowaniem domowników. Jego koordynacja pozwala m.in. na do-
VEGANE – NOWA SERIA BATERII
stosowanie pracy urzÈdzenia do wybranej temperatury pomieszczenia oraz temperatury na zewnÈtrz, ustawienie trybu systemu grzania oraz klimatyzacji. Daje rów-
Solidna, prosta konstrukcja baterii, poïÈczona z eleganckim wykoñczeniem
nieĝ moĝliwoĂÊ wytwarzania wody lodowej i podgrzewania wody uĝytkowej w za-
děwigni, charakteryzuje najnowszÈ liniÚ baterii Vegane firmy Valvex. Nowe bate-
sobniku c.w.u. Pompa moĝe dziaïaÊ samodzielnie i zaopatrywaÊ budynek w cie-
rie idealnie komponujÈ siÚ zarówno w nowoczesnych wnÚtrzach, jak i pomieszcze-
pïo oraz ciepïÈ wodÚ uĝytkowÈ lub wspóïpracowaÊ z innymi urzÈdzeniami, np. ko-
niach utrzymanych w klasycznym stylu. Masywna konstrukcja i proste bryïy po-
lektorami sïonecznymi.
twierdzajÈ niezawodnoĂÊ oraz jakoĂÊ baterii. WĂród baterii z serii Vegane jest m.in.
bateria umywalkowa w wersji Eko. Jest ona wyposaĝona w ceramiczny mieszacz
TA¥MA MALARSKA DLA PROFESJONALISTÓW
Profesjonalna taĂma malarska Blue
Dolphin Tapes to taĂma przygotowana specjalnie do dïugotrwaïego przebywania na powierzchni. Bardzo waĝnÈ zaletÈ taĂmy jest ïatwoĂÊ jej usuwania, bez uszkodzenia podïoĝa i pozostawiania Ăladów kleju. TaĂma jest
odporna na Ăwiatïo i promienie sïoneczne UV; farba nie podcieka przy
malowaniu, co daje moĝliwoĂÊ uzyskania czystych linii. TaĂma nadaje siÚ do uĝycia zarówno wewnÈtrz, jak i na zewnÈtrz pomieszczeñ. Bardzo dobrze przykleja
siÚ do róĝnych powierzchni i bez problemu teĝ z nich usuwa, bez Ăladów kleju. TaĂma jest przyjazna dla Ărodowiska (klej nie zawiera rozpuszczalników). Producent:
www.BlueDolphinTapes.com.
Opracowano na podstawie informacji od firm
ZdjÚcia: serwis prezentowanych firm
6
nr 1/2010
polecane produkty dla wykonawcy
aluminiowa
Fot. Tikkurila
WN}TRZA
Tomasz Wojtynek
Dekoracja na Ăcianie wykonana farbÈ o perïowym poïysku
¥CIANA
Z EFEKTEM
Wspóïczesne wnÚtrza, ze wzglÚdu na szerokÈ ofertÚ materiaïów wykoñczeniowych, charakteryzujÈ siÚ róĝnorodnoĂciÈ i oryginalnoĂciÈ. Klasycznym
gïadkim Ăcianom coraz czÚĂciej nadaje siÚ fakturÚ, aby padajÈce Ăwiatïo tworzyïo na nich dodatkowe efekty plastyczne.
zaletÈ farb strukturalnych jest brak koniecznoĂci uzyskania gïadkiego podïoĝa. MogÈ
wiÚc posïuĝyÊ do zamaskowania wszelkich
nierównoĂci. Moĝna je stosowaÊ praktycznie
na kaĝdym rodzaju podïoĝa: na powierzchniach betonowych, tynkach, pïytach drewnopochodnych oraz gipsowo-kartonowych.
Aby dekoracja byïa trwaïa, podïoĝe powinno byÊ spójne, czyste, suche i zagruntowane
odpowiednim preparatem, dopasowanym do
rodzaju farby. FakturÚ powierzchni uzyskuje
siÚ dziÚki temu, ĝe farby te sÈ produkowane
w postaci gÚstej masy, w skïad której wchodzÈ wypeïniacze o róĝnym uziarnieniu. Farby nadajÈce malowanej powierzchni struktu-
Cel ten moĝna osiÈgnÈÊ, stosujÈc rozmaite techniki, do których naleĝÈ m.in.: ukïadanie tynków, szpachli, klejenie do powierzchni
Ăcian struktur, tapet, natryskiwanie mas itp.
atwe do wykonania, a ostatnio równieĝ bardzo modne, sÈ nowoczesne farby dekoracyjne
do kreatywnego ksztaïtowania wnÚtrz. DziÚki
nim moĝna w doĂÊ prosty i szybki sposób uzyskaÊ ciekawe efekty dekoracyjne. Warto wiÚc
przeïamaÊ standardowe wykoñczenie Ăcian
nietuzinkowymi pomysïami dekoratorskimi.
8
¥ciana wykoñczona farbÈ strukturalnÈ
nr 1/2010
Fot. Caparol
Farby strukturalne
Tego typu farby nadajÈ Ăcianie fakturÚ
imitujÈcÈ tynki dekoracyjne. Ich aplikacja
jest jednak znacznie ïatwiejsza i mniej pracochïonna niĝ nakïadanie tynków. IstotnÈ
skïadzie równieĝ wïókna celulozowe, dziÚki
czemu umoĝliwiajÈ nie tylko nadanie Ăcianom struktury, ale powodujÈ takĝe wzmocnienie ich powierzchni. InteresujÈcy efekt
dekoracyjny moĝna osiÈgnÈÊ poprzez malowanie farbami strukturalnymi powierzchni z przyklejonÈ wczeĂniej specjalnÈ tapetÈ
z wïókna szklanego lub flizeliny. Wykorzy-
Ä
ekspert radzi
Przy obliczaniu iloĂci farby potrzebnej do malowania naleĝy
pamiÚtaÊ, ĝe podïoĝa chïonne i porowate (niemalowane tynki, gïadě gipsowa itp.) wymagajÈ wiÚcej farby niĝ powierzchnie
gïadkie, jednolite i juĝ wczeĂniej malowane lub tapety i raufazy. Zakup jednej partii farby zapewni jednolitÈ kolorystykÚ na
caïej malowanej powierzchni.
Wzór wykonany farbÈ perïowÈ i lazurÈ
Fot. Tikkurila
Powïoka laserunkowa naïoĝona szczotkÈ
na farbÚ lub tapetÚ z wïókna szklanego
Fot. Caparol
WN}TRZA
rÚ sÈ równieĝ dostÚpne jako proszki lub pasty, które dodaje siÚ do zwykïej farby akrylowej. Róĝne sposoby nakïadania farb strukturalnych oraz zmiana proporcji skïadników
sprawiajÈ, ĝe dziÚki ich zastosowaniu moĝna
uzyskaÊ wiele róĝnorodnych efektów dekoracyjnych. MoĝliwoĂÊ zabarwienia farb poprzez wymieszanie z pigmentami w warunkach domowych lub barwienie komputerowe
w mieszalnikach wedïug dostÚpnych wzorników kolorystycznych sprawia, ĝe otrzymujemy produkt o kolorystyce odpowiadajÈcej
naszym oczekiwaniom i upodobaniom. Liczba kolorów oraz uzyskiwanych faktur jest
niemal nieograniczona. Ograniczeniem jest
jedynie fantazja wykonawcy.
Prostym sposobem nakïadania farb
strukturalnych jest uĝycie do tego celu specjalnych waïków gumowych, gÈbkowych lub
irchowych. PowierzchniÚ Ăcian wykañcza siÚ
za pomocÈ takich narzÚdzi jak pÚdzel, szpachelka, grzebieñ, nadajÈc im np. wyglÈd zatartego tynku czy kamiennego muru. CzÚsto
stosuje siÚ równieĝ maïe szpachle metalowe
lub plastikowe, formujÈc na powierzchni poĝÈdany wzór. Do niektórych farb dodawany
jest piasek róĝnej granulacji, dziÚki czemu na
pomalowanej powierzchni uzyskuje siÚ efekt
tzw. baranka. Farby mogÈ zawieraÊ w swoim
stujÈc róĝne narzÚdzia i ïÈczÈc róĝnorodne
techniki malowania moĝna tworzyÊ na Ăcianie oryginalne faktury i wzory.
Farby strukturalne sÈ odporne na zabrudzenia, a w razie koniecznoĂci moĝna je myÊ
i szorowaÊ przy uĝyciu dostÚpnych Ărodków
myjÈcych. Dlatego tego typu farbami najlepiej pokrywaÊ miejsca szczególnie naraĝone na zabrudzenia i uszkodzenia. Wyroby
tego rodzaju mogÈ byÊ stosowane do malowania Ăcian w korytarzach, klatkach schodowych, pomieszczeniach obiektów uĝytecznoĂci publicznej oraz wszÚdzie tam, gdzie powierzchnie sÈ naraĝone na uszkodzenia mechaniczne.
reklama
nr 1/2010
9
Ä
Laserunek, farby laserunkowe tworzÈ transparentnÈ, póïprzezroczystÈ powïokÚ. Stosuje siÚ je na powierzchnie pomalowane uprzednio farbami kryjÈcymi, które stanowiÈ dla nich
podkïad.
Dekoracja wykonana farbÈ perïowÈ i lazurÈ
¥ciana ozdobiona farbÈ strukturalnÈ
10
Fot. Tikkurila
Pomalowanie Ăcian standardowÈ farbÈ
czasami nie wystarcza, aby uzyskaÊ olĂniewajÈcy efekt i to w dosïownym tego sïowa
znaczeniu. Dlatego teĝ przebojem aranĝacji Ăcian staïy siÚ powïoki laserunkowe, które dodajÈ kolorom efektownej gïÚbi i umoĝliwiajÈ tworzenie niebanalnych dekoracji. WyjÈtkowoĂÊ tego rodzaju farb polega na moĝliwoĂci uzyskania róĝnicy poïysku pomiÚdzy tïem a wzorem. Moĝna nimi malowaÊ
caïe powierzchnie Ăcian, jednak prawdziwe
ich piÚkno odkryjemy wtedy, gdy wykonamy na Ăcianie jedynie niewielkie zdobienia,
np. przy uĝyciu szablonów. Farby laserunkowe mogÈ byÊ zatem ozdobÈ samÈ w sobie
bÈdě oryginalnÈ dekoracjÈ ĂciennÈ podkreĂlajÈcÈ styl i charakter wnÚtrza. DodatkowÈ
ich zaletÈ jest uniwersalnoĂÊ oraz moĝliwoĂÊ
wykorzystania do aranĝacji wnÚtrz utrzy-
warto wiedzieþ
Fot. Caparol
Farby
laserunkowe – lazury
Fot. Tikkurila
WN}TRZA
Efekty dekoracyjne osiÈgniÚto
dziÚki farbom o perïowym poïysku i lazurom
manych w róĝnym stylu. Lazury dostÚpne sÈ
zwykle w postaci jednej lub kilku baz, które
moĝna zabarwiÊ, zgodnie z naszymi upodobaniami i potrzebami, na jeden z wielu dostÚpnych kolorów. Póïprzezroczysta farba laserunkowa ma niewielkÈ siïÚ krycia, dziÚki czemu doskonale oddaje charakter podïoĝa i zachowuje naturalny, barwny i plastyczny wyglÈd pomalowanej pïaszczyzny. Odpowiednie oĂwietlenie namalowanego na Ăcianie detalu podkreĂli oryginalny, opalizujÈco-perïowy efekt zdobienia, a malowane powierzchnie bÚdÈ bïyszczeÊ w zaleĝnoĂci od
kÈta padania Ăwiatïa. Lazury idealnie nadajÈ siÚ do wypeïniania dekoracyjnych ornamentów wykonanych za pomocÈ szablonów, które obecnie przeĝywajÈ swojÈ drugÈ mïodoĂÊ. Gïadkie, sterylne pomieszczenia
w kolorze biaïym mogÈ zmieniÊ swój banalny wyglÈd, jeĂli ozdobimy Ăciany stylizowanym ornamentem roĂlinnym, odcinajÈcym
siÚ od jasnego tïa np. eleganckÈ czerniÈ. Delikatne motywy roĂlinne, architektoniczne
rozety czy nowoczesne wzory geometryczne
bÚdÈ pasowaïy zarówno do wnÚtrz nowoczesnych, jak i klasycznych. MoĝliwoĂci dekoracji sÈ niemal nieograniczone. TakÈ metamorfozÚ wnÚtrza moĝemy bez problemu wykonaÊ samodzielnie. Wystarczy odrobina chÚci, cierpliwoĂci, kilka szablonów i oczywiĂcie
dobrej jakoĂci farba.
Przy uĝyciu farb transparentnych moĝna
wykonaÊ równieĝ tzw. przecierkÚ. Przecierka przeksztaïca zwykle jednokolorowÈ gïadkÈ powierzchniÚ w bardziej atrakcyjnÈ, niejednokrotnie o duĝej gïÚbi obrazu. W zaleĝnoĂci od stopnia kontrastu oraz intensywnoĂci koloru, przecierka moĝe byÊ stosowana
na caïych Ăcianach lub tylko na ich fragmentach. Warto jednak pamiÚtaÊ, ĝe intensywne kolory uĝyte na wiÚkszych powierzchniach mogÈ sprawiaÊ nieco przytïaczajÈce
wraĝenie. Po zastosowaniu dodatkowego impregnatu farby przecierane moĝna stosowaÊ
takĝe w pomieszczeniach intensywnie eksploatowanych. Wykonanie powïok przecieranych jest niezwykle proste. ZagruntowanÈ powierzchniÚ naleĝy najpierw pomalowaÊ jaĂniejszym kolorem (równomiernie)
i poczekaÊ aĝ wyschnie. NastÚpnie nakïada siÚ warstwÚ ciemniejszej farby i dopóki
powierzchnia niÈ pokryta jest jeszcze mokra, przeciera siÚ jÈ nierównomiernie gÈbkÈ lub szmatkÈ. JeĂli chcemy wykonaÊ powierzchniÚ wielokolorowÈ, moĝemy naïoĝyÊ
nastÚpny kolor i czynnoĂÊ przecierania powtórzyÊ do momentu uzyskania zadowalajÈcego efektu.
nr 1/2010
TAM GDZIE ZACZYNA SIČ DOM
O K N A
P O D â O G I
Drzwi
dla naturalnych
ludzi modele drzwi dostÚpne sÈ w postaci szklonej
Remix Sp. z o.o.
ul. Abrahama 10, LÚbork, 84-300
tel. (059) 863 58 12, fax (059) 866 26 65
[email protected]
Stolarka Woïomin S.A.
ul. Geodetów 2, 05-200 Woïomin
tel. (022) 488 77 00, fax (022) 488 76 02
[email protected]
D R Z W I
WN}TRZA
Krystyna Stankiewicz
DREWNIANE
CZY
Podïogi z obu tych rodzajów materiaïu montuje siÚ ïatwo i szybko, a zaraz po
uïoĝeniu moĝna je uĝytkowaÊ. I jedne, i drugie majÈ budowÚ warstwowÈ, ale
róĝniÈ siÚ trwaïoĂciÈ, sposobem konserwacji i pielÚgnacji oraz cenÈ.
Podãogi drewniane
Najpopularniejsze podïogi drewniane to
podïogi warstwowe. Wierzchnia (licowa) warstwa wykonana jest ze szlachetnych gatunków drewna. Od jego rodzaju zaleĝy rysunek
sïojów i kolor podïogi, a od wzoru uïoĝenia
deszczuïek – jej wyglÈd. Wzór ten moĝe przypominaÊ tradycyjny parkiet, mozaikÚ lub deski z litego drewna. Warstwa wierzchnia ma
12
gruboĂÊ od okoïo 2 do 4 mm. Im jest grubsza,
tym wiÚcej razy podïogÚ moĝna odnawiaÊ.
¥rodkowa warstwa (rdzeñ) zapobiega
zmianom wymiarów paneli pod wpïywem
wilgoci. TworzÈ jÈ maïe, cienkie deszczuïki,
zwykle sosnowe, sklejone tak, aby ich sïoje
byïy do siebie prostopadïe. DziÚki temu panele sÈ sztywne i bardziej odporne na zmiany
wilgoci i temperatury niĝ drewno lite.
Orzech – Fot. Bauwerk/Lares
LAMINOWANE
Zadaniem zaĂ trzeciej, spodniej warstwy jest wyrównywanie naprÚĝeñ powstajÈcych w warstwie licowej i rdzeniu. Wykonuje siÚ jÈ ze sklejki lub z tzw. obïogów
– drewna topoli, olchy czy osiki. Panele
od spodu sÈ dodatkowo zabezpieczone foliÈ paroizolacyjnÈ, chroniÈcÈ je przed zawilgoceniem.
warto wiedzieþ
Ä
Panele drewniane moĝna kilkakrotnie odnawiaÊ – cyklinowaÊ,
szlifowaÊ i lakierowaÊ. Laminowane natomiast, jeĂli siÚ porysujÈ, trzeba wymieniÊ na nowe.
nr 1/2010
DÈb olive – Fot. Stolarka Woïomin
DÈb – Fot. Stolarka Woïomin
Warstwa wierzchnia jest idealnie gïadka i fabrycznie pokryta kilkoma warstwami lakieru, utwardzanego promieniami UV
lub termicznie. SÈ teĝ panele nasÈczone preparatami olejowymi. DziÚki temu nie trzeba ich po uïoĝeniu szlifowaÊ i zabezpieczaÊ
przed wilgociÈ.
Panele drewniane majÈ najczÚĂciej ksztaït
prostokÈta dïugoĂci 800–2600 mm, szerokoĂci 150–400 mm. Ich gruboĂÊ zaĂ wynosi od
7 mm do 25 mm. Ukïada siÚ je jako podïogÚ
pïywajÈcÈ, czyli bez mocowania do podïoĝa.
Przy czym producenci proponujÈ dwa systemy ïÈczenia paneli: na wpust i pióro lub na
zatrzask. Pierwszy wymaga stosowania specjalistycznego kleju do paneli, zapewniajÈcego elastyczne ich poïÈczenie. Klej stanowi teĝ
dodatkowe zabezpieczenie przed wnikaniem
wilgoci w miejsca poïÈczeñ. MontujÈc jednak
panele, trzeba uwaĝaÊ, aby nie zabrudziÊ klejem ich powierzchni i jednoczeĂnie dokïadnie poïÈczyÊ elementy, bo od tego w duĝej
mierze zaleĝy trwaïoĂÊ posadzki.
Drugi system, na zatrzaski, jest prostszy
i szybszy. Wystarczy przyïoĝyÊ do siebie dwa
panele i poïÈczyÊ je wbudowanymi w nie zatrzaskami. Poniewaĝ przy tej metodzie nie
uĝywa siÚ kleju, nie ma ryzyka zabrudzenia
powierzchni. Ponadto, uïoĝone tÈ metodÈ pa-
Firma WYG International Sp. z o.o.
zaprasza pracowników mikro,
małych i średnich przedsiębiorstw,
które posiadają siedzibę lub oddział
na terenie woj. opolskiego
do udziału w szkoleniach:
Blok I
Operatorzy ciężkich maszyn
i urządzeń budowlanych
oraz maszyn do robót drogowych
(klasa III, klasa II i I)
Blok II
Pracownicy realizacji budów: ręczne
urządzenia drogowe, rusztowania
budowlano-montażowe metalowe
%
0
8 ansowania
Jesion gotland country – Fot. Komfort
fin
o
d
do
Biuro Projektu
WYG International Sp. z o.o.
ul. Katowicka 39, pok. 320, III piętro
45-061 Opole · tel. 77 44 25 330
www.wsbb.pl · [email protected]
[email protected]
Projekt „Wsparcie szkoleniowe branży budowlanej”
współfinansowany przez Unię Europejską w ramach
Europejskiego Funduszu Społecznego
reklama
Panele laminowane w kolorze wenge – Fot. Komfort
DÈb jersey – Fot. Komfort
Blok III
Kierowca wózka jezdniowego
z napędem silnikowym, konserwator
wózka jezdniowego
Człowiek – najlepsza inwestycja
lub iglastego czy korka technicznego, zabezpieczone od spodu foliÈ paroizolacyjnÈ.
Podãogi laminowane
Podïogi te majÈ równieĝ budowÚ warstwowÈ. WierzchniÈ (dekoracyjnÈ) warstwÚ
tworzy laminat z nadrukowanym wzorem.
Warstwa ta decyduje o odpornoĂci paneli na
Ăcieranie, Ărodki chemiczne, wysokÈ temperaturÚ i Ăwiatïo sïoneczne.
WarstwÚ noĂnÈ (ĂrodkowÈ) zwykle wykonuje siÚ z pïyt HDF lub MDF, rzadziej wió-
Panele laminowane Marena – Fot. Witex
Panele laminowane Marena – Fot. Witex
Panele laminowane Ambra – Fot. Witex
Do holi, korytarzy, salonów nadajÈ siÚ panele drewniane z warstwÈ licowÈ z twardego drewna (dÚbu, jesionu, buku oraz gatunków egzotycznych, np. tali, badi czy jatoba. Drewno miÚkkie (brzoza, olcha) jest natomiast wystarczajÈce na posadzki w sypialniach. Nie sÈ natomiast polecane do kuchni i innych pomieszczeñ, w których byïyby naraĝone na czÚste zachlapywanie wodÈ.
rowych. Od jej wytrzymaïoĂci zaleĝy odpornoĂÊ paneli na uderzenia i wgniecenia.
Spodnia zaĂ to warstwa przeciwprÚĝna, zapewniajÈca stabilnoĂÊ ksztaïtu i wymiarów
uïoĝonych paneli. Robi siÚ jÈ z laminatu lub
kilku warstw papieru, wzmocnionego ĝywicÈ melaminowÈ (panele ze spodem z laminatu sÈ stabilniejsze).
Pojedyncze panele laminowane przypominajÈ dïugie deski gruboĂci od 6 do 10 mm.
Grubsze sÈ droĝsze, ale teĝ dïuĝej mogÈ
sïuĝyÊ.
Montaĝ paneli laminowanych jest tak
samo ïatwy i prosty, jak drewnianych. Ukïada siÚ je jako podïogÚ pïywajÈcÈ – na wpust
i pióro (z uĝyciem kleju) lub na zatrzask (ïÈczenie bezklejowe). Przed montaĝem podïogi na podïoĝu ukïada siÚ elastycznÈ piankÚ, która niweluje jego drobne nierównoĂci.
Eliminuje teĝ, przynajmniej czÚĂciowo, nieprzyjemny odgïos towarzyszÈcy chodzeniu
po nich, co uznawane jest za wadÚ tych paneli. Lepszym rozwiÈzaniem tego problemu
sÈ panele z wbudowanym od spodu systemem wyciszajÈcym, czyli z dodatkowÈ warstwÈ tïumiÈcÈ odgïosy kroków.
Panele laminowane sÈ znacznie tañsze
od drewnianych. Nie wymagajÈ cyklinowania ani lakierowania, a ich eksploatacja nie
jest kïopotliwa. Bogate wzornictwo i szeroki wybór kolorów pozwalajÈ dopasowaÊ je do
kaĝdego wnÚtrza. Poza wzorami imitujÈcymi
róĝne gatunki drewna (takĝe egzotycznego),
moĝna teĝ kupiÊ takie, które przypominajÈ kamieñ naturalny lub pïytki ceramiczne.
WybierajÈc jednak panele laminowane, trzeba zwróciÊ uwagÚ na klasÚ ich odpornoĂci na
Ăcieranie, podanÈ na opakowaniu. OkreĂla
Zebrano – Fot. Bauwerk/Lares
Ä
DÈb Bringhton – Fot. Kährs/Lares
warto wiedzieþ
14
siÚ jÈ symbolami od AC1 do AC5 – im cyfra ta
jest wyĝsza, tym panele sÈ trwalsze. Te o najwyĝszej klasie ĂcieralnoĂci, czyli AC5, przeznaczone sÈ do budynków uĝytecznoĂci pu-
DÈb Sabbia – Fot. Bauwerk/Lares
WN}TRZA
nele moĝna, w razie potrzeby, ïatwo zdemontowaÊ i zamontowaÊ ponownie, np. w innym
pomieszczeniu, lub teĝ wymieniÊ uszkodzony pojedynczy element na nowy.
Niezaleĝnie od wybranego systemu, miÚdzy podïoĝem a panelami zawsze musi byÊ
rozïoĝona warstwa izolacji przeciwwilgociowej i akustycznej, peïniÈca równieĝ funkcjÚ
podkïadu wyrównujÈcego, niwelujÈcego niewielkie nierównoĂci podïoĝa. NajczÚĂciej jest
to specjalna pianka poliuretanowa lub cienkie pïyty ze zmielonego drewna liĂciastego
blicznej. W intensywnie uĝytkowanych pomieszczeniach mieszkalnych (holu czy korytarzu) wystarczÈ panele o klasie ĂcieralnoĂci
AC4. Do sypialni natomiast moĝna wybraÊ
panele oznaczone symbolem AC3.
nr 1/2010
mgr inĝ. Piotr Idzikowski
Fot. Ceramika Paradyĝ
WN}TRZA
Jak przyklejaþ pãytki
JAKI KLEJ WYBRAm
WybierajÈc zaprawÚ klejÈcÈ do pïytek, naleĝy braÊ pod uwagÚ wiele róĝnych
elementów, np. typ podïoĝa, rodzaj pïytek czy miejsce ich uïoĝenia.
16
– naleĝy stosowaÊ zaprawy szybkowiÈĝÈce, np. typu C1TF, które umoĝliwiajÈ
wchodzenie na okïadzinÚ zaledwie po kilku godzinach od jej przyklejenia.
Ä
ekspert radzi
Waĝnym elementem okïadziny, zwïaszcza na tarasach i innych duĝych powierzchniach, sÈ dylatacje. Na okïadzinÚ naleĝy przenieĂÊ wszystkie istniejÈce juĝ dylatacje konstrukcyjne. Trzeba teĝ zastosowaÊ dylatacje skrajne, oddzielajÈce poszczególne warstwy od pionowych elementów budynku (Ăciany, sïupy itp). Dylatacje naleĝy przenosiÊ przez kolejne warstwy tarasu – powinny byÊ one odwzorowane na okïadzinie
ceramicznej tarasu. Najlepiej powierzchniÚ pïytek podzieliÊ
dylatacjami na pola o powierzchni okoïo 1,5–2 m2. Szczeliny dylatacyjne naleĝy wypeïniÊ materiaïami elastycznymi,
np. odpowiednimi masami silikonowymi. Dylatacje eliminujÈ
skurcze wynikajÈce m.in. z duĝej róĝnicy temperatur, na jakie
naraĝona jest okïadzina ceramiczna na zewnÈtrz budynku.
Ä
Fot. Artvillano
W kuchniach, ïazienkach, przedpokojach
i pokojach bardzo dobrze sprawdzajÈ siÚ podstawowe kleje typu C1T lub C1TE. SÈ jednak
sytuacje, gdy konieczne jest siÚgniÚcie po
klej wyĝszej klasy – elastyczny lub charakteryzujÈcy siÚ wysokÈ przyczepnoĂciÈ. Oto
przykïady:
ogrzewanie podïogowe i Ăcienne – ze
wzglÚdu na czÚste wahania temperatury
najlepiej stosowaÊ zaprawy elastyczne
prace na zewnÈtrz – naleĝy stosowaÊ tylko zaprawy mrozoodporne; w przypadku przyklejania pïytek na duĝych powierzchniach – zaprawy elastyczne, które bÚdÈ przenosiÊ odksztaïcenia spowodowane duĝymi dobowymi i rocznymi
wahaniami temperatury
podïoĝa krytyczne – naleĝy stosowaÊ zaprawy o podwyĝszonej przyczepnoĂci,
typu C2 lub zaprawy specjalistyczne
okïadziny o wysokiej nasiÈkliwoĂci, np.
marmur – naleĝy uĝywaÊ zapraw na biaïym cemencie, aby uniknÈÊ przebarwieñ
przyklejanych elementów
okïadziny o minimalnej nasiÈkliwoĂci,
np. gres – naleĝy stosowaÊ specjalne zaprawy, przeznaczone do przyklejania pïytek gresowych; sÈ to zaprawy z duĝÈ iloĂciÈ ĝywic
gdy wystÚpuje koniecznoĂÊ szybkiego
uĝytkowania pomieszczeñ, np. korytarzy
Przyklejanie pïytek na Ăcianach. Pïytki Ăcienne mocuje siÚ zaprawami klejÈcymi
metodÈ cienkowarstwowÈ. Polega ona na nakïadaniu kleju pacÈ zÚbatÈ na ĂcianÚ. Na powierzchniach pionowych najlepiej sprawdzajÈ siÚ kleje o ograniczonym spïywie, np. typu
C1T. DziÚki ich zastosowaniu prace okïadzinowe moĝna rozpoczÈÊ od góry Ăciany. Jest
to o tyle korzystne, ĝe unikamy w ten sposób wykonywania listwy startowej. Nie trzeba teĝ ukïadaÊ docinanych, niezbyt estetycznie wyglÈdajÈcych, pïytek w eksponowanej
podsufitowej czÚĂci Ăciany.
Mocowanie pïytek podïogowych.
MocujÈc pïytki podïogowe, najlepiej nakïadaÊ klej zarówno na podïoĝe, jak i na pïytkÚ – tzw. metoda kombinowana. Jednak
w pewnych sytuacjach naïoĝenie kleju tylko na podïoĝe nie jest bïÚdem. Wszystko zaleĝy od okolicznoĂci. Metoda kombinowana
pozwala caïkowicie wypeïniÊ przestrzeñ pomiÚdzy podïoĝem a pïytkÈ, bez pozostawiania pustych miejsc. Nie uda siÚ tego osiÈgnÈÊ,
nakïadajÈc klej pacÈ zÚbatÈ tylko na podïoĝe (zwïaszcza przy duĝych pïytkach i nierównej powierzchni). DziÚki metodzie kombinowanej pïytka jest lepiej przytwierdzona
do podïoĝa, a caïa okïadzina bardziej odporna na obciÈĝenia, zwïaszcza miejscowe, które dziaïajÈc na „pusty” naroĝnik, mogÈ doprowadziÊ do jego ukruszenia. W przypadku,
gdy pïytka jest przyklejana na zewnÈtrz, brak
pustek powietrznych uniemoĝliwia gromadzenie siÚ wody pod okïadzinÈ. Mamy wtedy
pewnoĂÊ, ĝe nie ulegnie ona zniszczeniu na
skutek cyklicznego zwiÚkszania siÚ i zmniejszania objÚtoĂci wody podczas procesów jej
zamarzania i rozmarzania w sezonie jesienno-zimowym.
Do przyklejania pïytek podïogowych najlepiej jednak zastosowaÊ specjalny klej samorozpïywny, typu C2E. DziÚki tiksotropowoĂci, przy dociskaniu pïytki do podïoĝa, rozpïywa siÚ on pod jej powierzchniÈ, wypeïniajÈc caïÈ przestrzeñ. Klej ten nakïada siÚ
tylko na podïoĝe, uĝywajÈc do tego celu pacy
z póïokrÈgïymi zÚbami.
ekspert radzi
Przed przyklejaniem pïytek w pomieszczeniach mokrych
(np. w ïazience) naleĝy zaizolowaÊ podïoĝe, zwïaszcza, jeĂli jest
wykonane z materiaïów, które mogÈ ulec uszkodzeniu w kontakcie z wodÈ. Podïoĝami takimi sÈ pïyty gipsowo-kartonowe, beton komórkowy, podkïady anhydrytowe lub tynki gipsowe. Do
wykonania izolacji podïoĝa naleĝy zastosowaÊ np. foliÚ uszczelniajÈcÈ, a wszystkie poïÈczenia Ăciany ze ĂcianÈ i Ăciany z podïogÈ uszczelniÊ dodatkowo taĂmami uszczelniajÈcymi. Ponadto
w miejscach wyjĂcia rur pod bateriÈ oraz u wylotu rury odpïywowej naleĝy zastosowaÊ koïnierze uszczelniajÈce.
nr 1/2010
WN}TRZA
JAK UKADAm
GRESY
Pïytki gresowe sÈ obecnie bardzo popularnym materiaïem wykoñczeniowym. MajÈ bowiem wiele zalet, wĂród których warto wymieniÊ na przykïad:
niskÈ nasiÈkliwoĂÊ, duĝÈ twardoĂÊ oraz odpornoĂÊ na Ăcieranie i zarysowania. Ze wzglÚdu na te cechy, a zwïaszcza niskÈ nasiÈkliwoĂÊ, pïytki gresowe
wymagajÈ stosowania zapraw klejÈcych o zwiÚkszonej przyczepnoĂci.
Koñcowy efekt prac pïytkarskich przy
ukïadaniu gresu zaleĝy od przestrzegania zasad sztuki budowlanej. Naleĝy zwróciÊ uwagÚ na stan techniczny podïoĝa oraz warunki,
w jakich bÚdzie eksploatowana powierzchnia
z pïytkami. SzczególnÈ uwagÚ naleĝy zwróciÊ na takie powierzchnie jak tarasy, balkony czy podïogi ogrzewane.
Jaki klej
Do ukïadania pïytek gresowych firma
Murexin zaleca stosowanie zaprawy klejÈcej Flexibel KGX 45, którÈ moĝna stosowaÊ na podïogach i Ăcianach. Klej doskonale radzi sobie z podïoĝami poddawanymi trudnym warunkom zewnÚtrznym, jak
np. tarasy i balkony (latem pïytki nagrzewajÈ siÚ, a zimÈ dochodzi do ich wielokrotne-
go zamarzania i rozmarzania), jak równieĝ
z ogrzewaniem podïogowym wewnÈtrz pomieszczeñ.
W przypadku klejenia pïytek gresowych
na normalnych podïoĝach (bez ogrzewania podïogowego) warto zastosowaÊ zaprawÚ klejÈcÈ Specjal KMG 25. Speïnia ona bowiem surowe parametry przyczepnoĂci, tiksotropowoĂci oraz dïugiego czasu pracy wedïug PN-EN 12004. Zawiera dodatki polimerów, które zwiÚkszajÈ przyczepnoĂÊ do podïoĝa i do maïo nasiÈkliwych spodów pïytek
gresowych.
Jaka fuga
Bardzo waĝnym elementem prac pïytkarskich jest równieĝ fugowanie. Dobór wïaĂciwej fugi, jej szerokoĂci oraz koloru, po-
winien byÊ poprzedzony dokïadnÈ analizÈ
rodzaju obciÈĝeñ mechanicznych, termicznych oraz chemicznych, na które naraĝona bÚdzie okïadzina ceramiczna. Do spoinowania okïadzin gresowych firma Murexin
zaleca stosowanie mineralnej, elastycznej,
pigmentowanej, wodo- i mrozoodpornej fugi
Aqua Flex FM 60. Gwarantuje ona bowiem
wysokÈ przyczepnoĂÊ do krawÚdzi pïytek
gresowych i umoĝliwia wykonywanie prac
w miejscach przeznaczonych do szybkiej eksploatacji, jak na przykïad ruch pieszy. Fuga
Aqua Flex FM 60 zalecana jest przy szerokoĂciach szczelin od 2 do 7 mm.
Okïadziny gresowe w obiektach uĝytecznoĂci publicznej, które sÈ obciÈĝone intensywnym ruchem pieszym, naleĝy czyĂciÊ
preparatem Colocura.
MUREXIN POLSKA Sp. z o.o.
ul. Annopol 4 A, 03-236 Warszawa
tel. 22 884 77 55, fax 22 814 53 31
e-mail: [email protected]
www.murexin.pl
nr 1/2010
A R T Y K U S P O N S O R O W A N Y
17
BUDOWA
Jacek Sawicki
KLEJE ODPORNE NA MRÓZ
Do mocowania pïytek, które bÚdÈ wystawione na bezpoĂrednie dziaïanie
czynników atmosferycznych lub uïoĝone w pomieszczeniach nieogrzewanych, konieczne jest zastosowanie specjalnych klejów mrozoodpornych.
W
alory uĝytkowe klejów mrozoodpornych wynikajÈ z normy
PN EN 12004:2007: Kleje do pïytek. Definicje i wymagania techniczne. Norma narzuca wyrobom okreĂlone wymagania, a takĝe nakïada na producentów obowiÈzek okreĂlonego oznakowania i etykietowania produktu. Aby uniknÈÊ póěniejszych rozczarowañ,
dobrze jest wiÚc przed zakupem kleju sprawdziÊ, co oznaczajÈ wszelkie informacje podane na opakowaniu produktu lub w jego karcie technicznej. Jak jednak zrozumieÊ podane informacje, jeĂli zapisy normy nie obligujÈ producenta do podania przeznaczenia zaprawy w zaleĝnoĂci od wïaĂciwoĂci oraz klasyfikacji i oznaczenia? Albo, gdy uĝytkownik
na podstawie oznaczenia kleju nie moĝe odczytaÊ wprost jego przeznaczenia? W takich
przypadkach pomocy naleĝy szukaÊ, czytajÈc
informacje dodatkowe zamieszczone w opisie zaprawy klejowej lub wskazówki dotyczÈce przyklejanej ceramiki budowlanej (gïównie
klinkieru i gresu, a takĝe terakoty, pod pewnymi uwarunkowaniami).
W praktyce przyjÚto traktowaÊ podïoĝa
wystawione na dziaïanie warunków atmosferycznych jako podïoĝa krytyczne (np. tarasy czy balkony). W przywoïanej normie, do
klejenia na zewnÈtrz stosowane sÈ gïównie
kleje oparte na bazie cementu. Ich typ oznaczany jest symbolem C (ang. concret). Na niewielkich powierzchniach na zewnÈtrz budynków moĝna stosowaÊ kleje mrozoodporne, ale
na podïoĝach takich jak np. tarasy sama mrozoodpornoĂÊ kleju juĝ nie wystarczy. Tam powinny byÊ uĝyte kleje klasy C2.
Wedïug klasyfikacji normowej sÈ to nastÚpujÈce kleje: C2 (klej o podwyĝszonych wïa-
ĂciwoĂciach, z wymaganiami dodatkowymi),
C2E (klej o podwyĝszonych wïaĂciwoĂciach
z wymaganiami dodatkowymi, z wydïuĝonym czasem otwartym), C2F (klej szybkowiÈĝÈcy o podwyĝszonych wïaĂciwoĂciach, z dodatkowymi wymaganiami), C2T (klej o podwyĝszonych wïaĂciwoĂciach z dodatkowymi wymaganiami i zmniejszonym spïywie),
C2TE (klej o podwyĝszonych wïaĂciwoĂciach
z dodatkowymi wymaganiami, zmniejszonym spïywie i wydïuĝonym czasie otwartym),
C2FT (klej szybkowiÈĝÈcy o podwyĝszonych
wïaĂciwoĂciach z dodatkowymi wymaganiami i zmniejszonym spïywie).
Przy okazji warto zwróciÊ uwagÚ na wïaĂciwe rozumienie pojÚcia mrozoodpornoĂci
klejów do ceramiki budowlanej. Ich mrozoodpornoĂÊ dotyczy wyïÈcznie odpornoĂci
uĝytkowej na dziaïanie mrozu, a nie moĝliwoĂci wykonywania prac w temperaturach
ujemnych. Zalecane temperatury otoczenia
podczas robót okïadzinowych z reguïy nie
powinny byÊ niĝsze niĝ +5ºC.
PRZEGLkD MROZOODPORNYCH ZAPRAW KLEJkCYCH
ATLAS Sp. z o.o.
uL. ¥wiÚtej Teresy 105, 91-222 ódě
www.atlas.com.pl
18
ATLAS ZAPRAWA KLEJOWA
ATLAS PLUS KLEJ WYSOKOELASTYCZNY
ATLAS PLUS KLEJ WYSOKOELASTYCZNY BIAY
Typ zaprawy: C1TE wg PN-EN 12004; Zastosowanie: do
glazury, terakoty, klinkieru, gresu, nienasiÈkliwych pïytek
cementowych, betonowych i z kamienia naturalnego; Rodzaj
podïoĝa: tynki cementowe i cementowo-wapienne; cementowe i anhydrytowe podkïady wapienne; beton, beton komórkowy, nieotynkowane mury z cegieï, pustaków ceramicznych
oraz bloczków silikatowych; WïaĂciwoĂci: zmniejszony spïyw,
umoĝliwia ukïadanie pïytek od góry, wydïuĝony czas otwarty, silnie wiÈĝe terakotÚ i glazurÚ z podïoĝem, wodoodporna
i mrozoodporna, do wewnÈtrz i na zewnÈtrz; na Ăciany i podïogi; Zuĝycie: 1,5 kg/m2; GruboĂÊ klejenia: 2 –10 mm; Czas
przydatnoĂci do uĝycia: ok. 4 godz.; Opakowania: 5 kg,
10 kg, 25 kg
Typ zaprawy: C2TE wg PN-EN 12004 oraz S1 wg PN-EN 12002;
Zastosowanie: glazura, terakota, klinkier, gres, pïytki cementowe, pïytki z nienasiÈkliwego kamienia naturalnego i aglomeratów kamiennych; Rodzaj podïoĝa: tynk cementowy,
cementowo-wapienny i gipsowy, beton, gazobeton, jastrych
cementowy i anhydrytowy, a takĝe surowa powierzchnia
wykonana z cegieï, bloczków, pustaków i innych tego typu
materiaïów ceramicznych i wapienno-piaskowych, powierzchnie starej glazury, pïyty OSB i g-k, stropy drewniane, lastriko,
kleje bitumiczne; stare powïoki malarskie; hydroizolacje wykonane z folii bezspoinowych jedno- lub dwuskïadnikowych;
WïaĂciwoĂci: zwiÚkszona przyczepnoĂÊ, zmniejszony spïyw,
umoĝliwia ukïadanie pïytek od góry, wydïuĝony czas otwarty,
silnie wiÈĝe pïytkÚ z podïoĝem, na ogrzewanie podïogowe,
wodoodporna i mrozoodporna, do wewnÈtrz i na zewnÈtrz;
Zuĝycie: 1,5 kg/m2; GruboĂÊ klejenia: 2 – 10 mm; Czas przydatnoĂci do uĝycia: ok. 4 godz.; Opakowania: 5 kg, 10 kg,
25 kg
Zastosowanie: pïytki o duĝej nasiÈkliwoĂci z kamienia naturalnego i syntetycznego, marmuru, glazura, terakota, klinkier, gres,
mozaika porcelanowa i szklana, pïytki cementowe; Rodzaj podïoĝa: tynk cementowy, cementowo-wapienny i gipsowy, beton,
gazobeton, jastrych cementowy i anhydrytowy, a takĝe surowa
powierzchnia wykonana z cegieï, bloczków, pustaków i innych
tego typu materiaïów ceramicznych i wapienno-piaskowych,
powierzchnie starej glazury, pïyty OSB i g-k, stropy drewniane,
lastriko, kleje bitumiczne, stare powïoki malarskie, hydroizolacje
wykonane z folii bezspoinowych jedno- lub dwuskïadnikowych;
WïaĂciwoĂci: nie powoduje przebarwieñ, zwiÚkszona przyczepnoĂÊ, zmniejszony spïyw, umoĝliwia ukïadanie pïytek od
góry, wydïuĝony czas otwarty, silnie wiÈĝe pïytkÚ z podïoĝem,
na ogrzewanie podïogowe, wodoodporna i mrozoodporna, do
wewnÈtrz i na zewnÈtrz, na Ăciany i podïogi; Zuĝycie: 1,5 kg/m2;
GruboĂÊ klejenia: 2 – 10 mm; Czas przydatnoĂci do uĝycia: ok.
4 godz.; Opakowania: 10 kg, 25 kg
Cena cennikowa brutto: 23,00 zï (opakowanie 25 kg)
R
E
K
L
A
M
A
nr 1/2010
PRZEGLkD MROZOODPORNYCH ZAPRAW KLEJkCYCH
BUDOWA
MUREXIN POLSKA Sp. z o.o.
ul. Annopol 4 A, 03-236 Warszawa
www.murexin.pl
BIAA ZAPRAWA KLEJkCA TRASS ELASTIC BTE 71
ELASTYCZNA ZAPRAWA KLEJkCA FLEXIBEL KGX 45
ZAPRAWA KLEJkCA SPECJAL KMG 25
Zastosowanie: do klejenia pïytek z kamienia wraĝliwego na
przebarwienia, pïytek ceramicznych wewnÈtrz i na zewnÈtrz
na powierzchniach pionowych oraz poziomych; do klejenia
glazury, terakoty, gresu, mozaiki, okïadzin z klinkieru; dodatek trasu minimalizuje moĝliwoĂÊ pojawienia siÚ wykwitów;
Rodzaj podïoĝa: beton, ogrzewane jastrychy cementowe,
ogrzewane jastrych anhydrytowe, pïyty g-k, tynki wapienno-cementowe, tynki wapienne, Ăciany z bloczków z betonu
lekkiego; WïaĂciwoĂci: biaïa, trasowa, elastyczna, modyfikowana polimerami, wodoodporna, mrozoodporna, cienkowarstwowa, tiksotropowa, wydïuĝony czas otwarty; Zuĝycie:
ok. 3 kg/m² w zaleĝnoĂci od rodzaju pïytek; GruboĂÊ klejenia:
do 5 mm; Czas przydatnoĂci do uĝycia: ok. 2 godz.; Opakowania: 25 kg
klejenia wszelkiego rodzaju pïytek ceramicznych wewnÈtrz
i na zewnÈtrz, na podïoĝach ogrzewanych, na balkonach, tarasach, elewacjach, w pomieszczeniach mokrych; do klejenia
pïytek z gresu o wymiarach 40×40 cm równieĝ na zewnÈtrz
pomieszczeñ; do klejenia pïytek na izolacjach podpïytowych
Murexin oraz na starych okïadzinach ceramicznych; Rodzaj
podïoĝa: beton, tynki, jastrychy ogrzewane, pïyty g-k, balkony, tarasy; WïaĂciwoĂci: elastyczna, modyfikowana wysokiej
jakoĂci polimerami, wiÈĝÈca hydraulicznie, na bazie cementów
szarych, cienkowarstwowa, wodoodporna i mrozoodporna;
Zuĝycie: ok. 3 kg/m2, w zaleĝnoĂci od rodzaju pïytek; GruboĂÊ
klejenia: do 5 mm; Czas przydatnoĂci do uĝycia: 4 godz.;
Opakowania: 25 kg
klejenia nasiÈkliwych pïytek ceramicznych oraz pïytek z gresu o wymiarach 40×40 cm na nieogrzewanych podïoĝach
wewnÈtrz budynków, mozaiki, terakoty; moĝe byÊ uĝywana
do murowania lekkich Ăcianek dziaïowych z suporexu; Rodzaj
podïoĝa: beton, tynki, jastrychy ogrzewane, pïyty g-k; WïaĂciwoĂci: modyfikowana polimerami, wiÈĝÈca hydraulicznie,
na bazie cementów szarych, cienkowarstwowa, wodoodporna
i mrozoodporna; Zuĝycie: ok. 3 kg/m2, w zaleĝnoĂci od rodzaju pïytek; GruboĂÊ klejenia: do 5 mm; Czas przydatnoĂci
do uĝycia: 2 godz.; Opakowania: 25 kg
Cena brutto: 71,98 zï
KREISEL – Technika Budowlana Sp. z o.o.
ul. Szarych Szeregów 23, 60-462 Poznañ, tel. 61 846 79 00
fax 61 846 79 09, [email protected], www.kreisel.pl
ZAPRAWA KLEJkCA STANDARD KMG 15
MULTI 102
ELASTI MULTI SPECIAL 104
Typ zaprawy: C1TE wg PN-EN 12004; Zastosowanie: do klejenia nasiÈkliwych pïytek ceramicznych wewnÈtrz i na zewnÈtrz
na powierzchniach pionowych oraz poziomych; do klejenia
glazury, terakoty, pïytek z kamienia niepodatnego na przebarwienia do klejenia pïyt ze styropianu; moĝe byÊ uĝywana do
murowania lekkich Ăcianek dziaïowych z bloczków z betonu
komórkowego; Rodzaj podïoĝa: beton, nieogrzewane jastrychy cementowe, tynki wapienno-cementowe, tynki wapienne,
Ăciany z bloczków z betonu lekkiego; WïaĂciwoĂci: mineralna,
modyfikowana polimerami, wodoodporna, mrozoodporna,
cienkowarstwowa, tiksotropowa, wydïuĝony czas otwarty;
Zuĝycie: ok. 3 kg/m² w zaleĝnoĂci od rodzaju pïytek; GruboĂÊ
klejenia: do 5 mm; Czas przydatnoĂci do uĝycia: ok. 2 godz.;
Opakowania: 25 kg
Typ zaprawy: C1T wg PN-EN 12004:2002/A1:2003; Zastosowanie: do pïytek ceramicznych Ăciennych i podïogowych
o nasiÈkliwoĂci > 3% do sztywnych, nieodksztaïcalnych podïoĝy wewnÈtrz i na zewnÈtrz pomieszczeñ, w miejscach nie naraĝonych na znaczÈce odksztaïcenia na skutek zmian temperatury; Rodzaj podïoĝa: betony zwykïe, betony na kruszywie
lekkim, betony komórkowe, tynki gipsowe, cementowe i cementowowapienne, noĂne tynki wapienne, jastrychy cementowe (o wilgotnoĂci < 2%); WïaĂciwoĂci: podstawowa zaprawa klejÈca do pïytek ceramicznych wodo- i mrozoodporna,
w postaci suchej mieszanki spoiw, wypeïniaczy mineralnych
oraz domieszek modyfikujÈcych; do nakïadania cienkowarstwowego; Zuĝycie: ok. 1,3 kg/m2 na 1 mm gruboĂci warstwy
zaprawy; GruboĂÊ klejenia: do 5 mm; Czas przydatnoĂci do
uĝycia: ok. 2 godz.; Opakowania: 10 kg, 25 kg
Typ zaprawy: C2TE wg PN-EN 12004:2002/A1 2003; Zastosowanie: do wszystkich rodzajów pïytek ceramicznych Ăciennych
i podïogowych, takĝe wielkoformatowych i z kamienia naturalnego, zarówno do podïoĝy sztywnych, jak i podatnych na odksztaïcenia, dobrze lub sïabo przyczepnych, wewnÈtrz i na zewnÈtrz;
Rodzaj podïoĝa: betony zwykïe, komórkowe i na kruszywie
lekkim, tynki gipsowe, cementowe i cementowowapienne,
noĂne tynki wapienne, sztywne pïyty g-k i gipsowowïóknowe,
jastrychy cementowe i anhydrytowe, stare okïadziny z pïytek
ceramicznych, wewnÚtrzne asfalty lane, wiórowe pïyty Ăcienne,
powierzchnie pokryte pïynnÈ foliÈ lub zaprawami uszczelniajÈcymi; WïaĂciwoĂci: mrozo- i wodoodporna, wysokoelastyczna,
przyczepna, o szerokim zastosowaniu; Zuĝycie: ok. 1,3 kg/m2 na
1 mm gruboĂci warstwy zaprawy; GruboĂÊ klejenia: do 5 mm;
Czas przydatnoĂci do uĝycia: ok. 2 godz.; Opakowania: 25 kg
Cena brutto: 24,52 zï (opakowanie 25 kg)
nr 1/2010
R
E
K
L
A
M
A
19
Fot. Viessmann
BUDOWA
GARA¿
MIEJSCE NIE TYLKO
DLA SAMOCHODU
W domach jednorodzinnych garaĝ sïuĝy nie tylko do bezpiecznego przechowywania samochodu, ale takĝe do skïadowania np. narzÚdzi ogrodniczych, sprzÚtu sportowego oraz róĝnych narzÚdzi i akcesoriów samochodowych. Dlatego jego zagospodarowaniu warto poĂwiÚciÊ sporo uwagi, aby nie zamieniï siÚ w nieuporzÈdkowany magazyn,
utrudniajÈcy manewrowanie samochodem.
20
nr 1/2010
Nowa funkcja garaİu
Fot. Stanley
BUDOWA
O tym, jak zagospodarujemy przestrzeñ
garaĝu decyduje przede wszystkim jego wielkoĂÊ. Ta zaĂ zaleĝy od liczby samochodów,
które garaĝ ma pomieĂciÊ, ich wymiarów
oraz dodatkowych funkcji, jakie chcemy do
niego przenieĂÊ. Garaĝ bowiem coraz czÚĂciej
peïni teĝ funkcjÚ domowego magazynu, zastÚpujÈcego piwnice, których teraz praktycznie siÚ nie buduje. Poza narzÚdziami do obsïugi samochodu, oponami, róĝnymi akcesoriami i kosmetykami samochodowymi, tradycyjnie przechowywanymi w garaĝu, skïadujemy w nim równieĝ drewno do kominka,
meble ogrodowe, kosiarkÚ do trawy, grill, narzÚdzia ogrodnicze, a takĝe rowery, narty, deskorolki i inny sprzÚt sportowy. JeĂli w domu
nie ma spiĝarni, po zrobieniu wiÚkszych zakupów, w garaĝu zostawiamy zgrzewki wody,
a nawet warzywa i owoce. Do przechowywania tego wszystkiego trzeba znaleěÊ odpowiednie miejsce.
Zwykle teĝ w garaĝu umieszczamy róĝne
narzÚdzia, niezbÚdne w kaĝdym domu – ĂrubokrÚty, mïotki, wiertarkÚ itp. – oraz reszki
farb pozostaïych po malowaniu wnÚtrz czy
zapasowe pïytki. One równieĝ powinny mieÊ
swoje staïe miejsce, aby ïatwo moĝna je byïo
znaleěÊ, gdy bÚdÈ potrzebne.
Aby garaĝ ïÈczyï wszystkie te funkcje, nie
powinien byÊ ciasny. JeĂli ograniczymy jego
metraĝ, skïadowanie czegokolwiek nie bÚdzie moĝliwe, chyba ĝe samochód pozostawimy na zewnÈtrz. Ponadto, w ciasnym garaĝu
samochód moĝna ïatwo uszkodziÊ, a ryzyko
to dodatkowo zwiÚksza bezïadnie poustawiany sprzÚt czy narzÚdzia.
W garaĝu o sporej powierzchni moĝna pokusiÊ siÚ o wydzielenie osobnego pomieszcze-
nia lub aneksu. Takie rozwiÈzanie jest bardzo
korzystne, poniewaĝ pozwala na oddzielenie
czÚĂci gospodarczej od miejsca parkowania
samochodu, dziÚki czemu zapachy spalin nie
bÚdÈ przenikaïy do skïadowanych przedmio-
Ä
ekspert radzi
W kaĝdym garaĝu warto zaprojektowaÊ okno, a w tych, które sïuĝÈ równieĝ jako magazyn, jest to szczególnie przydatne. Zapewni lepszÈ wentylacjÚ grawitacyjnÈ i wprowadzi
do wnÚtrza dzienne Ăwiatïo. Inny sposób doĂwietlenia garaĝu to zainstalowanie bramy z zamontowanymi Ăwietlikami, wykonanymi z materiaïu odpornego na uderzenia – akrylu lub poliwÚglanu.
tów czy artykuïów. W garaĝu poïÈczonym
z domem osobne pomieszczenie moĝna teĝ
przeznaczyÊ na pralniÚ z suszarniÈ lub umieĂciÊ w nim kocioï c.o. Nie bÚdzie wówczas potrzeby zabierania powierzchni domu na pomieszczenie gospodarcze. W wydzielonej czÚĂci z pewnoĂciÈ przyda siÚ dodatkowe wejĂcie
z ogrodu oraz okno. Koniecznie zaĂ trzeba zadbaÊ o dobrÈ wentylacjÚ – zwïaszcza wtedy,
gdy znajdzie siÚ w nim kocioï c.o. lub pralnia
z suszarniÈ. W drugiej sytuacji niezbÚdne bÚdzie teĝ ogrzewanie.
NajwïaĂciwszym momentem na okreĂlenie powierzchni wnÚtrza garaĝu i jej rozplanowanie jest etap projektowania domu.
Wszelkie przeróbki po zakoñczeniu budowy mogÈ okazaÊ siÚ kïopotliwe i kosztowne, a czasem wrÚcz niemoĝliwe. Warto teĝ
pamiÚtaÊ, ĝe garaĝ i zagospodarowanie jego
wnÚtrza – podobnie jak pomieszczeñ domu –
powinno siÚ planowaÊ z myĂlÈ o przyszïoĂci.
Szafki, póãki,
koszyki, wieszaki…
PorzÈdek w garaĝu ïatwiej bÚdzie utrzymaÊ, jeĂli zamontujemy w nim system zabudowy, przeznaczony wïaĂnie do garaĝy.
reklama
BUDOWA
Fot. Stanley
Póïka maïa, 55×25×3 cm, noĂnoĂÊ 10 kg
Uchwyt na rower, noĂnoĂÊ 20 kg
Fot. Stanley
W skïad takich systemów wchodzÈ szafki
stojÈce i wiszÈce z póïkami lub szufladami,
póïki, koszyki na drobny sprzÚt i narzÚdzia
oraz róĝnego rodzaju listwy i wieszaki. Niektóre firmy oferujÈ takĝe systemy ze specjalnymi panelami do wykañczania Ăcian.
Panel Ăcienny, 112×31×1,7 cm
Ä
ekspert radzi
Aby uniknÈÊ czÚstego otwierania caïej bramy garaĝowej, wystarczy zamontowaÊ takÈ, w którÈ wbudowane sÈ oddzielne
drzwi wejĂciowe. Takie rozwiÈzanie oferuje wiÚkszoĂÊ producentów bram garaĝowych, a caïoĂÊ ma ten sam wzór i kolor. JeĂli garaĝ jest szeroki, oddzielne drzwi moĝna zamontowaÊ obok bramy.
Kosz na worek, 31,5×38,5 cm
Fot. Debar
Uchwyt na wÈĝ ogrodowy, noĂnoĂÊ 15 kg
Kosz gïÚboki, 52×32×20/15 cm, noĂnoĂÊ 20 kg
22
Meble i inne akcesoria systemowe wykonane sÈ z trwaïego materiaïu – metalu zabezpieczonego przed korozjÈ lub wysokiej jakoĂci tworzywa sztucznego.
System zabudowy najlepiej zamontowaÊ na dïuĝszej (zwykle bocznej) Ăcianie,
bo wtedy uzyskamy wiÚkszÈ powierzchniÚ
magazynowÈ. Aby jednak podczas chowania, wieszania lub zdejmowania sprzÚtów
czy narzÚdzi nie uszkodziÊ samochodu, powinno siÚ go oddzieliÊ od Ăciany co najmniej 1,5 m.
Na Ăcianach zwykle wiesza siÚ narzÚdzia ogrodnicze (wÚĝe, grabie, ïopaty itp.)
oraz sprzÚt sportowy (narty, rakiety tenisowe, deskorolki czy rowery). Póïki zaĂ i koszyczki to dobre miejsca na Ărodki czystoĂci, kosmetyki samochodowe czy pudeïka
z wkrÚtami. W szafkach natomiast moĝna
przechowywaÊ np. elektronarzÚdzia, kable
i niewielkie, ale ciÚĝkie narzÚdzia, np. klucze czy mïotki. Na szafkach stojÈcych moĝ-
na teĝ oprzeÊ stóï roboczy – wystarczy przykrÚciÊ do nich blat. KupujÈc natomiast szafkÚ z szufladami, warto sprawdziÊ, jakie obciÈĝenie wytrzymajÈ.
Jako powierzchniÚ magazynowÈ moĝna
teĝ wykorzystaÊ sufit. Zawieszony na nim
sprzÚt musi byÊ jednak lekki i pïaski, ale
jego wymiary mogÈ byÊ spore (moĝe to byÊ
np. deska surfingowa czy bagaĝnik samochodowy).
Rozmieszczenie rzeczy przechowywanych w garaĝu zaleĝy od indywidualnych
potrzeb rodziny. Zawsze jednak trzeba pamiÚtaÊ o bezpieczeñstwie zarówno osób
korzystajÈcych z garaĝu, jak i samochodu.
Wszystkie wieszane na Ăcianie lub pod sufitem przedmioty powinny byÊ stabilnie za-
warto wiedzieþ
Ä
W garaĝu znakomicie sprawdzajÈ siÚ mobilne pojemniki i kontenery na kóïkach, które moĝna ïatwo przemieszczaÊ i zmieniaÊ ich ustawienie w zaleĝnoĂci od potrzeb. UïatwiajÈ teĝ
sprzÈtanie podïogi, bo na czas robienia porzÈdków moĝna je
przesunÈÊ w dowolne miejsce.
mocowane, aby przy przypadkowym potrÈceniu nie spadïy i nie narobiïy szkody. Dlatego lepiej wybraÊ droĝsze rozwiÈzania systemowe, poniewaĝ wchodzÈce w ich skïad
wszelkie zaczepy, wieszaki i uchwyty przystosowane sÈ do wieszania konkretnych
sprzÚtów, dziÚki czemu nie ma ryzyka, ĝe
spadnÈ. Zwykïe gwoědzie i haki tego nie
zapewniajÈ.
nr 1/2010
BUDOWA
WYGODNY
I FUNKCJONALNY GARA¿
Kaĝdy przydomowy garaĝ moĝe staÊ siÚ estetycznym pomieszczeniem,
w którym króluje ïad i porzÈdek. Trzeba tylko zadbaÊ o to, aby wszystkie
przechowywane w nim przedmioty miaïy swoje staïe miejsce i byïy ïatwo
dostÚpne.
Efekt taki z ïatwoĂciÈ moĝna uzyskaÊ,
wykorzystujÈc system zabudowy wnÚtrz pomieszczeñ uĝytkowych firmy Debar. Podstawowy jego element stanowiÈ panele, które mocuje siÚ ïatwo dostÚpnymi wkrÚtami
do Ăcian. Panele majÈ dïugoĂÊ 112 cm i szerokoĂÊ 31 cm, a ich powierzchnia wytïaczana jest w poziome, wÈskie wgïÚbienia. DziÚki temu po zamocowaniu na Ăcianie przypominajÈ boazeriÚ. Ponadto wgïÚbienia wzmacniajÈ konstrukcjÚ i zwiÚkszajÈ jej wytrzymaïoĂÊ na obciÈĝenia. W razie potrzeby panele
moĝna przyciÈÊ i dopasowaÊ do powierzchni
zabudowywanych Ăcian.
JeĂli panele majÈ byÊ ukïadane w nowo
budowanych garaĝach, nie ma koniecznoĂci tynkowania Ăcian. Znakomicie bowiem
ukryjÈ widoczne na Ăcianach ïÈczenia elementów konstrukcyjnych i zasïoniÈ wszelkie nierównoĂci.
Panele wykonane sÈ z wysokogatunkowego, bezzapachowego tworzywa sztucznego, odpornego na uszkodzenia mechaniczne.
I choÊ sÈ doĂÊ lekkie, charakteryzujÈ siÚ duĝÈ
wytrzymaïoĂciÈ na obciÈĝenia. Nie wymagajÈ teĝ zabiegów konserwacyjnych. Aby oczyĂciÊ je z brudu i odĂwieĝyÊ wnÚtrze garaĝu,
wystarczy umyÊ panele ciepïÈ wodÈ z do-
datkiem ïagodnych detergentów. Do wyboru
mamy panele w dwóch kolorach: jasny naturalny i jasny szary.
Panele muszÈ byÊ jednak solidnie przytwierdzone do Ăciany, poniewaĝ stanowiÈ
konstrukcjÚ noĂnÈ, do której mocuje siÚ róĝnego rodzaju uchwyty, listwy i koszyki. Akcesoria te wchodzÈ w skïad systemu i moĝna zawieszaÊ je w dowolnym miejscu paneli.
Do ich mocowania nie potrzebujemy wkrÚtów ani Ărub.
Warto starannie przemyĂleÊ dobór i rozmieszczenie akcesoriów, aby zapewniÊ wygodny i ïatwy dostÚp do przechowywanych
sprzÚtów oraz narzÚdzi.
Uchwyty, listwy i koszyki wykonane sÈ
z wysokogatunkowego metalu i pokryte farbÈ proszkowÈ w ciemnoszarym kolorze. SÈ
wiÚc odporne na uszkodzenia mechaniczne (uchwyty sÈ dodatkowo zabezpieczone
ochronnÈ gumÈ), korozjÚ i zmiany temperatury. MogÈ teĝ uděwignÈÊ spory ciÚĝar powieszonych na nich przedmiotów, na przykïad rower. Firma Debar oferuje uchwyty
róĝnej wielkoĂci i z róĝnie uksztaïtowanymi koñcówkami. DziÚki temu moĝna dobraÊ
odpowiednie do ich przeznaczenia. Inne bowiem uchwyty bÚdÈ potrzebne do powiesze-
nr 1/2010
nia szczotek, opon samochodowych, nart,
a jeszcze inne – rÚczników papierowych, wiadra, grabi czy wÚĝy ogrodowych.
Listwy natomiast sïuĝÈ do przymocowania do Ăciany stoïu roboczego lub szafki. PozwalajÈ równieĝ na zawieszenie pudeïek typu ecobox albo specjalnych listew narzÚdziowych – z wyciÚciami, w które wsuwa
siÚ róĝne akcesoria warsztatowe.
Bardzo wygodne i przydatne w kaĝdym
garaĝu sÈ róĝnego rodzaju koszyki. Firma
Debar proponuje kilka ich rodzajów, róĝniÈcych siÚ ksztaïtem i wymiarami – pïytkie
i gïÚbokie. Poniewaĝ sÈ aĝurowe, widaÊ ich
zawartoĂÊ i szybko moĝna znaleěÊ poszukiwane przedmioty.
Zastosowanie systemu zabudowy garaĝu
firmy Debar pozwoli wiÚc na optymalne wykorzystanie jego przestrzeni, a moĝliwoĂÊ indywidualnej aranĝacji wnÚtrza – dostosowaÊ
go do naszych potrzeb. Jego niezawodnÈ jakoĂÊ i bezpieczeñstwo dla zdrowia potwierdza Aprobata Techniczna ITB i Atest Pañstwowego Zakïadu Higieny. Estetyczne i starannie
wykonane elementy systemu sprawiÈ, ĝe do
garaĝu bÚdziemy wchodziÊ z przyjemnoĂciÈ.
Debar Sp. z o.o.
ul. Bursztynowa 2, 83-300 Kartuzy
+48 58 736 66 77, www.debar.info
23
BUDOWA
ZwiÚkszone wïaĂciwoĂci
mechaniczne, wyjÈtkowa
odpornoĂÊ na dziaïanie wody
oraz zabezpieczenie przed
powstawaniem pleĂni – to trzy
najwaĝniejsze cechy, które
wyróĝniajÈ pïytÚ gipsowÈ
NIDA Hydro – nowy produkt
firmy Lafarge Gips.
PYTA GIPSOWA
DO STOSOWANIA WEWNkTRZ I NA ZEWNkTRZ BUDYNKÓW
NIDA Hydro to pierwsza pïyta gipsowa,
którÈ moĝna stosowaÊ na zewnÈtrz budynku. DziÚki temu produktowi otwierajÈ siÚ
nowe moĝliwoĂci stosowania suchej zabudowy w Ărodowiskach mokrych i wilgotnych
dïugookresowo.
Pïyta NIDA Hydro jest jedynÈ na rynku pïytÈ gipsowÈ, która speïnia wymagania
stawiane produktom przeznaczonym do stosowania w Ărodowiskach mokrych i wilgotnych. Poza specyficznymi wïaĂciwoĂciami,
pïyta NIDA Hydro zachowaïa cechy i zalety
standardowej pïyty gipsowej, czyli ïatwoĂÊ
ciÚcia, montaĝu oraz transportu.
NIDA Hydro
– co to takiego?
24
ta gipsowa NIDA Hydro oraz gotowa masa
szpachlowa NIDA Hydromix. Produkty te zastosowane jednoczeĂnie tworzÈ barierÚ chroniÈcÈ przed przenikaniem wody. W systemie
stosuje siÚ standardowe profile oraz wkrÚty
do pïyt gipsowo-kartonowych. Do wzmocnienia poïÈczeñ miÚdzypïytowych wymagana jest taĂma z wïókna szklanego.
wyĝej 60 cm (maks. 100 cm), z wykorzystaniem podbitki dachowej na konstrukcji krzyĝowej NIDA. JeĂli szerokoĂÊ podbitki wynosi
powyĝej 60 cm, naleĝy zastosowaÊ mocowanie rusztu metalowego do krokwi za pomocÈ wieszaka noniuszowego NIDA. JeĂli na-
Gdzie
moİna jĈ stosowaþ?
PïytÚ NIDA Hydro moĝna stosowaÊ na
zewnÈtrz budynków (domy jednorodzinne i wielorodzinne, biurowce, parkingi, garaĝe, hotele i obiekty uĝytecznoĂci publicznej) jako podbitkÚ dachowÈ, sufit podwieszany lub okïadzinÚ sufitowÈ. Obróbka finalna powierzchni polega w tym przypadku na bezpoĂrednim naïoĝeniu tynku zewnÚtrznego lub pomalowaniu odpowiedniÈ
farbÈ. Do systemu z wykorzystaniem pïyty
NIDA Hydro moĝna teĝ zamocowaÊ weïnÚ
fasadowÈ lub styropian, stosujÈc do tego celu
odpowiednie wkrÚty firmy Koelner (montaĝ
do profili NIDA). PïytÚ NIDA Hydro moĝna równieĝ stosowaÊ jako warstwÚ elewacji
zewnÚtrznej (okïadzinÚ ĂciennÈ pod weïnÚ
lub styropian i tynk zewnÚtrzny) w budynkach szkieletowych, centrach handlowych
i hotelach.
NIDA Hydro to pïyta gipsowa z powïokÈ
zewnÚtrznÈ w kolorze pomarañczowym, która jest wykonana z materiaïu na bazie wïókna szklanego. Rdzeñ pïyty zostaï wzbogacony Ărodkami zmniejszajÈcymi wchïanianie
wody oraz eliminujÈcymi powstawanie pleĂni (speïnia wymagania normy EN 15283-1).
Pïyta ma ponadto zwiÚkszonÈ odpornoĂÊ na
uderzenia (oznaczenie „I” wg EN 15283-1).
Pïyta NIDA Hydro jest przeznaczona do zabezpieczania Ărodowisk, w których wymagana jest odpornoĂÊ na dziaïanie wody oraz powstawanie pleĂni. Moĝe byÊ stosowana równieĝ na zewnÈtrz budynku, np. jako podbitka
dachowa lub sufit podwieszany, a takĝe na
elewacji jako okïadzina Ăcienna pod weïnÚ
lub styropian i tynk zewnÚtrzny. Pïyta NIDA
Hydro zostaïa stworzona jako alternatywa
dla pïyt cementowych stosowanych w Ărodowiskach mokrych i wilgotnych.
Lafarge Gips oferuje kompletny system
wodoodporny, w skïad którego wchodzi pïy-
W zaleĝnoĂci od szerokoĂci podbitki dachowej dostÚpne sÈ dwa rozwiÈzania. Rysunek 1 przedstawia sposób wykonania podbitki szerokoĂci do 60 cm (odlegïoĂÊ od Ăciany). Zastosowana zostaïa tu podbitka dachowa samonoĂna NIDA. Na rys. 1a pokazano
sposób wykonania podbitki szerokoĂci po-
Rys. 1. Zastosowanie systemu NIDA Hydro
na podbitki dachowe: 1 – gotowa masa szpachlowa NIDA Hydromix, 2 – pïyta NIDA Hydro,
3 – blachowkrÚty NIDA, 4 – taĂma z wïókna szklanego NIDA, 5 – profil sufitowy NIDA CD, 6 – tynk
zewnÚtrzny, 7 – profil przyĂcienny NIDA UD.
Podbitki dachowe
Rys. 1a. Zastosowanie systemu NIDA Hydro
na podbitki dachowe: 1 – wieszak noniuszowy,
2 – gotowa masa szpachlowa NIDA Hydromix,
3 – pïyta NIDA Hydro, 4 – blachowkrÚty NIDA,
5 – taĂma z wïókna szklanego NIDA, 6 – profil
sufitowy NIDA CD, 7 – tynk zewnÚtrzny, 8 – profil
przyĂcienny NIDA UD.
nr 1/2010
BUDOWA
Rys. 2. Zastosowanie systemu NIDA Hydro na zewnÚtrzne sufity podwieszane:
1 – profil przyĂcienny pïyta NIDA Hydro NIDA UD, 2 – profil sufitowy NIDA CD,
3 – pïyta NIDA Hydro, 4 – element do mocowania NIDA ES.
Rys. 2a. Zastosowanie systemu NIDA Hydro na zewnÚtrzne sufity podwieszane: 1 – ruszt krzyĝowy dwupoziomowy na profilu NIDA CD, 2 – pïyta
NIDA Hydro, 3 – wieszak noniuszowy NIDA.
tomiast szerokoĂÊ podbitki jest wiÚksza niĝ
100 cm, naleĝy odnieĂÊ siÚ do konstrukcji sufitu podwieszanego. W obu przypadkach naleĝy bezwzglÚdnie zastosowaÊ ruszt metalowy na profilach NIDA. RozwiÈzania na konstrukcji drewnianej nie zapewniajÈ bowiem
wystarczajÈcej sztywnoĂci. Tynk zewnÚtrzny
moĝe byÊ nakïadany bezpoĂrednio na pïytÚ. Nie ma koniecznoĂci wzmacniania powierzchni siatkÈ z wïókna szklanego wtopionÈ w zaprawÚ klejÈcÈ. Przy mocowaniu konstrukcji do krokwi dopuszcza siÚ stosowanie
wyïÈcznie wieszaka noniuszowego NIDA lub
elementy systemu NIDA MF.
Zewnčtrzne
sufity podwieszane
Rys. 3.
Zastosowanie systemu NIDA
Hydro na okïadzinÚ elewacji
zewnÚtrznej pod weïnÚ lub
styropian: 1 – profil NIDA U,
2 – profil NIDA C, 3 – blachowkrÚt NIDA, 4 – pïyta NIDA
Hydro, 5 – weïna skalna,
6 – taĂma z wïókna szklanego
NIDA, 7 – ïÈcznik do montaĝu
weïny skalnej lub styropianu
Koelner KC/WB, 8 – warstwa
zbrojÈca, 9 – tynk zewnÚtrzny,
10 – gotowa masa szpachlowa
NIDA Hydromix.
System NIDA Hydro znakomicie nadaje
siÚ równieĝ do zastosowania jako warstwa
elewacji zewnÚtrznej pod montaĝ weïny lub
styropianu i ostateczne naïoĝenie tynku zewnÚtrznego. Sposób wykonania elewacji zewnÚtrznej z wykorzystaniem systemu NIDA
Hydro pokazano na rys. 3. W tym przypadku naleĝy zastosowaÊ ruszt metalowy na profilach NIDA. WeïnÚ lub styropian mocuje siÚ
do konstrukcji metalowej NIDA za pomocÈ
odpowiednich wkrÚtów firmy Koelner. Mocowanie wkrÚtami jest wystarczajÈce i nie
trzeba przyklejaÊ weïny lub styropianu do
pïyty.
Firma Lafarge Gips gwarantuje wytrzymaïoĂÊ systemu NIDA Hydro na bezpoĂrednie dziaïanie czynników atmosferycznych
przez szeĂÊ miesiÚcy. Dotyczy to sytuacji,
gdy zamontowany system NIDA Hydro nie
zostaï poddany ostatecznej obróbce (weïna
skalna, styropian, panele, tynk zewnÚtrzny itp.). Gwarancja moĝe byÊ uwzglÚdniona tylko w sytuacji, gdy krawÚdzie pïyt, poïÈczenia miÚdzypïytowe oraz ïby wkrÚtów
sÈ zaszpachlowane gotowÈ masÈ szpachlowÈ NIDA Hydromix.
Przedstawione w artykule rozwiÈzania
z uĝyciem pïyty NIDA Hydro zostaïy opracowane w oparciu o badania w zewnÚtrznych
jednostkach badawczych oraz w Centrum
Rozwoju Technicznego Lafarge Gips, a takĝe
wieloletnie doĂwiadczenie i praktykÚ w montaĝu systemów suchej zabudowy.
nr 1/2010
Wytyczne dotyczÈce montaĝu zewnÚtrznych sufitów podwieszanych sÈ takie same
jak w przypadku montaĝu wewnÚtrznych
sufitów podwieszanych. ZewnÚtrzne sufity
podwieszane moĝna wykonaÊ na dwa sposoby. Rysunek 2 przedstawia sposób wykonania zewnÚtrznego sufitu podwieszanego na
elementach NIDA ES, natomiast na rysunku 2a zaprezentowano sposób wykonania
zewnÚtrznego sufitu podwieszanego na wieszaku noniuszowym NIDA. W obu przypadkach konieczne jest zastosowanie rusztu metalowego na profilach NIDA. Tynk zewnÚtrzny moĝe byÊ nakïadany bezpoĂrednio na pïytÚ NIDA Hydro. Nie ma koniecznoĂci wzmacniania powierzchni siatkÈ z wïókna szklanego wtopionÈ w zaprawÚ klejÈcÈ. Przy mocowaniu konstrukcji do stropu dopuszcza siÚ
stosowanie wyïÈcznie wieszaka noniuszowego NIDA lub elementów systemu NIDA MF.
Zastosowanie wieszaka obrotowego jest niedopuszczalne, ze wzglÚdu na zmianÚ wïaĂciwoĂci fizycznych pod wpïywem bardzo duĝych zmian temperatury otoczenia.
Okãadzina
elewacji zewnčtrznej
Zalety pãyty NIDA Hydro

Gïówne zalety pïyty NIDA Hydro to:
OdpornoĂÊ na dziaïanie wody i wysokÈ
wilgotnoĂÊ.
OdpornoĂÊ na zmienne warunki atmosferyczne (deszcz, mróz).
OdpornoĂÊ na uderzenia (oznaczenie „I”
wg EN 15283-1).
atwoĂÊ obróbki (jak w tradycyjnych systemach suchej zabudowy).
atwoĂÊ montaĝu (nie ma potrzeby wstÚpnego nawiercania pïyty przed przykrÚcaniem).
atwoĂÊ ciÚcia, za pomocÈ standardowego noĝyka do pïyt g-k.
atwoĂÊ przenoszenia (nowa pïyta jest
lĝejsza od pïyty cementowej, waĝy zaledwie 10,8 kg/m2).
Wysoka stabilnoĂÊ wymiarów.
OdpornoĂÊ na powstawanie pleĂni.
MoĝliwoĂÊ stosowania jako podkïad pod
glazurÚ, farbÚ, weïnÚ mineralnÈ lub styropian albo tynk zewnÚtrzny.
LAFARGE GIPS Sp. z o.o.
ul. Iïĝecka 24, bud F, 02-135 Warszawa
Info NIDA: 801 11 44 77
www.lafargegips.pl
25
mgr inĝ. Artur Janiak, mgr inĝ. Grzegorz Rudkiewicz
BUDOWA
System izolacji Bituthene
stosowany jest w Polsce
od ponad 25 lat.
Sïuĝy do zabezpieczania
powierzchni poziomych
i pionowych budynków.
Oprócz izolacji
fundamentów Bituthene
stosuje siÚ takĝe do
zabezpieczenia balkonów,
tarasów, „zielonych
dachów”, pïyt
parkingowych, dylatacji,
zbiorników wody,
elementów stalowych
i wielu innych.
Samoprzylepne izolacje rolowe Bituthene
4000 oraz Bituthene 8000 przeznaczone sÈ
do wykonywania izolacji chroniÈcych przed
wilgociÈ i wodÈ, na powierzchniach poziomych i pionowych obiektów mostowych oraz
budowli podziemnych, w tym piwnic i fundamentów. Informacje zawarte w kartach
technicznych produktów oraz aprobatach:
ITB (AT-15-3466/99), COBR (AT/2003-11-0338), IBDiM (AT/2003-04-0252) nie opisujÈ wszystkich moĝliwych zastosowañ tych
materiaïów. ZgodnoĂÊ z europejskÈ normÈ
EN 13967 takĝe nie zamyka zakresu moĝliwych aplikacji izolacji Bituthene.
Istnieje moĝliwoĂÊ zamiennego stosowania Bituthene 8000 oraz Bituthene 4000,
tam gdzie speïniajÈ one jedynie funkcje
hydroizolacji. Róĝnica miÚdzy nimi polega
Izolacja
Bituthene
ze środkiem
gruntującym
Primer B2
SYSTEM IZOLACJI
BITUTHENE
na tym, ĝe w Bituthene 8000 (jako rozwiniÚcie Bituthene 4000) zastosowano nowÈ,
mocniejszÈ i gazoszczelnÈ (odpornÈ na przenikanie radonu i metanu), jasnoszarÈ warstwÚ noĂnÈ. Bituthene 8000 jest znacznie
mocniejsza i wytrzymalsza, a jakiekolwiek
przypadkowe uszkodzenie, które na czarnej
powierzchni Bituthene 4000 mogïoby zostaÊ
niezauwaĝone, na jasnoszarej Bituthene 8000
jest dobrze widoczne dziÚki znajdujÈcej siÚ
pod spodem czarnej masie bitumiczno-kauczukowej.
Warunkiem dobrego funkcjonowania izolacji jest jej odpowiednie zabezpieczenie przed
uszkodzeniem. W przypadku izolacji Bituthene 4000/8000 najlepszym zabezpieczeniem sÈ
systemowe pïyty Servipak, ale ich stosowanie
nie jest warunkiem koniecznym przy aplikacji
Przekrój krawędzi
Narożnik
Szczegół narożnika
Szczegół narożnika
Taśma
ADCOR 550S
zawinięta
wokół rury
100 mm
min.
Membrana
Bituthene
Etap I
góra
Etap II
Etap III
warstwa taśmy
(na zakładkę)
Detale
naroży
wewnętrznych
narożnik
Etap IV
Detale
naroży
zewnętrznych
narożnik
warstwa taśmy
(na zakładkę)
krawędź
narożna
Etap I
26
Etap II
narożnik
dół
krawędź
narożna
warstwa taśmy
(na zakładkę)
narożnik
dół
100 mm
min.
Przekrój krawędzi
warstwa taśmy
(na zakładkę)
krawędź
narożna
góra
Servipak 3
Bituthene (nie dotyczy rozwiÈzañ mostowych
i pod nawierzchnie ukïadane na gorÈco). Zabezpieczeniem izolacji Bituthene 4000/8000
moĝe byÊ równieĝ dowolna warstwa ochronna, której podstawowym zadaniem jest niedopuszczenie do mechanicznego uszkodzenia membrany podczas aplikowania nastÚpnych warstw, przy aplikacji na powierzchniach poziomych, zasypywania wykopu i osiadania gruntu w wykopie przy aplikacji na powierzchniach pionowych.
CzÚstym bïÚdem jest stosowanie róĝnych
niesystemowych sposobów zabezpieczeñ
izolacji Bituthene 4000/8000, np. ukïadanie grubej geowïókniny o duĝej gÚstoĂci, folii kubeïkowej czy pïyt styropianowych róĝnej gruboĂci (najczÚĂciej 1,5–2 cm), mocowanych punktowo taĂmÈ Bitustik.
krawędź
narożna
Etap III
Etap IV
Rys. 1. Uszczelnienie przejĂcia rurowego przez
ĂcianÚ z wykorzystaniem systemu Bituthene.
Rys. 2. RozwiÈzanie detali przy hydroizolacji naroĝy wewnÚtrznych i zewnÚtrznych.
nr 1/2010
Przed uïoĝeniem membrany powierzchnia zagruntowana Ărodkiem Primer B2 musi
caïkowicie wyschnÈÊ. Naleĝy gruntowaÊ tylko taki obszar, który bÚdzie zaizolowany
jeszcze tego samego dnia. Jeĝeli przewiduje siÚ ukïadanie membrany przy temperaturze niĝszej niĝ +4°C, naleĝy sprawdziÊ, czy
wszystkie powierzchnie sÈ wolne od lodu
i szronu.
MembranÚ Bituthene 4000/8000 ukïada siÚ stronÈ przylepnÈ na zgruntowanÈ, pozbawionÈ lodu, szronu i kondensacji pary
wodnej powierzchniÚ, odklejajÈc stopniowo
rozdzielajÈcy papier zabezpieczajÈcy. W trakcie przyklejania membranÚ naleĝy dociskaÊ
do podïoĝa szczotkÈ, zapewniajÈc w ten sposób jej dobre zwiÈzanie poczÈtkowe oraz usuwajÈc spod niej powietrze. PrzylegajÈce pasy
rolek ukïada siÚ równolegle i w linii, tak aby
ich brzegi tworzyïy zakïady boczne i koñcowe nie mniejsze niĝ 5 cm. NastÚpnie naleĝy docisnÈÊ membranÚ na caïej powierzchni
gumowym waïkiem. Ewentualne uszkodze-
BUDOWA
W skïad systemu Bituthene wchodzi nowoczesna samoprzylepna membrana stanowiÈca poïÈczenie wysoko wydajnej, poprzecznie laminowanej bïony noĂnej HDPE
z superlepkÈ mieszankÈ kauczukowo-bitumicznÈ (Bituthene 4000 lub Bituthene 8000).
Stosuje siÚ jÈ z tolerujÈcym wilgoÊ Ărodkiem
gruntujÈcym Primer B2 oraz (jako elementem doszczelniajÈcym) pïynnÈ membranÈ
Bituthene Liquid Membrane (Bituthene LM)
(rys. 1).
Izolacja Bituthene 4000/8000 produkowana jest w rolkach szerokoĂci 1 m i dïugoĂci
20 m. Stosuje siÚ jÈ na zimno. Moĝna jÈ ukïadaÊ przy temperaturach od –10° do +35°C.
Ukïadanie izolacji Ăcian polega na naklejeniu pionowych pasów Bituthene 4000/8000
na uprzednio zagruntowanym, noĂnym podïoĝu. Na Ăcianach wysokich foliÚ naleĝy bardzo dobrze przykleiÊ w czÚĂci górnej, zabezpieczajÈc jÈ przed zsuwaniem siÚ. Górne
krawÚdzie ukïadanych pasów zabezpiecza siÚ
najczÚĂciej listwÈ mocujÈcÈ.
150 mm
150 mm
A
Servipak 3
Izolacja Bituthene
ze środkiem gruntującym
Primer B2
Izolacja Bituthene
ze środkiem gruntującym
Primer B2
B
150 mm
Servipak 3
nia powierzchni moĝna naprawiÊ, naklejajÈc
ïaty o wymiarach wiÚkszych niĝ uszkodzenie
i mocno dociskajÈc je waïkiem.
Elementy naroĝy wewnÚtrznych i zewnÚtrznych wykonuje siÚ poprzez naklejenie odpowiednio dociÚtych kawaïków izolacji (rys. 2, 3) i naklejenie izolacji Bituthene 4000/8000.
150 mm
Rys. 3. Sposoby izolowania naroĝy: od zewnÈtrz (A) i od wewnÈtrz (B).
nr 1/2010
GRACE Sp. z o.o.
ul. Szczepanowskiego 10/2, 60-541 Poznañ
tel. 22 728 98 77, fax 22 855 41 32
[email protected]
[email protected]
www.graceconstruction.com
27
BUDOWA
Fot. FAKRO
Hanna Czerska
Okno z dwukomorowym superenergooszczÚdnym
pakietem szybowym z ramkami TGI. Skrzydïo okienne grubsze
o okoïo 30% od standardowego, poczwórny system uszczelnienia.
CIEPE OKNA W DACHU
W przypadku okien dachowych polepszenie parametru izolacyjnoĂci cieplnej do niedawna uzyskiwano jedynie dziÚki wprowadzeniu dwukomorowego, a nawet trzykomorowego, pakietu szyb zespolonych. Obecnie jednak zmianom konstrukcyjnym podlega równieĝ rama okna. Szyby sÈ, oczywiĂcie, wytrzymaïe – do oszklenia stosuje siÚ
szkïo hartowane, ale ponadto sÈ wykonywane ze szkïa niskoemisyjnego, podobnie jak
w przypadku okien pionowych. Szkïo niskoemisyjne stosuje siÚ przynajmniej jako szyby zewnÚtrzne. Przestrzenie miÚdzyszybowe wypeïniane sÈ kryptonem, zaĂ tafle rozdzielajÈ tzw. ciepïe ramki dystansowe TGI.
Ramka taka skïada siÚ gïównie z polipropylenu pokrytego bardzo cienkÈ powïokÈ metalowÈ. Pakiet szybowy osadzony jest w ramie
skrzydïa znacznie szerszej – nawet o 30% niĝ
w przypadku standardowych okien. W ten
sposób moĝna uzyskaÊ wartoĂÊ wspóïczynnika przenikania ciepïa dla okna poniĝej
1,0 W/m2K.
28
Fot. VELUX
Hasïo „energooszczÚdnoĂÊ” przemawia do wyobraěni wïaĂcicieli domów
jednorodzinnych, poniewaĝ kojarzy siÚ z ponoszeniem mniejszych wydatków na ogrzewanie. Nie kaĝdy moĝe pozwoliÊ sobie na wybudowanie domu
energooszczÚdnego, warto jednak przynajmniej postaraÊ siÚ, aby straty ciepïa byïy jak najmniejsze. Dlatego najpierw naleĝy przyjrzeÊ siÚ oknom i to
nie tylko pionowym, ale takĝe dachowym. Przez okna ucieka bowiem aĝ
25–30% ciepïa traconego przez caïy budynek.
Okno z szybÈ dwukomorowÈ superenergooszczÚdnÈ – 65.
Przykïadowe okno dachowe, dla którego
wspóïczynnik U wynosi 1,0 W/m2K ma nastÚpujÈcÈ budowÚ:
rama z drewna klejonego warstwowo
szyba zewnÚtrzna hartowana ze szkïa
float gruboĂci 4 mm
szyba Ărodkowa równieĝ ze szkïa float tej
samej gruboĂci
szyba wewnÚtrzna z dwóch tafli szkïa
float gruboĂci 2 mm kaĝda, z wklejonÈ
pomiÚdzy nie foliÈ.
W takim pakiecie przestrzeñ miÚdzy szybami wypeïniana jest kryptonem, który ma
lepsze parametry izolacyjne niĝ do niedawna powszechnie stosowany argon. Caïy pakiet szybowy ma szerokoĂÊ 32 mm.
W przypadku okien dachowych produkowane sÈ okna niskoemisyjne zarówno z ramami drewnianymi, jak i z PVC. W przypadku okien z tworzywa, podobnie jak w oknach
pionowych, producenci stosujÈ rozmaite rozwiÈzania izolacji termicznej profilu. Moĝe to
byÊ np. blok termoizolacyjny z odpornego,
rozszerzonego i elastycznego polipropylenu.
W przypadku natomiast okien dachowych
stosuje siÚ profile o wiÚkszym przekroju, czyli mówiÈc obrazowo: grubsze.
Dla konstrukcji okna niezwykle istotne jest teĝ odpowiednie uszczelnienie.
W oknach energooszczÚdnych stosuje siÚ
np. poczwórny system uszczelnienia. Zabezpiecza to skutecznie przed ucieczkÈ ciepïa,
a takĝe infiltracjÈ powietrza. DziÚki temu
okno moĝe uzyskaÊ najwyĝszÈ, czwartÈ klasÚ szczelnoĂci w zakresie przepuszczalnoĂci powietrza.
Okna dachowe, majÈce okreĂlonÈ wartoĂÊ
wspóïczynnika U, mogÈ byÊ z powodzeniem
stosowane nawet w domach pasywnych. Ale
uwaga: muszÈ byÊ wtedy montowane z uĝyciem specjalnego, paroprzepuszczalnego koïnierza. Pod nim zaĂ, wokóï obwodu okna,
musi znaleěÊ siÚ izolacja termiczna.
nr 1/2010
BUDOWA
dr inĝ. Arkadiusz WÚglarz
Fot. Reynaers
SZANSA
W Polsce okoïo 36% energii pierwotnej zuĝywane jest w budynkach,
wiÚcej niĝ w przemyĂle lub transporcie, moĝliwoĂci jej oszczÚdzania
sÈ zatem wciÈĝ duĝe.
W warunkach polskich budynkiem energooszczÚdnym jest obiekt, dla którego wartoĂÊ wskaěnika sezonowego zapotrzebowania
energii na cele ogrzewania, wentylacji i przygotowania ciepïej wody „E” jest mniejsza niĝ
70 kWh/m2 na rok. Natomiast dla budynków
projektowanych jeszcze w 2008 roku wskaěnik
sezonowego zapotrzebowania ciepïa na ogrzewanie budynku mieszkalnego speïniajÈcego
wymagania zawarte w obowiÈzujÈcych wówczas przepisach wynosiï okoïo 90–120 kWh/m2
powierzchni uĝytkowej na rok.
CZY CIEKAWOSTKA,
czyli rzecz o budynkach
energooszczÚdnych

Budynek
energooszczčdny, czyli jaki
Budynek energooszczÚdny charakteryzuje siÚ:
30

usytuowaniem w terenie uwzglÚdniajÈcym rzeěbÚ terenu, nasïonecznienie oraz
kierunek wiatrów
zwartÈ bryïÈ, duĝÈ powierzchniÈ okien
od strony poïudniowej oraz minimalnÈ
od strony póïnocnej
zastosowaniem stref buforowych, jak np.
przedsionki i cieplarnie (ogrody zimowe,
oranĝerie)
wykorzystaniem energii pochodzÈcej ze
Ărodowiska, np. energii promieniowania
sïonecznego
bardzo dobrze zaizolowanymi termicznie przegrodami zewnÚtrznymi (oraz wewnÚtrznymi oddzielajÈcymi pomieszczenia o róĝnej temperaturze wewnÚtrznej)
minimalnÈ liczbÈ mostków termicznych
zastosowaniem okien i drzwi zewnÚtrznych o wysokiej izolacyjnoĂci termicznej
oraz szczelnoĂci
wysokÈ sprawnoĂciÈ instalacji grzewczej
wyposaĝonej w system sterowania

wysokÈ sprawnoĂciÈ systemu do przygotowania c.w.u.
zastosowaniem wentylacji nawiewno-wywiewnej z odzyskiem ciepïa wyposaĝonej w system sterowania.
Budynki energooszczÚdne klasyfikuje siÚ
najczÚĂciej, podajÈc wartoĂci progowe zuĝycia energii na metr kwadratowy powierzchni uĝytkowej, np. w litrach oleju opaïowego na m2 powierzchni ogrzewanej. Wedïug
tej klasyfikacji moĝna wyróĝniÊ nastÚpujÈce
typy budynków.

nr 1/2010
rodzinnych budowanych przez pasjonatów,
ale caïych osiedli, apartamentowców, hoteli i budynków uĝytecznoĂci publicznej. Budownictwo tego typu, które w Niemczech jest
juĝ standardem, powinno w najbliĝszych latach dominowaÊ w Polsce, gdyĝ nie wymaga
takich reĝimów technologicznych i kultury
technicznej jak budynki pasywne, a zapewnia znaczÈce oszczÚdnoĂci.
Budynki niskoenergetyczne 3-litrowe. Budynek 3-litrowy to taki, w którym na pokrycie strat cieplnych zuĝywa siÚ
3 litry oleju opaïowego na m2 powierzchni ogrzewanej w skali roku, czyli cechuje
go zapotrzebowanie na energiÚ cieplnÈ rzÚdu 30 kWh/(m2a). Koszt takiego budynku
jest juĝ o okoïo 15% wyĝszy od budynku referencyjnego.
Budynki pasywne
Budownictwo pasywne charakteryzuje
siÚ najwyĝszym komfortem cieplnym i ekstremalnie niskim zapotrzebowaniem na
energiÚ cieplnÈ, wynoszÈcÈ 15 kWh/(m2a),
czyli 1,5 litra oleju opaïowego lub 1,5 m3
gazu ziemnego na m2 w skali roku. Ze wzglÚdu na niewielkie zapotrzebowanie na energiÚ cieplnÈ do ogrzewania budynku aktyw-
ny system ogrzewania traci na znaczeniu
na rzecz pasywnego wykorzystania energii
sïonecznej oraz innych wewnÚtrznych ěródeï ciepïa.
Gãówne elementy
konstrukcji i instalacji
w domu pasywnym
¥ciany zewnÚtrzne. ¥ciany zewnÚtrzne w domu pasywnym muszÈ mieÊ wspóïczynnik przenikania ciepïa U < 0,14. ¥ciana
taka musi byÊ zatem bardzo dobrze zaizolowana oraz uszczelniona. Moĝna to osiÈgnÈÊ
poprzez zastosowanie odpowiednio grubej
warstwy izolacji oraz uszczelnienie domu foliÈ paroizolacyjnÈ klejonÈ w miejscach ïÈczenia. BezwïadnoĂÊ cieplna oznacza, ĝe nagrzane Ăciany i stropy przyczyniajÈ siÚ do zachowania stabilnej temperatury wewnÚtrznej i oszczÚdzania energii, co jest w domu
pasywnym bardzo istotne. Cechy Ăcian zewnÚtrznych w budynkach pasywnych: wysoka izolacyjnoĂÊ termiczna (u = 0,10–0,15),
wysoka izolacyjnoĂÊ akustyczna (R > 45 dB),
brak mostków termicznych, szczelnoĂÊ, duĝa
bezwïadnoĂÊ cieplna, duĝa wytrzymaïoĂÊ,
trwaïoĂÊ, odpornoĂÊ ogniowa, nienasiÈkliwoĂÊ i mrozoodpornoĂÊ.
reklama
BUDOWA
Budynki energooszczÚdne 7-litrowe.
Budynki energooszczÚdne 7-litrowe charakteryzujÈ siÚ zapotrzebowaniem na energiÚ cieplnÈ na poziomie okoïo 70 kWh/(m2a), czyli okoïo 7 litrów oleju opaïowego na m2 ogrzewanej
powierzchni na rok. Przykïadowe rozwiÈzania techniczne pozwalajÈce na osiÈgniÚcie poziomu budynku 7-litrowego: Ăciana zewnÚtrzna: cegïa silikatowa gruboĂci 18 cm, izolacja
gruboĂci 20 cm (styropian lub weïna mineralna), dach: izolacja gruboĂci 20 cm (weïna mineralna), posadzka na gruncie: izolacja gruboĂci 10 cm (styropian), okna: rama o wspóïczynniku przenikania ciepïa U = 1,1 W/m2K,
szyba o U = 1,1 W/m2K, wentylacja naturalna
– grawitacyjna.
Budynki energooszczÚdne 5-litrowe. Budynek 5-litrowy to taki, w którym
na pokrycie strat cieplnych zuĝywa siÚ 5 litrów oleju opaïowego na m 2 powierzchni
ogrzewanej w skali roku, cechuje go zatem
zapotrzebowanie na energiÚ cieplnÈ rzÚdu
50 kWh/(m2a). Koszt wybudowania takiego budynku jest o ponad 10% procent wyĝszy niĝ budynku referencyjnego wznoszonego wedïug obowiÈzujÈcych przepisów. Zainteresowanie tymi budynkami jest coraz
wiÚksze i nie dotyczy tylko domów jedno-
BUDOWA
Fundament. W budynku pasywnym
podïoga na gruncie powinna stanowiÊ zarówno fundament, jak i element izolujÈcy
budynek przed przenikaniem ciepïa do gruntu. Zalecanym rozwiÈzaniem jest odpowiednio zaizolowana pïyta fundamentowa, ewentualnie z systemem ogrzewania podïogowego. Izolacja ma najczÚĂciej gruboĂÊ 25–30 cm
i jest wykonana ze styropianu wodoodpornego (styroduru). Pïyta fundamentowa to
zwykle ĝelbetonowa konstrukcja o gruboĂci
100 mm. Taka pïyta dodatkowo bardzo dobrze akumuluje ciepïo, zwiÚkszajÈc tym samym bezwïadnoĂÊ cieplnÈ budynku.
Okna. Okna w domu pasywnym powinny byÊ trzyszybowe, o wspóïczynniku przenikania ciepïa U < 0,7 (dla porównania dla
okien standardowych U = 1,1), posiadajÈce
specjalny certyfikat. Przy uĝyciu okien standardowych z budynku ucieka nawet do 50%
dzo waĝnÈ kwestiÈ jest ich montaĝ, gdyĝ nawet najlepsze okna, jeĂli zostanÈ ěle zamontowane, nie sprostajÈ stawianym im wymaganiom. W budynkach pasywnych jest to
szczególnie waĝne. Niedopuszczalne sÈ tu
jakiekolwiek nieszczelnoĂci, które mogïyby
spowodowaÊ niekontrolowanÈ wymianÚ powietrza. Naleĝy zatem stosowaÊ materiaïy zaawansowane technologicznie, które nie dopuszczÈ do powstania mostków termicznych
i zapewniÈ odpowiedniÈ izolacyjnoĂÊ akustycznÈ. Klasyczny montaĝ okien w oparciu o kotwy metalowe i piankÚ poliuretanowÈ nie sprosta wymaganiom szczelnoĂci,
konieczne jest zastosowanie systemu opartego o specjalny rodzaj uszczelek z tworzyw
sztucznych.
Wentylacja. W domu pasywnym ze
wzglÚdu na bardzo szczelne Ăciany konieczne jest zastosowanie wentylacji mechanicz-
trze z pomieszczeñ mokrych, jak np. ïazienka czy pralnia, jest usuwane i nawiewane do
innych pomieszczeñ. Dodatkowo ciepïo z powietrza usuwanego na zewnÈtrz jest wykorzystywane do ogrzewania powietrza pobieranego z zewnÈtrz, dziÚki czemu odzyskiwana jest czÚĂÊ energii (odzysk ciepïa). W specjalnym wymienniku powietrze usuwane
oddaje swojÈ energiÚ Ăwieĝemu powietrzu
napïywajÈcemu. SprawnoĂÊ takich rekuperatorów wynosi obecnie nawet do 95% (wymiennik przeciwprÈdowy). Dodatkowo moĝna tu zastosowaÊ gruntowy wymiennik ciepïa, w którym przepïywajÈce powietrze jest
zimÈ ogrzewane, a latem schïadzane.
Przygotowanie c.w.u. ZnaczÈce ograniczenie zapotrzebowania na ciepïo do celów grzewczych spowodowaïo, ĝe gïów-
Ä
warto wiedzieþ
Fot. Rekuperatory.pl
Fot. Stolarka Woïomin
Budynek pasywny powinien charakteryzowaÊ siÚ:
ciepïa. WiÈĝe siÚ to gïównie z ich nieszczelnoĂciÈ, wyĝszym wspóïczynnikiem przenikania ciepïa oraz mostkami termicznymi.
W domu pasywnym zakïada siÚ, ĝe przez
okno dostarczane jest wiÚcej energii niĝ ucieka przez nie w ciÈgu roku. DziÚki temu okna
moĝna potraktowaÊ jako ěródïo ciepïa. Bar-
nej nawiewno-wywiewnej. Jest to jedyny
sposób na skutecznÈ i efektywnÈ wymianÚ powietrza, która dla Ăredniej wielkoĂci
domu jednorodzinnego wynosi kilkaset m3
na godzinÚ. DziÚki takiej wymianie moĝna
zapewniÊ w pomieszczeniach odpowiedni
klimat i wilgotnoĂÊ. W systemie tym powie-

niskimi wspóïczynnikami przenikania ciepïa dla wszystkich przegród

wysokÈ szczelnoĂciÈ budynku, sprawdzanÈ za pomocÈ specjalnych urzÈdzeñ w teĂcie n50 < 0,6 h –1

brakiem mostków termicznych w konstrukcji, zarówno
na etapie projektu, jak i wykonawstwa

zwartym ksztaïtem bryïy, najczÚĂciej w postaci prostokÈta
z ograniczonÈ liczbÈ uskoków, lukarn i wykuszy

orientacjÈ na poïudnie i zachód

maksymalnym ograniczeniem okien wychodzÈcych na póïnoc i wschód, a z duĝymi poïaciami okiennymi skierowanymi na poïudnie i zachód

zastosowaniem wentylacji mechanicznej z odzyskiem ciepïa (rekuperatorów), a takĝe kolektorów sïonecznych i pomp
ciepïa oraz wykorzystaniem odnawialnych ěródeï energii

minimalnymi stratami przy transporcie ciepïej wody wewnÈtrz budynku (wszystkie rury z ciepïÈ wodÈ powinny byÊ
zaizolowane otulinÈ)

zapotrzebowaniem na energiÚ cieplnÈ mniejszym niĝ
15 KWh/m2 /rok

zapotrzebowaniem na caïkowitÈ energiÚ pierwotnÈ na poziomie nieprzekraczajÈcym 120 KWh/m2 /rok.
Tabela 1. Porównanie cech budynków obecnie wznoszonych z niskoenergetycznymi i pasywnymi (ěródïo: Instytut Budynków Pasywnych)
Rodzaj budynku
GruboĂÊ warstwy izolacyjnej Ăcian zewnÚtrznych
Niskoenergetyczny
Pasywny
ok. 12 cm
ok. 18 cm
ponad 20 cm
Wspóïczynnik przenikania ciepïa U
Ăcian zewnÚtrznych [W/(m2K)]
do 0,30–0,45
do 0,20
do 0,10
GruboĂÊ warstwy izolacyjnej dachu
lub stropodachu
ok. 16 cm
ponad 20 cm
ponad 25 cm
Usytuowanie okien
dowolne
gïównie na elewacji poïudniowej (naleĝy przewidzieÊ
ochronÚ przed nadmiernym nasïonecznieniem latem)
gïównie na elewacji poïudniowej (naleĝy przewidzieÊ
ochronÚ przed nadmiernym nasïonecznieniem latem)
do 2,6
ok. 1,1–1,3
do 0,75
tradycyjna (pïyta
poïÈczona ze stropem)
elementy umoĝliwiajÈce ciÈgïÈ izolacjÚ Ăcian lub
balkony na wïasnej konstrukcji
balkony na wïasnej konstrukcji (oddzielone od Ăciany
zewnÚtrznej)
System wentylacji
wentylacja naturalna
grawitacyjna
wentylacja hybrydowa lub mechaniczna z odzyskiem
ciepïa
wentylacja mechaniczna z odzyskiem ciepïa
i gruntowym wymiennikiem
System ogrzewania
tradycyjny
niskotemperaturowy
tradycyjny system ogrzewania nie istnieje, stosuje siÚ
tylko szczytowe ěródïa ciepïa
nie wystÚpuje
kolektory w systemie c.w.u.
kolektory w systemie c.o. oraz c.w.u.
90–120
30–70
do 40 (w tym na ciepïo do 15)
Wspóïczynnik przenikania ciepïa U
okien [W/(m2K)]
Konstrukcja balkonów
Wykorzystanie energii sïonecznej
Zapotrzebowanie na energiÚ do ogrzewania,
wentylacji i c.w.u [kWh/(m2K)]
32
SpeïniajÈcy aktualne
przepisy
nr 1/2010
lider wśród czasopism branżowych
Fot. Junkers
wanie odnawialnych ěródeï energii. Wpïywa
to na zmniejszenie zapotrzebowania na nieodnawialnÈ energiÚ pierwotnÈ i zmniejsza
emisjÚ gazów cieplarnianych. Wykorzystanie ěródeï odnawialnych powinno byÊ kaĝdorazowo poddane analizie ekonomicznej.
Nie wszystkie inwestycje korzystne z punktu widzenia Ărodowiska sÈ opïacalne i majÈ
szanse szybko siÚ zwróciÊ. Na przykïad montaĝ ogniwa fotowoltaicznego kosztuje okoïo
2500 zï, a roczne oszczÚdnoĂci wynoszÈ okoïo 100 zï. Prosty czas zwrotu dla takiej inwestycji wyniesie okoïo 25 lat, wiÚc przy braku
dofinansowania trudno jÈ uznaÊ za opïacalnÈ. W budynkach niskoenergetycznych oraz
pasywnych moĝna wykorzystaÊ nastÚpujÈce ěródïa energii odnawialnej: energiÚ promieniowania sïonecznego, np. kolektory sïoneczne do przygotowania c.w.u. i panele fotowoltaiczne do produkcji energii elektrycznej, energiÚ biomasy, np. kotïy na biomasÚ do
ogrzewania i przygotowania c.w.u., energiÚ
skumulowanÈ w gruncie, np. do wstÚpnego
podgrzewu powietrza wentylacyjnego – GWC
jako dolne ěródïo ciepïa pomp ciepïa, energiÚ wiatru do produkcji energii elektrycznej
przez maïe elektrownie wiatrowe.
woda w inteligentnym budynku
kominy dla kominków
tłumiki w wentylacji
grzejniki c.o.
i narzędzia instalatora
Co z tĈ energiĈ
Zarówno w budynkach niskoenergetycznych, jak i pasywnych celowe jest zastosonr 1/2010
Zalecane przez specjalistów
Dom Wydawniczy
MEDIUM
www.rynekinstalacyjny.pl
ul. Karczewska 18, 04-112 Warszawa
tel.: 22 810 21 24
faks: 22 810 27 42
kupon bezpłatnej 3-miesięcznej prenumeraty próbnej
nÈ rolÚ w bilansie energetycznym budynku
zaczÚïo odgrywaÊ zapotrzebowanie na ciepïo do przygotowania c.w.u. ¥rednia wartoĂÊ zapotrzebowania na ciepïo do podgrzewania wody wynosi od 18 do 35 kWh/m2 na
rok (wg Instytutu Budynków Pasywnych).
W domu pasywnym woda do celów gospodarczych i sanitarnych podgrzewana jest najczÚĂciej w kolektorze sïonecznym zainstalowanym na dachu, a czÚĂciowo równieĝ przez
pompÚ ciepïa, przy czym niedobory ciepïa
z tych ěródeï pokrywa podgrzewacz elektryczny niewielkiej mocy. Dla domu jednorodzinnego o powierzchni uĝytkowej 120 m2,
w którym mieszkajÈ cztery osoby, wystarczy
kolektor sïoneczny o powierzchni 5 m2 i temperaturze podgrzewania wody do 45–55°C,
z pojemnikiem o objÚtoĂci 300 litrów.
Koszty budowy niskoenergetycznych domów mieszkalnych sÈ w warunkach polskich
o okoïo 10 do 15% wyĝsze niĝ koszty domu
wybudowanego wedïug standardu energetycznego okreĂlonego w RozporzÈdzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadaÊ
budynki i ich usytuowanie. W przypadku
domu pasywnego analogiczne koszty sÈ wyĝsze o okoïo 25 do 30%. PrzyjmujÈc koszt budowy pod klucz domu jednorodzinnego o powierzchni uĝytkowej okoïo 130 m2 na poziomie 400 tys. zï, dodatkowe wydatki przy budowie domu niskoenergetycznego to kwota
od 40 do 60 tys. zï, a dla budynku pasywnego – maksymalnie 120 tys. zï. Przy obecnych
cenach energii prosty okres zwrotu dodatkowych nakïadów na budowÚ domu pasywnego wynosi ponad 20 lat, czyli przewyĝsza
techniczny okres ĝycia wiÚkszoĂci urzÈdzeñ,
w które jest wyposaĝony. Czy budowa takiego
domu jest w takim razie opïacalna? Na pierwszy rzut oka wydaje siÚ, ĝe nie, ale Polska, dostosowujÈc siÚ do wymagañ UE stawianych
w pakiecie klimatyczno-energetycznym, bÚdzie musiaïa znacznie zaostrzyÊ wymagania
wobec efektywnoĂci energetycznej budynków
i wówczas standard domu pasywnego stanie
siÚ ekonomicznie uzasadniony.
ZAMAWIAM PRENUMERATĘ PRÓBNĄ RYNKU INSTALACYJNEGO
TRZECH KOLEJNYCH NUMERÓW, OD
NUMERU.
NAZWA FIRMY
ULICA I NUMER
KOD POCZTOWY I MIEJSCOWOŚĆ
OSOBA ZAMAWIAJĄCA
RODZAJ DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ
E-MAIL
TELEFON KONTAKTOWY
Informujemy, że składając zamówienie, wyrażacie Państwo zgodę na przetwarzanie wyżej wpisanych danych osobowych w systemie zamówień Domu Wydawniczego Medium w zakresie niezbędnym do realizacji powyższego zamówienia. Zgodnie z Ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 r. (DzU Nr 101/2002, poz. 926 z późniejszymi zmianami) przysługuje Państwu prawo wglądu do swoich danych, aktualizowania ich i poprawiania. Upoważniam
Dom Wydawniczy Medium do wystawienia faktury VAT bez podpisu odbiorcy. Wysyłka będzie realizowana po dokonaniu wpłaty na konto: Bank Zachodni WBK SA VI O/Warszawa 46 1090 1753 0000 0000 7406 8950
DATA I CZYTELNY PODPIS
promocja
Fot. VELUX
Ile to kosztuje
Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych w celach marketingowych przez Dom Wydawniczy
Medium oraz inne podmioty współpracujące z Wydawnictwem z siedzibą w Warszawie przy ul. Karczewskiej 18.
Informujemy, że zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r.
(DzU Nr 101/2002, poz. 926 z późniejszymi zmianami) przysługuje
Pani/Panu prawo wglądu do swoich danych, aktualizowania i poprawiania ich, a także wniesienia umotywowanego sprzeciwu wobec
czytelny podpis
ich przetwarzania. Podanie danych ma charakter dobrowolny.
BUDOWA
Dlaczego to takie trudne
budujÈcych dom niskoenergetyczny, bo
w tym przypadku wymagania techniczne
sÈ mniejsze.
Do tej pory wybudowano w Polsce kilkadziesiÈt obiektów niskoenergetycznych
i tylko kilkanaĂcie domów pasywnych. Jest
to spowodowane gïównie brakiem programów wspierajÈcych finansowo inwestorów
indywidualnych budujÈcych domy pasywne. Jest to wciÈĝ technologia nowa i trudno
znaleěÊ projektanta oraz wykonawcÚ, którzy
stworzÈ budynek na poziomie pozwalajÈcym
uzyskaÊ certyfikat Instytutu Domów Pasywnych w Darmstadt. Brak typowych rozwiÈzañ wymusza zamawianie projektów i materiaïów indywidualnych, co zwiÚksza koszty i powoduje problemy logistyczne z organizacjÈ budowy.
Kolejny istotny problem to jakoĂÊ robot
budowlanych. Bardzo wiele firm budowla-
Czy to sič
w ogóle opãaca
Zmniejszenie zapotrzebowania na ciepïo
do ogrzania budynku pasywnego nie moĝe
odbywaÊ siÚ kosztem wzrostu zapotrzebowania na inne noĂniki energii. Dlatego ograniczono caïkowite zapotrzebowanie na energiÚ pierwotnÈ w domu pasywnym do poziomu nieprzekraczajÈcego 120 kWh/m2 na rok.
KonsekwencjÈ tych zaïoĝeñ jest koniecznoĂÊ
wyposaĝenia domów pasywnych wyïÈcznie
w energooszczÚdne oĂwietlenie oraz sprzÚt
RTV, IT i AGD. W praktyce trudno zastosowaÊ
równieĝ zasilane energiÈ elektrycznÈ urzÈ-
wiĂcie zaleca siÚ stosowanie urzÈdzeñ energooszczÚdnych i oĂwietlenia o najwyĝszych
klasach energetycznych. PorównujÈc koszty ogrzewania energiÈ elektrycznÈ budynku niskoenergetycznego i pasywnego, koszt
ten jest dwukrotnie wyĝszy w przypadku
budynku niskoenergetycznego i wynosi dla
domu o powierzchni 120 m2 okoïo 2000 zï,
w budynku zbudowanym wedïug obowiÈzujÈcych przepisów koszt ten wyniósïby ponad 6000 zï. OczywiĂcie, ogrzewanie za pomocÈ kotïa gazowego lub kotïa na biomasÚ byïoby tañsze, ale wiÈĝe siÚ z poniesieniem dodatkowych kosztów inwestycyjnych,
co w przypadku domu pasywnego nie byïoby wskazane.
Pomimo ĝe w warunkach polskich budowa domów energooszczÚdnych (w tym
Ä
rozwiĈzania umoİliwiajĈce oszczčdnoĤþ wody

perlator – sitko o drobnych oczkach zmniejszajÈce przepïyw wody i napowietrzajÈce strumieñ (oszczÚdnoĂÊ do 50%)

odcinacz dopïywu wody – raz wyregulowana temperatura wody jest utrzymywana mimo caïkowitego jej odciÚcia (oszczÚdnoĂÊ
do 90%)
Fot. Kludi
Fot. Kludi
nych, najczÚĂciej tych, które dziaïajÈ w tzw.
szarej strefie, oferuje wykonawstwo bardzo
tanie, jednak o niskim stopniu fachowoĂci
oraz bez jakichkolwiek gwarancji dotyczÈcych jakoĂci wykonanych prac. Juĝ na poziomie konstrukcji powstajÈ bïÚdy wykonawcze uniemoĝliwiajÈce dotrzymanie parametrów dla domu pasywnego, szczególnie pod
wzglÚdem szczelnoĂci. NiewïaĂciwe uĝycie
kleju do spoinowania i spoiny niewypeïnione do koñca zaprawÈ sÈ najlepszym przykïadem wad konstrukcyjnych. Kolejny problem
to izolacje, i to zarówno termiczne, jak i paroszczelne, ěle wykonane poïÈczenia, zakïadki i uïoĝenie pïyt oraz jakoĂÊ i szczelnoĂÊ wykonanych izolacji Ăcian, stropów czy poddaszy. Dobre, dysponujÈce wykwalifikowanymi pracownikami firmy wykonawcze oferujÈ stawki nie do zaakceptowania przez wielu inwestorów.
Inny problem to maïa wiedza inwestorów i uleganie sugestiom wykonawców, co
skutkuje nieracjonalnymi rozwiÈzaniami
i przeinwestowaniem, przykïadem jest stosowanie centralnego ogrzewania czy pompy ciepïa do pojedynczego nieduĝego domu
pasywnego. Zdecydowanie mniej problemów wykonawczych spotyka inwestorów
34
baterie termostatyczne – dopiero po osiÈgniÚciu zadanej przez uĝytkownika temperatury z wylewki pïynie woda

spïuczka z podwójnym przyciskiem – moĝliwoĂÊ spïukania maïÈ iloĂciÈ wody

wymienniki wody – sïuĝÈce do odzyskiwania ciepïa z wody zuĝytej do mycia, zmywania i prania. Ich dziaïanie polega na tym, ĝe
zuĝyta woda, juĝ nieco schïodzona, trafia do wymiennika, gdzie przekazuje ciepïo do wody czystej pochodzÈcej z wodociÈgu, ta
natomiast, wstÚpnie podgrzana, trafia do bojlera. Wymiennik ciepïa to zbiornik z wÚĝownicÈ i dwiema Ăciankami oddzielajÈcymi
wodÚ brudnÈ od czystej. Zuĝyta woda jest nastÚpnie filtrowana i trafia do spïuczki w toalecie. Taka instalacja w domu zamieszkanym przez cztery osoby daje rocznie okoïo 70 m3 wody oszczÚdnoĂci.
dzenia klimatyzacyjne, naleĝy wiÚc projektowaÊ dom pasywny tak, aby radykalnie ograniczyÊ jego zapotrzebowanie na chïód w lecie. W tym wypadku stosuje siÚ elementy zacieniajÈce i rolety oraz wykorzystuje grunto-
Fot. Archipelag
Fot. Viega

we wymienniki ciepïa i pompy ciepïa z opcjÈ
chïodzenia. Bardzo dobrym rozwiÈzaniem
jest zasadzenie od strony poïudniowej drzew
liĂciastych – zapewniajÈ one zacienienie latem, a zimÈ, gubiÈc liĂcie, nie ograniczajÈ
dostÚpu promieniowania sïonecznego. Natomiast w domach niskoenergetycznych nie
ma ograniczenia zapotrzebowania na energiÚ pierwotnÈ, wiÚc kryteria doboru wyposaĝenia domu nie sÈ tak ostre, choÊ oczy-
pasywnych) wciÈĝ budzi wÈtpliwoĂci inwestorów i opory wielu wykonawców, dla których wykonanie izolacji o gruboĂci wiÚkszej niĝ 15 cm to przesada, przyszïoĂÊ naleĝeÊ bÚdzie do tego typu budownictwa. RosnÈce koszty zakupu noĂników energii oraz
wymagania UE wobec dziaïañ zapobiegajÈcych zmianom klimatycznym wymuszÈ
stosowanie nowoczesnych Ărodków wzrostu
efektywnoĂci energetycznej w budynkach.
Polska wciÈĝ ma duĝy potencjaï oszczÚdnoĂci energii w sektorze szeroko rozumianego budownictwa i musi ten fakt wykorzystaÊ, dÈĝÈc do osiÈgniÚcia poziomu ĝycia
czïonków starej Unii. Potrzebne sÈ nowe
mechanizmy wsparcia budowy energooszczÚdnych domów, miejmy wiÚc nadziejÚ, ĝe
wprowadzi je ustawa o efektywnoĂci energetycznej.
Literatura
1. Feist W., Gestaltungsgrundlagen Passivhäuser,
Das Beispiel, Darmstadt 2000.
2. Forstner M., Vakekuumgedammtes Nullheizenergiehaus: Planung, Bau, Passivhauszertifikat,
Tagungsband, Passivhaus Institut, Darmstadt
2006.
3. Feist W., Podstawy budownictwa pasywnego,
Polski Instytut Budownictwa Pasywnego, 2007.
4. Wnuk R., Katalog projektów domów pasywnych
i energooszczÚdnych, 2007.
nr 1/2010
BUDOWA
Jacek Sawicki
PRZYKLEJANIE STYROPIANU
W SYSTEMACH OCIEPLE
na co naleĝy zwracaÊ uwagÚ
P
P
raca ze styropianem jest nieuciÈĝliwa,
technologicznie ïatwa, a takĝe bezpieczna. Styropian nie stwarza zagroĝeñ dla
zdrowia (nie trzeba przy nim stosowaÊ ĝadnych specjalnych Ărodków ochrony typu rÚkawice, maski przeciwpyïowe, ubrania i okulary ochronne). Jest ponadto miïy w dotyku
(nie wywoïuje podraĝnieñ skóry i bïon Ăluzowych), a przy tym lekki, co wynika z jego
struktury komórkowej, nadajÈcej bardzo
maïÈ gÚstoĂÊ objÚtoĂciowÈ (w jednym metrze
szeĂciennym znajduje siÚ 3–6 mld zamkniÚtych komórek wypeïnionych nieruchomym
powietrzem). Styropian do prac ociepleniowych dostÚpny jest w formie pïyt o okreĂlonych wymiarach i gÚstoĂci (12–40 kg/m3);
im wiÚkszy wskaěnik jego gÚstoĂci, tym materiaï lepiej izoluje. Standardowe wymiary liniowe pïyt to najczÚĂciej 1000×500 mm lub
1200×600 mm. Do kaĝdego rozmiaru liniowego dochodzi jeszcze zróĝnicowanie gruboĂci (od 20 do 200 mm). Oferty producentów urozmaicajÈ ponadto pïyty styropianowe o udoskonalonych geometriach krawÚdzi (frezowane na pióro i wpust), które uïatwiajÈ montaĝ (lepsze dopasowanie krawÚdzi pïyt) i poprawiajÈ szczelnoĂÊ ich poïÈczenia (przy dociskaniu pïyt do podïoĝa przeciwdziaïajÈ przypadkowemu przedostawaniu
siÚ zaprawy klejowej do stref miÚdzy pïytami, co przy ujemnych temperaturach powietrza moĝe prowadziÊ do niekorzystnego zjawiska tworzenia siÚ w takich miejscach tzw.
mostków cieplnych).
waÊ pïyty suche, bez spÚkañ, wyszczerbionych krawÚdzi i jakichkolwiek ubytków na
powierzchniach bocznych. Styropian jest materiaïem delikatnym i podatnym na uszkodzenia, dlatego nie wolno nim rzucaÊ, trzeba go kïaĂÊ na równej oraz pozamiatanej powierzchni, chroniÊ przed bezpoĂrednim dziaïaniem ognia, wysokich temperatur, dïugotrwaïymi wpïywami promieniowania UV, zabrudzeniami czynnikami organicznymi, które osïabiajÈ przyczepnoĂÊ kleju, a takĝe zabezpieczaÊ przed oddziaïywaniem rozpuszczalników organicznych. Nie naleĝy stawiaÊ na
nim przedmiotów o duĝej sile punktowego
nacisku i ostrych krawÚdziach. Pïyty skïadowane w miejscach oĂwietlonych trzeba osïaniaÊ brezentem lub ciemnymi foliami, a zamocowane na elewacjach muszÈ byÊ w miarÚ
szybko pocienione naklejonÈ warstwÈ siatki
zbrojÈcej zatartÈ masÈ klejowÈ.
F
P
M
M
ontaĝ i obróbka pïyt styropianowych nie wymagajÈ specjalnego wysiïku. Moĝna je ïatwo przycinaÊ na
wymiar przy uĝyciu pïatnicy (rÚcznej piïki o drobnych zÚbach). Zwykle mocowane sÈ
do powierzchni metodÈ klejenia i/bÈdě koïkowania. Do przyklejania stosowane sÈ zalecane przez producentów zaprawy (masy) klejowe. Na pionowych powierzchniach moĝna
je dodatkowo koïkowaÊ przy uĝyciu specjalnych ïÈczników kotwiÈcych zaopatrzonych
w tarcze dociskajÈce. Do prac naleĝy stoso-
36
cia i zaciÈgniÚcia ĂwieĝÈ zaprawÈ cementowo-wapiennÈ. Montaĝ pïyty do sïabego, osypujÈcego siÚ tynku zagraĝa jej odpadniÚciem,
nawet przy dodatkowym mocowaniu mechanicznym do podïoĝa.
P
ïyty bezpiecznie przykleja siÚ przy
pogodzie bezdeszczowej (temperatura powietrza +5°C – +25°C). PrzystÈpienie
do prac poprzedza przygotowanie mas klejowych dokïadnie wedïug instrukcji producenta kleju/systemodawcy. DecydujÈc siÚ na
piankÚ PUR, naleĝy przestrzegaÊ czynnoĂci
podanych w instrukcji. Przy klejeniu pïyt naleĝy zadbaÊ o jakoĂÊ podïoĝa: musi byÊ noĂne
(bez luěnych czÈstek, kurzu, wykwitów solnych lub osadów biologicznych), zneutralizowane od wpïywu zatïuszczeñ i zaoliwieñ oraz
równe (bez wiÚkszych ubytków, uskoków,
zaïamañ i grud). WczeĂniej naleĝy sprawdziÊ stopieñ jego nasiÈkliwoĂci (powierzchnie chïonne naleĝy zagruntowaÊ) oraz przeprowadziÊ test przyczepnoĂci pïyt do podïoĝa
z zastosowaniem kleju, który bÚdzie wykorzystywany do mocowania systemu. Za jego
pomocÈ w róĝnych miejscach elewacji nakleja siÚ próbki styropianowe o wymiarach okoïo 10×10 cm. NajwczeĂniej po upïywie trzech
dni wykonuje siÚ próbÚ oderwania styropianu. Podïoĝe uznaje siÚ za noĂne, jeĝeli styropian rozrywa siÚ w swojej warstwie. JeĂli
próbka odrywa siÚ razem z warstwÈ podïoĝa
(np. tynku), to takie miejsca wymagajÈ sku-
F
azÚ przyklejania pïyt poprzedza uĝycie tzw. listwy startowej (aluminiowego profilu), która uïatwia dokïadne uïoĝenie odpowiednio wypoziomowanej pierwszej warstwy oraz chroni dóï systemu przed
uszkodzeniami mechanicznymi. Pïyty nakleja siÚ w rzÚdach poziomych, dbajÈc aby kaĝdy nastÚpny rzÈd byï ukïadany na mijankÚ
(spoiny pionowe miÚdzy pïytami w sÈsiednich rzÚdach powinny siÚ mijaÊ). Pïyty najczÚĂciej klei siÚ technikÈ pasmowo-punktowÈ (pasmo wzdïuĝ obwodu i równomiernie
rozmieszczone punkty w strefie centralnej, co
zapewnia efektywne pokrycie klejem 35–40%
powierzchni pïyty, gwarantujÈc jej przyleganie do podïoĝa). Za pomocÈ ïaty naleĝy na bieĝÈco sprawdzaÊ równoĂÊ powierzchni pïyt naklejonych w pionie i poziomie. Klej wydostajÈcy siÚ poza obrys pïyty naleĝy zebraÊ kielniÈ. Pïyty muszÈ szczelnie do siebie przylegaÊ
(wiÚksze szczeliny wypeïnia siÚ skrawkami
styropianu, w przypadku niewielkich szczelin
warto skorzystaÊ z pianki PUR). Nie powinno
siÚ takich spoin wypeïniaÊ masÈ szpachlowÈ,
bo w niesprzyjajÈcych warunkach temperatur
tworzÈ siÚ tam mostki termiczne, które dodatkowo na powierzchni wyprawy elewacyjnej
mogÈ zostawiaÊ trwaïe odwzorowania. Szczególnych zabiegów wymagajÈ strefy otworów
okiennych i drzwiowych. Dobrze jest pozostawiaÊ niewielkie szczeliny dylatacyjne, które wypeïni elastyczny kit uszczelniajÈcy, lub
zastosowaÊ specjalne profile wykoñczeniowe,
które montuje siÚ w poïÈczeniach systemów
z róĝnymi elementami budowlanymi. Nie zaleca siÚ dokïadnego docinania pïyt w fazie
montaĝu (powinny one wystawaÊ poza krawÚdzie, a docinanie moĝna rozpoczÈÊ dopiero
po zwiÈzaniu kleju). Po przyklejeniu pïyt kolejne fazy docieplenia moĝna prowadziÊ dopiero po caïkowitym zwiÈzaniu kleju (zazwyczaj
po okoïo 72 godzinach).
nr 1/2010
BUDOWA
mgr inĝ. Tomasz Zembrowski, product manager – System Ociepleñ Baumit
ZANIM
OCIEPLISZ
¥CIANY
DecydujÈc siÚ na ocieplanie Ăcian, czÚsto nie wiemy, który produkt wybraÊ.
Oferta producentów oferujÈcych kompletne systemy jest bardzo bogata. I to zarówno pod wzglÚdem wïaĂciwoĂci produktów, jak i cen. Przed wyborem odpowiedniego systemu warto wiÚc odpowiedzieÊ sobie na kilka waĝnych pytañ.
Czego potrzebujemy?
W pierwszej kolejnoĂci naleĝy zadaÊ sobie pytanie, co jest naszym priorytetem? Czy
chcemy wykonaÊ ocieplenie, przyklejajÈc po
prostu pïyty styropianowe lub weïnÚ mineralnÈ na Ăcianie, czy zaleĝy nam na takim
rozwiÈzaniu, dziÚki któremu obniĝymy koszty ponoszone na ogrzewanie, które bÚdzie
ponadto trwaïe, odporne na warunki atmosferyczne i przez wiele lat bÚdzie zdobiÊ elewacje naszego domu.
Pojedyncze produkty
czy rozwiĈzanie systemowe?
38
serwatorskich po zakoñczeniu prac. Stosowanie kompletnych systemów ociepleñ gwarantuje ponadto trwaïoĂÊ i estetyczny wyglÈd
elewacji przez wiele lat.
Jaki tynk bčdzie najlepszy?
Ze wzglÚdu na rodzaj wyprawy wierzchniej rozróĝniamy nastÚpujÈce systemy: akrylowe, mineralne, silikonowe oraz modyfikowane nanoczÈsteczkami – silikatowe. Do
kaĝdego z tych systemów oferowane sÈ równieĝ farby bazujÈce na wymienionych wy-
A moİe
Baumit open®?
Unikatowym systemem ociepleñ jest
Baumit open® – oparty o specjalne perforowane pïyty styropianowe oraz odpowiednio dobrane i zmodyfikowane produkty charakteryzujÈce siÚ wysokÈ paroprzepuszczalnoĂciÈ. DziÚki perforacji system ma dyfuzyjnoĂÊ niewiele gorszÈ niĝ rozwiÈzanie
z zastosowaniem weïny mineralnej. Dlatego moĝe byÊ stosowany przy ocieplaniu
zarówno budynków starych, jak i nowych,
w których znajduje siÚ jeszcze pewna iloĂÊ
wilgoci technologicznej. ParoprzepuszczalnoĂÊ systemu umoĝliwia powolne i swobodne wysychanie budynku. WarstwÈ wierzchniÈ systemu Baumit open® jest tynk Baumit
NanoporPutz.
Tynk akrylowy Baumit GranoporPutz – jest to gotowa do uĝycia mieszanka ĝywiczno-kruszywowa, do stosowania na pïytach styropianowych. Jest ïatwa w stosowaniu, paroprzepuszczalna, o wysokiej wytrzymaïoĂci mechanicznej. Tynk dostÚpny jest w 200 kolorach
z palety Baumit come i moĝe byÊ nakïadany rÚcznie lub maszynowo (przez natrysk).
JeĂli interesuje nas najtañszy sposób ocieplania Ăcian, moĝna wybraÊ z szerokiej oferty pojedynczych producentów poszczególne
produkty i wykonaÊ prace montaĝowe samodzielnie. Warto jednak pamiÚtaÊ, ĝe taki zestaw produktów nie jest objÚty ĝadnÈ gwarancjÈ systemowÈ. Kaĝdy producent testuje bowiem swoje wyroby w konkretnym ukïadzie
i tylko w takiej, ĂciĂle okreĂlonej konfiguracji,
system bÚdzie miaï okreĂlone fabrycznie parametry. JeĂli natomiast poszukujemy rozwiÈzania, które ma przetrwaÊ lata, zapewniÊ wymierne oszczÚdnoĂci i zachowaÊ swoje wïaĂciwoĂci ochronno-dekoracyjne, to powinniĂmy
zdecydowaÊ siÚ na zastosowanie rozwiÈzania
systemowego. Producenci systemów ociepleñ
majÈ w swojej ofercie zwykle kilka kompletnych propozycji, które róĝniÈ siÚ parametrami koñcowymi, rodzajem wyprawy wierzchniej oraz materiaïem ociepleniowym (moĝe to
byÊ pïyta styropianowa lub weïna mineralna,
w odmianie zwykïej lub lamelowej).
Bardzo waĝnym argumentem przemawiajÈcym za kupowaniem kompletnych systemów jest serwis, który zapewnia producent. Renomowani producenci sïuĝÈ doradztwem technicznym na kaĝdym etapie budowy, poczÈwszy od pomocy w doborze odpowiedniego rozwiÈzania, poprzez przeszkolenie firm wykonawczych, aĝ do zaleceñ kon-
ĝej skïadnikach (z wyjÈtkiem mineralnej).
Wszystkie te produkty ma w swojej ofercie
austriacka firma Baumit.
RozwiÈzaniem nieco tañszym, ale równie skutecznym pod wzglÚdem trwaïoĂci
i jakoĂci systemu jest zastosowanie tynku
mineralnego pomalowanego farbÈ Baumit
NanoporFarbe. DziÚki niej tynk zyskuje wyjÈtkowo wysokÈ wytrzymaïoĂÊ i odpornoĂÊ
na zabrudzenia, jest jednak nadal otwarty
dyfuzyjnie i odporny na dziaïanie warunków
atmosferycznych.
Opisane rozwiÈzania to tylko nieliczne
przykïady produktów wybrane spoĂród bogatej oferty firmy Baumit.
nr 1/2010
Tynk mineralny Baumit EdelPutz Special – mineralny tynk na bazie cementu do stosowania
zarówno na pïytach styropianowych, jak i z weïny mineralnej. Wyróĝnia siÚ wyjÈtkowo wysokÈ
paroprzepuszczalnoĂciÈ i wytrzymaïoĂciÈ mechanicznÈ. Po naïoĝeniu na Ăciany tynk powinien
byÊ egalizowany, tj. pomalowany farbÈ elewacyjnÈ.
Tynk silikatowy Baumit SilikatPutz – gotowa do uĝycia masa wierzchnia na bazie szkïa
potasowego z mieszankÈ kruszyw do stosowania zarówno na pïytach styropianowych, jak
i weïnie mineralnej. Cechuje siÚ bardzo wysokÈ paroprzepuszczalnoĂciÈ i wytrzymaïoĂciÈ
mechanicznÈ. Jest dostÚpny w 200 kolorach Baumit come i moĝe byÊ nakïadany rÚcznie
lub maszynowo.
Tynk silikonowy Baumit SilikonPutz – gotowa do uĝycia wyprawa wierzchnia na bazie ĝywicy
silikonowej i kruszywa. Tynk o optymalnej paroprzepuszczalnoĂci, przeznaczony do stosowania na pïytach styropianowych. Produkty na bazie ĝywicy silikonowej majÈ podwyĝszonÈ
odpornoĂÊ na zabrudzenia i zmniejszonÈ chïonnoĂÊ powierzchniowÈ.
Tynk silikatowy modyfikowany nanoczÈsteczkami Baumit NanoporPutz – jedyny w swoim rodzaju tynk o specjalnie dobranych parametrach i zaprojektowanej mikropowierzchni odpornej na zabrudzenia i wnikanie zanieczyszczeñ w strukturÚ powierzchni. DziÚki
niskiemu ïadunkowi elektrostatycznemu czÈsteczki zanieczyszczeñ, które przylgnÈ do
elewacji, sÈ z ïatwoĂciÈ usuwane pod wpïywem dziaïania warunków atmosferycznych.
BAUMIT Sp. z o.o.
ul. Sukiennice 6, 50-107 Wrocïaw
tel. 71 358 25 00, fax 71 358 25 06
e-mail: [email protected], www.baumit.com
BUDOWA
Jacek Sawicki
CISZEJ,
CIEPLEJ
I BEZPIECZNIEJ
Z WENk MINERALNk
Weïna mineralna (skalna/kamienna i szklana) jako materiaï budowlany
wystÚpuje w postaci pïyt, filców, mat, otulin lub granulatów zasypowych
stosowanych na stropy i do wypeïnieñ szczelin w Ăcianach trójwarstwowych
oraz pokryciach dachowych. Ze wzglÚdu na wïaĂciwoĂci jest to uniwersalna
izolacja cieplna i akustyczna, zabezpieczajÈca ponadto okreĂlone strefy budynku przed oddziaïywaniem wysokiej temperatury i ognia, a przy tym zachowujÈca paroprzepuszczalnoĂÊ i nie zmieniajÈca ksztaïtu pod wpïywem
podwyĝszonej wilgotnoĂci.
rowanych parametrach technicznych. Pïyty
mogÈ mieÊ krawÚdzie proste bÈdě frezowane. Ze wzglÚdu na ukïad wïókien materiaï
ten moĝe wystÚpowaÊ zarówno w formie
zwykïych pïyt (równolegïy ukïad wïókien
w stosunku do powierzchni lub tzw. zabu-
Fot. Rockwool
Wyroby z weïny mineralnej sÈ gïównymi skïadnikami izolujÈcymi Ăciany dwuwarstwowe w systemach ociepleñ elewacji
metodÈ lekkÈ mokrÈ (BSO) i lekkÈ suchÈ.
Zazwyczaj sÈ to pïyty fasadowe, wzglÚdnie
maty, o okreĂlonych wymiarach i zadekla-
rzony), jak teĝ tzw. pïyt lamelowych (prostopadïy ukïad wïókien w stosunku do powierzchni ocieplanej).
Pïyty i maty z weïny mineralnej stosowane sÈ równieĝ do ociepleñ Ăcian trójwarstwowych oraz Ăcian o konstrukcji szkieletowej,
W Ăcianach trójwarstwowych jednÈ z warstw
stanowi szczelina/pustka powietrzna, w której umieszcza siÚ pïyty/maty caïkowicie wypeïniajÈce szczelinÚ lub, jeszcze lepiej, z pozostawieniem od zewnÈtrz technologicznej
szczeliny powietrznej zapewniajÈcej wentylacjÚ i ochronÚ przed zawilgoceniem. Tego rodzaju Ăciany mogÈ byÊ teĝ izolowane granulatem z weïny mineralnej nasypywanym lub
wdmuchiwanym na miejscu.
MiÚkkie pïyty z weïny mineralnej (po lewej) w bezspoinowych systemach ociepleñ chroniÈ termicznie elewacje, a ich twarde wersje (po prawej) – stropodachy.
42
nr 1/2010
Fot. archiwum redakcji
BUDOWA
Technologia ocieplania weïnÈ mineralnÈ
Ăcian o konstrukcji szkieletowej (w tym równieĝ Ăcianek dziaïowych stawianych w tej
technologii) jest porównywalna do technologii ocieplania metodÈ lekkÈ suchÈ. W obu
przypadkach tego typu izolacja o odpowiedniej dïugoĂci i szerokoĂci wypeïnia konstrukcjÚ rusztu.
Weïna mineralna wykorzystywana jest
teĝ do izolowania poziomych i ukoĂnych
przegród budowlanych. Stosuje siÚ jÈ w postaci mat, pïyt lub zasypek (w zaleĝnoĂci
od specyfiki konstrukcji izolowanej strefy
i przyjÚtych dla niej rozwiÈzañ technologicznych oraz przy zastrzeĝeniu speïnienia wymagañ wynikajÈcych z technologii). Sïuĝy
do ociepleñ i wygïuszeñ akustycznych: podïóg na gruncie, stropów miÚdzykondygnacyjnych, stropodachów o poïaciach nisko nachylonych i stromych, a takĝe poddaszy, balkonów i tarasów.
Przy izolacji poszczególnych pomieszczeñ
domu pojawia siÚ czÚsto potrzeba zapewnienia im dodatkowej ochrony akustycznej.
Warto wówczas zastosowaÊ technologie wykorzystujÈce okïadziny wykonane z materiaïów, które majÈ wïaĂciwoĂci wygïuszajÈce děwiÚki powietrzne i uderzeniowe. W tym
przypadku idealnym rozwiÈzaniem bÚdzie
zastosowanie weïny mineralnej, która bar-
Weïna mineralna stosowana jest w instalacjach technicznych. MiÚdzy innymi otula siÚ niÈ rurociÈgi w systemach przesyïu mediów. Na zdjÚciu przykïad wykorzystania otuliny z weïny mineralnej we wspomagajÈcej
izolacji instalacji wodociÈgowej zimnej wody. Weïna mineralna jest wraĝliwa na wilgoÊ, stÈd gïównÈ warstwÚ zabezpieczajÈcÈ powierzchniÚ zewnÚtrznÈ rury wodnej przed kondensacjÈ pary wodnej bezpoĂrednio
na niej stanowi otulina z pianki polietylenowej (wzglÚdnie innego odpowiedniego tworzywa piankowego).
dzo dobrze tïumi tego typu děwiÚki. Producenci weïny oferujÈ specjalne pïyty akustyczne stosowane do konstrukcji sufitów podwieszanych, a ich odmiany mogÈ byÊ teĝ uĝywane jako okïadziny Ăcienne oraz wypeïnienia
Ăcian i sufitów kabin czy przegród děwiÚkoszczelnych.
W przedstawionych powyĝej systemach
izolacyjnych stosowane sÈ pïyty o róĝnych
gruboĂciach, które do konkretnych rozwiÈzañ dobiera siÚ na podstawie obliczeñ projektowych wynikajÈcych z potrzeb zachowania
optymalnej izolacji oraz speïnienia innych
wymagañ akustycznych, wytrzymaïoĂcioreklama
nr 1/2010
43
Dom Wydawniczy
MEDIUM
www.izolacje.com.pl
ul. Karczewska 18
04-112 Warszawa
tel.: 22 810 21 24
faks: 22 810 27 42
ZAMAWIAM PRENUMERATĘ IZOLACJI OD NUMERU
NAZWA FIRMY
ULICA I NUMER
OSOBA ZAMAWIAJĄCA
E-MAIL
TELEFON KONTAKTOWY
Informujemy, że składając zamówienie, wyrażacie Państwo zgodę na przetwarzanie wyżej wpisanych danych osobowych
w systemie zamówień Domu Wydawniczego Medium w zakresie niezbędnym do realizacji powyższego zamówienia.
Zgodnie z Ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 r. (DzU Nr 101/2002, poz. 926 z późniejszymi
zmianami) przysługuje Państwu prawo wglądu do swoich danych, aktualizowania ich i poprawiania. Upoważniam Dom
Wydawniczy Medium do wystawienia faktury VAT bez podpisu odbiorcy. Wysyłka będzie realizowana po dokonaniu
wpłaty na konto: Bank Zachodni WBK SA VI O/Warszawa 46 1090 1753 0000 0000 7406 8950
44
Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych w celach marketingowych przez Dom Wydawniczy Medium oraz inne podmioty współpracujące z Wydawnictwem z siedzibą w Warszawie przy ul. Karczewskiej 18. Informujemy, że zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r.
(DzU Nr 101/2002, poz. 926 z późniejszymi zmianami) przysługuje Pani/
/Panu prawo wglądu do swoich danych, aktualizowania i poprawiania
ich, a także wniesienia umotywowanego sprzeciwu wobec ich przetwaczytelny podpis
rzania. Podanie danych ma charakter dobrowolny.
promocja
Fot. Rockwool
Fot. Knauf Insulation
Maty z weïny mineralnej Ăwietnie izolujÈ termicznie
i akustycznie Ăciany poddaszy...
... znakomicie sprawdzajÈ siÚ w dociepleniach
i wygïuszeniach Ăcian konstrukcji szkieletowych...
Fot. Ursa
lider wśród czasopism
branżowych
BUDOWA
IZOLACJE – ogólnopolski miesięcznik informacyjno-techniczny, ukazuje się na rynku od
1996 roku, a od 2004 roku także w internecie
w postaci wortalu www.izolacje.com.pl. Obecnie jest to jedyne na rynku czasopismo, w którym oprócz zagadnień ogólnobudowlanych
bardzo szczegółowo omawiane są problemy
izolacji cieplnej, akustycznej, wodochronnej
itp. oraz najnowsze osiągnięcia w dziedzinie
materiałów i technologii izolacyjnych
wych. Przy ocenie wyrobu z weïny rozpatrywane sÈ parametry, które dotyczÈ takich cech
jak: klasa reakcji na ogieñ, hydrofobowoĂÊ
(nasiÈkliwoĂÊ przy krótkotrwaïym i dïugotrwaïym zanurzeniu), paroprzepuszczalnoĂÊ
(wspóïczynnik oporu dyfuzyjnego pary wodnej), wytrzymaïoĂÊ na Ăciskanie, na rozciÈganie prostopadïe/równolegïe do powierzchni czoïowych, sprÚĝystoĂÊ, stabilnoĂÊ wymiarów (nie uleganie trwaïym odksztaïceniom)
i – oczywiĂcie – przewodnoĂÊ cieplna.
DodatkowÈ zaletÈ systemów izolacji przegród opartych o weïnÚ mineralnÈ jest wspomaganie naturalnych wïaĂciwoĂci klimatycznych pomieszczeñ.
Izolacje budowlane z wykorzystaniem
wyrobów z weïny mineralnej stosowane sÈ
takĝe w branĝy inĝynierii sanitarnej, gdzie
uĝywa siÚ ich w systemach ogrzewnictwa,
wentylacji, klimatyzacji, przesyïu mediów
(wody), ciepïownictwa, zabezpieczeñ ogniochronnych i przeciwpoĝarowych. Takie izolacje nazywa siÚ czÚsto izolacjami technicznymi. Produkowane sÈ z nich m.in. otuliny stanowiÈce wygodny i sprawdzony sposób izolowania sieci przewodów oraz instalacji rurowych, chroniÈce i zabezpieczajÈce
je przed dziaïaniem róĝnorodnych zewnÚtrznych czynników destrukcyjnych. WïaĂciwoĂci fizykochemiczne weïny mineralnej pozwalajÈ chroniÊ takie instalacje przed ich
szkodliwym wpïywem, umoĝliwiajÈ takĝe zapewnienie otoczeniu ochrony termicznej, akustycznej i przeciwdrganiowej przed
uciÈĝliwymi skutkami ich pracy. Zastosowanie takich otulin przekïada siÚ na niebagatelne oszczÚdnoĂci (np. mniejsze zuĝycie ciepïej wody, redukcjÚ strat ciepïa grzewczego, przedïuĝenie ĝywotnoĂci instalacji,
zmniejszenie stopnia jej awaryjnoĂci). SïuĝÈ one przede wszystkim do izolacji rurociÈgów w instalacjach ciepïowniczych, klimatyzacyjnych i wentylacyjnych, a po speïnieniu
pewnych warunków (zapewnieniu ochrony przed kondensacjÈ pary wodnej), takĝe
instalacji wodociÈgowych, gdyĝ zawilgocenie weïny mineralnej niweczy jej wïaĂciwoĂci izolacyjne.
W rozwiÈzaniach technicznych obecnych w inĝynierii sanitarnej czÚste sÈ takĝe przypadki izolacji powierzchni pïaskich
i cylindrycznych, do których nie moĝna stosowaÊ otulin. W takich przypadkach uĝywa siÚ mat z weïny mineralnej, których elastycznoĂÊ umoĝliwia dopasowanie ich do powierzchni nierównych oraz wiÚkszych pïaszczyzn, jak np.: Ăciany kanaïów wentylacyjnych o róĝnych przekrojach itp.
... w Ăcianach szczelinowych (trójwarstwowych)
poprawiajÈ ich izolacyjnoĂÊ cieplnÈ i akustycznÈ.
Nie wszystkie systemy izolacyjne z udziaïem weïny mineralnej sÈ droĝsze od rozwiÈzañ z wykorzystaniem innych materiaïów,
jednak pod wzglÚdem uzyskiwanych korzyĂci eksploatacyjnych i ekonomicznych nie
majÈ sobie równych.
nr 1/2010
BUDOWA
PRZEGLkD IZOLACJI Z WENY MINERALNEJ
ISOROC POLSKA Sp. z o.o.
ul. LeĂna 30, 13-100 Nidzica
tel. 89 625 03 00
ISOFAS-LM
ISOVENT-L
ISOPANEL
Materiaï: weïna skalna; Przeznaczenie: do izolacji termicznej,
akustycznej i ogniowej Ăcian zewnÚtrznych oraz sufitów w systemie garaĝowym ocieplanych metodÈ lekkÈ-mokrÈ; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD: 0,042 W/mK; Wymiary
dï.×szer.: 200×1200 mm; GruboĂÊ: 50–200 mm; Klasyfikacja
ogniowa: A1
akustycznej i ogniowej Ăcian zewnÚtrznych z okïadzinÈ elewacyjnÈ, murów szczelinowych, Ăcian warstwowych i konstrukcji szkieletowych; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD:
0,036 W/mK; Wymiary dï.×szer.: 1000×500 mm; GruboĂÊ:
50–200 mm; Klasyfikacja ogniowa: A1
akustycznej i ogniowej jako rdzeñ w pïytach warstwowych
oraz do izolacji dachów pïaskich w systemie dwuwarstwowym,
jako warstwa podkïadowa, dopuszcza siÚ stosowanie do izolacji Ăcian zewnÚtrznych metodÈ lekkÈ-mokrÈ; Wspóïczynnik
przewodzenia ciepïa λD: 0,038 W/mK; Wymiary dï.×szer.:
1000/1200×500/600/2000 mm; GruboĂÊ: 50–200 mm; Klasyfikacja ogniowa: A1
KNAUF INSULATION Sp. z o.o.
ul. 17 Stycznia 56, 02-146 Warszawa
Biuro: tel. 22 369 59 00, biuro@knaufinsulation.com
Dziaï obsïugi klienta: tel. 22 369 59 08 lub 09
order.pl@knaufinsulation.com, www.knaufinsulation.pl
Nowość
46
Nowość
Nowość
Classic 035 w ECOSE® Technology
Unifit 035 w ECOSE® Technology
TI 140 Decibel w ECOSE® Technology
Materiaï: naturalna weïna mineralna nowej generacji; Przeznaczenie: uniwersalny materiaï izolacyjny hydrofobizowany,
w postaci mat o doskonaïych wïaĂciwoĂciach termoizolacyjnych, doskonale wypeïnia izolowanÈ przestrzeñ, zachowujÈc
swój ksztaït w trakcie uĝytkowania, gïówne zastosowanie jako
izolacja cieplna i akustyczna w konstrukcjach Ăcian z elewacjÈ
wentylowanÈ, Ăcian kasetowych, konstrukcjach Ăcian szkieletowych drewnianych i metalowych, jak równieĝ jako izolacja
cieplna i akustyczna stropów belkowych miÚdzykondygnacyjnych ukïadana pomiÚdzy belkami stropowymi; Wspóïczynnik
3200–11000×1200 mm; GruboĂÊ: 50–200 mm; Klasyfikacja
ogniowa: A1
Materiaï: naturalna weïna mineralna nowej generacji;
Przeznaczenie: do zastosowania wewnÈtrz pomieszczeñ,
produkt pakowany w rolkach, gïówne zastosowanie jako
izolacja cieplna i akustyczna w dachach skoĂnych, ukïadana
miÚdzy krokwiami i pod krokwiami, podwyĝszona sztywnoĂÊ
materiaïu powoduje ïatwoĂÊ montaĝu na tzw. lekki wcisk,
specjalne oznaczenie „x” uïatwia przyciÚcie wyroby do wymaganego wymiaru, produkt o doskonaïych wïaĂciwoĂciach
termoizolacyjnych; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD:
0,035 W/mK; Wymiary dï.×szer.: 3000–9000×1200 mm;
GruboĂÊ: 60–240 mm; Klasyfikacja ogniowa: A1
Materiaï: naturalna weïna mineralna nowej generacji; Przeznaczenie: do izolacji akustycznej i cieplnej Ăcian wewnÚtrznych dziaïowych lub stropodachów nieuĝytkowych; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD: 0,038 W/mK; Wymiary
dï.×szer.: 3200–14800×2×600 mm; GruboĂÊ: 40–240 mm;
Klasyfikacja ogniowa: A1
R
E
K
L
A
M
A
nr 1/2010
PAROC POLSKA Sp. z o.o.
ul. 17 Stycznia 56, 02-146 Warszawa
Biuro: tel. 22 369 59 00, biuro@knaufinsulation.com
Dziaï obsïugi klienta: tel. 22 369 59 08 lub 09
order.pl@knaufinsulation.com, www.knaufinsulation.pl
ul. Gnieěnieñska 4, 62-240 Trzemeszno
www.paroc.pl
BUDOWA
KNAUF INSULATION sp. z o.o.
Nowość
TP 138 w ECOSE® Technology
PAROC ROS 30g
PAROC ROB 60
Materiaï: naturalna weïna mineralna nowej generacji; Przeznaczenie: produkt hydrofobizowany, przeznaczony do zastosowania w Ăcianach zewnÚtrznych, posiada ponadstandardowe wïaĂciwoĂci izolacyjnoĂci cieplnej i doskonaïe wïaĂciwoĂci
izolacyjnoĂci akustycznej, gïówne zastosowanie jako izolacja
cieplna i akustyczna Ăcian warstwowych, Ăcian kasetowych
(lekkie obudowy hal), Ăcian wentylowanych oraz jako ocieplenie Ăcian zewnÚtrznych od strony wewnÚtrznej pomieszczeñ,
gÚstoĂÊ objÚtoĂciowa 32 kg/m3; Wspóïczynnik przewodzenia
ciepïa λD: 0,032 W/mK; Wymiary dï.×szer.: 1350×600 mm;
Materiaï: weïna kamienna; Przeznaczenie: pïyta rowkowana
do izolacji termicznej i akustycznej dachów pïaskich wentylowanych jako spodnia warstwa systemu dwuwarstwowego.
System wentylowany to rozwiÈzanie pozwalajÈce na samoczynne usuwanie nadmiaru wilgoci z dachu za pomocÈ
specjalnie uksztaïtowanych rowków. RekomendowanÈ pïytÈ
wierzchniÈ jest PAROC ROB 60; Wspóïczynnik przewodzenia
Materiaï: weïna kamienna; Przeznaczenie: pïyta (deska
dachowa) przeznaczona do izolacji dachów pïaskich jako
wierzchnia warstwa izolacji w systemie dwuwarstwowym,
pod bezpoĂrednie powïokowe pokrycie dachowe bitumiczne
lub pod warstwy wodoodpornych membran; Wspóïczynnik
przenikania ciepïa λD: 0,039 W/mK; Wymiary dï.×szer.:
1800×1200 mm; GruboĂÊ: 20 mm; Klasyfikacja ogniowa: A1
SCHWENK INSULATION Sp. z o.o.
ul. Cybernetyki 7 b, 02-677 Warszawa
www.schwenk.pl
PAROC FAS 3
PAROC CGL 20cy
SCHWENK DF1 039
Materiaï: weïna kamienna; Przeznaczenie: do izolacji cieplnej fasad otynkowanych wykonywanych metodÈ lekkÈ-mokrÈ
(BSO); Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD: 0,037 W/mK;
Wymiary dï.×szer.: 600×1200 mm; GruboĂÊ: 50–180 mm;
Materiaï: weïna kamienna; Przeznaczenie: do izolacji termicznej i akustycznej stropów garaĝy, piwnic i przejazdów
w systemie bezsiatkowym na mokro, przygotowana do bezpoĂredniego naniesienia mas dekoracyjnych metodÈ natrysku; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD: 0,038 W/mK;
Materiaï: mineralna weïna szklana; Przeznaczenie: do izolacji
cieplnej i akustycznej dachów stromych (poddaszy uĝytkowych), w ukïadzie jedno- i dwuwarstwowym, poddaszy nieuĝytkowych, w budownictwie szkieletowym (drewnianym lub
metalowym), jako izolacja stropów miÚdzy legarami, sufitów
podwieszanych, lekkich Ăcianek dziaïowych; Wspóïczynnik
ogniowa: A1
nr 1/2010
R
E
K
L
A
M
A
47
BUDOWA
48
ROCKWOOL POLSKA Sp. z o.o.
ul. Kwiatowa 14, 66-131 Cigacice
Doradztwo Techniczne (pon.–pt. w godz. 8.00–16.00)
tel. 801 66 00 36, 601 66 00 33
[email protected], www.rockwool.pl
MEGAROCK
ROCKMIN
ROCKMIN PLUS
Materiaï: weïna skalna; Przeznaczenie: do izolacji cieplnej
stropodachów wentylowanych i poddaszy, stropów drewnianych, sufitów podwieszanych, Ăcian dziaïowych; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD: 0,039 W/mK; Wymiary
dï.×szer.: 3000–6000×1000 mm; GruboĂÊ: 100–200 mm;
Materiaï: weïna skalna; Przeznaczenie: do izolacji cieplnej stropodachów wentylowanych i poddaszy, stropów
drewnianych, podïóg na legarach, sufitów podwieszanych,
Ăcian dziaïowych, Ăcian osïonowych o konstrukcji szkieletowej; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD: 0,039 W/mK;
drewnianych i podïóg na legarach, sufitów podwieszanych,
Ăcian dziaïowych, Ăcian osïonowych o konstrukcji szkieletowej; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD: 0,037 W/mK;
TOPROCK
SUPERROCK
FASROCK MAX
drewnianych, sufitów podwieszanych; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD: 0,035 W/mK; Wymiary dï.×szer.:
ogniowa: A1
i akustycznej stropodachów wentylowanych i poddaszy,
stropów drewnianych i podïóg na legarach, sufitów podwieszanych, np. nad nieogrzewanymi pomieszczeniami, Ăcian
trójwarstwowych, Ăcian z elewacjÈ z paneli (np. blacha, siding,
deski), Ăcian o konstrukcji szkieletowej i Ăcian osïonowych,
Ăcian dziaïowych; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD:
w bezspoinowych systemach ociepleñ: w systemie ECOROCK
MAX do Ăcian zewnÚtrznych murowanych, monolitycznych,
prefabrykowanych, w systemie ECOROCK-SZ do Ăcian szkieletowych, w systemie ECOROCK-G do stropów piwnicznych
i nad garaĝami oraz przejazdami; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD: 0,037 W/mK (gr. od 100 mm) i 0,039 W/mK
(gr. 80–100 mm); Wymiary dï.×szer.: 1000×500 mm; GruboĂÊ: 80–200 mm; Klasyfikacja ogniowa: A1
R
E
K
L
A
M
A
nr 1/2010
BUDOWA
ROCKWOOL POLSKA Sp. z o.o.
ul. Kwiatowa 14, 66-131 Cigacice
Doradztwo Techniczne (pon.–pt. w godz. 8.00–16.00)
tel. 801 66 00 36, 601 66 00 33
[email protected], www.rockwool.pl
FASROCK-L
ROCKTON
MONROCK PRO
w bezspoinowych systemach ociepleñ: w systemie ECOROCK-L
do Ăcian zewnÚtrznych murowanych, monolitycznych, prefabrykowanych, systemie ECOROCK-GL do stropów piwnicznych
i nad garaĝami oraz przejazdami; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD: 0,042 W/mK; Wymiary dï.×szer.: 1200×200 mm;
Materiaï: weïna skalna; Przeznaczenie: do izolacji cieplnej i akustycznej Ăcian trójwarstwowych, Ăcian z elewacjÈ
z paneli (np. blacha, siding, deski), Ăcian o konstrukcji szkieletowej i Ăcian osïonowych, Ăcian dziaïowych, stropów drewnianych i podïóg na legarach, poddaszy uĝytkowych i Ăcian
trójwarstwowych; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD:
stropodachów niewentylowanych (dachów pïaskich) bezpoĂrednio pod powïokowe pokrycia dachowe (w ukïadzie
izolacji jedno- lub dwuwarstwowym), zalecane do dachów
o podwyĝszonych wymaganiach termicznych; Wspóïczynnik
2000×1200 mm; GruboĂÊ: 80–200 mm; Klasyfikacja ogniowa: A1
MONROCK MAX
DACHROCK MAX
STALROCK MAX
stropodachów niewentylowanych (dachów pïaskich) bezpoĂrednio pod powïokowe pokrycia dachowe (w ukïadzie izolacji
jedno- lub dwuwarstwowym), zalecane do dachów standardowych, w odniesieniu do których nie przewiduje siÚ specjalnych wymagañ; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD:
0,039 W/mK (gr. od 80 mm); Wymiary dï.×szer.: 2000×1200
mm; GruboĂÊ: 80–200 mm; Klasyfikacja ogniowa: A1
stropodachów niewentylowanych (dachów pïaskich) bezpoĂrednio pod powïokowe pokrycia dachowe (w ukïadzie
izolacji jedno- lub dwuwarstwowym), zalecane do dachów,
którym postawiono specjalne wymagania (np. caïodzienna
konserwacja urzÈdzeñ na dachu); Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD: 0,040 W/mK (gr. od 80 mm) i 0,041 W/mK
(gr. do 80 mm); Wymiary dï.×szer.: 2000×1200 mm; GruboĂÊ: 50–200 mm; Klasyfikacja ogniowa: A1
Ăcian zewnÚtrznych z kaset stalowych. DziÚki wyfrezowaniu kanaïu na jednej z dïuĝszej krawÚdzi pïyty jest moĝliwy montaĝ w kasecie w taki sposób, ĝe izolacja o gruboĂci
40–60 mm szczelnie przykrywa zïÈcze kasety; Wspóïczynnik
1000×500–600 mm; GruboĂÊ: 140–200 mm; Klasyfikacja
ogniowa: A1
nr 1/2010
R
E
K
L
A
M
A
49
BUDOWA
URSA Polska Sp. z o.o.
ul. Armii Krajowej 12, 42–520 DÈbrowa Górnicza
tel. 32 268 01 29, www.ursa.pl
Nowość
Nowość
Nowość
PURE 39 RN SILVER
PURE 35 RN FIT
PURE 39 PN SILENTIO
Materiaï: mata z weïny mineralnej nowej generacji otrzymanej z wïókien szklanych; delikatna, neutralny zapach, poprawia
jakoĂÊ powietrza w pomieszczeniach; Przeznaczenie: dach
skoĂny, poddasza uĝytkowe i nieuĝytkowe, konstrukcje szkieletowe drewniane i metalowe, strop na legarach, sufit podwieszany; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD: 0,039 W/mK;
Wymiary dï.×szer.: 4000–14000×1200 mm; GruboĂÊ: 50,
100, 150, 180 mm; Klasyfikacja ogniowa: A1
Materiaï: mata z weïny mineralnej nowej generacji otrzymanej z wïókien szklanych; delikatna, neutralny zapach, poprawia
jakoĂÊ powietrza w pomieszczeniach, wyjÈtkowa izolacynoĂÊ
cieplnÈ; Przeznaczenie: dach skoĂny, poddasza uĝytkowe
i nieuĝytkowe, konstrukcje szkieletowe drewniane i metalowe,
strop na legarach; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD:
0,035 W/mK; Wymiary dï.×szer.: 3500–5600×1200 mm; GruboĂÊ: 100, 140, 160 mm; Klasyfikacja ogniowa: A1
Materiaï: mata z weïny mineralnej nowej generacji otrzymanej z wïókien szklanych; delikatna, neutralny zapach, poprawia jakoĂÊ powietrza w pomieszczeniach; Przeznaczenie:
lekkie Ăcianki dziaïowe, wypeïnienia szkieletu drewnianego
lub metalowego; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD:
50, 75, 100 mm; Klasyfikacja ogniowa: A1
URSA TWP/SILENTIO
URSA DF37/OPTIMUM
URSA DF 40
Materiaï: mineralna weïna szklana; Przeznaczenie: izolacja
akustyczna i cieplna w konstrukcjach Ăcianek dziaïowych
suchej zabudowy wnÚtrz; Wspóïczynnik przewodzenia
GruboĂÊ: 50/75/100 mm; Klasyfikacja ogniowa: A1
dachu skoĂnego (poddaszy uĝytkowych) w ukïadzie jedno- i dwuwarstwowym, izolacja poddasza nieuĝytkowego,
izolacja wypeïniajÈca w elementach szkieletu drewnianego
lub metalowego, izolacja stropów miÚdzy legarami, sufitów podwieszanych, lekkich Ăcianek dziaïowych; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa λD: 0,037 W/mK; Wymiary
dï.×szer.: 2×5500/5500/4000/3200×1250 mm; GruboĂÊ:
50/100/150/180 mm; Klasyfikacja ogniowa: A1
dachu stromego w ukïadzie jedno i dwuwarstwowym, izolacja
poddasza nieuĝytkowego i uĝytkowego, izolacja wypeïniajÈca
w elementach szkieletu drewnianego lub metalowego, izolacja stropów, sufitów podwieszanych, lekkich Ăcianek dziaïowych miÚdzy legarami; Wspóïczynnik przewodzenia ciepïa
λD: 0,040 W/mK; Wymiary dï.×szer.: 2×7000/2×6000/9000/
7000/6000/5000/5000/4000/3500/3000×1250 mm; GruboĂÊ:
50/60/80/100/120/140/150/180/200/220 mm; Klasyfikacja
ogniowa: A1
URSA Polska Sp. z o.o.
ul. Armii Krajowej 12, 42–520 DÈbrowa Górnicza
tel. 32 268 01 29, www.ursa.pl
50
R
E
K
L
A
M
A
nr 1/2010
Fot. Santech
INSTALACJE
Waldemar Joniec
ODKURZACZE CENTRALNE
W PYTANIACH I ODPOWIEDZIACH
J
52
sprzÈtania czy przenosiÊ odkurzacza z pokoju do pokoju.
Z
czego skïada siÚ system centralnego odkurzania?
Odkurzacz centralny skïada siÚ z jednostki centralnej wytwarzajÈcej podciĂnienie
oraz sieci przewodów umieszczonych najczÚĂciej w Ăcianie z zamontowanymi gniazdami
ssawnymi, do których podpina siÚ wÈĝ z koñcówkÈ. Sercem instalacji jest jednostka centralna. Wytwarza ona podciĂnienie i zasysa
Fot. Santech
ak dziaïa odkurzacz centralny?
SprzÈtanie odkurzaczem centralnym jest
podobne do sprzÈtania tradycyjnym odkurzaczem przenoĂnym, z tÈ jednak róĝnicÈ,
ĝe w odkurzaczu centralnym uĝywamy tylko wÚĝa ssÈcego, który zamiast do przenoĂnego odkurzacza wkïada siÚ do gniazda
w Ăcianie. StamtÈd zassane powietrze wraz
z kurzem przepïywa przewodami ukrytymi
w Ăcianach do jednostki centralnej. JednostkÚ centralnÈ montuje siÚ w garaĝu, kotïowni
lub pomieszczeniu gospodarczym. Oczyszcza
ona zassane powietrze, a nastÚpnie wydmuchuje je na zewnÈtrz domu. Kurz wchïoniÚty do instalacji nigdy nie wraca do pomieszczenia, jak ma to miejsce w przypadku tradycyjnych odkurzaczy. SprzÈtanie odkurzaczem centralnym jest zdecydowanie skuteczniejsze niĝ przy uĝyciu systemów przenoĂnych, gdyĝ jednostka centralna ze wzglÚdu na swoje wymiary wytwarza duĝo wiÚksze podciĂnienie i przepïyw powietrza. SkutecznoĂÊ ssania przekïada siÚ na krótszy czas
sprzÈtania. System ten ma teĝ wïaĂciwoĂÊ,
którÈ wiele osób bardzo sobie ceni – podczas
sprzÈtania odkurzaczem centralnym w pomieszczeniach nie ma haïasu, jaki wytwarza silnik tradycyjnego odkurzacza. Uĝycie
centralnego odkurzacza wymaga tylko wïoĝenia giÚtkiej rury do gniazdka w Ăcianie
i juĝ moĝna sprzÈtaÊ. Nie trzeba podïÈczaÊ
urzÈdzenia do prÈdu, montowaÊ zestawu do
powietrze z instalacji, oczyszcza je i wydmuchuje na zewnÈtrz domu. Jednostki centralne róĝniÈ siÚ miÚdzy sobÈ wielkoĂciÈ, mocÈ,
rozwiÈzaniami konstrukcyjnymi, metodÈ
filtracji powietrza, okresem gwarancji oraz
cenÈ. Moĝemy wybieraÊ spoĂród róĝnych
rodzajów jednostek centralnych i stosowanych w nich silnikach oraz rodzajach separacji. Optymalnym rozwiÈzaniem sÈ odku-
rzacze z typowÈ separacjÈ cyklonicznÈ, która
jest najskuteczniejszÈ i najczÚĂciej stosowanÈ metodÈ separacji w odkurzaczach centralnych renomowanych producentów. W separatorach cyklonicznych do oczyszczania powietrza z kurzu wykorzystywana jest siïa odĂrodkowa wytwarzana w obudowie jednostki
centralnej. Kurz i Ămieci sÈ ciÚĝsze od powietrza i w wyniku wytworzonego w separatorze ruchu wirowego sÈ odseparowywane od
powietrza i stopniowo opadajÈ na dno zbiornika, a powietrze, po przejĂciu przez filtr,
wydalane jest na zewnÈtrz. Na dnie zbiornika cyklonu umieszcza siÚ worki, do których opadajÈ zanieczyszczenia. W jednostkach centralnych typu split zastosowano powiÚkszony separator cykloniczny z zabezpieczeniem przed zasysaniem brudnego powietrza oraz dodatkowo filtr wïosów. W odkurzaczach montowane sÈ czasem worki odwrócone (tzw. efekt samooczyszczania siÚ
worka), ale uĝytkownik i tak musi zmagaÊ
siÚ z koniecznoĂciÈ rÚcznego ich czyszczenia. Instalacje wykonuje siÚ z rur i ksztaïtek z PVC o gïadkiej powierzchni wewnÚtrznej. Przewaĝnie stosuje siÚ poïÈczenia klejone, gdyĝ zapewniajÈ one dobrÈ szczelnoĂÊ.
Waĝne sÈ Ărednice rur i ksztaïtek – nie mogÈ
byÊ za maïe. Optymalne to okoïo 2 cale, czyli nieco ponad 5 cm. Warto zwróciÊ uwagÚ,
czy oferowany jest caïy system wraz z pasujÈcymi do siebie rurami i ksztaïtkami – konr 1/2010
O
d czego zaleĝy dobór jednostki
centralnej?
Dobór wydajnoĂci jednostki centralnej
wykonuje siÚ dopiero po uzyskaniu danych
o przebiegu i dïugoĂci instalacji oraz lokalizacji gniazd. WydajnoĂÊ jednostki centralnej powinna byÊ dobrana tak, aby zapewniÊ
optymalne podciĂnienie dla gniazda poïoĝonego najmniej korzystnie. Obliczenia hydrauliczne prowadzi siÚ w sposób uproszczony, przy zaïoĝeniu, ĝe w instalacji bÚdzie
w danej chwili wykorzystywane tylko jedno
gniazdo. W domach jednorodzinnych nie ma
potrzeby uwzglÚdniania trójników i róĝnych
Ărednic przewodów. Sumuje siÚ odcinki proste, a opory miejscowe w ksztaïtkach zamienia na liniowe, np. kolano zmieniajÈce kierunek przepïywu o 45° zamienia siÚ na 1,5 m
odcinka prostego. Do tak otrzymanych wartoĂci dodaje siÚ dïugoĂÊ przewodu wylotowego. Naleĝy jednak pamiÚtaÊ, ĝe obliczenia te
wykonuje siÚ tylko dla jednego najmniej korzystnie poïoĝonego gniazda, a nie dla caïej instalacji. Zsumowanie dïugoĂci caïej instalacji spowoduje wybór zbyt duĝej jednostki centralnej. Przy doborze wydajnoĂci warto skorzystaÊ z pomocy fachowca, gdyĝ ïatwo
jest przewymiarowaÊ instalacjÚ.
WybierajÈc jednostkÚ centralnÈ, moĝemy
zdecydowaÊ siÚ albo na urzÈdzenie kompaktowe, albo na odkurzacz o budowie moduïowej, tzw. split. Odkurzacze o budowie kompaktowej wykorzystujÈ róĝne metody separacji, w tym najskuteczniejszÈ – cyklonicznÈ, Odkurzacze typu split tylko cyklonicznÈ. Coraz wiÚcej klientów decyduje siÚ na
rozwiÈzania split, gdyĝ gwarantujÈ one najwiÚkszÈ wygodÚ uĝytkowania i oferowane sÈ
juĝ jednostki, które moĝna montowaÊ nawet
w maïych domach. Ponadto rozdzielna, moduïowa budowa daje wiÚcej swobody w wyborze lokalizacji jednostki centralnej. W dowolnie wybranym miejscu w budynku moĝna umiejscowiÊ zbiornik na kurz, bez obawy
o haïas generowany przez silnik, który moĝe
znajdowaÊ siÚ w innym miejscu. W rozwiÈzaniu tym nie ma teĝ obaw o opory hydrauliczne stawiane przez przewód wydechowy,
gdyĝ bezobsïugowy silnik jest niewielki i ïatwy w instalacji nawet w pomieszczeniach
trudno dostÚpnych. Moĝna go wiÚc zamontowaÊ tuĝ przed wyrzutniÈ powietrza. Ten
typ separacji charakteryzuje teĝ najwiÚksza
wydajnoĂÊ.
nr 1/2010
C
zy odlegïoĂÊ od jednostki centralnej ma wpïyw na skutecznoĂÊ
sprzÈtania?
WydajnoĂÊ odkurzacza dobiera siÚ do
parametrów gniazda poïoĝonego najmniej
korzystnie wzglÚdem jednostki centralnej.
Po jej prawidïowym doborze nie majÈ prawa
wystÈpiÊ spadki ciĂnienia w instalacji majÈce wpïyw na jakoĂÊ odkurzania. Warto jednak pamiÚtaÊ, ĝe w praktyce najwiÚksze straty ciĂnienia to straty na szczotce i przewodzie
elastycznym, a nie w instalacji. Uĝycie nieodpowiednich, niesprawdzonych koñcówek lub
akcesoriów moĝe powodowaÊ spadek ssania.
C
zy moĝna zainstalowaÊ odkurzacz centralny w domu juĝ istniejÈcym?
Instalacje dla odkurzaczy centralnych
montuje siÚ takĝe w domach juĝ wykoñczonych i zamieszkaïych, ale wówczas trzeba siÚ
liczyÊ z wiÚkszymi kosztami.
DecyzjÚ o inwestycji najlepiej jednak podjÈÊ w trakcie budowy domu, ale przed jego
wykoñczeniem. Wówczas ïatwo wykonaÊ
przejĂcia przez stropy oraz bruzdy i miejsca
na gniazda ssawne. atwy jest teĝ montaĝ
rur i ksztaïtek instalacyjnych oraz podejĂÊ do
gniazd, a takĝe wykonanie instalacji sterujÈcej niskiego napiÚcia. Aby uniknÈÊ ewentualnego poprawiania instalacji i kucia w przyszïoĂci, po uïoĝeniu instalacji warto wykonaÊ
próby ciĂnieniowe, a po nich zamontowaÊ
na gniazdach przykrywki do tynkowania
i zabezpieczyÊ instalacjÚ przed zniszczeniem
przez inne ekipy montaĝowe, przez tynkarzy
lub elektryków.
CIESZ
SIĘ ŻYCIEM!
W Zanussi każdy produkt jest odpowiedzią
na potrzeby użytkowników. Naszym celem jest
tworzenie rozwiązań, które pomagają klientom
i ułatwiają im życie. Dzięki produktom Zanussi
swój czas wolny od pracy i obowiązków możesz
poświęcić na odpoczynek i rzeczy naprawdę
ważne, a nie na sprzątanie.
C
zy moĝna zamontowaÊ system centralnego odkurzania samodzielnie?
Instalacja odkurzacza centralnego jest
jednÈ z najprostszych instalacji w domu. Producenci oferujÈ dokïadne wytyczne uïatwiajÈce obliczenia i zasady prowadzenia instalacji oraz sposób montaĝu ksztaïtek i elementów skïadowych. Jednak bez posiadania pewnego doĂwiadczenia i narzÚdzi nie
jest to proste. CiÚcie rur np. piïkÈ do metalu
i brak doĂwiadczenia w klejeniu moĝe groziÊ w przyszïoĂci powstawaniem zatorów lub
rozszczelnieniem instalacji.
Przy ukïadaniu instalacji, niezaleĝnie od
szczegóïowych wytycznych producentów,
obowiÈzujÈ pewne ogólne zasady. Jednostka
centralna powinna znajdowaÊ siÚ w miejscu
suchym i dostÚpnym, lecz oddalonym od pomieszczeñ mieszkalnych. Najlepiej umieĂciÊ
jÈ na Ăcianie takiego pomieszczenia, aby wy-
KONTROLA
Uchwyt węża Zanussi wyposażony
jest w przełącznik kontroli prędkości.
Jego cztery tryby pracy zawsze
zapewniają odpowiednią siłę ssania.
DESIGN UCHWYTU
Uchwyt Zanussi jest ergonomiczny,
jego półkolisty kształt gwarantuje
wygodne i dokładne prowadzenie
szczotki czyszczącej.
PROSTOTA I WYGODA
Akcesoria sprzątające Zanussi pomagają szybko i perfekcyjnie odkurzać. Oszczedzają Twoj czas, możesz
poświęcić się przyjemnościom.
reklama
lankami, trójnikami. Instalacje sÈ zakoñczone gniazdami, do których podïÈcza siÚ wÚĝe
ssawne z koñcówkami.
SMART ARROWS Sp. j.
ul. Mrówcza 243
04-697 Warszawa
22 812 73 45
604 16 01 64
[email protected]
www.smart.info.pl
Gniazda ssÈce muszÈ byÊ rozmieszczone
tak, aby podczas sprzÈtania moĝna byïo wygodnie dotrzeÊ z wÚĝem do kaĝdego miejsca
w domu. W domach jednorodzinnych najlepiej sprawdza siÚ wÈĝ dïugoĂci 7–9 m i do
jego zasiÚgu dobiera siÚ iloĂÊ i lokalizacjÚ
gniazd ssawnych. Po rozplanowaniu gniazd
naleĝy zlokalizowaÊ automatyczne szufelki.
Standardowo montuje siÚ je tam, gdzie nanosi siÚ najwiÚcej piasku i kurzu oraz w pomieszczeniach, w których powstaje najwiÚcej
Ămieci, tj. w przedsionkach i w kuchni. Warto teĝ wykonaÊ gniazdo w garaĝu, w pobliĝu
bramy wjazdowej, aby móc odkurzaÊ wnÚtrze samochodu.
J
akie akcesoria dodatkowe warto
kupiÊ i które sÈ najbardziej przydatne?
Na poczÈtek lepiej nie przesadzaÊ z kupowaniem wielu akcesoriów. Odkurzacze centralne majÈ wiele dodatkowych udogodnieñ,
jak np. automatyczne szufelki, instalowane
na poziomie podïogi w kuchni lub przedsionku, które umoĝliwiajÈ podmiatanie zwykïÈ
miotïÈ kurzu i piasku, bez koniecznoĂci siÚgania po standardowÈ szufelkÚ lub zestaw do
sprzÈtania. W to warto zainwestowaÊ od razu.
JeĂli mamy kominek, to warto zainwestowaÊ
równieĝ w separatory do zbierania popioïu
54
Fot. Smart
I
le gniazd ssÈcych naleĝy zamontowaÊ i w których pomieszczeniach,
aby sprzÈtanie byïo najbardziej komfortowe?
przed kominkiem. Przed wyborem akcesoriów warto wypróbowaÊ dziaïanie standardowego wyposaĝenia, czyli ssawki do podïóg, dywanów, firan i szczotki turbo. Inne elementy moĝna dokupiÊ póěniej.
J
ak czÚsto powinno siÚ opróĝniaÊ
pojemnik na kurz?
Ze wzglÚdów higienicznych powinno siÚ
to robiÊ nie rzadziej niĝ raz na trzy miesiÈce i to niezaleĝnie od tego, czy pojemnik jest
caïkowicie wypeïniony, czy nie. Odkurzacze
z filtrami workowymi naleĝy oczyszczaÊ czÚĂciej, bo zdarza siÚ, ĝe siÚ zapychajÈ pomimo
deklarowanej przez producentów zdolnoĂci
do samooczyszczania. Systematyczne czyszczenie zapewni wydajnÈ pracÚ systemu.
J
Fot. Beam
INSTALACJE
godne byïo opróĝnianie pojemnika na kurz.
Przy lokalizacji jednostki centralnej naleĝy
wziÈÊ teĝ pod uwagÚ moĝliwoĂÊ wyprowadzenia przewodu wydechowego na zewnÈtrz
budynku. Powinien on wychodziÊ z dala od
okien, zwïaszcza sÈsiada, i na bocznÈ elewacjÚ budynku – nie wyĝej niĝ 30 cm nad powierzchniÈ terenu. Po ustaleniu lokalizacji
jednostki centralnej i gniazd moĝna przystÈpiÊ do rozplanowania sieci przewodów. Tu
obowiÈzuje prosta zasada – im mniej ksztaïtek, a wiÚcej odcinków prostych, tym lepiej.
Przy prowadzeniu przewodów naleĝy unikaÊ oporów hydraulicznych, gdyĝ powietrze
w takiej instalacji jest zasysane z prÚdkoĂciÈ dochodzÈcÈ do 100 km/h i kaĝda zmiana kierunku rur ma wpïyw na jego prÚdkoĂÊ i moc ssania. Druga zasada to unikanie spadków grawitacyjnych przy ïÈczeniu
odcinków przewodów. Trzecia to unikanie
krzyĝowania instalacji centralnego odkurzacza z innymi instalacjami, np. z instalacjÈ centralnego ogrzewania, elektrycznÈ,
a zwïaszcza ogrzewania podïogowego. Naleĝy wrÚcz zachowaÊ minimalnÈ odlegïoĂÊ
30 cm od instalacji ogrzewania podïogowego. JeĂli to moĝliwe, to przewody naleĝy prowadziÊ w wylewce podïogi i w pionowych
bruzdach w Ăcianach lub w szachtach instalacyjnych. JeĂli jednostka centralna bÚdzie siÚ znajdowaïa w garaĝu lub budynku gospodarczym wolno stojÈcym, to przejĂcie pomiÚdzy budynkami najlepiej wykonaÊ w osïonie z przewodu o wiÚkszej Ărednicy, z innego tworzywa niĝ PVC, poniewaĝ jest
ono bardzo kruche w temperaturach poniĝej 0°C. Kiedy zachodzi koniecznoĂÊ zrobienia przejĂcia pomiÚdzy budynkami pod ziemiÈ, równieĝ naleĝy uĝyÊ przewodu osïonowego odpornego na niskie temperatury i odksztaïcenia pod wpïywem nacisku gruntu.
NastÚpnÈ czynnoĂciÈ jest uïoĝenie przewodów elektrycznych pomiÚdzy jednostkÈ centralnÈ a gniazdami ssawnymi i szufelkami.
Przewody elektryczne bÚdÈ przesyïaÊ sygnaï
wïÈczajÈcy jednostkÚ centralnÈ po wïoĝeniu
wÚĝa do gniazda ssawnego. Naleĝy je prowadziÊ wzdïuĝ rur i stosowaÊ przekroje adekwatne do napiÚcia, np. dla 24 V zaleca siÚ
przewód o przekroju min. 0,75 mm2. Optymalnym rozwiÈzaniem jest przeprowadzenie
oddzielnego przewodu elektrycznego do kaĝdego gniazda i szufelki.
ak dbaÊ o instalacjÚ centralnego
odkurzania, aby pracowaïa bezawaryjnie przez wiele lat?
Nie naleĝy zbieraÊ odkurzaczem centralnym pyïów budowlanych, pyïu gipsowego,
odïamków gruzu itp. Do zbierania wody lub
popioïów z kominka sïuĝÈ specjalne separatory. Waĝne jest teĝ systematyczne opróĝnianie zbiornika i czyszczenie worka oraz mycie
lub wymiana filtrów.
NajczÚĂciej do powstania zatoru dochodzi
na odcinku giÚtkiego wÚĝa, co nie jest trudne do usuniÚcia. Moĝna go udroĝniÊ zdejmujÈc koñcówkÚ i zakrywajÈc otwór, zwiÚkszaÊ
siïÚ ssania. Do udraĝniania instalacji stosuje siÚ specjalne, elastyczne i miÚkkie sprÚĝyny (ĝmijki). Powinni je mieÊ serwisanci firmy, w której kupiliĂmy odkurzacz. Nie naleĝy stosowaÊ sprÚĝyn do udraĝniania instalacji kanalizacyjnych, gdyĝ mogÈ porysowaÊ wnÚtrze instalacji, nawet tak znacznie,
ĝe powstanÈ zadziory na których bÚdzie gromadziï siÚ kurz.
I
le kosztuje system centralnego odkurzania?
W kaĝdym nowo budowanym domu jednorodzinnym warto zainwestowaÊ w instalacjÚ centralnego odkurzania, niezaleĝnie od
tego, czy bÚdzie ona uĝywana od razu, czy dopiero po paru latach, gdy bÚdziemy juĝ mieli
pieniÈdze na zakup jednostki centralnej.
Koszt samej instalacji bez jednostki centralnej, gniazd i akcesoriów nie jest wysoki i dla
typowego domu jednorodzinnego wynosi od
150 do 300 zï za punkt. W domu jednorodzinnym o powierzchni 150 m2 koszt instalacji
moĝe wynieĂÊ od 800 do 1600 zï. Jednostki
centralne z zestawem do sprzÈtania i zdalnym
sterowaniem kosztujÈ od 2000 zï.
nr 1/2010
INSTALACJE
Fot. Viessmann
Waldemar
WaldemarJoniec
Joniec
POMPY CIEPA
OD
A DO Z
Na jakim etapie budowy naleĝy podjÈÊ decyzjÚ o ogrzewaniu domu pompÈ
ciepïÈ? Jak ona dziaïa? Na co trzeba zwracaÊ uwagÚ, aby instalacja i eksploatacja nie pociÈgaïy za sobÈ niepotrzebnych kosztów?
Od czego zaczynamy?
ChcÈc uniknÈÊ bïÚdów i niepotrzebnych
kosztów, decyzjÚ o inwestycji w pompÚ ciepïa naleĝy uzgodniÊ z architektem budynku
juĝ na etapie projektowania domu. Ustalamy
z nim rodzaj budynku i jego zapotrzebowanie na energiÚ, a tym samym przegrody i ich
izolacyjnoĂÊ oraz otwory i ich jakoĂÊ. Sprawdzamy, na jaki sposób pozyskiwania ciepïa
przez pompÚ pozwoli nasza dziaïka – czy na
wymiennik gruntowy poziomy, czy pionowy, a moĝe bÚdziemy mogli skorzystaÊ tylko
z pompy czerpiÈcej ciepïo z powietrza? NastÚpnie ustalamy, takĝe z architektem, jakie
bÚdÈ w budynku instalacje ogrzewcze. Dla
pomp ciepïa najkorzystniejsze jest ogrzewanie podïogowe. Przed wyborem pompy naleĝy teĝ okreĂliÊ, jakie funkcje ma ona speïniaÊ. Na pewno ma zapewniÊ ogrzewanie,
ale moĝe równieĝ dostarczaÊ ciepïÈ wodÚ,
a latem teĝ chïodziÊ. Ta decyzja powinna
byÊ starannie przemyĂlana. Kolejny krok to
ustalenie rodzaju wentylacji – warto wybraÊ
mechanicznÈ z odzyskiem ciepïa. GdybyĂmy
jednak chcieli, aby pompa dostarczaïa latem
chïód, to równieĝ naleĝy to uzgodniÊ z architektem, aby dostosowaÊ do tego wentylacjÚ. JeĂli nie bÚdziemy korzystaÊ z kotïa
i wentylacji grawitacyjnej, wówczas nie ma
56
potrzeby budowania kominów spalinowych
i wentylacyjnych oraz kotïowni. Warto wtedy przewidzieÊ miejsce na pompÚ i zasobnik
ciepïej wody, a takĝe na zbiornik buforowy
oraz rekuperator. Moĝna je lokalizowaÊ w pomieszczeniach, które bÚdÈ peïniÊ takĝe inne
funkcje gospodarcze. W projekcie architektonicznym naleĝy teĝ przewidzieÊ przebieg
kanaïów wentylacyjnych i przejĂcia instalacji przez przegrody oraz szachty instalacyjne. JeĂli nie bÚdziemy uĝywaÊ kotïa, a chcemy mieÊ kominek, to nie musi byÊ on sta-
wiany w centralnej czÚĂci budynku i tym samym komin moĝemy wyprowadziÊ po Ăcianie zewnÚtrznej. Z architektem warto równieĝ ustaliÊ iloĂÊ i lokalizacjÚ kolektorów sïonecznych do podgrzewu wody. Warto bowiem tak zaprojektowaÊ dach, aby ich lokalizacja byïa jak najkorzystniejsza. JeĂli tych
elementów nie uwzglÚdnimy na etapie projektu architektonicznego, to po doprowadzeniu budynku do stanu surowego, kiedy przyjdzie czas na montaĝ instalacji, bÚdÈ nas czekaïy spore problemy i niepotrzebne wydatki.
W porównaniu z innymi instalacjami
i urzÈdzeniami grzewczymi wydatki inwestycyjne na instalacje z pompami ciepïa sÈ
wysokie, dlatego warto poszukiwaÊ moĝliwoĂci pozyskania tanich kredytów. Dla inwestorów indywidualnych najlepszÈ drogÈ poszukiwania Ărodków na inwestycje jest doradztwo firm wykonawczych, które majÈ doĂwiadczenie w budowie tego typu instalacji.
Na rynku pojawiajÈ siÚ takĝe firmy wspóïpracujÈce z projektantami i wykonawcami,
które pomagajÈ w pozyskiwaniu kredytów.
CaïÈ inwestycjÚ najlepiej powierzyÊ jednej
firmie, która jest w stanie przedstawiÊ wiarygodne referencje lub takiej, która ma rekomendacje wiodÈcych producentów pomp ciepïa. Nie zapominajmy, ĝe instalacje to inwestycja na kilkadziesiÈt lat.
Jak dziaãa pompa ciepãa?
Wielu specjalistów chcÈc opisaÊ pracÚ pompy ciepïa, porównuje jÈ do lodówki.
Pompa ciepïa i lodówka sÈ podobnie zbudowane i pracujÈ wedïug tych samych zasad. RóĝniÈ siÚ przeznaczeniem – lodówka
ma wytworzyÊ chïód w zamraĝalniku i dlatego musi odebraÊ ciepïo z wnÚtrza urzÈdzenia i przekazaÊ je do otoczenia. Pompa ciepïa natomiast ma za zadanie pobraÊ ciepïo
energia
elektryczna
+3°C
dolne źródło ciepła
parownik
ciepło
naturalne
–2°C
sprężarka
kierunek
przepływu
czynnika
chłodn.
zawór
rozprężny
+75°C
górne źródło ciepła
ciepło
użyteczne
skraplacz
+48°C
Schemat ideowy pracy pompy ciepïa. SprÚĝarkowa pompa ciepïa, to zamkniÚty ukïad ze sprÚĝarkÈ i zaworem rozprÚĝnym w którym krÈĝy czynnik chïodniczy pomiÚdzy dwoma wymiennikami ciepïa: parownikiem
i skraplaczem. Pompa „pompuje” ciepïo z dolnego ěródïa do górnego (rys. WJ).
nr 1/2010
ka elementów, których nie stosuje siÚ w lodówkach, a te które sÈ podobne, sÈ o wiele bardziej rozbudowane. Pompy ciepïa majÈ
dwa wymienniki ciepïa, parownik i skraplacz wykonane z duĝych i drogich wymienników pïytowych. Ponadto w pompach stosuje siÚ sprÚĝarki spiralne, a w lodówce tïokowe. W pompie ciepïa zamiast prostej rurki kapilarnej stosowane sÈ zawory rozprÚĝne,
tak aby uzyskiwaÊ wiÚksze wydajnoĂci i mieÊ
moĝliwoĂÊ jej regulacji.
Instalacja a pompa ciepãa
ĭródãa ciepãa
InstalacjÚ z pompÈ ciepïa moĝna rozwiÈzaÊ na wiele sposobów, w zaleĝnoĂci od
tego, jakie funkcje ma peïniÊ – czy ma tylko
ogrzewaÊ budynek, czy teĝ podgrzewaÊ ciepïÈ wodÚ i ewentualnie chïodziÊ pomieszczenia latem. Zaleĝy ona równieĝ od rodzaju
pompy ciepïa, sposobu ogrzewania budynku
lub zastosowanych dodatkowych ěródeï ciepïa. Instalacja moĝe byÊ prosta lub zïoĝona.
Przykïadem instalacji zïoĝonej jest rozwiÈzanie, które skïada siÚ z pompy ciepïa, podgrzewacza pojemnoĂciowego wody uĝytkowej, zasobnika buforowego wody grzewczej
oraz kotïa na biomasÚ. Do tego ukïadu mogÈ
byÊ podïÈczone jeszcze np. kolektory sïoneczne. Przy niskiej temperaturze zewnÚtrznej,
Górne ěródïo ciepïa. W budynkach
ogrzewanych za pomocÈ pompy ciepïa instalacje ogrzewcze powinny byÊ niskotemperaturowe, czyli w praktyce naleĝy korzystaÊ z ogrzewania podïogowego lub Ăciennego. Oferowane obecnie niektóre grzejniki naĂcienne mogÈ z powodzeniem wspóïpracowaÊ z instalacjami niskotemperaturowymi bez koniecznoĂci instalowania bardzo duĝych powierzchni, ale instalacje takie majÈ maïÈ bezwïadnoĂÊ. W przypadku
ogrzewania pompÈ ciepïa duĝa bezwïadnoĂÊ
cieplna instalacji jest korzystna, gdyĝ pompa
moĝe pracowaÊ wiÚkszÈ czeĂÊ czasu w okresach tañszej taryfy zasilania elektrycznego
i nie ma wówczas koniecznoĂci montowania
duĝego zasobnika buforowego.
Dolne ěródïo ciepïa. Do zasilania instalacji ogrzewajÈcych budynki jednorodzinne pompy czerpiÈ ciepïo z powietrza, gruntu
lub wód gruntowych. Najwyĝsze sprawnoĂci pompy uzyskujÈ pobierajÈc ciepïo z wody
i gruntu. Wprawdzie pompy pobierajÈce ciepïo z powietrza uzyskujÈ niĝsze sprawnoĂci
pracy, ale takie instalacje sÈ najtañsze w inwestycji, gdyĝ nie wymagajÈ prac ziemnych.
Grunt. W Polsce ze wzglÚdu na klimat
najczÚĂciej wykonuje siÚ instalacje, które
korzystajÈ z ciepïa gruntu poprzez kolektor gruntowy poziomy – spiralny lub pïaski.
Kolektor spiralny jest to przewód umieszczony w gruncie poniĝej granicy przemarzania i prowadzony tak, aby tworzyï wÚĝownicÚ i tym samym miaï odpowiednio
duĝÈ powierzchniÚ styku z gruntem. Kolektory wykonuje siÚ teĝ za pomocÈ dïugich
odcinków przewodów. W przewodzie krÈĝy pïyn niezamarzajÈcy (tzw. solanka) i ciepïo z gruntu oddaje do obiegu pompy ciepïa,
a ta przekazuje je do instalacji ogrzewczej
w budynku. Aby poziomy kolektor ziemny
mógï dostarczyÊ wystarczajÈcÈ iloĂÊ ciepïa do
ogrzania budynku, musi mieÊ odpowiednio
duĝÈ powierzchniÚ, która zaleĝy od wilgotnoĂci i struktury gruntu. Im grunt jest wil-
VL
VL A
AB
B
VL
VL
RL
VL
WW
KW
Pojemnościowy
podgrzewacz c.w.u.
VL
RL
RL
Pompa ciepła
Vitocal
Zasobnik buforowy
wody grzewczej
Kocioł
na drewno
Schemat instalacji z pompÈ ciepïa, pojemnoĂciowym podgrzewaczem wody, zasobnikiem buforowym
i kotïem na drewno (rys. Viessmann).
nr 1/2010
jeĂli moc przyjÚtej pompy ciepïa jest niewystarczajÈca, wïÈcza siÚ kocioï, a zasobnik buforowy pozwala gromadziÊ ciepïo w czasie,
gdy energia elektryczna jest tañsza (np. w taryfie nocnej) lub ciepïo uzyskane z kolektorów sïonecznych. W okresach niskiego zapotrzebowania na ciepïo zastosowanie zasobnika eliminuje czÚste zaïÈczanie i wyïÈczanie siÚ pompy ciepïa, zwiÚkszajÈc tym samym trwaïoĂÊ jej elementów i wydïuĝajÈc
ĝywotnoĂÊ.
INSTALACJE
z chïodnego otoczenia i przekazaÊ je do ciepïego wnÚtrza. Nikt z nas nie zastanawia siÚ,
jak to moĝliwe, ĝe dziÚki sprÚĝarce pompujÈcej niskowrzÈcy czynnik chïodniczy w lodowce powstaje chïód. Tak samo jest w pompie ciepïa. Najwaĝniejsza róĝnica pomiÚdzy
tymi urzÈdzeniami polega na tym, ĝe w lodówce ciepïo jest tym, czego chcemy siÚ pozbyÊ, a w pompie chcemy je wykorzystaÊ.
Dlatego pompy ciepïa poĂredniczÈ pomiÚdzy
dwoma ěródïami w przekazywaniu ciepïa.
Instalacja tzw. dolnego ěródïa ciepïa pobiera
ciepïo z otoczenia i transportuje je do pompy ciepïa, a ta przekazuje je z kolei do instalacji górnego ěródïa ciepïa. Instalacja dolnego
ěródïa ciepïa podïÈczona jest do parownika,
a instalacja ogrzewcza do skraplacza pompy ciepïa. Pompa przekazuje do wnÚtrza budynku ciepïo z jego otoczenia, czyli z dolnego
ěródïa ciepïa – gruntu, powietrza lub wody.
Górnym ěródïem ciepïa jest po prostu instalacja ogrzewcza w budynku (np. ogrzewanie
podïogowe lub grzejniki na Ăcianie). PodstawÈ dziaïania pompy ciepïa, tak jak lodówki,
jest wzrost temperatury gazu przy jego sprÚĝaniu i spadek przy rozprÚĝaniu.
W tym miejscu nasuwa siÚ pytanie: skoro to takie proste urzÈdzenie, to dlaczego
jest takie drogie? Pompy ciepïa majÈ kil-
57
płaski
16 pętli / 10 mb wykopu
INSTALACJE
spiralny
0,66
1m
5m
1m
Kolektory gruntowe poziome: spiralny i pïaski
(rys. Solis).
Poziomy gruntowy kolektor pïaski
(rys. Bundesverband Wärmepumpe).
gotniejszy i ciÚĝszy, tym lepiej oddaje ciepïo.
IloĂÊ energii, jakÈ moĝna uzyskaÊ z gruntu na
gïÚbokoĂci okoïo 1,8 m waha siÚ od 15 do 30
W/m2. Tak duĝa rozpiÚtoĂÊ wymaga starannego wykonania kontrolnych wykopów, aby
sprawdziÊ, ile ciepïa moĝna uzyskaÊ z gruntu
w danym przypadku. Wykonawcy przyjmujÈ, ĝe nowy, dobrze izolowany dom jednorodzinny o niskim zapotrzebowaniu na energiÚ
do ogrzewania wymaga kolektora spiralnego
przynajmniej o dwu-, trzykrotnie wiÚkszej
powierzchni niĝ wynosi powierzchnia uĝytkowa domu. Zatem dla domu o powierzchni
150 m2 potrzebny jest kolektor o powierzch-
Pompa ciepïa zasilana z wód gruntowych
za pomocÈ studni (rys. ENBW).
58
ni nawet 400 m2. Na zbudowanym kolektorze nie moĝna stawiaÊ budynków oraz sadziÊ drzew i niekiedy nawet kilkusetmetrowe dziaïki majÈ za maïÈ powierzchniÚ na
budowÚ kolektorów poziomych. JeĂli mamy
maïÈ dziaïkÚ, moĝemy wykonaÊ w gruncie
odwierty pionowe. To rozwiÈzanie jest droĝsze i przed decyzjÈ naleĝy zleciÊ badania doĂwiadczonej firmie, czy w danym miejscu
jest to ekonomicznie uzasadnione. Dla domów jednorodzinnych wykonuje siÚ odwierty na gïÚbokoĂÊ do 30 m (gïÚbsze wymagajÈ uzyskania pozwolenia wodno-prawnego),
oddalone od siebie o okoïo 5 m.
Woda. Bardzo dobrym ěródïem ciepïa
dla pomp sÈ wody gruntowe, gdyĝ na gïÚbokoĂci poniĝej 6 m ich temperatura nie powinna spadaÊ poniĝej 7°C. Wody takie wykorzystuje siÚ w ukïadzie dwóch studni. PierwszÈ
pobiera siÚ wodÚ, która dochodzi do pompy
i po oddaniu jej ciepïa jest ona zrzucana do
drugiej studni. Warunkiem zastosowana takiego systemu jest odpowiednia wydajnoĂÊ
warstwy wodonoĂnej oraz wïaĂciwa chïonnoĂÊ studni zrzutowej, tak aby przyjÚïa ona
caïkowitÈ iloĂÊ kierowanej do niej wody. Tu
teĝ potrzebna jest pewna minimalna wielkoĂÊ dziaïki. Studnie muszÈ byÊ od siebie
oddalone o okoïo 15–20 m, tak aby zrzuca-
Budynek zasilany pompÈ czerpiÈcÈ ciepïo
z powietrza (fot. Viessmann).
na chïodna woda miaïa czas na pobranie ciepïa zanim ponownie zostanie zaczerpniÚta
i skierowana na pompÚ ciepïa. Wody te nie
powinny byÊ twarde, mocno zmineralizowane i z wysokÈ zawartoĂciÈ ĝelaza lub manganu, gdyĝ mogÈ pokrywaÊ wymiennik warstwÈ osadów, a to spowoduje spadek sprawnoĂci oddawania ciepïa. Budowa studni gïÚbokoĂci ponad 30 m wymaga pozwolenia
wodno-prawnego.
Powietrze. Pompy ciepïa czerpiÈce ciepïo z powietrza mogÈ byÊ instalowane praktycznie wszÚdzie, powietrze jest bowiem dostÚpne wszÚdzie. Taka inwestycja jest tañsza
od kilku do kilkunastu tysiÚcy zïotych od
instalacji z wymiennikami gruntowymi czy
studniami i nie wymaga posiadania odpowiedniej wielkoĂci dziaïki. Jednak im wiÚcej ciepïa do ogrzewania potrzebujemy, czyli
w okresie zimowym, to w powietrzu jest go
coraz mniej. Dlatego w okresach mrozów budynek musi korzystaÊ z dodatkowego ěródïa
ogrzewania.
Co jest waİne: moc,
sprawnoĤþ czy COP?
Pompy ciepïa nie naleĝy traktowaÊ jak kotïa – nie wytwarza ona energii cieplnej, nie
jest z niÈ zatem zwiÈzane pojÚcie sprawnoĂci. Pompa ciepïa tylko transportuje energiÚ ze ěródïa chïodniejszego do cieplejszego.
Ten kierunek transportu ciepïa – odwrotny
od wystÚpujÈcego w naturze – wymaga dostarczenia energii z zewnÈtrz. Jest niÈ energia elektryczna do napÚdu sprÚĝarki w pompie ciepïa. DziÚki duĝej powierzchni wymiany w dolnym ěródle ciepïa do instalacji przenika spora iloĂÊ energii, którÈ pompa ciepïa przekazuje do instalacji ogrzewczej. Dla
charakterystyki pompy waĝne jest, ile jednostek ciepïa jest ona w stanie przetransportowaÊ pomiÚdzy dwoma ěródïami za pomocÈ jednej jednostki energii. InformacjÚ tÚ
mamy zawartÈ we wspóïczynniku wydajnoĂci grzejnej COP. SprÚĝarkowa pompa ciepïa
potrafi przy zuĝyciu 1 kW energii elektrycznej dostarczyÊ w optymalnych warunkach
piÚÊ jednostek energii cieplnej, czyli jej COP
wynosi odpowiednio 5. Wspóïczynnik COP
zaleĝy jednak od róĝnicy temperatur dolnego i górnego ěródïa ciepïa. Producenci podajÈ go zwykle dla temperatury na wejĂciu
do pompy ciepïa z dolnego ěródïa na poziomie 0°C i temperatury 35°C na zasilaniu systemu grzewczego. JeĂli np. COP dla danej
pompy, dla temperatur 0/35°C, wynosi 5, to
dla 0/50°C bÚdzie to tylko okoïo 3,5. Zatem
im wiÚksza róĝnica temperatur, tym mniejszy wspóïczynnik COP. Po raz kolejny widaÊ,
jakie znaczenie ma wydajne dolne ěródïo ciepïa i niskotemperaturowa instalacja centralnego ogrzewania. Moc pompy ciepïa jest bardzo waĝna i jest ĂciĂle zwiÈzana z zapotrzebowaniem budynku na ciepïo. W celu dokonania prawidïowego doboru odpowiedniej
pompy ciepïa naleĝy dokïadnie ustaliÊ zapotrzebowanie budynku na ciepïo. W praktyce pomp nie dobiera siÚ na 100% zapotrzebowania na ciepïo, lecz na 80–90%, a w okresach duĝych spadków temperatury ciepïo
dostarczajÈ przewaĝnie grzaïki elektryczne.
Te 10–20% mniej daje spore oszczÚdnoĂci inwestycyjne, a nie ma to aĝ tak duĝego wpïywu na koszty eksploatacyjne.
nr 1/2010
Tomasz Kotruchow, ekspert ds. pomp ciepïa
INSTALACJE
EKOLOGICZNE
I EKONOMICZNE
POMPY CIEPA FONKO – NOWOCZESNE URZkDZENIA GRZEWCZE
Stosowanie pomp ciepïa jest nie tylko uzasadnione ekonomicznie, ale
równieĝ ekologicznie. OgraniczajÈ one bowiem zuĝycie zasobów kopalnych, wykorzystujÈc naturalnÈ energiÚ przyrody i nie degradujÈ Ărodowiska spalinami.
Dziaïanie pompy ciepïa opiera siÚ na wykorzystaniu fizycznych wïaĂciwoĂci czynnika roboczego, podlegajÈcego cyklicznej zmianie stanu fizycznego. Czynnik ten jest poddany kolejno sprÚĝaniu, skraplaniu, rozprÚĝaniu
i parowaniu. Skraplaniu towarzyszy wydzielanie ciepïa, a parowaniu pobieranie. SprÚĝanie powoduje przyrost temperatury. RozprÚĝanie natomiast jej obniĝenie.
BazujÈc na nowoczesnych rozwiÈzaniach
pomp ciepïa, zaleĝnie od wielkoĂci zapotrzebowania na ciepïo, naleĝy wybraÊ stosowny
rodzaj dolnego ěródïa. Powietrze jest ïatwo
dostÚpne, umoĝliwiajÈc budowÚ najtañszych
ukïadów, ale charakteryzuje siÚ duĝÈ zmiennoĂciÈ, co powoduje, ĝe ukïady bazujÈce na
powietrzu sÈ przeznaczone jedynie do maïych budynków. Woda jest natomiast najlepszym jakoĂciowo, ale najtrudniej dostÚpnym
rodzajem dolnego ěródïa, co skutkuje najdroĝszymi kosztami inwestycyjnymi, które
sÈ zarezerwowane jedynie dla najwiÚkszych
zastosowañ. Najlepszym typem dolnego ěródïa jest ziemia. Zapewnia najlepszy stosunek
kosztu inwestycji do wydajnoĂci dla najszerszego spektrum zastosowañ.
Stosowanie pomp ciepïa zapewnia uzyskanie znacznych oszczÚdnoĂci eksploatacyjnych w porównaniu z tradycyjnymi rozwiÈzaniami. W przypadku prÈdu elektrycznego, oleju opaïowego czy gazu z butli moĝna
spodziewaÊ siÚ nawet czterokrotnego obniĝenia kosztów eksploatacji. W przypadku gazu
ziemnego - dwukrotnego obniĝenia kosztów.
W przypadku wÚgla koszty eksploatacyjne
sÈ porównywalne. BiorÈc pod uwagÚ fakt, ĝe
pompy ciepïa umoĝliwiajÈ budowÚ ukïadów
centralnego ogrzewania i chïodzenia, koszty
nr 1/2010
warto wiedzieþ
Ä
Zalety pompy ciepïa Fonko:
Jest urzÈdzeniem bezobsïugowym.
Ma niskie koszty eksploatacyjne (nawet czterokrotnie niĝsze w porównaniu do ogrzewania elektrycznego czy olejem opaïowym).
Technologia Fonko umoĝliwia wykonanie wymiennika
gruntowego praktycznie w kaĝdych warunkach, bez wzglÚdu na wielkoĂÊ dziaïki (kolektor ziemny pionowy 30 m
w gïÈb ziemi). KompaktowoĂÊ wymiennika (kolektor ziemny) znacznie obniĝa koszty instalacyjne.
Technologia caïkowicie bezpieczna dla uĝytkownika i Ărodowiska. Nie ma spalania, a co za tym idzie niepotrzebny
jest komin spalinowy (oszczÚdzamy na budowie komina,
oraz przy ukïadaniu dachu, poniewaĝ wszelkie obróbki dekarskie przy kominach to spory wydatek).
Przy zastosowaniu pomp cierpïa eliminujemy koniecznoĂÊ wykonania przyïÈcza gazowego czy przechowywania oleju opaïowego.
Najwyĝsza klasa energetyczna A.
Ä
ekspert radzi
Dlaczego warto zamontowaÊ pompÚ ciepïa Fonko DXW
ziemia–woda?
Pompa Fonko speïnia trzy funkcje:
Centralnego ogrzewania zimÈ.
Chïodzenia latem (zastÚpuje klimatyzacjÚ), co jest bardzo
waĝne zwïaszcza w domach z zagospodarowanym poddaszem (odchodzi koszt zakupu oraz montaĝu klimatyzacji).
Podgrzewa ciepïÈ wodÚ uĝytkowÈ.
inwestycyjne w porównaniu z wykonaniem
dwóch tradycyjnych instalacji (centralne
ogrzewanie i klimatyzacja) sÈ porównywalne, a w przypadku duĝych realizacji – nawet
niĝsze. Wszystko to powoduje, ĝe liczba instalacji z pompami ciepïa stale roĂnie.
DziÚki zastosowaniu pompy ciepïa, koszty ogrzewania budynku oraz przygotowania ciepïej wody uĝytkowej sÈ znacznie niĝsze niĝ przy tradycyjnych metodach ogrzewania. Szacuje siÚ, ĝe w przypadku wykorzystywania pompy wyïÈcznie do ogrzewania, czas
zwrotu wyĝszych kosztów inwestycyjnych
wynosi 3–5 lat. Czas zwrotu jest tym krótszy, im wiÚksze jest zapotrzebowanie energetyczne budynku.
WykorzystujÈc, oprócz ogrzewania, równieĝ tryb chïodzenia, instalacja centralnego ogrzewania i chïodzenia na bazie pompy
ciepïa jest na porównywalnym poziomie inwestycyjnym z rozwiÈzaniami tradycyjnymi, czyli centralne ogrzewanie plus klimatyzacja. Oznacza to, ĝe juĝ od pierwszego dnia
uĝytkowania systemu moĝemy cieszyÊ siÚ
najniĝszymi kosztami eksploatacyjnymi.
Chcesz dowiedzieÊ siÚ wiÚcej szczegóïów, skontaktuj siÚ z nami. Nasi doradcy odpowiedzÈ na
wszystkie twoje pytania.
FONKO Polska Sp. z o.o.
ul. Puïawska 599 b, 02-885 Warszawa
Fonkolinia: 801 367 333
e-mail: [email protected], www.fonko.pl
59
INSTALACJE
P R Z E G L k D
C I E P A
P O M P
Przedstawiciel na PolskÚ firmy AIRWELL
ul. Cementowa 30, 51-503 Wrocïaw
tel. 71 372 84 63, fax 71 372 84 52
[email protected], www.hydropol.com
SPH
PAC HT
PAC
Dolne ěródïo ciepïa: powietrze; Górne ěródïo ciepïa: woda;
Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 8–14 kW; Zakres mocy
chïodniczej dla typoszeregu: 7,2–9,8 kW; Pobór mocy elektrycznej: 2,3–4,5 kW; COP dla temp. 0°C/W35°C: 3.5; Typ sprÚĝarki: scroll; Sterowanie – funkcje: zapewnia peïnÈ kontrolÚ nad
ustawianiem: poziomu temperatury pomieszczenia, dziennych
lub tygodniowych planów temperatur, okresów nieobecnoĂci
uĝytkowników; Cechy szczególne: skïada siÚ z jednostki wewnÚtrznej i zewnÚtrznej; system ïagodnego startu (urzÈdzenia
1-fazowe); system kontroli kolejnoĂci faz (urzÈdzenia 3-fazowe);
niska wraĝliwoĂÊ na zatykanie; system rur do 8 m nie wymaga
dodatkowego naïadowania; elektroniczna regulacja uwzglÚdniajÈca „water law” dla osiÈgniÚcia optymalnego komfortu;
sprÚĝarka umieszczona w jednostce wewnÚtrznej; wentylator
o niskiej gïoĂnoĂci; 8–14 kW wydajnoĂci; COP > 3,5; tryb grzewczy do –15°C; temp. na wyjĂciu wody do 55°C; Gwarancja: 3 lata.
Wyprodukowane przez ACE Airwell we Francji
Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 6,5–14,8 kW; Zakres
mocy chïodniczej dla typoszeregu: –; Pobór mocy elektrycznej: 1,7–5,7 kW; COP dla temp. 0°C/W35°C: 4; Typ sprÚĝarki: 2 sprÚĝarki typu scroll; Sterowanie – funkcje: zapewnia
peïnÈ kontrolÚ nad ustawianiem: poziomu temperatury pomieszczenia, dziennych lub tygodniowych planów temperatur,
okresów nieobecnoĂci uĝytkowników; Cechy szczególne: dostarcza ciepïÈ wodÚ uĝytkowÈ o temp. 65°C nawet przy temp.
zewn. –20°C bez wspomagania dodatkowej grzaïki elektrycznej, gwarantuje tÚ samÈ wydajnoĂÊ przy temp. zewn. +7°C
jak i –7°C, wysoka wydajnoĂÊ i osiÈgi nawet do temp. zewn.
–20°C; elektroniczny panel kontrolny oraz system termostatów
umoĝliwiajÈ uzyskanie idealnego komfortu cieplnego, termodynamiczna produkcja i zarzÈdzanie CWU z zabezpieczeniem
przeciw legionelli; Gwarancja: 3 lata. Wyprodukowane przez
ACE Airwell we Francji
Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 8–14 kW; Zakres
mocy chïodniczej dla typoszeregu: 7,2–9,8 kW; Pobór mocy
elektrycznej: 2,3–4,6 kW; COP dla temp. 0°C/W35°C: 3,5;
Typ sprÚĝarki: scroll; Sterowanie – funkcje: zapewnia peïnÈ
kontrolÚ nad ustawianiem: poziomu temperatury pomieszczenia, dziennych lub tygodniowych planów temperatur,
okresów nieobecnoĂci uĝytkowników; Cechy szczególne:
urzÈdzenie typu Monoblok – system ïagodnego startu (urzÈdzenia 1-fazowe); system kontroli kolejnoĂci faz (urzÈdzenia
3-fazowe); niska wraĝliwoĂÊ na zatykanie; elektroniczna regulacja uwzglÚdniajÈca „water law” stworzona dla osiÈgniÚcia
optymalnego komfortu; ciche dziaïanie; wentylator o niskiej
gïoĂnoĂci; 8–14 kW wydajnoĂci; COP > 3,5; tryb grzewczy do
–15°C; temperatura na wyjĂciu wody do 55°C; Gwarancja:
3 lata. Wyprodukowane przez ACE Airwell we Francji
Cena brutto: 19 200 zï
GEOTHERM Sp. z o.o.
ul. Rynkowa 156, 62-086 Przeěmierowo
tel. 61 652 49 94, tel. kom. 663 745 033, [email protected]
60
KSE 10 T6
THP 09V Pompa ciepïa do podgrzewania wody w basenie
AHP 10
Dolne ěródïo ciepïa: solanka; Górne ěródïo ciepïa: ukïad
ogrzewania domu jednorodzinnego; Zakres mocy cieplnej
dla typoszeregu: 3,9–39,8,5 kW; Zakres mocy chïodniczej
dla typoszeregu: 3,0–30,7 kW; Pobór mocy elektrycznej:
2,4 kW; COP dla temp. 0°C/35°C: 4,4; Typ sprÚĝarki: scroll;
Sterowanie – funkcje: sterowanie za pomocÈ programatora
Elesta, bardzo rozbudowany programator pozwalajÈcy na
obsïugÚ oprócz pompy ciepïa jeszcze innych urzÈdzeñ (np.
pompa cyrkulacyjna CWU i do solarów); Cechy szczególne:
cicha praca, niskie zuĝycie energii elektrycznej, estetyczny
wyglÈd; Gwarancja: 8 lat na sprÚĝarkÚ (Copeland), 2 lata na
pozostaïe podzespoïy
Dolne ěródïo ciepïa: powietrze; Górne ěródïo ciepïa: basen; Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 6,3–42 kW;
Zakres mocy chïodniczej dla typoszeregu: –; Pobór mocy
elektrycznej: 1,4–1,8 kW; COP dla temp. 15°C/26°C: 4,5;
Typ sprÚĝarki: rotary; Sterowanie – funkcje: sterowanie za
pomocÈ zdalnego pilota, utrzymywanie zadanej temperatury
wody w basenie; Cechy szczególne: cicha praca, niskie zuĝycie energii elektrycznej, estetyczny wyglÈd; Gwarancja: 2 lata
Dolne ěródïo ciepïa: powietrze; Górne ěródïo ciepïa: ukïad
ogrzewania domu jednorodzinnego; Zakres mocy cieplnej
dla typoszeregu: 4,8–19,5 kW; Zakres mocy chïodniczej dla
typoszeregu: –; Pobór mocy elektrycznej: 2,6–3,5 kW; COP dla
temp. 7°C/35°C: 3,8; Typ sprÚĝarki: rotary; Sterowanie – funkcje: sterowanie za pomocÈ cyfrowego panelu który jednoczeĂnie
jest czujnikiem temperatury i moĝna go zamontowaÊ w dogodnym miejscu; Cechy szczególne: cicha praca, niskie zuĝycie energii elektrycznej, estetyczny wyglÈd; Gwarancja: 2 lata
Cena brutto: 8988 zï
R
E
K
L
A
M
A
nr 1/2010
P R Z E G L k D
P O M P
C I E P A
INSTALACJE
GLEN DIMPLEX POLSKA Sp. z o.o.
ul. Strzeszyñska 33, 60-479 Poznañ
www.dimplex.pl
LA 11AS
LA 11ASR
LAS 10MT
Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 8,8 kW; Zakres mocy
chïodniczej dla typoszeregu: –; Pobór mocy elektrycznej: 2,74 kW; COP dla temp. 0°C/35°C: 3,2; Typ sprÚĝarki:
scroll; Sterowanie – funkcje: sterowanie pogodowe z czujnikiem zewnÚtrznym, sterowanie 3 obiegami grzewczymi
i przygotowaniem c.w.u.; Cechy szczególne: pompa ciepïa
powietrze/woda do zabudowy zewnÚtrznej; Gwarancja:
2 lata
Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 8,8 kW; Zakres
mocy chïodniczej dla typoszeregu: 7,8 kW; Pobór mocy
elektrycznej: 2,74 kW; COP dla temp. 0°C/35°C: 3,2; Typ
sprÚĝarki: scroll; Sterowanie – funkcje: sterowanie pogodowe z czujnikiem zewnÚtrznym, sterowanie 3 obiegami grzewczymi i przygotowaniem c.w.u.; Cechy szczególne: rewersyjna pompa ciepïa powietrze/woda do zabudowy zewnÚtrznej;
funkcja grzanie/chïodzenie (chïodzenie aktywne – odwrócony
obieg pompy ciepïa); Gwarancja: 2 lata
chïodniczej dla typoszeregu: –; Pobór mocy elektrycznej:
Sterowanie – funkcje: sterowanie funkcjÈ podgrzewania wody
basenowej; Cechy szczególne: specjalna pompa ciepïa powietrze/woda do ustawienia zewnÚtrznego do podgrzewania wody
basenowej ze specjalnie zabudowanym bardzo wytrzymaïym
wymiennikiem tytanowym; Gwarancja: 2 lata
LIK 8TE
SIK 7TE
SIH 9TE
chïodniczej dla typoszeregu: –; Pobór mocy elektrycznej: 2,27 kW; COP dla temp. 0°C/35°C: 3,3; Typ sprÚĝarki:
scroll; Sterowanie – funkcje: sterowanie pogodowe z czujnikiem zewnÚtrznym, sterowanie 3 obiegami grzewczymi
i przygotowaniem c.w.u.; Cechy szczególne: kompaktowa
pompa ciepïa powietrze/woda do zabudowy wewnÚtrznej,
w komplecie pompa ogrzewania, naczynie przeponowe 24 l,
grupa bezpieczeñstwa, zawór róĝnicowo-upustowy, zbiornik
buforowy 50 litrów z grzaïkÈ 2 kW, ogranicznik prÈdu rozruchowego; Gwarancja: 2 lata
Dolne ěródïo ciepïa: solanka; Górne ěródïo ciepïa: woda;
Sterowanie – funkcje: sterowanie pogodowe z czujnikiem zewnÚtrznym, sterowanie 3 obiegami grzewczymi i przygotowaniem c.w.u.; Cechy szczególne: kompaktowa pompa ciepïa,
w komplecie po stronie solanki: pompa obiegowa, naczynie
przeponowe 8 l, kompletna grupa bezpieczeñstwa, separator
powietrza, filtr zanieczyszczeñ; – po stronie ogrzewania: pompa obiegowa, naczynie przeponowe 24 l, kompletna grupa
bezpieczeñstwa, zawór róĝnicowo-upustowy; Gwarancja:
2 lata
Sterowanie – funkcje: sterowanie pogodowe z czujnikiem
zewnÚtrznym, sterowanie 3 obiegami grzewczymi i przygotowaniem c.w.u.; Cechy szczególne: pompa ciepïa wysokotemperaturowa (do 70°C na zasilaniu) solanka/woda. Dodatkowy
wymiennik ciepïa w ukïadzie chïodniczym podnoszÈcy COP;
Gwarancja: 2 lata
Cena brutto:49 500 zï
nr 1/2010
R
E
K
L
A
M
A
61
INSTALACJE
P R Z E G L k D
62
P O M P
C I E P A
NATEO Sp. z o.o.
ul. Armii Krajowej 32A
58-130 ¿arów
SMART+ G 4–16 kW ZE ZBIORNIKIEM CWU 310 l
SMART G 4–16 kW
SMART W 6–21 kW
Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 4–16 kW; Zakres
mocy chïodniczej dla typoszeregu: 3,2–12,1 kW; Pobór
mocy elektrycznej: 1,1–3,9 kW; COP dla temp. 0°C/35°C:
3,6–4,1; Typ sprÚĝarki: scroll firmy Copeland; Sterowanie
– funkcje: sterownik mikroprocesorowy, sterowanie z panelu
dotykowego, funkcje – praca z kominkiem, chïodzenie ogrzewanie basenu, praca z solarem; Cechy szczególne: kompaktowa pompa ciepïa ze zbiornikiem CWU równowaĝna z wÚzïem
cieplnym, wyposaĝona w wymienniki ciepïa SWEP, 2 pompy
CO, pompÚ CWU, pompÚ cyrkulacji, pompÚ ěródïa dolnego
(wszystkie firmy Grundfos), 2 naczynia przeponowe, separatory powietrza, wszystkie niezbÚdne czujniki, sprzÚgïo hydrauliczne, sterownik pogodowy, automatykÚ wÚzïa cieplnego;
zasilanie z poziomu posadzki lub Ăciany; drzwi z hartowanej
czarnej szyby; Gwarancja: 3+2 lata
Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 5,0–33,68 kW; Zakres mocy chïodniczej dla typoszeregu: 3,2–12,1 kW; Pobór
3,6–4,1; Typ sprÚĝarki: scroll firmy Copeland; Sterowanie –
funkcje: sterownik mikroprocesorowy, panel sterujÈcy, funkcje – praca z kominkiem, chïodzenie ogrzewanie basenu, praca
z solarem; Cechy szczególne: zawór dïawiÈcy, filtry, skraplacz
i parownik firmy SWEP, automatykÚ wÚzïa cieplnego; funkcje
– kominek z pïaszczem wodnym, klimatyzacja, basen, solar;
Gwarancja: 3 lata
Dolne ěródïo ciepïa: woda; Górne ěródïo ciepïa: woda;
Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 5,0–33,68 kW; Zakres mocy chïodniczej dla typoszeregu: 3,2–12,1 kW; Pobór
3,6–4,1; Typ sprÚĝarki: scroll firmy Copeland; Sterowanie –
funkcje: sterownik mikroprocesorowy, panel sterujÈcy, funkcje – praca z kominkiem, chïodzenie ogrzewanie basenu, praca
z solarem; Cechy szczególne: zawór dïawiÈcy, filtry, skraplacz
i parownik firmy SWEP, automatykÚ wÚzïa cieplnego; funkcje
Gwarancja: 3 lata
Cena brutto: od 25 620 do 34 160 zï
GEMINI G 19–77 kW
GEMINI W 25–100 kW
GEMINI+ G 105–250 kW
Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 19,0–77,5 kW; Zakres mocy chïodniczej dla typoszeregu: 15,0–58,0 kW;
Pobór mocy elektrycznej: 5,2–19,0 kW; COP dla temp.
0°C/35°C: 3,65–4,0; Typ sprÚĝarki: 2 sprÚĝarki typu scroll firmy Copeland; Sterowanie – funkcje: sterownik mikroprocesorowy, automatyka wÚzïa cieplnego, panel sterujÈcy, funkcje
– praca z kominkiem, chïodzenie ogrzewanie basenu, praca
z solarem; Cechy szczególne: dwusprÚĝarkowa pompa ciepïa
wyposaĝona w zawory, filtry, wymienniki ciepïa SWEP; funkcje
Gwarancja: 3 lata
Dolne ěródïo ciepïa: woda; Górne ěródïo ciepïa: woda; Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 25,0–100,0 kW; Zakres
3,65–4,3; Typ sprÚĝarki: 2 sprÚĝarki typu scroll firmy Copeland; Sterowanie – funkcje: sterownik mikroprocesorowy,
automatyka wÚzïa cieplnego, panel sterujÈcy, funkcje – praca
z kominkiem, chïodzenie ogrzewanie basenu, praca z solarem; Cechy szczególne: dwusprÚĝarkowa pompa ciepïa wyposaĝona w zawory, filtry, wymienniki ciepïa SWEP; funkcje
Gwarancja: 3 lata
Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 105,0–250,0 kW;
Zakres mocy chïodniczej dla typoszeregu: 80,0–185,0 kW;
0°C/35°C: 3,8–4,0; Typ sprÚĝarki: 2 sprÚĝarki typu scroll firmy
Copeland; Sterowanie – funkcje: sterownik mikroprocesorowy, automatyka wÚzïa cieplnego, panel sterujÈcy, funkcje
– praca z kominkiem, chïodzenie ogrzewanie basenu, praca
z solarem; Cechy szczególne: dwusprÚĝarkowa pompa ciepïa
wyposaĝona w zawory, filtry, wymienniki ciepïa SWEP; funkcje
– kominek z pïaszczem wodnym, klimatyzacja, basen, solar.
Wersja pompy woda/woda – na zapytanie; Gwarancja: 3 lata
R
E
K
L
A
M
A
nr 1/2010
P R Z E G L k D
C I E P A
ROBERT BOSCH Sp. z o.o.
FONKO Polska Sp. z o.o.
Dystrybutor w Polsce firmy VIKERSØNN
ul. Ryĝowa 49, 01-495 Warszawa, [email protected]
ul. Jutrzenki 105, 02-231 Warszawa
ul. Puïawska 599 b, 02-885 Warszawa
BJØRN
TM 60-1, TM 75-1, TM 90-1, TM 110-1
ZE ZINTEGROWANYM ZASOBNIKIEM
DXW45LGS – DXW55LGS – DXW65LGS
Dolne ěródïo ciepïa: pionowy lub poziomy gruntowy wymiennik ciepïa; Górne ěródïo ciepïa: ogrzewanie podïogowe,
Ăcienne, klimakonwektory, grzejniki; Zakres mocy cieplnej
dla typoszeregu: 5–33,68 kW; Zakres mocy chïodniczej
dla typoszeregu: 3,88–26,8 kW; Pobór mocy elektrycznej:
1,15–6,88 kW; COP dla temp. 0°C/35°C: 4,44–4,9; Typ sprÚĝarki: hermetyczna typu scroll firmy Copeland; Sterowanie
– funkcje: praca z czujnikiem pomieszczenia w róĝnych trybach; odczyt parametrów: aktualnego stanu pompy ciepïa,
zmierzonej temp. zewnÚtrznej, górnego ěródïa, temp. zadanej
w ukïadach klimatyzacji i ogrzewania pokojowego, temp. zasobnika C.W.U, iloĂÊ przepracowanych godzin pracy sprÚĝarki;
Cechy szczególne: cicha praca, estetyczny wyglÈd, zajmuje
maïo miejsca, bezawaryjna, bezpieczna, ekonomiczna, moĝliwoĂÊ szybkiej konfiguracji z innymi ekologicznymi ěródïami
ciepïa (kolektory sïoneczne, kominek), moĝliwoĂÊ instalacji
dodatkowych moduïów (chïodzenie aktywne oraz pasywne,
regeneracja dolnego ěródïa nadmiarem energii z kolektorów
sïonecznych), konkurencyjna cena; Gwarancja: 2 lata z moĝliwoĂciÈ wieczystego przedïuĝenia
Dolne ěródïo ciepïa: solanka, sondy pionowe lub poziome
wymienniki gruntowe; Górne ěródïo ciepïa: instalacja c.o.
min./max temp. zasilania 20/65°C; Zakres mocy cieplnej dla
typoszeregu: 0°/35°: 5,9–10,9 kW; 0°/50°: 5,5–10,1; Zakres
mocy elektrycznej: 1,3–2,3; COP dla temp. 0°C/35°C: 4,5 –
5,0; Typ sprÚĝarki: scroll; Sterowanie – funkcje: wbudowany
regulator pogodowy z wyĂwietlaczem w j. polskim, sterowanie 2 obiegami grzewczymi (1 z mieszaczem i 1 bez mieszacza)
obiegiem c.w.u. oraz pracÈ wbudowanego 3-stopniowego
dogrzewacza elektrycznego, funkcja pïynnego rozruchu,
funkcja wygrzewania jastrychu; Cechy szczególne: kompaktowa pompa ciepïa z wbudowanym 163 l dwupïaszczowym
stalowym zasobnikiem c.w.u., 9 kW dogrzewaczem elektrycznym, pompami solanki oraz obiegu grzewczego; w komplecie
z zespoïem zaworów napeïniajÈcych dolnego ěródïa, separatorem powietrza dla dolnego ěródïa, filtrami dolnego i górnego ěródïa ciepïa oraz czujnikami temperatury zewnÚtrznej
i wewnÚtrznej; Gwarancja: 3 lata
Dolne ěródïo ciepïa: ziemia, gruntowy pionowy kolektor
ziemny, sondy o gïÚbokoĂci 30 m; Górne ěródïo ciepïa: woda;
Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 11–15–19 kW; Zakres
mocy chïodniczej dla typoszeregu: 10–14–18 kW; Pobór
mocy elektrycznej: 2,7–3,8–4,9 kW; COP dla temp. 0°C/35°C:
4,2; Typ sprÚĝarki: scroll; Sterowanie – funkcje: wbudowany
sterownik z wyĂwietlaczem umoĝliwiajÈcy wybór trybu pracy
i nastaw, odczyt temperatury zasilanie/ powrót, sterowanie
gïównÈ pompÈ cyrkulacyjnÈ oraz pompÈ podgrzewu cwu.
Wbudowany system zabezpieczeñ i diagnozy pracy, soft-start,
czujnik asymetrii i zaniku fazy, zabezpieczenie przeciÈĝeniowe, czujnik przepïywu oraz presostat niskiego i wysokiego
ciĂnienia. Instalacja c.o. (temperatura zasilania maksymalnie
do 50°C) i chïodzenie (woda lodowa 7/12°C) przy jednoczesnym podgrzewie cwu (temperatura cwu do 80°C bez ĝadnych
dodatkowych urzÈdzeñ grzewczych); Cechy szczególne:
caïkowicie odwracalna technologia bezpoĂredniego odparowania bez koniecznoĂci stosowania elektrycznych grzaïek
szczytowych. MoĝliwoĂÊ budowania ukïadów kaskadowych;
Gwarancja: 3 lata z moĝliwoĂciÈ przedïuĝenia
(ceny wg cennika z dn. 15.06.2009)
Cena brutto: 28 900 – 31 450 – 34 700 zï
WPL 13/18/23E i WPL 33; WPL 13/18/23 cool
WPC 5/7/10/13, WPC 5/7/10/13 cool
WPF 5/7/10/13/16 E, WPF 10/13/16 cool
Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 7,7–17,1 kW (WPL
13/18/23E i WPL 33 dla +0ºC/+35ºC), 8,1–14,8 kW (WPL
13/18/23 cool dla +2ºC/+35 ºC), 7,0-12,7 kW ( (WPL 13/18/23
cool dla +30ºC/+7 ºC); Zakres mocy chïodniczej dla typoszeregu: 7,0–17,6 kW (WPL 13/18/23E i WPL 13/18/23 cool);
0°C/W35°C: do 3,3 (WPL 13/18/23E i WPL 33), 3,4–3,5 (WPL
13/18/23 cool dla +2ºC/+35ºC), 2,3–2,8 (WPL 13/18/23 cool
dla +30ºC/+7ºC); Typ sprÚĝarki: scroll; Sterowanie – funkcje:
elementy zabezpieczajÈce (czujnik wysokiego ciĂnienia,czujnik
niskiego ciĂnienia, zabezpieczenie przed zamarzaniem), ogranicznik prÈdu rozruchowego; sterowanie poprzez zewnÚtrzny
regulator pogodowy za poĂrednictwem zïÈcza – BUS; Cechy
szczególne: montaĝ wewnÈtrz lub na zewnÈtrz budynku.
Wersja WPL…Cool przystosowana do chïodzenia aktywnego
poprzez odbieranie ciepïa z systemu grzewczego; zïoty LAUR
KONSUMENTA 2009; Gwarancja: 2 lata
Dolne ěródïo ciepïa: grunt (kolektory lub sondy); Górne
ěródïo ciepïa: woda; Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 5,8–13,4 kW (WPC 5/7/10/13 i WPC 5/7/10/13 cool
dla +0ºC/+35ºC), 4,45–10,4 kW (WPC 5/7/10/13 cool dla
+10ºC/+35 ºC); Zakres mocy chïodniczej dla typoszeregu:
–; Pobór mocy elektrycznej: 1,3–5,2 kW; COP dla temp.
0°C/W35°C: do 4,5; Typ sprÚĝarki: scroll; Sterowanie – funkcje: elementy zabezpieczajÈce (czujnik wysokiego ciĂnienia,czujnik niskiego ciĂnienia, zabezpieczenie przed zamarzaniem), ogranicznik prÈdu rozruchowego, centralny regulator
pracy systemu WPMi; Cechy szczególne: wersja WPC…Cool
zostaïa wyposaĝona dodatkowo w wymiennik pïytowy chïodzenia pasywnego oraz zawór przeïÈczajÈcy: grzanie/chïodzenie. Dopuszczalne sÈ dwa systemy chïodzenia: podïogowe
oraz nadmuchowe, przez klimakonwektory STIEBEL ELTRON.
Zintegrowana automatyka; zïoty LAUR KONSUMENTA 2009;
Gwarancja: 2 lata
Dolne ěródïo ciepïa: grunt (kolektory lub sondy); Górne
ěródïo ciepïa: woda; Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 5,0–16,3 kW; Zakres mocy chïodniczej dla typoszeregu: 3,8–10,1 kW (WPF 10/13/16 cool dla S15ºC/W23); Pobór
mocy elektrycznej: 1,3–6,1 kW; COP dla temp. 0°C/W35°C:
do 4,5; Typ sprÚĝarki: scroll; Sterowanie – funkcje: elementy zabezpieczajÈce (czujnik wysokiego ciĂnienia, czujnik
niskiego ciĂnienia, zabezpieczenie przed zamarzaniem),
ogranicznik prÈdu rozruchowego; zintegrowana automatyka;
Cechy szczególne: w wyposaĝeniu standardowym: pompa
obiegowa solanki, pompa obiegowa do ïadowania zbiornika
buforowego c.o. oraz zasobnika c.w.u., 2 naczynia wzbiorcze
– solanki i systemu grzewczego o pojemnoĂci 24 l kaĝde, trzydrogowy zawór przeïÈczajÈcy, grupa bezpieczeñstwa (zawór
bezpieczeñstwa 3 bar, manometr 4 bar i automatyczny odpowietrznik blok izolowanych przyïÈczy elastycznych). Wersja
WPF…Cool posiada wymiennik pïytowy chïodzenia pasywnego; zïoty LAUR KONSUMENTA 2009; Gwarancja: 2 lata
Cena brutto: do 41 923 zï (wg przelicznika EUR = 4,0909 zï)
INSTALACJE
VIKERSØNN
P O M P
STIEBEL ELTRON Polska Sp. z o.o.
ul. Instalatorów 9, 02-237 Warszawa
tel. 22 609 20 30, fax 22 609 20 29
[email protected], www.stiebel-eltron.pl
nr 1/2010
R
E
K
L
A
M
A
63
INSTALACJE
P R Z E G L k D
64
P O M P
C I E P A
Viessmann sp z o.o.
ul. Karkonoska 65, 53-015 Wrocïaw
VITOCAL 160-A
VITOCAL 300-A
VITOCAL 200-G
Dolne ěródïo ciepïa: powietrze otaczajÈce lub wylotowe;
Górne ěródïo ciepïa:ciepïa woda uĝytkowa; Zakres mocy
cieplnej dla typoszeregu: 1,52 kW A15W45; Zakres mocy
chïodniczej dla typoszeregu: 1,09 kW A15W45; Pobór mocy
elektrycznej: 0,43 kW – sprÚĝarka A15W45, 1,5 kW – grzaïka
elektryczna; COP dla temp. 15°C/45°C: 3,54; Typ sprÚĝarki:
hermetyczna; Sterowanie – funkcje: podgrzew c.w.u., obsïuga instalacji solarnej (wersja), zasysanie powietrza z pomieszczenia w którym siÚ znajduje lub z pomieszczeñ sÈsiednich
za pomocÈ przewodów wentylacyjnych; Cechy szczególne:
nowa pompa ciepïa Vitocal 160-A wykorzystujÈc ciepïo pomieszczenia, samodzielnie ogrzewa centralnÈ wodÚ uĝytkowÈ
do 55°C, przy dodatkowym zasilaniu grzaïkÈ elektrycznÈ – nawet do 65°C. Vitocal 160-A, wykorzystujÈc powietrze obiegowe lub wylotowe, podgrzewa centralnÈ wodÚ uĝytkowÈ;
Gwarancja: 2 lata
Dolne ěródïo ciepïa: powietrze zewnÚtrzne; Górne ěródïo
ciepïa: zbiornik buforowy, ciepïa woda uĝytkowa, ukïad bezpoĂredni, dwa ukïady z zaworami mieszajÈcymi, basen; Zakres
mocy cieplnej dla typoszeregu: moc modulowana w zakresie
3 do 9 kW; Zakres mocy chïodniczej dla typoszeregu: 9,4 kW
(A35W18); Pobór mocy elektrycznej: 2,37 kW (A2W35); COP
dla temp. 2°C/35°C: 3,8 (EN 14511), 4,4 (EN 255); Typ sprÚĝarki: hermetyczna, Digital Scroll (modulowana); Sterowanie
– funkcje: zbiornik buforowy, ciepïa woda uĝytkowa, ukïad
bezpoĂredni, dwa ukïady z zaworami mieszajÈcymi, ActivCooling (aktywne chïodzenie – praca rewersyjna), obsïuga
instalacji solarnej wraz z bilansowaniem energii uzyskanej
od kolektorów sïonecznych, ogrzewanie basenu, sterowanie
drugim ěródïem ciepïa (praca biwalentna); Cechy szczególne:
zintegrowany elektroniczny zawór rozprÚĝny oraz system autodiagnozy ukïadu chïodniczego RCD gwarantujÈ caïoroczne
wysokie wspóïczynniki efektywnoĂci; Gwarancja: 2 lata
Dolne ěródïo ciepïa: odwierty pionowe, kolektor gruntowy
poziomy; Górne ěródïo ciepïa: zbiornik buforowy, ciepïa
woda uĝytkowa, ukïad bezpoĂredni, ukïad z zaworem mieszajÈcym; Zakres mocy cieplnej dla typoszeregu: 6,4 kW,
7,8 kW, 9,6 kW (B0W35); Zakres mocy chïodniczej dla typoszeregu: 5,1 kW, 6,2 kW, 7,5 kW (B0W35); Pobór mocy
elektrycznej: 1,5 kW, 1,9 kW, 2,4 kW (B0W35); COP dla temp.
0°C/35°C: 4,0–4,2; Typ sprÚĝarki: hermetyczna, Compilant
Scroll; Sterowanie – funkcje: zbiornik buforowy, ciepïa woda
uĝytkowa, ukïad bezpoĂredni, ukïad z zaworem mieszajÈcym,
NaturalCooling (naturalne chïodzenie); Cechy szczególne:
inwestycja w pompÚ ciepïa Vitocal 200-G jest niezwykle
ekonomiczna, z 1 kW prÈdu pompa ciepïa wytwarza od 3 do
4 kW ciepïa. Pompa jest wykonana z najlepszych materiaïów
i speïnia najwyĝsze wymagania jakoĂciowe, np. hermetycznie
uszczelniony obwód chïodniczy nie wymaga konserwacji;
Gwarancja: 2 lata
VITOCAL 222-G
VITOCAL 242-G
VITOCAL 300-G
7,7 kW, 10,0 kW (B0W35); Zakres mocy chïodniczej dla typoszeregu: 4,6 kW, 6,4 kW, 8,3 kW (B0W35); Pobór mocy elektrycznej: 1,36 kW, 1,77 kW, 2,23 kW (B0W35); COP dla temp.
NaturalCooling (naturalne chïodzenie); Cechy szczególne:
zintegrowany, pojemnoĂciowy podgrzewacz, o pojemnoĂci
170 l, hermetycznie obudowana sprÚĝarka Compliant Scroll
i izolacja akustyczna zapewniajÈ niezwykle cichÈ pracÚ pompy.
DziÚki kompaktowym wymiarom niezbÚdna powierzchnia zabudowy Vitocal 222-G wynosi tylko 600×680 mm (szer.×gï.),
bez koniecznoĂci zachowania duĝych odlegïoĂci po bokach
i z tyïu urzÈdzenia; Gwarancja: 2 lata
7,7 kW, 10,0 kW (B0W35); Zakres mocy chïodniczej dla typoszeregu: 4,6 kW, 6,4 kW, 8,3 kW (B0W35); Pobór mocy elektrycznej: 1,40 kW, 1,84 kW, 2,32 kW (B0W35); COP dla temp.
NaturalCooling (naturalne chïodzenie), obsïuga instalacji solarnej wraz z bilansowaniem energii uzyskanej od kolektorów
sïonecznych; Cechy szczególne: Vitocal 242-G to kompaktowa centrala grzewcza, która zawiera elementy niezbÚdne do
wytworzenia energii dla domu niskoenergetycznego: pompÚ
ciepïa typu solanka/woda (o mocy od 5,9 do 10,0 kW), duĝy
pojemnoĂciowy podgrzewacz wody o poj. 220 l, obsïugiwany
dialogowo, cyfrowy regulator pompy ciepïa Vitotronic 200 typ
WO1A; Gwarancja: 2 lata
poziomy, ukïad woda/woda; Górne ěródïo ciepïa: zbiornik
buforowy, ciepïa woda uĝytkowa, ukïad bezpoĂredni, dwa
ukïady z zaworami mieszajÈcymi, basen; Zakres mocy cieplnej
dla typoszeregu: 6,2 kW, 8,4 kW, 10,2 kW, 12,1 kW, 15,1 kW,
17,6 kW (B0W35); Zakres mocy chïodniczej dla typoszeregu:
4,9 kW, 6,6 kW, 8,1 kW, 9,6 kW, 11,9 kW, 13,8 kW (B0W35); Pobór mocy elektrycznej: 1,38 kW, 1,82 kW, 2,23 kW, 2,57 kW,
3,27 kW, 3,99 kW (B0W35); COP dla temp. 0°C/35°C: 4,4–4,7
(EN 14511); Typ sprÚĝarki: hermetyczna, Compilant Scroll; Sterowanie – funkcje: zbiornik buforowy, ciepïa woda uĝytkowa,
ukïad bezpoĂredni, dwa ukïady z zaworami mieszajÈcymi, NaturalCooling (naturalne chïodzenie) lub ActivCooling (aktywne
chïodzenie – poprzez dodatkowy moduï), obsïuga instalacji
solarnej wraz z bilansowaniem energii uzyskanej z kolektorów
sïonecznych, ogrzewanie basenu, sterowanie drugim ěródïem
ciepïa (praca biwalentna); Cechy szczególne: zwarta konstrukcja, cicha, wydajna i niezawodna, moĝliwoĂÊ budowania ukïadów kaskadowych (max 4×2 pompy); Gwarancja: 2 lata
Cena brutto: od 28 047 do 41 160
R
E
K
L
A
M
A
nr 1/2010
INSTALACJE
dr inĝ. Jacek Zawistowski, inĝ. Sïawomir Janiszewski, Instytut Chemicznej Przeróbki WÚgla w Zabrzu
JAK WYBRAm
KOCIO
Typy kotãów
Z
e wzglÚdu na rozwiÈzania konstrukcyjno-technologiczne, decydujÈce o funkcjonalnoĂci i efektywnoĂci, kotïy moĝna podzieliÊ na dwie grupy:
Kotïy zasypowe rÚczne – paliwo
spala siÚ na ruszcie staïym, w duĝej komorze spalania, mieszczÈcej porcjÚ paliwa wystarczajÈcÈ na okres pracy kotïa od kilku
do kilkunastu godzin. Kotïy te wymagajÈ
pracochïonnej obsïugi. Kilka razy dziennie
(kiedy jest zimno – czÚĂciej, kiedy jest ciepïo
– rzadziej) trzeba dosypaÊ paliwo do komory kotïa oraz przegrabiÊ ĝar na ruszcie (aby
usunÈÊ popióï i ĝuĝel oraz zapewniÊ odpowiedni przepïyw powietrza przez zïoĝe paliwa). Regulacja procesu spalania w takim kotle praktycznie nie istnieje, toteĝ ich sprawnoĂci nie sÈ wysokie.
Kotïy z podajnikiem automatycznym – paliwo spala siÚ w sposób ciÈgïy
w maïym palniku zasilanym niewielkimi
porcjami paliwa, podawanymi automatycznie z czÚstotliwoĂciÈ od kilku do kilkudziesiÚciu sekund z zasobnika mieszczÈcego porcjÚ paliwa wystarczajÈcÈ nawet na kilka dni
pracy kotïa. PracochïonnoĂÊ obsïugi jest zdecydowanie mniejsza. Przy dobrze wyregulowanym palniku i ïagodnej zimie kocioï moĝna obsïugiwaÊ co kilka dni, wybierajÈc popióï
z popielnika i uzupeïniajÈc paliwo w zasobniku. Przy bardzo mroěnej pogodzie obsïuga kotïa nie powinna byÊ czÚstsza niĝ raz na
dobÚ. DziÚki ukïadom automatycznej regulacji sprawnoĂci kotïów sÈ istotnie wyĝsze.
BiorÈc pod uwagÚ ceny, kotïy naleĝy podzieliÊ na trzy grupy:
Grupa cenowa niska, w której wystÚpujÈ kotïy zasypowe rÚczne z ciÈgiem naturalnym, z górnym lub dolnym odprowadzeniem spalin, zasilane wÚglem kawaïkowym w sortymencie orzech lub kostka. Najlepsze kotïy z tej grupy uzyskujÈ sprawnoĂÊ
teoretycznÈ do 70%.
Grupa cenowa Ărednia, w której wystÚpujÈ kotïy zasypowe rÚczne z wentylatorowym nadmuchem powietrza, z dolnym odprowadzeniem spalin – zasilane wÚglem ka-
66
waïkowym w sortymencie orzech lub kostka, lub z górnym odprowadzeniem spalin
– zasilane wÚglem w sortymencie miaï lub
groszek. Najlepsze kotïy z tej grupy uzyskujÈ
sprawnoĂÊ teoretycznÈ do 85%.
Grupa cenowa wysoka, w której
wystÚpujÈ kotïy automatyczne z wentylatorowym nadmuchem powietrza, zasilane wÚglem w sortymencie groszek lub miaï. Najlepsze kotïy z tej grupy uzyskujÈ sprawnoĂÊ
teoretycznÈ do 90%.
SprawnoĤþ kotãa
N
aleĝy pamiÚtaÊ, ĝe sprawnoĂÊ teoretyczna jest to sprawnoĂÊ uzyskana w badaniach kotïa wykonanych na specjalnym stanowisku badawczym. W warunkach rzeczywistych efektywna sprawnoĂÊ kotïa jest zawsze niĝsza od sprawnoĂci teoretycznej, gdyĝ
wpïywajÈ na niÈ zmienne warunki pracy kotïa, wahania jakoĂci paliwa, umiejÚtnoĂci
technologiczne, solidnoĂÊ obsïugi kotïa itp.
Z praktyki wynika, ĝe sprawnoĂci efektywne kotïów automatycznych z grupy cenowej
wysokiej sÈ niĝsze od teoretycznych Ărednio o okoïo 10–15%, kotïów rÚcznych z grupy cenowej Ăredniej – o 15–25%, a najprostsze konstrukcje kotïów z grupy cenowej niskiej – o 20–30%. SprawnoĂÊ kotïa podawana przez producenta jest sprawnoĂciÈ teoretycznÈ. Minimalne sprawnoĂci cieplne kotïów w zaleĝnoĂci od ich mocy nominalnej
powinny wynosiÊ od 70% dla mocy 5 kW do
74% dla mocy 50 kW. Przed wyborem kotïa
warto zapoznaÊ siÚ z wynikami badañ – producenci i sprzedawcy powinni je udostÚpniaÊ
klientom. Producenci wykonujÈ zwykle dwa
rodzaje badañ. Pierwsze – to obligatoryjne
badania sprawnoĂci cieplnej kotïa i poziomu
emisji tlenku wÚgla. Drugie – to dobrowolne badania energetyczno-emisyjne na „znak
bezpieczeñstwa ekologicznego”. Przeprowadza siÚ je wedïug procedur i kryteriów Instytutu Chemicznej Przeróbki WÚgla. MajÈ
one duĝÈ moc marketingowÈ, gdyĝ urzÚdy
i instytucje dysponujÈce Ărodkami pomocowymi na realizacjÚ przedsiÚwziÚÊ proekologicznych opierajÈ swoje decyzje wïaĂnie na
wynikach tych badañ. DziÚki temu uĝytkownicy, którzy kupili kotïy z pozytywnym
atestem IChPW mogÈ otrzymaÊ zwrot czÚĂci kosztów poniesionych na zakup urzÈdzenia. Takie Ăwiadectwa otrzymaïo dotÈd okoïo tysiÈc kotïów. Na Ăwiadectwie widoczne
sÈ uzyskane w badaniach wyniki: sprawnoĂci cieplnej oraz wskaěników emisji tlenku
wÚgla, tlenków azotu, pyïu, zanieczyszczeñ
organicznych, wielopierĂcieniowych wÚglowodorów aromatycznych (WWA) oraz benzo(a)pirenu.
Ekonomika kotãa
O
dwieczny dylemat klienta – kupiÊ wyrób tañszy i gorszy czy droĝszy i lepszy oznacza wybór pomiÚdzy kotïem zasypowym rÚcznym a kotïem z palnikiem automatycznym. Drugi dylemat – co znaczy
gorszy, a co lepszy – nie jest ïatwy do rozstrzygniÚcia. Moĝna to ujÈÊ inaczej – czy
preferujesz mniejsze koszty ogrzewania, czy
wyĝszy komfort obsïugi. Warto teĝ porównaÊ, jak wyglÈda ekonomika eksploatacji kotïów z róĝnych grup cenowych. W przypadku
kotïów rÚcznych z ciÈgiem naturalnym wydatek na zakup kotïa rÚcznego wentylatorowego zwraca siÚ juĝ w pierwszym roku eksploatacji, a kotïa automatycznego miaïowego
– po dwóch latach, zaĂ kotïa automatycznego
groszkowego – po trzech latach.
JeĂli zaĂ chodzi o kotïy rÚczne wentylatorowe zasilane orzechem, to wyĝsza cena zakupu kotïa wentylatorowego miaïowego zwraca
siÚ juĝ w pierwszym roku eksploatacji, a kotïa
automatycznego miaïowego – po czterech latach. Szansa zwrotu kosztów na zakup kotïa
automatycznego groszkowego przed koñcem
okresu jego ĝywotnoĂci jest w tym przypadku
maïo realna. W przypadku zaĂ kotïów rÚcznych wentylatorowych zasilanych miaïem,
wyĝsza cena zakupu kotïa automatycznego
miaïowego zwraca siÚ po oĂmiu latach eksploatacji, czyli na granicy ĝywotnoĂci kotïa.
Najkorzystniejsza wydaje siÚ decyzja o zakupie kotïa miaïowego automatycznego. Ekonomika tego kotïa (koszty zakupu i eksploatacji) jest porównywalna z kotïem rÚcznym miaïowym wentylatorowym. Z punktu widzenia
komfortu obsïugi automatyczne kotïy miaïowe dorównujÈ groszkowym. Na rynku dostÚpne sÈ kotïy miaïowe z palnikami rusztowymi
zasilanymi podajnikiem Ălimakowym lub tïokowym (nazywanym równieĝ szufladowym)
oraz z palnikami retortowymi kilku rodzajów.
W razie potrzeby mogÈ byÊ one zasilane takĝe
groszkiem lub mieszankami groszku i miaïu.
Jest wiÚc w czym wybieraÊ.
nr 1/2010
INSTALACJE
PRZEGLkD KOTÓW NA PALIWA STAE
HEF
WYTWÓRNIA KOTÓW GRZEWCZYCH
ul. Oleska 104
42-700 Lubliniec
PELTORUS
MASTER – M
FARMER
Paliwo podstawowe i zastÚpcze: paliwo podstawowe
– pelety o nastÚpujÈcych parametrach: Ăr. 6–8 mm, dï. do
40 mm (nieĝuĝlujÈcy), wilgotnoĂÊ do 10%, zawartoĂÊ popioïu do 1,0%, wartoĂÊ opaïowa min. 18,5 MJ/kg, gÚstoĂÊ min.
0,65–0,75 kg/dm3, paliwo zastÚpcze: brak; Sposób zaïadunku paliwa: podajnikiem Ălimakowym do komory spalania; Moc
i sprawnoĂÊ dla paliwa podstawowego: 14–40 kW; Rodzaj
spalania i rodzaj rusztu: kocioï automatyczny z palnikiem peletowym; CzÚstotliwoĂÊ zaïadunku min.-maks.: zasyp 1 raz
na 2–5 dni; Cechy szczególne: nowatorski system ceramiki kumulacyjnej wewnÈtrz kotïa oraz izolacyjnej na furtkach, uniwersalnoĂÊ i funkcjonalnoĂÊ zbiornika, zapalarka; Wyposaĝenie podstawowe: sterownik, wentylator, zawór spustowy, redukcja, korek, wycior; Wyposaĝenie dodatkowe: brak; Gwarancja: palnik 2 lata, wymiennik 5 lat
Paliwo podstawowe i zastÚpcze: paliwo podstawowe –
miaï wÚglowy (granulacja < 20 mm, wartoĂÊ opaïowa > 22
MJ/kg, zawartoĂÊ popioïu < 18%, zawartoĂÊ siarki < 0,8%),
eko-groszek w mieszankach z miaïem, miaï wÚglowy EKOFINS lub BORUTA (granulacja < 20 mm, wartoĂÊ opaïowa > 25
MJ/kg, zawartoĂÊ popioïu < 12%, zawartoĂÊ siarki < 0,6%,
spiekalnoĂÊ RI < 20) oraz eko-groszek w mieszankach z miaïem, paliwo zastÚpcze – mieszanki miaïowo-groszkowe;
Sposób zaïadunku paliwa: podajnikiem Ălimakowym do komory spalania; Moc i sprawnoĂÊ dla paliwa podstawowego:
25–150 kW; Rodzaj spalania i rodzaj rusztu: kocioï automatyczny z palnikiem rynnowym i podajnikiem Ălimakowym; CzÚstotliwoĂÊ zaïadunku min.-maks.: zasyp 1 raz
na 2–3 dni; Cechy szczególne: konstrukcja palnika umoĝliwiajÈca stosowanie szerokiego zakresu paliw, sterownik;
Wyposaĝenie podstawowe: sterownik, wentylator, zawór
spustowy, redukcja, korek, wycior; Gwarancja: palnik 2 lata, wymiennik 5 lat
Paliwo podstawowe i zastÚpcze: paliwo podstawowe – owies,
mieszanki peletowo-zboĝowe w proporcji 60/40, paliwo zastÚpcze
– pelety o nastÚpujÈcych parametrach: Ăr. 6–8 mm, dï. do 40 mm
(nieĝuĝlujÈcy), wilgotnoĂÊ do 10%, zawartoĂÊ popioïu do 1,0%,
wartoĂÊ opaïowa min. 18,5 MJ/kg, gÚstoĂÊ min. 0,65–0,75 kg/dm3;
Sposób zaïadunku paliwa: podajnikiem Ălimakowym do komory spalania; Moc i sprawnoĂÊ dla paliwa podstawowego:
25–50 kW; Rodzaj spalania i rodzaj rusztu: Kocioï automatyczny z palnikiem zrzutkowym i podajnikiem Ălimakowym;
CzÚstotliwoĂÊ zaïadunku min.-maks.: zasyp 1 raz na 2–3 dni;
Cechy szczególne: zapalarka, system automatycznego czyszczenia palnika, funkcjonalnoĂÊ sterownika – obsïuga urzÈdzeñ
peryferyjnych c.w.u. i c.o.; Wyposaĝenie podstawowe: sterownik, wentylator, zawór spustowy, redukcja, korek, wycior;
Wyposaĝenie dodatkowe: brak; Gwarancja: palnik 2 lata, wymiennik 5 lat
Cena brutto: 10 675 zï (14 kW)
Cena brutto: 8174 zï (20 kW)
Cena brutto: 9711,20 zï (25 kW)
EKO-KWP Z AUTOMATYCZNYM
PODAJNIKIEM NA EKO-GROSZEK
EKO-KWPR DUAL
WSZYSTKOPALNY EKO-KWR
Paliwo podstawowe: wÚgiel kamienny sortymentu groszek energetyczny pïukany 31.2 (eko-groszek); Sposób zaïadunku paliwa: podajnik Ălimakowy; Moc i sprawnoĂÊ dla
paliwa podstawowego: 15 kW, 25 kW, 38 kW, sprawnoĂÊ
88,5–89,9%; Rodzaj spalania i rodzaj rusztu: kocioï z ĝeliwnym palnikiem retortowym, dodatkowe wyposaĝenie stanowi
ruszt awaryjny; Rodzaj obiegu c.o.: otwarty; CzÚstotliwoĂÊ
zaïadunku min.-maks.: 1–7 dni; Cechy szczególne: pïynna regulacja temperatury, moĝliwoĂÊ sterowania termostatem pokojowym i regulatorem na kotle; Wyposaĝenie podstawowe:
sterownik procesorowy, czujnik c.w.u., wentylator, podajnik Ălimakowy, popielnik; Wyposaĝenie dodatkowe: awaryjny rusz
ĝeliwny; Atesty: Ăwiadectwo badania na Znak Bezpieczeñstwa
Ekologicznego, Ăwiadectwo zgodnoĂci z normÈ PN-EN 303-5
w zakresie sprawnoĂci energetycznej; Gwarancja: 3 lata
Paliwo podstawowe i zastÚpcze: spalane na ruszcie podajnika – wÚgiel kamienny sortymentu groszek energetyczny pïukany 31.2 (eko-groszek), spalane na ruszcie wodnym – wÚgiel
kamienny sortymentu orzech, brykiety z wÚgla, drewno sezonowane; Sposób zaïadunku paliwa: podajnik lub rÚczny zasyp; Moc i sprawnoĂÊ dla paliwa podstawowego: 25 kW,
ok. 92%; Rodzaj spalania i rodzaj rusztu: podwójna komora
spalania – jedna dla rÚcznego zasypu paliw staïych a druga dla
automatycznego podawania eko-groszku; Rodzaj obiegu c.o.:
otwarty; CzÚstotliwoĂÊ zaïadunku min.-maks.: 1–7 dni;
Cechy szczególne: podwójna komora spalania, wielofunkcyjny sterownik procesorowy do obsïugi spalania paliw na górnym palenisku z rusztem wodnym oraz dolnym palenisku retortowym; Wyposaĝenie podstawowe: sterownik procesorowy, czujnik c.w.u., wentylator, podajnik Ălimakowy, popielnik;
Wyposaĝenie dodatkowe: brak; Atesty: Ăwiadectwo badania
na Znak Bezpieczeñstwa Ekologicznego, Ăwiadectwo zgodnoĂci z normÈ PN-EN 303-5 w zakresie sprawnoĂci energetycznej; Gwarancja: 3 lata
Paliwo podstawowe i zastÚpcze: wÚgiel kamienny sortymentu orzech, brykiety z wÚgla, drewno sezonowane; Sposób zaïadunku paliwa: rÚczny zasyp; Moc i sprawnoĂÊ dla paliwa podstawowego: 15 kW, 20 kW, 25 kW, 30 kW – ok. 80%;
Rodzaj spalania i rodzaj rusztu: ruszt wodny; Rodzaj obiegu c.o.: otwarty; CzÚstotliwoĂÊ zaïadunku min.-maks.: 1–2
razy na dobÚ; Cechy szczególne: szybki montaĝ kotïa podczas instalacji w kotïowni, prosta obsïuga i konserwacja, niski koszt eksploatacji; Wyposaĝenie podstawowe: sterownik
procesorowy, wentylator; Wyposaĝenie dodatkowe: brak;
Gwarancja: 3 lata
Cena brutto: od 7320 do 9882 zï
Cena brutto: 9821 zï
Cena brutto: od 2989 do 4453 zï
ZAKAD URZkDZE GRZEWCZYCH „ELEKTROMET”
W. Jurkiewicz
Goïuszowice 53, 48-100 Gïubczyce, tel. 77 471 08 10
68
R
E
K
L
A
M
A
nr 1/2010
PRZEGLkD KOTÓW NA PALIWA STAE
INSTALACJE
P. P. U. H. GALMET S. D. R. Galara s. j.
ul. Raciborska 36, 48-100 Gïubczyce, tel. 77 40 34 500
EKO-GT KWP M
GT-KWR, GT-KW
EKO-GT KPP
Paliwo podstawowe i zastÚpcze: mieszanka miaï wÚglowy
i ekogroszek energetyczny pïukany (8–25 mm, 8–31,5 mm, 16–
31,5 mm w proporcjach 2:1); Sposób zaïadunku paliwa: automatyczny podajnik Ălimakowy; Moc i sprawnoĂÊ dla paliwa
podstawowego: 12–100 kW, 81–86%; Rodzaj spalania i rodzaj rusztu: spalanie górnej warstwy paliwa na palniku obrotowej retorty przy bocznym podawaniu powietrza; palnik z ĝeliwa chromowego; Rodzaj obiegu c.o.: otwarty; CzÚstotliwoĂÊ
zaïadunku min.-maks.: 2–5 dni; Cechy szczególne: sterownik PID zawierajÈcy regulator pogodowy, sterowanie zaworem
3-drogowym, program LEGIONELLA. MoĝliwoĂÊ wyboru rodzaju paliwa ze wstÚpnie ustalonymi parametrami spalania; Wyposaĝenie podstawowe: automatyczny podajnik Ălimakowy
z obrotowÈ retortÈ, sterownik EXPERT, wentylator, termometr
analogowy, komplet narzÚdzi do czyszczenia, szuflada; Wyposaĝenie dodatkowe: ruszt awaryjny, wyposaĝenie umoĝliwiajÈce spalanie pelet; Atesty: Ăwiadectwa wydane przez GIG
w Katowicach i ICHPW w Zabrzu; Gwarancja: 5 lat (na szczelnoĂÊ korpusu) przy eksploatowaniu zgodnie z DTR
Paliwo podstawowe i zastÚpcze: wÚgiel sortymentu orzech,
miaï, jako paliwo zastÚpcze moĝna stosowaÊ drewno opaïowe;
Sposób zaïadunku paliwa: manualny, przez drzwiczki komory spalania; Moc i sprawnoĂÊ dla paliwa podstawowego:
10–100 kW, 78%; Rodzaj spalania i rodzaj rusztu: spalanie
dolne lub górne z nadmuchem dolnym poprzez ruszt. Wersja
GT-KWR jest wyposaĝona w ruszt wodny, wersja GT-KW w ruszt
ĝeliwny; Rodzaj obiegu c.o.: otwarty; CzÚstotliwoĂÊ zaïadunku min.-maks.: 2–4 godziny (zaleĝne od rodzaju paliwa); Wyposaĝenie podstawowe: zestaw do czyszczenia, szuflada na
popióï, termometr, miarkownik ciÈgu; Wyposaĝenie dodatkowe: mikroprocesorowy sterownik LUXUS sterujÈcy pracÈ kotïa
oraz pompami, wentylator; Atesty: Ăwiadectwa wydane przez
GIG w Katowicach; Gwarancja: 3 lata (na szczelnoĂÊ korpusu)
przy eksploatowaniu zgodnie z DTR
Paliwo podstawowe i zastÚpcze: pelety z drzew liĂciastych;
Sposób zaïadunku paliwa: automatyczny podajnik Ălimakowy z duĝego zasobnika, który moĝe byÊ usytuowany z prawej
lub lewej strony kotïa; Moc i sprawnoĂÊ dla paliwa podstawowego: 17–35 kW, 82%; Rodzaj spalania i rodzaj rusztu:
spalanie porcji paliwa na palniku wrzutkowym przy bocznym
podawaniu powietrza; palnik z ĝeliwa chromowego; Rodzaj
obiegu c.o.: otwarty; CzÚstotliwoĂÊ zaïadunku min.-maks.:
2–3 dni; Cechy szczególne: sterownik PID zawierajÈcy regulator pogodowy oraz programowanie CWU z oddzielnÈ cyrkulacjÈ CWU oraz programem LEGIONELLA. MoĝliwoĂÊ wyboru
rodzaju paliwa ze wstÚpnie ustalonymi parametrami spalania;
Wyposaĝenie podstawowe: automatyczny podajnik Ălimakowy z palnikiem, zapalarkÈ i wentylatorem, sterownik EXPERT-P,
termometr analogowy, komplet narzÚdzi do czyszczenia, szuflada; Wyposaĝenie dodatkowe: ruszt awaryjny; Atesty: Ăwiadectwa wydane przez GIG w Katowicach; Gwarancja: 5 lat
(na szczelnoĂÊ korpusu) przy eksploatowaniu zgodnie z DTR
Cena brutto: od 6283 zï
Cena brutto: od 2082,54 zï
Cena brutto: od 14 518 zï
ZAKAD METALOWO-KOTLARSKI SAS
ul. Przemysïowa 3, Owczary, 28-100 Busko-Zdrój
SAS GRO-ECO
SAS AGRO-ECO
SAS ECO
Paliwo podstawowe i zastÚpcze: eko-groszek, zastÚpczo
z mieszankÈ miaïu; Sposób zaïadunku paliwa: podajnik Ălimakowy; Moc i sprawnoĂÊ dla paliwa podstawowego:
17–275 kW, 81,7–87,8%; Rodzaj spalania i rodzaj rusztu: retorta obrotowa do spalania miaïu w opcji, ruszt ĝeliwny awaryjny; Rodzaj obiegu c.o.: otwarty; CzÚstotliwoĂÊ zaïadunku min.-maks.: 2–5 dni; Cechy szczególne: obsïuga polega
na okresowym uzupeïnianiu paliwa w zasobniku i usuniÚciu
popioïu z szuflady popielnicowej bez koniecznoĂci wygaszania kotïa; Wyposaĝenie podstawowe: ukïad automatycznego nawÚglania komory paleniskowej, retorta obrotowa, wentylator nadmuchowy, regulator temperatury (sterownik), szuflada popielnicowa, komplet narzÚdzi do obsïugi kotïa; Wyposaĝenie dodatkowe: ruszt awaryjny, regulator pokojowy; Atesty: Znak Bezpieczeñstwa Ekologicznego wydane przez IChPW
w Zabrzu, Ăwiadectwo badañ energetyczno-emisyjnych, Znak
CE; Gwarancja: 4 lata na kocioï eksploatowany zgodnie z DTR;
2 lata na podzespoïy elektroniczne
Paliwo podstawowe i zastÚpcze: ziarna zbóĝ, kukurydza,
pelety, wióry, suche pestki owoców, itp.; na ruszcie awaryjnym – drewno; Sposób zaïadunku paliwa: podajnik Ălimakowy; Moc i sprawnoĂÊ dla paliwa podstawowego: 17–58 kW,
87,7–88,8%; Rodzaj spalania i rodzaj rusztu: palenisko nadmuchowe, awaryjny ruszt ĝeliwny; Rodzaj obiegu c.o.:
otwarty; CzÚstotliwoĂÊ zaïadunku min.-maks.: 2–4 dni; Cechy szczególne: samooczyszczajÈce siÚ palenisko wyposaĝone
w panele ceramiczne dla zoptymalizowania procesu spalania
ziaren, mechanizm oczyszczania paleniska i grzaïka do rozpalania opaïu; Wyposaĝenie podstawowe: system automatycznego podawania paliwa, sterownik, wentylator nadmuchowy, spirala ĝarowa, szuflada popielnicowa, komplet narzÚdzi
do obsïugi kotïa; Wyposaĝenie dodatkowe: ruszt awaryjny,
regulator pokojowy; Atesty: Znak Bezpieczeñstwa Ekologicznego IChPW w Zabrzu, Ăwiadectwo badañ energetyczno-emisyjnych, Znak CE; Gwarancja: 4 lata na kocioï eksploatowany
zgodnie z DTR; 2 lata na podzespoïy elektroniczne
Paliwo podstawowe i zastÚpcze: miaï, eko-groszek, pelety;
na ruszcie tradycyjnym wÚgiel, drewno; Sposób zaïadunku paliwa: podajnik tïokowy; Moc i sprawnoĂÊ dla paliwa podstawowego: 17–225 kW, 81,8–83,5%; Rodzaj spalania i rodzaj
rusztu: palenisko nadmuchowe, tradycyjny ruszt wodny; Rodzaj obiegu c.o.: otwarty; CzÚstotliwoĂÊ zaïadunku min.maks.: 2–4 dni; Cechy szczególne: pracuje w dwóch trybach:
tryb automatyczny z podajnikiem paliwa; w trybie awaryjnym
z naturalnym ciÈgiem spalin na tradycyjnym ruszcie wodnym;
Wyposaĝenie podstawowe: palenisko nadmuchowe, podajnik tïokowy, sterownik temperatury, wentylator nadmuchowy,
miarkownik ciÈgu powietrza, szuflada popielnicowa, komplet
narzÚdzi do obsïugi kotïa; Wyposaĝenie dodatkowe: regulator pokojowy; Atesty: Znak Bezpieczeñstwa Ekologicznego
IChPW w Zabrzu, Ăwiadectwo badañ energetyczno-emisyjnych,
Znak CE; Gwarancja: 4 lata na kocioï eksploatowany zgodnie
z DTR; 2 lata na podzespoïy elektroniczne
Cena brutto: od 10 670 zï
nr 1/2010
R
E
K
L
A
M
A
69
Fot. Normstahl
INSTALACJE
mgr inĝ. Janusz Strzyĝewski
ZAMIAST
OD¥NIE¿ANIA
Problemem wystÚpujÈcym zimÈ jest
gromadzenie siÚ Ăniegu i lodu na
dachu oraz w rynnach, a takĝe powstawanie groěnych dla przechodniów zwisajÈcych sopli. AlternatywÈ
dla odĂnieĝania i odladzania mogÈ
byÊ przewody grzejne. Moĝna w ten
sposób zabezpieczyÊ nie tylko dachy
i rynny, ale takĝe schody, podjazdy
oraz chodniki.
Fot. Elektra
Jak zabezpieczyþ dach
Przewody grzejne chroniÈce krawÚdě dachu.
70
Zastosowanie systemu przeciwoblodzeniowego na dachu zapewnia peïnÈ kontrolÚ
spïywu wody z jego powierzchni, a takĝe staïÈ droĝnoĂÊ systemu orynnowania i ochronÚ
rynny przed oblodzeniem. Przewody grzejne
ukïada siÚ w linii prostej wzdïuĝ rynien i rur
spustowych, a takĝe na poïaciach dachowych. Na rynnach skrzynkowych i na duĝych powierzchniach wymagajÈcych ogrzewania stosuje siÚ dwa lub wiÚcej równolegle
uïoĝonych przewodów. W odcinkach pionowych rur spustowych przewód powinien siÚgaÊ poniĝej strefy zamarzania, tj. okoïo 1 m
poniĝej poziomu terenu (gïÚbokoĂÊ przemarzania gruntu zaleĝy od regionu i wynosi od
0,8 m w zachodniej czÚĂci Polski do 1,4 m
w rejonie Suwaïk (rys. 1). W skïad systemu
wchodzÈ przewody grzejne, sterownik wyponr 1/2010
Słupsk
Gdańsk
Elbląg
Szczecin
Suwałki
Hz = 1,4 m
Olsztyn
Bydgoszcz
Gorzów
Wielkopolski
Leszno
Konin
Kalisz
Legnica
Jelenia Góra
Ciechanów
Włocławek
Poznań
Zielona Góra
Łomża
Toruń
Wrocław
Wałbrzych
Opole
Białystok
Ostrołęka
Płock
Warszawa
Skierniewice
Hz = 1,2 m
Siedlce
Biała Podlaska
Łódź
Sieradz
Piotrków
Radom
Chełm
Lublin
Hz = 1,0 m
Zamość
Częstochowa Kielce
Tarnobrzeg
Katowice
Kraków
Bielsko-Biała
Tarnów
Nowy Sącz
Rzeszów
Krosno
Hz = 0,8 m
Przemyśl
Fot. Elektra
Piła
INSTALACJE
Koszalin
Rys. 1. Mapa gïÚbokoĂci przemarzania gruntu.
w wyïÈcznik róĝnicowy na prÈd róĝnicowy
30 mA. Typ przewodu, jego moc (mierzonÈ w W/m2 lub W/m), a takĝe maksymalnÈ
dïugoĂÊ jednego obwodu grzejnego i innych
Przewody grzejne w górnej czÚĂci rury
spustowej (u góry). JeĂli rura spustowa wchodzi
bezpoĂrednio do kanalizacji, przewód grzejny
naleĝy zainstalowaÊ równieĝ okoïo 1 m poniĝej
poziomu gruntu (u doïu).
Fot. Elektra
saĝony w czujniki wilgoci i temperatury otoczenia oraz osprzÚt pomocniczy.
Liczba odcinków przewodów grzejnych
zaleĝy od wielkoĂci budynku, rozlegïoĂci
i uksztaïtowania dachu, a takĝe od wysokoĂci obiektu itp. Poszczególne odcinki przewodu zabezpiecza siÚ wyïÈcznikami nadmiarowymi dobranymi do typu przewodu i dïugoĂci odcinka, a caïÈ instalacjÚ wyposaĝa
reklama
»
»
»
lider wśród czasopism branżowych
elementów dobiera siÚ dla konkretnych warunków wedïug danych producenta lub stosujÈc proste wzory, uwzglÚdniajÈce miejsce
uïoĝenia, rozstaw przewodów, liczbÚ przyïÈczy itp. Pozwala to na oszacowanie potrzebnej dïugoĂci przewodu grzejnego, a takĝe na okreĂlenie przybliĝonych kosztów. JeĂli mamy na przykïad dom jednorodzinny
z dwuspadowym dachem, z dwiema rynnami (po 24 m kaĝda) i czterema rurami spustowymi (po 6 m kaĝda) wprowadzonymi do
kanalizacji, to bÚdziemy potrzebowali okoïo
75 m przewodów.
DziÚki wyposaĝeniu ukïadu w czujniki
temperatury i wilgoci oszczÚdza siÚ energiÚ, poniewaĝ przy braku opadów sterownik nie wïÈcza przewodów grzejnych nawet
w czasie mrozu. System pracuje tylko w sytuacji, gdy wystÈpi opad w postaci deszczu
lub Ăniegu i gdy temperatura spadnie poniĝej
okreĂlonej wartoĂci, np. +5°C. Niezaleĝnie
od tego, jeĝeli zastosuje siÚ zmiennooporowe
przewody (zwane takĝe samoregulujÈcymi),
moĝna uzyskaÊ dalsze oszczÚdnoĂci energii.
Ich pobór mocy dostosowuje siÚ do temperatury otoczenia. Przewód zmiennooporowy
znajdujÈcy siÚ w Ăniegu lub lodzie pobiera
28 W/m, a przewód w powietrzu, przy temperaturze 0°C, tylko 16 W/m.
W każdym numerze:
artykuły techniczne
wywiady
aktualności
nowości techniczne
recenzje książek
projekt
normy
porady
Jak zabezpieczyþ
chodniki, schody i podjazdy
Innym problemem wystÚpujÈcym w okresie zimowym jest oblodzenie i zaĂnieĝenie
schodów, chodników oraz podjazdów. RozwiÈzaniem moĝe byÊ zastosowanie przewodów grzejnych staïooporowych lub samoregulujÈcych. System ochrony skïada siÚ z takich
samych elementów jak w przypadku ochrony
dachów. Sposób uïoĝenia przewodów grzewczych zaleĝy od miejsca ich lokalizacji. Na
schodach ukïada siÚ je w sposób pokazany
Dom Wydawniczy MEDIUM
ul. Karczewska 18
04-112 Warszawa
www.elektro.info.pl
tel.: 22 810 21 24
faks: 22 810 27 42
ZAMAWIAM PRENUMERATĘ ELEKTRO.INFO OD NUMERU
warto wiedzieþ
Ä
Przewody grzejne moĝna ukïadaÊ zarówno w trakcie budowy
nowego obiektu, jak i w budynku juĝ uĝytkowanym. Nie zaleca
siÚ jednak ukïadania przewodów przy ujemnych temperaturach
ze wzglÚdu na moĝliwoĂÊ uszkodzenia izolacji.
40 mm. Przewody grzewcze umieszcza siÚ
w warstwie podbudowy betonowej 20 mm
poniĝej jej powierzchni (w warstwie asfaltu
naleĝy stosowaÊ przewody w izolacji mineralnej). Pod chodnikiem z pïyt (maks. gruboĂÊ 60 mm) przewody ukïada siÚ w odstÚpach 250 mm, 20–30 mm poniĝej spodu pïyt
chodnika. Wszystkie prace muszÈ byÊ skoordynowane z robotami budowlanymi i drogowymi, poniewaĝ przewody grzewcze mocuje siÚ do zbrojenia i zalewa masÈ betonowÈ. Do poïÈczenia przewodów ze sterownikiem sïuĝÈ odcinki „zimnych” przewodów
oraz puszki przyïÈczeniowe, a takĝe zestawy
przyïÈczeniowe. Sterownik pozwala na programowanie czuïoĂci czujnika wilgoci oraz
zakresu temperatur, w których ukïad ma pracowaÊ. Czujnik temperatury i wilgoci gruntu
ma obudowÚ o stopniu ochrony IP65, a czujnik temperatury otoczenia IP54. Ukïad moĝe
byÊ wyposaĝony w sterownik z wyĂwietlaczem cyfrowym i przyciskami programujÈcymi. Sterownik taki wyposaĝany jest w funkcje zabezpieczenia przed marznÈcym deszczem, zapewnia kontrolÚ wspóïdziaïajÈcych
NAZWA FIRMY
ULICA I NUMER
OSOBA ZAMAWIAJĄCA
E-MAIL
Informujemy, że składając zamówienie, wyrażacie Państwo zgodę na przetwarzanie wyżej wpisanych danych
osobowych w systemie zamówień Domu Wydawniczego Medium w zakresie niezbędnym do realizacji powyższego
zamówienia. Zgodnie z Ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 r. (DzU Nr 101/2002,
poz. 926 z późniejszymi zmianami) przysługuje Państwu prawo wglądu do swoich danych, aktualizowania ich
i poprawiania. Upoważniam Dom Wydawniczy Medium do wystawienia faktury VAT bez podpisu odbiorcy. Wysyłka
będzie realizowana po dokonaniu wpłaty na konto: Bank Zachodni WBK SA VI O/Warszawa 46 1090 1753
0000 0000 7406 8950
Fot. Elektra
TELEFON KONTAKTOWY
Sposób uïoĝenia przewodów grzejnych na schodach.
Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych w celach marketingowych przez Dom Wydawniczy Medium oraz inne podmioty współpracujące z Wydawnictwem z siedzibą w Warszawie przy ul. Karczewskiej 18. Informujemy, że zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r.
(DzU Nr 101/2002, poz. 926 z późniejszymi zmianami) przysługuje Pani/
/Panu prawo wglądu do swoich danych, aktualizowania i poprawiania ich,
a także wniesienia umotywowanego sprzeciwu wobec ich przetwarzania.
czytelny podpis
Podanie danych ma charakter dobrowolny.
promocja
na zdjÚciu poniĝej. W podjazdach i pod chodnikami przewody ukïada siÚ w podïoĝu. JeĂli nawierzchnia wokóï domu jest wykonana z kostki betonowej, to kabel pod niÈ powinien byÊ uïoĝony blisko kostki, a gruboĂÊ
warstwy piasku powinna wynosiÊ 2–3 cm.
W nawierzchni betonowej przewód naleĝy
umieĂciÊ na gïÚbokoĂci od 50 do 70 mm pod
powierzchniÈ, w odstÚpach 300 mm. Jeĝeli na betonie umieszczona jest warstwa asfaltu, jej gruboĂÊ nie powinna przekraczaÊ
nr 1/2010
Inne zastosowania
Fot. Elektra
Przewody grzejne mogÈ sïuĝyÊ takĝe do
ochrony przed zamarzaniem rurociÈgów
Przewód grzejny uïoĝony na rurociÈgu.
Fot. Luxbud
wodnych i kanalizacji, a takĝe przy podgrzewania instalacji c.w.u. MogÈ chroniÊ równieĝ
zbiorniki z olejem opaïowym.
Montaĝ przewodów grzejnych pod nawierzchniÈ z kostki.
reklama
ogrzewanie przeciwoblodzeniowe
przeciwoblodzeniowe
podjazdów, schodów, ramp
ogrzewanie podłogowe
Comfort Maty do układania na starej terakocie
ochrona przed zamarzaniem
Comfort Kable do ogrzewania podłogowego
rynien, rur, zbiorników
Comfort Folie do podłóg drewnianych
tel. 022 766 45 60, 022 766 45 70 · fax 022 751 36 38
[email protected] · www.luxbud.com.pl
LUXBUD Sp. z o.o.
INSTALACJE
z nim czujników, wyĂwietlajÈc rodzaj stwierdzonego uszkodzenia. Sterownik rejestruje
takĝe czas pracy systemu grzewczego.
Naleĝy pamiÚtaÊ, ĝe wszelkie prace instalacyjne muszÈ byÊ wykonywane przez elektryków z uprawnieniami do pracy przy napiÚciu do 1 kV.
INSTALACJE
Uïoĝenie
przewodów grzejnych
jednostronnie zasilanych
ELEKTRA VCD25.
grzejnych o mocy 25 W/m. Do montaĝu systemu naleĝy zatrudniÊ autoryzowanego instalatora. Przewody ukïada siÚ na poszczególnych schodkach i pïycie spoczynkowej. Istotne jest, aby caïoĂÊ zostaïa umieszczona w betonie, a nie tuĝ pod powierzchniÈ. Aby poprawiÊ sprawnoĂÊ systemu, moĝliwe jest wykorzystanie specjalnych thermopaneli izolacyjnych na schody, z bruzdami do mocowania przewodów. Thermopanele ELEKTRA
S, Sp i Sk sÈ nowoĂciÈ w ofercie firmy. Nie
tylko uïatwiajÈ montaĝ, ale wpïywajÈ takĝe na zwiÚkszenie efektywnoĂci ogrzewania, zwïaszcza gdy schody sÈ od spodu odsïoniÚte.
Ogrzewanie rynien
JeĂli nie zabezpieczymy rynien i rur spustowych przed Ăniegiem i lodem, moĝe dojĂÊ
do ich urwania. Moĝliwe jest równieĝ, ĝe
spadajÈce sople uszkodzÈ zaparkowany pod
domem pojazd lub, co gorsza, uderzÈ przechodzÈcÈ pod nimi osobÚ.
Instalacja ogrzewania rynien opiera siÚ
na zastosowaniu staïooporowych przewodów
grzejnych ELEKTRA VCDR, o mocy 20 W/m,
SYSTEMY OCHRONY
PRZED ¥NIEGIEM I LODEM
Rynek oferuje coraz doskonalsze rozwiÈzania z zakresu ochrony antyoblodzeniowej, a naleĝÈ do niech miÚdzy innymi specjalistyczne instalacje ogrzewania wjazdu do garaĝu, podgrzewania ciÈgów komunikacyjnych
i schodów, ochrona przed Ăniegiem i lodem dachów, rynien oraz rur spustowych. Firma ELEKTRA – wiodÈcy polski producent systemów ogrzewania podïogowego juĝ od ÊwierÊ wieku oferuje systemy ochrony przed Ăniegiem i lodem. DziÚki nim zima moĝe staÊ siÚ naprawdÚ urokliwÈ i bezpiecznÈ porÈ roku.
Ogrzewanie
wjazdu do garaİu
InstalacjÚ tego typu ogrzewania moĝemy
wykonaÊ na dwa sposoby. Pierwszy zakïada
wykonanie ogrzewania pod caïÈ powierzchniÈ podjazdu – w tym przypadku moĝemy
wykorzystaÊ przewody grzejne ELEKTRA
VCD o mocy 25 W/m. Moĝna je ukïadaÊ zarówno w podsypce piaskowej pod kostkÈ brukowÈ, jak i w podjazdach wykonanych z zaprawy betonowej – w warstwie wylewki. Moc
jednostkowa na 1 m2 powinna w tym przypadku wynosiÊ okoïo 300 W/m2.
74
lub przewodów samoregulujÈcych ELEKTRA
SelfTec®, które dostosowujÈ swojÈ moc do
warunków, w których pracujÈ. Nominalna
moc przewodów SelfTec® w temperaturze
5°C wynosi 16 W, jednak w lodzie ich moc
wzrasta do 28 W. Zjawisko to nosi nazwÚ sa-
Drugi sposób to moĝliwoĂÊ wykonania ogrzewania wyïÈcznie pod trakcje jezdne naszego auta. Do tego celu moĝemy uĝyÊ
gotowych mat grzejnych, np. ELEKTRA
SnowTecTM. Maty majÈ szerokoĂÊ 60 cm, a ich
dïugoĂÊ wynosi od 2 do 21 m. Maty SnowTecTM
ukïada siÚ w warstwie podsypki piaskowej pod
kostkÈ brukowÈ lub w betonie, jeĂli z tego materiaïu wykonujemy podjazd.
Ogrzewanie schodów
Do instalacji ogrzewania antyoblodzeniowego schodów powinniĂmy uĝyÊ przewodów
Uïoĝenie przewodu grzejnego ELEKTRA VCDR
w rynnie i rurze spustowej.
nr 1/2010
INSTALACJE
moregulacji. Kiedy natomiast temperatura
otoczenia podnosi siÚ, wówczas moc przewodów maleje. Przewody ELEKTRA SelfTec®
mogÈ z powodzeniem pracowaÊ jako zabezpieczenie rur z wodÈ, siïowników hydraulicznych, zaworów itp. Sprzedawane sÈ jako
gotowe do instalacji odcinki 1–20 m (na zamówienie maksymalnie do 72 m), w których
przewód grzejny poïÈczony jest z przewodem zasilajÈcym hermetycznÈ mufÈ. Przewód „zimny” ma wtyczkÚ, a znajdujÈca siÚ
w zestawie taĂma montaĝowa znacznie uïatwiajÈca jego instalacjÚ.
Przewody ukïada siÚ w rynnach i rurach
spustowych za pomocÈ specjalnych uchwytów mocujÈcych, które uïatwiajÈ montaĝ
i zapewniajÈ wïaĂciwÈ pozycjÚ przewodu
grzejnego. Obydwa typy przewodów VCDR
i SelfTec® zbudowane sÈ z materiaïów odpornych na promieniowanie UV.
Ogrzewanie
antyoblodzeniowe rur
ELEKTRA oferuje kilka typów specjalistycznych przewodów do zabezpieczenia
przed zamarzaniem rur z wodÈ. Do samodzielnego montaĝu doskonale nadajÈ siÚ
przewody ELEKTRA FreezeTec® zbudowane na bazie staïooporowego przewodu grzejnego z zintegrowanym termostatem, który
dziaïa w zakresie: +3°C – zaïÈczanie, +10°C
– wyïÈczanie. Termostaty umieszczane sÈ
na koñcu przewodu grzejnego, mierzÈ wiÚc
temperaturÚ w miejscu najbardziej naraĝonym na przemarzanie. Przewody ELEKTRA
Ä
ekspert radzi
Wykonanie instalacji powinniĂmy zleciÊ specjaliĂcie z niezbÚdnymi uprawnieniami i autoryzacjÈ producenta – podkreĂla specjalista ds. technicznych mgr inĝ. Michaï GoïaĂ.
rurociÈgu ELEKTRA SelfTec®DW. Przewód
jest dopuszczony do kontaktu z wodÈ pitnÈ
i montowany wewnÈtrz rur za pomocÈ wpustów hydraulicznych.
Sterowanie
FreezeTec® majÈ moc 12 W/mb i sÈ oferowane w gotowych odcinkach o dïugoĂci od
2 do 42 m. Przewody zasilajÈce majÈ hermetyczne zakoñczenia i wtyczkÚ poïÈczeniowÈ uïatwiajÈcÈ podïÈczenie do zasilania. W zestawie znajduje siÚ taĂma umoĝliwiajÈca samodzielny montaĝ na rurociÈgu.
Do zabezpieczenia rur od zewnÈtrz moĝemy
równieĝ uĝyÊ przewodów samoregulujÈcych
ELEKTRA SelfTec®.
W wypadku, gdy dostÚp do powierzchni rurociÈgu jest niemoĝliwy lub utrudniony, np. znajduje siÚ na nim warstwa izolacji
termicznej lub rury przechodzÈ przez przegrody, wówczas moĝemy skorzystaÊ z nowoĂci w ofercie firmy ELEKTRA – samoregulacyjnego przewodu do stosowania wewnÈtrz
System ochrony przed Ăniegiem i lodem
jest najbardziej skuteczny i ekonomiczny, gdy
nad jego dziaïaniem czuwa inteligentny regulator. W przypadku instalacji zewnÚtrznych konieczne jest zastosowanie regulatorów wyposaĝonych w czujnik temperatury
oraz wilgoci. System zaïÈczy siÚ tylko wtedy, kiedy wystÈpi spadek temperatury oraz
opad w postaci deszczu lub Ăniegu. Regulatory przeznaczone do sterowania maïymi systemami majÈ zabezpieczenia 16 A, a te, które bÚdÈ czuwaÊ nad wiÚkszymi systemami sÈ
wyposaĝone w zabezpieczenia o obciÈĝalnoĂci 3×16 A, np. ELEKTRA ETO2. Ten nowoczesny sterownik pozwala na kontrolÚ dwóch
stref grzejnych. Przy odpowiednim podïÈczeniu dwóch czujników do kontroli rynien
lub dwóch czujników do kontroli powierzchni i ciÈgów komunikacyjnych do jednego re-
nr 1/2010
gulatora moĝna sterowaÊ niezaleĝnie dwoma róĝnymi strefami. Moĝliwa jest równieĝ
kombinacja wymienionych wczeĂniej czujników – sterowanie dwoma róĝnymi obszarami
(np. rynny i zjazd do garaĝu). Do mniejszych
systemów sïuĝÈ regulatory, które obsïugujÈ z reguïy tylko jednÈ strefÚ, np. ELEKTRA
ETR2. Regulator naleĝy zamontowaÊ na tablicy sterujÈcej. Do tablicy doprowadza siÚ
przewody zasilajÈce („zimne”) przewodu
grzejnego lub maty grzejnej oraz przewody
czujników temperatury i wilgoci.
Prawidïowo dobrana i zamontowana instalacja ochrony przed Ăniegiem i lodem zapewni maksimum bezpieczeñstwa przy minimalnych kosztach eksploatacyjnych, jest
przy tym caïkowicie bezobsïugowa.
ul. Marynarska 14, 02-674 Warszawa
tel. 22 843 32 82, fax 22 843 47 52
www.elektra.pl
75
INSTALACJE
Fot. Kontakt-Simon
mgr inĝ. Janusz Strzyĝewski
GNIAZDA
WTYCZKOWE I kCZNIKI
W INSTALACJACH ELEKTRYCZNYCH
W kaĝdej standardowej instalacji elektrycznej wystÚpujÈ gniazda wtyczkowe oraz ïÈczniki. Ich budowa oraz sposób zamocowania zaleĝÈ od miejsca
zainstalowania oraz metody wykonania instalacji.
W instalacji uïoĝonej w rurkach pod tynkiem, a takĝe wykonanej pïaskimi przewodami kabelkowymi uïoĝonymi w tynku,
stosuje siÚ osprzÚt podtynkowy umieszczony w puszkach osadzonych w Ăcianie. Jeĝeli instalacja uïoĝona jest na wierzchu Ăcian
w rurkach lub przy zastosowaniu kabelków,
wówczas odpowiedni jest osprzÚt natynkowy. Zarówno w pierwszym, jak i drugim
przypadku moĝe to byÊ osprzÚt bez specjalnych zabezpieczeñ lub osprzÚt odporny na
zanieczyszczenia staïe i wodÚ. W instalacjach
ukïadanych w listwach i kanaïach stosowany
jest osprzÚt w wykonaniu specjalnym.
Gniazda wtyczkowe
PodstawowÈ funkcjÈ gniazda wtyczkowego jest umoĝliwienie przyïÈczenia odbiornika wyposaĝonego w giÚtki przewód i wtyczkÚ. Przy czym wtyczka musi byÊ dopasowana do gniazdka. W instalacjach domowych
i biurowych w gniazdach przyïÈczonych
do obwodów jednofazowych 230 V zwykle
nie ma z tym problemu. WiÚkszoĂÊ gniazd
i wtyczek jest tak skonstruowana, ĝe pasujÈ do siebie bez wzglÚdu na to, od jakiego producenta pochodzÈ. W obiektach prze-
76
mysïowych wystÚpujÈ gniazda oraz wtyczki
o róĝnej konstrukcji. PodïÈczenie odbiornika
moĝe w pewnych sytuacjach wymagaÊ wymiany wtyczki lub gniazdka. W budynkach
biurowych i mieszkalnych wiÚkszoĂÊ gniazd
wtyczkowych jest instalowana pod tynkiem.
Zgodnie z aktualnie obowiÈzujÈcymi przepisami, w nowych lub zmodernizowanych
instalacjach, wszystkie gniazda wtyczkowe muszÈ mieÊ styk ochronny (w sprzedaĝy sÈ jeszcze gniazda bez styku ochronnego).
W gniazdach jednofazowych dwubiegunowych (230 V) wystÚpujÈ dwa rodzaje styków
ochronnych. Moĝe to byÊ styk w postaci bolca lub zespóï dwóch styków typu „schuko”
umieszczonych po bokach gniazda. WiÚkszoĂÊ produkowanych obecnie sprzÚtów ma
wtyczki uniwersalne, pasujÈce do obu tych
typów gniazdek. Takĝe wtyczki urzÈdzeñ
z podwójnÈ izolacjÈ, mimo ĝe nie majÈ styku ochronnego, pasujÈ do gniazd ze stykiem
ochronnym. SÈ to wtyczki pïaskie lub ze specjalnymi wyciÚciami.
W pomieszczeniach wilgotnych i na zewnÈtrz budynków niezbÚdne jest instalowanie gniazd wtyczkowych w obudowie odpornej na wpïywy zewnÚtrzne: zanieczysz-
czenia staïe i kurz oraz wodÚ. W zaleĝnoĂci od potrzeb mogÈ to byÊ gniazda instalowane w puszkach podtynkowych lub na
wierzchu Ăcian. OdpornoĂÊ obudowy okreĂla siÚ wg normy PN-EN 60529:2003 – kod
IP. Oznaczenie skïada siÚ z dwóch liter IP
i nastÚpujÈcych po nich dwóch cyfr. Pierwsza z nich okreĂla stopieñ ochrony przed dostÚpem ciaï staïych, w skali od 0 do 6, a druga – stopieñ ochrony przed wodÈ, w skali od
0 do 8. I tak gniazdo wtyczkowe, na którego
obudowie podano oznaczenie IP44 jest chronione przed dostÚpem ciaï staïych o Ărednicy
1 mm i wiÚkszej oraz przed bryzgami wody,
czyli, mówiÈc potocznie, jest to gniazdo bryzgoszczelne. Zaleca siÚ instalowanie gniazd
jednofazowych podwójnych lub w pewnych
przypadkach takĝe potrójnych. Eliminuje to
potrzebÚ stosowania rozgaïÚziaczy. Gniazda
w pokojach mieszkalnych oraz w pomieszczeniach o charakterze biurowym instaluje siÚ zwykle na wysokoĂci 30 cm nad podïogÈ. W kuchni gniazda umieszcza siÚ nad
powierzchniÈ blatów, czyli na wysokoĂci
okoïo 1,2 m. Rozmieszczenie gniazd w ïazience równieĝ zaleĝy od ich przeznaczenia
– gniazdo do podïÈczenia golarki czy suszarki do wïosów powinno byÊ zainstalowane w
pobliĝu lustra, a wiÚc zwykle na wysokoĂci
okoïo 1,4 m, a do podïÈczenia pralki moĝe
byÊ umieszczone nisko nad podïogÈ, tak jak
w pokojach, lub powyĝej górnej powierzchnr 1/2010
âĈczniki
Podobnie jak gniazda, takĝe ïÈczniki muszÈ byÊ dostosowane do charakteru pomieszczenia i do sposobu wykonania instalacji.
WĂród ïÈczników rozróĝniamy ïÈczniki o stabilnym poïoĝeniu w stanie zaïÈczenia lub wyïÈczenia, a takĝe ïÈczniki chwilowe (zwierne), np. przyciski dzwonkowe. W zaleĝnoĂci
od funkcji, jakÈ peïniÈ ïÈczniki, dzielimy je
na: jednobiegunowe, Ăwiecznikowe, schodowe, krzyĝowe, zwierne „Ăwiatïo”, zwierne „dzwonek”, ĝaluzjowe itp. OdrÚbnÈ grupÚ
stanowiÈ Ăciemniacze z pokrÚtïem i dotykowe. Te ostatnie mogÈ byÊ sterowane takĝe pilotem. Zwykïe ïÈczniki stosowane w instala-
cjach podtynkowych w suchych pomieszczeniach majÈ stopieñ ochrony IP20 (przed dostÚpem ciaï staïych wiÚkszych niĝ 2,5 mm, np.
przypadkowy dotyk palcem). Natomiast aparaty instalowane w pomieszczeniach o zwiÚkszonym zagroĝeniu poraĝeniem, np. w piwnicy muszÈ mieÊ obudowÚ o stopniu ochrony
IP44, zaĂ umieszczone na zewnÈtrz budynku
– IP65. Podobny stopieñ ochrony majÈ ïÈczniki instalowane w budynkach przemysïowych.
Èczniki jednobiegunowe sïuĝÈ do zaïÈczania pojedynczych opraw oĂwietleniowych,
zwykle wyposaĝonych w pojedyncze ěródïo
Ăwiatïa. Èczniki dwubiegunowe umieszcza
siÚ w obwodach zasilajÈcych grupÚ opraw,
które chcemy wïÈczaÊ wybiórczo lub ĝyrandol zawierajÈcy kilka ěródeï Ăwiatïa. Ècznik
schodowy pozwala wïÈczaÊ Ăwiatïo z dwóch
miejsc, a krzyĝowy, wspóïpracujÈc z ïÈcznikami schodowymi, daje moĝliwoĂÊ sterowania oĂwietleniem z kilku miejsc. Èczniki
zwierne sïuĝÈ do uruchamiania sygnalizacji
dzwonkowej i oĂwietlenia na przykïad klatki
schodowej (wspóïpraca z wyïÈcznikiem czasowym). Èczniki ĝaluzjowe sïuĝÈ do sterowania napÚdami podnoszÈcymi i opuszczajÈcymi ĝaluzje.
¥ciemniacze wyposaĝone w podzespoïy
elektroniczne pozwalajÈ regulowaÊ poziom
natÚĝenia oĂwietlenia, przy czym po wyïÈczeniu i ponownym wïÈczeniu powracajÈ
(dziÚki funkcji pamiÚci) do takiego poziomu,
jaki byï w chwili wyïÈczenia. W ostatnich latach coraz powszechniej stosowane sÈ takĝe
wielofunkcyjne przyciski jako elementy tzw.
inteligentnych instalacji. Tego typu aparaty umoĝliwiajÈ sterowanie wieloma urzÈdzeniami z jednego miejsca. Moĝna sterowaÊ nie tylko oprawami oĂwietleniowymi,
ale takĝe np. ĝaluzjami i grzejnikami. Oferowane sÈ wersje stacjonarne, montowane
na Ăcianie w miejsce zwykïego ïÈcznika, lub
takie, które dziaïajÈ podobnie do pilota, ale
majÈ formÚ breloczka do kluczy. Standardowe ïÈczniki umieszcza siÚ zwykle na wysokoĂci okoïo 1,4 m nad poziomem podïogi, przy
czym te, które sïuĝÈ do zaïÈczania oĂwietlenia instaluje siÚ wewnÈtrz pomieszczenia od
strony klamki, w odlegïoĂci okoïo 15 cm od
oĂcieĝnicy. WyjÈtek stanowiÈ ïazienka, WC
oraz maïe pomieszczenia pozbawione Ăwiatïa
dziennego. W ïazience lepiej umieĂciÊ ïÈcznik na zewnÈtrz, moĝe byÊ wtedy w normalnym wykonaniu, umieszczony wewnÈtrz powinien mieÊ szczelnÈ obudowÚ. W przypadku WC i innych maïych pomieszczeñ wygodniej jest wïÈczyÊ oĂwietlenie przed wejĂciem
do wnÚtrza.
INSTALACJE
ni obudowy pralki, czyli na wysokoĂci okoïo
80 cm. Naleĝy przy tym pamiÚtaÊ, ĝe gniazda wtyczkowe w ïazience muszÈ byÊ instalowane poza strefÈ zwiÚkszonego zagroĝenia,
a wiÚc w odlegïoĂci nie mniejszej niĝ 60 cm
od krawÚdzi wanny lub brodzika. Rozmieszczenie gniazd w pomieszczeniach przemysïowych dostosowuje siÚ do wyposaĝenia technologicznego.
Oprócz gniazd standardowych ogólnego
przeznaczenia, stosowane sÈ gniazda sïuĝÈce
do przyïÈczania telefonów oraz urzÈdzeñ audiowizualnych, a takĝe gniazda antenowe.
P R Z E G L k D O S P R Z } T U E L E K T R O I N S TA L A C Y J N E G O
KONTAKT-SIMON S.A.
ul. Bestwiñska 21, 43-500 Czechowice-Dziedzice
tel. 32 324 63 00
SERIA SIMON 27 PLAY
SERIA SIMON 82 NATURE
SERIA SIMON 82
PrÈd znamionowy: 10 A; NapiÚcie: 230V; Stopieñ ochrony:
IP20; Opis: ïÈcznik jednobiegunowy, ramka bazowa biaïa, klawisz biaïy, nakïadka wielokolorowa; Sposób montaĝu: podtynkowy; Wymiary zewnÚtrzne: –; DostÚpne kolory: ïÈcznie
25 róĝnych nakïadek
PrÈd znamionowy: 10 A; NapiÚcie: 230V; Stopieñ ochrony:
IP20; Opis: ïÈcznik jednobiegunowy, ramka dÈb, klawisz szampañski mat; podtynkowy; Wymiary zewnÚtrzne: –; DostÚpne
kolory: ïÈcznie 16 kolorów ramek
PrÈd znamionowy: 10 A; NapiÚcie: 230V; Stopieñ ochrony: IP20; Opis: ïÈcznik Ăwiecznikowy, ramka aluminium mat,
klawisz aluminium mat; Sposób montaĝu: podtynkowy; Wymiary zewnÚtrzne: –; DostÚpne kolory: ïÈcznie 39 kolorów
ramek
Cena brutto: 58,30 zï (prezentowany wyrób)
nr 1/2010
R
E
K
L
A
M
A
77
INSTALACJE
78
HAGER POLO Sp. z o.o.
ul. Fabryczna 10, 43-100 Tychy
tel. 32 324 01 00, www.hager.pl
POLO FIORENA
POLO FIORENA
POLO FIORENA
PrÈd znamionowy: 10 AX; NapiÚcie: 250 V AC; Stopieñ
ochrony: IP20 (po zastosowaniu koïnierza uszczelniajÈcego:
IP44); Opis: ïÈcznik uniwersalny (zwykïy/schodowy) z opcjÈ
podĂwietlania, z samozaciskami; Sposób montaĝu: podtynkowy, za pomocÈ ïapek rozporowych lub wkrÚtów od czoïa
mechanizmu; Wymiary zewnÚtrzne: w ramce 1-krotnej:
80,5×80,5×13,2 mm; DostÚpne kolory: biaïy, kremowy, grafit metalic, antracyt
PrÈd znamionowy: 4 A (1000 W – obciÈĝenie rezystancyjne);
NapiÚcie: 230 V AC +/–10 %, 50 Hz; Stopieñ ochrony: IP20;
Opis: czujnik ruchu z przyciskiem zaïÈczajÈcym, do sterowania obwodami oĂwietleniowymi (równieĝ LED), z moĝliwoĂciÈ
ïÈczenia wielu czujników i ïÈczników natynkowych, z regulowanym polem widzenia; Sposób montaĝu: podtynkowy, za
pomocÈ wkrÚtów od czoïa mechanizmu; Wymiary zewnÚtrzne: w ramce 1-krotnej: 80,5×80,5×29 mm; DostÚpne kolory:
biaïy, kremowy, grafit metalic, antracyt
PrÈd znamionowy: 5 A (obciÈĝenie rezystancyjne); NapiÚcie:
230 V, 50 Hz; Stopieñ ochrony: IP40; Opis: programowalny
ïÈcznik ĝaluzjowy LUMINA DUO, do sterowania ĝaluzjami
pojedynczymi lub grupami ĝaluzji, moĝliwoĂÊ podïÈczenia
sensora natÚĝania Ăwiatïa; Sposób montaĝu: podtynkowy, za
pomocÈ wkrÚtów od czoïa mechanizmu; Wymiary zewnÚtrzne: w ramce 1-krotnej: 80,5×80,5×22 mm; DostÚpne kolory:
biaïy, kremowy
Cena brutto: 18,72 zï (biaïy)
POLO FIORENA
POLO FIORENA
POLO FIORENA
PrÈd znamionowy: 16 A; NapiÚcie: 250 V, 50 Hz; Stopieñ
ochrony: IP20; Opis: gniazdo z uziemieniem, z samozaciskami, moĝliwoĂÊ ïÈczenia przelotowego przewodami o róĝnych
przekrojach; Sposób montaĝu: podtynkowy, za pomocÈ
ïapek rozporowych lub wkrÚtów od czoïa mechanizmu; Wymiary zewnÚtrzne: w ramce 1-krotnej: 80,5×80,5×10 mm;
DostÚpne kolory: biaïy, kremowy, grafit metalic, antracyt
PrÈd znamionowy: –; NapiÚcie: –; Stopieñ ochrony: IP20;
Opis: gniazdo RTV-SAT koñcowe, z dwoma wejĂciami i wyjĂciami satelitarnymi oraz wyjĂciem radiowo-telewizyjnym, do
dekoderów wymagajÈcych dwóch sygnaïów satelitarnych;
Sposób montaĝu: podtynkowy, za pomocÈ wkrÚtów od czoïa mechanizmu; Wymiary zewnÚtrzne: w ramce 1-krotnej:
80,5×80,5×10 mm; DostÚpne kolory: biaïy, kremowy, grafit
metalic, antracyt
PrÈd znamionowy: –; NapiÚcie: –; Stopieñ ochrony: IP20;
Opis: gniazdo gïoĂnikowe, podwójne z polami opisowymi;
Sposób montaĝu: podtynkowy, za pomocÈ wkrÚtów od
czoïa mechanizmu; Wymiary zewnÚtrzne:w ramce 1-krotnej:
80,5×80,5×28 mm; DostÚpne kolory: biaïy, kremowy, grafit
metalic, antracyt
Cena brutto 18,07 zï (biaïe)
Cena brutto: 96,29 zï (biaïe)
Cena brutto: 74,72 zï (biaïe)
R
E
K
L
A
M
A
nr 1/2010
INSTALACJE
OSPEL S.A.
ul. Gïówna 128, Wierbka
42-436 Pilica
SERIA GAZELA
GNIAZDO POJEDYNCZE Z UZIEMIENIEM
SERIA IMPRESJA
GNIAZDO BRYZGOSZCZELNE Z UZIEMIENIEM
SERIA IMPRESJA
GNIAZDO PODWÓJNE Z UZIEMIENIEM
PrÈd znamionowy: 16 A; NapiÚcie: 250 V; Stopieñ ochrony:
IP20; Opis produktu: gniazdo pojedyncze z uziemieniem, równieĝ w wersji z przesïonami torów prÈdowych; Sposób montaĝu: pazurki lub wkrÚty; Wymiary zewnÚtrzne: 94×82 mm;
DostÚpne kolory: biaïy, biaïy z pastelowÈ ramkÈ zewnÚtrznÈ,
metalizowany: satyna, srebro + tytan
PrÈd znamionowy: 16 A; NapiÚcie: 250 V; Stopieñ ochrony:
IP44; Opis produktu: gniazdo pojedyncze, bryzgoszczelne
z uziemieniem, równieĝ w wersji z przesïonami torów prÈdowych; Sposób montaĝu: pazurki lub wkrÚty; Wymiary zewnÚtrzne: 84×84 mm; DostÚpne kolory: biaïy, ecru, srebro,
zïoty metalik, tytan
PrÈd znamionowy: 16 A; NapiÚcie: 250 V; Stopieñ ochrony: IP20; Opis produktu: gniazdo podwójne z uziemieniem,
moĝliwoĂÊ montaĝu w ramki wielokrotne, równieĝ w wersji
z przesïonami torów prÈdowych; Sposób montaĝu: pazurki
lub wkrÚty; Wymiary zewnÚtrzne: 84×84 mm; DostÚpne
kolory: biaïy, ecru, srebro, zïoty metalik, tytan
SERIA GAZELA (PODTYNKOWA, MODUOWA)
SERIA TON (PODTYNKOWA, MODUOWA)
SERIA IMPRESJA (PODTYNKOWA, MODUOWA)
Opis: ïÈcznik jednobiegunowy z podĂwietleniem; Stopieñ
ochrony: IP20, IP44; Wymiary zewnÚtrzne: 82×94 mm;
DostÚpne kolory: biaïy, pastelowe ramki zewnÚtrzne – piasek
Sahary i zieleñ pistacjowa, kolory metalizowane – srebro+tytan, satyna
Opis: ïÈcznik schodowy z podĂwietleniem; Stopieñ ochrony:
IP20, IP44; Wymiary zewnÚtrzne: 82×82 mm; DostÚpne kolory: biaïy, biaïy z pastelowÈ ramkÈ wewnÚtrznÈ – 3 kolory,
biaïy z kolorowÈ ramkÈ zewnÚtrznÈ – 13 kolorów, metalizowane – 5 zestawów
Opis: ïÈcznik dwugrupowy, Ăwiecznikowy; Stopieñ ochrony:
IP20, IP44; Wymiary zewnÚtrzne: 84×84 mm; DostÚpne kolory: biaïy, ecru, metalizowane – srebro, zïoty metalik, tytan
nr 1/2010
R
E
K
L
A
M
A
79
PROJEKTOWANIE
NAWIERZCHNI
Ukïad alejek i Ăcieĝek wokóï domu tworzy swego rodzaju ramy, które wypeïnia siÚ roĂlinami, maïÈ architekturÈ ogrodowÈ i meblami. Ich przebieg
i szerokoĂÊ najlepiej zaprojektowaÊ przed rozpoczÚciem prac ogrodowych,
aby moĝna byïo wykonaÊ odpowiednie spadki nawierzchni i doprowadziÊ
do nich instalacje elektryczne, zasilajÈce oĂwietlenie.
Fot. Semmelrock
OGRODY
Aby uniknÈÊ kïopotów z koszeniem trawnika, nawierzchnie powinno siÚ ukïadaÊ na
równi z jego poziomem. Ale gdy obok rosnÈ byliny czy krzewy, lepszym rozwiÈzaniem jest podniesienie Ăcieĝki nieco powyĝej
gruntu. Nie bÚdzie siÚ wówczas wysypywaïa na niÈ ziemia.
Kolejna decyzja dotyczy rodzaju i koloru
nawierzchni. WybierajÈc je, warto pamiÚtaÊ,
ĝe w ogrodzie najlepiej sprawdzajÈ siÚ naturalne materiaïy (kamieñ, drewno czy ĝwir)
oraz stonowane i dyskretne kolory – ciepïe
beĝe i szaroĂci, brunatne albo ceglaste brÈzy. ¥cieĝki i placyki w jaskrawym, agresyw-
ĝek czy pïaskich placyków. Wzór nawierzchni powinien byÊ dostosowany do jej wielkoĂci: im mniejsza powierzchnia, tym mniejsze
powinny byÊ elementy wzoru.
Dobrze natomiast sprawdza siÚ w ogrodzie ïÈczenie betonowych elementów z innymi materiaïami, które przeïamujÈ nuĝÈcÈ jednolitoĂÊ takiej nawierzchni. MogÈ to
byÊ np. pasy wypeïnione drobnymi kamyczkami, ĝwirem czy cegïÈ klinkierowÈ, biegnÈce po bokach Ăcieĝki lub teĝ rozdzielajÈce poszczególne pïyty na placyku wypoczynkowym. Inny pomysï to poïÈczenie kostki z drewnianymi belkami, oddzielajÈcy-
poruszanie siÚ po nich. Dlatego obok Ăcieĝek
lepiej posadziÊ roĂliny niskie i niepïoĝÈce siÚ.
Dla trwaïoĂci nawierzchni groěne mogÈ okazaÊ siÚ korzenie duĝych drzew. Z tego teĝ powodu bezpieczniej nie prowadziÊ Ăcieĝek zbyt
blisko duĝych drzew, zwïaszcza tych o pïytkim systemie korzeniowym.
Przed wytyczeniem Ăcieĝki naleĝy starannie przemyĂleÊ jej szerokoĂÊ. Za wÈska bÚdzie niewygodna, a za szeroka – niepotrzebnie zmniejszy zielonÈ powierzchniÚ ogrodu
i bÚdzie dominowaÊ w jego pejzaĝu. Warto
tu kierowaÊ siÚ zasadÈ, ĝe im mniejszy ogród,
tym Ăcieĝki powinny byÊ wÚĝsze, a im wÚĝsza Ăcieĝka, tym elementy nawierzchni powinny byÊ mniejsze.
nym kolorze bÚdÈ zbÚdnÈ konkurencjÈ dla
piÚknych rabat kwietnych czy dekoracyjnych
krzewów.
Wybór materiaïów na nawierzchnie jest
naprawdÚ duĝy; nietrudno wiÚc dobraÊ pasujÈcÈ do charakteru ogrodu, elewacji domu,
ogrodzenia i elementów maïej architektury
ogrodowej. NawierzchniÚ wokóï domu naleĝy bowiem traktowaÊ jako czÚĂÊ wiÚkszej
kompozycji.
Do materiaïów najczÚĂciej wykorzystywanych na nawierzchnie ogrodowe naleĝy kostka betonowa. Bogactwo jej ksztaïtów, faktur i kolorów wprost prowokuje do ukïadania z niej dekoracyjnych wzorów, oĝywiajÈcych monotonnÈ powierzchniÚ dïugich Ăcie-
mi krawÚdzie rabat lub zabezpieczajÈcymi
stopnie ogrodowych schodków. Nie powinno siÚ jednak stosowaÊ zbyt wielu rodzajów
materiaïów, a ich kompozycjÚ trzeba starannie przemyĂleÊ.
Niekiedy zdarza siÚ, ĝe w dojrzaïym juĝ
ogrodzie dotarcie do niektórych jego miejsc
jest utrudnione. Wytyczanie i budowa nowych Ăcieĝek moĝe oznaczaÊ burzenie kompozycji ogrodu, a ponadto jest to doĂÊ kïopotliwe i kosztowne. W takim wypadku dobrym rozwiÈzaniem moĝe byÊ Ăcieĝka wkomponowana w istniejÈcy trawnik, a do jej budowy mogÈ posïuĝyÊ pïyty betonowe – najlepiej w jasnym kolorze, kontrastujÈcym z soczystÈ zieleniÈ trawnika.
Fot. Drewbet
Zacznijmy od czÚĂci frontowej posesji.
Droga od furtki do domu powinna byÊ jak
najkrótsza. Najlepiej wiÚc, jeĂli Ăcieĝka do
wejĂcia biegnie po linii prostej i jest na tyle
szeroka, aby mogïy swobodnie przejĂÊ niÈ
jednoczeĂnie 2–3 osoby. Równieĝ podjazd do
garaĝu czy na miejsce postojowe powinien
prowadziÊ po prostej linii, aby nie trzeba byïo
wykonywaÊ samochodem skomplikowanych
manewrów. Natomiast w czÚĂci ogrodowej
moĝemy pozwoliÊ sobie na wytyczenie krÚtych Ăcieĝek i alejek, malowniczo wijÈcych
siÚ wĂród zieleni. Nie powinny jednak zakrywaÊ ich roĂliny, poniewaĝ utrudniïoby to
80
nr 1/2010
WARTO WIEDZIEm
seria z ekspertem
Athenasoft
18
Baumit
38
Bonus Eurotech
21
Debar
23
Drewbet
81
Ecoway/VIKERSØNN
63
Elektra
KOLEKTORY
SONECZNE
68
Fakro
29
Fonko
69
Geotherm
60
Grace
78
Hef
68
Idmar
67
INTER-S
65
Izolex
Junkers
Knauf Insulation
Komfort
Kontakt-Simon
Kreisel
Lafarge Gips
Lakma Sat
1, 7
63
40, 41, 46, 47
5
77
19
2, 24, 25
31
15
Leroy Merlin
51
Luxbud
73
MIWO
43
17, 19
Nateo
62
Ospel
79
OYAK Cement Group
39
Paroc
47
Perfexim
83
PZK Hydropol –Dekor
Rockwool
60
48, 49
Artykuïy, które bez wÈtpienia pomogÈ podjÈÊ decyzjÚ zakupowÈ, to przeglÈd oferty rynkowej kolektorów sïonecznych oraz
zestawienie producentów, dystrybutorów i instalatorów tych
urzÈdzeñ, a nawet caïych systemów.
Santech
55
SAS
69
e-book dostÚpny jest na stronach e-czytelnia.eu
Stolarka Woïomin
11
Torggler
37
Zapraszamy do lektury!
Schwenk Insulation
47
Smart Arrows
53
Stiebel Eltron
63
Tyco Thermal Controls
Ursa
Lista wszystkich punktów, w których moĝna bezpïatnie otrzymaÊ „Eksperta Budowlanego”,
znajduje siÚ na www.ekspertbudowlany.pl
ISSN 1730-1904
Nakïad 60 tys. egz.
Numer obejmuje okres wydawniczy styczeñ-luty-marzec
WYDAWCA: AGENCJA REKLAMOWA MEDIUM s.c.
Bogusïawa Wiewiórowska-Paradowska,
Irena Wiewiórowska
ul. Karczewska 18, 04-112 Warszawa
tel. 22 810 58 09, fax 22 810 27 42
http://www.ekspertbudowlany.pl
Redaktor naczelny: Bogusïawa Wiewiórowska-Paradowska
[email protected]
82
46, 84
Lares
Murexin
Obok wymienionych artykuïów w naszym e-booku znajdÈ Pañstwo opinie ekspertów i uĝytkowników na temat paneli solarnych. Ich uwagi z pewnoĂciÈ pomogÈ podjÈÊ decyzjÚ o tym, czy
opïaca siÚ inwestowaÊ w tÚ technologiÚ.
61
26, 27
Hager Polo
Isoroc Polska
O tym piszÈ Waldemar Joniec oraz Bogusïaw Maludziñski w artykuïach zawartych w drugim e-booku publikowanym w serii
z ekspertem. Obaj autorzy przekonujÈ o wzrastajÈcej opïacalnoĂci zakupu i wykonania instalacji z kolektorami sïonecznymi.
WskazujÈ takĝe, na co trzeba zwróciÊ uwagÚ przy zakupie oraz
jakie parametry sÈ niezbÚdne do wykonania wïaĂciwej kalkulacji inwestycji.
3
59, 63
Galmet
Glen Dimplex
Kolektory sïoneczne, panele solarne, ogniwa fotowoltaiczne
– to pojÚcia, które niemal natychmiast przychodzÈ nam na
myĂl, gdy sïyszymy o energooszczÚdnoĂci lub o odnawialnych
ěródïach energii. Nowe technologie sÈ kosztowne. Chociaĝ kuszÈ
moĝliwoĂciÈ poczynienia oszczÚdnoĂci podczas eksploatacji oraz
zadbania o Ărodowisko, to jednak koszt zakupu i wykonania
instalacji czÚsto nas odstrasza. Czy sïusznie?
74, 75
Elektromet
Flir Systems
e-book
35
Atlas
Redaktor prowadzÈcy: Joanna Korpysz-Drzazga
[email protected]
Sekretarz redakcji: Monika Mucha, [email protected]
Wspóïpracownicy: Hanna Czerska, Piotr Idzikowski,
Waldemar Joniec, Jerzy Kosieradzki, Jadwiga Litke, Jacek Sawicki,
Krystyna Stankiewicz, Elĝbieta Wysowska
REKLAMA I MARKETING: tel. 22 810 25 90, 810 28 14
Dyrektor ds. reklamy i marketingu:
Joanna Grabek, tel. 600 050 380, [email protected]
KOLPORTA¿ I PRENUMERATA: tel./fax 22 810 21 24
Dyrektor ds. marketingu i sprzedaĝy:
Michaï Grodzki, [email protected]
Specjalista ds. promocji:
Marta Lesner-Wirkus, [email protected]
Specjalista ds. dystrybucji:
Aneta Kacprzycka, [email protected]
DRUK: Elanders Polska Sp. z o.o., ul. Mazowiecka 2, 09-100 Pïoñsk
71
45, 50
Viessmann
64
WYG International
13
XL-TAPE-INTERNATIONAL
INDEKS FIRM
U WA G A N O W O ¥ m! U WA G A N O W O ¥ m! U WA G A N O W O ¥ m!
9
Wszelkie prawa zastrzeĝone © by AGENCJA REKLAMOWA MEDIUM
Redakcja zastrzega sobie prawo do adiustacji tekstów.
Nie zwraca materiaïów nie zamówionych. Redakcja nie ponosi
odpowiedzialnoĂci za treĂÊ reklam, ogïoszeñ i artykuïów sponsorowanych
zamieszczanych na ïamach kwartalnika „Ekspert Budowlany”
oraz ma prawo odmówiÊ publikacji bez podania przyczyn.
ZdjÚcia na okïadce (od lewej): Tikkurila, Santech, Kährs/Lares
AGENCJA REKLAMOWA MEDIUM
jest czïonkiem Izby Wydawców Prasy
nr 1/2010
materiały izolacyjne
m
materiały z wełny mineralnej
ISOROC POLSKA sp. z o.o.
PŁYTY ISOFAS-LM, ISOFAS-P, ISOPANEL
DO WYKONYWANIA IZOLACJI METODĄ LEKKĄ-MOKRĄ
Ocieplenie metodą lekką-mokrą
ISOFAS-LM, ISOFAS-P – płyty z wełny mineralnej do wyko-
pozostałe nywania izolacji cieplnych, akustycznych i ogniowych ścian
prezentacje zewnętrznych budynków metodą lekką-mokrą; dzięki bar-
dzo dobrym wartościom współczynnika oporu cieplnego
oraz naturalnym właściwościom pochłaniania dźwięków,
poprawiają akustykę pomieszczeń zwiększając jednocześnie
energooszczędność budynku
ISOPANEL – płyty z wełny mineralnej do wykonywania izolacji cieplnych, akustycznych i ogniowych metodą lekką-mokrą; stosowanie również jako wypełnienie płyt warstwowych
oraz płyty podkładowe przy izolacji dachów płaskich w
dwuwarstwowym systemie izolacji ISODACH, w połączeniu
z warstwą wierzchnią ISOROOF-T; dopuszcza się stosowanie
płyt do wykonywania izolacji ścian zewnętrznych budynków
ocieplonych metodą lekką-mokrą
Nazwa
Rodzaj
Grubość d [mm]
Wymiary (dł./szer.) [mm]
Gęstość pozorna [kg/m3]
Współczynnik przewodzenia
ciepła λD [W/(mK)]
Opór cieplny płyty Rd
[(m2K)/W]
ISOFAS-LM
4
3
2
1
1. Tynk mineralny
2. Płyty ISOFAS-P,
ISOPANEL, ISOFAS-LM
3. Bloczki YTONG
4. Tynk
1200/200
90
ISOFAS-P
płyta
50-200
1000/500
130
ISOPANEL
1000/600*
110
0,042
0,040
0,038
1,19-4,76
1,25-5,00
1,58-5,26
2
≤ 1 (krótkotrwała)
Nasiąkliwość wodą [kg/m ]
Naprężenia ściskające przy
≥ 40
≥ 30
10% odkształceniu [kPa]
Wytrzymałość
≥ 80**
≥ 10
na rozciąganie* [kPa]
Klasyfikacja ogniowa
A1 (wyrób niepalny)
Euroklasa
Odporność termiczna
+750
włókien [oC]
Odporność termiczna
+250
spoiwa [oC]
Ilość płyt w paczce [szt.]
4-8
2-6
0,96-1,92
1,0-3,0
Ilość w paczce [m2]
30,0-60,0
–
Ilość płyt na palecie [m2]
Normy, certyfikaty, atesty
PN-EN 13162, EC 1434-CPD-0095
* inne wymiary dostępne na zamówienie ** prostopadle do powierzchni czołowych
Ocieplenie metodą lekką mokrą
z zastosowaniem płyt
Ocieplenie metodą lekką-mokrą
z zastosowaniem lameli
1. Zaprawa klejąca
2. Płyta fasadowa
np. ISOFAS -P
LUB ISOPANEL
3. Łącznik mechaniczny
z rdzeniem stalowym
4. Zaprawa zbrojąca
5. Siatka z włókna
szklanego
6. Podkład tynkarski
7. Tynk mineralny
8. Farba elewacyjna
9. Listwa cokołowa
1. Zaprawa klejąca
2. Płyta ISOFAS-LM
3. Łącznik mechaniczny
z rdzeniem stalowym
4. Zaprawa zbrojąca
5. Siatka z włókna
szklanego
6. Podkład tynkarski
7. Tynk mineralny
8. Farba elewacyjna
9. Listwa cokołowa
1 2
3
8
4 6 7
5
9
≥ 7,5
1,2-3,6
38,4-115,2
2
1
3
6 7
4
5
9
8

Ekspert Budowlany 1/2010

Transkrypt

Podobne dokumenty

LE PLAISIR DU CHAUFFAGE À LA FRANÇAISE

LE PLAISIR DU CHAUFFAGE À LA FRANÇAISE

Walki na jeziorze Tanganika Brytyjskie monitory typu «Abercrombie

Quattro

Cylium

LE PLAISIR DU CHAUFFAGE À LA FRANÇAISE

Katalog Nagród - Remontujesz Punktujesz