Krzysztof Wilde - Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska

Krzysztof Wilde (ur. 11 I 1966 r. w Gdańsku) –
zainteresowania naukowe związane są z dynamiką budowli,
diagnostyką w infrastrukturze technicznej i mostownictwem.
Dorobek naukowy
Autor lub współautor artykułów:
ponad 200
opracowania w bazie Web of Science:
42
liczba zgłoszeń patentowych/przyznanych patentów: 4/1
liczba ekspertyz i opracowań dla przemysłu:
około 300
Podstawowe dane bibliometryczne
Liczba cytowań bez samocytowań w bazie Web of Science:
793
Indeks Hirscha według bazy Web of Science:
13
Liczba cytowań w bazie Google Scholar:
1565
Indeks Hirscha według Google Scholar:
16
Kierowanie/udział w projektach badawczych:
4/4
Najważniejsza nagroda i pełnione funkcje
Nagroda Premiera Rady Ministrów za pracę habilitacyjną
2004;
*Przewodniczący Zespołu specjalistycznego do spraw inwestycji służących potrzebom badań
naukowych lub prac rozwojowych oraz infrastruktury informatycznej nauki, Ministerstwo Nauki
i Szkolnictwa Wyższego;
Przewodniczący Zespołu Ewaluacji do spraw budownictwa i architektury SI-4,
Komitetu Ewaluacji Jednostek Naukowych, MNiSW;
**Członek Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk
**Członek Komitetu Mechaniki Polskiej Akademii Nauk
Przewodniczący Sekcji Mechaniki Konstrukcji i Materiałów KILiW Polskiej Akademii Nauki
Wiceprzewodniczący Rady Pomorskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa
Funkcja dziekana Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska (dwie kadencje, lata 2004-2008)
Funkcja prodziekana ds. kształcenia Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska (2002-2004)
Członek Zespołów Ekspertów w NCN i NCBiR (Sonta Bis, Opus, Tango)
Członek Zarządu AZS Organizacja Środowiskowa
*w latach 2012-2015, członek Zespołu specjalistycznego do spraw inwestycji budowlanych i dużej
aparatury badawczej. Aktualnie przewodniczący Zespołu o rozszerzonych kompetencjach o
komputery dużej mocy, sieci internetowe oraz dostęp do Wirtualnej Biblioteki Nauki (cyfrowe
zasoby biblioteczne).
**W Komitetach PAN udział bierze 30 osób wybieranych poprzez głosowanie całego środowiska
naukowego (prawo głosu mają wszystkie osoby z danej dyscypliny posiadające stopień dr hab.
lub tytuł profesora).
Stopnie i tytuły naukowe
magisterium
1989 (Politechnika Gdańska)
doktorat
1995 (Uniwersytet Tokijski)
habilitacja
2003 (Politechnika Gdańska)
tytuł profesora
2009 (Politechnika Gdańska)
Przebieg pracy zawodowej
asystent
1990 - 1992 (Politechnika Gdańska)
asystent
1995 - 1996 (Uniwersytet Tokijski)
assistant professor
1996 – 1998 (Uniwersytet Tokijski)
associate profesor
1998 – 1999 (Uniwersytet Tokijski)
adiunkt
1999 – 2004 (Politechnika Gdańska)
profesor nadzw.
2004 – obecnie
Prywatnie mąż Anity, ojciec dwóch córek: Darii i Sary oraz syna Szymka, zainteresowany
żeglarstwem, nartami, motocyklami typu cruiser i przymusowo jeździectwem.
WYDZIAŁ TO LUDZIE I ONI BUDUJĄ JEGO PRESTIŻ
Zdecydowałem się po raz kolejny kandydować na zaszczytną i odpowiedzialną funkcję Dziekana
Wydziału
Inżynierii
Lądowej
i
Środowiska
Politechniki
Gdańskiej.
Jestem
świadomy
odpowiedzialności i oczekiwań, którym sprostać musi osoba pełniąca funkcję Dziekana.
Nasz Wydział po przekształceniach organizacyjnych w 2004 roku, w okresie sprawowania przeze
mnie funkcji Dziekana, uzyskał najwyższą kategorię A w parametryzacji polskich jednostek
naukowych i nadal utrzymuje się w czołówce polskich Wydziałów prowadzących badania, między
innymi, w dyscyplinie Budownictwo. Ta wysoka pozycja nie jest dana raz na zawsze. Polityka
Rządu Rzeczypospolitej Polskiej, nadchodzące zmiany w Ustawie o Szkolnictwie Wyższym,
powiązane z nim zasady finasowania nauki oraz korekty w procedurach oceny parametrycznej
jednostek naukowych postawią nowym Władzom Wydziału zadania, na które trzeba będzie
odpowiedzieć w sposób rozważny i przemyślany. Moim zdaniem, w nadchodzących latach
szansę na sukces mają Wydziały, które w sposób skuteczny zbudują mocne zespoły naukowe
i przyciągną do siebie zdolnych studentów.
Polityka naukowa i wsparcie rozwoju nauczycieli akademickich
Nie mam wątpliwości, że najważniejszym priorytetem władz Wydziału Inżynierii Lądowej
i Środowiska powinna być umiejętna polityka wspierająca działania na rzecz tworzenia
zespołów naukowych. Niezbędne jest kontynuowanie polityki wspierania młodych pracowników
nauki na dotychczasowych zasadach. Jednak konieczne jest także wsparcie finansowe zespołów
badawczych
prowadzonych
przez
doktorów
habilitowanych,
które
przyczynią
się
do
przyspieszenia działań zmierzających do ubiegania się o tytuł profesora. Wsparcie tych zespołów
może zostać zrealizowane w formule grantów wydziałowych wspierających bezpośrednio
badania naukowe oraz powiązaną z nimi promocję wyników badań na prestiżowych
międzynarodowych konferencjach naukowych. Konieczne jest także promowanie „młodych
habilitowanych”
w
polskim
środowisku
naukowym,
w
tym
wspieranie
ich
udziału
w opiniotwórczych organizacjach naukowych takich jak Komitety i Sekcje Polskiej Akademii
Nauk. Skuteczność takich działań umożliwia mi mój udział w dwóch Komitetach Polskiej
Akademii Nauk oraz moja pozycja w polskim środowisku naukowym.
Moim zdaniem, wyrażając uznanie za pracę i trud, które osoba uzyskująca tytuł profesora
musiała ponieść, należy ustanowić dla niej znaczącą nagrodę finansową, niezależną od
standardowej podwyżki uposażenia. Jestem też zdania, że za publikacje w najbardziej
prestiżowych czasopismach międzynarodowych, zarówno habilitowani jak i profesorowie powinni
otrzymywać gratyfikację finansową. Takie zachęty do poświęcania się pracy naukowej
wprowadziłem pod koniec mojej drugiej kadencji dziekańskiej. Pozyskanie przez Wydział
publikacji w najlepszych czasopismach o zasięgu międzynarodowym jest i będzie podstawowym
elementem rankingującym jednostki naukowe w Polsce i Świecie.
Wśród osób pracujących w dyscyplinie Inżynieria Środowiska, w okresie najbliższych 3 lat, na
emeryturę odjedzie znaczna liczba profesorów tytularnych, a bez nich utrzymanie prestiżu naszej
jednostki, w tej dyscyplinie, będzie niezmiernie trudne. Już w tym momencie muszą zostać
wdrożone inicjatywy wspierające proces uzyskania tytułu profesora dla młodych habilitowanych
z Katedry Hydrotechniki, Inżynierii Sanitarnej i Technologii Wody i Ścieków. Aktywne
wsparcie młodszych habilitowanych jest także niezbędne w paru zespołach działających
w dyscyplinie Budownictwo, np. w zespołach Katedry Geotechniki Geologii i Budownictwa
Morskiego. Takie działania powinny być także pilnie uruchomione dla Katedr budujących
dyscypliny Transport oraz Geodezja i Kartografia.
W nadchodzących latach, po roku 2020, rozwój gospodarczy Polski, na podstawie prognoz
rządowych i organizacji pozarządowych, będzie bazować w mniejszym stopniu na bezpośrednich
inwestycjach budowlanych, a znaczący udział uzyskają działania zmierzające do podniesienia
jakości życia obywateli, w tym działania utrzymaniowe infrastruktury technicznej. Dlatego też,
szczególna uwaga powinna być już teraz poświęcona rozwojowi zespołów naukowych
w dyscyplinach i specjalnościach, które w przyszłości będą niezbędne do utrzymania szybkiego
rozwoju
polskiej
gospodarki,
mam
tu
na
myśli
innowacyjne
metody
zarządzania
w budownictwie, szeroko pojęte eko-technologie, nowoczesne rozwiązania transportowe
oraz wsparcie procesów utrzymaniowych na bazie rozwiązań geodezyjnych zmierzających
do tzw. smart cities i smart infrastructure.
Przygotowania do tych wyzwań także musi być poparte aktywnym wsparciem doktorów,
którzy mogą stworzyć zespoły budujące prestiż naszego Wydziału. Cennym zespołami
„doktorskimi” są także te grupy, które mają silne powiązania z otoczeniem gospodarczym i mogą
specjalizować się w pracach rozwojowych lub przemysłowych. Dla doktorów z aspiracjami
przewiduję granty wydziałowe wzorowane na programie Sonata Bis orgaznizowanym przez
Narodowe Centrum Nauki, choć oczywiście z budżetem dostosowanym do możliwości
finansowych Wydziału.
Program wsparcia zespołów prowadzonych przez habilitowanych oraz doktorów ma na celu
wzmocnienie i odbudowę od „zawsze” działających grup badawczych, które są niezbędne do
utrzymania wysokiej pozycji naszej jednostki, w szczególności mam tu na myśli zespoły, które
kiedyś stanowiły niezależne Katedry takie jak: Zespół Zarządzania w Budownictwie, Zespół
Konstrukcji Metalowych, Zespół Transportu Szynowego, Zespół Mostów, Zespół Geologii lub
Zespół Budownictwa Morskiego.
Będę starał się utrzymać wysoki poziom naukowy Budownictwa i Inżynierii Środowiska
oraz dołożę wszelkich starań, aby dyscypliny Transport oraz Geodezja i Kartografia
opracowały strategię do uzyskania prawa doktoryzowania, a w zdefiniowanej przyszłości
mogły aspirować do prawa nadawania stopnia doktora habilitowanego i tytułu profesora.
Zamierzam zachować równowagę, pomiędzy ścieżką rozwoju „czysto” naukową i rozwojem
zawodowym zmierzającym, między innymi do uzyskania uprawnień zawodowych. Część
pracowników powinna pełnić rolę pomostu pomiędzy nauką i środowiskiem gospodarczym, gdyż
bez kontaktu z przemysłem i instytucjami zarządzającymi infrastrukturą, rozwój naszych dyscyplin
nie będzie możliwy. Zamierzam zarówno organizacyjnie jak i finansowo wspierać dążenia
wybranych osób do uzyskania uprawnień zawodowych i w tej działalności przydatne będzie moje
doświadczenie w pracy na rzecz firm i instytucji branży budowlanej oraz pełnienie funkcji
wiceprzewodniczącego w Pomorskiej Izbie Inżynierów Budownictwa.
Dziekan służy swoim współpracownikom wsparciem, radą i bezpośrednią pomocą, gdyż
rozwój każdej osoby zatrudnionej w naszych Katedrach, to podniesienie prestiżu naszego
Wydziału i korzyść dla nas wszystkich. Rozwój każdego pracownika Wydziału jest rozwojem
naszej Jednostki.
Rozwój oferty edukacyjnej
Równolegle z wspieraniem rozwoju nauki będę dbał o wysoki poziom kształcenia.
Na naszym Wydziale jest miejsce dla wszystkich, zarówno dla wykładowców i docentów
oddanych misji kształcenia jak i dla „szalonych” naukowców, którzy mają potrzebę dzielenia się
najnowszymi osiągnięciami nauki. Podzielam pogląd Rektora Elekta, prof. Jacka Namieśnika,
że dobra dydaktyka powiązana jest z nauką na wysokim poziomie. Moim zdaniem lekka
modyfikacja tej tezy może być dokonana na niższych latach kształcenia oraz dla przedmiotów
o charakterze praktycznym. Dla tych grup przedmiotów najważniejsze jest, aby wiedza
przykazywana była młodym studentom w sposób przystępny i aby przedmioty o charakterze
zawodowym prowadziły osoby z pewnym doświadczeniem praktycznym.
Umocnienie pozycji Wydziału powinno zostać realizowane przez utrzymanie wysokiego poziomu
kształcenia na kierunkach Budownictwo i Inżynieria Środowiska oraz na rozwinięciu naszych
młodszych kierunków kształcenia: Transportu oraz Geodezji i Kartografii. W każdym
kierunku prowadzonym na naszym Wydziale powinniśmy oferować studia I i II stopnia zarówno
w formule studiów stacjonarnych, jak i niestacjonarnych. Założenia o dywersyfikacji oferty
kształcenia sformułowałem będąc dziekanem Wydziału w latach 2004-2008 i tą politykę rozwoju
dydaktycznego podtrzymuję w dniu dzisiejszym. Taka szeroka oferta dydaktyczna pomaga
w chwilach zmian koniunktury atrakcyjności danych kierunków umożliwiając prowadzenie
polityki
stabilności
zatrudnienia
nauczycieli
akademickich
i
pracowników
administracyjnych.
Będę organizował i wspierał wszystkie akcje zmierzające do pozyskania studentów na nasz
Wydział, np. sugerowane w programie wyborczym Rektora Elekta: akcje promocyjne w szkołach
średnich takie jak: wykłady, pokazy, udział naszych studentów i pracowników w eventach, czy
imprezach naszych kół naukowych. Te inicjatywy nie powiodą się bez zaangażowania naszych
studentów, a bez naboru dobrych studentów rozwój naszego Wydziału nie będzie możliwy.
Czy możliwe jest realizowane kształcenia bez uwzględniania uwag ze strony otoczenia
gospodarczego? Moim zdaniem utrzymanie atrakcyjności naszej oferty kształcenia wymaga
wysłuchania
oczekiwań
pracodawców.
Proces
uwzględniania
opinii
firm
i
instytucji
zatrudniających naszych absolwentów powinien być realizowany w sposób bardzo rozważny
i powolny. Biorąc udział, z wyboru, jako wiceprzewodniczący Rady Pomorskiej Okręgowej
Izby Inżynierów Budownictwa, wsłuchuję się w opinie samorządu zawodowego, słyszę wiele
uwag krytycznych dotyczących poziomu kształcenia na kierunku Budownictwo. Spotykam się
także z licznymi sugestiami związanymi ze zwiększeniem liczby przedmiotów o charakterze
czysto zawodowym. Nie podzielam w pełni tych opinii, gdyż w szczególności na studiach
II stopnia powinien być zachowany poziom kształcenia umożliwiający studentom branie udziału
w życiu naukowym naszej Jednostki.
Priorytetowym kierunkiem prac podnoszącym atrakcyjność oferty edukacyjnej Wydziału Inżynierii
Lądowej i Środowiska będzie pozyskanie sal dydaktycznych, umożliwiających godne
prowadzenie zajęć w rozsądnych porach dnia. Działania inwestycyjne będą ukierunkowane na
zwiększenie dostępności studentów do laboratoriów, których udział powinien zostać zwiększony
w miarę możliwości finansowych Wydziału.
Sprawy studenckie
Odnoszę wrażenie, że liczba aktywnych studentów jest coraz mniejsza. Coraz mniejsza liczba
osób studiujących, nie tylko na naszym Wydziale, ale i w większości Uczelni, nie odczuwa
potrzeby włączania się w życie społeczności akademickiej. Wiem, że bez aktywnych studentów
promocja Wydziału, nie tylko wśród szkół średnich, ale i w regionie nie będzie możliwa. Tylko
wspólne działania reprezentantów studentów oraz pracowników i Władz naszego Wydziału
mogą poprawić tę sytuację. Zamierzam aktywnie wspierać imprezy masowe braci
akademickiej, takie jak na przykład tradycyjny Rejs Budowlańca czy imprezy tematyczne
w klubach studenckich. Będę także wspierał inicjatywy niszowe, takie jak akcje charytatywne oraz
zbiórki na wybrane cele społeczne. Takie działania prowadziłem, pełniąc funkcję dziekana
w latach 2004-2008. Z wielką chęcią bezpośrednio przyłączę się do działań naszych kół
naukowych.
Moja
pomoc
nie
ograniczy
się
tylko
do
usuwania
problemów
administracyjnych, blokujących działania studentów, ale także do bezpośredniego
wsparcia lokalowego i finansowego. Zamierzam wspierać studenckie poszukiwania wsparcia
finansowego dla ich inicjatyw także ze źródeł zewnętrznych i nie będę się wahał w udzieleniu
pomocy, nawet jeżeli będzie to wymagało wykorzystania moich kontaktów osobistych czy pozycji
wynikającej z pełnionych funkcji. Marzy mi się sytuacja, w której najaktywniejsi studenci maja
dostęp do infrastruktury Wydziału, gdzie mogą realizować swoje pasje. Ten kierunek prac jest
zgodny z intencjami Rektora Elekta, a ja deklaruję pełne i skuteczne włączenie się w Jego
inicjatywy takie jak:

wsparcia dla kół naukowych i rozszerzania współpracy studentów ze środowiskiem
gospodarczym;

wydzielenia na każdym wydziale odpowiednio wyposażonych sal do realizacji projektów
grupowych; opiekę merytoryczną nad funkcjonowaniem tych sal sprawowaną przez
doktorantów, którzy w ten sposób zyskają możliwość realizacji części lub całej praktyki
zawodowej (realizacja pensum);

utworzenia fundacji wspierania samorządności studenckiej,

organizacji centrum aktywności naukowej studentów z intencją przekazania na ten cel
dawnego budynku CNMiKnO.
Działania te w pełni pokrywają się z moimi przekonaniami i upatruję w nich szansę na pozyskanie
dobrych studentów do realizacji prac badawczych. Do wszystkich moich większych projektów,
które prowadziłem, jak na przykład projekt w programie POIG 2007-2013, włączałem studentów.
W projekcie FOBRIDGE, w którym pełniłem funkcję przewodniczącego Komitetu Sterującego,
udział brali studenci z 3 kół naukowych (KoMBo, Hevelius i Kreska).
Angażując młode osoby do pracy naukowo badawczej tworzymy szansę, że część z nich „połknie
bakcyla” i pracując w nauce będzie budować nasz Wydział. Aby rozszerzyć ofertę dla studentów
zainteresowanych nauką, zamierzam otworzyć im możliwość studiów w USA i Azji. Planuję
udzielenia wsparcia w pozyskiwaniu egzaminu TOEFL i GRE dla „obiecujących studentów”.
Egzaminy te są podstawowymi wymaganiami w USA przy ubieganiu się o prawo studiowania
i stypendia i są one honorowane w wielu krajach Azji. Prowadzę wymianę studentów
z Uniwersytetem Tokijskim, w ramach której co roku przyjeżdża jedna osoba z Kraju Kwitnącej
Wiśni na praktykę zawodową, zaś z naszej Uczelni do Japonii wysłałem jedną osobę na pełne
studia magisterskie. W tym roku wysłałem do USA na Florydę jednego absolwenta, a jest
możliwość wysłania od „zaraz” kolejnych dwóch. Zakładam pozytywny scenariusz, że część
studentów wysłanych do dobrych zagranicznych uniwersytetów wróci do Gdańska i włączy się
w pracę na Wydziale wnosząc nowe pomysły i rozwiązania.
Będąc prodziekanem ds. kształcenia, a później dziekanem Wydziału zawsze traktowałem
studentów po partnersku, nie jak petentów czy „uczniaków”, na których trenuje się
administracyjne przepisy. Swojego bezpośredniego, partnerskiego podejścia do braci studenckiej
nie zmieniłem i nie zmienię. Zaznaczam jednak, że traktowanie studentów bez zbędnego
dystansu nie oznacza pobłażliwości i tolerancji dla takich zachowań jak zwykłe lenistwo czy brak
kultury osobistej.
Jeżeli powierzą mi Państwo funkcję dziekana to deklaruję pełną współpracę z przedstawicielami
studentów przy wyborze prodziekanów związanych ze sprawami studenckimi oraz problematyką
kształcenia. Pełniąc funkcję dziekana w latach 2004-2008 powołałem, niezależnie od
prodziekanów, pełnomocnika ds. studenckich w osobie dr Rafała Ossowskiego, który
koordynował, wspierał i reprezentował studentów przy organizacji imprez i eventów. W przypadku
szczególnie ważnych studenckich wydarzeń będę zapraszał reprezentantów WRS WILiŚ na
posiedzenia Kolegium Dziekańskiego z prawem głosu. Nie mam wątpliwości, że razem możemy
znacznie ożywić życie studenckie naszego Wydziału.
Administracja Wydziału
Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego, dr Jarosław Gowin, jako jeden z kierunków swoich
działań określił odbiurokratyzowanie szkolnictwa wyższego. Intencje działań w tym kierunku
zadeklarował prof. Jacek Namieśnik. Z tak sformułowanym celem zgadza się każdy, ale trudność
polega na sposobie realizacji tych postulatów. Tu pole działania na Wydziale jest dość
ograniczone i należy sugerować Władzom Uczelni miejsca, gdzie procedury administracyjne
mogą być uproszczone. Nie uważam, aby liczba osób pracująca w administracji była nadmierna.
Moim zdaniem liczba wymogów administracyjnych rośnie, a stan zatrudnienia w administracji jest
taki sam jak 8 lat temu.
Pracownicy administracyjni muszą mieć określoną ścieżkę rozwoju zawodowego, możliwości
udziału w szkoleniach w ramach indywidualnego rozwoju, możliwość podnoszenia swoich
kwalifikacji i tym samym zwiększenia swoich uposażeń. Jestem zdania, że administracja naszego
Wydziału powinna organizować życie pracowników naukowo-dydaktycznych i dydaktycznych,
wspierać ich biorąc większą odpowiedzialność za załatwianie spraw. W działalności administracji
najważniejszymi elementami są skuteczność i szybkość pracy. Osoby, które przyczynią się do
uproszczenia lub usprawnienia postępowań administracyjnych, będę wyróżniał dodatkowymi
uposażeniami.
Rozwój infrastruktury Wydziału
Dla wszystkich pracowników naszego Wydziału podstawowym priorytetem jest realizacja
Centrum Ekoinnowacji. Inwestycję tą zawdzięczamy Rektorowi, prof. Henrykowi Krawczykowi,
który osobiście zaangażował się w tę inicjatywę podejmując decyzję o formie przyszłych obiektów
oraz przyczyniając się do przyznania środków na ich projekt. Bez tej inwestycji przyszły rozwój
naszego Wydziału nie będzie możliwy. W tej sprawie, bez względu na wyniki aktualnych
wyborów, dokonam wszelkich starań, aby wniosek o częściowe finansowanie Centrum
Ekoinnowacji do Regionalnego Programu Operacyjnego (RPO) został złożony i aby posiadał on
realne szanse na uzyskanie dofinansowania. Sukces tej inicjatywy będzie zależał od wielu
czynników, takich jak poprawność złożonego wniosku, w tym zrealizowanie celów RPO, którymi
jest działanie na rzecz otoczenia gospodarczego, czy wsparcie ze strony nowych Władz Uczelni,
Władz Samorządowych Województwa Pomorskiego czy mocnej reprezentacji interesów Wydziału
w osobach byłych Prorektorów naszego Wydziału, prof. Szymkiewicza i prof. Mąkini. Szansę na
sukces można zwiększyć tylko wtedy, jeżeli wspólnie zsynchronizujemy wszystkie nasze
działania. W tych pracach, moim zdaniem, przydatne będą moje relacje z Rektorem Elektem,
prof. Namieśnikiem, z którym miałem przyjemność blisko współpracować, jako Dziekan w latach
2005-2008 oraz biorąc udział w działaniach zmierzających do jego wyboru na Rektora
Politechniki Gdańskiej.
Deklaruję też aktywność w pozyskiwaniu funduszy na realizację tej inwestycji z innych źródeł, jak
na przykład programy inwestycyjne Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Jestem także
współinicjatorem pomysłu budowy laboratoriów „ciężkich”, których głównym beneficjentem będzie
Katedra Inżynierii Drogowej, zespół prof. Judyckiego. W inicjatywie udział biorą także: Katedra
Geotechniki, Geologii i Budownictwa Morskiego, Katedra Transportu Szynowego i Mostów,
Katedra Wytrzymałości Materiałów oraz Wydział Mechaniczny.
Z założenia, prace przy dużych inwestycjach nie mogą i nie będą wpływać na aktywność
związaną z bieżącymi remontami oraz innymi inicjatywami usprawniającymi działalność naszych
pracowników.
WSPÓLNIE UZYKAMY KATEGORIĘ A+
W dużej mierze mam poczucie spełnienia, gdyż w swoim wieku osiągnąłem rzeczy, o których
jako młody człowiek nigdy nie marzyłem. Z satysfakcją spoglądam na to, co udało mi się
osiągnąć jako dziekanowi Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska, mam na myśli realizację
dużych projektów ZPORR, pozyskanie powierzchni i remont obecnego biura dziekana
i dziekanatu studenckiego, rozbudowę Kuźni czy złożenie wniosku i pozyskanie projektu CZT
Civitronika. Z optymizmem patrzę na rozwój Katedry Wytrzymałości Materiałów, w której
z gronem przyjaciół i wsparciem młodych współpracowników realizujemy ambitne badania nad
kompozytowym mostem dla pieszych, czy badania barier ochronnych uderzanych pędzącym
samochodem na rzecz Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Przyglądając się tym
osiągnięciom wiem, że są one wynikiem pracy zespołu ludzi wspartych działaniami administracji,
pomocą studentów i poparciem innych osób pracujących w różnych instytucjach w Polsce.
Dołożę wszelkich starań, aby zintegrować nasz Wydział, wciągnąć do współpracy jak najwięcej
pracowników i wspierać rozwój wszystkich zespołów, gdyż ich wysoka pozycja buduje prestiż
Wydziału i Uczelni. Na pracy w najlepszej Jednostce powinno zależeć każdej osobie. Jestem
zdania, że poprawa współpracy pomiędzy zespołami, Katedrami, Wydziałami i Uczelniami jest
kluczem dla Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska do uzyskania Kategorii A+.
Jeśli obdarzycie mnie Państwo zaufaniem obiecuję, że Was nie zawiodę!