Młodzieńcza mądrość św. Kazimierza

Bp Ignacy Dec
Młodzieńcza mądrość św. Kazimierza
Świdnica, 4 marca 2016 r.
Homilia wygłoszona w katedrze świdnickiej podczas Mszy św. na rozpoczęcie nabożeństwa 24 godziny
dla Pana
Wstęp
Drodzy bracia i siostry, chcemy dzisiaj postać św. Kazimierza, patrona dnia dzisiejszego,
włączyć w program naszej wielkopostnej drogi, zwłaszcza w tajemnicę Bożego miłosierdzia i w
klimat naszej dwudziestoczterogodzinnej modlitwy, naszej obecności dla Pana. Światłem dla
nas niech będzie ogłoszone słowo Boże.
Najpierw przypomnijmy główne fakty z życiorysu naszego świętego.
1. Przypomnienie niektórych danych z życiorysu św. Kazimierza
Św. Kazimierz urodził się 3 października 1458 roku, w rodzinie królewskiej na Wawelu, jako
trzecie dziecko pary królewskiej: Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuskiej. Rodzice
mieli sześciu synów i siedem córek. Niektórzy z nich zostali potem królami Polski: Jan Olbracht,
Aleksander, Zygmunt I Stary. Od dziewiątego roku życia wychowywał się Kazimierz pod
kuratelą matki. Potem przeszedł pod opiekę wybranych przez króla nauczycieli i wychowawców,
wśród których najwybitniejszym był historyk Jan Długosz. Kazimierz był dzieckiem bardzo
uzdolnionym, dlatego ojciec dość wcześnie wciągał go w sprawy państwowe. W jesieni 1471 r.
został wysłany z 12-tysięczna armią przeciw Maciejowi Korwinowi, aby objąć koronę
węgierską. Wyprawa ta jednak zakończyła się niepowodzeniem. W latach następnych Kazimierz
towarzyszył ojcu w różnych podróżach krajowych. Wiosną 1483 r. został wezwany przez ojca na
Litwę, by pełnić funkcje podkanclerzego. Tam też się rozchorował na gruźlicę. Mimo starań i
zabiegów ojca Kazimierza nie udało się uratować. Zmarł 4 marca 1484 roku w wieku 26 lat w
obecności biskupa krakowskiego Jana Rzeszewskiego. Wieść o jego śmierci napełniła smutkiem
cały kraj. Kazimierz został pochowany w katedrze wileńskiej, która stała się rychło ośrodkiem
jego kultu. Kazimierz został kanonizowany w 1602 r. przez papieża Klemensa VIII. Jest czczony
jako główny patron Polski i Litwy. Papież Pius XII ogłosił go patronem młodzieży litewskiej.
2
Św. Kazimierz żył krótko, zaledwie 26 lat. Jednakże w jego młodym życiu wypełniło się w
dużym wymiarze słowo Boże, które dziś zostało odczytane. Kazimierz już w młodym wieku stał
się duchowo dojrzały, po prostu stał się świętym i to jako człowiek świecki na dworze
królewskim. Na jego przykładzie mamy potwierdzenie tego, co nam tak często przypominał św.
Jan Paweł II, że świętość jest dla wszystkich, że na każdej drodze życia, na drodze każdego
powołania, można stać się świętym.
Przyjrzyjmy się dokładniej rysom świętości młodego Kazimierza, w kontekście dzisiejszego
słowa Bożego.
3. Biblijne rysy św. Kazimierza
Kazimierz był młodzieńcem, który od najmłodszych lat poszukiwał mądrości. Gdzie szukał tej
mądrości? Szukał jej przede wszystkim w modlitwie, rzetelnej wiedzy, w zachowywaniu Prawa
Bożego, w czystości i miłości.
a) Świętość na drodze modlitwy
"Będąc jeszcze młodym, zanim zacząłem podróżować, szukałem jawnie mądrości w modlitwie.
U bram świątyni prosiłem o nią i aż do końca szukał jej będę" (Syr 51,13). Te słowa Księgo
Syracydesa opisują postawę młodego Kazimierza. Z Jego życiorysu napisanego przez
współczesnego mu autora dowiadujemy się, że Kazimierz spędzał codziennie wiele czasu przed
Najświętszym Sakramentem, rozpamiętywał mękę Pańską i że był wielkim czcicielem Matki
Bożej. Na kolanach przed Bogiem, na Eucharystii, na adoracji, szukał mądrości. Modlitwa stała
się dla niego mądrością życia.
b) Świętość na drodze zdobywania wiedzy
"Nakłoniłem tylko trochę ucha mego, a już ją otrzymałem i znalazłem dla siebie rozległą
wiedzę" (Syr 51, ). Chłopiec Kazimierz nie był leniem. Nie tylko się modlił ale poszukiwał
prawdziwej wiedzy o życiu. Tą wiedzą obdarzali go jego rodzice i wychowawcy. Tę wiedzą jako
mądrość znalazł potem w Piśmie Świętym i wKościele.
c) Świętość na drodze zachowywania Bożego Prawa
"Dusza moja walczyła o nią (mądrość) i z całą starannością usiłowałem zachować Prawo" (Syr
51, ). Kazimierz był posłuszny Bożym przykazaniom . Był przekonany, że droga zachowywania
Bożych przykazań jest jedyną sensowną droga naszego ziemskiego życia, że jest praktyczną
mądrością człowieka..
d) Świętość na drodze czystości
3
"Skierowałem ku niej moją duszę i znalazłem ją dzięki czystości" (Syr 51, ) Czystość pomaga
nam być blisko Boga i podążać drogą mądrości. Kazimierz odznaczał się czystością życia.
Zapewne tyle w dworskim życiu było pokus, propozycji. Kazimierz pozostał czysty. Jego
czystość moralna była owocem panowania nad sobą, owocem umiejętnego kierowania swoją
seksualnością. Dziś czystość nie jest w cenie. A przecież Chrystus był czysty. Otoczył się
czystymi ludźmi. Narodził się dziewicy Maryi. Opiekunem jego był św. Józef. Na umiłowanego
ucznia wybrał św. Jana Apostoła.
e) Świętość na drodze praktykowania miłości.
"Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej....To jest moje
przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem" (J 15,9.12). Św.
Kazimierz wziął sobie do serca te słowa Pana Jezusa. Jego miłość do bliźnich wyraziła się
przede wszystkim w trosce o ubogich. W jego życiorysie czytamy, że "nic nie było dlań
przyjemniejszym, nic bardzie upragnionym, jak wszystko swoje, a także i siebie samegp oddać
ubogim Chrystusa, podróżnym, chorym, więźniom i strapionym. . Dla wdów, sierot i
uciśnionych był nie tyle opiekunem i dobroczyńcą, ile ojcem, synem i bratem... Sprawy biednych
i uciśnionych brał jak swoje własne w obronę, toteż został przez lud nazwany obrońcą biednych.
Nigdy też, chociaż był synem królewskim i najpierwszego rodu, nie okazał się przykrym w
rozmowie i w spotkaniu z ludźmi prostymi i niskiego pochodzenia" .
3. Czy jesteśmy podobni do św. Kazimierza królewicza?
W końcowej części postawmy sobie kilka pytań odnośnie tych przymiotów, które zdobiły św.
Kazimierza.
Modlitwa: Patrząc dzisiaj na św. Kazimierza pytam siebie, jakie miejsce zajmuje
modlitwa w moim życiu? Czy mam życiową izdebkę, w której rozmawiam z Panem Bogiem.
Czy w Wielkim Poście rozważam mękę Pańską. Czy cenię sobie piątkową Drogę Krzyżową,
niedzielne Gorzkie Żale? Modlitwa jest naprawdę wielką mądrością życia. Mądrość zdobywa
się na kolanach przed Bogiem. Ojciec św. Jan Paweł II mawiał studentom teologii w Lublinie:
teologię trzeba studiować na klęczkach. Sam spędzał wiele czasu w każdy dzień w swojej
kaplicy przed Najświętszym Sakramentem .
Rzetelna wiedza: Gdzie szukam prawdziwej wiedzy o życiu? Czy telewizja, radio,
Internet mogą mi wystarczyć? Z pewnością nie! Prawdziwą wiedzę, która jest mądrością mogę
4
zdobywać w pilnej lekturze Pisma Świętego, w lekturze dobrych książek, dobrej prasy w
obcowaniu
z dobrymi, uczciwymi ludzi. Św. Jan Paweł II nas często przestrzegał przed
fałszywymi, zatrutymi źródłami wiedzy i mawiał; " Z jakim przystajesz, takim się stajesz".
Wierność Bożym przykazaniom: Kogo
słucham?, za kim idę? Kto ma na mnie
największy wpływ : czy Pan Jezus, czy ktoś inny? Pan powiedział: "Kto pełni wolę Bożą, ten mi
jest bratem, siostrą i matką".
Czystość: Ma ona ważne miejsce wśród cnót szlachetnego człowieka. Nie można sobie
mówić, z czystością to może być jakkolwiek, byle byłbym tylko dobry dla ludzi. U św.
Kazimierza czystość serca szła w parze z miłosierdziem. Nie jest prawdą, że można być w jednej
dziedzinie bohaterem, gigantem a w drugiej zwierzęciem, byle kim. Cnoty i wady chodzą zwykle
parami. U św. Kazimierza to się potwierdziło. Dziś czystość nie jest w cenie. A przecież
Chrystus był czysty. Otoczył się czystymi ludźmi. Narodził się dziewicy Maryi. Opiekunem jego
był św. Józef. Na umiłowanego ucznia wybrał św. Jana Apostoła. Czy doceniam rolę czystości w
moim życiu? Czy jestem przekonany o jej wartości? czy modlę się o swoją czystość i czystość
drogich mi osób?
Miłość: Jak traktuję mich bliźnich? - przede wszystkim tych, z którymi na co dzień żyję?.
Czy jestem wrażliwy na potrzeby
ubogich,
chorych, zranionych życiem, załamanych,
wykluczonych?.
Zakończenie
Drodzy bracia i siostry, przed nami 24 godziny dla Pana. Wypraszajmy Boże miłosierdzie dla
nas i całego świata. Prośmy o życiową mądrość, o wierność Bożym przykazaniom, szczególnie
najważniejszemu przykazaniu miłości. Amen