D - Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 czerwca 2014r.
Sąd Apelacyjny w Poznaniu, w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSA Maciej Świergosz
Sędziowie: SSA Krzysztof Lewandowski
SSO del. do SA Marek Kordowiecki (spr.)
Protokolant: st.sekr.sądowy Magdalena Ziembiewicz
przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Zbigniewa Frankowskiego
po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2014r.
sprawy M. S. oskarżonego z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6.09.2001 r. prawo farmaceutyczne
w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.; art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 w/w ustawy i art.
305 ust. 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw.
z art. 65§1 k.k.; art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 w/w ustawy z dnia 6.09.2001 r. i art., 305 ust. 3 ustawy z dnia
30.06.2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
oraz z urzędu na podstawie art. 435 k.p.k.
sprawy K. B. oskarżonego z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001r. prawo farmaceutyczne
w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.; art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 w/w ustawy i art.
305 ust. 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw.
z art. 65§1 k.k.;
D. R. oskarżonego z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i
art. 305 ust. 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
w zw. z art. 65§1 k.k.;
Ł. N. oskarżonego z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i
art. 305 ust. 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
w zw. z art. 65§1 k.k.;
i O. C. oskarżonego z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i
art. 305 ust. 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
w zw. z art. 65§1 k.k.
od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu
z dnia 29 października 2012 roku, sygn. akt XVI K 29/11
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
a) uniewinnia oskarżonego M. S. od popełnienia zarzuconego mu w punkcie pierwszym przestępstwa z art. 165§1 pkt
2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6.09.2001 r. prawo farmaceutyczne w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w
zw. z art. 65§1 k.k.;
b) uniewinnia oskarżonego M. S. od popełnienia zarzuconego mu w punkcie drugim przestępstwa z art. 165§1 pkt 2
k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6.09.2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ust. 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r.
prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.;
c) co do oskarżonego M. S. odnośnie czynu przypisanego mu w punkcie trzecim uznaje go za winnego tego,
że w okresie od sierpnia 2008 r. do 8 czerwca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu
z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z K. B., Ł. N., D. R. i O. C. dokonywał obrotu środkami
farmaceutycznymi w postaci tabletek (...) – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma
(...), L. – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...) – na którą pozwolenie
do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada
wyłącznie firma (...), G. i (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), F., na
którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...) Ltd, U., na którą pozwolenie do obrotu na
terenie RP posiada wyłącznie firma (...).(...) a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami
towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak:
tabletki i żele o nazwach K. w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je
za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, przy czym
wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym
niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. i art. 305 ust. 1 i
3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U.2013.1410 j.t.) w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art.
12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art.
65§1 k.k. w zw. z art. 64§2 k.k. i art. 33§2 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz grzywny w
liczbie 250 (dwieście pięćdziesiąt) stawek dziennych w wysokości po 200 (dwieście) zł każda;
d) na podstawie art. 85 k.k. i art. 86§1 i 2 k.k. orzeczone wobec oskarżonego M. S. wyżej, jak i w punktach 5, 6 i
7 wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 29.10.2012 r. w sprawie o sygn. akt XVI K 29/11 kary pozbawienia
wolności łączy i wymierza mu karę łączną 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaliczając na
poczet tej kary łącznej na podstawie art. 63§1 k.k. wskazane w punkcie dziewiątym okresy tymczasowego aresztowania;
e) uchyla orzeczenie o karach łącznych zawarte w punkcie trzynastym w stosunku do oskarżonego K. B.;
f) uniewinnia oskarżonego K. B. od popełnienia zarzuconego mu w punkcie ósmym przestępstwa z art. 165§1 pkt 2
k.k. w zw. z art. 124 w/w ustawy i art. 305 ust. 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z
art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.;
g) co do oskarżonego K. B. odnośnie czynu przypisanego mu w punkcie jedenastym uznaje go za winnego tego,
że w okresie od czerwca 2009 r. do 8 czerwca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu
z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. S., Ł. N., D. R. i O. C. dokonywał obrotu środkami
farmaceutycznymi w postaci tabletek (...) – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...),
L. – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...)– na którą pozwolenie do obrotu na
terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie posiada wyłącznie firma (...),
G. i (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), F., na którą pozwolenie do obrotu
na terenie RP posiada wyłącznie firma (...) Ltd, U., na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie
firma (...).(...) a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał
do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak: tabletki i żele o nazwach K. w
ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek
pocztowych wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, przy czym wskazane wyżej środki
farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo
dla życia i zdrowia wielu osób, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. i art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia
30.06.2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U.2013.1410 j.t.) w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z
art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. w zw.
z art. 64§2 k.k. i art. 33§2 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 250
(dwieście pięćdziesiąt) stawek dziennych w wysokości po 200 (dwieście) zł każda i na poczet tej kary pozbawienia
wolności na podstawie art. 63§1 k.k. dokonuje zaliczenia wskazanego w punkcie czternastym okresu tymczasowego
aresztowania;
h) co do oskarżonego D. R. odnośnie czynu przypisanego mu w punkcie dwudziestym uznaje go za winnego tego, że w
okresie od lutego do marca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,
wspólnie i w porozumieniu z M. S. i K. B. dokonywał obrotu środkami farmaceutycznymi w postaci tabletek Viagra –
na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...) – na którą pozwolenie do obrotu na
terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma
(...) a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu
środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak: tabletki i żele o nazwach (...) w ten sposób,
że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych
wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne
nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia
wielu osób, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. i art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. Prawo
własności przemysłowej (Dz.U.2013.1410 j.t.) w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za
przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. w zw. z art. 64§2 k.k. i art.
33§2 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 100 (sto) stawek
dziennych w wysokości po 50 (pięćdziesiąt) zł każda;
i) co do oskarżonego Ł. N. odnośnie czynu przypisanego mu w punkcie piętnastym uznaje go za winnego tego,
że w okresie od grudnia 2009 r. do 25 marca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z
góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. S. i K. B. dokonywał obrotu środkami farmaceutycznymi
w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...) a które
to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki
farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak: tabletki i żele o nazwach K. w ten sposób, że
proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych
oraz osobiście wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, przy czym wskazane wyżej środki
farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo
dla życia i zdrowia wielu osób, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. i art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia
30.06.2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U.2013.1410 j.t.) w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z
art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. w zw. z
art. 64§2 k.k. i art. 33§2 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie
100 (sto) stawek dziennych w wysokości po 50 (pięćdziesiąt) zł każda;
j) co do oskarżonego O. C. odnośnie czynu przypisanego mu w punkcie siedemnastym uznaje go za winnego tego,
że w okresie miesięcy czerwiec i lipiec 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry
powziętego zamiaru, w czerwcu 2010 r. działając wspólnie i w porozumieniu z M. S. i K. B. dokonywał obrotu środkami
farmaceutycznymi w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma
(...) a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu
środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak: tabletki i żele o nazwach K. w ten sposób,
że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych
oraz osobiście wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, przy czym wskazane wyżej środki
farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo
dla życia i zdrowia wielu osób, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. i art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia
30.06.2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U.2013.1410 j.t.) w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z
art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. w zw.
z art. 64§2 k.k. i art. 33§2 k.k. wymierza mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie
100 (sto) stawek dziennych w wysokości po 50 (pięćdziesiąt) zł każda;
k) obniża wysokość orzeczonych na podstawie art. 45§1 k.k. w punkcie dwudziestym trzecim od oskarżonych M. S. i K.
B. kwot przepadków równowartości korzyści majątkowych osiągniętych z przestępstwa do kwot 32.394,50 (trzydzieści
dwa tysiące trzysta dziewięćdziesiąt cztery złote pięćdziesiąt groszy) zł;
II. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części;
III. zwalnia oskarżonego M. S. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów procesu za postępowanie odwoławcze w
części skazującej, zaś w części uniewinniającej kosztami procesu w obu instancjach obciąża Skarb Państwa, natomiast
wymierza oskarżonym za obie instancje opłaty i tak:
- oskarżonemu M. S. w kwocie 10.400 zł,
- oskarżonemu K. B. w kwocie 10.180 zł,
- oskarżonemu D. R. w kwocie 1.180 zł,
- oskarżonemu Ł. N. w kwocie 1.180 zł,
- oskarżonemu O. C. w kwocie 1.180 zł.
Marek Kordowiecki Maciej Świergosz Krzysztof Lewandowski
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Poznaniu wyrokiem z dnia 29 października 2012 r. w sprawie o sygn. akt XVI K 29/11 uznał:
I. oskarżonego M. S. za winnego tego, że:
1. w okresie od 31 marca 2005 roku do 25 lipca 2005 roku w P. i K. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z
góry powziętego zamiaru wprowadzał do obrotu produkty lecznicze T. o wartości 16.545 zł, w ten sposób, że nie
posiadając pozwolenia na dopuszczenie do obrotu sprzedał je M. K. (3), nawiązując z nim kontakt za pośrednictwem
sieci Internet a następnie dostarczając towar za pośrednictwem przesyłek pocztowych, czyniąc sobie z powyższego
stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne w
zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 124 w/w ustawy wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia
wolności oraz na podstawie art. 33§2 k.k. wymierzył mu karę grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości
po 200 zł każda,
2. w okresie od 24 lutego 2005 r. do 19 czerwca 2005 r. w P. wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne w postaci
tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), L. – na którą pozwolenie
do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...) – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada
wyłącznie firma (...), nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu oraz wprowadzał do obrotu na terenie
RP takie tabletki i żele o nazwach K., tabletki o nazwach L., C., T. w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za
pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, czyniąc sobie
z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo
farmaceutyczne w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 124 w/w ustawy wymierzył mu karę 1 roku
pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda,
3. w okresie od sierpnia 2008 r. do 8 czerwca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry
powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z K. B., Ł. N., D. R. i O. C. wprowadzał do obrotu, dokonywał obrotu i
przechowywał w celu wprowadzenia do obrotu środki farmaceutyczne w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie
do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), L. – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada
wyłącznie firma (...), (...) – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na którą
pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), G. i (...), na które pozwolenie do obrotu na terenie
RP posiada wyłącznie firma (...), F., na który pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...) Ltd,
U., na który pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...).(...) – nie posiadając pozwolenia na
dopuszczenie ich do obrotu, a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi
oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP, takie jak: tabletki i żele o
nazwach K., tabletki o nazwach L., P., C., T., M. 10, A. T., T., S. G., P., T., (...), (...), (...), (...), (...), M., (...), I..N.. C. I., (...),
D.-D., C., (...), (...), (...), (...), O., (...), N. D., (...), (...), C. w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem
sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, przy czym wskazane wyżej środki
farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo
dla życia i zdrowia wielu osób, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art.
165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy
z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1
k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu karę 2 lat i 6 miesięcy
pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda,
4. (punkt 5 wyroku) w dniu 17 grudnia 2009 r. w P. obiecał udzielić korzyści majątkowej w łącznej wysokości 79.100
zł funkcjonariuszom Komendy Miejskiej Policji w P. D. P., Ł. B., M. T., I. D., aby skłonić w/w funkcjonariuszy do
naruszenia przepisów prawa poprzez odstąpienie od czynności zabezpieczenia i zatrzymania ujawnionych w trakcie
przeszukania przedmiotów, tj. popełnienia przestępstwa z art. 229§3 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 229§3
k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,
5. (punkt 6 wyroku) w dniu 17 grudnia 2009 r. w P. naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Komendy Miejskiej
Policji w P. I. D. podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, tj. zatrzymania osoby, szarpiąc
się i wyrywając w celu zmuszenia w/w do zaniechania powyższej czynności służbowej, przy czym spowodował u
w/w pourazowe zerwanie ścięgien zginaczy palca V, skręcenie palca IV oraz stłuczenie palca III ręki prawej, które
spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej dni 7 w rozumieniu art. 157§1 k.k., tj. popełnienia
przestępstwa z art. 222§1 k.k. i art. 224§2 k.k. i art. 157§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. i za przestępstwo to na podstawie
art. 157§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności,
6. (punkt 7 wyroku) w dniu 17 grudnia 2009 r. w P. naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Komendy Miejskiej
Policji w P. D. P. podczas i w związku z pełnieniem przez nią obowiązków służbowych, tj. zatrzymania osoby, kopiąc ją
w celu zmuszenia w/w do zaniechania powyższej czynności służbowej, czym spowodował u wskazanej na powierzchni
grzbietowej ręki prawej w rzucie IV i V kości śródręcza oraz stawów śródręczno-paliczkowych siniec barwy wiśniowo
– niebieskiej i bolesność dotykową głowy IV kości śródręcza, co spowodowało naruszenie czynności narządów ciała na
czas poniżej 7 dni, tj. popełnienia przestępstwa z art. 222§1 k.k. i art. 224§2 k.k. i art. 157§2 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. i
za przestępstwo to na podstawie art. 224§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności
oraz na podstawie art. 85 i 86§1 i 2 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego kary jednostkowe i wymierzył mu kary
łączne 4 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 400 stawek dziennych w wysokości po 200 zł
każda z nich, zaliczając na poczet kary łącznej pozbawienia wolności na podstawie art. 63§1 k.k. okres tymczasowego
aresztowania w sprawie od dnia 8 czerwca 2010 r. do dnia 29 kwietnia 2011 r. oraz od dnia 31 lipca 2012 r. do dnia
22 października 2012 r.;
II. oskarżonego K. B. za winnego tego, że:
1. (punkt 10 wyroku) w okresie od 1 marca 2007 r. do 7 lipca 2007 r. w P. i K. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu
z góry powziętego zamiaru wprowadzał do obrotu produkty lecznicze T. o wartości 7.510 zł, w ten sposób, że nie
posiadając pozwolenia na dopuszczenie do obrotu sprzedał je M. K. (3), nawiązując z nim kontakt za pośrednictwem
sieci Internet a następnie dostarczając towar za pośrednictwem przesyłek pocztowych, czyniąc sobie z powyższego
stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne w
zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 124 w/w ustawy wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia
wolności oraz na podstawie art. 33§2 k.k. wymierzył mu karę grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości
po 200 zł każda,
2. (punkt 11 wyroku) w okresie od czerwca 2009 r. do 8 czerwca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w
wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. S., Ł. N., D. R. i O. C. wprowadzał do obrotu,
dokonywał obrotu i przechowywał w celu wprowadzenia do obrotu środki farmaceutyczne w postaci tabletek Viagra
– na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), L. – na którą pozwolenie do obrotu na
terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...)– na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma
(...), (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), G. i (...), na które pozwolenie do
obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), F., na który pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie
firma (...) Ltd, U., na który pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...).V. O. – nie posiadając
pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu, a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami
towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP, takie jak:
tabletki i żele o nazwach K., tabletki o nazwach L., P., C., T., (...), A. T., T., S. G., P., T., (...), (...), (...), (...), (...), M.,
(...), I..N.. C. I., (...), D.-D., C., (...), (...), (...), (...), O., (...), N. D., (...), (...), C. w ten sposób, że proponował ich sprzedaż
za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, przy czym
wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym
niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia
przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305
ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w
zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu karę 2
lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda
oraz na podstawie art. 85 i 86§1 i 2 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego kary jednostkowe i wymierzył mu karę
łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 400 stawek dziennych w wysokości po 200 zł
każda z nich, zaliczając na poczet kary łącznej pozbawienia wolności na podstawie art. 63§1 k.k. okres tymczasowego
aresztowania w sprawie od dnia 8 czerwca 2010 r. do dnia 6 kwietnia 2011 r.;
III. uznał oskarżonego Ł. N. za winnego tego, że w okresie od grudnia 2009 r. do 25 marca 2010 r. w P. działając
w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z K. B. i M. S.
wprowadzał do obrotu oraz dokonywał obrotu środkami farmaceutycznymi w postaci tabletek Viagra – na którą
pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich
do obrotu, a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał
do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak: tabletki i żele o nazwach
K., w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem
przesyłek pocztowych oraz osobiście wielu osobom, przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały
obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób,
czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124
ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo
własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie
art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 100
stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda, przy czym wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia
wolności na podstawie art. 69§1 k.k. i art. 70§1 pkt 2 k.k. warunkowo zawiesił na okres 3 lat próby;
IV. uznał oskarżonego O. C. za winnego tego, że w okresie miesięcy czerwiec i lipiec 2010 r. działając w krótkich
odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w czerwcu 2010 r. działając wspólnie i w porozumieniu z K.
B. i M. S. wprowadzał do obrotu oraz dokonywał obrotu środkami farmaceutycznymi w postaci tabletek Viagra – na
którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie
ich do obrotu, a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał
do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak: tabletki i żele o nazwach K., w ten
sposób, że sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych oraz osobiście, przy czym wskazane wyżej środki
farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla
życia i zdrowia wielu osób, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września
2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej
w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k.
wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po
50 zł każda, przy czym wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na podstawie art. 69§1
k.k. i art. 70§2 k.k. warunkowo zawiesił na okres 3 lat próby, oddając oskarżonego na podstawie art. 73§2 k.k. pod
dozór kuratora sądowego;
V. uznał oskarżonego D. R. za winnego tego, że w okresie od lutego do marca 2010 r. w P. działając w krótkich
odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. S. i K. B. wprowadzał do
obrotu, dokonywał obrotu i przechowywał w celu wprowadzenia do obrotu środki farmaceutyczne w postaci tabletek
Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na którą pozwolenie do obrotu
na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na który pozwolenie do obrotu posiada firma (...) – nie posiadając
pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu, a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami
towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak:
tabletki i żele o nazwach K., P., M., (...), (...), T., (...), (...), T., (...), D.-D. w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za
pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, sprowadzając
tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj.
popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne
i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z
art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu kary 1 roku
pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda, przy czym na podstawie
art. 69§1 k.k. i art. 70§1 pkt 2 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo
zawiesił na okres 3 lat
a nadto na podstawie art. 46§1 k.k. zasądził od oskarżonego M. S. na rzecz pokrzywdzonego I. D. kwotę 720 zł tytułem
odszkodowania oraz kwotę 15.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę a także na podstawie art. 45§1
k.k. orzekł od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa przepadek równowartości korzyści majątkowych osiągniętych z
przestępstwa: od M. S. w kwocie 48.939,50 zł, od K. B. w kwocie 39.904,50 zł, od D. R. w kwocie 4.836 zł oraz od Ł.
N. w kwocie 10.000 zł oraz orzekł o kosztach procesu.
Wyrok ten został zaskarżony przez obrońców oskarżonych M. S., K. B. i D. R., przy czym dla zrozumienia
dalszego toku postępowania wystarczające jest przytoczenie treści zarzutów apelacyjnych podniesionych przez
obrońcę oskarżonego M. S..
Obrońca oskarżonego M. S. zaskarżył ten wyrok w całości dotyczącej skazania oskarżonego,
zarzucając mu w apelacji:
1. obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne, poprzez
błędną wykładnię, polegającą na bezpodstawnym przyjęciu, że sprawcą przestępstwa opisanego w tym przepisie jest
także osoba udzielająca innym osobom produktów leczniczych, w sytuacji gdy omawiany przepis dotyczy wyłącznie
tzw. pierwotnego wprowadzenia do obrotu produktów leczniczych, a zatem obejmuje swym zakresem producenta lub
importera;
2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że
udzielane przez oskarżonego środki farmaceutyczne sprowadzały niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób,
podczas gdy z zeznań świadków przesłuchanych w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym wynika, iż żaden z
nich nie odczuł negatywnych skutków zdrowotnych po ich zażyciu, a jednocześnie zachodzi w sprawie brak dowodów,
czy środki udzielane im przez oskarżonego nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości;
3. obrazę przepisów postępowania – art. 170§1 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie
wszystkich świadków, mimo że wnioski te dotyczyły okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem
zmierzały do wykazania zarówno cech zdrowotnych tychże osób w kontekście ewentualnego zagrożenia dla ich
zdrowia, wynikającego z zażywania udzielanych przez oskarżonego środków, posiadania przez świadków zaleceń
lekarskich co do zażywania tego rodzaju środków, jak i co do działania środków, ich ewentualnych skutków ubocznych
oraz uzyskanej przez świadków informacji o nabytych środkach, ich działaniu i przeciwwskazaniach do zażywania;
4. obrazę przepisów postępowania – art. 201 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy oskarżonego
o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych z zakresu farmacji i medycyny sądowej celem ustalenia, czy produkty
ewentualnie dostarczane przez oskarżonego powodowały realne zagrożenie dla życia i zdrowia osób je zażywających –
i to w sytuacji, gdy opinia sporządzona przez biegłych była niepełna i niejasna, tj. nie odnosiła się do indywidualnych
osób i nie wskazywała na realne zagrożenie dla konkretnych osób, lecz opierała się na założeniu, że przesłanką
niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia jest zażywanie tychże środków bez konsultacji lekarskiej – bez względu na
uwarunkowania osobowe;
5. błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na tym, iż oskarżony dokonał popełnienia czynu określonego w art.
229§3 k.k., pomimo iż jego zachowanie mogło wypełniać znamiona co najwyżej usiłowania jego popełnienia, albowiem
korzyść majątkowa nie została faktycznie przyjęta;
6. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu bez dostatecznej ku temu podstawy dowodowej, iż oskarżony
obiecał udzielenie korzyści majątkowych w kwocie 79.100 zł, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego nie
wynika, aby jego zachowanie wypełniało znamiona określone w art. 229§3 k.k.;
7. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na mylnym uznaniu, iż oskarżony podczas czynności przeszukania
dopuścił się wobec policjantów przestępstwa naruszenia nietykalności cielesnej skutkującej uszkodzeniem ciała;
8. obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 91 k.k. poprzez jego niezastosowanie w niniejszej sprawie co do czynów
polegających na naruszeniu nietykalności obydwu funkcjonariuszy publicznych skutkujących uszkodzeniem ciała a w
konsekwencji wymierzenie mu za każdy z tych czynów jednostkowej kary
i w oparciu o te zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego
rozpoznania.
Ponadto drugą apelację od tego wyroku wniósł także obrońca oskarżonego M. S., który apelację tę
sporządził i podpisał w ramach usunięcia braku formalnego apelacji własnej oskarżonego. W apelacji tej zarzucił
zaskarżonemu wyrokowi:
I. błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mające wpływ na jego treść a polegające na
niewłaściwym uznaniu, iż:
1. oskarżony dopuścił się wprowadzenia do obrotu środków o działaniu anabolicznym, podczas gdy z ustaleń
dokonanych w postępowaniu wynika, iż na założonych przez niego stronach internetowych można było nabyć jedynie
środki na potencję;
2. oskarżony dopuścił się sprzedaży na rzecz świadka M. K. (3) środka o nazwie (...), który jest substancją
niedopuszczoną do obrotu, podczas gdy z zeznań świadka nie wynika, iż nabywał go właśnie od oskarżonego, a nadto
obowiązujące przepisy stanowią, iż lek ten jest legalnie dopuszczony do obrotu na terytorium RP;
3. zbywane przez oskarżonego środki farmaceutyczne spowodowały dla przyjmujących je osób bezpośrednie narażenie
na utratę życia lub zdrowia, podczas gdy z zeznań tychże osób złożonych w postępowaniu przygotowawczym oraz
sądowym wynika, iż żaden z nich nie odczuł negatywnych skutków zdrowotnych po ich zażyciu, a nadto na stronach
internetowych, za pośrednictwem których sprzedawano środki były zawarte informacje o ich składzie, sposobie
zażycia, przeciwwskazaniach oraz niepożądanych skutkach zażycia;
4. oskarżony wprowadzał do obrotu podrobione produkty, w sytuacji gdy podczas postępowania nie ustalono składu
oryginalnych produktów, albowiem stanowi to tajemnicę producenta leków, skutkiem czego nie można ustalić
oryginalności produktów oferowanych przez oskarżonego;
5. oskarżony popełnił dwa czyny, tj. z art. 124 ustawy Prawo farmaceutyczne polegający na wprowadzeniu do obrotu na
terenie RP środków farmaceutycznych w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu posiada wyłącznie
firma (...), L. – na którą pozwolenie do obrotu posiada wyłącznie firma (...), (...) – na którą pozwolenie do obrotu
posiada wyłącznie firma (...) (czyn II) oraz czyn, który został zakwalifikowany z art. 165§1 k.k. (czyn III) w sytuacji,
gdy opisane działania dotyczą zdarzeń tożsamych;
6. oskarżony dokonał popełnienia czynu określonego w art. 229§3 k.k., pomimo iż jego zachowanie mogło wypełniać
jedynie znamiona co najwyżej usiłowania jego popełnienia, albowiem korzyść majątkowa nie została faktycznie
przyjęta;
7. oskarżony obiecał udzielenie korzyści majątkowych w kwocie 79.100 zł, podczas gdy z zebranego materiału
dowodowego nie wynika, aby jego zachowanie wypełniało znamiona określone w art. 229§3 k.k.;
II. obrazę następujących przepisów prawa materialnego:
1. art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne, poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji
niewłaściwe uznanie, że oskarżony M. S. „wprowadził do obrotu produkty lecznicze”, pomimo iż oskarżony nie był ich
producentem, jego upoważnionym przedstawicielem lub importerem przekazującym wyroby po raz pierwszy w kraju
użytkownikowi, konsumentowi czy sprzedawcy,
2. art. 91 k.k. poprzez jego niezastosowanie w niniejszej sprawie co do czynów polegających na naruszeniu
nietykalności obydwu funkcjonariuszy publicznych skutkujących uszkodzeniem ciała, a w konsekwencji wymierzenie
mu za każdy z tych czynów jednostkowej kary;
III. obrazę przepisów prawa procesowego, tj.:
1. art. 170§1 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku o przesłuchanie w postępowaniu sądowym wszystkich osób,
zażywających środki, które miał im dostarczać oskarżony, co w konsekwencji uniemożliwiło jednoznaczne ustalenie,
że środki te narażały kogokolwiek na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia,
2. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, mylnej, sprzecznej z zasadami prawidłowego rozumowania oraz
wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oceny przez Sąd I instancji zebranych w sprawie dowodów, polegającej
na uznaniu za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonych i oparcie rozstrzygnięcia wyłącznie na podstawie opinii biegłych
oraz przesłuchanych w sprawie świadków,
3. art. 5§2 k.p.k. poprzez rozstrzygnięcie niedających się usunąć, istniejących w sprawie wątpliwości na niekorzyść
oskarżonego i przyjęcie, że pomimo:
- braku wiedzy o składzie leków oryginalnych z uwagi na istnienie tajemnicy handlowej, wprowadzane przez
oskarżonego leki były podrabiane,
- braku jakichkolwiek negatywnych skutków zażycia leków przez osoby, które je nabyły oraz nieustalenie ich stanu
zdrowia i wpływu leków, oskarżony naraził je na niebezpieczeństwo utraty życia i zdrowia,
- braku innych, aniżeli policjanci świadków zdarzenia przeszukania mieszkania oskarżonego oraz zabezpieczenia
znajdujących się w nim leków i środków pieniężnych przedstawiona przez nich wersja zdarzenia jest wiarygodna
i w oparciu o te zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego
rozpoznania.
Apelacje te zostały rozpoznane pierwotnie przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu w postępowaniu o
sygn. akt II AKa 19/13.
Wówczas Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 21 marca 2013 r. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
a) co do oskarżonego M. S.:
- odnośnie punktu 3 wyroku uznał tego oskarżonego za winnego tego, że w okresie od sierpnia 2008 r. do 8 czerwca
2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu
z K. B., Ł. N., D. R. i O. C. wprowadzał do obrotu, dokonywał obrotu i przechowywał w celu wprowadzenia do
obrotu środki farmaceutyczne w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada
wyłącznie firma (...), L. – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...) – na którą
pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie
RP posiada wyłącznie firma (...), G. i (...), na które zezwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma
(...), F., na który pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...) Ltd, U., na który pozwolenie
do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...).V. O. – nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do
obrotu, a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do
obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP, takie jak: tabletki i żele o nazwach K., przy
czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym
samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, a nadto wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie
dopuszczone do obrotu na terenie RP takie, jak: tabletki o nazwach L., P., C., T., (...), A. T., T., S. G., P., T., (...) (...),
(...),(...), (...), M., O. S., I..N.. C. I., (...), D.-D., C., (...), (...), (...), (...), O.,(...) N. D., (...), (...), C. - w ten sposób, że
proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych
wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k.
w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca
2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo
to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności
oraz grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda,
b) co do oskarżonego K. B.:
- odnośnie punktu 11 wyroku uznał tego oskarżonego za winnego tego, że w okresie od czerwca 2009 r. do 8 czerwca
2010 r. w okresie od czerwca 2009 r. do 8 czerwca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z
góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. S., Ł. N., D. R. i O. C. wprowadzał do obrotu, dokonywał
obrotu i przechowywał w celu wprowadzenia do obrotu środki farmaceutyczne w postaci tabletek Viagra – na którą
pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), L. – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP
posiada wyłącznie firma (...), (...) – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...),
na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), G. i (...), na które pozwolenie do obrotu na
terenie RP posiada wyłącznie firma (...), F., na który pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...)
Ltd, U., na który pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...).V. O. – nie posiadając pozwolenia
na dopuszczenie ich do obrotu, a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi
oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP, takie jak: tabletki i żele
o nazwach K., przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości,
sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, a nadto wprowadzał do obrotu środki
farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie, jak: tabletki o nazwach L., P., C., T., (...), A. T., T., S.
G., P., T., (...), (...), (...), (...), (...), M., O. S., I..N.. C. I., (...), D.-D., C., (...), (...), (...), (...), O., (...), N. D., (...) (...), (...) w
ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek
pocztowych wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1
pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia
30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i
za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu kary 1 roku i 4 miesięcy
pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda
oraz uchylił orzeczenie wobec tego oskarżonego o karze łącznej i na podstawie art. 85 k.k. i art. 86§1 i 2 k.k. orzeczone
wobec tego oskarżonego kary połączył i wymierzył mu kary łączne 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz
grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda;
c) co do oskarżonego D. R.:
- odnośnie punktu 20 wyroku uznał tego oskarżonego za winnego tego, że w okresie od lutego do marca 2010 r. w P.
działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. S. i K.
B. wprowadzał do obrotu, dokonywał obrotu i przechowywał w celu wprowadzenia do obrotu środki farmaceutyczne
w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), L. – na
którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...) – na którą pozwolenie do obrotu na
terenie RP posiada wyłącznie firma (...), T. Prolongatom, na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada
wyłącznie firma (...) – nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu, a które to środki farmaceutyczne były
oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone
do obrotu na terenie RP, takie jak: tabletki i żele o nazwach K., przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne
nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia
wielu osób, a nadto wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie,
jak: P., M., M. (...), (...), T., (...), (...), T., (...), D.-D. – w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem
sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe
źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r.
prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art.
11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art.
11§3 k.k. wymierzył mu kary 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości
po 50 zł każda;
a w pozostałej części wyrok ten utrzymał w mocy.
Kasację od tego wyroku wniósł do Sądu Najwyższego obrońca oskarżonego M. S., zaskarżając punkty
I, II i IV w/w wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, zarzucając w niej:
I. rażące naruszenie prawa materialnego, które miało istotny wpływ na treść orzeczenia, polegające na obrazie art. 438
pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne, poprzez jego błędną wykładnię,
a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie za Sądem I instancji, iż oskarżony M. S. „wprowadzał do
obrotu produkty lecznicze”, mimo, iż nie był ich producentem, upoważnionym przedstawicielem lub importerem
przekazującym wyroby po raz pierwszy w kraju użytkownikowi, konsumentowi czy sprzedawcy, tj. nie był osobą
mogącą „wprowadzić produkt do obrotu” na terenie kraju;
II. rażące naruszenie art. 433§1 i 2 k.p.k., poprzez naruszenie przez Sąd II instancji przepisu art. 438 pkt 3 k.p.k.,
albowiem Sąd odwoławczy powielił bez analizy krytycznej błędne ustalenia faktyczne przyjęte za podstawę orzeczenia,
które miały istotny wpływ na treść wyroku apelacyjnego, polegające na uznaniu, iż:
- oskarżony popełnił czyn określony w art. 229§3 k.k., mimo iż jego zachowanie mogło wypełniać znamiona co najwyżej
usiłowania jego popełnienia, albowiem korzyść majątkowa nie została faktycznie przyjęta,
- zbywane przez oskarżonego środki farmaceutyczne spowodowały dla przyjmujących je osób bezpośrednie narażenie
na utratę życia lub zdrowia, czym wypełnił znamiona ustawowe przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k., podczas gdy z
zeznań tychże osób złożonych w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym wynika, iż żaden z nich nie odczuł
negatywnych skutków zdrowotnych po ich zażyciu,
- oskarżony dopuścił się sprzedaży na rzecz świadka M. K. (3) środka farmaceutycznego o nazwie (...), gdyż z zeznań
świadka i zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, iż nabywał go właśnie od oskarżonego M. S.
i w oparciu o te zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku odnośnie zarzutu popełnienia przestępstwa z art.
165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy Prawo farmaceutyczne i uniewinnienie oskarżonego odnośnie czynu z punktu
Ia) i II w części dotyczącej punktu 1 i 2 wyroku Sądu I instancji oraz o uchylenie zaskarżonego wyroku odnośnie zarzutu
popełnienia przestępstwa z art. 229§3 k.k. i przekazanie sprawy sądowi odwoławczemu do ponownego rozpoznania,
ewentualnie w razie nieuwzględnienia powyższego o uchylenie wyroku w zaskarżonym zakresie i przekazanie sprawy
do ponownego rozpoznania sądowi odwoławczemu.
Sąd Najwyższy zaś po rozpoznaniu tejże kasacji wyrokiem z dnia 11 lutego 2014 r. (sygn. akt V KK 272/13)
uchylił zaskarżony wyrok w części utrzymującej w mocy wyrok Sądu Okręgowego co do przestępstw przypisanych
oskarżonemu M. S. w punktach 1 i 2 i związane z tym rozstrzygnięcie o środku karnym przepadku zawarte w punkcie
23 (pkt II) oraz w części zmieniającej (pkt Ia) i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Apelacyjnemu w Poznaniu
do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym a w pozostałym zakresie oddalił kasację jako oczywiście
bezzasadną.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Z wyżej przedstawionej informacji na temat przebiegu i wyników niniejszego postępowania karnego podczas
ponownego rozpoznania sprawy w instancji odwoławczej Sąd Apelacyjny jest zobowiązany skupić się na zagadnieniu
związanym z postawionymi w obu apelacjach zarzutami obrazy przepisu prawa materialnego, tj. art. 124 ustawy z dnia
6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (tekst jednolity z 2008 r., Dz. U. Nr 45, poz. 271 z późn. zm.).
Nie ulega bowiem wątpliwości, iż ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Okręgowy w zaskarżonym wyroku a
dotyczące wszystkich zarzuconych oskarżonemu M. S. czynów nie budzą żadnych wątpliwości. Podnieść należy, iż
zaskarżony wyrok w części dotyczącej przypisanych oskarżonemu przestępstw z art. 229§3 k.k., art. 222§1 k.k. i art.
224§2 k.k. i art. 157§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. oraz z art. 222§1 k.k. i art. 224§2 k.k. i art. 157§2 k.k. w zw. z art.
11§2 k.k., czyli czynów przypisanych w punktach 5, 6 i 7 oraz w części dotyczącej orzeczonych za te przestępstwa kar
i środków karnych jest prawomocny.
Również, mimo uchylenia przez Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 11 lutego 2014 r. (sygn. akt V KK 272/13) wyroku
Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 21 marca 2013 r. (sygn. akt II AKa 19/13) w części dotyczącej utrzymania w
mocy wyroku Sądu Okręgowego co do przestępstw przypisanych oskarżonemu w punktach 1 i 2 z art. 124 ustawy z
dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne w zw. z art. 65§1 k.k. oraz w części zmieniającej ten wyrok dotyczącej
przestępstwa przypisanego oskarżonemu M. S. w punkcie 3 z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia
6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności
przemysłowej (tekst jednolity z 2013 r. Dz. U. poz. 1410) nie ulegają najmniejszej wątpliwości poprawne ustalenia
Sądu Okręgowego i Sądu Apelacyjnego zawarte we wskazanym wyżej wyroku z dnia 21 marca 2013 r. dotyczące
przebiegu inkryminowanych zdarzeń i roli w nich M. S. wraz z zamiarem bezpośrednim popełnienia tych czynów
i uczynienia sobie z nich stałego źródła dochodu. Poprawność tych ustaleń wynika zresztą wprost z wyroku Sądu
Najwyższego, który po rozpoznaniu kasacji obrońcy oskarżonego od wskazanego wyroku Sądu Apelacyjnego uznał
oczywistą bezzasadność postawionych zaskarżonemu wyrokowi zarzutów za wyjątkiem jedynie zarzutu kasacyjnego
(powtórzonego w ślad za zarzutem apelacyjnym) obrazy prawa materialnego, które miało istotny wpływ na treść
orzeczenia, polegającej na obrazie art. 438 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo
farmaceutyczne, poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie za Sądem
I intonacji, iż oskarżony M. S. „wprowadzał do obrotu produkty lecznicze”, mimo iż nie był ich producentem,
upoważnionym przedstawicielem lub importerem przekazującym wyroby po raz pierwszy w kraju użytkownikowi,
konsumentowi czy sprzedawcy, tj. nie był osobą mogącą „wprowadzić produkt do obrotu” na terenie kraju. Skoro
zaś Sąd Najwyższy jedynie dopatrzył się obrazy prawa materialnego, polegającego na błędnej wykładni znamienia
przestępstwa z art. 124 Prawa farmaceutycznego polegającej na „wprowadzaniu do obrotu” produktu leczniczego
i tylko tenże zarzut był podstawą częściowego uchylenia zaskarżonego wyroku Sądu odwoławczego i przekazania
sprawy do ponownego rozpoznania, to nie ulega wątpliwości, iż dotychczas poczynione ustalenia faktyczne przez Sądy
obu instancji są poprawne, natomiast w toku niniejszego ponownego postępowania apelacyjnego Sąd Apelacyjny w
świetle wskazań Sądu Najwyższego jest zobligowany do rozpoznania zarzutu naruszenia art. 124 ustawy – Prawo
farmaceutyczne, podniesionego w apelacji obrońcy M. S..
Sąd Okręgowy, uznając oskarżonego M. S. w punktach 1, 2 i częściowo w punkcie 3 (tu częściowo z uwagi na
przyjęcie do działania oskarżonego kumulatywnej kwalifikacji prawnej) za winnego popełnienia przestępstw z art.
124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne przyjął, iż oskarżony w miejscach i okresach tam
wskazanych „wprowadzał do obrotu” produkty lecznicze czy środki farmaceutyczne. Problem sprowadza się natomiast
do interpretacji pojęcia „wprowadzania do obrotu” takich produktów czy środków.
Sąd Okręgowy jednoznacznie ustalił, iż pochodzenie tych produktów (środków) nie jest znane a tym samym nie
da się przyjąć z jakich źródeł oskarżony nabył te produkty ani też nie da się ustalić czy w przypadku środków
podrabianych tego podrobienia dokonał oskarżony czy też osoby trzecie, od których oskarżony nabył „podróbki”, by
je dalej dystrybuować wśród chętnych nabywców.
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne nie udziela odpowiedzi, jak należy rozumieć pojęcie
„wprowadzania do obrotu”.
Sąd Okręgowy bez bliższego wyjaśnienia tej kwestii przyjął, że na gruncie przepisu art. 124 Prawa farmaceutycznego,
jak i na gruncie art. 305 ustawy Prawo własności przemysłowej „wprowadzaniem do obrotu jest każda czynność
polegająca na puszczeniu w obieg omawianych środków lub artykułów przez sprzedaż detaliczną lub hurtową,
przekazanie nieodpłatne, przechowywanie, przewóz i inne czynności związane z dostarczaniem ich odbiorcy”,
zauważając wprawdzie, iż odmiennie w tej kwestii wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.10.2006
r. (III KK 167/06), jednakże nie poddał rozumowania Sądu Najwyższego głębszej analizie. Tymczasem już sam
Sąd Okręgowy zauważył, że stanowisko Sądu Najwyższego zawarte m.in. w tym wyroku wydanym na gruncie art.
305 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej wedle pierwotnego brzmienia tego
przepisu (Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 508), z którego wynika, iż „wprowadzeniem do obrotu jest przekazanie przez
producenta lub importera po raz pierwszy do obrotu towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym” stało
się dla ustawodawcy asumptem do dokonania zmiany brzmienia tego przepisu poprzez dodanie jako penalizowanej
formy sprawczej „dokonywania obrotu” towarami oznaczonymi podrobionymi znakami towarowymi. Słusznie więc
na gruncie wskazanej znowelizowanej ustawy – Prawo własności przemysłowej Sąd Okręgowy doszedł do wniosku, iż
oskarżony (...) działając wspólnie i w porozumieniu z innymi sprawcami „obracali”, czy inaczej mówiąc „dokonywali
obrotu” podrobionymi środkami farmaceutycznymi, wyczerpując znamiona tejże ustawy. Dla uzupełnienia dodać
należy, iż znowelizowany przepis art. 305 ust. 1 ustawy – Prawo własności przemysłowej został wprowadzony do
porządku prawnego w dniu 31 sierpnia 2007 r. art. 1 pkt 66 i art. 9 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy
– Prawo o własności przemysłowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 136, poz. 958). Ustawa ta nie zawierała (i nie zawiera) żadnej
ustawowej definicji pojęcia „wprowadzania do obrotu” towarów oznaczonych podrobionymi znakami towarowymi,
natomiast ustawodawca, pod wpływem interpretacji tego pojęcia dokonanej przez Sąd Najwyższy postanowił dokonać
zmiany tejże ustawy nie poprzez wprowadzenie legalnej definicji tego pojęcia, ale poprzez penalizowanie dalszego
etapu pojawienia się takiego towaru na rynku polskim, tj. poprzez dokonywanie jego obrotu. Takie zaś postąpienie
ustawodawcy na gruncie tejże ustawy przekonuje, iż „wprowadzenie do obrotu” towaru, produktu itp. jest czymś
innym niż „dokonywanie obrotu” takim towarem, produktem itp.
W związku z powyższym należy w pełni zgodzić się z zarzutem apelacyjnym, iż brak jest jakichkolwiek racjonalnych
powodów do odmiennego przyjęcia rozumienia tego samego sformułowania „wprowadzania do obrotu” produktów,
środków na gruncie ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne, mając na uwadze racjonalność
ustawodawcy oraz znaczenie w prawie polskim w różnych ustawach tego samego pojęcia, o ile konkretna ustawa, w
której to pojęcie występuje, nie wprowadza jego legalnej definicji, która świadczyłaby o woli ustawodawcy innego,
niż w innych ustawach, rozumienia tego samego zwrotu, tak jak np. jest to w przypadku ustawy z dnia 29 lipca 2005
r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U.2012.124 j.t.), gdzie z zawartej w art. 4 pkt 34 definicji wynika, iż należy
szerzej rozumieć pojęcie „wprowadzania do obrotu”, które oznacza „udostępnienie osobom trzecim odpłatnie lub
nieodpłatnie” środków odurzających, substancji psychotropowych i in. Podobnie ustawodawca postąpił w szeregu
innych ustaw, szerzej definiując pojęcie „wprowadzenia do obrotu”, jak dla przykładu w ustawie z dnia 30 marca
2001 r. o kosmetykach (Dz. U. Nr 42, poz. 473 ze zm. – art. 3 pkt 2) czy w ustawie z dnia 13 września 2002 r. o
produktach biobójczych (Dz. U. Nr 175, poz. 1433 – art. 3 pkt 9). Najdobitniej rozumienie tego pojęcia zawartego w
ustawach, nie zawierających jego legalnej definicji wykazał Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z dnia 21 września
2005 r., I KZP 29/05, OSNKW 2005/10/90, gdzie na gruncie ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia
przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55 ze zm.) przekonująco
stwierdził, że „wprowadzeniem do obrotu handlowego” w rozumieniu art. 12 pkt 3 wskazanej ustawy jest przekazanie
przez producenta lub importera po raz pierwszy do obrotu handlowego wyrobów tytoniowych, o których mowa
w tej ustawie, odwołując się przy tym do licznych wypowiedzi doktryny i orzecznictwa na temat rozumienia tego
pojęcia w polskim prawie. W świetle więc logicznych wywodów Sądu Najwyższego, do których odwołuje się apelujący,
należy dojść do jednoznacznego wniosku, zakładając spójność obowiązującego systemu prawnego i, co oczywiste,
racjonalność ustawodawcy, iż jeżeli ustawodawca wyraża wolę rozciągnięcia pojęcia „wprowadzenie do obrotu” na
dalsze transakcje poza pierwszą, powodującą zaistnienie danego przedmiotu w obrocie, czyni to wyraźnie w treści
danego aktu prawnego, odwołując się do odpowiednio skonstruowanej definicji legalnej bądź też, jak to wyżej
zaznaczono przy nowelizacji ustawy – Prawo własności przemysłowej rozszerza znamiona czynu poprzez dodanie
np. „uczestniczenia w obrocie” czy „dokonywanie obrotu” obok już istniejących znamion „wprowadzenia do obrotu”.
Przyznać należy więc rację wyrażonemu w tej uchwale poglądowi, iż gdy pojęcie „wprowadzenie do obrotu” wchodzi
do zespołu znamion typu czynu zabronionego a nie zostało zdefiniowane w danej ustawie, to przyjmowanie innego
jego znaczenia niż wynikające z reguł języka ogólnego oraz języka prawniczego naruszałoby gwarancyjny kierunek
wykładni przepisów represyjnych i mogłoby się spotkać z zarzutem stosowania wykładni rozszerzającej na gruncie
prawa karnego materialnego. W sposób tożsamy Sąd Najwyższy zinterpretował pojęcie „wprowadzenia do obrotu”
towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym na gruncie art. 305 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000
r. – Prawo własności przemysłowej wedle pierwotnego brzmienia tego przepisu w uchwale z dnia 24 maja 2005 r., I
KZP 13/05, OSNKW 2005/6/50 oraz w wyroku z dnia 12 października 2006 r., III KK 167/06, LEX nr 202231.
Wreszcie, co w niniejszym procesie najistotniejsze, za takim rozumieniem wskazanego pojęcia na gruncie ustaw,
w których brak jest jego definicji legalnej a więc i na gruncie ustawy Prawo farmaceutyczne opowiedział się Sąd
Najwyższy w wyroku z dnia 11 lutego 2014 r. (V KK 272/13), którym uchylił zaskarżony wyrok Sądu Apelacyjnego i
przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, które ma miejsce w niniejszym rozpoznaniu.
W świetle tego, co wyżej powiedziano, należy więc w pełni zgodzić się, iż brak jest jakichkolwiek racjonalnych podstaw
do zanegowania na gruncie art. 124 Prawa farmaceutycznego rozumowania pojęcia „wprowadzenia do obrotu”
produktu leczniczego od powszechnie akceptowanego w orzecznictwie sądowym, przy czym słusznie Sąd Najwyższy
wskazuje, że nawet ustawa – Prawo farmaceutyczne odróżnia pojęcia „wprowadzenia od obrotu” (jak w art. 124, 126)
od „prowadzenia obrotu” (jak w art. 66, 67, 68).
Za Sądem Najwyższym należy więc przyjąć, iż sprawcą czynu zabronionego, w zespół znamion którego wchodzi
„wprowadzenie do obrotu” a tak właśnie jest w cytowanej ustawie – Prawo farmaceutyczne, może być tylko osoba,
która niejako pierwotnie wprowadziła towar do obrotu, gdyż w tym pojęciu nie mieszczą się kolejne transakcje. W
związku z tym nie jest karalny sam obrót takim towarem (jak to ma miejsce w niniejszej sprawie) a w konsekwencji
nie ponoszą odpowiedzialności karnej z tak skonstruowanego przepisu kolejni zbywcy takiego towaru.
W związku z powyższym należy przyznać rację postawionemu w apelacji zarzutowi obrazy wskazanego przepisu prawa
materialnego, tj. art. 124 ustawy – Prawo farmaceutyczne.
Sąd Apelacyjny więc kierując się wskazanymi przesłankami, na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 437 k.p.k.
zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnił oskarżonego M. S. od popełnienia zarzuconego mu aktem
oskarżenia w punkcie pierwszym przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września
2001 r. – Prawo farmaceutyczne w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 k.k. oraz od popełnienia
zarzuconego mu aktem oskarżenia w punkcie drugim przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia
6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności
przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. Sąd Apelacyjny uniewinnił oskarżonego
od popełnienia zarzuconych (a nie przypisanych czynów) stąd przywołał w orzeczeniu pełną kwalifikację tych czynów
z aktu oskarżenia. Podnieść przy tym należy, iż Sąd Okręgowy wykazał niemożność przyjęcia do zachowania się
oskarżonego w obu przypadkach zaproponowanych w akcie oskarżenia kumulatywnych kwalifikacji prawnych, zaś w
przypadku wniesienia apelacji wyłącznie na korzyść oskarżonego nie jest obecnie możliwe rozważanie ich przyjęcia,
gdyż byłoby to postąpienie wbrew przepisowi art. 434§1 k.p.k.
Nie zachodzi przy tym możliwość przyjęcia innej kwalifikacji prawnej tych czynów, bowiem zachowanie oskarżonego
S. nie wyczerpało znamion jakiegokolwiek innego przestępstwa, w tym z art. 291 k.k. ani z art. 292 k.k., gdyż nie
zostało wypełnione znamię „rzecz uzyskana za pomocą czynu zabronionego”. Nie jest bowiem przede wszystkim
wiadomym w jaki sposób te produkty i środki znalazły się na rynku, nie jest wiadomym w jaki sposób podrobione
środki zostały „wyprodukowane”, nie jest wiadomym w jaki sposób znalazły się one w posiadaniu osób, od których
nabył je oskarżonyS. (i pozostali współoskarżeni). Tymczasem o przestępstwie paserstwa w rozumieniu wskazanych
przepisów można mówić wtedy, gdy nabywca mienia (czyli paser) wchodzi w jego posiadanie już po uzyskaniu go za
pomocą czynu zabronionego, przy czym oznaczanie takich produktów podrobionym znakiem towarowym nie stanowi
„uzyskania rzeczy za pomocą czynu zabronionego” (por. uchwałę składu 7 sędziów SN z dnia 30 czerwca 2008 r., I
KZP 8/08, OSNKW 2008/7/52).
Kierując się tymi przesłankami niezbędna również okazała się modyfikacja czynu przypisanego oskarżonemu w
punkcie 3 zaskarżonego wyroku poprzez eliminację z opisu czynu wyrażeń wskazujących na znamiona „wprowadzania
do obrotu” czy „przechowywania w celu wprowadzenia do obrotu” środków farmaceutycznych oraz wyeliminowania
z kwalifikacji prawnej tego czynu przepisu art. 124 ustawy – Prawo farmaceutyczne. Przy czym dla jasności
samego czynu przypisanego oskarżonemu Sąd Apelacyjny, kierując się niepodważalnymi ustaleniami faktycznymi
poczynionymi w tym postępowaniu sporządził nowy opis czynu przypisanego oskarżonemu S., przyjmując jego
kwalifikację z art. 165§1 pkt 2 k.k. i art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. Prawo własności przemysłowej
(Dz.U.2013.1410 j.t.) w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.
Strona przedmiotowa i podmiotowa tego czynu oraz poszczególne składniki jego kwalifikacji prawnej zostały
szczegółowo wyjaśnione przez Sąd I instancji, więc Sąd Apelacyjny, zgadzając się z tymi wywodami, w pełni odwołuje
się do nich, czyniąc z nich integralną część niniejszego uzasadnienia.
Jednocześnie w związku z powyższą zmianą niezbędne było dokonanie korekty zaskarżonego wyroku w zakresie kary
wymierzonej za ten czyn poprzez jej złagodzenie. Kierując się zatem okolicznościami obciążającymi i łagodzącymi, na
które dokładnie zwrócił uwagę Sąd Okręgowy Sąd odwoławczy na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w
zw. z art. 65§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. oraz art. 33§2 k.k. wymierzył oskarżonemu S. kary 2 lat pozbawienia wolności
oraz grzywny w liczbie 250 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda z nich. W tym przypadku złagodzenie kary
polegało na wymierzeniu łagodniejszej o pół roku od wymierzonej przez Sąd I instancji kary pozbawienia wolności,
przy orzeczeniu tożsamej z liczby stawek i wysokości jednej stawki kary grzywny.
W związku zaś z uchyleniem przez Sąd Najwyższy części zaskarżonego wyroku odnośnie trzech czynów oraz w związku
z uniewinnieniem oskarżonego od popełnienia dwóch czynów i złagodzenia kary za jeden z przypisanych czynów
niezbędne stało się wymierzenie oskarżonemu w niniejszym postępowaniu kary łącznej pozbawienia wolności, mając
na uwadze jednostkowe kary orzeczone tym samym wyrokiem Sądu Okręgowego, częściowo już prawomocnym a
częściowo zmienionym w toku niniejszego postępowania.
Wyżej wymierzono karę 2 lat pozbawienia wolności. Poza tym wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 29
października 2012 r. w sprawie XVI K 29/11 wymierzono oskarżonemu S. za przestępstwo z art. 229§3 k.k. karę
1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 222§1 k.k. i art. 224§2 k.k. i art. 157§1 k.k. w
zw. z art. 11§2 k.k. karę 1 roku pozbawienia wolności, oraz za przestępstwo z art. 222§1 k.k. i art. 224§2 k.k. i art.
157§2 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. karę 1 roku pozbawienia wolności. Powyższe zaś oznacza w świetle art. 86§1 k.k.,
iż karę łączną pozbawienia wolności należy wymierzyć w wymiarze od 2 lat do 5 lat i 6 miesięcy. Mając przy tym
wykazaną przez Sąd Okręgowy przeważającą część okoliczności obciążających nad łagodzącymi oraz różnorodność i
zróżnicowany czasokres przestępczego działania oskarżonego niezbędne jest wymierzenie oskarżonemu kary łącznej
przy zastosowaniu tzw. zasady asperacji. Bez wątpienia więc kara łączna pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat i 6
miesięcy nie będzie zbytnio surowa, jak i nie będzie zbytnio łagodna, będzie w pełni czyniła zadość wymogom art. 53
i następne k.k. i dlatego też Sąd odwoławczy, na podstawie art. 85 k.k. i art. 86§1 k.k. taką karę łączną oskarżonemu
wymierzył, zaliczając na jej poczet na podstawie art. 63§1 k.k. okresy stosowanych wobec oskarżonego tymczasowych
aresztowań.
Jednocześnie w świetle wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2014 r., uchylającego również zaskarżony wyrok
Sądu Apelacyjnego w zakresie dotyczącym utrzymania w mocy orzeczenia zawartego w punkcie 23 wyroku Sądu
Okręgowego odnośnie przepadku równowartości korzyści uzyskanych z przestępstw przez M. S. niezbędne stało
się orzeczenie ponownie wobec oskarżonego takiego środka karnego. Mając przy tym na uwadze ustalenia Sądu
Okręgowego, z których wynika, iż ujawnione osoby przesłuchane w charakterze świadków, czyli 394 osoby nabyły
od oskarżonych (S. i innych) środki farmaceutyczne w związku z przypisanym oskarżonemu S. czynem w punkcie
3 zaskarżonego wyroku, zaś to nabycie dotyczyło środków, które zostały wymienione przez Sąd Apelacyjny w
zmienionym opisie tego czynu, Sąd Apelacyjny obniżył wysokość przepadku równowartości korzyści majątkowej
osiągniętej z przypisanego oskarżonemu przestępstwa do kwoty 32.394,50 zł (po odjęciu od kwoty określonej
łącznie przez Sąd I instancji w wysokości 48.939,50 zł kwoty 16.545,00 zł, stanowiącej korzyść z popełnienia czynu
przypisanego oskarżonemu w punkcie 1, od którego to czynu M. S. został uniewinniony).
Sąd odwoławczy wyżej wyjaśnił niemożność przypisania oskarżonemu M. S. przestępstwa z art. 124 ustawy – Prawo
farmaceutyczne i w związku z tym konieczność zmiany zaskarżonego wyroku na korzyść tego oskarżonego. Dokładnie
te same względy wskazują w świetle art. 435 k.p.k. na konieczność zmiany zaskarżonego wyroku na rzecz pozostałych
współoskarżonych i to niezależnie od tego, czy wcześniej wnosili oni środki odwoławcze (jak oskarżeni K. B. i D. R.),
czy też nie (jak oskarżeni Ł. N. i O. C.). Wprawdzie w tym zakresie Sąd Najwyższy mógł wydać orzeczenie kasacyjne na
podstawie art. 536 k.p.k. w zw. z art. 435 k.p.k., ale skoro tego nie uczynił, to Sąd odwoławczy kierując się wskazanym
przepisem art. 435 k.p.k. nie mógł nie orzec na korzyść pozostałych współoskarżonych w tym postępowaniu.
W związku z powyższym na podstawie wskazanego przepisu oraz art. 438 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 437 k.p.k. zmienił
zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego K. B. poprzez uniewinnienie go od popełnienia zarzuconego mu w
punkcie ósmym aktu oskarżenia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy – Prawo farmaceutyczne
i art. 305 ust. 3 ustawy – Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art.
65§1 k.k., czego też konsekwencją było uchylenie orzeczonych wobec tego oskarżonego kar łącznych. Z tych samych
powodów i na tej samej podstawie oraz w taki sam sposób, jak w przypadku oskarżonego M. S., co do czynu mu
przypisanego w punkcie 3, Sąd Apelacyjny dokonał zmiany w zakresie opisu czynu i jego kwalifikacji prawnej, za który
został skazany oskarżony K. B. w punkcie 11, wymierzając za ten czyn proporcjonalnie łagodniejszą karę pozbawienia
wolności od pierwotnie wymierzonej, tj. karę 1 roku pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63§1
k.k. zaliczył stosowany wobec tego oskarżonego okres tymczasowego aresztowania oraz karę grzywny w liczbie 250
stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda. Konsekwencją zaś takiej zmiany było również, jak w przypadku M.
S., obniżenie wysokości orzeczonego na podstawie art. 45§1 k.k. w punkcie 23 wobec K. B. przepadku równowartości
korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa do kwoty 32.394,50 zł (pod odjęciu od orzeczonej zaskarżonym
wyrokiem łącznej kwoty 39.904,50 zł kwoty 7.510,00 zł, przypisanej czynem w punkcie 10, od którego to czynu
oskarżony został wyżej uniewinniony).
Wreszcie z tych samych powodów, na tej samej podstawie oraz w taki sam sposób, jak w przypadku wyżej wskazanym
odnośnie oskarżonego M. S., Sąd Apelacyjny dokonał zmiany w zakresie opisów czynów i ich kwalifikacji prawnych,
za które zostali skazani Ł. N. w punkcie 15, O. C. w punkcie 17 i D. R. w punkcie 20, przy czym również w przypadku
tych oskarżonych w związku z wyeliminowaniem z opisów ich czynów znamion przestępstwa z art. 124 ustawy Prawo
farmaceutyczne niezbędne było proporcjonalne złagodzenie orzeczonych wobec nich kar pozbawienia wolności. Z tych
też powodów Sąd Apelacyjny na tej samej podstawie, co w przypadku M. S. wymierzył oskarżonemu Ł. N. kary 10
miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 50 zł, oskarżonemu O. C.
kary 7 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda oraz D.
R. kary 10 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda.
Dopiero tak dokonane zmiany powodują, iż zaskarżony wyrok uwzględnia prawidłową interpretację znamion
przestępstwa określonego w art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne a tym samym w pełni
odpowiada prawu.
Sąd Apelacyjny nie znajdując natomiast już innych podstaw do zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku, w tym
podstaw branych pod uwagę z urzędu, w oparciu o art. 437§1 k.p.k. utrzymał ten wyrok w mocy w pozostałej części.
Mając na uwadze zasadność bądź celowość wniesionych apelacji, bowiem doprowadziły one do istotnej zmiany
zaskarżonego wyroku na korzyść oskarżonego, Sąd Okręgowy, kierując się względami słuszności orzekł o zwolnieniu
oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze na podstawie art.
624§1 k.p.k.
Mając zaś na uwadze zmiany dotyczące kar orzeczonych wobec pięciu oskarżonych, które w świetle art. 10 ust. 1
ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity z 1983 r., Dz.U. Nr 49, poz. 223 z późn.
zm.) powodują konieczność wymierzenia każdemu z oskarżonych opłaty za obie instancje Sąd odwoławczy wymierzył
każdemu z nich takie opłaty na podstawie wskazanego przepisu w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 i 5 oraz art. 3 ust. 1 tej ustawy.
MAREK KORDOWIECKI MACIEJ ŚWIERGOSZ KRZYSZTOF LEWANDOWSKI