D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

Sygn. akt VIII GC 181/11
WYROK ZAOCZNY
WIMIENIURZECZYPOSPOLITEJPOLSKIEJ
Dnia 3 stycznia 2013 r.
Sąd Okręgowy w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy
w składzie:
Przewodniczący:
SSO Leon Miroszewski
Protokolant:
starszy sekretarz sądowy Monika Mackiewicz
po rozpoznaniu w dniu 3 stycznia 2013 r. w Szczecinie
sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej
z siedzibą w W.
przeciwko J. J.
o zapłatę
I. zasądza od pozwanego J. J. na rzecz powódki kwotę 4.711.696,97 (cztery miliony siedemset jedenaście tysięcy
sześćset dziewięćdziesiąt sześć 97/100) złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 4.565.869,87 złotych od dnia 5
sierpnia 2008 roku;
II. oddala powództwo w pozostałej części;
III. zasądza od pozwanego J. J. na rzecz powódki kwotę 107.217,00 (sto siedem tysięcy dwieście siedemnaście) złotych
tytułem kosztów procesu;
IV. wyrokowi w punktach I i III nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.
VIII GC 181/11
UZASADNIENIE
wyroku zaocznego z dnia 3 stycznia 2013 roku
(...) spółka akcyjna z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanych K. Ć., W. S. i J. J., solidarnie, kwoty 146.517,82
złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 132.811,72 złotych od dnia 8 lutego 2002 roku oraz ustawowymi odsetkami
od kwoty 13.706,10 złotych od dnia wniesienia pozwu oraz o zasądzenie od pozwanych, solidarnie, zwrotu kosztów
procesu. Powołał się na tytuły egzekucyjne przeciwko (...) Company spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z
siedzibą w S., w której pozwany byli bądź są członkami zarządu. Powołał się też na wezwania do zapłaty kierowane
do pozwanych.
Pozwany J. J. nie odpowiedział na pozew doręczony mu w dniu 18 października 2012 roku. Termin udzielenia
odpowiedzi na pozew upłynął w dniu 2 listopada 2012 roku.
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 47919 § 2 k.p.c., w brzmieniu sprzed dnia 3 maja 2012 roku, a obowiązującym dla niniejszego
postępowania z mocy art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 roku o zmianie ustawy – Kodeks postępowania
cywilnego oraz niektórych innych ustaw, sąd może wydać wyrok zaoczny, również na posiedzeniu niejawnym, gdy
pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew. Z kolei na podstawie art. 339 § 2 k.p.c. przy wydawaniu wyroku zaocznego
przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach
procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości lub zostały
przytoczone w celu obejścia prawa.
W świetle powołanej regulacji zaistniały w niniejszym postępowaniu przesłanki do wydania wyroku zaocznego wobec
pozwanego J. J. przy przyjęciu za prawdziwe twierdzeń o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie. Nie
było podstaw do uznania, że okoliczności te budzą wątpliwości lub zostały przytoczone w celu obejścia prawa.
Wskazana procedura rozstrzygania sprawy wyrokiem zaocznym zakłada, że sąd nie prowadzi postępowania
dowodowego. To nie oznacza, że sąd wydający wyrok zaoczny jest związany oceną prawną powoda w sprawie podstawy
prawnej roszczenia dochodzonego w pozwie i jego wysokości. Sąd ten ma więc obowiązek dokonać kwalifikacji prawnej
roszczenia i wskazać podstawę prawną rozstrzygnięcia.
W tym względzie należy stwierdzić, że w świetle przeważającego obecnie stanowiska odpowiedzialność członków
zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie art. 299 § 1 k.s.h. jest odpowiedzialnością
odszkodowawczą (zob. zwłaszcza uchwałę składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2008 roku, III CZP
72/08). Jedną z konsekwencji tej kwalifikacji jest to, że rozstrzygając o odpowiedzialności członka zarządu w procesie
sądowym należy brać pod uwagę wysokość szkody polegającej na obniżeniu potencjału majątkowego dłużnej spółki
na skutek niezgłoszenia w odpowiednim czasie przez pozwanego członka zarządu wniosku o ogłoszenie jej upadłości,
w granicach wskazanych przez wierzyciela spółki w pozwie przeciwko jej członkom zarządu. Szkoda może obejmować
odsetki określone tytułem egzekucyjnym wydanym przeciwko spółce, natomiast nie będzie żądaniem naprawienia
szkody roszczenie o odsetki wskazane nie jako składnik długu lecz jako świadczenie uboczne za opóźnienie, obok
długu. W takiej sytuacji wymagalność odsetek należy ustalić zgodnie z art. 455 k.c. (por. wyrok Sądu Najwyższego z
dnia 21 lutego 2002 roku, IV CKN 793/00).
Powód wskazał w pozwie szkodę (dług pozwanych) obejmującą należność główną i koszty procesu zasądzone tytułami
egzekucyjnymi w postaci wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dni 8 lutego 2007 roku w sprawie XX GC 1511/03
oraz nakazu zapłaty tego Sądu z dnia 10 czerwca 2005 roku w sprawie XX GNc 451/05 i od kwot należności głównych
z tych tytułów egzekucyjnych zażądał odsetek. W ten sposób powód sam zakwalifikował żądanie odsetek od sumy
kwot należności głównych zasądzonych od spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. jako
dochodzonych za opóźnienie pozwanych w spełnieniu zobowiązania do naprawienia szkody. Odsetki za to opóźnienie
należą się od upływu terminu ustalonego zgodnie z art. 455 k.c. Ponieważ w pozwie wskazano na wniosek o wszczęcie
postępowania pojednawczego złożony przeciwko J. J. o zapłatę kwoty w wysokości odpowiadającej żądaniu pozwu,
a Sąd Rejonowy w Szczecinie wyznaczył na dzień 5 sierpnia 2008 roku termin posiedzenia pojednawczego, to w
świetle art. 481 k.c. w zw. z art. 455 k.c. początek biegu odsetek od kwoty dochodzonej w niniejszym procesie może
być liczony najwcześniej od dnia tego dnia. Tym samym nie można było ich żądać w niniejszej sprawie od daty
wcześniejszej, albowiem pozwany nie był jeszcze w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia dochodzonego w pozwie
tytułem odszkodowania, wyraźnie oznaczonego kwotą roszczenia przedstawionego jako należność w postępowaniu
pojednawczym.
Obecnie doliczenie do dochodzonego odszkodowania kwoty odsetek za okres wcześniejszy byłoby wyrokowaniem co
do przedmiotu, który nie został objęty powództwem, to zaś jest zabronione na podstawie art. 321 k.p.c.
Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w punkcie I i II. Pomimo oddalenia powództwa co do części
dochodzonych odsetek należało uznać, że powód wygrał proces w całości określonej wartością przedmiotu sporu. W
związku z tym należało zasądzić od pozwanego na jego rzecz, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy
i uwzględnienia kosztów celowych (art. 98 § 1 k.p.c.), zwrot kosztów procesu, co obejmuje wynagrodzenie radcy
prawnego i opłatę skarbową od udzielonego mu pełnomocnictwa. Zgodnie z art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c., w zakresie
zasądzenia na rzecz powoda, należało nadać wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.