Zobacz pismo - wersja polska

Prezydencja Litewska
Rue Belliard 41-43
1040 Bruksela
Bruksela, 1 lipca 2013
Temat: Propozycja w zakresie ILUC – stanowisko sektora dostaw biodiesla
Szanowny Panie Ministrze Neverovič, Ministrze Mazuronis,
Zwracamy się do Państwa w imieniu trzech europejskich stowarzyszeń reprezentujących sektor
dostaw biodiesla, tzn. Europejskiej Rady Ds. Biodiesla (EBB), Europejskiego Sojuszu Roślin Oleistych
(EOA), a także Europejskiej Federacji Przemysłu Olejarskiego i Pasz Białkowych (FEDIOL).
Prezydencja Litewska będzie kluczowa dla prowadzonej przez Radę Europy debaty oraz wsparcia w
torowaniu drogi dla wspólnego stanowiska Komisji Europejskiej w zakresie pośredniej zmiany
sposobu użytkowania gruntów (ILUC). Sektor dostaw biodiesla jest świadom, że celem ustawy jest
promocja produkcji zrównoważonych biopaliw w Europie, jednocześnie jesteśmy dumni z racji
spełniania najbardziej rygorystycznych globalnych kryteriów zrównoważonego rozwoju.
Po analizie szczegółów raportu z postępu prac, zaprezentowanej przez Prezydencję Irlandzką na
forum Rady Ds. Energii i Środowiska Naturalnego w czerwcu 2013, pragniemy przedstawić własne
stanowisko w szeregu kwestii poruszonych w debacie:
Nie istnieją racjonalne podstawy naukowe przemawiające za obliczaniem wskaźnika ILUC.
Propozycja dotycząca ILUC opiera się na teoretycznym modelu podlegającym zmianom w zależności
od przyjętych założeń. Sama Komisja przyznaje, że propozycja zawiera szereg wątpliwości co do
proponowanych średnich wartości. Ostatnie badania wzmacniają to stanowisko, sygnalizując
oczywiste wątpliwości podczas ostatnich dyskusji w Parlamencie i Radzie Europy.
Brak wiarygodnych podstaw naukowych dla ILUC jest również głównym powodem, dla którego
powinien zostać zniesiony 5% limit dla produkcji biopaliw pierwszej generacji oraz różnice w
traktowaniu biodiesla i bioetanolu. Unijny 10% cel dla paliw odnawialnych w transporcie może być
wykonany jedynie przez oba sektory łącznie. Obecnie, zużycie oleju napędowego w Unii Europejskiej
jest dwukrotnie wyższe jak zużycie benzyny. Przy 2% udziale zaawansowanych biopaliw, potrzebne są
oba rodzaje bio-paliw konwencjonalnych dla osiągnięcia niemal 8% wskaźnika udziału w paliwach dla
1
Raport Banku Światowego “Długoterminowe czynniki wpływające na ceny Ŝywności”, Maj 2013
transportu. Ponadto, biodiesel odgrywa szczególnie ważną rolę w kontekście bezpieczeństwa
energetycznego UE: ze względu na dysproporcje pomiędzy flotą transportową a produkcją rafinerii, w
Unii Europejskiej powstał strukturalny deficyt oleju napędowego.
Ustawodawstwo Unijne przyjęte zaledwie cztery lata temu promowało inwestycje w produkcję
biopaliw konwencjonalnych, co na dzień dzisiejszy wpłynęło na stworzenie ok. 220 tys. miejsc pracy.
Radykalna zmiana polityki UE w przeciągu zaledwie czterech lat zagraża zarówno samy inwestycjom
jak i miejscom pracy. Co więcej, producenci biopaliw pierwszej generacji odgrywają istotna rolę w
procesie rozwoju bardziej zaawansowanych biopaliw. Dlatego niezbędnym jest stworzenie stabilnego
środowiska legislacyjnego. Ponadto, wyżej wspomniana zmiana polityki postawi pod znakiem
zapytania możliwość realizacji celów wskaźnikowych, a także ogólnie rozumianą wiarygodność
polityku UE.
Zapotrzebowanie na biodiesel wytwarzany na bazie olejów roślinnych w ramach UE generuje
dodatkowo ponad 13 milionów ton bogatych w białko i wartościowych produktów ubocznych. W
chwili obecnej, Unia Europejska produkuje jedynie 30% białka, które konsumuje. W następstwie
obecnej polityki promocji biopaliw, około 25% zapotrzebowania UE na białko dostarczane jest na
bazie rodzimego przerobu nasion rzepaku (równolegle do biodiesla). Ustanowienie współczynników
ILUC oraz limitu na produkcje konwencjonalnych biopaliw może skutkować spadkiem produkcji
rzepaku o 70%, co musiałoby być skompensowane jeszcze większym importem białka. W
konsekwencji, działanie takie ograniczy bezpieczeństwo dostaw surowców energetycznych w ramach
UE i wpłynie niekorzystnie na bezpieczeństwo dostaw pasz i produktów spożywczych. Idąc dalej,
nowy import białka realizowany byłby z regionów, w których bezpośrednie i pośrednie zmiany w
zasadach użytkowania gruntów podlegają mniejszej kontroli i rozliczeniom jak w UE, co w
konsekwencji wpłynie negatywnie na bioróżnorodność i globalny poziom emisji CO2.
Wpływ polityki UE w obszarze biopaliw na rynek spożywczy jest świadomie zawyżany przez
krytyków biopaliw. W maju 2013 roku, Grupa Ds. Perspektyw Rozwoju przy Banku Światowym
opublikowała dogłębną analizę ‘Długoterminowych czynników wpływających na ceny żywości”1.
Analizując dane za lata 1960 - 2012, Bank Światowy wskazuje, iż ceny ropy naftowej są
odpowiedzialne w uśrednieniu za ok. 74% podwyżek cen surowców rolnych. Kolejne istotne
przyczyny podwyżek cen to wahania kursów walut (10%) i wykorzystanie zasobów (6%). Wielu
naukowców, w tym Prof. Schmitz (Uniwersytet Giessen - Niemcy) zauważają, że wpływ polityki UE w
obszarze biopaliw, w odniesieniu do globalnego wzrostu cen żywności, jest ograniczony i jako taki
pozostaje znikomy. Pomimo zwiększonego zapotrzebowania na surowce rolne pod produkcję
biopaliw w ostatnich latach, ponad 1,7 mln hektarów ziemi rolnej w ramach UE jest
niezagospodarowanych. Dlatego też, dzięki wzrostowi plonów i wykorzystaniu ziemi rolnej Europa
utrzyma potencjał dla dostaw surowców rolnych na różne rynki, bez ryzyka ograniczenia produkcji
żywności.
W związku z powyższym, wzywamy Radę Europy do odrzucenia obowiązku stosowania
współczynników ILUC zarówno dla celów obliczeniowych jak również sprawozdawczych oraz
zastąpienie ich 5% limitem proponowanym przez Komisję Europejską, przy utrzymaniu 8% celu
wskaźnikowego, który nie różnicuje pomiędzy biodieslem i bioetanolem. Działanie takie zapewni
bezpieczeństwo istniejącym inwestycjom i miejscom pracy w ramach Unii, przyczyniając się
jednocześnie do utrzymania krajowej produkcji żywności i energii w ramach UE. Zachowujemy
1
Raport Banku Światowego “Długoterminowe czynniki wpływające na ceny Ŝywności”, Maj 2013
własne stanowisko w kontekście industrializacji zaawansowanych biopaliw, jako elementu wsparcia
bezpieczeństwa energetycznego Wspólnoty i realizacji celów klimatycznych. W tym sensie, jesteśmy
za wprowadzeniem obowiązkowego pod-celu wskaźnikowego na poziomie minimum 2% dla biopaliw
drugiej i trzeciej generacji, bez różnicowania pomiędzy lignocelulozą, odpadami i osadami, a także
glonami.
Szczerze wierzymy, że nasze wnioski zostaną uwzględnione w nadchodzących sześciu miesiącach
Prezydencji. Wyrażamy również nadzieję na spotkanie z Państwa zespołami ds. energii i środowiska
naturalnego po przerwie wakacyjnej.
Raz jeszcze dziękujemy za wsparcie, pozostając do dyspozycji w kwestii jakichkolwiek pytań lub
potrzeby dodatkowych wyjaśnień.
z poważaniem,
Alain Brinon – Prezydent FEDIOL
Xavier Beulin – Prezydent EOA
Stefan Schreiber – Prezydent EBB
1
Raport Banku Światowego “Długoterminowe czynniki wpływające na ceny Ŝywności”, Maj 2013