D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy

Sygn. akt IV K 453/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 16 grudnia 2016 roku
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie IV Wydział Karny
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Katarzyna Religa
Protokolant: Katarzyna Łuczak
Po rozpoznaniu w dniach: 20.09.2016r., 21.10.2016r., 16.12.2016r. sprawy:
R. M. syna M. i K. urodz. (...) w W.;
Oskarżonego o to, że:
W dniu 23 kwietnia 2016r. w W. na ul. (...) prowadził pojazd mechaniczny marki D. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym
znajdując się w stanie nietrzeźwości przy zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu I badanie: 0,93 mg/l, II
badanie: 0,95 mg/l, III badanie: 0,93 mg/l tj. o czyn z art. 178a § 1 kk;
Orzeka:
1. Oskarżonego R. M. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu przy czym ustala, że oskarżony dopuścił
się popełnienia czynu będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości
wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia X Wydział Karny z dnia 12.02.2010r. w sprawie sygn. akt X
K 1264/10 i czyn ten kwalifikuje z art. 178a § 4 kk i za to na podst. art. 178a § 4 kk skazuje oskarżonego na karę 6
(sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
2. Na podst. art. 42 § 2 w zw. z art. 43 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów
mechanicznych na okres 15 (piętnastu) lat;
3. Na podst. art. 63 § 4 kk zalicza na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów okres zatrzymania prawa
jazdy od dnia 19 maja 2016r. do dnia 16 grudnia 2016r.;
4. Na podst. art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 (dziesięć tysięcy)
złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;
5. Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych opłaty oraz kwotę 120 (sto
dwadzieścia) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych.
Sygn. akt IV K 453/16
UZASADNIENIE
Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 23 kwietnia 2016r. około godz. 18.55 F. S. jechał swoim samochodem marki M. z Z. do W.. Jadąc ulicą (...)
zauważył pojazd marki D. (...). Pojazdem kierował R. M., który w tym czasie znajdował się w stanie nietrzeźwym.
Kiedy jechał za F. S., ten w lusterku wstecznym zauważył, że zarówno kierowca jak i pasażer dziwnie się zachowują.
Obaj mężczyźni kładli się na siebie i widać było, że obaj są nietrzeźwi. Wtedy S. zdecydował się zawiadomić Policję.
Zadzwonił na numer 997 i poinformował o całej sytuacji. Przepuścił pojazd marki D. i następnie cały czas jechał
za nim. Pozostawał w kontakcie telefonicznym z policją i wskazywał swoje położenie. Na wysokości Szpitala (...)
zauważył policyjny radiowóz. Wskazał wtedy policjantom samochód, którym kierował oskarżony. Na skrzyżowaniu
z ul. (...) policjanci zatrzymali ww. pojazd przy użyciu sygnałów dźwiękowych i błyskowych. Załoga w składzie (...)
dokonała zatrzymania oskarżonego na wysokości ulicy (...). Wylegitymowano kierowcę oraz pasażera, którym był D.
P.. Oskarżony nie posiadał przy sobie prawa jazdy. W samochodzie znajdowały się porozrzucane butelki po alkoholu.
W KP W. T. przebadano oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Uzyskano wyniki: I badanie
– 0,93 mg/l, II badanie – 0,95 mg/l, III badanie – 0,93 mg/l. D. P. również znajdował się w stanie nietrzeźwym.
Wyrokiem z dnia 12 lutego 2010r. Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia (sygn. akt X K 1264/10) oskarżony
został skazany za przestępstwo z art. 178a § 1 kk popełnione w dniu 28.11.2009r. na karę grzywny. Orzeczono też
wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat.
Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie: częściowych wyjaśnień oskarżonego (k. 23; 42-43; 75); zeznań
świadków: F. S. (k. 10; 76); R. F. (k. 13; 76-77); częściowych zeznań świadka D. P. (k. 27; 84); protokołu zatrzymania
(k. 2); protokołów użycia alkometru (k. 5-6); świadectwa wzorcowania (k. 6a); danych o karalności (k. 33-34; 36-38);
odpisu wyroku (k. 51-52); danych o karalności (k. 80-81).
Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. W postępowaniu przygotowawczym wyjaśnił, że w
dniu 23.04.2016r. jechał samochodem gdyż musiał kupić leki dla żony, która była wówczas w ciąży. Nie pamiętał
jakie to były leki. Jechał do apteki przy szpitalu bródnowskim. Wsiadając do samochodu czuł się dobrze, nie pił
alkoholu w domu. Żona nie wiedziała, że wcześniej pił alkohol. Wyjaśnił, że bardzo żałuje tego co się stało. Wiedział,
że może mieć alkohol w organizmie ale nie wiedział, że z takim dużym wynikiem. Ta sytuacja uświadomiła mu, że
chce podjąć leczenie aby taka sytuacja nie miała więcej miejsca (k. 42-43). Przed Sądem oskarżony również przyznał
się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, że wyciągnął daleko idące wnioski. Rozpoczął leczenie, które
uświadomiło mu, że problem który bagatelizował, istnieje. Na chwilę obecną stara się rozkręcić biznes, który otworzył
razem z bratem, tj. bufet pracowniczy w biurowcu przy ul. (...). Wspólnie z żoną spodziewają się drugiego dziecka.
Wszystkie te sytuacje spowodowały, że bardzo mocno postanowił zmienić swoje postępowanie (k. 75).
Sąd zważył co następuje:
Wina oskarżonego oraz okoliczności popełnienia przypisanego mu czynu nie budzą wątpliwości. Świadczą o tym
zgromadzone w sprawie dowody w postaci zeznań świadków: S. i F. a także wynik badania alkometrem i świadectwo
wzorcowania. Sąd dał wiarę zeznaniom obu świadków. Obaj są osobami obcymi wobec oskarżonego i nie mieli żadnych
powodów aby fałszywie pomawiać go o zachowanie, które nie miało miejsca. Zeznania świadków są konsekwentne,
zgodne ze sobą i wzajemnie się uzupełniają co do faktu w jakich okolicznościach zostało stwierdzone, że oskarżony
kieruje pojazdem w stanie nietrzeźwości oraz w jakich doszło do jego zatrzymania.
Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jedynie w części. Oskarżony nie kwestionował, że kierował pojazdem oraz,
że znajdował się w stanie nietrzeźwości. W tej części wyjaśnienia te są zgodne z wersją jaką przedstawili świadkowie
S. oraz F.. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom w części w jakiej twierdził on, że czuł się dobrze wsiadając do samochodu
oraz że nie uświadamiał sobie stanu nietrzeźwości. Wynik badania alkometrem wskazał, że zawartość alkoholu
w wydychanym powietrzu znacząco przekraczała dopuszczalne normy. Również zachowanie oskarżonego opisane
przez świadka S. wskazywało na stan znacznej nietrzeźwości. Sąd nie dał też wiary wyjaśnieniom w części w jakiej
oskarżony twierdził, że jechał po leki dla żony, która wówczas była w ciąży. Oskarżony nie potrafił wskazać o jakie
leki chodziło, nie została też przedstawiona żadna dokumentacja lekarska, która potwierdzałaby zły stan zdrowia i
konieczność kupienia leków w dniu zdarzenia. Co więcej, sposób zachowania oskarżonego w pojeździe, opisany przez
świadka S. nie wskazywał na to aby oskarżony spieszył się do apteki. Jak wynika z zeznań funkcjonariusza Policji, w
samochodzie którym oskarżony kierował, znaleziono puste butelki po alkoholu. Również zeznania świadka P. złożone
w postępowaniu przygotowawczym są sprzeczne z treścią wyjaśnień oskarżonego co do miejsca do jakiego obaj się
udawali samochodem. Jak zeznał świadek P., jechali w tym dniu do wspólnego kolegi, który mieszka na B.. Jest to
logiczne gdyż trudno uwierzyć, że oskarżony jechał w tym dniu do apteki, która mieści się przy szpitalu (...) i w
tym celu jechał aż z (...). Z pewnością w okolicy miejsca zamieszkania oskarżonego znajdują się inne apteki, które są
bliżej niż apteka przy szpitalu. Sąd nie dał wiary zeznaniom złożonym przez świadka na rozprawie. Są one sprzeczne z
tym co zeznał w postępowaniu przygotowawczym oraz z wyjaśnieniami oskarżonego. Oskarżony twierdził, że w dniu
zdarzenia jechał do apteki po leki dla żony, tymczasem świadek zeznał, że kiedy obaj jechali do kolegi na B. to oskarżony
otrzymał telefon od żony, że źle się czuje i trzeba jechać do apteki. Niewiarygodne są też zeznania, w których świadek
stwierdził, że wypili tylko po piwie. W takiej sytuacji niewątpliwie zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu u
oskarżonego byłaby niższa. Po odczytaniu świadek stwierdził, że takie zeznania złożył gdyż był pod wpływem alkoholu
w trakcie zeznawania. Jak wynika jednak z protokołu przesłuchania świadek był przesłuchiwany następnego dnia po
zdarzeniu.
Nie ma podstaw do zakwestionowania wiarygodności pozostałych dokumentów w postaci protokołu zatrzymania
oskarżonego, protokołów użycia alkometru, świadectwa wzorcowania, wywiadu środowiskowego, dokumentów
złożonych na rozprawie przez obrońcę.
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 178a § 4 kk. Nie może budzić
żadnych wątpliwości, że oskarżony w stanie nietrzeźwości kierował pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym.
Świadczą o tym zgromadzone w sprawie dowody, które zostały omówione powyżej. W ocenie Sądu wina oskarżonego
również nie budzi wątpliwości. Oskarżony kierował pojazdem w stanie, który w sposób znaczący, kilkukrotnie
przekraczał dopuszczalne normy. Wiedział zatem, że jest nietrzeźwy i mimo to zdecydował się na kierowanie
pojazdem. Jak wynika z zeznań funkcjonariusza Policji w samochodzie znaleziono puste butelki po alkoholu. Sąd
zmienił kwalifikację prawną czynu o czym strony zostały pouczone na rozprawie (k. 77). Oskarżony był już bowiem
karany za przestępstwo z art. 178a § 1 kk. co wynika z danych o karalności oraz odpisu wyroku w sprawie X K 1264/10.
Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze okoliczności obciążające i łagodzące. Do tych pierwszych
zaliczyć należy fakt, że oskarżony w stanie znacznej nietrzeźwości kierował pojazdem mechanicznym w mieście, w
porze dnia kiedy to ruch pojazdów jest znaczny. Sposób poruszania się opisany przez świadka wskazywał na to, że
oskarżony swoim zachowaniem stwarzał duże zagrożenie dla innych uczestników ruchu. Oskarżony był już karany za
przestępstwo z art. 178a § 1 kk. Był też karany za przestępstwo z art. 62 ust. ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii a
także za przestępstwo z art. 244 kk. Oskarżony był też karany kilkakrotnie za wykroczenia drogowe (k. 66).
Do okoliczności łagodzących zaliczyć należy przyznanie się oskarżonego do winy.
Szereg okoliczności obciążających opisanych powyżej nie pozwolił w ocenie Sądu na przyjęcie pozytywnej prognozy
kryminologicznej pozwalającej na wymierzenie innej kary niż tylko kara pozbawienia wolności. Tylko taka kara
będzie adekwatna do winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz spełni cele w zakresie prewencji ogólnej i
indywidualnej. Bez znaczenia są okoliczności podnoszone przez obrońcę, że oskarżony ma żonę i dzieci i stabilną
sytuację życiową. Przypomnieć należy, że w czasie kiedy żona oskarżonego była w ciąży, ten wsiadł do samochodu
w stanie znacznej nietrzeźwości, mimo że był już wcześniej karany za takie samo przestępstwo. Oskarżony też w
okresie kiedy obowiązywał zakaz prowadzenia pojazdów kierował pojazdem, za co został skazany na karę pozbawienia
wolności. Uprzednio orzekane kary nie odniosły żadnego pozytywnego skutku gdyż oskarżony w dalszym ciągu łamał
prawo popełniając nie tylko przestępstwa ale i wykroczenia drogowe. W ocenie Sądu wymierzenie oskarżonemu
kolejnej kary tzw. wolnościowej nie zmieniłoby sposobu postępowania R. M.. Stąd kara pozbawienia wolności w
wymiarze 6 miesięcy.
Sąd wymierzył oskarżonemu zakaz prowadzenia pojazdów w wysokości maksymalnej tj. 15 lat. Miał przy tym na
uwadze dotychczasową karalność a także ilość spożytego alkoholu oraz czas w jakim oskarżony popełnił przestępstwo.
Jak wynika z dowodów zgromadzonych w sprawie oskarżony przejechał w takim stanie dość długi odcinek bo z (...)
na B.. W ocenie Sądu mając na uwadze treść wyjaśnień oskarżonego, z których wynika, że podjął leczenie a także jego
stabilną sytuację rodzinną i materialną, nie było podstaw do orzekania dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów.
Sąd zaliczył na poczet orzeczonego zakazu okres zatrzymania prawa jazdy oraz orzekł w przedmiocie świadczenia
pieniężnego, które jest obligatoryjne.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 627 kpk, art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia
23.06.1973r.