Czego dowiedziałam się o ludziach antyku

Pobrano z http://magda.of.pl
CZEGO DOWIEDZIAŁEM SIĘ O LUDZIACH ANTYKU NA
PODSTAWIE POZNANYCH UTWORÓW.
Na początku była nicość! I Bóg stworzył… – wiele takich opisów, w róŜnych
formach znajdujemy w staroŜytnych przekazach: np. w Biblii i mitach. W ówczesnej kulturze,
nie mogąc wyjaśnić w sposób materialistyczny powstania świata, odwoływano się do jego
boskiego stworzenia. Miało to bardzo duŜo pozytywnych cech:
1. stwarzano Boga, czy bogów, jako tych nieomylnych i nadrzędnych form istnienia, do
których w chwilach zwątpienia moŜna było się odwołać,
2. wyznaczało się ludziom ich „miejsce” – jako osobom całkowicie podporządkowanym
bogom, ale jednocześnie sprawującym władzę nad „tym co Ŝyje”
3. uzyskano boską opiekę nad „świętymi wojnami” w imię rozsławiania imienia Boga,
rozsiewania zasad nowej kultury (czyt. Zdobywania nowych ziem)
Zarówno w Biblii jak i mitach ukazano bogów, którzy stworzyli Ziemię, Ŝycie
oraz ustanowili na niej prawa. W Biblii Bóg jest postrzegany jako coś wielkiego, niepojętego,
dobrego, który poprzez swoją boskość jest niewyobraŜalny dla człowieka. W mitach bogowie
mają cechy ludzkie. Stworzono parę bogów na wzór męŜczyzny i kobiety: Uranosa i Gaję, od
których wzięli Ŝycie pozostali bogowie.
Wiele jest wspólnych cech przy stworzeniu świata, zarówno w Biblii jak i
mitach tworzono przecieŜ tę samą Ziemię. Jest jednak i wiele róŜnic, które wskazują na inne
przyczyny, dla których on powstał. W Biblii uzasadniono jej stworzenie jako tego miejsca, w
którym ma władać człowiek, a poprzez swe uczynki na niej ma zasłuŜyć na Ŝycie wieczne
przy boku Boga. W mitach Świat został stworzony dla Ŝycia … bogów. To oni mają na niej
wszelką władzę, a człowiek jest dla niej efektem ubocznym, ulepionym w tajemnicy przed
innymi przez Prometeusza. W obu podaniach człowiekiem nazywają męŜczyznę a kobietę
darem bogów dla niego. W mitach Pandora-z grec. pan = wszystko, doron = dar, w Biblii –
Ewa stworzona z Ŝebra Adama. W obu przekazach przez kobiety spadły na ludzkość
nieszczęścia. Ewa podała Adamowi zakazany owoc – przez co zostali wygnani z raju.
Pandora przyniosła na Ziemię puszkę z chorobami i cierpieniami. W ten właśnie sposób
uzasadniano wszelkie nieszczęścia – człowiek sam sobie na nie zasłuŜył mimo
wcześniejszych ostrzeŜeń otrzymywanych od Boga (bogów).
Nie na wszystkie nieszczęścia jednak swym postępowaniem człowiek zasłuŜył.
Są w samej Biblii dowody na to, Ŝe Bóg bawił się ludźmi. Jak inaczej moŜna rozumieć
wystawienie na próbę Hioba? Był najwybitniejszym człowiekiem spośród ludzi wschodu –
ojcem i głową rodziny. I wszystko stracił, li tylko w imię wystawienia jego wiary na próbę.
Ukazanie człowieka w postaci Hioba jako sługi Boga pokazywane jest w jego odpowiedzi na
spadające nieszczęścia:
Dał Bóg i zabrał Bóg,
niech imię Boga błogosławione.”
„Dobro przyjęliśmy z ręki Boga.
Czemu zła przyjąć nie moŜemy?”
Księga Hioba jest zapowiedzią postaci Chrystusa. Poucza, Ŝe Bóg moŜe
doświadczać sprawiedliwym cierpieniem, wystawiając wiarę na próbę, a jej pozytywne
przejście jest uświęcone Boską łaską.
Nie tylko Bóg biblijny jest władczym stwórcą. W mitologii dochodzi jeszcze
oprócz relacji człowiek – Bóg walka o dominację samych bóstw. Czczenie przez człowieka
jak najsilniejszego boga zapewniało dostatek, czczenie wielu bóstw – dobrobyt w wielu
Pobrano z http://magda.of.pl
dziedzinach, lecz trzeba było „miłość” rozłoŜyć nie na jednego Boba jak to miało miejsce w
Biblii, ale na wielu, przez co sama wiara nie była tak „głęboka”.
Aspekt Boga jest widoczny na kaŜdym kroku: w Ŝyciu codziennym, oraz
wyprawach wojennych.
W Biblii w Apokalipsie św. Jana pojawia się motyw czterech jeźdźców.
Pierwszy z nich na białym koniu jest uzbrojony w łuk. Obdarowany zostaje wieńcem i
wyrusza głosić Ewangelię. Bardzo wymowny fragment uzasadniający wojny w imię
głoszenia Boga, bo jakŜe inaczej naleŜy rozumieć niesienie jego słowa poparte oręŜem?
Jednak i w Starym Testamencie teŜ jest opis wielu wojen jakie „naród wybrany” musiał
toczyć w drodze do „miejsca świętego” i w obronie wiary. Choćby walka Dawida z Goliatem,
gdzie oburzony bluźnierstwami Goliata Dawid podejmuje wyzwanie, i w imię obrony czci
Boga zabija go.
Wojny w mitach przedstawione są jako, skutki manipulacji losami ludzi przez
bogów, np.: w „Micie Trojańskim”, gdzie kanwą wydarzeń są tarcia między bogami, a skutek
– krwawa wojna, która doprowadziła w sposób podstępny do upadku Troi.
W związku z powyŜszymi stwierdzeniami oraz w skutek przeanalizowania
ówczesnych kierunków filozofii wyraŜonych od kosmologicznych po antropogeniczne i
teogeniczne myśli Sokratesa, Platona, czy Arystotelesa, a później i Zenona z Kition ze swą
szkołą stoicką, uwaŜam, Ŝe przypisanie tego co nie pojęte Bogom, oraz nadanie im cech
nadrzędnych, a takŜe podporządkowanie im ludzi, którzy w ich imieniu prowadzili wojny o
nowe zdobycze uwaŜam za udowodnione.