prof. nadzw. Stanisław Sasak Wrocław, 14.11.2013 r. Akademia

prof. nadzw. Stanisław Sasak
Akademia Sztuk Pięknych
im. Eugeniusza Gepperta
we Wrocławiu
Wydział Grafiki i Sztuki Mediów
Wrocław, 14.11.2013 r.
Ocena dorobku artystycznego i dydaktycznego oraz pracy doktorskiej as. Jakuba Jernajczyka w
związku z przewodem doktorskim, w dziedzinie sztuk plastycznych, w dyscyplinie sztuk pięknych,
wszczętym przez Radę Wydziału Grafiki i Sztuki Mediów ASP w dniu 15 grudnia 2011 r.
Część I
Ocena dorobku artystycznego i naukowego oraz działalności dydaktycznej
Jakub Jernajczyk urodził się 21 lutego 1980 roku we Wrocławiu. Swoją edukację rozpoczął w
Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej I stopnia im. Karola Szymanowskiego. Ukończył VII Liceum
Ogólnokształcące im. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego oraz Państwową Szkołę Muzyczną II stopnia im.
Ryszarda Bukowskiego we Wrocławiu.
W latach 1998 - 2003 studiował na Wydziale Matematyki i Informatyki Uniwersytetu Wrocławskiego,
na kierunku: matematyka (specjalność: matematyka w informatyce), gdzie obronił pracę magisterską pt.
„Dyskretna analiza sygnału elektroencefalograficznego” napisaną pod kierunkiem dr K. Tabisza.
W latach 2003 - 2008 studiował na Wydziale Grafiki i Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych im.
Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Dyplom magisterski pt. „Obrazki z filozofii” opracowany pod kierunkiem
prof. Ludwika Żelaźniewicza oraz prof. Ryszarda Jędrosia obronił w lipcu 2008.
Od 2006 roku prowadzi zajęcia na Wydziale Matematyki i Informatyki Uniwersytetu Wrocławskiego w
zakresie teorii sygnałów oraz programowania multimediów. Będąc studentem ostatniego roku na Wydziale
Grafiki i Sztuki Mediów został zatrudniony na stanowisku asystenta w Katedrze Sztuki Mediów w Pracowni
Perswazji Medialnej prowadzonej przez prof. Wiesława Gołucha.
W roku akademickim 2006/2007 oraz w roku 2010 był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa
Narodowego a także Samorządu Wrocławia (2006/2007) oraz Prezydenta Wrocławia 2007/2008. W marcu
2010 roku został członkiem pierwszej w Polsce Akademii Młodych Uczonych i Artystów utworzonej przy
Wrocławskim Centrum Akademickim.
Dorobek artystyczny mgr Jakuba Jernajczyka od czasu ukończenia studiów jest bardzo duży i
imponujący. Składają się na niego 11 autorskich realizacji artystycznych oraz 14 wystaw zbiorowych i 1
indywidualna:
REALIZACJE ARTYSTYCZNE (po ukończeniu studiów)

ZAPIS, instalacja przestrzenna, 2011;

90-60-90, instalacja przestrzenna, 2011;

CYKLOIDA, instalacja wideo, 2011;

portret PI, instalacja/druk cyfrowy, 2011;

MISKA, wideo-instalacja interaktywna, opracowana wraz z Dominiką Sobolewską, 2011;

Jaskinia pana P., instalacja świetlna, z cyklu „Obrazki z filozofii”, 2011;

Galeria DIALEKTYKA, aplikacja sieciowa, z cyklu „Obrazki z filozofii”, 2008-2011;

FIBRAFON, interaktywna instalacja dźwiękowa, 2010;

.rgb, instalacja przestrzenna, 2010;

Lustro Wittgensteina, instalacja interaktywna, z cyklu „Obrazki z filozofii”, 2010

cykl Elektroencefalografika, druk cyfrowy/ projekcja cyfrowa, 2009
1
WYSTAWY:

wrzesień 2011: Wędrówki i spotkania, Görlitz, Zgorzelec;

czerwiec 2011: Krzywe Proste, patio Wydziału Matematyki i Informatyki UMK, Toruń;
maj 2011: wystawa podsumowująca „AIAS In-Between Workshop”, galeria 27, Kaywon
School of Art & Design, Seul, Korea Pd.;


luty 2011: 6 +, Synagoga pod Białym Bocianem, Wrocław;

styczeń 2011: III Karkonoski Festiwal Światła, Cieplice;

październik 2010: festiwal Synesthesia, Wrocław;

wrzesień 2010: „Halo Wrocław 2016! Łączyć. Dzielić”, Görlitz, Zgorzelec;

czerwiec 2010: „RYSOWAĆ. Ogólnopolska Wystawa Rysunku Studenckiego 2010”, Toruń;

marzec 2010: festiwal inSPIRACJE 2010 GLAMOUR, Szczecin;

grudzień 2009: Autoportret 2009, Muzeum Regionalne w Stalowej Woli;

marzec 2009: festiwal inSPIRACJE 2009 SPACE, Szczecin;

październik 2008: 2+2, teatr PWST we Wrocławiu;
październik 2008: „www.asp.wroc.pl – wrocławska wystawa designu”, Miejska Galeria Sztuki,
Ośrodek Propagandy Sztuki, Łódź;


wrzesień 2008: KSIĄŻKA OTWARTA, BWA Design, Wrocław;
wrzesień 2008: Obrazki z filozofii, autorska wystawa oraz prezentacja multimedialna, impreza wiodąca
XI Dolnośląskiego Festiwalu Nauki we Wrocławiu.

Oprócz działalności artystycznej w latach 2008-2010 mgr Jakub Jernajczyk współrealizuje 8 prac o
charakterze użytkowym w zakresie oprawy multimedialnej wystaw dla Zakładu Narodowego im. Ossolińskich
i Teatru Polskiego we Wrocławiu.
październik 2010: instalacje multimedialne na wystawie „Polskie Państwo Podziemne” zrealizowane z
Markiem Grzybem, aranżacja wystawy: Magdalena Kacprzak-Gagatek, Zakład Narodowy im. Ossolińskich,
Wrocław;

lipiec 2010: projekty multimedialne i graficzne na wystawę „Oscar i inne... Nagrody filmowe Andrzeja
Wajdy”, aranżacja wystawy: Magdalena Kacprzak-Gagatek, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław;

listopad 2009: prezentacje multimedialne na wystawie pokonkursowej „Projekt Pomnika
Pomordowanych w 1941 roku Profesorów Lwowskich”, zrealizowane z Markiem Grzybem, aranżacja:
Magdalena Kacprzak-Gagatek, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław;

październik 2009: instalacje multimedialne na wystawie „Żem był jak pielgrzym... Juliusz Słowacki
(1809-1849)”, zrealizowane z Markiem Grzybem, aranżacja wystawy: Magdalena Kacprzak-Gagatek, Zakład
Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław;


czerwiec 2009: animacje na widowisku „Nasze Obywatelskie”, Teatr Polski we Wrocławiu;
luty 2009: prezentacja multimedialna oraz wydawnictwo CD towarzyszące wystawie „Skarby Historii
Polski – Zakład Narodowy im. Ossolińskich gościem Wiednia.”, zrealizowane z Markiem Grzybem i Mają
Wolińską, Österreichische Nationalbibliothek, Wiedeń, Austria;

grudzień 2008: wydawnictwo multimedialne CD towarzyszące wystawie „Teatr Żydowski na Dolnym
Śląsku”, zrealizowane z Pawłem Liskiem;


listopad 2008: animacje na widowisku „Wolna, Niepodległa, Nasza”, Teatr Polski we Wrocławiu.
2
Część II
Dorobek organizacyjny i popularyzatorski
As. Jakub Jernajczyk jako organizator, współorganizator i wykonawca chętnie angażuje się w liczne
przedsięwzięcia o różnorodnym charakterze. W jego dorobku znajdują się zarówno działania na rzecz
macierzystej uczelni, środowiska wrocławskiego jak też o ogólnopolskim i międzynarodowym zasięgu.
Głównym obszarem aktywności twórczej, naukowej, a także dydaktycznej as. Jakuba Jernajczyka jest
badanie związków sztuki z nauką, wzajemnego przenikania i uzupełniania się tych dziedzin. Rezultaty tychże
udostępnia i prezentuje na wielu wystąpieniach, sympozjach i konferencjach takich jak:
- „Traces in Spaces”, w ramach spotkań AIAS, 8.11.2011 w Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza
Gepperta we Wrocławiu
oraz 8-19 maja 2011 w międzynarodowych warsztatach AIAS „In-Between Workshop” w Seulu, Korea Pd.,
a po otwarciu przewodu doktorskiego w następujących ośrodkach akademickich:
- Uniwersytet Opolski, Uniwersytet Papieski im. Jana Pawła II w Krakowie czy w Centrum Sztuk Użytkowych
- Centrum Innowacyjności wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych.
W latach 2004-2006 prowadzi pracę badawczą na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki Politechniki
Wrocławskiej pod kierunkiem dr Mirosława Łątki, dotyczącą cyfrowej analizy sygnałów biologicznych, której
owocem były między innymi:
- odczyt: „Influence of focal epilepsy on stage 2 NREM sleep EEG dynamics” we wrześniu 2007 r. na
konferencjach: Polish Neuroscience Society 8th International Congress w Krakowie oraz 7th Congress of the
Polish Sleep Research Society w Warszawie.
- artykuł „Wavelet mapping of sleep spindles in young patients with epilepsy” opublikowany
w Journal of Physiology and Pharmacology, Vol. 56, Supplement IV, september 2005.
- udział w kilku sesjach posterowych i publikacje abstraktów w prasie specjalistycznej
(Acta Neurobiologiae experimentalis, vol. 65 i 67).
W ramach swoich prac badawczych inicjuje, współpracuje i uczestniczy w licznych działaniach
interdyscyplinarnych m.in. w Akademii Młodych Uczonych i Artystów, której głównym celem jest wspieranie
interdyscyplinarnej współpracy naukowców i twórców reprezentujących różne dyscypliny, a także promocję i
popularyzację wiedzy oraz nauki. W ramach prac Akademii z inicjatywy mgr Jakuba Jernajczyka powstaje
projekt festiwalu Art&Science, prezentującego dzieła twórców, dla który szczególnie istotne są związki sztuki
i nauki, z akcentem położonym na nauki ścisłe. Projekt ten stał się elementem programu Wrocław –
Europejska Stolica Kultury 2016; od kwietnia 2010 koordynuje współpracę Katedry Sztuki Mediów z
Wrocławskimi Studiami Technologii Wizualnych tworzonymi przez Zbigniewa Rybczyńskiego przy Wytwórni
Filmów Fabularnych we Wrocławiu. Współpraca ta dotyczy warstwy dydaktycznej, twórczej oraz badawczej;
od stycznia 2009: koordynuje współpracę Katedry Sztuki Mediów z Zakładem Narodowym im. Ossolińskich;
od grudnia 2007: koordynuje współpracę naukowo - dydaktyczną Wydziału Grafiki i Sztuki Mediów ASP we
Wrocławiu oraz Wydziału Matematyki i Informatyki Uniwersytetu Wrocławskiego, która zaowocowała między
innymi: wystawą „Between” w galerii ŁĄCZNIK, maj 2011 a także wpisaniem w program obydwu uczelni
zajęć interdyscyplinarnych, których pierwsza odsłona odbyła się w 2010 roku pod hasłem „Programowanie
multimediów – interaktywna grafika 3D”; - Międzynarodowym Plenerem Multimedialnym „Punkt styku” dla
studentów i pedagogów z obu jednostek, wrzesień 2007, Kudowa - Pstrążna; - interdyscyplinarnym
projektem „Gra sieciowa” realizowanym w latach 2007-2009; od lipca 2006: uczestniczy w
Międzywydziałowym Laboratorium Nowych Mediów na Uniwersytecie Wrocławskim.
Publikacje przed otwarciem przewodu doktorskiego:

prace publikowane w czasopiśmie Format nr 55, 57, 59;
prace publikowane w katalogach wystaw: Halo Wrocław 2016! Łączyć. Dzielić, RYSOWAĆ.
Ogólnopolska Wystawa Rysunku Studenckiego 2010, inSPIRACJE 2010 GLAMOUR, Autoportret 2009,
inSPIRACJE 2009 SPACE, www.asp.wroc.pl – wrocławska wystawa designu, KSIĄŻKA OTWARTA,
SURVIVAL 6, „Grafiki dla Różewicza”, SURVIVAL 5;


artykuł w Przeglądzie Uniwersyteckim 5/2010, Uniwersytet Wrocławski, ISSN 1425-798X;

udział w programie SPACE, TVP KULTURA, 2009.
W szerokim spektrum działań organizacyjnych i popularyzatorskich Jakub Jernajczyk znajduje jeszcze czas
na jedno ważne działanie a jest nim od grudnia 2006 r. organizowanie wystaw i pełnienie funkcji kuratora w
galerii ŁĄCZNIK mającą swoją siedzibę w budynku Instytutu Informatyki Uniwersytetu Wrocławskiego. Miało
tam miejsce ponad 25 wystaw, z czego większość prezentowała twórczość wykładowców i studentów
Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu.
3
Działalność artystyczna jak też zaangażowanie w różnorodne przedsięwzięcia zostają zauważone i
wielokrotnie doceniane bowiem as. Jakub Jernajczyk uzyskuje szereg nagród, wyróżnień i stypendiów przed
jak i po otwarciu przewodu doktorskiego wymienione w poniższym zestawieniu.
Nagrody, Wyróżnienia, Stypendia uzyskane przed otwarciem przewodu doktorskiego:
czerwiec 2010: półroczne stypendium twórcze z budżetu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa
Narodowego na okres 1.07.2010 – 31.12.2010.

czerwiec 2010: Wyróżnienie Honorowe na Ogólnopolskiej Wystawie Rysunku Studenckiego 2010,
Toruń.

marzec 2010: laureat konkursu na projekty indywidualne na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki
Wizualnej inSPIRACJE 2010 GLAMOUR, Szczecin;

marzec 2009: Nagroda Prezydenta Szczecina za autorską instalację „Włócznia Lukrecjusza”
na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Wizualnej inSPIRACJE SPACE 2009, Szczecin.

Nagrody, Wyróżnienia, Stypendia uzyskane po otwarciu przewodu doktorskiego:
październik 2012: stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla wybitnych młodych
naukowców.

kwiecień 2012: pierwsze miejsce w konkursie na opracowanie logotypu i koncepcji identyfikacji
wizualnej CENTRUM DESIGNU I INNOWACJI przy ASP we WROCŁAWIU.

Część II
Ocena rozprawy doktorskiej
Ocena obejmuje analizę pracy teoretycznej „Przestrzenie ruchów dyskretnych” - Powstawanie i własności
dyskretnej iluzji ruchu i części praktycznej w postaci artystycznych instalacji pt.„KOLO 1”, KOŁO 2”, „KOŁO
3”, „KOŁO 4” zrealizowanych w roku 2013.
Praca teoretyczna liczy 8 rozdziałów, 105 stron, spis treści oraz obszerną bibliografię i stosowne przypisy.
Z ogromną przyjemnością i zainteresowaniem zapoznawałem się z kolejnymi rozdziałami rozprawy śledząc
poszczególne wątki historyczne, zestawienia, procesy rozumowania po końcowe wywody autora jak też jej
część praktyczną.
Wizerunek współczesnego świata jest kreowany zarówno przez artystów jak i naukowców. Częścią tego
wizerunku są ruchome, cyfrowe obrazy. Przedstawiona rozprawa teoretyczna oraz instalacje multimedialne
są próbą twórczego przetworzenia ścisłych zagadnień leżących u podstaw powstawania ruchomego obrazu.
I.WPROWADZENIE. W pierwszym rozdziale w klarowny sposób zostają nam przybliżone: cel i
uzasadnienie podjętych badań, charakterystyka metody twórczej oraz zakres rozwiązań.
W rozdziale II - ZJAWISKA CIĄGŁE I DYSKRETNE – DEFINICJE I PRZYKŁADY autor odwołuje się i
omawia historyczne i obecnie obowiązujące definicje. Punktem wyjścia stanowią tu pochodzące od
Arystotelesa definicje ciągłości i dyskretności. Następnie przywołane zostają różne przykłady zjawisk o
ciągłym bądź dyskretnym charakterze, pochodzące ze świata fizycznego tj. przestrzeń, czas, materia, ruch,
jak również z rzeczywistości wykreowanych przez człowieka takich jak liczby, alfabet, film, zapis cyfrowy.
Istotą rozważań jest wyjaśnieni różnicy między ciągłością a dyskretnością.
W rozdziale III - TRUDNOŚCI RUCHU zostają przybliżone słynne paradoksy Zenona z Elei, będące znanym
początkiem ścisłej refleksji nad ruchem i opis ruchu dokonany przez Arystotelesa pod wpływem
wcześniejszej argumentacji Zenona.
Rozdział IV - BADANIE RUCHU przedstawia długotrwały proces poprawiania wcześniejszego błędnego
opisu aż do jego całkowitego wyparcia, a więc istotne etapy długiego procesu kruszenia arystotelesowskiego
systemu; procesu, którego zwieńczeniem była mechanika Isaaca Newtona a zwłaszcza jej trzy prawa
dynamiki.
KOŁA 1, KOŁA 2 to opisy i dokumentacja fotograficzna zrealizowanych instalacji, które powstały pod
wpływem analizy krzywych kinematycznych tj. cykloidy i hipocykloidy. Zostały one wcześniej omówione w
rozdziale czwartym. Stanowią one swoiste wyzwanie, zagadkę dla widza a ich rozwiązanie odkrywa cząstkę
wiedzy z zakresu geometrii. Jest wręcz ich „wizualną ilustracją”. Od strony praktycznej jest to animacja
odtwarzana na 6 osobnych ramkach cyfrowych. W przypadku drugiej instalacji zasadę rządzącą ruchem
plamki widz może odkryć interweniując dotykiem w specjalny ekran. Interakcja z ekranem przypomina
eksperymenty psychologiczne potwierdzające, że „to co człowiek widzi, zależy zarówno od tego, na co
patrzy, jak i od tego, co nauczył się dostrzegać w swym dotychczasowym doświadczeniu wizualnym i
pojęciowym” Khun, op.cit., s. 198-199.
4
KONCEPCJE DYSKRETNEJ BUDOWY ŚWIATA to V rozdział rozprawy, w którym autor podąża na drodze
kolejnych odkryć i koncepcji naukowych dotyczących dyskretnej budowy świata, począwszy od starożytnego
atomizmu, poprzez naukę nowożytną, aż do teorii współczesnych, związanych z mechaniką kwantową.
W rozdziale VI - DYSKRETNA ILUZJA RUCHU przybliżone zostają główne koncepcje naukowe i
artystyczne, które umożliwiły powstanie współczesnego filmu a w dalszej jego części analizie poddane
zostały dyskretne własności ruchomego obrazu w ścisłym ujęciu teorii sygnałów.
Następnie zostaje przedstawiona dokumentacja i opis kolejnej instalacji artystycznej.
KOŁA 3 to instalacja odnosząca się do znanego pod nazwą „efektu koła dyliżansu” w której w sposób
interaktywny widz może wpływać na parametry ruchu i naocznie sprawdzić oraz co ważne zrozumieć jego
iluzyjną istotę. Przyczyną tego zjawiska jest aliasing: częstotliwość próbkowania – w tym wypadku liczba
zdjęć robionych przez kamerę w czasie jednej sekundy – jest zbyt niska w stosunku do prędkości zmian
zachodzących w oryginalnym sygnale – częstotliwości obrotów koła. Zaprojektowana instalacja interaktywna
składająca się z modelu obracającego się koła, ekranu dotykowego, sprzężonej z komputerem kamery oraz
odpowiedniej aplikacji sterującej prędkością obrotu koła i częstotliwością pracy kamery pozwala obserwować
różne, często trudne do przewidzenia, warianty efektu koła dyliżansu.
Rozdział siódmy - PERCEPCJA I POZNANIE przenosi czytającego do opisu mechanizmów związanych z
percepcją ruchu i poznaniem pojęciowym. Mechanizmy te wskazują, że w wielu aspektach nasze poznanie
ma charakter nieciągły. Z cytowanych i przytoczonych przez autora badań naukowych wynika, „że mózg nie
pracuje w sposób ciągły, lecz w dyskretnych impulsach, które zachodzą w odstępach 30–40 ms, co
w przybliżeniu daje 30 impulsów na sekundę. Oznacza to, że „strumień przyswajanych wydarzeń, na to, aby
był przez nas uwzględniony, nie może płynąć prędzej niż z szybkością około 30 wydarzeń na sekundę”.
Okazuje się więc, że nie tylko percepcja ludzka, ale także nasze myślenie wykazuje dyskretny charakter. Na
potwierdzenie tych badań z zakresu psychofizjologii wskazują analizy stanów patologicznych. Z uwagi na ich
obszerność są zasygnalizowane jedynie przez autora. Te oraz inne przedstawione przykłady prowadzą nas
do wiedzy, iż układ nerwowy w ogóle nie może odbierać i przekazywać informacji w sposób ciągły ale mamy
głęboko zakorzenione przeświadczenie o ciągłości doświadczenia, świadomości czy istnienia. Stąd wniosek
o istnieniu swoistego mechanizmu „uciąglającego” , którego jednym z przykładów jest zjawisko ruchu
pozornego odpowiedzialnego za powstawanie iluzji ruchu w filmie.
KOŁA 4 to tytuł instalacji, która powstała jak pisze jej autor w wyniku rozważań nad percepcją wzrokową
zawartych w rozdziale VII. Jej istotą jest animacja wyświetlana na ekranie przedstawiająca 3 punkty
obracające się po kole z trzema różnymi prędkościami, z których jedynie środkowy jesteśmy w stanie
zaobserwować. Prędkość odtwarzania animacji w trybie 25 klatek na sekundę powoduje, że 2 skrajne punkty
„się nie poruszają” i tkwią w tym samym miejscu. Jak pisze autor: „Ponieważ w swoich pracach duży nacisk
kładę na element poznawczy, zdecydowałem się ujawnić odbiorcom znaczenie wskazanych proporcji w
opisie znajdującym się przy instalacji.
W rozdziale VIII stanowiącym PODSUMOWANIE Jakub Jernajczyk stara się połączyć i dokonać syntezy
prowadzonych w swojej pracy rozważań w warstwie teoretycznej i artystycznej. Prowadzą one do konstatacji
iż pojęciowe opozycje takie jak : jedność – wielość, stałość – zmiana a także ciągłość – dyskretność są
zależne od perspektywy z jakiej analizuje się te zjawiska. Jednym z ważnych wyników autorskich analiz jest
wykazanie błędnego „zaszeregowania” tradycyjnego medium filmowego do mediów ciągłych (być może
fizykalna postać filmowej taśmy zawładnęła wyobraźnią teoretyków sztuki mediów...?!). Przyczyna takiego
błędnego podziału leży w podstawowym niezrozumieniu pojęć ciągłości i dyskretności. Jak przyznają znawcy
mediów lepiej byłoby ograniczyć się do podziału na media cyfrowe czasowo zależne i niezależne od czasu.
Autor rozprawy proponuje jeszcze inną koncepcję i sposób na rozróżnienie mediów, której istotą byłby
podział na media statyczne i dynamiczne. Jak pisze: „Wśród mediów statycznych znalazłby się tekst oraz
obraz. Wśród mediów dynamicznych, obok audio i wideo, mogłyby się znaleźć również aplikacje
interaktywne, których zależność od czasu nie jest tak oczywista, jak w wypadku dźwięku oraz filmu”.
Jakub Jernajczyk zarówno w swoich rozważaniach, zrealizowanymi pracami stara się uzupełniać „luki” w
szybko rozwijającej się dziedzinie jaką jest dziś kognitywistyka łącząca dorobek takich dziedzin jak
matematyka, fizyka, informatyka, filozofia, psychologia czy medycyna.
Postawę analityczną, badawczą i artystyczną ujawnia w większości wcześniejszych realizacji jak też w
ostatnich czterech instalacjach multimedialnych noszących tytuły. „KOLO 1”, KOŁO 2”, „KOŁO 3”, „KOŁO 4”
powstałych w roku 2013. Takie konsekwentne podejście autora pozwala na nieustanne poszerzanie
problematyki jak też pogłębianie poszukiwań formalnych i technologicznych. W twórczy sposób wykorzystuje
zarówno typowe urządzenia cyfrowe takie jak: komputer, monitor, kamerę, projektor jak też czysto
elektromechaniczne np. silnik wprowadzający koło w ruch. Do platformy cyfrowej tworzy specjalne i
unikatowe aplikacje informatyczne wyposażone w elementy sterowania dla użytkownika.
Jako artysta - Jakub Jernajczyk stara się nie eksponować swojej osoby, stylu czy emocji ponad to co
niezbędne i konieczne. W pewien sposób szuka odpowiedniej i możliwie najprostszej formy przekazu dla
swoich obiektów artystycznych. Taka postawa przybliża go bardziej do idei minimalizmu czy obiektywizmu
wymaganego w nauce. Metodę twórczą określa mianem „estetyki funkcjonalnej” zaczerpniętej od Promotora
Prof. Wiesława Gołuch z pracy „Elementy racjonalne w kształtowaniu problemu wizualnego”; materiały z
badań prowadzonych w KWW w latach 73-84, W-w 1985, s 69.
5
Interdyscyplinarne analizy oraz rozważania uzasadnia i wzbogaca również o koncepcję myślenia
wzrokowego czy za Rudolfem Arnheimem ujętym jako myślenie percepcyjne. Relacja sztuki z nauką nie jest
relacją jednostronną. Sztuka może z jednej strony przybliżać, wyjaśniać i naświetlać różne zagadnienia
nauki. Szczególnie szerokie pole do popisu ma tu w opinii Jakuba Jernajczyka sztuka mediów,
wykorzystująca i operująca obrazem cyfrowym, który dzięki swej dyskretnej strukturze jest ruchomy i
programowalny, a więc stanowi najlepszy znany nam współcześnie środek służący do przekazywania
złożonych idei. Z drugiej strony sztuka może też wnosić coś nowego do samej nauki. Artysta dla którego
myślenie wzrokowe jest głównym a co najważniejsze naturalnym, narzędziem poznania, podejmujący dialog
z nauką ma szansę w nieszablonowy sposób dostrzec coś, co umykało dotąd ścisłym ujęciom badaczy.
Jeden z najbardziej kontrowersyjnych niemieckich psychologów i terapeutów Bert Hellinger wyraził to
podobnie w odniesieniu do pracy psychologicznej i terapeutycznej: ”O jednym pamiętajcie w Waszej pracy:
O szacunku wobec tajemnicy, która istnieje wszędzie, i o zgodzie na własną miarę. Uczymy się, patrząc.
Patrzenie ma na względzie skutki i koniec, nie dba o to, co przekazały nam teorie.” cyt.„Listy terapeutyczne
– znaleźć to, co działa”, Wyd. Jacek Santorski & Co 2004,ISBN 83-89763-12-5
Autor pracy doktorskiej z racji wykształcenia oraz świadomości tych zagadnień stara się łączyć podejścia
naukowe i artystyczne niejako w „naturalny sposób”, zachowując przy tym oryginalność rozwiązań i
„swoiście dyskretną obecność”, w mojej opinii z sukcesem. Nie jest to łatwy wybór i działania wedle przyjętej
metody, bowiem wymagają one pogłębiania interdyscyplinarnej wiedzy i dyscypliny w poszukiwaniach formy.
As. Jakub Jernajczyk wykazał rozległą wiedzę teoretyczną w dyscyplinie sztuk pięknych oraz obszarów
pokrewnych artystycznie a także wiedzę o charakterze interdyscyplinarnym pochodzącą z obszarów: historii
nauki, matematyki, informatyki, fizyki, optyki, psychologii percepcji oraz filozofii. Swoimi pracami oraz ich
wysokim poziomem udowadnia, iż posiada umiejętność samodzielnego prowadzenia pracy artystycznej.
Konkluzja
Po zapoznaniu się z dorobkiem artystycznym i dydaktycznym oraz pracą doktorską pt.”Przestrzenie ruchów
dyskretnych - Powstawanie i własności dyskretnej iluzji ruchu”, a także analizując kwalifikacje, wiedzę i
kompetencje personalne Autora stwierdzam, że wszystkie elementy oceny i bardzo wysoka jakość
przedstawionej pracy doktorskiej uzasadniają moje poparcie o nadanie mgr Jakubowi Jernajczykowi stopnia
doktora sztuk plastycznych, w dyscyplinie sztuk pięknych.
Wniosek ten, przedkładam Panu Dziekanowi i Radzie Wydziału Grafiki i Sztuki Mediów na Akademii Sztuk
Pięknych we Wrocławiu.
prof. nadzw. Stanisław Sasak
Wydział Grafiki i Sztuki Mediów
ASP im. E. Gepperta we Wrocławiu
6