docAutoreferat - Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej
download 
Reklamacja Transkrypt
Autoreferat - Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej
Elżbieta Czekiel-Świtalska Analizy i wskazania kierunków przekształceń związanych z przestrzennym planowaniem miejscowym w Polsce Autoreferat Szczecin 2014 Elżbieta Czekiel-Świtalska Analizy i wskazania kierunków przekształceń związanych z przestrzennym planowaniem miejscowym w Polsce AUTOREFERAT ZAŁĄCZNIK 2. DO WNIOSKU O PRZEPROWADZENIE POSTĘPOWANIA HABILITACYJNEGO W DZIEDZINIE NAUK TECHNICZNYCH W DYSCYPLINIE ARCHITEKTURA I URBANISTYKA Szczecin 2014 Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 2 SPIS TREŚCI 1. Posiadane dyplomy, stopnie naukowe – z podaniem nazwy, miejsca i roku ich uzyskania oraz tytułu rozprawy doktorskiej 3 2. Informacje o dotychczasowym zatrudnieniu w jednostkach naukowych / prowadzenie zajęć dydaktycznych 3 3. Wskazanie osiągnięcia wynikającego z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. nr 65, poz. 595 ze zm.) 4 a) Tytuł osiągnięcia naukowego 5 b) Publikacje (autor, tytuły publikacji, rok wydania, nazwa wydawnictwa) 5 c) Omówienie celu naukowego prac i osiągniętych wyników wraz z omówieniem ich wykorzystania 6 d) Wykorzystanie wyników badań zawartych w artykułach przedstawionych w punkcie 3b 15 Omówienie pozostałych osiągnięć naukowo - badawczych (artystycznych), organizacyjnych 17 4.1. Wykaz innych (niewchodzących w skład osiągnięcia wymienionego w pkt 3) opublikowanych prac naukowych. 17 4.2. Wybrane projekty wykonane po doktoracie 17 4.3. Dorobek dydaktyczny i popularyzatorski oraz informacja o współpracy międzynarodowej kandydatki na habilitanta 17 4. Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 3 1. Posiadane dyplomy, stopnie naukowe – z podaniem nazwy, miejsca i roku ich uzyskania oraz tytułu rozprawy doktorskiej: Obrona pracy dyplomowej magisterskiej 1983 – obrona pracy dyplomowej na kierunku architektura i urbanistyka Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej - uzyskanie stopnia mgr inż. arch. Dyplomy – studia podyplomowe − Podyplomowe Studium Planowania Przestrzennego, uczelnia prowadząca: Politechnika Szczecińska w Szczecinie, rok ukończenia 1990, wymiar czasu: IV semestralne − Podyplomowe Studium Doskonalenia Pedagogicznego, uczelnia prowadząca: Politechnika Szczecińska w Szczecinie, rok ukończenia 1990, wymiar czas: II semestralne − Studia Podyplomowe "Szacowania Nieruchomości", uczelnia prowadząca: Akademia RolniczoTechniczna im. Oczapowskiego w Olsztynie, studia prowadzone w Szczecinie, rok ukończenia 1995, wymiar czasu - II semestralne Rozprawa doktorska 1998 – uzyskany stopień naukowy doktora nauk technicznych w dziedzinie architektury i urbanistyki, broniąc dysertację doktorską na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Tytuł rozprawy: Rola wartości przestrzeni architektonicznej w procesie tworzenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Promotor: prof. dr hab. inż. arch. Wojciech Pęski, recenzenci: prof. dr hab. inż. arch. Nina Juzwa, prof. dr. hab. inż. arch. Witold Andrzej Werner. 2. Informacje o dotychczasowym zatrudnieniu w jednostkach naukowych / prowadzenie zajęć dydaktycznych: Zatrudnienie i prowadzenie zajęć w jednostkach naukowych i innych: 1988 – 1998 Zatrudniona w Politechnice Szczecińskiej, Wydział Budownictwa i Architektury, Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego na stanowisku asystenta. 1998 – do dnia dzisiejszego Zatrudniona w Politechnice Szczecińskiej obecnie Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie, Wydział Budownictwa i Architektury na stanowisku adiunkta. 1998 – 2000 Prowadzenie zajęć w Politechnice Szczecińskiej w Szczecinie, Wydział Budownictwa i Architektury, Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego - wykładane przedmioty - "Projektowanie urbanistyczne" semestr 3 i 5. Od 2000 Prowadzenie zajęć w Politechnice Szczecińskiej w Szczecinie obecnie Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie, Wydział Budownictwa i Architektury: Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego: wykładane przedmioty dla studentów kierunku architektura i urbanistyka: "Projektowanie urbanistyczne" (studia inżynierskie), „Techniki komputerowe GIS” (studia magisterskie – w latach 2005– 2011), "Zarządzanie miastami" (studia magisterskie od 2000 do dnia dzisiejszego), "Projektowanie przed dyplomowe" (studia magisterskie), "Projektowanie dyplomowe" (studia inżynierskie i magisterskie), Seminaria dyplomowe na studiach magisterskich (2000-2003); "Projektowanie urbanistyczne" (studia magisterskie); Prowadzenie praktyk urbanistycznych. Kierunek Budownictwo, specjalność: Drogi, Ulice i Lotniska (studia magisterskie) "Urbanistyka i planowanie przestrzenne układów komunikacyjnych" (od roku 2006 do 2011). Kierunek Inżynieria Środowiska (studia magisterskie) wykładany przedmiot - "Pla- Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 4 nowanie przestrzenne" ( od roku 2010). Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej, kierunek Ochrona Środowiska (studia magisterskie) wykładany przedmiot - "Planowanie przestrzenne" ( od roku 2009) 1997 – 1999 Prowadzenie zajęć na Podyplomowym Studium z zakresu wyceny nieruchomości, Politechnika Szczecińska w Szczecinie, Wydział Budownictwa i Architektury - wykładany przedmiot - "Planowanie przestrzenne" 1999 – 2002 Prowadzenie zajęć na Studiach Podyplomowych Zarządzania i pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. - Politechnika Szczecińska w Szczecinie, Wydział Budownictwa i Architektury - wykładany przedmiot "Planowanie przestrzenne". 2001 – 2002 Prowadzenie zajęć - Akademia Rolnicza w Szczecinie, Wydział Kształtowania Środowiska i Rolnictwa, wykładany przedmiot dla studentów kierunku Architektura Krajobrazu - "Planowanie przestrzenne". 2013 Prowadzenie zajęć na studiach podyplomowych - Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu, Wydział Ekonomiczny w Szczecinie, wykładany przedmiot - "Planowanie przestrzenne". 2014 Prowadzenie zajęć na studiach doktoranckich - Wydział Budownictwa i Architektury, Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie, wykładany przedmiot kierunkowy, seminarium - "Urbanistyka, planowanie przestrzenne" 2006 – do dnia dzisiejszego Zatrudniona na stanowisku kierownika Zakładu Urbanistyki, Planowania Regionalnego i Zarządzania, Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego Wydział Budownictwa i Architektury w Politechnice Szczecińskiej obecnie Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Prowadzenie szkoleń dla jednostek samorządowych i innych: 2002 Prowadzenie zajęć - na zlecenie Zakładu Usług Szkoleniowych przy Izbie Skarbowej w Zielonej Górze - wykładane przedmioty "Podstawy budownictwa" i "Planowanie przestrzenne". 2011 Wykłady w Myśliborzu i Gorzowie Wlkp. w ramach programu Kapitał Ludzki - projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Program Operacyjny Kapitał Ludzki: Priorytet V. Dobre rządzenie, Działanie 5.2. Wzmocnienie potencjału administracji samorządowej, Poddziałanie 5.2.1. Modernizacja zarządzania w administracji samorządowej, Tytuł projektu: „Przyjazny urzędnik”. Wykłady z zakresu planowania przestrzennego. 3. Wskazanie osiągnięcia wynikającego z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. nr 65, poz. 595 ze zm.): Jako osiągnięcie naukowe wskazany został jednotematyczny cykl publikacji naukowych. Cykl artykułów został podzielony na dwie części, które dotyczą przestrzennego planowania miejscowego i skutków ekonomicznych, jakie powstają na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wszystkie artykuły są autorstwa kandydatki na habilitanta. Całość to przede wszystkim badania dotyczące prawnego i praktycznego opracowywania oraz realizacji miejscowego prawa przestrzennego. Pierwsza część to badania nad sytuacją prawną i realizacyjną miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, decyzji o warunkach zabudowy oraz studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Druga część to badania pod kątem prawnym i praktycznym opracowań skutków finansowych, powstałych na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i wydania decyzji o warunkach zabudowy. Wyniki badań przedstawione zostały przy każdym artykule. Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat a) tytuł osiągnięcia naukowego Analizy i wskazania kierunków przekształceń związanych z przestrzennym planowaniem miejscowym w Polsce Część I. Przestrzenne planowanie miejscowe w Polsce – analizy i kierunki zmian Część II. Skutki ekonomiczne uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. b) Publikacje (autor, tytuły publikacji, rok wydania, nazwa wydawnictwa) Tytuł: Analizy i wskazania kierunków przekształceń związanych z przestrzennym planowaniem miejscowym w Polsce Część I. Przestrzenne planowanie miejscowe w Polsce – analizy i propozycje kierunków zmian I.1. Czekiel-Świtalska E. Wybrane zagadnienia prawne i realizacyjne planowania miejscowego. Przestrzeń i forma 2011, nr 15, s. 289-302 (14 stron, 3 tabele, 5 ilustracji, 1 schemat). Wydawnictwo SFERA. ISSN 1895-3247 I.2. Czekiel-Świtalska E. Wybrane zagadnienia prawne a praktyka w planowaniu miejscowym. Przestrzeń i forma 2011, nr 16, s. 397-408 (12 stron, 2 tabele, 1 rysunek studium, 1 schemat). Wydawnictwo SFERA. ISSN 1895-3247 I.3. Czekiel-Świtalska E. Konsultacje społeczne w planowaniu miejscowym - wybrane zagadnienia. Przestrzeń i forma 2012, nr 17, s. 325-338 (14 stron, 2 wykresy, 4 ilustracje, 5 schematów). Wydawnictwo PAN o/Gdańsk, Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie, WBiA, IAiPP; Wydawca SFERA. ISSN 1895-3247 I.4. Czekiel-Świtalska E. Planowanie przestrzenne a zagrożenia. Czasopismo Techniczne z. 17. Architektura z. 6-A/2011, s. 43-47 (5 stron, 7 ilustracji). Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, ISSN 0011-4561; ISSN 1897-6271 I.5. Czekiel-Świtalska E. Zatrzymanie przemijania starówek. Czasopismo Techniczne z. 7. Architektura 106.1-A/2009, s. 216-222, (7 stron, 6 ilustracji). Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, ISSN 0011-4561, ISSN 1897-628X I.6. Czekiel-Świtalska E. Wpływ planowania przestrzennego na rozwój miasta. Przestrzeń i forma 2006, nr 4. s. 165-174 (10 stron, 7 ilustracji, 1 schemat). Wydawnictwo Hogben. ISBN 83-60637-31-8 / 978-83-60637-31-9 I.7. Czekiel-Świtalska E. Konieczne zmiany w miejscowym planowaniu przestrzennym w Polsce. Przestrzeń i forma 2013, nr 19, s. 135-150 (16 stron, 3 ilustracje, 2 schematy). Wydawnictwo SFERA, ISSN 1895-3247 Część II. Skutki ekonomiczne uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego II.1. Czekiel-Świtalska E. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego a skutki ekonomiczne jego uchwalenia. Przestrzeń i forma 2005, nr 1, s. 87-92 (6 stron, 2 schematy). Wydawnictwo Hogben. ISBN 83-60637-31-8 / 978-83-60637-31-9 II.2. Czekiel-Świtalska E. Przykład prognozy skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu. Przestrzeń i forma 2006, nr 3, s. 153-174, (22 stron, 7 tabel, 5 5 Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 6 ilustracji, 5 wykresów). Wydawnictwo Hogben. ISBN 83-60637-31-8 / 978-8360637-31-9 II.3. Czekiel-Świtalska E. Planowanie miejscowe a budżet miasta. Przestrzeń i forma 2007, nr 6, s. 135-140, (6 stron, 2 tabele, 2 ilustracje). Wydawnictwo Hogben. ISBN 83-60637-31-8 / 978-83-60637-31-9 II.4. Czekiel-Świtalska E. Prognoza skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a budżet gminy. Przestrzeń i forma 2013, nr 19, s. 51-62 (12 stron, 4 wykresy). Wydawnictwo SFERA, ISSN 18953247 c) omówienie celu naukowego prac i osiągniętych wyników wraz z omówieniem ich wykorzystania Część I. Przestrzenne planowanie miejscowe w Polsce – analizy i propozycje kierunków zmian Artykuł I.1. Wybrane zagadnienia prawne i realizacyjne planowania miejscowego Czasopismo Przestrzeń i forma nr 15, Szczecin 2011 Cel naukowy Wskazanie wraz z uzasadnieniem, że wybrane aspekty dotyczące stanu prawnego i realizacyjnego przestrzennego planowania miejscowego w Polsce powinny ulec zmianie. Przedstawienie wybranych zagadnień prawnych dotyczących miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i decyzji o warunkach zabudowy. Przedstawienie wybranych zagadnień z zakresu miejscowego planowania przestrzennego, które zdaniem autorki powinny ulec zmianie. Osiągnięte wyniki Istnieje konieczność zmiany ustawodawstwa w zakresie planowania przestrzennego, jednak nowe treści ustaw i rozporządzeń powinny być szeroko konsultowane przede wszystkim z praktykami i urzędnikami zajmującymi się tą problematyką. Wyniki konsultacji powinny być podstawą do stworzenia nowego ustawodawstwa. Zmiany prawa źle wpływają na zaufanie do planowania przestrzennego. Właśnie dlatego nie powinno zostać diametralnie zmienione prawo, tylko w sposób wyważony, tak aby ułatwić proces inwestycyjny oraz zlikwidować uznaniowość w procesie dotyczącym przestrzennego zagospodarowania obszarów. Wraz z powstawaniem miejscowych planów wzrasta powierzchnia gruntów rolnych i leśnych przeznaczanych na cele nierolnicze i nieleśne. Jest to niepokojąca tendencja, ponieważ zamiast wykorzystywać w formie uzupełnień częściowo już zainwestowane obszary, przeznacza się na inwestycje nowe, również cenne przyrodniczo i krajobrazowo tereny. Zmiana przeznaczenia gruntów na nierolnicze i nieleśne powinna wynikać z argumentów, że jest to niezbędne dla rozwoju gminy. Jednak w praktyce bardzo często te przepisy prawne nie mają zastosowania. Odmowa przez Ministerstwo zmiany przeznaczenia gruntów, ze względu na źle przeprowadzoną analizę dotyczącą niezbędności takich zmian, spotyka się z wyrokami sądu w których odmowa jest odrzucana. Istnieją przypadki, kiedy uchwała dotycząca uchwalenia miejscowego planu, po długim czasie stała się nieważna. Na podstawie ustaleń zawartych w miejscowym planie, wydane zostały decyzje o po- Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 7 zwolenie na budowę. W tej sytuacji mimo nieważności miejscowego planu, decyzje o pozwoleniu na budowę, które się uprawomocniły, powinny zostać utrzymane jako prawomocne. Decyzje o warunkach zabudowy według prawa nie muszą być zgodne ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Wydanie takiej decyzji odbywa się według uznania, nie zawsze zgodnie z przepisami prawa. Artykuł I.2. Wybrane zagadnienia prawne a praktyka w planowaniu miejscowym Czasopismo Przestrzeń i forma nr 16, Szczecin 2011 Cel naukowy Znalezienie rozwiązań planistycznych dotyczących studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, które miałyby lepsze zastosowanie w praktyce niż dotychczas oraz mocowań prawnych dotyczących tych rozwiązań. Stwierdzenie zależności pomiędzy procedurami planistycznymi i projektowymi a czasem rozpoczęcia budowy. Osiągnięte wyniki Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy ma w praktyce moc prawną tylko przy sporządzaniu miejscowych planów, które muszą być z nim zgodne. W projekcie Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030 przedstawiona została propozycja (zaprezentowana w styczniu 2011 roku), żeby w wypadku braku miejscowego planu rolę aktu prawa miejscowego pełniłoby studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (zwane dalej studium). Takie stanowisko poddane zostało krytyce, ponieważ podejście do aktu miejscowego prawa przestrzennego jakim jest studium, w którym ustalenia są bardzo ogólne zarówno w części tekstowej jak i części graficznej, stałoby się niebezpieczne dla zachowania ładu przestrzennego. Mogłoby również doprowadzić do zaniechania sporządzania przez gminy miejscowych planów, które w większej mierze niż studium gwarantują ład przestrzenny. Przedstawiono nowe podejście do studium, które mogłoby faktycznie stać się miejscowym prawem przestrzennym, ale w bardzo ograniczonym zakresie. Zaprezentowana została propozycja, w której wskazano, że tylko wybrane fragmenty studium, określone w uchwale (w części graficznej i tekstowej) mogłyby stać się miejscowym prawem przestrzennym, ale nie całe studium. Następna propozycja poddana dyskusji, nad miejscowym prawem przestrzennym, to zapisy dotyczące infrastruktury technicznej ustalanej w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. Rozporządzenie w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nakazuje ustalenie w miejscowym planie układów komunikacyjnych i sieci infrastruktury technicznej z ich parametrami. W miejscowym planie określa się dokładnie, jakie parametry mają mieć elementy infrastruktury technicznej i przedstawia się gdzie mają przebiegać poszczególne sieci. Ze względu na szybko zmieniające się technologie oraz w praktyce możliwość zmiany tras przebiegu infrastruktury technicznej w miejscowym planie nie powinno określać się dokładnie parametrów i przebiegu sieci przesyłowych. Można próbować przy zapisywaniu ustaleń planu stosować ogólne zapisy, dotyczących infrastruktury technicznej, np., że dopuszcza się inne rozwiązania zgodne z obowiązującymi zasadami rozwiązań technicznych i technologicznych dostosowanych do istniejących warunków w okresie realizacji. Analiza aktów prawnych dotyczących studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, decyzji o warunkach zabudowy i o pozwolenie na budowę oraz praktyki ich sporządzania i stosowania doprowadziła do wniosków, że jest możliwe skrócenie czasu procesów wydawania decyzji o warunkach zabudowy i pozwolenia na budowę. Skrócenie tego czasu miałoby dotyczyć ograniczenia przede wszystkim kilkakrotnego zawiadamiania stron postępowania administracyjnego o wydawaniu decyzji o pozwolenie na budowę. Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 8 Artykuł I.3. Konsultacje społeczne w planowaniu miejscowym - wybrane zagadnienia Czasopismo Przestrzeń i forma nr 17, Szczecin 2012 Cel naukowy Określenie roli konsultacji społecznych w miejscowym planowaniu przestrzennym. Wykazanie możliwości szerszego zaangażowania społeczeństwa w proces konsultacji społecznych przy tworzeniu miejscowego prawa przestrzennego. Wskazanie nowych możliwości konsultacji społecznych powiązanych z etapami sporządzania projektu miejscowego planu. Wskazanie, jakie są możliwe i dostępne narzędzia do powiadamiania społeczeństwa o odbywaniu się konsultacji w trakcie sporządzania przestrzennego prawa miejscowego. Osiągnięte wyniki Konsultacje społeczne są konieczne przy procesie przestrzennego planowania miejscowego, ponieważ bardzo ważna jest akceptacja społeczna i inwestorska proponowanych rozwiązań planistycznych. Prawidłowo przeprowadzona partycypacja społeczna pozwoli znaleźć optymalne rozwiązania planistyczne. Badania przedstawiają nowe podejście do prowadzenia konsultacji społecznych w procesie tworzenia przestrzennego prawa miejscowego: a. Czas rozpoczęcia konsultacji społecznych. Konsultacje społeczne powinny się rozpoczynać przed przystąpieniem przez gminę do uchwały rozpoczynającej procedurę sporządzania miejscowego planu. Dawałoby to możliwość poznania oczekiwań społecznych dotyczących zagospodarowania określonego obszaru zanim określi się w uchwale konkretne granice obszaru, który ma zostać objęty planem miejscowym b. Wykorzystanie internetu i nośników cyfrowych do przedstawienia projektu zapisów ustaleń miejscowego planu. Czytelność proponowanych rozwiązań najlepsza jest w postaci koncepcji trójwymiarowych. Daje to łatwość jej odczytu przez całe społeczeństwo oraz promocję gminy. c. Przeprowadzenie szerokich konsultacji społecznych, przy sporządzaniu inwentaryzacji urbanistycznej obszaru opracowania. d. Forma przekazu informacji i prezentacji Przedstawione zostały znacznie większe możliwości przekazu informacji o projekcie miejscowego planu niż te które dotychczas są wykorzystywane w Polsce. Większe zaangażowanie różnorodnych narzędzi w przekazie informacji i prezentacji projektu miejscowego planu służyłoby znacznemu zwiększeniu aktywności społeczeństwa w konsultacjach społecznych na szczeblu gminnym w procesie tworzenia miejscowego prawa przestrzennego. Mogłoby to również doprowadzić do znacznie większego zainteresowania pracami planistycznymi oraz wiedzy o znaczeniu przestrzennego prawa miejscowego. e. Zwiększenie sposobów kontaktu społeczeństwa z projektantami projektu miejscowego planu Powinny zostać rozszerzone sposoby przekazywania informacji o proponowanych rozwiązaniach projektowych, między innymi poprzez broszury, warsztaty, konferencje, wideokonferencje, e-maile oraz prezentacje w internecie. Nowe propozycje w organizacji konsultacji społecznych miałyby uwarunkowania prawne, gdyby uchwalony został projekt ustawy o wzmocnieniu udziału mieszkańców w działaniach samorządu terytorialnego, o współdziałaniu gmin, powiatów i województw. Efekty szerokich konsultacji społecznych i nowe sposoby udostępniania rozwiązań projektowych dałyby efekty w postaci: znalezienia optymalnych rozwiązań planistycznych, większego zaangażowania społeczności lokalnej w proces tworzenia i realizacji prawa miejscowego, co skutkowałoby zmniejszeniem konfliktów oraz promocją gminy. Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 9 Artykuł I.4. Planowanie przestrzenne a zagrożenia Czasopismo Techniczne z. 17. Architektura z. 6-A/2011, Kraków 2011 Cel naukowy Stwierdzenie zależności pomiędzy planowaniem przestrzennym a zagrożeniami. Wykazanie wybranych elementów związanych z przestrzennym planowaniem miejscowym, wpływających na zagrożenie ludzi i mienia. Osiągnięte wyniki Ustawodawstwo w Polsce w zakresie planowania przestrzennego wymaga zachowania ładu przestrzennego, a jednocześnie dopuszcza zagospodarowanie obszaru na podstawie decyzji o warunkach zabudowy. Gmina, która jest dysponentem zagospodarowania przestrzennego, właściwie nie ma wpływu na wydawanie decyzji o warunkach zabudowy. Jeżeli decyzje o warunkach zabudowy nie zostaną w sposób istotny ograniczone, to nadal na terenach gdzie nie powinno się budować, będą powstawały nowe obiekty. Decyzja o warunkach zabudowy powinna dotyczyć tylko obszarów z zakazem zabudowy, które mają być zagospodarowane małą architekturą i zielenią oraz przeznaczonych do uzupełnienia tkanki miejskiej zabudową plombową. Taka regulacja prawna powinna sprzyjać zachowaniu ładu przestrzennego oraz uniknięciu zagrożeń. Planowanie przestrzenne może ograniczyć wiele zagrożeń, między innymi społecznych, w szczególności w nowo budowanych zespołach mieszkaniowych. Jeżeli będą one powstawały na podstawie miejscowych planów, a nie decyzji o warunkach zabudowy to możliwe jest, że nie będą występowały takie zjawiska jak brak bliskiej dostępności do szkoły oraz rekreacji przydomowej i ogólnodostępnej. Planując zespoły zabudowy wielorodzinnej, pozytywne jest kształtowanie jej w formie kwartałów, co sprzyja poczuciu bezpieczeństwa. Unikanie zagrożeń wiąże się ściśle z planowaniem przestrzennym, które musi zostać w Polsce zmienione. Dotyczy to dwóch podstawowych kwestii: zmiany możliwości budowania na podstawie decyzji o warunkach zabudowy i uwzględnianie w miejscowych planach elementów ograniczających różnorodne zagrożenia. Artykuł I.5. Zatrzymanie przemijania starówek Czasopismo Techniczne z. 7. Architektura 106.1-A, Kraków 2009 Cel naukowy Przedstawienie jakie zagraniczne podejście do ochrony zabudowy cennej kulturowo można by było wykorzystać w Polsce w miejscowym planowaniu przestrzennym. Osiągnięte wyniki Trwałość i ciągłość historyczna jest jedną z potrzeb człowieka. Przestrzeń z zabudową z poprzednich wieków, nadaje specyficzny charakter danemu miejscu, a często jest tożsamością danego miasta. Przede wszystkim starówki są takimi miejscami, dzięki którym miasto jest rozpoznawalne. Rozstrzygnięcia tego jak będą wyglądały przestrzenie cenne kulturowo znajdują się w przestrzennym prawie miejscowym. Artykuł przedstawia inne niż w Polsce podejście do ochrony dóbr kulturowych. Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 10 Inne podejście do ochrony zabudowy historycznej, ustalane w miejscowych planach jest w Hiszpanii. Miejscowe plany określają, które budynki podlegają całkowitej ochronie konserwatorskiej, a które ograniczonej. Często określa się trzy poziomy ochrony. Pierwszy poziom to ochrona budynku w całości, zachowanie kształtu oraz elementów dekoracyjnych zewnątrz i wewnątrz budynków. W drugim poziomie ochronie podlegają budynki o mniejszej wartości architektonicznej, ale istotne dla miejskiego krajobrazu, w których zazwyczaj zachowane powinny być ich gabaryty. Dopuszcza się wyburzenia i stawianie nowych ścian działowych, natomiast układ konstrukcyjny musi zostać taki sam, jaki był w układzie pierwotnym. Trzeci poziom nie chroni całego budynku, ale tylko niektóre jego wartościowe części. Zazwyczaj jest to elewacja budynku, odzwierciedlająca epokę i styl obiektu, która w końcowej fazie jest odrestaurowywana. Pozostaje front budynku, a pozostała część to nowoczesna, funkcjonalna przestrzeń, dostosowana do danej funkcji, o współczesnych wymogach. W jednym kraju to co uznamy za wartość kulturową chronimy w całości, a w innych ochronie podlega część budynku, a najczęściej jest to elewacja. W Polsce ochronie konserwatorskiej podlegają całe budynki i często koszt ich restauracji jest tak wysoki, że stoją i niszczeją. Może wprowadzenie częściowej ochrony takiej, jak na przykład w Hiszpanii, uratowałoby wiele obiektów historycznych. Rygorystyczne podejście w Polsce do wszystkich obiektów podlegających ochronie konserwatorskiej często powoduje, że budynki ulegają całkowitemu zniszczeniu. Państwo nie stać na restauracje wszystkich tych obiektów, a prywatnych inwestorów odstrasza koszt takiego przedsięwzięcia. Ożywienie miejsc z historyczną zabudową, to nie tylko budynki, ale również zagospodarowanie terenu. W takich miejscach jak starówki, jednym z niezbędnych elementów, które przyciągną ludzi są przestrzenie piesze. Artykuł I.6. Wpływ planowania przestrzennego na rozwój miasta Czasopismo Przestrzeń i forma nr 4, Szczecin 2006 Cel naukowy Wskazanie konieczności opracowywania planów obejmujących całe miasta. Przedstawienie elementów które powinny znaleźć się w przestrzeni miejskiej dla zrównoważonego funkcjonowania miasta. Osiągnięte wyniki Powinny powstać plany zagospodarowania przestrzennego, które uwzględnią przede wszystkim funkcję terenu oraz kolejność zagospodarowania poszczególnych obszarów. Zagospodarowanie terenów w odpowiedniej kolejności spowoduje: − ciągłość zagospodarowania przestrzennego miasta, − ekonomiczne korzyści, w formie racjonalnego budowania i wykorzystania infrastruktury technicznej − zagospodarowanie terenów niezabudowanych (w szczególności obszary zieleni – parki, lasy, obszary rekreacji). Budowa w centrum miasta sklepów wielkopowierzchniowych powoduje przede wszystkim niedrożność ulic oraz zamykanie małych sklepów w centrum miasta. Supermarkety mogą powstawać na obrzeżu miasta, gdzie można rozwiązać odpowiednio komunikację kołową i zbiorową. Oddalone od zabudowy mieszkaniowej nie powodują uciążliwości dla mieszkańców. Prawidłowo funkcjonujące zespoły mieszkaniowe powinny posiadać: rekreację przydomową oraz ogólnodostępną, która będzie sprzyjać między innymi integracji mieszkańców. Jest konieczne zapewnienie infrastruktury technicznej i szeroko rozumianych usług (handlu, oświaty, opieki nad małymi dziećmi). Artykuł I.7. Konieczne zmiany w miejscowym planowaniu przestrzennym w Polsce Czasopismo Przestrzeń i forma nr 19, Szczecin 2013 Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 11 Cel naukowy Wskazanie wybranych elementów zawartych w prawie przestrzennym dotyczących przestrzennego planowania miejscowego, które powinny ulec zmianie. Przedstawienie kierunków zmian w przestrzennym planowaniu miejscowym. Osiągnięte wyniki Artykuł jest podsumowaniem najkonieczniejszych zmian w miejscowym planowaniu przestrzennym. Proponowane zmiany dotyczące przestrzennego prawa miejscowego nie rozwiązują wszystkich problemów. Przede wszystkim propozycje ograniczają się do przestrzennego prawa miejscowego, a nie do całego systemu polskiego planowania przestrzennego. W samym ustawodawstwie dotyczącym miejscowego planowania przestrzennego również nie wyczerpuje to całej problematyki związanej z koniecznymi zmianami legislacyjnymi. Proponowane zmiany to: a. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego w części kierunków rozwoju, które powinno określać rozwój całej gminy, jest istotnym aktem regulacji rozwoju przestrzennego, dlatego powinno ono być prawem miejscowym, ale tylko w ograniczonym zakresie. W odniesieniu do obszarów, dla których nie jest konieczne dokładne określanie między innymi gabarytów zabudowy (w tym określania linii zabudowy, kształtów dachów, wysokości zabudowy itp.). Ustalenia fragmentów studium powinny mieć statut miejscowego prawa przestrzennego. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego w części kierunków rozwoju dla wybranych obszarów, mogłoby stać się miejscowym prawem przestrzennym. Wszystkie ustalenia studium nie powinny, w razie braku miejscowego planu, stać się miejscowym prawem przestrzennym, przede wszystkim ze względu na zbyt ogólne zapisy zarówno w części tekstowej jak i graficznej. b. Elastyczność miejscowych planów powinna dotyczyć przede wszystkim infrastruktury technicznej. Zmieniające się warunki zasilania nieruchomości w różne media powodują, że nawet dobrze zrobiony plan w momencie jego tworzenia, może odstawać od przyszłych potrzeb zaopatrzenia w infrastrukturę techniczną. W miejscowym planie wystarczyłoby podać gdzie (w jakich liniach rozgraniczających) można prowadzić infrastrukturę techniczną, natomiast parametry w miejscowym planie są zbędne, ze względu na zmieniające się uwarunkowania. Budowa infrastruktury technicznej mogłaby opierać się wyłącznie na decyzji o ustalenie celu publicznego, nawet na obszarach objętych ustaleniami miejscowego planu. c. Miejscowy plan to akt prawny zawierający w swoich ustaleniach elementy z wielu dziedzin. Dlatego przy jego sporządzaniu powinien pracować zespół osób z różnych branż. Jako prowadzący projekt jest główny projektant (zazwyczaj urbanista), którego zadaniem jest nie tylko projektowanie aktu przestrzennego prawa miejscowego, ale również uwzględnianie i szukanie konsensusu pomiędzy wytycznymi poszczególnych branżystów. Zachowanie ładu przestrzennego to takie kształtowanie przestrzeni, w którym uwzględnia się wszystkie uwarunkowania, w tym również krajobrazowe. Zmianie powinno ulec podejście projektantów do przeprowadzania analiz, a przede wszystkim do wyciągania z nich odpowiednich wniosków, w których brane byłyby pod uwagę wszystkie aspekty związane z danym obszarem. Wszystkie ważne wnioski należy próbować ze sobą pogodzić i nie preferować jednego, pomijając inne, również istotne dla danego terenu. Przedstawiony przykład pokazuje jak aspekt historyczny przekreślił nie mniej ważne uwarunkowania krajobrazowe. Odbudowa zabudowy na podstawie historycznych uwarunkowań doprowadziła do "zniszczenia" krajobrazu z istniejącej zabudowy historycznej. d. Można bardzo uelastycznić planowanie miejscowe i tak, jak na przykład w Anglii oddać decyzje dotyczące tego co ma być wybudowane i jak ma wyglądać budynek w ręce urzędników od planowania przestrzennego, którzy decydowaliby o zagospodarowaniu przestrzeni. Jednak jak pokazuje doświadczenie związane z decyzjami o warunkach zabudowy (które są sporządzane przez osoby z listy zawodowej architektów lub urbanistów), Polska raczej nie jest jeszcze na takim etapie, żeby było to możliwe i pomogło w zachowaniu ładu przestrzennego, a nie jeszcze mu zaszkodziło. Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 12 e. Decyzje o warunkach zabudowy w takiej formie jak są obecnie nie powinny mieć miejsca. Przede wszystkim ze względu na ich dużą uznaniowość i brak obowiązku zgodności ich ze studium. Ograniczeniu uznawalności tych decyzji pomogłoby wprowadzenie nowego parametru - maksymalnej odległości jaka musi być brana pod uwagę przy opracowywaniu analizy, na podstawie której sporządza się warunki zapisane w decyzji. Obecnie określona jest tylko minimalna odległość – nie mniej niż trzykrotna szerokość frontu działki objętego analizą, ale nie mniej niż 50 metrów. Utrzymanie decyzji o warunkach zabudowy, powinno się ograniczyć do zabudowy plombowej i erenów z zakazem zabudowy, w szczególności zieleni z małą architekturą. Jeżeli decyzja o warunkach zabudowy miałaby zostać, na takich uwarunkowaniach prawnych jak jest obecnie, to: − bezwzględnie powinna być zgodna ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, − zmianie powinien ulec obszar opracowania analizy, poprzez wprowadzenie oprócz minimalnej również maksymalną odległość, jaka musi być brana pod uwagę przy opracowywaniu analizy, − również musi być określone kto i kiedy może ustalić wielkość stawki procentowej opłaty planistycznej. Zmiany w przestrzennym prawie miejscowym muszą nastąpić, jednak ich zakres nie powinien przekreślić całego systemu planowania przestrzennego w Polsce. Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 13 Część II. Skutki ekonomiczne uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Artykuł II.1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego a skutki ekonomiczne jego uchwalenia. Czasopismo Przestrzeń i forma nr 1, Szczecin 2005. Cel naukowy Wskazanie podstawowych celów i zawartości merytorycznej prognozy skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (zwana dalej prognozą). Osiągnięte wyniki Podstawowe cele prognozy to: ocena wariantów projektu planu pod względem skutków ekonomicznych, prognoza jako jeden z elementów decydujących o wyborze ostatecznej wersji miejscowego planu, prognoza jako materiał pomocniczy do sporządzenia opinii o projekcie planu przez komisję urbanistyczno – architektoniczną. W prognozie powinien być zawarty w części pisemnej i graficznej wykaz nieruchomości, których wartość uległa zmianie w związku z uchwaleniem miejscowego planu. Należy podkreślić, że celem gospodarki przestrzennej nie jest na ogół maksymalizacja efektu ekonomicznego, podstawą jest uporządkowanie przestrzeni, dobór funkcji do otoczenia z uwzględnieniem czynników przyrodniczych i krajobrazowych. Mogą to być powody, dla których analiza ekonomiczna będzie niekorzystna, chociaż w większości przypadków dobrze sporządzony plan da nie tylko pozytywne efekty przestrzenne, ale również (zazwyczaj rozciągnięte w czasie) dobre skutki ekonomiczne. Artykuł II.2. Przykład prognozy skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu Czasopismo Przestrzeń i forma nr 3 Szczecin 2006 Cel naukowy Wykazanie elementów prognozy, które są możliwe i niemożliwe do dokładnego określenia na etapie sporządzania projektu miejscowego planu. Wskazanie na konkretnym przykładzie wszystkich elementów prognozy. Przedstawienie argumentów, które powinny być podstawą do ustalenia wielkości procentowej opłaty planistycznej. Osiągnięte wyniki Przewidywane zyski i straty, których nie da się dokładnie obliczyć w prognozie na etapie sporządzania projektu miejscowego planu, ale są możliwe do prognozowania to przede wszystkim: podatek od nieruchomości, udział w podatku od osób fizycznych i prawnych, budowa infrastruktury technicznej itd. W prognozie skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu nie uwzględnia się wielu aspektów ze względu na brak możliwości ich przewidzenia. Przewidzenie takich elementów jak: wielkość spadku bezrobocia, zatrudnienia i obrotu w handlu oraz rozwoju terenów okolicznych spowodowanych budową inwestycji, jest trudne do przewidzenia, a tym bardziej do obliczenia. Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 14 Pokazana została prognoza skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu, z której wnioski przedstawiają między innymi, że dopiero realizacja ustaleń miejscowego planu określi dokładnie skutki finansowe, spowodowane jego uchwaleniem. Przedstawiona została uproszczona, autorska prognoza skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu, której główne elementy to: cele, podstawy prawne i przedmiot opracowania, opis problematyki opracowania, opis nieruchomości, przykład określenia skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu - obliczenia i wnioski, ustalenie stawki procentowej opłaty planistycznej. Przedstawiony został przykład ustalenia stawki procentowej opłaty planistycznej. Realizacja ustaleń planu da gminie dochód w postaci: zwiększonego podatku od nieruchomości, udziału w podatku od osób fizycznych (właściciel i zatrudnieni pracownicy), zmniejszy bezrobocie. Dlatego, żeby zachęcić właściciela nieruchomości do jej sprzedania, jeżeli on sam nie zrealizuje ustaleń miejscowego planu, powinno się odpowiednio obniżyć wielkość stawki procentowej opłaty planistycznej. Przy ustaleniu maksymalnej stawki 30 % istnieje możliwość, że właściciel może czekać ze sprzedażą 5 lat, żeby w ogóle nie płacić opłaty planistycznej. Artykuł II.3. Planowanie miejscowe a budżet miasta Czasopismo Przestrzeń i forma nr 6, Szczecin. 2007 Cel naukowy Przedstawienie jaki wpływ ma realizacja nowej zabudowy na budżet gminy. Osiągnięte wyniki Szybkie uchwalenie miejscowych planów powoduje nie tylko uporządkowany rozwój przestrzenny, ale również przynosi wzrost budżetu miasta. Uzupełnienie historycznej tkanki miejskiej daje poprawę ładu przestrzennego, zachowanie tożsamości miasta, ale również konkretne wpływy finansowe do budżetu miasta. Nowa zabudowa uzupełniająca historyczny układ miejski, po jej zrealizowaniu daje do budżetu miasta między innymi korzyści finansowe, jakim są przede wszystkim: podatek od nieruchomości i udział w podatku od osób fizycznych. Przedstawiony został konkretny przykład z wyliczeniem ile może dać korzyści finansowych wybudowanie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i wielorodzinnej z usługami oraz stacji paliw. Artykuł II.4. Prognoza skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a budżet gminy Czasopismo Przestrzeń i forma nr 19, Szczecin 2013 Cel naukowy Wskazanie praktycznego wykorzystania prognozy. Wykazanie, że prognoza skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu nie jest wykorzystywana do sporządzania projektu budżetu gminy. Osiągnięte wyniki Prognozy w praktyce powinny służyć przede wszystkim do: wyboru najlepszego wariantu projektu miejscowego planu, określenia wielkości stawki procentowej opłaty planistycznej, możliwości zapoznania się z wynikami prognozy w trakcie wyłożenia miejscowego planu do publicznego wglądu oraz Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 15 do sporządzania projektu budżetu gminy. Dokładne obliczenia mają służyć do sporządzania budżetu gminy. Na podstawie badań, które objęły gminy w całej Polsce, wykazano, że prognozy w praktyce w niewielkim procencie wykorzystywane są do sporządzania projektu budżetu gminy. Wyniki badań potwierdzają słuszność sporządzania prognozy skutków finansowych uproszczoną metodą (przedstawioną w artykule Przykład prognozy skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu), ponieważ dokładne obliczenia przydawałyby się przede wszystkim do sporządzania projektu budżetu gminy. Elementy wpływające na budżet gminy, a powstałe na skutek uchwalenia miejscowego planu, są trudne do przewidzenia. Problemem jest określenie ich wielkości i czasu powstania. Uchwalany budżet gminy podobnie jak prognoza jest przewidywaniem przyszłości, co nie zawsze się sprawdza. Między innymi z powodów podanych w tym artykule wynika, że wiele elementów szacowanych w prognozie nie da się dokładnie przewidzieć. d) Wykorzystanie wyników badań zawartych w artykułach przedstawionych w punkcie 3b Publikacje w których zostały wykorzystane badania autorki przedstawione w artykułach wymienionych punkcie 3.b w formie: A) cytowań i bibliografii: − Cienkowski M. Plan zagospodarowania przestrzennego jako instrument zarządzania rozwojem gminy. Zeszyty Naukowe Uczelni Warszawskiej im. M. Skłodowskiej-Curienr 3 (45)/2014 str. 127155. ISSN 1897-2500 − Gajda M. Wpływ terroryzmu na zabezpieczenie budynków użyteczności publicznej. Szczecin 2013, Czasopismo Przestrzeń i forma nr 20, wydawnictwo: SFERA, str. 125-136 − Gil-Mastalerczyk J. Financial impact of adopting local spatial development plans. GLL Geomatics, Landmanagement and Landscape No. 4. Publishing House of the University of Agriculture in Krakow. Kraków 2014, str. 77–91, ISSN 2300-1496 − Goras E., Jędrychowski I., Kulig M., Nejman M., Ożdżyńska R. Koncepcja metody budowy baz danych do oceny i monitorowania zagospodarowania przestrzennego w gminach – ze szczególnym uwzględnieniem ekonomiki gospodarowania przestrzenią. Kraków 2013. INSTYTUT ROZWOJU MIAST. Praca wykonana na zlecenie Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej − Hełdak M., Stacherzak A., Kazak J. Zobowiązania gminy wynikające z planu miejscowego w zakresie budowy dróg. Olsztyn 2012. Studia i Materiały Towarzystwa Naukowego Nieruchomości – vol. 20 nr 4 2012. str. 89-99 (str 91) ISSN 1733-2478 − Hełdak M., Szczepański J., Stacherzak A. Prognozowanie skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego w zakresie realizacji infrastruktury technicznej. Czasopismo naukowe Komisji Technicznej Infrastruktury Wsi PAN, Oddz. w Krakowie Nr 1/2011, s. 139–149. Wyd. Stowarzyszenie Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich w Krakowie − Pęski W., Czekiel-Świtalska E., Zwoliński A. Internet w prowadzeniu zajęć dydaktycznych na przedmiocie zarządzanie miastami. Szczecin 2009, Czasopismo Przestrzeń i forma nr 11. Wyd. SFERA, str. 169-182 − Piórecki K. J. Jak sfinansować plan miejscowy? Czasopismo Samorząd Terytorialny 2012 | nr 1-2 | 116--133. ISSN: 0867-4973 − Strzelczak M. Partycypacja społeczna w planowaniu przestrzennym. http://prezi.com/4y_ndvhkmxw/partycypacja-spoeczna-w-planowaniu-przestrzennym/ − Szopińska K., Kwiecień J. The Concept of Using the Strategic Noise Maps in Planning of Urban Space in Poland. Journal of Civil Engineering and Architecture, ISSN 1934-7359, USA 2013. str. 601-608 Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 16 − W przyjaznym otoczeniu. http://www.dziennikpolski24.pl/pl/magazyny/przegladnieruchomosci/300256-w-przyjaznym-otoczeniu.html B) Wykorzystane jako literatura do przedmiotu: Prowadzący: dr inż. Maria Hełdak, dr inż. Izabela Kurtyka, Nazwa kursu: Skutki ekonomiczne uchwalenia planu. I st. - inżynierskie sem. 4. Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu. Lecturer: dr inż. Maria Hełdak, Course: Economic results of local plan. Study Type: first cycle. Study Semester: 5. Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu. Przedstawione w artykułach wyniki badań wykorzystywane są w praktyce do sporządzania prognoz finansowych uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i szkoleń. − Bartoszek K., Sikorski W. Prognoza skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Łeby dla terenu położonego w sąsiedztwie kanału CHEŁST. Październik 2005. Miasto Łeba − Nowakowska M. Warszawa 2010. Opracowanie szkoleniowe. Prognoza skutków finansowych uchwalenia lub zmiany planu miejscowego. Warszawskie Stowarzyszenie Rzeczoznawców Majątkowych. Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 17 4. Omówienie pozostałych osiągnięć naukowo-badawczych (artystycznych), organizacyjnych: 4.1. Wykaz innych (niewchodzących w skład osiągnięcia wymienionego w pkt 3) opublikowanych prac naukowych (Złącznik nr 1 do autoreferatu str. 2-12) − Publikacje przed doktoratem – Załącznik nr 1. do autoreferatu str. 2; − Doktorat – Załącznik nr 1. do autoreferatu str. 3; − Publikacje po doktoracie: Główne badania były prowadzone w 9 zagadnieniach tematycznych. Sumarycznie wyniki badań tych zagadnień zostały opublikowane w kilkudziesięciu artykułach. Wyniki przedstawionych badań zostały wykorzystane w artykułach i książkach różnych autorów – Załącznik nr 1. do autoreferatu str. 4-12. 4.2. Wybrane projekty wykonane po doktoracie (Załącznik nr 2 do autoreferatu str. 13-23) Kandydatka na habilitanta jest autorem i współautorem projektów architektonicznych, urbanistycznych i z zakresu planowania przestrzennego oraz opracowań z zakresu planowania przestrzennego, w tym kilkudziesięciu prognoz skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. − Wybrane projekty z zakresu urbanistyki i planowania przestrzennego wykonane po doktoracie Załącznik nr 2.1. do autoreferatu str. 13-19 − Wybrane projekty architektoniczne wykonane po doktoracie Załącznik nr 2.2. do autoreferatu str. 19-20 − Opracowania do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego wykonane po doktoracie – Załącznik nr 2.3. do autoreferatu str. 20-23 4.3. Dorobek dydaktyczny i popularyzatorski oraz informacja o współpracy międzynarodowej kandydatki na habilitanta (Załącznik nr 3 do autoreferatu od str. 24) 4.3.1. Uczestnictwo w programach krajowych Załącznik nr 3.1. do autoreferatu str. 24-25 − Współudział w projekcie badawczym - Kierownik projektu prof. dr hab. inż. Adam Maria Szymski. Tytuł projektu: Architektura polska lat 1976-2001 na obszarze Pomorza Zachodniego − Prowadzenie autorskiego projektu badawczego. Tytuł projektu: Rozwój przestrzeni urbanistycznej a planowanie miejscowe. 4.3.2. Udział w międzynarodowych i krajowych konferencjach/seminariach naukowych/zawodowych. Udział w komitetach organizacyjnych międzynarodowych i krajowych konferencji/seminariach (Załącznik nr 3.2 do autoreferatu str. 25-30) 4.3.2.1. Czynny udział (wygłoszone referaty) w krajowych i międzynarodowych konferencjach / seminariach po doktoracie Wygłoszone kilkanaście referatów na konferencjach i seminariach krajowych oraz międzynarodowych – Załącznik nr 3.2.1. do autoreferatu str. 25-27 4.3.2.2. Udział w komitetach organizacyjnych międzynarodowych i krajowych konferencji/seminariach po doktoracie Współorganizacja konferencji / seminariów krajowych i międzynarodowych – Załącznik nr 3.2.2 do autoreferatu str 27-30 Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 18 4.3.3. Otrzymane nagrody i wyróżnienia (Załącznik nr 3.3 do autoreferatu str. 31-34) Liczne nagrody i odznaczenia państwowe, uczelniane i TUP. 4.3.4. Udział w komitetach redakcyjnych i radach naukowych czasopism (Załącznik nr 3.4 do autoreferatu str. 34-36) Jednym z większych osiągnięć kandydatki na habilitanta jest kierowanie czasopismem naukowych pt: Przestrzeń i forma. Pod kierunkiem habilitanta czasopismo znalazło się na liście punktowanej Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Jest to czasopismo, które ma coraz szerszy krąg czytelników i to nie tylko w Polsce, ale również za granicą. Jedno z nielicznych czasopism, które jest na liście czasopism punktowanych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, w którym publikowane są artykuły tylko z dziedziny nauk technicznych, w dyscyplinie architektura i urbanistyka. W czasopiśmie publikowane są badania naukowców z dużym doświadczeniem oraz młodych, którzy rozpoczynają swoją pracę naukową. W czasopiśmie są publikowane badania naukowców z Polski i jeszcze w niewielkim procencie, ciągle zwiększającym się z Europy. Czasopismo poprzez umiędzynarodowienie Rady Naukowej i recenzentów dociera do coraz większej rzeszy odbiorców. Od roku 2008 wszystkie artykuły dostępne są nie tylko w formie drukowanej, ale również udostępnione są w całości w Internecie. Kandydatka na habilitanta od numer 10/2008 roku prowadziła to czasopismo jako zastępca redaktora naczelnego a od numeru 15/2011 roku jako redaktor naczelny. 4.3.5. Członkostwo w międzynarodowych i krajowych organizacjach oraz stowarzyszeniach (Załącznik nr 3.5 do autoreferatu str. 36) Członek Komisji PAN oddz. w Gdańsku, stowarzyszeń TUP i SARP i izb zawodowych ZOIA i ZOIU. 4.3.6. Osiągnięcia dydaktyczne i w zakresie popularyzacji nauki lub sztuki (Załącznik nr 3.6 do autoreferatu str. 36-41) 4.3.6.1. Promotorstwo nagrodzonych prac dyplomowych obronionych na kierunku architektura i urbanistyka – Załącznik nr 3.6.1 do autoreferatu str. 36-38 4.3.6.2. Wystawy prac studenckich. Kandydatka na habilitanta była głównym pomysłodawcą i organizatorem kilku wystaw prac studenckich. – Załącznik nr 3.6.2 do autoreferatu str. 38-39 4.3.6.3. Opracowanie programów i materiałów dydaktycznych. Kandydatka na habilitanta opracowała liczne programy i materiały dydaktyczne, w tym opracowanie oryginalnego programu przedmiotu dla studentów studiów magisterskich kierunku architektura i urbanistyka. – Załącznik nr 3.6.3 do autoreferatu str. 40-41 4. 3.6.4. Opieka nad studentami studiów kierunku Architektury i Urbanistyki Opieka naukowa nad studentami studiów magisterskich i inżynierskich specjalizującymi się w urbanistyce i planowaniu przestrzennym. Opieka naukowa nad doktorantami w charakterze promotora pomocniczego – Załącznik nr 3.6.4 do autoreferatu str. 41. 4.3.7. Opieka naukowa nad studentami w toku specjalizacji Opieka nad studentami z zakresu magisterskich prac dyplomowych – Załącznik nr 3.7 do autoreferatu str. 41 Załącznik 2. do wniosku o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego Autoreferat 19 4.3.8 Udział w zespołach eksperckich Udział w kilku zespołach eksperckich – Załącznik nr 3.8 do autoreferatu str. 41- 44 4.3.9. Recenzowanie projektów krajowych (Załącznik nr 3.9 do autoreferatu str. 44) Recenzja jako ekspert opracowania „Prac analityczno-badawczych systemu infrastruktury komunikacyjnej ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień systemu dróg oraz natężenia ruchu w obszarze miasta Szczecina i jego bliskiego otoczenia” na zlecenie Urzędu Miasta Szczecin. 4.3.10. Recenzowanie publikacji w czasopismach międzynarodowych i krajowych (Załącznik nr 3.10 do autoreferatu str. 45) Recenzowanie kilkuset artykułów w ramach kwalifikacji do publikacji w czasopiśmie naukowym znajdującym się na liście czasopism punktowanych Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. 4.3.11. Inne osiągnięcia (Załącznik nr 3.11 do autoreferatu str. 45) 4.3.11.1. Udział w wystawach – Załącznik nr 3.11.1 do autoreferatu str. 45-46 4.3.11.2. Recenzowanie wystaw – Załącznik nr 3.11.2 do autoreferatu str. 46 4.3.11.3. Organizacja i prowadzenie ogólnopolskich i międzynarodowych warsztatów studenckich – Załącznik nr 3.11.3 do autoreferatu str. 47-48 4.3.11.4. Hospitacja prowadzących zajęcia w Zakładzie Urbanistyki, Planowania Regionalnego i Zarządzania – Załącznik nr 3.11.4 do autoreferatu str. 48 4.3.11.5. Działalność jako pełniąca funkcję prodziekana ds. nauczania na kierunku architektura i urbanistyka w wybranych zagadnieniach – Załącznik nr 3.6 do autoreferatu str. 48 W latach 2004-2008 kandydatka na habilitanta pełniła w wybranych zagadnieniach funkcję prodziekana ds. nauczania na kierunku architektura i urbanistyka, Wydział Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej. Kierowanie komisjami programów i punktów ECTS dla kierunku architektura i urbanistyka oraz czynny udział w ogólnopolskich konferencjach dziekanów kierunku architektura i urbanistyka. 4.3.11.6. Działalność w komisjach wydziałowych i uczelnianych – załącznik nr 3.11.6 do autoreferatu str. 48-49 4.3.11.7. Współpraca z jednostkami zagranicznymi naukowo-dydaktycznymi – załącznik nr 3.11.7 do autoreferatu str. 49 Została nawiązana współpraca z Politechniką Lwowską i podpisana umowa o współpracy, którą przyjął Senat ZUT, pomiędzy jednostkami: Katedra Urbanistyki Instytut Architektury Politechnika Lwowska a Zakład Urbanistyki Planowania Regionalnego i Zarządzania Wydział Budownictwa i Architektury Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie 4.3.12. Przebieg kariery zawodowej (Załącznik nr 3.12 do autoreferatu str. 49-50) dr inż. arch. Elżbieta Czekiel-Świtalska ZAŁĄCZNIKI DO AUTOREFERATU Załącznik 1. Załącznik 2. Załącznik 3. Pozostałe publikacje Wybrane projekty wykonane po doktoracie Dorobek dydaktyczny, popularyzatorski, organizacyjny oraz dotyczący współpracy międzynarodowej
