BMD-1 [ZSRR] - Pancerni.net

BMD-1 [ZSRR]
BMD 1 zaczęto opracowywać w połowie lat sześćdziesiątych. Wóz wdrożono do produkcji w 1970 roku.
bojowy wóz desantowy BMD-1BMD 1 był od podstaw projektowany jako wóz wojsk
powietrznodesantowych przystosowany do desantu spadochronowego. W pojeździe można wydzielić
następujące przedziały: kierowania z przodu, bojowy w środku przykryty wierzą, za nim desantowy, oraz
ostatni napędowy.Pancerz kadłuba wykonano spawając płyty pancerne. Ich grubość nie jest wielka, za to
są silnie nachylone: przednia, górna płyta pod kątem 78o (od pionu), dolna płyta 50o. Grubość blach
zapewnia ochronę jedynie przed ostrzałem z broni kalibru 7.62 mm. Wieżę pojazdu wykonano częściowo
jako odlew do którego przyspawano pozostałe elementy. Kierowca zajmuje swoje stanowisko
umiejscowione centralnie z przodu przez właz otwierany przez uniesienie i przekręcenie na prawą stronę.
Do obserwacji ma trzy peryskopy. Po lewej stronie kierowcy swoje stanowisko wyposażone w oddzielny
właz ma dowódca. Do dyspozycji ma jeden peryskop, urządzenie do obserwacji przestrzeni wokół wozu,
oraz radiostacje R 123 służącą do łączności. Po prawej stronie kierowcy swoje stanowisko ma strzelec
obsługujący dwa karabiny maszynowe kalibru 7.62 mm o ograniczonym ostrzale (karabiny kierunkowe)
umieszczone po obu stronach pojazdu w przedniej części kadłuba. W środkowej części kadłuba w
przedziale bojowym swoje miejsce zajmuje działonowy. Jego stanowisko znajduje się z lewej strony
wierzy i zaopatrzone jest we właz otwierany do przodu. Do obserwacji i strzelania wykorzystuje przyżądcelownik oznaczony 1PN22M1. Urządzenie może pracować w trybie dziennym i nocnym wykorzystującym
noktowizje aktywną z reflektorem podczerwieni umieszczonym po prawej stronie armaty. Maksymalny
zasięg obserwacji nocnej wynosi 900 m. W okularze przyrządu naniesiona jest skala dalmiercza bazująca
na porównaniu wysokości celu ze wzorem. Przedział desantowy za wierzą zajmują trzej żołnierze. Po
bokach i z tyłu wozu mają oni otwory strzelnicze i peryskopy przy wykorzystaniu których mogą prowadzić
ogień z broni osobistej. Dwóch żołnierzy obsługuje ręczny granatnik przeciwpancerny RPG 7, trzeci
karabinek AKM kalibru 7.62 mm. Główne uzbrojenie wozu jest umieszczone w obrotowej wieży. Stanowi
je armata gładko lufowa 2A28 kalibru 73 mm i sprzężony karabin maszynowy kalibru 7.62 mm. Wóz
przewozi 40 sztuk amunicji do armaty. Armata jest ładowana ręcznie przez działonowego. Naboje są
umieszczone wokół kosza wieży w obrotowym magazynie. Do strzelania z armaty stosuje się naboje z
pociskami kumulacyjnymi PG 15 (masa 2.6 kg) i odłamkowymi OG 15 (masa 3.7 kg). Zasięg ognia
wynosi 1300m. Po wystrzeleniu pocisku z armaty uruchamia się silnik rakietowy rozpędzający pocisk do
prędkości 700 m/s. Amunicja do karabinu wynosi 2000 sztuk. Do niszczenia celów silnie opancerzonych
stosuje się przeciw pancerne kierowane pociski 9M14 MALUTKA. Szyna wyrzutni znajduje się nad armatą.
Pociski w locie są kierowane przewodowo. Przewozi się trzy sztuki ppk, zasięg rakiet to około 3000m.
Uzbrojenie nie jest stabilizowane, naprowadzane jest za pomocą układu elektrycznego lub awaryjnego
mechanicznego napędzanego ręcznie. Przedział napędowy znajduje się w tylnej części kadłuba.
Zastosowano silnik 5D20 sześciocylindrowy, widlasty, o zapłonie samoczynnym, chłodzony cieczą,
czterosuwowy, rozwijający moc 176 kW (270 KM) przy 2600 obr/min. Współczynnik mocy jednostkowej
pojazdu wynosi 26.3 kW/t. Zastosowano mechaniczną skrzynie biegów o pięciu biegach do przodu i
jednym wstecznym. Koła nośne są wykonane z lekkich stopów i posiadają bandaż gumowy. Pojazd opiera
się na dziesięciu kołach nośnych osadzonych na wahaczach wleczonych. Przy każdym kole znajduje się
siłownik hydropneumatyczny dzięki czemu prześwit pojazdu można zmieniać w zakresie od 100 mm do
450 mm. Koła napinające są umieszczone z przodu kadłuba. Gąsienice napinane są przez układ
hydrauliczny sterowany przez kierowcę. Koła napędowe umieszczono z tyłu kadłuba. Górna część
gąsienicy jest oparta na czterech rolkach podtrzymujących (po dwie z każdej strony). Przeszkody wodne
BMD 1 pokonuje pływając. Na przedniej płycie kadłuba montowany jest falochron podnoszony na czas
pływania. Napęd na wodzie zapewniają pędniki wodne. Pędniki są umieszczone w przedziale napędowym,
wlot wody umiejscowiono w dnie kadłuba, a wylot w tylniej ścianie kadłuba. Wyloty tuneli pędników są
przykryte zasłonami które umożliwiają sterowanie wozem na wodzie (przymknięcie jednej klapy
powoduje skręt). Na wodzie BMD 1 osiąga prędkość około 10 km/h. BMD 1 jest przystosowany do
desantu spadochronowego. Załoga jest desantowana oddzielnie.BMD 1 wyposażono w układ ochrony
przed bronią masowego rażenia, układ przeciw pożarowy, układ termicznej aparatury dymotwórczej oraz
system radiowy powiadamiania załogi o miejscu zrzuconego pojazdu. BMD 1 był używany przez jednostki
powietrznodesantowe ZSRR.Obecnie zastąpiły je nowsze wersje BMD-2 i BMD-3.Właściwości bojowe BMD
1 są słabe. Słabe opancerzenie, armata o małym zasięgu, niestabilizowane uzbrojeni. Działonowy musi
ładować armatę, wyszukiwać cel, i prowadzić ogień co znacznie uniemożliwia prowadzenie skutecznej
walki. Jednak trzeba pamiętać że jest to wóz przeznaczony dla specyficznego rodzaju wojsk - wojsk
powietrznodesantowych. Przy projektowaniu inżynierowie mieli ściśle określoną nieprzekraczalną wartość
masy wozu. Cała konstrukcja była podporządkowana celowi osiągnięcia jak najmniejszej masy. Stad
cienki pancerz oraz ręcznie ładowana armata pozbawiona stabilizacji. Też bardzo nietypowy jest układ
przedziałów bojowych (połączenie czołgu i bwp) to wynik przeznaczenia pojazdu: wozu
wojskpowietrznodesantowych w których miał spełniać role czołgu i transportera piechoty. Wydłużone o
jedną parę kół nośnych podwozie BMD-1 postużyło do budowy desantowego transportera opancerzonego
http://www.pancerni.abajt.pl - Pancerni.net
Powered by Mambo
Generated: 8 March, 2017, 11:45
oznaczonego BTR-D, przewożącego 13 żołnierzy (plus mechanik-kierowca) oraz 120 mm samobieżnego
moździerza SO-120, w którym dotychczasową wieżę zastąpiono nową, wyposażoną w moździerz
ładowany od strony wlotowej. W tej wersji pojazd nie przewozi desantu.Z innych odmian BMD-1 na
uwagę zastugują: pojazdy obserwacyjne artylerii, wóz zabezpieczenia technicznego i ciągnik
artyleryjski.Dane taktyczno-techniczne:Załoga- 3Liczba miejsc dla desantu- 4Masa bojowa- 6 700
kgDługość- 5,4 mSzerokość- 2,63 mWysokość- od 1,62 do 1,97 mPrześwit- od 0,10 do 0,45 mMax.
prędkość jazdy po drodze- 70 km/hMax. prędkość jazdy w terenie- 35 km/hMax. prędkość pływania- 10
km/hZapas paliwa- 300 dm3Zasięg jazdy po drogach- 320 kmZasięg pływania- 116 kmGłębokość
pokonywanych brodów- pływaWysokość pokonywanych ścianek pionowych- 0,8 mZawieszenie:
hydropneumatyczne, niezależneSilnik: wysokoprężny, 5D-20 W6Moc silnika: 177 kW (240
KM)Uzbrojenie:- 73 mm armata 2A28- trzy karabiny maszynowe PKT kalibru 7,62 mm- wyrzutnia ppk.
Malutka(w późniejszych wersjach stosowano ppk. Konkurs)© all rights reserved/wszelkie prawa
zastrzeżone.Kopiowanie,wykorzystywanie- części lub całej strony bez pozwolenia autora
zabronione.PANCERNI 2001- 25 maj 2001r.
http://www.pancerni.abajt.pl - Pancerni.net
Powered by Mambo
Generated: 8 March, 2017, 11:45