Pytania i odpowiedzi

KADRY I PŁACE
3
Pytania i odpowiedzi
Pytanie 1: Proszę o poradę prawną w kwestii dotyczącej ustalania
ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Czy nauczycielowi
który od września do kwietnia był wychowawcą klasy maturalnej
i pobierał dodatek funkcyjny za wychowawstwo w wysokości 100 zł.
należy wypłacić średnią z tego dodatku za okres lipca i sierpnia?
Do ustalenia wynagrodzenia urlopowego i ekwiwalentu
pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy dla nauczycieli
stosuje się rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia
26 czerwca 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania
wynagrodzenia oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy
nauczycieli, z uwzględnieniem zmian dokonanych rozporządzeniem
MENiS z dnia 1 grudnia 2004 r.
W wynagrodzeniu urlopowym uwzględnia się m.in. dodatek
funkcyjny. Jeśli przysługuje on w okresie krótszym niż rok szkolny, to
wówczas wysokość dodatku oblicza się, mnożąc otrzymaną stawkę
dodatku przez liczbę miesięcy, w których nauczyciel wykonywał zadania
lub zajęcia. Uzyskaną kwotę dzieli się przez liczbę miesięcy roku
szkolnego poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu (rozwiązania
stosunku pracy).
Zwracam się z uprzejmą prośbą o poradę prawną w sprawie
dofinansowania do "Zielonych szkół" z ZFŚS. Jakie dokumenty
powinien złożyć pracownik ubiegający się o dofinansowanie do w/w
kolonii (oryginał czy kopia). Jakie można przyznać dofinansowanie,
jeżeli oboje rodziców pracują w jednej szkole?
Wskazane problemy określać powinien Regulamin ZFŚS
obowiązujący w danej szkole, gdyż przepisy wyższego rzędu nie
zawierają takich unormowań. Jeżeli oboje rodzice pracują w tej samej
szkole, to oboje mogą otrzymać dofinansowanie na wspólne dziecko,
chyba że regulamin stanowi inaczej.
Pytanie: Proszę o udzielenie odpowiedzi na pytanie, na jakich
zasadach należy rozliczać nadgodziny za pracę w dni wolne
w sobotę?
Cały dzień wolny przysługuje pracownikowi w zamian za pracę
w niedziele lub święta (bez względu na to, ile godzin pracownik w tych
dniach pracował), zgodnie z art. 15111 Kodeksu pracy.
ORGANIZACJA I ZARZĄDZANIE
31
Wdrażanie systemu kontroli zarządczej
Proces wdrażania systemu kontroli zarządczej należy rozpocząć
od dokładnego poznania i zrozumienia celów (art. 68 ustawy o finansach
publicznych) oraz standardów kontroli i wytycznych do samooceny.
Szczególnie ważne jest uchwycenie powiązań między
standardami, stanowiącymi uporządkowany zbiór wskazówek i wzorców
w poszczególnych obszarach działalności jednostki a wytycznymi
do samooceny, będącymi z jednej strony rozszerzeniem standardów,
a z drugiej strony podstawą do bieżącej i okresowej oceny
funkcjonowania całego systemu. Pierwszą samoocenę warto
przeprowadzić w pierwszej fazie wdrażania, przekazując wytyczne
(opatrzone znakami zapytania) członkom kierownictwa związanym
z tymi celami (z-ca dyrektora, główny księgowy, kierownik gospodarczy
i in.) oraz pracownikom realizującym zadania w obszarach kontrolnych.
W tym celu można na bazie wytycznych opracować odpowiednie ankiety,
które po wypełnieniu przez w/w osoby, będą stanowić pomocny materiał
do dalszych działań kontrolnych, w tym dotyczących zarządzania
ryzykiem.
Samoocenę systemu należy ponawiać w miarę realizacji działań
podejmowanych w zakresie kontroli zarządczej. Po wdrożeniu całego
systemu, samoocena powinna być przeprowadzana przynajmniej raz
w roku.
Ważnym etapem w procesie wdrażania systemu kontroli
zarządczej jest określenie misji (celu istnienia) jednostki oraz
zdefiniowanie, na tej podstawie, celów szczegółowych i zadań
związanych z tymi celami.
Następny krok, to lokalizacja i identyfikacja ryzyka, stanowiącego
zagrożenie w realizacji poszczególnych celów. Można opracować rejestr
wszystkich ryzyk zidentyfikowanych w jednostce opierając się
na indywidualnych kwestionariuszach przekazanych do wypełnienia
osobom wymienionym powyżej. Zarówno ankiety do samooceny, jak
i kwestionariusze identyfikacji ryzyka powinny być anonimowe.
W zarządzaniu ryzykiem ważnym elementem jest ocena
skuteczności podejmowanych działań wobec ryzyka.
Cały proces zarządzania ryzykiem należy dokumentować
w sposób przyjęty w jednostce; nie ma żadnej „urzędowej” formuły
w tym zakresie.
Dla zachowania spójności i przejrzystości, wszystkie działania
dotyczące systemu kontroli należy zebrać w całość, np. tworząc program
BAZA LOKALOWA
59
Zmiany w Dyrektywie Unijnej na rzecz
energooszczędnego budownictwa
W Biuletynie Oświatowym już dwukrotnie podejmowaliśmy
temat związany z certyfikacją energetyczną oraz racjonalnym
gospodarowaniem energią w użytkowanych obiektach. W związku
z nowelizacją Dyrektywy Unii Europejskiej1 promującej energooszczędne
budownictwo, w bieżącym numerze przedstawiamy Państwu najnowsze
jej ustalenia oraz wymagania, do których Polska – jako członek Unii –
będzie musiała dostosować swoje regulacje prawne.
W dniu 18 maja 2010 r. Parlament Europejski przyjął zmiany
(tzw. recast) w Dyrektywie w sprawie charakterystyki energetycznej
budynków. W związku z tym, docelowo, budownictwo w naszym kraju
będzie musiało zostać dostosowane do nowych wymogów, co w efekcie
oznacza poważne zmiany zarówno w projektowaniu i wykonawstwie, jak
i w mentalności ludzkiej.
Nowelizacja Dyrektywy pozwoli na zweryfikowanie i poprawę
funkcjonujących w Polsce przepisów z zakresu certyfikacji energetycznej,
umożliwiając jednocześnie właściwe wdrożenie dyrektywy i jej nowych
postanowień. Zgodnie z nowymi przepisami zwiększeniu ulegnie system
kontroli oraz rola i jakość świadectw energetycznych, a także zostaną
wprowadzone kary za nieprzestrzeganie przepisów.
Wskaźnik charakterystyki energetycznej podany na świadectwie
będzie musiał być umieszczany w ogłoszeniach o sprzedaży i wynajmie.
Świadectwa charakterystyki energetycznej staną się bardziej użyteczne,
ponieważ zawierać będą przydatne wskazówki dotyczące możliwości
poprawy efektywności energetycznej.
Konieczność podwyższenia standardu energetycznego budynków
przyczyni się do podniesienia komfortu życia mieszkańców
i użytkowników, zapewniając jednocześnie niskie koszty użytkowania
obiektów. W Polsce, podobnie jak w pozostałych krajach Unii, to właśnie
budynki są największymi "konsumentami" energii i odpowiadają
za ponad 40% jej zużycia. Ponieważ w naszym kraju ich standard
ekonomiczny odbiega znacząco od norm europejskich, stąd zużycie
energii jest bardzo wysokie i w dużym stopniu marnotrawione.
1
DYREKTYWA 2002/91/EC PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY EUROPY z dnia 16 grudnia
2002 r. dotycząca jakości energetycznej budynków. Celem Dyrektywy jest wypromowanie poprawy
efektywności energetycznej budynku we Wspólnocie Europejskiej, biorąc pod uwagę zewnętrzne
i wewnętrzne warunki budynku i opłacalność przedsięwzięć.
NOWA SZKOŁA
67
Ocenianie kształtujące w szkole
W wydanym w 2010 roku na zlecenie MEN informatorze
Uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, zawierającym
założenia projektowanych zmian z zakresie kształcenia tej grupy
uczniów, zawarty jest zapis:
Ocenianie winno mieć cechy oceniania kształtującego – uczeń musi
wiedzieć, jak podnieść swoją sprawność w zakresie różnych umiejętności
oraz posiadanej wiedzy. Ocenianie to powinno również bazować na
mocnych stronach ucznia i mieć charakter motywujący do pokonywania
specyficznych trudności w nauce1.
Ocenianie kształtujące, nazywane także „ocenianiem pomagającym się uczyć”, jest w wielu krajach uważane za jeden z najbardziej
obiecujących kierunków reformowania oświaty w ostatnich latach,
co potwierdziły wyniki przeprowadzonych badań. Na gruncie polskim,
upowszechnianiem oceniania kształtującego w szkołach zajmuje się od
2003 roku Centrum Edukacji Obywatelskiej poprzez szkolenia dla rad
pedagogicznych i kursy internetowe.
W 2008 roku ukazała się publikacja Ocenianie kształtujące
w praktyce, autorstwa Danuty Sterny. Tematyką oceniania kształtującego
zajmują się również Julian Ochenduszko (Ocenianie kształtujące szansą
na aktywne i skuteczne uczenie się – nauczanie) i Wojciech Turewicz
(Wprowadzenie do oceniania kształtującego).
1. DEFINICJE I SCHEMAT OCENIANIA KSZTAŁTUJĄCEGO
Termin „ocenianie kształtujące”, którego odpowiednik w Wielkiej
Brytanii to „ocenianie służące uczeniu się”, według definicji autorstwa
Jacka Strzemiecznego, rozumiane jest jako:
1) częste, interaktywne ocenianie postępów ucznia i poziomu
zrozumienia materiału nauczania, tak, by móc określić, jak uczeń
ma się dalej uczyć i jak najlepiej go nauczyć,
2) proces poszukiwania i interpretowania dowodów, które mogą
posłużyć uczniowi i jego nauczycielowi do określenia na jakim są
etapie uczenia się, jaki następny krok mają do wykonania i jak
najlepiej go wykonać.2
1
2
Uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (Informator). Fundacja Fundusz
Współpracy. Warszawa 2010, str.18
por: http://www.ocenianie-ksztaltujace.pl