DŁOŃ

DŁOŃ
18 marca 2016
Wszyscy jesteśmy Dziećmi Bożymi! Co robi dziecko, kiedy się boi, kiedy zgubi drogę i nie wie gdzie iść?
Podaje dłoń ojcu i daje mu się prowadzić. Jest to znak, że jest ono bezpieczne. Dłonie w tym kontekście to
symbol zaufania. Trzymam ojca za rękę, bo wiem, że będę bezpieczny i wiem, że ojciec nie dopuści, by
stało mi się coś złego. To właśnie Bóg jest naszym dobrym Ojcem, On prowadzi nas za rękę. Musimy
podążać za nim z ufnością.
On wie co dla nas najlepsze, czego potrzebujemy.
Zawierz się w pełni Jego opiece i podaj mu swą dłoń!
Jednak by udało się nam to zrobić, musimy przestać polegać tylko na sobie. Często mamy przeświadczenie,
że sami poradzimy sobie ze wszystkim. Jednak kiedy przyjdą chwile trudne, chwile załamania, kiedy cały
nasz świat rozsypie się jak domek z kart, wtedy będziemy czuć pustkę. Musimy wejść w głąb siebie.
Poznanie siebie prowadzi do głębszego spotkania z Tym, który nas stworzył. Dziecięca wiara pozwala na
bezgraniczne zaufanie Bogu. Od początku stworzenia świata On ukształtował nas i ukochał. Podarował nam
MTA, by była dla nas drogowskazem. Będąc narzędziem w jej ręku, na pewno nie zabłądzimy. Bóg dla
każdego z nas ma plan, powołanie, do którego nas zaprasza. Wyciągnięta dłoń symbolizuje oryginalne
posłannictwo każdego człowieka, oryginalną drogę więzi, do których każdy zostaje powołany.
Czy znam siebie? Czy odkryłem już mój ideał osobisty?
PROPOZYCJE PRACY NAD SOBĄ:
- Pozwolę sobie na czas spotkania z samym sobą.
- Zapytam się siebie czego pragnę? Za czym tęsknię?