D - Sąd Okręgowy we Wrocławiu

Sygnatura akt I C 1711/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Wrocław, dnia 22 grudnia 2014 r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu, Wydział I Cywilny
w składzie:
Przewodniczący: SSO Piotr Jarmundowicz
Protokolant: Błażej Łój
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2014 r. we Wrocławiu
sprawy z powództwa Stowarzyszenia (...) w W.
przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.
o zapłatę
I. zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 5 628,48 zł. (pięć tysięcy sześćset dwadzieścia osiem
zł. 48/100) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:
a) 703,56 zł. od dnia 15 maja 2014 r. do dnia zapłaty,
b) 703,56 zł. od dnia 15 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty,
c) 703,56 zł. od dnia 15 marca 2014 r. do dnia zapłaty,
d) 703,56 zł. od dnia 15 lutego 2014 r. do dnia zapłaty,
e) 703,56 zł. od dnia 15 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty,
f) 703,56 zł. od dnia 15 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty,
g) 703,56 zł. od dnia 15 listopada 2013 r. do dnia zapłaty,
h) 703,56 zł. od dnia 15 października 2013 r. do dnia zapłaty;
II. zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 1 499 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sygn. akt I C 1711/14
UZASADNIENIE
Strona powodowa Stowarzyszenie (...) w W. wystąpiło z żądaniem zapłaty w postępowaniu upominawczym kwoty 5
628,48 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od kwot i dat szczegółowo opisanych w pozwie przez stronę pozwaną (...)
sp. z o.o. z siedzibą w W. (k. 2).
Uzasadniając swoje żądanie strona powodowa wskazała, że jest organizacją zbiorowego zarządzania prawami
autorskimi w rozumieniu art. 104 i następne ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a tym samym ma
prawo do wytaczania powództw przeciwko podmiotom naruszającym prawa autorskie twórców.
Strona powodowa podniosła, iż w dniu 27 marca 2013 r. strona pozwana zawarła umowę licencyjną nr (...), w
której zobowiązała się do uiszczania opłat licencyjnych określonych odpowiednio w § 5 umowy, czym potwierdziła
świadomość ciążenia na niej tego obowiązku. Strona pozwana nie wywiązała się należycie z przyjętych na siebie
obowiązków. Kwota żądana w pozwie wynika z nieuiszczania przez stronę pozwaną opłat licencyjnych. Z tego względu
w ocenie strony powodowej powództwo zasługuje na uwzględnienie.
Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 12 września 2014 r. Sąd uwzględnił żądanie pozwu w całości
(k. 18).
Odpis nakazu zapłaty wraz z odpisem pozwu i pouczeniem został doręczony stronie pozwanej w dniu 29 września
2014 r. (k. 21).
W dniu 13 października 2014 r. strona pozwana (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty w
postępowaniu upominawczym z dnia 12 września 2014 r. wnosząc o oddalenie powództwa w całości (k. 23).
Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie strona pozwana wskazała, że prowadzona przez nią działalność gospodarcza
nie pozostaje w żadnym związku ze świadczoną przez stronę powodową. Klienci przychodzący do siłowni przychodzą
do niej poćwiczyć, a nie posłuchać muzyki. W tym stanie rzeczy pobieranie jakichkolwiek tantiem przez powoda jest
nieuprawnione. Dlatego strona pozwana kwestionuje żądanie pozwu co do zasady.
Z ostrożności procesowej strona pozwana podniosła także, iż żądanie pozwu jest nieudowodnione.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Stowarzyszenie (...) jest organizacją zbiorowego zarządzania prawami autorskimi w rozumieniu art. 104 i nast. ustawy
z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a tym samym ma prawo do wytaczania powództw
przeciwko podmiotom naruszającym prawa autorskie twórców.
Dowód:
decyzja Ministra Kultury i Sztuki z 23.10.1998 r. sygn. (...), k. 6,
W dniu 27 marca 2013 r. strona pozwana (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. zawarła z stroną powodową umowę
licencyjną na publiczne odtwarzania i/lub udostępnianie utworów ze swego repertuaru za pośrednictwem urządzeń
audio (odtwarzacza dźwięku, odbiornika programów radiowych) i odbiornika programów TV.
Strona pozwana zobowiązała się do uiszczania zryczałtowanego wynagrodzenia autorskiego w wysokości określonej
w § 5 tejże umowy, tj. kwoty 572 zł. netto, płatnej w ciągu 14 dni od daty wystawienia faktury.
Dowód:
umowa licencyjna z dnia 27 marca 2013 r. k. 10 – 10 verte,
Strona pozwana od października 2013 r. nie uiszcza zobowiązań autorskich na rzecz strony powodowej z tytułu umowy
licencyjnej.
Z tytułu należnego stronie powodowej wynagrodzenia autorskiego zostały przez stronę powodową wystawione faktury
VAT za następujący okres: od października 2013 r. do maja 2014 r. Każda z wystawionych faktur opiewała na kwotę
703,56 zł (572 zł plus VAT).
Dowód:
faktury VAT k. 13 – 16,
Łącznie nieuregulowane zobowiązania wobec strony powodowej z tytułu ryczałtowych opłat licencyjnych za okres od
15 października 2013vr. do 15 maja 2014 r. wynosi 5 628,48 zł.
Dowód:
zbiorcze zestawienie należności z dnia 19 maja 2014 r. k. 17.
Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie zaoferowanego przez strony materiału dowodowego.
Sąd dał wiarę złożonym przez stronę powodową do akt dokumentom albowiem strona pozwana nie zakwestionowała
ich prawdziwości ani wiarygodności. Sąd dał wiarę dołączonej do pozwu umowie licencyjnej na publiczne odtwarzanie
utworów z dnia 27 marca 2013 r. albowiem stron pozwana nie kwestionowała faktu zawarcia tej umowy oraz jej
istotnych postanowień. Z tego względu Sąd na podstawie umowy z dnia 27 marca 2013 r. ustalił obowiązki stron,
w tym obowiązek uiszczania przez stronę pozwaną na rzecz strony powodowej wynagrodzenia autorskiego oraz jego
wysokości i terminów płatności.
Na podstawie złożonych do akt faktur VAT Sąd ustalił natomiast wysokość należności za poszczególne miesiące 2013
i 2014 r., do wniesienia których zobowiązana była strona pozwana.
Złożone zestawienia z dnia 19 maja 2014 r. pozwoliło Sądowi na ustalenie zbiorczej wysokości należności
przysługujących stronie powodowej na podstawie umowy z dnia 27 marca 2013 r.
Sąd oddalił wniosek strony pozwanej o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania strony pozwanej albowiem zgodnie
z art. 299 k.p.c. jeżeli po wyczerpaniu środków dowodowych lub w ich braku pozostały niewyjaśnione fakty istotne
dla rozstrzygnięcia sprawy, sąd dla wyjaśnienia tych faktów może dopuścić dowód z przesłuchania stron.
W ocenie Sądu wszystkie istotne okoliczności sprawy zostały wyjaśnione złożonymi do akt dokumentami. Z tego
względu przeprowadzenie dowodu z przesłuchania strony pozwanej na okoliczność wykorzystywania utworów na
potrzeby prowadzonej przez stronę pozwaną działalności gospodarczej nie miało istotnego znaczenia, a jedynie
przedłużyło by zbędnie rozpoznanie sprawy.
W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył co następuje:
Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.
Powodowe Stowarzyszenie, jako organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, zgodnie z art. 105 ust. 1
ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.jedn.: Dz. U. 2006 r. Nr 90 poz. 631;
dalej jako - pa.), dochodziło w niniejszym postępowaniu kwoty 5 628,48 zł z tytułu należności licencyjnych, do jakich
pozwana zobowiązała się na podstawie zawartej w dniu 27 marca 2013 r. umowy licencyjnej za okres od października
2013 r. do dnia maja 2014 r.
Przepis art. 41 ust 1 pkt 1 ustawy pa, wskazuje, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą
przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Z art. 43 ust. 1 powyższej ustawy wynika z kolei
zasada odpłatności umów przenoszących autorskie prawa majątkowe i umów licencyjnych. Zgodnie z powołanym
przepisem jeżeli z umowy nie wynika, że przeniesienie autorskich praw majątkowych lub udzielenie licencji
nastąpiło nieodpłatnie, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia. Umowa licencyjna jest umową upoważniającą
do korzystania z utworu na ustalonych w umowie polach eksploatacji (art. 67 ust. 1 pa.). Celem umowy licencyjnej
jest umożliwienie osobie trzeciej (licencjobiorcy) korzystania z utworu przez pewien czas. W wyniku zawarcia umowy
licencyjnej zobowiązuje się on do umożliwienia licencjobiorcy korzystania z danego przedmiotu prawa wyłącznego.
Owo zobowiązanie może przybrać różną treść w zależności od okoliczności, charakteru przedmiotu prawa czy wreszcie
treści umowy. Przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych tylko w minimalnym zakresie regulują
treść tego typu umów i są to głównie przepisy o charakterze dyspozytywnym. Umowy tego typu mogą zawierać różne
klauzule, z których najważniejszymi (poza samym zezwoleniem na korzystanie z chronionych dóbr i precyzyjnym
wskazaniem pola eksploatacji, do którego odnosi się umowa) będą bez wątpienia postanowienia dotyczące wysokości
wynagrodzenia, sposobu jego obliczania oraz terminów i formy płatności, okresu obowiązywania umowy i terytorium,
do którego się ona odnosi, terminów wypowiedzenia umowy oraz dopuszczalności i warunków odstąpienia od
niej, odpowiedzialności stron umowy z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania przewidzianych w niej
zobowiązań.
Przenosząc powyższe rozważania natury ogólnej na grunt realiów rozpoznawanej sprawy wskazać należy, iż
okoliczność, że doszło do zawarcia umowy licencyjnej z dnia 27 marca 2013 r., jak i treść umowy nie była sporna. Z
przedłożonej umowy nr (...) dnia 27 marca 2013 r., która stanowi podstawę roszczeń w tym postępowaniu, wynika,
że powodowe Stowarzyszenie udzieliło pozwanej licencji niewyłącznej do publicznego odtwarzania utworów ze
swojego repertuaru, a strona pozwana zobowiązała się uiszczać zryczałtowane miesięczne wynagrodzenie w wysokości
netto 572 zł. Nie było też kwestią sporną, że pozwana zalegała z płatnościami na rzecz strony powodowej z tytułu
zaciągniętego w tej umowie zobowiązania za okres od października 2013 r. Łącznie zobowiązanie pozwanej z tytułu
umowy licencyjnej wynosiło 5 628,48 zł.
Strona pozwana kwestionując zasadność wydanego w tej sprawie, w postępowaniu upominawczym, nakazu zapłaty,
w którym żądanie strony powodowej zostało uwzględnione w całości, wskazywała, że brak jest podstaw faktycznych
i prawnych do uwzględnienia powództwa albowiem -jak wskazała - nie odnosi z tego tytułu żadnych korzyści
majątkowych, gdyż przychodzący do siłowni ludzie przychodzą ćwiczyć a nie słuchać muzyki.
W ocenie Sądu stanowisko strony pozwanej zawarte w sprzeciwie od nakazu zapłaty nie mogło być uwzględnione.
Zdaniem Sądu podniesione przez stronę pozwaną okoliczności nie prowadzą do zniweczenia istniejącego między
stronami stosunku prawnego powstałego poprzez zawarcie umowy licencyjnej. Podstawą prawną i faktyczną
powództwa jest bowiem stosunek obligacyjny łączący strony - umowa licencyjna, a nie fakt publicznego odtwarzania
utworów przez stronę pozwaną w ramach prowadzonej działalności. Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy istotne było
to, że strona pozwana zawarła ze stroną powodową umowę licencyjną przyjmując na siebie zobowiązania finansowe
i umowa ta nie została przez żadną ze stron wypowiedziana, ani też pozwana w żaden sposób nie dowiodła, że
postanowienie tej umowy przestały ją wiązać. Dodać trzeba, że umowa licencyjna jest jedynie źródłem uprawnienia
strony pozwanej do odtwarzania utworów chronionych, a na wymagalność roszczeń powodowego stowarzyszenia nie
ma wpływu fakt, czy pozwana istotnie ze swojego uprawnienia korzystała i czy z tego tytułu odnosiła jakiekolwiek
korzyści materialne. W związku z powyższym argumenty przywołane przez stronę pozwaną, nie mogą w żaden
sposób modyfikować zawartego pomiędzy stronami porozumienia i prowadzić do zniesienia obowiązku pozwanej
regulowania wynagrodzenia autorskiego.
Nie można również uznać, że w sprawie mamy do czynienia z tzw. „dozwolonym użytkiem”, jaki został przewidziany
w art. 23 ust 1 ustawy. Instytucja „dozwolonego użytku” jest niezależnym od umowy licencyjnej tytułem prawnym
do korzystania z chronionych utworów i nie może stanowić samodzielnej podstawy prawnej do uchylenia się od
obowiązku wykonywania umowy licencyjnej jaka została zawarta pomiędzy stronami.
Podobnie brak jest podstaw do uznania, że domaganie się zapłaty wynagrodzeni autorskiego narusza w jakikolwiek
sposób prawo do informacji.
W konsekwencji powyższego, wobec treści łączącego strony stosunku prawnego, Sąd uznał, że roszczenia strony
powodowej o zapłatę przez stronę pozwaną opłat licencyjnych były zasadne i orzekł jak w pkt. I sentencji wyroku.
Odsetki naliczone zostały od dnia wymagalności poszczególnych płatności obliczonych na podstawie przedłożonych
faktur VAT, co znajduje oparcie w art. 481 k.c. w zw. z art. 455 k.c.
W punkcie II wyroku Sąd orzekł o kosztach postępowania zgodnie z wyrażoną w art. 98 k.p.c. zasadą
odpowiedzialności za wynik procesu.
Strona pozwana, jako strona przegrywająca, obowiązana jest zwrócić stronie powodowej koszty niezbędne do
celowego dochodzenia praw. Na koszty te złożyły się w rozpoznawanej sprawie: uiszczona opłata sądowa od pozwu 282 zł, wynagrodzenie adwokata ustalone na podstawie § 6 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej z urzędu (1 200 zł) oraz uiszczona opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.